ΜΑΡΤΙΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ. ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ. ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Έχει εξεταστεί η αποτελεσματικότητα της χρήσης φαρμακολογικών παραγόντων για τη θεραπεία του τραυλισμού. Ο Rustin (1981) αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα του oxoprenolol συγκριτικά με χρήση placebo για τη θεραπεία του τραυλισμού. Ύστερα από το διάστημα των 6 εβδομάδων κάθε συμμετέχων στην έρευνα έκανε δύο πανομοιότυπα τεστ σε δύο συνεχόμενες μέρες για την αξιολόγηση του τραυλισμού. Σε ένα από τα τεστ έλαβαν oxoprenolol και στο άλλο ένα placebo. Στη συνέχεια ακολούθησε εντατική Λογοθεραπευτική παρέμβαση. Η διαδικασία των δυο διαδοχικών τεστ επαναλήφθηκε. Το oxoprenolol ελάττωσε τους παλμούς και τη συστολική πίεση του αίματος αλλά δεν βελτίωσε την απόδοση της ομιλίας είτε πριν είτε μετά τη Λογοθεραπεία. Αντιθέτως, τα άτομα που υπέστησαν Λογοθεραπεία (Ομάδα Α) είχαν καλύτερη βαθμολογία από αυτούς που δεν είχαν κάνει Λογοθεραπεία (Ομάδα Β) στην πρώτη αξιολόγηση. Η Ομάδα Β έδειξε μια πολύ σημαντική βελτίωση στη δεύτερη αξιολόγηση μετά την εντατική Λογοθεραπευτική παρέμβαση και η Ομάδα Α συνέχισε να βελτιώνεται στη διάρκεια της θεραπείας συντήρησης.
Ο Bothe (2006) έκανε μια συστηματική ανασκόπηση των φαρμακολογικών θεραπειών για τον τραυλισμό. Επισκοπήθηκαν 31 μελέτες συνολικά. Μία μελέτη παρείχε στοιχεία που έδειχναν ότι η συχνότητα του τραυλισμού μειώθηκε λιγότερο από 5% σε άτομα που έλαβαν risperidone. Παρόλα αυτά στη συγκεκριμένη μελέτη η ομάδα placebo είχε το ίδιο καλή απόδοση, με ποσοστό 5.1% τραυλισμού. Μια μελέτη μείωσε το ποσοστό τραυλισμού στο μισό (αν και όχι λιγότερο του 5%) όταν τα άτομα λάμβαναν θεραπεία με haloperidol. Παρόλα αυτά οι υπόλοιπες μελέτες με haloperidol δεν είχαν τα ίδια θετικά αποτελέσματα. Τρεις από τις πέντε μελέτες με haloperidol παρουσίασαν στοιχεία που αποδείκνυαν τη βελτίωση τουλάχιστον μιας κοινωνικής, συναισθηματικής ή γνωστικής μεταβλητής. Τα αποτελέσματα της ανασκόπησης φαίνεται να δείχνουν σχεδόν χωρίς αμφιβολία ότι η φαρμακολογική θεραπεία για τον τραυλισμό δεν φαίνεται να είναι αποτελεσματική.
