ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΡΤΙΝΗΣ. ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ. ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας 20% των παιδιών περνάνε μια δυσρυθμική περίοδο στην ομιλία τους. Από αυτά το 5% θα παρουσιάσουν δυσρυθμίες οι οποίες θα διαρκέσουν περισσότερο από 6 μήνες, και από αυτά, το 1% θα εμφανίσει επίμονο τραυλισμό. Ο Reilly et al.(2009) ανέφερε μια συσσωρευόμενη εμφάνιση της τάξεως του 8,5% μέχρι το 3 έτος της ηλικίας.
Συνοσηρότητα στον παιδικό τραυλισμό
Ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας που απαιτεί την ταχεία αξιολόγηση παιδιών με Τραυλισμό από Λογοθεραπευτή είναι και η σημαντική πιθανότητα συνοσυρότητας. Με απλά λόγια συνοσυρότητα σημαίνει ότι όποιο παιδί εμφανίζει τραυλισμό έχει σημαντικά περισσότερες πιθανότητες (σε σχέση με κάποιο παιδί που δεν παρουσιάζει τραυλισμό) να εμφανίσει τουλάχιστον μία ακόμη διαταραχή λόγου- ομιλίας ή άλλη διαταραχή.
Συγκεκριμένα το 62,5% των παιδιών με τραυλισμό εμφανίζουν τουλάχιστον μία ακόμη διαταραχή λόγου, ομιλίας ή άλλη. Οι συχνότερα εμφανιζόμενες είναι:
- Διαταραχή Άρθρωσης (33,5%)
- Φωνολογική διαταραχή (12,7%)
- Δυσκολίες μαθησιακές (15,2%)
- Δυσκολία ανάγνωσης και γραφής (8,2%)
- Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής (5,9%)
- Δυσκολίες αισθητηριακής επεξεργασίας (2,9%).
Ένα ενδιαφέρον σημείο της συγκεκριμένης έρευνας που συμπεριέλαβε 2628 παιδιά με επίσημη διάγνωση τραυλισμού, είναι ότι τα παιδιά που εμφάνιζαν συνοσυρότητα είχαν κατά μέσο όρο 2,16 διαταραχές, που πρακτικά σημαίνει ότι συνήθως εμφάνιζαν πολύπλοκη κλινική εικόνα. Σε όλες τις συχνότερα εμφανιζόμενες συνοδές διαταραχές τα ποσοστά εμφάνισης ξεπερνούσαν σημαντικά αναμενόμενα ποσοστά για τον γενικό ποληθυσμό παιδιών που δεν εμφανίζουν τραυλισμό. Τα αγόρια επίσης εμφάνιζαν πολύ συχνότερα συνοσυρότητα στον τραυλισμό σε σύγκριση με τα κορίτσια.
Θα ανοίξουμε μεγάλη συζήτηση για τις πιθανές αιτίες του φαινομένου της συνοσυρότητας στον τραυλισμό και ίσως δεν είναι του παρόντος, όμως το πρακτικό συμπέρασμα θα μπορούσε να είναι το εξής:
– Ο τραυλισμός συχνά συνοδεύεται και από άλλες γλωσσικές διαταραχές.
– Η αργή αξιολόγηση στην λογική του «άστο, θα περάσει» μειώνει τις πιθανότητες έγκαιρου εντοπισμού τους με αποτέλεσμα να μην επιτρέπει στα παιδιά να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις δυνατότητες τους σε κοινωνικό και μαθησιακό επίπεδο.
– Έγκαιρη αξιολόγηση = έγκαιρη παρέμβαση = μεγαλύτερη θεραπευτική αποτελεσματικότητα
Ο Ferrier et al (1991) ανέφερε ένα σημαντικό ποσοστό τραυλισμού στο Σύνδρομο Fragile X (4,9%), στον Αυτισμό (1,6%) και στο Σύνδρομο Down (6,1%).
Το 75 με 80% αυτών που τραυλίζουν εν τέλει το ξεπερνούν (Mansson 2006, Mansson 2000,Yairi& Ambrose 1999).
