Καλλιρόης 23
210 9238217
Γρίβα Διγενή 1
210 9965203

Ερωτήσεις & Απαντήσεις 2019-2020 B

2019-2020 B
Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών
Από την επιστημονική μας ομάδα.

251. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα συγχαρητήρια για το έργο σας …είμαι σίγουρη πως θα με βοηθήσετε με τις συμβουλές σας. Έχω ένα αγοράκι 10 ετών και σαν χαρακτήρας είναι πολύ κλειστός δυστυχώς έπρεπε να φύγουμε από την Ελλάδα και να μετακομίσουμε Αγγλία δεν την ήθελε αυτή την αλλαγή γιατί δεν ήθελε να χάσει τους 5 μοναδικούς του φίλους όσο προσπαθώ να εξηγήσω πως θέλει λίγο χρόνο να συνηθίσει το νέο περιβάλλον τόσο ποιό αντιδραστικός γίνεται και ζητάει επίμονα να γυρίσει Ελλάδα..Σας παρακαλώ δώστε μου μια συμβουλή πως να το χειριστώ και τι πρέπει να προσέξω…Σας ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καλή αρχή στο νέο σας ξεκίνημα. Μια τέτοια αλλαγή παρά τα θετικά που επιφέρει, σίγουρα προκαλεί αναστάτωση σε όλη την οικογένεια. Οπωσδήποτε χρειάζεται χρόνο για όλους. Μιλήστε με ηρεμία μαζί του και προσπαθείστε να του εξηγήσετε ότι αυτή η επιλογή αλλαγής χώρας ήταν αναγκαία κι ότι έχει δίκιο που δυσκολεύεται και δεν του αρέσει. Ότι είστε όλοι μαζί σε αυτό κι ότι έχει δικαίωμα να θυμώνει και να στενοχωριέται αλλά η απόφαση της μετακόμισης είναι αμετάκλητη. Επίσης προσπαθείστε να φτιάξετε μαζί του ένα ‘πρόγραμμα’ επικοινωνίας με τους φίλους του και τα αγαπημένα του πρόσωπα στην Ελλάδα. Ουσιαστικά χρειάζεται αναγνώριση από μέρους σας των συναισθημάτων του, ψυχραιμία και χρόνο ώστε να προσαρμοστεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

252. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Με το σύζυγό μου έχουμε ένα αγοράκι 4,5 ετών, πολύ συνεργάσιμο και “βολικό”. Ως μαμά έχω πολύ καλές σχέσεις μαζί του και γενικά περνάμε πολύ δημιουργικό χρόνο μαζί. Σε αυτό βέβαια βοηθάει και η δουλειά μου (εκπαιδευτικός) καθώς γιορτές και καλοκαίρι είμαστε μαζί. Το πρόβλημα που έχουμε είναι με τον μπαμπά. Συγκεκριμένα, ενώ λέει ότι τον αγαπά, όταν συζητάμε διαφορά θέματα, όπως ότι υπάρχουν γονείς που δεν ζουν μαζί, δηλώνει ότι ποτέ δε θέλει να γίνει κάτι τέτοιο, δεν εκδηλώνεται έμπρακτα. Δεν τον αγκαλιάζει για παράδειγμα. Το κάνει όταν είναι να του δώσει κάτι που του αρέσει πολύ ή να του πάρει κάποιο δώρο. Και ενώ 3 φορές τη βδομάδα κοιμόταν μαζί του το βράδυ, δε θέλει πλέον. Δεν έχει αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά του μπαμπά προς τον μικρό. Ο σύζυγος εσκεμμένα δεν παίρνει πρωτοβουλία να τον αγκαλιάσει και διαπιστώνουμε ότι 2 μέρες τώρα δεν αποζητά την αγκαλιά του ή το σ’αγαπω του. πώς θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε αυτήν την κατάσταση; να καταλάβει ότι όπως έρχεται και ζητά αγκαλιά από τη μαμά το ίδιο θα έπρεπε να αισθάνεται και για τον μπαμπά και να μην το κάνει υποχρεωτικά ή γιατί υπάρχει αντάλλαγμα; σας ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Να σας ζήσει ο γιός σας. Χρειάζεται να κάνει ο μπαμπάς σταθερά το πρώτο βήμα. Πιο συγκεκριμένα να δομηθούν κάποιες συμπεριφορές που θα γίνονται αμετάκλητα από τον μπαμπά χωρίς όμως πίεση προς το παιδί. Για παράδειγμα όταν μπαίνει σπίτι πάντα να του δίνει ένα χάδι κι αν το θέλει κι ο μικρός μια αγκαλιά, να παίζουν καθημερινά κάτι αγαπημένο έστω και για λίγο, να βγαίνουν πιο συχνά βόλτα οι δύο τους κι ότι άλλο σκεφτείτε χωρίς όμως υπερβολές. Συχνά τα παιδιά δοκιμάζουν τις σχέσεις με τους γονείς τους κι αυτό ματαιώνει τους γονείς. Καλό είναι να είστε ψύχραιμοι σε αυτές τις δοκιμασίες και να παραμένετε σταθεροί ξεκινώντας καθημερινά και λίγο-λίγο αλλά σταθερά να αποδεικνύεται στο παιδί ότι είστε εκεί για εκείνο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

253. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Με προβληματίζει πολύ το γεγονός ότι η επτά χρόνων κόρη μου κρύβεται κάτω από τα σεντόνια, ξαπλώνει μπρούμυτα και κουνάει τον ποπό της. Από ότι κατάλαβα πρέπει να αγγίζει τα γεννητικά της όργανα. Κάποιες άλλες φορές φίλησε τον αδελφό της που είναι τεσσάρων χρόνων στο στόμα. Νομίζω ότι πρέπει να φταίει η τηλεόραση και το YouTub. Πέστε μου σας παρακαλώ πως να το χειριστώ το θέμα. Σας ευχαριστώ πολύ!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η ενασχόληση με την γενετήσια περιοχή είναι στα πλαίσια αναζήτησης και περιέργειας για το σώμα σε αυτές τις ηλικίες. Οπωσδήποτε προκαλεί αναστάτωση στους γονείς αλλά χρειάζεται διακριτικότητα και ψυχραιμία. Οπωσδήποτε κάποια τηλεοπτικά προγράμματα αλλά και η παρακολούθηση βίντεο στο διαδίκτυο επιφέρει δυσκολία στα παιδιά αυτής της ηλικίας καθώς εκτίθενται σε πληροφορίες που δεν είναι έτοιμα να διαχειριστούν και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Θα σας προτείναμε να αναζητήσετε στην αγορά βιβλία για το ανθρώπινο σώμα και την σεξουαλική αγωγή κατάλληλα για την ηλικία της κόρης σας και να τα δείτε μαζί και να είναι η αφορμή για να εκφράσει απορίες και να συζητήσετε μαζί της. Είναι αναγκαίο να μάθει σωστά ότι χρειάζεται για το σώμα της ώστε να εξοικειωθεί με τις αναζητήσεις της αλλά να μάθει να το προστατεύει κιόλας. Αντιστοίχως να μάθει να σέβεται και το σώμα των άλλων.
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

254. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλησπέρα σας! είμαι η Α. 38 χρονών Κ μαμά 2 παιδιών της Κ. 3,5 και του Χ. 16 μηνών. τα παιδιά μου μεγαλώνουν με εμάς (η μεγάλη πάει παιδικό το πρωί κ αν εγώ έχω μαθήματα κ το απόγευμα -είμαι καθηγήτρια γερμανικών- Κ όταν δουλεύουμε μένει με την πεθερά μου που μένει από κάτω μας, ο άντρας μου επιστρέφει κατά τις 4..) πιο κάτω είναι ο πεθερός μου που όμως έχει χωρίσει με την πεθερά μου Κ δεν μιλιούνται κιόλας (το κρατάμε αυτό). Εγώ από την άλλη δε μιλάω εδώ Κ πολλά χρόνια κάπου 20 με τους γονείς μου Κ τον κατά 4 χρόνια μεγαλύτερο αδερφό μου (με ελάχιστες εξαιρέσεις που χρειάστηκε, όπου η δυσαρέσκειά μου ως Προς αυτούς εντάθηκε και με έκανε να μην Θέλω ούτε να μάθω εάν πέθαναν. οι λόγοι που με έφεραν σε αυτό είναι ότι μεγάλωσα με αδιαφορία, με εξωφρενική καχυποψία και καμία εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου παρά το ότι δεν είχα δώσει καν δείγματα Κ εντέλει με πολύ βία Κ από τους 3 η οποία ήταν σωματική μα και ψυχολογική…πρόσφατα επιβεβαιώθηκε , όσο κι αν δεν το ήθελα, η κρίση μου ότι ο αδερφός μου έχαιρε εντελώς άλλης αντιμετώπισης, από το γεγονός ότι κληρονόμησε αυτός τα πάντα με διαθήκη που έφτιαξαν οι δικοί μου ενώ ζουν ακόμη). το πρόβλημά μου είναι ότι η κόρη μου με ρωτάει τελευταία για τους γονείς μου κ αλλάζω θέμα μη ξέροντας τι να της πω..Πρέπει να το αντιμετωπίσω, γιατί πάντα της απαντάω με ειλικρίνεια στα πάντα Κ έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη της, δε θέλω να τη χάσω…τι με συμβουλεύετε να της πω Κ ως προς τους γονείς μου κ τον αδερφό μου Κ ως προς τα πεθερικά που έχουν χωρίσει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Λυπόμαστε που έχετε περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια και ζήσατε επίπονες καταστάσεις . Θα σας συμβουλεύαμε αν δεν το έχετε ήδη κάνει να ξεκινήσετε ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες για να ‘δουλέψετε’ τις τραυματικές σας εμπειρίες και να ενδυναμώσετε τον γονεϊκό σας ρόλο ο οποίος μπορεί και να είναι επιβαρυμένος με τα βάρη του παρελθόντος. Τώρα ως προς την κόρη σας είναι αρκετά μικρή ώστε να καταλάβει την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων. υπάρχουν στην αγορά διάφορα βιβλία/παραμύθια κατάλληλα για κάθε ηλικία που αφορούν στις διάφορες μορφές οικογένειας. Ίσως να ήταν καλό να διαλέξετε αυτό που σας ταιριάζει καλύτερα και να το διαβάσετε με την κορούλα σας και όταν σας εκφράζει απορίες για την πατρική σας οικογένεια να μπορείτε να της πείτε πως προέρχεστε από μια διαφορετική οικογένεια κι αυτό είναι κάτι που δεν μας αρέσει αλλά συμβαίνει κάποιες φορές. Να της τονίσετε ότι οι ενήλικες κάποιες φορές διαφωνούν πολύ και δεν θέλουν να είναι πια φίλοι αλλά φυσικά να διασφαλίσετε ότι αυτό δεν είναι κάτι που θα συμβεί στην δική σας οικογένεια. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην της προκαλέσετε ανησυχία σε σχέση με την οικογένειά της, για τον λόγο αυτό θα ήταν καλύτερο να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

255. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Ο γιος μου (15 ετών) τα δυο τελευταία χρόνια αφιερώνει περισσότερο χρόνο από όσο πρέπει σε ηλεκτρονικά παιχνίδια. Προσπαθούμε κι εγώ κι ο μπαμπάς του να τον συμβουλεύσουμε, άλλοτε μας ακούει άλλοτε εκνευρίζεται και φεύγει στο δωμάτιό του. Δείχνει να “έλκεται” από τον γιο μιας φιλικής οικογένειας ο οποίος από το δημοτικό ακόμη τον έσπρωχνε, τον χλεύαζε..κι ακόμα τον χλευάζει (ο γιος μου κάνει αθλητισμό, παίζει μουσική και πηγαίνει μουσικό σχολείο). Σα να θέλει να του μοιάσει για να είναι κι αυτός “μάγκας” και παρασύρεται ως προς τον χρόνο που παίζει και ως προς τη συμπεριφορά… έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί ίδιες εκφράσεις, βρισιές και να απομακρύνεται από τους γονείς του (ήμαστε πολύ δεμένη οικογένεια.. είναι δίδυμος με την κόρη μου και γενικώς είχαμε καλές σχέσεις..θα τολμούσα να πω αξιοζήλευτες). Μας ενοχλεί πολύ και μας στενοχωρεί αυτή του η στάση γιατί γνωρίζω κατά βάθος ότι το παιδί μου έχει άλλη υποδομή. Θέλω να τον βοηθήσω να γίνει δυνατός, να μην έχει ανάγκη την συντροφιά οποιουδήποτε για να νιώθει καλά… ξέρω πολύ καλά ότι θ αντιμετωπίσει στο μέλλον κι άλλες καταστάσεις… πώς να τον βοηθήσω να καταλάβει ότι κάποιες συντροφιές τον επηρεάζουν αρνητικά;…. θέλω να τον βοηθήσω να έχει πιο υγιή κριτήρια στην επιλογή φίλων..να μάθει να λέει όχι χωρίς να “φοβάται” τον ενδεχόμενο χλευασμό….ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. H εφηβεία είναι μια πολύπλοκη αναπτυξιακή περίοδος που συνοδεύεται από πολλές αλλαγές στο σώμα στην σκέψη και στην συναισθηματική έκφραση αλλά κυρίως στην αναζήτηση προτύπων ανάμεσα σε συνομηλίκους. Το καλύτερο για τους εφήβους είναι να μην αισθάνονται τους γονείς τους επικριτικούς και αγχωμένους. Το πιο πιθανό είναι να δοκιμάζει συμπεριφορές φίλων για να μπορέσει να ταυτιστεί μαζί τους και μέσα από αυτές τις ‘δοκιμές’ να αποφασίσει τι του ταιριάζει και τι όχι. Σταθείτε υπομονετικά δίπλα του, τονίστε του ότι τον κατανοείτε και αναγνωρίστε του με τον τρόπο σας αλλά και με συζητήσεις ότι είστε εκεί για εκείνον. Προσπαθείστε οι συζητήσεις να μην είναι πολλές να μην έχουν επικριτικό χαρακτήρα και εκφράστε την ανησυχία σας με ηρεμία. Είναι χρήσιμο να είστε ψύχραιμοι και να έχετε έλεγχο των ανησυχιών σας για το μέλλον του γιατί είναι σίγουρο πως κι εκείνος έχει αγωνίες. Αν πάλι νιώθετε ότι χρειάζεστε πιο συγκεκριμένες και εξατομικευμένες οδηγίες θα ήταν καλό να επισκεφτείτε έναν ειδικό.
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

256. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Συγχαρητήρια για τη δουλειά σας. Είναι πολύ διαφωτιστικές οι απαντήσεις σας σε αντίστοιχες ερωτήσεις γονέων για τα θέματα που τους απασχολούν. Σ αυτό το πλαίσιο θα ήθελα την άποψη σας για ένα θέμα που με προβληματίζει και αφορά τον γιο μου. είναι 13 ετών και εδώ και 3 μήνες περίπου εκφράζεται αρκετά συχνά με αρνητικά λόγια για την εξωτερική του εμφάνιση. λέει ότι είναι άσχημος, θέλει να φορά μάσκα για να μη βλέπουν το πρόσωπο του και αποφεύγει να βγαίνει έξω με τους φίλους του. αντί για αυτό προτιμάει να παίζει ηλεκτρονικά η να ασχολείται με το κινητό του. πιστεύει ότι ποτέ δε θα βρει κοπέλα λόγω της εμφάνισης του. μάλιστα είχε και μια κρίση άγχους στη διάρκεια εξόδου .στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν στην παρέα και 2 κορίτσια. στις συζητήσεις μας ο ίδιος μου λέει ότι έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση. αρχικά ήμασταν πιεστικοί στο θέμα των εξόδων. στη συνέχεια κρατήσαμε με τον μπαμπά του μια πιο διακριτική στάση μετά από συμβουλή ειδικού και ο γιος μας τόλμησε με δική του πρωτοβουλία μια δυο βόλτες. τις τελευταίες εβδομάδες ο μπαμπάς του έγινε πάλι πιεστικός σε σχέση με τις βόλτες και ο γιος μας επαναφέρει έντονα πάλι το θέμα της “ασχήμιας” του. θα ήθελα μια εκτίμηση από σας για το ποια θα μπορούσε να είναι η προσέγγιση του θέματος. θέλουμε να σταθούμε στο πλάι του αλλά μας δυσκολεύει ο τρόπος. Σας ευχαριστώ θερμά εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι μια πολύπλοκη αναπτυξιακή περίοδος και οι αλλαγές τόσο στο σώμα όσο στην σκέψη και στην συναισθηματική έκφραση είναι συχνά ραγδαίες. Η ταύτιση με τους φίλους και συνάμα η αναζήτηση της ταυτότητας τους είναι στο επίκεντρο της σκέψης των εφήβων. Καλό είναι να σταθείτε δίπλα του με υπομονή και κατανόηση χωρίς πίεση γιατί φαίνεται πως είναι ήδη αρκετά ανήσυχος. Πιέζοντάς τον είναι σαν άθελά σας να του δίνεται το μήνυμα ότι είναι παράλογος και νιώθει ακόμα πιο μόνος. Εξηγείστε του ότι για εσάς παραμένει όμορφος αλλά αν εκείνος νιώθει άσχημα για την εξωτερική του εμφάνιση τον κατανοείτε κι είστε δίπλα του να βρείτε λύσεις και τρόπους ώστε να νιώθει καλύτερα. Η αποδοχή από μέρους σας της ανησυχίας του είναι πιθανό να κατευνάσει την δική του ανησυχία. Αν πάλι παραμένει ανήσυχος και αγχωμένος θα ήταν καλό να συνεχίσετε να συμβουλεύεστε ειδικό για πιο εξατομικευμένη βοήθεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

257. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Ο γιος μας είναι 16 μηνών και μεγαλώνει με τη γιαγιά, επειδή και οι δύο μας εργαζόμαστε ως αργά, οπότε τον βλέπουμε λίγη ώρα κάθε μέρα. Τι αντίκτυπο θα έχει στο παιδί? Έχουμε ακούσει ότι είναι η σημαντικότερη ηλικία αυτή. Επίσης τη μαμά του την κρατάει σε απόσταση. Θα ήταν η τελευταία δηλαδή που θα πήγαινε στην αγκαλιά της. Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα μωρά σε αυτή ην ηλικία έχουν την ανάγκη αυξημένης εποπτείας και λήψης ενδιαφέροντος και αγάπης από στενά πρόσωπα σημείου αναφοράς. Λόγω των συνθηκών, αυτό το ρόλο έχει αναλάβει η γιαγιά του (όπως σε άλλες οικογένειες μία μπέιμπυ σίτερ). Το κρίσιμο σημείο για να διατηρήσει τη σχέση του μαζί σας, είναι όταν επιστρέφετε στο σπίτι, έστω και για ελάχιστη ώρα, να του δίνετε την αμέριστη προσοχή σας και την αγάπη και ενδιαφέρον σας με αγκαλιές, φιλιά και παιχνιδάκια. Το ίδιο πρέπει να κάνει και η μαμά όσο θυμωμένο και αν δείχνει το μωρό σας μαζί της (πιθανά αισθάνεται ότι το έχει εγκαταλείψει). Δεν διαβάζουμε κάτι ανησυχητικό σε αυτά που γράφετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

258. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Βρήκα τυχαία τη σελίδα σας στο διαδίκτυο και πήρα το θάρρος να ζητήσω τη συμβουλή σας. Έχουμε ένας αγοράκι 3 χρόνων και ενός μηνός . Ο γιος μας καθυστέρησε λίγο στην ομιλία, μίλησε δηλαδή όταν ήταν 2 χρόνων και 7μηνων. Τώρα , μιλάει μεν αλλά τις περισσότερες φορές δεν απαντάει στις ερωτήσεις, τις επαναλαμβάνει. Δηλαδή αν ρωτήσεις “πέρασες ωραία σήμερα;” θα απαντήσει ακριβώς με τις ίδιες λέξεις δηλαδή πέρασες ωραία. Επίσης έχει εμμονή με τα γράμματα και τους αριθμούς σε τέτοιο σημείο που γράφει και διαβάζει αριθμούς ακόμα και τριψήφιους και στην τηλεόραση του αρέσει να βλέπει μόνο παιδικά με αυτό το θέμα. Στα σχέδια του επίσης, γράφει μόνο αριθμούς και γράμματα. Δεν ζωγραφίζει για παράδειγμα ένα παιδάκι ή ένα λουλούδι, πάρα μόνο αριθμούς και γράμματα. Το άλλο αγαπημένο του παιχνίδι είναι τα αυτοκινητάκια και του αρέσει να τα κυλάει γύρω γύρω από το τραπέζι. Όχι στο πάτωμα. Θέλει στο τραπέζι να βλέπει και τους τροχούς που κυλάνε. Αυτές τις τελευταίες μέρες έχει και έντονα ξεσπάσματα , λέει πάντα όχι σε όποια ερώτηση κι αν του κάνεις , και άρχισε να μην τρώει και το φαγητό του ενώ μέχρι τώρα δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Δεν ξέρω βέβαια αυτό, αν μπορεί να συνδεθεί με την έναρξη του σχολείου και με την αλλαγή δασκάλας και τάξης…. Επίσης να σας πω ότι δυσκολευόμαστε και το βράδυ στον ύπνο γιατί τον κοιμίζουμε στο κρεβάτι του και μόλις ξυπνήσει και νιώσει ότι δεν είμαστε δίπλα του, αρχίζει να κλαίει…. Σας έγραψα κάποιους από τους προβληματισμούς μας και αν μπορείτε να με καθοδηγήσετε λίγο πως πρέπει να κινηθούμε για να βοηθήσουμε το γιο μας θα σας είμαι ευγνώμων…… Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων. Με εκτίμηση Ε. Κ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε συμπεριφορές του παιδιού σας που παραπέμπουν σε ένα σημαντικό τρίπτυχο αναπτυξιακών δυσκολιών : Δυσκολία στην κοινωνική επικοινωνιακότητα (εμφανίζει ηχο-λαλική συμπεριφορά αντί επικοινωνιακής απάντησης και δυσκολίες να συνεργαστεί σε πράγματα που του προτείνετε), στενές περιοχές ενδιαφερόντων τόσο στον γνωστικό τομέα όσο και στο παιχνίδι του (με απόδοση σημασίες σε λεπτομέρειες του παιχνιδιού) και επιλεκτικές συμπεριφορές στο φαγητό του και τον ύπνο του. Θα σας συστήναμε να προχωρούσατε σε μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο, γιατί φαίνεται πως θα χρειαστεί κάποιας μορφής ειδική παρέμβαση για να τροποποιηθούν αυτές οι συμπεριφορές. Θα σας συστήναμε επίσης να επισπεύσετε τις κινήσεις σας (αφού πρώτα το συζητήσετε τόσο με τη Νηπιαγωγό του παιδιού σας όσο και με τον/την Παιδίατρο που το παρακολουθεί) γιατί όσο νωρίτερα ξεκινήσει μία παρέμβαση, τόσο καλύτερα αποτελέσματα μπορεί να έχει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

259. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα αγόρι 3 χρόνων γενικά με τα παιδιά που γνωρίζει παίζει αλλά διακρίνω μια συστολή στο όταν βλέπει αλλά παιδιά κάθεται από μακριά και τ κοιτάει δε πάει να παίξει μαζί τους στη παιδική σαν να διστάζει άλλες φορές μου λέει δε θέλω να παίξω θέλει με τα δύο παιδάκια που γνωρίζει και τρέχει από πίσω τους αλλά αυτά παίζουν κ με άλλα παιδιά και, δε τον δίνουν σημασία δε ξέρω πως να το χειριστώ. Να σας πω ότι όταν δε παίζει με τον φίλο του όλο θέλει από εμένα να παίζουμε μαζί

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε και περιγράφετε το γιο σας σαν ένα διστακτικό παιδί με αυξημένη συστολή και πιθανές δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνιακότητα και τη διάθεση να εμπλακεί σε νέες καταστάσεις. Αυτό συνήθως οφείλεται σε 2 πιθανούς λόγους : (Α). Δυσκολία να κατανοήσει τον τρόπο που λειτουργούν οι κοινωνικοί κανόνες και οι κοινωνικοί κώδικες ανάμεσα στα συνομήλικα παιδιά ή (Β). Δυσκολία να εμπιστευτεί την αποτελεσματικότητα των κινήσεών του, οπότε δεν εμπλέκεται στο παιχνίδι με άλλα παιδιά γιατί δεν πιστεύει ότι τα καταφέρνει. Το να τον πιέσετε να παίξει με τα άλλα παιδιά όπως διαπιστώνετε δεν επιφέρει κάποιο αποτέλεσμα, αντίθετα μάλιστα, δημιουργούνται ενοχές στο παιδί και “σφίγγει” περισσότερο τη συμπεριφορά του. Παίζει σημαντικό ρόλο εάν κοιτάζει (παρατηρεί) τα άλλα παιδιά ενώ παίζουν και ταυτόχρονα τι σας μεταφέρει και η Νηπιαγωγός από τον Παιδικό Σταθμό. Θα σας συστήναμε να προχωρούσατε σε μία αξιολόγηση από Εργοθεραπευτή ή Αναπτυξιακό Παιδίατρο για την αποσαφήνιση των ανωτέρω δυσκολιών του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

260. ΕΡΩΤΗΣΗ: : Καλησπέρα σας. έχω ένα αγοράκι 1 έτους. είναι πολύ κοινωνικό παιδάκι γελάει αντιδράει με τους ανθρώπους χαίρεται να παίζουμε έχει τέλεια βλεμματική Επαφή χαιρετάει αυθόρμητα κάνει παλαμάκια κου-κου τσα χορεύει με την μουσική άρχισε τώρα να περπατάει μονός του τρώμε κανονικά όλα τα φαγητά. Με ανησυχεί μόνο το γεγονός ότι δεν δείχνει με το δείκτη μακριά αλλά με όλο το Χέρι(ενώ κοντά δείχνει π.χ τη μύτη η τα αυτιά από το αρκουδάκι του θα τα δείξει με το δείκτη) Και δεν λέει πολλές λεξούλες λέει μαμ με νόημα τατα να πάει βόλτα βγουν βγουν το αυτοκίνητο. Όταν είναι πολύ χαρούμενος Η θυμώνει κουνάει πάνω κάτω τα χέρια του δεν ξέρω αν θεωρείται η όχι αυτό φτερούγισμα κρατάει 2-3 δευτερόλεπτα. Με τα παιχνίδια του άλλες Φορές θα παίξει άλλες όχι. Θέλει πάντα να είναι με παρέα. Η Παιδίατρος μας τον βρίσκει εξαιρετικό αλλά εγώ έχω μια ανησυχία μάλλον χωρίς λόγο άπλα φοβάμαι πολύ τον αυτισμό και παρατηρώ τα πάντα που κάνει το παιδί μου. Να τονίσω ότι ήδη του αρέσει να βρίσκεται με παιδάκια μαζί στο πάρκο τρελαίνεται ότι κάνουν τα αλλά παιδάκια προσπαθεί να το κάνει και αυτός. γενικά μιμείται πολύ καλά Δείχνει μέρη του σώματος του και γενικά επικοινωνεί πολύ καλά τις ανάγκες του. Θα ήθελα πολύ την άποψη σας. Σας ευχαριστώ προκαταβολικά

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση τα λεγόμενά σας, δεν παρατηρούνται κάποιες ανησυχητικές συμπεριφορές στο παιδί σας ! Θεωρείται για την ηλικία του αναμενόμενο να μη δείχνει ακόμα με το δείκτη (αρκεί που δείχνει με το χέρι), δεν αναμένεται ανάπτυξη περισσότερης ομιλίας και οι αυτοερεθισμοί που κάνει εμφανίζονται σε πολλά παιδιά σε αυτή την ηλικία. Θα σας προτείναμε λοιπόν να εμπιστευτείτε την Παιδίατρό σας και αν εντοπίσει κάτι από μεριάς της ανησυχητικό, τότε να προχωρούσατε σε μία Αναπτυξιολογική εξέταση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

261. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Συγχαρητήρια για την δουλειά σας! Έχω δυο παιδάκια τον Νοέμβριο γίνονται 6 (κορίτσι) & 4ων (αγόρι). Είναι υπέροχα πλάσματα, χαρούμενα ,ιδιαιτέρως ευαίσθητα κ αρκετά κοινωνικά κ φιλικά. Μεταξύ τους είναι μια χαρά με τις φυσιολογικές εντάσεις τύπου “αυτό είναι δικό μου άφησε το κτλ”. Για τέτοιους λόγους μαλώνουν γενικά. Να πω πως ο μικρός μου θα πάει πρώτη φορά σχολείο (Προνήπιο) οπότε οι παρέες του είναι οι φίλοι της αδερφής του. Η ανησυχία μου έχει να κάνει με την συμπεριφορά ΚΥΡΙΩΣ της αδερφής του το τελευταίο διάστημα όπου όταν είναι στις παρέες θέλει ο αδερφός της να κάνει τον ” άχαρο” ρόλο πάντα (το τέρας που κυνηγάει, τον αστυνόμο η τον κακό που κυνηγάει) η ρόλους τύπου κορόιδο. Εκείνος στην αρχή το κάνει κ γελάει όμως μετά δεν θέλει. Λέει θέλω να μαι παιδάκι κ εκείνα του απαντούν δεν θα κάνεις ότι θες. Δεν θυμώνει ούτε φωνάζει απλά απομακρύνεται κ παίζει μόνος του η προσεγγίζει άλλα παιδάκια (συνήθως μεγαλύτερα) κ δείχνει καλά. Δεν θέλω να επεμβαίνω όμως στενοχωριέμαι κ θυμώνω με την κόρη μου όπου φυσικά της μιλάω κ της λέω πως πρέπει να τον σέβεται. Κ να μη κάνει ότι δεν θα της άρεσε κ της ίδιας. Κ εκείνη μου λέει πως δεν της αρέσει που τους λέει υπόσχομαι πως δεν θα ξανακάνω κάτι κ δεν κρατά την υπόσχεση του (προσπαθώ να το δουλέψω αυτό κ δεν ξέρω πως. πάντα κρατώ τις υποσχέσεις μου εγώ).Πως να το αντιμετώπισε όλο αυτό παρακαλώ;; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων κ συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά παίζουν πολλά παιχνίδια δραματοποίησης και ρόλων ! Σε τέτοια παιχνίδια εμπλέκονται και τα 2 σας παιδιά. Η κόρη σας -ως μεγαλύτερη- θέλει να επιβάλει τους δικούς της όρους στο μικρότερο αδερφό της. Είναι καθαρά δικό του θέμα εάν το επιθυμεί ή όχι. Εάν όχι, τότε καλώς αποσύρεται . Δεν πρόκειται να του δημιουργήσει όλο αυτό κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα ή δυσκολία. Δεν χρειάζεται να δεσμεύετε την κόρη σας σε αυτή την ηλικία να τηρεί τις υποσχέσεις της. Απλά, αναφέρετέ της την πραγματικότητα : “Εάν ο αδελφός της δεν επιθυμεί να παίζει αυτό το μονότονο και πιθανά άχαρο ρόλο, απλά δεν θα τον παίζει !”. Αφήστε λίγο το χρόνο να κυλίσει χωρίς άγχος και θα αποκατασταθεί αυτή η -τυπική για πολλά παιδιά- λειτουργία ! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

262. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο γιος μου είναι 3 ετών παιδάκι κοινωνικό, ομιλητικό, χαρούμενο, συνεννοήσιμο και τρυφερό. Το μόνο που με απασχολεί στην συμπεριφορά του είναι το γεγονός ότι αρνείται να δοκιμάσει νέες τροφές και γενικά έχει γίνει εξαιρετικά επιλεκτικός σε αυτά που τρώει (μακαρόνια, κιμά, κρέας, πατάτες, γάλα, γιαούρτι, τυρί, φυσικό χυμό). Αρνείται να δοκιμάσει λαχανικά αλλά και φρούτα στη φυσική τους μορφή. Η επιλεκτικότητα θα λεγα ότι ξεκίνησε από 15 μηνών περίπου. Αποφάσισα να σας απευθύνω το ερώτημά μου γιατί διαβάζω κατά καιρούς σε forums για αντίστοιχες περιπτώσεις ότι μπορεί να οφείλονται σε αισθητηριακά θέματα και σκέφτομαι μήπως αυτό δεν του επιτρέπει να δοκιμάσει νέες τροφές. Να σας πω ότι μιλάει εξαιρετικά για την ηλικία του και με πλούσιο λεξιλόγιο. Στο παιχνίδι δεν έχει κανένα θέμα να έρχεται σε επαφή με διαφορετικές υφές π.χ χώμα, λάσπη, γρασίδι, πέτρες, άμμος, νερό (μάλιστα διασκεδάζει ιδιαίτερα), κανένα θέμα στο πλύσιμο των δοντιών, του αρέσουν οι αγκαλιές και επίσης τρώει μαζί τροφές διαφορετικής υφής π.χ γάλα με δημητριακά, κριθαράκι με κρέας. Σας αναφέρω περιοχές που έχω διαβάσει ότι μπορεί να υποδηλώνουν θέμα με αισθητηριακά. Ξέρω ότι πολλά παιδάκια στην ηλικία του ή και μεγαλύτερα μπορεί να κολλάνε με συγκεκριμένες τροφές που είναι και κάπως εθιστικές (π.χ υδατάνθρακες) απλά θα ήθελα και τη γνώμη σας αν υπάρχει κάποιος τρόπος (π.χ Εργοθεραπεία??) που θα μπορούσε αυτό να βελτιωθεί. Να σας πω επίσης ότι κάποιες τροφές που μπορεί να τις αρνείται στο σπίτι (π.χ φακές, αχλάδι) στον παιδικό σταθμό τις τρώει προφανώς μιμούμενος και τη συμπεριφορά άλλων παιδιών. Η σωματική ανάπτυξή του πολύ φυσιολογική για την ηλικία του, ο παιδίατρος δεν ανησυχεί καθόλου

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά μέσω της τροφής συχνά προσπαθούν να επικυριαρχήσουν στο περιβάλλον τους (να δείξουν στους γονείς την ισχύ τους). Θα θέλαμε να σας αναφέρουμε ότι διαβάζοντας προσεκτικά τις σημειώσεις σας διαπιστώσαμε τα εξής : (1). Τα φαγητά που επιλέγει ο γιός σας ανήκουν στις “μαλακές” -και εύκολες για μάσηση- τροφές. Δύσκολη τροφή για μάσηση είναι το μοσχαρίσιο κρέας (αναφέρετε ότι τρώει κρέας αλλά δεν μας είπατε τι κρέας). Εάν δυσκολευτούν σε αυτό το κρέας, τότε ίσως να ήταν καλό να γίνει μία εκτενέστερη αξιολόγηση ! (2). Αναφέρετε ότι στον Παιδικό Σταθμό, μιμούμενος τα άλλα παιδιά τρώει κάποιες από τις τροφές που δεν τρώει στο σπίτι. Αυτό θεωρείται ένα από μόνο του πολύ καλό στοιχείο. Τα παιδιά δεν τρώνε κάποιες τροφές είτε λόγω ιδιαιτεροτήτων στην αισθητηριακή επεξεργασία στο στόμα, είτε λόγω κάποιων δυσκολιών στο συντονισμό κίνησης σιαγόνας και γλώσσας, είτε λόγω χαμηλού μυϊκού τόνου στον κορμό, είτε απουσίας ευελιξίας στη σκέψη. Θα σας προτείναμε για προληπτικούς λόγους να συζητούσατε τις ιδιαιτερότητες του παιδιού με Εργοθεραπευτή για να σας εξηγήσει εάν θα έκρινε απαραίτητη την αξιολόγηση του παιδιού σας ή όχι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

263. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας! έχω μόλις επιστρέψει από την δουλειά κ με νιώθω που άγχος κ πίεση..γιατί δεν ξέρω αν κάνει κακό στην ψυχολογία του παιδιού μου που τον αφήνω στη γιαγιά για να πάω για δουλειά.. ευτυχώς δ εργάζομαι κάθε μέρα, ο άντρας μου είναι ελεύθερος επαγγελματίας κ έχει πάγκους στις εμποροπανηγύρεις κ γω τα καλοκαίρια δουλεύω μαζί του.. όχι όμως σε καθημερινή βάση, ας πούμε ότι τον μήνα πάω 4 6 μέρες για δουλειά μαζί του αλλά επειδή η δουλειά μας είναι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας όταν πάω για δουλειά αφήνω τον μικρό μας στη μαμά μου κ δ μας βλέπει για αυτές τις 3 με 4 μέρες κ δ ξέρω αν νιώθει εγκατάλειψη κ τι μπορώ να καν γι αυτό. ο μικρούλης μας είναι 19 μηνών κ τις ημέρες που δουλεύω τον πάω στο σπίτι της μαμά μου κ όταν τελειώνει η δουλειά πάω πάλι κ τον παίρνω.. επίσης έχουμε άλλο ένα αγοράκι που είναι 7 χρόνων κ όταν ήταν μικρούλης αυτό το γεγονός του δημιουργούσε πολύ μεγάλο στρες κ ακόμα κ τώρα πιο εύκολο του είναι να έρθει μαζί μου παρά να τον αφήσω.. πως μπορώ να μη δημιουργήσω την ίδια πίεση στον μικρό μας; δηλ να μη νομίζει ότι τον εγκαταλείπω κ πως μπορώ να καταλάβω αν του κάνει κακό στη ψυχολογία του; ευχαριστώ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το βασικό θέμα δεν είναι ο χρόνος που λείπετε λόγω των απαιτήσεων της εργασίας σας, αλλά ο χρόνος που δίνετε στο παιδί όταν γυρίσετε στο σπίτι. Εάν ασχολείστε μαζί του, παίζετε, “χαριεντίζεστε”, το φροντίζετε δημιουργικά και του δείχνετε απλόχερα την αγάπη και το ενδιαφέρον σας, τότε το παιδί καταλαβαίνει ότι η μαμά λείπει από το σπίτι, αλλά όταν γυρίσει θα το φροντίσει και θα το καθησυχάσει. Φυσικά και δεν τους αρέσει η απώλεια της αποκλειστικότητας με το ότι φεύγετε, αλλά καλύπτουν τις ανάγκες τους όταν είστε μαζί τους. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

264. ΕΡΩΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε παρά πολύ για την ευκαιρία που μας δίνετε να παίρνουμε μια σωστή συμβουλή διότι μένουμε στο εξωτερικό και μη μιλώντας καλά γερμανικά είναι πολύ δύσκολο. Λοιπόν εμείς έχουμε ένα αγοράκι 3.6 χρονών. Μέχρι που περπάτησε ήταν πολύ ήρεμος αλλά μετά άρχισε να έχει παρά πολύ ενεργεία. Το πρόβλημα μου είναι ότι τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει κάποιες αλλαγές στην συμπεριφορά του. Καταρχήν να σας πω ότι δεν μιλάει παρά πολύ καλά και ότι άρχισε να λέει προτασούλες πριν από ένα εξάμηνο. ο λόγος του δεν είναι πολύ καθαρός αλλά μέρα με την ημέρα μια λέξη που πριν δεν την έλεγε σωστά τώρα την λέει. πάει παιδικό ένα χρόνο και ήδη έχει αρχίσει και μαθαίνει και γερμανικά. δεν μιλάει τόσο πολύ γερμανικά αλλά καταλαβαίνει παρά πολύ. δεν έχει πρόβλημα συνεννόησης πάντα μας δείχνει με το χεράκι η μας κατευθύνει με λέξεις και όλα καλά. το θέμα είναι ότι τελευταία όταν δεν γίνεται αυτό που θέλει αυτός εκφράζει παρά πολύ θύμο και νευρά. πατεί πολύ δυνατά με τα πόδια του στο πάτωμα, ουρλιάζει ξεσπάζει άσχημα και καμιά φορά μπορεί να μας χτυπήσει στο χέρι. και υπάρχουν φορές πολύ σπάνια βέβαια που του λες φέρε μ αυτό και ενώ είναι μπροστά του δεν το βλέπει. Κάποιες φορές και αυτό σπάνια μπορεί να γελάσει μονός του η όταν είναι εκνευρισμένος να κάνει περίεργους ήχους. ανησυχώ λίγο για αυτισμό. δεν έχει κάποιο άλλο σύμπτωμα. είναι πολύ κοινωνικός και στον παιδικό έχει πολλούς φίλους και δεν δημιουργεί προβλήματα. βέβαια από μικρό μωρό κατέστρεφε σχεδόν τα πάντα.
Σας ευχαριστώ παρά πολύ για τον χρόνο σας. Με εκτίμηση Α.Δ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση τα λεγόμενά σας, υπάρχει ένα αναπτυξιακό έλλειμμα στο παιδί σας ιδίως στην εξέλιξη της ομιλίας του (άργησε να κατακτήσει λεκτικούς δείκτες). Αυτό φυσικά μπορεί να οφείλεται και στη διαμονή του σε μη ελληνόγλωσση χώρα. Επίσης όμως τον περιγράφετε ως ένα ανήσυχο παιδί, συχνά υπερδιεγερμένο (το γέλιο η οι περίεργοι ήχοι είναι αυτορρυθμιστικές συμπεριφορές που τις συναντάμε σε παιδιά που διεγείρονται πολύ και έντονα), με έντονες αντιδράσεις στη ματαίωση (θα πρέπει να διερευνηθούν οι έντονες αντιδράσεις του) και που κάποιες στιγμές δείχνει να μην έχει οργανώσει την προσοχή του. Επίσης δεν είναι ξεκάθαρο τι εννοείτε όταν γράφετε ότι “από μικρό μωρό κατέστρεφε σχεδόν τα πάντα” (παράγοντας που και πάλι δείχνει παιδί με αυξημένη διέγερση ή δυσκολίες στο να οργανώσει παιχνίδι -πιθανή δυσπραξία-). Είναι πολύ θετικός παράγοντας από την άλλη η καλή συμμετοχικότητα του στον Παιδικό Σταθμό (είναι σημαντικό να πάρετε τη γνώμη της Νηπιαγωγού). Κανονικά σας προτείνουμε να γινόταν μία εκτενής αξιολόγηση από Εργοθεραπευτή (για τα ζητήματα προσοχής και υπερδιέγερσης), Λογοθεραπευτή (για τα δεδομένα ομιλίας του) και Παιδοψυχολόγο (για ζητήματα διαχείρισης συμπεριφορών του και μηχανισμών που χρησιμοποιείτε για να τις αντιμετωπίσετε). Δεν αναφερόμαστε σε διαγνωστικούς τομείς αλλά σε διαχείριση των ανωτέρω δυσκολιών του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως και Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

265. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα κοριτσάκι 2.5 ετών.. Από μωρό ήταν ζωηρή και απαιτούσε με τσιρίδες πχ να φάει.. Μιλάει άψογα για την ηλικία της κάνουμε κανονικούς διαλόγους και είναι πολύ κοινωνική (έρχεται πολύ συχνά σε επαφή με παιδιά στο πάρκο από 15 μηνών). Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι είναι αρκετά υπερκινητική και νευρική στις κινήσεις της. Έτσι είναι κ ο πατέρας της βέβαια.. Επίσης είναι πολύ απαιτητική όταν θέλει κάτι μπορεί να στο ζητήσει 100 φορές διεκδικεί επίσης τα παιχνίδια των άλλων παιδιών πολύ έντονα και με επιμονή. Επίσης μιμείται κάποια παιδιά λεκτικά κ κινησιολογικά στο πάρκο κάνει δλδ ότι κάνουν εκείνη την ώρα. Έχει απόλυτη άρνηση για εκπαίδευση τουαλέτας και δεν μου λέει ότι κάνει κακά ή τσίσα ενώ το ξέρει.. Υποψιάζομαι γτ δε θέλει να την αλλάξω και να σταματήσει αυτό που κάνει εκείνη την ώρα. Πρέπει να προβληματίζομαι με κάποια απ τις συμπεριφορές που σας περιέγραψα? Ή να ανησυχώ με το θέμα της πάνας? Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε το παιδί σας ως σημαντικά ανήσυχο με αυξημένη διέγερση –μη αναμενόμενη για την ηλικία της όπου θα μπορούσε να παίζει πιο λειτουργικά με παιχνίδια και με περισσότερη ηρεμία. Για την εκπαίδευση τουαλέτας, τώρα είναι η ηλικία που τα παιδιά απομακρύνουν την πάνα, οπότε ακόμη δεν βρίσκεται εκτός ηλιακού ορίου. Θα σας συστήναμε να προχωρούσατε σε μία παιδο-Αναπτυξιολογική αξιολόγηση για να διαπιστωνόταν εάν υπάρχουν κάποιες δυσκολίες σχετιζόμενες με την ανησυχία και υπερδιέγερσή της ή όχι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

266. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. έχω ένα κοριτσάκι 2.5 χρόνων και ένα αγοράκι 5 μηνών. το κοριτσάκι μου ξεκίνησε πριν τρεις βδομάδες παιδικό σταθμό. ενώ στην αρχή όλα φαίνονταν καλά από την προηγούμενη εβδομάδα άρχισε να κλαίει και ν κάνει εμετό και στο άκουσμα μόνο ότι θα πάει στο σχολείο. σε επικοινωνία με τν παιδίατρο καταλήξαμε ότι είναι καθαρά ψυχολογικό αφού δεν έχει κάτι παθολογικό. να σημειώσω ότι βγάζει κ κάποια ζήλεια προς τν μικρό. έχοντας κάποιες αντιδράσεις. αναρωτιέμαι έκανα καλά που την πήγα σταθμό η μήπως βιάστηκα και αισθάνεται την διώχνω από το σπίτι. επίσης μου έχουν αναφέρει στο σταθμό ότι ακόμα δεν μπορεί ν συμμετέχει στην ομάδα με τα άλλα παιδιά παρά μόνο όταν είναι εκεί η δασκάλα. είναι σαν ν μην έχει αυτοπεποίθηση. γενικά είναι ένα ήρεμο παιδί που μεγαλώνει με πολύ αγάπη. κάποιες φορές όμως δεν μπορώ ν χειριστώ τις αντιδράσεις της. ζητώ τη βοήθεια σας .ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση σας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε με διφορούμενα στοιχεία για το κοριτσάκι σας που σίγουρα χρειάζονται μία μεγαλύτερη διερεύνηση από κάποιον ειδικό. Συγκεκριμένα από την μία την περιγράφετε ως “ένα ήρεμο παιδί” αλλά από την άλλη όμως ότι “κάποιες φορές όμως δεν μπορείτε να χειριστείτε τις αντιδράσεις της ” (που δεν περιγράφετε λεπτομερέστερα). Η άρνηση ενός παιδιού αυτής της ηλικίας να πάει στον Παιδικό Σταθμό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς διαφορετικούς παράγοντες : (1). πιθανή εκδήλωση ζήλιας για τον αδελφό της που μένει στο σπίτι. (2). πιθανές δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνιακότητα με άλλα παιδιά -με βάση και τα λεγόμενα της Νηπιαγωγού. (3). πιθανές δυσκολίες στον πλούτο του παιχνιδιού σε ανοιχτά περιβάλλοντα πολλών παιδιών. (4). πιθανές δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία σε πολυαισθητηριακά περιβάλλοντα -το σχολικό περιβάλλον δίνει σε ένα παιδί πολύ μεγάλη αισθητήρια πληροφόρηση (φωνές, αγγίγματα, πολύπλοκη κίνηση, πολλά οπτικά ερεθίσματα) που πιθανά διαταράσσει την κόρη σας-. Για τον αποκλεισμό πολλών από τους παραπάνω παράγοντες, θα ήταν καλό να γίνει μία Αναπτυξιακή ή Εργοθεραπευτική αξιολόγηση της κόρης σας. Είναι πιθανό το περιβάλλον του Σχολείου να είναι πολύ απαιτητικό για το δυναμικό της κόρης σας τη συγκεκριμένη στιγμή και να χρειαστεί αναστολή της φοίτησης για κάποιο διάστημα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

267. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας . Έχω ένα μωράκι 15 μηνών σε ότι αφορά το κινητικό κομμάτι είναι πάρα πολύ καλή έχει καλή βάδιση , κάνει βαθύ κάθισμα ανεβαίνει σκάλες πιάνει με δείκτη κ αντίχειρα. Εξερευνά χώρους , ανοίγει ντουλάπια . Κ αλλά. Με ανησυχεί όμως που ακόμα μπαμπαλιζει . Δεν δείχνει αυτό που θέλει. Όταν της φωνάζω με το όνομα της στην 4 φορά θα γυρίσει. Καταλαβαίνει όταν παίζουμε κρυφτό. Απλά ανησυχώ γιατί ενώ μπορεί να βλέπει άτομα κάθε μέρα πολύ σπάνια θα πάει. Πριν την καραντίνα πήγαινε σε όλους. Όταν τις βάζω τραγούδια έρχεται στο δωμάτιο που ακούει την μουσική . Ανεβοκατεβαίνει καναπέ. Μόνο αν την ενδιαφέρει κάτι θα το μιμηθεί. Απλά έκανα ένα λάθος έβλεπε συχνά παιδικά στο κινητό κ στην τηλεόραση. Υπάρχει περίπτωση να της δημιούργησε κάποιο πρόβλημα??

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία καθυστέρηση σε κάποιους δείκτες της ανάπτυξης της κόρης σας όσον αφορά τους επικοινωνιακούς τομείς, την κοινωνική επαφή, την ανάπτυξη της ομιλίας και της συγκέντρωσης προσοχής – οργάνωσης. Δυστυχώς η έκθεση στις οθόνες σε παιδιά κάτω των 2 ετών απαγορεύεται γιατί επιβαρύνει την εξέλιξη των αναπτυξιακών δεικτών και επιβαρύνει τις υπάρχουσες δυσκολίες. Μπορείτε να διαβάσετε στη Δ/νση http://www.proseggisi.gr/%ce%b1%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%ae%cf%82-%ce%ad%ce%ba%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%8d-%cf%83%ce%b5-%ce%bf%ce%b8%cf%8c%ce%bd%ce%b5%cf%82/
λεπτομέρειες για αυτό. Θα σας ζητούσαμε την εξέταση της κόρης σας από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο για να διαπιστωθεί το μέγεθος των δυσκολιών και εάν θα χρειαζόταν κάποια εξειδικευμένη επιβοήθηση (Εργοθεραπεία ή Λογοθεραπεία) ή όχι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

268. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα παιδάκι 2,5 ετών. Πριν λίγες μέρες ξεκίνησα δουλειά διότι ο σύζυγός μου δεν μπορεί να εργαστεί και έτσι ανταλλάξαμε ρόλους. Έτσι περνάει αυτός χρόνο με τον μικρό. Όμως ο μικρός σταμάτησε να παίζει μαζί μου, τις ώρες που είμαι σπίτι ,ακόμα και να μου μιλάει όταν τον ρωτώ διάφορα. Μέχρι τώρα η μεταξύ μας σχέση ήταν άκρως λειτουργική και τρυφερή. Έχω αρχίσει και ανησυχώ.. και δεν γνωρίζω τρόπους να τον προσεγγίσω

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θύμωσε όπως είδατε και εσείς ο μικρός σας ! Εάν η μόνη δυσκολία του παιδιού είναι το να παίξει μαζί σας (ενώ πχ παίζει με το μπαμπά), εσείς δείξτε του την αγάπη σας και την τρυφερότητά σας (κατά το φαγητό, την ώρα που ενασχολείται με κάτι που τον ενδιαφέρει, στο μπάνιο, στο κρεβατάκι του πριν να κοιμηθεί). Είναι καλό σε αυτό να σας βοηθήσει και ο μπαμπάς. Θα προσαρμοστεί και θα εξοικειωθεί το παιδί σας στη νέα πραγματικότητα, αλλά αυτή τη στιγμή δείχνει να έχει πεισμώσει που τον έχετε “εγκαταλείψει”. Αφήστε το χρόνο να κυλίσει και μην δείξετε ότι αυτή η συμπεριφορά με κάποιον τρόπο σας πανικοβάλει. Αν συνεχιστεί αυτή η συμπεριφορά, θα ήταν καλό να το συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

269. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω μια κορούλα 9μιση μηνών. Από πολύ μικρούλα ήταν ιδιαίτερα κοινωνική, μας χαμογελάει συνεχώς και της αρέσει η αλληλεπίδραση μαζί μας. Το πρόβλημα της ήταν ότι ενώ εστιάζει σε αντικείμενα που της δείχναμε και τα ακολουθούσε με το μάτι δεν τα έπιανε. Έφτασε 6 μηνών για να πιάσει αντικείμενα. Κάθισε ανεξάρτητα στους 9 μήνες και στήριξε το βάρος της στα πόδια ξανά τώρα στους 9 μήνες. Γενικότερα της αρέσει να παίζει ανάσκελα στο γυμναστήριο για μωρά. Δεν αναποδογυρίζει και καν δε φαίνεται να έχει τη διάθεση να εξερευνήσει τον κόσμο. Κάνει ακόμα χαρές και τινάζει χέρια πόδια ανάσκελα Όπως τα μικρότερα μωρά. Τη βάζω να παίξει καθιστή και κοιτάζει γύρω γύρω σαν να μην μπορεί να συγκεντρωθεί στο παιχνίδι. Επίσης συχνά τελευταία αφαιρείται και μπορεί να τη φωνάξουμε και να μη γυρίσει. Όταν μας δει όμως Ή όταν είναι ξαπλωμένη ανάσκελα και πάμε από πάνω της να της μιλήσουμε τα μάτια της είναι καρφωμένα πάνω μας και έχει απίστευτη χαρά. Δε μπαμπαλιζει ιδιαίτερα αλλά λέει κάποια μεμονωμένα μπου , ντου, Γκου, γκρρ Και κάνει γενικότερα ασκήσεις μονή της με τη γλώσσα της κάπως σαν να λέει “αντιδδδδδ”. Οι παιδίατροι από την κλινική της εικόνα αποκλείουν εγκεφαλική παράλυση και μου λένε αν και είναι πολύ νωρίς ότι δεν έχει την εικόνα αυτιστικού παιδιού ή παιδιού με νοητική υστέρηση (βαριά τουλάχιστον). Ο όρος που χρησιμοποιούν είναι ψυχοκινητική καθυστέρηση. Υπάρχει περίπτωση να αργεί να ωριμάσει το νευρικό της σύστημα και να μην είναι κάτι παθολογικό απαραίτητα; Συμβαίνει σε μωρά αυτή η αργή ανάπτυξη; Το καλό είναι ότι έχει εξέλιξη, πολύ αργή εξέλιξη αλλά σιγά σιγά κατακτά κάποιες δεξιότητες…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα συμφωνήσουμε με τους παιδιάτρους ότι με βάση τις περιγραφές σας η κορούλα σας δείχνει σημάδια ψυχοκινητικής καθυστέρησης. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι κινητικοί και επικοινωνιακοί δείκτες, καθώς και δείκτες παιχνιδιού έχουν εμφανή καθυστέρηση. Δεν μπορεί μέσω ενός e-mail χωρίς εκτενή αξιολόγηση να προσδιοριστεί ο βαθμός της καθυστέρησης. Θα σας συστήναμε να κλείνατε ένα άμεσο ραντεβού με Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο ώστε να σας ενημερώσει εκτενέστερα και να σας καθορίσει αν θα χρειαστεί παρέμβαση (οι περιγραφές σας δείχνουν ότι θα χρειαστεί για να επιβοηθηθούν οι αναπτυξιακοί δείκτες) και ποιας μορφής (το πλέον πιθανό Φυσικοθεραπευτική). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

270. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ό εγγονός μου δεν έχει γνωρίσει τον πατέρα του τώρα είναι 2 ετών και βλέποντας Πέπα πού έχει μπαμπά του φαίνεται περίεργο πως μπορούμε να τού εξηγήσουμε πως ο μπαμπάς τού δεν ενδιαφέρεται ή γιατί δεν έχει μπαμπά ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι πολύ σαφής και απόλυτα σωστή η ερώτηση (ή οι ερωτήσεις των παιδιών) σε αυτή την ηλικία σχετικά με τον μπαμπά που δεν έχουν γνωρίσει. Βλέπουν τα δρώμενα είτε στην TV είτε στην καθημερινότητα τους και κατανοούν ότι στο δικό τους οικογενειακό σύστημα δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Το πώς θα ανακοινωθεί αυτή η πραγματικότητα της μονογονεϊκής οικογένειας είναι διαφορετική για κάθε παιδί και θέλει πάρα πολύ μεγάλη προσοχή. Για το λόγο αυτό θα σας συστήναμε να συζητούσε η μητέρα με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να την κατευθύνει για τα επόμενα βήματά της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

271. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω την κόρη μου 2χρονων η οποία εδώ και ένα μήνα είναι πολύ ανήσυχη ,την ενοχλούν όλα ,κλαίει και φωνάζει με το παραμικρό (π.χ ζητάει γάλα της ρίχνω το βλέπει κλαίει τη ρωτάω πιο είναι το πρόβλημα και πάλι κλαίει και αυτό γίνεται συνέχεια με τα πάντα) το βράδυ τρομάζει και θέλει να είναι δίπλα μου ,ξυπνάει με κλάμα και κοιμάται με κλάμα ,την ενοχλούν όλα και όταν νευριάζει χτυπάει ,της εξηγώ ότι είναι κακό το καταλαβαίνει εκείνη τη στιγμή και πάλι μετά από 10λεπτα το ξανακάνει ,τι μπορώ να κάνω;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Έχετε ένα ευερέθιστο παιδί που δείχνει να ταράζεται εύκολα και να δυσκολεύεται να αυτορυθμιστεί όταν αυτό συμβαίνει. Οι “λογικές λεκτικές εξηγήσεις” που της δίνετε, δείχνουν να τη ηρεμούν για πολύ λίγο ! Θα σας συστήναμε να γινόταν μία επικοινωνία για μία αναπτυξιακή εκτίμηση ώστε να σας εξηγηθούν πού ακριβώς βρίσκονται οι δυσκολίες της κόρης σας ! Πρέπει να εξεταστούν τόσο οι αισθητηριακοί παράγοντες που πιθανά να την απορρυθμίζουν, όσο και οι συναισθηματικές παράμετροι ! Θα σας συστήναμε να επισπεύσετε την αναζήτηση βοήθειας, γιατί οι δυσκολίες μπορεί να είναι πολύ απλές και είναι καλό να σας δοθούν οδηγίες αντιμετώπισης πριν παγιωθούν ! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

272. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Τον τελευταίο χρόνο ο 4χρονος γιος μου, όποτε πηγαίνουμε κάπου, αφήνει το χέρι μου και αρχίζει να τρέχει. Το βρίσκει αστείο, υποθέτω, που τον κυνηγώ. Για παράδειγμα, όταν πηγαίνουμε για ψώνια, μπορεί να ξεκινήσει να φύγει την ώρα που θα πληρώσω. Σήμερα, ένα ακόμα παράδειγμα, ενώ ήμασταν στην παραλία, όταν πήγα να μαζέψω τις πετσέτες, κι ενώ ο πατέρας του έκλεινε την ομπρέλα, έφυγε τρέχοντας. Έχω προσπαθήσει επανειλημμένα να του εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους η συμπεριφορά αυτή δεν είναι αποδεκτή. Μέχρι που έχουμε φύγει βιαστικά από το γήπεδο όπου έπαιζε γιατί ήθελε να βγει να τρέξει στο δρόμο. Επίσης, του έχω στερήσει και τη βόλτα, λόγω της συμπεριφοράς αυτής. Ωστόσο, η συμπεριφορά του συνεχίζεται και σταματάει μόνο αν τον απειλήσω ότι “θα φύγουμε”, πράγμα το οποίο με στενοχωρεί, να εκστομίζω δηλαδή, εκβιασμούς και απειλές. Πώς θα με συμβουλεύατε εσείς να διαχειριστώ αυτές του τις αντιδράσεις; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όσο και αν σας στενοχωρεί, το παιδί σας έχει εμφανίσει αυτή την “προκλητική” ή “παρορμητική” συμπεριφορά του να φεύγει από τον έλεγχο και την επιτήρησή σας και αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο τόπος της προειδοποίησης που χρησιμοποιείτε είναι απόλυτα αποδεκτός. Απλά, θα πρέπει να μην ακούγεται ως απειλή αλλά ως ψύχραιμη και απόλυτα σταθερή προειδοποίηση. Από την άλλη όμως, θα θέλαμε να συζητήσετε και με την Νηπιαγωγό του παιδιού εάν εμφανίζει και εκεί τέτοιες συμπεριφορές ή κάποιες άλλες υπερκινητικού ή παρορμητικού τύπου. Εάν ναι, τότε το παιδί σας πιθανά χρειάζεται βοήθεια από Εργοθεραπευτή, γιατί έχει πέραν του μέσου όρου και της ανάγκης αυξημένου γονεϊκού ελέγχου παρόρμηση που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

273. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Έχω έναν γιο ο οποίος είναι 11 χρόνων. Από πέρυσι έχει ξεκινήσει να τσακώνεται με τους συμμαθητές του στο σχολείο με αποτέλεσμα να μην τον κάνουν παρέα και να μην τον καλούν σε πάρτι. Σχεδόν κάθε μέρα γύριζε από το σχολείο και με κάποιον είχε τσακωθεί. Ο σύζυγος μου που τον βγάζει βόλτες το απόγευμα μου λέει ότι όπου και να πάνε πάντα με κάποιον θα τσακωθεί. Του έχουμε μιλήσει πάρα πολλές φορές, έχουμε απευθυνθεί και σε ψυχολόγο αλλά δεν βλέπω βελτίωση. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. το παιδί σας βρίσκεται στην προεφηβεία του που δείχνει να τον επηρεάζει πολύ, να τον ταράζει και να τον έχει κάνει ευερέθιστο. Ταυτόχρονα θα πρέπει να διερευνήσετε εάν και κάποιος παράγοντας στο σπίτι ενοχλεί το παιδί. Η διάγνωση της δυσκολίας και η παρακολούθηση της πορείας πρέπει να γίνεται από Παιδοψυχίατρο, αλλά καλώς η παρέμβαση και επιβοήθηση από Παιδοψυχολόγο. Θα πρέπει να συζητήσετε εκτενώς με την ομάδα παρέμβασης όποιον προβληματισμό έχετε και επίσης και τους τρόπους αντιμετώπισης των συμπεριφορών του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

274. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω έναν γιο 3 ετών και άλλον έναν υπέροχο γιο 7 μισή χρόνων.. ο μεγάλος μου είναι εξαιρετικός μαθητής, πολύ καλός στο ποδόσφαιρο και με ταλέντο στην ζωγραφική… είναι ένα έντονο παιδί. Θεωρείται άγαρμπος στις κινήσεις του, αρκετές φορές μιλάει πολύ δυνατά και δεν προσέχει τον εαυτό του αρκετά… Είναι πολύ ριψοκίνδυνος και χτυπάει αρκετά συχνά… όχι σοβαρά… δεν δίνει όμως καμιά σημασία είναι ιδιαιτέρα σκληρό παιδί… δεν του αρέσει να περιορίζεται στον χώρο και επιδιώκει διαρκώς την κίνηση… Υπάρχει λόγος για έλεγχο από ειδικό? είχαμε συμβουλευτεί έναν παιδοψυχολόγο χωρίς το παιδί και μας είπε ότι ανήκει στην κατηγορία των υπερδραστήριων παιδιών και ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. ποια είναι η άποψη σας? σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς εννοείτε εάν θα συνέτρεχε κάποιος λόγος διαφοροδιάγνωσης του γιού σας από το υπερκινητικό σύνδρομο. Οι συμπεριφορές του γιου σας θυμίζουν πολύ υπερκινητικά παιδιά. Για να οριστούν όμως οι συμπεριφορές ως πάθηση, θα πρέπει να επηρεάζουν την καθημερινότητα ενός παιδιού (αυτοεξυπηρέτηση και αυτοδιαχείριση), την κοινωνική του ζωή (φίλοι, εκπαιδευτικοί) ή το σύστημα εργασίας του (μελέτη στο σπίτι και το Σχολείο). Επίσης παίζει σημαντικότατο ρόλο και η γνώμη των εκπαιδευτικών του παιδιού σας. Ούτως ή άλλως πάντως, θα μπορούσατε να προχωρήσετε σε μία διαγνωστική διαδικασία με Παιδοψυχίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

275. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, διάβασα πολλές από τις απορίες των γονέων και έτσι είπα να γράψω και εγώ την δική μου απορία. Έχω μια κόρη 2.5 χρονών έχει εδώ και λίγο καιρό που κάνει ντα, όχι να χτυπήσει με δύναμη ένα άλλο παιδάκι αλλά κάνει ντα και αυτό μου φτάνει για να νιώσω άσχημα. Γενικά είναι παιδί που ακούει πάρα πολύ, είναι πλήρης συζητήσιμη και καταλαβαίνει τα πάντα. Δεν πηγαίνει ακόμα παιδικό σταθμό για να πω ότι το είδε εκεί, παρακολουθεί όμως λίγη ώρα την ημέρα βίντεο στο κινητό. Της μιλάω και της εξηγώ όλη μέρα πως δεν είναι σωστό. Την έχω βάλει και τιμωρία (η τιμωρία είναι στην καρέκλα 5 λεπτά να σκεφτεί τι έκανε). Έχετε κάποια γνώμη για το θέμα πως να το διαχειριστώ? Ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δεν μας έχετε ξεκαθαρίσει εάν κάνει μόνο τη χειρονομία “ντα” ή εάν χτυπάει κιόλας η κόρη σας τα άλλα παιδάκια. Αυτό που διακρίνουμε όμως είναι ότι έχετε δώσει σε αυτές τις αντιδράσεις σας πολύ μεγάλη έμφαση (αναφέρετε ότι “της μιλάτε και της εξηγείτε όλη μέρα πως δεν είναι σωστό” και την βάζετε και τιμωρίες). Αυτό από μόνο του κάνει την κόρη σας να πιστεύει (και πολύ σωστά) ότι κάνει κάτι θεαματικό και με αυτό τραβάει όλη την προσοχή σας. Έτσι είναι πιθανό να το επαναλαμβάνει. Η αντιμετώπιση σε συμπεριφορές επιθετικότητας πρέπει να είναι ξεκάθαρη, επαναλαμβανόμενη και ψύχραιμη : Παίρνουμε το παιδί και το απομακρύνουμε χωρίς πολλές συζητήσεις και νουθεσίες την ώρα που εκδηλώνει τη συμπεριφορά. Και χωρίς θυμό από μεριάς μας. Αργότερα στο σπίτι μπορείτε να της εξηγήσετε ότι δεν μπορείτε να δεχτείτε αυτή τη συμπεριφορά και κάθε φορά που θα την εμφανίζει θα την απομακρύνετε. Επίσης η τιμωρία με “time outs” δεν βοηθούν τα παιδιά. Θα σας ζητούσαμε να προτιμάτε τα “time in” (μπορείτε να; διαβάσετε το άρθρο http://www.proseggisi.gr/time-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%8e%cf%80%ce%b9/ Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

276. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας. Είμαι ο Μπαμπάς και έχω μια κορούλα 3.1/2 ετών .Μας απασχολούν οι κρίσεις υστερίας που βιώνει η κόρη μας, η και τα απλά νεύρα της σχεδόν καθημερινά που μπορούν να προκληθούν για διάφορους και διαφορετικούς λόγους πχ. να μην θέλει να κάνει μπάνιο κάποια μέρα, η τι ρούχο να φορέσει, η να αρνείται να αλλάξει εσώρουχο. Νιώθουμε ότι κάθε σχεδόν μέρα κάτι θα υπάρξει που αν επιμείνουμε θα οδηγήσει σε κρίση υστερίας εκ μέρους της. Η μικρή μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που έχει κοντά της καθημερινά την γιαγιά της και τις δύο θείες της, και λόγω ανεργίας εδώ και ένα 3 μήνες εμένα .Της λείπει η μαμά της όμως και την ζητά με επίμονο τρόπο (εργάζεται πολλές ώρες εδώ και λίγο καιρό).Από βρέφος είναι υπερκινητική ,δεν κοιμότανε πολλές ώρες, είναι εξωστρεφείς προς τρίτους και εκδηλώνει έντονα τα συναισθήματά της είτε αγάπης είτε θυμού. Της αρέσουν τα παιγνίδια που έχουν ένταση και κίνηση ,αλλά βαριέται εύκολα και πάντα δεν θέλει να παίζει μόνη της. Βαριέται την ζωγραφική και να ακούει παραμυθία .Στον Παιδικό σταθμό μας λένε ότι και ακούει και ακολουθεί τους κανόνες και είναι κοινωνική. Έχει σταματήσει τον μεσημεριανό ύπνο εδώ και 4 μήνες και νιώθουμε πολλές φορές ότι τα νεύρα της και οι υστερικές αντιδράσεις της (30 λεπτής διάρκειας) προέρχονται λόγω κούρασης και εξάντλησης. Εν κατακλείδι, η συμπεριφορά της είναι θέμα έλλειψης επαρκών ορίων ? λανθασμένη αντιμετώπιση από εμάς? η μήπως είναι κάτι ποιο ανησυχητικό που χρήσει να εξεταστεί από ειδικό?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι εκρήξεις που βιώνει η κόρη σας σχετίζονται από ότι μας κάνετε να φανεί με τη ματαίωσή της (εμφανίζονται όταν κάτι της χαλάει την ησυχία της ή τα σχέδιά της). Δυσκολεύεται να μπει σε ρουτίνες στο σπίτι και επιπρόσθετα οι δυσκολίες στον ύπνο της δείχνει να αποδιοργανώνει το οργανικό της σύστημα και να αυξάνει την ένταση κύρια των κρίσεών της. Είναι πάρα πολύ θετικό το ότι στον Παιδικό Σταθμό δεν εμφανίζονται αυτές οι δυσκολίες. Είναι σίγουρο ότι το παιδί θα ήταν καλό να εξεταστεί από κάποιον ειδικό (σε αυτή την ηλικία προτείνεται Αναπτυξιακός/ή Παιδίατρος ή Εργοθεραπευτής) ώστε να διερευνηθεί το αναπτυξιακό της δυναμικό και οι γενικότερες συμπεριφορές της. Οι ειδικοί λοιπόν θα κρίνουν εάν υπάρχει λόγος να παρασχεθεί στο παιδί κάποια εξειδικευμένη βοήθεια ή εάν θα πρέπει να σας δοθούν οδηγίες αντιμετώπισης αυτών των συμπεριφορών από εσάς. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

277. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο γιος μου είναι 20 ετών εδω και ένα μήνα ξεκίνησε μια περίεργη συμπεριφορά .αρνείται να συνεχίσει τις σπουδές του και επιστρέφει νοερά στην νηπιακή ηλικία που ζούσε την ανεμελιά και την αθωότητα Ισχυρίζεται ότι οι άνθρωποι τώρα είναι άκεφοι για τους απασχολεί όσο μεγαλώνουν ο θάνατος ενώ στην ηλικία εκείνη δεν μας προβλημάτιζε Παρακολουθεί κάτι προγράμματα στο utube και τα αντιγράφει Δεν δέχεται να επισκεφτούμε ψυχολόγο και επιδεινώνεται συνεχώς η κατάσταση του. Ευχαριστώ για την κατανόηση. Είμαι σε απόγνωση κυριολεκτικά

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αφού ο ενήλικας γιος σας αρνείται να πάει σε Ψυχολόγο, θα ήταν καλό να απευθυνθείτε εσείς σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να σας αναφέρει πώς θα ήταν καλό να τον προσεγγίσετε. Δυστυχώς είναι ενήλικας και δεν έγκειται στην αρμοδιότητά μας να σας απαντήσουμε κάτι παραπάνω ! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

278. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας.. Έχω μια κόρη 4 χρόνων έχω χωρίσει με τον μπαμπά της 3 χρόνια… Το τελευταίο διάστημα την έχει συχνά ο μπαμπάς της γιατί τώρα αποφάσισε ότι πρέπει να παίξει κάποιο ρόλο στη ζωή της… Έχουμε καλή σχέση με τον πρώην άντρα μ.. Άριστη μπορώ να πω. Όλοι με γεμίζουν τύψεις επειδή την αφήνω αρκετό διάστημα μαζί του… Όταν η μικρή θέλει να έρθει πολλές φορές τα βράδια πριν κοιμηθούμε κλαίει και μου λέει να την πάω στον μπαμπά της.. Άλλες φορές την πάω άλλες φορές όμως της εξηγώ ότι δεν γίνεται να είναι συνέχεια στο σπίτι του και ότι πρέπει να περνάμε χρόνο μαζί… Είμαι κάπου λάθος?? Είναι κακό που αφήνω το παιδί μ τόσες μέρες με τν μπαμπά του?? Υπάρχει περίπτωση να έχει κάποιο πρόβλημα το παιδί μου και να μην με θέλει? Θα ήθελα την βοήθεια σας!!! Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το διαζύγιο είναι πολύ συχνά μια λύση για τους ενήλικες αλλά συχνά επιφέρει άγχος και ανησυχία στα παιδιά. Παρότι περιγράφετε μια πολύ καλή σχέση με τον μπαμπά της κόρης σας και μπράβο γι΄αυτό! Από όσα μας περιγράφεται φαίνεται ότι η κόρη σας είναι λίγο μπερδεμένη σε σχέση με τους ρόλους του κάθε γονέα στην καθημερινότητά της. Θα σας προτείναμε να αποφασίσετε από κοινού με τον μπαμπά της ένα σταθερό και για κάποιο διάστημα απαραβίαστο πλάνο επικοινωνίας του με το παιδί ώστε η μικρή να το βιώσει και να το κατανοήσει και να μην διαπραγματεύεται καθημερινά. Η μη σταθερότητα είναι αυτή που της προκαλεί ανασφάλεια και την τάση για διαπραγμάτευση κι αυτό ενέχει κινδύνους για το μέλλον. Επίσης είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ή όσο πιο κοινή διαπαιδαγώγηση γίνεται απέναντι στην κόρη σας ώστε να μπορέσει να βοηθηθεί η μικρή σας συναισθηματικά. Στα περισσότερα διαζύγια βοηθά η συμβουλή κι η από κοινού συνεργασία των γονέων με κάποιον ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

279. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω δύο παιδάκια ένα κορίτσι 6 χρονών και ένα αγόρι 5 χρονών. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι το κορίτσι μου έκανε παρέα με ένα κορίτσι 7 χρονών από τη γειτονιά το οποίο λέει αρκετά ψέματα. μια φορά λοιπόν της έκανα παρατήρηση να μην λέει συνέχεια ψέματα γιατί δεν είναι σωστό και είπα και στη κόρη μου να προσέχει γιατί τα παιδάκια που λένε ψέματα δεν είναι καλά παιδιά. αυτό που με αγχώνει τώρα είναι αν έκανα καλά η Όχι γιατί η μικρή μου το είπε σε όλα τα υπόλοιπα παιδάκια και δεν ξέρω αν τελικά έκανα καλά που της το είπα. πως πρέπει να προστατεύω τα παιδιά μου από φίλους που πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να κάνουν παρέα? Τι να κάνω να μη λέω τίποτα ?? Σας ευχαριστώ..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά στις ηλικίες 6 και 7 ετών, συχνά καταφεύγουν σε ψέματα. Είναι μέσα στη φύση τους. Κάποια παιδιά περισσότερο, κάποια λιγότερο. Δεν μπορούμε να επιλέξουμε ως γονείς απόλυτα τις παρέες που θα κάνουν τα παιδιά μας. Χρησιμοποιήσατε για τη φίλη της κόρης σας μία έκφραση που στην ουσία ήταν πολύ ερεθιστική και θεαματική για τη σκέψη του παιδιού σας : “να προσέχεις γιατί τα παιδάκια που λένε ψέματα δεν είναι καλά παιδιά”. Θα θέλαμε να σας επισημάνουμε τα εξής : (1). Όλα τα παιδιά είναι καλά. Απλώς κάποια δεν αντιδρούν πάντα κατάλληλα (πχ καταφεύγουν σε ψέματα). (2). Όλα τα παιδιά λένε ψέματα αλλά μερικά λένε πολλά ψέματα τα οποία μπορεί να στενοχωρήσουν τους γονείς τους ή τους φίλους τους και να εκτεθούν μόλις μάθουν οι άλλοι την αλήθεια. (3). Τα παιδιά μας σε αυτές τις ηλικίες επιλέγουν μόνα τους τις παρέες τους. Η αρνητική μας κριτική για τις επιλογές τους τα ταράζει (αρχίζουν να μην εμπιστεύονται τις επιλογές τους και προσβάλλονται ή αμφιβάλουν για τον εαυτό τους). Μπορούμε απλά να συζητήσουμε συμπεριφορές των φίλων τους αλλά αν απαγορέψουμε στα παιδιά μας να τα κάνουν παρέα, είναι σαν να τα ερεθίσουμε να το κάνουν- (4). Η κόρη σας έπραξε όπως όλα τα παιδιά σε αυτή την ηλικία : Το είπε στη φίλη της και έτσι εκτεθήκατε εσείς. Εάν λοιπόν θέλετε η κόρη σας να μην κάνει παρέα με κάποια παιδιά (και επαναλαμβάνουμε το ψέμα σε αυτές τις ηλικίες δεν ανήκει από μόνο του στην κατηγορία των διαταραχών συμπεριφοράς), είναι καλό να αναφέρουμε ψύχραιμα τις σκέψεις μας και να ζητάμε τη γνώμη της για αυτά που της λέτε ΧΩΡΙΣ να κατακρίνετε το άλλο παιδί. Τέλος, θα ήταν καλό να διερωτηθείτε γιατί η κόρη σας επέλεξε να κάνει παρέα με ένα παιδί που προτιμάει να καταφεύγει σε ψέματα. Για περισσότερες πληροφορίες και πιο αναλυτική γνώμη, θα σας συστήναμε να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

280. ΕΡΩΤΗΣΗ: Με απασχολεί η κόρη μου που είναι 25 ετών. Μετά από ένα χωρισμό και πριν πάρει το πτυχίο της γύρισε σπίτι όλα της φαινόταν πολύ δύσκολα και ήταν πολύ δυστυχισμένη στην πόλη που μεγάλωσε Δεν της άρεσε καθόλου δεν είχε φίλους και μία κολλητή που είχε μάλωσε και μαζί της μαλώνει συνέχεια στο σπίτι με τη μάνα της Μέχρι που μία στιγμή σήκωσε χέρι και η μάνα την έδιωξε από το σπίτι κοιμόταν σε κάτι φίλους της και δούλευε σε καφετέρια Μέχρι που πλησίασε τη γιαγιά της και της είπε ότι θα φύγει εξωτερικό για δύο μήνες και θα επιστρέψει να κάνει την πρακτική της και να πάρει το πτυχίο της δεν ξέρω που έχω κάνει λάθος και μου λέει συνέχεια ότι με μισεί με σιχαίνεται και της είπα ότι είμαι πλέον 50 και ότι δεν μπορώ να αντέχω άλλο τις ιδιοτροπίες της και τις αποτυχίες της να είμαι ο σάκος του μποξ της δούλευα πάρα πολύ για να τις παρέχω τα πάντα ακόμα κ για να την σπουδάσω Τι φταίει και έχει απομακρυνθεί τόσο από την οικογένεια

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως γνωρίζετε είμαστε Κέντρο για παιδιά και εφήβους και δυστυχώς όχι για ενήλικες, οπότε δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε ! Θα σας συστήναμε να απευθυνόσασταν σε Ψυχολόγο ενηλίκων για να σας συμβούλευε για τρόπους που θα μπορούσατε να αντιμετωπίσετε τις συμπεριφορές της –πρέπει να παραδεχτείτε-πολύ πληγωμένης κόρης σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

281. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, έχω ένα κοριτσάκι 2 ετών. Εδώ και κάποιες εβδομάδες, έχει αλλάξει η συμπεριφορά της μέσα στο σπίτι και έξω . Απ τη μια μέρα στην άλλη ,κυριολεκτικά. Την μια μέρα Ήμασταν στη παιδική χαρά έπαιζε με τα χώματα κ κάποια στιγμή άρχισε να κλαίει, υποθέσαμε νύσταξε και φύγαμε. Την επόμενη μέρα ξανά πήγαμε γιατί είδαμε ότι της άρεσε. Αλλά μόλις φτάσαμε ,άρχισε να κλαίει με οποιονδήποτε έβλεπε . Και άρχισε κ μέσα στο σπίτι ,να έχει να αντιδράει με φωνές κ κλάματα αν δεν γίνει αυτό που θέλει, αν δεν καταφέρει να φτιάξει κάτι που προσπαθεί, τσατίζεται με το παραμικρό. Χθες για κάποιο θέμα έκλαιγε με λυγμούς 2 ολόκληρες ώρες. Όπως επίσης αν βρούμε έξω κάποιο γνωστό μας αρχίζει κλαίει κ δεν σταματάει. Ακόμα κ με την γιαγιά της που κάνουμε βιντεοκλήση, γτ ζούμε στο εξωτερικό, από εκείνη την ημέρα έπαψε να θέλει να την θέλει να την βλέπει. Κλείνει τα μάτια και φωνάζει να κλείσουμε. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε με κανέναν ούτε από κάμερα ούτε από κοντά. Κ όταν κλείνουμε λέει πάει και συνεχίζει το παιχνίδι της. Ακόμα κ στην τηλεόραση δεν θέλει να βλέπουμε τίποτα, μερικές φόρες αντιδρά άσχημα κ στα παιδικά που βλέπει η ίδια. Προσπαθώ όταν την πιάνει αυτό να την απασχολώ με κάτι άλλο κ έτσι ξεχνιέται ηρεμεί κ έρχεται να παίξουμε, μέχρι να νευριάσει με κάτι ακόμα. Όλη μέρα ζω με το άγχος μην γίνει κάτι και αρχίσει να κλαίει. Βγήκαμε για φαγητό με ένα φιλικό ζευγάρι κ έκλαιγε 2 ολόκληρες ώρες ,μέχρι που ηρέμησε κ δεν τους έδινε σημασία μέχρι να την κοιτάξουν ή να της μιλήσουν. Γιατί άλλαξε έτσι απ τη μια μέρα στην άλλη; όταν είναι ήρεμη είναι πολύ γλυκιά κ συνεργάσιμη ,παίζουμε γελάμε…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ηλικία των 18 μηνών έως 2,5 ετών, αλλάζει με πολύ θεαματικό και απότομο τρόπο ο μηχανισμός λειτουργίας του εγκεφάλου των παιδιών. Σε αυτή ην ηλικία αναπτύσσεται θεαματικά ο μηχανισμός ομιλίας και επικοινωνίας και γίνονται πιο προσαρμοστικά στο περιβάλλον τους και παίζουν με πολύ πιο ώριμο τρόπο. Από την άλλη όμως, κάποια παιδιά μπορεί να επηρεαστούν πολύ αρνητικά : Μπορεί να γίνουν ευερέθιστα (αισθητηριακά ή/και συναισθηματικά), να γίνουν πεισματάρικα και άκαμπτα και να υποχωρήσουν δεξιότητες που είχαν. Στην κόρη σας υποθέτουμε και δείχνει πως ο μηχανισμός της λειτουργίας της μετατράπηκε σε πολύ πιο ευερέθιστο και άκαμπτο. Αυτό μπορεί ξαφνικά να συμβεί ακόμα και με ένα αιφνίδιο και ξαφνικό συμβάν, το οποίο όμως απλά θεωρείται απλά ως “pulling the trigger” ερέθισμα (θα συνέβαινε ούτως ή άλλως). Θα σας συστήναμε να κάνατε σύντομα μία αξιολόγηση με Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο στη χώρα που βρίσκεστε, καθώς και να αναλύατε το αισθητηριακό προφίλ του παιδιού σας με Εργοθεραπευτή (Sensory Profile2 baby) και τις προσαρμοστικές συμπεριφορές του (M-Chat). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

282. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας ..Έχω μια κόρη 11 ετών και την μεγαλώνω μόνη μου..έχουμε άριστες σχέσεις και γενικά είναι πολύ ώριμο παιδί. Επειδή εργάζομαι την έγραψα ολοήμερο στην καινούρια σχολική χρόνια…κατόπιν συζητήσεως δεν θέλει με κανένα τρόπο να πηγαίνει ολοήμερο αλλά να επιστρέφει μονή της σπίτι και να με περιμένει να γυρίσω. (Το σχολείο είναι πολύ κοντά στο σπίτι ενημερωτικά). Εγώ ανησυχώ και επιμένω το αντίθετο αλλά η μικρή είναι ανένδοτη ενώ τις επισημαίνω τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσει. Πως να το χειριστώ μια δεύτερη άποψη? Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι φυσικό η κόρη σας να επιθυμεί να παίρνει κάποιες (αν ήταν δυνατόν και όλες) αποφάσεις στη ζωή της. Βρίσκεται στην προ-εφηβική της ηλικία και πιστεύει ότι είναι ικανή να ανταπεξέλθει σε πολύ περισσότερες καταστάσεις από όσες πραγματικά μπορεί. Η συνθήκη του να μένει ένα παιδί μόνο του σε αυτή την ηλικία στο σπίτι ή να πηγαινο-έρχεται στο Σχολείο της χωρίς επιτήρηση, δεν χαρακτηρίζεται καθόλου ασφαλής (αναρωτηθείτε τι νομικές επιπτώσεις θα υπάρξουν σε εσάς αν κάτι παρ ευχήν συμβεί). Για το λόγο αυτό, κάποιες από τις γονεϊκές αποφάσεις δεν συζητούνται με το παιδί. Σαφώς δικαιούνται να εκφράσουν τις διαφωνίες τους (να πουν τα γνώμη τους), αλλά η τελευταία απόφαση επαφίεται στους γονείς. Από τη στιγμή που τη χαρακτηρίζετε ώριμο παιδί, θα κατανοήσει πως η πιθανότητα να μείνει μόνη της στο σπίτι χωρίς επιτήρηση ενώ λείπετε για ώρες, είναι κάτι που στην ουσία είναι παράνομο (ονομάζεται παραμέληση ανηλίκου). Θα θέλαμε να το συζητήσετε με την κόρη σας με ψυχραιμία αλλά και με την αποφασιστικότητα της υπεύθυνης για την διαφύλαξη της ασφάλειας μητέρας και κηδεμόνα με την κόρη σας. Εάν κάτι σας δυσκολέψει, θα ήταν καλό να το συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

283. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας ο γιος μου είναι 5 ετών και πολύ καλόβουλο παιδί που δεν προκαλεί ποτέ σήμερα που πήγαμε στην παιδική χαρά 2 αγόρια 6-7 ετών του κάνανε στενό μαρκάρισμα παρόλο που ήμουνα και εγώ κοντά του ο ένας με την εντολή του αλλού τον στρίμωξε πάνω στην τσουλήθρα και του ούρλιαξε ο γιος μου τρόμαξε και έμεινε ακίνητος μετά από 10 δευτερόλεπτα πήγα κοντά και του ζήτησα να κατέβει μα ο άλλος δεν τον άφηνε μέχρι που πήρε άδεια από τον εντολέα του να τον αφήσει εγώ σαν γονέας δεν ήξερα τι μπορώ να κάνω για να προστατεύσω το παιδί μου δεν ξέρω αν είναι σωστό να κάνουμε παρατηρήσεις στα άλλα παιδιά ίσος μπορεί να με συμβουλεύσει κάποιος ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι συμπεριφορές που εκδηλώθηκαν στο γιο σας μοιάζουν να είναι συμβατές με συμπεριφορές bulling. Σας θυμίζουμε ότι bulling σημαίνει η πρόκληση βίαιης συμπεριφορά ισχυρότερου ή ισχυρότερων προς πιο αδύναμο ή αδύναμους. Δεν ήταν μία απλή βίαιη συμπεριφορά που εμφανίζεται μεταξύ ισότιμων σε ισχύ ! Άρα, τα 2 μεγαλύτερα παιδιά ήθελαν να εφαρμόσουν βία στο γιό σας (που έτσι κι αλλιώς τον χαρακτηρίζεται ως “καλόβολο”, άρα ήρεμο χωρίς ευερεθιστότητες ή κοινωνική αυτοπεποίθηση). Τα καλόβολα και ήρεμα παιδιά, ιδίως όταν είναι μόνα τους, γίνονται συχνά θύματα bullers. Οφείλει το περιβάλλον (εκπαιδευτικοί, γονείς, φίλοι) να διαφυλάττει τα δικαιώματά τους στην ισότιμη συμμετοχή γιατί από μόνα τους δυσκολεύονται στην αυτοδιαχείρισή τους και “πελαγώνουν” όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Άρα λοιπόν, ως γονέας, οφείλετε να προφυλάσσετε το παιδί σας από τόσο στρεσογόνες καταστάσεις όπως το bulling, όπως και οι γονείς των bullers οφείλουν να τους αναστέλλουν και ελέγχουν τις βίαιες συμπεριφορές τους. Οπότε, δεν κάνετε παρατηρήσεις στους bullers, αν επιμένει η συμπεριφορά τους, απλά τους απωθείτε με κοφτό, αποφασιστικό και ψύχραιμο τρόπο για να διαφυλάξετε τα δικαιώματα του παιδιού σας ! Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από την ασφάλεια του παιδιού σας. Από την άλλη όμως, επειδή τα άτολμα να διαχειριστούν τον εαυτό τους παιδιά συχνά δυσκολεύονται στον κινητικό συντονισμό και την αυτοεκτίμηση, θα σας προτρέπαμε να συζητούσατε με ψυχολόγο συμβουλευτικής για να ερευνηθεί τόσο το κινητικό όσο και συναισθηματικό δυναμικό του παιδιού σας (είναι πιθανό να χρειαζόταν μία διεπιστημονική υποστήριξη ώστε να στηρίζεται καλύτερα στις δυνάμεις του και να υποστηρίζει καλύτερα τον εαυτό του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

284. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω δύο γιους 12 και 10 χρόνων, ο μικρότερος γιος μου είναι ένα ζωηρό παιδί μέσα στο σπίτι αλλά ευγενικό και ευχάριστο έξω από αυτό, πάντα είχε φίλους, τον καλούσαν σε πάρτι, σε σπίτια κτλ μέχρι πριν λίγο καιρό οι φίλοι του άρχισαν να τον αποφεύγουν να τον διώχνουν να του μιλάνε άσχημα. Στην αρχή υπέθεσα πως κάτι έχει κάνει ο δικός μου που τα εξόργισε όμως μου ορκίζεται πως δεν έχει κάνει κάτι. Τελικά ρώτησα τα παιδιά αυτά αν τους έχει κάνει κάτι που τους ενόχλησε και μου είπαν πως απλά δεν τον θέλουν στην παρέα τους. Να προσθέσω πως είναι όλα τα αγόρια της τάξης του. Είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά προσπαθώ να μην του δείχνω, αλλά όλα τα παιδάκια αυτά περνάνε έξω από το σπίτι και ο καημενούλης τα κοιτάζει από το παράθυρο!! Σκέφτομαι πως όταν θα αρχίσει και το σχολείο τα πράγματα γι αυτόν θα είναι πολύ χειρότερα. Τι μπορώ να κάνω παρακαλώ πείτε μου, σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ηλικία των 10 ετών, τα παιδιά απομακρύνουν ένα παιδί από την παρέα τους για 6 πιθανούς λόγους : (α) το έχουν βρει πιο “βολικό” και –επιτρέψτε μας την έκφραση “μπόσικο στις προσαρμοστικές αντιδράσεις” να συνάψουν συμμορία εναντίον του (θέμα ξεκάθαρου bulling σε παιδιά που κουβαλούν στο μυαλό τους ρόλους βίας προς τρίτους), (β) δυσκολεύεται ο γιος σας να καταλάβει τους κρυφούς κοινωνικούς κανόνες που διέπουν τις σχέσεις σε αυτή την ηλικία (πχ ομολόγηση στην εκπαιδευτικό ενός συμβάντος που ο άγραφος νόμος “απαγόρευε” να αναφερθεί –παλιά τα ονοματίζαμε λαϊκίστικα “καρφιά” (γ) μία πιθανή κινητική αδεξιότητα ή παρορμητικότητα του παιδιού που δεν του επιτρέπει να συμμετάσχει λειτουργικά στην ομάδα τους (πχ δεν είναι επιδέξιο στο ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ ή δεν ακολουθεί σωστά τους κανόνες), (δ) στο διάλειμμα τα ενδιαφέροντά του κουράζουν τους συμμαθητές του γιατί θέλει συνεχώς να μιλάει για αυτά και γίνεται βαρετός χωρίς να το καταλαβαίνει (ε) γιατί το μαθησιακό δυναμικό του είναι μεγαλύτερο από τους συμμαθητές του, οπότε τον “τιμωρούν” (φθόνος) για τις αναπτυγμένες μαθησιακές δεξιότητές του που το κάνουν πιο αγαπητό στην εκπαιδευτικό και (στ) γιατί οι γονείς αυτών των παιδιών κάτι έχουν εντοπίσει στο γονεϊκό περιβάλλον (εσείς γνωρίζετε καλύτερα) που δεν τους αρέσει και έχουν προτρέψει τα παιδιά τους να μην κάνουν παρέα με το συγκεκριμένο παιδί (δυσφήμιση)! Αρχικά θα θέλαμε να μην του κάνετε “ανοιχτές ερωτήσεις” (πχ “τι έχεις κάνει σε αυτά τα παιδιά” και να τις μετατρέψετε σε “κλειστές ερωτήσεις” (πχ μήπως μοιράστηκε κάποια πληροφορία που σου είπαν εμπιστευτικά οι φίλοι σου στη δασκάλα;” ή “συζητάς με τους συμμαθητές σου αυτά που ενδιαφέρουν και εκείνους; Πες μου ένα παράδειγμα”. Επίσης θα θέλαμε να τον ρωτήσετε “πώς αισθάνεται με αυτό που γίνεται” (να σας μιλήσει για τα συναισθήματά του). Τέλος, να ζητήσετε την επόμενη χρονιά τη γνώμη της/του εκπαιδευτικού αν έχει εντοπίσει αυτή την απομόνωση και πώς θα μπορούσε να βοηθήσει. Σε περίπτωση που σας ζητήσει αξιολογητική βοήθεια από Παιδοψυχολόγο ή Εργοθεραπευτή, θα σας προτείναμε να την κάνατε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

285. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχουμε ένα αγοράκι 3 χρόνων. Κάθε μέρα κοιμάται μαζί μας στο κρεβάτι μας. Μόλις κοιμηθεί τον πάμε στο δικό του και όταν ξυπνήσει έρχεται ξανά. Το προηγούμενο Σάββατο τον αφήσαμε στη γιαγιά και τον παππού να κοιμηθεί για ένα βράδυ ενώ τις άλλες φορές τον περνούμε μαζί μας στο σπίτι και το ίδιο βράδυ στον ύπνο ξυπναγε για λίγο και ζητούσε τη μαμά. Ενώ το Σάββατο πέρασε όπως όλες τις μέρες πολύ ωραία με παππού κ γιαγιά τη Κυριακή το μεσημέρι τον έπιασε παράπονο και έκλαιγε με λυγμούς και πήγα κ τον πήρα. Από τότε δεν με αφήνει να φύγω (μπαμπάς) για τη δουλειά μου ή για κάτι άλλο και θέλει να μαστε μαζί, περισσότερο με εμένα και λιγότερο με τη μαμά. Τι μπορώ να του πω ή να κάνω για να το αντιμετωπίσει και να το ξεπεράσει?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως μας περιγράφετε φαίνεται ότι για κάποιους λόγους ο γιός σας διανύει ένα διάστημα όπου έχει εκδηλώσει άγχος αποχωρισμού. Λόγοι που εκλύουν το άγχος αποχωρισμού ποικίλουν , θα μπορούσε να οφείλεται σε κάποιες αλλαγές στην καθημερινότητά του ή ίσως σε κάτι που συνέβη και τον στενοχώρησε και δεν μπορεί να το επικοινωνήσει. Γενικά όταν ένα παιδάκι διακατέχεται από άγχος αποχωρισμού είναι καλό να το ακούμε, να συζητάμε μαζί του και κυρίως να μην προσπαθούμε να υποβαθμίσουμε με τα λόγια μας την ανησυχία του. Είναι πολύ σημαντικό να σας αποχωρίζεται πάντα ενώ τον έχετε ενημερώσει, κι όχι κρυφά, ακόμα κι αν ο αποχωρισμός είναι δύσκολος. Φροντίστε να έχετε σταθερή και προβλέψιμη ημερήσια ρουτίνα- πρόγραμμα ημέρας- το διάστημα αυτό ώστε να νιώσει κι ο ίδιος ήρεμος και να γνωρίζει τι έχει να κάνει, πότε θα είστε μαζί κτλ. Επίσης μπορείτε να υιοθετήσετε μια σταθερή διαδικασία αποχωρισμού, πχ. να ακούτε μαζί ένα συγκεκριμένο τραγουδάκι ή να παίζετε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι πριν φύγετε αλλά και όταν επιστρέφετε στο σπίτι. Γενικά όταν τα παιδιά παρουσιάζουν αυξημένο άγχος αποχωρισμού κι όταν η έναρξή του γίνεται κάπως αιφνίδια όπως στον γιό σας θα ήταν καλό να διερευνήσουμε τους λόγους που το προκαλούν. Καλό θα ήταν κι εφόσον μετά από τις τροποποιήσεις που προαναφέραμε να επικοινωνήσετε με κάποιον ειδικό για πιο εξατομικευμένη καθοδήγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

286. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα κοριτσάκι 5 μηνών. Έχω την δυνατότητα να αφήνω το παιδάκι μου στη μαμά μου όταν έχω να κάνω κάποιες δουλειές πχ σουπερ μάρκετ, ψώνια που χρειαζόμαστε και γενικά εξωτερικές δουλειές δεν νιώθω τύψεις για αυτό αλλά όταν θέλω να βγω μόνη μου με τον άντρα μου για ένα καφέ νιώθω πολύ άσχημα που την πάω στη μαμά μου. φυσικά η μαμά μου με παροτρύνει να βγω με τον άντρα μου και να μην ξεχνάμε να είμαστε ζευγάρι και να ανανεωνόμαστε γιατί κάνει καλό και στο παιδί να μας βλέπει χαρούμενο. Δεν γίνετε συχνά μια φορά το μήνα άντε 2. Η μικρή περνάει ωραία με τη μαμά μου είναι κ νέα οπότε έχει αρκετή ενέργεια! Οι τύψεις που νιώθω είναι γιατί δεν θέλω να νιώθει παραμελημένο ή ότι δεν το αγαπάμε …και γενικά αν είναι για διασκέδαση δικιά μας έχω τύψεις. Πρέπει να νιώθω έτσι; πως να το αλλάξω μέσα μου; προσπαθώ για ένα χαρούμενο παιδί και συναισθηματικά να είναι πλήρης μήπως του κάνω κακό με αυτό; Σας ευχαριστώ πολύ και αναμένω την απάντηση σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως πολύ σωστά αναφέρετε, όταν πηγαίνετε super market, δεν αισθάνεστε άβολα που αφήνετε το παιδί σας στη μητέρα σας . Το ίδιο θα σας συμβουλεύαμε να κάνετε και με το να πάτε με το σύζυγό σας για έναν καφέ ή μία βραδινή έξοδο. Θα συμφωνήσουμε απόλυτα με τη μητέρα σας και σας προτρέπουμε να δώσετε χρόνο και στη συζυγική σας σχέση με το να διασκεδάσετε και να ξεφύγετε -και οι δύο- για λίγο από τη ρουτίνα του σπιτιού. Αυτό θα κάνει καλό και στο παιδί σας. Η απάντηση που σας δίνουμε δεν περιέχει καμία αυθαιρεσία και στηρίζεται στη θέση της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

287. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα και συγχαρητήρια για την δουλειά σας!!!!!! Έχω ένα αγοράκι 19 μηνών δεν δουλεύω και έτσι όλη την ημέρα είμαστε μαζί. Τα απογεύματα πηγαίνουμε στην πεθερά μου και παίζει και πάλι όμως είμαι μαζί του. Αυτό που παρατήρησα όμως είναι ότι όταν πηγαίνουμε στην πεθερά μου ακούει μόνο εκείνη θέλει μαζί του μόνο εκείνη και εμένα δεν μου δίνει καμία σημασία. Να σημειώσω ότι σαν γιαγιά όπως και όλες οι γιαγιάδες του κάνουν όλα τα χατίρια ενώ εγώ είμαι αυτή που φωνάζω και λέω το μη. Γιατί συμβαίνει αυτό και μήπως τελικά το παιδί μου δεν με θέλει; ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όταν το παιδί σας βρίσκεται στο σπίτι της πεθεράς σας, προφανώς έχει αντιληφθεί ότι ισχύουν οι κανόνες που έχει ορίσει στο σπίτι εκείνη και όχι εσείς. Μπορείτε να το συζητήσετε μαζί της ώστε να υπακούει και εκείνη στον δικό σας μητρικό ρόλο. Το κρίσιμο σημείο είναι εάν όταν είστε στο δικό σας σπίτι, το παιδί προσανατολίζεται στους δικούς σας κανόνες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

288. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας βρήκα πολύ χρήσιμες πληροφορίες για εσάς στην ιστοσελίδα σας αλλά Βασικά είμαι εκτός Αθήνας και θα ήθελα να φέρω τον γιο μου κάποια στιγμή τους επόμενους μήνες που θα ανέβω Αθήνα για αξιολόγηση. Το θέμα μου όμως είναι ότι με έχει μπερδέψει πάρα πολύ η συμπεριφορά του και έξω τον πάω σε λογοθεραπευτή δεν είναι ξεκάθαρος μαζί μου και λίγο νιώθω ότι αποφεύγει να μου πει. Θα μπορούσα να σας γράψω λίγο περί τίνος πρόκειται να μου πείτε την άποψη σας πάνω σε αυτό που με απασχολεί διότι και παιδίατρος και λογοθεραπευτής με έχουν μπερδέψει… Αν έχετε λίγο χρόνο και είναι εφικτό…. Δεν περιμένω διάγνωση μέσω ίντερνετ σε καμία περίπτωση φυσικά απλά θέλω μια γνώμη που είστε ειδικός και φυσικά αν μπορώ να σας επισκεφτώ μόλις ανέβω Αθήνα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας παρακολουθεί Λογοθεραπευτική παρέμβαση λογικά βάσει μία Ιατρικής γνωματεύσεως που έχει βγει από κάποιον Αναπτυξιακό Παιδίατρο ή Παιδονευρολόγο ή Παιδοψυχίατρο. Θα σας ζητούσαμε λοιπόν, αντί να πάρετε μία δεύτερη γνώμη, να απευθυνόσασταν στους εδικούς που ήδη γνωρίζουν το παιδί σας ώστε να απαντούσαν σε όλες τις πιθανές απορίες σας. Δεν γνωρίζουμε την ηλικία του παιδιού σας, αλλά όταν έναν γονέα τον απασχολούν συμπεριφορές του παιδιού του, συνήθως απευθυνόμαστε σε Παιδοψυχίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

289. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας θα ήθελα να ρωτήσω σε 8 μηνών μωρό το άφησα στην μαμά μου για πρώτη φορά για 2 ημέρες την πρώτη ημέρα όλα καλά κοιμήθηκε την δεύτερη ήταν πολύ στενοχωρημένη κ έκλεγε πήγα κ εγώ το βράδυ μόλις κοιμήθηκα μαζί της αλλά όταν ήρθε σπίτι της έκλεγε κ δεν θέλει κανέναν μόνο έμενα κ ακόμη το μωρό δεν είναι χαρούμενο όπως ήταν κ στενοχωριέμαι πολύ γι αυτό το χω μαζί μου συνέχεια τι να κάνω να είναι χαρούμενο όπως ήταν?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Για κάποιο λόγο το μωρό σας σοκαρίστηκε με το διαφορετικό περιβάλλον και τις διαφορετικές ρουτίνες. Θα του δώσετε λίγο χρόνο, θα συνεχίσετε να του δίνετε την αγάπη και την τρυφερότητά σας και θα λειτουργήσουν οι μηχανισμοί λήθης. Δεν ακούγεται κάτι ανησυχητικό σε αυτό που αναφέρετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

290. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα..έχω ένα κοριτσάκι 1 έτους..από χθες το μεσημέρι χρειάστηκε να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο για ένα πρόβλημα υγείας που προέκυψε..ήθελα να ρωτήσω πως θα μπορούσε να αισθάνεται σε αυτή την ηλικία ότι λείπει η μαμά της…γιατί δεν με ζητάει και γιατί όταν της λέει ο μπαμπάς της να πει μαμά δεν το λέει και κάνει σαν να την φέρνει σε δύσκολη θέση; μήπως δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι λείπω; είναι η πρώτη φορά που χωριζόμαστε …

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καταρχάς σας ευχόμαστε καλή ευκολία με την υγεία σας. Αυτό που έχει συμβεί είναι κάτι έκτακτο και δεν μπορείτε να κάνετε πολλά πράγματα. Η βραχύχρονη απώλεια της παρουσίας σας από την κορούλα σας θα εξομαλυνθεί μόλις γυρίσετε στο σπίτι και της δείξετε πάλι την αγάπη και την αμέριστη φροντίδα σας. Δεν υπάρχει κάποιος εμφανής λόγος ανησυχίας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

291. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας εγώ μένω Γερμανία με την οικογένεια μου τον άντρα και τα παιδάκια μου πρόσφατα τώρα σχεδόν 3χρόνια τα δύο μου παιδάκια τα γέννησα εδώ στην Γερμανία έχω ένα πρόβλημα με τον γιο μου που είναι 18 μηνών στον 6 μήνα που ήταν έμενα έγκυος με το τρίτο μου παιδάκι και οι τότε έχουμε πρόβλημα με το να ενεργηθεί έχει συνέχεια δυσκοιλιότητα έχω πάει παιδίατρο πολλές φορές και μου είπαν να αλλάξω το γάλα του δίνω aptamil comfort κατά της δυσκοιλιότητας έχουμε δοκιμάσει τα πάντα ακτινίδια λάδι σούπες όχι ζυμαρικά όχι ψωμί μας είπε ο γιατρός πολύ νερό να πίνει αλλά τίποτα έχω απογοητευτεί στο τέλος αναγκάστηκε πριν από 3 μήνες και πήγα στο φαρμακείο και του αγόρασα ένα φάρμακο λαδάκι από τότε τα κακά του είναι πιο μαλακά αλλά πάλι δυσκολεύεται και κάνει 3, 4 μπορεί και 5μερες να ενεργηθεί έχω δοκιμάσει και με κλίμα αλλά τίποτα επίσης είναι πολύ αδύνατος μου λέει ο γιατρός είναι λίγο παράξενος είναι 8.5 κιλά και του είπα ότι τρώει τα πάντα μου λέει δεν είναι από το φαγητό του πήραν αίμα και ούρα μας είπαν από τηλέφωνο ότι οι εξετάσεις είναι καλές επίσης τον κοίταξαν σε υπέρηχο επίσης είπαν κάτι για το ένα νεφρό και όταν ρώτησε να μου το εξηγήσουν καλύτερα γιατί δεν καταλαβαίνω πολύ καλά την γλώσσα δεν μου έδωσε απάντηση βιάζεται κάθε φορά όταν πάμε για εξετάσει το ίδιο και στα αλλά μου δύο παιδάκια επίσης όταν του είπα για το λάδι που αγόρασα νόμιζα ότι θα φωνάξει γιατί το πήραμε μόνοι μας αλλά αυτός δεν είπε τίποτα μας έγραψε κάποιο άλλο το οποίο δεν βοήθησε καθόλου έχω κουραστεί και σκέφτομαι να αλλάξω παιδίατρο πολλές φορές το ίδιο και ο σύζυγός πολλές φορές θέλει να πάει και να κάνει καυγά γιατί δεν αντέχουμε να βλέπουμε το παιδάκι μας να τυραννιέται με αυτό τον τρόπο συγγνώμη για το σεντόνι αλλά ανησυχώ ίσως είναι σιγήσει λίγα κιλά ο μικρός επειδή μπορεί να έχει γαστρεντερικό πρόβλημα πείτε μου τι να κάνω

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι σαφές ότι το παιδί σας ταλαιπωρείται από κάτι που δεν έχει ακόμη γίνει αντιληπτό από το Ιατρικό team που παρακολουθεί το παιδί σας. Πολύ σωστά αναφέρετε ότι χρειάζεστε περισσότερη υποστήριξη και συζήτηση με Παιδίατρο για τις ανωτέρω δυσκολίες του παιδιού. Θα σας προτείναμε να επιμείνετε με τον Παιδίατρο του παιδιού για μία εκτεταμένη συζήτηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

292. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Ψάχνοντας απαντήσεις, βρήκα την σελίδα σας και σκέφτηκα να ζητήσω την άποψη σας σχετικά με τον γιο μου. Πρόκειται για ένα αγοράκι 18 μηνών, πρόωρο στις 33 εβδομάδες, με παραμονή στη μονάδα νεογνών περίπου 4 μήνες. Αντιμετώπισε πολλά θέματα, αλλά ευτυχώς τα ξεπέρασε. Δεν έχει κάποιο νοητικό θέμα, παρακολουθείται από ομάδα γιατρών, παιδίατρο, νευρολόγο, αναπτυξιολόγο, έργο και φυσιοθεραπευτή. Γενικά εξελίσσεται καλά. Αυτό που με ανησυχεί, είναι ότι όταν παίζει παλαμάκια, κρατάει πάντα σταθερό το ένα χέρι και κουνάει το άλλο, όταν κάνει “γεια”, δεν το κάνει με τον κλασικό τρόπο, δηλ να κουνάει με ανοιχτή παλάμη το χέρι δεξιά αριστερά, αλλά κάνει γροθιά και κουνάει το χέρι πάνω κάτω και κάποιες φορές κάνει περίεργα τινάγματα, όπως κάνουμε ας πούμε, όταν μας διαπερνά ένα ρίγος. Πιστεύετε ότι υπάρχει κάτι ανησυχητικό σε όλα αυτά?? Ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Συγχαρητήρια που καλύπτεστε από ουσιαστική Διεπιστημονική Ομάδα και η θεραπευτική επιβοήθηση που παρέχεται στο αγοράκι σας είναι η ενδεδειγμένη. Θα θέλαμε να εμπιστευτείτε την ομάδα σας και να ρωτήσετε για όλα τα παραπάνω τόσο το Νευρολόγο, όσο και τον Φυσικοθεραπευτή που παρακολουθούν το παιδί. Πρόκειται για ένα πρόωρο μωρό που έμεινε για μεγάλο διάστημα σε Μονάδα Νεογνών, οπότε οι λόγοι που το οδηγούν σε αυτές τις ιδιαιτερότητες μπορεί να είναι πολλοί και μόνο οι ειδικοί που το παρακολουθούν διαγνωστικά και θεραπευτικά το γνωρίζουν καλά και είμαι σίγουρος ότι έχουν τις κατάλληλες απαντήσεις στις ανησυχίες σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

293. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Η κόρη μου, 18 χρόνων σήμερα και άριστη μαθήτρια σε σχολείο και φροντιστήριο ,σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, με πτυχία αγγλικών κ γερμανικών και μάλιστα συγχρόνως και σε μικρή ηλικία. ΚΑΠΟΙΕΣ φορές(όχι πάντα) σε γραπτές εξετάσεις και ενώ τα θέματα είναι γνωστά και εύκολα , “κολλάει” και δεν μπορεί να αποδώσει. Αν την ρωτήσεις σου λέει ότι δεν είχε άγχος αλλά δεν μπορούσε να ξεκινήσει την απάντηση ,με αποτέλεσμα να γράφει άλλα αντί άλλων. Μετά από λίγη ώρα και αφού έχει παραδώσει την κόλα της, αμέσως λύνει τα πάντα….. Το παρατήρησαν οι καθηγητές της στο γυμνάσιο και ξεκινήσαμε συνεδρίες σε ψυχολόγο. Δυστυχώς δεν απέδωσαν. Το ίδιο συνέβη και στις πανελλήνιες που έδωσε φέτος. Το φαβορί του σχολείου , του φροντιστηρίου , της περιοχής ….έγραψε πολύ χαμηλά σε φυσική και χημεία ,ενώ είναι τα αγαπημένα της μαθήματα και οι γνώσεις της ξεπερνούσαν τα θέματα, τα οποία έλυσε λίγο χρόνο μετά την λήξη του χρόνου και αφού είχε παραδώσει την κόλα της!!!! Και μάλιστα απόλυτα τεκμηριωμένα. Ήδη στο δημοτικό κάναμε εξετάσεις για δυσλεξία…. Δεν είναι δυσλεκτική…. Ο ψυχολόγος μιλάει για χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση…. Δεν πειστήκαμε όμως γιατί ΔΕΝ συμβαίνει ΠΑΝΤΑ. Αυτό μας προβληματίζει. Έχει τύχει να γράψει ακριβώς το ίδιο διαγώνισμα 2 φορές σε διάστημα 2 μηνών . Την πρώτη ο βαθμός της ήταν 98% κ την δεύτερη ήταν 60%…. Λέει “κολλάει” το μυαλό της.. Η “τρελλα” της είναι η έρευνα..η μηχανική…και απεχθάνεται τα μαθήματα που θέλουν αποστήθιση, όπως η ιστορία… Πώς θα προχωρήσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση?? Μήπως να επισκεφθούμε νευρολόγο??? Κάποια άλλη ιατρική ειδικότητα ?? Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αυτούσια η συμπεριφορά που αναφέρεστε για την κόρη σας, εντάσσεται στις δυσκολίες εργαζόμενης μνήμης. Η εργαζόμενη μνήμη σχετίζεται με την ικανότητα ανάκλησης όπου όπως αναφέρετε, άλλες στιγμές λειτουργεί καλύτερα και άλλες χειρότερα στην κόρη σας. Αυτές οι δυσκολίες συνήθως συνυπάρχουν και με το άγχος και τη διαχείρισή του σε αυτές τις ηλικίες. Πιθανά και σε χαμηλή αυτοπεποίθηση ή σε πίεση που μπορεί να αισθανθεί η έφηβος από το Σχολικό περιβάλλον (πχ άγχος Πανελλαδικών εξετάσεων) ή από το οικογενειακό περιβάλλον. Θα σας συστήναμε να συζητούσατε με την κόρη σας εάν θα ήθελε να κάνει ένα τεστ νοημοσύνης (για να αναδειχτούν τα “δυνατά” της κομμάτια δεξιοτήτων) ή και σε τεστ Επαγγελματικού Προσανατολισμού ώστε να ξέρει πώς να διαχειριστεί το μέλλον της αξιοποιώντας τα δυναμικά της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
: Καλημέρα σας! Διαβάζοντας τις συχνές ερωτήσεις των γονέων πήρα το θάρρος και εγώ να σας ρωτήσω κάτι που με απασχολεί..Έχω ένα αγοράκι 11 μηνών. Όλα ξεκίνησαν όταν η γιατρός με ρωτούσε αν παίζει παλαμάκια πριν 2 μήνες περίπου..που εκείνος μέχρι και τώρα δεν έχει παίξει ποτέ..Έτσι ξεκίνησα να τον παρατηρώ..Γενικά είναι ένα παιδί με πολύ πείσμα, ανυπόμονος, πρόσχαρος, χαδιάρης και πολύ ζωηρός κάποιες φορές..Μέχρι στιγμής δεν δείχνει με το δάχτυλο του, δεν παίζει παλαμάκια. Χαιρετισμό κάνει όποτε θέλει εκείνος και φιλάκια έστειλε για δύο μέρες όποτε του έλεγα και μετά τίποτα από τότε.. Αλλά ότι του ζητήσω δεν δείχνει αλλά πάει και το πιάνει.. Πολύ καλή βλεμματική επαφή και γενικά επικοινωνία μαζί μας.. Δεν περπατάει απλά με την βοήθεια την δική μου τον κρατάω από το ένα χέρι και πάει μόνος του και κάποιες φορές από την γρηγοράδα του χάνει την ισορροπία του.. Χάνεται κάποιες φορές και κοιτάζει άσχετα περισσότερο όταν είναι κουρασμένος και κάθεται ή είναι στο καρότσι..Θα ήθελα τη γνώμη σας…Να ανησυχώ; Επίσης όταν χαίρεται κάνει τα χεράκια του πάνω κάτω ή όταν νευριάζει..Τώρα να το πω φτερούγισμα δεν ξέρω.. Να σημειώσω ότι η μητέρα μου θυμάται ότι ακριβώς τις ίδιες αντιδράσεις είχα και εγώ από την ηλικία του… Δεν έδειχνα ούτε ήμουν υπάκουη γενικά όλα όσα κάνει και ο μικρός μόνο διαφορετικό που έκανα είναι ότι περπάτησα μικρή 9 μηνών. Παρόλα αυτά διαρκώς ρωτούσε τον παιδίατρο μας και εκείνος έλεγε όταν σε κοιτάζει στα μάτια και όταν είναι πρόσχαρο μην το φοβάσαι.. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πραγματικά –με βάση αυτά που λέει και ο Παιδίατρος- το παιδί σας όσον αφορά κοινωνικά ζητήματα έχει μία επαρκή για την ηλικία του εικόνα. Παίζει σημαντικότατο ρόλο το εάν μιμείται κινήσεις ή κοινωνικά διαντιδραστικά πρότυπα που του δείχνετε. Εάν δεν παίζει παλαμάκια, σχετίζεται με λιγότερο σημαντικά –όχι όμως και αμελητέα- ζητήματα που σχετίζονται με την κινητική (αμφίπλευρη) λειτουργία του παιδιού (σχετικά με εμφάνιση σημείων “αδεξιότητας”). Ως πρώιμα σημεία είναι οι δυσκολίες στον αμφίπλευρο συντονισμό και οι δυσκολίες στην επικέντρωση της προσοχής. Θα σας συμβουλεύαμε να επικεντρώσετε –χωρίς άγχος και με ψυχραιμία- την προσοχή σας σε αυτά που δυσκολεύεται, αλλά ακόμα θα πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο σεβόμενοι την πιθανή –και αναμενόμενη για μωρά- καθυστέρηση της μυελίωσης αυτών των δεξιοτήτων. Η ηλικία των 14-18 μηνών είναι ένας ασφαλής δείκτης για τη διάγνωση πιθανών δυσκολιών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

294. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω έναν γιο 22 μηνών γεννήθηκε πρόωρα 35 εβδομάδων με αναπνευστική δυσχέρεια, παρέμεινε στη θερμοκοιτίδα για 17 μέρες. Περπάτησε 17 μηνών εντελώς μόνος του. Πρωτομίλησε 7,5 μηνών και έκτοτε έχουμε πισωγύρισμα στην ομιλία . Ενώ άρχισε να λέει διάφορες λέξεις με τον δικό του τρόπο , ξαφνικά σταμάτησε ακόμα και το μαμά. Τώρα έχει αρχίσει να λέει μαμά μπαμπά γιαγιά. Τα καταλαβαίνει όλα , έχει βλεμματική επαφή , δείχνει με το δάχτυλο ,χαίρεται να μου δείχνει πράγματα που τον ενθουσιάζουν, παίζει τα άλλα παιδιά αν και δεν έχουμε πολλές επαφές με παιδιά της ηλικίας του .κάνει “καλή” την αδελφή του της γελάει ,της δίνει τα παιχνίδια του όταν θέλει όχι όταν του το πω. Μιμείται ότι μιλάει στο τηλέφωνο. Κατακτά εύκολα σχετικά καινούργια ερεθίσματα όμως εκτελεί εντολές μόνο όταν τον ενδιαφέρει ή είναι ενθουσιασμένος με κάτι. δεν ζητάει φαγητό να μου πει μαμ απλά βάζει το χέρι στο στόμα και το δαγκώνει και ξεσπά σε κλάματα, ή με πάει στην κουζίνα και μαντεύω τι θέλει του δείχνω και για απάντηση μου λέει “αααα” ή εε” εννοώντας το ναι . Δεν γυρνάει στο όνομα του παρά μόνο όταν του πω ότι κρατάω κάτι πχ Κώστα κοίτα κρατώ παζλ . Τότε θα γυρίσει και θα έρθει να το πάρει. Όταν παίζουμε με τα τουβλάκια και τα βγάζουμε από το κουτί θέλει να του λέω τα χρώματα και με κοιτάει στα μάτια . Του αρέσει να του κάνω τους ήχους από ζωάκια αλλά δεν τους επαναλαμβάνει. Ξέρει να δείξει μέρη του σώματος του (κάποια), χαιρετάει .Να πω ότι δεν πάει στον παιδικό ακόμη. Επίσης κατά κύριο λόγο τον μεγαλώνω μόνη λόγω του επαγγέλματος του συζύγου που λείπει μήνες από το σπίτι. Κάνω τα πάντα από αυτά που προτείνετε για να ενεργοποιήσω τον λόγο του παραμύθια, τραγουδάκια προσπαθώ να του μιλάω συνεχώς. Επίσης κάτι σημαντικό τον είχα πολλές ώρες στην τηλεόραση και το κινητό για να μπορώ να κάνω τις δουλειές μου και τώρα το έχω κόψει. Τα ερωτήματα μου είναι : τι μπορώ να κάνω για να με ακούει και να αρχίσει να εκτελεί εντολές και να αρχίσει να μιλάει έστω τα βασικά χωρίς πισωγύρισμα. και από αυτά που σας περιγράφω το μπορείτε να συμπεράνετε. Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση την εικόνα που αναφέρετε, υπάρχουν κάποιες εμφανείς δυσκολίες στην ανάπτυξη του παιδιού σας. Με βάση την ηλικία του, δείχνουν να υπάρχουν δυσκολίες και θα σας συστήναμε να κινητοποιηθείτε για αυτές. Θα θέλαμε αρχικά να τις συζητήσετε με τον /την Παιδίατρο του παιδιού σας και –εάν το κρίνει σκόπιμο- ή εάν εσείς το επιθυμείτε, να γινόταν μια αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο, γιατί προφανώς υπάρχει κάποια απόκλιση στην Αναπτυξιολογική εξέλιξη του μωρού, με βάση αυτά που περιγράφετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

295. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και Χριστός ανέστη, η κόρη μου είναι κοντά 2 ετών και τσιρίζει και φωνάζει διαρκώς χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος κάποιες φορές μπορεί να βαριέται πχ και να θέλει να τραβήξει την προσοχή γύρισα σήμερα από την δουλειά μου που την κρατούσε η γιαγιά τις και στην συνέχεια όλη μέρα φώναζε και τσίριζε δεν μπορώ να καταλάβω για πιο λόγο… Φωνές στο σπίτι δεν υπάρχουν σε γενικές γραμμές υπάρχει ησυχία, …….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς -με βάση αυτά που περιγράφετε-, το παιδί σας εμφανίζει κάποιες δυσκολίες στην ανάπτυξη των λεκτικών του λειτουργιών και για αυτό το λόγο μετατρέπει την κοινωνική επικοινωνία και ομιλία σε “τσιριξιές” όπως αναφέρετε. Θα θέλαμε μία πιο σύνθετη εικόνα του παιδιού για το εάν υπάρχουν σφαιρικότερες δυσκολίες στους αναπτυξιακούς δείκτες (πχ θα θέλαμε να εντοπίσετε σε τι είδους παιχνίδια εμπλέκεται, πώς είναι η κινητική της ανάπτυξη κλπ), ή απλά στην εξέλιξη της επικοινωνιακής ομιλίας. Θα σας προτείναμε πάντως μία εκτενή αξιολόγηση του παιδιού από Αναπτυξιακή/ό Παιδίατρο, αφού προηγουμένως το συζητούσατε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

296. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας η κόρη μου 5.5 ετών φέτος ήταν πρώτη φορά που πήγε μεγάλα νήπια άρχισε να μαθαίνει α ζωγραφίζει σε πλαίσια γράμματα αριθμούς σιγά σιγά να κοινωνικοποιείται αλλά έγινε αυτό με τον ιό και πάλι ντρέπεται ξέχασε αυτά που έμαθε έχει και ένα θέμα με την λεπτή κινητικότητα μας είπαν από το νηπιαγωγείο να το δουλέψουμε.. και δεν λέει καθαρά το ρ. Μερικές φορές όταν την βάζω μαζί να γράψουμε κάτι το μυαλό της δεν είναι εκεί κοιτάει εδώ εκεί λέει αλλά.. μπορώ να την ξανά πάω νηπιαγωγείο πως πρέπει να δω αν είναι έτοιμη η όχι?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση τα πόσα αναφέρετε, η κόρη σας αντιμετωπίζει μία δυσκολία που μοιάζει με ανωριμότητα. Έχει 5 βασικά συμπτώματα που θα πρέπει να διερευνηθούν και καθιστούν μάλλον αδύνατη την ένταξή της στην Α΄ Δημοτικού την επόμενη χρονιά : (1). δυσκολίες στη λεπτή κινητικότητα (2) ασταθή μνήμη (ξέχασε αναφέρετε αυτά που είχε μάθει), (3) δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση (είπατε ότι σταδιακά κοινωνικοποιούταν όταν πήγαινε στο Νηπιαγωγείο και τώρα εμφανίζει πάλι ντροπή), (4) αρθρωτικές δυσκολίες (το ρ) και (5) δυσκολίες στη συγκέντρωση της προσοχής της (πιθανή διάσπαση προσοχής). Ταυτοχρόνως αναφέρετε ότι και η Νηπιαγωγός έχει εντοπίσει τις δυσκολίες. Με βάση αυτά τα στοιχεία, κρίνεται απαραίτητη η αξιολόγηση του παιδιού από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο ή Εργοθεραπευτή και Λογοθεραπευτή αλλά προετοιμαστείτε ότι θα βοηθούσε πάρα πολύ η επανάληψη του Νηπιαγωγείου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

297. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχουμε 2 παιδιά ένα αγοράκι 6 χρόνων και ένα κοριτσάκι 3 χρόνων. Το αγοράκι είναι γενικά ζωηρός, νευρικός πολλές φορές, τα παιχνίδια και οι δραστηριότητες που διαλέγει μόνος του είναι ας πούμε αγοραστικά αυτοκίνητα .ποδόσφαιρο κ.τ.λ. έχω παρατηρήσει όμως ότι του αρέσει να παίζει με τον πρωκτό του πολλές φορές πχ βάζει την αδελφή του να τον κάνει εμβόλιο στο συγκεκριμένο σημείο με κάποιο αντικείμενο παίζοντας τον γιατρό η στο μπάνιο στέκεται σε περίεργη θέση για να τον χαϊδεύει η μικρούλα ή η ξαδέρφη του 9 χρόνων κ.τ.λ. ήθελα να ρωτήσω αν αυτό είναι φυσιολογικό για την ηλικία του; ή αν όχι αν μπορώ να κάνω κάτι; ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι φυσιολογικό και αναγκαίο τα παιδιά στην ηλικία του γιου σας να έχουν αναζητήσεις για το σώμα τους. Συχνά βάζουν τα χέρια τους στην γενετήσια περιοχή ή ακουμπούν αντικείμενα. Καλό είναι να προσπαθήσετε να του εξηγήσετε ότι παρατηρείται μια περιέργεια για το σώμα του, χωρίς ποτέ να τον μαλώσετε, και να τον παροτρύνετε να το κάνει μόνος του σε ιδιωτικό χώρο και χρόνο. Θα σας προτείναμε να σταματήσετε το κοινό μπάνιο με την αδελφή ή την εξαδέλφη γιατί η απλή περιέργεια για το σώμα μετατρέπεται ενδεχομένως σε σεξουαλική διέγερση. Επιπλέον ενέχει τον κίνδυνο να το ζητήσει κι από κάποιον συμμαθητή ή να το κάνει σε κάποιον συμμαθητή γιατί δεν έχει καταλάβει τα όρια του ποιος με αγγίζει, που με αγγίζει και πως με αγγίζει. Τέλος θα σας προτείναμε να αγοράσετε κάποιο βιβλίο για το σώμα και το σεξ ( κυκλοφορούν στο εμπόριο αντίστοιχα για κάθε ηλικία) ώστε ο μικρός σας να μάθει με σωστό τρόπο για όλα όσα αναρωτιέται. Αν κάνετε τα παραπάνω βήματα και παρατηρήσετε την οποιαδήποτε αλλαγή στην συμπεριφορά του γιου σας ή η συμπεριφορά αυτή ενταθεί ( να επιμένει να ζητά από την αδελφή του ) τότε θα ήταν καλό να ζητήσετε εξατομικευμένη καθοδήγηση από ειδικό. Να θυμάστε ότι δεν πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να τον μαλώσετε ή να τον κάνετε να νιώσει ντροπή . Καλή συνέχεια! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

298. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας.. Το παιδάκι μου είναι 17 μηνών και ενώ κάνει βήματα δεν έχει αρκετή ισορροπία. Έχει μέρες που περιπατάει αρκετά καλά και άλλες μέρες που δεν έχει καθόλου ισορροπία και πέφτει. Να σας ενημερώσω ότι μέχρι 13 μηνών αρνιόταν να κάνει βήματα. Όταν έγινε 15 μηνών έκανε τα πρώτα της βήματα. Από λεξούλες συνεχώς μαθαίνει καινούριες. Να ανησυχήσω? Τι μπορώ να κάνω για να δυναμώσουν τα πόδια της? Ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο του παιδιού σας αυτό το ζήτημα. Προφανώς ακόμα δεν έχει φορτίσει δυναμικά τη λεκάνη και τα ισχία και για αυτό το λόγο εμφανίζει αυτή την αστάθεια. Κανονικά αναμένουμε μέχρι τους 18 μήνες για να περπατήσει ένα παιδί, αλλά εάν σας το συστήσει ο/η Παιδίατρος, θα ήταν καλό να γίνει μία Φυσιοθεραπευτική ή Εργοθεραπευτική αξιολόγηση. Από ότι μας περιγράφετε, η ομιλία της εξελίσσεται καλά, άρα δεν υπάρχει μία γενικευμένη καθυστέρηση στο παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

299. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα θα ήθελα να με βοηθήσετε σε ένα πρόβλημα μου δεν ξέρω τι να κάνω. πριν τέσσερις μήνες ήρθα σε διάσταση με το σύζυγό μου ,πήγαμε σε δικηγόρους αλλά στο τέλος δεν χωρίσαμε τα παιδιά μου είναι ενήλικα 20 και 25 και με την επιστροφή του πατέρα τους δεν το ήθελαν και έφυγαν από το σπίτι και μένουν στους γονείς μου και δεν μας μιλάνε και έκαναν ιδιωτικό συμφωνητικό σε δικηγόρο και κάθε μήνα τους δίνουμε από 200 ευρώ έκαστος. δεν μιλάμε με κανέναν και οι γονείς μου μας έστειλαν εξώδικο και μας ζητούσαν να άλλαζα το όνομα της ΔΕΗ και να το έβαζα στο όνομα μου το οποίο και έκανα. μετά από λίγες μέρες ήρθε η αδερφή μου έξω από την πόρτα του σπιτιού μου και φώναζε και μας έβριζε, τον μεγάλο τον γιο μου τον έχει πάρει στην Αθήνα και της κρατάει τα παιδιά της ο άλλος γιος μου είναι δευτεροετής στην αεροπορία έχει περάσει με πανελλήνιες ο μεγάλος είναι στο μαθηματικό Αθήνας. κάθε λίγο τους στέλνω μηνύματα αλλά δεν μου απαντούν. πως να τους προσεγγίσω; Τι να κάνω; Μια απελπισμένη, στενοχωρημένη μάνα….τον πατέρα τους ούτε να τον ακούσουν. είμαστε τώρα τρεις μήνες μαζί με τον άντρα μου αλλά τα παιδιά μας αλλού. κάνω υπομονή, τι άλλο να κάνω; ελπίζω να ηρεμήσουν και να μας ξαναμιλήσουμε, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι εγώ μεγάλωσα με τον πατέρα τους όπως και εκείνος με εμένα εγώ ήμουν 20 όταν τον γνώρισα και τώρα είμαι 45 και εκείνος 26 και τώρα είναι 51 σας παρακαλώ βοηθήστε με δεν ξέρω τι να κάνω.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως κατανοείτε, τα παιδιά σας είναι μεγάλα (ενήλικες) και έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν για τη ζωή τους. Είναι πολύ θυμωμένα με εσάς και τον πατέρα τους και αυτό πρέπει να το σεβαστείτε. Το μόνο που μπορούμε να σας συστήσουμε, είναι να κάνατε μία πολύ ειλικρινή κουβέντα μαζί τους. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

300. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, Έχω μία μικρούλα στις 21/5 κλείνει τους 20 μήνες. Δυστυχώς δεν μιλάει ακόμα κι αυτό με ανησυχεί ολοένα και περισσότερο. Ο παιδίατρος την είδε στους 18 μήνες για εμβόλιο και δεν προβληματίστηκε καθόλου χωρίς να κάνει κάποια εξέταση να δει πώς ανταποκρίνεται. Επειδή δουλεύουμε πολύ και με ακατάστατα ωράρια την κρατά η γιαγιά η οποία την βάζει πολύ να βλέπει ζουζούνια από 12 μηνών για να τρώει πιο εύκολα κι από εκεί και μετά παρατήρησα ότι ενώ μέχρι τον χρόνο μπαμπάλιζε σταμάτησε εντελώς μέχρι τους 15 μήνες. Κλείσαμε τηλεόραση κι ερχόταν η άλλη γιαγιά που είναι εκπκός και την κρατούσε κάποια απογεύματα. Εκείνη είναι που ανησύχησε και προσέξαμε ότι όντως για την ηλικία της έπρεπε να λέει κάποιες λέξεις. Είναι κοινωνική, κάνει συμβολικό παιχνίδι, χαιρετάει, κάνει ζήλια, στέλνει φιλιά, φιλάει τις κούκλες της, έχει περιέργεια για εξερευνήσεις, κάνει γκριμάτσες στον καθρέφτη, παίζει κούκου και κρύβεται, βάζει κύβους τον ένα πάνω στον άλλο, ψάχνει στο χέρι μου αν της κρύψω κάτι να το βρει, γελάει, παίζει μαζί μας, τρέχει να αγκαλιάσει παιδάκια αλλά η ομιλία πίσω. Αυτό που με ανησυχεί είναι αν αντιλαμβάνεται το λόγο πέρα από δυο τρεις εντολές πχ φέρε μου την μπάλα και τη φέρνει ενώ σε άλλα που της λέμε πχ δώσε την μπάλα στον παππού πάει να τη φέρει, γελάει την παίρνει και φεύγει. Το μόνο που λέει συνειδητά κι άρχισε τον προηγούμενο μήνα είναι μαμ όταν θέλει να φάει και νταντά. Μπαμπαλίζει διαρκώς, ηχολαλιά ,α α α α όταν της κάνει κάτι έκπληξη ή την ενθουσιάζει και μάλιστα πολλές φορές είναι δυνατές οι ηχολαλιές.. Όμως το μαμά μπαμπά το λέει ασυνείδητα μέσα στο μπαμπάλισμα κι ούτε γυρίζει προς το μέρος τους όταν τους φωνάξω. Και στο όνομά της νομίζω πως γυρίζει επειδή της μιλώ μες στο παιχνίδι και θα με κοιτάξει. Βλεμματική επαφή έχει καλή, δείχνει με το δάχτυλο όχι πάντα αν θέλει κάτι πιο πολύ ηχολαλιά ακατάληπτη, μέχρι άντε γεια έχει πει ασυνείδητα μες στο μπαμπάλισμα. Όταν της διαβάζω παραμύθι κάθεται στα γόνατα μου και ακούει, γυρίζει τις σελίδες κάθεται μέχρι να το τελειώσω αλλά δεν απαντάει σε καμία ερώτηση “πού είναι το παπάκι πχ” ούτε μιμείται ήχους ζώων που της λέω ή λέξεις. Με κοιτάει γελάει και λέει δικά της ή τίποτα. Φοβάμαι μήπως έχει νοητική υστέρηση ή πρόβλημα σοβαρό και δε θα μιλήσει..Παρακαλώ απαντήστε μου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση αυτά που αναφέρετε, υπάρχει μία εμφανής δυσκολία στην εξέλιξη της ομιλίας του παιδιού. Δείχνει να εξελίσσεται το παιχνίδι της μικρής ικανοποιητικά και να επιθυμεί να διαντιδράσει μαζί σας (αυτά είναι τα θετικά στοιχεία της), αλλά από την άλλη τα λεκτικά της δεν ακολουθούν τους αναμενόμενους βιβλιογραφικά ρυθμούς ανάπτυξης. Θα σας συστήναμε αρχικά να κάνατε μία αξιολόγηση με Αναπτυξιακή/ό Παιδίατρο και -αν έκρινε σκόπιμη- μία δεύτερη με Λογοθεραπευτή. Στην “νοητική υστέρηση” που αναφέρεστε (και είναι βαρειά κουβέντα και ταυτόχρονα δυσκολία), δεν αναπτύσσεται ούτε το παιχνίδι στο παιδί. Δεν υπάρχει λόγος αντίστοιχου πανικού, αλλά δείχνει το παιδί ότι μάλλον θα χρειαστεί κάποια βοήθεια για να εξελιχτεί ο τομέας της ομιλίας του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

301. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για το έργο σας. Είμαι μανούλα δύο παιδιών ηλικίας το κορίτσι μου 11 χρόνων και το αγόρι μου 3,5 χρόνων. Ο γιος μου έχει πρόβλημα επιθετικότητας σε εμένα ,στην αδερφή του και περισσότερο στον μπαμπά του. Κτυπάει, δαγκώνει, σπρώχνει και αν του πούμε όχι σε κάτι είναι ικανός να σπάσει όλο το σπίτι. Τον πήγαμε σε παιδοψυχίατρο και μας σύστησε να ξεκινήσει εργοθεραπείες και εδώ και ένα μήνα ξεκίνησε αλλά διακόψαμε λόγω Κορωνοϊού .Θα συνεχίσουμε φυσικά τις εργοθεραπείες αλλά εγώ ως μανούλα ανησυχώ πολύ. Γιατί δεν αλλάζουν τα προβλήματα συμπεριφοράς του απέναντι μας και κυρίως στον μπαμπά του. Τι με συμβουλεύετε να κάνω; Να τον πάω σε παιδοψυχολόγο , Παιδονευρολόγο η Αναπτυξιολόγο; Να τονίσω πως αρχικά σκέφτηκα ότι έχει ελαφρύ θέμα αυτισμού αλλά η παιδοψυχίατρος μας διαβεβαίωσε ότι δεν έχει. Ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς έχετε ένα παιδί πολύ νευρικό αλλά και ανώριμο ή πολύ ανοργάνωτο πολύ ευερέθιστο (αυτός είναι και ο λόγος που η Παιδοψυχίατρος σας συνέστησε να παρακολουθήσει πρόγραμμα Εργοθεραπείας). Τα παιδιά που δυσκολεύονται στην αυτό-ρύθμισή τους, αρχικά ξεκινάμε να τα επιβοηθούμε με Εργοθεραπευτική παρέμβαση. Ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας, το παιδί εμφανίζει μία ταχεία ή -από την άλλη- πιο αργή ταχύτητα βελτίωσης. Δεν προλάβατε να εφαρμόσετε μία αποφασιστική παρέμβαση στο παιδί σας (το διάστημα του ενός μηνός είναι πάρα πολύ μικρό για να δείτε κάποια εμφανή διαφορά). Αρχικά κάνατε πολύ σωστή διαγνωστική κίνηση με το να απευθυνθείτε σε Παιδοψυχίατρο. Εάν έκρινε ότι θα ήθελε μία Παιδοψυχολογική ή Παιδονευρολογική εξέταση, θα σας το έλεγε η ίδια. Από την άλλη, θα θέλαμε να συζητήσετε με τον/την συνάδελφο που εκτελεί την Εργοθεραπευτική παρέμβαση, εάν θα βοηθούσε και Ψυχολόγος Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

302. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα κοριτσάκι 8 ετών το οποίο είναι πολύ νευρικό της κάνω τα πάντα κ εγώ κ ο σύντροφός Μ κ εκείνη είναι πολύ επιθετική….έχει φορές π καταλαβαίνω ότι δεν των θέλει …τι να κάνω. Πώς να φερθώ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα στοιχεία που μας δίνετε είναι αρκετά ελλιπή όσον αφορά κυρίως το πότε πρωτοεμφανίστηκαν αυτές οι δυσκολίες στη συμπεριφορά της κόρης σας, πώς είναι η εικόνα της στο Σχολείο (τι σας αναφέρει η εκπαιδευτικός) και πώς είναι γενικότερα η συγκέντρωση προσοχής της και η μαθησιακή της επίδοση. Ούτως ή άλλως όμως, όταν ένα παιδί αυτής της ηλικίας εμφανίζει επιθετικές συμπεριφορές, χρειάζεται να γίνει μία Παιδοψυχιατρική αξιολόγηση, την οποία και σας συστήνουμε να κάνετε όσο γρηγορότερα μπορείτε γιατί η ηλικία του παιδιού είναι αρκετά προχωρημένη και καθιστά πιο δύσκολη την γρήγορη υποχώρηση αυτών των συμπτωμάτων. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

303. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Καταρχήν συγχαρητήρια για το έργο που προσφέρεται σε πολλούς γονείς μέσα από αυτήν την διαδικτυακή επικοινωνία. Θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να σας θέσω τον προβληματισμό μου που απασχολεί εμένα και την σύζυγό μου σχετικά με το 5χρονο κοριτσάκι μας. Είμαι πατέρας λοιπόν ενός κοριτσιού 5 ετών και τεσσάρων μηνών. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι ότι το παιδί μας έχοντας φτάσει σε αυτήν την ηλικία δεν μπορεί να σχετιστεί με άλλα παιδάκια. Πηγαίνει σχολείο (προ νήπιο), πήγε από 2,5 ετών παιδικό σταθμό. Δεν έχει άλλο αδελφάκι, και στην πόλη που μένουμε ούτε εγώ ούτε η σύζυγός μου έχουμε συγγενείς και έτσι τα ξαδερφάκια του βρίσκονται μακριά σε άλλη πόλη. Οι φίλοι μας ελάχιστοι οι οποίοι έχουν ηλικιακά μεγάλα παιδιά. Επίσης να σας τονίσω ότι είμαστε γονείς που βρίσκονται στην μέση ηλικία. Είναι ένα πανέξυπνο παιδί με πολύ ανεπτυγμένη κρίση για την ηλικία του. Φέτος που ξεκίνησε Προνήπιο πηγαίνει με πολύ θέληση. Δυστυχώς όμως όπου πηγαίνουμε σε χώρους όπου έχει άλλα παιδάκια δεν τα πλησιάζει. Κάθεται μόνο του και όταν κάποιο παιδάκι επιχειρήσει να το πλησιάσει φεύγει μακριά. Σαν κάτι να το φοβίζει. Στη γειτονιά που παίζουν κάποια παιδιά δεν θέλει να πάει να παίξει προτιμά να παίζει μόνο του. Στο σχολείο η νηπιαγωγός μας είπε ότι κάνει παρέα μόνο με δύο παιδάκια πολύ ήπιων τόνων το ένα μάλιστα είναι μικρότερό του και πιο πολύ τα ακολουθεί χωρίς διάθεση πρωτοβουλίας Αν λείπουν αυτά τα παιδάκια κάθεται μόνο του. Η νηπιαγωγός προβληματίζεται μήπως η ίδια δεν κάνει κάτι καλά. Ενώ η διευθύντρια που την έχει στο ολοήμερο μας είπε ότι απλά έχει μια συστολή στην ομάδα είναι μικρή ακόμη θα ξεπεραστεί μεγαλώνοντας. Σαν δραστηριότητα πηγαίνει μία φορά την εβδομάδα μουσικό ωδείο που του αρέσει. Φίλοι μας μας προτείνουν να το πάμε χορό ή ακόμη καλύτερα τζούντο ή καράτε. Επίσης ενώ μέσα στο σπίτι δεν σταματά να μιλά να τραγουδά να παίζει ρόλους μόλις βγαίνουμε εκτός σπιτιού δεν μιλά σε κανέναν ούτε το όνομα του δεν λέει όταν το ρωτούν. Όλα αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα αλλά και πολύ προβληματισμένοι. Θα θέλαμε την συμβουλή σας. Τι θα μας προτείνατε να κάνουμε ώστε να μπορέσουμε να βοηθήσουμε αυτό το παιδί. Σας ευχαριστώ ιδιαίτερα και θα περιμένω την απάντησή σας. Δημήτρης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διαπιστώνετε και εσείς ότι η κόρη σας αντιμετωπίζει μία έντονη κοινωνική συστολή η οποία και την αγχώνει (η κοινωνική απόσυρση είναι μία μορφή αυτορρύθμισης άγχους). Καθίσταται εμφανές ότι δεν γνωρίζει πώς να έρθει σε επαφή με παιδιά που είναι πιο “ζωηρά και ευμετάβλητα” -με βάση τα λεγόμενα της Νηπιαγωγού ότι κάνει παρεούλα μόνο με ήσυχα παιδιά-. Ένα βασικό ερώτημα είναι εάν το παιδί συμμετέχει στις εργασίες που δίνει στα παιδιά η Νηπιαγωγός. Οι πιθανές αιτίες μπορεί να είναι πολλές (δυσκολίες κοινωνικής επικοινωνίας, δυσκολίες πολύ-αισθητηριακής επεξεργασίας, δυσπραξία, συναισθηματικές δυσκολίες κλπ). Θα σας προτείναμε –εάν το κρίνει και η Νηπιαγωγός- να προχωρούσατε σε μία αξιολόγηση από Παιδοψυχολόγο ή Παιδοψυχίατρο, αφού πρώτα δίνατε ένα αναλυτικό ιστορικό της κόρης σας. Σας επαναλαμβάνουμε ότι αυτό που αρέσει σε όλα τα παιδιά (να βρίσκονται με άλλα παιδιά και να αλληλεπιδρούν), τη μικρούλα σας την αγχώνει και πρέπει να τη βοηθήσουμε. Συνήθως αυτά τα παιδιά τα αγχώνουν ακόμα περισσότερο δραστηριότητες όπως το τζούντο ή το καράτε. Εάν όμως το θελήσει, μπορείτε να την γράψετε, ή από την άλλη σε θεατρικό παιχνίδι ή σε δημιουργική απασχόληση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

304. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Είμαι εκπαιδευτικός (νηπιαγωγός για την ακρίβεια) και εργάζομαι δύο χρόνια στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Έχω την εξής απορία και θα ήθελα να λάβω μια άποψη/απάντηση από κάποιον/α ειδικό. Στον τελευταίο σταθμό που εργάστηκα, παρατήρησα ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο συμπεριφοράς να υιοθετείται από την πλειοψηφία των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ο εργοδότης μας προσπαθούσε να τους επιβληθεί με έναν βαθιά αντιπαιδαγωγικό τρόπο και να ελέγχει τη συμπεριφορά τους μέσω του φόβου πχ “Αν το ξανακάνεις αυτό, δεν θα ξανάρθεις στο σχολείο” η τους περιθωριοποιούσε από την υπόλοιπη ομάδα και πολλά άλλα τέτοια περιστατικά. Τα παιδιά κάθε φορά που τον αντίκριζαν, μαζεύονταν και δεν εκφράζονταν ελεύθερα. Παρόλα αυτά, σε πρόσφατες τηλεδιασκέψεις που διεξήγαμε εμείς οι παιδαγωγοί από κοινού με τον συγκεκριμένο κύριο, τα παιδιά του έδιναν περισσότερη προσοχή, εξέφραζαν την αγάπη τους και γενικότερα πολύ θετικά συναισθήματα προς το πρόσωπο του σε αντίθεση με εμάς που εκδήλωσαν μία πιο αδιάφορη στάση στην μεταξύ μας επικοινωνία (μου θύμισε κάτι σαν το σύνδρομο Στοκχόλμης). Επιστημονικά πως εξηγείται αυτό; (δηλ. βάσει της επιστήμης της ψυχολογίας).

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία παιδαγωγική μέθοδο που εφαρμόζει ο Διευθυντής του Παιδικού Σταθμού, στηρίζεται αρκετά στη συντελεστική μάθηση (μέρος της εξαρτημένης μάθησης με κύριο εκφραστή τον Thorndike και κατόπιν τον Skinner). Αλλιώς ονομάζεται “πολιτισμική μετάβαση” ή “συμπεριφορισμός”. Είναι ένας σκληρός (και μερικές φορές κακοποιητικός τρόπος) μάθησης που ασκείται όμως συχνά από ανθρώπους “χολεργικούς” ή “αιματώδεις” (κατά την ιδιοσυγκρασιακότητα που πρώτος ανέπτυξε ο Πλάτωνας). Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως δείχνουν ηγετικότητα, αισιοδοξία και ασφάλεια στους υπάκουους, εξωστρέφεια και ενεργητικότητα, υποβάθμιση των υπολοίπων εκπαιδευτικών και αυτό συχνά όντως “γοητεύει” τόσο τα παιδιά όσο και τους γονείς τους (ιδίως όταν οι γονείς δεν έχουν άλλα μέτρα σύγκρισης ή από την άλλη εάν επικροτούν αυτές τις μεθόδους). Έτσι, αυτοί οι γονείς “διαφημίζουν” αυτά τα άτομα στα παιδιά τους και έτσι τα παιδιά νομίζουν ότι αυτό είναι το σωστό. Δεν γνωρίζουμε εάν αυτό είναι αγάπη, είναι όμως μία προσκόλληση και μία “γοητεία”. Εμείς σαν Διεπιστημονική ομάδα δεν επικροτούμε αυτούς τους τύπους εκπαίδευσης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

305. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας ,η κόρη μου είναι 12 χρονών. κοντά στο σπίτι μας έχει μια αλάνα κ μαζεύονται πολλά παιδία, κάποια από αυτά την κοροϊδεύουν την βρίζουν της πετάνε το ποδήλατο κάτω κ πολλά αλλά. Τι πρέπει να κάνω να σταματήσει αυτό; ακόμα κ ο διάλογος με τους γονιούς των παιδιών αυτών δεν βγάζει πουθενά συνεχίζουν τα ίδια. Μπορώ να κάνω κάτι νομικά η κάτι άλλο; Να σταματήσει όλο αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση τις περιγραφές σας, πιθανά η κόρη σας πέφτει θύμα bulling. Δεν μας αναφέρετε το γιατί πιστεύετε εσείς ότι συμβαίνει αυτό και εάν κάτι δυσκολεύει την κόρη σας και να υπερασπιστεί τον εαυτό της αλλά και να αναπτύξει κοινωνικούς δεσμούς με τα παιδιά. Επίσης δεν μας αναφέρετε το πώς είναι η κόρη σας στο Σχολείο και τι αναφέρουν οι εκπαιδευτικοί (είναι συμμετοχική; έχει εκεί φιλίες;). Θα σας ζητούσαμε λοιπόν, να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο για να διερευνήσει τους παράγοντες που πιθανά δυσκολεύουν την κόρη σας. Όσον αφορά τα νομικά ζητήματα, για τα θέματα bulling μπορείτε να απευθυνθείτε στο “Συνήγορο του Παιδιού”. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

306. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκια δίδυμα και είναι 8.5 μηνών και διορθωμένη ηλικία (καθώς ήταν πρόωρα) 6.5 μηνών. Η μικρή μου ενώ πριν 2 μήνες που την πήγαμε σε Παιδονευρολόγο (χωρίς κάποια ανησυχία απλά λόγω προωρότητας) ήταν άψογη από ότι μας είπαν, εδώ και 1,5 μήνα της περισσότερες φορές που της μιλάω με κοιτάει στο στόμα.. Να σημειώσω ότι δε φοράω κραγιόν για να είναι κάποιο χρώμα που της τραβάει την προσοχή.. Πόσο ανησυχητικό είναι αυτό το σημάδι για αυτισμό στο μέλλον. Να σημειώσω ότι βγαίνουν τα δόντια της και έχει φοβερό πόνο και όλη την αλλαγή της συμπεριφοράς της, πχ πρώτα ήταν ένα πολύ γελαστό παιδί.. Τώρα μου γκρινιάζει αρκετά..Ο παιδίατρος την δικαιολογεί.. Σας ευχαριστώ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δεν μας έγινε κατανοητό εάν το παιδί σας σας κοιτούσε στο πρόσωπο και στα μάτια και τώρα σας κοιτάζει στο στόμα, ή εάν ανέκαθεν κοιτούσε μόνο το στόμα σας. Το να κοιτάζει ένα παιδί την πηγή του ήχου στο πρόσωπο που είναι απέναντί του σχετίζεται με μία πιθανή δυσκολία στην εστίαση του βλέμματος στο σωστό σημείο του ενήλικα (κάτι που “ταΐζει” την κεντρική κοινωνική συνοχή). Παίζει επίσης σημαντικότατο ρόλο το εάν το παιδί σας μιμείται γκριμάτσες ή φωνούλες που βγάζετε κατά τη διαντίδραση. Σας προτείνουμε να βρίσκεστε απέναντι στο παιδί χρησιμοποιώντας χαμόγελα και μουρμουρητά χωρίς πολύ ομιλία, για να διαπιστώσετε εάν εκεί “σηκώνει” το βλέμμα προς το πρόσωπό σας. Στην περίπτωση που συνεχίζει να σας απασχολεί αυτή η συμπεριφορά, πιθανά στην ηλικία του ενός έτους (διορθωμένου) να ζητούσατε τη γνώμη και Αναπτυξιακού/ής Παιδιάτρου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

307. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας θέλω να σας ρωτήσω για κάτι που με απασχολεί.. Ο γιος μου είναι 8 χρονών πολύ καλός μαθητής άριστος σε ότι κάνει όμως ζηλεύει πάρα πολύ από τον αδελφό του που είναι 6 χρονών μας ερωτάει συνεχώς πόσο τον αγαπάμε και γενικά συμπεριφέρεται περίεργα Είναι πολύ ώριμος και κανένας δεν πιστεύει όταν μιλάει μαζί του ότι είναι 8 χρονών γιατί ο δείκτης νοημοσύνης του είναι πολύ ψηλός… έχει πάρα πολλούς φίλους στο σχολείο αλλά βαριέται εύκολα και γρήγορα σε ότι κάνει και με το παιχνίδι..Αντιλαμβάνομαι ότι ίσως αυτά μπορεί να είναι φυσιολογικά λόγω ζήλιας όμως το κυριότερο είναι ότι χθες μου είπε ότι δεν θέλει να είναι αγόρι επειδή τον “καταπιέζει” ο μπαμπάς του να παίζει μπάλα και δεν θέλει τι πρέπει να κάνω???

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διαπιστώνετε και η ίδια, το παιδί έχει υψηλό νοητικό δυναμικό όσον αφορά το μαθησιακό τομέα (άρα λογικά θα είναι και πολύ καλός μαθητής όσον αφορά τα μαθήματα), αλλά αντιμετωπίζει δυσκολίες όσον αφορά την ενδο-προσωπική (και πιθανά και τη δια-προσωπική) νοημοσύνη του. Οι συνεχείς και επίμονες ερωτήσεις του εάν τον αγαπάτε, κρύβουν κάποιες άλλες σκέψεις που πρέπει να διερευνηθούν αναλυτικότερα. Υπάρχουν κάποιες σκέψεις στο μυαλό του παιδιού σας που διαπιστώνετε ότι τον απασχολούν και από την άλλη αργεί και να τις μοιραστεί μαζί σας και μία δυσκολία στην αυτορρύθμιση του συναισθήματός του. Θα σας προτείναμε να γινόταν μία αξιολόγηση από Παιδοψυχολόγο (όπου αρχικά θα δίνατε και ένα αναλυτικό ιστορικό του παιδιού σας), ώστε να διαπιστωνόταν με ποιον τρόπο θα μπορούσατε να τον βοηθήσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

308. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα κι ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων. Έχω 1 κοριτσάκι 10 ετών, είμαι χωρισμένος εδώ και 4 χρόνια. Πέρσι ξαναπαντρεύτηκα και η γυναίκα μου (η νυν) έχει πολύ καλή σχέση με την κόρη μου. Εγώ έχω άριστη σχέση με την κόρη μου(την αγαπώ πολύ) και την βλέπω συχνά, μένει μαζί μας τα σ/κ κτλ. Πρόσφατα όμως μου είπε ότι παρόλο που συμπαθεί την γυναίκα μου δεν θα ήθελε να κάνω άλλο παιδί. Νομίζει ότι θα αλλάξει η ζωή της. Της εξήγησα ότι η αγάπη μου και η προσοχή μου δεν θα αλλάξει ποτέ. Εγώ θα ήθελα να κάνω κι άλλο παιδί…τι με συμβουλεύετε ? Σας ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι πολύ ευχάριστο που διαβάζουμε πως παρά το διαζύγιο έχετε μια πολύ καλή σχέση με το παιδί σας. Το πιο πιθανό είναι ο ερχομός ενός μωρού να σηματοδοτεί για την κόρη σας απειλή και να νιώθει ότι εκείνη μπορεί να την εγκαταλείψετε. Αυτό το αίσθημα εγκατάλειψης ακολουθεί συχνά τα παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν χωρίσει κι αναζωπυρώνεται ανάλογα με την αφορμή και τις συνθήκες. Επίσης συχνά τα παιδιά μετά από διαζύγιο των γονέων αναπτύσσουν την τάση για εξαρτητικές σχέσεις ακόμα και με τους ίδιους τους γονείς τους. Έχει σημασία ως προ την διαχείριση το πότε θα θέλατε να αποκτήσετε ένα μωρό, αν για παράδειγμα σκέφτεστε ότι κάποια στιγμή θα θέλατε ένα μωρό είναι διαφορετικό από το αν όντως άμεσα έχετε αποφασίσει ότι θα το θέλατε. Αν όντως σκέφτεστε να αποκτήσετε δεύτερο παιδάκι άμεσα καλό είναι να κάνετε σαφές στην κόρη σας ότι αυτή είναι μια απόφαση και μια επιθυμία σας χωρίς να αφήνετε πολλά περιθώρια διαπραγμάτευσης. Επίσης θα τις εξηγήσετε ότι η σχέση σας είναι αναντικατάστατη κι εστιάστε και στα θετικά του ερχομού ενός μωρού στην ζωή της και στην ζωή σας. Αφήστε την να μοιραστεί τις ανησυχίες της χωρίς όμως αυτό να αφήνει περιθώρια για αλλαγή της απόφασης σας. Συζητήστε μαζί της έχοντας στο μυαλό σας την ενδεχόμενη απειλή κι εγκατάλειψη που μπορεί να φοβίζουν την κόρη σας. Είμαστε στην διάθεσή σας για οποιαδήποτε άλλη βοήθεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

309. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω μια κόρη 29 μηνών ένα πανέξυπνο κοριτσάκι που αντιλαμβάνεται τα πάντα και για όλα έχει απάντηση!!! Θυμάται πράγματα και τοποθεσίες από πέρυσι το καλοκαίρι που ήταν 1 μισή χρόνων και είναι αληθές αυτά που λέει..μου έχει κάνει εντύπωση μπορεί ένα παιδί σε αυτή την ηλικία να θυμάται τόσο έντονα πράγματα που έχει περάσει τόσος καιρός?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας έχει μία μεγάλη νησίδα δεξιότητας σε αυτό τον τομέα της επεισοδιακής μνήμης και μία αυξημένη καταγραφή και μνημονικής αποθήκευσης τέτοιων λεπτομερειών. Η αλήθεια είναι πως δεν το συναντούμε σε παιδιά αυτής της ηλικίας. Εάν έχετε να κάνετε με ένα εύχαρο παιδί με καλή κοινωνικότητα με τους ενήλικες και τα άλλα παιδιά, τότε είναι όλα καλά και θα γνωρίζετε ότι έχετε να κάνετε με ένα παιδί ευφυές και που θα εκμεταλλευτεί την καλή του μνήμη και θα μαθαίνει εύκολα μέσα από τις εμπειρίες. Εάν όμως από την άλλη υστερεί σε κάποιους τομείς ανάπτυξης όπως η εμπλοκή της με νεωτερισμούς, σε κοινωνικές καταστάσεις ή η απουσία ομιλίας ή πλούτου παιχνιδιού, τότε πιθανά να χρειαστεί η εξέταση από ένα Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο. Σας το αναφέρουμε αυτό, γιατί πολύ συχνά τα παιδιά που έχουν κάποιους ιδιαίτερα αναπτυγμένους τομείς δυναμικού σε κάποιες περιοχές, συχνά έχουν κάποιες δυσκολίες σε άλλους -αυτονόητους και αναμενόμενους για την ηλικία τους- τομείς ανάπτυξης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

310. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας ο γιος μου είναι 5.5 ετών πηγαίναμε νήπια και τώρα είναι να πάμε Α Δημοτικού αλλά θα κάνουμε επαναφοίτηση. Η νηπιαγωγός μας ανέφερε ότι δεν είναι έτοιμος. Έτσι λοιπόν αρχίσαμε να το ψάχνουμε περισσότερο. Ύστερα από ραντεβού με Ιατροπαιδαγωγικό κέντρο μας είπαν ότι είναι ανώριμους για την ηλικία του έχει θέμα στο γνωστικό αντικείμενο, στην λεπτή και στην αδρή κινητικότητα και μας συμβουλεύουν επαναφοίτηση νηπίου σε τμήμα ένταξης … Εμείς καθημερινά δίνουμε μάχη για να μας ακούει είναι πάρα πολύ ζωηρός δεν ακούει τίποτε όταν μιλάει φωνάζει δεν θέλει να ασχολείται με τίποτα οργανωμένο και δεν δέχεται τα όρια που προσπαθούμε να βάλουμε.. Έχουμε ξεκινήσει οροθεραπείες όπου πιστεύουμε να βοηθηθεί και να αλλάξει η συμπεριφορά του.. Είναι ένα νευρικό παιδί θα έλεγα και ανυπάκουο που καθημερινά δίνουμε μάχη για να αυτό εξυπηρετείτε πχ. Ντύσιμο φαγητό κτλ… Δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε τι μας συμβουλεύετε εσείς ο έργο θεραπευτής μας μίλησε και για ΔΕΠΥ…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί που έχει πραγματικά ισχυρές αντιδράσεις, δυσκολίες να αυτορυθμιστεί (υψηλή διέγερση), νεύρα, δυσκολίες συνεργασίας και δυσκολίες να εμπλακεί σε έργα που απαιτούν σταθερή πνευματική προσπάθεια αλλά και σε απλούστερα έργα αυτοεξυπηρέτησής του. Εμφανίζει όντως μία υπερκινητική και διασπαστική συμπεριφορά και πολύ καλώς έχετε ξεκινήσει Εργοθεραπευτικό Πρόγραμμα. Ταυτόχρονα θα σας συστήναμε να παρακολουθούσατε και συμβουλευτική οικογένειας και σε βάθος χρόνου (ανάλογα με την πορεία του παιδιού) να αξιολογείτο το παιδί και από Παιδοψυχολόγο. Θέλουμε να εμπιστευτείτε τον/την θεραπευτή/τρια του παιδιού σας και τη διαγνωστική Ομάδα του Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου και να δώσετε βάθος χρόνου αφού η καραντίνα και η αποχή από το Σχολείο τώρα με τον κορωνοϊό πιθανά να αποσυντόνισε ακόμα περισσότερο το παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

311. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω 2 κορίτσια, η μικρή 8 ετών, Γ δημοτικού ,διαβάζει κάπως συλλαβιστά (όταν διαβάζει με στόμφο δε το καταλαβαίνεις),..κάνει κάτι παύσεις, σα να κουράζεται.. κάποιες φορές δε διαβάζει σωστά τη σειρά των γραμμάτων, αφήνει κάποια, βλέπει τη αρχή της λέξης και βάζει δική της κατάληξη. Δε κάνει το ίδιο στη γραφή, τα πάει καλά. Στα Αγγλικά της, καλά. Μπορεί να τεμπελιάζει, να θέλει εξάσκηση ,.. να έχει θέμα δυσλεξίας ή κάτι τέτοιο.. ρωτώ Πρέπει να τη δει κάποιος έμπειρος. Περιμένω νέα σας, ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς η κόρη σας αντιμετωπίζει μία δυσκολία στη “γραφημική” ανάγνωση (διάβασμα ολόκληρης της λέξης” που ξεκινάει στην Γ΄ Δημοτικού και αντικαθιστά τη “φωνημική ανάγνωση” (σύνθεση συλλαβών)που χαρακτηρίζει τα παιδιά της Α και Β Δημοτικού. Για αυτό το λόγο προφανώς συλλαβίζει αλλά και μπερδεύει λέξεις διαβάζοντας μόνο την αρχή. Οι δυσκολίες ανάγνωσης πρέπει να αξιολογούνται γιατί εάν υπάρχουν δυσκολίες χρειάζεται επιβοήθηση του παιδιού. Πρέπει να διερευνηθούν η οπτική αντίληψη, η φωνολογική ενημερότητα, η συγκέντρωση προσοχής και η αυτοματοποίηση του κινητικού συντονισμού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ειδικού Μαθησιακού του Κέντρου μας

312. ΕΡΩΤΗΣΗ: Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με το μεσαίο μου παιδί (αγόρι), ηλικίας 5 ετών. Έχω ακόμα δυο παιδιά ένα αγόρι 7 ετών και ένα κοριτσάκι 2 ετών. Ο γιος μου τον τελευταία καιρό ήρθε και μου είπε πως βλέπει στο σπίτι μας μια φίλη την οποία μόνο αυτός βλέπει. Όταν τον ρώτησα που μένει αυτή η φίλη σου μου είπε στον διάδρομο του σπιτιού μας και ότι άρχισε να την βλέπει όταν μετακομίσαμε σε αυτό το σπίτι ένα χρόνο πριν. Ποτέ όμως δεν μου το είχε αναφέρει τώρα λόγω της καραντίνας που ήμασταν στο σπίτι μου είπε πως την βλέπει κάθε μέρα. Την επόμενη μέρα τον ξανά ρώτησα για αυτήν την φίλη του να δω αν το θυμάται και αν θα μου ξανά πει την ίδια ιστορία, μου είπε ακριβώς τα ίδια και μου είπε πως αφού στο είπα χθες. Αμέσως τον ρώτησα άμα αυτή η φίλη είναι ορατή στα αδέλφια του κ μου είπε όχι και πως δεν περπατά σαν εμάς αλλά κάθεται ψηλά στο ταβάνι κ πως το βράδυ κάθεται πάνω από το κρεβάτι και μιλάνε και πως του έχει πει πως είναι 64χρονων και ότι έχει παιδιά και πως δεν μένει εδώ αλλά πολύ μακριά. Χθες το βράδυ όταν πήγε για ύπνο πήγα στην πόρτα να δω αν μιλάει με κάποιον και η εκφράσεις του κοιτώντας το ταβάνι φαίνονταν σαν να συνομιλεί με κάποιον. Είπα στον γιο μου πες της να μιλήσει με τον μαμά τώρα και μου είπε πως όχι μόνο μαζί του μιλάει. Μπορώ να πω πως αυτό με τρόμαξε πολύ. Ο γιος μου εκτός από εμένα το έχει στο πατέρα του και σε κάποιους συγγενής ότι αυτή η φίλη ζει στο σπίτι μας. Μια άλλη μέρα ο γιος μου μου διηγήθηκε πως αυτή η φίλη του ήταν στο δωμάτιο που έπαιζε ο γιος μου με τον αδελφό του, τον μεγάλο μου τον γιο και πως τον κοιτούσε αυτή η φίλη του και ο μεσαίος μου γιος της είπε κοίτα εμένα όχι τον αδελφό μου. Μια άλλη μέρα αυτή η φίλη του τον είχε ακολουθητέε στο σχολείο και καθόταν στο ταβάνι από πάνω του. Ο γιος μου είναι γενικά ντροπαλός και δεν κάνει εύκολα παρέες. Δεν εκφράζεται σχετικά με τα πράγματα που τον ανησυχούν. Αυτό που με προβληματίζει είναι πως αυτή η φανταστική του φίλη δεν είναι μια χαρούμενη φαντασίωση που παίζει μαζί της αλλά κάτι που τον ακολουθεί. Θα ήθελα την γνώμη σας σχετικά με αυτό και αν μπορείτε να καθοδηγήσετε στο πως να το χειριστώ. Θα περιμένω απάντηση σας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Καλημέρα και συγγνώμη για την καθυστέρηση στην απάντησή μας. Η ύπαρξη φανταστικών φίλων στις μικρές ηλικίες είναι φυσιολογική, ιδιαίτερα των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Η ύπαρξη του φανταστικού φίλου ενδέχεται να ατονήσει αργότερα με την ανάπτυξη της λογικής και της συγκεκριμένης σκέψης κατά τη μέση παιδική ηλικία. Συνδέεται κατά κάποιους επιστήμονες με την ντροπαλότητα καθώς και την έλλειψη επικοινωνίας με το οικογενειακό περιβάλλον αλλά και κατά κάποιους άλλους είναι ένδειξη δημιουργικότητας και ανάπτυξης της κοινωνικότητας. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι η ύπαρξη φανταστικού φίλου στα παιδιά δεν είναι απαραίτητα ανησυχητική. Κατανοούμε βέβαια ότι μπορεί για έναν γονέα να είναι τρομακτικό και να προκαλεί ανησυχία, όμως θα ήταν καλό να μην το δείχνετε όσο μπορείτε στο παιδί γιατί αυτό θα τον κάνει να νιώσει άβολα και θα πάψει να το μοιράζεται. Θα σας προτείναμε να του επικοινωνήσετε ότι δεν βλέπετε κάτι παράξενο σε αυτό κι ότι θα θέλατε να μαθαίνετε πως περνάει με τον φανταστικό του φίλο. Παράλληλα θα παρατηρείτε με διακριτικότητα και την συμπεριφορά του παιδιού. Αν παρατηρήσετε ότι η ύπαρξη του φίλου τον αποσπά πολύ από τις καθημερινές του δραστηριότητες, ότι δείχνει φόβο, ότι αποσύρεται συχνά ή ότι ο φανταστικός φίλος τον υποβάλλει σε επικίνδυνες συμπεριφορές θα ήταν καλό να επικοινωνήσετε με κάποιον ειδικό για πιο εξατομικευμένη βοήθεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

313. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας , Έχω ένα κοριτσάκι 10 χρονών! Έξυπνη, με δική της άποψη που την στηρίζει, με σοβαρά επιχειρήματα παρά την ηλικία της. Ήσυχο γενικά παιδί, αλλά με τρομερές ανησυχίες! Δραστήριο και με ανεπτυγμένες δεξιότητες στον αθλητισμό (είναι κολυμβήτρια), με αγάπη στη ζωγραφική και στην μουσική. Οι ανωμαλίες που προκάλεσε η καραντίνα στην καθημερινότητα μας, αρχικά έδειχνε να μην την αγγίζουν. Μπερδεύτηκε λίγο στην αρχή όπως τα περισσότερα παιδιά νομίζω, πιστεύοντας ότι έχουμε διακοπές, αλλά μένουμε σπίτι. Γρήγορα και πριν αρχίσει η εξ αποστάσεως εκπαίδευση προσπάθησα να ελέγξω τη χρήση του τάμπλετ και των ηλεκτρονικών συσκευών. Δεν έχω όμως, καταφέρει να εμποδίσω την τηλεόραση την οποία λατρεύει! Βάζουμε όρια αλλά είναι μέρες που το χάνω και εγώ, με αποτέλεσμα να κοιμάται σχετικά αργά και όχι στις 9 κάθε βράδυ όπως κυλούσε το πρόγραμμα στην προ κοροναϊοεποχή… Τις τελευταίες ημέρες και καθώς η εξ αποστάσεως εκπαίδευση συνεχίζεται τόσο για τα μαθήματα στο δημοτικό, όσο και στην αγγλική γλώσσα δείχνει ανικανότητα να συγκεντρωθεί. Και στην διάρκεια του μαθήματος αλλά πολύ περισσότερο όταν καλείται να διαβάσει και να κάνει τις εργασίες που τις έχουν ανατεθεί. Αποτέλεσμα, να της τρώει χρόνο και να κουράζεται. Χθες μάλιστα μετά το μάθημα αγγλικών, κλαίγοντας υποστήριξε ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει με τα μαθήματα, αναφέροντας ότι κάνει συνέχεια λάθη και δεν μπορεί να τα κρατήσει στο μυαλό της όπως είπε. Της εξήγησα πως χρειάζεται να προσπαθήσει να συγκεντρωθεί . Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες ημέρες είναι τόσο αφηρημένη που δεν με ακούει όταν της μιλάω ακόμη και αν βρίσκεται δίπλα μου. Είμαι πολύ στενοχωρημένη… Δεν θέλω το παιδί μου να νοιώθει απογοήτευση και αδυναμία να χειριστεί τέτοια πράγματα. Φοβάμαι να την νιώθω απογοητευμένη και στενοχωρημένη , να μην πιστεύει στον εαυτό της. Ο μπαμπάς δουλεύει πολλές ώρες και τον βλέπει λίγο. Αυτό πρέπει να το χειριστώ μόνη μου και δυσκολεύομαι, δεν ξέρω πως;;; θα ήθελα την άποψη σας… Πως μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διαπιστώσατε και εσείς, η καραντίνα δεν έκανε καλό στην κόρη σας. Την αποδιοργάνωσε, όπως και πάρα πολλά παιδιά αυτής της ηλικίας. Αναφέρεστε σε δυσκολίες στη συγκέντρωση της προσοχής του παιδιού που εμφανίστηκε αυτή την περίοδο. ΕΑΝ (επιμένουμε σε αυτό το ΕΑΝ) δεν είχε προβλήματα στη συγκέντρωση της προσοχής της πριν από την πανδημία (εάν δεν είχε παραπονεθεί ο/η εκπαιδευτικός ή εάν δεν εντοπίζατε εσείς δυσκολίες), τότε αυτό που περνάει η κόρη σας είναι αναμενόμενο και απλά θα πρέπει να βάλετε κάποιες ρουτίνες κινητοποίησης της κόρης σας. Για παράδειγμα : Παροχή βοήθειας στις οικιακές δουλειές, συμμετοχή στο Σούπερ Μάρκετ, επιβοήθηση στη μαγειρική, τακτοποίηση δωματίου, περίπατοι – βόλτες, Γυμναστική (σίγουρα της λείπει η εκτόνωση του κολυμβητηρίου), συζητήσεις. Αυτή η καραντίνα αποσυντόνισε πολλά παιδιά και οι γονείς στην προσπάθειά τους να μην αποδιοργανωθούν, τα προσανατόλισαν αποκλειστικά στη διατήρηση των μαθησιακών ρουτινών. Όμως η απώλεια της φυσικής κατάστασης και των κύκλων (πχ ύπνου, φαγητού, γενικότερου προγράμματος καθημερινότητας) επηρεάζει το γενικότερο γνωστικό αλλά και φυσικό (σωματικό) τομέα των παιδιών. Χρειάζεται λοιπόν να σκεφτείτε όλα τα ανωτέρω και να κάνετε την κόρη σας πιο συμμετοχική στην καθημερινότητα του σπιτιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

314. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας . Έχω ένα αγοράκι που τον Αύγουστο θα γίνει 3 . Ξεκινήσαμε βρεφικό τον περασμένο Σεπτέμβριο αλλά σαν πρώτος χρόνος δεν καταφέραμε λόγω ιώσεων να πάμε αρκετά σχολείο και από Μάρτιο είμαστε εκτός λόγω Κορωναιού. Μέχρι να ξεκινήσει βρεφικό η ομιλία του ήταν πολύ φτωχή. Λίγες λέξεις μόνο και όταν ήθελε κάτι απλά το έδειχνε. Περνώντας όμως ο καιρός και απ ότι με ενημέρωσε η δασκάλα του, η συναναστροφή του με τα άλλα παιδάκια τον εξέλιξε. Πλέον λέει αρκετές λέξεις, όχι όλες καθαρές αλλά δεν σχηματίζει προτάσεις πάνω από 2 λέξεις εύκολα. Ξέρει όλα τα μέρη του σώματος και τα δείχνει, όλα τα ζώα όνομα και ήχους, νούμερα, μιμείται ότι κάνουμε, παίζει μαζί μας κρυφτό, κυνηγητό , κάνει κου κου τσα, παίζει με άλλα παιδάκια είτε στο χώρο μας είτε έξω…βασικά έχει μεγάλη αγάπη για τα παιδάκια και θα του τραβήξουν την προσοχή αμέσως. Τον τελευταίο καιρό έχει μεγάλη αγάπη στα ζώα, πλέον το παιχνίδι του είναι περισσότερο με ζώα. Κάθεται τους μιλάει, μας τα δείχνει λέγοντας μας ποιο είναι αυτό το ζώο, κάνει τους ήχους που κάνουν και κάπως έτσι είναι το παιχνίδι του μαζί τους . Εγώ βλέπω ότι έχει βλεμματική επαφή πάντα όταν του μιλάω εγώ η κάποιος άγνωστος. Γελάει με ανθρώπους, αστεία πράγματα που θα δούμε κτλ …. αυτό που με έχει αγχώσει είναι που κάποιες φορές και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα όταν χαίρεται πολύ με κάτι φτερουγίζει τα χεράκια του πάνω κάτω και κάνει έναν ήχο σαν βουητό. Στο σπίτι μπορεί αυτή την ώρα και να αρχίσει να τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτιο και να το κάνει. Έξω απλά θα κουνήσει τα χεράκια του. Προσπαθώ να του αποσπάσω εκείνη την στιγμή την προσοχή και απλά σταματάει. Εντολές εκτελεί. Μας αγκαλιάζει όταν του το ζητάμε και από μόνος του. Προτιμάει όταν παίζει να είμαστε κι εμείς μαζί του και να μην κάθεται για ώρα μόνο του. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από ότι καταλάβαμε, η βασική σας ανησυχία δεν είναι μόνο η ομιλία του παιδιού σας αλλά και τα φτερουγίσματα που κάνει. Τα φτερουγίσματα ανήκουν σε μία μορφή “στερεότυπης αντίδρασης” που την εμφανίζουν τα παιδιά όταν κάτι διαταράξει την ηρεμία τους (είτε σε μεγάλη χαρά, είτε σε μεγάλη στενοχώρια, είτε σε αποπροσανατολισμό και ταραχή). Αυτή η “αυτορρυθμιστική” συμπεριφορά όμως είναι συμβατή σε παιδιά μικρότερης ηλικίας. Είναι πολύ καλό που το παιδί σας το χαρακτηρίζετε ως “κοινωνικό” και να θέλει να βρίσκεται με άλλα παιδιά και αυτό βοήθησε και την ομιλία του, αλλά θα σας προτείναμε (λόγω των διπλών δυσκολιών στην ανάπτυξη της ομιλίας και την απορρύθμισή του) να γινόταν μία αξιολόγηση από Εργοθεραπευτή και Λογοθεραπευτή, η από Αναπτυξιακή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

315. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και ευχαριστώ θερμά για τη προσοχή σας ! ‘Έχω μια μικρή 9 ετών και είμαι χωρισμένη πριν από ένα 1 μήνα ήταν με το μπαμπά της, όταν γύρισε μου παρουσίασε μια στέρηση φαγητού στο συγκεκριμένο περιβάλλον με απαγορεύσεις και στερήσεις σε σχέση με το φαγητό ! Και πράγματι ήρθε φανερά αδυνατισμένη , με αποτέλεσμα να έρθει άδω σε εμένα και ότι έβρισκε να το τρώει λαίμαργα , ότι γλυκό υπήρχε εξαφανίζεται , τρώει άτσαλα ,σκέφτομαι ότι τη σωστή διατροφή ,μάλλον την αντιλήφθηκε ,ως στέρηση, πράγμα που είμαι αντίθετη σε αυτό και λόγω επαγγέλματος ως γυμνάστρια !!Έχει παρουσιαστεί αυτό το φαινόμενο από τότε που γύρισε και τώρα με τις τηλεδιασκέψεις λόγω κάλυψης μαθημάτων τα οποία διαρκούν ένα τετράωρο συνεχόμενο μπροστά στον υπολογιστή ,κάθε μέρα ,τρώει ακατάπαυστα ,σηκώνεται κάθε 20’ και τρέχει να πάρει ότι έχει να κάνει με τροφή ενώ έχει φάει ένα πλήρες πρωινό και δεν θεωρώ ότι πεινάει αλλά νομίζω ότι το κάνει σαν εκτόνωση και δεν ξέρω με τι τρόπο να τη πείσω ότι τρώμε όταν πεινάμε και Όχι για χόμπι ! Αντίστοιχα εγώ σαν μητέρα της προσέχω τι θα μπει στο σπίτι και δεν είμαι των υπερβολών είμαι υπέρ της σωστής διατροφής, συμπεριλαμβανομένου και των γλυκών αλλά με μέτρο και αποφυγής ζάχαρης και λιπαρών! Παρότι δεν της απαγορεύω αλλά της μιλάω με Βάση την σωματική της υγεία δεν δείχνει να το υπολογίζει ! Είχαμε πάει και σε ενδοκρινολόγο για τις ορμόνες της και δεν παρουσίασε κάποιο ορμονικό πρόβλημα ! Αυτό σας το λέω ενημερωτικά γιατί είχα παρατηρήσει κάποια σημάδια πρόωρης ανάπτυξης και κάναμε τα τεστ και δεν είχε κάποιο θέμα ! Ωστόσο και η γιατρός όπως όλοι δήλωσε να έχει μια σωστή διατροφή έτσι και αλλιώς ! Πως θα μπορούσα να το σταματήσω αυτό ,με τι τρόπο να τη πείσω χωρίς να της κάνω παρατηρήσεις, ότι επιβαρύνει τον οργανισμό της ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς η κόρη σας εμφάνιζε αυτή τη συμπεριφορά και πριν πάει στον πατέρα της (πιθανά για αυτό να την έβαλε σε περιορισμένο διαιτολόγιο όσο την κρατούσε). Βασικά όταν ένα παιδί εμφανίζει υπερφαγία ξαφνικά και σε αυτή την ηλικία, οι πιθανότητες είναι είτε ενδοκρινολογικές (καλώς την εξετάσατε), είτε λοιπές βιομεταβολικές (μπορείτε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο) είτε ψυχολογικές (αυτορρύθμιση στο άγχος της). Η πρώτη λύση είναι να της μιλήσετε για τη διατροφική αλυσίδα, να της εξηγήσετε τι σας είπε η Ιατρός και να απευθυνθείτε σε διαιτολόγο ή να φτιάξετε μαζί ένα πρόγραμμα διατροφής. Η δεύτερη πιθανότητα είναι να εξεταστεί το παιδί από Παιδοψυχολόγο, για να διαπιστωθεί ο μηχανισμός σκέψης και άγχους που την οδηγεί σε αυτή τη συμπεριφορά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

316. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα ο γιος μου πήγαινε νήπιο θα κλείσει το άλλο μήνα 6 χρόνων. όταν κλείσανε τα σχολεία με το Κορωνοϊό στη αρχή το πήρε χαλαρά κάναμε ασκήσεις που στέλνει το σχολείο τελευταίο καιρό αρχίζει κ αντιδρά κ βλέπει τηλ. κ ζητά τάμπλετ . δε θέλει κ πολύ να βγαίνει κ έξω βόλτα. σήμερα είπε πάλι του λείπουν οι φίλοι του. κ ούτε θέλει να πάμε στο νήπιο να πάρουμε τα πράγματα του δε θέλει να χαιρετάει μου πε. δε ξέρω τι να κάνω κ δε ξέρω πως θα καταφέρουμε τη μετάβαση στη Α δημοτικού εύκολα. Ευχαριστώ εκ το προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι σαφές ότι το παιδί σας η καραντίνα δεν το βοήθησε καθόλου. Δείχνει να έχει χάσει τις ρουτίνες του και να έχει “κολλήσει” σε τοξικές για τα παιδιά ρουτίνες όπως η τηλεόραση και το τάμπλετ. Θα σας προτείναμε να ορίσετε εσείς ρουτίνες που θα περιλαμβάνουν υποχρεώσεις (τις ώρες που θα μελετά, τις ώρες που θα σας βοηθάει) και ελεύθερου χρόνου (τις ώρες που θα παίζει μόνο του, που θα παίζετε μαζί, τις ώρες που θα πηγαίνετε βόλτα και την ώρα που θα δει τηλεόραση ή θα ασχοληθεί με το τάμπλετ). Όπως διακρίνετε έχει δυσκολευτεί το παιδί στην αυτοδιαχείρισή του και χρειάζεται τη βοήθειά σας αλλά και την ενθάρρυνσή σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

317. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας..μια ερώτηση παρακαλώ.. έχω ένα αγοράκι 20 μηνών.. πολύ γλυκό κ τρυφερό παιδάκι. όλο γελάει κ χορεύει .. προσαρμόζεται σε όλα κ γενικά είναι ένα ζωντανό κ ευχάριστο πλάσμα. δεν μιλάει όμως ακόμη.. μόνο γεια λέει κ μπαμπαλιζει.. δεν κάθεται να του διαβάσω παραμυθάκια θέλει συνέχεια ν ακούει μουσική κ να χορεύει κ ν ανακαλύπτει ότι υπάρχει μέσα στο σπίτι κ να μας τα φέρνει όλα με χαρά! ν ανησυχώ? τον επηρεάζει στην ομιλία η τηλεόραση?? Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα πρόσχαρο μωρό και αυτό είναι πολύ ευχάριστο γιατί είναι ταυτόχρονα και κοινωνικό. Το παιχνίδι όμως στο οποίο αναφέρεστε ότι εμπλέκεται είναι λίγο μονότονο (μουσική – χορός και ανακάλυψη πραγμάτων). Επίσης πιθανά να υπάρχει και κάποια δυσκολία όσον αφορά τη συγκέντρωση προσοχής (πιθανή διάσπαση). Η ομιλία του έχει όντως καθυστερήσει και εάν υπάρχει ταυτόχρονα και μία δυσκολία σε πιο οργανωμένο παιχνίδι αιτίου – αποτελέσματος, θα σας προτείναμε να το συζητούσατε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί για την πιθανότητα μία αξιολόγησης από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

318. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Είμαι 40 ετών διαζευγμένη 4 χρόνια και η κόρη μου είναι 12 ετών. Ο μπαμπάς της ζει με μια γυναίκα η οποία έχει ένα παιδί 6 ετών. Έχει ρίξει όλη την προσοχή του στη Νέα του ζωή και στο παιδάκι το άλλο και δεν ασχολείται καθόλου με την κόρη του. Της δημιουργεί ενοχές με μνμ γιατί εκείνη δεν επικοινωνεί μαζί του. Την βλέπει σπάνια. Διατροφή δεν δίνει και γενικά ούτε που ρωτάει για τις ανάγκες της κόρης μας. Σε εμένα δεν απαντά στα τηλέφωνα γιατί δεν το επιτρέπει η νέα του σύντροφος και εγώ είμαι πραγματικά πολύ θυμωμένη μαζί του. Σας παρακαλώ δώστε μου μια συμβουλή πως να το διαχειριστώ όλο αυτό. Θα μεγαλώσει η μικρή και θα έχει μέσα της την απουσία του πατέρα. Πως να το χειριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα πρέπει να διευκρινίσετε αρχικά στον ίδιο τον εαυτό σας : Είστε εσείς θυμωμένη με τον πρώην σύζυγό σας και αυτό μεταφέρεται και στην κόρη σας ή είναι η κόρη σας θυμωμένη με το μπαμπά της; Θα σας συστήναμε να συζητήσετε αυτό που σας απασχολεί με έναν/μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής ή μέσω ατομικής Ψυχοθεραπείας, για να προσεγγίσετε ευκολότερα αυτό που σας απασχολεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

319. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι 18,5 μηνών. Είναι πολύ κοινωνικός χαμογελαστός του αρέσει πολύ να βρίσκεται με κόσμο. Έχει άριστη βλεμματική επαφή, ανταποκρίνεται πάντα στο όνομα του, εκτελεί εντολές, χαιρετάει αυθόρμητα, στέλνει φιλάκια, ξέρει τα περισσότερα σημεία του σώματος του, δεν έχει εμμονές και τρώει σχεδόν όλες τις στέρεες τροφές. Επίσης να πω ότι και κινητικά θεωρώ πώς είναι πολύ καλά για την ηλικία του. Αυτό που με ανησυχεί είναι πως ακόμα δεν μιλάει, λέει κάποιες φορές μα μα, μπα μπα, κάνει ήχους από μερικά ζωάκια και λέει διάφορα δικά του. Επίσης δεν δείχνει με τον δείκτη αλλά με ολόκληρη την παλάμη αυτό που θέλει. Να σημειώσω ότι δείχνει τα πάντα αυτά που τον ενδιαφέρουν ή τον εντυπωσιάζουν, ανθρώπους, αντικείμενα κτλ. Πάντα καταλαβαίνω αυτό που θέλει. Θεωρείτε πως είναι κάτι από αυτά ανησυχητικό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία στην ανάπτυξη της ομιλίας (συνδυαστικά απουσία λεξιλογίου και δείξης με το δάκτυλο. Δεν μας αναφέρετε το επίπεδο και το στάδιο του παιχνιδιού στο οποίο βρίσκεται. Θα ήταν πάντως καλό (αφού το συζητήσετε και με τον/την Παιδίατρο του παιδιού, να γινόταν μία εξέταση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

320. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το έργο σας! Έχω 2 κόρες η μια είναι 7 μισή και η μικρή 5. Το πρόβλημα είναι με την μεγάλη μου κόρη επειδή μας είπανε από το ΚΕΔΔΥ ότι έχει διάσπαση προσοχής και ανωριμότητα συναισθημάτων όταν πήγαινε νήπια. Μας πρότειναν να ντουμπλάρω τα νήπια και έτσι έγινε, πήγαμε και για Εργοθεραπεία 2 χρόνια . Τώρα πάμε α δημοτικού . Το πρόβλημα είναι ότι αδιαφορεί για τα μαθήματα, λέει συνέχεια ότι είναι κουρασμένη όταν πρέπει να διαβάσει η να μαζέψει τα παιχνίδια που σκορπάει σε όλο το σπίτι δεν ακούει, αντιμιλά, είναι απρόσεκτη σαν να μην βλέπει ενώ δεν έχει θέμα όρασης. Θέλει τα πάντα να γίνουν χωρίς κόπο….Για οτιδήποτε αφορά την ίδια! Έχουμε φέρει δασκάλα για τα μαθήματά επειδή φτάναμε σε σημείο να μαλώνουμε για να συνεργαστεί! Πάλι όμως δεν ανταποκρίνεται! Επηρεάζεται και η μικρή μου η κόρη πολύ ! Νιώθω ότι δεν μπορώ να βάλω κάποια όρια! Είμαι πολύ απογοητευμένη ,έχω εξαντλήσει κάθε όριο υπομονής !!Παρακαλώ θέλω να μου δώσετε μια συμβουλή, κατεύθυνση! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρατε ότι τα ΚΕΔΔΥ (νυν ΚΕΣΥ) είχαν διαπιστώσει “διάσπαση προσοχής και ανωριμότητα συναισθημάτων”. Για τα ανωτέρω αναφέρετε επίσης ότι απευθυνθήκατε σε Εργοθεραπευτή/τρια -και πολύ καλά πράξατε-. Δεν μας αναφέρετε όμως εάν προχωρήσατε σε κάποια κίνηση αντιμετώπισης του δεύτερου σκέλους των δυσκολιών που ήταν η “ανωριμότητα συναισθημάτων”. Κάνατε συμβουλευτική ή αξιολογήθηκε το παιδί από Παιδοψυχολόγο; Σας τα αναφέρουμε αυτά γιατί οι δυσκολίες που εντοπίζετε στην κόρη σας σχετίζεται με τη συνδυαστικότητα της διάσπασης προσοχής με σοβαρές δυσκολίες στη συναισθηματική αυτορρύθμιση (χαμηλά κίνητρα και ενδιαφέροντα). Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την Εργοθεραπευτή/τρια που παρακολουθεί τον παιδί σας. Κρίνεται απαραίτητη πάντως -με βάση αυτά που αναγράφετε- η αξιολόγηση του παιδιού από Παιδοψυχολόγο, η πιθανή επιβοήθησή του και ταυτόχρονα η δική σας συμβουλευτική. Συμβαίνει πολύ συχνά τα παιδιά με διάσπαση προσοχής να οδηγούνται και σε συναισθηματική απορύθμιση, που είναι ένα δεύτερο κομμάτι που χρειάζεται τη βοήθεια και Παιδοψυχολόγου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

321. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλησπέρα σας. θα ήθελα την βοήθεια σας. το παιδί μου θα νηπιαγωγείο αλλά πριν 1.5 χρόνο κάναμε χειρουργεία για κοχλιακά εμφυτεύματα γιατί ήταν κουφό. είναι πολύ έξυπνο παιδί κάνει τα πάντα όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του το μόνο που δεν μιλάει ακόμα που θεωρείται φυσιολογικό από τους ειδικούς κ τους γιατρούς. κατανοεί κ λέει της βασικές λεξούλες όπως ένα μωρό που αρχίζει να λέει της πρώτες λεξούλες του. το θέμα μου είναι ότι θέλω να της βάλω παράλληλη δασκάλα για να έχει βοήθεια στο σχολείο κ το απορρίπτουν κ μου λένε ότι να πάει ειδικό σχολείο που αυτό για το θέμα που έχουμε μας το απαγορεύουν όλοι αυτοί που το παρακολουθούν γιατί το παιδί θα μείνει πίσω κ εννοείται πως κ εγώ δεν θέλω!! Πως μπορώ να διεκδικήσω την δασκάλα;;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το εάν ένα παιδί θα ήταν προτιμότερο να πάει σε Ειδικό Σχολείο ή να λάβει παράλληλη στήριξη σε τυπικό Σχολείο, αποφασίζεται από τα ΚΕΣΥ. Για να βγει αυτή η απόφαση, σταθμίζονται τόσο οι γνωματεύσεις των ειδικών (πχ Αναπτυξιακού Παιδιάτρου, Εργοθεραπευτή, Λογοθεραπευτή, Ειδικού Παιδαγωγού) όσο και της Νηπιαγωγού, μαζί με την αξιολόγηση μαθησιακού δυναμικού που γίνεται στα ΚΕΣΥ. Εάν τα ΚΕΣΥ γνωμάτευσαν να πάει η κόρη σας σε ειδικό Σχολείο, προφανώς εντοπίζουν και δυσκολίες στο μαθησιακό δυναμικό της κόρης σας που κρίνονται απαγορευτικές (μαζί και τις δυσκολίες ακοής) για ένταξή της στην Α΄ Δημοτικού έστω και με παράλληλη στήριξη. Από την πλευρά μας έχουμε να σας επισημάνουμε τα εξής : (1). Θα ήταν καλό (λόγω της χρόνιας δυσκολίας της κόρης σας) να επαναλαμβάνατε ούτως ή άλλως τη φοίτηση σε Νηπιαγωγείο. (2) Μπορείτε να υποβάλετε ένσταση στην απόφαση των ΚΕΣΥ προσκομίζοντας γραπτές εισηγήσεις των ειδικών (Ιατρικές και θεραπευτικές) που υποστηρίζουν το αντίθετο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

322. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, Έχω ένα κοριτσάκι 4αρων χρόνων. Είναι πολύ κοινωνική παιχνιδιάρα και ναζιάρα. Σε καθημερινή βάση την αφήνουμε στην μαμά μου να την κρατήσει επειδή εμείς δουλεύουμε. Εκεί είναι και ο ανιψιός μου 6χρονων. Σήμερα εκεί που έπαιζαν, βγήκε η κόρη μου και είπε ότι τις κατέβασε ο μικρός το βρακάκι της για να δει τον ποπό τις και να την ακουμπήσει. Ρωτήσαμε τον μικρό γιατί το έκανε αυτό και είπε ότι είναι παιχνίδι. Τι να κάνω πώς να το αντιμετωπίσουμε; Να τους απαγορεύσουμε να είναι μαζί; Πρέπει να το ψάξουμε με κάποιον ειδικό; Μιλάω με την κόρη μου και τις έχω πει να προσέχει και να μην αφήνει κανένα να την ακουμπάει. Θα ήθελα την γνώμη σας. Ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αυτή η συμπεριφορά είναι πολύ κοινή ανάμεσα στα παιδιά αυτών των ηλικιών (θυμηθείτε παλιά το παιχνίδι του “γιατρού”). Είναι όντως μία εντελώς άτυπη ερωτογενής δραστηριότητα που είναι καλό να αποφεύγεται όμως. Αρχικά δεν χρειάζεται να πανικοβληθείτε γιατί όντως τα παιδιά το θεωρούν ως “παιχνίδι”. Απλά –και όπως είπαμε χωρίς θυμό ή πανικό, μιλήστε στο παιδί για τα μέρη του σώματός μας που είναι μόνο δικά μας και κανείς δεν μπορεί να τα αγγίζει. Ακόμα και ο μπαμπάς ή η μαμά μπορούν να τα αγγίζουν –και να το κάνετε- μόνο για να εξασφαλίσει την καθαριότητά τους ή για να ελέγξουν αν είναι καλά και δεν είναι ερεθισμένα. Υπάρχουν πολύ καλά αντίστοιχα βιβλία και στο εμπόριο. Ενημερώστε και τους γονείς του ανιψιού σας –αλλά και τον παππού και γιαγιά – να έχουν την ίδια συμπεριφορά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

323. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Πρόσφατα ψάχνοντας στο Internet έπεσα τυχαία στο site σας και χάρηκα πολύ που μπορούμε με αυτό τον τρόπο να έχουμε μία επιστημονική άποψη για ότι απορία έχουμε. Έχουμε την χαρά να έχουμε ένα κοριτσάκι 18,5 μηνών. Ιδιαιτέρα περήφανοι για την εξυπνάδα του, μέχρι που διάβασα μια απάντησή σας σε κάποιο γονέα που με προβλημάτισε. Μπορεί να υποδηλώνει κάποιο πρόβλημα όταν το παιδί υπερβαίνει το μέσο όρο ευφυΐας για την ηλικία του? Εμάς λέει ολόκληρα παιδικά τραγουδάκια με πολλές λέξεις αρκετά καθαρά, μετράει μέχρι το 10 και αναγνωρίζει τους αριθμούς, ξέρει τα βασικά χρώματα, κάποια ζώα, αναγνωρίζει παππούδες γιαγιάδες και τους προσφωνεί. Δεν είναι φυσιολογικό αυτό? Μπορεί να υποκρύπτει κάποιο πρόβλημα? Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Έχετε ένα παιδί που σαφώς έχει πολύ αναπτυγμένη τόσο την λεκτική λειτουργία του, όσο και τη μνήμη του. Φυσικά και αυτές οι συμπεριφορές δεν θεωρούνται καθόλου ανησυχητικές, εάν δεν υπερκαλύπτουν άλλα κοινωνικά ή πραξιακά ζητήματα. Εάν η κορούλα σας παίζει με πολλά παιχνίδια και με συμβατό για την ηλικία της τρόπο, είναι κοινωνική και δεν σας απασχολεί κάτι στις συμπεριφορές της (πχ δυσκαμψία στη σκέψη, έντονες χωρίς λόγο εκρήξεις, απουσία διάθεσης για βλεμματική επαφή, αδιαφορία για εσάς κατά το παιχνίδι της), τότε δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

324. ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαίρετε θα ήθελα την βοήθεια σας!!! Η κόρη μου είναι 13 ετών το τελευταίο τρίμηνο συνέχεια ξεσπάει σε κλάματα γιατί ανησυχεί μας λέει για το μέλλον της επαγγελματικά δεν έχει καθόλου αυτοπεποίθηση αυτό καταλαβαίνω από τις συζητήσεις μας επίσης ανησυχεί γιατί δεν θέλει να πεθάνει κανείς μας έτσι θα ήθελα να μου πείτε τι άλλο μπορώ να της πω για το μέλλον της που παρόλο που είναι μικρή δείχνει πραγματικά πως ανησυχεί πολύ για το αν θα αποτύχει . Σας ευχαριστώ !!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από ότι διαπιστώνετε, η κόρη σας ξεκίνησε την εφηβεία της με έντονο άγχος. Δεν είναι ανησυχητικές οι σκέψεις για το τι θα γίνει όταν μεγαλώσει, αλλά οι ανησυχίες της ότι θα αποτύχει (η απουσία “αυτοπεποίθησης”) και οι φόβοι της μην πάθει κάποιος αγαπημένος της κάτι κακό, είναι αρκετά βασανιστικές για το μυαλό της. Εμείς απλά καθησυχάζουμε το παιδί και του μιλάμε για τις δυνατότητές του, τα θετικά του στοιχεία και ακούμε πολύ ειλικρινά αυτά που έχει να μας πει, απαντώντας με σιγουριά και αισιοδοξία. Εάν όμως επιμένουν οι σκέψεις της κόρης σας και δεν μπορεί να ηρεμήσει, τότε θα ήταν καλό να συζητήσει τις σκέψεις της με Ψυχολόγο για να βοηθήσει τόσο την ίδια όσο και εσάς για να περάσει μία πιο ήρεμη εφηβεία. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

325. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καταρχάς ευχαριστούμε πολύ για τη δυνατότητα που μας παρέχεται για πρώτες κι αξιόπιστες συμβουλές σε θέματα των ειδικοτήτων σας. Η ανησυχία μας αφορά την κόρη μας 7.5 χρονών. Ένα κορίτσι γενικά χαρούμενο, κοινωνικό, ευαίσθητο, δημιουργικό με πλούσια φαντασία. Το αγαπημένο της παιχνίδι, όταν παίζει μόνη της, είναι το παιχνίδι ρόλων. Ως οικογένεια είμαστε 3 (μπαμπάς, μαμά κι η κόρη μας). Ο πατέρας δουλεύει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, με μια απουσία , συνήθως 2 εβδομάδες κάθε ενάμιση μήνα Την περίοδο του Κορωναιού αναγκαστήκαμε να φύγουμε από την πόλη των φίλων της κόρης μας και του σχολείου και να μείνουμε στο σπίτι μας στο εξωτερικό, όπου εργάζεται ο πατέρας, κι όπου ερχόμαστε συχνά. Για ενάμιση μήνα όλα καλά. Διασκεδάζαμε, δουλεύαμε, κάναμε βόλτες, περνούσαμε πολύ ωραία. Γενικά η κόρη μας είναι αντιδραστική κι εκρηκτική στην άρνηση και στο όχι και κυρίως όταν τη “μαλώνουμε” ή όταν της λέμε κάτι, ενώ ισχυρίζεται ότι το ξέρει. Από την άλλη σε πολλά πράγματα είναι συνεργάσιμη και συζητήσιμη. Επίσης η αδυναμία στον πατέρα είναι έντονη, και η κόντρα με την μητέρα ισχυρή. Ο τελευταίος μήνας ήταν δύσκολος, εγώ αρρώστησα με κάποια λοίμωξη, ενώ συγχρόνως είχαμε δουλειά κι μικρή μαθήματα. Η κούραση γενικά ήρθε, ενώ τα πράγματα στην Ελλάδα χαλάρωναν. Τις τελευταίες 3 εβδομάδες η μικρή έχει συνεχείς διακυμάνσεις της διάθεσής της κι απίστευτες εκρήξεις κλάματος και θυμού, που μπορεί στο τέλος να συνοδεύονται με ενοχές και συγγνώμες. Λέει ότι νιώθει κάτι βαρύ, ότι δεν ξέρει γιατί κάνει έτσι ότι την ενοχλώ και την κάνω να θυμώνει με το ύφος μου χωρίς να μπορεί να εξηγήσει ποιο είναι το ύφος που την ενοχλεί. Τη βλέπουμε να βασανίζεται όταν είναι έτσι. Θυμώνει, κλαίει σπαραχτικά και με διώχνει και φωνάζει υστερικά όταν πάω να φύγω. Γενικά είναι μια τρέλα. Την άλλη εβδομάδα γυρίζουμε στην πόλη μας όλοι μαζί, μπορεί τότε να ηρεμήσει. Αλλά μήπως όλα αυτά είναι δείγματα ενός βαθύτερου προβλήματος στο παιδί και χρειάζεται να μεριμνήσουμε για βοήθεια όσο είναι νωρίς; Κι εν τω μεταξύ ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας. Γενικά προσπαθούμε με ηρεμία κι αγκαλιά κι υπομονή. Αλλά δυστυχώς 1 ή 2 φορές έχουμε θυμώσει και 1 φορά έχω κι εγώ ξεσπάσει με κλάματα κι αγωνία. Ευχαριστώ παρά πολύ εκ των προτέρων.!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε συμπεριφορές της κόρης σας που εμφανίστηκαν μέσα στο διάστημα της καραντίνας, όπου μάλιστα φύγατε από το σπίτι σας και βρέθηκε –όχι κατ επιλογήν αλλά από ανάγκη- σε ένα άλλο μέρος. Η κόρη σας σήκωσε άγχος μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση και αντιδράει έντονα. Εμείς σαν γονείς πρέπει απλά να κατανοούμε αυτές τις εκδηλώσεις, να είμαστε ψύχραιμοι, να διευκολύνουμε πιθανή συζήτηση και να είμαστε υπομονετικοί. Το άγχος είναι σαν τον πόνο. Όταν ένα παιδί πονάει, εμείς είμαστε ψύχραιμοι και φροντιστικοί. Ευτυχώς γυρίζετε πίσω στη “ρουτίνα” του παιδιού σας και θα δείτε εάν πραγματικά θα συνεχιστούν αυτές οι συμπεριφορές ή όχι. Ήδη όμως αυτές τις ημέρες, η κόρη σας σας έστειλε ένα μήνυμα : Ότι δυσκολεύεται να διαχειριστεί τον εαυτό της και το άγχος της σε περιόδους κρίσης. Αυτός κρίνουμε ότι θα ήταν ο λόγος να συζητούσατε τις συμπεριφορές της κόρης σας και τις δικές σας αντιδράσεις με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

326. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Χρειάζομαι την βοήθεια σας σχετικά με ένα κοριτσάκι το οποία βρίσκεται στη β Δημοτικού και του κάνω ιδιαίτερα. Η μητέρα της την έχει πάει ήδη στα κεσέ αλλά επειδή η διαδικασία είναι χρονοβόρα και από τα συμπτώματα που παρατηρώ δεν μπορώ να την κατατάξω κάπου συνεπώς δεν ξέρω πως να την βοηθήσω και να την υποστηρίξω ικανοποιητικά, οπότε χρειάζομαι την γνώμη σας. Η μαθήτρια λοιπόν δεν έχει σοβαρά γνωστικά ελλείμματα. Τι κύριο πρόβλημα είναι η άρνηση. Αρνείται να κάνει ανάγνωση ενώ δεν δυσκολεύεται γενικά. Αρνείται να γράψει τις ασκήσεις που έχουν για το σπίτι όπου προσπαθώ να μην τις δίνω έτοιμες τις απαντήσεις αλλά να την βάλω να σκεφτεί. Χωρίς καμία όμως επιτυχία. Αυτό που κάνω ώστε να μην πάει τελείως άγραφη είναι να τις γράφω τις απαντήσεις και αυτή να τις αντιγράφει όπου πολλές φορές αρνείται μέχρι και αυτό να κάνει. Το μάθημα μας είναι δίωρο και κάθε φορά επί μισή ώρα ( μπορεί να διαρκέσει και 1 ολόκληρη) η μαθήτρια παρατάει το μολύβι της, κοιτάει γύρω γύρω και σταματάει να γράφει και να μου απαντάει. Κάνω άπειρες προσπάθειες να ξαναπιάσει το μολύβι της να συνεχίσει αλλά με τίποτα. Την ρωτάω αν κουράστηκε , αν θέλει να κάνουμε άλλη άσκηση αν πονάει κάπου αν δεν νιώθει καλά και δεν παίρνω καμιά απάντηση. Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω- διαχειριστώ. Τι θα μπορούσα να κάνω; ώστε να μην χάνουμε τόση ώρα όπου την παρακαλάω; Να προσθέσω επίσης όπου κάνω μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή και γνωρίζω τι είναι η δυσλεξία η διάσπαση προσοχής ο αυτισμός. Αυτό το σύμπτωμα που κατατάσσεται; Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Εάν τα ΚΕΣΥ έχουν δει το παιδί, η γνωμοδότησή τους δεν αργεί. Εάν όμως έχει γίνει απλά μία αίτηση των γονέων, τότε η διαδικασία μπορεί να καθυστερήσει πάρα πολύ. Όπως διαπιστώνετε και εσείς, αυτή τη στιγμή η δυσκολία της μικρής δεν σχετίζεται άμεσα με το μαθησιακό δυναμικό της, αλλά με την άρνησή της και την ψυχολογική αποσύνδεσή της από τα μαθήματα. Εντοπίζονται σε τόσο έντονο βαθμό, που δεν αντέχει το ρόλο μαθήτριας ούτε και σε ατομική επιβοήθηση. Οι δυσκολίες αυτές μπορεί νε εμφανίζονται για διαφορετικούς και ποικίλους λόγους. Σας παραθέτουμε μερικούς : Πρωτογενείς πιθανότητες : Χαμηλή εικόνα εαυτού, εναντιωματικές δυσκολίες, αμιγής διάσπαση προσοχής, συναισθηματικές δυσκολίες, χαμηλά κίνητρα (απουσία επαρκών για τη μικρή επιβοηθητικών – ενθαρρυντικών παραγόντων από την οικογένεια ή από εσάς), δυσκολίες κοινωνικοποίησης (όπως εμφανίζεται πχ στην ΔΑΦ). Σε αυτή την περίπτωση, η διαφοροδιάγνωση γίνεται από Παιδοψυχίατρο. Δευτερογενείς πιθανότητες : Η ύπαρξη ειδικής μαθησιακής δυσκολίας –ή γενικευμένης- (δυσλεξία, δυσγραφία, δυσορθογραφία, δυσπραξία, διαταραχές οπτικής αντίληψης ή οπτικοκινητικού συντονισμού κλπ) που επιφέρει κούραση στο παιδί και το αποδιοργανώνει. Σε αυτή την περίπτωση, η διαφοροδιάγνωση γίνεται από Διεπιστημονική Ομάδα (Λογοθεραπευτή, Εργοθεραπευτή, Ειδικό Παιδαγωγό). Είδατε λοιπόν ότι για την άρνηση μελέτης, οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές και διαφορετικές, οπότε και οι μηχανισμοί αντιμετώπισης διαφοροποιούνται ανάλογα με τις πρωτογενείς και δευτερογενείς δυσκολίες. Για το λόγο αυτό σας συστήνουμε να επισημάνετε στην οικογένεια την ανάγκη αξιολόγησης της μικρής (εάν αργούν τα ΚΕΣΥ, τότε από τον Ιδιωτικό Τομέα), γιατί οι δυσκολίες συνήθως έχουν την τάση να αυξάνονται. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

327. ΕΡΩΤΗΣΗ: Αρχικά θα ήθελα να σας συγχαρώ για την πρωτοβουλία σας. Έχω ένα κοριτσάκι 16,5 μηνών. Με απασχολεί ποιος είναι ο “σωστός” τρόπος να αντιδράσω σε κάποιες συμπεριφορές του. Η μικρή μου δείχνει να φοβάται πολύ τον κόσμο και τα καινούργια περιβάλλοντα. Ακόμη ενώ της αρέσει να παρακολουθεί αλλά παιδάκια να παίζουν δεν θέλει να συμμετέχει. Να θεωρήσω ότι είναι στοιχείο του χαρακτήρα της και να μην την παροτρύνω; Επιπλέον είναι πολύ κτητική με τα αντικείμενα. Όταν την πλησιάζουν αλλά άτομα νομίζει ότι θα της πάρουν αυτό που κρατά και τους φωνάζει. Αν της δώσουν τα δικά τους αρνείται πεισματικά να τα δώσει πίσω. Όταν νιώθει άνετα στο περιβάλλον για παράδειγμα με την ξαδέρφη της, τότε νομίζει ότι όλα είναι δικά της και τα αρπάζει. Της εξηγούμε κάθε φορά ήρεμα ότι πρέπει να μην παίρνουμε τα πράγματα μέσα από τα χέρια των άλλων και ότι είναι ωραίο να δίνουμε και τα δικά μας πράγματα. Η ίδια όμως αντιδρά με παράπονο όταν δεν γίνεται το δικό της και κλαίει γοερά. Να μην παίρνουμε τα πράγματα της μαζί έτσι ώστε να μην εκτίθεται σε αυτή τη διαδικασία; Να μην παίρνουμε πράγματα άλλων όταν μας τα προσφέρουν ή να τα παίρνουμε με ότι επακολουθεί; Να επιμείνουμε στο να της μιλούμε εκείνη την στιγμή και ας κλαίει γοερά με φοβερό παράπονο ή να προσπαθούμε να της αποσπάσουμε την προσοχή και να της μιλούμε σε δεύτερη φάση; Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Με εκτίμηση

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε 3 διαφορετικά χαρακτηριστικά της κορούλας σας. Τα 2 πρώτα είναι ότι “φοβάται πολύ τον κόσμο και τα καινούργια περιβάλλοντα” και επίσης ότι “της αρέσει να παρακολουθεί αλλά παιδάκια να παίζουν δεν θέλει να συμμετέχει”. Σε αυτές τις ερωτήσεις, η απάντηση είναι ότι δεν αναμένεται ένα παιδί σε αυτή την ηλικία να φοβάται σε μεγάλο βαθμό νέα περιβάλλοντα και επίσης να μην θέλει να εμπλακεί ενεργητικά σε αυτά. Υπάρχουν παιδιά που είναι πιο διστακτικά (“αργούν να ζεσταθούν”) αλλά που τελικά εμπλέκονται. Κανονικά θα ήταν καλό να γίνει μία εξεταστεί από Αναπτυξιακή Παιδίατρο για να διαπιστωθεί τι είναι αυτό που τη φοβίζει και δεν την αφήνει να εμπλακεί (έρχεται από τον κινητικό, τον κοινωνικό ή τον γνωστικό παράγοντα;). Στο 2ο σκέλος, αναφέρεστε σε μία “κτητικότητα με τα αντικείμενα”. Αυτό εμφανίζεται σε κάποια παιδιά αυτής της ηλικίας , πιθανά είναι στοιχείο του χαρακτήρα της ή δυσκολία να κατανοήσει τους κανόνες που διέπουν τις σχέσεις με τα άλλα παιδιά και τα υλικά (κοινωνική σκέψη). Η ποιότητα και το εύρος της αντίδρασης (η πιθανή απουσία ευελιξίας) σε αυτού του είδους ματαιώσεις είναι αυτό που πιθανά να απασχολήσει τον ειδικό. Είδατε ότι δυσκολευόμαστε να σας απαντήσουμε ακριβώς “ΤΙ” να κάνετε, γιατί θα πρέπει πρώτα να διαφοροδιαγνωστεί από ειδικό το “ΓΙΑΤΙ” κάνει η μικρούλα σας αυτά που κάνει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

328. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα έχω ένα κορίτσι 15 ετών με διάγνωση Άσπεργκερ προ διετίας!! Είναι άτυπος αυτισμός με δυσκολίες στις κοινωνικές δεξιότητες. Πηγαίνει β γυμνασίου με ιδιωτική παράλληλη από πέρυσι για να την βοηθήσουμε στις κοινωνικές συνδιαλλαγές. Επίσης την παρακολουθούν λογοθεραπευτής, Εργοθεραπευτής και ψυχολόγος και περιστασιακά και παιδοψυχίατρος. Εδώ και έναν μήνα κάνει επίμονες ερωτήσεις στους θεραπευτές της και σε συγγενείς για την διάγνωση της: “έχω αυτισμό;” “Είμαι ΑΜΕΑ;” “Είμαι σαν τον Αντώνη;” (Ο Αντώνης έχει βαρύ αυτισμό πολύ χαμηλής λειτουργικότητας). Θα ήθελα την άποψή σας σχετικά με τις απαντήσεις που πρέπει να της δώσουμε. Οι ειδικοί δεν είναι ξεκάθαροι, εμείς φοβόμαστε ότι αν της το πούμε θα αποτελέσει πλήγμα στην ήδη χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχει το παιδί. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διαπιστώνουμε ότι η κόρη σας παρακολουθείται από τις απόλυτα έγκυρες ειδικότητες παρέμβασης στα παιδιά και εφήβους με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος Υψηλής Λειτουργικότητας και σας συγχαίρουμε για αυτό. Κρίνουμε ότι η ερώτησή σας μπορεί άμεσα να απαντηθεί από τη Δ/νική σας Ομάδα, αφού πρώτα σας διευκρινιστεί το γιατί η κόρη σας κάνει αυτές τις ερωτήσεις. Αν σας απαντήσουμε εμείς, θα είναι σαν να αντικαθιστούμε την Ομάδα επιβοήθησης της έφηβης, που ξέρει και πολύ καλύτερα τις συμπεριφορές της. Εμπιστευτείτε λοιπόν τους συναδέλφους, συζητείστε το συγκεκριμένο θέμα και είμαστε σίγουροι ότι θα σας δώσουν την σωστότερη απάντηση. Εμείς απλώς σας παραθέτουμε ένα άρθρο της κυρίας Faherty για το συγκεκριμένο ζήτημα που μπορείτε να το παραθέσετε στη Δ/νική Ομάδα και να μην κάνετε όμως κάτι χωρίς την έγκρισή της.
http://www.proseggisi.gr/10-%ce%bf%ce%b4%ce%b7%ce%b3%ce%b9%ce%b5%cf%83-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b5%cf%84%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9-%cf%83%ce%b1%cf%83/
tsapkiniz@gmail.com>
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

329. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα..έχω ένα παιδάκι που είναι τρεισήμισι ετών.. δε μιλάει πέρα από μαμά μπαμπά και μαμ..εκτελεί εντολές και δείχνει να καταλαβαίνει όταν του μιλάω αλλά άλλες φορές και πράγματα που ξέρει δεν πάει να τα κάνει.. δεν προσπαθεί καθόλου να προφέρει λεξούλες μια έχει βολευτεί με το απλό να μου δείχνει τι θέλει ή να με τραβάει για να σηκωθώ να του δώσω αυτό που θέλει..σε τι γιατρό πρέπει να πάω να τον εξέταση και να μου δώσει έγκριση για τις εξετάσεις που πρέπει να κάνει λογοθεραπείες κ.τ.λ? πρέπει να κλείσω ραντεβού σε παιδοψυχίατρο?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση αυτά που αναφέρετε, το παιδί θα πρέπει να αξιολογηθεί είτε από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο, είτε από Παιδοψυχίατρο, είτε από Παιδονευρολόγο (και οι 3 ειδικότητες χορηγούν εγκρίσεις θεραπευτικών προγραμμάτων). Θα σας συμβουλεύαμε να επισπεύσετε τις κινήσεις σας, γιατί το παιδί αποδίδει σημαντικά χαμηλότερα του αναμενόμενου για την ηλικία του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

330. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Σας γράφω γιατί η κατάσταση με τον γιο μου που είναι 11,5 ετών είναι τις περισσότερες φορές εκτός ορίων. Αντιδράει στη συμμόρφωση σχεδόν σε κάθε είδους κανόνα. Από την Δ΄ Δημοτικού έχουμε αρκετές κρίσεις μέσα στη σχολική χρονιά του τύπου…”Δεν θέλω να πάω σχολείο, μην με πάτε Αγγλικά και σταματήστε με από το ποδόσφαιρο”. Αυτά συνεχίζονται με αυξανόμενη ένταση ακόμα και τώρα που τελειώνει την ΣΤ΄ Δημοτικού. Στο σχολείο έχουν την εντύπωση του διαβαστερού και γεμάτου κίνητρο για μάθηση παιδιού. Αν μείνει χωρίς έλεγχο στα μαθήματα, η κατάσταση θα είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ξεκινήσει από μειωμένη προσπάθεια έως την τελική αδιαφορία. Τώρα που είμαστε κλεισμένοι σε καραντίνα, του είχαμε αυξήσει την ώρα που παίζει ένα παιχνίδι στο Playstation για να μπορεί να επικοινωνεί και με τους φίλους του, αλλά τελικά αυτό γύρισε μπούμερανγκ. Μετά από άσχημους τσακωμούς, καθορίσαμε μιάμιση ώρα την ημέρα. Αν μέσα στην ημέρα διαπιστώσει ότι δεν μπορεί να παίξει αυτή τη μιάμιση ώρα, αποσυντονίζεται εντελώς και δεν μπορεί να λειτουργήσει σε καμία υποχρέωση και δραστηριότητα. Είναι σαν να ζει όλη τη μέρα για να παίζει. Πριν την καραντίνα, όταν πήγαινε κανονικά σχολείο, δεν έπαιζε τις καθημερινές, παρά μόνο Σαββατοκύριακο. Η αύξηση των ωρών εντός της καραντίνας τον έκανε πιο υπερκινητικό και ευερέθιστο, χωρίς να μπορεί να συνεννοηθεί λογικά με εμάς. Η σύγκρουση είναι πιο έντονη μαζί μου, αφού είμαστε μαζί τις περισσότερες ώρες. Εκεί που νομίζουμε ότι αρχίζει να λειτουργεί και χωρίς τον έλεγχο από εμάς, εκεί είναι που έρχονται όλα τούμπα. Δεν μπορεί να βάλει κανένα πρόγραμμα, γατί όλο και κάποια σκέψη μέσα στην ημέρα θα τον κάνει να “κολλήσει” και σκέφτεται συνέχεια αυτό. Δεν τον ενδιαφέρουν καθόλου τα μαθήματα, αν και όταν είναι συγκεντρωμένος αποδίδει ικανοποιητικά. Οι καβγάδες μας μέρα με τη μέρα είναι όλο και πιο άσχημοι. Δεν διδάσκεται από καμία τιμωρία και θεωρεί ότι φταίμε πάντοτε εμείς που του απαγορεύουμε για κάποιο διάστημα το Playstation. Θα έλεγα ότι από μικρός είναι το παιδί του “‘όχι” και της αντίδρασης. Συνήθως, όταν θέλει να μας πλησιάσει είναι άγαρμπος. Π.χ. Καθόμαστε με τον μπαμπά του στον καναπέ και λέει ότι θέλει να έρθει μαζί μας και όταν του λέμε ναι, αρχίζει να κάνει άγαρμπες κινήσεις, όπως να μας κλοτσάει,…Στην αρχή του λέμε να σταματήσει και τον πιάνει νευρικό γέλιο και μετά του κάνουμε πιο έντονη παρατήρηση και αντιδρά λέγοντας ότι δεν τον θέλουμε. Όταν ξυπνάει, ξεκινάει να γκρινιάξει πριν διαβάσει και τελικά δεν καταφέρνει να λειτουργήσει χωρίς φωνές και τσακωμούς. Περιμένω τη γνώμη σας. Με εκτίμηση

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διαπιστώνετε, η προεφηβική ηλικία φαίνεται να έχει ερεθίσει το παιδί σας, που όμως προφανώς θα είχε κάποιες αντίστοιχες δυσκολίες και προ της Δ΄ Δημοτικού. Η συμπεριφορά πάντως του γιου σας αυτή τη στιγμή είναι σημαντικά πολύπλοκη και κρίνουμε σκόπιμη την ανάγκη να γίνει μία εξέταση από Παιδοψυχίατρο ή Παιδοψυχολόγο, αφού πρώτα δώσετε ένα αναλυτικό ιστορικό του παιδιού και των τωρινών συμπεριφορών του. Θα σας συμβουλεύαμε να επισπεύσετε τις κινήσεις σας γιατί σε λίγο διάστημα το παιδί θα μπει στην εφηβεία και τότε οι συμπεριφορές του πιθανά να γίνουν σημαντικά πιο άκαμπτες και ακόμα πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

331. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα…. Ένα γιο 5 ετών τώρα που τ σχολείο έχει σταματήσει έχει βγάλει μια πολύ κακή συμπεριφορά βέβαια… Και εμείς με τον άντρα έχουν υπάρξει φορές που έχουμε μιλήσει πολύ έντονα μπροστά στο παιδί όχι όμως για κάτι συγκεκριμένο για βλακείες αλήθεια βλακείες.. Δεν ξέρω εάν φταίει που βλέπει ότι θέλει στην T.V δηλαδή ότι θέλει εννοώ παραμύθια Μίκυ μαους αλλά βλέπει και τους ήρωες χαλκ και τους υπόλοιπους και παίζουν καράτε γενικά και πολλές φορές να κάνει και σ εμάς… Αααα και είναι πολύ καλομαθημένο… Συγγνώμη για τ κατεβατό αλλά φοβάμαι γι αυτό και θέλω μια απαντήσει ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε στο παιδί σας κρίνοντας προφανώς ότι όλα όσα περιγράφετε τα κάνει γιατί είναι “καλομαθημένο” όπως δηλώνετε. Άρα όπως διαπιστώνετε, κάτι θα πρέπει να αλλάξει στη συμπεριφορά σας γιατί ο τρόπος που αντιμετωπίζετε τις πιθανές ματαιώσεις του ή τις παράλογες απαιτήσεις του, μπορεί να πυροδοτούν αυτές τις συμπεριφορές. Θεωρείται πολύ σημαντική η γνώμη της Νηπιαγωγού για το πώς είναι η συμπεριφορά του παιδιού στο κοινωνικό πλαίσιο του Νηπιαγωγείου και πώς είναι γενικά οι συμπεριφορές και σε άλλους “ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους” (πχ Παιδική χαρά, επίσκεψη σε συγγενικό σπίτι κλπ. Η κατ’ οίκον καραντίνα του κορωνοϊού σίγουρα αποσυντόνισε το παιδί σας, αλλά θα θέλαμε να ξέρουμε τη γενικότερη –εκτός σπιτιού- εικόνα του. Εάν κρίνει και η Νηπιαγωγός ότι υπάρχουν δυσκολίες, θα σας συστήναμε να ζητούσατε αρχικά μία αξιολόγηση από Δ/νική ομάδα (Εργοθεραπευτή, Ψυχοπαιδαγωγό και πιθανά Λογοθεραπευτή). Εάν δεν υπάρχουν δυσκολίες στο Νηπιαγωγείο, θα ήταν καλό να το συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

332. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας…εύχομαι να μου απαντήσετε γιατί είμαι σε πολύ δύσκολη θέση. έχω μια κόρη 17-18 από μικρή ήταν ένα ήσυχο αλλά χαρούμενο παιδί χωρίς πρόβλημα στην ομιλία και συμπεριφορά απλά δεν είχε ιδιαίτερες παρέες. Δεν ήθελε να κάνει παρέα με τα παιδιά στο σχολείο… κ εγώ δεν τη πίεσα είναι η αλήθεια .. στα 10 αναγκαστήκαμε να πάμε σε μεγαλύτερο σχολείο με περισσότερα παιδιά ,εκεί η κόρη μου δυσκολεύτηκε αρκετά ..δεν μιλούσε στα άλλα παιδιά και έκλαιγε συνέχεια όχι μόνο στο σχολείο αλλά κ γενικά εδώ στο σπίτι…με το παραμικρό έβαζε τα κλάματα.. ο καθηγητής μας είπε να το ψάξουμε και τελικά παιδοψυχολόγοι κ ειδικοί μας είπαν ότι είναι 6 χρόνια πίσω απ’ την ηλικία της .. έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση γιατί δε ζει όπως τα υπόλοιπα παιδιά δεν είχε ποτέ παρέα ..παρακολουθείτε πλέον από ψυχολόγο … σε δραστηριότητες πάει αλλά πάντα είναι μόνη… δεν της μιλάμε τα άλλα παιδιά .. έχει αποκτήσει και πρόβλημα στην ομιλία απ’ τα 14 … μιλάει αργά και κάνει ένα θόρυβο όταν καταπίνει όταν είναι ήρεμη χωρίς να καταλαβαίνει ότι ακούγεται …θεραπεύεται το να είναι πίσω 6 χρόνια; Πως μπορώ να βοηθήσω; Απαντήστε παρακαλώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διαπίστωση ότι μία έφηβη υπολείπεται της ηλικίας της, γίνεται με αυτή την εξέταση που ονομάζεται “Τεστ Νοημοσύνης”. Με βάση τη βιβλιογραφία αλλά και την πραγματικότητα, τα αποτελέσματα του τεστ Νοημοσύνης δεν αλλάζουν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτούμε τη γενικευμένη δυσκολία της εφήβου, να στηριχτούμε στα θετικά της στοιχεία και στις δυνατότητες που προκύπτουν από την εφαρμογή του τεστ, καθώς και σε αυτά που σας αναφέρει η συνάδελφος Ψυχολόγος. Επίσης χρειάζεται κοινωνική επιβοήθηση (εξωτερικό πρόγραμμα κοινωνικοποίησης ή με ειδικές ομάδες) ώστε να εκπαιδευτεί σε κοινωνικούς κανόνες εξωτερικών χώρων. Όπως διαπιστώνετε η κόρη σας αισθάνεται σημαντικά αμήχανη και φυσικά στενοχωριέται για τη μοναχικότητά της αλλά δυσκολεύεται να βρει τρόπους να κοινωνικοποιηθεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

333. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, μες στην αγωνία μου έγραψα λεπτομέρειες. Συνοπτικά θα σας πω πως η μπέμπα μου είναι τώρα 20 και μισό μηνών για την ακρίβεια και σύμφωνα με την Αναπτυξιολόγο που την πήγαμε πριν 3 εβδομάδες υπολείπεται στην αντίληψη του λόγου, στη γλωσσική έκφραση και ήπια στην επικοινωνία στο πλαίσιο μάλλον σφαιρικής αναπτυξιακής καθυστέρησης. Έτσι ακριβώς το έγραψε .Μας είπε πως δεν βλέπει τώρα αυτιστικά στοιχεία και πρόκειται για αναπτυξιακή ανωριμότητα στο λόγο σαν 12-14 μηνών. Το παιδί δεν εκτελεί εντολές πέρα από λίγες, είναι ζωηρή, καλή βλεμματική επαφή, παίζει μαζί μας και πρώτη τρέχει σε άλλα παιδιά, κάνει μίμηση, δείχνει με το δείχτη, όταν της πούμε κάνει γεια, παλαμάκια, ζήλια, δεν φυσάει να σβήσει πχ. κερί, δε λέει συνειδητά μπαμπά , μαμά, μπαμπαλιζει και λέει μαμ άτα νταντά συνειδητά. Βγάζει ήχους ααα ιιι και διάφορα βαβίσματα, τρώει και στερεές τροφές, περπάτησε κανονικά, δε δείχνει σε τίποτα σαν εμφάνιση ότι μπορεί κάτι να συμβαίνει αλλά στην ομιλία κι αντίληψη είναι πίσω. Σας παρακαλώ αυτό που έγραψε η παιδίατρος τι είναι; Πρότεινε Εργοθεραπεία, δεν ξεκινήσαμε ακόμα. Υπάρχει βελτίωση σε αυτές τις περιπτώσεις; Θα μιλήσει; Μπορεί να εκδηλώσει αυτισμό; Σας ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διάγνωση “σφαιρική αναπτυξιακή καθυστέρηση” αναφέρεται σε όλους τους παράγοντες αναπτυξιακής επίδοσης ενός παιδιού (ομιλία, κινητικός συντονισμός, προσοχή, γνωστική επίδοση). Μέσα λοιπόν σε αυτά τα πλαίσια σας ζητήθηκε η Εργοθεραπευτική παρέμβαση, ώστε μέσα από την εφαρμογή προγράμματος αναπτυξιακής επιβοήθησης, να φτάσει γρηγορότερα το παιδί στην κατάκτηση κατανόησης και ομιλίας. Φυσικά και υπάρχει θεαματικότατη βελτίωση με τα προγράμματα πρώιμης παρέμβασης (σαφώς ξεκινώντας από Εργοθεραπεία). Έχει επίσης η κορούλα σας αρκετά καλά στοιχεία όσον αφορά κοινωνικούς παράγοντες –που μπορεί να οδηγήσουν μία διάγνωση σε αυτισμό-. Για αυτό το λόγο δεν σας αναφέρθηκε κάτι τέτοιο και από τη συνάδελφο Αναπτυξιακή Παιδίατρο. Σας προτείνουμε πάντως να επισπεύσετε την εφαρμογή προγράμματος (είναι η κατάλληλη ηλικία να έχετε γρήγορα αποτελέσματα). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

334. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα γιο 7 χρονών πολύ ανεπτυγμένο. Είναι 1,40 ύψος και 37 κιλά. Έχει πάρα πολύ ενέργεια θέλει συνέχεια να ασχολείται με κάτι. Παίζει δυστυχώς(η ευτυχώς) συχνά με κορίτσια κ είναι πολύ ενθουσιώδης και δεν έχει όρια θέλει να κάνει κάποια πράγματα που τα κορίτσια δεν κάνουν εύκολα ακόμα και πολλά αγόρια και οι γονείς ενοχλούνται παρατηρώ. Πχ. θέλει να κάνει γκράφιτι επειδή ζωγραφίζει πολύ κ είναι καλός το λέει παντού κ σε όλους. θέλει να κάνει κόλπα με το ποδήλατο κ πάλι το λέει σε όλους. Όταν βλέπει ότι με φίλους είμαστε πολύ κοντά συμπεριφέρεται όπως σε μας δηλαδή τους θεωρεί δικούς του κ ξεφεύγει. Η αλήθεια είναι ότι παρατηρώ κ τα αλλά παιδιά όταν παίζουν μαζί του ότι η θα τον ακολουθούσουν κ ενοχλούνται οι γονείς η θα έρθει σε σύγκρουση με κάποια από αυτά και πάντα το δικό μας παιδί φταίει σύμφωνα με τους άλλους. Όπως κ να έχει κ στις 2 περιπτώσεις φταίει ο γιος μας. Έρχομαι σε δύσκολη θέση λόγω φιλίας με κάποιους γονείς. Εγώ θεωρώ από τη μια ότι σίγουρα φταίει ο γιος μου που είναι εκρηκτικός χαρακτήρας κ τα ζει αυτά που κάνει έντονα αλλά από την άλλη αν παρασύρονται τα αλλά και ζητάνε αυτά που κάνει ο γιος μας μάλλον φταίνε κ αυτά λίγο. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ πέρα από συζήτηση που δεν πιάνει τόπο δυστυχώς.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όντως έχετε ένα παιδί ενεργητικό αρκετά που πιθανά να εμπλέκεται σε ρίσκα που δεν συνηθίζεται να εμπλέκονται τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Από την άλλη, διαπιστώνουμε μία έντονη κοινωνική παρόρμηση και μία πιθανή δυσκολία να κατανοήσει τι επιθυμούν και τα άλλα παιδιά από αυτόν, τι τους ευχαριστεί και τι όχι. Παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο η γνώμη του/της εκπαιδευτικού του παιδιού. Εάν κρίνει ότι οι συμπεριφορές του ξεπερνούν τα κοινωνικά δεδομένα και προσμονές της Τάξης, τότε θα ήταν καλό να γίνει μία αξιολόγηση του παιδιού από Εργοθεραπευτή αρχικά ή να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής δίνοντας ένα αναλυτικό ιστορικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

335. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας , Πρόσφατα ο γιος μου (2 χρόνων) αξιολογήθηκε και διαγνώσθηκε με άτυπο αυτισμό όμως με πολύ ισχυρό δυναμικό. Έχουμε ήδη δρομολογήσει παιδοψυχολόγο και Εργοθεραπεία επίσης ξεκίνησε και παιδικό. Θα ήθελα να ρωτήσω τι ακριβώς σημαίνει αυτό? Πως θα είναι το παιδί μου σε λίγα χρόνια, μπορούν να εξαλειφθούν τα συμπτώματα αυτισμού? Θα μιλήσει το παιδί μου ? Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κρίνουμε ότι οι ανωτέρω ερωτήσεις θα ήταν καλό να απευθυνθούν στην Ιατρική Ειδικότητα που έθεσε στο παιδί τη συγκεκριμένη διάγνωση. Στην ουσία, ο “άτυπος αυτισμός” υπάγεται στη Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος, είτε με ηπιότερη συμπτωματολογία (υψηλή λειτουργικότητα), είτε με δυσδιάκριτα σημεία της αναπτυξιακής ή μαθησιακής απόκλισης. Ούτως ή άλλως, η λέξη “Φάσμα” δηλώνει ότι κανένα παιδί δεν έχει την ίδια βαρύτητα δυσκολιών και την ίδια πορεία βελτίωσης. Η πορεία αυτής της διάγνωσης ποικίλει, κύρια ανάλογα και με το πόσο νωρίς αρχίζει η παρέμβαση, πόσο ουσιαστική και evidence based είναι και πόσο γρήγορα το παιδί προχωράει στην κοινωνική επικοινωνία και τη μείωση άκαμπτων ή δύσκαμπτων συμπεριφορών. Όμως, με βάση τη National Autistic Society αλλά και όλη τη βιβλιογραφία, ο αυτισμός είναι μία ισόβια δυσκολία, με πάρα πολύ μεγάλα ποσοστά αποκατάστασης πολλών από τις δυσκολίες που αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει το παιδί σας (όπως πχ η επικοινωνία, το παιχνίδι και η λειτουργικότητα). Σας προτείνουμε λοιπόν ψύχραιμα και αποφασιστικά, να ξεκινήσετε άμεσα την παρέμβασή σας και την εκπαίδευσή σας από τη θεραπευτική ομάδα. Με αυτό τον τρόπο, θα ενημερώνεστε για την ταχύτητα βελτίωσης των δυσκολιών του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

336. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας! Η κόρη μου έχει γεννηθεί Δεκέμβριο κ είναι δίγλωσση. Θα πάει Τρίτη δημοτικού αλλά δυσκολεύεται πάρα πολύ. Είναι 7,5 χρονών. θεωρείται σωστό να την αφήσω άλλη μια χρονιά στη Δευτέρα; ψυχολογικά πώς θα είναι; ρώτησα την ίδια κ μου είπε να επαναλάβει την τάξη αλλά δε θέλει να την κοροϊδεύουν

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα θέλαμε αρχικά να γνωρίζουμε ποια είναι η γνώμη της εκπαιδευτικού της κόρης για την πιθανότητα αναστολής φοίτησης στη Γ΄ Δημοτικού. Για το λόγο αυτό μάλιστα, είναι καλό για τα παιδιά που δυσκολεύονται στην μαθησιακή τους επίδοση, να γίνεται μία αξιολόγηση από τα ΚΕΣΥ. Επίσης, είναι καλό να γίνει αξιολόγηση από Λογοθεραπευτή, Ειδ. Παιδαγωγό και Λογοθεραπευτή για να οριστεί ο βαθμός δυσκολίας της κόρης σας (δεν είναι υποχρεωτικό τα δίγλωσσα παιδιά ότι αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες). Για να γίνει αναστολή φοίτησης, θα πρέπει να προσδιοριστεί το ποσοστό και η βαρύτητα των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσει το παιδί στη Γ΄ Δημοτικού και η πιθανότητα αυτό να έχει χειρότερη ψυχολογική επίπτωση στο παιδί από ότι η επανάληψη φοίτησης. Επίσης, πολύ συχνά τα παιδιά αλλάζουν Σχολείο για την επαναφοίτηση. Σε κάθε περίπτωση πάντως, θα σας ζητούσαμε μία εμπεριστατωμένη αξιολόγηση της κόρης σας πριν πάρετε οποιαδήποτε απόφαση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

337. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ 10 ΕΤΩΝ. ΑΠΟ ΠΕΡΣΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ Κ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΟΠΟ Κ ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΤΑ ΙΔΙΑ. ΤΟΝ ΜΑΛΩΣΑΜΕ. ΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ Κ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΝ ΚΑΝΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία πυρηνική δυσκολία του γιού σας να συμμετέχει σε παρέα συνομηλίκων χωρίς να αναφέρεται σε καταστάσεις που συμβαίνουν μέσα στο σπίτι. Προφανώς δυσκολεύεται να κατανοήσει τόσο την “ιερότητα” και το απόρρητο των οικογενειακών δρώμενων, όσο και με ποιον άλλο τρόπο θα μπορούσε να κάνει παρέα με αυτά τα παιδιά ή να γίνει αποδεκτός από αυτά. Θα σας προτείναμε να διερευνούσατε βαθύτερα αυτή τη δυσκολία του γιού σας, συζητώντας και δίνοντας αναλυτικά στοιχεία σε έναν Ψυχολόγο Συμβουλευτικής που θα σας έλεγε τι θα πρότεινε περαιτέρω. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

338. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας θέλω να είναι ανώνυμο το ποστ. Ο γιος μου είναι 10 χρονών κ δεν το παίζουν στο σχολείο του.. Στεναχωριέται σε σημείο που δεν θέλει να πηγαίνει , όταν πάει κάθετε μόνο του σε μια άκρη ενώ το βλέπουν οι εκπαιδευτικοί δεν κάνουν τίποτα… Τα παιδιά της τάξης του είναι όλα μαζί κ ο δικός μου στην άκρη… Στεναχωριέται πολύ το παιδί δεν ξέρω τη να κάνω.. Συνέχεια μιλάω στο διευθυντή στο δάσκαλο κ πάλι τα ίδια… Βοήθεια

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς το παιδί σας δυσκολεύεται σε κάποιους τομείς να κοινωνικοποιηθεί με άλλα παιδιά. Το πρώτο που θα σας προτείναμε είναι να διερευνήσετε τι είναι αυτό που τον δυσκολεύει. Θα μπορούσατε να το διαπιστώσετε εντάσσοντας το παιδί σε κάποια εξωσχολική ομαδική δραστηριότητα όπου θα διαπιστώνατε πώς λειτουργεί σε αυτήν. Καλώς μιλήσατε στους εκπαιδευτικούς στο Σχολείο. Παίζει ρόλο τόσο η άποψή τους, όσο και τι προτείνουν. Εάν προτείνουν μία Παιδοψυχολογική εκτίμηση, τότε θα σας προτείναμε να την πραγματοποιήσετε! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία. ΥΓ: Όλα τα post τα παρουσιάζουμε ανώνυμα ! Δεν χρειάζεται οπότε να ανησυχείτε για αυτό.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

339. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΜΕΡΑ .Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 28 ΧΡΟΝΩΝ. ΣΤΑ 24 ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΣΧΟΛΗ. ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ.ΗΜΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΕ..ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΝΤΕΛΙΒΕΡΥ.ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΕΤΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΞΑΝΑ ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΕΣ. ΠΑΛΙ ΗΜΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ.ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΙΝ ΜΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΟΤΙ ΈΧΕΙ 2 ΜΗΝΕΣ Ν ΑΝΟΙΞΕΙ ΒΙΒΛΙΟ..ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΩΣΕΙ.ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝΗΛΙΚΑΣ.ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ ΟΜΩΣ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ΟΤΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε, είναι μία συζήτηση μαζί του για τα σχέδιά του και τις ανησυχίες σας. Είναι ενήλικας πια και δεν μπορείτε να κάνετε πολλά, εκτός εάν ο ίδιος ζητήσει κάποια βοήθεια. Οι ερωτήσεις που απαντούμε σχετίζεται με παιδιά και δυστυχώς όχι για ενήλικες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

340. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας! Μένουμε εκτός Ελλάδος και δυστυχώς η καθημερινότητα μας είναι εργασία κ επιστροφή στο σπίτι. Ο γιος μας έμεινε στο σπίτι με αποκλειστικό φροντιστή εμένα χωρίς να έχει εικόνες από επισκέψεις φίλων κλπ και φυσικά κανέναν από το οικογενειακό περιβάλλον μια και βρίσκονται όλοι μακριά… Στην ηλικία των 2 1/2 χρόνων αποφασίσαμε να επιστρέψω στην εργασία μου και βρήκαμε μια νταντά η οποία 6 μήνες μετά αντιληφθήκαμε από την αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού μας ότι τον κακομεταχειριζόταν. Έμεινα πάλι στο σπίτι και από την ηλικία των 3 ετών του αρχίσαμε να δοκιμάζουμε χωρίς επιτυχία παιδικούς σταθμούς. Κλείνοντας τα 4 βρήκαμε ένα παιδικό σταθμό που φάνηκε αρχικά να είναι κάπως καλά. Όταν όμως έμεινε εκτός για 1 μήνα ώστε να κάνει χειρουργείο για κρεατάκια με την επιστροφή του στο σχολείο οι συνθήκες είχαν αλλάξει. Η δασκάλα του, η οποία ήταν αυστηρή έτσι κι αλλιώς σαν χαρακτήρας, είχε μείνει έγκυος και είχε γίνει φωνακλού και απότομη. Το παιδί μας ήταν ενθουσιασμένος που θα επέστρεφε στο σχολείο του, αλλά η αλλαγή αυτή της συμπεριφοράς της δασκάλας τον επηρέασε τόσο πολύ που μετά και για διάστημα 2 μηνών ακόμα που έμεινε εκεί έκλαιγε συνεχώς και αντιδρούσε. Από το σχολείο αρχικά μας το απέκρυπταν αυτό λέγοντας ότι στη συνέχεια ηρεμεί, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι αυτό δεν ισχύει… Τότε μας παρέπεμψαν σε παιδοψυχολόγο. Η γνωμάτευση της ήταν ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα απλά χρειάζεται λίγη προσπάθεια ώστε να τον βοηθήσουμε να αποκτήσει φίλους μια και δεν έχει κοινωνικοποιηθεί. Φεύγουμε από το σχολείο αυτό και στη συνέχεια προκύπτει η καραντίνα και ο covid και βρίσκομαι πάλι εγώ με το παιδί σπίτι χωρίς καμία απολύτως κοινωνική επαφή… Το Σεπτέμβριο θα πάει νηπιαγωγείο μια και τέλη Αυγούστου κλείνει τα 5. Το άγχος μας είναι μεγάλο γιατί στην πραγματικότητα δεν έχει καμία προσαρμογή… Είναι ένα ευχάριστο παιδί, κοινωνικό με όσους ξέρει, που όμως τον φοβίζουν οι άγνωστοι. Με πολύ φόβο και λύπη για την υπερπροστατευτικοτητα που ίσως έχουμε και όλα τα λάθη που άθελά μας κάναμε στο μοναχοπαίδι μας, σας παρακαλώ πολύ, πως να βοηθήσουμε το αγόρι μας; Είναι τόσο κρίμα να πληρώνει τα δικά μας λάθη και επιλογές. Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων και αναμένω με αγωνία την απάντηση σας. Με εκτίμηση,

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα θέλαμε να μείνετε στη γνώμη της Παιδοψυχολόγου που είδε το γιό σας. Σας ανέφερε δυσκολίες στην κοινωνικοποίησή του που χρήζουν βοήθειας από εσάς (ή και πιθανά πιο εξειδικευμένης από παιδοψυχολόγο ή άλλη ειδικότητα -πχ Εργοθεραπευτή ή Λογοθεραπευτή-) για να βοηθηθεί να αναπτύξει σχέσεις με άλλα παιδιά και να μειώσει τον κοινωνικό φόβο του. Ο κορωνοϊός είναι φυσικό να γύρισε την κοινωνικότητα του παιδιού σας πιο πίσω αλλά είναι κάτι που δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Πάντως έχετε να κάνετε με ένα παιδί αυξημένης ευαισθησίας και δυσκολιών προσαρμογής σε νέα δεδομένα και αυτό είναι που θα πρέπει να διερευνήσετε με την Παιδοψυχολόγο γιατί συμβαίνει και πως θα μπορούσατε να το βοηθήσετε να το ξεπεράσει. Δεν βοηθούν σε κάτι οι ενοχές ! Σας προτείνουμε ψύχραιμη δράση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

341. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχουμε και λέμε η Μ διαγνώστηκε με αυτισμό 15/6/2020 από παιδοψυχιατρική κλινική από δημόσιο τομέα .! Είχαμε κάνει και στα 3 σε ιδιόκτητη κλινική αλλά ήταν μικρή και δεν μπορούμε να το πούμε με σιγουριά μας είπαν κάναμε βέβαια Λογοθεραπεία και Εργοθεραπεία από τότε . Η ερώτηση μου είναι ότι έχουμε κάνει την εξέταση αμνιοπαρακέντηση το ότι το παιδί δεν θα γεννηθεί με σύνδρομο daun η με αυτισμό και είχε έρθει το ότι το παιδί είναι υγιής και δεν θα γεννηθεί με πρόβλημα τί να κάνω τώρα .!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η αμνιοπαρακέντηση είναι μία εξέταση που δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να γεννηθεί ένα παιδί με αυτισμό. Εξετάζει μόνο την πιθανότητα του συνδρόμου Down. Σας προτείνουμε να συνεχίσετε την εντατική παρέμβαση στο παιδί σας ώστε να επιβοηθηθούν οι δυσκολίες του στην κοινωνική επικοινωνιακότητα του και την ευελιξία του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

342. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, θα ήθελα τη γνώμη σας. Είμαι μητέρα ενός κοριτσιού τριών ετών, επειδή εργαζόμαστε και εγώ και ο σύζυγος μου το παιδί το αφήνουμε έως το σχόλασμα μας κατά τις 4-5 το απόγευμα με τους γονείς μου οι οποίοι είναι στην ηλικία των 75 ετών. Προσπαθούν και εκείνοι να το απασχολούν όσο μπορούν ευχάριστα η γιαγιά της λέει τραγουδάκια και προσπαθεί να παίζει μαζί της. Ο παππούς επειδή κατοικώ σε χωριό μετά το μαγείρεμα (το κάνει εκείνος) την πάει μικρούς περιπάτους και επειδή ασχολείται πιο πολλές ώρες μαζί της και της κάνει τα χατίρια του έχει αδυναμία, στη γιαγιά γκρινιάζει και δε θέλει να της ακουμπά τα παιχνίδια ή η της λέει μονίμως όχι “εσύ μη τα πειράζεις”, ή “μη πεις τραγούδι όχι, φύγε εσύ” και είναι επιθετική και αρνητική μαζί της. Το ίδιο συμβαίνει και στο σπίτι μας κατά την επιστροφή. Δεν θέλει εγώ η μητέρα της να της προτείνω κάποιο παιχνίδι ή να το ακουμπώ παρά μόνο αν μου το δώσει εκείνη. Θέλει να βγάζει τα παπούτσια και τα ρούχα μόνη της και αν επιχειρήσω γκρινιάζει και κλαίει ουρλιάζοντας, δεν μου δίνει το χεράκι εμένα ή του παππού ή του μπαμπά συνοδεύοντας της στους περιπάτους θέλει να περπατά κοντά μας αλλά μόνη της. Την πηγαίνω συχνά στη παιδική χαρά επειδή είναι μοναχοπαίδι δεν έχει άλλες φίλες και παρέες φεύγοντας κλαίει και χτυπιέται για να επιστρέψουμε εκεί . Είναι φυσιολογική η επιθετικότητα και η άρνηση της; Λόγω της πίεσης και του καταμερισμού των εργασιών γυρίζοντας σπίτι με το μπαμπά της μας έχει βρεθεί μπροστά σε πολλούς φραστικούς μας τσακωμούς, είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες και όσο και αν προσπαθώ να το αποφύγω μιλάμε έντονα μπροστά της. Βέβαια επίσης έχουμε και πολλές χαρούμενες και αγαπημένες οικογενειακές στιγμές μαζί της. Την έχουμε εμείς επηρεάσει λόγω των τσακωμών μας; Τελευταία θέλω να σας πω ότι της λείπει έντονα ένα γειτονάκι φίλος της τετράχρονος το οποίο λόγω της περσινής εγκυμοσύνης της μητέρας του, έφερνε το παιδάκι της σπίτι μας και έπαιζε συχνά μαζί της και πήγαινα και εγώ την κόρη μου στο σπίτι τους. Φέτος η μητέρα του έχει επιλέξει να μη κάνει το αγοράκι της παρέα με την κόρη μου και όταν βγαίνουν στην αυλή απομακρύνει το δικό της και αποφεύγει και να μας μιλάει, ξέρω όμως γιατί μένουμε δίπλα ότι το φέρνει σε επαφή και παίζει με ένα άλλο κοριτσάκι της γειτονιάς. Το άσχημο όμως είναι ότι το δικό μου παιδί στη δική του μνήμη έχει κρατήσει το παιδάκι αυτό ως το πιο κοντινό της φίλο. Πως να της εξηγήσω τη συμπεριφορά της μητέρας του; Της λέω συχνά ότι το παιδάκι δεν παίζει μαζί σου γιατί βοηθά τη μαμά του στις δουλειές ή ότι ταΐζει το μωρό του αδελφάκι, αλλά κάποιες φορές βλέπει το παλιό της φίλο να παίζει με το άλλο κοριτσάκι και δεν ξέρω πως να δικαιολογήσω αυτό στη κόρη μου αν και δε μου αρέσει καθόλου η συμπεριφορά της μητέρας του. Προσπαθώ να προσεγγίσω έστω και για λίγο χρόνο άλλα παιδάκια από την παιδική χαρά για να τη κάνω να ξεχαστεί αλλά δε ταιριάζει πάντα με όλα λόγω και χαρακτήρα και της διαφορετικής ηλικίας τους.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς περιγράφετε συμπεριφορές της κόρης που περιέχουν μία σημαντική ελεγκτικότητα και μία κοινωνική ακαμψία στη λειτουργία της τόσο με τους οικείους της, όσο όμως πιθανά και με συνομήλικά της παιδιά (πιθανά αυτός να είναι ο λόγος που η μητέρα του άλλου παιδιού δεν επιθυμεί την παρέα του με την κόρη σας). Θα σας προτείναμε την ένταξη του παιδιού σε Παιδικό Σταθμό ώστε να “απλώσει” εκεί τις κοινωνικές της δεξιότητες. Όσον αφορά γενικότερα την ερώτησή σας, οι συμπεριφορές της είναι ακραίες και πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα, κύρια δείχνοντάς της ότι σε ορισμένα πράγματα είστε αμετακίνητοι ως γονείς (ή παππούδες ή γιαγιάδες) και δεν μπορείτε να υποκύψετε σε μη λογικά πείσματά της. Σας το αναφέρουμε αυτό γιατί δυστυχώς δείχνει να μην αναπτύσσει συνεργατικές δεξιότητες ή “σεβασμό” προς τους γονείς και τους οικείους της και η δυσκολία υπάρχει κίνδυνος να αυξηθεί. Θα σας συμβουλεύαμε επίσης να συζητούσατε το θέμα και με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

343. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω 3 αγοράκια ηλικίες 7, 8 και 10 χρονών. Το 2ο μου παιδί ενώ ήταν πολύ ήσυχο τώρα έχει γίνει θηρίο. Μετακομίσαμε σε άλλο σπίτι εδώ και 1 μήνα διότι ήθελε η σπιτονοικοκυρά να βάλει το γιο της. Είχαμε αυλή έπαιζαν έξω και με κακές παρέες.. Τώρα κλείστηκαν στο διαμέρισμα και. Πχ πάμε κάπου αυτός τσατίζεται και φεύγει μόνο του. Τον κυνηγάμε στους δρόμους να τον γυρίσουμε σπίτι. Φωνάζει βρίζει φεύγω 1 συμπεριφορά όχι φυσιολογική για παιδί 8 ετών… Τον πιάνουμε με το όμορφο τίποτε. Σήμερα κάτσαμε όλοι μαζί να φάμε κάπου… Επειδή του έβαλα την καρέκλα πιο μέσα έφυγε. Τα μαζέψαμε όλα σαν τους τρελούς πακέτο και φύγαμε… Με το ζόρι τον φέραμε σπίτι…. Δεν ξέρω γιατί τα κάνει όλα αυτά και τι να κάνουμε εμείς σαν γονείς πώς θα το χειριστούμε… Δώστε μας 2 απάντηση και ότι μάς πείτε θα εφαρμόσουμε… Σε ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε το παιδί σας ως πολύ θυμωμένο αυτή την εποχή. Από τη μία βεβαίως είναι το μεσαίο παιδί (“παιδί σάντουιτς) που πάντα αισθάνονται πιο πιεσμένα και με δυσκολίες ρόλων. Από την άλλη όμως, προχωράει και σε κάποιες ακραίες συμπεριφορές (αποχώρηση από χώρους που βρίσκεστε). Θα σας συμβουλεύαμε να συζητούσατε αυτές τις δυσκολίες του παιδιού σας αλλά και τους τρόπους που τις διαχειρίζεστε- με Ψυχολόγο. Χρειάζεται ένα λεπτομερές ιστορικό και πιθανά και εξέταση του παιδιού για να διαπιστωθούν που οφείλεται αυτός ο θυμός. Ταυτόχρονα παίζει σημαντικό ρόλο και η γνώμη των εκπαιδευτικών στο νέο του Σχολείο (πώς είναι εκεί οι συμπεριφορές του). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

344. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, χάρηκα πολύ που βρήκα το site σας και μπορώ και στέλνω αυτό το email. Είμαι μητέρα τριών κοριτσιών, 12 ετών, 9 και 7. Μια πολύ δύσκολη κατάσταση επικρατεί στο σπίτι. Το κάθε παιδί με τις ανάγκες του και τις απαιτήσεις του. Τα μεγαλύτερα όμως προβλήματα τα αντιμετωπίζω με την μεγαλύτερη κόρη μου. Είναι με το κινητό τις στο χέρι όλη μέρα. Συνέχεια τσακωνόμαστε γι’αυτό το θέμα αλλά δεν αλλάζει κάτι. Έχει παραμελήσει τα μαθήματα της, μου μιλάει με αυθάδεια και γενικός χρησιμοποιεί άσχημες λέξεις στις συζητήσεις τις ,δεν θέλει να μας ακολουθεί όπου πάμε σαν οικογένεια και άλλα πολλά. Τις μιλάω συνεχώς αλλά δεν αλλάζει τίποτα, δεν θέλει να πάει σε κάποια δραστηριότητα μόνο ενόργανη γυμναστική που δυστυχώς τα μαθήματα κοστίζουν αρκετά. Θα ήθελα παρά πολύ αν μπορούσατε, να μου δώσετε κάποια συμβουλή πως να χειριστώ την κατάσταση γιατί νομίζω πως τα πράγματα όλο και χειροτερεύουν…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Συγχαρητήρια για το μεγάλωμα των τριών σας παιδιών. Ως προς τον προβληματισμό σας σε σχέση με την κόρη σας θα θέλαμε να σας αναφέρουμε ότι την δυσκολία που αναφέρεται την συμμερίζονται κι άλλοι γονείς. Η εφηβεία είναι μια πολύπλοκη αλλά συνάμα συναρπαστική αναπτυξιακή περίοδος. Τα παιδιά προσπαθούν να αυτονομηθούν και πλέον απομυθοποιούν τον ρόλο του γονέα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ανάγκη από τους γονείς τους. Χρειάζεται λοιπόν να δείξετε κατανόηση και να προσπαθήσετε να ιεραρχήσετε τα σημαντικά από τα ασήμαντα. Μια μέση λύση πάντα βοηθάει. Κάνετε λοιπόν συζητήσεις που να δείχνουν ότι την κατανοείτε κι αποφύγετε τα ‘κηρύγματα’. Επίσης προσπαθείστε μαζί της να κάνετε μια κοινή συμφωνία για τις ώρες μελέτης, ώρες για το κινητό, και σε ποιές οικογενειακές δραστηριότητες θα ακολουθεί. κρατείστε την ψυχραιμία σας όταν σας μιλάει με αυθάδεια και σε δεύτερο χρόνο πείτε της ότι τα λόγια της σας πληγώνουν- εστιάστε στο συναίσθημα και όχι στην συμπεριφορά. Γενικότερα προσπαθείστε να ακούτε πιο ενεργητικά την κόρη σας. Με άλλα λόγια χρειάζεται να αναπροσαρμόσετε τον τρόπο που επικοινωνείτε μαζί της. Είμαστε στην διάθεσή σας για όποια άλλη βοήθεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

345. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, Έχω ένα αγοράκι 2 χρονών επικοινωνούμε πολύ καλά λέει αρκετές λέξεις κ προσπαθεί να πει καινούριες κάθε μέρα. είναι ένα χαρούμενο παιδί γενικότερα συμβιβάζεται εύκολα..με τους οικείους αλληλεπιδρά όταν τον ρωτάμε κάτι απαντάει δείχνει να αντιλαμβάνεται τα πάντα γύρω του λέει το όνομα του όταν τον ρωτάνε. Με λίγα λόγια “ακούει”. Τώρα περνάμε βέβαια τη φάση του όχι λέει σε όλα όχι δεν είναι κάτι που Μ ανησυχεί γιατί ξέρω ότι την περνάνε όλα τα παιδιά κ οπότε προσπαθώ να είμαι σταθερή. Πηγαίνει παιδικό από 15 μηνών στην αρχή η προσαρμογή ήταν λίγο δύσκολη αλλά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έκλαιγε όταν πήγαινε με χαιρετούσε όταν τον άφηνα οι κυρίες μου έλεγαν ότι ήταν καλός. Συμμετείχε στις εργασίες που έκαναν έπαιζε γενικότερα μου έλεγαν ότι ήταν από τα ήσυχα παιδιά. Αν κ στο σπίτι είναι ένα ζωηρό παιδί επεξεργάζεται τα πάντα τρέχει πηδάει ανεβοκατεβαίνει.. Από την καραντίνα κ μετά είχε ξανά να αντιμετωπίσει την προσαρμογή μετά από δύο μήνες αποχής. Απλά τώρα έχω την αίσθηση ότι στενοχωριέται πολύ όταν πηγαίνει κάποιες μέρες κλαίει πολύ λίγες φορές πήγε χωρίς να κλάψει καθόλου. Κ οι δασκάλες Μ έλεγαν την πρώτη εβδομάδα ότι δεν ήθελε να συμμετέχει πχ χόρευαν κ αυτός δεν ήθελε τον είχε η κυρία από το χέρι. Μετά μου έλεγαν ότι κάθε μέρα ήταν κ καλύτερος αλλά είναι λίγο παραπονιάρης πχ όταν τον πειράξει κανένα παιδί. Τώρα που είμαστε στην τρίτη εβδομάδα μου λένε ότι με ψάχνει ότι λέει όλη την ώρα μαμά ότι βουρκώνει ότι σήμερα έκλαιγε το πρωί ενώ άλλες φορές σταματούσε μόλις έμπαινε στην τάξη. Γενικά μου έχουν μπει ότι είναι ντροπαλός. Εγώ έχω την αίσθηση ότι δεν αφήνεται ότι συγκρατείται είναι συνεσταλμένος κ Μ αλλά παιδάκια που παίζει κάποιες φορές δεν διεκδικεί πχ όταν του παίρνουν ένα παιχνίδι όχι πάντα κάποιες φορές φωνάζει κ αυτός. η ερώτηση μου είναι αν μπορώ να κάνω κάτι η αν κάνω κάτι λάθος κ είναι έτσι στην τάξη η ακόμα κ όταν είμαστε έξω; Έχω παρατηρήσει ότι με μεγαλύτερα παιδιά παίζει πολύ καλύτερα βέβαια ξέρω ότι τα παιδιά σ αυτή την ηλικία είναι εγωκεντρικά απλά αυτό που Μ απασχολεί είναι μήπως δεν του κάνω καλό στον ψυχισμό του μήπως ζητάω περισσότερα για την ηλικία του γιατί η αλήθεια είναι ότι του εξηγώ πολλά του μιλάω πολύ του λέω τι θα κάνουμε μέσα στη μέρα για ποιο λόγο δε μπορεί να κάνει αυτό που ζητάει έχω ακούσει ότι δεν πρέπει να μιλάς στα παιδιά σα να είναι ενήλικες θεωρώ πως δε το κάνω αλλά θ ήθελα κ τη γνώμη κάποιου ειδικού. Δε τον βάζω τιμωρίες προσπαθώ να του δίνω επιλογές πχ πηγαίνανε να πετάξουμε τα σκουπίδια κ δεν ήθελα να Μ πιάσει από το χέρι κ του είπα αν δε το κάνει δε θα πάνε μαζί στον κάδο θα κάτσει στο αυτοκίνητο (θα φεύγαμε) κ σήμερα του είπα θα με πιάσεις από το χέρι κ μόλις φτάσουμε στο πεζοδρόμιο θα περπατήσεις μόνος κ τις δύο φορές έκανε αυτό που είπα. Μήπως είμαι πολύ αυστηρή?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διακρίνουμε από μεριάς σας μία; πολύ καλή προσπάθεια. Οι τρόποι που τον επιβοηθάτε είναι ο σωστοί και μπράβο σας. Βέβαια δεν αναπτύσσετε λεπτομερώς τις συμπεριφορές σας αλλά του μιλάτε με πολύ σωστό τρόπο. Θα σας λέγαμε να περιμένετε λίγο (να δώσετε χρόνο) με τον Παιδικό Σταθμό (διακόπηκε “βιαίως” για 2 μήνες και είχε δυσκολίες και στην αρχική του προσαρμογή), οπότε πιθανά να χρειαστεί πάλι χρόνο για το “regrouping” του. Αυτή τη στιγμή πάντως δείχνει στενοχωρημένος που μένει μακριά σας το πρωί. Εάν δεν εντοπίζει η Νηπιαγωγός κάποια άλλη δυσκολία σε κάποιες δεξιότητες του παιδιού, είναι καλό να περιμένετε. Εάν όμως διακρίνει κάποιες αναπτυξιακές δυσκολίες, τότε καλό θα ήταν να ζητούσατε μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

346. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, ο γιος μου 4 ετών το τελευταίο 3μηνο παρουσιάζει μια έντονη προσκόλληση σε εμένα. Από τη μέρα π γεννήθηκε κοιμόμαστε μαζί κ δυσκολεύομαι είναι η αλήθεια ν τον μεταφέρω στο δωμάτιο του. Η προσκόλληση είναι αμοιβαία όπως καταλαβαίνετε. Λοιπόν, κάθε φορά που μιλάει με κάποιον (από το οικογενειακό περιβάλλον) με κοιτάζει στα μάτια για ν μιλήσει. Δεν ξέρω αν περιμένει να τον επιβραβεύσω η να συμφωνήσω μαζί του η απλά φοβάται μην είναι λάθος αυτό π λέει, κι αυτό τ λέω γιατί νιώθω πως τον πιέζω. Είναι γενικά ήσυχο κ υπάκουο παιδί, παρ όλα αυτά με τ παραμικρό τ κάνω υποδείξεις, όταν κάνει χειρονομίες η γκριμάτσες του λέω πως δεν είναι ωραίο αυτό η ότι με στεναχωρεί, δεν τον αφήνω νομίζω Ν εκφραστεί και τον καταπιέζω. Το παιδί το μεγαλώνω κατά κύριο λόγο μονή μ καθώς ο σύζυγος μ είναι ναυτικός κ λείπει για μεγάλο διάστημα. (όταν έφυγε για το ταξίδι του άλλαξε κ η συμπεριφορά του παιδιού) επίσης τον φοβερίζω συνεχώς για ν με ακούει. Του λέω ότι θ έρθει η κακία μάγισσα αν δεν μ ακούει κ σήμερα έκλαιγε επειδή φοβόταν. Περιμένω ν έχει συμπεριφορά ενήλικα κ αυτό είναι λάθος τ γνωρίζω αλλά δεν ξέρω πως ν το διαχειριστώ. Μέχρι πριν ένα χρόνο δεν ήταν η συμπεριφορά μου έτσι, ήρθε όμως στη ζωή μας ένα ακόμη παιδάκι κ προκειμένου ν τα έχω όλα υπό έλεγχο λειτουργώ έτσι προς τον γιο μου. Ένα ακόμη παράδειγμα για την συμπεριφορά του π θα ήθελα ν σας αναφέρω είναι ότι όταν πρόκειται ν αγοράσουμε κάτι πχ παιχνίδι δεν μπορεί να αποφασίσει και μου λέει να διαλέξω εγώ για εκείνον. Πως πρέπει να τ συμπεριφέρομαι; δεν θέλω να τον καταπιέζω και ν τ δημιουργώ ανασφάλειες. Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς έχετε βγάλει και μόνη σας το συμπέρασμα, ότι μάλλον είστε κάπως καταπιεστική προς το παιδί με ταυτόχρονη “αμοιβαία προσκόλληση” όπως αναφέρετε. Τα παιδιά στην ηλικία (την ΚΡΙΣΙΜΟΤΑΤΗ για την περαιτέρω ανάπτυξή τους ηλικία) των 4 ετών, αρχίζουν να χτίζουν την αυτοεικόνα τους και να εμπιστεύονται τις επιλογές και τις δυνατότητές τους. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται το οικογενειακό περιβάλλον να ενθαρρύνει τις προσπάθειες του παιδιού, να εμβαθύνει, εντοπίζει και επικροτεί τις επιτυχίες και όχι συνεχώς να εντοπίζει τις αποτυχίες. Θα θέλαμε να ρωτήσετε και τη Νηπιαγωγό για την εικόνα του παιδιού στο Νηπιαγωγείο. Βρίσκεστε όμως και σε ένα αδιέξοδο : Εντοπίζετε τα σημεία που σφάλετε, αλλά δυσκολεύεστε να τα αλλάξετε. Για τους παραπάνω λόγους, θα σας συμβουλεύαμε να μιλούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής, που θα σας καθοδηγήσεις για τα επόμενα πιθανά βήματά σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

347. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Είμαι η μητέρα ενός κοριτσιού 5 ετών. Από βρέφος ήταν ένα παιδί νευρικό, ευερέθιστο, πεισματαρικο, γκρινιαρικο, απαιτητικό. Η αλήθεια είναι πως αρκετές φορές, στην προσπάθεια μου να θέτω όρια, έχανα την ψυχραιμία μου, φερόμουν αυταρχικά με αποτέλεσμα να την μαλώνω συχνά. Εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο, έχω αλλάξει αντιμετώπιση, προσπαθώντας τις περισσότερες φορές επιτυχημένα, να κρατάω ήπιους τόνους και να παραμένω ψύχραιμη σε όποιο ξέσπασμα γίνεται. Στο σχολείο είναι ιδιαίτερα αγαπητή απ’ τα υπόλοιπα παιδιά και τις δασκάλες, έχει βέβαια αρχηγικές τάσεις αλλά δεν δημιουργεί προβλήματα ( βέβαια και εκεί γκρινιάζει κάποιες φορές και θέλει ειδικό τρόπο μεταχείρισης, πιο συγκαταβατικό). Είναι ένα παιδί πραγματικά πανέξυπνο, ευδιάθετο, τρυφερό, που όμως ακόμα και σ’ αυτήν την ηλικία ( τελειώνει το Προνήπιο) δεν έχει μάθει να ρυθμίζει εύκολα τα συναισθήματα της .. για παράδειγμα βιώνει έντονα τόσο την χαρά όσο και τον θυμό -κάτι που τελευταία συμβαίνει συχνά είναι όταν δεν γίνεται κάτι όπως το έχει φανταστεί ( για παράδειγμα μια ζωγραφιά), να θυμώνει,να ουρλιάζει και να ζητάει άλλο χαρτί κ.ο.κ, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια φοβερή ένταση πρώτα απ’ όλα στην ίδια. Έχω παρατηρήσει ότι αυτή η κατάσταση κορυφώνεται όταν είναι κουρασμένη. Υποθέτω πως το καλύτερο αντίδοτο για αυτό είναι η μη άσκηση κριτικής κάτι που ομολογώ το είχα κάνει παλιότερα.. Στο πρόσφατο παρελθόν είχαμε αντιμετωπίσει ένα περιστατικό έντονης ζήλειας προς την κολλητή της φίλη ,το οποίο μας έκανε να απευθυνθούμε σε ψυχολόγο, μας πήρε ιστορικό,την είδε κιόλας μια φορά και όταν της ζήτησε να της μιλήσει για κάποια αρνητικά συναισθήματα, η κόρη μου αρνήθηκε. Η ψυχολόγος κατέληξε ότι είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας και ότι θα την βοηθήσει πολύ η αλληλεπίδραση με άλλα παιδιά. Η αλήθεια είναι πως οι “δύσκολες” μέρες μας είναι πλέον πολύ λιγότερες σε σχέση με παλιότερα και αυτό με κάνει να αισιοδοξώ απ’ την άλλη όμως υπάρχουν κάποια έντονα ξεσπάσματα τα οποία με ανησυχούν. Θα εκτιμούσα ιδιαιτέρως την οποία συμβουλή σας σχετικά και με συγχωρείτε για την μακροσκελή περιγραφή. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων,

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η ιδιοσυγκρασία των παιδιών σε αυτή την ηλικία χωρίζεται σε 4 είδη : Επιθυμία για επιδοκιμασία, επιμονή, αναζήτηση νεωτερισμών και εμπλοκή σε επικίνδυνες καταστάσεις. Μπορείτε να διαβάσετε και το άρθρο μας
http://www.proseggisi.gr/%cf%84%ce%b1-%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ac-%cf%83%cf%84%cf%85%ce%bb-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%cf%89%cf%81%cf%8e%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9/
Σίγουρα έχετε μία επίμονη κόρη. Είναι όμως αρκετά ανησυχητικό το ότι εκνευρίζεται όταν κάτι δεν το κάνει καλά, και επίσης όταν στο Σχολείο θέλει να έχει ΜΟΝΟ αρχηγικό ρόλο (αυτά εμφανίζονται συχνά σε παιδιά που είναι λίγο ή περισσότερο αδέξια). Θα θέλαμε να συζητήσετε τις σκέψεις σας με τη Νηπιαγωγό, να σας πει εάν κάτι την ανησυχεί στις συμπεριφορές που αναφέρατε και αν ναι, να απευθυνόσασταν ξανά στην Παιδοψυχολόγο που είδε το παιδί σας και πιθανά να κάνατε και μία Εργοθεραπευτική Αξιολόγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

348. ΕΡΩΤΗΣΗ: Η κόρη μου 15 ετών ,είχε δεχθεί bulling από μικρή για την ήπια συμπεριφορά της (δεν υπήρχε θεωρώ άλλος λόγος) γεγονός που της στέρησε από αυτοπεποίθηση και έφερε κλείσιμο στην τάξη, στην επίδοση, στις παρέες.. Είναι ένα χαρισματικό ευαίσθητο, όμορφο παιδί με καλλιτεχνικές κλίσεις που δεν τις καλλιεργεί και γενικώς αρνείται ο,τιδηποτε της προτείνω !!!! Πηγαίνει στο μουσικό σχολείο που εργάζομαι κι εγώ. Κλεισμένη στο σπίτι, σπανίως ασχολείται με τις ελάχιστες χλιαρές παρέες που με το ζόρι κάνει.(ελάχιστα πάρτι, προτάσεις κλπ). Η μικρότερη αδερφή της (12) όμως έχει νορμάλ συμπεριφορά με όλα αυτά. Οικογενειακό κλίμα πολύ καλό με έμφαση στην επικοινωνία και θεωρώ πρωτοποριακό, ανοιχτό με καλλιτεχνικές τάσεις. Είμαι δίπλα της για να μου πει, να μου δείξει τι θέλει, τι νιώθει.. Έχει συμβουλευτική υποστήριξη … Ανησυχώ , δε ξέρω τι χρειάζεται από μένα για να τη βοηθήσω. Προσωπικά είχα διαφορετική ιδιοσυγκρασία ,άλλες εποχές, στυλ γονιών και δεν κατανοώ τι περνάει..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σίγουρα κάτι δυσκολεύει την έφηβη κόρη σας στο να κοινωνικοποιηθεί με τα άλλα παιδιά. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν προτιμάει τη μοναχικότητα, εάν είναι πληγωμένη από τις κοινωνικές σχέσεις με βάση προηγούμενες εμπειρίες της ή αν δεν ξέρει πώς να χτίσει κοινωνικές σχέσεις. Σε αυτή την ηλικία είδατε και μόνη σας ότι οι έφηβοι/έφηβες δεν αισθάνονται ότι επιβοηθούνται από τους γονείς τους, όσο δοτικοί και δημοκρατικοί και αν είναι οι γονείς. Θα σας προτείναμε να απευθυνόσασταν σε Ψυχολόγο που αφού αξιολογούσε την κόρη σας θα σας ανέφερε το πώς σκέφτεται και ταυτόχρονα αισθάνεται η κόρη σας και τι θα πρότεινε για την επιβοήθησή της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

349. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να σας κάνω και εγώ μία ερώτηση , έχω ένα κοριτσάκι 20 μηνών της αρέσει πολύ το παιχνίδι αλλά όταν την περικυκλώνουν τα άλλα παιδάκια η την χαϊδεύουν δεν της αρέσει και αντιδρά …τα σπρώχνει για να μείνει μόνη της . ο Αδελφός της είναι 6 χρονών και αυτός όταν ήταν στην ηλικία της του άρεσε πιο πολύ να μένει μόνος του με την ησυχία του ενώ σήμερα παίζει με όλα τα παιδάκια .. Σήμερα είχαμε ένα περιστατικό την περικύκλωναν συνέχεια τα παιδάκια για να παίξουν μαζί της πράγμα που ξέρω ότι δεν της αρέσει και δεν την έπιασα πάνω μου όπως συνήθως κάνω για να μην την κάνω αντικοινωνική και την άφησα με αποτέλεσμα να σπρώξει το ένα παιδάκι και να την βάλω για τιμωρία τι πρέπει να κάνω? Σας Ευχαριστώ πολύ !!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας για τους δικούς του λόγους δεν θέλει να βρίσκεται με πολλά παιδιά. Κάποιοι από αυτούς τους λόγους μπορεί να είναι : μειωμένη κοινωνική περιέργεια, δυσκολία λειτουργίας στα πολυαισθητηριακά περιβάλλοντα που δημιουργεί μια ομάδα παιδιών (με πολλές απτικές, οπτικές, κινητικές και ακουστικές πληροφορίες), μία απουσία διάθεσης για νέες εμπειρίες, μία πιθανή κινητική αδεξιότητα κλπ. Η αντίδραση του παιδιού όταν δεν την βοηθήσατε στη δύσκολη θέση που βρέθηκε, ήταν μία από τις αναμενόμενες αντιδράσεις που μπορεί να εκδηλώσουν τα παιδιά αυτής της ηλικίας όταν αισθανθούν αβοήθητα. Η τιμωρία είναι πιθανό να αυξήσει αυτές τις συμπεριφορές παρά να τις περιορίσει. Είναι καλό να της προσφέρετε τη βοήθειά σας, όχι όμως απόλυτα άμεσα ! Επίσης θα ήταν καλό να ζητήσετε τη γνώμη του/της Παιδιάτρου που παρακολουθεί την κόρη σας αν θα έκρινε ότι υπάρχει κάποιος λόγος να αξιολογηθεί το δυναμικό του παιδιού σας από Αναπτυξιακή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

350. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας! Το ανιψάκι μου είναι 3 χρονών! Έχει δυσκολία να μιλήσει και λέει μόνο μαμά και μπαμπά. Ανησυχώ γιατί δεν μπορεί να μιλήσει. Να ενημερώσω ότι ο μπαμπάς του είναι παρά πολύ αυστηρός σε σημείο να του μιλάει πολύ άσχημα .Μήπως φταίει αυτό δηλ να φοβάται …Δεν ξέρω πολλές φορές φέρεται άσχημα το μικρό σε σημείο όταν νευριάζει να χτυπάει να τραβάει τα μαλλιά της μαμάς του και πολλά αλλά! Θα ήθελα σας παρακαλώ να μου απαντήσετε. ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το ανιψάκι σας είναι σαφές ότι είναι πίσω στην ομιλία και χρειάζεται αξιολόγηση από λογοθεραπευτή. επίσης καλό θα ήταν να διερευνηθούν και οι εκρήξεις που έχει. Θα ήταν καλό να αξιολογηθεί και από Αναπτυξιολόγο παιδίατρο άμεσα. Θα πρέπει οι γονείς να κινήσουν τις συγκεκριμένες διαδικασίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

351. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω 4 παιδιά 9-6-3-και 2 μηνών, η μεγαλύτερη κόρη μου έλεγε τουλάχιστον 2 λεξούλες μαζί και έλεγε πάνω από 15 λέξεις από 8 μηνών έκοψε την πάνα σχεδόν μόνη σε ηλικία 1,5 χρόνων θυμόταν ολόκληρα παραμύθια και τα έλεγε μαζί μου από 2 χρόνων είναι από μικρή ένα ήσυχο και εύκολο παιδί, στο Προνήπιο και στο νηπιαγωγείο ήταν η μικρή βοηθός της δασκάλας της στην πρώτη δημοτικού έμαθε ν διαβάζει και να γράφει καλύτερα από παιδιά που φοιτούσαν στην τέταρτη τάξη, είναι ένα παιδί ευγενικό που σκέφτεται τι θα πει και τι θα κάνει για να μην προσβάλει η πληγώσει κάποιον, σκάφτεται πως νιώθουν οι άλλοι και πράττει αναλόγως. Το καλοκαίρι μετά τις διακοπές του σχολείου μετακομίσαμε στην Γερμανία, συζητήσαμε με το παιδί και δέχτηκε να πάει για ακόμα μια χρονιά στην πρώτη δημοτικού για να έχει το περιθώριο να μάθει τα γερμανικά μιας και το μόνο που γνώριζε στα γερμανικά ήταν να μετράει μέχρι το 20 πέρσι τελείωσε την (γερμανική) πρώτη δημοτικού ως η ποιο άριστη μαθήτρια, φέτος η δασκάλα της με ρώτησε πόσες ώρες την ημέρα διαβάζει το παιδί και εγώ της είπα ότι τα μαθήματα τα κάνει όλα σε μισή ώρα με σαράντα λεπτά και μετά διαβάζει τα αγαπημένα της βιβλία συνολικά δεν έχω καταγράψει πόσες ώρες διαβάζει επίσης με ρώτησε πόσες ώρες μένουν στο παιδί για παιχνίδι και της είπα ότι η κόρη μου είναι ένα παιδί που διαβάζει το βιβλίο (από έξω) δηλαδή με φωνή αυτό που διαβάζει το ακούμε και εμείς και αυτό είναι το παιχνίδι της μπαίνει μέσα στις ιστορίες, κρατάει το βιβλίο διαβάζει και περιφέρεται μέσα στο δωμάτιο (παίζει και με τα αδέλφια της αλλά περισσότερο μόνη της μιας και τα μικρότερα παίζουν διαφορετικά παιχνίδια λόγο ηλικίας). Η δασκάλα με ρώτησε αν πιστεύω ότι το παιδί μου είναι ένα φυσιολογικό παιδί? Επίσης από πολύ μικρή σε έντονες στιγμές ευτυχίας έσφιγγε τα χέρια τις με δύναμη κάτι που κάνει ακόμα αλλά όχι πια πολύ συχνά μιας και ένα παιδί στο σχολείο την ρώτησε για ποιο λόγο το κάνει και εκείνη ντράπηκε, πλέων έχει βρει ένα άλλον τρόπο να εκφράζει την χαρά με το σώμα της, ακουμπάει τους δείκτες της πάνω στο μάγουλο της σφίγγοντας τις παλάμες… όλα αυτά έχουν να πουν κάτι τελικά μήπως πρέπει να πάω σε κάποιον ειδικό γιατρό μήπως το παιδί μου δεν είναι φυσιολογικό , δεν ξέρω και γι’αυτό ανησυχώ. Η απάντηση σας θα μου φανεί πολύ χρήσιμη. Σας ευχαριστώ πολύ, με εκτίμηση και σεβασμό προς το έργο σας Δ.Μ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε την κόρη σας σαν ένα παιδί που έχει θεωρία του νου (theory of mind) και μάλιστα δίνει και μεγάλη σημασία στην γνώμη των άλλων παιδιών. Από την άλλη την χαρακτηρίζετε ως πολύ έξυπνη και μαθησιακά ικανή. Η “εκκεντρικότά” της στο παιχνίδι (που στην ουσία δεν παίζει αλλά απλά θέλει πολύ να διαβάζει και πιθανά να “προσποιείται” και τη δασκάλα, θέλει πιθανά μία περαιτέρω διερεύνηση. Η ερώτηση είναι εάν παλαιότερα έπαιζε σαν παιδί, εάν είναι χαρούμενο και ανέμελο παιδί, εάν σας μιλάει για τα συναισθήματα της, εάν είναι κινητικά επιδέξια και εάν είναι ευέλικτη στη σκέψη και το συναίσθημα. Τα “φτερουγίσματα” είναι μία αυτοερεθιστική συμπεριφορά αντιμετώπισης του άγχους που από μόνη της σαν συμπεριφορά δεν σημαίνει υποχρεωτικά κάτι (όπως πχ και η ονυχοφαγία ή το πιπίλισμα δακτύλου)! Είναι βαριά η ερώτησή σας εάν το παιδί είναι “φυσιολογικό”. Από την άλλη, θα ήταν καλό να ρωτούσατε την εκπαιδευτικό του παιδιού τι ακριβώς εννοεί με την ερώτησή της. Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το παιδί σας σε κρίσιμη ηλικία άλλαξε χώρα διαβίωσης (μεγάλη αλλαγή στη ζωή της). Η ειδικότητα που μπορεί να αξιολογήσει την κόρη σας σε αυτή την ηλικία (και θα σας συστήναμε να το κάνατε αφού πρώτα δίνατε ένα αναλυτικότατο ιστορικό) είναι η Παιδοψυχιατρική. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

352. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω μια κόρη που είναι 9 χρονών. Τον Φεβρουάριο ξεκινήσαμε να κάνουμε ενέσεις adverkap για πρώιμη ήβη. Έχει πάρα πολλά νεύρα από τότε. Ξέρω ότι είναι αποτέλεσμα της ένεσης αλλά δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ γιατί είναι πολύ κουραστικό για εκείνη να ζει μέσα στην ένταση αλλά και για τους υπολοίπους δεδομένου ότι έχω άλλη μια κόρη 15 χρονών που είναι στην εφηβεία. Τι θα με συμβουλή θα μου δίνατε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως πολύ σωστά έχετε διαπιστώσει, οι συγκεκριμένες ενέσεις (σε συνδυασμό με την έντονη ορμονική αποδιοργάνωση) προκαλούν στα κορίτσια πολλά νεύρα και συχνά τα κάνει να υποφέρουν από άγχος. Θα σας ζητούσαμε να εξεταστεί το παιδί σας από Παιδοψυχολόγο για να σας αναφέρει αυτά που θα πρέπει να κάνετε για να αντιμετωπίσετε αυτές τις εκρήξεις της κόρης σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

353. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Αντιμετωπίζω εδώ και μερικές μέρες πρόβλημα όσον αφορά το παιδί μου είναι κοριτσάκι 2.5 ετών και εδώ και τρεις μέρες όταν νευριάζει για παράδειγμα όταν πάμε να την πάρουμε απ την τηλεόραση μεταξύ άλλων λέει ότι ο παππούς της είναι κακός γιατί την πειράζει στην πάνα αλλά ενώ το είχε κάνει πριν κάνα τετράμηνο αυτό καν έκτοτε αποδεδειγμένα ποτέ ξανά το θυμήθηκε τώρα. Τι μπορώ να κάνω για να το ξεπεράσει?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά συχνά επιμένουν να αναφέρονται σε συναισθηματικά φορτισμένα συμβάντα που συνέβηκαν πριν από καιρό, σαν να έχουν συμβεί ξανά και ξανά (δεν έχουν καλή τοποθέτηση στο χρόνο όπως εμείς). Από τη στιγμή που έχετε διαβεβαιωθεί ότι αυτό δεν συμβαίνει αυτή τα στιγμή, απλά θα σας ζητούσαμε να την παρηγορείτε χωρίς να δίνετε σημασία στο γεγονός που σας αναφέρει. Από την άλλη όμως, θα σας συστήναμε να σκεφτείτε –και πιθανά να συζητήσετε με ψυχολόγο Συμβουλευτικής- γιατί η κόρη σας έχει έντονα νεύρα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

354. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι 4 χρονών και ζούμε στο εξωτερικό. Μας προβληματίζει το γεγονός ότι δεν μιλάει σε πρόσωπα εκτός της οικογένειας. Σε συνηθισμένες ερωτήσεις, όπως πώς σε λένε, πώς λένε τον μικρό σου αδερφό κτλ, δεν απαντάει αλλά κρύβεται πίσω μας. Στις βιντεοκλήσεις με τη γιαγιά μπορεί να πει κάποιες φράσεις αλλά συνήθως προτιμάει να δείξει ένα καινούργιο παιχνίδι ή μια ζωγραφιά αντί να περιγράψει. Στον παιδικό σταθμό κατανοεί, συμμετέχει και επικοινωνεί εξαιρετικά όπως μας λένε με τη γλώσσα του σώματος κι εκφράσεις του προσώπου. Μας καθησύχασαν αλλά συστήνουν να δούμε έναν ειδικό στην επιλεκτική αλαλία. Θα μπορούσατε να μας προτείνετε κάποιον προκειμένου να μας καθοδηγήσει; Ευχαριστούμε εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η αλήθεια είναι ότι θα πρέπει να γίνει μία διαφοροδιάγνωση μεταξύ επιλεκτικής αλαλίας και διαταραχών στη γλωσσική ανάπτυξη. Στην ουσία οι ειδικότητες που αξιολογούν το παιδί είναι Παιδοψυχίατρος και Λογοθεραπευτής, εκτός εάν διαπιστωθούν και άλλες δυσκολίες, οπότε πιθανά να χρειαστεί και Εργοθεραπευτική αξιολόγηση. Θα σας συστήναμε να επισπεύσετε τις κινήσεις σας γιατί η ηλικία του παιδιού σας είναι κρίσιμη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως και Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

355. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ .ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΓΙΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΕΝΩ ΕΧΕΙ ΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑ ΑΠΟ ΤΑ 2,5 ΧΡΟΝΩΝ ΦΕΤΟΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΑ ΚΑΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΩΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΤΟΥΑΛΕΤΑ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ ΤΟΥ ΜΙΛΑΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΠΟΒΑΛΛΩ ΑΥΤΟ ΠΟ ΝΙΩΘΕΙ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς το παιδί σας αντιμετωπίζει μία δυσκολία στη διαχείριση του άγχους του. Είναι η μόνη περίπτωση που ένα παιδί που είχε απαλλαγεί από την πάνα, επανέρχεται σε αυτήν ή εμφανίζει μία δυσκολία γενικότερα στην εγκόπρισή του (εάν ο Παιδίατρος δεν σας αναφέρει κάποια πιθανή οργανική δυσκολία). Η βασική ερώτηση είναι πώς τελικά εγκοπρίζεται το παιδί σας ; Του βάζετε πάνα ; Θα ήταν καλό να το συζητήσετε με ψυχολόγο συμβουλευτικής, δίνοντας αρχικά ένα πλήρες ιστορικό του ποιες αλλαγές στο σπίτι ή στο Σχολείο μπορεί να έχουν οδηγήσει σε αυτή τη συμπεριφορά. Αρχικά σας συστήνουμε ψυχραιμία και να μην κατακρίνετε το παιδί σας για αυτή την ανάγκη του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

356. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας!! Θέλω μια βοήθεια για ένα κοριτσάκι που παρακολουθώ με αυτισμό. Χρειάζεται συχνά αισθητηριακή εισροή για να διατηρήσει ένα λειτουργικό επίπεδο διέγερσης. Από όταν ανοίξαμε μετά την καραντίνα γύρισε πολύ καλά. αρκετά ανεβασμένη. πολύ λειτουργική και μεις πολύ χαρούμενοι με αυτό. Αυτή τη εβδομάδα ήρθε στο κέντρο με πολύ πολύ μεγάλη αραίωση στο επάνω τριχωτό της κεφαλης της. και η μαμά, μας είπε πως βγάζει τα μαλλιά της μόνη της τρίχα τρίχα. Έχει κάνει ζημιά στο κεφάλι της και δεν ξέρω αν μπορώ να συνδυάσω αυτή της τη λειτουργικότητα και το καλό επίπεδο διέγερσης με αυτή της τη δραστηριότητα. βγάζω δηλαδή τα μαλλιά μου (ένα τόσο έντονο ερέθισμα) ρυθμίζομαι και ανταποκρίνομαι καλά στο περιβάλλον. Να της δώσω βούρτσα Willbarger ή υπάρχει κάτι άλλο που μπορώ να κάνω; Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ! Με εκτίμηση. Ε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί εμφανίζει τριχοτιλλομανία (μία μορφή αυτοερεθισμού και προσπάθειας αυτορρύθμισης με πολύ χαμηλό επιτελικά τρόπο. Αρχικά πρέπει να διερευνηθεί τι είναι αυτό που την πυροδοτεί και το κάνει αυτό. Αλλά από την άλλη, πρέπει να αξιολογηθεί από Παιδοψυχίατρο γιατί όντως η τριχοτιλλομανία μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε δερματικές καταστροφές. Είναι καλό να μην πάρει την ευθύνη ένας Εργοθεραπευτής εάν προηγουμένως δεν έχει τη γνώμη παιδοψυχίατρου. Θεωρείται μία μη επιθυμητή επιβάρυνση –ή παλινδρόμηση-στην εξέλιξη ενός παιδιού με αυτισμό και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα ! Μετά όμως από τη γνώμη Παιδοψυχίατρου. Μπορείτε να διαβάσετε και το άρθρο : https://www.onmed.gr/ygeia/story/301157/trichotullomania-otan-o-egkefalos-ta-vazei-me-ta-malliaΒρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

357. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας.. Έχω ένα γιο 19μηνων όταν τον μαλώνει ο μπαμπάς ή ο παππούς κλαίει και πιάνει την πάνα του κ λέει ότι κάνει κακά. δεν κάνει αλλά μάλλον κάνει τάισα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία συμπεριφορά που εντοπίζεται σε αρκετά παιδιά ! Η σημασία που πρέπει να δώσετε είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζετε αυτή τη συμπεριφορά και η σημασία που της δίνετε. Επίσης να διερευνήσετε και τους λόγους που σας οδηγούν να μαλώνετε τον γιο σας. Και αυτό γιατί είναι μάλλον ευαίσθητος στη κριτική. Θα σας συμβουλεύαμε να απευθυνόσασταν σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

358. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω μια κόρη 14Χρόνων από μικρή έδειχνε σημάδια χαμηλής αυτοπεποίθησης . Δεν είχε πολλές φίλες μόνο μια που συχνά έβλεπα ότι πάντα της επέβαλε την γνώμη της. Προσπάθησα να της δώσω να καταλάβει ότι πρέπει να κάνει αυτό που ευχαριστεί την ίδια και όχι ότι θέλουν οι άλλοι. Μάλλον οι προσπάθειες μου έπεσαν στο κενό. Έχει Τώρα μια φίλη που Γενικά έχει μια συμπεριφορά που εμένα με ενοχλεί απίστευτα. Γενικά της μιλάει απότομα και η κόρη μου κάθε φορά απολογείται. Αν αλλάξουν τα σχέδια τους για κάτι έκτακτο Η φίλη της μιλάει εκνευρισμένη και η δική μου αισθάνεται τύψεις. Δεν θέλω να επέμβω όμως με ενοχλεί όλο αυτό. Ξέρω ότι το να της απαγορεύσω να την κάνει παρέα είναι λάθος θέλω από μόνη της να καταλάβει για να μπορεί στο μέλλον να αντιμετωπίσει κάτι ανάλογο. Πως μπορώ να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση την στιγμή που όταν πάω να της πω κάτι αρχίζει καυγάς . Ευχαριστώ !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι αλήθεια ότι είναι για τον γονέα δύσκολο να χειριστεί ζητήματα αυτοπεποίθησης του παιδιού του. Συχνά παρατηρούμε βέβαια, ότι τα παιδιά μας έχουν δικά μας στοιχεία στον χαρακτήρα τους που εμάς μας δυσκόλεψαν στην ζωή μας κι αυτό μας προκαλεί σύγχυση και στενοχώρια. Όπως και να έχει θα ήταν καλό να προσπαθήσετε να αποφεύγετε την κριτική και καλώς αναφέρετε ότι δεν είναι σωστό να της απαγορεύσετε την παρέα με αυτή την φίλη γιατί πρέπει και η ίδια να δοκιμάσει και να βρει τα όριά της στις σχέσεις με τους άλλους. Όσο νιώθει ότι ανησυχείτε, διαφωνείτε και δεν την εμπιστεύεστε τόσο πιο δύσκολο θα είναι να σας μιλήσει για τον όποιο προβληματισμό της. Αποφύγετε την κριτική και ενισχύστε την κριτική της ικανότητα και την ικανότητα να αποκωδικοποιεί τις ανθρώπινες σχέσεις μέσω συζητήσεων. Επίσης καλό είναι να της δείξετε εμπιστοσύνη και με ήρεμο τρόπο κι όχι επικριτικά να την ρωτάτε αν περνάει όμορφα κι αν νιώθει ότι η σχέση της με την φίλη της είναι ισότιμη και την σημαντικότητα στης ισοτιμίας στις σχέσεις. Προσπαθήστε γενικότερα να μην της μεταφέρετε την ανησυχία σας για την αυτοπεποίθησή της και για τις σχέσεις της. Εξηγήστε της ότι όσο εκείνη νιώθει χαρούμενη και ασφαλής με τις σχέσεις της εσείς είστε εκεί και την εμπιστεύεστε κι ότι θα είστε εκεί ακόμα κι αν διαφωνείτε μαζί της ή με τις επιλογές της. Με άλλα λόγια δείξτε της εμπιστοσύνη και κατανόηση και την σιγουριά ότι θα είστε πάντα εκεί. Θα χρειαστεί χρόνος ώστε να κατανοήσει την αλλαγή στην στάση σας. Αν πάλι ανησυχείτε γενικώς για την αυτοπεποίθηση της κόρης σας θα ήταν καλό να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό για πιο εξατομικευμένες οδηγίες και κατευθύνσεις. Ευχόμαστε όλα να πάνε καλά! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

359. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας το παιδί μου 12ετων έχει από ΚΕΔΔΥ χαρτί να δίνει προφορικά .έχει διάγνωση μαθησιακές δυσκολίες δυσλεξια.εχουμε πάει παίδων και στα δυο. ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ μας έβγαλαν αυτή την διάγνωση. ΑΓΛΑΙΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ μας είχαν πει Asperger. τρελαθήκαμε. κάποιες φορές τον έχω παρατηρήσει όταν είναι μόνος του το κάνει και όταν νομίζει ότι δεν τον βλέπω. κάποια κίνηση συγκεκριμένη με τα χέρια του και κάπως σαν να τα κτυπάει δεν μπορώ να σας το εξηγήσω. σαν να χαίρεται το κάνει μου έχει πει όταν χαίρεται η σκάφτεται κάτι χαρούμενο. ντρέπεται και το σταματά αν τον δω. γιατί το κάνει αυτό? ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα ξεκινήσουμε από το τέλος (την ερώτησή σας δηλαδή γιατί κάνει αυτό το “μανιερισμό”). Το κάνει γιατί αυτό τον αποφορτίζει από το άγχος. Το εμφανίζουν συχνά άνθρωποι που δεν αισθάνονται καλά με το σώμα τους, ή άτομα που πρέπει να χρησιμοποιήσουν πολύ το σώμα τους για να ηρεμήσουν. Από μόνη της αυτή η συμπεριφορά δεν μπορεί να παραπέμψει σε διάγνωση συνδρόμου Asperger, αλλά και τα παιδιά με αυτή τη διάγνωση συχνά το εμφανίζουν. Στο αρχικό σκέλος των ερωτήσεών σας, και οι 2 διαγνώσεις μπορούν να συνυπάρχουν. Ανάλογα με τον προσανατολισμό της εξέτασης του κάθε αξιολογητής (εάν η προσέγγιση είναι μαθησιοκεντρική εμφανίζονται οι μαθησιακές δυσκολίες, εάν είναι πιο γνωσιακή – συμπεριφορική μπορούν να εμφανιστούν οι δυσκολίες στο μηχανισμό σκέψης και λειτουργικότητας των παιδιών –εφήβων με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Εάν συμβαίνει το πρώτο, χρειάζεται ειδική μαθησιακή επιβοήθηση, ενώ εάν συμβαίνει το δεύτερο εξειδικευμένη ψυχοπαιδαγωγική και πιθανά Εργοθεραπευτική παρέμβαση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

360. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω μια κόρη που είναι 4.5 χρονών στο παιδικό σταθμό που πάει δεν πλησιάζει παιδιά για να παίξει και ούτε παίρνει συμμετοχή σε ομαδικά παιχνίδια και πάει δυο χρόνια εκεί…και έκτος από αυτό αντιμαλάει άσχημα σε έμενα και στον πατέρα της;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η κόρη σας είναι αρκετά μεγάλη πια για να δυσκολεύεται τόσο πολύ να κοινωνικοποιηθεί. Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να συμβαίνει αυτό είναι πιθανά πολλοί: Ενδεικτικά σας αναφέρουμε κάποιες από αυτές: μειωμένη κοινωνική περιέργεια, δυσκολία στην κοινωνική επικοινωνιακότητα, δυσκολία λειτουργίας στα πολυαισθητηριακά περιβάλλοντα που δημιουργεί μια ομάδα παιδιών, μία πιθανή κινητική αδεξιότητα κλπ. Ταυτοχρόνως από την άλλη, θεωρούμε πολύ επικίνδυνη αυτή τη μεγάλη αντίθεση μεταξύ της κοινωνικής συστολής στο Σχολείο και της κοινωνικής αποθράσυνσης απέναντι στους γονείς της (εσάς). Θα σας προτρέπαμε το συζητούσατε με τη Νηπιαγωγό της κόρης σας και να λαμβάνατε την άποψή της τι θα έκρινε σκόπιμο για να βοηθηθεί μικρή. Η δική μας άποψη είναι να γινόταν μία Παιδοψυχιατρική (πιθανά και Εργοθεραπευτική) αξιολόγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
: Καλημέρα σας και θερμά συγχαρητήρια για το έργο σας ! έχουμε ακούσει ότι είστε καταπληκτικό Κέντρο, αλλά και αυτό που κάνετε με το να απαντάτε σε ερωτήσεις γονιών είναι εξαιρετικό ! Θέλω να σας μιλήσω και για το δικό μου παιδί. Είναι 7 χρονών και όταν διαβάζει διασπάται συνέχεια η προσοχή του. Αισθάνεται λες και κάνει αγγαρεία και χάνει την υπομονή του. Κατά τα άλλα, είναι ανεξάρτητο παιδί, του αρέσει να βοηθάει τον μπαμπά του σε “μερεμέτια” του σπιτιού, του αρέσουν να παίζει επιτραπέζια παιχνίδια μαζί μας ή με την μεγαλύτερη κατά ένα χρόνο αδελφή του και –όταν δεν έχει διάβασμα- είναι ένα χαρούμενο και πολύ εύχαρο παιδί. Η δασκάλα στοπ Σχολείο λέει ότι δυσκολεύεται με τα μαθήματα και είναι πίσω στη Σχολική ύλη, παρότι κοινωνικά είναι πολύ καλός. Τι με συμβουλεύετε να κάνω σας παρακαλώ για να το βοηθήσω να είναι συγκεντρωμένο στα μαθήματα; Και πάλι συγχαρητήρια και θα αναμένω την απάντησή σας. Με τιμή Γ.Κ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας και σας ευχαριστούμε για τα πολύ κολακευτικά σας σχόλια. Το θέμα της συγκέντρωσης προσοχής είναι ένα τεράστιο θέμα. Συνήθως τα “απρόσεχτα” παιδιά δυσκολεύονται και σε τομείς λειτουργικής ανεξαρτησίας και σε θέματα παιχνιδιών που απαιτούν επιτελικές λειτουργίες (όπως πχ τα επιτραπέζια παιχνίδια). Για να μιλήσουμε για διάσπαση προσοχής λοιπόν, θα πρέπει να αποκλείσουμε κάποιες πιθανότητες δυσκολιών στην αισθητηριακή επεξεργασία ή τη μαθησιακή επίδοση. Θα σας συστήναμε να γινόταν αρχικά μία Εργοθεραπευτική και Ειδική Μαθησιακή αξιολόγηση για να αποκλειστούν παράγοντες που πιθανά δυσκολεύουν το παιδί σε μορφή “μαθησιακής δυσκολίας” (κάτι που υπαινίσσεται η εκπαιδευτικός). Θα σας προτείναμε να επιταχύνετε τις κινήσεις σας για αυτές τις αξιολογήσεις που σας αναγράφουμε, γιατί η ηλικία του είναι κρισιμότατη να ανοίξει το χάσμα επίδοσης σε σχέση με τους συμμαθητές του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

361. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Θέλω να σας κάνω και εγώ μία ερώτηση: έχω ένα παιδάκι 21 μηνών. Είναι αρκετά κλειστό παιδί και αυτό που με ανησυχεί είναι ότι μόνο που το ενδιαφέρει είναι να παίζει είτε με το κινητό μας είτε με το τάμπλετ μας. Πώς να το ξεκολλήσουμε από αυτή την εμμονή του; Επίσης να σας πω ότι ακόμα δεν μιλάει, αλλά από το τάμπλετ έχει μάθει όλους τους αριθμούς στα αγγλικά μέχρι το 10.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα μωρά στην ηλικία των 18-24 μηνών, έχουν μία πολύ μεγάλη ανάγκη να εξερευνούν τον κόσμο, επιθυμούν πληθώρα παιχνιδιών και παιχνίδια με το γονέα και ταυτόχρονα έχει αναπτύξει ένα κοινωνικό λεξιλόγιο (η αρίθμηση και μάλιστα σε άλλη από τη μητρική γλώσσα δεν έχει επικοινωνιακή χροιά). Θα πρέπει να σας πούμε ότι η εικόνα του παιδιού είναι ανησυχητική ως προς την αναπτυξιακή του εξέλιξη. Θα σας ζητούσαμε να κλείνατε -το συντομότερο δυνατόν- ραντεβού με Αναπτυξιακή Παιδίατρο (προφανώς θα χρειαστεί κάποια επιβοήθηση πρώιμης παρέμβασης), αφού πρώτα συζητήσετε εκτενέστερα το θέμα που σας απασχολεί με την Παιδίατρο του μωρού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος Δ/ντής Προσέγγισης

362. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας και θερμά συγχαρητήρια για το έργο σας ! Ο γιός μας είναι 8 ετών και έχει σοβαρή μαθησιακή δυσκολία στην ανάγνωση και την κατανόηση κειμένου. Αξιολογήθηκε από Ειδικό Παιδαγωγό και μας είπε ότι είναι καλό να αξιολογηθεί από Λογοθεραπευτή, γιατί υποψιάζεται γλωσσική δυσκολία. Θα θέλαμε τη γνώμη σας για το τι είναι αυτή η γλωσσική δυσκολία. Η δασκάλα στο Σχολείο μας λέει ότι έχει φτωχό λεξιλόγιο όταν προσπαθεί να πει το μάθημα, είναι συχνά αφηρημένος και στον κόσμο του και κοιτάζει τους άλλους δίπλα του όταν ζητάει κάτι (σα να μη καταλαβαίνει). Αναμένω τη βοήθειά σας και την απάντησή σας. Με τιμή Α.Γ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με ότι μας αναφέρετε είναι πιθανή η υπάρξει γλωσσικής δυσκολίας λόγω της κακής κατανόησης και σημασιολογίας. Θα ήταν καλό το παιδί να αξιολογηθεί από λογοθεραπευτή το συντομότερο δυνατό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Λογοθεραπευτής MSc Κέντρο Προσέγγιση

363. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και από εμένα ! Ο γιός μας είναι 4,5 ετών και εδώ και 6 μήνες κολλάει πολύ η ομιλία του όταν μιλάει. Ο παιδίατρος μας είπε ότι αυτό είναι τραυλισμός και θέλει ψυχολογική υποστήριξη γιατί έχει άγχος. Άλλοι όμως μας λένε ότι πρέπει να το δει Λογοθεραπευτής. Μένουμε στο Κιλκίς και θέλουμε να βοηθήσουμε το παιδί μας κάνοντας αξιολόγηση στη Θεσσαλονίκη. Σε τι ειδικότητα όμως να απευθυνθούμε ; Ψυχολόγο ή Λογοθεραπευτή ή Εργοθεραπευτική; Η Νηπιαγωγός (πάει προνήπια) μας λέει ότι στο Σχολείο είναι μεγάλη η δυσκολία του να μιλήσει με τους συμμαθητές του (κολλάει συνέχεια) και το αποφεύγει. Θα εκτιμούσα πολύ την απάντησή σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η αναπτυξιακή δυσροή με έναρξη στην παιδική ηλικία (Τραυλισμός) πυροδοτείται συνηθέστερα μεταξύ 2-5 ετών και είναι γενετικής ή νευροβιολογικής αιτιολογίας. Στην πορεία της ανάπτυξης των παιδιών ενδέχεται να περιπλακεί συναισθηματικά και να επιδεινώσει την βαρύτητα της διαταραγμένης ροής ομιλίας με πιθανότητα εξέλιξης σε διαταραχή κοινωνικής χρήσης του λόγου. Η τάση δυσροής ομιλίας του παιδιού έχει υπερκεράσει το χρονικό όριο των έξι μηνών από την πυροδότηση και θα ήταν συνετό να διεξαχθεί μία εκ του σύνεγγυς αξιολόγηση λόγου ομιλίας και επικοινωνίας του παιδιού ως επακόλουθο της λήψης πλήρους αναπτυξιακού και οικογενειακού ιστορικού από του γονείς του. Χρειάζεστε την συμβολή εξειδικευμένου Λογοθεραπευτή σε διαταραχές ροής ομιλίας. Σας ευχόμαστε να παραμείνετε ασφαλής στην τρέχουσα περίοδο και να βοηθηθεί το παιδί σας κατάλληλα όταν αυτό επιτραπεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Μαρτίνης Ιωάννης, Λογοθεραπευτής MSc του Κέντρου μας

364. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω αναλάβει να βοηθώ ένα παιδάκι από την γέννηση του μέχρι σήμερα που είναι 2,5 ετών καθώς δεν έχει πατέρα και η μητέρα του είναι άγαμη, πολύ νέα και με ψυχολογικά προβλήματα. Ως εκ τούτου το παιδί μεγαλώνει με την προγιαγιά του που είναι 80 ετών. Εγώ πήγαινα καθημερινά και το είχα μαζί μου όλα τα ΣΚ για να του παίζω και να του παρέχω ότι δεν μπορεί ένας ηλικιωμένος. Το κακό είναι ότι ο ιός μας βρήκε απροετοίμαστους και πλέον δεν μπορώ να το επισκέπτομαι καθώς θα θέσω σε κίνδυνο την υγεία τους αφού δεν έχουν καμία επαφή με τον έξω κόσμο και είναι καλά μέχρι στιγμής. Το πρόβλημα μου είναι πως θα βιώνει αυτή την απουσία καθώς όταν μιλάμε στο τηλέφωνο μου λέει συνέχεια να πάω σπίτι του η να πάω να το πάρω και να το φέρω στο δικό μου όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Όμως εγώ εργάζομαι κανονικά και κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Τι μπορώ να κάνω αφού δεν είναι σε θέση να καταλάβει για ποιον λόγο επιβάλλεται η απουσία μου?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα πρέπει να εξηγηθεί στο παιδί τι είναι ο κορωνοϊός και γιατί οι άνθρωποι θα πρέπει να μένουν σπίτι τους αυτή την εποχή και να μην συναντιούνται για λίγες μέρες. Στο site μας μπορείτε να βρείτε πολλούς τρόπους να εξηγήσουμε στο παιδί τον κορωνοϊό. Επίσης με ψυχραιμία να του εξηγήσετε ότι το σπίτι του είναι στη προγιαγιά, οπότε δεν μπορεί να έρθει στο δικό σας σπίτι. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από τη δική σας ψυχραιμία και την ψυχραιμία της προγιαγιάς. Δυστυχώς είναι δύσκολη η οικογενειακή κατάσταση στην οποία ζει, αλλά είναι το μόνο που μπορείτε να κάνετε. Χρειάζεται όμως να είστε σε τηλε-επικοινωνία με το παιδί (με οποιοδήποτε τεχνολογικό μέσο έχουν στο σπίτι). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

365. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας , θα ήθελα να σας πω και εγώ το δικό μου πρόβλημα . Είμαι σε μια σχέση εδώ και 2 χρόνια. Δεν έχω παντρευτεί ακόμη μαζί του αλλά συζούμε μαζί . Έχουμε μιλήσει για τον μέλλον της σχέση μας , αλλά το αγόρι μου είναι εγωιστής και μου δημιουργεί ανασφάλειες πολλές , τον αγαπώ πολύ όμως .,μου ανέφερε κάτι που με πείραξε πολύ. Τον ρώτησα όταν θα κάνουμε μωράκι αν Θα είναι ευτυχισμένος Και μου απάντησε: ναι Του λέω θα το αγαπάς; Και λέει :ναι Του λέω το ίδιο όπως αγαπάς κι μένα; Και μου απάντησε ποιο πολύ από σένα. Και του λέω δεν θα με αγαπάς το ίδιο και μου απάντησε με ξινό πρόσωπο όχι. Δεν μου άρεσε η έκφραση του . Με στεναχώρησε πολύ μου δημιούργησε τύψεις .. δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ζήσω μαζί του μια ζωή . Εγώ του είπα ότι θα τον αγαπώ το ίδιο γιατί διπλασιάζεται η αγάπη μαζί με το μωρό . Μπορείτε να μου δώσετε μια λύση; Είναι σωστό έτσι όπως μου μίλησε ; Τι να κάνω;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η δυσκολία που μας περιγράφετε αφορά κυρίως σε ζητήματα επικοινωνίας που έχετε με τον σύντροφό σας. Θα ήταν καλό να μιλήσετε μαζί του για την σχέση σας και το πώς μπορείτε να επικοινωνείτε καλύτερα και πιο ουσιαστικά. Δεν έχουμε αρκετές πληροφορίες ώστε να μπορέσουμε να σας βοηθήσουμε παραπάνω, παρόλα αυτά συχνά οι σύντροφοι έχουν διαφορετικές προσδοκίες για το πώς θέλουν να είναι το μέλλον τους. Θα σας προτείναμε λοιπόν να αποσαφηνίζετε μεταξύ σας τι νοηματοδοτεί η κάθε συζήτηση. Μιλήστε κι επικοινωνήστε πιο ουσιαστικά κι ολοκληρωμένα!!! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

366. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα! Έχω ένα γιο που γίνεται 4 χρονών το Καλοκαίρι. Ζούμε μόνιμα στο εξωτερικό κ είναι τρίγλωσσος. Τα ελληνικά τα μιλάει πολύ καλά με ωραίο λεξιλόγιο, κ τις άλλες 2 γλώσσες ικανοποιητικά. Είναι όμως ένα δύσκολο παιδί. Δεν υπακούει σε τίποτα, όλα τα κάνει με το ζόρι κ με άρνηση. Επίσης αυτό που με προβληματίζει είναι η άρνησή του για μάθηση. Όταν του αναφέρω να κάτσουμε να μάθουμε για παράδειγμα τους αριθμούς, αρνείται. Όταν τελικά πείθεται, μπορεί να πει μέχρι το 2 αλλά μετά κολλάει. Όσες φορές κ να του πω ότι μετά είναι το 3, το ξεχνάει μετά από 1 δευτερόλεπτο. Επομένως μένει στάσιμος μαθησιακά. Αρνείται να μάθει να κάνει γραμμούλες κτλ. Επίσης, κάνει σαν να πετάει με τα χέρια του, σαν να εκτονώνει την ενέργειά του. Είναι κατά τα άλλα απίστευτα κοινωνικός κ θυμάται μάρκες αυτοκινήτων κ όλες τις ιστορίες που του λέμε. Τώρα τελευταία άρχισε να κάνει κ μια γκριμάτσα με το πρόσωπό του κ να κουνάει το χέρι του σαν να κοροϊδεύει. Του λέω να σταματήσει αλλά δεν το κάνει. Ανησυχώ για αυτές τις συμπεριφορές. Βλέπετε κάτι ανησυχητικό; Ευχαριστώ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε συμπεριφορές του παιδιού σας που παραπέμπουν σε 3 διαφορετικές περιοχές : (1) ο μαθησιακός τομέας που δείχνει ότι κάτι επηρεάζει το παιδί και (2) δυσκολίες στη συνεργασία του με εσάς –πιθανά γιατί πιστεύει ότι δεν έχει να κερδίσει κάτι με αυτό- και (3) κάποιες κινητικές συμπεριφορές που είναι είτε αυτοερεθισμοί είτε κάποιο πιθανό τικ. Είναι πολύ καλό το ότι αναφέρετε ότι είναι πολύ κοινωνικό παιδί. Αρχικά αυτούς τους προβληματισμούς είναι καλό να τους συζητήσετε και με τη νηπιαγωγό του παιδιού για να δείτε ποια είναι και η δική της άποψη. Θα σας προτείναμε όμως να γινόταν μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακή/ο Παιδίατρο. Επίσης όμως θα θέλαμε να δείτε και τη δική σας συμπεριφορά : Τι είναι αυτό στη συμπεριφορά σας που κάνει το παιδί να μην επιθυμεί να υπακούσει σε οτιδήποτε του ζητάτε; Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

367. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, θα ήθελα να αναφερθώ στο δικό μου θέμα λέγοντας ότι έχω ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι δίδυμα 4 χρόνων κ κάτι πηγαίνουν Προνήπιο σε παιδικό σταθμό εδώ κ ενάμιση χρόνο. Το πρόβλημα που εντοπίζω με τον γιο μου είναι ότι βλέπω τελευταία να έχει μια τάση εμμονής με την έννοια του κολλήματος με κάτι πχ με ένα συγκεκριμένο τραγούδι ή βιντεάκι ή Παιχνίδι κ μπορεί είτε να το βάζει συνέχεια να το ακούει να το βλέπει η να το παίρνει συνέχεια μαζί του. Αυτό διαρκεί λίγο διάστημα μέχρι να έρθει το επόμενο “κόλλημα”. Βλέπω κ μια μικρή υπερκινητικότητα κ επίσης δυσκολία συγκέντρωσης σε κάτι πχ στο φαγητό του. Είναι πολύ εκφραστικός συναισθηματικά κ αρκετά δοτικός. Πείτε πως μπορώ να το αντιμετωπίσω. Με συμβουλεύεται να δούμε Αναπτυξιολόγο ή παιδοψυχίατρο;;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολλά παιδιά σε αυτή την ηλικία, εμφανίζουν υπερ-επικεντρώσεις και υπερ-ενθουσιασμό για κάποια πράγματα, τα οποία συνήθως διαρκούν για λίγο διάστημα, “γεμίζουν” με αυτά τα παιδιά και τα αντικαθιστούν με άλλα. Σε αυτό παίζει ρόλο και η διδυμία (εμφανίζουν διαφορετικές συμπεριφορές από το δίδυμο αδελφάκι). Από μόνο του λοιπόν αυτό δεν μπορεί να οριστεί ως πρόβλημα, εκτός εάν κάτι δεν αρέσει στη Νηπιαγωγό σε σχέση με τις συμπεριφορές του παιδιού. Εάν όμως εντοπίζετε διάσπαση προσοχής ή υπερκινητική συμπεριφορά στο παιδί, τότε θα ήταν καλό να αξιολογηθεί από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο ή από Εργοθεραπευτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

368. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. 22 μηνών πήγαμε τον γιο μου σε λογοθεραπευτή γιατί δεν μιλούσε κ ήταν αρκετά ζωηρός. Η διάγνωση του λογοθεραπευτή ήταν ότι το παιδί ανήκει στο φάσμα του αυτισμού (έλλειψη κοινωνικοποίησης). 25 μηνών μέσα σε 2-3 μέρες γίνεται έκρηξη λεξιλογίου. 2,5 ετών σήμερα, έχει τεράστιο λεξιλόγιο, αλλά μιλεί στο γ ενικό κ κάνει κ κάποιες ηχολαλίες, είναι υπερκινητικός κ δύσκολος κ με το φαγητό. Έχει εμμονή με τους αριθμούς, τα γράμματα κ τα σχήματα. Ξέρει να μετράει έως το 100 (ελληνικά αγγλικά), ξέρει την αβ ελληνικά-αγγλικά, “διαβάζει” 10-15 λέξεις, έχει φωτογραφική μνήμη (αυτά χωρίς πίεση από πλευράς μας). Θα βοηθούσε μια επίσκεψη σε έναν Αναπτυξιολόγο μιας κ όλοι γύρω μας βλέπουν ένα πολύ έξυπνο παιδί, αλλά ο λογοθεραπευτής αποδίδει στον αυτισμό αυτού του είδους την ευφυΐα? Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατ αρχάς πρέπει να σας αναφέρουμε ότι ο συνάδελφος πιθανά να σας μίλησε για κάποιες ύποπτες για αυτισμό συμπεριφορές. Το αναφέρουμε γιατί η διάγνωση γίνεται μόνον και αποκλειστικά από ιατρικές ειδικότητες (Παιδοψυχίατρος ή Αναπτυξιακός Παιδίατρος ή Παιδονευρολόγος). Είναι πολύ καλό που εμφανίστηκε αυτή η “έκρηξη λεξιλογίου” αλλά παραμένουν κάποιες συμπεριφορές που από τη μία μεν παραπέμπουν σε ένα έξυπνο παιδί, αλλά από την άλλη οι δυσκολίες στο φαγητό, οι μορφο-συντακτικές δυσκολίες στην ομιλία, η υπερκινητικότητα και άλλες συμπεριφορές (όπως η πρώιμη αναγνωστική του ικανότητα – υπερλεξία, το έμμονοι ενδιαφέρον για αριθμούς και σχήματα αντί για πιο συμβατό στην ηλικία του παιχνίδι και η φωτογραφική του μνήμη) χρήζουν περαιτέρω άμεσης διερευνήσεως και διαφοροδιάγνωσης μεταξύ αυτισμού και ευφυΐας (ούτως ή άλλως το ένα δεν αποκλείει το άλλο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

369. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, η κόρη μου είναι 9.5 χρόνων και μόλις μου εμπιστεύτηκε πως εδώ και κάποιο καιρό, όταν πηγαίνει τουαλέτα, βάζει το δάχτυλο της στον πρωκτό της και τραβάει έξω τα κόπρανα της. Έχω ανησυχήσει πολύ, ήμαστε μια ήρεμη οικογένεια 4 μελής, γιατί συμβαίνει αυτό; την ρώτησα ήρεμα αν βρίσκει κάποια ευχαρίστηση πιάνοντας τα κόπρανα της αλλά μου απάντησε πως όχι απλά το κάνω και δεν ξέρω γιατί… σας παρακαλώ, η βοήθεια σας μου είναι πολύτιμη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Για να απαντηθεί το ερώτημά σας χρειάζεται να έχουμε πιο πολλές πληροφορίες αλλά θα προσπαθήσουμε να σας δώσουμε κάποιες κατευθύνσεις: 1. Μήπως η κόρη σας έχει ή είχε συμπτώματα δυσκοιλιότητας; Μήπως έχει στην περιοχή του πρωκτού σωματική ενόχληση; Αν ναι είναι καλό να μιλήσετε με τον παιδίατρό σας και εν συνεχεία με γαστρεντερολόγο. Συχνά τέτοιες συμπεριφορές συνδέονται με δυσκοιλιότητα. 2. Μήπως στο παρελθόν είχατε δει ή βλέπετε τώρα λερωμένο από κόπρανα το εσώρουχο της κόρης σας κυρίως κατά την διάρκεια της ημέρας; Συχνά τέτοιες συμπεριφορές συνδέονται με μια δυσκολία η οποία ονομάζεται εγκόπριση. 3. Μήπως η κόρη σας είχε ή έχει μια έντονη ενασχόληση με τα γεννητικά της όργανα; Συχνά τέτοιες συμπεριφορές συνδέονται με την φυσική περιέργεια που έχουν τα παιδιά για το σώμα τους. 4. Μήπως έχετε παρατηρήσει αλλαγές στην συναισθηματική διάθεση ή την συμπεριφορά του παιδιού; Συχνά τέτοιες συμπεριφορές συνδέονται με συναισθηματικές αλλαγές όπως δυσκολία διαχείρισης του άγχους ή καταναγκαστικές συμπεριφορές. Προσπαθήσαμε να σας δώσουμε κάποιες κατευθύνσεις. Δεν είναι εύκολο να αποσαφηνιστεί η συμπεριφορά αυτή του παιδιού αν δεν έχουμε μια πλήρη εικόνα. Καλό θα ήταν να μιλήσετε με κάποιον ειδικό ώστε να μπορέσει να γίνει μια πλήρης αξιολόγηση. Προς το παρόν προσπαθείστε να μείνετε ψύχραιμη και να μιλήσετε στην κόρη σας για αυτό χωρίς να είστε συναισθηματικά φορτισμένη. Η ηρεμία βοηθά ώστε η κόρη σας να μην νιώσει ντροπή αλλά και για να μπορεί να μιλήσει πιο ανοικτά για αυτήν την συμπεριφορά. Πάνω απ’ όλα παραμείνετε ψύχραιμη και μην μιλάτε στην κόρη σας συνέχεια για αυτό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

370. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα….να κάνω και εγώ μια ερώτηση. Έχω ένα αγοράκι 23μηνων για να κοιμηθεί του λέμε συνέχεια θα έρθει ο γέρος να σε πάρει ξάπλα κάτω η αν πάει στα δωμάτια η κάπου αλλού του λέμε είναι ο γέρος μέσα και δεν πάει …Μπορεί να του δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα στο μικρό μα που του το λέμε Συνέχεια

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η απάντηση είναι πολύ σύντομη και ξεκάθαρη: “ναι”. Το παιδί είναι πολύ μικρό και σχηματίζει μία φοβία και μία εξαρτημένη αντίδραση σε αυτό το “ξωτικό” που περιγράφετε ως “γέρος” που είναι πολύ επικίνδυνο να το στιγματίσει. Θα σας προτείναμε να μπαίνατε περισσότερο σε ένα γονεϊκό ρόλο που σημαίνει ότι κάποια πράγματα γίνονται επειδή το ζήτησε ο γονέας και όχι γιατί υπάρχει κάποιος τρίτος (στην προκείμενη ο “γέρος”) που -ας διακινδυνεύσουμε τη λέξη- “διαφεντεύει” το σπίτι και εσείς δεν μπορείτε καν να τον διώξετε. Θα σας ζητούσαμε να σταματήσετε αυτό τον εκφοβισμό στο παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

371. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, και συγχαρητήρια για το έργο σας. Θα ήθελα τη γνώμη σας. Έχω ένα αγοράκι 2,5 ετών, είναι έξυπνος, δραστήριος και υπάκουος σαν παιδί. Δεν πηγαίνει ακόμη παιδικό σταθμό και φοράει πιπίλα κυρίως στον ύπνο. Έχει κάποια διαταραχή στην άρθρωση των λέξεων. Προσπαθεί και λέει αρκετές λέξεις και κάνει μικρές προτάσεις αλλά στις λέξεις που λέει (πέρα από τις κλασσικές μπαμπά, μαμά κλπ) λέει μόνο την τελευταία συλλαβή της λέξης ή το πολύ να πει 2 συλλαβές (π.χ. αντί μπάλα -άλα). Γενικώς κόβει τις λέξεις και όποτε προσπαθώ και του συλλαβίζω τις λέξεις σωστά αυτός τις επαναλαμβάνει λάθος και εκνευρίζεται σαν να μην θέλει να πει το σωστό. Πρέπει να δούμε κάποιον ειδικό σε αυτήν την ηλικία ή να περιμένω να μεγαλώσει λίγο ακόμα , προσπαθώντας να του εμπλουτίζω την καθημερινότητα με συζητήσεις και βιβλία? Να σημειώσω ότι μου έχουν πει ότι ο μπαμπάς του άργησε πολύ να μιλήσει σωστά σαν παιδί.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σύμφωνα με αυτά που μας λέτε το παιδί έχει κάποια καθυστέρηση στην ομιλία του. Δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την αιτιολογία αυτής της καθυστέρησης. Μπορεί να είναι κληρονομικό και απλά να είναι λίγο πίσω και να καλύψει σύντομα αυτή τη “ψαλίδα” (στη διεθνή βιβλιογραφία αυτά τα παιδιά αναφέρονται ως late bloomers). Μπορεί όμως να μιλάμε και για κάποια δυσκολία, είτε γλωσσικής φύσεως είτε δυσκολίας συντονισμού των αρθρωτικών κινήσεων) που χρήζει παρέμβασης. Καλό θα ήταν το παιδί όταν τελειώσει η απαγόρευση μετακινήσεων (για να πάρει το χρόνο ως τότε) να αξιολογηθεί από λογοθεραπευτή και από Αναπτυξιολόγο παιδίατρο για να δείτε αν χρήζει παρέμβασης. Ως τότε είναι καλό να μη τον διορθώνετε αλλά να επαναλαμβάνετε τις λέξεις που λέει αργά και έμφαση για να παίρνει το σωστό πρότυπο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Λογοθεραπευτής MSc, Κέντρο Προσέγγιση

372. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα ,ευχαριστώ προκαταβολικά για την βοήθειά σας Θα προσπαθήσω να σας περιγράψω συνοπτικά το πρόβλημά μου. Έχω δύο παιδιά. Ο μικρός υιός μου είναι 17 χρονών,στην Γ Λυκείου. Από μικρός δεν χαρακτηριζόταν από φιλομάθεια. Είχε μία απίστευτη αντίδραση-άρνηση σε όλη την εκπαιδευτική διαδικασία. Από την Β Δημοτικού διεγνώσθη με μαθησιακή δυσκολία συγκεκριμένα με δυσορθογραφία τόσο ήπιου βαθμού που οι γνώμες των ειδικών διχάσθηκαν, ΧΩΡΙΣ να συνοδεύεται από ΔΕΠΥ ή οτιδήποτε άλλο. Ας σημειωθεί ότι κ οι δύο γονείς έχουμε ανωτάτη εκπαίδευση κ είμαστε κάτοχοι πολλών κ σημαντικών μεταπτυχιακών τίτλων ,ο καθένας στον τομέα του. Οι δύο γονείς τρέφουμε μεγάλη αγάπη προς τα βιβλία, την γνώση κ την παιδεία γενικότερα την οποία προσπαθήσαμε να μεταδώσουμε στα παιδιά μας. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσες γνώμες πήραμε, πόσοι ειδικοί παιδαγωγοί κ ψυχολόγοι τον αξιολόγησαν κ μας βοήθησαν πρακτικά στην καθημερινότητα μας. Το παιδί είχε βοήθεια πάντα από δασκάλους κ στη συνέχεια καθηγητές που φροντίζαμε όχι μόνο να είναι καλοί στη δουλειά τους αλλά συγχρόνως κ αρεστοί από τον ίδιο. Συγχρόνως εγώ σαν μητέρα μια κ η δουλειά μου το επέτρεπε, ήμουν δίπλα του, αφιερώνοντας του σχεδόν όλο τον ελεύθερο χρόνο μου κ εννοείται όλη την αγάπη μου. Αποτέλεσμα έχουμε έναν έφηβο με άνω του μετρίου IQ κ υψηλότατο EQ ,που είναι μετριότατος μαθητής, σχεδόν με το ζόρι θα δώσει πανελλήνιες, δεν έχει καταλήξει στο τι πραγματικά τον ενδιαφέρει κ με τι θέλει να ασχοληθεί στην ζωή του, ασχολείται με κινηματογράφο ίσως με μουσική κ γενικότερα βαριέται να κάθεται. Έχουμε κάνει ΑΠΕΙΡΕΣ συζητήσεις, έχουμε βάλει άλλους να του μιλήσουν, έχουμε δοκιμάσει ΟΛΟΥΣ τους τρόπους για να τον πείσουμε κάτι το οποίο πιστεύουμε κ πρεσβεύουμε. ΟΤΙ ΚΑΘΕΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΟΤΙ Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Άδικα! Μας αμφισβητεί, δυσανασχετεί, αρνείται να πιστέψει στη μαθησιακή διαδικασία του σχολείου κ φέρνει παραδείγματα σπουδαίων ανθρώπων που καταξιώθηκαν στις τέχνες κυρίως, ΧΩΡΙΣ σπουδές αλλά με σκληρή δουλειά. Εγώ είμαι στα πρόθυρα κατάθλιψης κ ο πατέρας του έχει παραιτηθεί. Δεν πιστεύω βέβαια ότι φταίει η μαθησιακή δυσκολία του. Απλά τεμπελιάζει, ενώ έχει ‘όλες τις δυνατότητες να κάνει ΟΤΙ θέλει. Ζητώ απεγνωσμένα την βοήθεια σας, με ποιό τρόπο να πείσω ένα νέο παιδί να διαβάσει, να βρει ενδιαφέρον σε οποιαδήποτε μαθησιακή διαδικασία.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία προφανώς 3πλή δυσκολία και πραγματικότητα του έφηβου γιού σας : (1). Υπάρχει ένα υπόβαθρο μαθησιακής δυσκολίας που τον έχει ταλαιπωρήσει όλα αυτά τα χρόνια και που με χαρά διαβάσαμε ότι προσπαθήσατε να ζητήσετε βοήθεια για αυτήν. Η ύπαρξη οποιασδήποτε μαθησιακής δυσκολίας, καθιστά πιο δύσκολη τη μελέτη στο άτομο και πιο πολύ πιο άχαρη και κουραστική. (2). Έχουμε να κάνουμε με έναν έφηβο ο οποίος –όπως όλοι οι έφηβοι- βρίσκεται σε ισχυρή φάση αμφισβήτησης προσπαθώντας να χτίσει την προσωπικότητά του. Ένα από τα πράγματα που συχνά αμφισβητούν οι έφηβοι, είναι τις γονεϊκές αρχές όταν τις παρουσιάζει ο γονέας ως θέσφατα και απορρίπτει οποιαδήποτε διαφωνία σε αυτές. (3). Βλέποντας τον αγώνα που κάνετε για να τον πείσετε να ασχοληθεί με τα μαθήματά του, υπάρχει ένας σοβαρότατος κίνδυνος ο έφηβος να έχει υπερφορτωθεί (και πιθανά απηυδήσει και αυτός με τη σειρά του) με αυτά που τον συμβουλεύετε, να αισθάνεται ότι θα έχει την αγάπη και την αποδοχή σας μόνον εάν “στρωθεί” να μελετήσει και αυτό να τον απογοητεύει και να “τραβάει και εκείνος το σκοινί στα άκρα” δοκιμάζοντας την αγάπη σας (δυστυχώς συμβαίνει συχνά με τους εφήβους). Το σίγουρο –όπως γράφετε- είναι ένα : Ο τρόπος τον οποίο ακολουθείτε για να τον πείσετε, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, ή από την άλλη, δυσκολεύει και “σφίγγει” ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Προφανώς ο έφηβος έχει –δυστυχώς- πολύ λίγα να περιμένει από τις συμβουλές σας και δείχνει αρκετά θυμωμένος. Από ότι φαίνεται, διαφωνείτε σε εξαρχής κοσμοθεωρήσεις : Γράφετε ότι του αναφέρετε “ΟΤΙ Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ” αλλά ο γιος σας προφανώς είτε διαφωνεί, είτε –θυμωμένα- το αμφισβητεί απόλυτα. Θα σας συμβουλεύαμε να κάνατε κάποια ανακωχή μαζί του, μετά από μία ήρεμη συζήτηση. Να του εξηγήσετε το πόσο τον αγαπάτε, το ότι είστε δίπλα του στις αποφάσεις του, ότι ανησυχείτε για το μέλλον του και θα θέλαμε αντί για δικές σας προτάσεις, να ακούσετε με ψυχραιμία τις δικές του απόψεις αλλά και προτάσεις που θα είχε να σας κάνει. Επίσης θα βοηθούσε να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής το θέμα, καθώς θα αναλύστε διεξοδικότερα τους τρόπους που το αντιμετωπίζετε για να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν δυνατότητες να τους τροποποιήσετε. Αυτό που γράφετε στο τέλος ότι βρίσκεστε στα όρια “κατάθλιψης”, υποδηλώνει ότι δυστυχώς δεν έχετε τον έλεγχο εσείς ως ψύχραιμος γονέας και αυτό ο γιος σας το καταλαβαίνει πάρα πολύ καλά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

373. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Έχω ένα κοριτσάκι 6 1/2 ετών (μοναχοπαίδι). Με προβληματίζει το γεγονός ότι συνεχώς γκρινιάζει και δείχνει ότι δεν ευχαριστείται με τίποτα. Για παράδειγμα είμαστε στο σπίτι και γκρινιάζει γιατί είμαστε σπίτι. Πάμε βόλτα και γκρινιάζει ότι θα ήθελε να πάμε με παρέα. Πάμε βόλτα με παρέα και γκρινιάζει γιατί κάτι την ενόχλησε (π.χ έχασε το κλαδάκι που είχε κόψει). Επιστρέφουμε σπίτι και γκρινιάζει γιατί κουράστηκε. Δεν μπορώ να καταλάβω τι λάθη έχω κάνει και πόσα πολλά μπορεί να είναι αυτά τα λάθη. Νιώθω συνεχώς ενοχές, νομίζοντας ότι διαπλάθεται μια προσωπικότητα που θα αντιμετωπίσει την απόρριψη των άλλων. Στο σχολείο είναι άριστη μαθήτρια (μάλιστα η δασκάλα της τη χαρακτήρισε ως τριτάκι και όχι πρωτάκι) και είναι πολύ ικανοποιημένη και από τη συμπεριφορά της. Είναι πολύ κοινωνική και εύγλωττη. Επίσης έχω διαπιστώσει ότι οι φίλες της είναι παιδιά με ήπιο χαρακτήρα. Ζητώ τη βοήθεια σας! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία αυξημένη διάθεση της κόρης σας να γκρινιάζει συνεχώς. Προφανώς κάτι κερδίζει η κόρη σας με αυτό που κάνει. Ίσως με αυτό τον τρόπο τραβάει την προσοχή σας, ή από την άλλη εισπράττει από εσάς παρηγοριά και θετικό συναίσθημα. Είναι πολύ θετικό ότι τα καταφέρνει στο σχολείο και ότι επίσης έχει και παρέες (έστω και παιδιά με ήπιο χαρακτήρα). Θα σας προτείναμε από τη μία να κάνατε μία συζήτηση με το παιδί (βρίσκεται σε ηλικία να μπορεί να σας ακούσει) και από την άλλη να αδιαφορήσετε λίγο όταν εμφανίζει τα παράπονά της, χαϊδεύοντάς την, λέγοντάς της ότι πάλι κάτι την έχει ανησυχήσει και να σας πει ήρεμα αν θα ήθελε να σας προτείνει εκείνη κάτι. Χρειάζεται ψυχραιμία και εύχαρη διάθεση σε όλα αυτά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

374. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας! Έχω μια 9 χρονη κόρη και νιώθει ότι πρέπει να με κάνει να τη μαλώσω για νa της δείξω προσοχή όταν έχει κι αλλά παιδάκια στο σπίτι… Τι να κάνω?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δεν μας δίνετε αναλυτικά στοιχεία για τις συμπεριφορές του παιδιού σας αλλά θα βασιστούμε σε αυτά που αναφέρετε: Από τη στιγμή που η κόρη σας θέλει να έρχεται σε ένταση μαζί σας όταν βρίσκεται με τις φίλες της, αρχικά είναι καλό να της αναφέρετε αυτή τη συμπεριφορά και να την ρωτήσετε γιατί πιστεύει η ίδια ότι συμβαίνει αυτό. Μπορείτε και να της αναφέρετε ότι πιθανά να μην είναι καλή ιδέα να έρχονται φίλες στο σπίτι, αφού αυτό μάλλον την ταράζει. Παίζει σημαντικό ρόλο για τις συμπεριφορές της κόρης σας, οι πληροφορίες που έχουμε από το Σχολείο και η άποψη της εκπαιδευτικού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

375. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα θα ήθελα να ρωτήσω έχω μια κόρη 3ετων και άμα δεν κάνουμε αυτό που θέλει η τσαντίζεται με κάτι αρχίζει και δαγκώνει χτυπά η εμένα η όποιον βρει και τι τιμωρία την βάζω πάλι έρχεται δεν κάθεται εκεί ξαναέρχεται ν με δαγκώσει δεν ξέρω τι να κάνω Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς η κόρη σας είναι σημαντικά ευερέθιστη και έτσι έχει συχνά – και πολύ έντονα -ξεσπάσματα οργής. Τα στοιχεία που μας αναφέρετε είναι πολύ λίγα αλλά θέλουμε να σας προσανατολίσουμε με κάποιο τρόπο : (1). Πρέπει να λάβετε πληροφορίες από τον Παιδικό Σταθμό, πώς και εάν διαχειρίζεται την ταραχή της εκεί και ποια η σχέση της με τους συμμαθητές της. (2). Είναι καλό να μελετήσετε ποια είναι αυτά που ταράζουν την κόρη σας. (3). Όταν σας “επιτίθεται”, με ψυχραιμία –και όχι με τιμωρία- θα της συγκρατείτε τα χέρια ώστε να σταματήσει η επίθεσή της. Θα σας συστήναμε όμως –αυτό γίνεται πάντα όταν ένα παιδί εμφανίζει επιθετική συμπεριφορά- να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να σας κατευθύνει στο τι θα ήταν καλό να γίνει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

376. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας!!είμαι μαμά 2 παιδιών το ένα είναι 8 χρονών κ το άλλο 17 μηνών. ο μικρός μιλάει λέει (μπαμπά μαμά γιαγιά) είναι πολύ έξυπνος ότι του λες το κάνει σου δείχνει να βάλεις μουσική να χορέψει..απλά το μόνο πρόβλημα είναι ότι τσιρίζει αν του πάρεις κάτι αν δεν του δώσεις κάτι τσιρίζει πολύ!! τον έχω μαλώσει βάζει τα κλάματα άλλα μετά πάλι τα ίδια! πως μπορώ να το σταματήσω κ να καταλάβει ότι δεν είναι σωστό

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανέστατα όπως έχετε διαπιστώσει, αυτό το “τσίριγμα” του παιδιού σας είναι μία επικοινωνιακή προσπάθεια να σας δηλώσει το θυμό του που τα πράγματα δεν πάνε όπως τα είχε υπολογίσει (δυσκολία να ανεχτεί μία ματαίωση). Προφανώς λοιπόν έχει δημιουργήσει ένα σχήμα “σημαίνον-σημαινόμενο” ή αλλιώς “αίτιο-αποτέλεσμα” και ξέρει ότι αυτή η συμπεριφορά είναι αποτελεσματική (κάτι κερδίζει με αυτό). οφείλετε να του δείξετε με ψυχραιμία και σταθερότητα το αντίθετο : Δικαιούται να τσιρίζει αλλά δυστυχώς αυτό που αποφασίσατε θα γίνει. Είναι καλό να μην το δοκιμάζετε συνέχεια (να μην επιτρέψτε μας την έκφραση “του τη σπάτε” πολύ) αλλά σε σταθερά πράγματα θα είστε σταθερή και απόλυτα ήρεμη. Για παράδειγμα μπορείτε να αφαιρέσετε λίγο το παιχνίδι (διαδικασία απλούστερης ματαίωσης “περιμένω”) για να το πλύνετε και μετά να το επιστρέψετε. Πάρα πολλά παιδιά σε αυτή την ηλικία εμφανίζουν αυτή τη συμπεριφορά. Αυτά τα παιδιά γενικά έχουν την τάση να έχουν αυξημένο ταπεραμέντο νευρικότητας ή ανησυχίας ή από την άλλη έντονη προσκόλληση σε κάποια πράγματα και αδυναμία ευελιξίας σκέψης και συναισθήματος. Σε αυτή την ηλικία (17 μηνών), ο μόνος τρόπος για να καταλάβει ένα παιδί ότι αυτό που κάνει “δεν είναι σωστό” όπως αναφέρετε, είναι να κάνει την απλοϊκή νοητική διασύνδεση ότι “αυτό που κάνει έχει σταματήσει πια να πιάνει”. Εάν σας ανησυχούν και άλλα ζητήματα ανάπτυξης του παιδιού, είναι καλό να το συζητήσετε με τον Παιδίατρο και –αν κριθεί σκόπιμο- να γίνει μία Αναπτυξιολογική εξέταση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

377. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω δυο παιδάκια 9 και 4 ετών. Ο μικρός μου έχει εγκεφαλική παράλυση λόγω προωρότητας. Το πρόβλημα του είναι κινητικό. Το θέμα μου είναι με το μεγάλο μου γιο, που εδώ και κάποιους μήνες έχει φάει φοβερό κόλλημα με το σχολείο του. Θεωρεί ότι οτιδήποτε είναι από εκεί είναι βρώμικο και δεν τα ακουμπά! Τσάντα, βιβλία, μολύβια. Όταν θα τα πιάσει αναγκαστικά για να κάνουμε τις ασκήσεις θα πάει να κάνει μπάνιο. Εννοείται ότι όταν θα γυρίσει από το σχολείο θα πάει κατευθείαν για μπάνιο και τα ρούχα στα άπλυτα! Επίσης αν τα ακουμπήσουμε και εμείς πρέπει να πλυθούμε αμέσως!! Όλο αυτό μας έχει κουράσει, του εξηγούμε συνέχεια ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό και ότι κουράζει και τον ίδιο.. Άλλα δεν του αλλάζουμε γνώμη!! Θα ήθελα παρακαλώ την γνώμη σας γιατί οι καυγάδες μας είναι σε καθημερινή βάση, δεν μπορούμε να ακλουθούμε όλοι στην οικογένεια αυτή την παράλογη στάση του!! Ευχαριστώ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας δείχνει ότι έχει εμφανίσει μία ψυχαναγκαστική δυσκολία. Οι πιθανότητες είναι 4 : (1). Με αυτό τον τρόπο, προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή σας, γιατί πιθανά –και είναι αναμενόμενο- έχετε ρίξει πολύ την προσοχή στο αδελφάκι του που έχει εγκεφαλική παράλυση. (2). Πιθανά έχει αυξημένο άγχος για το αδελφάκι του και με αυτό τον τρόπο καταπολεμεί το άγχος του (λανθασμένη αυτό-ρυθμιστική αντίδραση). (3). Στην ηλικία των 8-9 ετών εμφανίζονται τέτοιοι ψυχαναγκαστικοί μηχανισμοί σκέψης στα παιδιά και είναι καλό να βοηθηθούν από ειδικό. (4). Αν αυτό έχει συνδεθεί (συμπίπτει χρονικά) με τον κορωνοϊό, τότε πιθανά έχει τρομάξει πολύ και αυτοπροστατεύεται. Σας εφιστούμε την προσοχή : Δεν σας λέμε ότι το παιδί πάσχει από Ψυχαναγκαστική Διαταραχή ! Σας λέμε ότι αυτός η μηχανισμός σκέψης είναι ψυχαναγκαστικός που μπορεί να οφείλεται στους παραπάνω λόγους που σας περιγράψαμε. Για αυτό και δυσκολεύεστε να “του αλλάξετε γνώμη”. Δεν φταίει για αυτό που σκέφτεται το παιδί σας και δεν φεύγει εύκολα (δεν “ξεριζώνεται” αυτός ο μηχανισμός σκέψης. Με το να του λέτε ότι αυτό είναι παράλογο ή τραβηγμένο, απλά το ερεθίζετε περισσότερο. Απλά εσείς δεν θα συμμετέχετε στην απαίτηση του να πλυθείτε και εσείς. Θα σας συστήναμε όμως να επισκεφτείτε Παιδοψυχολόγο ή Παιδοψυχίατρο, όπου αρχικά θα δώσετε ένα εκτενές ιστορικό του παιδιού και θα σας κατευθύνει κατάλληλα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

378. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω μία ερώτηση. Εγώ έχω ένα παιδί με την πρώην μου δεν είχαμε παντρευτεί απλά είχαμε σχέση. Το παιδί το αναγνώρισα με συμβολαιογράφο. Τώρα. Δεν με αφήνει να δω το παιδί. Εγώ τι μπορώ να κάνω? Έχω κανένα δικαίωμα σαν πατέρας? Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Νομίζουμε ότι η καταλληλότερη κίνηση είναι να το συζητήσετε με Δικηγόρο –εάν και κατά πόσον έχει η μητέρα αυτό το δικαίωμα-. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

379. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα είδα την σελίδα σας ότι απαντάτε σε ερωτήσεις και βρήκα μόνο εδώ να σας στείλω. Έχω ένα κοριτσάκι 1,5 χρόνων είναι καλό υπερκινητικό όπως όλα τα παιδάκια, λέει κουβέντες τρώει κανονικά, κοινωνικό. Έχω ένα πρόβλημα το τελευταίο καιρό δεν κοιμάται με τίποτα το βράδυ πέφτουμε στο κρεβάτι από τ 9:00 και κοιμάται μετά από 1,5 με 2 ώρες πολύ νευρική στριφογυρνά συνέχεια και το μεσημέρι ενώ κοιμόταν μια χαρά τώρα μου κάνει τα ίδια και το μεσημέρι και μερικές φορές δεν κοιμάται και καθόλου. Έχω κουραστεί πάρα πολύ, ψυχολογικά δεν μπορώ μερικές φορές την μαλώνω κιόλας. SOS

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ηλικία των 18 μηνών είναι πολύ πιθανό το μωρό να εμφανίσει σημαντικές αλλαγές στις ρουτίνες που ήδη είχε (όπως είναι ο ύπνος ή η σίτιση), λόγω της αλλαγής του νευρο-αναπτυξιακού σταδίου. Αρχικά δίνουμε λίγο χρόνο αλλά φυσικά θα πρέπει να το συζητήσετε και με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας. Θα ήταν κάτι ανησυχητικό (και θα έπρεπε να αξιολογηθεί από Αναπτυξιακή Παιδίατρο) μόνο εάν αρχίζουν και δυσκολεύονται οι κοινωνικές δεξιότητες του παιδιού ή οι αισθητηριακές προτιμήσεις του (πχ λοιπόν απώλεια λεκτικών δεξιοτήτων ή εμφάνιση δυσανεξίας σε αισθητηριακά ερεθίσματα –πχ αγκαλιές- ή δυσανεξία σε φαγητά που μέχρι τώρα έτρωγε). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

380. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουμε ένα παιδάκι 23 μηνών ζωηρούλη, δυνατό πολύ, καλό με τα άλλα παιδάκια τους δίνει τα πράγματα του, όταν θέλει κάτι το διεκδικεί. Δεν πάει σταθμό ακόμα..!! έχω προβληματιστεί όμως πολύ γιατί όταν τον έχουν χτυπήσει άλλα παιδάκια κάθεται απαθής και σαν να στεναχωριέται.. δεν κλαίει άλλα δεν ξέρει πως να αντιδράσει..!! εμάς στο σπίτι όταν δεν του κάνουμε το χατίρι μας χτυπάει (κλωτσάει βαράει με τα χέρια τραβάει μαλλιά).!! Του λέμε ότι αυτό που έκανε το άλλο παιδί δεν είναι σωστό άλλα προβληματίζομαι γιατί ποτέ δεν έχει αντιδράσει όταν τον χτυπάνε ή του φωνάζουνε απλά στενοχωριέται και μένει απαθής..!! ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΜΑΘΟΥΜΕ (ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΕΙ) και ανησυχώ γιατί μετέπειτα συμπεριφορά του στο σταθμό στο σχολείο και τα λοιπά που δεν θα είναι δίπλα του οι γονείς..!! ρωτώ ακριβώς για το bulling..!! έχω σκεφτεί αργότερα 5 χρόνων να τον πάω μια πολεμική τέχνη για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση.. στο συγκεκριμένο θέμα.. !! σκέφτομαι από συζητήσεις που κάνω με άλλους γονείς για το συγκεκριμένο θέμα να του μάθω ότι όταν τον χτυπάνε πρέπει να χτυπήσει και αυτός.. (για παράδειγμα ένας γονιός μου είπε ότι όταν τον χτυπάνε θα του λες τώρα θα πας και θα του ρίξεις μπουνιά στη μύτη) και η γυναίκα μου μου λέει ότι είναι λάθος αυτό..!! εννοείται πως δε του το έχω πει-μάθει άλλα συνεχίζεται αυτή η αντιμετώπιση να μένει δηλαδή απαθής και να στενοχωριέται και εννοείται πως αν δεν ήμασταν εκεί εμείς ποιος ξέρει τι άλλο θα του έκαναν..!! ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θέλουμε να προσέξετε ιδιαίτερα τόσο τον τρόπο σκέψης σας, όσο και τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τις συμπεριφορές του παιδιού σας. Ας προσπαθήσουμε να τα πάρουμε με τη σειρά : (1). Απαγορεύεται το παιδί να σας χτυπά -όπως φυσικά το ίδιο και εσείς-. Είναι πολύ μικρό το παιδί και τώρα φτιάχνει στο μυαλουδάκι του τα πρώτα του σχήματα (κώδικες συμπεριφοράς). Εάν μάθει να σας χτυπάει, τότε πολύ απλά θα το θεωρήσει φυσιολογικό να συνεχίσει να το κάνει. Όταν θα επιχειρεί να σας χτυπήσει, θα το παίρνετε αγκαλιά και με σταθερή φωνή (όχι μάλωμα) θα του εξηγείτε ότι αυτό δεν σας αρέσει καθόλου και δεν πρόκειται να γίνει (του ακινητοποιούμε το χεράκι). (2). Το κοινωνικό ταπεραμέντο του παιδιού σας έχει την ιδιομορφία να σαστίζει στη βίαιη συμπεριφορά των άλλων παιδιών απέναντί του (κάτι που θεωρείται όμως φυσικό σε πολλά παιδιά αυτής της ηλικίας). Προσέξτε : Δεν διδάσκουμε στα παιδιά το “οφθαλμόν αντί οφθαλμού”. Άλλωστε αυτό δεν διδάσκεται. Αν είχε το παιδί σας αυτό το μηχανισμό σκέψης θα τον εφάρμοζε αλλά –ευτυχώς- δεν τον έχει. Δεν τον έχει όμως και αν τον αποκτήσει, πιθανά να τον μετατρέψει σε επιθετικότητα. Απλά σας παρακαλούμε έχετε ένα αυξημένο μάτι προστασίας πάνω του (άλλωστε δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι είναι πολλά τα επιθετικά παιδιά που συνυπάρχουν με το παιδί σας). (3). Μην συγχέετε τους μηχανισμούς σκέψης και αντίδρασης 2χρονων παιδιών με την εξέλιξη στην ηλικία των 5 τους. Υπάρχουν πολλά αναπτυξιακά στάδια που αλλάζουν μέχρι τότε. Θα σας ζητούσαμε πάντως να τον εντάσσατε σε βρεφονηπιακό Σταθμό ώστε να ερχόταν σε πιο δομημένη αλληλεπίδραση (εποπτευόμενη από βρεφονηπιαγωγό) με συνομήλικα παιδιά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

381. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας ονομάζομαι Κ.Π. ο γιος μου Μ. 8 ετών κάθε φορά που είναι να πάει τουαλέτα για κακά του μου παραπονιέται ότι θα έρθουν κατσαρίδες απ’ την τουαλέτα και κρατάει τα κακά του τι να κάνω για να του περάσει αυτή η σκέψη ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας περιμένω απάντηση..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η σκέψη του παιδιού σας δείχνει να το ταράζει πολύ και κινδυνεύει να γίνει ψυχαναγκασμός. Θα βοηθούσε να ξέραμε πολύ περισσότερες πληροφορίες γενικότερα για το προφίλ του παιδιού σας, γιατί σπάνια εμφανίζεται μία τέτοια δυσκολία μόνη της χωρίς να υπάρχουν και άλλα “παράξενα ή μοναδικά” στοιχεία στους μηχανισμούς σκέψης του παιδιού. Σαν μία απλοϊκή συμβουλή, μπορούμε να σας πούμε ότι θα πρέπει να μη δώστε μεγάλη σημασία σε αυτή τη δυσκολία. Δεν χρειάζεται λοιπόν να του μιλάτε έντονα ή να το υποτιμάτε ή να θυμώνετε γιατί δυστυχώς εντείνετε αυτό το μηχανισμό σκέψης. Μπορείτε να δείξετε ότι απολυμαίνετε την τουαλέτα και ότι ποτέ δεν έχει δημιουργηθεί θέμα με κατσαρίδα στην τουαλέτα. Από την άλλη, μπορείτε να προτείνετε εναλλακτικούς τρόπους (πχ δοχείο) και κάθε φορά που σας διαμαρτύρεται για τη δυσκοιλιότητά του να εξηγείτε ήρεμα και με θετική διάθεση ότι λύση υπάρχει εάν θέλει. Θα ήταν καλό όμως αυτή τη δυσκολία του παιδιού (κύρια σε αυτή την ηλικία), να τη συζητούσατε με Παιδοψυχολόγο όπου αρχικά θα δίνατε αναλυτικά στοιχεία του ιστορικού του παιδιού και το γενικό του προφίλ σε όλους τους τομείς (λειτουργικότητα, Σχολείο, ρύθμιση συμπεριφορών κλπ). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

382. ΕΡΩΤΗΣΗ: Εγώ κ ο άντρας μου είμαστε θετικοί στον κορωνοϊό για 23 ημέρες. Έχουμε ένα κοριτσάκι 4 χρόνων.. Ποσό επικίνδυνο είναι για το παιδάκι μας αυτό; Τι πρέπει να κάνουμε; Πρέπει να κάνει η μικρή το τεστ , αλλά δεν μπορούμε να την πάμε εμείς. Μπορεί να έρθει κάποιος ΙΑΤΡΟΣ στο σπίτι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φυσικά ! Απευθυνθείτε στον ΕΟΔΥ και θα γίνει εξέταση κατ’ οίκον στην κόρη σας. Σας ευχόμαστε να πάνε όλα καλά και καλή ανάρρωση !Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

383. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλημέρα. έχω ένα αγόρι 8 ετών, υγιές και ζωηρό! άδω και ένα χρόνο είμαι διαζευγμένη με των πατέρα του παιδιού και συζώ με το τέκνο μου και των σύντροφο μου. το παιδί ήθελε να χωρίσω με τον πατέρα του. πάντα ο γιος μου ήταν πονηρός και ήθελε να (περνά το δικό του) δεν ακούει στους (κανόνες) της οικογένειας δείχνει να κατανοεί το λάθος του άλλα θα κάνει αυτό που ο ίδιος θέλει. στο σχολείο είναι από τους (καλύτερους) μαθητές κατά την δασκάλα του άλλα και εκεί έχει προβληματική συμπεριφορά χειρίζεται τους συμμαθητές στο να παίζουν το παιχνίδι που θέλει ο ίδιος και κάνει τα πάντα για να το πετύχει αυτό ακόμα και χρήση βίας, έχει πάρει και κρυφά (κλεψιά) από ένα άλλο παιδάκι ένα παιχνίδι και δεν το παραδεχόταν μέχρι να του κάνουν σωματική έρευνα. κατά τα άλλα είναι ένα παιδί που έχει φιλότιμο και βοηθά σε οτιδήποτε του ζητηθεί και από οποιονδήποτε. επίσης ζηλεύει και ήθελε να με παντρευτεί. όπως καταλαβαίνετε είμαι σε απόγνωση δεν ξέρω τι άλλα μπορώ να κάνω για να βοήσω το παιδί μου για να γίνει σωστός άνθρωπος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πρώτα από όλα θέλουμε να θυμάστε : το παιδί δεν χρειάζεται να “γίνει σωστός άνθρωπος”. Είναι απλά ένα παιδί με όλες τις ιδιαιτερότητές του. Αναγνωρίζετε όμως ότι υπάρχει δυσκολία να αναγνωρίσει το παιδί τους κανόνες που διέπουν το σπίτι σας (παρότι του αρέσει να παίρνει το ρόλο του βοηθού). Ταυτόχρονα αναφέρεστε ότι και για το φυσικό του πατέρα το παιδί επιθυμούσε το διαζύγιο και φυσικά δεν επιθυμεί το νέο σας σύντροφο αφού όπως αναφέρετε εκείνος θέλει να είναι ο σύζυγός σας. Έτσι λοιπόν, όπως και με τον πατέρα του, προφανώς θα δοκιμάσει με τη συμπεριφορά του και τον τωρινό σας σύντροφο στο σπίτι. Εξίσου θα προσπαθήσει να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες. Αυτό όμως που μας ανησυχεί είναι οι δυσκολίες στη ρύθμιση της κοινωνικής του συμπεριφοράς και στο σχολείο (εμφανίζει επιθετικότητα και παραβατικότητα) παρότι είναι καλός μαθητής (δεν υπάρχει οπότε κάποια σχολική άρνηση ή μία μαθησιακή δυσκολία που πιθανά να δικαιολογούσε την πυροδότηση αρνητικών συμπεριφορών. Θα θέλαμε να το συζητήσετε και με την εκπαιδευτικό του Σχολείου, αλλά δείχνει αναγκαίο να γινόταν και μία αξιολόγηση –και πιθανότατα και υποστήριξη- του παιδιού από Παιδοψυχολόγο αρχικά όπου πριν τη συνάντηση με το παιδί θα ήταν καλό να δίνατε εσείς ένα αναλυτικό ιστορικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

384. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, Θα ήθελα την γνώμη σας πώς να αντιδράσω στον γιο μας 20 ετών που εξακολουθεί (από τα 16..) να καταναλώνει πολλές ώρες παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια PlayStation συχνά μαζί και με φίλους που παίζουν από τα σπίτια τους.
Προσπαθώ ευγενικά να εξηγήσω την ανησυχία μου γιατί έχει επίπτωση στην κοινωνικότητα του, στην ωριμότητα του και στην πρόοδο του στο πανεπιστήμιο . Όποτε το θίξω εκνευρίζεται πολύ ενώ εν γένει είναι ήσυχο παιδί. Ως τώρα ουδέν αποτέλεσμα έχω φέρει. Μπορείτε να με βοηθήσετε; Σας ευχαριστώ πολύ. Κατερίνα Β. Κ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως κατανοείτε, απευθύνεστε σε έναν ενήλικα πια. Φυσικά και είναι πάρα πολύ τοξικό για τον εγκέφαλό του αυτό που κάνει, αλλά το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να του μεταφέρετε τις ανησυχίες σας, χωρίς καυγάδες ή εκδηλώσεις απέχθειας ή έντονη κριτική. Δυστυχώς είναι σύμπτωμα της εποχής μας η έμμονη ενασχόληση των νέων στις οθόνες. Για αυτό και η προσπάθειές μας πρέπει να ξεκινούν από την προεφηβεία ακόμη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

385. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα χρόνια πολλά έχω ένα αγοράκι τον Ιούλιο γίνεται 2 χρόνων δεν μιλάει ακόμα και μερικές φορές το μαλώνουμε η τον λες κάτι αλλά δεν καταλαβαίνει τον έχω πάει σε Αναπτυξιολόγο και μου είπε ότι όλα είναι καλά αλά εγώ πάλι ανησυχώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα σταθούμε στο πόρισμα του/της Αναπτυξιολόγου που απευθυνθήκατε. Φυσικά εάν εξακολουθούν οι ανησυχίες σας μπορείτε να απευθυνθείτε και σε μία Λογοθεραπευτική αξιολόγηση αλλά οι Αναπτυξιολόγοι γνωρίζουν πολύ καλά τον εντοπισμό δυσκολιών σε αυτές τις ηλικίες των παιδιών. Επειδή όμως αναφέρετε ότι μαλώνετε το παιδί που δεν μιλάει, σας εφιστούμε την προσοχή γιατί με το να μαλώνετε ένα παιδί για να μιλήσει, προκαλείτε το ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ αποτέλεσμα. Τη σύνδεση της ομιλίας με ένα φοβικό γεγονός. Και αυτό αναστέλλει το εσωτερικό κίνητρο του παιδιού να μιλήσει. Θα σας ζητούσαμε περισσότερο να παίζετε με το παιδί και να έχετε αίσια διάθεση και να ενθουσιάζεστε κάθε φορά που σας εμφανίζει κάποια λεξούλα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας

386. ΕΡΩΤΗΣΗ: Οι ερωτήσεις αφορούν αγόρια 2 ετών και 7 ετών.
1. Πώς πρέπει οι γονείς να χαϊδεύουν τα παιδιά σε ποια σημεία και με ποιο τρόπο;(χωρίς να ερεθίζεται το παιδί).και σε πόσο χρόνο .Πάνω από τη φανέλα ή μέσα από τη φανέλα στην πλάτη και στο στήθος; .υπάρχει διαφορά στο χάδι από τη μάννα και τον πατέρα; 2. Ποιος πρέπει να καθαρίζει το παιδί όταν λερωθεί στον ποπό του και με ποιο τρόπο; 3. Όταν τα παιδιά βγαίνουν από το μπάνιο στο σπίτι επιτρέπεται το άγγιγμα αστειευόμενοι μεταξύ τους και σε ποια σημεία; 4. σε ποια ηλικία γίνεται διάκριση γενικότερα.; Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι γονείς χαϊδεύουν τα παιδιά τους με αγάπη και τρυφερότητα. Φυσικά για το παιδί σας που είναι 2 ετών μπορείτε να το χαϊδεύετε παντού στο σωματάκι του –εκτός γενετήσιου περιοχής-. Φυσικά όμως όταν το αλλάζετε κάνετε χειρισμούς καθαριότητας και όχι χάδια. Όπως και όταν του βάζετε λοσιόν ή ταλκ. Όταν όμως μιλάμε για τον 7χρονο γιό σας, φυσικά και έχει αναπτυχτεί γενετήσιο ένστικτο πια, οπότε τα χάδια θέλουν κάποια μεγαλύτερη προσοχή. Δεν παίζετε με πολλά χάδια (πχ μετά το μπάνιο) και καλύτερα τα χάδια να είναι πάνω από τη φανέλα. Εάν έχει κάποιο ατύχημα στην τουαλέτα, το βοηθάτε να καθαριστεί ως ρουτίνα και όχι ως χάδι. Όσον αφορά τη διαφορετικότητα πατέρα με μητέρας, οι μητέρες είναι συνήθως πιο τρυφερές στα χάδια τους και διαρκούν τα χάδια τους πιο πολύ ώρα. Γενικά τα παιδιά θέλουν περισσότερο αγκαλιές παρά χάδια. Γενικότερα από την ηλικία των 4 ετών αρχίζει η διαφοροποίηση των χαδιών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

387. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουμε 2 κόρες 13 & 15 ετών . Η μεγάλη μας, το μόνο που κάνει είναι να με αμφισβητεί κάθε στιγμή με αποτέλεσμα να τσακωνόμαστε συνεχώς . Την συμβουλεύουμε ή της μιλάμε όμορφα αλλά η ίδια φωνάζει και διαφωνεί χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Συμπεριφέρεται με άσχημο στυλ και λέει πάντα ότι σκέφτεται χωρίς να φιλτράρει ή χωρίς να ενδιαφέρεται αν η συμπεριφορά της πληγώσει κάποιον . Πάντα από μικρή ήθελε να έχει μια φίλη κατά αποκλειστικότητα και για αυτό και έχει τσακωθεί με όλες τις κολλητές της και κάνει παρέα με απλές κατά αυτήν φίλες γιατί λέει ότι με αυτές νιώθει όμορφα. Έχουμε πάει πολλές φορές σε ψυχολόγο αλλά όλοι μας έλεγαν ότι το παιδί είναι μια χαρά απλά θέλει να περνάει πάντα το δικό της . Δεν ξέρουμε πια πως να της φερθούμε . Επίσης η αδερφή της έχει αρχίσει να την μιμείται. Ο αγώνας είναι δύσκολος… Εσείς τι λέτε ? Σας ευχαριστούμε πολύ εκ των προτέρων. Να είστε καλά. Α.Π. και Δ.Π.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι μια πολύ ιδιαίτερη αναπτυξιακή περίοδος. Επίσης και για τους γονείς είναι μια πρόκληση γιατί δυσκολευόμαστε να ακολουθήσουμε τις εξελίξεις κυρίως σε επίπεδο σκέψης και συναισθηματικής ανάπτυξης. Επιπλέον η δύσκολες μέρες του εγκλεισμού στο σπίτι φορτίζουν ακόμα περισσότερο τους εφήβους. Εσείς βέβαια περιγράφετε ότι την κόρη σας σαν ένα δύσκολο χαρακτήρα από πιο μικρή ηλικία, ο οποίος ενδέχεται να εντείνεται με την εφηβεία . Η αμφισβήτηση του γονέα όπως αναφέρετε είναι βασικό μοντέλο συμπεριφοράς στην εφηβεία και μάλιστα αναγκαίο θα λέγαμε εμείς. Επίσης ο απότομος τρόπος και η επιμονή στο ότι έχουν πάντα δίκιο είναι βασικό στοιχείο των εφήβων. Τα στάδια της επιμονής και της αμφισβήτησης είναι αναγκαία ώστε ο έφηβος να γνωρίσει και να επαναπροσδιορίσει τα όριά του και να γνωρίσει τον εαυτό του και να οδηγηθεί στην ενηλικίωση. Χρειάζεται λοιπόν να της αναγνωρίσετε με μια ωραία συζήτηση ότι κατανοείτε αυτά τα στοιχεία κι ότι είστε εκεί να σας οδηγήσει κι εκείνη με τον τρόπο της στον δικό της κόσμο τον οποίο τώρα μαθαίνει. Οι έφηβοι χρειάζεται να νιώθουν ότι τους μιλούμε με κατανόηση, ότι τους ακούμε συναισθηματικά και ότι είμαστε δίπλα τους. Η απότομη συμπεριφορά τους πολλές φορές μπορεί να προκαλέσει σύγχυση και θυμό στους γονείς αλλά χρειάζεται να θυμάστε ότι δεν είστε αντίπαλοι. Χρειάζεται να δείχνετε κατανόηση και να προσπαθείτε να θυμάστε ότι το ‘κήρυγμα’ ή η ‘πίεση’ δεν προάγουν την επικοινωνία. Καθώς η κόρη σας μεγαλώνει σας χρειάζεται δίπλα της με έναν άλλο τρόπο. Να είστε σίγουροι ότι διανύει μια περίοδο με πολλές αλλαγές και συχνά βιώνει άγχος και δυσφορία. Σκεφτείτε και τις δικές σας αντιδράσεις και τα δικά σας λάθη και προσπαθείστε να επαναπροσδιορίσετε και να ακούτε και τα συναισθήματά της πίσω από τα λόγια της. Καλό θα ήταν αν παρά τις αλλαγές και τις τροποποιήσεις στον τρόπο που επικοινωνείτε μαζί της να επικοινωνήσετε με κάποιον ειδικό για εξατομικευμένη βοήθεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
Καλησπέρα σας. Θα ήθελα την γνώμη σας για την 15χρονη κόρη μου. Πηγαίνει 3η γυμνασίου και πρόσφατα ανακαλύψαμε ότι έχει μια μαθησιακή δυσκολία. Έχει αδυναμία κατανόησης σύνθετων κ αόριστων λέξεων-εννοιών. Δυσκολεύεται να κατανοήσει ένα κείμενο που υπάρχουν αυτές οι λέξεις και κατά συνέπεια να το μάθει και να βγάλει συμπεράσματα. Η μνήμη της είναι πολύ καλή και ο γραπτός λόγος αν και απλοϊκός είναι σωστά δομημένος. Το ότι διαβάζεις ή τουλάχιστον προσπαθεί και δεν τα καταφέρνει στα γραπτά , της στοιχίζει ψυχολογικά και την απογοητεύει. Δεδομένου ότι το ανακαλύψαμε σε αυτήν την ηλικία, υπάρχει τρόπος να βοηθηθεί, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του Λυκείου; Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Μαρία

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η μαθησιακή δυσκολία εμφανίζεται από τη Β΄ – Γ΄ Δημοτικού. Είναι μία διαταραχή που σχετίζεται με καλό νοητικό δυναμικό, αλλά δυσκολίες του παιδιού να κωδικοποιήσει ή να αποκωδικοποιήσει τη νέα γνώση. Όσο νωρίτερα εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί, τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωσή της. Δυστυχώς η κόρη σας είναι σε μεγάλη ηλικία και οι προοπτικές βελτίωσης φυσικά και υπάρχουν, αλλά τα αποτελέσματα είναι λιγότερο θεαματικά (πχ πλήρης αποκατάσταση). Θα σας συστήναμε την αξιολόγηση της κόρης σας από Ειδικό Παιδαγωγό και Εργοθεραπευτή, όπου και θα σας αναλύσουν τις προοπτικές βελτίωσης που θα μπορούσατε να αναμένετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ειδικού Μαθησιακού του Κέντρου μας

388. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω ένα γιο 15 μηνών που γεννήθηκε με μία γενετική ανωμαλία του οισοφάγου και για αυτό χρειάστηκε να μείνει 2 μήνες στην εντατική νοσηλεία όταν γεννήθηκε. Μέχρι σήμερα έχει κάνει 3 χειρουργεία και αρκετές επεμβάσεις. Το πρόβλημα έχει ξεκινήσει από την τελευταία επέμβαση που έγινε πριν ένα μήνα. Τον “τσίμπησαν ” αρκετές φορές για να του βρούνε φλέβα λόγω των πολλών νοσηλειών και από τότε όταν τρομάξει η πονέσει κανείς tantrum. Τρομάζει πολύ πιο εύκολα από ότι πριν και θέλει αρκετό χρόνο ώστε να προσαρμοστεί σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Έχουν γίνει ραντεβού με Αναπτυξιολόγο λόγω παραμονής στην ΜΕΝΝ και εκτός από φυσιοθεραπεία στις αρχές δεν μας σύστησε κάτι άλλο. Πώς μπορώ να τον βοηθήσω ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως αντιλαμβάνεστε, το παιδί έχει υποστεί ένα σημαντικό σοκ από την πολυνοσηλεία και βέβαια και την έκθεσή του σε πόνους από τους Νοσηλευτές. Θεωρούνται σε γενικές γραμμές και για κάποιο διάστημα αναμενόμενες οι αντιδράσεις του στο φόβο ή τον πόνο. Εάν όμως σας έχει προταθεί Φυσικοθεραπεία για τις Αναπτυξιολογικής του ιδιαιτερότητες, θα σας προτείναμε να προχωρούσατε και σε μία Εργοθεραπευτική αξιολόγηση για τις δυσκολίες προσαρμογής του σε νέα περιβάλλοντα. Θα ήταν επίσης καλό το παιδί να παρακολουθείται από Αναπτυξιακή/ο Παιδίατρο και για τη φοβία του στους νέους ερεθισμούς. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

389. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλή σας μέρα, έχω ένα γιό που είναι 5 ετών και μοναχοπαίδι, γενικά επηρεάζετε πολύ και συχνά κάνει ότι του λένε τα υπόλοιπα παιδάκια της ηλικίας του, προχτές στον παιδικό σταθμό που είναι ένα κοριτσάκι του έδωσε να γλύψει ένα πιάτο χωρίς να ξέρει τι έχει μέσα, όταν μου το είπε τον έπιασα με όμορφο τρόπο για να μου δώσει λεπτομέρειες όταν άρχισε όμως να μου λέει ψέματα και να μου αλλάζει αυτά που μου έλεγε νευρίασα μαζί του κ τον φώναζα ότι μπορεί να έτρωγε κάτι που μπορεί και να πέθαινε. Ανησυχώ πολύ γιατί δείχνει να προσπαθεί να προσεγγίσει φίλους με το να κάνει ότι του λένε για να τους ευχαριστεί και του χρόνου θα πάει σε νέο σχολείο (νηπιαγωγείο) με νέους φίλους. Πως μπορώ να τον αποτρέψω να κάνει ότι του λένε γιατί όσες φορές του το λέω πάλι θα κάνει διάφορα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως φαίνεται, το παιδί σας έχει ανάγκη να αντιγράφει τις συμπεριφορές των άλλων, ή και να υπακούει “τυφλά” σε αυτό που του ζητούν, γιατί δεν έχει οργανωμένη αυτό-εικόνα όσον αφορά την κοινωνική του τοποθέτηση. Είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλά παιδιά (επίσης συμβαίνει συχνά και σε μοναχοπαίδια). Αρχικά βλέπουμε ότι δώσατε μεγάλη σημασία σε ένα αστείο και φυσικά “άμυαλο” περιστατικό που συνέβη στο Σχολείο. Κάποιο παιδί χρησιμοποίησε το γιο σας για να διασκεδάσει. Το ότι δώσατε τόση σημασία (εντοπισμός και φωνές) πιθανότερο είναι να πυροδοτήσει δυσκολότερη συμπεριφορά, από ότι να τη διορθώσει. Θα θέλαμε αρχικά να κάνετε μία συζήτηση με τη Νηπιαγωγό του παιδιού σας για αυτό το θέμα και τους τρόπους που σας προτείνει να το αντιμετωπίσετε. Επίσης είναι καλό να δώσετε έμφαση στο να πηγαίνει το παιδί στην παιδική χαρά για να παίζει με άλλα παιδιά -σε χώρο που θα μπορούσατε και εσείς να εποπτεύσετε- ή και να τον γράψετε σε κάποια ομαδική δραστηριότητα. Εάν -και μόνο τότε- επιμείνουν αυτές οι συμπεριφορές, θα ήταν καλό να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

390. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω μια κόρη 12 ετών πάει α γυμνασίου. Φέτος με το που ξεκίνησε το σχολείο άρχισε να κάνει παρέα με ένα αγόρι από την τάξη της. Στην πορεία άρχισα να βλέπω ότι μάλλον υπάρχει κάποιο φλερτ. Μου είπε ότι τα έχουνε φτιάξει. Όλη την μέρα το μυαλό της είναι σε αυτό το αγόρι και μιλάνε συνέχεια στο κινητό με μνμ. Τελευταία έπεσαν στα χέρια μου τα μνμ από το κινητό της και από αυτά που διάβασα είναι πολύ ερωτευμένη και μάλιστα έχουν φιληθεί και θέλουν να προχωρήσουν και περισσότερο. Θέλουν να κάνουν σεξ. Έχω πάθει πανικό. Δεν της έχω πει τίποτα. Οι επιδόσεις της στο σχολείο είναι μέτριες ενώ ήταν ένα παιδί με άριστες επιδόσεις στο δημοτικό. Δεν ξέρω πως να χειριστώ την κατάσταση την οποία υποτίθεται δεν την γνωρίζω…Της έχω μιλήσει για αντισύλληψη και μιλάμε για αυτά τα θέματα πολύ ανοικτά….αλλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα ήθελε να κάνει σεξ τόσο γρήγορα…. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι μια αναπτυξιακή περίοδος με πολλές αλλαγές σε όλους τους τομείς της ανάπτυξης. Στις αλλαγές αυτές είναι και οι σχέσεις με το άλλο φύλο. Ο πρώτος έρωτας είναι πρωτόγνωρος και πάντα πολύ δυνατός για τους εφήβους. Έχετε κάνει, από όσο αναφέρετε, καλή δουλειά ως προς την ενημέρωση της κόρης σας για την σεξουαλική ζωή. Εκεί που χρειάζεται να εστιάσετε είναι στην επιθυμία, στον σεβασμό του σώματος και στην ετοιμότητα του σώματος λόγω ηλικίας. Συζητείστε τα μαζί της χωρίς κήρυγμα και απαγορεύσεις. Αν δεν γνωρίζετε τον φίλο της θα ήταν καλό να το κάνετε και μάλιστα να επιτρέπετε να βρίσκονται στο σπίτι σας με την παρουσία σας. Αυτό από μόνο του θέτει ένα όριο στους εφήβους. Επίσης ένα όριο θα ήταν να κλείνει το κινητό της την ώρα της μελέτης των μαθημάτων. Ανοίξτε λοιπόν μια ακόμα γέφυρα επικοινωνίας μαζί της σε σχέση με το σεξ και την ετοιμότητα ώστε να έρθει και μόνη της να σας μιλήσει ανοιχτά . Καλή επιτυχία!!
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βάσω, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

391. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω μια κόρη που φοιτά στη β δημοτικού. Είναι πολύ καλή μαθήτρια επιμελής και ευγενική. Όταν νοιώσει όταν κάτι δεν έχει καταλάβει από την πρώτη στιγμή αρχίζει να κλαίει. Παρόλο που της έχω εξηγήσει να μην αγχώνεται και ότι θα τα ξαναπούμε μέχρι να το καταλάβει συμβαίνει συνεχώς το ίδιο πράγμα. Δεν ξέρω πως να το σταματήσω. Η δασκάλα ενώ προσπαθούσε πάντα να την βοηθήσει με καλό τρόπο αναγκάστηκε να την προειδοποιήσει πως αν ξανά κλάψει θα την στείλει στο διευθυντή. Μετά από αυτό σταμάτησε αυτή η συμπεριφορά στην τάξη αλλά στο σπίτι συνεχίζει

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί που δείχνει να έχει χαμηλή αυτοεικόνα και αυξημένο άγχος επίδοσης (εάν κάτι δεν το καταφέρει, αγχώνεται πολύ). Θα ήταν επιβοηθητικό να αναλογιστείτε πώς αντιδρά όταν χάνει ακόμα και σε ένα παιχνίδι. Για να αυτορυθμιστεί (να αντιμετωπίσει το άγχος της), έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί την εύκολη παραίτηση και το κλάμα (συμπεριφορά fright). Είναι ένας αρκετά δύσκολος και κουραστικός –για τους άλλους- τρόπος αυτορρύθμισης και σίγουρα χρειάζεται να ενισχυθούν οι μηχανισμοί αντιμετώπισης προβλημάτων και δυσκολιών μέσω ωριμότερων επιτελικά τρόπων. Θα σας συνιστούσαμε να μένετε ψύχραιμοι και αίσιοι κάθε φορά που ματαιώνεται το παιδί (ψυχραιμία στο λάθος και αίσια παρότρυνση για 2η προσπάθεια) αλλά ταυτόχρονα θα βοηθούσε η αξιολόγηση του παιδιού από Παιδοψυχολόγο για να διαπιστωθεί η γενικότερη συναισθηματική αυτό-τοποθέτησή της στις δυσκολίες αλλά πιθανά και Λογοθεραπευτική, για να διαπιστωθεί το επίπεδο κατανόησης της ομιλίας και των οδηγιών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

392. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα μόνο αγοράκι δύο ετών έχουμε φύγει από Ελλάδα και είμαστε στο εξωτερικό. Είμαι εκπαιδευτικός και μου δόθηκε η ευκαιρία να εργαστώ στο νηπιαγωγείο που πηγαίνω το παιδί μου. Νιώθω τύψεις γιατί ο μικρός δεν γνωρίζει αγγλικά. Βέβαια πάνω που προσαρμόζεται κλαίει. Δεν ξέρω τι να κάνω

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Γενικά στη βιβλιογραφία αλλά και την πρακτική, δεν είναι βοηθητικό το παιδί να παρακολουθεί τον Π.Σ. που εργάζεται ο γονέας του. Το παιδί εξακολουθεί να δυσκολεύεται αφού δεν μιλάει και δεν καταλαβαίνει Αγγλικά και ίσως να βοηθούσε περισσότερο να είναι στο σπίτι και να υπάρχει ατομική φροντίδα με σταδιακή έκθεση του παιδιού στα ανοιχτά περιβάλλοντα (πολυκαταστήματα, εκδηλώσεις, παιδικές χαρές, κλπ). Είναι σίγουρο ότι η νέα πραγματικότητα που έχει εκτεθεί είναι δύσκολη για το παιδί και χρειάζεται το χρόνο του. Εάν δείτε όμως ότι επιμένουν οι δυσκολίες, τότε θα ήταν καλό να εξεταστεί το παιδί από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο για να διαπιστωθεί το γενικότερο δυναμικό του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

393. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας είμαι μητέρα 4 παιδιών κ το τρίτο μου παιδάκι είναι 2,5 χρόνων ο οποίος δεν μιλάει λέει μόνο μερικές λέξεις αλλά κ αυτό οπότε εκείνος θέλει…..εάν του λέμε εμείς να πει κάποιες λέξεις εκείνο νευριάζει κ δεν θέλει! Όταν ήρθε το τελευταίο παιδί της οικογένειας εκείνος έχει αρχίσει να ζηλεύει πάρα πολύ την μικρή με αποτέλεσμα να την χτυπάει κ να την δαγκώνει!! έχω παρατηρήσει ότι τώρα τελευταία δεν θέλει να κάθεται να παίζει με τα παιχνίδια του παρά μόνο να τα σκορπάει κ να τα πετάει με δύναμη όπου βρίσκει……τι πιστεύετε ότι φταίει σε αυτήν του την συμπεριφορά;;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δίνετε τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού με γλωσσική καθυστέρηση (περιορισμένη ομιλία αλλά και άρνηση λεκτικής επικοινωνίας), όπου όμως το τελευταίο διάστημα εμφανίζει και στοιχεία γενικευμένης Αναπτυξιολογικής καθυστέρησης (έχει σταματήσει να παίζει με τα παιχνίδια του). Σίγουρα ο ερχομός του μωρού έχει επηρεάσει το παιδί, αλλά θα ήταν καλό να γινόταν μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακή/ό Παιδίατρο ή από Λογοθεραπευτή και Εργοθεραπευτή. Ελπίζουμε να σας βοηθήσει και το άρθρο : http://www.proseggisi.gr/%ce%b5%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%ad%ce%b4%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%bf%ce%b9-%ce%bb%ce%ad%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b8%ce%b1-%ce%b1/Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

394. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΛΥΣΤΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΞΗΣ ΑΠΟΡΙΑ: ΕΧΩ 4 ΠΑΙΔΑΚΙΑ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ, 3ΧΡΟΝΟ ΓΙΟ ΜΟΥ. ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΗΣΥΧΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΛΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΣΤΑΛΜΕΝΟ ΑΡΚΕΤΑ. ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΑΨΟΓΑ, ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ ΠΑΝΤΑ (ΤΑ ΑΚΟΥΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ 7 ΧΡΟΝΩΝ) ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΚΑΘΑΡΑ ΤΟ Δ ΚΑΙ ΤΟ Θ. ΔΗΛΑΔΗ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΦΑΛΑΣΣΑ, ΦΕΛΩ ΚΛΠ ΚΑΙ ΒΗΛΑΒΗ, ΒΕΥΤΕΡΑ …. Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΟΤΙ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΑΣΚΗΣΟΥΛΕς ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΟΤΗΤΑΣ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ, ΠΕΣ ΜΑΣ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ Δ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝΤΡΟ (ΑΠΛΑ ΘΑ ΤΟ ΠΕΙ ΒΕΝΤΡΟ)ΚΑΙ ΟΧΙ Π.Χ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ Β> ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ Η ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΑΥΤΟΥ. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΕΙΔΙΚΟ(ΤΙ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ;) ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Ή ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ; ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ένα παιδί στα 3 ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει αρκετούς φωνολογικούς ήχους…ειδικά για τα θ και δ έχει περιθώριο μέχρι τα 4. Aν μέχρι τότε δε τα έχει ξεκαθαρίσει θα ήταν καλό να τον δει ένας Λογοθεραπευτής. Επίσης τα παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι πολύ μικρά για ασκήσεις φωνολογικής ενημερότητας..είναι έτοιμα κανονικά μετά τα 5

Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Παναγιώτης Κοκμοτός, Λογοθεραπευτής MSc του Κέντρου μας

395. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα ύστερα από παράπονο του παιδιού ότι πονάει στο μάτι του ξεκινήσαμε μια σειρά από εξετάσεις. πρώτα παιδίατρο που μας είπε όλα καλά .Ο οφθαλμίατρος μας είπε ότι τα μάτια είναι καθαρά. να προσθέσω ότι για λίγο καιρό παραπονιόταν για μια από το ένα μάτι μια από το άλλο. πήγαμε σε ΩΡΛ όλα καθαρά. και στο τέλος πήγαμε σε Παιδονευρολόγο κάνοντας εγκεφαλογράφημα που μας είπε ότι όλα είναι εντάξει. εσείς τι λέτε ? ο πόνος εμφανίζεται τώρα μόνο στο δεξί μάτι. η ανησυχία δεν μου έχει φύγει. το παιδί είναι 3 χρονών.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα πρέπει να εμπιστευτείτε τους γιατρούς που έχουν δει το παιδί σας -ή έστω να πάρετε και άλλη γνώμη από Ιατρούς των ιδίων όμως ειδικοτήτων-.Πραγματικά έχετε απευθυνθεί στις κατάλληλες ειδικότητες και έχετε ψάξει πολύ το ζήτημα. Εάν πιστεύετε ότι το παιδί πιθανά να σας το λέει για να τραβήξει την προσοχή σας, τότε ίσως θα ήταν καλό να αδιαφορήσετε λίγο για τα “παραπονάκια” του και να του δείξετε με άλλο τρόπο την προσοχή σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

396. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ονομάζομαι Τ.Μ. είμαι 33 ετών ο γιος μου είναι 2 ετών κ έχω χωρίσει εδώ κ 1 χρόνο το παιδί του κάνω όλα τα χατίρια αν δεν του κάνω αυτό που θέλει χτυπάει το κεφάλι του

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κρίνουμε ότι οι μηχανισμοί ματαίωσης του παιδιού δεν είναι καλά αναπτυγμένοι. Θα σας συστήναμε να προσπαθήσετε να βάλετε αρχικά μικρές ματαιώσεις ώστε να αρχίσει το παιδί να συμμορφώνεται. Εάν όμως εντοπίζετε και κοινωνικές γενικά δυσκολίες του παιδιού (δυσκολίες στην κοινωνική του επικοινωνία μαζί σας ή με τρίτους), θα ήταν καλό να εξεταστεί από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

397. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα κοριτσάκι 4 1 /2 ετών με την οποία είμαστε πολύ δεμένες. Τελευταία όμως έχει δεθεί πολύ περισσότερο μαζί μου σε σημείο που να μην θέλει να μένει βράδια εκτός σπιτιού όπως έκανε πιο μικρή που έμενε στην μαμά του άντρα μου. Περνούσε υπέροχα και δεν ήθελε να φύγει. Θέλει μόνο να μείνει αν μείνω κ εγώ κ ο μπαμπάς της εκεί. Την ρώτησα φυσικά σε ανύποπτο χρόνο και πολλές φορές αν έχει συμβεί κάτι κ μου έχει πει όχι. Εγώ δεν την πιέζω να μείνει απλά επειδή είμαστε λίγο μακριά με τους παππούδες της πιο μικρή έμενε για 2-3 μέρες ώστε να έχουν την ευκαιρία να περάσουν πολύ χρόνο μαζί της. Επίσης όταν βρίσκομαι στο σχολικό της περιβάλλον εκτός της άφιξης και αναχώρησης κολλάει δίπλα μου κ κλαίει γοερά αν την παροτρύνω να ακούσει την δασκάλα της η να πάει στις φίλες της. Τι μπορεί να της συμβαίνει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολύ συχνά τα παιδιά στην ηλικία των 4 ετών παρουσιάζουν μία μεταστροφή στη συμπεριφορά τους, πιθανά αλλάζοντας ακόμη και τις προσκολλήσεις που είχαν. Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει στο παιδί σας. Από εσάς χρειάζεται ψυχραιμία και αίσια διάθεση όταν εμφανίζονται αυτές οι συμπεριφορές. Δεν βοηθάει να της πείτε ότι πχ “παλιά την ήθελες τη γιαγιά ! Τώρα τι έπαθες;”. Επίσης στο Σχολείο, το σημαντικό στοιχείο είναι εάν ηρεμεί και παίζει με τους συμμαθητές όταν φεύγετε και ταυτόχρονα εάν είναι συνεργάσιμη. Στην αντίθετη περίπτωση, θα ήταν καλό να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

398. ΕΡΩΤΗΣΗ: Συγχαρητήρια για την τέλεια δουλειά σας. έχω δυο παιδάκια, 6 κ 4, πρώτη δημοτικού, κοριτσάκι μια χαρά όλα, κ ένα αγοράκι 4, το οποίο στενοχωριέται όταν δεν το παίζουν, θυμώνει, δεν γράφει με προθυμία, βαριέται, με το ζόρι κ το όνομα του 5 γράμματα δεν τα γράφει με την σειρά… μήπως πρέπει κάπως να το βοηθήσω…? Τι μπορώ να προβώ? Είμαι από Κ……… (αναφέρεται η πόλη)!
Καλή δύναμη κ να σαστε πάντα καλά!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Γενικά το αγοράκι σας δυσκολεύεται στο θυμικό του και τη συναισθηματική του ρύθμιση. Το ότι δεν επιθυμεί εμπλοκή με παιδαγωγικό υλικό και δυσκολεύεται στις γραφοκινητικές ασκήσεις, θα ήταν καλό να αξιολογηθεί από Εργοθεραπευτή αρχικά για να διαπιστωθούν πιθανές δυσκολίες του ή όχι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

399. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το έργο σας. Έχω δύο αγόρια το ένα 9,5 χρόνων και το άλλο 7 χρόνων. Έχω πρόβλημα ζήλιας με το μεγάλο μου παιδί σε σχέση με τον αδελφό του. Υπάρχουν στιγμές που βγάζει τόση κακία για εκείνον που κανένας γονιός δεν το περιμένει. Για παράδειγμα φόρεσε ο μικρός καινούρια παπούτσια στο σχολείο γιατί τα προηγούμενα σκίστηκαν, και θεώρησε ο μεγάλος σωστό να του γρατζουνίσει το πρόσωπο. Ο μικρός δεν του μιλάει, απλά κλαίει…. Αν και το θεωρώ φυσιολογικό όλο αυτό με τη ζήλεια , υπάρχει μια άλλη πράξη του παιδιού μου με προβληματίζει ιδιαίτερα. Από όταν γεννήθηκε το δεύτερο παιδί μου-σαν μωρό ο μεγάλος- ενώ είχε βγάλει pampers έκανε κακά επάνω του. Όλα καλά έως εδώ. Συνεχίζει να το κάνει ακόμη…. Είναι Τετάρτη Δημοτικού και ενώ αντιλαμβάνεται (δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα νοητικό η το οτιδήποτε άλλο, έχει εξεταστεί το παιδί) ότι θέλει τουαλέτα προφανώς δεν μπορεί να το ελέγξει και του φεύγουν λίγο στο εσώρουχο του. Τα λερώνει και αντιλαμβάνεστε την οσμή…. Του μίλησα τόσες φορές ότι πλέον είναι μεγάλο παιδί, ότι μπορεί να πάει να παίξει στο σπίτι ενός φίλου του, τι θα γίνει εάν το πάθει εκεί. Του ρώτησα για ποιο λόγο το κάνει αυτό και η απάντηση του είναι ότι” δεν ξέρω”. Ενώ ντρέπεται για αυτό που κάνει και το δείχνει, και ενώ έχει δώσει πολλές υποσχέσεις ότι δεν θα ξανά συμβεί…. Μετά από δύο μέρες πάλι συμβαίνει. Πώς μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό; Σε δύο χρόνια θα πάει γυμνάσιο….είναι δυνατόν να συνεχιστεί. Πραγματικά θα ήθελα την δική σας συμβουλή γιατί εγώ είμαι σε απόγνωση. Σας ευχαριστώ από καρδιάς πραγματικά. Με εκτίμηση

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα ήταν καλό να συζητήσετε με τον Παιδίατρο για αυτή τη δυσκολία του παιδιού, γιατί υπάρχει πιθανότητα να μην αντιλαμβάνεται την πληρότητα στο έντερό του και την ανάγκη για αφόδευση. Εάν συμβαίνει αυτό, είναι καλό να σας πει εάν θα χρειαζόταν κάποιες εξειδικευμένες εξετάσεις. Ταυτοχρόνως όμως, θα σας συμβουλεύαμε να απευθυνθείτε σε Παιδοψυχίατρο ή Παιδοψυχολόγο για να συζητήσετε τόσο αυτό το θέμα, όσο και την υπέρμετρη ζήλια του παιδιού σας προς τον αδελφό του. Ενστερνιζόμαστε τις ανησυχίες σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

400. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας , έχω ένα γιο 3 ετών που θήλαζε αποκλειστικά μέχρι 2,5, όπου κ ξεκίνησε παιδικό κ σταμάτησε το θηλασμό. Περνούσε περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τον μπαμπά του πάντα γιατί εγώ έπρεπε να εργαστώ σχεδόν από τον 1ο μήνα κ να κάνω κ τα υπόλοιπα. Γενικά έχουμε μια σχέση αγάπης κ έντασης . Αν κάτι δεν το κάνει ή κάνει αταξίες κάποιες φορές θα εκνευριστώ κ θα φωνάξω δυνατά. Το τελευταίο διάστημα δε θέλει να τον επιστρέφω εγώ στο σπίτι από τον παιδικό .. κλαίει κ κάποια μέρα με χτύπησε λέγοντας πως θέλει τον μπαμπά του .Δε ξέρω τι λάθος έχω κάνει , αλλά γενικά συμπεριφέρεται έτσι τόσο άσχημα μόνο εκείνη τη στιγμή.. στο σπίτι είναι άλλο παιδί κ το βράδυ δεν διανοείται να μην του διαβάσω εγώ κ να μην καθίσω μαζί του μέχρι να κοιμηθεί .. δλδ πάλι κλαίει αλλά για να μην κάτσει ο μπαμπάς του .Τι μπορεί να μην κάνω σωστά κ συμπεριφέρεται έτσι στον παιδικό? Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η ηλικία των τριών είναι μια ηλικία όπου αναπτυξιακά τα παιδιά παρουσιάζουν έντονες μεταβολές στη διάθεσή τους. Παρόλα αυτά μας περιγράφετε μια δυσκολία που έχει ο γιός σας στις μεταβάσεις από δραστηριότητα σε δραστηριότητα καθώς και έχει επιμονή στο τι θα κάνει και με ποιόν. Για να σας δώσουμε πιο εξειδικευμένη πρόταση χρειάζεται να έχουμε πιο πολλές πληροφορίες.Θα ήταν καλό λοιπόν να αναζητήσετε βοήθεια, εσείς οι γονείς αρχικά, από κάποιον ειδικό ώστε να μελετηθούν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια οι δυσκολίες αυτές και να έχετε πιο ασφαλή καθοδήγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

401. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας ! Είμαι χωρισμένη και έχω τη μικρή μου 8,5 ετών που πολλές φορές ζορίζεται να πάει στις επισκέψεις ,όταν έρχεται να τη παραλάβει ο πατέρας της ! Ωστόσο εκείνος επιμένει και έχουν υπάρξει δυο φορές που την έχει παραλάβει από τη γιαγιά της με το ζόρι γιατί εγώ απουσιάζω για δουλειά ! Στο σχολείο μου επεσήμαναν ότι είναι άριστη μαθήτρια αλλά πολύ ανασφαλής , βέβαια και εγώ ήμουν! Φοβάμαι όμως μήπως τέτοιες καταστάσεις της προκαλούν αδυναμία στο να πιστέψει στον εαυτό της !!! Υπάρχουν φορές που και εγώ της φωνάζω το πρωί και αγχώνομαι και ενώ ξέρω ότι δεν είναι σωστό με φωνές κτλ κτλ δεν μπορώ να το διαχειριστώ!!!!Που θα χάσει το σχολικό .έχουμε κλάματα ,φωνάζω ανούσια κτλ !!! Όχι πάντα στιγμές πίεσης ! Και νιώθω τρομερές τύψεις μετά! Που της φώναζα και της χάλασα την μέρα! Από την άλλη κάνω ότι μπορώ αλλά πάντα σε οτιδήποτε ακούω ένα ΟΧΙ από τη μικρή μου ακόμα και να πλύνει τα δόντια της και αφού αναλύσουμε ήρεμα τότε το κάνει , πράγμα που δεν έχω πάντα την υπομονή να αναλύω μια ώρα για να πλύνει ας πούμε τα δόντια της και κάνω πίσω και φεύγω !Και το ερώτημα μου είναι αν τέτοιες καταστάσεις επηρεάζουν την αυτοπεποίθηση της και προσωπικότητα της στο να πιστεύει στον εαυτό της ! Μιλά στο σχολείο χαμηλόφωνα ενώ είναι διαβασμένη έχει φίλους , προσπαθώ σαν μάνα να βρω που τα κάνω μπάχαλο γιατί με το πατέρα της είμαστε άλλοι κόσμοι !!!Αλλά λέω εγώ, αλλά λέει εκείνος και το παιδί είναι στη μέση! Εκείνος βρίσκει σωστό να με διαβάλει στο παιδί μας κάνοντας κακό σε εκείνη Όχι σε εμένα ! Το μόνο που βλέπω κάποιες φορές γυρνώντας η Ν…. είναι να έχει μια συμπεριφορά υποτίμησης απέναντι μου ! Που δεν το αντέχω ! Και το δεύτερο σκέλος ερώτησης είναι :πως να διαχειριστώ σε σχέση με το παιδί μου , όλη αυτή τη διαβολή από την πλευρά του πατέρα της !Μέχρι και για το φαγητό που μαγειρεύω λάθος είναι κτλ κτλ Δεν θέλω να περνά δύσκολα η Ν. Ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το διαζύγιο, και κυρίως η διαχείριση αυτού, είναι ένα από τα πιο επίπονα και συχνά τραυματικά γεγονότα ζωής τόσο για τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά. Διαβάζοντας το μήνυμα σας και τις ανησυχίες σας διακρίνουμε ότι το διαζύγιο και η διαχείριση του επιφέρουν σε εσάς πίεση την οποία συχνά μεταφέρετε στο παιδί σας. Επίσης αντιλαμβανόμαστε διχογνωμία ανάμεσα στους γονείς. Οι συνθήκες αυτές είναι δεδομένο ότι επιφέρουν συναισθηματικές δυσκολίες στο παιδί και κατά την γνώμη μας θα ήταν αναγκαία η αναζήτηση βοήθειας από ειδικό ώστε να έχετε εξατομικευμένη καθοδήγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
: Καλησπέρα σας. Θα ήθελα να σας πω κι εγώ τον προβληματισμό μου για την εγγονή μου που είναι 15 μηνών. Περπατάει από 13-14 μηνών αλλά με αγχώνουν κάποια πράγματα. Δεν μιλάει ακόμα πέρα από φωνούλες τύπου “τα” “ντα”..Δε γυρίζει στο όνομά της και δε χαιρετάει ούτε ήταν της το κάνω εγώ να το δει. Επίσης παρατήρησα ότι όταν πω ο μπαμπάς ή η μαμά δεν γυρνάει προς τα έξη. Βλέπω βέβαια πως όταν τους δει σφίγγεται πάνω τους και τους αγκαλιάζει και δε θέλει να πάει σε άλλον. Αυτό γίνεται όταν γυρίζουν από τη δουλειά που λείπουν πολλές ώρες. Βάζει κύβους στο κουτί και τους βγάζει ή τον έναν πάνω στον άλλον, κάνει κουπεπέ με τα χέρια της ή μας κρύβεται γιατί της αρέσει και γελάει, δείχνει με τον δείκτη από πιο μικρή ακόμα τι θέλει ή την πόρτα για να βγει έξω και κλαίει όταν φεύγουμε και δεν την παίρνουμε κλείνοντας την πόρτα. Δεν ακολουθεί εντολές πχ φέρε μου την μπάλα ή πήγαινε στον μπαμπά. Παρακολουθεί τηλεόραση και δείχνει προτίμηση σε κάποια παιδικά δείχνοντας χαρά κουνώντας τα χέρια της και χορεύοντας. Επίσης χαίρεται όταν συναντά παιδάκια κάτι που δε γίνεται συχνά γιατί οι γονείς της δουλεύουν και την κρατάει κυρίως η άλλη γιαγιά μέσα σε μικρό διαμέρισμα. Όλη μέρα είναι μπροστά στην τηλεόραση είτε γιατί έτσι τρώει εύκολα (δείχνει έντονα τη δυσαρέσκειά της αν δεν της αρέσει κάποιο φαγητό ή κλαίει αν της πάρεις κάποιο παιχνίδι που κρατάει, πεισμώνει κι όπου το κρύψεις πάει να το ψάξει να το βρει.. Ο παιδίατρος μας ρώτησε αν άρχισε να μιλάει, του είπαμε όχι κι απάντησε από δω και πέρα. Μας είπε πως τη βρίσκει πολύ καλή. Αλλά τι να εμπιστευτώ από το λίγο που την πάμε για το εμβόλιο και χαλάει τον κόσμο από το κλάμα μόλις την εξετάζει. Μόνο δίνοντάς της κάποιο παιχνίδι σταματάει. Προβληματίζομαι και θα ήθελα μια απάντηση. Οι γονείς της και οι άλλοι παππούδες δεν προβληματίζονται καθόλου. Περιμένω στο μέιλ μου. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς δεν μπορούμε να επεκταθούμε πολύ στην απάντησή μας γιατί κανονικά οι απαντήσεις θα πρέπει να δίνονται στους ίδιους τους γονείς και όχι σε παππούδες ή γιαγιάδες χωρίς την άδεια των γονέων. Θεωρητικά πάντως οι συμπεριφορές του παιδιού θα ήταν καλό να αξιολογηθούν από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο γιατί εμφανίζονται κάποιες ποσοτικές αποκλίσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

402. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω έναν γιό 12 χρόνων και έναν 9 χρόνων το πρόβλημα μου είναι με τον 12χρόνο. Δεν ακούει τίποτα και κανέναν υψώνει συνέχεια τι φωνή και τώρα τελευταία θέλει να βγαίνει με τους φίλους του σε καφετέριες. Εγώ από την πλευρά μου δεν θέλω να πάει γιατί υπάρχουν πολύ κίνδυνοι που βλέπουμε κάθε μέρα στο δρόμο αλλά και στις ειδήσεις το αποτέλεσμα είναι το να τσακωνόμαστε Και εγώ αυτό δεν το αντέχω. Ούτε θέλω να είναι λυπημένος αλλά ούτε θέλω να κινδυνέψει. Τι να κάνω βοηθήστε με.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διαχείριση των εφήβων και οι συμπεριφορές που πρέπει να επιστρατεύσουν οι γονείς για να διαχειριστούν την εφηβική εγωκεντρικότητα και παρορμητικότητα είναι πολύ δύσκολο ζήτημα, ιδίως εάν προϋπήρχαν αυτά τα συμπτώματα όταν ο έφηβος ήταν ακόμα παιδί. Σίγουρα ο έφηβος δεν αισθάνεται να έχει κάτι να περιμένει από εσάς και έτσι σας προκαλεί. Κατανοούμε πλήρως τις ανησυχίες σας και θα σας ζητούσαμε να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο για να συζητήσετε αυτά τα θέματα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

403. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω μια κόρη 6μηση ετών. Εδώ και δύο μέρες μας λέει σε εμένα και τον πατέρα της ότι σκέφτεται βρισιές. Δηλαδή ότι βρίζει τον πατέρα της εμένα τον αδερφό της μετά στεναχωριέται και κλαίει. Τι μπορεί να είναι αυτό? Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από μόνη της αυτή η συμπεριφορά δεν μπορεί να σημαίνει κάτι ανησυχητικό για την κόρη σας. Στο Σχολείο πολλά παιδιά βρίζουν και πιθανά αυτό να ταράζει το παιδί στη σκέψη τι είναι “καλό” και τι “κακό”. Δεχτείτε αυτές τις σκέψεις της ψύχραιμα, πάρτε την μία αγκαλιά, ρωτείστε την εάν θέλει να σας πει και κάτι άλλο, εξηγείστε της ότι αυτό είναι κάτι που το σκέφτονται πολλά παιδιά και ότι την αγαπάτε πολύ και περιμένετε να δείτε εάν θα αλλάξει η συμπεριφορά της. Θεωρείται επίσης πολύ σημαντικό να σας αναφέρει η εκπαιδευτικός εάν έχει αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά του παιδιού στο Σχολείο. Εάν ναι και αυτές οι αλλαγές κρατούν αρκετό διάστημα, θα ήταν καλό να γίνει μία αξιολόγηση από Παιδοψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

404. ΕΡΩΤΗΣΗ: Απευθύνομαι σε εσάς και παρακαλώ για βοήθεια ( δεν τολμώ να ανησυχήσω ακόμη τους γονείς του εγγονού μου).Το εγγονάκι μου είναι λίγο πάνω από 6 εβδομάδων ( γεννήθηκε 17 Νοεμβρίου με καισαρική). Από την αρχή είναι ένα πάρα-πάρα-πάρα πολύ ήσυχο μωρό που κλαίει μόνο όταν πεινάει και μόνο όταν ενεργείται (φαίνεται να έχει κολικούς). Μέχρι τώρα ΔΕΝ έχει βλεμματική επαφή με την μητέρα του όταν θηλάζει (αλλά και γενικότερα). Αποφεύγει την βλεμματική επαφή και δεν χαμογελάει σε κανένα και μονίμως “καρφώνει” το βλέμμα του κυρίως σε σημεία γωνιών του ταβανιού και χαμογελάει προς αυτά τα σημεία. ΔΕΝ παράγει ήχους. Είναι φυσιολογικά αυτά που προείπα σε αυτή την ηλικία? Αν ΟΧΙ, μπορεί να γίνει ΑΠΟ ΤΩΡΑ μία εξειδικευμένη αξιολόγηση από το κέντρο σας? Αν ναι, η, όσο το δυνατόν, γρηγορότερη διάγνωση θα βοηθήσει να αντιμετωπιστεί και “διορθωθεί” καλλίτερα και στα μέτρα του δυνατού οποιαδήποτε δυσλειτουργία?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς δεν μπορούμε να επεκταθούμε πολύ στην απάντησή μας γιατί κανονικά οι απαντήσεις θα πρέπει να δίνονται στους ίδιους τους γονείς και όχι σε παππούδες ή γιαγιάδες χωρίς την άδεια των γονέων. Θεωρητικά πάντως οι συμπεριφορές του παιδιού θα ήταν καλό να αξιολογηθούν από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο γιατί εμφανίζονται ποσοτικές αποκλίσεις. Αρχικά φυσικά είναι καλό να το συζητήσει η μητέρα με τον / την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

405. ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής. Η κόρη μου είναι 14 χρόνων. Είναι πολύ καλή μαθήτρια. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τα καταφέρνει στις γραπτές εξετάσεις. Δεν μπορεί να γράψει όσα ξέρει. Το είχε πάντα αυτό το πρόβλημα. Δεν έχει δυσλεξία. Τι μπορώ να κάνω? Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς η κόρη σας αντιμετωπίζει μία σημαντική δυσκολία στη γραπτή επίδοση. Εάν δεν έχει διαγνωστεί δυσλεξία από τα ΚΕΣΥ, δεν μπορεί να γίνει απαλλαγή των γραπτών εξετάσεων στο Σχολείο. Στις διαταραχές της γραπτής επίδοσης είναι καλό να γίνουν 2 αξιολογήσεις : (Α). Εργοθεραπευτική για τα εργονομικά ζητήματα της γραφής (κινητικά και γνωστικά) και (Β) Ειδική Μαθησιακή για το μαθησιακό παράγοντα που πιθανά ενοχλεί την έφηβη. Εάν διαπιστωθούν δυσκολίες και θέλει η ίδια να βοηθηθεί (σε αυτή την ηλικία παίζουν σοβαρότατο ρόλο τα κίνητρα του ίδιου του ατόμου με τη δυσκολία), μπορεί να εφαρμοστεί πρόγραμμα παρέμβασης και επιβοήθησης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

406. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Ο γιος μου είναι 9 ετών και αυτό που με προβληματίζει πολύ είναι η συμπεριφορά του προς το φαγητό… Συνεχώς πεινάει, αν δεν τον σταματήσουμε εμείς με το φαγητό δεν σταματάει να τρώει. Τον έχουμε πιάσει να τρώει κρυφά και να παίρνει φαγητό και από το κυλικείο του σχολείου. Για την υγεία του πρέπει να χάσει 10 κιλά μας είπε η παιδίατρος αλλά παρόλες τις συζητήσεις εκείνη την στιγμή μου λέει ναι μαμά θα προσπαθήσω και την άλλη το ξεχνάει.. Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρετε χαρακτηριστικά του παιδιού σας που υπόκεινται είτε στην κατηγορία της υπερφαγίας, είτε της βουλιμίας. Ακολουθώντας τις σκέψεις και οδηγίες της παιδιάτρου -ότι το παιδί θα πρέπει να χάσει αρκετά κιλά-, θα σας ζητούσαμε να επισκεφτείτε Παιδοψυχολόγο ή Παιδοψυχίατρο για να σας εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους εμφανίζει αυτή τη συμπεριφορά αλλά και πιθανούς τρόπους να τον βοηθήσετε. Σίγουρα αυτή τη στιγμή δεν βοηθά να τον πιέζετε και είδατε ότι αυτό τον οδηγεί στο να τρώει κρυφά ή να παίρνει φαγητό και από το κυλικείο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

407. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και Καλή Χρονιά, είμαι μαμά ενός αγοριού 4,5 περίπου ετών. Ο σύζυγός μου και περισσότερο εγώ δουλεύουμε πολλές ώρες ημερησίως. Από 3 μηνών ο γιός μας ήταν με babysitter και 3 ετών πήγε σε παιδικό σταθμό, ενώ όταν επέστρεφε από το σταθμό ήταν με babysitter μέχρι τις 18.00 που επέστρεφε ο μπαμπάς του (εγώ επιστρέφω στο σπίτι γύρω στις 19.00). Φέτος, 4 ετών, είναι στο σταθμό από τις 8.30 που τον παίρνει το σχολικό, έως τις 17.30 που επιστρέφει με το σχολικό και τον παραλαμβάνει ο μπαμπάς του. Ενώ πέρυσι ήταν ένα εξαιρετικό παιδί στο σχολείο που ποτέ δε δημιουργούσε το παραμικρό πρόβλημα, φέτος στο ίδιο σχολείο εκδηλώνει επιθετική συμπεριφορά (χτυπάει, σπρώχνει, ενοχλεί, γρατζουνάει κα) τα άλλα παιδιά και είναι ανυπάκουος και πειραχτήρι. Στο σπίτι είναι ένα φυσιολογικό παιδί, με τις γκρίνιες του βέβαια και τις ζαβολιές του ενίοτε ως παιδί. Γενικότερα δεν είναι κοινωνικό παιδί, αν και του αρέσει να παίζει με άλλα παιδιά, αλλά πολύ δύσκολα θα πλησιάσει ο ίδιος άλλα παιδιά και, αν το κάνει, θα το κάνει ενοχλώντας ή πειράζοντας για να κερδίσει το ενδιαφέρον των άλλων παιδιών. Σημειωτέον ότι στην ερώτηση “ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος” η απάντησή του είναι “κανένας, δεν έχω φίλους” και ακόμα και σήμερα δε θέλει να πηγαίνει στο σχολείο γιατί δεν του αρέσει. Σε συζητήσεις που σχεδόν κάθε μέρα κάνουμε στο σπίτι για την επιθετική του συμπεριφορά απαντά ότι επειδή δεν πηγαίνω εγώ στο σχολείο να τον παίρνω, όπως κάνουν άλλες μαμάδες, θυμώνει και ζηλεύει και γι’ αυτό εκδηλώνει επιθετικότητα. Αντιλαμβάνομαι ότι του λείπει η μαμά του, αλλά δυστυχώς δεν είναι δυνατό να αλλάξω κάτι στις ώρες που δουλεύω. Παρακαλώ θερμά για τη συμβουλή σας… Ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά αλλάζουν στην ηλικία των 4 ετών. Φτιάχνουν μία πιο δομημένη προσωπικότητα και περνούν σε αυτό που ονομάζουμε θεωρία του νου (μία απαραίτητη δεξιότητα που χρειαζόμαστε για να κοινωνικοποιούμαστε). Περισσότερο λοιπόν θα μείνουμε στις δυσκολίες του παιδιού σας να κοινωνικοποιηθεί με τα άλλα παιδιά και να διασκεδάσει με αυτό τον τρόπο κατά τις ώρες που βρίσκεται στο Σχολείο. Αφού λοιπόν δεν έχει -και δεν θέλει να έχει- φίλους, αυτό σημαίνει ότι οι ώρες που περνάει στον Παιδικό Σταθμό περνούν βασανιστικά και εκνευριστικά για αυτόν. Από την άλλη, εκφράζει και θυμό προς εσάς και σας περνάει το μήνυμα ότι δεν του δίνετε τη σημασία που θα ήθελε να παίρνει από εσάς. Θα σας προτείναμε να συζητούσατε με Παιδοψυχολόγο ή Παιδοψυχίατρο για τις ανωτέρω συμπεριφορές του παιδιού σας ώστε να σας προσανατόλιζε στο τι θα έκρινε σωστό να κάνετε ή εάν θα χρειαζόταν το παιδί σας να βοηθηθεί στον συναισθηματικό ή στον κοινωνικό τομέα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

408. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας έχω έναν δεσμό εδώ και ένα χρόνο και εδώ και ένα μήνα μένουμε μαζί εκείνος έχει μια κόρη 12 χρονών και εγώ έναν γιο 5 χρόνων τα πάμε καλά όλοι μεταξύ μας και τα παιδιά κάνουν παρέα μαζί έχω όμως κάποιες απορίες σε σχέση με την μικρή και τον πατέρα της. Την αγαπάει πάρα πολύ, της έχει αδυναμία γιατί την έχει μεγαλώσει μόνος του με την βοήθεια τον γωνιών του κάνει όμως κάποια πράγματα που εμένα μου φαίνονται λίγο υπερβολικά. Καταρχάς πριν πάω εγώ στο σπίτι του κοιμόταν πολλές φορές μαζί της στο κρεβάτι του, βέβαια έβαζε πάντα ένα μαξιλάρι ανάμεσα τους αυτό θεωρώ πως σε αυτή την ηλικία που είναι η μικρή είναι απαγορευτικό γιατί είναι άντρας και εκείνη κορίτσι που σε λίγο καιρό θα της έρθει κ η περίοδος του μίλησα για αυτό το κ στην αρχή βέβαια με παρεξήγησε αλλά μετά το σκέφτηκε καλύτερα κ το κατάλαβε κ έχει πάψει να κοιμάται μαζί της από πριν πάω εγώ στο σπίτι, βέβαια εκείνη πολύ συχνά επιδιώκει να πάει μαζί του στο κρεβάτι και μια δυο φορές προσπάθησε να το απαίτηση αλλά εκείνος της το έκοψε, έχει βγάλει λίγο ζήλια απέναντι μου μια δυο φορές αλλά όχι έντονα πράγματα αλλά όταν βλέπει τον πατέρα της να μου κάνει μια αγκαλιά η να μου δώσει ένα φιλί όταν θα έρθει ή όταν θα φύγει βλέπω πως ενοχλείται λίγο… Βέβαια τα πάμε μια χαρά μαζί με την μικρή και θέλει την παρέα μου και να μιλάμε συνέχεια… Πριν δύο εβδομάδες έκανε κάτι όμως που δεν μου άρεσε καθόλου, εμείς έχουμε ντουζιέρα με τζάμι και αν κάποιος μπει στο μπάνιο φαίνεσαι και εκείνη μπήκε στο μπάνιο ενώ εκείνος ήταν γυμνός και έκανε μπάνιο με την δικαιολογία ότι ήθελε να κάνει τσίσα της. Επίσης ο πατέρας της την φιλάει όλη την ώρα κ δεν ξέρω κατά πόσο επιτρέπεται αυτό να γίνεται συνέχεια, βέβαια στο μάγουλο μην πάει ο νους σας στο κακό κ κάτι τελευταίο όταν βγαίνουμε βόλτα και περπατάμε εγώ κρατάω τον γιο μου από το χέρι για να μην φύγει στον δρόμο και εκείνος πάντα δίπλα στην κόρη του κ πολλές φορές περπατάνε αγκαλιά κ πότε εγώ με εκείνος σαν ζευγάρι είτε να με πιάσει από το χέρι είτε να με κρατάει αγκαλιά λίγες φορές που το έχει κάνει και αυτό για φάση μια στιγμής να γυρίσει να μου κάνει μια αγκαλιά κ να μου δώσει ένα φιλί η μικρή γυρίζει κ κοιτάει… Θα ήθελα την γνώμη σας σας παρακαλώ, πως το βλέπετε εσείς σαν ιδικοί και πως πρέπει να το χειριστώ? Θεωρείται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα κ πως είναι φυσιολογικό να γίνεται αυτό? Βέβαια σαν το τονίζω πως από την πλευρά του συντρόφου μου είναι απολύτως πατρικό κ όχι κάτι άλλο!! Θεωρείται πως είναι μια φάση της μικρής που θα περάσει από μόνη της ή πρέπει να κάνουμε κάτι?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κάθε σχέση του μπαμπά με την κόρη έχει σίγουρα την ιδιαιτερότητα της. Η σχέση που μας παρουσιάζετε είναι σίγουρα ακόμα πιο ιδιαίτερη λόγω συνθηκών!!Είναι πολύ δύσκολο σε ένα τέτοιο μεγάλωμα (αποκλειστικότητα μπαμπάς – κόρη) να διαχωριστούν οι ρόλοι και συχνά μπερδεύονται παραβιάζοντας και ξεπερνώντας κάποια όρια. Είναι απαραίτητο να αποσαφηνιστεί τόσο στον πατέρα όσο και στην κόρη ότι είναι λάθος / απαγορευτική αυτού του είδους η οικειότητα κι ότι είναι πλέον παρατεταμένη και θα αποβεί δυσλειτουργική κυρίως για την κόρη. Επειδή το θέμα είναι αρκετά ευαίσθητο και πολύπλοκο και δεδομένης της δικής σας σχέσης με την κόρη και της συγκατοίκησης καλό θα ήταν για περισσότερες πληροφορίες και βοήθεια να συμβουλευτείτε μαζί με τον σύντροφό σας κάποιον ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

409. ΕΡΩΤΗΣΗ: Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας! Εδώ και περίπου μία εβδομάδα ο γιός μου ηλικίας 20 ετών, σταμάτησε να μιλάει σε μένα καθώς και στην μητέρα του. Σαν γονείς, πολλές φορές του κάναμε την παρατήρηση να τακτοποιεί τα πράγματά του , να μην μας βγάζει γλώσσα ,και σαν γονείς να μας σέβεται και να λαμβάνει σοβαρά υπόψιν τις συμβουλές μας. Δυστυχώς είναι εγωιστής και νομίζει ότι τα ξέρει όλα .Αφού εξαντλήθηκε η υπομονή μας , του είπαμε ότι σε αυτό το σπίτι, το πρόγραμμα το καθορίζουν οι γονείς. Τα παιδιά ,εφόσον , σέβονται τους γονείς, το ακολουθούν. Επίσης του είπαμε, ότι αν δεν του αρέσει να ανοίξει δικό του σπίτι και να κάνει ό,τι θέλει. Από τότε μας αγνοεί επιδεικτικά. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο γιος σας είναι πια ένας ενήλικας που έχει τη δυνατότητα της αυτοδιαχείρισής του και πιθανώς βρίσκεται στη φάση της αμφισβήτησής σας, του μετεφηβικού εγωκεντρισμού του και των δικών του προσωπικών σκέψεων, προσδοκιών και ανησυχιών. Όπως είδατε, η προσπάθειά σας να τον “νουθετήσετε”, περισσότερο κακό κάνει παρά καλό. Θα σας προτείναμε να ενσκύψετε λίγο στο πώς περνάει και πώς αισθάνεται αυτός ο μετέφηβος και να μοιραστείτε νέα σας και το ενδιαφέρον σας να είναι καλά, παρά να προσπαθείτε να βάλετε τους δικούς σας κανόνες (που σε αυτή την ηλικία του βλέπετε ότι δεν είναι αποτελεσματικοί). Θα σας συστήναμε πιθανά να συζητούσατε αυτές τις συμπεριφορές και με έναν/μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

410. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας ,σας παραθέτω τα κάτωθι στοιχεί για την κόρη μου : 1. 16 ετών κορίτσι ,καθυστέρηση σχετικά στην έμμηνο ρύση-15ετών- 3 κορίτσια ( 16,14,9 ετών ) 2. αντικειμενικά πάρα πολύ όμορφη κοπέλα ( της το εκφράζουν συνεχώς ). 3. εμμονή με την εξωτερική εμφάνιση, με θετικά για τον εαυτό της σχόλια αλλά και αρνητικά πολλές φορές). 4. λέει ότι της αρέσει το μόντελινγκ, το οποίο της εξήγησα ότι μπορεί να το δοκιμάσει αργότερα παράλληλα με τις σπουδές της. 5. άριστη μαθήτρια με διακρίσεις ( μαθηματική εταιρεία , πάντα απουσιολόγος, παραστάτης , σημαιοφόρος). 6. στην 3η γυμνασίου , αρχή μιας σχετικής “κόπωσης” ή/ και “βαρεμάρας” που κυρίως μεταφράστηκε σε μη τελειομανία και διαφυγή λεπτομερειών στο διάβασμα , που όμως δεν είχε συνέπειες στους βαθμούς της. 7. Μεγάλη δυσκολία να αποφασίσει τι κατεύθυνση θα πάρει γιατί ήταν σε όλα καλή. 8. Τώρα στην β΄ Λυκείου, διακυμάνσεις στην ψυχολογία της , διάβασμα μεν αλλά χωρίς πάθος και στόχο άμεσο ( αφήνει πάντα τμήμα ασκήσεων για το φροντιστήριο και στο σχολείο δεν ασχολείται με τα υπόλοιπα μαθήματα εκτός κατεύθυνσης , καβγάδες για το κινητό ) … 9. Η πρώτη φορά που πήγα στο σχολείο και δεν αισθάνθηκα υπερήφανη ( δεν υπήρχε ο ενθουσιασμός που υπήρχε πάντα από τους καθηγητές της ). 10. Πριν λίγο καιρό βγήκε με ένα αγόρι που της άρεσε αλλά σε 2-3 εβδομάδες το σταμάτησε γιατί θεωρούσε ότι δεν της συμπεριφέρεται όπως θα ήθελε.. 11. Τον τελευταίο χρόνο έχει μια απίστευτη αντίδραση κυρίως στον μπαμπά της ….όλα που λέει την εκνευρίζουν ( κάποια πράγματα με τον τρόπο που τα λέει ο σύζυγος είναι εκνευριστικά…). 12. Τώρα μιλάει με ένα παιδί που την θέλει αυτός αλλά όχι εκείνη ( φιλικά…πλατωνικά αλλά πολύ συχνά ). 13. Λέει ξεκάθαρα ότι δεν της αρέσει το διάβασμα κι ότι κανονικά θα έπρεπε να μην χαραμίζει την ζωή της με το διάβασμα..αλλά λέει και κάπου κάπου ότι ” όταν θα γίνω γιατρός”. 14. η ίδια έχει την εντύπωση ότι δεν αναγνωρίζω την προσπάθειά της κι ότι ποτέ δεν είμαι ευχαριστημένη.. 15. το αντικειμενικό όμως είναι ότι για τις σχολές υγείας που θέλει να περάσει , δεν αρκεί αυτή η χλιαρότητα και δεν θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα αν δεν συνειδητοποιήσει ότι για την επίτευξη αυτού του στόχου θέλει ολόψυχη προσπάθεια… 16. Της παίρνω το κινητό μαζί μου όταν έχει διάβασμα αλλά γενικά περνάει ότι ελεύθερο χρόνο έχει με αυτό. 17. Της έχω πει να δει κάποιον ειδικό ( ακόμα όταν δεν μπορούσε να επιλέξει κατεύθυνση ) και είμαι σίγουρη ότι θα την βοηθούσε αρκετά – αλλά είναι αρνητική ). 18. Τρώει καλά , κοιμάται καλά , κάπου κάπου διαμαρτύρεται για πόνους στο στομάχι. 19. έχει παρέα συνομήλικων κοριτσιών από το σχολείο και βγαίνει έξω σε λογικά πλαίσια…( καλά κορίτσια , δεν με προβληματίζει κάτι ιδιαίτερα , αν και είναι παρέα καινούρια γιατί με την από το νηπιαγωγείο φίλη και διπλανή της ρίχθηκε η φιλία ( χωρίς να καταλάβει η κόρη μου ακριβώς γιατί αν και έκανε προσπάθεια και τώρα απομακρύνθηκαν και ούτε καν μιλάνε ). 20. οικονομική κατάσταση πολύ καλή . 21. Σχέση γονέων αρκετά καλή ( εγώ ψυχοθεραπεία αρκετά χρόνια – μεγάλη πρόοδο αυτογνωσίας – ο σύζυγος ένα μεγάλο παιδί ). Ερωτήματα: • είναι μια κλασική εφηβεία ή βλέπετε κάτι παραπάνω? • είναι μια αντίδραση φυσιολογική και παροδική ή όχι και εγώ πώς μπορώ να την βοηθήσω να συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα αυτού του 1,5 έτους που έχει μπροστά της • είμαι σίγουρη ότι κακώς παίρνω το κινητό. Πώς μπορώ να συμμετέχω στην διαχείριση του χρόνου χρήσης του ? • Πώς μπορώ να την πείσω να μιλήσει σε κάποιον ειδικό και αν όχι ποια τηλεφωνική γραμμή θα μου προτείνατε γι΄αυτήν μήπως και το αποφασίσει κάποια στιγμή? Καταλαβαίνω ότι την πιέζω αλλά όταν δεν το κάνω , υπάρχει περίπτωση να ελέγχει το διάβασμα , την χρήση του κινητού κ.α , αλλά υπάρχουν φορές που δεν το κάνει κι εκεί χάνω κι εγώ την ψυχραιμία μου και γκρινιάζω… Νιώθω ότι έχω απίστευτο χρέος απέναντί της να την βοηθήσω εγκαίρως αλλά κάνω πολλά λάθη…. σας ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση την εκτενέστατη αναφορά σας, αναφέρεστε σε μία έφηβη η οποία αισθάνεται πιθανά πιεσμένη από την επιτήρησή σας και αντιδρά με ένα -αναμενόμενο για έφηβη- τρόπο. Φυσικά και θα βοηθούσε ένας ειδικός να συζητήσει μαζί της για πιθανά θέματα που την απασχολούν. Εάν αυτό δεν μπορεί να γίνει γιατί δεν επιθυμεί η έφηβη, τότε θα ήταν καλό να απευθυνθείτε εσείς σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής ώστε να συζητήσετε τρόπους που θα μπορούσαν να εξομαλύνουν τη σχέση σας και να ανοίξουν πιθανά περιθώρια για διάλογο. Μπορείτε να το συζητήσετε και με τον/την Ψυχοθεραπευτή/τρια που σας παρακολουθεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

411. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας…. Είμαι 17 χρόνων και τον Ιούνιο κλείνω τα 18 έχω μια σχέση 3 χρόνων και είχαμε κάποια θέματα αλλά λύθηκαν…. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι η μητέρα μου κυρίως δεν συμπαθούσε τον φίλο μου και όποτε τσακωνόμασταν (εγώ κι αυτή) κατηγορούσε αυτόν για όλα…. Ότι φταίει που είμαι νευρική και συνήθως κατέληγε να με βρίζει κι αρκετές φορές έχει πει πολλά και άσχημα πράγματα….. Έχουμε πάει σε 2 ψυχολόγους…. Η μία είπε ότι η μητέρα μου περνάει την εφηβεία της τώρα και η άλλη μου είπε εμένα προσωπικά ότι δεν χρειάζεται να βλέπει εμένα αλλά την μαμά μου….. Έχουμε πιαστεί στα χέρια 3 φορές και σήμερα 11/1 τσακώθηκα λίγο με τον φίλο μ και επειδή με άκουσε να μιλάω στο τηλέφωνο άρχισε να μου λέει ότι τον παρακαλάω και ότι με κάνει ότι θέλει και άλλα τέτοια…. Στη συνέχεια μου έριξε δύο σφαλιάρες στο μπούτι και με απειλούσε ότι αν συνεχίσω να τη διώχνω από το δωμάτιο θα μου χώσει μπουνιά και κουτουλιά….. Οι γονείς μου είναι χωρισμένοι και της είπα ότι όταν κλείσω τα 18 θα πάω να μείνω στον πάτερα μου και άρχισε να μου λέει να μην της ξανά μιλήσω αν πάω και ότι θα μου δημιουργήσει προβλήματα αν φύγω…. Δεν ξέρω τι να κάνω περνάω αυτή την κατάσταση εδώ και 4 με 5 χρόνια…. Με κατηγορεί ότι φταίω για όλα και λέει ότι λέω συνέχεια ψέματα για το ίδιο με κατηγορεί και η γιαγιά μου…. Θα χρειαστώ τη συμβουλή σας σχετικά με το τι μπορώ να κάνω… Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε ότι περιγράφετε μια πολύ δύσκολη και βίαιη καθημερινότητα!! Δυστυχώς το γεγονός ότι είστε ανήλικη θέτει πολλούς νομικούς περιορισμούς στο να μπορέσουμε να σας συμβουλέψουμε!!Παρόλα αυτά θα μπορούσατε να απευθυνθείτε στην γραμμή βοήθειας από το Χαμόγελο του Παιδιού ώστε να σας δώσουν κατευθύνσεις!! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

412. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω δυο ανίψια αγόρια 14 και 12 ετών. Ο πατέρας τους έχει πεθάνει πριν 8 χρόνια και μεγαλώνουν με την μητέρα τους και μένα ,χωρίς αντρικό πρότυπο στην οικογένεια! Είναι κοινωνικά παιδιά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και μεγαλώνουν με αγάπη και φροντίδα από τη μητέρα και τη θεία. Πώς να τα συμβουλέψουμε για τις σεξουαλικές σχέσεις?? Ευχαριστούμε!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καλημέρα και μπράβο για το δύσκολο έργο σας!!Συνήθως περιμένουμε να εκφράσουν τα παιδιά απορίες για την σεξουαλικότητα. Ο πιο σωστός τρόπος είναι να μάθουν μέσω βιβλίων. Υπάρχουν πολλά βιβλία στην αγορά για την εφηβεία και τις αλλαγές της. Είναι λοιπόν μια ωραία ιδέα να τους κάνετε εσείς ή κάποιο οικείο πρόσωπο δώρο κάποιο βιβλίο!!Αν πάλι λόγω ελλείψεως αντρικού προτύπου σας ανησυχεί κάτι για την σεξουαλικότητα τους καλό είναι να ζητήσετε πιο εξειδικευμένη βοήθεια!! Καλή συνέχεια! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

413. ΕΡΩΤΗΣΗ: Πείτε μου τι να κάνω 9 .6 16 έπαθε ατύχημα σε εκδρομή σχολικής εκδρομής σε ένα μουσείο Στην Ξάνθη σκαρφάλωσε σε ένα δέντρο 0 8 χρόνων γιος μου και έπεσε δεν μας πήρανε τηλ να μας πουν ότι ο γιος σας έπεσε σήμερα από το δένδρο του βάλαμε παγάκια στο κεφάλι…και εμείς δεν το ξέραμε αυτά που γράφω τώρα ούτε και ο 8 χρόνων γιος μου μας το είπε την επόμενη μέρα έπεσε σε κωματώδης κατάσταση έχασε την ομιλία του δεν περπατούσε τα μάτια στραβώσανε αλλά στραβά γίναν το μάθαμε από συμμαθητές του μήπως έγινε κάτι στο σχολείο και μας στα είπανε όπως σας γράφω δηλαδή έκανε εγκεφαλική αιμορραγία τι να τώρα εγώ κανένας δικηγόρος δεν παίρνει την ευθύνη να το υπερασπίσει τι να κάνω

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα πρέπει να σας πούμε ότι για τα νομικά ζητήματα του θέματος θα πρέπει να ακολουθήσετε υποχρεωτικά τις απόψεις των δικηγόρων (είναι ένα θέμα στο οποίο δεν θα επεκταθούμε καθόλου). Όσον αφορά όμως τα θέματα αποκατάστασης, θα σας καλούσαμε άμεσα να ξεκινήσετε πρόγραμμα με Λογοθεραπεία και Εργοθεραπεία και πιθανά -εάν το κρίνουν οι Παιδονευρολόγοι- Φυσικοθεραπεία. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

414. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω μια κορούλα 6 ετών πάει α δημοτικού είναι γεννημένη Οκτώβριο . κάποια γράμματα όπως το ρ το β . αν συγκεντρωθεί τα λέει αλλά κάποιες φορές το μπερδεύει. αν δεν κάνω Λογοθεραπεία θα τα λεειωποιο μετά; ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ένα παιδί στα 6 ιδανικά έχει ολοκληρώσει την ανάπτυξη του φωνολογικού του συστήματος. Θα ήταν καλό για τη κορούλα σας να την αξιολογήσει κάποιος λογοθεραπευτής. Υπάρχει μικρή πιθανότητα να τα πει μόνη της αλλά στα 6 πλέον αυτή η πιθανότητα απομακρύνεται. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Παναγιωτης Κοκμοτός, Λογοθεραπευτής MSc του Κέντρου μας

415. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, ονομάζομαι ……., θα ήθελα την γνώμη σας σας παρακαλώ πολύ για το παιδί μου!! Έχω έναν γιο το Σταμάτη μου 3 μισή ετών . Είναι πανέξυπνος ,μιλάει απίστευτα καθαρά, κάνουμε κουβέντες δλδ είναι ένα παιδί με πλήρης η μπορώ να πω και κάτι παραπάνω από πλήρης στην ομιλία του . Όπως και στην κινήσεις του είναι όλα καλά δεν έχουμε κανένα απόλυτος πρόβλημα. Εννοώ αναπτυξιακά. Ενώ μέχρι το καλοκαίρι ήταν όλα τέλεια, φέτος τον χειμώνα έχει αλλάξει η συμπεριφορά του, δεν ξέρω αν φταίει ότι κάθετε στο κινητό με παιχνίδια. Στο κινητό. Η στο playstation. Τον παίρνει τηλ η γιαγιά του να του μιλήσει ο μαμά βαριέμαι να τις μιλάω!! Έρχονται φίλοι σπίτι μαμά πες τους να φύγουν. Ενώ αν του φέρουν παιχνίδι για δώρο η αν παίξουν μαζί του τους υποδέχεται με χαρά και τους ξανά ζητά να έρθουν. Με εμένα μ λέει συνέχεια σε αγαπώ μαμά και εγώ του απαντάω σε αγαπάω όσο δεν πάει ! Αλλά όταν πρέπει να κάτσω λίγο στον καναπέ χωρίς να κάνουμε τίποτα στεναχωριέται και το βλέπω στα μάτια του . Δεν έχει φίλους. Και ένα παιδί μεγαλύτερο του κατά 6 χρόνια που ερχόταν να παίξουν επειδή είχε άσχημη συμπεριφορά προς το παιδί μου απόφυγα να τον ξανά φέρω να παίξουν . Όσο μπορώ τον πάω να παίξουμε. Μπάλα να κάνει ποδήλατο να σκάψουμε στην θάλασσα . Βέβαια τώρα τελευταία με τον καιρό. Και την εγκυμοσύνη μ με ένα θεματάκι που έχω δεν μπορώ να είμαι συνέχεια ενεργή . Αλλά προσπαθώ παρά πολύ . Όλα είναι δικά του δεν μπορεί να μοιραστεί τα παιχνίδια του. Πάει να κάτσει στο ποδήλατο ένα παιδάκι επειδή έκατσε στο ποδήλατο έβαλε τα κλάματα και να φωνάζει εγώ θέλω να κάτσω. Να πιάνει το πατίνι πάλι τα ίδια κλάμα νεύρα. Γκρινιάζει και κλαίει με το παραμικρό . Να σας αναφέρω ότι του έκοψα τα κινητά και τα παιχνίδια με ότι αφορά την τεχνολογία πλέον θα τον αφήνω μια φορά την εβδομάδα. Μήπως φταίει αυτό; Μήπως κάνω κάτι λάθος εγώ; δεν του χαλάω χατίρι ότι μ ζητήσει προσπαθώ να του το έχω. Ξέρω ότι και αυτό ίσως έχει επιπτώσεις. Αλλά δεν μπορώ να του πω όχι. Ξέρω ότι βαριέται Γιατί δεν έχει να κάνει τόσα πολλά τον χειμώνα. Όσο κάναμε ποιο παλιά. Αλλά και πάλι προσπαθώ με όλοι μου την ψυχή να τον κάνω να παίρνει όμορφα. Αλλά νοιώθω ότι για αυτό. Δεν είναι αρκετό. Ο πατέρας του δεν ασχολείται τόσο να παίξει μαζί του. Γενικά το παιχνίδι για τον μπαμπά είναι κάτι αδιάφορο. Σχολάει κάνει μπάνιο τρώει και κάθετε σε έναν καναπέ. Όσο και να του λέω παίξε λίγο με το παιδί δεν το κάνει . Και αυτό το γεγονός νομίζω ότι έχει επηρεάσει και το παιδί σωστά; του πήρα πλαστελίνες να παίξουμε. Όντως Φτιάξαμε Πιτσούλες μακαρόνια και διαφορά σχεδιάκια. Γελάσαμε . Αλλά ξέρω ότι αύριο θα γίνει πάλι κάτι και πάλι από την αρχή . Λοιπόν επειδή έγραψα ολόκληρο στόρι. Το ερώτημα μου είναι πέρα από αυτά που έγραψα. Γιατί δεν θέλει να μιλάει στην οικογένεια του; έχει μια ξαδερφούλα 7 χρονών που πηγαίναμε συχνά να παίξουν. Άλλες φορές είναι καλά παίζουν άλλες πάλι κλάματα. Να αναφέρω πάλι ότι αυτή η ένταση και το κλάμα μ λένε οι δικοί μ το κάνει όταν είμαι εγώ μπροστά. Μήπως φταίω εγώ; τι μπορώ να κάνω; σήμερα του είπα πάμε στην ξαδέρφη σ να παίξετε; στην αρχή μ λέει ναι. Μετά στο αμάξι μ λέει δεν θέλω πάμε σπίτι. Σας παρακαλώ δώστε μ μια συμβουλή !! Ο παιδίατρος μου είπε να ηρεμήσω εγώ και ότι το παιδί είναι μια χαρά και ότι περνάει στάδιο ανάπτυξης .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε στο παιδί ότι μέχρι τα 3 του δεν σας ενοχλούσε κάτι ιδιαίτερο στην ανάπτυξή του, κάτι που είναι πολύ θετικό ! Περισσότερο όντως -όπως σας λέει και ο/η Παιδίατρος που το παρακολουθεί- δείχνει να περνάει ένα στάδιο δυσθυμίας και εγωκεντρισμού (συχνό στα παιδιά αυτής της ηλικίας). Από την άλλη εμπλέκονται τόσο η εγκυμοσύνη σας που μπορεί να έχει ταράξει το παιδί, όσο και η δυσκολία σας να το ματαιώσετε λέγοντάς του “όχι” σε κάποια πράγματα, κάτι που πιθανά να δυσκολεύει τη διαχείριση της συμπεριφοράς του απέναντί σας. Επιπρόσθετα, θα θέλαμε να ασχοληθεί και ο μπαμπάς με το παιδί, αφού και λόγω της εγκυμοσύνης σας δεν έχετε τις αντοχές που είχατε στο παρελθόν. Δεν αναφέρεστε σε μία συμπτωματολογία σοβαρή. Το πρώτο που θα σας ζητούσαμε, θα ήταν να παρακολουθήσει το παιδί Παιδικό Σταθμό, ώστε να διαχειριστεί εκεί τα κοινωνικά του ζητήματα και να μάθει τόσο να διαντιδρά, όσο και να ματαιώνεται αλλά και να ακολουθεί κανόνες. Εάν συνεχίσουν αυτές οι συμπεριφορές παρά τον Παιδικό Σταθμό, τότε θα ήταν καλό να συμβουλευτείτε κάποιον Ψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

416. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα έχω ένα πρόβλημα με το παιδί μου στην πρώτη γυμνασίου η προσαρμογή της δεν είναι η καλύτερη, παρότι διαβάζει και προσπαθεί στην διάρκεια των πρόχειρων μπλοκάρει και αγχώνετε με αποτέλεσμα να μην γράφει τίποτα, μου λέει ότι τα ξεχνάει αλλά και την πιάνει πανικός. παρακαλώ τι με συμβουλεύετε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η κόρη σας δείχνει να έχει αυξημένο άγχος που με την είσοδο της εφηβείας της αυξάνει ακόμη περισσότερο σε βαθμό που να χάνει την αυτό-οργάνωσή της και την αυτοκυριαρχία της στα διαγωνίσματα. Πιθανά το συγκεκριμένο άγχος να υπήρχε και παλαιότερα, αλλά αυτή τη στιγμή έχει αυξηθεί πολύ. Θα ήταν καλό να της ζητούσατε να επισκεφτείτε έναν/μία Ψυχολόγο για να μπορέσει να διαχειριστεί το άγχος της γιατί δείχνει να τη βασανίζει πολύ. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

417. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω έναν γιο 18 μηνών. Είναι ένα χαρούμενο και δραστήριο παιδί. Σε άτομα που αισθάνεται οικεία διαρκώς γελάει, χορεύει, τους παίρνει από το χέρι για να παίξουν. Σε άγνωστα άτομα και περιβάλλοντα είναι σοβαρός μέχρι να νιώσει οικεία. Μόλις νιώσει οικεία αρχίζει να εξερευνεί τον χώρο, να χορεύει, να γελάει, να είναι το παιδί που ξέρω. Αν όμως προσπαθήσεις να κάνεις κάτι που δεν θέλει, γίνεται άλλο παιδί. Πρόσφατα τον πήγαμε για εξετάσεις αίματος. Στην αίθουσα αναμονής ήταν ήρεμος, κοιτούσε το χώρο, όλα καλά. Με το που μπήκαμε στην αίθουσα αιμοληψιών και έκατσα στην καρέκλα έχοντας τον αγκαλιά και βλέποντας τη μικροβιολόγο άρχισε να κλαίει. Όταν δε του κρατούσε το χέρι για να βρει φλέβα, έγινε χαμός. Ούρλιαζε, κοπανιόταν και όλα αυτά πριν καν τον τσιμπήσει. Σήμερα είχαμε ραντεβού στον παιδίατρο. Στην αναμονή έπαιζε με τα παιχνίδια, πήγαινε στα υπόλοιπα παιδάκια, ήταν ήρεμος και χαμογελαστός. Μόλις μπήκαμε στην αίθουσα εξετάσεων ήθελε να τον αφήσω κάτω για να πάει πάλι στα παιχνίδια. Με το που τον σήκωσα για να του κάνουν τις μετρήσεις που χρειάζονται, έκανε πάλι το μπαμ. Ουρλιαχτό, να πιέζει τα πόδια του πάνω μου για να σηκωθεί όρθιος. Όλο αυτό μέχρι τη στιγμή που βγήκαμε από την αίθουσα και τον αφήσαμε κάτω. Μετά ήταν σαν να μη συνέβη τίποτα. Και όταν είναι σε αυτή την κατάσταση δεν ακούει τίποτα. Είναι σαν να κατεβάζει ρολά. Είναι φυσιολογική αυτή η συμπεριφορά;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σε αυτή την ηλικία πολλά παιδιά δείχνουν μία διστακτικότητα προς τις νέες καταστάσεις και χρειάζονται κάποιο χρόνο προσαρμογής. Αυτή η διστακτικότητα θεωρείται φυσιολογική και δίνουμε χρόνο στο παιδί και ταυτόχρονα το βοηθούμε και στο σπίτι στην αυτονομία του. Το ίδιο μπορεί να συμβεί στην έκθεσή τους σε Ιατρούς, ιδίως όταν η εξέταση περιλαμβάνει και πόνο (τσίμπημα βελόνας). Θεωρείται σε αυτή την ηλικία μία φυσιολογική Ιατροφοβία. Εμείς φροντίζουμε να είμαστε ψύχραιμοι σε κάθε εκδήλωση φοβίας ή διστακτικότητας και αίσιοι. Οι συμπεριφορές αυτές συνήθως υπαναχωρούν στην ηλικία των 2 έως 2,5 ετών. Εάν δεν σας απασχολεί κάτι άλλο στην ανάπτυξη του παιδιού σας, δεν κρίνεται σκόπιμη η συζήτηση με κάποιο Παιδοψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

418. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Ήθελα να ρωτήσω για τον ανιψιό μου 10 ετών. Είχε έλλειψη συγκέντρωσης από μικρός, είχε κόλλημα με μένα από μικρό. Ξαφνικά πριν 2 βδομάδες είχε πυρετό , ένα βράδυ ένιωσε μια τρομερό φόβο για κάτι που είδε στον ύπνο του και φώναζε φοβισμένος. Τον ηρέμησε η μαμά του. ( Είχε ένα άγχος πριν αν πάμε στο νοσοκομείο. Δεν είχε θέμα παλιά με αυτό) δεν ξέρω αν έχει σχέση. Με λίγα λόγια από εκείνο το βράδυ , ο μικρός είναι ταραγμένος το βράδυ, αγχώνεται, έχει έντονη ανησυχία και θέλει τη μαμά του δίπλα του το βράδυ η την φωνάζει συνέχεια για να ηρεμήσει. Σας παρακαλώ πείτε μου τι να συνέβη; Θα βρει τον εαυτό του ;; Τι μας συμβουλεύεται να κάνουμε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά αναφέρεστε σε ένα παιδί που εντοπίζετε ότι έχει έλλειψη συγκέντρωσης προσοχής, κάτι που δημιουργεί προφανώς δυσκολίες τόσο στη μαθησιακή επίδοση του παιδιού, όσο πιθανά και στη συναισθηματική του σταθερότητα. Δεν ξέρουμε εάν αυτό έχει ανησυχήσει την οικογένεια και εάν έχει ζητήσει βοήθεια για αυτό το ζήτημα. Δυστυχώς δεν είστε φυσικός γονέας και δεν μπορούμε να επεκταθούμε περισσότερο σε λεπτομέρειες όσον αφορά την καθοδήγησή μας (αυτό γίνεται μόνο σε γονείς και όχι σε συγγενείς). Θα ήταν καλό όμως να αναφέρετε στην οικογένεια την πιθανότητα να συζητούσε όλα τα θέματα με Παιδοψυχολόγο και πιθανά και Εργοθεραπευτή (για το θέμα συγκέντρωσης της προσοχής). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

419. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Λέγομαι ……… κ έχω ένα γιο ακριβώς 2.5 ετών κ μια κόρη 2 μηνών. Ο γιος Μ πηγαίνει παιδικό σταθμό από 4 μηνών. Το παιδί όταν έρχεται σπίτι είναι πολύ ευδιάθετος μιλάει όλη την ώρα αλλά όταν είναι εκεί ενώ συμμετέχει δεν μιλάει πέρα από τα βασικά. Επίσης όταν πηγαίνουμε σε παιδικά πάρτυ ή σε παιδική χαρά φαίνεται να σαστίζει να μην μιλάει καθόλου, κ ενώ παίζει δεν επικοινωνεί μάλλον από ντροπαλότητα. Είχαν επισκεφθεί τον παιδικό σταθμό πρόσφατα από κέντρο λογοθεραπείας κ προσπάθησαν να τον προσεγγίσουν για να τον αξιολογήσουν αλλά αυτός δεν της ήθελε κ ούτε άνοιξε το στόμα τ…μετά μας πήραν τηλέφωνο για να μιλήσουν μαζί μας κ από την τηλεφωνική κουβέντα συμπέραιναν ότι μάλλον υπάρχει κάποια συναισθηματική ανασφάλεια κτλ κτλ παρόλο π κ εγώ κ η γυναίκα Μ είμαστε γαντζωμένοι πάνω τ από την μέρα π γεννήθηκε. Η δασκάλα τ τον χαρακτηρίζει ντροπαλό κ όχι πολύ ομιλητικό κ ότι δεν χρήζει κάποιας θεραπείας καθόσον είναι αρκετά νωρίς για κάτι τέτοιο…βασικά τον χαρακτήρισε πολύ ισχυρή προσωπικότητα χωρίς να ακολουθεί τους υπόλοιπους σε περίπτωση π κάτι δεν θα θέλει, συμμετέχει. σε όλες τις δραστηριότητες κ γενικά είναι πολύ ευχαριστημένη. Η ερώτηση Μ είναι σε ποια ηλικία αν συνεχίσει την ίδια συμπεριφορά είναι καλό να συμβουλευτείς κάποιον παιδοψυχολόγο?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί που τόσο εσείς, όσο και η εκπαιδευτικός διαπιστώνετε μία επιλεκτική συμπεριφορά με αρκετό πείσμα από την άλλη και άρνηση συνεργασίας ή κοινωνικής επικοινωνίας όταν δεν το επιθυμεί. Εάν υπάρχουν δυσκολίες στη διαχείριση του συναισθήματος ενός παιδιού, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι οι γονείς του δεν του δίνουν σημασία. Πολλές φορές οι δυσκολίες εμφανίζονται και από την αντίθετη κατεύθυνση : Όταν οι γονείς είναι -όπως αναφέρατε- “γαντζωμένοι” επάνω του και πιθανά (πάντα με καλοπροαίρετη πρόθεση) να μην το αφήνουν να πάρει κάποιες πρωτοβουλίες απαραίτητες για την κοινωνική αυτονόμησή του. Θα σας λέγαμε ότι αυτή η συστολή και “ντροπαλότητα” όπως αναφέρει η Νηπιαγωγός, μαζί με την μερική -ή πιθανά και ολική- ακαμψία του στην κοινωνική του επικοινωνιακότητα σε νέες ή θορυβώδεις καταστάσεις, θα ήταν καλό από τώρα να σας απασχολήσει και να απευθυνθείτε σε Παιδοψυχολόγο για να σας κατευθύνει σε πιθανούς τρόπους αντιμετώπισης αυτών των ιδιαιτεροτήτων ή σε μία περαιτέρω διερεύνηση της λειτουργίας του παιδιού και των μηχανισμών σκέψης του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

420. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Είμαι μητέρα μιας 28νης κόρης με ψυχολογικά προβλήματα. Το πρόβλημα της ξεκίνησε μετά από μια ερωτική απογοήτευση. Επειδή βλέπω ότι μιλούν οι γονείς για ανήλικα θα ήθελα να μου πείτε αν μπορώ να σας γράψω την ιστορία μου και να με βοηθήσετε επειδή αναφέρομαι σε ενήλικο άτομο. Έχω φοβερή ανάγκη γιατί με καταλαβαίνω ότι έχω φτάσει στα όριά μου. Σας παρακαλώ απαντήστε μου. Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς, όπως σωστά επισημαίνετε, καλύπτουμε μόνο δυσκολίες ανηλίκων και εφήβων. Θα σας προτρέπαμε να απευθυνθείτε σε Κοινωνική Υπηρεσία Κρατικού Νοσοκομείου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

421. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα θα ήθελα να σας πω την ιστορία μου κ να ρωτήσω κάποια πράγματα. Παντρεύτηκα πριν ενάμιση χρόνο στην 7 μήνα της εγκυμοσύνης μου μετά από τν ερχομό του παιδιού μου όταν ήταν το μωρό μου 4 μηνών ο πατέρας του παιδιού μου παρενόχλησε την αδερφή μου σεξουαλικά κ μετά μέσο Facebook κ ψεύτικα Instagram έμαθα αρκετό καιρό αργότερα . Αυτήν την στιγμή δεν φεύγει από το σπίτι κ με απειλεί ότι θα πάρει το παιδί κ θα εξαφανίσει αν φύγω εγώ .Εγώ είμαι άνεργη αυτήν την στιγμή γιατί κρατάω το παιδί γτ δεν έχω που να το αφήσω για να δουλέψω το μωρό μου τώρα είναι 13 μηνών. Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω κ που να απευθυνθώ. Μπορείτε να μου πείτε που μπορώ να απευθυνθώ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε την κατάσταση που περιγράφετε και φυσικά είναι πολύ δυσάρεστη. Θα σας συμβουλεύαμε να απευθυνθείτε σε Δικηγόρο για να σας κατευθύνει για τα νόμιμα δικαιώματά σας και τις υπηρεσίες που θα μπορούσαν να σας βοηθήσουν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

422. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για το έργο σας. Έχω ένα παιδάκι που θα γίνει 4 ετών σε δύο μήνες, που βάζει ακόμα τα χέρια στο στόμα…. Σπίτι το κάνει μόνο όταν βλέπει τηλεόραση, στο σχολείο οι δασκάλες μου λένε ότι το κάνει αρκετά και αυτό είναι που με προβληματίζει. Έχω παρατηρήσει επίσης να το κάνει στην εξωσχολική δραστηριότητα, όταν πχ πρέπει να περιμένει τη σειρά του. Κάναμε Εργοθεραπευτική αξιολόγηση, γιατί έχω ακούσει για αισθητηριακά ζητήματα, ο Εργοθεραπευτής μου είπε ότι δεν παρατηρεί κάτι στο παιδί, αντίθετα οι δεξιότητες του για την ηλικία του είναι αρκετά ανεπτυγμένες, κάτι που βλέπω και εγώ και μου λένε και στο παιδικό σταθμό. Δεν το κάνει με παιχνίδια, δεν το κάνει με στυλό, μαρκαδόρους, μανίκια κλπ, μόνο με τα δαχτυλάκια του. Έχουμε μια αρκετά ήρεμη οικογένεια, χωρίς εντάσεις κ αλλαγές, οπότε δεν μπορώ να βρω κάτι που να δικαιολογεί το να στρεσάρεται. Στο σχολείο ξέρω πως έχει κάνει φιλίες, έχει καλές σχέσεις με όλα τα παιδάκια, αν και υπάρχουν ένα ή δύο που μπορεί να έχουν ξεσπάσματα μερικές φορές φωνάζοντας ή χτυπώντας, όπως κάνουν πολλά παιδάκια αυτής της ηλικίας, δεν ξέρω εάν αυτό του προκαλεί άγχος, όταν το συζητάμε όμως δεν φαίνεται να το απασχολεί υπέρμετρα….γενικά είναι ένα χαρούμενο, έξυπνο και κοινωνικό παιδάκι. Πιστεύετε πως πρέπει να ανησυχώ; θεωρείται παλινδρόμηση αυτή η συμπεριφορά; Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κάποια παιδιά εμφανίζουν “στερεότυπες κινήσεις μη αλλιώς προσδιοριζόμενες”. Τέτοιες είναι το να τρώνε τα νύχια ή τις παρανυχίδες τους, να βάζουν το δάκτυλο στη μύτη, το χέρι στο στόμα, να μασουλάνε αντικείμενα, να παίζουν με τα μαλλιά τους κλπ. Εάν αξιολογήθηκε το παιδί από Εργοθεραπευτή χωρίς δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία, θα σας συμβουλεύαμε να αξιολογηθεί και από Παιδοψυχίατρο για να σας δώσει κάποιες οδηγίες. Έως τότε, θα σας συμβουλεύαμε να μην το αναφέρετε στο παιδί σας. Το ότι δεν το επηρεάζει στις κοινωνικές του δεξιότητες, είναι ένα πολύ καλό στοιχείο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

423. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας θα το εκτιμούσα εάν μου απαντούσατε γιατί έχω αρχίσει και προβληματίζομαι αρκετά έχω έναν γιο ο οποίος τον Απρίλιο κλείνει τα 4 ! Είμαστε δίγλωσση οικογένεια και όταν ήταν 2 ετών μετακομίσαμε στη Νορβηγία μετά τα 3 του άρχισε να μιλάει πιο καθαρά και τις τρεις γλώσσες άρχισε να επαναλαμβάνει πολλές λέξεις και γενικά επικοινωνεί και στις τρεις γλώσσες στο ίδιο επίπεδο το οποίο όμως δεν είναι ακόμα τέλειο. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι σε ότι και να του ζητήσουμε να κάνει αντιδράει με πολλά νεύρα και μας φωνάζει και κάποιες φορές μες χτυπάει κιόλας να αναφέρω ότι αυτή η συμπεριφορά του άρχισε να γίνεται πιο συχνά επόταν έμεινα έγκυος στην αδερφή του η οποία είναι μόλις ενός μηνών καταλαβαίνουμε ότι ζηλεύει και γι αυτό τον έχουμε από κοντά απλά με ανησυχεί ποσό αντιδραστικός είναι πλέον τι μπορούμε να κάνουμε πιστεύετε ώστε να διορθώσει την συμπεριφορά του ; Ευχαριστώ πολύ !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο γιος σας εμφανώς έχει εκτεθεί σε πολλές νέες εμπειρίες και ερεθίσματα : Μετακόμιση, εκμάθηση διαφορετικών γλωσσών, έλευση νέου μέλους στην οικογένεια (με όλα τα πιθανά αισθητηριακά και συναισθηματικά επιβαρυντικά στοιχεία που ακολουθούν αυτές τις αλλαγές). Εάν κρίνετε ότι η αντιδραστικότητά του είναι πολύ έντονη και εμφανίζεται και σε εξωτερικούς χώρους, θα σας συστήναμε : (Α). Να το γράφατε σε Παιδικό Σταθμό ώστε να έρχεται σε επαφή και με άλλα παιδιά και (Β). να επισκεπτόσασταν κάποιον/α Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να συζητούσατε πιθανούς μηχανισμούς αντιμετώπισης, τόσο δικούς σας, όσο και του συζύγου σας (ίσως να χρειαστεί να περνάει λίγο περισσότερο χρόνο με το παιδί αυτή την εποχή που οι απατήσεις του μωρού είναι αυξημένες). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

424. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα γιο 15 ετών. Ενώ μέχρι πέρσι ήταν άριστος μαθητής φέτος άρχισε η επίδοση του να πέφτει. Κάνει παρέα με μερικά παιδιά που ο γενικός τους είναι πολύ χαμηλός και δεν διαβάζουν σχεδόν καθόλου. Δεν τους νοιάζει ο βαθμός τους. Και παρατήρησα ό,τι άρχισε να μην τον ενδιαφέρει και τον γιο μου πια εάν οι βαθμοί του είναι καλοί ή όχι. Πρέπει τώρα να επιλέξουμε το λύκειο που θα πάει. Και ενώ κανονικά μας έστειλαν ειδοποίηση για να πάει στο σχολείο Α ο γιος μου θέλει να ζητήσουμε να πάει στο σχολείο Β. Ο λόγος για να είναι με τον φίλο του ο οποίος είναι στο ίδιο σχολικά επίπεδο με αυτόν. Εγώ πιστεύω όμως πως θέλει να πάει για να είναι με τους υπόλοιπους φίλους που προανέφερα. Το βλέπω από την αντίδραση του. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω και πιο είναι το σωστό. Να πάει εκεί όπου λέει η ανακοίνωση για να τον ξεκόψω ή να πάει όπου και οι φίλοι του; το ξέρω ότι μπορεί να επαναστατήσει εάν τον πάρω εκεί που δεν θέλει. Από την άλλη οι φίλοι του τον επηρεάζουν και μπορεί να συνεχίσει να μην διαβάζει ή και χειρότερα. Τι πρέπει να κάνω;;;;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι μια όμορφη αλλά παράλληλα σύνθετη αναπτυξιακή περίοδος. Οι έφηβοι, συνήθως, επιλέγουν να ταυτιστούν με συνομηλίκους περισσότερο απ’ότι με τους ενήλικες, κι αυτό είναι απαραίτητο ώστε να γνωρίσουν σε ένα βαθμό καλύτερα τον εαυτό τους. Καλό θα ήταν να εστιάσετε και να σκεφτείτε αν αυτό που πραγματικά σας απασχολεί είναι η πτώση στην μαθησιακή επίδοση ή αν υπάρχει γενικότερη αλλαγή στην συμπεριφορά του. Καλό είναι να κάνετε μια ανοιχτή συζήτηση μαζί του εστιάζοντας στους προβληματισμούς σας κι όχι στην πτώση των βαθμών. Κυρίως όμως να εστιάσετε την συζήτηση σε εκείνον χωρίς να κατηγορείτε τους φίλους του γιατί αυτό θα σας φέρει σε μεγαλύτερη απόσταση. Επίσης χρειάζεται να συζητήσετε μαζί του την σχέση σας και να ακούσετε αν έχει να σας καταλογίσει κάτι. Τέλος για την επιλογή σχολείου είναι σωστό να συζητήσετε κυρίως για τον ίδιο, τις ανάγκες και τις δυνατότητες του και να νιώσει ότι είστε δίπλα του και πάλι χωρίς συγκρίσεις με τους φίλους του. Γενικότερα όμως επειδή η εφηβεία είναι για κάποια παιδιά πιο σύνθετη αλλά και η σχέση με τους γονείς δοκιμάζεται καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό για πιο εξατομικευμένη καθοδήγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

425. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Η συμβουλή σας θα μου ήταν πολύτιμη. Έχω ένα κοριτσάκι 7 χρονών, μοναχοκόρη, που φοιτά στην πρώτη τάξη του δημοτικού. Είναι ένα παιδί πολύ ήσυχο μέσα στο σπίτι, πολύ υπάκουο σε ότι τυχόν της λέμε ως γονείς και πολύ συνεργάσιμο σε όλα. Αλλά παιδιά ίδιας ή παρόμοιας ηλικίας δεν υπάρχουν στην ευρύτερη οικογένεια. Στο σχολείο από την προνηπιακή της ηλικία έως σήμερα μόνο καλά λόγια ακούω για αυτήν και συγχαρητήρια για την ανατροφή της και για το πόσο ώριμο και καλό είναι σαν παιδί. Συμμετέχει στην τάξη, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες απ’ ότι μου λένε και είναι πολύ ήσυχη. Και αισθάνομαι πραγματικά περήφανη όταν τ ακούω αυτά. Στις κοινωνικές της συναναστροφές, γνωρίζω ότι δεν είναι το παιδί που είναι το επίκεντρο ή η ψυχή της παρέας (το δημοφιλές) παιδί ούτε εύκολα συναναστρέφεται και μιλάει στα άλλα παιδιά αλλά δεν είναι και εντελώς αντικοινωνική. Θέλει αν μπορούσαμε να το πούμε, οι άλλοι να της προτείνουν να παίξουν. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι τώρα τελευταία οι γονείς δυο συμμαθητών της μου επισήμαναν ότι τα παιδιά τους την βλέπουν την κόρη μου να κάθεται πολύ συχνά μόνη της στα διαλείμματα. Εγώ την ρωτάω καθημερινά πώς τα περνάει και μου λέει ότι έπαιξε με το τάδε και τάδε παιδί και γενικά γυρνάει χαρούμενη από το σχολείο το οποίο υπεραγαπάει. Όμως με ανησυχεί αυτό που μου επισήμαναν δυο διαφορετικοί γονείς ότι δηλαδή τα παιδιά τους την βλέπουν να κάθεται σε αρκετά διαλείμματα μόνη της. Τι με συμβουλεύετε να κάνω;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα ήσυχο και “παθητικής κοινωνικότητας” παιδί που δυσκολεύεται να αναλάβει κοινωνικές πρωτοβουλίες με τους συμμαθητές της. Μάλιστα, για κάποιο λόγο, η κόρη σας αυτό σας το κρύβει, αναφέροντάς σας “ψεύτικα” ότι παίζει με τα άλλα παιδιά. Θα σας συμβουλεύαμε να μιλούσατε σε Ψυχολόγο για να δώσετε ένα πλήρες ιστορικό για το παιδί, γιατί πιθανά να χρειάζεται να διερευνηθεί περαιτέρω ο κοινωνικός της παράγοντας και μηχανισμός λειτουργίας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

426. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημα που αντιμετώπισα χθες σχετικά με τη βαθμολογία του γιου μου και την αντίδραση του πάνω σε αυτό. Καταρχήν πρόκειται για έφηβο, ηλικίας 15 χρονών, πηγαίνει στη Γ Γυμνασίου. Έχει παράλληλη στήριξη από την Α γυμνάσιου (παρότι δεν είναι και πολύ συνεργάσιμος και σύμφωνος με αυτό λόγο χλευασμού από τα άλλα παιδιά). Τέλος πάντων ως έφηβος είναι λίγο αντιδραστικός σε όλα. Το θέμα που με απασχόλησε χθες ήταν η αντίδραση του στον έλεγχο και η πολύ χαμηλή βαθμολογία στα μαθήματα στα οποία έχει βοήθεια από την παράλληλη στήριξη και ο βαθμός σε αυτά ήταν 9 κάτι που τον στεναχώρησε και έβαλε τα κλάματα λέγοντας μου δεν εκτιμούν την προσπάθεια που κάνει και ότι δε ξαναδιαβάζει, δεν ξαναπάει σχολείο κτλ εάν είναι να μην αναγνωρίζετε η προσπάθεια του … Επίσης ένας καθηγητής ισχυρίζεται ότι συνεχώς πάει άγραφος (πράμα που δεν ισχύει διότι στο συγκεκριμένο μάθημα κάνει τις ασκήσεις και το ξέρω αυτό επειδή έχει ζητήσει πολλές φόρες και τη δική μου βοήθεια .. τέλος πάντων το θέμα είναι ότι νοιώθει αδικημένος. Ξέρω ότι δεν είναι από τους καλύτερους μαθητές .. ξέρω όμως ότι προσπαθεί και αγχώνεται συγχρόνως όμως κάποια πράγματα αδυνατεί όπως μου έχει εξηγήσει να τα καταλάβει.. και εγώ αναρωτιέμαι πόσο βοηθά η παράλληλη στήριξη ένα παιδί με λίγες μαθησιακές δυσκολίες βάζοντας ένα 9 ????? πως να το χειριστώ ???? ο ίδιος φοβάται ότι ξέρει ότι θα μείνει .. και επίσης ξέρει πόσο θα δυσκολευτεί να διαβάσει εάν μείνει.. ..Όπως μου είπε και ο ίδιος αυτή είναι η βοήθεια τους ? να με αφήσουν στην ιδία τάξη ????? και αν θέλετε την γνώμη μου ναι έχει δίκιο αυτό που κατάφεραν είναι να του ρίξουν περισσότερο την αυτοπεποίθηση και να αγνοεί περισσότερο τη βοήθεια ….ας του έβαζαν ένα 10 λέω εγώ τώρα. Την ψυχολογία του παιδιού μάλλον δεν την σκεφτήκαν …..ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ότι δεν είναι καλός σε κάποια μαθήματα αλλά γι αυτό το λόγο έχει και την παράλληλη στήριξη…. κάποια πράγματα δεν μπορεί να τα αποστηθίσει τι να κάνουμε μου το έχει πει ο ίδιος ότι όσες φορές και να διαβάσει την ιστορία δε μπορεί να την αποστηθίσει… Συγνώμη για το σεντόνι αλλά είμαι σε απόγνωση. δε θέλω να φτάσω στο σημείο να πιάνω καθηγητές για τη βαθμολογία αλλά αυτοί θα έπρεπε να το καταλάβουν …..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε έναν έφηβο με μία σημαντική δυσκολία στη μαθησιακή επίδοση (για το λόγο αυτό εγκρίνονται παράλληλες στηρίξεις από το Υπουργείο Παιδείας). Αισθάνεται αδικημένος ο γιος σας και τον κατανοούμε εάν πραγματικά προσπαθεί όπως αναφέρετε. Κατανοούμε και το δικό σας θυμό, αν και θα πρέπει να επιδείξετε απέναντι στο παιδί σας ψυχραιμία και να ακολουθήσετε τα εξής βήματα : (1). Θα πρέπει να μιλήσετε με την παράλληλη στήριξη του εφήβου για να λάβετε τη γνώμη της και να δείτε από κοινού τι θα μπορούσατε να ακολουθήσετε ως στρατηγική για να τον βοηθήσετε και (2). Να μιλήσετε με τους καθηγητές ή τη Δ/νση για τα παράπονα του γιου σας και να λάβετε τη γνώμη τους ή να σας προτείνουν τι να κάνετε και αν θα μπορούσαν να αλλάξουν την οπτική τους προς τον έφηβο. Θα θέλαμε ψύχραιμες αντιδράσεις εκ μέρους σας, αλλά ταυτόχρονα και αποφασιστικές. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

427. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα κορίτσι 10 χρόνων και το πρόβλημα είναι ότι τις περισσότερες φορές δεν κάνει τα καθήκοντά που έχει όπως το να μαζέψει τα παιχνίδια της να δίνει τις εργασίες της στη δασκάλα στο σχολείο να μην φτιάχνει σωστή τσάντα για το σχολείο. Πάντα κάνει το αντίθετο από αυτό που θα της πούμε. Έχει και τις επιβραβεύσεις της όταν είναι σωστή στις υποχρεώσεις της. Δεν υπάρχει μέρα που να μην μαλώσουμε και να μην φωνάξω στο τέλος μετά από πάρα πολλές προσπάθειες να τα βρούμε όμορφα και με ομιλία αλλά μάταιο μετά από δέκα λεπτά πάλι τα ίδια . Έχω κουραστεί ψυχικά που δεν μπορώ να βρω έναν τρόπο επικοινωνίας που να με καταλαβαίνει και εκείνη λίγο και να εκτιμάει λίγο όλα αυτά που τις προσφέρουμε με τόσο κόπο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αισθανόμαστε με βάση τις περιγραφές σας ότι είστε κουρασμένη και θυμωμένη με τη συμπεριφορά της κόρης σας και αυτό αυξάνει τις προστριβές σας. Προσπαθείτε μεν να διορθώσετε τη συμπεριφορά της αλλά δεν γνωρίζετε -όπως είναι φυσικό- τους λόγους που την οδηγούν σε αυτές τις συμπεριφορές. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και από πολύ απλοί έως πολύ σύνθετοι. Θα σας προτείναμε να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο για να δώσετε ένα αναλυτικό ιστορικό των συμπεριφορών της κόρης σας και να σας προτείνει τα επόμενα βήματά σας. Όπως βλέπετε και εσείς, δεν βοηθάει καθόλου ο τρόπος που προσπαθείτε να τροποποιήσετε τη συμπεριφορά της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

428. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Ο γιος μου είναι 8,5 ετών! Έχει μαθησιακές δυσκολίες και άρνηση για μελέτη.. σε αντίθεση με το μεγαλύτερο γιο μου που είναι Άριστος μαθητής. Μετά από αξιολόγηση στο ΚΕΣΥ που ανήκουμε με παρέπεμψαν σε Παιδονευρολόγο για να εξέταση πιθανή ειδική γλωσσική διαταραχή. Έκλεισα ραντεβού και μίλησα με τον Παιδονευρολόγο πριν τον επισκεφθούμε. Ο γιατρός μου είπε ότι δεν αξιολογεί για γλωσσική διαταραχή. Έχω μπερδευτεί.. να πάμε στο ραντεβού ή όχι; Ποια η άποψη σας. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Εξειδικευμένος για την αξιολόγηση παιδιού με ειδική γλωσσική διαταραχή είναι ένας λογοθεραπευτής. Οπότε είναι καλό να αξιολογηθεί από κάποιον λογοθεραπευτή άμεσα. Ο γιατρός (παιδοψυχίατρος ή Παιδονευρολόγος) θα σας δώσει έγκριση θεραπειών για το ταμείο σας όποτε θα ήταν καλό να πάτε στο ραντεβού και να ζητήσετε να σας δώσει έγκριση θεραπειών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Παναγιώτης Κοκμοτός, Λογοθεραπευτής MSc, Κέντρο Προσέγγιση

429. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω ένα αγοράκι που πηγαίνει στο νήπιο στην ηλικία των 3,5 τόνιζε έντονα ότι δε γνώριζε αν ήταν κορίτσι η αγόρι δεν κάνε τον διαχωρισμό δεν ήξερε να το κάνει πήγαμε σε παιδοψυχολόγο θεωρήσαμε ότι απλά ήταν η χρονική στιγμή κ ενώ τόσο καιρό μου μιλάει για ένα κορίτσι στο σχολείο ποσό του αρέσει χθες με κλάματα κ λυγμούς μου ανέφερε ότι του αρέσει ένα αγόρι. Πως να το διαχειριστώ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά συνήθως κατανοούν το φύλο τους καλύτερα περίπου στην ηλικία του γιου σας 5-6 ετών. Φαίνεται παρόλα αυτά ότι είναι κάτι το οποίο τον κάνει και δυσφορεί. Για τον λόγο αυτό θα ήταν καλό να απευθυνθείτε σε ειδικό ώστε να γίνει μια πλήρης εκτίμηση αλλά να δοθεί και σε εσάς τους γονείς σωστότερη κι εξατομικευμένη καθοδήγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

430. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για το έργο σας. Σας παρακαλώ βοηθήστε με να λύσω το εξής πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Ο μεγαλύτερος μου γιος πηγαίνει β δημ. και είναι πολύ έξυπνος όπως λέει η δασκάλα του. Είναι καλόβολο παιδάκι με ευγενικούς τρόπους. Τώρα τελευταία, λόγω της επίδοσής του έχει γίνει στόχος χλευασμού και γκρίνιας από τα άλλα παιδάκια στην τάξη (σύνολο 9-είμαστε μικρό χωριό) υπό την έννοια ότι δεν προφταίνουν να σκεφτούν και αυτά τη σωστή απάντηση. Να σημειωθεί δε, ότι ουδέποτε πετάγεται απλά σηκώνει το χεράκι. Η δασκάλα, σε μια προσπάθεια να τον βοηθήσει και ίσως προστατεύσει, και την ευχαριστώ, δεν του επιτρέπει να απαντά με αποτέλεσμα μια και δυο τώρα ο γιος μου να γίνεται κουραστικός και να μην σέβεται την σειρά του. Η γνώμη μου είναι πως ίσως θα έπρεπε που και που να απαντήσει και αυτός γιατί μην ξεχνάμε είναι ένα παιδάκι 7 ετών! Παρακαλώ την γνώμη σας ίσως και μια ιδέα επίλυσης του ανωτέρω θέματος γιατί δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να χάσει τον ενθουσιασμό του για μάθηση που ειλικρινά έχει. Σας ευχαριστώ θερμά.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας από τη μία δείχνει να θέλει να είναι ο καλύτερος στην Τάξη και να επιδεικνύει τη γνώση του, αλλά από την άλλη, όπως βλέπετε, αυτό τον βάζει και σε κάποιους μπελάδες σε σχέση με τους συμμαθητές του. Ταυτόχρονα δείχνει μία υπέρ-ενθουσιώδη και πιθανά παρορμητική συμπεριφορά. Φυσικά και ο πρώτος μηχανισμός αντιμετώπισης αυτών των συμπεριφορών πρέπει να έρθει από την εκπαιδευτικό με 4 τρόπους: 1. Πιθανότητα προσωπικών ερωτήσεων προς κάποιο παιδί στοχευμένα (όπου ο γιος σας δεν πρέπει να απαντήσει αν δεν είναι η σειρά του). 2. Με ερωτήσεις που η απάντηση γίνεται με σήκωμα χεριού όπου κάποιες στιγμές θα απαντάει ο γιος σας (είτε από επιλογή, είτε από “κλήρωση”). Με αναφορά ότι θα μετρήσει μέχρι το “5” και τότε θα σηκώσουν τα παιδιά που ξέρουν την απάντηση το χέρι τους. 4. Με εξήγηση του κανόνα ότι απαντάμε μόνο όταν μας δώσει ο δάσκαλός μας το λόγο. Όλα αυτά μπορούν να τονώσουν τους μηχανισμούς αναστολής ενός παρορμητικού παιδιού. Από την άλλη όμως, και εσείς πρέπει να μιλήσετε στο γιο σας και να συζητήσετε ότι αυτή η συμπεριφορά του συχνά προκαλεί τη διαμαρτυρία των άλλων παιδιών και αυτό πιθανά να σημαίνει ότι θα θυμώσουν μαζί του και δεν θα επιθυμούν να παίξουν μαζί του (ώστε να κατανοήσει αυτό τον κοινωνικό κανόνα). Εάν υπάρχει ΜΟΝΟΝ αυτή η συμπεριφορά στο γιό σας, δεν κρίνεται σκόπιμη κάποια περαιτέρω αξιολόγηση του παιδιού από κάποιον ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
: γεια σας έχω δυο κορίτσια δημοτικού το μικρό είναι 7 χρονών και πάει β δημοτικού. υπάρχει ένα παιδάκι στη τάξη της που κτυπάει συνεχώς όλα τα παιδιά. μάλιστα χθες είχα σοβαρό περιστατικό τη χτύπησε κάτω από το μάτι.. ο γονέας ζητεί συνεχεία συγγνώμη αλλά δεν αλλάζει κάτι φοβάμαι γιατί είναι βίαιο το παιδί του έχει περάσει ΚΕΔΥ περιμένουμε παράλληλη στήριξη αλλά στο σπίτι το κτυπάει το μαλώνει που λειτούργει αντίθετα.. και το πάει μια φόρα τη εβδομάδα σε ψυχολόγο. η δασκάλα μας κάθε μέρα τον καλεί για να του πει αυτά που κάνει ο μικρός και πως θέλει πολύ δουλειά το παιδί του εγώ τι με συμβουλεύετε να κάνω για να προστατέψω το παιδί μου γιατί μου είπαν να μην έρχεται σε επαφή μαζί του κανείς κάτι που δεν είναι εφικτό σε ένα σχολείο. τι κάνω??

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Υπάρχουν παιδιά που αντιμετωπίζουν νευροαναπτυξιακές ή λοιπές ψυχιατρικές διαταραχές όπου μία από τις πιθανές εκδηλώσεις αυτών των διαταραχών είναι η επιθετικότητα. Η επιθετικότητα εκδηλώνεται είτε ίσως μίας προσπάθειας του παιδιού να αυτορυθμιστεί μετά από έναν έντονο εκνευρισμό του, είτε από την άλλη μίας μη συμβατής κοινωνικά προσπάθειας να έρθει σε επαφή και να σχετιστεί με τα άλλα παιδιά (συμβαίνει συχνά σε παιδικά με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος). Όταν δεν υπάρχει παράλληλη στήριξη, το περιβάλλον του Σχολείου γίνεται πολύ υπέρ-χειλιστικό για αυτά τα παιδιά και τους προκαλεί εκνευρισμό και περαιτέρω επιθετικότητα. Μπαίνουν λοιπόν σε ένα φαύλο κύκλο που θύματα αυτής της κατάστασης συχνά γίνονται οι συμμαθητές του. Θα σας συμβουλεύαμε να συζητήσετε με την κόρη σας για αυτή την κατάσταση, να της εξηγήσετε πώς μπορεί να προφυλαχτεί η ίδια, να μη “στιγματίσετε” το παιδί με την επιθετική συμπεριφορά ως “κακό” αλλά ως παιδί που αντιμετωπίζει δυσκολίες αλλά φυσικά και να ζητήσετε από την εκπαιδευτικό και τη Δ/νση του Σχολείου και –πιθανά- και τη Δ/νση Α΄ βάθμιας να σας βρουν κάποια λύση το συντομότερο δυνατό για να προφυλαχθεί το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

431. ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελα την βοήθεια σας παρακαλώ……….. Είναι φυσιολογικό να μιλάει συνέχεια με τον εαυτό της η Ν. (αναφέρεται το όνομα του παιδιού)? Σαν να είναι τρίτο πρόσωπο. Χθες όλο το απόγευμα που μιλούσαμε κ την έκανα ερωτήσεις μου έλεγε πως ότι νιώθει το συζητάει με τον εαυτό της κ μερικές φορές μαλώνει με τον εαυτό της. Μου είπε πως τον αγαπάει πολύ τον εαυτό της κ έχουν συνεχώς συνομιλίες είτε από μέσα της είτε από έξω. Ότι όσες φορές την ακούω να μιλάει μόνη στο παιχνίδι της δεν μιλάει μόνη αλλά με τον εαυτό της που παίζει. Ακόμα κ τώρα που έτρωγε μπισκότα κ την έπεσε ένα κάτω κ πήγα να μιλήσω για κάτι για το σχολείο της μου λέει “περίμενε λίγο ” κ μετά από 20 δευτερόλεπτα μου είπε “οκ μίλα. Με μάλωνε ο εαυτός μου που έριξα κάτω μπισκότο “. Είναι φυσιολογικά όλα αυτά? Λέει κ Ελλάδα μιλούσε συνέχεια με τον εαυτό της απλά δεν θυμάται ποια ηλικία ξεκίνησε να το κάνει)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι συμπεριφορές αυτές ενίοτε εμφανίζονται σε παιδιά, στην ηλικία όμως των 4-5 ετών (που εμφανίζεται και ο “φανταστικός φίλος” στα παιδιά). Στην ηλικία όμως των 9 ετών δεν αναμένεται και μάλιστα είναι και ανησυχητικό σύμπτωμα. Θα σας καλούσαμε να απευθυνθείτε άμεσα σε Παιδοψυχίατρο για να γίνει μία αξιολόγηση του παιδιού και να σας προτείνει τα επόμενα βήματα που θα έκρινε σκόπιμο να ακολουθήσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

432. ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαίρεται.. Έχω δύο παιδάκια ένα 9 ετών και ένα 5 ετών.. Ο μεγάλος μου γιος είναι ένα παιδί πανέξυπνο ώριμο πειθαρχημένο. Άριστος μαθητής λίγο πιο σοβαρό από τα παιδιά της ηλικίας του.. Είμαστε μια αγαπημένοι οικογένεια, προσπαθούμε πάντα με όρια κι συζήτηση να λύνουμε τα προβλήματα μας.. Το θέμα μου είναι ότι αυτή την εποχή έχουμε μια πτώση στα μαθήματα και διαπιστώνω ότι εδώ και αρκετό καιρό το παιδί κλαίει χωρίς κάποιο λόγο.. Συζητάω μαζί του Αρκετά για να καταλάβω τ ι συμβαίνει αλλά δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο αίτιο. Η απάντηση του είναι δεν το θέλω μου αρέσει όμως να κλαίω.. Αυτό με έχει κάνει να αναρωτιέμαι μήπως αυτό οφείλεται στο ότι Γενικά επειδή είναι Ένα σκεπτόμενο παιδί του δημιουργούνται κάποιου είδους φοβίες. Σημειωτέον ο γιατρός λόγο ανάπτυξης που βλέπει μας συνέστησε εξέταση ανάπτυξης την Οποία και έχω δρομολογήσει γιατί υποπτεύεται πρόωρη ήβη.. Δεν ξέρω αν έχει σχέση αυτό.. Εσείς τι πιστεύετε.. Σας ευχαριστώ εκ των Προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η ηλικία των 9 ετών είναι μία ηλικία καμπής για μία αλλαγή της συμπεριφοράς των παιδιών. Για κάποιους λόγους το παιδί σας δεν αντιμετωπίζει τις συνθήκες της ζωής του με την “παιδική ανεμελιά” και αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία στη συναισθηματική του αυτορύθμιση. Δεν σας εξηγεί επαρκώς τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ευσυγκίνητο, αλλά θα πρέπει να διερευνηθούν οι αιτίες. Θα σας συστήναμε αρχικά να απευθυνόσασταν σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής Υποστήριξης για να συζητούσατε αναλυτικά τις συμπεριφορές του παιδιού σας. Ο/η συνάδελφος, θα μπορούσε να σας κατευθύνει στις επόμενες κινήσεις που ίσως χρειαζόταν να κάνετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

433. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα Σας, Έχω ένα αγοράκι 3 χρονών (παρά 1 μήνα) κ ένα ακόμα αγοράκι 7 μηνών! Το μεγάλο μου παιδάκι εδώ κ 2 μήνες ξεκίνησε παιδικό σταθμό! Ακόμα κ σήμερα που μιλάμε δεν μπορεί να συνηθίσει..πηγαίνουμε κλαίγοντας! Βέβαια όταν μπαίνει στην τάξη σταματούν Όλα, αλλά δε δέχεται καμία άλλη κύρια (δασκάλα οπτικοκινητικής – αθλητικού παιχνιδιού ). Θέλει μόνο τη κύρια του με αποτέλεσμα να κλαίει όταν αυτή απομακρύνεται … πριν 2 ημέρες ξεκινήσαμε το σχολικό Μήπως είναι καλύτερα αλλά κ πάλι κλαίει όταν έρχεται να τον πάρει…Μετά πάλι ηρεμεί! Η δασκάλα του μου λέει ότι συμμετέχει σε όλα κ ας κλαψουρίζει! Το τελευταίο 1 μήνα έχει “κολλήσει ” πολύ πάνω σε εμένα κ στον άντρα μου! Αρνείται να πάει στις γιαγιάδες που πριν πήγαινε κανονικά κ θέλει όλο να είμαστε στο σπίτι μας Κ όλοι μαζί. Όταν δε ο άντρας μου φεύγει για το γράφει ο του το απόγευμα γίνεται χαμός! Επί μισή ώρα χτυπιέται κ κλαίει κ ζητά επίμονα το μπαμπά να γυρίσει πίσω .. Ειλικρινά δε ξέρω πως να το χειριστώ το όλο θέμα … Έχω πολύ στεναχωρηθεί κ είναι φορές που του φωνάζω να σταματήσει να κλαίει χωρίς λόγο … Εγώ κ ο άντρας μου θα θέλαμε τη συμβουλή σας! Μήπως πρέπει να τον πάμε σε κάποιον ειδικό; Μήπως εμείς δε κάνουμε κάτι καλά;; Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για το χρόνο σας!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σίγουρα το παιδί σας αντιμετωπίζει ένα άγχος αποχωρισμού και μία δυσκαμψία να προσαρμοστεί στα –πολύ νέα για το ίδιο- περιβάλλοντα εκπαίδευσης και απουσία από το σπίτι. Είναι η 1η φορά που αποχωρίζεται το σπίτι, έχοντας επίσης και ένα αδελφάκι που δεν ισχύει και για εκείνο το ίδιο. Είναι θετικό που συμμετέχει σε όλες τις δραστηριότητες στον Παιδικό Σταθμό, παρά τις δυσκολίες στη συναισθηματική του αυτορύθμιση. Ταυτόχρονα το παιδί μπορεί να εμφανίσει ιδιαιτερότητες και σε ρουτίνες του σπιτιού που ακολουθούσε πρόθυμα και πιθανά και με χαρά (όπως πχ να βρεθεί στο σπίτι των παππούδων). Έχει τρομάξει το παιδί σας αλλά ακόμα είναι πολύ μικρό το διάστημα προσαρμογής του. ΕΑΝ δεν αντιμετωπίζει κάποια άλλη δυσκολία στην ανάπτυξη της ομιλίας του, τον κινητικό του συντονισμό, υπέρ-ευαισθησίες σε κάποια αισθητηριακά ερεθίσματα (πχ αφή ή ήχο), εμμονές, διάσπαση προσοχής, ποιότητα παιχνιδιού, θα σας προτείναμε να δίνατε χρόνο στο παιδί. ΟΧΙ όμως να του φωνάζετε. Το “φάρμακο” είναι η ψύχραιμη αλλά και “συναισθηματικά ζεστή” αντιμετώπιση των εκδηλώσεων άγχους του. Δεν υπαναχωρείτε αλλά αναγνωρίζετε την ανάγκη του να βρίσκεται “γαντζωμένο” στο σπιτικό περιβάλλον. Παίζει σημαντικότατο ρόλο και η γνώμη τόσο της εκπαιδευτικού, όσο και του Παιδιάτρου που παρακολουθεί το παιδί. ΕΑΝ κρίνουν σκόπιμη την αξιολόγηση του παιδιού λόγω αναπτυξιακών ιδιαιτεροτήτων, τότε θα σας προτείναμε αρχικά την εξέταση του παϊδιού από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο και Εργοθεραπευτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

434. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το έργο και το ενδιαφέρον σας, είναι πολύτιμη βοήθεια για εμάς τους γονείς. Έχω έναν γιο 6,5 χρόνων, μαθητή της Α’ δημοτικού. Σε μαθησιακό επίπεδο δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, αντιθέτως μελετάει με όρεξη και σε συζήτηση με τη δασκάλα του με ενημέρωσε πως μαθησιακά τα πηγαίνει πολύ καλά. Αυτό που σήμερα ενημερώθηκα και με ανησύχησε είναι πως μιλάει πολύ μέσα στην τάξη. Η δασκάλα του επέλεξε να τον βάλει μόνο του στο θρανίο, θα ήθελα και τη γνώμη σας επί αυτού, αλλά όπως είπε εξακολουθεί να μιλάει. Συζήτησα με το παιδί, παραδέχτηκε πως όντως μιλάει κατά την ώρα του μαθήματος, του εξήγησα και έδειξε να κατανοεί πως δεν πρέπει να μιλάει μέσα στην τάξη και υποσχέθηκε πως θα είναι ήσυχος, αλλά θα ήθελα και την άποψη σας για το πως να προσεγγίσω το θέμα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα ήταν πολύ βοηθητικό να σας απαντούσε ο ίδιος ο γιος σας το λόγο που κρίνει ο ίδιος αναγκαίο το να μιλάει με τους συμμαθητές του την ώρα του μαθήματος. Οι πιθανές ανάγκες ενός παιδιού να αυτορυθμίζεται μέσω αυτής της συμπεριφοράς με τους συμμαθητές -παραβαίνοντας στην ουσία τον κοινωνικό κανόνα της Τάξης-βρίσκονται στο εξής 5πτυχο: (α) πιθανή διάσπαση προσοχής ή ύπαρξη υπερκινητικότητας, (β) πιθανή αυξημένη ανάγκη κοινωνικοποίησης με τους συμμαθητές, (γ) πιθανές συναισθηματικές δυσκολίες του παιδιού όπως πχ αυξημένο άγχος, (δ) πιθανή πλημμελής κατανόηση των κοινωνικών κανόνων που διέπουν μία τάξη, (ε) μη ευκρινείς για όλη την τάξη κανόνες που διέπουν την τάξη (πχ μη καλή ενημέρωση ή συνέπεια από την εκπαιδευτικό). Συζητείστε με το παιδί σας, συζητείστε και με την εκπαιδευτικό για τους λόγους που πιστεύει η ίδια ότι οδηγούν το παιδί σε αυτή τη συμπεριφορά, συζητείστε για το γενικότερο προφίλ του παιδιού σας μέσα στην τάξη και ρωτείστε την τι θα πρότεινε ως λύση ή ποιές κρίνει ότι θα ήταν οι καλύτερες επόμενες κινήσεις σας (πχ αξιολόγηση του παιδιού από κάποια ειδικότητα). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

435. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλησπέρα σας. Το παιδί μου είναι 10 ετών και πηγαίνει στην πέμπτη Δημοτικού. Ενώ είναι ένα παιδί με πολλές δυνατότητες εντούτοις από την πρώτη δημοτικού μέχρι και σήμερα οι Δασκάλες μου λένε ότι δεν κάθεται στην καρέκλα όπως πρέπει να κάθονται όλα τα παιδία δλδ μπορεί να την γέρνει πίσω με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να κτυπήσει κλπ. Φέτος άρχισε να τεμπελιάζει και να μην παρακολουθεί το μάθημα να παίζει με τα μολύβια και οτιδήποτε άλλο κλπ με αποτέλεσμα στο σπίτι να μην ξέρει το μάθημα για να μπορεί να το διαβάσει στο σπίτι. Δεν ξέρω τη να του κάνω για να καταλάβει ότι η δουλεία του είναι το σχολείο. Πώς μπορώ να τον βοηθήσω.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία συμπτωματολογία που εμφανίζεται στα παιδιά με διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα. Τα συμπτώματα γίνονται εμφανή στην Α΄ Δημοτικού αλλά επιβαρύνονται όσο περνάει η ηλικία (κύρια στην Γ΄ ή στη Ε΄ Δημοτικού που δυσκολεύουν τα μαθήματα). Θα σας προτείναμε να κάνατε μία αξιολόγηση με Εργοθεραπευτή για να διαπιστωθούν πιθανές τέτοιες δυσκολίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

436. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, λέγομαι Δημήτρης και είμαι πατέρας δύο κοριτσιών, 4μιση ετών και 2. Η μεγάλη μου κόρη, μέχρι 14ων μηνών με δυσκολία έπαιζε μαζί μου ή ερχόταν στην αγκαλιά μου. Μετά από πολλή προσπάθεια από εμένα και από την ηλικία αυτή και μετά, αρχίσαμε να κάνουμε και μαζί κάποιες δραστηριότητες. Παρόλα αυτά, ακόμη είναι πολύ προσκολλημένη στη μαμά της. Τα Σάββατα πρωί δεν θέλει να πάμε μόνοι μας βόλτα αν δεν έρθει και η μαμά της. Γενικά αισθάνομαι ότι συνεχώς πρέπει να διεκδικώ την παρέα της. Είμαστε γενικά πολύ καλά σαν οικογένεια και σαν ζευγάρι. Από την αρχή ήμουν πατέρας που ασχολούταν με τα παιδιά σε όλους τους τομείς και πάντα αναρωτιόμασταν με τη σύζυγό μου τους λόγους που με αποφεύγει. Είμαι πάντα παρών, μου το επιτρέπει και η δουλειά μου. Όταν την παίρνω από το σχολείο, με ρωτάει πάντα “που είναι η μαμά;” Θα ήμουν ευγνώμων αν μου δίνατε κάποια κατεύθυνση για το αν κάνω κάτι λάθος. Θα περιμένω απάντηση σύντομα. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς η μικρή σας κόρη είναι πολύ προσκολλημένη επάνω στη μαμά. Είναι ωραίες οι προσπάθειες που κάνετε για να “εισαχθείτε” και εσείς στις ευχάριστες ρουτίνες του παιδιού. Δεν χρειάζεται άγχος. Σιγά σιγά θα αρχίσει να βγαίνει βόλτες και με εσάς εάν είστε ψύχραιμος και από την άλλη εάν η μαμά αρχίσει να μην έχει πολύ διαθέσιμο χρόνο και σας “παρουσιάσει” στο παιδί ως αντικαταστάτη της. Δεν διακρίναμε κάτι ανησυχητικό σε αυτά που αναφέρετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

437. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Είμαι διαζευγμένη από 2011. Έχω ένα κοριτσάκι 10 ετών. Τον πατέρα της τον είδε λίγες φορές λόγω δικής του επιλογής. Έχει να τον δει τώρα 1.5 περίπου χρόνο. Η συμπεριφορά της: εκτός σπιτιού κ στο σχολείο ήρεμη συνεσταλμένη .Δεν έχει αυτοπεποίθηση μεγάλη. Μέσα στο σπίτι εριστική μου μιλάει άσχημα με κοντράρει κ γενικά φωνάζει κ προκαλεί καυγάδες. Μένω με τη μητέρα μου που την έχει καταντήσει “δούλο”. Ο αδερφός μου κ νονός της της κάνει επίσης χατίρι κ βόλτες. Τα προηγούμενα χρόνια μέναμε εκτός πόλης λόγω της δουλειάς μου κ ερχόμασταν πέρυσι κάθε Παρασκευή κ τα προηγούμενα έτη πιο αραιά. Όμως τα προβλήματα συμπεριφοράς υπήρχαν πάντα. Έχω πάει σε παιδοψυχολόγο αλλά δεν είδα αποτέλεσμα. Σας ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καλώς απευθυνθήκατε σε Παιδοψυχολόγο με βάση αυτά που αναφέρετε για την κόρη σας. Οι δυσκολίες μοιάζουν να είναι συναισθηματικού τύπου και δείχνουν να επηρεάζονται σημαντικά οι σχέσεις της κόρης σας με τα οικεία πρόσωπά της. Προφανώς ο/η Παιδοψυχολόγος θα σας έχει εξηγήσει τους λόγους που εμφανίζονται αυτές οι συμπεριφορές. Θα σας συστήναμε να συνεχίσετε να παρέχετε ψυχολογική υποστήριξη στο παιδί, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ όμως και με δική σας Συμβουλευτική ώστε να αντιμετωπίζετε αντίστοιχες συμπεριφορές του απιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

438. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω ένα πολύ σοβαρό θέμα με την κόρη μου που γράφτηκε σε ιδιωτική σχολή. Ενώ υποσχέθηκε πως θαναι συνεπής κάνει συνέχεια απουσίες κι όταν της κάνω παρατήρηση μου λέει πως έκλεισε τα 18 και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ο λόγος που δεν πάει είναι ότι ξενυχτάει βγαίνοντας και δεν ξυπνάει. Ενώ την έπιασα ήρεμα και της είπα πως με θυσίες την γράψαμε σ αυτή την σχολή πρέπει να το εκτιμήσει λέει καλά αλλά πάλι το ξανακάνει. Σκαφτόμουν να της πω πως θα σταματήσω να πληρώνω τη σχολή αλλά φοβάμαι πως θαναι χειρότερο να την απειλήσω γιατί ήδη μου εξέφρασε την επιθυμία να εργαστεί σε καφέ -μπαρ παρασκευή -Σάββατο όπου δουλεύει μια φίλη της. Φοβάμαι το κατρακύλισμα αν το κάνω αυτό. Η φίλη της είναι υπεύθυνη κα ασυνεπής στη σχολή της είναι ώριμη. Η κόρη μου δεν θα το κάνει αυτό την ξέρω. Ήδη ξενυχτάει και δεν πάει. Θα μπορούσατε να με συμβουλεύεστε τι να κάνω; Ο μπαμπάς μας μόνο λόγια είναι από πράξεις τίποτα. Κι αυτό το ξέρει. Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολλοί έφηβοι στην όψιμη φάση της εφηβείας έχουν μετά τα 18 μια ιδιαίτερη τάση να νιώθουν παντοδύναμοι και έτοιμοι να σπάσουν δεσμά και να κατακτήσουν τον κόσμο!! Είναι κάλο να αναρωτηθείτε αν όντως η σχολή στην οποία γράφτηκε την ενδιαφέρει και να το συζητήσετε μαζί της. Ίσως όσο τις αναφέρετε τις θυσίες σας τόσο να την σπρώχνετε προς την τάση για ανεξαρτησία ώστε να μην νιώθει άσχημα για το βάρος της θυσίας!! Επίσης θα ήταν σωστό να της αναγνωρίσετε ότι έχει την ανάγκη για διασκέδαση και ανεξαρτησία κι ότι είναι κάτι που κατανοείτε αλλά ότι χρειάζεται να βρει μια μέση λύση ώστε να τα καταφέρνει ισορροπημένα -διασκέδαση και υποχρεώσεις!! Δείξτε της με κάποιον τρόπο ότι παρότι έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη σας απέναντί της, εσείς πιστεύετε ότι μπορεί να τα καταφέρει!! Φυσικά αυτή η προσέγγιση προς την κόρη σας χρειάζεται χρόνο και υπομονή και συζήτηση όχι κήρυγμα!! Ευχόμαστε όλα να πάνε καλά!! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

439. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα. Έχω 3 αγοράκια και το τελευταίο που είναι 6 ετών πάει α δημοτικού. Από 1 χρόνου πάει σε παιδικούς όλα καλά μου έλεγαν όλα τέλεια… Όταν πήγαινε νήπιο 1 μήνα πριν κλείσει το σχολείο μας είπαν αν θέλαμε να ξαναφοιτήσει γιατί είναι ανώριμος.. ενώ αν ξανακάνει την τάξη θα είναι πιο ώριμος.. Εμείς δεν δεχθήκαμε. Τώρα βλέπω δυσκολεύεται πάει στο τμήμα ένταξης… Και ενώ σχεδόν ίσως όλα τα παιδιά να ξέρουν να διαβάζουν εμένα φτάνει ακόμα στις φωνούλες… Δεν θέλει με τίποτε να διαβάσει… Με κανένα μας… Έχω απελπιστεί τι να κάνω… Τι με το καλό τι με το κακό τίποτα.. Αυτό το παιδί δεν θα μάθει ποτέ να διαβάζει μου φαίνεται.. Και του κάνω μαθήματα και 2 φορές την εβδομάδα λογοθεραπεία… Για να το βοηθήσουν αυτές… Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση σας…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς η απόφαση τελικά να ενταχθεί στην Α΄ Δημοτικού αντί για να γίνει αναστολή φοίτησης και επανάληψη παρακολούθησης Νηπιαγωγείου ήταν σκληρή για το παιδί σας. Εντάχθηκε στην ύλη του Δημοτικού σημαντικά ανέτοιμο (προφανώς φωνολογικά αλλά λογικά και από θέματα συμπεριφοράς και συγκέντρωσης) και αυτό το έχει επηρεάσει σημαντικά. Είναι συχνό το φαινόμενο ένα παιδί που δυσκολεύεται να εμφανίσει άρνηση να μελετήσει (ιδίως όταν έχει ιδιαιτερότητες στη συμπεριφορά του και ισχυρή επιμονή). Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την συνάδελφο Λογοθεραπευτή/τρια που επιβοηθά το παιδί. Ακούγεται όμως σημαντικό να συζητούσατε και με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής, αλλά και να γινόταν αξιολόγηση και του παιδιού από Παιδοψυχολόγο για να διαπιστωθεί ο μηχανισμός σκέψης του παιδιού και οι πιθανοί μηχανισμοί μείωσης του άγχους και της απογοήτευσής του. Πιθανά να χρειάζεται και Εργοθεραπευτική εκτίμηση επίσης για τους μηχανισμούς συγκέντρωσης προσοχής και οργάνωσης γραφής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

440. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω ένα αγοράκι, το οποίο τον Δεκέμβριο θα κλείσει τα 5 έτη. Από 20 μηνών πηγαίνει παιδικό σταθμό και φέτος στο νηπιαγωγείο. Ποτέ δεν είχε προβλήματα προσαρμογής στο σχολείο ούτε έκλαψε και πάντα έδειχνε να του αρέσει. Πάντα ήταν όμως ντροπαλός ακόμη και με τις δασκάλες του. Είναι πολύ κοινωνικός με τα παιδάκια, θα τα προσεγγίσει, θέλει να παίζει και θα αναζητήσει πάντα την παρέα. Αλλά όταν του μιλήσουν και τον χαιρετήσουν ενήλικες, ακόμη και όχι τελείως άγνωστοι σε εκείνον, σπανίως έως ποτέ δεν θα απαντήσει. Ενώ γενικά δεν είναι λιγομίλητος, είναι πολύ κοινωνικός και μιλάει πάρα πολύ με όποιον εμπιστεύεται και νιώθει οικειότητα. Γενικά μίλησε και περπάτησε γρήγορα και ήταν ένα παιδί που δεν δυσκολεύτηκε σε τίποτα πέρα από αυτήν την “κοινωνική” πτυχή του που τον δυσκολεύει και τον καταπιέζει αρκετά. Πηγαίνει με ευχαρίστηση σε δραστηριότητες, του αρέσει να είναι με παιδάκια, δεν διαμαρτύρεται για κάτι καινούριο. Του δίνουμε την αμέριστη αγάπη μας, προσοχή και στήριξή μας πάντα, είναι μοναχοπαίδι, αλλά η (αδερφική) συντροφιά δεν του έχει λείψει ποτέ γιατί μεγαλώνει την ξαδέρφη του (διακοπές, βόλτες, στην καθημερινότητα που τα κρατάει η γιαγιά όσο είμαστε στις δουλειές μας) η οποία είναι συνομήλική του και την υπεραγαπάει. Εκείνη αντιθέτως είναι πολύ κοινωνική με τους ξένους και όταν ρωτάνε κάτι τον ξάδερφό της πολλές φορές απαντάει η ίδια. Συζητάω πολλές φορές μαζί του για αυτή την συστολή και έπειτα από μακροσκελείς συζητήσεις ξέσπασε σε κλάματα και είπε δεν μπορώ να χαιρετήσω, ντρέπομαι. Το παραδέχεται και λέει ότι θα προσπαθήσει, αλλά στην ουσία πάντα καταλήγει να μην χαιρετήσει. Όταν ήμουν μικρή ήμουν κι εγώ πολύ ντροπαλή σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό καθώς δεν πλησίαζα και παιδάκια στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και ήμουν μόνη μου σε αντίθεση με εκείνον που αναζητά την παρέα. Ξεκίνησε πρόσφατα με χαρά και παιχνίδια συναισθηματικής νοημοσύνης (πρόγραμμα που γίνεται από ψυχολόγο και κοινωνική λειτουργό) που όταν του ανακοίνωσα ότι θα πηγαίνουμε εκεί να παίζει και να μιλάνε για συναισθήματα μου είπε θα πάμε εκεί να τους πω ότι δεν μπορώ να πω γεια.. Πώς θα μπορούσα να τον βοηθήσω να εκφράζεται για να μην καταπιέζεται και μήπως θα έπρεπε να ζητήσω την βοήθεια ειδικού?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως βλέπετε, κάποιο λόγοι εμποδίζουν τον μηχανισμό κοινωνικής συναναστροφής του παιδιού σας με ενήλικες και δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιμένετε σε αυτό συζητώντας του. Το παιδί σας αναφέρει ξεκάθαρα ότι μπλοκάρει στην προσπάθειά του και όσο περισσότερο τονίζουμε αυτό το θέμα, τόσο θα “σφίγγει” περαιτέρω η συμπεριφορά του. Είναι πάρα πολύ θετικό που ξεκίνησε τα παιχνίδια συναισθηματικής νοημοσύνης. Θα ήταν καλό να συζητούσατε με την Ψυχολόγο του προγράμματος αυτή την ιδιαιτερότητα του παιδιού για να σας προτείνει τρόπους που θα μπορούσατε να συζητήσετε με το παιδί. Στην περίπτωση που αυτό δεν μπορεί να γίνει εφικτό, θα σας προτείναμε να συζητούσατε με κάποιον/α Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Απλά μέχρι τότε, θα ήταν καλό να σταματήσετε να συζητάτε το θέμα με το παιδί (ήδη αισθάνεται πολύ πιεσμένο), παρά μόνο εάν το ίδιο σας το ανοίξει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

441. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο γιος μου 16 χρόνων μισεί το σχολείο και τους καθηγητές πάει στο σχολείο λέει αναγκαστικά θα γίνει όμως πιλότος στην Ικάρων .Αυτό είναι το όνειρο του από μωρό .Υπάρχει κάτι να τον βοηθήσω;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αυτό που θα ήταν καλό να συζητήσετε με το παιδί σας είναι ότι για να πετύχει στη Σχολή Ικάρων, θα πρέπει στις Πανελλήνιες εξετάσεις να αριστεύσει (είναι πάρα πολύ υψηλά τα μόρια). Ταυτόχρονα θα ήταν καλό να τον παραπέμψετε και στον καθηγητή του που κάνει τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό στο Σχολείο ή και να μπείτε στα αποτελέσματα των εισακτέων από το Υπουργείο Παιδείας, όπου να του δείξετε τα αντίστοιχα μόρια. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος να καυγαδίζετε ή να διαφωνείτε για αυτά. Απλά δείξτε του την πραγματικότητα και είναι δική του επιλογή εάν θα μπορέσει να καταστρώσει κάποιο πλάνο για αυτό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

442. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω ένα αγοράκι 2 ετών, το οποίο το υιοθετήσαμε πριν 6 μήνες. Τον τελευταίο καιρό είναι πολύ νευρικό, σε υπερένταση, παθαίνει tantrum για ασήμαντες αιτίες και γενικά, δεν είναι πολύ συνεργάσιμος, παρά μόνο όταν γίνεται το δικό του. Πολύ πείσμα!!! Κατά τη γνώμη σας χρειάζεται μια εκτίμηση ειδικού, κι αν ναι, παιδονευρολόγου ή παιδοψυχολόγου;; Ευχαριστώ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στα παιδιά που έχουν υιοθετηθεί μετά την ηλικία του ενός έτους, εμφανίζονται συχνά δυσκολίες στη συγκέντρωση προσοχής, είναι πιο ανήσυχα και ευερέθιστα και ταυτόχρονα δυσκολεύονται να συνεργαστούν και έχουν πείσμα και ακαμψίες. Θα σας προτείναμε για αρχή την αξιολόγηση από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο όπου και θα σας πει εάν θα χρειάζονταν και κάποιες περαιτέρω εξετάσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

443. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω 2 κόρες, 4μιση και 2 ετών. Η μεγάλη μου κόρη ενώ είναι πολύ ήρεμη και ευγενική στις κοινωνικές μας συναναστροφές, στο σπίτι είναι εξαιρετικά ανυπάκουη. Όσο και να τη μαλώσουμε και να της φωνάξουμε κάνει το δικό της. Δεν ακούει κανέναν. Σε αντίθεση με το σχολείο που είναι πολύ καλό παιδί και πολύ μαζεμένη. Τι μπορούμε να κάνουμε γι’αυτό; Πραγματικά μας φτάνει στο ‘αμήν’ όταν είναι στο σπίτι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από ότι αναφέρετε, η κόρη σας δυσκολεύεται στη συμπεριφορά της μόνο στο σπίτι. Σε όλους τους άλλους χώρους την περιγράφετε ως ευγενική και κοινωνική. Εάν λοιπόν συμβαίνει αυτό, κάτι προφανώς την ενοχλεί σε εσάς και τη συμπεριφορά σας προς αυτήν. Αυτό που δείχνει ως πιο πιθανό, είναι μία υποσκάπτουσα ζήλια προς την μικρότερη αδελφή της. Όπως διαπιστώνετε και εσείς, το να τη μαλώνετε και να της φωνάζετε δεν έχει κάποιο νόημα. Μάλιστα θα λέγαμε αποδυναμώνει τον γονεϊκό σας ρόλο περισσότερο, αφού έχει τη δύναμη να ανθίσταται σε αυτές τις προσπάθειές σας να την πείσετε για κάτι και αυτό σας φέρνει σε απόγνωση (κάτι που αποδυναμώνει ακόμα περισσότερο το ρόλο σας). Θα βοηθούσε πολύ περισσότερο να προσπαθήσετε να συζητήσετε μαζί της, ή από την άλλη να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για τους τρόπους που θα ήταν καλό να την προσεγγίσετε και να αντιμετωπίσετε αυτές τις προσπάθειές της για “επικυριαρχία”. Κάθε συμπεριφορά είναι μία μορφή επικοινωνίας και θα πρέπει να βρείτε ποιο είναι το μήνυμα που θέλει να σας στείλει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

444. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας θα ήθελα την γνώμη σας σχετικά με την μεγάλη μου κόρη η οποία είναι 3 χρόνων και 9μηνων αρχές Φλεβάρη γίνεται 4 είναι η πρώτη μας χρονιά σε παιδικό σταθμό να διευκρινίσω ότι πριν ήταν σπίτι μαζί μου και με τον μπαμπά της…. Ξεκινήσαμε Σεπτέμβρη αλλά λείπει κατά διαστήματα πολλές μέρες λόγω ιώσεων….Σε γενικές γραμμές μιλάει καθαρά αρθρώνει σωστά τις λέξεις συνεννοούμαστε….Ο λογοθεραπευτής του σταθμού διαπίστωσε ότι δεν κάνει διάλογο…Δηλαδή αν την ρωτήσω κάτι δεν μου απαντάει απλά επαναλάβει την ερώτηση και το έχω προσέξει και εγώ…. Θεωρείτε πως πρέπει να ξεκινήσει λογοθεραπεία??Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι πολύ θετικό ότι η κορούλα σας αρθρώνει κανονικά τις λέξεις. Για το θέμα διαλόγου θα πρέπει να σκεφτείτε αν είχε τις ευκαιρίες να μάθει να κάνει διάλογο είτε με εσάς είτε με συνομηλίκους της, έστω και εκτός σχολικού πλαισίου. Επίσης σημαντική είναι και η ποιότητα της κοινωνικής της αλληλεπίδρασης. Αν σας ανησυχεί κάτι σχετικά με αυτούς τους τομείς είναι καλό να αξιολογηθεί από έναν λογοθεραπευτή πιο αναλυτικά και από Αναπτυξιολόγο παιδίατρο
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Παναγιώτης Κοκμοτός, Λογοθεραπευτής MSc

445. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι 6 μισή ετών που φέτος πηγαίνει σ’ δημοτικού. Είναι ένα πολύ ευαίσθητο κ χαρούμενο παιδί που δεν εξωτερικεύει τα συναισθήματα (στεναχώρια, θλίψη, φόβο) του εύκολα. Τώρα τελευταία εν ώρα διαβάσματος (το έχει κάνει κ στο σχολείο) παραπονιέται ότι πονάει η κοιλιά του κ τον πιστεύω γτ δείχνει συγκεκριμένο σημείο, κ μου λέει ότι λέει αλήθεια, έχουμε επισκεφθεί την παιδίατρο μας αλλά δεν έχει κάτι παθολογικό, επίσης αντιγράφει ότι κάνουν αλλά παιδιά πχ ζητάει ένα παιδί να φυσήξει την μύτη του μέσα σε 5 λεπτά θα το ζητήσει κ ο δικός μου, η δασκάλα θεωρεί ότι το κάνει για να αποδείξει ότι μπορεί κ αυτός να το κάνει αλλά δεν μπορώ να βασιστώ στην άποψη της γτ δεν τον έχει καταλάβει ακόμα πόσο ευαίσθητος είναι λέγοντας μ ότι δεν έχει δει αυτή την πλευρά του. Επίσης τώρα τελευταία έχει αποκτήσει φοβία με πράγματα που τον “σφίγγουν” πχ η ζώνη του καράτε, το κράνος του ποδηλάτου μια μπλούζα που είναι λίγο πιο χοντρή στο λαιμό. Κ τέλος όταν τον ρωτάω για αν θέλει να τελειώσουμε το διάβασμα μου απαντάει “δεν ξέρω. Εσύ τι λες” όταν συνεχίζω βγάζει άρνηση συνεργασίας κ όταν του λέω “άστο δεν πειράζει να ξεκουραστούμε ” κλαίει γτ όπως λέει θα πάει αδιάβαστο. Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο. Σα παρακαλώ πείτε Μ την επαγγελματική σας γνώμη γτ αισθάνομαι κ εγώ ότι, ότι κ να κάνω είναι λάθος κ μαυρίζω το παιδί μ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η ένταξή του παιδιού σας στην Α΄ Δημοτικού έδειξε να του έχει αυξήσει το άγχος που πιθανά είχε και από το Νηπιαγωγείο. Είναι ένα παιδί που αναφέρετε ότι δεν εξωτερικεύει τα συναισθήματά του αλλά από ότι βλέπετε τα εσωτερικεύει και τα σωματοποιεί (προφανώς οι πόνοι είναι ψυχοσωματικές εκδηλώσεις του άγχους του). Ταυτόχρονα το αναφέρετε ως “ετερόφωτο” παιδί (μιμείται συχνά τα “θεαματικά” για εκείνον πράγματα που κάνουν οι συμμαθητές του). Αυτό σημαίνει ότι δυσκολεύεται στην αυτό-εικόνα του. Το ίδιο όπως βλέπετε συμβαίνει και όταν προσπαθείτε να συνδιαλαγείτε μαζί του για τα θέματα της μελέτης του στο σπίτι (μπαίνει σε ένα συναισθηματικό αδιέξοδο να θέλει να είναι διαβασμένος, χωρίς όμως να μελετήσει). Έχετε δίκιο ότι βασανίζεται αυτό το παιδί από το άγχος του και αυτό τον αδιεξοδικό τρόπο που προσπαθεί να αυτορυθμιστεί και να λειτουργήσει στη σχολική και σπιτική δομή. Θα σας συστήναμε να γινόταν μία αξιολόγηση του παιδιού από Ψυχολόγο και Εργοθεραπευτή αρχικά, για να διαπιστωθούν οι μηχανισμοί πυροδότησης αλλά και διαχείρισης του άγχους του, αλλά και το δυναμικό του παιδιού σας όσον αφορά τους μηχανισμούς συγκέντρωσης προσοχής και οργάνωσης των εργασιακών του υποχρεώσεων. Θα σας καλούσαμε να επισπεύσετε τις κινήσεις σας, αφού υπάρχει κίνδυνος να αυξηθεί το άγχος του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

446. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας… συγχαρητήρια για το έργο σας και για την βοήθεια που μας δίνεται έμμεσα με τις απαντήσεις στα ερωτήματα μας. έχω έναν γιο ο οποίος είναι σχεδόν 7 και πάει πρώτη δημοτικού…είναι μοναχοπαίδι και προφανώς “κακομαθημένο” από τους παππούδες…εγώ είμαι η “κακιά” της υπόθεσης για να μην γίνει πιο κακομαθημένο…δλδ και το όχι τι ακούει από εμένα και τις τιμωρίες του θα τις δώσω…άσχετα αν τις περισσότερες φορές δεν τις τηρώ…! Ακόμα και πριν το σχολείο ήταν αντιδραστικός, θα κορόιδευε, θα νευρίαζε κτλ…όταν βάζω φωνή όμως ας το πούμε έρχεται στα ίσα του (αν μου επιτρέπετε αυτή η έκφραση).Τώρα όμως έχει γίνει ο χαρακτήρας του πολύ χειρότερος και όλα αυτά προς εμένα. Στο σχολείο είναι πολύ καλός, δεν έχει κάποιο θέμα και μαθησιακό και ως προς τον χαρακτήρα). Έχω κάτσει πολλές ώρες να συζητήσουμε με το παιδί αλλά δεν δίνει σημασία σε αυτά που του λέω και έτσι βγαίνω εκτός εαυτού και του φωνάζω. Εκεί δείχνει ότι καταλαβαίνει . έχω βρεθεί σε αδιέξοδο πλέον και δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω.. δεν θέλω να του φωνάζω αλλά δεν μπορώ κι όλας.. πως μπορώ να το αντιμετωπίσω? με εκτίμηση…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση αυτά που περιγράφετε, έχετε εγκλωβιστεί σε έναν κυκεώνα όσον αφορά το ρόλο σας ως γονέας. Προσπαθείτε να βάλετε τιμωρίες τις οποίες δεν τηρείτε, προσπαθείτε να συζητήσετε με το παιδί σας αλλά δεν σας δίνει σημασία, φωνάζετε για να επιβληθείτε, γίνεστε όπ0ως αναφέρετε “κακιά” και δεν το θέλετε και άλλα πολλά. Σίγουρα έχει από-προσανατολιστεί το –έτσι κι αλλιώς- αντιδραστικό και ευερέθιστο (όπως περιγράφετε) παιδί σας. Θα σας συστήναμε να συζητούσατε τα θέματα που σας απασχολούν με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να καταφέρετε να επανα-προσανατολιστείτε στο γονεϊκό σας ρόλο. Επίσης θα πρέπει να διερευνηθεί η συμπεριφορά του παιδιού και απέναντι στον πατέρα του. Αναφέρετε επίσης ότι στο Σχολικό περιβάλλον δεν είναι ευερέθιστο το παιδί σας ή διασπαστικό (και αυτό θεωρείται πολύ θετικό γιατί σημαίνει ότι οι δυσκολίες στη συμπεριφορά του εντοπίζεται μόνο στη σχέση του με εσάς). Εάν όμως οι εκπαιδευτικοί σας αναφέρουν δυσκολίες στην αυτοδιαχείρισή του, τότε θα πρέπει να γίνει και μία αξιολόγηση από Εργοθεραπευτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

447. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να ζητήσω την βοήθεια σας για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω με τον γιο μου . Είναι 15 ετών και είναι στην πρώτη λυκείου . Από τις αρχές καλοκαιριού άρχισε να κάνει υγιεινή διατροφή όπως έλεγε . Στην αρχή το θεώρησα φυσιολογικό αλλά εδώ και λίγο καιρό ανησυχώ υπερβολικά . Ήταν 67 κιλά και είναι 50 με 1,65 ύψος . Όλη την ημέρα ασχολείται με το βάρος του και το φαγητό, συνεχώς ζυγίζεται και παρά όλα αυτά τα κιλά που έχασε θεωρεί ότι είναι χοντρός . Συνεχώς ασχολείται όταν πάει να φάει κάτι με τις θερμίδες . Μου εκμυστηρεύτηκε ότι τα κάποια παιδιά τον έλεγαν χοντρό . Να σας πω ότι επικρατούσε άσχημο κλίμα μέσα στην οικογένεια . Εγώ λείπω από το μεσημέρι μέχρι τις 23:00 το βράδυ λόγω δουλειάς και τα πρωινά ήμουν στην μητέρα μου που πάσχει από άνοια . Έμεινε πολύ μόνος οφείλω να ομολογήσω και πριν από μία εβδομάδα είχε ένα ξέσπασμα ότι πάντα ήταν μόνος του ότι δεν τον αγαπώ ότι ασχολούμαι μόνο με την δουλειά και την μητέρα μου και ότι η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα . Δεν βγαίνει έξω όπως πριν δεν κάνει καμία παρέα με άλλα παιδιά, γενικά δεν θέλει να ασχοληθεί με τίποτε . Ότι και να του πρότεινα το αρνείται . Ο πατέρας του και αυτός απασχολημένος με την δουλειά και με πολύ απότομη συμπεριφορά πιο πριν απέναντι του τώρα άρχισε να δίνει σημασία βλέποντας ότι κάτι συμβαίνει . Σε εκείνον μιλάει πιο άσχημα από ότι σε εμένα . Προσπαθώ συνέχεια να του μιλάω αλλά τίποτε . Δεν ξέρω πως να το χειριστώ, τι πρέπει να κάνω, τι να του πω???Με παίρνει τηλέφωνο και αν του πω έχω δουλειά πρέπει να κλείσω νευριάζει και φωνάζει . Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και ευελπιστώ στην βοήθεια σας .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι ένα όμορφο αλλά παράλληλα σύνθετο αναπτυξιακό στάδιο!!Χρειάζεται χρόνο και καλή επικοινωνία με τον έφηβο για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις αλλαγές. Συχνά οι έφηβοι υπέρ-εστιάζουν στην εξωτερική τους εμφάνιση και έχουν διαστρεβλωμένη εικόνα. Στην θέση σας θα αναζητούσαμε οπωσδήποτε εξατομικευμένη βοήθεια κυρίως γιατί οι αλλαγές συνοδεύονται από έντονο θυμό και κοινωνική απόσυρση! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

448. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Συγχαρητήρια για το έγκυρο forum. O γιός μου είναι έξι ετών και πηγαίνει 1η Δημοτικού (2ο παιδί της οικογένειας, η αδελφή είναι 7,5 ετών 2α Δημοτικού στο ίδιο σχολείο). Ο γιός μου αρχικά εντάχθηκε ομαλά στο περιβάλλον του σχολείου. Μαθησιακά τα πάει πολύ καλά. Αυτό που με προβλημάτισε είναι το γεγονός ότι πριν από 3 εβδομάδες έγινε αντιληπτό από τον δάσκαλο ο οποίος με ενημέρωσε, ότι δεν ήθελε να βγει έξω στο διάλειμμα, έκλαιγε και ζητούσε να μείνει μαζί του. Στο σπίτι δεν έχει αλλάξει συμπεριφορά. Μίλησα και με την ψυχολόγο του σχολείου και σε συνεννόηση μαζί της ο δάσκαλος παρότρυνε και βοήθησε τον γιό μου να βρίσκει τους φίλους του στο διάλειμμα. Η προηγούμενη εβδομάδα κύλισε ομαλότερα. Δεν μπόρεσα να διαπιστώσω κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που τον έκανε να φοβηθεί και να ζητά προστασία ουσιαστικά από τον δάσκαλο του, μόνο το ότι ο καλύτερός του φίλος (ο οποίος είναι στο άλλο τμήμα της πρώτης) δεν έπαιζε μαζί του. Τι μπορώ να κάνω ώστε να πληγώνεται συναισθηματικά τόσο πολύ και να χειρίζεται αποτελεσματικότερα τις καταστάσεις αυτές? Γενικά είναι ένα παιδί που κάνει πράγματα μόνο του, αυτοεξυπηρετείται, είναι αυτόνομο, αλλά δυσκολεύεται πάντα να προσαρμοστεί σε νέα περιβάλλοντα, με νέους ανθρώπους, Η αδελφή του είναι τελείως αντίθετη, είναι κοινωνική, με πολλούς φίλους και καθόλου τέτοιες δυσκολίες. Ευχαριστώ εκ των προτέρων και συγνώμη για την μακροσκελή ερώτηση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε μία δυσκολία του γιου σας που μπορεί να είναι παροδική. Αναφέρετε γενικότερες δυσκολίες του γιου σας να προσαρμοστεί σε νέα περιβάλλοντα και το διάλειμμα γενικά προσφέρει μία έντονα πολυαισθητηριακή πληροφόρηση που μερικά παιδιά δυσκολεύονται να επεξεργαστούν και να ανταπεξέλθουν σε αυτά λειτουργικά. Ο φίλος του είναι ένα ασφαλές σημείο αναφοράς και η άρνησή του να παίξει με το γιο σας μπορεί να πυροδότησε άγχος στο παιδί σας. Για τα επόμενα βήματά σας και την επιβοήθηση του παιδιού, θα ήταν καλό να το συζητήσετε με τη σχολική Ψυχολόγο και τον εκπαιδευτικό του παιδιού. Εάν δείτε ότι παραμένουν οι δυσκολίες παρά την προσπάθεια του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος, θα ήταν καλό να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής και να διερευνηθεί και από Εργοθεραπευτή το ζήτημα της ευελιξίας του παιδιού σε νέα περιβάλλοντα και τα θέματα της λειτουργικής αυτοδιαχείρισής του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

449. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Ο γιος μου 4,5 ετών πηγαίνει στο Προνήπιο. Σήμερα πήγε στην τουαλέτα προς ούρηση και η νηπιαγωγός με ενημέρωσε ότι βγήκε από την τουαλέτα χωρίς να έχει σηκώσει το εσώρουχο και το παντελόνι του δείχνοντας τα γεννητικά του όργανα στα υπόλοιπα παιδιά. Γενικά το τελευταίο 3μηνο το βράδυ στον ύπνο του μπορεί να έχει κατεβάσει το παντελόνι του και να είναι με τα γεννητικά του όργανα εκτεθειμένα. Πως πρέπει να το διαχειριστούμε αυτό ; Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Με εκτίμηση

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Για να θεωρηθεί προκλητική η συγκεκριμένη συμπεριφορά του γιου σας, θα πρέπει να μας βεβαιώσει η Νηπιαγωγός πως επεδείκνυε τα γεννητικά του όργανα στους συμμαθητές του με ενδιαφέρον να τον δουν. Γιατί από μόνη της η συμπεριφορά αυτή δεν ξέρουμε εάν ήταν ηθελημένη -οπότε και είναι προκλητική- ή απλώς από μία αφηρημάδα. Στο σπίτι από την άλλη, στον ύπνο του θέλει να βρίσκεται χωρίς τη πυτζάμα και τα εσώρουχά του αλλά δεν εμφανίζει πάλι κάποια συμπεριφορά πρόκλησης. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να αντιδράσετε θεαματικά σε αυτό το συμβάν. Είναι καλό με ψυχραιμία και σε ώρα χαλαρής διάθεσης του παιδιού, να συζητήσετε για τα γεννητικά όργανα, ότι είναι μόνο δικά μας και δεν τα επιδεικνύουμε στους άλλους ανθρώπους, όπως και οι άλλοι σε εμάς. Θα θέλαμε βέβαια να πάρετε περισσότερες πληροφορίες από τη Νηπιαγωγό εάν προχωράει σε άλλες συμπεριφοράς πρόκλησης προς τους συμμαθητές του. Εάν οι συμπεριφορές στο σπίτι δείτε ότι αυξάνουν, θα ήταν καλό να γίνει μία εκτίμηση του παιδιού από Παιδοψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

450. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλησπέρα σας, Θα ήθελα να με βοηθήσετε σε ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω με την 11 ετών κόρη μου. Πέρσι στα μέσα της σχολικής χρονιάς κατάλαβα ότι το κόμπιασμα και η δυσκολία αποστήθισης της Ιστορίας δεν είναι λόγο της έλλειψης προσοχής της μικρής αλλά κάποιου προβλήματος που αντιμετωπίζει. Μετά από δική μου πρωτοβουλία (καθώς η δασκάλα δεν το είχε πάρει χαμπάρι και δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου) πήγε στην αρμόδια δημόσια υπηρεσία για να δω εάν το παιδί έχει κάποια δυσλεξία. Μετά από εξετάσεις που της γίνανε μου είπαν από εκεί ότι το παιδί έχει μια σχετική Μαθησιακή δυσκολία και ότι από που θα πρέπει να κάνω είναι ενθάρρυνση και ενίσχυση στο σπίτι και βοήθεια από το σχολείο. Εγώ πήρα μια ειδική παιδαγωγό στο σπίτι τρεις φορές την εβδομάδα ώστε να τη βοηθήσει. Φέτος που είναι πλέον στην πέμπτη τάξη του δημοτικού και έχει πολύ περισσότερα μαθήματα που χρειάζονται αποστήθιση το παιδί αντιμετωπίζει τις ίδιες και περισσότερες δυσκολίες. Συλλαβίζει πολύ έντονα, όταν διαβάζει μπερδεύει το α με το ο, το ο με το ε. Διαβάζει πολλές λέξεις διαφορετικά. Επίσης είναι πολύ ανορθόγραφη. Αυτό μπορεί να διορθωθεί και αν ναι χρειάζεται να κάνω κάτι άλλο εκτός από τη δασκάλα που έχω πάρει για σπίτι? Επίσης αυτό δεν είναι δυσλεξία? Δεν θα έπρεπε να πάρει απαλλαγή από τα γραπτά στο σχολείο? Είμαι πραγματικά πολύ στεναχωρημένη καθώς το παιδί είναι ένα εξωστρεφή, κοινωνικό και χαρούμενο και αρχίζει να πιέζεται ψυχολογικά. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να της δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα στην μετέπειτα επαγγελματική και κοινωνική της ζωή. Ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προβληματίζεστε που η κόρη σας δεν ανταποκρίνεται στη μαθησιακή της επιβοήθηση από Ειδική Παιδαγωγό και εμφανίζει παραμένουσες δυσκολίες στη μαθησιακή της επίδοση. Αναφέρετε επίσης πολλά και διαφορετικά θέματα που θα ήταν καλό να τα πάρουμε από την αρχή και να τα αναλύσουμε ένα προς ένα: (1). Η κόρη σας αντιμετωπίζει μία σημαντικότατη δυσκολία στην οπτική αντίληψη. Το ότι δυσκολεύεται να αναγνωρίσει και διαφοροποιήσει οπτικά βασικά αλλά παραπλήσια γράμματα όπως τα “ο” και “α”, καθώς επίσης και πως συλλαβίζει ακόμα στην ανάγνωση (απουσία αυτοματισμών στην ανάγνωση), παραπέμπουν σε μία πιθανή δυσκολία στην οπτική επεξεργασία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αναζητούμε μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακό Οπτομέτρη ή/και Εργοθεραπευτή για να εφαρμόσουν εξειδικευμένα τεστ οπτικής αντίληψης και να αποσαφηνίσουν εάν υπάρχουν κάποιες δυσκολίες στην οπτική επεξεργασία του παιδιού. Πιθανά σε αυτές της δυσκολίες οπτικής επανατροφοδότησης να οφείλονται και τα ορθογραφικά σφάλματα. (2). Το ότι μπερδεύει το “ο” με το “ε” οφείλεται είτε σε δυσκολίες φωνολογικής ενημερότητας (θα σας ενημερώσει για αυτό και η Ειδική Παιδαγωγός που επιβοηθά το παιδί σας), είτε σε διάσπαση προσοχής λόγω της υπέρ-προσπάθειας που επιτελεί για να διαβάσει. Για τη διαφοροδιάγνωση βοηθάει πολύ η αξιολόγηση από εξειδικευμένο Λογοθεραπευτή και Εργοθεραπευτή. (3). Οι δυσκολίες στην αποστήθιση της Ιστορίας μπορεί να οφείλονται είτε σε δυσκολίες μνημονικής καταχώρισης, είτε σε δυσκολίες κατανόησης του κειμένου. Και πάλι μία Λογοθεραπευτική αξιολόγηση θα μπορούσε να σας λύσει τις απορίες. (4). Ακόμα και αν το παιδί έχει δυσλεξία (αν και θα συναρμονιστούμε με την ψυχική υπηρεσία που σας ανέφερε απλά μαθησιακές δυσκολίες και όχι εξειδικευμένη ειδική μαθησιακή δυσκολία όπως είναι η δυσλεξία), απαλλαγή των γραπτών εξετάσεων μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στο Γυμνάσιο. Συνοψίζοντας λοιπόν, θα σας συμβουλεύαμε να γινόταν μία αξιολόγηση από Διεπιστημονική ομάδα (Εργοθεραπευτής, Λογοθεραπευτής και Αναπτυξιακός Οπτομέτρης). Λόγω επίσης της φοίτησης της κόρης σας σε μία πολύ δύσκολη και κρίσιμη για το μαθησιακό μέλλον της τάξης, θα σας συστήναμε να επισπεύδατε τις κινήσεις σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

451. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! έχω ένα μοναχοπαίδι, αγόρι 12 ετών. Πηγαίνει στην 1η γυμνασίου. Είναι ένα πολύ δραστήριο παιδί με πολύ καλές κριτικές από τους δασκάλους του στο δημοτικό. Πηγαίνει Αγγλικά στην Pre Lower τάξη, είναι στο τρίτο έτος στα γερμανικά με επίσης αρκετά καλές επιδόσεις και ασχολείται και με το ποδόσφαιρο.Το πρόβλημα που φαίνεται να υπάρχει είναι στο γυμνάσιο. Στα περισσότερα τεστ που έχει γράψει έως σήμερα στα θεωρητικά ιδιαιτέρως μαθήματα γράφει χάλια, (κάτω από την βάση) ενώ είναι αρκετά διαβασμένος. Η δικαιολογία του είναι ότι δεν προλαβαίνει να τα ολοκληρώσει και ότι δεν ξέρει να διαχειριστεί τον χρόνο του. Έχει πέσει ψυχολογικά, τα βάζει με τον εαυτό του, νιώθει ότι μας απογοητεύει και επειδή λόγω του ότι είναι απουσιολόγος (γιατί είχε όλα δέκα στην έκτη), δεν το αξίζει και ένα σωρό τέτοια. Στην καθημερινότητά του είναι ένα πολύ ενεργό παιδί με πολλούς φίλους, κοινωνική ζωή, αρκετά συναισθηματικός βέβαια, ευγενικός αλλά και συγχρόνως μέσα σε όλα. Δεν ξέρουμε πως να το χειριστούμε. Πως να τον βοηθήσουμε; Δεν μας έχει δείξει έως τώρα ότι έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι βέβαια αρκετά αγχώδης, ειδικά όταν τον εξετάζουν. Όσο αφορά την διαχείριση του χρόνου του στα διαγωνίσματα, επειδή το είχε και παλιότερα στα αγγλικά του, είχαμε μιλήσει με την εκπαιδευτικό του και μπήκε σε μια διαδικασία να δίνει εξετάσεις. για κάποια πτυχία στα αγγλικά (τα οποία δεν μετράνε σε τίποτα μόνο και μόνο για να διαχειρίζεται τον χρόνο του) και όντως τον βοήθησε αρκετά, στα αγγλικά. Στα 12 του έχει ήδη πάρει 4 πτυχία. Δεν ξέρω αν έχετε να με συμβουλεύσετε στο τι θα μπορούσα να κάνω για να τον βοηθήσω. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι ένα όμορφο αλλά παράλληλα σύνθετο αναπτυξιακό στάδιο!! Χρειάζεται χρόνο και καλή επικοινωνία με τον έφηβο για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις αλλαγές. Συχνά οι έφηβοι υπέρ-εστιάζουν στις αρνητικές σκέψεις και στην ενδεχόμενη αποτυχία και το άγχος γενικεύεται στην καθημερινότητα τους. Ο γιος σας φαίνεται ότι έχει υψηλά επίπεδα άγχους, ιδιαίτερα άγχους επίδοσης. Συχνά το άγχος εντείνεται από μαθησιακές δυσκολίες αλλά και το άγχος μπορεί να προκαλέσει μαθησιακή δυσλειτουργία με την σειρά του. Είναι δύσκολο να διακρίνουμε χωρίς αξιολόγηση από ειδικό αν υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες ή άγχος επίδοσης. Θα σας προτείναμε λοιπόν να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό για να βρεθεί η αιτία του άγχους αλλά κυρίως για να ανακουφίσετε τον γιο σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

452. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω ένα γιό που είναι στην εφηβαία. Ο γιός μου ενώ είναι ένα πολύ παρατηρητικό παιδί, που πολύ εύκολα θυμάται από την παράδοση ή φωτογραφίζει πολύ εύκολα κάτι που πρέπει να μάθει, δυσκολεύεται πάρα πολύ να γράψει ορθογραφημένα και να εκφραστεί αναλυτικά στα μαθήματα γλώσσας. Πως μπορούμε να διαπιστώσουμε εάν συμβαίνει κάτι που δημιουργεί αυτή την μαθησιακή δυσκολία. Τι θα πρέπει να κάνουμε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από τη στιγμή που ο γιος σας δυσκολεύεται τόσο στην γραπτή έκφραση (λόγω ορθογραφικών λαθών όσο και έκφρασης), θα ήταν καλό να γίνει μία εκτίμηση του μαθησιακού του δυναμικού, ΙΔΙΩΣ εάν αυτές οι δυσκολίες προϋπήρχαν από το Δημοτικό Σχολείο. Η κατάλληλη ειδικότητα είναι Ειδικός Παιδαγωγός που θα σας προσανατόλιζε και εάν θα χρειαζόταν και κάποια περαιτέρω αξιολόγηση (πχ από Λογοθεραπευτή, Εργοθεραπευτή ή Ψυχολόγο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

453. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας κ συγχαρητήρια για το έργο σας. Έχω μια κόρη που είναι 5 ετών και πάει στο νήπιο. Στην αρχή της χρονιάς ήταν ενθουσιασμένη που θα πήγαινε σε καινούριο σχολείο (πέρυσι ήταν στον παιδικό) και ξεκίνησε μια χαρά. Παράλληλα ξεκίνησε και κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες πάλι με ιδιαίτερη χαρά . Εδώ και ένα μήνα περίπου μου ζήτησε να σταματήσει την μουσική ενώ την τελευταία φορά που την πήγα ήθελε να μείνω μαζί της και έκλαιγε(η δασκάλα της μουσικής μου είπε ότι είναι χειριστικό όλο αυτό και πολλά παιδιά το κάνουν). Δεν την ξαναπήγα στη μουσική. Προέκυψε ένα ταξίδι και έπρεπε με τον μπαμπά της να λείψουμε για μια εβδομάδα στο εξωτερικό(έμεινε με τα αδέλφια της στη γιαγιά και στο παππού). Από την ημέρα που έχουμε επιστρέψει όλοι μαζί στο σπίτι μας , έχουμε κάθε μέρα κλάματα όταν την αφήνω στο σχολείο. ‘Όταν γυρίζει από το σχολείο είναι χαρούμενη και μου λέει πως πέρασε. Παράλληλα κλαίει και όταν την πάω στο χορό κ στο θεατρικό παιχνίδι που ξεκίνησε προχτές. ¨Περιμένει με ανυπομονησία την ώρα του χορού και όταν φτάνουμε δεν με αφήνει να φύγω και προχτές μου είπε η κυρία της ότι έκλαψε πρώτη φορά. Όταν την ρωτάω μου λέει ότι θέλει και μένα η μου λέει ¨μαμά μην αργήσεις να έρθεις¨. Τελευταία έχει αρχίσει να γκρινιάζει και στον μπαμπά της όταν είναι μαζί της και να του λέει να πάρουμε τηλέφωνο την μαμά. Γενικότερα χρησιμοποιεί το κλάμα όταν θέλει κάτι αλλά προσπαθώ να μην περνάει πάντα το δικό της. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να έχει άγχος αποχωρισμού αλλά όλο αυτό έχει αρχίσει και γίνεται πολύ κουραστικό και ψυχοφθόρο και για μένα , πόσο μάλλον για την ίδια. Τι με συμβουλεύετε να κάνω ? Θα εκτιμούσα πολύ την απάντησή σας .ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κάτι έχει συμβεί στο παιδί σας που το έχει τρομάξει και συμπεριφέρεται με έναν τρόπο που θυμίζει άγχος αποχωρισμού (πολλά παιδιά αντιμετωπίζουν αυτό το άγχος εάν κάποια στιγμή καθυστερήσει –έστω και λίγο- ο γονέας να το πάρει από το Σχολείο ή το χορό). Σίγουρα έπαιξε ρόλο και ο τρόπος που χειρίστηκε το παιδί την απουσία σας στο εξωτερικό. Δεν θα θέλαμε να σκέφτεστε τη λέξη “χειριστική συμπεριφορά” αλλά σίγουρα θέλει να σας επικοινωνήσει κάτι που δεν μπορεί να το κάνει με λόγια και το κάνει με το να κλαίει. Σίγουρα είναι καλό να προσπαθήσετε σε κάποια στιγμή που είναι το παιδί ήρεμο να συζητήσετε ψύχραιμα τις δυσκολίες που πιθανά να αντιμετωπίζει στο χορό ή στο θεατρικό παιχνίδι (τι είναι αυτό που δεν της αρέσει). Επίσης είναι καλό να της καταστήσετε σίγουρο ότι είστε έξω από το μάθημα και την περιμένετε. Συμφωνούμε ότι όταν εμφανίζει κλάμα, είναι καλό να προσπαθήσετε να χρησιμοποιήσετε το διάλογο για κάτι που δεν μπορείτε να υπαναχωρήσετε. Θα ήταν καλό επίσης κάποια στιγμή να συζητήσετε αυτές τις συμπεριφορές με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να σας βοηθήσει να χαράξετε μία στρατηγική ώστε το παιδί να ξανανιώσει ασφάλεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

454. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, Έχω ένα αγοράκι 20 μηνών. Το πρόβλημα που αντιμετωπίσω είναι ότι δεν θέλει να πηγαίνει σε σπίτια. Από βρέφος (πάντα ήταν γενικά πολύ έντονος με έντονα κλάματα – πέρασε κολικούς παλινδρόμηση) είχε ένα θέμα με τον κόσμο δεν πήγαινε παρά μόνο σε λίγα άτομα και όποιον δεν ήθελε ούρλιαζε. Για κάποιο διάστημα φαινόταν πως το είχε ξεπεράσει. Πλέον εδώ και περίπου δυο μήνες όταν φτάνουμε σε είσοδο πολυκατοικίας αρχίζει να κλαίει/ ουρλιάζει. Μπαίνουμε στο σπίτι και κλαίει πολύ έντονα 5-10 λεπτά. Μετά συνήθως προσαρμόζεται. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο σπίτι που δεν προσαρμόζεται και κλαίει με το παραμικρό. Στην αρχή το απέδωσα στον φόβο του για τον παιδίατρο (νόμιζα πως φταίει το κουδούνι και οι αυτόματες πόρτες) ωστόσο πλέον το κάνει παντού και ουσιαστικά δεν θέλει να πάει πουθενά. Είναι φυσιολογικό; Μέχρι τώρα τον πήγαινα και έλεγα πως θα το αντιμετωπίσει και θα το ξεπεράσει. Πλέον όμως βλέπω πως το παιδί ταλαιπωρείτε πολύ. Σκέφτομαι μήπως του άφηνα λίγο χρόνο. Ουσιαστικά θέλει να είναι συνεχώς έξω. Όπως και είναι σε πάρκα παιδικές χαρές, εκεί δεν έχει κανένα πρόβλημα. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί έχει εμφανίσει ένα άγχος νέων χώρων που αρχίζει και γίνεται κουραστικό και ενοχλητικό και για το περιβάλλον του. Το αν κάποια συμπεριφορά θεωρείται φυσιολογική, εξαρτάται από 2 παράγοντες : (α) την ένταση και τη διάρκεια της αντίστασης και (β) την ικανότητα προσαρμογής και το χρόνο που χρειάζεται για αυτή. Για να μπορέσουν να προσαρμοστούν τα παιδιά, θεωρείται απαραίτητο στο σπίτι να ασχολούνται με παιχνίδια, να έχουν διάθεση για αυτά και να διαντιδρούν ζωντανά και χαρούμενα με τους γονείς τους. Έτσι, στους νέους χώρους, μπορείτε να έχετε μαζί σας τα αγαπημένα του παιχνίδια και από την άλλη να μπορέσετε να διαντιδράσετε μαζί του ψύχραιμα και χαρούμενα για να ηρεμήσει. Εάν όμως γενικά δυσκολεύεται στο παιχνίδι ή τη διαντίδρασή του, τότε θα πρέπει να αξιολογηθεί το παιδί για αυτές τις δύσκαμπτες συμπεριφορές από Εργοθεραπευτή/τρια και Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο, αφού πρώτα ληφθεί ένα λεπτομερές ιστορικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

455. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω ένα αγοράκι 3,5 ετών, πολύ ομιλητικό, με δυνατή μνήμη, <αποστηθίζει παραμύθια και μας τα εξιστορεί>, πολύ συναισθηματικό του αρέσει να παίζει με παιδιά της ηλικίας του, ότι τον ρωτήσουμε μας απαντάει, γελάει με γκριμάτσες ή όταν βλέπει κάτι αστείο , απλά όταν ενθουσιάζεται με κάτι μαζεύει τα χεράκια του και σφίγγεται. θα πάει παιδικό σταθμό τον Ιανουάριο. Ανησυχώ με αυτό και δεν ξέρω πως να τον βοηθήσω να βρει ένα άλλο τρόπο έκφρασης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα φτερουγίσματα ή τα σφιξίματα, είναι ένας ανώριμος τρόπος αυτορρύθμισης του παιδιού (ή και του ενήλικα) στην έκθεσή του σε καταστάσεις υψηλού στρες (όπως είναι είτε ο μεγάλος ενθουσιασμός, είτε η μεγάλη λύπη). Συχνά εμφανίζεται σε παιδιά που είναι αδέξια (με δυσκολίες στον κινητικό τους συντονισμό). Θα θέλαμε λοιπόν να διερευνήσετε με Εργοθεραπευτή αρχικά, εάν εντάσσεται επαρκώς σε κινητικά παιχνίδια (αναφέρεστε σε καλό λεκτικό δυναμικό του παιδιού αλλά δεν αναφέρεστε σε συμμετοχικό κοινωνικό κινητικό παιχνίδι) και πώς επεξεργάζεται την ιδιοδεκτική του αίσθηση (η αίσθηση που παίρνουμε από τους μυς και τους συνδέσμους των αρθρώσεών μας). Μέχρι να γίνει αυτή η αξιολόγηση, θα σας προτείναμε τα εξής : (α). Μην μιλάτε στο παιδί για αυτή τη συμπεριφορά (πχ πολλοί γονείς συχνά αναφέρουν “σταμάτα να κουνάς τα χέρια σου”) και (β) όταν το εκθέτετε σε καταστάσεις υψηλότατου ενθουσιασμού, φροντίστε να το έχετε αγκαλίτσα ώστε να μπλοκάρεται αυτή η συμπεριφορά χωρίς να κατανοεί το παιδί ότι το κάνετε εσκεμμένα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

456. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα! Έχω δίδυμα αγόρια 8 ετών και ο ένας από τους δυο φέτος (β δημοτικού) έχει αλλάξει συμπεριφορά στο σχολείο! Δέχομαι παράπονα από γονείς και τους δασκάλους ότι μιλάει απότομα στα παιδιά και μάλιστα τελευταία χρησιμοποιεί και άκομψες λέξεις (βλάκας, ηλίθιος, μαλ…). Στο σπίτι μας ουδέποτε έχει ακουστεί άσχημη κουβέντα και μάλιστα γνωρίζει πολύ καλά από μικρή ηλικία ότι απεχθάνομαι αυτές τις συμπεριφορές! Με το σύζυγο μου είμαστε πολύ αγαπημένοι και δεν υπάρχουν εντάσεις μέσα στο σπίτι ούτε έχει αλλάξει κάτι! Ο ίδιος όταν τον ρωτώ το συμβαίνει μου λέει ότι επηρεάζεται από τη συμπεριφορά κάποιων παιδιών στην τάξη! Δε ξέρω τι να κάνω…έχω αρχίσει και του στερώ εξόδους και οτιδήποτε γνωρίζω ότι θα τον πειράξει αλλά αυτός συνεχίζει! Μάλιστα σήμερα έμαθα από τη μητέρα του καλύτερου του φίλου -ο οποίος είναι παρά πολύ καλό παιδάκι- ότι άρχισε να συμπεριφέρεται έτσι και σε αυτόν! Σας παρακαλώ πείτε μου πως πρέπει να το χειριστώ προκειμένου να το προλάβω τώρα που είναι ακόμα σχετικά πρόσφατη αυτή η αλλαγή της συμπεριφοράς!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Επειδή χαρακτηρίζετε το φίλο του παιδιού σας ως “καλό παιδί”, θα θέλαμε να σας επιστήσουμε την προσοχή μήπως ονοματίζετε αυτή τη συμπεριφορά που εκδηλώνει το παιδί σας ως συμπεριφορές που κάνουν τα “κακά παιδιά”. Με αυτό τον τρόπο, δίνετε έμφαση και ερμηνεία στο γιο σας και του ταΐζετε αυτή την ταυτότητα που “δοκιμάζει” να αποκτήσει. Για να το κάνει αυτό το παιδί σας, κάτι σημαίνει για εκείνο. Η ερμηνεία του (“επηρεάζεται από τη συμπεριφορά κάποιων παιδιών στην τάξη”), δηλώνει την προσπάθειά του να ταυτιστεί με τα άλλα παιδιά με μία συμπεριφορά που κάνουν και τα άλλα παιδιά. Αυτό λοιπόν που μας μεταφέρει ως μήνυμα, είναι ότι δεν έχει αποκτήσει μία αυτό-ταυτότητα συμπεριφοράς (και “δανείζεται συμπεριφορές από άλλα παιδιά), ή από την άλλη ότι θέλει να αποκτήσει διαφορετική ταυτότητα από αυτή του αδελφού του (ελπίζουμε να μη βρίσκονται στο ίδιο τμήμα στο Σχολείο) και να δοκιμάσει να γίνει το “μαύρο πρόβατο”. Εξηγούμε όμως από την άλλη στο παιδί ότι κάποιες λέξεις ονομάζονται βρισιές, είναι προσβλητικές για το παιδί που απευθύνονται, σε πολλά παιδιά δεν αρέσουν οι βρισιές και έτσι υπάρχει πιθανότητα να μην θελήσουν να κάνουν παρέα με τα παιδιά που χρησιμοποιούν αυτές τις εκφράσεις. Να διαχωρίσουμε το “κόστος” από το “κέρδος” (γιατί κάτι κερδίζει το παιδί από αυτές τις προκλητικές συμπεριφορές) όταν επιλέγουμε να κάνουμε κάτι. Συζητείστε το και με τον/την εκπαιδευτικό του παιδιού για να αποκτήσετε μία κοινή στρατηγική. Επίσης δεν μας έχετε αναφέρει εάν τα καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις μαθησιακές απαιτήσεις της Τάξης. Θα σας συμβουλεύαμε επίσης να συζητούσατε και με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής εάν οι συμπεριφορές επιμένουν. Μέχρι τότε, μην ερεθίζετε το παιδί με τιμωρίες και μην τον συγκρίνετε με τον αδελφό του (είναι συνομήλικοι αλλά όχι ίδιοι). Αυτό πιθανότατα θα αυξήσει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

457. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, είμαι πολύ προβληματισμένη και ζητώ την άποψη σας. έχω έναν γιο στη β γυμνασίου, από την τετάρτη δημοτικού αφού είχα δυσκολίες να τον διαβάσω, πήγαμε στο ….. (αναφέρεται όνομα Νοσοκομείου) και κάναμε λογοθεραπείες διερευνώντας το ενδεχόμενο της διάσπασης προσοχής. είχε πρόβλημα με την ορθογραφία, αφηρημένος στην τάξη, δεν ήξερε την υλη της άλλης μέρας, ξεχνούσε βιβλία. Πέρυσι του καναν τεστ νοημοσύνης και ψυχομετρικά τα οποία με κάλεσαν στο ……….. και μου είπαν ότι τα πήγε καλά πάνω απ το μέσο όρο και δεν προκύπτει ειδική μαθησιακή δυσκολία, ούτε ανωριμότητα. μου είπαν έχει ιδιαίτερο προφίλ. δεν προκύπτει να έχει έφεση στα προφ. ή στα γραπτά. διαβάζουμε μαζί γιατί μονός λέει δεν μπορεί, δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει, έτσι λέει. παρέες έχει κοινές με τον αδελφό του. Στα αθλήματα δείχνει πάλι αφηρημένος. Είμαι σε αδιέξοδο, που μπορεί να οφείλεται ή δυσκολία που παρουσιάζει? Τι μπορώ να κάνω από δω και πέρα? Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία έντονη δυσκολία του γιου σας όσον αφορά τη συγκέντρωση προσοχής του και την αυτο-οργάνωσή του (κάτι που όπως αναφέρετε εμφανίζεται ακόμη και στα αθλήματα). Από τη στιγμή που εξετάστηκε ο έφηβος και δεν προέκυψε κάποια ειδική μαθησιακή δυσκολία, δεν είναι δυνατόν να υπαχθεί στην ευεργετική ρύθμιση περί απαλλαγής των γραπτών εξετάσεων (για τη διάσπαση προσοχής δεν υπάρχει κάποια τέτοια ρύθμιση). Σε αυτές τις δυσκολίες, πραγματοποιείται και μία Παιδονευρολογική εξέταση για να διαπιστωθεί ή όχι εάν οι δυσκολίες στην αυτο-οργάνωσή του έγκεινται στο Σύνδρομο της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ). Θα σας συστήναμε επίσης την επιβοήθηση του εφήβου από Ειδικό/η Παιδαγωγό εξειδικευμένο/η στα παιδιά με δυσκολίες διάσπασης προσοχής, ώστε να ενισχυθούν και οι μηχανισμοί μεταγνώσης του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

458. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, Ο γιος μου είναι 3 ετών και 4 μηνών. Τον Σεπτέμβριο πήγε για πρώτη φορά παιδικό σταθμό. Η τακτική του παιδικού ήταν να αφήνουμε μόνα τους τα παιδιά, αρχικά λίγη ώρα, έπειτα περισσότερες ώρες και τελικά κανονικά στο ωράριο τους. Η προσαρμογή του μικρού μου ήταν πολύ δύσκολη. Πέρασε όλες τις φάσεις που μπορεί να περάσει ένα παιδάκι. Πολύ κλάμα και στον παιδικό και στο σπίτι, πολλά νεύρα αργότερα με μεγάλες εκρήξεις θυμού, κάποιες φορές λερώθηκε, ενώ έχει κόψει την πάνα από καιρό. Σχεδόν 1 μήνα μετά η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική. Ήθελε να πηγαίνει, συμμετείχε στον παιδικό, έκανε φίλους, μου λέει καθημερινά ιστορίες από το σχολείο, μαθαίνει πράγματα και έχουμε φτάσει στο σημείο να κλαίει ακόμη κι όταν είναι άρρωστος να πάει! Το πρόβλημα είναι ότι δε θέλει να πηγαίνουμε σε κάποια εκδήλωση η κάποια γιορτή. Ξεκίνησε να κλαίει για την σχολική γιορτή της 28ης. Δεν ήθελε να συμμετάσχει, ενώ μου έλεγε το ποίημα τέλεια. Αφού το συζήτησα μαζί του μου είπε ότι φοβάται ότι θα τον αφήσω όπως το άφησα την πρώτη μέρα στο σχολείο. Προσπάθησα τότε, του εξήγησα τον καθησύχασα… Τελικά η γιορτή έγινε χωρίς γονείς, ούτε καν το κατάλαβε. Τώρα όμως πήγαμε σε μια γιορτή για τον στολισμό του δέντρου στη δουλειά του συζύγου μου. Είχε παιδάκια πολλά, είχε σπιτάκια με δραστηριότητες και αυτός έκλαιγε από την πρώτη Ώρα. Φύγαμε κ όταν μιλήσαμε σπίτι πάλι το ίδιο μου είπε… Ότι δεν ήθελε να τον αφήσω και να φύγω. Πως μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε? Πριν ξεκινήσει παιδικό μετακομίσαμε κιόλας και κάποια απογεύματα κάνω ιδιαίτερα 2 ώρες και τον αφήνω στη μαμά μου. Μπορεί να φταίνε όλες αυτές οι αλλαγές? Ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως και η ίδια διαπιστώνετε, το παιδί σας αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες στην προσαρμογή σε νέα κοινωνικά και πολυαισθητηριακά περιβάλλοντα και χρειάζεται το χρόνο του. Στην ορολογία μας ονομάζεται αυτό το φαινόμενο “late to warm-up” και στις περισσότερες περιπτώσεις δίνουμε χρόνο με ψύχραιμο τρόπο. Σε αυτές τις περιόδους, συχνά το παιδί πιθανά να αισθανθεί άγχος εγκατάλειψης ή ότι “θα χαθεί στο πλήθος”. Για το λόγο αυτό, δείχνει ευερέθιστο στην πολυκοσμία, ταυτόχρονα με την προσπάθειά του να αντιμετωπίσει αυτό το πολυαισθητηριακό και πολυκοινωνικό ταυτόχρονα περιβάλλον. Θα σας προτείναμε λοιπόν να περιμένετε, να είστε σε συνεργασία με τη Νηπιαγωγό και να είστε ψύχραιμοι οι γονείς στις αντιδράσεις σας. Εάν επιδεινωθούν αυτές οι συμπεριφορές κατά τις δικές σας παρατηρήσεις ή της Νηπιαγωγού, τότε μόνο θα ήταν καλό να ζητήσετε βοήθεια από κάποιες ειδικότητες (Ψυχολόγου ή/και Εργοθεραπευτή). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

459. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Έχω μια κόρη 7,5 ετών, είναι παρά πολύ έξυπνη, πολύ καλή μαθήτρια. Είχαμε καταλάβει ότι δεν της άρεσε να παίζει με μικρότερα παιδιά, μπορούσε να κάνει παρέα μόνο με μεγαλύτερα, με μεγάλη άνεση.. Χθες η δασκάλα της μας είπε ότι ασχολείται συνέχεια με αγόρια, στο στυλ “μου αρέσει αυτός, τα έχω φτιάξει με τον άλλον”, σε υπερβολικό βαθμό. Μάλιστα, μας τόνισε πως αν δεν την μαζέψουμε τώρα, στα 14 θα τη χάσουμε..κ ότι αυτή η συμπεριφορά της, είναι κ λόγος απομόνωσης από τα αλλά παιδιά, γιατί τα περισσότερα είναι αθώα. Θα πρέπει να ζητήσω βοήθεια από ειδικό; γιατί συμβαίνει αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θεωρείται πολύ υγιές και κοινωνικά αναγκαίο τα παιδιά να παίζουν με τα συνομήλικά τους και όχι με τα μεγαλύτερα ή μικρότερα. Η επιμονή της κόρης σας να παίζει με μεγαλύτερα παιδιά, αλλά και η “αντιγραφή” ρόλων και συμπεριφορών από αυτά, όπως βλέπετε έχει αρχίσει να της δημιουργεί πιθανά προβλήματα στην ένταξή της στην Τάξη της. Για τους παραπάνω λόγους θα σας συστήναμε αρχικά να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να αναπτύξετε διεξοδικότερα τις σκέψεις και τις ανησυχίες σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

460. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας εύχομαι να μπορείτε να μας βοηθήσετε έχουμε μια κόρη 14ετών εδώ και ένα χρόνο παθαίνει κάτι που δεν νιώθει το χέρι της σαν να τρομάζεις έτσι καταλαβαίνω σας παρακαλώ αν μπορείτε βοηθήσετε μας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα αίτια που εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα, είναι προφανώς είτε οργανικά είτε ψυχοσωματικά. Θα θέλαμε να το συζητήσετε το ζήτημα με Παθολόγο αλλά θα πρέπει να γνωρίζετε πως συνήθως γίνεται μία Παιδονευρολογική και μία Παιδοψυχιατρική εκτίμηση ώστε να διαπιστωθούν τα αίτια. Επειδή οι δυσκολίες επιμένουν, θα σας ζητούσαμε να επισπεύσετε τις κινήσεις σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

461. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για το έργο σας. Είμαι μια μαμά 2 αγοριών , το ένα 5μιση χρονών και το άλλο 6 μηνών. Αντιμετωπίζω κάποια θέματα με το μεγαλύτερο παιδί και δεν ξέρω που να απευθυνθώ. Πρόκειται για ένα παιδί υπέροχο και πανέξυπνο. Στην ηλικία περίπου των 3 χρονών τον χτύπησε ένα παιδάκι και αποστασιοποιήθηκε γενικά από τα παιδιά. Αν δεν ήμουν εγώ παρούσα δεν έπαιζε μόνο του. Επίσης, κάπου σε αυτή την ηλικία (μετά το περιστατικό με το παιδάκι) άρχισε να γίνεται ευαίσθητος σε σχέση με τις μυρωδιές. Όχι όμως κάτι υπερβολικό. Απλά αν εντόπιζε άσχημη μυρωδιά όπως για παράδειγμα φαρμακείου έκλεινε τη μύτη του ή αναγούλιαζε. Εφόσον τα είδα αυτά τον πήγα δημιουργική απασχόληση για να επανέλθει. Εκεί η δασκάλα μου είπε ότι δεν διαπίστωσε κανένα πρόβλημα. Κοινωνικό , συνεργάσιμο κλπ. Πέρσι ξεκίνησε Προνήπιο και πάλι όλα καλά μου είπαν. Τον έβλεπα και εγώ. Σιγά σιγά γινόταν όλο και πιο κοινωνικό όπως παλαιότερα. Και έχει τρομερή πρόοδο σε σχέση με γράμματα και αριθμούς. Τα καλλιτεχνικά δεν του αρέσουν πολύ , οπότε στις ζωγραφιές του έχει πρόοδο αλλά όχι σαν τα υπόλοιπα παιδάκια. Επίσης, τον έχουμε γράψει μπάσκετ και καράτε(εκείνος μας τα ζητάτε) όπου και εκεί είναι πάρα πολύ καλός. Όταν του ανακοινώσαμε ότι θα αποκτήσει αδερφάκι ξαφνικά έγινε νευρικό απέναντι μου και απέναντι στα άλλα παιδιά (όχι τίποτα υπερβολικό, αλλά που και που είχε εκρήξεις θυμού-δεν είχε επιθετικότητα απλά φώναζε). Γενικά είναι ένα πολύ γελαστό παιδί. Όταν γεννήθηκε ο αδερφός του άρχισε να γίνεται λίγο πιο ντροπαλός, οι εκρήξεις θυμού σταμάτησαν, επιμένει πολύ στα ρούχα ακόμα και στις πιτζάμες που πρόκειται να βάλει, δεν θέλει αγκαλιές και φιλιά από γιαγιάδες, σαν να έγινε πιο κλειστός κλπ. Τον αδερφό του όμως τον αγαπάει πολύ. Τώρα που έφτασαν τα Χριστούγεννα και ανεβάσαμε τα στολίδια από εκείνη την ημέρα (και πιο συγκεκριμένα με ένα χριστουγεννιάτικο πίνακα) κόλλησε ότι μυρίζει άσχημα. Σημείωση:Έχουμε στολίσει ένα μήνα τώρα. Ξαφνικά από εχτές μου κάνει εμετούς(σκέφτεται ότι μυρίζει αυτός ο πίνακας). Σήμερα μπροστά στα μάτια του τον πετάξαμε στα σκουπίδια. Κ μόλις τον είδε έκανε πάλι εμετό. Κάποια στιγμή σήμερα το πρωί μου δείχνει τον μπέμπη και μου λέει αυτός φταίει. Του λέω αγάπη μου θες να μην τον έχουμε σπίτι μας; σε ενοχλεί; Και μου απάντησε ότι τον θέλει εδώ. Να τον έχουμε εμείς. Όταν παίζουμε ή όταν ασχολείται με κάτι δεν του έρχεται μυρωδιά ή αναγούλα. Έχω τρελαθεί. Δε ξέρω που να απευθυνθώ. Είναι κάτι σοβαρό; είναι δείγματα αυτισμού; Να απευθυνθώ σε παιδοψυχολόγο; σε Εργοθεραπευτή ; ή κρίνετε ότι είναι μια φάση που περνάει; Συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως βλέπετε και εσείς, από την ηλικία των 3 ετών ακόμη, το παιδί σας ήταν σημαντικά ευαίσθητο σε έκθεσή του σε δυσάρεστες καταστάσεις που του συνέβαιναν και του έπαιρνε καιρό να απευαισθητοποιηθεί, εμφανίζοντας ταυτόχρονα μία πιθανή ψυχοσωματική αντίδραση του άγχους με υπερ-οσμίσεις και εξεμέσεις. Από τη στιγμή που οι συμπεριφορές εμφανίζονται μόνο μέσα στο σπίτι, προφανώς κάτι το απασχολεί μέσα σε αυτό. Κάτι που δυσκολεύεται να το εξωτερικεύσει και συνεχίζει τις ψυχοσωματικές αντιδράσεις του. Θα σας προτείναμε αρχικά να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να συζητήσετε όλο το φάσμα των συμπεριφορών του παιδιού σας. Εκείνος/η θα σας κατευθύνει εάν θα χρειαζόταν να γίνει κάποια αξιολόγηση του παιδιού ή όχι. Πάντως στην συμπτωματολογία του αυτισμού, το συνηθέστερο είναι ότι οι μεγαλύτερες δυσκολίες εντοπίζονται στην κοινωνική προσαρμοστικότητα του παιδιού (στο Σχολείο και τις κοινωνικές ομάδες) και όχι στην ενδο-οικογενειακή λειτουργία του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

462. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλή σας μέρα. Συγχαρητήρια για την πολύτιμη βοήθεια που μας προσφέρετε. έχω ένα κοριτσάκι 9 χρόνων. Είναι πολύ μπροστά. για την ηλικία της είναι πολύ καλή μαθήτρια κάνει διάφορες δραστηριότητες είναι έξυπνη. Το θέμα μου είναι το εξής. Τώρα τελευταία έβλεπε στο ταμπλετ πονηρές σελίδες. Με λίγα λόγια πορνό. Τρελαθήκαμε με τον άντρα μου όταν το ανακαλύψαμε γιατί εννοείτε τα ελέγχουμε όλα. Δε ξέρω πως να το αντιμετωπίσω, να την μαλώσω; να την απαγορεύσω το ταμπλετ; πως να το χειριστώ; Ευχαριστώ εκ τον προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καλημέρα σας και να χαίρεστε την κορούλα σας!! Τα παιδιά σήμερα είναι καλώς ή κακώς εκτεθειμένα σε πολλές πληροφορίες με εύκολη πρόσβαση σε αυτές!! Ο κίνδυνος από την πρόσβαση σε σελίδες πορνό είναι ότι φυσική περιέργεια που ενδεχομένως έχουν τα παιδιά τα φέρνει αντιμέτωπα με πληροφορίες που δεν αναλογούν στην ηλικία τους αλλά και ότι δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Καλό θα ήταν λοιπόν να της το εξηγήσετε με ήρεμο και φυσικό τρόπο, να της αναγνωρίσετε ότι είναι φυσιολογικό να έχει την περιέργεια να ανακαλύψει δεδομένα που αφορούν στο σεξ, στο σώμα και στις σχέσεις. Εξηγήσετε της ότι οι πληροφορίες που βρίσκει στο διαδίκτυο δεν είναι ασφαλής κι ότι θα ήταν προτιμότερο να μάθει όλα όσα θέλει είτε ρωτώντας εσάς είτε μέσα από βιβλία. Υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα βιβλία στην αγορά για την κάθε ηλικία σε σχέση με το σεξ και τα όσα χρειάζεται να ξέρουν τα παιδιά, καλό είναι να τα αναζητήσετε. Προσπαθήστε να μην την κάνετε να νιώσει ντροπή γιατί αυτό θα την αποτρέψει από την επικοινωνία αποριών με εσάς καθώς επίσης τα αισθήματα ντροπής δεν θα την βοηθήσουν γενικότερα στην σεξουαλικότητα της στο μέλλον. Αν παρόλα αυτά η κόρη σας συνεχίσει να αναζητά τέτοιου είδους πληροφορίες διαδικτυακά καλό είναι να αναζητήσετε εξατομικευμένη συμβουλή από ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βασιλική Βουρλιόγκα, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

463. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Ευχαριστώ πάρα πολύ εκ των προτέρων για το χρόνο σας. Ζω εδώ και 7 χρόνια με το σύντοφό μου και τον γιό του, τώρα 17 ετών. Όταν χώρισαν οι δύο γονείς, η μητέρα εξαφανίστηκε (είχε μόνο τηλεφωνική επικοινωνία με το παιδί) είχε πολύ έντονες επιθέσεις στο παιδί και γενικά είχε συμπεριφορά απόρριψης. Εγώ προσπάθησα να κρατήσω ισορροπίες και να δώσω όσο περισσότερα στο παιδί και να στηρίξω το πατέρα του στη νέα προσπάθεια συγκατοίκησης. Ολ’ αυτά τα χρόνια το παιδί δεν διάβαζε καθόλου. Είχε απίστευτη άρνηση. Εγώ συμπέρανα ότι το παιδί είχε ΔΕΠΥ. Μεγαλώνοντας τώρα, είναι ένα παιδί ευγενικό μεν, χωρίς διαπληκτισμούς με εμάς, αλλά εντελώς αδιάφορο. Αδιάφορο για το σχολείο του με πολλές απουσίες και με τους καθηγητές να λένε πανέξυπνος μεν αλλά δεν διαβάζει καθόλου. Πραγματικά δεν έχω δει να ανοίγει ποτέ ούτε βιβλίο, ούτε τετράδιο. Στο σπίτι του αναθέτουμε κάποιες δουλειές, τις οποίες τις αναβάλει, προσπαθεί να τις αποφύγει και ότι κάνει, το κάνει αγγαρεία. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε στριμωγμένοι οικονομικά με μόνο εμένα να εργάζεται τώρα το χειμώνα. Μένουμε σε νησί και οι ποιο πολλές δουλειές είναι σαιζόν. Οπότε του φωνάζω να κάνει οικονομία σε πολλά πράγματα. Λείπει συνέχεια από το σπίτι, όταν έρχεται κλείνετε στο δωμάτιό του. Προχθές του ανέθεσε ο πατέρας του να καθαρίσει το δωμάτιό του με αποτέλεσμα να σπάσει τη σκούπα (ολοκαίνουργια) από τα νεύρα του. Ο πατέρας του τον χτύπησε και εν συνεχεία επικράτησε ένας τεράστιος καυγάς. Το παιδί έφυγε από το σπίτι (πήγε στη μητέρα του) και δηλώνει ότι πλέον θέλει να μείνει μόνος του. Πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη κατάσταση? Ο πατέρας του είναι πολύ στεναχωρημένος και μετανιωμένος. Συγνώμη για το μακροσκελές μνμ αλλά ήθελα να σας δώσω όλη την εικόνα της κατάστασης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε μια δύσκολη οικογενειακή κατάσταση. Παρότι στηρίξατε το παιδί στο μεγάλωμα του φαίνεται πως δεν έγινε ποτέ καλή διαχείριση του διαζυγίου των γονιών του και ίσως αυτό να είναι η αιτία της πολύ δυσκολεμένης συναισθηματικής του κατάστασης όλα αυτά τα χρόνια!! Χρειάζεται οπωσδήποτε να απευθυνθείτε σε ειδικό ώστε να μπορέσει έστω και τώρα να διαχειριστεί και να διαχειριστείτε την κατάσταση. Για το ενδεχόμενο διάγνωσης της ΔΕΠΥ καλό είναι να απευθυνθείτε στο αρμόδιο ΚΕΣΥ για να γίνει η απαραίτητη αξιολόγηση, κι ίσως να είναι μια καλή αρχή ώστε να σας παραπέμψουν σε ειδικούς. Προσπαθήστε να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και καλέστε τον έφηβο σε διάλογο έχοντας την πρόθεση κατανόησης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

464. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας.. Με απασχολεί αρκετά μία αφελή κίνηση βιασύνης και πανικού που έκανα..Ήμασταν σε δημόσιο εξωτερικό χώρο με τη μικρή μου σχεδόν 3 ετών..Ακόμα δεν έχουμε κόψει εντελώς την πάνα και δεν πάει παιδικό, γιατί θέλει ν τρέχει όταν ενεργείται και δεν κάθεται στ γιογιό με τίποτα εκείνη τη στιγμή..Κάθεται μόνο για ούρα αλλά χωρίς ν μου το πει, εγώ τη βάζω..Τέλος πάντων.. Κάποια στιγμή λοιπόν κάνει κακά στο βρακάκι της, της είπα να πάμε τουαλέτα, φώναζε πάνα, και αφού ήμασταν σε φάση γιορτής και όχι σπίτι αυτο έκανα και δεν επέμενα.. Όμως το θέμα μου είναι, πως εκείνη την ώρα δε σκέφτηκα μάλλον σωστά (σε αυτο θα με βοηθήσετε εσείς να καταλάβω αν έκανα μεγάλο λάθος βέβαια), και την έγδυσα για να της βάλω τη πάνα μπροστά σε αρκετό κόσμο και παιδάκια και με κοίταζαν μεγάλοι και μικροί.. Ένιωσα και νιώθω απίστευτα άβολα..Δε θέλω να ξαναβγώ από το σπίτι μέχρι να φύγουμε από εδώ (ήρθαμε για λίγο διάστημα), γιατί είναι χωριό και όσοι ήταν εκεί θα με δουν και αύριο.. Δε σκάφτομαι πως έκανα λάθος λόγο ντροπής επειδή είναι κορίτσι και τέτοια, σκάφτομαι πως έκανα λάθος, επειδή ήταν παιδάκια μεγαλύτερα τύπου 8,9,10 κτλπ, που γνωρίζω πολύ καλά πως είναι σε ηλικία με τις περισσότερες απορίες…Πιστεύω πως έγινα θέμα και εγώ και το παιδί μου… Νιώθω χάλια… Δίκαια δε νιώθω έτσι? Ήταν κίνηση κάποιου πανικού και βιασύνης όπως πρωτοείπα, όμως αυτο δεν αλλάζει τ γεγονός… ΘΑ περιμένω την απάντηση σας.. Ευχαριστώ παρά πολύ εκ των προτέρων..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Βλέπουμε ότι σας έχει ταράξει πάρα πολύ αυτό που συνέβη ή μάλλον η επιλογή που κάνατε. Η αλήθεια είναι ότι είναι καλό να προφυλάσσουμε το παιδί μας από θεατές την ώρα που προχωρούμε στην αλλαγή πάνας. Εσείς όμως είστε η μητέρα του παιδιού, αυτή ήταν η επιλογή σας να κάνετε ως μητέρα και αυτό θα πρέπει να υποστηρίξετε. Προς θεού, δεν είναι λύση να κρυφτείτε από τον κόσμο γιατί περιποιηθήκατε το παιδί σας. Η αντίδρασή σας όντως δεν ήταν η καλύτερη. Είστε όμως η μητέρα και αυτό επιλέξατε. Εάν πιστεύετε ότι δυσκολεύστε σε κάποια ζητήματα αντιμετώπισης του παιδιού σας, θα σας συστήναμε να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
: Καλή σας ημέρα και συγχαρητήρια για το πολύ όμορφο έργο σας. Το παιδί μου είναι 4 ετών και φέτος πηγαίνει στο Προνήπιο. Έχω μία διαφωνία με το σύζυγό μου. Εκείνος θέλει να το έχουμε στο Ολοήμερο, αλλά εγώ φοβάμαι ότι θα κουράζεται. Είναι σωστό ένα παιδί να παρακολουθεί το Προνήπιο μέχρι τις 4; Φοβάμαι ότι είναι πολλές οι ώρες.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα μικρά παιδιά έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη να περνούν ώρες με ενήλικες που τους παρέχουν αποκλειστική φροντίδα και προσοχή (ώστε να μάθουν να διαχειρίζονται το πιθανό άγχος ή τη συναισθηματική τους αποδιοργάνωση) , όπως όμως επίσης και να περνούν χρόνο και με άλλα παιδιά. Ακόμα σε αυτή την ηλικία, ο άξονας διαμόρφωσης συμπεριφοράς (κατά τον Erickson) είναι το σπίτι και το οικογενειακό περιβάλλον. Όλοι οι νευροεπιστήμονες και οι Παιδοψυχίατροι επιμένουν ότι τα παιδιά χρειάζονται να περνούν το 1/6 της ημέρας τους σε εκπαιδευτικά και κοινωνικά περιβάλλοντα (όπως είναι το Προνήπιο). Τον υπόλοιπο χρόνο θα πρέπει να τον περνούν μεταξύ αδόμητου και δομημένου χρόνου με άφθονο παιχνίδι, ξεκούραση και ύπνο (περίπου 10 ώρες) και την φροντίδα από κάποιον φροντιστικό ενήλικα. Δεν διαχωρίζεται επαρκώς εάν ο ενήλικας θα πρέπει να είναι κάποιος γονέας (μητέρα ή πατέρας), φροντιστικός παππούς ή γιαγιά ή άλλος φροντιστικός ενήλικας (πχ νταντά ή γενικότερος οικιακός φροντιστής). Όπως κατανοείτε, στο εκπαιδευτικό περιβάλλον, υπάρχει φροντιστής (ο/η εκπαιδευτικός) αλλά όχι αποκλειστικός. Έτσι, σε πιθανότητες εμφάνισης άγχους, το παιδί δεν έχει βοηθό στην προσπάθειά του να αυτορυθμιστεί και πιθανά να αισθανθεί μόνο και αβοήθητο (κάτι που σε αυτή την ηλικία δεν μπορεί ακόμα να διαχειριστεί με κατάλληλη κρίση και επιτελικότητα). Εάν λοιπόν υπάρχει για το παιδί σας η ανωτέρω δυνατότητα φροντίδας (από γονέα ή άλλον συγγενή ή όχι φροντιστή), είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

465. ΕΡΩΤΗΣΗ: Η γιατρός που είδε το παιδί μας 5 χρονών, μας είπε πως θέλει Εργοθεραπεία. Θα μπορούσατε να μου εξηγήσετε τι κάνει η Εργοθεραπεία; Μένω σε επαρχιακή πόλη και στην πόλη μας υπάρχει μόνο Λογοθεραπευτής. Είναι το ίδιο ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η Εργοθεραπεία απευθύνεται στην ικανότητα ενός παιδιού να εμπλέκεται σε έργα (στοχοκατευθυνόμενες εμπλοκές σε δράσεις) στο σπίτι, το Σχολείο και την κοινότητα. Στα έργα εμπλέκεται ένα παιδί επειδή επιθυμεί (παιχνίδι κλπ), για να επιλύσει κάποιο πρόβλημα (πχ λερώθηκε και πρέπει να πλυθεί) ή επειδή κάποιος του το ζητά (κοινωνική συμμετοχή). Μπορείτε να βρείτε περισσότερα στο λινκ μας
http://www.proseggisi.gr/%ce%b7-%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%bf%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%b1%cf%83/.
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

466. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα αγοράκι 6 ετών και πάει δημοτικό φέτος. Η δασκάλα από την πρώτη μέρα με λέει ότι δεν συμμετέχει καθόλου και δεν κάνει παρέα καν ούτε με τα παιδιά. Στο σπίτι και γράφει τις εργασίες και τις καταλαβαίνει και στην επανάληψη μου τα ξαναγράφει. Είναι ένα παιδί με αρκετό καλό λεξιλόγιο. Πολύ ζωηρός γενικά όμως στις συναναστροφές με παιδιά εσωστρεφές. Με γνώριμα παιδιά παίζει αρκετά. Πέρσι τα πήγε πιο καλά στο νήπιο. Νήπιο έχει πάει μόνο. Και κάποιες φορές δείχνει ν είναι στον κόσμιο του. Την γνώμη σας θα ήθελα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση τα λεγόμενά σας, έχετε ένα παιδί που δυσκολεύεται στους κοινωνικούς νεωτερισμούς και το χαρακτηρίζετε “εσωστρεφές”. Στην προκείμενη περίπτωση, δεν αναφέρεστε σε μία απλή εσωστρέφεια, αλλά σε κάτι πιο δύσκολο (βρίσκεται εκτός της κοινωνικής και εκπαιδευτικής συνθήκης στο Σχολείο, παρότι μαθησιακά στο σπίτι αποδίδει). Θα σας ζητούσαμε να γινόταν μία αξιολόγηση του παιδιού από Παιδοψυχίατρο ή Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο αφού πρώτα δίνατε ένα αναλυτικό ιστορικό του παιδιού σας. Θα σας προτείναμε να επισπεύσετε τις ενέργειές σας για να μην παγιωθεί αυτή η συμπεριφορά αποξένωσης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

467. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έντιμοι κύριοι, Έχω έναν γιο στην ηλικία των 13 χρόνων και φοιτά στη Β΄ Γυμνασίου. Τους τελευταίους μήνες παρατηρώ μια γενική απάθεια και βαρεμάρα που έχει για να κάνει οτιδήποτε. Πιο συγκεκριμένα: αδιαφορεί εντελώς για το σχολείο και τα μαθήματά του ενώ μέχρι πέρσι εθεωρείτο από τους καλούς μαθητές, δε συγυρίζει ποτέ τα προσωπικά του αντικείμενα – αντίθετα τα πετά χάμω-, συνεχώς καυγαδίζει μαζί με εμάς τους γονείς και ψάχνει ευκαιρία για να καυγαδίσει, κάποιες μέρες βγάζει πολύ θυμό και ένταση. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να πάρει το κινητό ή το playstation και να παίζει με τις ώρες. Τον ενδιαφέρει μόνο το ποδόσφαιρο που πάει σε μια ακαδημία. Πώς θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε εμείς ως γονείς; Μήπως να τον πάρουμε σε κάποιο ειδικό αφού πρώτα μιλήσουμε εμείς στον ειδικό; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι μια αναπτυξιακή περίοδος στη ζωή του ανθρώπου που χαρακτηρίζεται από ραγδαίες εξελίξεις σε σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο. Επιπλέον αλλάζει σημαντικά και ο τρόπος σκέψης. Στα πλαίσια των αλλαγών οι έφηβοι αναζητούν την ταύτιση με τους συνομηλίκους και ‘απορρίπτουν’ τους γονείς κι αυτό συχνά κάνει την επικοινωνία μαζί τους δύσκολη. Χρειάζεται λοιπόν πολύ υπομονή και ευελιξία από μέρους σας, ώστε να τον πλησιάσετε χωρίς συναισθηματική φόρτιση και να του δείξετε αρχικά ότι τον κατανοείτε χωρίς να νιώσει ότι τον κατακρίνετε. Εξηγήστε του ότι κατανοείτε πως για κάποιο λόγο έχει αλλάξει τις συνήθειες του και ζητήστε του με ηρεμία να σας εξηγήσει αν το έχει διαπιστώσει κι ο ίδιος κι αν έχει συμβεί κάτι. Επίσης δηλώστε την διαθεσιμότητα σας χωρίς πρόθεση κριτικής και κηρύγματος. Προσοχή γιατί χρειάζεται οι συζητήσεις να γίνονται σε ήρεμο κλίμα και με την αίσθηση εμπιστοσύνης και κατανόησης. Είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και να αποφύγετε καυγάδες και επικριτικά σχόλια. Αποφύγετε να σχολιάσετε και να συγκρίνετε το πως ήταν παλιότερα με το πως είναι τώρα, επικεντρωθείτε στο παρόν. Αυτό που έχει σημασία είναι μετά από τις συζητήσεις σας να κατανοήσει ότι είστε δίπλα του κι ότι του δίνετε χρόνο να σκεφτεί και να συζητάτε. Αν πάλι έχει παρέλκει διάστημα μεγαλύτερο του τριμήνου όπου ο γιος σας έχει αλλάξει διατροφικές συνήθειες (τρώει λιγότερο), έχει έντονες συναισθηματικές εξάρσεις συνοδευόμενες κι από θλίψη, έχει δυσκολίες στον ύπνο, διαμαρτύρεται για πονοκεφάλους ή στομαχόπονο και γενικότερα σωματικό πόνο, κι αν εξακολουθεί να αποσύρεται συστηματικά κάλο θα ήταν να αναζητήσετε βοήθεια από ειδικό. Ευχόμαστε όλα να πάνε καλά!! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

468. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλή σας ημέρα. Έχω γνωμάτευση για το παιδί μου που είναι 4 ετών με τον κωδικό F.82. Θα μπορούσατε να μου δώσετε κάποιες πληροφορίες για το τι σημαίνει αυτή η διάγνωση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διάγνωση που έχει λάβει το παιδί σας, απευθύνεται σε αυτό που ονομάζεται στο διαγνωστικό εργαλείο ICD-10 ως “Ειδική αναπτυξιακή διαταραχή της κινητικής λειτουργίας”. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί έχει κινητική επίδοση χαμηλότερη του αναμενόμενου από τη νοητική του ηλικία που δεν οφείλεται σε κάποια εγκεφαλική βλάβη. Τα παιδιά με αυτή τη διάγνωση, δυσκολεύονται να επιλύσουν κινητικά προβλήματα ή να ανταποκριθούν σε αυτά με επαρκή κινητικό συντονισμό. Έτσι λοιπόν, δίνουν την εικόνα αδέξιων παιδιών. Συχνά δυσκολεύονται και στο να επικεντρώσουν ή να διατηρήσουν την προσοχή τους ή να εμπλακούν κοινωνικά στα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα ή την παιδική χαρά. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα και στα σχετιζόμενα άρθρα στο λινκ μας http://www.proseggisi.gr/category/%ce%b4%cf%85%cf%83%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%b1/
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

469. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω ένα κοριτσάκι 4.5 ετών που δυσκολεύεται στο νηπιαγωγείο πολύ. θα μπορούσε η νηπιαγωγός αν της το πω εγώ να το δουλέψει ως προνήπια ενώ είναι νήπιο γεννημένο το Δεκέμβριο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρετε ότι η κόρη σας δυσκολεύεται πολύ στην παρακολούθηση του προγράμματος της Νηπιαγωγικής εκ/σης αλλά δεν έχετε –φυσικά αφού είστε γονέας και όχι ειδικός- εντοπίσει το ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό. Ζητάτε να σας πούμε τη γνώμη μας εάν η Νηπιαγωγός θα έπρεπε να απευθυνθεί στο παιδί σαν να ήταν ανώριμο (δηλ να της “δίδασκε την ύλη του Προνηπίου). Θα σας συστήναμε όμως να λαμβάνατε τη γνώμη ειδικού για να σας προσανατολίσει στο ΓΙΑΤΙ κρίνει ότι συμβαίνει αυτό. Θα σας συστήναμε οπότε αξιολόγηση από κάποια από τις εξής ειδικότητες για να κατεύθυναν τους μηχανισμούς σκέψης και ανησυχίας σας: Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο, Εργοθεραπευτή ή Λογοθεραπευτή. Οποιαδήποτε από τις παραπάνω ειδικότητες, θα σας ενημέρωνε για τις περαιτέρω ΠΙΘΑΝΑ κινήσεις που θα σύστηνε να προβείτε πριν μιλήσετε με τη Νηπιαγωγό. Θα πρέπει να επικεντρωθείτε στο ΓΙΑΤΙ το παιδί συμπεριφέρεται ανώριμα και όχι ΑΝ συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο (δεν μας αναφέρετε τι είναι αυτό που πραγματικά σας απασχολεί). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

470. ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελα να μού δώσετε την συμβουλή σας με 1 παιδί που έχω μπροστά είναι αλλά 2 αγόρια. 9 και 7. Από 1 χρόνων το πάω στο παιδικό όλα καλά μου έλεγαν πάντα τα καλύτερα. Στο νήπιο μου είπαν ότι αν υπογράψουμε πράγμα που δεν δεχθήκαμε να μείνει ξανά στο νηπιαγωγείο διότι πάει πιο λίγο πίσω από τα άλλα παιδιά… Τώρα α δημοτικού φωνάζω ασχολούμαι μαζί του του κάνω και Λογοθεραπεία για να θυμάται τού το λέω γράψε ξαναγράψε αλλά πχ έχουν ορθογραφία Αα Ππ πα και τού λέω γράψε και γράφει το π για α κλπ. Τι να κάνω. Μου είπε ο διευθυντής για το τμήμα ένταξης. Μήπως έπρεπε να το ξανά άφηνα νήπιο? Τώρα τελείωσε.. Τι να κάνουμε? Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς το παιδί δείχνει αυτή τη στιγμή μία σημαντικότατη δυσκολία μαθησιακής προσαρμογής στην εκπαιδευτική ύλη της Α΄ Δημοτικού και δείχνει πολύ μπερδεμένο. Με βάση αυτή την εικόνα δείχνει ότι προφανώς χρειαζόταν αναστολή της φοίτησης στην Α΄ Δημοτικού (αν συμφωνούσε σε αυτό και ο/η Λογοθεραπευτής/τρια που επιβοηθά το παιδί). Θα πρέπει να συζητήσετε με τον/την συνάδελφο για να βρίσκατε μία λύση, αλλά πραγματικά το Τμήμα Ένταξης που σας σύστησε ο Δ/ντής του Σχολείου, δείχνει ότι προφανώς θα βοηθούσε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

471. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, έχω ένα κοριτσάκι 4 ετών πρώτη φορά Προνήπιο. Ξεκινήσαμε καλά στα δίωρα προσαρμογής, διακόψαμε μία εβδομάδα λόγω ίωσης, μετά ακολούθησαν 2 ημέρες με πρωινό κλάμα και μετά προσαρμόστηκε καλύτερα. Δεν τρώει στο σχολείο αλλά στο σπίτι που έρχεται τρώει τα πάντα. Είναι ιδιαίτερα συμμετοχική, δεν ντρέπεται καθόλου είναι μέσα σε όλα από θεατρικά μέχρι και όλα τα παιχνίδια. Η ανασφάλειά της όταν φεύγει ένα οικείο πρόσωπο (δασκάλες που γνωρίζει) και πρέπει να βρεθεί σε έναν άλλο χώρο με άλλα άτομα είναι αυτό που την φοβίζει και μπορεί να κλάψει κατά τα λεγόμενα και της δασκάλας. Με τα παιδάκια παίζει κυρίως με κάποια κοριτσάκια αλλά μας είπε η δασκάλα πως είναι επιλεκτική και καλά κάνει χωρίς να ξέρω αν αυτό είναι καλό. Την φοβίζει η εναλλαγή προσώπων που δεν γνωρίζει αλλά μόλις τους γνωρίζει σιγά σιγά προσαρμόζεται. Θέλει με λίγα λόγια ένα ζέσταμα για να αποδεχτεί νέα πρόσωπα εκτός της δασκάλας που υπεραγαπά. Την δασκάλα προσπαθεί να την έχει σαν τη μαμά ότι θα την προσέχει και την αναζητά όταν φύγει από την τάξη. Έχει μια προσκόλληση που πιστεύω είναι φυσιολογική για τόσο μικρό διάστημα προσαρμογής. Πως με συμβουλεύετε να συνεχίσουμε? Είναι κάτι που σας προβληματίζει?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας -με βάση τα λεγόμενά σας- εμφανίζει ένα άγχος αποχωρισμού. Τα παιδιά με αυτό το άγχος, δυσκολεύονται να προσανατολιστούν, προσαρμοστούν και εξοικειωθούν με νέες καταστάσεις και προτιμούν τις ρουτίνες αντί των εκπλήξεων. Έτσι λοιπόν, το παιδί έχει κάνει αναπροσανατολισμό σε κάποια παιδιά και στην εκπαιδευτικό της και δεν θέλει να αλλάζει αυτό το status γιατί θα πρέπει να κάνει εκ νέου προσανατολισμό σε κάτι άλλο και αυτό τη φοβίζει. Ο χρόνος που έχει ενταχθεί στο Προνήπιο είναι ακόμα μικρός. Θα σας προτείναμε τα εξής: (α). Να ρωτήσετε την εκπαιδευτικό εάν κρίνει ότι αυτή η συμπεριφορά δυσκολεύει σημαντικά την κοινωνική και εκπαιδευτική ένταξη του παιδιού και (β). Να δείτε και εσείς προσεχτικά πώς αντιδρά η κόρη σας σε νέες καταστάσεις και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής της (πάρτυ, ταξίδι, μία νέα παιδική χαρά που δεν γνωρίζει τα παιδιά). Εάν η απάντηση είναι καταφατική, τότε θα ήταν καλό να γινόταν μία αξιολόγηση από Παιδοψυχολόγο. Αλλιώς, θα δώσετε χρόνο στο παιδί έως τα Χριστούγεννα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

472. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας! Συγχαρητήρια για το έργο σας! Έχω μια κόρη η οποία σε λίγους μήνες κλείνει τα 5. Η κόρη μου λοιπόν έχει μεγαλώσει επί το πλείστον με τους παππούδες της λόγω εργασίας μου (απογευματινά φροντιστήρια) και του πατέρα της (δουλεύει όλη μέρα). Οι παππούδες της της έχουν τρομερή αδυναμία (μοναδικό εγγόνι και από τις δύο μεριές) με αποτέλεσμα να της κάνουν όλα τα χατίρια… Από μικρή είχε ισχυρή προσωπικότητα… Αν δεν γίνει το δικό της και φωνάζει, τσιρίζει, χτυπάει και δαγκώνει. Η δική μου αντιμετώπιση δεν ήταν και η καλύτερα (νεύρα αυτή – νεύρα εγώ… Φώναζε η μικρή – φώναζα και εγώ) και η αλήθεια είναι πως δεν φημίζομαι για την υπομονή μου και έχω και εγώ αρκετά νεύρα. Πλέον όμως προσπαθώ να συγκρατηθώ πάρα πολύ και έχω καταφέρει αλλαγή σε εμένα, στην κόρη μου όμως όχι! Το θέμα μου είναι ότι αγχώνομαι γιατί νομίζω δεν μπορεί να συνυπάρξει με τα άλλα παιδιά, θέλει να γίνεται πάντα το δικό της και έτσι όλοι την “διώχνουν”… Δεν μας καλούμε στα πάρτυ, δεν μας καλούν έξω… Έξω βρίσκει παρέα μόνο τυχαία. Δεν λέω υπάρχουν πολλές φορές που παίζει πολύ καλά αλλά συνήθως γυρνάνε σπίτι με εμένα να λέω “Τι Ήθελα και βγήκα;”. Όταν δεν γίνεται το δικό της (όπως δεν της αγοράζω το παιχνίδι που θέλει, οι φίλες της δεν παίζουν αυτό που θέλει) έρχεται σε εμένα κλαίγοντας την παίρνω αγκαλιά προσπαθώ να της εξηγήσω τι νιώθει π.χ. Της λέω καταλαβαίνω ότι στεναχωρήθηκες επίσης προσπαθώ να της εξηγήσω ότι δεν μπορούμε πάντα να κάνουμε ότι θέλουμε… Μάταια όμως! Όταν αρχίζει να παρεκτρέπεται πολύ βρίσκω τρόπο να την ξεγελάσω να φύγουμε (πολύ δύσκολο) διότι προκαλεί αναστάτωση σε όλη την υπόλοιπη παρέα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Έχετε ένα παιδί που βρίσκεται (ή καλύτερα παραμένει) σε μία έντονα εγωκεντρική σκέψη που τη δυσκολεύει τόσο στη διαχείριση του συναισθήματος της (κύρια στις ματαιώσεις), όσο και στις κοινωνικές της δεξιότητες. Οι εκδηλώσεις αντιμετώπισης του άγχους της (“φωνάζει, τσιρίζει, χτυπάει και δαγκώνει” όπως αναφέρετε) δείχνουν δυσκολία χρήσης κανόνων κοινωνικής επικοινωνίας, κάτι που πιθανά να οφείλεται και στους δικούς μη ψύχραιμους –όπως αναφέρετε- μηχανισμούς αντιμετώπισης αυτών των εκδηλώσεων. Η ηλικία του παιδιού είναι πολύ κρίσιμη για την ανάπτυξη μηχανισμών αυτορρύθμισης στην εμφάνιση του άγχους αλλά και κοινωνικής σκέψης και ένταξης. Θα σας προτείναμε να ζητούσατε τη βοήθεια Παιδοψυχολόγου για να συζητήσετε τα περαιτέρω βήματα που πιθανώς θα χρειαζόταν να κάνετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

473. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω ένα αγόρι το Νοέμβριο κλείνουμε τα 4 προσπαθώ εδώ και ένα χρόνο να κάνει κακά στην λεκάνη και συνέχεια τα κάνει πάνω του. τα τσισα τα κάνει κανονικά μου λέει πάμε τουαλέτα και πάμε κανονικά. στα κακά δεν τα λέει και συνέχεια τα κάνει πάνω του. όταν πριν ένα χρόνο ήταν παιδικό σταθμό η δασκάλα και η καθαρίστρια του φώναξαν γιατί του ξέφυγαν τσισα ο μικρός φοβήθηκε από τότε παλεύω να μάθω την τουαλέτα ήμουν και εγώ πολύ πιεστική το μόνο που κατάφερα είναι να πηγαίνει για τσισα. πως θα το αντιμετωπίσουμε???? Τώρα είναι Προνήπιο και πηγαίνω και τον αλλάζω. η δασκάλα του μου λέει δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν λέει τα κακά ενώ τα τσισα μου τα ζητάει κανονικά. ρωτάω παιδίατρο και μου λέει άστο το παιδί μόνο του. Είχε και δυσκοιλιότητα το πάλεψα με τροφές πήρε και φάρμακο αλλά τώρα είναι οκ. αλλά συνεχίζει και τα κάνει πάνω του τα κακά

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς στο παιδί σας έχει δημιουργηθεί μία φοβία σε σχέση με την εγκόπριση. Πολλά παιδιά –κύρια και ιστορικό δυσκοιλιότητας- εμφανίζουν αυτές τις φοβίες που έρχονται και από το ότι δεν θέλουν να βλέπουν τα σκληρά παράγωγά τους στο γιογιό ή τη λεκάνη. Σίγουρα το παιδί έχει πιεστεί (με βάση τα λεγόμενά σας τόσο από εσάς όσο και από εμπειρίες στο εκπαιδευτικό περιβάλλον). Η δυσκολία του όμως είναι σημαντική (πχ θα ήταν ηπιότερη εάν όποτε χρειαζόταν να κάνει εγκόπριση σας ζητούσε να του βάλετε πάνα του). Όπως βλέπετε, είναι και δυσλειτουργική γιατί πρέπει να εμφανιστείτε στο Πρ4ονήπιο να τον αλλάξετε, κάτι που προσβάλλει σημαντικά και την κοινωνική του εικόνα. Θα σας προτείναμε να κλείνατε ραντεβού με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να συζητούσατε διεξοδικότερα το ζήτημα για να σας προτείνει τις πιθανές επόμενες κινήσεις σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

474. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και σας συγχαίρω για το υπέροχο έργο που επιτελείτε δίνοντας χρόνο και βήμα σε εμάς τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους γονείς. Θα ήθελα τη γνώμη σας για τα “time-outs”. Για την τιμωρία δηλαδή που στέλνουμε τα παιδιά μας στο δωμάτιο ηρεμίας ή στην καρέκλα της σκέψης για να καταλάβουν τι έκαναν. Εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει αλλά πολλοί το θεωρούν ότι αυτό ωριμάζει το παιδί. Να το χρησιμοποιώ στην Τάξη ή στο παιδί μου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τόσο στην επιστημονική όσο και την εκπαιδευτική κοινότητα, γίνεται πολύ μεγάλος λόγος για την έκφραση που σωστά αναφέρετε: “time” : “in” ή “out” ; Εμείς ως Κέντρο έχουμε επιλέξει την ψυχοδυναμική και κονστρουκτιβιστική άποψη (και όχι κάποιες συμπεριφοριστικές / λίγο πιο κάθετες απόψεις). Ότι δηλαδή το παιδί δεν είναι “ένας μικρός ενήλικας και είναι καλό να μην τραυματίζεται”. Σεβόμενοι την νευροδιαβιβαστική λειτουργία της προσπάθειας αντιμετώπισης του άγχους εκ μέρους του οργανισμού (η άποψη ότι ο οργανισμός προσπαθεί από μόνος του να προχωρήσει σε αυτορρυθμιστικούς μηχανισμούς διαχείρισης της συναισθηματικής ή αισθητηριακής ή οργανικής αποδιοργάνωσης, δεν εγκρίνουμε την “τιμωρητική αποβολή” ενός παιδιού από το χώρο που βρίσκεται -> “πήγαινε στο δωμάτιό σου να το σκεφτείς και όταν ηρεμήσεις έλα πίσω” (“time-out”) γιατί ζητάμε στο μετωπιαίο λοβό του παιδιού να αναπτύξει μία κρίση που δεν έχει επαρκώς ωριμάσει (ιδίως όταν μιλάμε για παιδιά προσχολικής ηλικίας). Εάν χρειαστεί- που είναι σίγουρο ότι θα χρειαστεί- κάποιες στιγμές το παιδί να απομονωθεί από τον αισθητηριακό και κοινωνικό και συναισθηματικό χείμαρρο που το κατέκλυσε ξαφνικά, προτιμούμε τη μέθοδοι “time – in” που μπορείτε να διαβάσετε στο εξής λινκ του site μας: http://www.proseggisi.gr/time-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%8e%cf%80%ce%b9/. Θεωρείται πάρα πολύ ασφαλέστερη μέθοδος στην προσπάθεια ανάδυσης της συναισθηματικής και κοινωνικής αυτοεικόνας του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

475. ΕΡΩΤΗΣΗ: Το μωρό μου είναι 16 μηνών. Το βράδυ πριν κοιμηθεί επαναλαμβάνει ότι ξέρει. Πρέπει να ανησυχήσω;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολλά μωρά το κάνουν αυτό. Σαν να ενεργοποιείται ένα reboot και ξαναφρεσκάρισμα αυτών που έχουν μάθει ή που ξέρουν. Εάν το μωρό σας είναι κοινωνικό με εσάς, σας θέλει για να παίζετε ή να του δείχνετε πράγματα, δεν ακούγεται κάτι ανησυχητικό. Θα σας προτείναμε να το συζητούσατε και με τον Παιδίατρό σας. Εάν όμως υπάρχουν κάποιες δυσκολίες στα παραπάνω, τότε θα ήταν καλό να γίνει μία αξιολόγηση από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

476. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Θα ήθελα τη βοήθειά σας. Τι δικαιολογία να πω του πατέρα μου για να μην πάω Σχολείο ενώ έχω αποβληθεί ; Η απάντησή σας θα με βοηθήσει πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα σας ζητούσαμε, σε μία βαθειά και ειλικρινή συζήτηση, να αναφέρετε στον πατέρα σας αυτό που συνέβη και τους λόγους που συνέβη. Πιθανά να ήταν καλό να δείξετε τη μεταμέλειά σας και την προσπάθειά σας να μην επαναληφθεί. Δυστυχώς το ψέμα φέρνει ψέμα και δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

477. ΕΡΩΤΗΣΗ: Συγχαρητήρια για το έργο σας. Ερώτηση: Έχω ένα κορίτσι 7,5 χρόνων ( Β’ Δημοτικού). Είναι παιδί διαζευγμένων γωνιών αλλά υπάρχει πολύ καλή σχέση και επικοινωνία αναμεταξύ μας. Το παιδί από πολύ μικρή ηλικία ξέρει ότι έτσι λειτουργούν οικογένειες (χωριστά ο πατέρας και η μητέρα). Το πρόβλημα είναι το εξής, ενώ είναι παρά πολύ έξυπνο με πλούσιο λεξιλόγιο στο σχολείο (ολοήμερο). Πάντα είναι τελευταία ενώ όλα τα παιδιά έχουν τελειώσει τα μαθήματα τούς το παιδί μου τα αφήνει στην μέση. Επίσης ξεχνάει τετράδια η βιβλία καθώς και ενδύματα της. Συμπεριφορά της είναι αφηρημένη στο δρόμο ενώ περπατά κάπου θα σκόνταψε ειδικά όταν βλέπει παιδικά στην τηλεόραση δεν μας ακούει ενώ την φωνάζουμε. Απαντάει όταν λέμε ότι θα κλείσουμε την τηλεόραση. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η συμπτωματολογία που αναφέρετε δείχνει να ταιριάζει με την εικόνα παιδιού με “διάσπαση προσοχής”. Αυτά τα παιδιά συχνά αργούν να ολοκληρώσουν εργασίες, ξεχνούν απαραίτητα υλικά τους στο σπίτι ή το σχολείο, συχνά δείχνουν απρόθυμα να εμπλακούν σε εργασίες που απαιτούν σταθερή πνευματική προσπάθεια, δείχνουν απορροφημένα στις σκέψεις τους και δείχνουν επίσης συχνά σαν να μην ακούνε όταν τους απευθύνεται ο λόγος. Εάν συμφωνεί και ο/η εκπαιδευτικός σε αυτή τη συμπτωματολογία, θα σας συστήναμε να γινόταν μία εξέταση από ειδικότητες όπως Παιδοψυχίατρος ή Αναπτυξιακός/η Παιδίατρος ή Εργοθεραπευτής. Εάν συμβαίνει μόνο στο σπίτι, τότε θα ήταν καλό να γίνει εκτίμηση του παιδιού από Παιδοψυχολόγο εξειδικευμένο στη Συμβουλευτική οικογενείας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

478. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, θα ήθελα τη συμβουλή σας ως πιο ειδικού. Oι μαμάδες της τάξης μας (γ δημοτικού) αναλάβαμε να ομορφύνουμε την αίθουσά μας βάφοντας τους τοίχους, και αγοράζοντας νέες κουρτίνες και διάφορα χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα. Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξουμε ώστε να είναι το περιβάλλον όσο το δυνατόν πιο άνετο για τα παιδιά; Μας είπαν ότι αν το παρακάνουμε με χρώματα (σκεφτόμασταν μια τοιχογραφία με έντονα χρώματα, ροζ, πορτοκαλί, φωτεινό μπλε κλπ) ίσως τα παιδιά με διάσπαση προσοχής να δυσκολεύονται στην παρακολούθηση του μαθήματος. Ισχύει κάτι τέτοιο; Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Συγχαρητήρια στους γονείς που αναλάβατε την βελτίωση του χώρου εκπαίδευσης των παιδιών σας και την προσοχή σας για τα παιδιά με πιθανή διάσπαση προσοχής. Έχετε δίκιο στις ανησυχίες σας. Δυστυχώς τα έντονα χρώματα όπως “ροζ, πορτοκαλί, φωτεινό μπλε”, είτε στους τοίχους, είτε στις κουρτίνες, είναι ερεθιστικά για τους μαθητές με πιθανή διάσπαση προσοχής. Χρώματα όπως το μπλε ραφ (ανοιχτό όμως), το κίτρινο-κροκί, το ανοιχτό πράσινο, προτιμούνται. Ταυτόχρονα στη διαμόρφωση της αίθουσας είναι καλό να υπάρχει και μία ήσυχη γωνία αλλά και ένας τουλάχιστον τοίχος όχι φορτωμένος με εικόνες ή αντικείμενα (το μάτι των day-dreamers ή των παιδιών που διασπώνται οπτικά “ψάχνει” ερεθίσματα στους τοίχους και αυτό τα διασπά περισσότερο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

479. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας κ. Αλεξάνδρου. Λέγομαι Τ. Μ. και έχω Κέντρο Ξένων Γλωσσών όπου διδάσκω αγγλικά. Αντιμετωπίζω κάποια θέματα με έναν μαθητή μου και δεν ξέρω πώς να τον βοηθήσω. Ο μαθητής είναι 13 χρονών (Β Γυμνασίου) και φέτος ξεκινήσαμε μαζί ατομικά μαθήματα αγγλικών με σκοπό την κάλυψη κενών. Από ό,τι μου έχουν πει οι γονείς, το παιδί δεν έχει κάποια διάγνωση για ΜΔ αλλά έχουν διαπιστωθεί δυσκολίες μνήμης ιδιαίτερα στην απομνημόνευση λεξιλογίου. Στο ατομικό μας μάθημα παρατήρησα ότι δυσκολεύεται να καταλάβει τον γρήγορο προφορικό λόγο. Όταν μιλάω με “κανονική” ταχύτητα (δηλαδή σχετικά γρήγορα) δυσκολεύεται να με παρακολουθήσει. Διαπίστωσα επίσης ότι δεν γνωρίζει ή δεν είναι σίγουρος για την ονομασία και τη χρήση απλών πραγμάτων πχ τι είναι το κομοδίνο, το χαρτζιλίκι, το πουκάμισο, το κουστούμι, το σακάκι, η ηλεκτρική κουζίνα, η σοφίτα, το υπόγειο. Εννοώ ότι δεν γνωρίζει στα ελληνικά τι είναι αυτά τα αντικείμενα. Αν του δείξω ένα πουκάμισο ή ένα σακάκι και τον ρωτήσω να μου πει τι είναι, δεν ξέρει. Τόσο στα αγγλικά όσο και στα ελληνικά δεν βλέπω κάποια δυσκολία στην ανάγνωση ή στη γραφή. Ειδικά στα αγγλικά διαβάζει γρήγορα, ακόμα και λέξεις των οποίων δεν γνωρίζει τη σημασία, και γράφει σωστά και ορθογραφημένα. Προσπαθώ να καταλάβω πού μπορεί να οφείλεται αυτό που παρατηρώ και τρόπους για να τον βοηθήσω. Μπορείτε να μου δώσετε κάποιες κατευθύνσεις; Σας ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ένα παιδί που αντιμετωπίζει δυσκολίες στη σημασιολογική μνήμη κύρια στο τομέα κατανόησης ή ανάκλησης λέξεων. Αυτό συμβαίνει στα παιδιά είτε που έχουν κάποιες δυσκολίες στη μνημονική κωδικοποίηση-αποκωδικοποίηση (ειδικές μαθησιακές δυσκολίες που αξιολογούνται από Ειδική Παιδαγωγό), είτε έχουν γλωσσικές δυσκολίες (όπως πχ Ειδική Γλωσσική Διαταραχή που αξιολογούνται από Λογοθεραπευτή), είτε στη νοητική επίδοση (όπου και αξιολογείται από Κλινική Παιδοψυχολόγο με την εφαρμογή του τεστ WISC-5). Θα σας συστήναμε αρχικά να ζητούσατε τη γνώμη Λογοθεραπευτή για να διερευνηθεί το ενεργητικό και παθητικό λεξιλόγιο του μαθητή και να σας έδινε οδηγίες αλλά και προτάσεις για πιθανές άλλες αξιολογήσεις για να ολοκληρωθεί η κλινική συλλογιστική του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

480. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, είμαι μητέρα 3 παιδιών, εργάζομαι σχεδόν όλη μέρα διότι έχω κατάστημα. Αντιμετωπίζω ένα θέμα από πέρυσι όταν το μικρότερο παιδί μου εμφάνισε κάποια διαφορετική συμπεριφορά. Απευθύνθηκα σε 2 παιδοψυχίατρους (η μια εκ των οποίων ήταν στο ΙΚΑ) και 2 λογοθεραπευτές. Η παιδοψυχίατρος του ΙΚΑ μου μίλησε για μια εναντιωματική διαταραχή ενώ οι υπόλοιποι μου είπαν ότι το παιδί είναι μια χαρά, δεν παρουσιάζει κάτι που να χρειάζεται κάποια αγωγή απλά πέρασε κάποιο σοκ, ίσως μια απώλεια κάποια αλλαγή τελοσπάντων στη ζωή του, με καθοδήγησαν ώστε να διορθώνω τη συμπεριφορά του, να του βάζω στόχους και διάφορα άλλα. Όλα κύλησαν νορμάλ μέχρι τη στιγμή που φέτος πάει Προνήπιο, ξανάλλαξε σχολείο και μου κάνουν κάθε μέρα παράπονο οι νηπιαγωγοί για κάτι, Προχθές δάγκωσε ένα παιδάκι γιατί ήθελε να παίξει στο σπιτάκι μαζί του και ο γιος μου δεν ήθελε. Εχθές είπε η κυρία να σταματήσει το παιχνίδι και δεν του άρεσε και άρχισε να εκτοξεύει τα παιχνίδια στον αέρα. Σήμερα που κουβέντιαζαν ρώτησε η κυρία: Τι παιχνίδι σας αρέσει να παίζετε με τη μαμά σας? και ο δικός μου απάντησε πως θέλει να είναι στην κοιλιά της μαμάς και να κάνει το μωρό. Και αυτό η δασκάλα μου το ανέφερε σαν κάτι που την προβλημάτισε. Γενικά η δασκάλα μου αναφέρει ότι της δείχνει ότι είναι άτομο που θέλει να είναι το επίκεντρο σε όλα και ουσιαστικά να γίνεται το δικό του. Πιστεύετε πως υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να προσέξω?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί που έχει σημαντικά εγωκεντρική σκέψη και κάποιες συναισθηματικές δυσκολίες, κύρια δυσκολία να ανεχτεί τη ματαίωση. Αυτό επηρεάζει σημαντικά την κοινωνική του συμπεριφορά. Σίγουρα υπάρχει κάτι που δυσκολεύει το παιδί σας και που περισσότερο θυμίζει πιθανά τη διάγνωση που σας έδωσε η 1η Παιδοψυχίατρος του Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου του ΙΚΑ. Θα σας προτείναμε μία επαναξιολόγηση από Παιδοψυχίατρο, αφού η ηλικία του παιδιού πια (στην Προνηπιακή ομάδα) δίνει πολύ πιο ξεκάθαρες εικόνες για το παιδί και είναι πιο εμφανές εάν θα χρειαζόταν μία παρέμβαση στο παιδί ή όχι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

481. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Η κόρη μου, 8 χρόνων, ξύρισε τα φρύδια της και όλο της το σώμα. Έκλαιγε και μου έλεγε ότι έκανε μεγάλη βλακεία και δεν θέλει να πάει σχολείο γιατί φοβάται ότι θα την κοροϊδεύουν, και που είναι αναπόφευκτο αφού ειδικά στο πρόσωπο δεν γίνεται να μην το δεις. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ και θα σας είμαι ευγνώμων αν μου απαντήσετε. Ευχαριστώ εκ των προτέρων! Με εκτίμηση,

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία πειραματίζονται ή μιμούνται διάφορες συμπεριφορές!!Είναι θετικό που το μετάνιωσε. Είναι για εσάς μια ευκαιρία ώστε να της δώσετε την ευκαιρία να καταλάβει ότι όλοι κάνουμε λάθη, Ότι για τα λάθη μας υπάρχει πάντα μία λύση κι ότι είναι σωστό και δείχνει δύναμη να τα αντιμετωπίζουμε. Επίσης είναι ευκαιρία να σκεφτείτε αν πίσω από αυτή τη συμπεριφορά ήθελε να σας μεταφέρει κάποιο μήνυμα ή αν γενικότερα η κόρη σας δρα παρορμητικά, κι αν αυτό ισχύει να δείτε πως θα υιοθετήσετε μια πιο ανοικτή στην επικοινωνία στάση με το παιδί. Καλό είναι να αφήσετε λοιπόν στην άκρη το συγκεκριμένο περιστατικό και να εστιάσετε και στο πως αντιδρά το παιδί στα λάθη. Επιπλέον βοηθήστε την γενικότερα να κτίσει μια καλή εικόνα σώματος αλλά και να σας πει πως νιώθει για την εξωτερική της εμφάνιση. Δώστε λοιπόν χρόνο και σταδιακά δείτε πως θα μπορούσατε στο επόμενο διάστημα να επικοινωνήσετε με ψυχραιμία και διακριτικότητα όλα τα παραπάνω. Είμαστε στη διάθεσή σας για όποια διευκρίνιση! Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

482. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για το όμορφο έργο σας! Είμαι συνοδός παράλληλης στήριξης σε ένα γλυκύτατο αγοράκι 6 ετών, που παρακολουθεί την τάξη του νηπίου και έχει διαγνωσθεί με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή-μη προσδιοριζόμενη αλλιώς. Από τα 3 έτη κάνει λογοθεραπεία και Εργοθεραπεία, έχει αλλάξει βέβαια απ’ ότι γνωρίζω 2 φορές κέντρο θεραπειών. Δυσκολεύομαι πολύ όμως να βοηθήσω το παιδάκι γιατί δεν έχω καμία ενημέρωση και καθοδήγηση, και από το προηγούμενο κέντρο και από το τωρινό. Και επιπλέον και από τη διευθύντρια του νηπιαγωγείου (ιδιωτικό πρότυπο νηπιαγωγείο), η οποία δεν αναγνωρίζει το ρόλο μου εκεί ούτε και την προσπάθεια που κάνω, θεωρεί ότι με την αλληλεπίδραση μου με το παιδάκι, ενοχλούμε την τάξη. Πως θα με συμβουλεύατε να χειριστώ τα παραπάνω; Επίσης το αγοράκι δυσκολεύεται πολύ να συγκεντρωθεί και να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα, έχουμε επιτύχει μια καλή βλεμματική επαφή και δεν ξέρω πως να εστιάσω την προσοχή του με τέτοιο τρόπο που να μην “ενοχλούμε” την υπόλοιπη τάξη. Το μόνο που μου είχαν πει από το προηγούμενο κέντρο σε μια και μοναδική τηλεφωνική επικοινωνία, είναι να αποσυρόμαστε σε γωνιές, το θέμα είναι ότι δεν είναι επιθετικός ούτε αντιδραστικός και επίσης όταν βλέπω ότι χάνει την προσοχή του όταν κάνουμε μια δραστηριότητα, μου πρότειναν να του μιλάω με λίγα λόγια και αυξημένη ένταση φωνής (π.χ. δώσε μου το καφέ (χρώμα)) διότι έχουν δει από το κέντρο ότι υπάρχει έντονος θόρυβος στην τάξη από τα άλλα παιδάκια και του αποσπάται η προσοχή και δε ξέρω και αυτό κατά πόσο πρέπει να το ακολουθήσω…προσπαθώ να βοηθήσω το παιδάκι όσο μπορώ, με τα όποια εμπόδια.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θέτετε 2 βασικά ζητήματα που θα πρέπει να απαντηθούν με διαφορετικό τρόπο η καθεμία.
Η πρώτη αφορά τη δεοντολογική εφαρμογή. Η συνοδός παράλληλης στήριξης είναι μέλος της Διεπιστημονικής Ομάδας που παρακολουθεί το παιδί και εφαρμόζει θεραπευτικά προγράμματα. Εδώ λοιπόν τίθενται 2 καίρια ζητήματα : 1ον: Οι θεραπευτές του Κέντρου που εφαρμόζει θεραπευτικά προγράμματα, οφείλει να προσανατολιστεί σε επίσκεψη θεραπευτή στον εκπαιδευτικό χώρο με σκοπό τόσο τη διερεύνηση των συμπεριφορών του παιδιού σε αυτό, όσο και την επιβοήθηση είτε της Νηπιαγωγού, είτε της Συνοδού Παράλληλης Στήριξης (ΣΠΣ), είτε και των 2, για πρακτικές λύσεις που θα βοηθούσαν την προσαρμογή του παιδιού στα προγράμματα στο Σχολικό περιβάλλον. Δυστυχώς από αυτή την άποψη είστε ακάλυπτη και αυτό στην προκείμενη περίπτωση δείχνει να επιβαρύνει τη θεραπευτική σας εφαρμογή αλλά ταυτόχρονα και το ρόλο σας. Ταυτόχρονα, η διευθύντρια δείχνει δυστυχώς να μην επιθυμεί την παρουσία σας -ούτε τη δική σας αλλά ούτε και του παιδιού- στον εκπαιδευτικό χώρο (σοβαρότατο ζήτημα επίσης). Η πρόσληψή σας έχει γίνει από την οικογένεια του παιδιού και πιστεύουμε ότι θα ήταν καλό με ήπιο τρόπο να μεταφέρετε τις ανωτέρω ανησυχίες σας ώστε να επιληφθούν για κάποια λύση.
Το δεύτερο ζήτημα σχετίζεται με τη θεραπευτική σας εφαρμογή. Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά με ΔΑΦ δυσκολεύονται πολύ να αποστείλουν ή και να διατηρήσουν την προσοχή τους λόγω των διαγνωστικών τους δυσκολιών (δυσκολίες στην κοινωνική –απουσία θεωρίας του νου και επικοινωνιακών δεξιοτήτων-, συναισθηματική –άγχος- και αισθητηριακή –συχνή υπεραντίδραση- ρύθμιση). Σε αυτή την περίπτωση, σαφώς και προσπαθούμε να διαμορφώσουμε προσαρμοσμένα στις ανάγκες του παιδιού περιβάλλοντα αρχικά “αποστειρωμένα” από πολλά κοινωνικά και αισθητηριακά ερεθίσματα που ερεθίσουν το στρες του παιδιού (πχ πιο ήσυχα περιβάλλοντα) με ταυτόχρονη απλοποίηση των λέξεων που χρησιμοποιούμε. Ταυτόχρονα προσανατολιζόμαστε αρχικά στα κίνητρα και ενδιαφέροντα του παιδιού και τα εκμεταλλευόμαστε. Δυστυχώς αυτά που σας αναφέρουμε είναι “βασικές αρχές” και όχι εξειδικευμένες για το συγκεκριμένο παιδί (θα θέλαμε να μην αναφέρετε τη λέξη “παιδάκι” γιατί δηλώνει μία αγάπη και τρυφερότητα μεν αλλά όχι έγκριτη θεραπευτική προσέγγιση). Υπεύθυνη για το προσανατολισμένο στις ανάγκες του παιδιού πρόγραμμα, είναι το Κέντρο θεραπευτικής παρέμβασης που επιβοηθά το παιδί, σε συνεννόηση φυσικά μαζί σας που γνωρίζετε καλύτερα τις συμπεριφορές του στο Σχολικό –πολυαισθητηριακό και διαφορετικών απαιτήσεων- περιβάλλον. Συνεχίστε το έργο σας, αλλά ζητείστε ειλικρινή βοήθεια από τη Δ/νική Ομάδα (της οποίας δεν θέλουμε να μην ξεχνάτε ότι είστε ισότιμο μέλος).
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

483. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας κ.Στράτο. Συγχαρητήρια για την δυνατότητα που μας δίνετε να μπορούμε να εκφράζουμε τις όποιες ερωτήσεις που έχουμε για τα παιδιά μας σε εσάς και την ομάδα σας. Είχα την τύχη να σας γνωρίσω και προσωπικά σε ένα συνέδριο που δώσατε στην Λάρισα για τον αυτισμό και εξεπλάγην από τις τόσες γνώσεις που έχετε για το συγκεκριμένο θέμα. Έχω ένα παιδί με διάγνωση αυτισμού που τώρα είναι περίπου 6 ετών….πάει νηπιαγωγείο σε δημόσιο σχολείο με τμήμα ένταξης. Κάνει έργο-λόγο από περίπου 20 μηνών…το θέμα μου είναι ότι δεν μπορώ με τίποτα να τον οριοθετήσω με αποτέλεσμα κάθε έξοδος μαζί του να είναι ένας μικρός Γολγοθάς για εμένα….στον πατέρα του αντίθετα δεν είναι τόσο ανυπάκουος, έχει αναπτύξει τον τρόπο και τον οριοθετεί ως ένα σημείο. Ήθελα επίσης να σας ρωτήσω: πως μπορεί ένας γονιός να καταλάβει ότι με τον Εργοθεραπευτή του παιδιού του γίνεται δουλειά τελικά? Ήλπιζα ότι μετά από τόσο καιρό εργοθεραπείας κάποια πράγματα θα έπρεπε να έχουν μειωθεί αν όχι εξαλειφθεί. Υπάρχει κάποιος τρόπος να μπορούμε σαν γονείς να αντιληφθούμε κάτι τέτοιο? σας διαβεβαιώνω ότι πολλοί γονείς έχουμε την ίδια απορία. Μένουμε επαρχία και δυστυχώς δεν έχουμε επιλογές στο κομμάτι αυτό. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μου γράφατε την άποψη σας. Σας ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα όμορφά σας λόγια. Όσον αφορά το πρώτο σας ερώτημα, τα παιδιά με αυτισμό έχουν τον δικό τους –πολύ μοναδικό και μη αυτονόητο- τρόπο σκέψης και αντίληψης των κοινωνικών καταστάσεων. Η δυσκολία τους οπότε δεν είναι η “οριοθέτησή τους” αλλά η “δόμησή” τους και η αντίληψή τους όσον αφορά τις περιβαλλοντικές καταστάσεις. Οφείλουμε να κατανοήσουμε τον τρόπο που σκέφτονται και που αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα (κοινωνική πραγματολογία και αισθητηριακή συνοχή). Από την άλλη, λόγω της πολύ συγκεκριμένης σκέψης τους (concrete thinking) και των δυσκολιών στην θεωρία του νου αλλά και προοπτικής σκέψης δυσκολεύονται πάρα πολύ να γενικεύσουν τις συμπεριφορές τους. Αυτούς τους μηχανισμούς σκέψης και αντίληψης είναι καλό να σας τους αναλύσουν οι θεραπευτές του παιδιού σας σε συνεργασία με πιθανή συμβουλευτική ή/και ψυχοεκπαίδευση που θα σας παραχθεί. Και εδώ έρχεται και η απάντηση στο δεύτερο ερώτημά σας. Την βελτίωση στις συμπεριφορές του παιδιού και στους μηχανισμούς αντίληψής του θα σας την αναλύσουν και πάλι οι θεραπευτές του παιδιού σας. Αφού σας αναλυθούν από τη Διεπιστημονική ομάδα οι πυρηνικές δυσκολίες του παιδιού στους μηχανισμούς σκέψης, κοινωνικής κατανόησης και αισθητηριακής αντίληψης, θα τεθούν οι στόχοι. Με βάση αυτούς ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ τους στόχους, θα δείτε τι αποτελέσματα έχετε, τους ρυθμούς και ταχύτητα βελτίωσης (άλλα παιδιά έχουν γρήγορους ρυθμούς βελτίωσης και άλλα –δυστυχώς- αργούς έως πολύ αργούς) και την προσαρμοστικότητα και δυνατότητα γενίκευσης. Θα σας ζητούσα να εμπιστευτείτε τους θεραπευτές και ταυτόχρονα να ζητήστε χρόνο να συζητήσετε μαζί τους όσα σας ανέφερα. Στη χώρα μας, έχω διαπιστώσει ότι οι εξειδικευμένοι στον αυτισμό θεραπευτές έχουν πραγματικά εξαιρετικό δυναμικό! Συζητείστε, ζητείστε, συμβουλευτείτε και μάθετε τους ρυθμούς ανάπτυξης του παιδιού σας και τις πυρηνικές του δυσκολίες που πιθανά καθυστερούν τη βελτίωσή του σε κάποιους τομείς. Βρίσκομαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

484. ΕΡΩΤΗΣΗ: Η κόρη μου είναι 16 στα 17 και έχει το κακό συνήθειο να ακούει τα προβλήματα των άλλων αλλά αντί να δώσει συμβουλή λέει για το δικό της πρόβλημα. Έτσι οι φίλες της την έχουν απομακρύνει και σωστά γιατί της το έχουν πει άπειρες φορές και αυτή δεν το διορθώνει. Πώς μπορεί να το αλλάξει αυτό; ή εγώ πως μπορώ να την βοηθήσω;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι κώδικες επικοινωνίας μεταξύ εφήβων είναι συχνά ιδιαίτεροι και ακόμα πιο συχνά ακατανόητοι σε εμάς τους ενήλικες!!Είναι σημαντικό να σκεφτείτε για πιο λόγο η κόρη σας δυσκολεύεται να διαχειριστεί την επικοινωνία με τις φίλες της ως προς τις έξης κατευθύνσεις 1) Αυτή την συμπεριφορά την εκδηλώνει μόνο απέναντι στις φίλες της; 2) Μήπως δεν καλύπτει την ανάγκη της για επίλυση των δικών της προβλημάτων ; 3) Στο σπίτι σας υπάρχει αυτό που λέμε ενεργητική ακρόαση μεταξύ των μελών της οικογένειας σας; 4)Μήπως προσπαθεί μιλώντας για τα δικά της προβλήματα να έχει την προσοχή επάνω της και τέλος 5) Μήπως μιλώντας για τα δικά της θέλει να δείξει ότι έχει ενσυναίσθηση και κατανοεί τα προβλήματα των άλλων και μιλώντας για τα δικά της προβλήματα προσπαθεί να τους δείξει ότι όλοι έχουν προβλήματα; Είναι επίσης σημαντικό να σκεφτείτε αν αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που οι φίλες της την έχουν απομακρύνει γιατί όπως αναφέραμε οι κώδικες των εφήβων είναι ιδιαίτεροι!!!Θα προτείναμε λοιπόν ψύχραιμα να πάρετε αποστάσεις και να ψάξετε την αιτία αυτής της συμπεριφοράς και να συζητήσετε μαζί της με κατανόηση κι όχι επικριτικά. Για κάποιο λόγο συμβαίνει κι αν δεν το κατανοήσετε εσείς αλλά κυρίως εκείνη δεν θα μπορέσει να το διαχειριστεί. Να θυμάστε ότι μόνο με κατανόηση κι όχι κριτική θα μπορέσει να επιλύσει ότι την απασχολεί και θα σας βάλει κι εσάς στο πρόβλημά της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

485 ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, ψάχνοντας στον ιστό για τη πλευρίωση βγήκε ο ισότοπος σας. Διαβάζω ακατάπαυστα τα άρθρα σας και θα εκτιμούσα μια καθοδήγηση. Ο γιος μου 7 ετών 2α δημοτικού, αξιολογήθηκε από την ειδική παιδαγωγό του σχολείου γιατί είχε ενδείξεις διάσπασης προσοχής. Στα τεστ πήγε εξαιρετικά σε κάποια και σε αλλά είχε μετρία απόδοση σε ότι αφορούσε τα ακουστικά. Έγινε λοιπόν αξιολόγηση και για τη πλευρίωση και ενώ ως τώρα ξέραμε ότι είναι αριστερόχειρας, γράφει με το αριστερό, προτίμηση την οποία έδειξε αρκετά νωρίς, στα τεστ με το δεξί πήγε εξίσου καλά… Μας είπε η Ε.Π ότι έδειξε εξίσου ικανότητες και με το δεξί και ότι κάτι συμβαίνει με τη πλευρίωση, δεν είναι σαφής και ξεκάθαρη καθώς σε ασκήσεις γραφικής επιδεξιότητας κατόρθωσε να τις εκτελέσει εξίσου καλά με το δεξί. Δεν είχε τεθεί ποτέ μέχρι πρότινος θέμα πλεύρισης καθώς το παιδί σε ηλικία 6 ετών έκανε και Εργοθεραπεία και Λογοθεραπεία και είχαν κάνει αξιολόγηση και ουδέποτε ανέφεραν κάτι οι ειδικοί. Το παιδί παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες συνάμα με τις ενδείξεις διάσπασης και αναρωτιέμαι αν είναι θέμα της μη επικρατούσας πλεύρισης ή προϋπήρχε και δε το είχε δει κανένας.. Είναι αργά για παρέμβαση τώρα στα 7?? Η καθυστέρηση αυτή στη πλευρίωση έχει εγκαταστήσει τις μαθησιακές του δυσκολίες?? Όλα αυτά μαζί αποτελούν μέρη ενός προβλήματος? (της διάσπασης). Ευχαριστώ εκ των πρότερων για την καθοδήγηση που να απευθυνθώ και πως να προχωρήσουμε από δω και στο εξής.. Γιατί αν και έχουμε επισκεφτεί αρκετούς συναδέλφους σας μάλλον δεν έχουμε πέσει ακόμα στο κατάλληλο… Να σημειώσω ότι μετά το νηπιαγωγείο πηρέ χαρτί από το ιατροπαιδαγωγικό για τις συνεδρίες λόγο και έργο τα οποία περιορίζονταν σε κάποια θέματα στην άρθρωση του λόγου και την αδρή κινητικότητα. Ουδέποτε μας είπαν ή είδαν διάσπαση θέματα με τη πλευρίωση ή κάτι άλλο… Σας ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα θέλαμε να διορθώσετε τη λέξη “πλευρίωση” (που είναι μία εγκεφαλική διαδικασία και διερευνάται μόνο με MRI ή με fMRI) με τη λέξη “πλευρική προτίμηση άκρων”. Η μη ξεκάθαρη πλευρική προτίμηση πολύ συχνά οφείλεται σε μία νευρολογική ανωριμότητα η οποία επίσης με τη σειρά της πάρα πολύ συχνά θα προκαλέσει δυσκολίες στη μάθηση και συγχυτικές καταστάσεις όπως για παράδειγμα διάσπαση προσοχής ή σημαντική αστάθεια στην επίδοση. Η διάγνωση περί δυσκολιών στην αδρή κινητικότητα, στην ουσία παραπέμπει σε μία διαταραχή του αμφίπλευρου συγχρονισμού που συχνά συναντάται σε παιδιά με διαταραχές πλευρικής προτίμησης. Όσον αφορά την ηλικία του παιδιού, η αλήθεια είναι ότι είναι σχετικά μεγάλο το παιδί, αλλά φυσικά η Εργοθεραπευτική και Ειδική Παιδαγωγική παρέμβαση μπορεί ακόμα να βοηθήσει πολύ και καίρια το παιδί σας. Θα σας συστήναμε όμως να επισπεύσετε τις κινήσεις σας, γιατί η φετινή χρονιά θα είναι πολύ κρίσιμη. Επιπρόσθετα, μην ξεχνάτε ότι η Γ΄ Δημοτικού είναι μία πολύ κρίσιμη για το μαθησιακό δυναμικό ενός παιδιού χρονιά, όπως επίσης ότι στην ηλικία των 8 ετών το παιδί παγιώνει πολλές από τις δυνατότητες –αλλά και τις αδυναμίες του- και έτσι η βελτίωση που αναμένουμε είναι μικρότερη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

Μπορείτε να διαβάσετε και το εξής άρθρο :
http://www.proseggisi.gr/%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%bf%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf-%cf%87%ce%b5%cf%81%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b5/

486. ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαίρετε! Θα ήθελα την γνώμη σας στο εξής θέμα που έχει ο γιος μου που είναι 4,5 χρόνων. Κατάφερε να βγάλει την πάνα 3,5 χρονών ενώ προσπαθούσαμε από τα 2,5. Ακόμα και τώρα όμως έχει μικροατυχήματα με τα κακά. Λερώνει λίγο το βρακάκι και μετά πάει λεκάνη και μάλιστα με δική μας προτροπή. Γενικά δυσανασχετεί με την ιδέα να πάει τουαλέτα και πολλές φορές όταν φτάνει στη λεκάνη μου λέει ότι “μπήκαν πάλι μέσα”. Αν 1-2 μέρες δεν αφοδεύσει παθαίνει υπερχείλιση και βγάζει μόνο καφέ ζουμί όποτε δίνω πολλούς χυμούς ή ακόμα και dulcosoft. Τι να κάνω για να φύγει η φοβία; Υπάρχει περίπτωση να είναι το πρόβλημα ανατομικό; Με εκτίμηση

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ερώτησή σας “εάν υπάρχει περίπτωση να είναι το πρόβλημα ανατομικό”, η απάντηση είναι ότι σαφώς μπορεί να υπάρχει ένα πρόβλημα στη φυσιολογία ή και την οργανική λειτουργία του παιδιού (όπως πχ αδύναμοι σφιγκτήρες ή δυσκολίες στην πέψη και τις εντερικές λάχνες), κάτι που θα πρέπει αρχικά να συζητήσετε με τον Παιδίατρο του παιδιού σας και εάν κρίνει σκόπιμο να απευθυνθείτε σε αντίστοιχη υπηρεσία σε Νοσοκομείο Παίδων. Από την άλλη, πολλά παιδιά αποκτούν φοβία με την εγκόπριση τους (την “σκληρή” απέκκριση που είναι και δύσοσμη αλλά και πολύ ποιο οπτικά διεγερτική για τα παιδιά). Αυτή η φοβία καταλαβαίνετε ότι εντάσσεται σε γενικότερες δυσκολίες διαχείρισης του άγχους εκ μέρους του παιδιού σε αυτή τη συνθήκη ή σε κάποια άλλη (πχ στη συμμετοχικότητά του στο Σχολικό περιβάλλον). Εάν συμβαίνει αυτό, χρειάζεται ψύχραιμη αντιμετώπιση από την πλευρά σας στην περίπτωση “ατυχημάτων” του παιδιού, αλλά ταυτόχρονα χρειάζεται να επισκεφτείτε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να πάρει ένα αναλυτικότερο ιστορικό και να σας εξηγήσει την κλινική συλλογιστική του για τη συγκεκριμένη δυσκολία του παιδιού (μας λείπουν στοιχεία όπως το πώς είναι η κοινωνικοποίηση του με άλλα παιδιά, πώς είναι γενικά η κατάσταση του στρες του, εάν υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες που αυτό συμβαίνει κλπ). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

487. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, Έχω ένα κορίτσι 19 μηνών το οποίο αναπτύσσεται φυσιολογικά σε όλα τα επίπεδα.. επικοινωνεί πλήρες με λέξεις κι με νοήματα, περπατάει από πολύ μικρή (10 μηνών) κι σε όλα είναι μπροστά.. αλλά φαίνεται πως φοβάται πολύ τους ξένους κι τα άγνωστα παιδιά δεν τα πλησιάζει.. Με τα μωράκια της ηλικίας της δεν θέλει να παίξει κι προτιμά τα παιδιά στην ηλικία της μεγάλης κόρης μου. Επίσης όταν κάποιο άτομο εκτός οικογένειας την πλησιάζει, κλαίει, θέλει να μην της μιλήσουν κι να είναι αυτή που κάνει το πρώτο βήμα. Επίσης από μακριά χαιρετά κι είναι χαρούμενη με όλους, δεν θέλει να την ακουμπάνε κι να πάνε πολύ κοντά της. Δηλαδή θέλει τρόπο να την πλησιάσει κανείς. Γενικά είναι πολύ δεμένη μαζί μου, δεν πάει πουθενά χωρίς εμένα. Κι τα παιχνίδια των άλλων παιδιών δεν πάει να τα πάρει, δεν ορμά, πάει κι τα κοιτάζει κι με τραβάει το χέρι για να τα πάρω εγώ για αυτήν. Είναι κάτι σαν φόβο σαν ντροπή.. κι αυτό από τότε που έκλεισε τον πρώτο χρόνο. Που κι που βελτιώνετε αλλά κάποια φορά πάλι τα ίδια κάνει.. με τις μέρες είναι. Με συγχωρείτε για το μεγάλο αυτό το μήνυμα αλλά θα ήθελα να μου δώσετε μια γνώμη εάν αυτή η συμπεριφορά είναι φυσιολογική. Βλέπω αλλά παιδιά που δεν έχουν καθόλου φόβο προς τους ξένους, κι η μεγάλη μου κόρη το πέρασε αυτό πιο νωρίς ηλικιακά κι πιο σύντομα. Επίσης θα ήθελα να με συμβουλεύεται τι μπορώ να κάνω για να το ξεπεράσει πιο σύντομα όλο αυτό. Επαφές με παιδιά έχουμε συνέχεια, κι με κόσμο.. Με εκτίμηση

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε συμπεριφορές της κόρης σας που μπορεί να οφείλονται σε τρεις πιθανότητες: (1). Κοινωνική συστολή και ντροπαλότητα που την οδηγούν σε μία δυσκολία να εμπλακεί ενεργά στους κοινωνικούς κώδικες που διέπουν τα συνομήλικά της παιδιά, (2). Εγκατάσταση μία φοβίας που πιθανά να έχει προέλθει από δικό σας αυξημένο άγχος το παιδί πχ να είναι κοινωνικό και να εναρμονίζεται με τα άλλα παιδιά ή από την άλλη μία αυξημένη ανησυχία σας για την ακεραιότητά της (συχνά χωρίς να το θέλουμε, με μία πιο απότομη αντίδρασή μας ή παραίνεσή μας φοβίζουμε το παιδί μας) ή (3). Μία δυσκολία στην αισθητηριακή της επεξεργασία όσον αφορά την απτική της ενημερότητα (επειδή δεν θέλει να την ακουμπούν άλλα παιδιά) ή την κινητική (πιθανός φόβος ότι τα άλλα παιδιά θα πέσουν επάνω της) ή οπτική ή ακουστική. Θα ήταν καλό να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο της κόρης σας και αν δείτε ότι επιμένουν οι δυσκολίες, να γινόταν μία συζήτηση με έναν Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο ή Εργοθεραπευτή αρχικά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

487.ii ΕΡΩΤΗΣΗ: Σας ευχαριστώ πολύ για την λεπτομερείς εξήγηση σας. Η αλήθεια είναι πως με το που μπαίνει στην παιδική χαρά την μιλάω ασταμάτητα για τα άλλα παιδιά, να τα παίξει. Δηλαδή μπορεί να ισχύει η δεύτερη αιτία που σημειώθηκε. Από την άλλη κι ντροπαλότητα μπορεί να υπάρξει γιατί δεν ορμάει στα παιχνίδια τους αν δεν της τα προσφέρουν.. κι τα αφήνει με ευκολία αν της τα πάρουν πίσω. Ή ακόμα για να πάρει κάποιο παιχνίδι θα με τραβήξει από το χέρι για να το πάρω εγώ για να της το δώσω. Θα ήθελα μια συμβουλή πως να γίνει πιο ανεξάρτητη διότι είναι πολύ δεμένη μαζί μου. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω πως κι με τους μεγάλους φοβάται όταν την πλησιάζουν στην αρχή, κι κρύβεται στην αγκαλιά μου αλλά μετά από λίγη ώρα ανοίγεται στο παιχνίδι κι επικοινωνία μαζί τους. Με εκτίμηση, Μαρία

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ερώτηση που είναι καλό να επικεντρωθείτε, είναι πώς αντιδράει η κόρη σας όταν τελικά δεν πάρετε εσείς αντί εκείνης τα παιχνίδια που θέλει αλλά της ζητήσετε απλοϊκά και αυτονόητα να τα πάρει εκείνη εάν τα θέλει (αν δεν γίνετε “το χέρι της”). Γενικά θέλουμε να ξέρετε ότι το παιδί για να “αποκολληθεί” από τη μητέρα, θα πρέπει να μπορεί να αντιμετωπίζει τη μικρή ματαίωση του “περιμένω” και τη μεγαλύτερη του “όχι εγώ – εσύ”. Όλο αυτό χρειάζεται να γίνει με μεγάλη ψυχραιμία και ταυτόχρονα με αίσια προτροπή εκ μέρους της μητέρας (πολλές φορές τα παιδιά προσκολλώνται στη μητέρα γιατί η μητέρα δείχνει άγχος και έλλειψη εμπιστοσύνης ή ψυχραιμίας). Είναι ακόμα μικρή και έχει πολλά περιθώρια, απλά σας τα αναφέρουμε γιατί πολύ συχνά με τις πιθανά (καλοπροαίρετα) αδέξιες κινήσεις μας οδηγούμε τα παιδιά στο να βιώνουν την παιδική κυριαρχία και στην πορεία να υπάρχει δυσκολία στην κοινωνικοποίησή τους λόγω του μεγάλου εγωκεντρισμού που φέρνει αυτή η κυρίαρχη κατάσταση. Σας συστήνουμε ως γονέα να διαβάζατε το βιβλίο “Εκπαιδεύοντας τα παιδιά” του Παιδιάτρου Aldo Naouri (Εκδ. Κέλευθρος).

488. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω ένα νήπιο (21 μηνών) το οποίο έχει περιορισμένο λεξιλόγιο, δεν χρησιμοποιεί παραπάνω από 15 λέξεις. Μπορεί να εκτελεί εντολές καθώς επίσης και να ακούει. Οτιδήποτε χρειάζεται το δείχνει με το δάχτυλο αλλά δεν έχει μεγάλη πρόθεση να καταβάλει προσπάθεια να το κατακτήσει. Στην οικογένεια υπάρχει και ένα μεγαλύτερο αδερφάκι 4 1/2 το οποίο μίλησε πολύ γρήγορα και έχει πολύ ανεπτυγμένο τον λόγο. Κάθε βράδυ διαβάζουμε παραμύθια καθώς και ακούμε μουσική στην διάρκεια της ημέρας αλλά και πάλι δεν υπάρχει βελτίωση στο λόγο του. Θα έπρεπε να αναζητήσουμε κάποια βοήθεια ή είναι νωρίς ακόμη?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σύμφωνα με τα αναπτυξιακά ορόσημα οι 15 λέξεις στους 21 μήνες είναι λίγες. Eίναι καλό να διαβάζετε απλά παραμύθια με λίγα λόγια και να λέτε τραγουδάκια με ήχους και κινήσεις. Επίσης είναι καλό να μην “πιέζεται” το παιδί να μιλήσει από κανέναν. Αν μέχρι τα 2 δεν έχει αλλάξει η εικόνα αυτή, είναι καλό να αξιολογηθεί από Αναπτυξιακό/κη Παιδίατρο και Λογοθεραπευτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Παναγιώτης Κοκμοτός, Λογοθεραπευτής MSc Μέλος Εταιρείας Προσέγγιση

489. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας ο γιος μου είναι 5 χρόνων και ξεκίνησε νηπιαγωγείο εκεί που πήγε και προνήπια βάση της οδού που μένουμε. Το πρόβλημα μου το οποίο αντιμετώπισα και στα προνήπια αλλά και με τον μεγαλύτερο μου γιο είναι ότι το σχολείο έχει μια τεράστια αυλή με Πλατανιά και αρκετά σημεία με χώμα . Όταν πέφτουν τα φύλλα δεν καθαρίζεται σωστά ο χώρος με αποτέλεσμα να μαζεύονται κουνούπια ψιλοί και ότι άλλο ζιζάνιο κυκλοφορεί. Ό γιος μου έχει αλλεργία στα τσιμπήματα με έντονο φουσκάλιασμα και πληγές όπου τσιμπηθεί. Θέλω να αλλάξω νηπιαγωγείο για αυτόν ακριβώς το λόγο τι χρειάζεται για να το κάνω αυτό;;;; Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η αλλεργία στα τσιμπήματα εμφανίζεται σε πολλά παιδιά, αλλά από ότι γράφετε, στο δικό σας παιδί είναι έντονες οι δυσκολίες. Θα σας παρακαλούσαμε να το συζητούσατε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας για να πάρετε τη σύμφωνη γνώμη του/της μέσω γνωμάτευσης και να την καταθέσετε στη Δ/νση του Νηπιαγωγείου, όπου και θα σας κατευθύνει για ποια βήματα να ακολουθήσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

490. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα… Πριν από 6 μήνες μετακομίσαμε στο εξωτερικό μόνιμα μαζί με τον άνδρα μου και τον 3 χρόνων γιο μας… Ο μικρός δεν πάει ακόμα παιδικό σταθμό δεν υπήρχαν θέσεις… Παίζω αρκετά μαζί του πηγαίνουμε στο πάρκο τον βλέπω ότι ανάγκη να παίζει με άλλα παιδιά τα οποία παιδιά λόγο γλώσσας δεν του έδιναν σημασία μέχρι που έκανε κάτι και με ανησύχησε αρκετά ήμασταν στο σπίτι μόνη μας και έπαιζε κρυφτό με ένα παιδάκι που δεν υπήρχε και μου έλεγε μαμά το παιδάκι σσσσσ κρύβομαι του έλεγα πιο παιδάκι αγάπη μου εκείνο εκεί μου λέει κάθετε στον καναπέ… Δεν έδωσα σημασία δεν ήξερα τι να του πω και τι να κάνω… Και μου το έχει κάνει 2 φορές αυτό… Ευχαριστώ εκ τον προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς αναφέρεστε στο “φανταστικό φίλο” που πολλά παιδιά “πλάθουν” στο μυαλό τους στην ηλικία μεταξύ 3 και 5 ετών. Τα παιδιά πραγματικά μπερδεύουν το πραγματικό με το φανταστικό και “βλέπουν” κάτι που δεν υπάρχει. Συμβαίνει συχνά και ΜΟΝΟΝ εάν υπάρχουν και άλλες δυσκολίες, ζητάμε εξέταση από Παιδοψυχίατρο ή Παιδοψυχολόγο. θα σας συμβουλεύαμε όμως ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ να μπει σε εκπαιδευτικό σύστημα γιατί είναι κρίσιμη η ηλικία που του έπεσαν πολλές αλλαγές μαζί (κοινωνικό-πολιτισμικές) και πιθανά να έχει αποδιοργανωθεί. Μέχρι τότε, μην πανικοβάλλεστε και κάντε χιούμορ με το “φίλο” του που “παίζουν κρυφτό”. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

491. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα έχω ένα αγοράκι 18 μηνών τελευταία με προβληματίζει πολύ μν έχει κάποιο θέμα π.χ. μέχρι κ αυτισμό μ πέρασε από το μυαλό μν έχει λέει λεξούλες αλλά όχι προτάσεις .. είναι προσκολλημένο την tv κ σε αυτό ευθυνόμαστε εμείς … δεν ανταποκρίνεται κάθε φόρα στο όνομα τ … τελευταία φοβάται κ απτά παιδικά π βλέπει ενώ έβλεπε τν Μίκυ για κάποιο λόγο φοβήθηκε στην πολυκοσμία αρχίζει κ γκρινιάζει δεν τρώει μόνο τ .. είναι κολλημένο πάνω μ … τι να κάνω ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί που αντιμετωπίζει δυσκολίες κύρια στο να αισθανθεί ήρεμο. Δεν υπάρχει σημαντική γλωσσική καθυστέρηση, αλλά τα υπόλοιπα λειτουργικά και κοινωνικά ζητήματα θα πρέπει να μελετηθούν (κάποια σημεία είναι ανησυχητικά). Θα σας προτείναμε να προχωρούσατε σε μία αξιολόγηση από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο και Εργοθεραπευτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

492. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα! έχω ένα παιδάκι 5 ετών με εστιακή επιληψία (όσο παίρνει την φαρμακευτική αγωγή δεν έχουμε παρουσιάσει καμία κρίση) και αναπτυξιακή διαταραχή κίνησης… μας πρότειναν οι θεραπευτές του να ξεκινήσει κάποιο άθλημα γιατί θα τον βοηθήσει πάρα πολύ … εσείς ποιο άθλημα θα μας προτείνατε που θα τον βοηθούσε?? και κάτι ακόμα εμείς ενώ επιλέξαμε τον στίβο σε ομάδα του Δήμου μας εκείνοι δεν μας τον δέχτηκαν λέγοντας το ιστορικό του γιατί όπως λένε χρειάζεται βοήθεια και δεν έχουν τον χρόνο … ισχύει κάτι τέτοιο μπορούν να μου αρνηθούν το παιδί πρέπει να το πάω σε ομάδες που αναλαμβάνουν ΑΜΕΑ?? εμείς στοχεύουμε και στην κοινωνικοποίηση και στην ένταξη του παιδιού..τι μου προτείνετε να κάνω ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά είναι πολύ θετικό που οι κρίσεις του παιδιού σας έχουν ελεγχθεί με την αντί-Ε αγωγή (φυσικά θα πρέπει ανά 6μηνο να παρακολουθείτε τα επίπεδά του όπως θα σας έχει ήδη πει ο/η θεράπων Παιδονευρολόγος). Επίσης θα πρέπει να ρωτήσετε τον/την Ιατρό εάν οι κρίσεις είναι φωτοευαισθησίας, γιατί τότε θα πρέπει να αποφύγετε αθλήματα με έντονες εναλλαγές χρωμάτων ή εικόνων (έντονα αερόβια). Για το άθλημα που θα πρέπει να ακολουθήσει, είναι καλό να σας το πουν οι θεραπευτές του παιδιού, που γνωρίζουν και τον βαθμό δυσκολιών στον προγραμματισμό αλλά και κινητικό συντονισμό του παιδιού (άρα και ποια αθλήματα είναι πιο “βατά και επιβοηθητικά” για το παιδί σας). Επίσης, ανάλογα με το βαθμό αυτοδιαχείρισης του παιδιού, μπορεί να μην δεχτούν να τον εντάξουν σε κάποιο γκρουπ οι γυμναστές. Για τα παιδιά δηλαδή που χρειάζονται πολύ κοντινή και επισταμένη προσοχή, είναι φυσικό να μην αναλαμβάνουν την ευθύνη ομαδικού προγράμματος, παρά μόνον ατομικού (θεωρείται νόμιμο). Εσείς ως γονείς αισθάνεστε ότι είναι ανεξάρτητο το παιδί σας στην παιδική χαρά ή τον παιδότοπο; γιατί και αυτοί οι χώροι είναι ιδανικοί για την κοινωνικοποίηση του παιδιού, όπως φυσικά και το Σχολικό του περιβάλλον. Θα ήταν πάντως καλό να το συζητήσετε επισταμένα με τους θεραπευτές του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

493. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Η κόρη μου 11 μισή χρόνων θέλει μόνο να ασχολείται με το κινητό της και δεν θέλει να κάνει καμία δραστηριότητα. Τι μπορώ να κάνω για να το αλλάξω αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς αναφέρεστε σε μία μάστιγα που εξελίσσεται αυτή η “εξάρτηση” -με ή χωρίς εισαγωγικά- των νέων παιδιών με τα κινητά και τα tablets. Οι κίνδυνοι από αυτές τις συμπεριφορές των παιδιών είναι ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΙ. Παντού υπάρχουν παγκόσμιες αναφορές για τις σοβαρότατες επιπτώσεις των οθονών τόσο στη ψυχική, όσο και τη φυσιολογική υγεία των παιδιών και των εφήβων. Εάν δεν μπορέσετε ως γονέας να πείσετε την κόρη σας να κάνει εκλογικευμένη -και σαφώς περιορισμένη σε ώρες που έχετε από κοινού αποφασίσει- χρήση του κινητού τηλεφώνου, θα θέλαμε να σας ζητήσουμε να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να συζητήσετε πιθανές λύσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Σας παραπέμπουμε και στη Διεύθυνση http://www.proseggisi.gr/%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%bd%cf%8c%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-3-6-9-12-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%cf%87%cf%81%ce%ae%cf%83%ce%b7-%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9/
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

494. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Σε περίπτωση που κάποιο παιδάκι χτυπήσει ή του συμβεί οποιοδήποτε ατύχημα κατά την διάρκεια της λειτουργίας του βρεφονηπιακού σταθμού, νομικά μπορούν να αναζητηθούν ευθύνες από τον ιδιωτικό βρεφονηπιακό σταθμό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολύ συχνά γίνονται ατυχήματα στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Φυσικά και κατανοείτε ότι οι Νηπιαγωγοί φροντίζουν και προσέχουν πάντα να μην συμβεί κάτι, αλλά συχνά είναι αδύνατον να υπάρξει 100% επόπτευση. Είναι καλό να μην οδηγούμαστε σε ακραίες συμπεριφορές και αντιδράσεις. Εάν όμως θέλετε να κάνετε χρήση των νόμιμων δικαιωμάτων σας, θα ήταν καλό να ρωτήσετε κάποιον Δικηγόρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

495. ΕΡΩΤΗΣΗ: Το παιδί μου δεν δέχεται να κάνει αξιολόγηση. Είναι 10 χρονών. Αντιλαμβάνεται πλήρως ότι δυσκολεύεται στα μαθήματα του. Αντιλαμβάνεται όμως, και το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στα σχολεία και την κοινωνία : την κοροϊδία και τον στιγματισμό. Γι αυτό δεν δέχεται να κάνει αξιολόγηση…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολλά παιδιά αρνιούνται να εκθέσουν τον εαυτό τους και τις δυσκολίες τους σε κάποιον αξιολογητή, κάτι όμως που προέρχεται σε μεγάλο βαθμό και από τον τρόπο που εμείς οι ενήλικες τους περιγράφουμε -ή εκείνα αντιλαμβάνονται- το λόγο που χρειάζεται να γίνει αυτή. Δεχόμαστε φυσικά τις απόψεις των παιδιών και φυσικά αναλύουμε ότι η αξιολόγηση δεν έχει ως στόχο την εξεύρεση των δυσκολιών του παιδιού, αλλά τη διερεύνηση τρόπων που θα μπορούσαν να ξεπεράσουν αυτές τις δυσκολίες. Δυστυχώς η επιδείνωση της μαθησιακής δυσκολίας και σχολικής επίδοσης φέρνει αυτά που αναφέρετε “κοροϊδία και στιγματισμό” και για αυτό το λόγο, είναι αναγκαίο να αντιμετωπιστεί. Από την άλλη, υπάρχει ο κίνδυνος το παιδί σας να μπει σε μία διαδικασία “πεισματικής αβοηθητότητας” που οδηγεί δυστυχώς σε αδιεξοδική σκέψη. Είναι καλό να συζητήσετε αυτά που σας αναφέρουμε μαζί του. Μην ξεχνάτε ότι σε πολλές δοκιμασίες τα παιδιά δεν θέλουν να πάνε (παιδίατρος, οδοντίατρος, οφθαλμίατρος κλπ), αλλά είναι κάτι που θα πρέπει να γίνει εάν το κρίνουν οι γονείς τους σκόπιμο. Εάν επιμένει στις διαφωνίες του, θα ήταν καλό να ζητήσετε εσείς τη βοήθεια κάποιου/ας Ψυχολόγου συμβουλευτικής για να διαχειριστείτε αυτή την άρνηση του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

496. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα η κόρη μου είναι 4 ετών . πάει στο Προνήπιο ολοήμερο μέχρι τις 4..Γενικα έχουμε πρόγραμμα στο σπίτι (παιχνίδι, φαγητό ,ύπνος…) Εδώ κ μερικές μέρες ξυπνάει το βράδυ παρόλο που είναι κουρασμένη κ δεν έχει κοιμηθεί όλη μέρα ,( κοιμάται στις 9:30 περίπου ) και μετά από σχεδόν 2 ώρες ξυπνάει, αρχίζει κ φωνάζει κ θέλει να μας χτυπάει ..είναι ξύπνια και ουρλιάζει δεν σταματάει παρόλο που της μιλάμε ήρεμα κ επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια λόγια.. την καθησυχάσουμε αλλά εκείνη τίποτα ουρλιάζει συνεχόμενα.. την πρώτη φορά κράτησε σχεδόν μια ώρα χωρίς να σταματήσει, τις άλλες δύο φορές περίπου 45 ‘..απλά ανησυχούμε πολύ κ στενοχωριόμαστε..αυτό έχει να κάνει με το ότι δεν κοιμάται πια το μεσημέρι, γιατί το λογικό θα ήταν να πέφτει ξερή από την πολύωρη αϋπνία. η κάτι άλλο..; Σας ευχαριστώ πολύ, θα περιμένω την απάντηση σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς αναφέρεστε σε μία επώδυνη αυτή τη στιγμή διαταραχή στη ροή του ύπνου της μικρής (συνήθως εμφανίζεται μετά το πέρας 2 ωρών από την εισαγωγή στον ύπνο). Πιθανά να οφείλεται στην αλλαγή της ρουτίνας ύπνου του παιδιού ή σε κάτι που άγχωσε το παιδί στο σχολείο. Θα θέλαμε να το συζητήσετε αρχικά με τον/της Παιδίατρο του παιδιού. Να γνωρίζετε όμως, ότι για τις διαταραχές ύπνου, εάν επιμένουν, είναι καλό να λάβετε τη γνώμη Παιδονευρολόγου, αφού -εάν κριθεί σκόπιμο- μπορεί να γίνει κάποιο εγκεφαλογράφημα ύπνου -επαναλαμβάνουμε, μόνο εάν επιμένουν οι δυσκολίες στον ύπνο-. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

497. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Ο γιός μου είναι 7 χρονών και πηγαίνει δευτέρα δημοτικού. Έχει δυσκολία στην ανάγνωση, αλλά με την ορθογραφία τα καταφέρνει καλά. Το πρόβλημά μου είναι ότι τρώμε πολλές ώρες για να τελειώσουμε τα μαθήματά του και είναι πάντα κουρασμένος και αφηρημένος. Η συγκέντρωσή του όσον αφορά τις ασκήσεις είναι μηδενική. Μόνο με απειλές παίρνει μπρός και πάει πιο γρήγορα. Πώς θα μπορούσα να βοηθήσω το παιδί μου?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία συμπτωματολογία του παιδιού σας που είναι πολύ πιθανό να καλύπτει τα διαγνωστικά κριτήρια της διάσπασης προσοχής (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – ΔΕΠ) ή μαθησιακών δυσκολιών. Θα σας συμβουλεύαμε να ζητούσατε μία Διεπιστημονική αξιολόγηση του παιδιού σας (Παιδοψυχίατρος, Εργοθεραπευτής/τρια και Ειδικό Μαθησιακό). Θα σας συστήναμε να επισπεύδατε την αξιολόγηση γιατί εάν υπάρχουν αυτές οι δυσκολίες το παιδί σας μπορεί να βοηθηθεί αποφασιστικά σε αυτή την ηλικία και Τάξη που παρακολουθεί. Επίσης θα πρέπει να σας αναφέρουμε ότι οι απειλές δυστυχώς δεν είναι αποτελεσματικές στο να βελτιώσει ένα παιδί το δυναμικό του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

498. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ 2ας ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΕΙ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ. ΟΤΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ? Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΜΗΝΥΣΗ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς συμβαίνει πολύ συχνά οι γονείς να δυσκολεύονται να ακούσουν από τους εκπαιδευτικούς για πιθανές δυσκολίες των παιδιών τους και πιθανά να εξοργιστούν. Αυτό συχνά γίνεται είτε γιατί ο/η εκπαιδευτικός χρησιμοποιεί κάποιες λέξεις που τους ταράζουν πολύ (πχ “έχουμε πρόβλημα” ή “το παιδί αδυνατεί να τα καταφέρει”), είτε γιατί δεν έχει χτιστεί σχέση εμπιστοσύνης γονέων με τον/την εκπαιδευτικό, είτε γιατί απλά … δεν θέλουν να ακούν αρνητικά για το παιδί τους. Οι εκπαιδευτικοί στο Σχολείο καλύπτονται εύκολα με το να ζητήσουν βοήθεια από το/τη Σχολικό/ή Σύμβουλο ή τα ΚΕΣΥ (πρώην ΚΕΔΔΥ). Ταυτόχρονα είναι καλό να αναφέρουν απλά τις ανησυχίες τους που το παιδί δυσκολεύεται να ενταχθεί στις κοινωνικές και εκπαιδευτικές ρουτίνες της Τάξης. Σκοπός δεν είναι να επιβεβαιωθεί από κάποιον ειδικό το ανωτέρω –πιθανά σοβαρό- “πρόβλημα”, όσο να διαπιστωθούν οι λόγοι που αυτό υπάρχει (τι είναι αυτό που δυσκολεύει το παιδί) και αυτό γίνεται από διεπιστημονική ομάδα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

499. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, θα ήθελα να σας ρωτήσω η κόρη μου τον Νοέμβριο θα γίνει 4 χρονών, γεννήθηκε στην Γερμανία το θέμα είναι ότι εδώ κ 2,5 Χρόνια πάει παιδικό… στο σπίτι μιλάμε ελληνικά κ ρωσικά, στο παιδικό έχει επαφή με γερμανικά. Η δασκάλα της λέει ότι παίζει μόνη της πάντα εδώ κ 2 Χρόνια δεν θέλει να συμμετέχει σε ομαδικά παιχνίδια κ γενικά δεν καταλαβαίνει τις απλές εντολές. Στο σπίτι βέβαια είναι πολύ ζωηρή, για να κάνει κάτι πρέπει να φωνάζουμε η με το ζόρι η πάλι μόνο όταν έχει εκείνη όρεξη. Μου είπε ότι το παιδί μου αναπτυξιακά υστερεί. Της δείχνουν εικόνες κ δεν τα ονομάζει, στο σπίτι τις ίδιες εικόνες τις ονομάζει ακόμα κ στα γερμανικά, βέβαια η προτάσεις που κάνει δεν είναι μεγάλες αλλά μας καταλαβαίνει κ την καταλαβαίνουμε, γιατί έχει τέτοια συμπεριφορά στο παιδικό? Μήπως όντως υστερεί το παιδί κ δεν το έχω καταλάβει???

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως καταλαβαίνετε, υπάρχει μία γλωσσική σύγχυση στο παιδί όχι 2, αλλά 3 γλωσσών. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα 2γλωσσα παιδιά δεν έχουν κανένα αναπτυξιακό πρόβλημα ΕΑΝ δεν αντιμετωπίζουν ένα πρωτογενές γλωσσικό πρόβλημα. Αν όμως αντιμετωπίζουν, τότε η 2γλωσσία επιβαρύνει την εικόνα τους. Δεν υπάρχουν όμως από όσο γνωρίζουμε έρευνες για τα 3γλωσσα. Από τη άλλη όμως, θα πρέπει και να διερωτηθείτε για τα δεδομένα της κοινωνικής επικοινωνιακότητας και της γενικότερης αναπτυξιακής εικόνας του παιδιού. Όταν στο σπίτι υπάρχουν άλλα παιδάκια έχει ανάγκη να βρίσκεται μαζί τους; Παίζει μαζί τους κοινωνικά; Στην παιδική χαρά; Πώς είναι το παιχνίδι της κόρης σας; Είναι το αναμενόμενο της ηλικίας της; Πώς είναι η συγκέντρωση προσοχής της; Ο κινητικός της συντονισμός; Η αυτό-διαχείρισή της και η αυτό-εξυπηρέτησή της; Θα πρέπει να διερωτηθούμε επίσης το γιατί δεν έχει προσαρμοστεί (ή δεν έχει προσπαθήσει να προσαρμοστεί)-παρότι έχει περάσει μία 2ετία- στον Παιδικό Σταθμό. Θα πρέπει, αφού σκεφτείτε αυτές τις ερωτήσεις που σας θέσαμε, να ρωτήσετε την εκπαιδευτικό τι προτείνει και να το ακολουθήσετε. Στην Ελλάδα, τα παιδιά παραπέμπονται για μία αξιολόγηση από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο, Εργοθεραπευτή και Λογοθεραπευτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

500. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχουμε έναν γιο 9 χρόνων και είναι στην Δ τάξη. Είναι ένα αξιόλογο πλάσμα όμως πολλές φορές η συμπεριφορά του μας φέρνει στα όρια μας σαν γονείς. Δεν δέχεται συμβουλές, δεν δέχεται να μπει σε πρόγραμμα τώρα που είναι η αρχή της σχολικής χρονιάς. Δεν μαθαίνει από τα λάθη του. είναι εγωιστής και φωνακλάς. Κλαίει με το παραμικρό και θυμώνει και οποίον δεν συμφωνεί μαζί του. Κάθε μέρα προσπαθούμε να μιλάμε μαζί του. Να του δείχνουμε τον σωστό δρόμο άλλα κάθε μέρα φτάνουμε στο ίδιο σημείο. Να θυμώνει να φωνάζει μετά να κάνουμε εμείς το ίδιο και στο τέλος να ζητά συγγνώμη .. Την επόμενη μέρα τα ίδια. Στο τέλος της ημέρας νιώθω τόσο κουρασμένη που δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο να κάνουμε. Παρακαλώ δώστε μας κάποια συμβουλή γιατί θεωρούμε ότι κάτι κάνουμε λάθος άλλα δεν ξέρουμε τι. Σας ευχαριστούμε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είστε γονείς –με βάση τα λεγόμενά σας- ενός προφανώς δύσκαμπτου, πεισματάρικου, ευερέθιστου και μη οργανωμένου παιδιού με έντονες αντιδράσεις στη ματαίωση και παραμένουσα εγωκεντρικότητα. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς όπως : Κάποια αναπτυξιακή δυσκολία, δυσκολίες στη ρύθμιση του συναισθήματος ή/και της κοινωνικής του σκέψης, χαμηλά κίνητρα, δυσκολίες στην ενσυναίσθηση και τη θεωρία του νου, πιθανούς μη εύστοχους οικογενειακούς χειρισμούς διαχείρισης των συμπεριφορών του, δυσκολίες στην επεξεργασία των εισερχόμενων αισθητηριακών ερεθισμών, δυσκολίες στη συγκέντρωση της προσοχής και αρκετούς άλλους. Δεν αναφέρετε επίσης, εάν το σχολικό περιβάλλον εντοπίζει αντίστοιχες δυσκολίες ή εάν εμφανίζει αυτές τις συμπεριφορές μόνο στο σπίτι. Κατανοούμε πλήρως την κόπωσή σας και τις ανησυχίες σας γιατί έχει μεγαλώσει αρκετά και σε αυτή την ηλικία, εάν δεν βελτιωθούν οι συμπεριφορές, τότε θα επιδεινωθούν. Θεωρείται αναγκαίο το παιδί να αξιολογηθεί από Δ/νική Ομάδα (Παιδοψυχίατρο, Παιδοψυχολόγο, Εργοθεραπευτή, Ειδικό Παιδαγωγό), αφού όμως αρχικά δώσετε εσείς στοιχεία, πληροφορίες και ένα λεπτομερές αναπτυξιακό ιστορικό στην Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Θα σας συστήναμε να επισπεύσετε τις ενέργειές σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

Περισσότερες Ερωτήσεις & Απαντήσεις
2020-2021

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2020-2021

Διαβάστε
2019-2020 B

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2019-20 Β

Διαβάστε
2017-2018

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2017-2018

Διαβάστε
2013-2014

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2013-2014

Διαβάστε
2009-2010

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2009-2010

Διαβάστε
2019-2020 A

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2019-20 A

Διαβάστε
2019-2020 Γ

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2019-20 Γ

Διαβάστε
2015-2016

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2015-2016

Διαβάστε
2011-2012

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2011-2012

Διαβάστε

Στείλτε μας τη δική σας ερώτηση

Εδώ φιλοξενούμε ερωτήσεις και δηλώσεις γονέων και ειδικών μαζί με τις απαντήσεις της διεπιστημονικής μας ομάδας. Οι ερωτήσεις αυτές έχουν αποσταλεί από γονείς και ειδικούς στην διεύθυνσή μας kallirois@proseggisi.gr και έχουν απαντηθεί όλες με αποστολή προσωπικού μέιλ.
Αποστέλλοντας ένα email σημαίνει ότι ταυτόχρονα αποδέχεστε την ανώνυμη ανάρτηση της ερώτησης ώστε να βοηθηθούν και άλλοι γονείς και ειδικοί από τις απαντήσεις. Τα κείμενα είναι καλό να μην ξεπερνούν τις 300 λέξεις.