Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να παρουσιαστούν οι μελέτες σε σχέση με ένα κομμάτι που απασχόλησε και απασχολεί πολύ το Εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας. Τα παιδιά που είναι υιοθετημένα από τη Ρουμανία.
Η εμπειρία έδειξε ότι αυτά τα παιδιά έχουν κατά τις αξιολογήσεις τους μία συγκεκριμένη πολύ ίδια εικόνα:
-Υπερκινητικότητα
-Δυσκολίες ελέγχου συμπεριφοράς
-Φυσιολογική Νοημοσύνη
-Δυσκολίες στην Αισθητηριακή Ολοκλήρωση
-Προβλήματα λόγου-ομιλίας
-Μαθησιακές Δυσκολίες.
Με βάση αυτό τον προβληματισμό, δανειστήκαμε μία μελέτη από το http://www.center4familydevelop.com/helpromanian.htm όπιυ παρουσιάζει μία μελέτη από Μ. Βρεττανία και Καναδά με επικεφαλής τον γνωστότατο Παιδοψυχίατρο Michael Rutter σχετικά με την εξέλιξη αυτών των παιδιών και κάποιες προτάσεις. Η επιμέλεια της μετάφρασης έχει γίνει από το ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ.
Αφότου έπεσε το καθεστώς Ceausescu στα τέλη του 1989 στη Ρουμανία, ο κόσμος έγινε ενήμερος για χιλιάδες παιδιά που στέλνονταν και στάλθηκαν στα ρουμανικά ορφανοτροφεία. Οι εμπειρογνώμονες υπολόγισαν ότι μεταξύ 100.000 και 300.000 παιδιών έζησε σε αυτά τα ορφανοτροφεία μωρών. Τα περισσότερα παιδιά δοκίμασαν την αυστηρή συναισθηματική και φυσική στέρηση.
Μελέτη σχετικά με τα υιοθετημένα από την Ρουμανία παιδιά
Όταν οι δυτικοί είδαν τα τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ των τρομερών καταστάσεων, πολλοί υπήρξαν πρόθυμοι να υιοθετήσουν παιδιά από αυτά τα ορφανοτροφεία. Μερικοί πέταξαν στη Ρουμανία χωρίς συγκεκριμένα χαρτιά και άδειες και χιλιάδες γονείς από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και άλλες χώρες τελικά επέτυχαν την υιοθέτηση των παιδιών.
Οι ταυτόχρονες υιοθετήσεις τόσων πολλών ορφανών από τη Ρουμανία
παρείχαν στους ερευνητές μια μοναδική ευκαιρία να ερευνηθεί το αποτέλεσμα της υιοθέτησης στα μωρά και τα μικρά παιδιά. Πολλά από τα παιδιά αντιμετώπιζαν αναπτυξιακές καθυστερήσεις και συναισθηματικά προβλήματα, ενώ άλλα προσαρμόστηκαν επιτυχώς στις νέες οικογένειές τους.
Η Υγεία των υιοθετημένων από τη Ρουμανία παιδιών
Τα περισσότερα από τα παιδιά είχαν φτωχή φυσική υγεία και σημαντικός αριθμός ήταν υποσιτιζόμενα, είχαν μολυσματικές ασθένειες, προβλήματα στη σωματική αύξηση και αναπτυξιακά ζητήματα.
Επιπρόσθετα εμφάνιζαν συμπεριφοριστικά προβλήματα όπως ξεσπάσματα οργής (temper tantrums), λικνίσματα, προβλήματα διαταραχής ύπνου και άνευ διακρίσεως φιλική διάθεση (υπερκοινωνικότητα).
Το 1998, ο Michael Rutter και η αγγλική και ρουμανική ομάδα μελέτης υιοθετημένων παιδιών υπέβαλαν έκθεση σχετικά με την πρόοδο ενός δείγματος των παιδιών που υιοθετήθηκε από τα ρουμανικά ορφανοτροφεία. Υπέβαλαν έκθεση σχετικά με 111 παιδιά που υιοθετήθηκαν πριν από την ηλικία των δύο ετών από τους γονείς στην Αγγλία, σε σύγκριση με 52 παιδιά της παρόμοιας ηλικίας που υιοθετήθηκε μέσα στην Αγγλία. Κατά την πρώτη άφιξή τους στη νέα χώρα τους, η φυσική υγεία των παιδιών ήταν φτωχή. Ο Rutter αναφέρει ότι ο «σοβαρός υποσιτισμός ήταν ο κανόνας, οι χρόνιες και επαναλαμβανόμενες αναπνευστικές μολύνσεις ήταν πάρα πολύ συχνές όπως και οι χρόνιες εντερικές μολύνσεις και πολλά από τα παιδιά είχαν δερματικές ιδιαιτερότητες». Τα παιδιά βρέθηκαν επίσης να υστερούνται εξελικτικά, με έναν μέσο δείκτη νοημοσύνης 63.
Ένα μικρό υποσύνολο των ρουμανικών παιδιών είχαν μείνει στο ορφανοτροφείο μόνο για μερικές εβδομάδες. Αυτά τα παιδιά ήταν πολύ διαφορετικά από τα παιδιά που ζούσαν για πιο μεγάλο διάστημα στα ορφανοτροφεία. Το μέσο αποτέλεσμα του δείκτη νοημοσύνης τους ήταν σχεδόν 97 και τα βάρη και η φυσική τους υγεία ήταν σημαντικά καλύτερα από εκείνα των μακροχρόνιων ιδρυματισμένων.
Τα υιοθετημένα παιδιά από τη Ρουμανία στην ηλικία των τεσσάρων ετών
Ο Rutter εντόπισε ότι πολλά από τα παιδιά ακολούθησαν στη συγκεκριμένη μελέτη καταπληκτική πρόοδο στα πρώτα έτη μετά από την υιοθέτηση. Ενδεικτικά, το 51% ήταν κάτω από το τρίτο εκατοστημόριο σε βάρος όταν εισήχθηκαν στις νέες οικογένειές τους αλλά στην ηλικία των τεσσάρων, μόνο το 2% ήταν σε αυτό το επίπεδο. Επίσης η αύξηση στο ύψος ήταν επίσης θεαματική.
Οι αναπτυξιακές και γνωστικές βελτιώσεις επίσης σημειώθηκαν και ήταν πιο θεαματικές στα παιδιά που υιοθετήθηκαν από το ορφανοτροφείο πριν από την ηλικία έξι μηνών. Στην πραγματικότητα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στην ηλικία των τεσσάρων, τα παιδιά που υιοθετήθηκαν από τη Ρουμανία πριν από την ηλικία των 6 μηνών έμοιασαν πολύ με την αύξηση και την αναπτυξιακή πρόοδο των παιδιών που υιοθετήθηκαν από την Αγγλία. Ο Rutter ανέφερε ότι οι ερευνητές δεν βρήκαν κανένα μετρήσιμο έλλειμμα στους δύο πληθυσμούς.
Ο μέσος όρος του δείκτη νοημοσύνης βελτιώθηκε από το 63 στο 107. Από τα παιδιά που υιοθετήθηκαν μετά από την ηλικία των έξι μηνών, ο μέσος δείκτης νοημοσύνης διπλασιάστηκε, αυξημένος από 45 σε 90.
Προβλήματα με τη σύνδεση
Δεν ήταν όλα τα συμπεράσματα θετικά σε αυτό τον τομέα. Μερικά από τα παιδιά συνέχισαν να αντιμετωπίζουν σοβαρά συμπεριφοριολογικά προβλήματα καθώς επίσης και δυσκολία να συνδεθούν με τους θετούς γονείς τους. Μια καναδική μελέτη σύγκρινε τρεις ομάδες παιδιών: Α. Παιδιά γεννημένα στον Καναδά και μη υιοθετημένα. Β. Παιδιά γεννημένα στη Ρουμανία των οποίων η μέση ηλικία κατά την διάρκεια της υιοθέτησης ήταν 18.5 μήνες και Γ. Παιδιά γεννημένα στη Ρουμανία που υιοθετηθήκαν πριν από την ηλικία τεσσάρων μηνών («πρόωρα υιοθετημένα»). Οι ερευνητές δεν βρήκαν καμία σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων Α και Γ από την άποψη της σύνδεσης αλλά βρήκαν περισσότερα προβλήματα σύνδεσης μεταξύ των παιδιών της ομάδας Β. Εντούτοις, πολλά από τα πρόσφατα υιοθετημένα από τη Ρουμανία παιδιά είχαν διαμορφώσει τις συνδέσεις με τους γονείς τους.
Συνεχιζόμενα ιατρικά προβλήματα
Η χρόνια ηπατίτιδα Β και Δ, η μακροπρόθεσμη αύξηση και τα προβλήματα διατροφής, καθώς επίσης και οι καθυστερήσεις ομιλίας και γλώσσας, συνεχίζουν να είναι ένα πρόβλημα για έναν σημαντικό αριθμό παιδιών, και μερικά συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά γαστρεντερικά προβλήματα.
Τα ορφανοτροφεία είναι επιβλαβή για τα παιδιά
Οι μελέτες των ρουμανικών παιδιών καθώς επίσης και των παιδιών που υιοθετούνται από άλλες χώρες έχουν αποκαλύψει ότι όσο περισσότερο διαμένουν τα παιδιά στα ορφανοτροφεία τόσο μεγαλύτερη ζημιά μπορεί να προκληθεί. Εμπειρογνώμονες όπως η Nina Scribanu, M.D., έχουν δηλώσει ότι για κάθε τρεις μήνες σε ένα ορφανοτροφείο, ένα παιδί χάνει έναν μήνα της ανάπτυξης. Αν και οι φυσικές περιστάσεις στα ρουμανικά ορφανοτροφεία έχουν βελτιωθεί, οι ψυχολογικές και αναπτυξιακές εκβάσεις δεν έχουν αλλάξει σημαντικά για εκείνα τα παιδιά που έχουν υποστεί αυτή την περίοδο παραμέλησης.
Συστάσεις για το μέλλον
Με βάση τις μελέτες που έγιναν στον Καναδά και αλλού, η Jerri Ann Jenista, M.D., υπέβαλε τις ακόλουθες συστάσεις στην Adoption/Medical News:
1.Όλα τα υιοθετημένα παιδιά πρέπει να θεωρηθούν ότι έχουν ειδικές ανάγκες κατά την διάρκεια της υιοθέτησης.
2.Πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες να τοποθετήσουν τα παιδιά όσο το δυνατόν νωρίτερα σε ανάδοχες οικογένειες και να περιορίσουν την έκθεση τους στη διαβίωση ορφανοτροφείων.
3.Οι γονείς πρέπει να προετοιμαστούν λεπτομερώς για τις ειδικές ανάγκες των παιδιών ορφανοτροφείων πριν από την πραγματική υιοθέτηση.
4.Τα παιδιά πρέπει να λάβουν μια λεπτομερή ιατρική αξιολόγηση κατά την διάρκεια της άφιξης στο προσαρμοστικό σπίτι (περιβάλλον υιοθέτησης).
5.Όλα τα παιδιά που προέρχονται από τα ορφανοτροφεία πρέπει να λάβουν τις θεραπευτικές ειδικές εκπαιδευτικές υπηρεσίες που θα πρέπει να αρχίζουν το συντομότερο δυνατόν.
6.Πρέπει να απαιτηθούν αντιπροσωπείες και βοηθοί υιοθέτησης για να παρέχουν τις μακροπρόθεσμες υπηρεσίες υποστήριξης στους θετούς γονείς και τα παιδιά.
7.Η έρευνα πρέπει να συνεχίσει να προσπαθεί να καθορίσει τους τρόπους λειτουργίας των ορφανοτροφείων για να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις στην φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών.
