Καλλιρόης 23
210 9238217
Γρίβα Διγενή 1
210 9965203

Ερωτήσεις & Απαντήσεις 2019-2020 Α

2019-2020 A
Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών
Από την επιστημονική μας ομάδα.

001. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα, Έχω ένα κοριτσάκι που είναι 4 ετών ακριβώς. Επειδή στο οικογενειακό μας περιβάλλον ομιλούνται εκτός από ελληνικά, αγγλικά κ ισπανικά το παιδί από νωρίς εκτέθηκε σε τρεις γλώσσες. Το αποτέλεσμα είναι να μην μιλάει τώρα τέλεια καμία γλώσσα και είναι πίσω στο θέμα της ομιλίας. Στα ελληνικά που είναι η βασική γλώσσα κάνει προτάσεις με μέχρι 5 λέξεις σπάνια ενώ έχει φτωχό λεξικό. Επίσης μου κάνει προτάσεις στα αγγλικά κ ισπανικά. Πιστεύεται πως πρέπει να δούμε λογοθεραπευτή; Η κοπέλα που την πρόσεχε ήταν λογοθεραπεύτρια κ με διαβεβαίωνε πως είναι μπερδεμένη καθώς μπορεί και λέει πεντασύλλαβες κ εξασυλλαβες λέξεις στα ελληνικά χωρίς πρόβλημα. Γενικά η αδυναμία έκφρασης της δημιουργεί μία νευρικότητα και είναι γενικά ανυπάκουη αν κ στο σπίτι συνεννοείται καλά και μας ζητάει οτιδήποτε θέλει. Επίσης απομνημονεύει διαλόγους από ταινίες και τους επαναλαμβάνει συνέχεια. Σας ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το θέμα όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι εάν το παιδί μιλάει καθαρά και μπορεί να αρθρώσει τις λέξεις, αλλά το ότι δυσκολεύεται να εκφραστεί και αυτό υποψιάζεστε ότι της προκαλεί νευρικότητα και δυσκολίες να συνεργαστεί. Επίσης η “επιμονή” της να απομνημονεύει διαλόγους ταινιών και να τους επαναλαμβάνει, ίσως να υποκρύπτει μία γενικότερη δυσκολία στην κοινωνική της επικοινωνιακότητα. Επίσης θα πρέπει να σας αναφέρουμε, ότι με βάση τις σύγχρονες έρευνες, η έκθεση σε πολύγλωσσα περιβάλλοντα δημιουργεί σύγχυση μόνο σε παιδιά με γλωσσικές δυσκολίες. Επιπρόσθετα, εάν το παιδί παρακολουθεί Παιδικό Σταθμό, παίζει σημαντικότατο ρόλο και η γνώμη της εκπαιδευτικού για τη συμπεριφορά του παιδιού μέσα στην Τάξη με τους συμμαθητές και την ίδια. Θα σας συστήναμε πάντως να λαμβάνατε την αξιoλογητική άποψη ενός/μίας Λογοθεραπευτή/τριας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

002. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας και συγχαρητήρια για τη δουλειά σας ! Θα ήθελα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις σχετικά με τα ατυχήματα στο σπίτι. Έχω ένα παιδάκι 2,5 ετών γενικά από πολύ μικρός είναι επιρρεπής σε ατυχήματα αλλά θεωρώ ότι ευθύνομαι εγώ γιατί δεν έχω την απαραίτητη προνοητικότητα αλλά και αυστηρότητα για να τα αποτρέψω . Σήμερα έπεσε και χτύπησε τη μέση του από την πλάτη του καναπέ. Χτες χοροπηδούσε στο κρεβάτι χωρίς επίβλεψη γιατί δεν τον πρόλαβα και έπεσε με το κεφάλι κ έκανε καρούμπαλο . Έχει κάψει τις βλεφαρίδες του με κερί ενώ σβήναμε τούρτα . Έχει κάψει το δαχτυλάκι του ενός έτους με κερί στα γενέθλια του έχει κλείσει τα δαχτυλάκια του στην πόρτα . Έχει πέσει τσίλι στα ματάκια του γιατί παίζαμε με τα μπαχαρικά και δεν αντιλήφθηκα ότι μπορεί να το γυρίσει στα χέρια του και να τα τρίψει .Έχει βάλει το δάχτυλο του ελαττωματική πρίζα σε ξένο σπίτι δεν τον πρόλαβα και τον χτύπησε το ρεύμα . Σίγουρα δεν ευθύνεται το παιδί σε τίποτα και την απόλυτη ευθύνη την έχει ο γονιός και επειδή θέλω να διορθώσω την κατάσταση αυτή θέλω να μου πείτε Αν καταρχάς αυτό συμβαίνει σε κάθε σπίτι κ είναι σε κάποια πλαίσια φυσιολογικά κάποια ατυχήματα αλλά κ πως μπορώ εγώ να διορθώσω την συμπεριφορά μου ώστε να τον προστατέψω . Είμαι γενικά μαμά που παίζω όλον τον ελεύθερο μου χρόνο με το παιδί. Ανακατεύουμε υλικά της κουζίνας χοροπηδάμε παίζουμε κρυφτό αλλά καταλαβαίνω ότι ακόμα και φαινομενικά αθώα παιχνίδια κρύψουν κίνδυνος . Δεν θέλω όμως να εξαντλήσω όλη μου την αυστηρότητα στο παιδί ούτε να είμαι συνέχεια στο Μη και δεν πρέπει. Ευχαριστώ προκαταβολικά για τον χρόνο σας .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας το περιγράφετε ως επιρρεπές στα ατυχήματα, παρότι λαμβάνει από εσάς μεγάλη προσοχή, φροντίδα και χρόνο. Τέτοιες συμπεριφορές είναι αναμενόμενες σε μωρά 14-20 μηνών, αλλά όχι στην ηλικία των 30 μηνών. Πολλές είναι οι πιθανότητες που μπορεί να συμβαίνουν αυτά τα ατυχήματα. Οι συχνότερες είναι : Πρώιμη εκδήλωση διάσπασης προσοχής (απροσεξία ή αυξημένη κινητικότητα ή παρορμητικότητα), δυσκολίες στο σύστημα κινητικής ενημερότητας (λόγω και των πτώσεων) πιθανά δηλαδή αδεξιότητα, υπερελαστικές αρθρώσεις, αισθητηριακή αναζητητικότητα, δυσκολίες στην οπτική επεξεργασία. Είμαστε υποχρεωμένοι να σας συστήσουμε να προχωρήσετε σε μία Εργοθεραπευτική ή Αναπτυξιολογική αξιολόγηση για να διερευνηθούν τα πιθανά αίτια. Μέχρι τότε, θα σας συστήναμε να βρίσκεστε πολύ κοντά στο παιδί γιατί πραγματικά -με βάση αυτά που αναφέρετε- βρίσκεται σε κίνδυνο η ασφάλειά του και -χωρίς παροξυσμούς στις συμπεριφορές σας (ψύχραιμα)- να το επιβοηθάτε ή να αναστέλλετε εσείς δράσεις του που μπορεί να αποβούν επικίνδυνες για την ασφάλειά του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

003. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχουμε ένα κοριτσάκι 2 χρόνων. Πηγαίνει παιδικό σταθμό από 20 μηνών. Το πρόβλημα μας είναι ότι κάθε εβδομάδα οι κυρίες μας λένε περίπου 1 φορά την εβδομάδα(τις υπόλοιπες μέρες περνάνε ποιο ομαλά τα πράματα) ότι έκανε κάτι μην αποδεκτό κ ότι είναι πολύ ζωηρή πχ ότι πέταξε το φαγητό της ή τράβηξε μαλλί ή έσπρωξε κάποιο άλλο παιδάκι. Από πολύ μικρή δεν δεχόταν εύκολα το όχι ή το μη κ τώρα ακόμη και η διευθύντρια παιδικού σταθμού μας είπε ότι έχει πολύ έντονη προσωπικότητα. Μιλάει από 18 μηνών, καταλαβαίνει τα πάντα κ η παιδίατρος μας είπε ότι γενικώς έχει μια γρήγορη ανάπτυξη. Όσο αφορά με εμάς στο σπίτι η καθημερινότητα μαζί της δεν είναι πάντα εύκολη είναι απαιτητική και έχουμε παρατηρήσει ότι όταν βγαίνει έξω παίζει και τρέχει τη βοηθάει να περνάμε όλοι καλύτερα μετά. Στο σπίτι αν μείνουμε ένα απόγευμα θα βαρεθεί όλα κ δεν ευχαριστείται με τίποτα. Η ερώτηση μας είναι πως να την κάνουμε να είναι περισσότερο συνεργάσιμη και υπάκουη ώστε η καθημερινότητα της και σπίτι και στον παιδικό σταθμό να είναι για όλους πιο εύκολη.; Ο τρόπος που προσπαθούμε να τη βάλουμε όρια είναι όταν κάνει κάτι επικίνδυνο και μην αποδεκτό, μετά από εξήγηση και 1,2 προειδοποιήσεις , να τη βάλουμε στο παρκάκι της να το σκεφτεί λίγο και να ζητήσει συγνώμη. Όταν συμβαίνει αυτό κλαίει λίγο ,απαντάει αμέσως γιατί μπήκε στο παρκάκι, ζητάει συγνώμη , βγαίνει και πηγαίνει σε κάτι άλλο που πάλι, 30% φορές δεν είναι αποδεκτό!! Ξέχασα να σας πω ότι πηγαίνει μόνο 4ωρα στο σχολείο επειδή όταν κουράζεται πολύ ξεφεύγει στην συμπεριφορά της. Επίσης φοβόμαστε μην τη προκαλέσουμε κάποιο παιδικό τραύμα επειδή καταλαβαίνουμε ότι τα περισσότερα δεν τα κάνει επίτηδες απλά δεν μπορεί να ελέγξει τις αντιδράσεις της. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ένα παιδί με πολύ ισχυρό ταμπεραμέντο, το οποίο όμως δυσκολεύεται σημαντικότατα να οργανώσει την προσοχή του και να ολοκληρώσει, εκνευρίζεται συχνά και δυσκολεύεται σημαντικότατα να ελέγξει την παρόρμησή της (αναστολή μη επιθυμητών συμπεριφορών). Το πολυαισθητηριακό περιβάλλον του Σχολείου, με βάση αυτά που περιγράφετε, δείχνει να την αποδιοργανώνει σημαντικά (προφανώς για αυτό το λόγο έχει και τα ξεσπάσματά της). Ο τρόπος που προσπαθείτε να αναχαιτίσετε τις συμπεριφορές της μικρής και να θέσετε κανόνες και δόμηση δείχνει να μην πιάνει, πιθανά γιατί εμπεριέχει ζητήματα τιμωρητικότητας και “αποβολής” όταν κάνει κάτι μη επιτρεπτό. Θέλουμε να αναγνωρίσετε τη διεγερσιμότητά της και τη δυσκολία της να την ελέγξει και πιθανά να προχωρήσετε σε αντιμετώπιση “time in” αντί “time out”. Μπορείτε να διαβάσετε και το άρθρο μας http://www.proseggisi.gr/time-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%8e%cf%80%ce%b9/.
Ταυτοχρόνως όμως θα σας ζητούσαμε να προχωρήσετε σε μία ΠαιδοΑναπτυξιακή Αξιολόγηση, γιατί πολύ συχνά αυτές οι συμπεριφορές είναι πρώιμες ενδείξεις αναπτυξιακών δυσκολιών στα παιδιά και πιθανά να χρειαστεί Εργοθεραπευτική αντιμετώπιση. Επίσης συμφωνούμε απόλυτα που παρακολουθεί περιορισμένο ωράριο στον Παιδικό Σταθμό (οι πολλές ώρες θα την αποδιοργανώνουν ακόμα περισσότερο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

004. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Έχω μια κόρη είναι 2,5 χρόνων. Φέτος αρχίσαμε και παιδικό σταθμό. Γενικά είναι ένα ήρεμο παιδί και δεν με έχει δυσκολέψει ιδιαίτερα. Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι η ομιλία της είναι λίγο πίσω. Στο σπίτι μιλάμε την μητρική μου γλώσσα στο παιδικό Ελληνικά και τα παιδικά τα θέλει μόνο στα Αγγλικά με αποτέλεσμα να μπερδευτεί. Το έχω συζητήσει και με την παιδίατρο και μου έχει πει να μην ανησυχώ και να της δώσω ακόμη λίγο χρόνο και θα μιλήσει σωστά. Δεν είναι ότι δεν μιλάει καθόλου λέει αρκετές λέξεις στα Αγγλικά στα Αλβανικά και τώρα με τον παιδικό λίγα Ελληνικά όμως δεν μπορούμε ακόμη να κάνουμε μια συζήτηση δηλαδή να μου λέει τι κάνει κατά η διάρκεια της ημέρας κτλ. Τώρα άρχισα και την διακοπή πάνας και νομίζω ότι βιαστικά λόγω ότι δεν με ενημερώνει όταν θέλει να πάει τουαλέτα. Εσείς τι πιστεύετε μπορείτε να μου δώσετε μερικά tips ώστε να την βοηθήσω. Σας ευχαριστώ πολύ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά στην ηλικία των 2,5 ετών αναμένεται να έχουν αρχίσει να διαχωρίζουν και να χειρίζονται καλά τις λέξεις, μπορώντας να χρησιμοποιήσουν τόσο φρασούλες όσο και να συντηρήσουν για λίγο συζητήσεις. Αυτό όμως που θεωρείται πιο ανησυχητικό, είναι η ακαμψία της να παρακολουθεί τα παιδικά σε άλλη γλώσσα (ΜΟΝΟ στα Αγγλικά), παρότι εκτίθεται μόνο σε Ελληνόφωνο και Αλβανόφωνο περιβάλλον. Θα μας βοηθούσε να γνωρίζαμε την επικοινωνιακή ανάγκη του παιδιού ή θα σας προτείναμε καλύτερα να προχωρούσατε σε μία Λογοθεραπευτική ή Αναπτυξιολογική αξιολόγηση αφού το συζητήσετε και με τη Νηπιαγωγό του Παιδικού Σταθμού. Όσον αφορά το θέμα της ανεξαρτητοποίησης από την πάνα, από αυτή την ηλικία ξεκινάμε να εκπαιδεύουμε στην πάνα, οπότε δεν θεωρείται ανησυχητικό σημείο ακόμα το ότι δυσκολεύεται να προχωρήσει στην εκπαίδευση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

005. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και μπράβο για την σελίδα σας. Έχω ένα θέμα με την κόρη μου , που είναι 6 χρονών. Το πρόβλημα είναι ότι έχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο μαζί μου, σε σημείο που να μην με αφήνει να πάω πουθενά μόνη μου. Όταν πρόκειται να πάω κάπου αμέσως βάζει τα κλάματα, με ρωτάει αν θα αργήσω, μου λέει να ΜΗΝ αργήσω κ δεν ηρεμεί μέχρι να γυρίσω, παρόλο που την αφήνω πάντα με κάποιον. Ακόμα και μέσα στο σπίτι όταν φωνάζει μαμά και δεν της απαντάω αμέσως ,αρχίζει να τσιρίζει και να με ψάχνει πανικόβλητη. Επίσης όταν είναι να πάει αυτή κάπου με ρωτάει αν θα πάω εγώ κάπου, για να είναι σίγουρη ότι όταν γυρίσει δεν θα λείπω. Προσπαθώ πάντα να της εξηγώ με ήρεμο τρόπο , ότι η μαμά πρέπει να κάνει κάποια πράγματα μόνη της και ότι θα ξαναγυρίσει σπίτι.. δείχνει να καταλαβαίνει αλλά κάθε φορά η αντίδραση της είναι ίδια. Επίσης με το που ξεκίνησε η δεύτερη καραντίνα εμφάνισε κάποιο είδος τίκ.. (κάνει πως βήχει η πως καθαρίζει τον λαιμό της) πράγμα που το εμφάνισε ξανά και με την πρώτη καραντίνα..τότε κράτησε ίσως και 2 μήνες και τώρα πάλι το ίδιο.. Γενικότερα σαν παιδί είναι κοινωνική και εύχαρη αλλά φαίνεται να αγχώνεται για διάφορα πράγματα..Τι μου προτείνετε να κάνω?? Σε πρώτη φάση αρκεί η επίσκεψη σε παιδοψυχολόγο η πρέπει να επισκεφτούμε παιδοψυχίατρο εξαιτίας και του τίκ;; Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Βρίσκεστε σε ένα πολύ καλό μηχανισμό σκέψης για την κόρη σας! Όντως το παιδί έχει μία σημαντική δυσκολία να διαχειριστεί από τη μία το άγχος της και από την άλλη εμφανίζει –πιθανότατα ως αποτέλεσμα αυτών των δυσκολιών της διαχείρισης του άγχους- και τικ. Συνήθως ζητάμε 2πλή αξιολόγηση : Ο Παιδοψυχίατρος κάνει τη διάγνωση αυτών των δυσκολιών και ο Ψυχολόγος εξηγεί τους μηχανισμούς σκέψης που οδηγεί το παιδί σε αυτές τις δυσκολίες. Για άλλη μία φορά σας συγχαίρουμε που έχετε αποφασίσει να βοηθήσετε το παιδί σε αυτή τη δυσκολία του. Είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

006. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω ένα πρόβλημα που δεν μπορώ να βρω την λύση μόνη μου. Έχω ένα αγοράκι 2μιση ετών και είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδί. Μένουμε δίπλα από τους γονείς μου. Ποτέ δεν είχα παρόμοιο πρόβλημα όπως αυτό εδώ. Έχει 2 εβδομάδες τώρα που οπότε πάμε στην γιαγιά και στον παππού βλέπω άλλο παιδί, στην συμπεριφορά. Ενώ συνέχεια του μιλάμε ότι θέλει να μας το λέει η να μας το δείχνει διότι δεν μιλάει ακόμη πολύ καλά. Κολλάει στην γιαγιά και στον παππού με αποτέλεσμα να μην με θέλει, να μην θέλει να έρθει σπίτι και να κλαίει με λυγμούς. Ο άντρας μου λόγο δουλειάς την μισή μέρα λείπει από το σπίτι και πρέπει να διαχειριστώ όλη αυτή την κατάσταση μόνη. Έχουμε έρθει σε μια μικρή αντιπαράθεση με την μητέρα μου γιατί ενώ εγώ προσπαθώ να βάλω μια τάξη και ένα πρόγραμμα (στο φαγητό και Όχι σοκολάτες) με θεωρεί υπερβολική. Πως μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει στο παιδί και απομακρύνετε από εμένα; Τι κάνω λάθος; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διαπιστώνουμε, έχετε μία δυσκολία να ακολουθήσετε μαζί με τη γιαγιά μία κοινή γραμμή. Το παιδί για ποικίλους λόγους (κάποιοι πιθανοί είναι ότι η γιαγιά δεν το ματαιώνει προχωρώντας στην ικανοποίηση των επιθυμιών του ή η διαχείριση εκ μέρους του παιδιού της εγκυμοσύνης σας ή γενικότερα κάποιος άλλος πιθανός που υπάρχει στη σκέψη του), έχει εκδηλώσει μία ισχυρή προτίμηση στη γιαγιά. Με αυτή τη συμπεριφορά σας περνάει ένα μήνυμα που θα ήταν καλό να το εντοπίσετε. Ψύχραιμα, τόσο η γιαγιά, όσο και ο μπαμπάς –όσο είναι στο σπίτι- και εσείς θα ακολουθείτε με σταθερότητα, τρυφερότητα και υπομονή τις μεταβάσεις από το ένα σπίτι στο άλλο. Η γιαγιά θα παίρνει το μέρος σας και εσείς το δικό της. Εάν από την άλλη πιστεύετε ότι ζητάτε πάρα πολλά από το παιδί, τότε θα ήταν καλό να σκεφτείτε μήπως θα ήταν καλό σε κάποια ζητήματα να γίνετε κάπως πιο ελαστική (τα παιδιά σε αυτή την ηλικία αντέχουν ακόμα λίγους αλλά ΠΟΛΥ ΣΤΑΘΕΡΟΥΣ κανόνες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

007. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω μια κόρη πεντέμισι ετών η οποία από μωρό είχε αδυναμία στον πατέρα της. Ο άντρας μου εργάζεται πολλές ώρες και λείπει από το σπίτι κάθε πρωί και κάθε απόγευμα ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. Και παλιότερα η κόρη μου ζητούσε να περνά χρόνο με τον πατέρα της το τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει προσκολληθεί πάνω του , δεν θέλει να την πηγαίνω ούτε να την παίρνω εγώ από το νηπιαγωγείο – κατεβάζει μούτρα όταν με βλέπει- όταν επιστρέφω από τη δουλειά δεν μου δίνει σημασία και δεν χαίρεται που με βλέπει σε αντίθεση με τον πατέρα της που όταν μπαίνει στο σπίτι τον υποδέχεται με χαρά, δεν θέλει να την βάζω για ύπνο και περιμένει τον πατέρα της να την κοιμίσει, όταν είμαστε μαζί στο σπίτι λέει ότι βαριέται και προτιμά να βλέπει τηλεόραση. Είναι μοναχοπαίδι και στο σπίτι δεν έχει άλλη παρέα για παιχνίδι πέρα από εμένα και τον άντρα μου. Η αλήθεια είναι ότι εγώ μπορεί να είμαι απασχολημένη με δουλειές και άλλες υποχρεώσεις και να μην παίζουμε πάντα όσο θέλει, είμαι πιο αυστηρή με κανόνες για τηλεόραση, κινητό, φαγητό από τον πατέρα ο όποιος της κάνει τα χατίρια και κυρίως όταν είναι οι δυο τους. Εγώ είμαι η’ κακιά ‘που θα μαλώσει και πολλές φορές ο άντρας μου όταν ζητά κάτι η μικρή, δεν της απαντά ο ίδιος αλλά της λέει ρωτά τη μαμά με αποτέλεσμα να πρέπει εγώ να επιβάλω τους κανόνες οι οποίοι όμως όταν λείπω δεν εφαρμόζονται. Το θέμα είναι ότι η κόρη μου με απορρίπτει αφού όπως άλλωστε μου έχει πει περνά καλυτέρα με τον πατέρα της και νιώθω ότι δεν με θέλει κάτι που με προβληματίζει, με στεναχωρεί πολύ και με κάνει να αναρωτιέμαι σε τι φταίω.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ηλικία των 3,5 – 4 ετών τα κορίτσια πολύ συχνά αποκτούν μία προσκόλληση προς τον πατέρα. Η αντίδραση αυτή θεωρείται φυσιολογική. Πολύ συχνά επίσης ο πατέρας ενθουσιάζεται και κολακεύεται από αυτή την προσκόλληση και γίνεται πιο υπαναχωρητικός (δεν χαλάει χατίρια στην κόρη). Με αυτό τον τρόπο, ο ρόλος της μητέρας (που επιβάλει κανόνες), γίνεται λίγο άχαρος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι πάρα πολύ ουσιαστικός. Είναι καλό αρχικά να μην ανησυχείτε με αυτή τη συμπεριφορά. Από την άλλη όμως να συζητήσετε και με το σύζυγο για να έχετε κοινή γραμμή. Μπορείτε να ονοματίσετε στην κόρη σας πχ ότι “έχω παρατηρήσει ότι περνάς καλύτερα με το μπαμπά, αλλά σήμερα θα πάμε μαζί στο Σχολείο”. Θα διαμαρτυρηθεί πιθανά η κόρη σας αλλά αυτό είναι αναμενόμενο. Μην χάνετε την ψυχραιμία σας πιστεύοντας ότι η κόρη σας δεν σας αγαπάει ή μην υποτιμήσετε τον εαυτό σας ή να θυμώσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

008. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα ο δεύτερος γιος μου είχε αργήσει να μιλήσει . τον είχα πάει σε παιδοοριλα σε συνεννόηση με την παιδίατρο μου για να τον ελέγξει. Δεν είχε βρει κάποιο πρόβλημα .μετά τον παρακολούθησε ψυχίατρος και μου είχε πει ο θέλει χρόνο και θα το κάνει όταν θέλει εκείνος. Τώρα πάει νήπιο και μου είπαν οι δασκάλες ότι αν ασχολείται κάποιος μαζί του θα γράψει. Τι πρέπει να κάνω?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δεν μας αναφέρετε την ηλικία του παιδιού σας, αλλά μας αναφέρετε ότι πηγαίνει στο Νηπιαγωγείο, οπότε υποθέτουμε ότι η ηλικία του είναι περίπου στα 5 έτη. Δεν κατανοήσαμε εάν αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες όσον αφορά την ομιλία του, αλλά με βάση αυτό που σας λένε οι εκπαιδευτικοί του, δυσκολεύεται στην αυτοδιαχείρισή του μέσα στην τάξη και χρειάζεται ατομική υποστήριξη από ένα άτομο για να λειτουργήσει. Υπάρχουν πάρα πολλοί πιθανοί λόγοι που μπορεί να συμβαίνει αυτό. Θα σας προτείναμε ή να απευθυνθείτε ξανά στον Παιδοψυχίατρο που είχε αξιολογήσει το γιο σας παλαιότερα ή να προχωρούσατε σε μία Εργοθεραπευτική και Λογοθεραπευτική αξιολόγηση (εάν το κρίνουν σκόπιμο και οι Νηπιαγωγοί που παρακολουθούν το παιδί). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

009. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας θα ήθελα να ρωτήσω. Έχω ένα κοριτσάκι 10 μηνών, έχει ξεκινήσει να αρπάζει πράγματα, να ανοίγει ντουλάπια και να κάνει μικρό ζημιές, προσπαθώ να τις λέω μη, όχι, μπλιαχ αλλά με κοιτάει και γελάει και συνεχίζει την αταξία… πως μπορώ να θέσω όρια σε αυτήν την συμπεριφορά; Πως μπορώ να την κάνω να καταλάβει ότι αυτό δεν πρέπει να το πειράζει; Επίσης όταν πάω να την κοιμίσω, με το που κάνω την κίνηση να την ξαπλώσω στην αγκαλιά μου αρχίζει και κλαίει, χτυπιέται, σκουντήσει με τα πόδια με τα χέρια και το κάνει και στον μπαμπά της και την γιαγιά της. Έχω προσπαθήσει να την αφήσω στο κρεβατάκι της, μήπως δεν θέλει αγκαλιά, γενικά έχω προσπαθήσει πολλές εναλλακτικές(μπρούμυτα, μπανάκι κλπ) και συνέχεια κλάμα. Κάνουμε κάτι λάθος; Ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ερώτησή σας πώς μπορείτε να εξηγήσετε στην κόρη σας ότι είναι λάθος να ανοίγει τα ντουλάπια, η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη : Δεν μπορείτε να της το εξηγήσετε. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά είναι ανήσυχα, ένας μεγάλος αριθμός από τα 10μηνα παιδιά θέλουν (και πολύ σωστά) να εξερευνούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ και προχωρούν σε “ζημιές” που τα ίδια δεν κατανοούν ότι είναι ζημιές. Οπότε προφυλάσσουμε τα αντικείμενα που θέλουμε να “γλιτώσουμε” από αυτή την εξερευνητική τρομερή διάθεση των παιδιών, ή από την άλλη τα απομακρύνουμε μόνιμα και συνεχώς από τους χώρους που απλά ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να προσεγγίζουν. Σε αυτή την ηλικία τα μωρά δεν ξέρουν να αυτοδιαχειρίζονται και απαιτείται η 100% προσοχή από μεριάς του ενήλικα. Όσον αφορά όμως το θέμα με τον ύπνο, η συμπεριφορά που αναφέρετε είναι ακραία για αυτή την ηλικία (παραπέμπει σε ισχυρό ταμπεραμέντο δυσκολιών στην αυτό-ρύθμιση). Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο όπου θα δώσετε ένα πιο εκτενές ιστορικό (τι ακριβώς κάνει και πότε το ξεκίνησε) ώστε να σας καθοδηγήσει για τις απαραίτητες ενέργειες από μεριάς σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

010. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Είμαι μητέρα και έχω δύο παιδάκια ένα κορίτσι 5.5 ετών και ένα αγόρι 4 ετών. Έχουμε χωρίσει με τον μπαμπά τους εδώ και 3 χρόνια συνεπώς ζω μόνη μου μαζί τους. Η κόρη μου είναι γενικότερα ένα ευαίσθητο πλάσμα και ταυτόχρονα πανέξυπνη και αρκετά χειριστική θα έλεγα. Τους τελευταίους 3 μήνες περίπου έχει βγάλει ένα πολύ παραπονιάρικα εαυτό και κλαίει και στενοχωριέται που φεύγω να πάω για δουλειά. Η δουλειά μου δυστυχώς είναι με βάρδιες οπότε μια εβδομάδα είμαι πρωινή μια μεσημέρι και μια νύχτα από 10 το βράδυ έως 6 το πρωί. Εκφράζει παράπονα του τύπου μανούλα δεν μπορείς να αλλάξεις την βάρδια σου ή μαμά δεν θα ήταν ωραία να ήμασταν εδώ όλη μέρα μαζί? Ενώ της έχω εξηγήσει ότι είναι πολύ σημαντικό το να πηγαίνει η μαμά στη δουλειά και για λόγους διαβίωσης αλλά και γιατί την μαμά την ευχαριστεί η δουλειά της και δείχνει να το καταλαβαίνει την ίδια στιγμή κλαίει γοερά ζητώντας να μείνω σπίτι. Να κάνω μια παρατήρηση ότι τα παιδιά μου μένουν στο σπίτι με την κυρία που τα προσέχει εδώ και τρία χρόνια αν και κάποιες φορές είναι και η γιαγιά τους εκεί. Είναι φυσιολογικό όλο αυτό? Πως να το διαχειριστώ? Διότι φτάνω στο σημείο να νιώθω ενοχικά και να φεύγω με μισή καρδιά στο το σπίτι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Μας περιγράφετε ένα όψιμο άγχος αποχωρισμού και δικαίως σας προβληματίζει! Οι αλλαγές στην ρουτίνα των παιδιών λόγω της πανδημίας έχουν επιφέρει άγχος και στα παιδιά. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια ερμηνεία για την αλλαγή συμπεριφοράς του παιδιού σας. Μας λείπουν όμως στοιχεία ώστε να έχουμε μια καλύτερη εικόνα ( πχ. Αν βλέπει τον μπαμπά της, αν έχει αυτό το άγχος και στο σχολείο, αν έχουν αλλάξει οι συνήθειες στον ύπνο…). Παρόλα αυτά είναι καλό να παραμένετε ψύχραιμη και να την προετοιμάζετε σωστά πριν από την αποχώρηση σας με μια σταθερή ρουτίνα ( πχ διαβάζουμε παραμύθι, λέμε ένα τραγουδάκι, κάνουμε μια αγκαλιά κι η μαμά φεύγει). Αν παρόλα αυτά η συμπεριφορά αυτή παραμένει καλό θα ήταν να δείτε με κάποιον ειδικό για πιο εξατομικευμένη καθοδήγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

011. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Ο γιος μου είναι 5,5 μηνών και πηγαίνει μεγάλα νήπια. Από πέρσι έχει παράλληλη στήριξη στο νηπιαγωγείο. Είναι έξυπνο παιδί, δίγλωσσο αλλά δεν είναι κοινωνικός και είναι λιγάκι αντιδραστικός με τους κανόνες (π.χ. να συμμαζεύει) και ορισμένες φορές με τους μαθητές. Η δασκάλα του από την αρχή της χρονιάς ανέφερε ότι δεν έχει σχέση με το παιδί και ότι δουλεύει αποκλειστικά η δασκάλα της παράλληλης στήριξης μαζί του. Τον έχει διαχωρίσει δηλαδή. Επίσης μας συμβούλεψε αρκετές φορές πως όταν θα λείψει η δασκάλα της παράλληλης, καλό θα ήταν να μην το πηγαίνουμε στο σχολείο γιατί δε μπορεί να είναι συνέχεια από πάνω του. Η δασκάλα της παράλληλης τώρα θα πάρει άδεια 1-2 μέρες, αλλά δε θεωρώ σωστό να τον αφήσω σπίτι. Ήδη στερήθηκε πολλά φέτος, όπως και όλα τα παιδιά. Τι με συμβουλεύεται να κάνω; Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Για να παρακολουθεί ο γιος σας με παράλληλη στήριξη το Νηπιαγωγείο, σημαίνει ότι κρίθηκε από τα ΚΕΣΥ ή από κάποιον ειδικό ότι το παιδί χρήζει υποστήριξης λόγω δυσκολιών στην αυτό-διαχείρισή του και την οργάνωση της συμπεριφοράς ή/και της προσοχής του. Αυτό συμβαίνει λόγω κάποιων (προφανώς σοβαρών για να δυσκολεύεται να συμμετέχει ανεξάρτητα στην Τάξη) αναπτυξιακών δυσκολιών. Από τη στιγμή που αντιμετωπίζει αυτή την αναπτυξιακή δυσκολία, σημαίνει ότι θα πρέπει ταυτόχρονα να παρακολουθεί και ατομική θεραπευτική επιβοήθηση (συνήθως σε αυτή την ηλικία Εργοθεραπεία και Λογοθεραπεία) υπό την Ιατρική εποπτεία Αναπτυξιολόγου ή Παιδοψυχιάτρου ή Παιδονευρολόγου. Οπότε θα σας συμβουλεύαμε να συζητούσατε το θέμα που σας απασχολεί τόσο με τους θεραπευτές του παιδιού, όσο και με τον/την Ιατρό που το παρακολουθεί και τη συνοδό της παράλληλης στήριξης, εάν η παρακολούθηση της σχολικής τάξης κάποια ημέρα χωρίς παράλληλη στήριξη θα έκανε καλό στο παιδί σας ή -από την αντίθετη περίπτωση- θα το τάραζε πολύ. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

012. ΕΡΩΤΗΣΗ: Για σας συγνώμη για την ενόχληση θέλω να σας ρωτήσω για την κόρη μου πάει Πέμπτη Δημοτικού γιατί όταν κάνει μαθήματα βαριετέ και κάποιες φορές δεν τα θυμάται και βαριέται και για κάτι να του πεις βαριετέ πολλές φορές σας παρακαλώ τι μπορεί να έχει

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην επιστημονική ορολογία, ένα παιδί δείχνει σαν να “βαριέται” κάτι που το δυσκολεύει ή που δεν το έχουν μάθει να στέλνει την προσοχή του εάν είναι υποχρεωτικό. Σε αυτή την ηλικία, και με βάση και αυτό που αναγράφετε σχετικά με τις δυσκολίες απομνημόνευσης αυτών που έμαθε, σημαίνει ότι υπάρχει κάποια δυσκολία είτε στην οργάνωση της προσοχής της ή στη μαθησιακή της ικανότητα. Θα ήταν καλό να το συζητήσετε με τον/την εκπαιδευτικό του παιδιού σας. Θα ήταν καλό επίσης να ζητήσετε μία αξιολόγηση από τα ΚΕΣΥ, αλλά και από θεραπευτική ομάδα (Εργοθεραπευτή και Ειδικό Παιδαγωγό). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

013. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Είμαστε μια τετραμελής οικογένεια! Εγώ, ο σύζυγός μου, η κόρη μας 3 ετών κ ο γιος μας 2 ετών. Τις τελευταίες δυο εβδομάδες παρατηρήσαμε με τον άντρα μου ότι η μικρή μας άρχισε να κολλάει την στιγμή που προσπαθούσε να πει κάτι! Μέχρι εκείνη την στιγμή μιλούσε αρκετά καλά, ήταν αρκετά κοινωνική κ χαρούμενη γενικά! Άρχισε να λέει κ αρκετά συχνά ότι φοβάται…σχεδόν τα πάντα! Τα πρωινά δουλεύουμε κ τα προσέχουν κ τα δυο παιδιά οι γονείς Μ! Είχε ξεκινήσει κ σχολείο την φετινή χρονιά αλλά την σταματήσαμε λόγω της κατάστασης με τον covid-19. Έχουμε ανησυχήσει αρκετά κ σκέφτομαι να την πάω σε λογοθεραπευτή να μου πει μια γνώμη! Ποια είναι η γνώμη σας?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε την αναστάτωση και προβληματισμό σας εξαιτίας της αλλαγής στη στάση επικοινωνίας του παιδιού, στην συναισθηματική του έκφραση και στη ροή ομιλίας του. Με βάσει τις πληροφορίες που εμπεριείχε το μήνυμα σας, κρίνουμε σκόπιμο να πραγματοποιηθεί μία συνεδρία λήψης οικογενειακού ιστορικού και συμβουλευτικής υποστήριξης των γονέων, προτού αξιολογηθεί η πιθανότητα αξιολόγησης της μικρής σας. Θεωρούμε ότι θα ήταν συνετή επιλογή να αναζητήσετε κάποιο συνάδελφο Λογοθεραπευτή που εξειδικεύεται σε διαταραχές ροής ομιλίας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Μαρτίνης Ιωάννης Λογοθεραπευτής MSc, Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

014. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα κοριτσάκι που σε 2 μήνες θα κλείσει 3 χρονών ,από 2 χρονών άρχισε να λέει κάποιες λεξούλες και από 2,5 χρονών άρχισε να μιλάει αλλά δεν μιλάει καθαρά. Καταλαβαίνει τα πάντα, παίζει με τα παιχνίδια της έχει φαντασία ταΐζει, μαγειρεύει, δείχνει τα πάντα μετράει μέχρι το 10 ,ξέρει τα χρώματα, τα σχήματα, τα ζωάκια. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι φτερουγίζει τα χέρια της και κάνει νευρικές κινήσεις με τα χέρια?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η συγκεκριμένη κίνηση (“φτερουγίσματα χεριών”) είναι ένας αυτό-ερεθισμός που συμβαίνει σε πιο πρώιμες αναπτυξιακές ηλικίες στα μωρά, αλλά υπαναχωρεί σε πολύ μεγάλο βαθμό μετά από την ηλικία των 8 μηνών όπου τα παιδιά ασχολούνται πολύ πιο λειτουργικά με τα χεράκια τους παίζοντας με πολύπλοκα παιχνίδια. Η παραμονή αυτού του κινητικού αυτό-ερεθισμού σε αυτή την ηλικία παραπέμπει σε αυξημένη πιθανότητα κάποιας αναπτυξιακής δυσκολίας. Σε συνδυασμό και με την καθυστέρηση στους δείκτες ομιλίας (και πιθανά και άλλους δείκτες) θα σας συστήναμε να το συζητούσατε με τον/την Παιδίατρο, αλλά ταυτόχρονα πιθανά να χρειαζόταν μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

015. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα κοριτσάκι 2 χρόνων. Η οποία προτιμάει πάντα να παίζει μόνη της στην παιδική χαρά. Παίζει λίγο με μερικά παιδάκια. Στην ομιλία επίσης έχει καθυστέρηση, λέει δηλ μόνο μαμά μπαμπά κ αυτό οπότε το θέληση, καταφέρνει να πει κι άλλες λίγες λέξεις όταν της ακούσει πχ σε τραγουδάκια.. όταν της ζητάω να πει ναι και αμήν το λέει. Βέβαια ακούει κ τέσσερις διαφορετικές γλώσσες. Επίσης όταν την φωνάζω με το όνομα της σπάνια γυρνάει, ακόμα κ να την ακουμπήσω συνήθως δεν ανταποκρίνεται. Διαλέγει κατά κάποιο τρόπο ποτέ να ανταποκριθεί. Η οπτική επαφή δεν είναι πολύ συχνή. Η παιδίατρος μας είπε να πάμε σε ψυχολόγο γιατί νομίζει ότι είναι Asperger σύνδρομο.. Αγχωθήκαμε πολύ με την διάγνωση της κ δεν ξέρουμε αν ισχύει. Ποια είναι η γνώμη σας; Ευχαριστώ πάρα πολύ εκ τον προτέρων. Με εκτίμηση Δέσποινα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε στο παιδί σας κάποιες δυσκολίες στην κοινωνική περιέργεια, την κοινωνική επικοινωνιακότητα και την κοινωνική διαθεσιμότητα. Η αλήθεια είναι ότι αυτές τις συμπεριφορές συχνά τις συναντάμε σε παιδιά με την ανωτέρω διάγνωση που περιγράφετε, εάν ταυτόχρονα αντιμετωπίζουν δυσκολία και στην ευελιξία σκέψης και συναισθήματος. Όντως θα συμφωνήσουμε ότι θα ήταν καλό να γινόταν μία αξιολόγηση της κορούλας σας είτε από Παιδοψυχίατρο (όχι Παιδοψυχολόγο), είτε από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

016. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ! ΕΧΟΜΕ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ 11 ΧΡΟΝΙΑ . ΤΟ ΕΧΟΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΑΝΑΔΟΧΗ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ 9 ΕΤΩΝ . ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΤΑΝ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΤΑΞΗΣ. ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΔΑΣΚΑΛΑ ΓΙΑ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ , ΤΩΡΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ . ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΠΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. “ΦΕΡΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ” ,”ΚΛΕΙΣΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΤΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΣΑΝΤΑ ΣΟΥ” ,”ΝΤΥΣΟΥ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΝΩΡΙΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ” και αν δεν βοηθήσω πάλι δε γίνεται τίποτα . ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟΝΙΖΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ.ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΕΣ. ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ ΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ . ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καταρχάς σας συγχαίρουμε για τις ευκαιρίες που δώσατε στο κορίτσι για μία όμορφη ποιότητα ζωής τόσο με την αναδοχή της, όσο και με τον τεράστιο αγώνα που κάνετε για να την βοηθήσετε. Είναι αλήθεια ότι –με βάση τα λεγόμενά σας- η εξέλιξη του παιδιού είναι εντυπωσιακή χάρις στον αγώνα σας ! Με βάση την ηλικία που έγινε η αναδοχή (χωρίς να γνωρίζουμε και τις συνθήκες διαβίωσής της πριν την αναδοχή), θέλουμε να γνωρίζετε ότι χάθηκαν πάρα πολύ σημαντικοί αναπτυξιακοί δείκτες όσον αφορά τις επιτελικές λειτουργίες του παιδιού, την αυτοδιαχείρισή του (λειτουργική και συναισθηματική) και κομμάτια εγρήγορσης και συγκέντρωσης προσοχής. Οι επιτελικές αυτές λειτουργίες έπονται της ανάπτυξης των γνωστικών λειτουργιών –που όπως είδατε δεν είχαν αναπτυχθεί στο κορίτσι μέχρι την αναδοχή του-. Θα πρέπει να “χτίσετε” λοιπόν και ένα πρόγραμμα αυτοδιαχείρισης και επιτελικότητα στο κορίτσι πέραν της παροχής γνωστικών – μαθησιακών ευκαιριών. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να μελετηθεί το ποσοστό λειτουργικού δυναμικού του κοριτσιού. Αυτό μπορεί να γίνει είτε μέσω της εξέτασης του παιδιού στα ΚΕΣΥ (από ομάδα που απαρτίζεται από Ειδικό Παιδαγωγό, Εργοθεραπευτή και Παιδοψυχολόγο), είτε από αντίστοιχη ομάδα από Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής, είτε από αντίστοιχη Ιδιωτική Επιστημονική ομάδα. Μετά από αυτές τις αξιολογήσεις, θα γίνει εφικτό να σας εξηγηθούν ποιους μηχανισμούς του κοριτσιού θα πρέπει να επιβοηθήσετε και πώς. Και πάλι σας συγχαίρουμε για τον αγώνα σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

017. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα Έχω έναν γιο είναι πρώτη γυμνασίου εδώ και τόσο καιρό που είμαστε στην καραντίνα έχει κολλήσει με το fortnite Το θέμα είναι ότι Όποτε του λέω να το κλείσει αυτός αρχίζει και κλαίει δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ σύμφωνα και αυτός ο καημένος είναι μόνος στο σπίτι γιατί έχω δύο μεγαλύτερα παιδιά που δεν του δίνουν σημασία γιατί είναι 20 και 21 το θέμα όμως είναι ότι δεν γίνεται να είναι συνέχεια σε ηλεκτρονικό μπροστά δεν πηγαίνουμε μπάλα έκοψε τη φιλαρμονική γιατί είναι όλα κλειστά και όποτε του λέω Θέλω να κλείσεις το ηλεκτρονικό μου λέει τι άλλο έχω να κάνω Τι μπορώ να κάνω για να τον πείσω να το κόψει το θέμα είναι ότι όποτε το κλείνω αυτός αρχίζει και κλαίει του λέω ότι παίζει πάρα, πολλές ώρες και μου απαντά τι άλλο μπορώ Ν να κάνω αφού όλοι οι φίλοι μου είναι στο ηλεκτρικό και παίζουμε όλοι μαζί. Είμαι σε απόγνωση.. Δεν ξέρω τι να κάνω…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η υπερβολική ενασχόληση με διαδικτυακά παιχνίδια είναι στις μέρες μας ένας από τους πιο συχνούς λόγους επίσκεψης των γονέων και των εφήβων σε ειδικούς. Θα σας προτείναμε για αρχή να φτιάξετε μαζί με τον γιο σας ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα ενασχόλησης του με το παιχνίδι αλλά παράλληλα και με άλλες δραστηριότητες όπως πχ. Μια βόλτα ή κάποια ταινία, και αυτό το πρόγραμμα να αποτελέσει μια αμοιβαία συμφωνία τόσο από πλευράς του όσο κι από εσάς. Πολλές φορές οι έφηβοι δυσκολεύονται να διαχειριστούν τον χρόνο τους και το συναίσθημα/ κατάσταση της ‘ βαρεμάρας’ και χρειάζονται βοήθεια αλλά με συνέπεια ώστε να μπορούν να το διαχειριστούν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βασιλική Βουρλιόγκα Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

018. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Είμαι δασκάλα και φέτος στην Α’ δημοτικού έχω ένα κοριτσάκι με πολύ σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς. Έχω μιλήσει με τους γονείς, πρότεινα άμεσα αξιολόγηση από ΚΕΣΥ, καταλαβαίνουν ότι υπάρχει πρόβλημα και είπαν ότι θα το ψάξουν, όμως δεν πιστεύω ότι έχουν καταλάβει την έκταση. Και στο σπίτι δημιουργεί πολλά προβλήματα όπως μου είπε η μαμά της και προσπαθούν να την οριοθετήσουν. Από το νηπιαγωγείο τους είχαν ενημερώσει για τα θέματα και πρότειναν επαναφοίτηση όμως οι γονείς αρνήθηκαν. Πέρα από την έντονη διάσπαση, το παιδί δεν ακολουθεί πότε την τάξη, δεν μπαίνει στην αίθουσα επίτηδες, δεν ανοίγει την τσάντα της, σηκώνεται όρθια πάνω στο θρανίο και χοροπηδάει ή φεύγει από την τάξη και τρέχει έξω, δεν γράφει παρά μόνο μουτζουρώνει τα πάντα και πετάει τα πράγματά της επιδεικτικά για να δημιουργήσει φασαρία. Αρνείται να διαβάσει ή να μιλήσει, κυρίως λέει όχι σε όλα ή μιλάει μονολεκτικά. Επίσης, τώρα τελευταία έχει αρχίσει να ενοχλεί τους συμμαθητές της, μουτζουρώνει ή παίρνει τα πράγματά τους ή βγάζει κραυγές στα αυτιά τους. Η κατάσταση στην τάξη είναι πολύ δύσκολη, ειδικά κάποιες μέρες. Έχω προσπαθήσει με πολλούς τρόπους, της δίνω ρόλους, την βάζω σε ομάδες, όμως επειδή δεν ακολουθεί ποτέ τους κανόνες τα άλλα παιδιά δυσανασχετούν, ακολουθώ σύστημα με επιβραβεύσεις και συνέπειες, όμως δεν το τηρεί ποτέ. Για παράδειγμα, της λέω ότι για αυτό που έκανες θα στερηθείς το παιχνίδι σου σήμερα, αλλά θα αρχίσει να τρέχει και να γελάει και δεν θα το κάνει. Επίσης, αισθάνομαι ότι έχει εμφανίσει μια εμμονή μαζί μου, θα κάνει τα πάντα για να μου τραβήξει την προσοχή, ακόμη κ όταν την αγνοώ επίτηδες για να σταματήσει, αυτή θα κάνει κάτι χειρότερο μέχρι να ασχοληθώ μαζί της και όχι με τα υπόλοιπα παιδιά, ενώ κάποιες φορές κάνει και απειλητικές κινήσεις απέναντί μου, πχ με απειλεί ότι θα μου ρίξει μπουνιά. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι γελάει συνεχώς με ένα περίεργο αργό δυνατό επιδεικτικό γέλιο, μπορεί και για είκοσι λεπτά συνεχόμενα, όταν κάνει κάτι από τα παραπάνω ή όταν της κάνω κάποια επίπληξη. Χρειάζομαι μια συμβουλή, αν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω, γιατί βλέπω ότι η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει και μέχρι να γίνει η αξιολόγηση και να έρθει ίσως παράλληλη στήριξη, προσπαθώ να το χειριστώ όσο καλύτερα μπορώ. Σας ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε σοβαρότατες αναπτυξιακές δυσκολίες του παιδιού οι οποίες όπως βλέπετε επηρεάζουν σημαντικότατα όλους τους τομείς απόδοσης στη σχολική τάξη (διαχείριση συναισθήματος, κοινωνική σκέψη, μαθησιακή επίδοση, συγκέντρωση προσοχής, αναστολή, ευελιξία σκέψης). Η ένταξη του παιδιού αυτή στιγμή στη Σχολική πραγματικότητα (ταυτόχρονα και με την αποσπασματικότητα της φοίτησης λόγω της καραντίνας) είναι πάρα πολύ δύσκολη έως αδύνατη. Ξεκινώντας ιεραρχικά, χρειάζεται οπωσδήποτε να γίνει μία Παιδοψυχιατρική εξέταση και ένας δείκτης νοημοσύνης (μία διαγνωστική προσέγγιση για να αποσαφηνιστούν επακριβώς οι δυσκολίες). Χρειάζεται απαραίτητα ειδική θεραπευτική επιβοήθηση (σίγουρα από Εργοθεραπευτή και Ψυχολόγο και πιθανά και από Λογοθεραπευτή) για τη βελτίωση των μηχανισμών συγκέντρωσης και συναισθηματική ρύθμισης σε ατομικό ακόμα επίπεδο (κατανοείτε πόσο δύσκολη είναι η παρακολούθηση ομαδικού προγράμματος, όπως η Σχολική Τάξη). Από τη μεριά σας επίσης, κρίνουμε απαραίτητο να απευθυνθείτε στο Σχολικό Σύμβουλο για να ζητήσετε άμεση βοήθεια και άμεση εξέταση του παιδιού και από τα ΚΕΣΥ. Δεν μπορούμε δυστυχώς να σας δώσουμε εξειδικευμένες οδηγίες για το συγκεκριμένο παιδί γιατί δεν γνωρίζουμε ακριβώς τις διαγνωστικές δυσκολίες του. Όπως πάντως βλέπετε ότι η τιμωρητικότητα δεν βοηθά καθόλου το παιδί, την πυροδοτεί και αυξάνει τις εναντιωματικές της συμπεριφορές ταυτόχρονα με αυτή την άκαμπτη σκέψη να έχει την αποκλειστικότητα της προσοχής σας. Θα χρειαζόταν επίσκεψη από ειδικό στο Σχολείο (Εργοθεραπευτή ή/και Ψυχολόγο) για να γίνει κατάλληλη διαμόρφωση της Τάξης και του προγράμματος (αισθητηριακά, δομικά και συμπεριφεριολογικά). Δυστυχώς πάντως, το παιδί χρειάζεται ατομική επιβοήθηση και χρειάζεται ΑΜΕΣΑ η διευκόλυνσή του με παράλληλη στήριξη. Δυστυχώς οπότε ο δικός σας ρόλος είναι αρκετά περιορισμένος και κατανοούμε απόλυτα την πολύ δύσκολη θέση σας. Θα σας ζητούσαμε να μιλήσετε ειλικρινά στην οικογένεια του παιδιού μεταφέροντας τις σοβαρότατες ανησυχίες σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

019. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Θα ήθελα παρακαλώ πολύ τη βοήθεια σας στο θέμα που αντιμετωπίζω όσον αφορά την κορούλα μου η οποία είναι πλέον 4 ετών και έχει ελάχιστα μαλλάκια. Τα μαλλάκια της μακραίνουν αλλά είναι αρκετά αραιά, τόσο που φαίνεται το κεφαλάκι της. Κατά τα άλλα είναι ένα υγιέστατο κοριτσάκι αλλά αυτό το θέμα με στεναχωρεί. Το ανέφερα στον παιδίατρο και μου είπε πως κάθε παιδάκι έχει τους δικούς του χρόνους κ ομολογουμένως δε νιώθω καλυμμένη από την απάντηση. Το τελευταίο 3μηνο παρατήρησα ότι εμφάνισε τριχοφυΐα σε ποδαράκια χεράκια αλλά στα μαλλάκια καμία βελτίωση. Είναι σα να μεγαλώνει το κεφαλάκι της κ παρόλα αυτά ακόμα δε βγάζει ικανοποιητικά νέα μαλλάκια. Δεν έχω παρατηρήσει θέμα τριχόπτωσης και επιπρόσθετα να πω πως εγώ κ ο σύζυγος έχουμε κανονικά μαλλιά . Κάποια στιγμή είχα επισκεφτεί έναν δερματολόγο για άσχετο θέμα κ είχε ελέγξει τα μαλλιά και τα νύχια της κ μου είπε πως όντως είναι αραιά και να τρέφεται σωστά χωρίς όμως να νιώθω πως είναι γνώστης επί του θέματος ώστε να φύγω χωρίς αμφιβολίες. Παρεμπιπτόντως το παιδί τρέφεται πολύ υγιεινά και αρκετά σε ποσότητα. Παρακαλώ πολύ αν γνωρίζετε κάτι επί του θέματος και ίσως αν με διαφωτίσετε για το τι μπορώ να κάνω καθώς δε θέλω να υπάρχει κάτι και να νιώθω πως δε το έκανα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς δεν είμαστε καθόλου αρμόδιοι για το συγκεκριμένο θέμα, όπως και για αντίστοιχα παρόμοια εξειδικευμένα θέματα οργανικής λειτουργίας των παιδιών. Θα θέλαμε να συζητούσατε το θέμα είτε με Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο (αν δεν αισθάνεστε καλυμμένη από τον Παιδίατρο) ή πιθανά και με Παιδο-ενδοκρινολόγο ή Παιδο-Δερματολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

020. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω ένα αγοράκι τριών ετών με διάγνωση διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή μη οριζόμενη αλλιώς. Κάνει λογοθεραπεία και Εργοθεραπεία δέκα μήνες τώρα…το παιδί βελτιώνεται σημαντικά εκτελεί εντολές και γενικά είναι ένα χαρούμενο παιδί χωρίς πολλές δυσκολίες με καλή βλεμματική επαφή… υστερεί ακόμη στο λόγο τώρα ξεκινά λέξεις και κάποιες φράσεις… οι θεραπεύτριες του είναι αισιόδοξες…θα ήθελα να μάθω πώς εξελίσσονται γενικά τα παιδιά με αυτή την διαταραχή… θα μπορέσει να κλείσει η ψαλίδα με τα παιδιά της ηλικίας του;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο όρος που αναφέρετε (“διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή μη οριζόμενη αλλιώς”) αναφέρεται σε διαταραχή του αυτιστικού φάσματος που δεν πληροί όμως όλα τα κριτήρια. Η εικόνα των παιδιών με αυτή τη διάγνωση, όπως και η πορεία τους ποικίλει σημαντικότατα και θεωρείται πολύ σημαντική η σωστή διαχείριση των δυσκολιών από τη θεραπευτική ομάδα, την οικογένεια και τα υπόλοιπα κοινωνικό-εκπαιδευτικά πλαίσια. Βασικοί στόχοι των προγραμμάτων είναι η εξέλιξη της κοινωνικής επικοινωνίας, η μείωση άκαμπτων συμπεριφορών και μηχανισμών σκέψης και η οργανωμένη αισθητηριακή επεξεργασία. Θεωρείται σημαντικότατα θετικό το ότι έχετε ξεκινήσει πολύ νωρίς την παροχή θεραπευτικών προγραμμάτων και σας συγχαίρουμε για αυτό. Για τις υπόλοιπες πληροφορίες όσον αφορά την εξέλιξη του παιδιού σας, θα σας παραπέμπαμε τόσο στην Ιατρική ειδικότητα που παρακολουθεί το παιδί σας, όσο και στην ομάδα θεραπευτικής επιβοήθησης που γνωρίζουν πολύ καλύτερα την εικόνα και την εξέλιξη του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

021. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω έναν αδερφό 10 χρονών πολύ ευχάριστο και ευαίσθητο παιδί εκφράζει τα συναισθήματα του με αγκαλιές και φιλιά δείχνει καθημερινά την αγάπη του σε μένα και στα άλλα μέλη της οικογένειας (την αδερφή μου και τους γονείς μου) εμένα μου έχει μια αδυναμία όπως και εγώ σε εκείνον. Βλέπει συχνά εφιάλτες και ξυπνάει το βράδυ πολύ τρομαγμένος και πάει μαζί με την αδερφή μου να κοιμηθεί. Αυτό του συμβαίνει τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα και πραγματικά αρχίζω να ανησυχώ. Έχουμε μερικούς καβγάδες στο σπίτι περίπου 2 φορές την εβδομάδα, επίσης η αδερφή μου (είναι 11 χρονών) συχνά όταν κάνει κάποιο λάθος ή κάνει κάτι που δεν πρέπει να κάνει κτλ ανακατεύει τον αδερφό μου χωρίς να τον αφορά το θέμα και έτσι αγχώνεται πάρα πολύ. Τα όνειρα του έχουν σχέση με φαντάσματα και γενικά το παραφυσικό πραγματικά δεν ξέρω αν έχει έχουν σχέση αυτά που προανέφερα. Πρέπει να πάμε σε ψυχολόγο ή κάτι τέτοιο? Το παιδί αρχίζει και σχηματίζει μαύρους κύκλους και θέλω αυτό να σταματήσει άμεσα… Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε την ηλικία σας ώστε να διαπιστώσουμε εάν μπορείτε να παράσχετε κάποια βοήθεια στον αδελφό σας. Πάντως, αυτά που αναφέρετε σαν συμπτώματα δείχνουν ότι τον ταλαιπωρούν αρκετά. Οι γονείς σας πιθανά να έχουν ήδη απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό ή να το έχουν συζητήσει με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί τον αδελφό σας. Είναι καλό να συζητήσετε μαζί τους τους προβληματισμούς σας και να σας αναλύσουν το τι τους έχει αναφερθεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

022. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, ο γιος μου σε λίγους μήνες θα κλείσει τα 17 και ενώ στην ηλικία των 11 χρόνων ψήλωσε απότομα και ήταν ψηλός για την ηλικία του , σταμάτησε η ανάπτυξη του και δεν ψήλωσε άλλο. Τι πρέπει να κάνω για να τον βοηθήσω ; Που πρέπει να απευθυνθώ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διακρίνουμε ότι έχει σταματήσει η ανάπτυξη του γιου σας εδώ και χρόνια. Δεν ξέρουμε τι σας είχε αναφέρει τότε –ή τώρα- ο Ιατρός που παρακολουθεί το παιδί. Συνήθως πάντως απευθυνόμαστε για να πάρουμε τη γνώμη και ενδοκρινολόγου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

023. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω έναν γιο 8 χρόνων .Του αρέσει πολύ να παίρνει το κινητό μου κ να βγάζει φωτογραφίες κάνοντας διάφορες γκριμάτσες αλλά κ επίσης να τραβάει βίντεο τον εαυτό του κ να βγάζει κραυγές να μιλεί να γελάει να παίζει . Πριν 3 εβδομάδες έβγαλε την μπλούζα του ενώ τράβαγε βίντεο κ του εξήγησα ότι ποτέ δεν πρέπει να δείχνουμε το γυμνό σώμα μας στην κάμερα .Από μικρός που ήταν του έχω ήδη εξηγήσει ότι κανένας δεν πρέπει να πιάσει την ευαίσθητη περιοχή του , μονό ο ίδιος , οπότε το ξέρει αυτό . Προχθές όμως τράβηξε πάλι βίντεο κ μου το έδειξε κ έδειχνε που έβγαλε την μπλούζα κ το βρακάκι του κ έμεινε γυμνός στην κάμερα κ γέλαγε . Του μίλησα πάλι αλλά χρειάζομαι την βοήθεια σας . Πως μπορώ να του το εξηγήσω ώστε να το καταλάβει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η χρήση του κινητού από παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι σχεδόν απαγορευτική για λόγους που σίγουρα γνωρίζετε. Παρόλα αυτά ο γιος σας φαίνεται πως έχει μάλλον μια πρόθεση ανακάλυψης του σώματός του που ενδεχομένως να την εκδηλώνει με αυτόν τον τρόπο. Θα σας προτείναμε να εμπλακείτε με κάποιον τρόπο στην διαδικασία και ίσως να του επιτρέπεται να βγάζει φωτογραφίες πχ. Οικογενειακές ή μαζί σας με αστείες γκριμάτσες αυστηρά. Παράλληλα μπορείτε να αγοράσετε κάποιο βιβλίο για το σώμα (κυκλοφορούν στην αγορά βιβλία κατάλληλα για κάθε ηλικία) και να ‘ λύσει’ τις απορίες του με σωστό τρόπο. Αν πάλι αυτή του η συμπεριφορά έχει ‘ εμμονικό’ χαρακτήρα και δεν μπορεί να την τροποποιήσει τότε θα ήταν καλό να επισκεφθείτε κάποιον ειδικό για εξατομικευμένη καθοδήγηση. Παρακάτω θα βρείτε ένα επίσημο διαδικτυακό ιστότοπο που αφορά αποκλειστικά στην ενημέρωση για θέματα χρήσης ηλεκτρονικών μέσων από παιδιά κι εφήβους. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βασιλική Βουρλιόγκα Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

024. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω ένα γιο 2 ετών και ενώ συνεννοούμαστε για τα πάντα καταλαβαίνει τα πάντα, εκτελεί εντολές, παίζει, τρέχει, γελάει, κλαίει δεν λέει πολλές λέξεις. Περισσότερα μπαμπαλιζει και λέει τα “δικά του”. Κάνει βέβαια όλες τις φωνές των ζώων και ξεχωρίζει ότι τον ρωτάμε, Η αλήθεια είναι πως έβλεπε αρκετά τηλεόραση από μικρός αλλά την έχουμε περιορίσει τώρα κ παίζει με διάφορα παιχνίδια. Τι μπορεί να φταίει? Η ακοή του είναι άψογη να τον αφήσουμε λίγο ακόμα ή να πάμε σε Αναπτυξιολόγο από τώρα? Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά στην ηλικία των 2 ετών αναμένεται να έχουν προχωρήσει στην ομιλία και τη φωνητική παραγωγή αρκετών λέξεων. Υπάρχει λοιπόν μία σημαντικότατη πιθανότητα να υποκρύπτεται μία καθυστέρηση λόγου – ομιλίας που μπορεί να τη διαφοροδιαγνώσει είτε Αναπτυξιακός/ή Παιδίατρος είτε Λογοθεραπευτής/τρια. Σας συγχαίρουμε επίσης που περιορίσατε την έκθεση του παιδιού σε οθόνες, κάτι που όπως διαπιστώσατε και εσείς βοήθησε τη γενικότερη εμπλοκή του παιδιού σας σε πιο αναπτυξιακές ενασχολήσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

025. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα!!! Ονομάζομαι χαρά και είμαι σε μια κατάσταση δύσκολη… Εδώ και 8 μήνες είμαι σε διάσταση.. Έχω δύο παιδάκια αγόρι 12 ετών κορίτσι 10. Αντιμετωπίζω πρόβλημα με τον γιο μου μετά τον χωρισμό ( που έχω φύγει εγώ και μένω αλλού) έχουμε τα παιδιά από 15 μέρες ο καθένας μετά από συνεννόηση με τον πρώην αλλά ο γιος μου δεν μπορεί να το διαχειριστεί με βρίζει χτυπάει την αδερφή του δεν σέβεται τίποτα ούτε καν να κάτσει να μιλήσει μαζί μου. Ο πατέρας έχει κάνει φασαρίες μπροστά τους πολλές φορές και τα βάζει μπροστά κατηγορώντας με άσχημα …θέλω συμβουλή…σκάφτομαι για ψυχολόγο κάτι που δεν θέλει ο πρώην μου. Το πως προχωράω την ζωή μου νομίζω ότι είναι δική μου υπόθεση αλλά τα παιδιά ειδικά ο γιος μου δεν το δέχεται.. Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο -έφηβος πια- γιος σας, δείχνει να δυσκολεύεται πολύ να διαχειριστεί γενικότερα τα συναισθήματά του και φυσικά η σχέση με τους γονείς του βρίσκεται σε σημαντικότατο σημείο μέσα σε αυτή τη δυσκολία του. Συμφωνούμε απόλυτα με την άποψή σας να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο για να σας συμβούλευε για τα επόμενα βήματά σας και με ποιο τρόπο πιθανά να μπορούσατε να πείσετε και τον ίδιο το γιο σας να μιλούσε με ειδικό. Το ότι ο πατέρας δεν δέχεται, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να απευθυνθείτε η ίδια .Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

026. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλή Χρονιά με υγεία. Ήθελα μια βοήθεια για το γιό μου. Στην οικογένεια μας είναι 3 παιδιά, 2 κόρες 12,7 (ΣΤ’ – Α’) και ένας γιος 11 (Ε’ δημοτικού) Χαμηλές σχολικές επιδόσεις γιατί στα διαγωνίσματα δεν διαβάζει να γράψει και όταν ξέρει μάθημα δεν σηκώνει το χέρι του εάν δεν τον ρωτήσει η δασκάλα του . Όταν αποφασίσει να διαβάσει το απόγευμα γιατί συνέχεια το αναβάλλει του παίρνει χρόνο και είτε στο σπίτι είτε στην τάξη αργεί να τελειώσει τις εργασίες του. Προτιμά να παίζει lego να φτιάχνει προγράμματα μαζί με τον πατέρα του , να παίζει με την μικρή και να της κάνει το δάσκαλο και να περνά ευχάριστα και όταν με το καλό τελειώσει το λύκειο θα τα σκίσει όλα τα βιβλία. Μερικές φορές όταν τον πιέσω τα κάνει όλα τελευταία στιγμή και αρκετά γρήγορα. Θεωρεί βαρετά τα μαθήματα, παπαγαλίζει εύκολα όταν δεν έχει άγνωστες λέξεις κάνει τις εργασίες μόνος του και τον βοηθάμε όταν το χρειαστεί. Έξυπνο καλό αγόρι, έχει στοχευμένο λόγο από μικρός, έχει αυτοπεποίθηση στο σπίτι ωστόσο μερακλής με τον χρόνο και στο σχολείο είναι μαζεμένος και φέτος δεν συμμετέχει ούτε στο διάλειμμα και δεν παίζει με τα παιδιά. Φέτος αλλάξαμε σχολείο έχασε τους 2 φίλους του (προσπαθήσαμε να βρεθούμε αλλά τελικά δεν είχαν χρόνο οι άλλοι γονείς). Αλλάζουμε και νιώθω τύψεις που το λέω συχνά σχολεία σε άλλο πήγαν παιδικό, άλλο Προνήπιο σε άλλο νηπιαγωγείο σε άλλο δημοτικό και τώρα πάλι το ίδιο. Προσπαθούσαμε να πηγαίνουν σε καλύτερα σχολεία κάθε φορά στην αρχή σε ιδιωτικά και ύστερα στα δημόσια αλλά το ένα μας βρόμαγε το άλλο μας ξίνιζε εμάς στους γονείς. Εκείνος ως σοβαρός με χιούμορ και επιλεκτικός απογοητεύεται για τις συμπεριφορές των άλλων παιδιών που χαζεύουν, τους κρίνει ως επιπόλαιους αλλά τους θεωρεί καλύτερους από αυτόν στις σχολικές επιδόσεις. Πάντα έκανε τα καλύτερα από χαρακτήρα παιδιά παρέα αν και του έπαιρνε χρόνο να τολμήσει να τους μιλήσει. Δεν του αρέσουν οι ομαδικές δραστηριότητες και προτίμησε φέτος να ασχοληθεί με cart να τρέχει με αυτοκίνητα. Η άποψη του συζύγου μου είναι ότι δεν έχω βάλει όρια στα παιδιά γιατί όταν πάει εκείνος να βάλει του λέω να μην είναι αυστηρός μαζί τους. Με τον άντρα μου δεν έχουμε φίλους γιατί από τότε που κάναμε οικογένεια λόγω υποχρεώσεων μαζευτήκαμε αλλά επίσης και οι δύο έχουμε την κακιά νοοτροπία να φιλοσοφούμε τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Βλέπουμε ότι το δήθεν υπερισχύει από την αυθεντικότητα και γίναμε λίγο επιφυλακτικοί. Αυτό το περάσαμε στα παιδιά και αντί να τα προστατέψουμε όπως πιστέψαμε απογοητεύονται εύκολα από συμπεριφορές και δεν εμπιστεύονται τους άλλους. Θέλω πολύ να βοηθήσω αυτό το παιδί ώστε να είναι χαρούμενο και στο σχολείο. Του μιλάω για τα λάθη μου που τον βάζουν σε περιπέτειες αλλά θέλει χρόνο να ξεγραφτεί κάτι που πήρε χρόνο να γραφτεί. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε στο παιδί σας τα εξής χαρακτηριστικά : Αδιαφορεί τόσο για τη σχολική μάθηση όσο και την επίδοσή του, δεν συμμετέχει στο μάθημα αλλά και στην κοινωνική συνδιαλλαγή με τους συμμαθητές του, δεν επιθυμεί γενικά την κοινωνική συμμετοχή με τους συνομηλίκους (μοναχικό παιδί) και σκέπτεται πολύ (intellectual) αντί να δρα (κύρια κοινωνικά). Πολλά από αυτά κρίνετε ότι τα έχει μάθει και από το δικό σας παράδειγμα και δεν είναι υποχρεωτικά λάθος αυτή η σκέψη σας. Επίσης δεν έχει βοηθήσει καθόλου το ότι αυτό το παιδί έχει υποστεί τόσες πολλές αλλαγές πλαισίων (εκπαιδευτικών και κοινωνικών). Θα σας προτείναμε να διερευνήσετε στο παιδί σας 2 διαφορετικά πράγματα : Α) το δείκτη νοημοσύνης του (πολλές φορές τα ευφυή παιδιά εμφανίζουν αντίστοιχες συμπεριφορές) και Β) το μηχανισμό κοινωνικής σκέψης και αντίληψής του. Και τα δύο γίνονται από Παιδοψυχολόγο. Από την άλλη θα πρέπει και εσείς ωε γονείς να συνεργαστείτε με τον/την συνάδελφο και να συζητήσετε τους δικούς σας μηχανισμούς σκέψης και κοινωνικής τοποθέτησης που βλέπει και πιθανά μιμείται ο γιος σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

027. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και καλή χρονιά έχω τρία παιδιά ο μεγάλος μου ο γιος είναι 6 μισή ετών ο άλλος 4,5 και η μικρή μου είναι 5 μηνών. Ο μεσαίος μου ο γιος τώρα τελευταία θέλει να βλέπει γοργόνες σε Μίκυ Μάους και κάποια στιγμή που είχαμε πάει σε ένα περίπτερο να τους πάρουμε δώρο σακούλες ήθελε να πάρει την κοριτσίστικη. Παίζει κανονικά με όλα τα παιχνίδια και με αυτοκινητάκια και φοράει συνέχεια στολές Spiderman Power Ranger και όλα τα σχετικά απλά έχει φάει αυτές τις τελευταίες μέρες ένα σκάλωμα και θέλει να δει γοργόνες σε παιδικά και γενικά βλέπω ότι του αρέσουν τα κοριτσίστικα πρέπει να κάνω κάτι για αυτό?? Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και καλή χρονιά με υγεία.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά ψάχνουν να παίξουν με τα πάντα. Τα “αγορίστικα” (αν και δεν είναι απόλυτα αποδεκτός αυτός ο όρος) είναι πιο “περιπετειώδη, βίαια, μονότονα και αδρά” ενώ τα “κοριτσίστικα” έχουν περισσότερη πολυχρωμία, φαντασία και προβολικότητα. Εάν σε ένα αγοράκι λοιπόν αρέσουν η πολυχρωμία, φαντασία και προβολικότητα, μπορεί να προτιμήσει τέτοια παιχνίδια. Από την άλλη, υπάρχει και το “λανθάνον” στάδιο του φύλου σε αυτή την ηλικία όπου τα αγόρια θα δοκιμάσουν και “κοριτσίστικα” παιχνίδια πολύ συχνά. Αναφέρετε ότι ο γιος σας παίζει και με “συμβατά” για αγόρια παιχνίδια πέραν όλων των άλλων. Θα σας ζητούσαμε να μην σχολιάζετε τα παιχνίδια που επιλέγει (ακόμα και τη δώρο-σακούλα) και να αφήσετε τόσο την ωρίμανση όσο και την ενασχόληση με τους συμμαθητές του να το βοηθήσουν να εξελίξει τη σκέψη και το παιχνίδι του. Όταν παρατηρούμε στο παιδί ότι κάνει δεν είναι αποδεκτό, στην ουσία “πυροδοτούμε” τη συμπεριφορά που θέλουμε να “αποσβέσουμε”. Στην περίπτωση που η ανησυχία σας είναι έντονη, θα σας ζητούσαμε να κάνετε μία συζήτηση με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

028. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 6 ΕΤΩΝ. ΚΑΝΕΙ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΛΟΓΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΡΘΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΩΣΗ ΧΕΡΙΟΥ-ΣΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΔΕΝ ΒΑΖΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΩΣΤΑ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ. ΚΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ. ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΟ ΠΑΙΔΙ ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΠΑΙΔΙ. ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΧΕΙ ΦΙΛΕΣ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΕΕΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΝΕ ΠΟΛΥ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ. ΟΜΩΣ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΝΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΟΤΑΝ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ Η ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΕΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ. ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ, ΕΝΩ ΣΠΙΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΑΥΤΟ. ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΑ. ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΑΠΕΞΩ ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ-ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΟ. ΞΕΡΕΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ. ΛΙΓΟ ΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΟΥΛΕΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΣΥΧΟ ΠΑΙΔΙ, ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ ΛΙΓΟ ΣΤΙΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ. ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΑΛΛΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ. ΣΗΜΕΡΑ 15 ΓΕΝΑΡΗ 2021 ΜΕ ΠΗΡΕ Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΗΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. ΕΓΩ ΒΟΗΘΑΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ Η ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ. ΒΛΕΠΩ ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΗΓΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ. ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΣΤΑ 16 ΠΑΙΔΙΑ 3 ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΑΝΕΤΑ ,8 ΜΕΤΡΙΑ ,ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ. ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? ΑΝ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ? ΘΑ ΤΗΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ Η ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ? ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ. ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΧΩ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση αυτά που αναφέρετε, η κόρη σας έχει μεν κατακτήσει κάποιους μηχανισμούς όσον αφορά τον μαθησιακό τομέα, αλλά δυσκολεύεται σημαντικότατα τόσο στην αυτοματοποίηση αυτών που γνωρίζει (ώστε να αποκωδικοποιεί ευκολότερα) όσο και στην οπτικογραφοκινητική επιδεξιότητα. Τα παιδιά με αυτές τις δυσκολίες, πολύ συχνά έχουν καλύτερη απόδοση στο σπίτι (όπου το περιβάλλον είναι πιο ασφαλές, η εργασία έχει μεγαλύτερο “άπλωμα χρόνου” για να εκτελεστεί, είναι λιγότερο διαταρακτικό όσον αφορά τόσο την αισθητηριακή όσο και την κοινωνική πληροφόρηση και πίεση και συχνότατα πιο υποστηρικτικό όταν ο γονέας επιβοηθά ατομικά το παιδί (είναι δίπλα στο παιδί, κάτι που στη σχολική τάξη δεν μπορεί να γίνει). Με βάση αυτά που αναφέρετε, προφανώς οι μηχανισμοί φωνολογίας, οπτικοχωρικής αντίληψης, γραφοκινητικότητας και μνημονικής επεξεργασίας δεν είχαν ωριμάσει τόσο ώστε να ήταν δυνατή η ευχερής παρακολούθηση της Α΄ Δημοτικού από το παιδί και τώρα οι δυσκολίες γίνονται πιο εμφανείς (όπως συμβαίνει γενικότερα αφού μετά τον Ιανουάριο οι απαιτήσεις της μαθησιακής απόδοσης στην Α΄ Δημοτικού είναι πολύ πιο σύνθετες. Όταν οι εκπαιδευτικοί εντοπίσουν αυτές τις δυσκολίες, τότε συνήθως ενεργοποιούν το Τμήμα Ένταξης, ώστε το παιδί να λάβει μία παράλληλη και προσαρμοσμένη προς το δυναμικό του ενισχυτική διδασκαλία. Το εάν αυτό επηρεάσει ή όχι την ψυχολογική σταθεροποίηση της κόρης σας, είναι κάτι που θα ήταν καλό να το συζητήσετε τόσο με την εκπαιδευτικό του παιδιού, όσο και με την ομάδα θεραπευτικής παρέμβασης (Εργοθεραπεύτρια και Λογοθεραπεύτρια). Συνήθως όμως ούτως ή άλλως τα παιδιά -επειδή κατανοούν τις δυσκολίες τους- επηρεάζονται πολύ από τις δυσλειτουργίες τους μέσα στην Τάξη και έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και το Τμήμα Ένταξης δρα λυτρωτικά γιατί παρακολουθούν προσαρμοσμένη προς το δυναμικό τους ύλη όπου τα καταφέρνουν καλύτερα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

029. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω ένα αγοράκι 7.5 ετών πάει Δευτέρα δημοτικού. Έχει τώρα από την Πέμπτη που όταν φτάνω έξω από το σχολείο νιώθει ότι θα κάνει έμετο κ ζαλίζεται. Την πρώτη μέρα τον γυρίσαμε σπίτι γιατί νόμιζα ότι όντως κάτι είχε. Τις επόμενες δύο μέρες του είπα ότι δεν έχει κάτι κ μπήκε για μάθημα. Όταν μπήκε σχολείο ήταν μια χαρά. Το ενημερώθηκα από την Κυρία του

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το κείμενό σας ή έχει κοπεί η πραγματικά τώρα δεν αντιμετωπίζετε τώρα κάποια δυσκολία. Πάντως οι πιθανές ψυχοσωματικές εκδηλώσεις του άγχους στο Σχολείο, είναι καλό να συζητούνται με την εκπαιδευτικό του Σχολείου (τι μπορεί να αγχώνει το παιδί σας) και εάν χρειαστεί να γίνει μία αξιολόγηση από Παιδοψυχολόγο για να σας αναφέρει ποιοι είναι οι μηχανισμοί σκέψης που δημιουργούν άγχος στο παιδί και ποιες είναι οι δυσκολίες (δικές του ή της περιβαλλοντικής επιβοήθησης) να το ρυθμίσει με διαφορετικό τρόπο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

030. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλησπέρα σας έχω μια κόρη 4 μισή χρόνων και ένα γιο 1 χρόνων και έχω το εξής θέμα η κόρη μου ήταν πάντα πολύ ζωηρή έχει ένα έντονο χαρακτήρα αλλά από τότε που γεννήθηκε ο μικρός έχει γίνει πολύ επιθετική και προς το μωρό και προς εμένα στην αρχή νόμιζα ότι όσο θα μεγαλώνει ο μικρός θα αλλάξει αλλά δεν είδα καμία αλλαγή το αντίθετο έχει γίνει πιο πολύ επιθετική και δεν ακούει θα τον χτυπήσει θα των σπρώξει θα των τσιμπήσεις και πολλά άλλα και με εμένα το ίδιο θα με χτυπήσει θα με πει ότι δεν την αγαπάω ότι είμαι κακιά για όλα ότι γίνετε της φταίω εγώ προσπαθώ πάρα πολύ γι’αυτήν κάνω πολύ υπομονή αλλά βλέπω ότι δεν έχει καμία αλλαγή… αποφάσισα να πάω σε ένα παιδοψυχολόγο έχω πάρει σωστή απόφαση;;;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς το παιδί σας δυσκολεύεται σημαντικότατα να διαχειριστεί τα συναισθήματά του απέναντι στο αδελφάκι του. Δυστυχώς η δυσκολία κρατάει για μεγάλο διάστημα και πιθανά επιδεινώνεται. Οπότε σας συγχαίρουμε για την απόφασή σας ! Ένας/μία Ψυχολόγος, θα μπορέσει να σας αναλύσει τους μηχανισμούς σκέψης της κόρης σας που την ωθεί σε αυτές τις συμπεριφορές, αλλά θα σας δώσει και οδηγίες για το πώς να τροποποιήσετε τους μηχανισμούς αντίδρασης σας στην εκδήλωση αυτών των συμπεριφορών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

031. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Είμαι μητέρα σε ένα αγόρι 3,5 χρόνων κ εδώ κ αρκετό καιρό άρχισε ν με απασχολεί κάτι στην συμπεριφορά του γιου μου κ θα ήθελα αν μπορούσατε ν με βοηθήσετε. Εδώ κ περίπου 6 μήνες όταν του βρεθεί ευκαιρία προσπαθεί να πιάσει τ γεννητικά όργανα του συζύγου μου. Ο άντρας μου προσπαθεί με διακριτικό τρόπο να το αποτρέψει αλλά εκείνο ξανά προσπαθεί Δεν ξέρουμε πως να συμπεριφερθούμε. Ο σύζυγος μου του φωνάζει ν μην το ξανακάνει αλλά εκείνος το κάνει. Θα πρέπει ν ανησυχήσω ; Ευχαριστώ πολύ. Σ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά στην ηλικία των 3,5 ετών δοκιμάζουν, αγγίζουν, ενοχλούν. Αυτά όλα τα κάνουν για να καταλάβουν πώς λειτουργεί ο κόσμος και οι κανόνες. Τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται. Μέσα σε αυτές τις συμπεριφορές δείχνει να βρίσκεται και η συμπεριφορά του γιου σας. Εάν του δείξουμε ότι αυτό είναι κάτι “θεαματικό” που προκαλεί τη άμεση έντονη αντίδρασή μας, το παιδί εντυπωσιάζεται και θέλει να το επαναλάβει. Στην περίπτωση που σταθερά και χωρίς θυμό, με αγάπη αλλά και σταθερότητα του τραβήξουμε τα χέρια λέγοντας ότι αυτό δεν μας αρέσει και του στρέψουμε αλλού την προσοχή, τότε η συμπεριφορά αυτή αναμένεται σταδιακά να “μαραθεί”. Θα σας εφιστούσαμε επίσης την προσοχή, να μην εκτίθεται το παιδί σε γυμνά γεννητικά όργανα των γονέων (στην προκείμενη περίπτωση του μπαμπά) γιατί τα θεωρούν εντυπωσιακά. Είναι καλό να φοράει ο πατέρας πάντα φόρμα ή παντελόνι. Στην περίπτωση που η συμπεριφορά συνεχίζεται μετά από όλα τα παραπάνω, θα ήταν καλό να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

032. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω ένα αγοράκι στα 7 ετών και είναι πρώτη δημοτικού είναι εξαιρετικός μαθητής και στο σχολείο του και στα αγγλικά του όλοι οι δάσκαλοι μου λένε τα καλημέρα έχω παρατηρήσει κάτι εδώ και 10 μήνες περίπου επειδή έπαιζε αρκετά με το κινητό tablet κλπ σε κάποιες στιγμές της ημέρας 2-3 φορές δηλαδή κολλάει το βλέμμα του και κοιτάει πάνω για 10 δευτερόλεπτα το κάνει αλλά σε αυτά τα 10 δευτερόλεπτα δεν ακούει τίποτα ούτε που του μιλάμε. Απλά σας υπενθυμίζω ότι χωρίς να γνωρίζω περισσότερα από εσάς ότι νομίζω ότι τον επηρεάζει τεχνολογία κινητό κλπ τώρα του το έχω κόψει δεν του δίνω τίποτα και το κάνει 1 φορά και αν. Με εκτίμηση Β. Κ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς, όπως διαπιστώνετε και εσείς, ένα αξιοσημείωτο ποσοστό των παιδιών που ασχολούνται εντατικά με την τεχνολογία (κινητό, tablet), εμφανίζει αυτές τις αφαιρετικές συμπεριφορές. Θα θέλαμε να τις περιγράψετε λεπτομερώς στον/ην Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας για να σας αναφέρει εάν θα έκρινε ότι αυτές τις εκδηλώσεις πρέπει να εξεταστούν περαιτέρω από Παιδονευρολόγο ή όχι. Το στύλωμα του βλέμματος και αυτή η μερική απώλεια περιβαλλοντικής ενημερότητας για σύντομο χρονικό διάστημα, είναι γενικά καλό να διαφοροδιαγνώσκεται από Παιδονευρολόγο. Αυτό σας το αναφέρουμε γιατί παρόλο που διακόψατε την παροχή της τεχνολογίας, το παιδί σας εξακολουθεί –σε αραιότερο βαθμό- να εμφανίζει αυτά τα επεισόδια. Θα σας επισημάνουμε επίσης ότι αυτές οι εκδηλώσεις δεν συνάδουν πάντα με μαθησιακές δυσκολίες, οπότε μπορεί να εμφανιστούν και σε παιδιά τυπικής μαθησιακής επίδοσης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

033. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, ονομάζομαι Μαρία, έχω δύο κόρες 9 και 7 χρόνων, ζούμε στην Αυστρία τα τελευταία περίπου 9 χρόνια, τα παιδιά πηγαίνουμε όλα τα χρόνια του σχολείου τους εδώ στην Αυστρία!!! Η γλώσσα είναι λίγο πρόβλημα!!! Συνέχεια τα κορίτσια μου, μου παραπονιούνται για τις άσχημες συμπεριφορές των παιδιών!!! Των συμμαθητών τους!!! Με την μεγάλη μου κόρη αλλάξαμε σχολείου λόγω τον ότι αλλάξαμε και σπίτι και ήταν φοβερές οι αποστάσεις, στο προηγούμενο σχολείο πάλι δεν είχε φίλες, το τελευταίο χρόνο πριν φύγουμε άρχισε παρέα με ένα κορίτσι, τα πηγαίνανε πολύ καλά…Αλλά έπρεπε να φύγουμε, τώρα στο καινούργιο σχολείο πια και οι δύο…Γιατί η μικρή μέχρι και πέρυσι πήγαινε παιδικό, είμαστε τώρα 3 μήνες στο νέο σχολείο και δεν έχουμε φίλες, και όχι μόνο αυτό, αλλά κυρίως τα παιδιά τις 3ης Δημοτικού συμπεριφέρονται πολύ άσχημα με αποτέλεσμα η μεγάλη μου κόρη να είναι πολύ στενοχωρημένη, απογοητευμένη… και πολλές φορές δε θέλει να μου μιλάει, γιατί πηγαίνω και μιλάω με τους δασκάλους…Μετά οι δάσκαλοι θα μαλώσουν τα παιδιά..με αποτέλεσμα να γίνονται χειρότερα τα πράγματα, Εγώ συμβουλεύω τα κορίτσια μου, να είναι χαρούμενες και μόνες, και ότι σιγά σιγά, που θα τις γνωρίσουν και καλύτερα..θα έχει φίλες!!!! Και θα είναι καλές φίλες…Αλλά εκείνες στενοχωρούνται!!!! Και είναι και για τις δύο πρόβλημα!!! Να αναφέρω, ότι έχω είναι ελληνίδα και ο μπαμπάς από Νιγηρία, έχει να κάνει; δεν ξέρω τι να πω, και τι χρειάζεται να κάνω ώστε να αποφύγουμε τα πιθανά ανεξίτηλα τραύματα!!!! Ευχαριστώ πολύ εκ του προτέρων!!!! Και ευχαριστούμε που υπάρχετε, απλά έψαχνα στο Γκουγκλ και έπεσα πάνω σας!!!! Πλζζζζ βοήθεια!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η αλήθεια είναι ότι η αλλαγή σχολείου είναι για κάποια παιδιά επώδυνη και χρειάζεται υπομονή και χρόνος. Βέβαια αν καταλάβαμε σωστά υπήρχαν δυσκολίες και στο προηγούμενο σχολείο σε σχέση με την συμπεριφορά των άλλων παιδιών απέναντι στην κόρη σας. Θα χρειαστεί να απευθυνθείτε σε ψυχολόγο του σχολείου (αν υπάρχει) ή σε κάποιον ιδιώτη ενδεχομένως και να θέσετε τους προβληματισμούς σας ώστε να διερευνηθούν όλες οι πιθανότητες και να πάρετε πιο εξατομικευμένη βοήθεια. Η κόρη σας είναι σίγουρο ότι κάτι την ενοχλεί αλλά καλό είναι να δείτε αν προέρχεται από εκείνη, αν έχει να κάνει μόνο με τους συμμαθητές ή είναι συνδυασμός! Καλό θα ήταν παρόλα αυτά να τις βοηθήσετε στην προσαρμογή τους ώστε να αρχίσουν, αν είναι εφικτό, παρέα με κάποια συμμαθήτριά τους εκτός σχολείου, ίσως να προγραμματίζατε να συναντηθούν σε κάποιο πάρκο. Να χτίσετε με άλλα λόγια ένα κοινωνικό δίκτυο με συμμαθητές του σχολείου. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία. Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

034. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Είμαι η μαμά ενός μοναχογιό 5 (έχει γεννηθεί Νοέμβριο του 15) και ακόμη η ομιλία του δεν έχει καθαρίσει. Έχουμε κάνει όλες τις εξετάσεις δεν διαπιστώθηκε κανένα πρόβλημα, Πηγαίνουμε λογοθεραπεία κ Εργοθεραπεία, αλλά νομίζω ότι δεν θα είναι σε θέση να παρακολουθήσει την Πρώτη Δημοτικού του χρόνου. Ποια είναι η διαδικασία για να παραμείνει στα Νήπια. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το ζήτημα της ετοιμότητας του εγκεφάλου ενός παιδιού για να βρεθεί στην Α΄ Δημοτικού (αισθητικοκινητική, κατώτερη και ανώτερη γνωστική ωρίμανση) είναι ένα σημαντικότατο ζήτημα και σας συγχαίρουμε που ως γονέας αποφασίσατε να προφυλάξετε το παιδί σας από την πιθανή έκθεσή του σε γνωστικό αντικείμενο που πιθανότατα να μην είναι έτοιμο να αφομοιώσει. Για τη διαδικασία, θα ήταν καλό να συνομιλήσετε με τους συναδέλφους που το παρακολουθούν ώστε να σας εξηγήσουν τις διαδικασίες. Θα ήταν καλό να κλείσετε και ένα ραντεβού στα ΚΕΣΥ, όπως επίσης και να το συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

035. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας έχω ένα κοριτσάκι 21 μηνών το οποίο είναι πολύ κοινωνικό και πρόσχαρο, περπάτησε μόνη της 15 μηνών, πηγαίναμε βόλτες στο δρόμο χεράκι χεράκι και δεν ήθελε καθόλου το καρότσι όμως τον τελευταίο καιρό η μικρή δεν θέλει να περπατήσει έξω στο δρόμο γαντζώνεται κυριολεκτικά από πάνω για να μην την αφήσω κάτω μόλις δει κάποιον ή κάτι που να της αρέσει τότε κατεβαίνει ώστε να το πλησιάσει, δεν ξέρω τι κάνω λάθος και υπάρχει τέτοια άρνηση ενώ μέσα στο σπίτι είναι αλλιώς καθώς περπατάει, τρέχει και χορεύει μόνη της. Ευχαριστώ εκ των προτέρων!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι εγκέφαλοι των παιδιών στην ηλικία των 18-30 μηνών εμφανίζουν μία λειτουργική νευροσυναπτική αλλαγή. Μέσα από αυτή προκύπτουν πολλές αλλαγές στη συμπεριφορά και στην επίδοση. Συνήθως αναμένεται μία σημαντική αλλαγή προς μία ανώτερη εξελικτική βαθμίδα. Σε κάποια παιδιά όμως μπορεί να εμφανιστεί και μία επιδείνωση σε κάποιους τομείς απόδοσης. Πολλά παιδιά μπορεί να εμφανίσουν αυτή τη συμπεριφορά ως μία προσπάθεια να λάβουν περισσότερη φροντίδα από τους γονείς. Επειδή η κορούλα σας σχετικά καθυστέρησε να κατακτήσει τα ορόσημα της βάδισης, πιθανά να υπάρχει μία δυσκολία στο μυϊκό τόνο ή γενικότερα στους μηχανισμούς διέγερσης, απορρόφησης πολυαισθητηριακών ερεθισμάτων ανοιχτών περιβαλλόντων ή και κινήτρων για κινητική εμπλοκή σε ανοιχτούς χώρους. Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί τη μικρή και εάν το κρίνει σκόπιμο να γινόταν μία Αναπτυξιολογική εκτίμηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

036. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα αγοράκι 27 μηνών το οποίο δεν έχει μιλήσει ακόμα, έχει πολύ φτωχό λεξιλόγιο , όταν ήταν ποιό μικρός έλεγε μαμά τώρα το έχει κόψει λέει μόνο μπαμπά όπως και ήχους από ζώα κάνει αλλά όχι όσους έχουμε προσπαθήσει να του μάθουμε επίσης δείχνει να μην είναι και τόσο κοινωνικός με ανθρώπους που δεν γνωρίζει ενώ είναι καλόκαρδος και κάνει καλό καλό κάποια παιδάκια πολλές φορές όταν καταλαβαίνει ότι θα είμαστε μαζί στο πάρκο δείχνει να μην θέλει , να προσθέσω ότι ο μικρός είναι δίγλωσσος ο καθένας γονιός του μιλάει τη μητρική του γλώσσα και μένουμε στο εξωτερικό όπου ακούει από την τηλεόραση και από τα βίντεο την γερμανική η αγγλική γλώσσα…. δείχνει λίγο να διστάζει να μιλήσει σαν να τον κρατάει κάτι αλλά αυτό που παρατηρώ ακόμα είναι ότι δεν προσέχει αρκετά και όταν του μιλάμε αλλά και όταν του δείχνουμε κάτι…. Δεν ξέρω τι να κάνω φοβάμαι ότι το παιδί θα έχει αργότερα πρόβλημα στο Νηπιαγωγείο γιατί γενικά είναι ένα παιδί όχι και τόσο ανοιχτό και δεν προσέχει αρκετά … Και επίσης με τρομάζει που δεν έχει μιλήσει καμία από τις γλώσσες ακόμα αλλά καταλαβαίνει όταν του λέμε κάποια πράγμα να κάνει…. που πολλές φορές με προβληματίζει επίσης που δεν εκτελεί κάποιες εντολές…. Υπάρχει περίπτωση να ευθύνεται το ότι έχει μεγάλο πρόβλημα με τα δόντια του κι ότι κατεβαίνουν οι τελευταίοι τραπεζίτες και πονάει πολύ? Βλέπω ότι τον πάει κάπως πίσω το θέμα με τα δόντια του αλλά και πάλι σκέφτομαι κι αλλά διάφορα… τι με συμβουλεύεται να κάνω? Σας ευχαριστώ εκ τον προτέρων.. Με φιλικούς χαιρετισμούς… Α.Μ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε μία πολύ-συστηματική δυσκολία στο αγοράκι σας σε διαφορετικούς τομείς της ανάπτυξης όπως γλωσσική ανάπτυξη, κοινωνική επικοινωνιακότητα και κοινωνικότητα με άλλα παιδιά, στη συγκέντρωση και οργάνωση. Πιθανά με αντίστοιχα αναπτυξιακά ερωτηματολόγια να εμφανίζει δυσκολίες και στην αισθητηριακή επεξεργασία και αντιληπτικοκινητική εξέλιξη. Επειδή οι δυσκολίες είναι σύνθετες, δεν κρίνουμε ότι προέρχονται από τη διγλωσσία και τα δοντάκια του. Θα σας συστήναμε να προχωρούσατε σε μία Αναπτυξιολογική αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο γιατί θεωρείται πολύ πιθανό να χρειαστεί ειδική θεραπευτική παρέμβαση για να αντιμετωπιστούν οι ανωτέρω δυσκολίες. Συμφωνούμε με τις ανησυχίες σας, ότι πιθανότατα αυτές οι δυσκολίες να επιδεινωθούν στο μέλλον ή να γίνουν πιο εμφανείς. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

037. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω 2 παιδιά (29 μην. 9 μηνών) ο μεγάλος μ δεν μιλάει ακόμα μερικές λέξεις Μαμά μπαμπά γεια παππού γιαγιά νονό νονά εκτελεί ότι του λέμε. Προσπαθώ να του μάθω καινούργιες λέξεις αλλά μάταια δεν θέλει όσο και να προσπαθώ. Παρατηρώ ότι δυσκολευτεί με την άρθρωση του λόγου νευριάζει μάλλον κ τα παρατάει κ δεν θέλει άλλο. Προσπαθεί να μας μιλήσει αλλά με αα μμ και με χειρονομίες. Να απευθυνθώ σε ένα λόγο θεραπευτή η είναι νωρίς ακόμα. Τι να κάνω

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Γενικά παιδιά αυτής της ηλικίας μιλάνε με φράσεις 2-3 λέξεων και γίνονται καταληπτά από τρίτους τουλάχιστον κατά το 50%. Θα ήταν καλό λοιπόν να επισκεφθείτε ένα Αναπτυξιακό παιδίατρο για να αξιολογήσει την αναπτυξιακή πορεία του γιου σας και ένα λογοθεραπευτή που θα αξιολογήσει τις λεκτικές και γλωσσικές δεξιότητες και θα εφαρμόσει θεραπευτικό πρόγραμμα εφόσον χρειάζεται Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Λογοθεραπευτής MSc Προσέγγισης

038. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω μια κόρη πεντέμισι χρόνων και λόγο κορωνοϊού φοβάμαι να την στείλω σχολείο που έχουν πόρτες και παράθυρα ανοιχτό θα έχει συνέπειες για το δημοτικό η θα πάει κανονικά

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς, το να αναστείλετε τη φοίτηση δια ζώσης (παρουσία) της κόρης σας στο Νηπιαγωγείο, είναι κάτι που θα της στερήσει τις ευκαιρίες τόσο της κοινωνικοποίησης, όσο και της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης για την ομαλή της ένταξη στην Α΄ Δημοτικού (αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που η Κυβέρνηση βιαζόταν να ξανά-ανοίξει τα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία). Από την άλλη, η φοίτηση στο Νηπιαγωγείο είναι υποχρεωτική και λαμβάνονται παρουσίες. Θα θέλαμε να συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό της κόρης σας τόσο για την άποψή της, όσο και για τις συγκεκριμένες ερωτήσεις όσον αφορά τη Σχολική ένταξη στην Α΄ Δημοτικού την επόμενη χρονιά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

039. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα αγοράκι στην πρώτη δημοτικού και του φέρνω δασκάλα στο σπίτι να τον βοηθάει στο διάβασμα . Όσες φορές έχω μπει μέσα στο δωμάτιο που διαβάζουν την βλέπω με το κινητό στο χέρι. Μια μέρα έκανε το παιδί ανάγνωση και η δασκάλα του κοίταζε το κινητό της. Πώς μπορώ να της εξηγήσω ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνει ; Σας ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως γνωρίζετε, η χρήση τηλεφώνου απαγορεύεται κατά τις ώρες εργασίας -με εξαίρεση επείγουσες περιστάσεις όπου και πάλι γίνεται με την εργοδοτική άδεια-. Επίσης για ένα παιδί τόσο μικρό, η ενασχόληση του ενήλικα με το κινητό θεωρείται διασπαστικός παράγοντας. Από την άλλη, δεν θεωρείται καλό παράδειγμα η έκθεση του παιδιού σε ερεθίσματα εμπλοκής των ενηλίκων με κινητή τηλεφωνία ή άλλα ηλεκτρονικά μέσα, εάν δεν είναι μέρος εργασιακής εμπλοκής. Θα επιθυμούσαμε να μιλήσετε ήρεμα στην εκπαιδευτικό του παιδιού στο σπίτι και να αναφέρετε τους προβληματισμούς σας και να σας αναφέρει εάν αυτό έχει να κάνει με την εκπαιδευτική διαδικασία του παιδιού (πχ λήψη internet υλικού για το συγκεκριμένο μάθημα), η με τη διαχείριση συμπεριφορών του ή οτιδήποτε άλλο. Φυσικά πάντοτε με ευγενικό τρόπο και με απώτερο σκοπό τη συνέχιση της συνεργασίας σας και όχι μία επαπειλούμενη διακοπή της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

040. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, είμαι η μεγαλύτερη κόρη μιας τετραμελής οικογένειας, 12 ετών, και ανησυχώ για τα μικρά μου αδέλφια, 6 ετών. Είναι και τα δύο αγόρια και πάνε στην πρώτη τάξη του δημοτικού. Πέρσι οι γονείς μου έβαλαν υποψηφιότητα, για λογαριασμό των αδελφών μου, σε μια κλήρωση για να πάνε σε Πειραματικό δημοτικό και βγήκαν. Το σχολείο τους είναι μονοθέσιο, δηλαδή όλες οι τάξεις είναι σε μία αίθουσα με την ίδια δασκάλα. Τα αδέρφια μου πηγαίνουν λογοθεραπεία από πέρσι. Στο σχολείο έχουν πρόβλημα στην ανάγνωση και στην ορθογραφία. Προχθές μπήκαν τιμωρία και αρνούνται να μας πουν γιατί! Σήμερα πάλι αρνούνταν να πάνε σχολείο. Οι γονείς μου τους φώναξαν και τους έβαλαν τιμωρία, να μην βλέπουν τηλεόραση. Εχθές ο ένας μου αδερφός αρνιόταν πάλι να πάει στο σχολείο. Τι να κάνω για να πείσω τα αδέρφια μου να πάνε στο σχολείο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σε ευχαριστούμε για το έμπρακτο ενδιαφέρον για τα αδελφάκια σου ! Προφανώς τα αδελφάκια σου αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία με τη μαθησιακή τους απόδοση στην Α΄ Δημοτικού. Αυτό που θα σε συμβουλεύαμε, είναι να μιλήσεις με τους γονείς σου και να τους προτρέψεις να μιλήσουν (εάν επιθυμείς μπορείς να ζητήσεις να είσαι και εσύ στη συζήτηση) με τον/την Λογοθεραπευτή/τρια για αυτές τις δυσκολίες που εντοπίζετε και τι θα πρότεινε. Είμαστε σίγουροι ότι ο/η συνάδελφος θα έχει να σας δώσει τις κατάλληλες λύσεις για να αντιμετωπιστεί αυτή η δυσκολία. Οι γονείς σου είναι υπεύθυνοι για τα αδελφάκια σου και θεωρούμε καλό να ζητήσουν τη λύση σε αυτό το πρόβλημα που έχει προκύψει. Σε ευχαριστούμε και πάλι για το έμπρακτο ενδιαφέρον σου !
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

041. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας η κόρη είναι 11 ετών και έχει δυσλεξία ….πως μπορώ να της φτιάξω την αυτοπεποίθηση της …και να καταλάβει πως η δυσλεξία δεν είναι κάτι που θα της χαλάσει την ζωή της…Ευχαριστώ πολυυυυ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η δυσλεξία είναι μία ειδική μαθησιακή δυσκολία που περιλαμβάνει φυσιολογική νοημοσύνη και από την άλλη πολύ εκνευριστικές για το παιδί που την αντιμετωπίζει δυσκολίες σε αυτονόητες μαθησιακές απαιτήσεις γραφής και ανάγνωσης και συχνά εργαζόμενης μνήμης. Πολύ συχνά λοιπόν δυσκολεύονται πολύ τα παιδιά με αυτή τη δυσκολία να διαχειριστούν συναισθηματικά τα σφάλματά τους και πλήττεται η αυτοεικόνα και ατομική τους αιτιολόγηση, η αίσθηση ατομικής ικανότητας, αποτελεσματικότητας εαυτού και επίγνωσης αντίκτυπου των προσπαθειών τους. Από την άλλη, η ειδική μαθησιακή παρέμβαση, έχει θεαματικότατα αποτελέσματα τόσο στη βελτίωση της μαθησιακής απόδοσης, όσο και στην αύξηση της αυτοεκτίμησης. Ταυτοχρόνως, ο/η Ψυχοπαιδαγωγός ή Ειδικός Παιδαγωγός, δρα και στον τομέα αποδοχής της δυσκολίας και μεταγνωστικών πλάνων στο παιδί ώστε να αντιμετωπίζει καλύτερα τις δυσκολίες του. Σας συστήνουμε λοιπόν της παροχή αντίστοιχης βοήθειας στην κόρη σας. Ο/η συνάδελφος, θα σας εξηγήσει και τους κατάλληλους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσατε να ενισχύσετε και εσείς την αυτοεικόνα και αυτοπεποίθησή της (όπως διαπιστώνετε και εσείς, ο τρόπος που προσπαθείτε να την παρηγορήσετε δεν είναι αποτελεσματικός για την ίδια, άρα θα χρειαστεί να σας συμβουλεύσει ο ειδικός). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

042. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω ένα αγοράκι που τον περασμένο Οκτώβρη έκλεισε τα 4. Πάμε Προνήπιο. Είναι ένα φυσιολογικό παιδί το οποίο άργησε να μιλήσει μέχρι μηνών έλεγε μόνο 15 με 20 λέξεις. Ενώ μπουσούλησε κανονικά κ περπάτησε κάπου 11.5 μηνών καταλάβαινε εντολές και ότι ήθελε μας το έδειχνε. Κάπου εκεί στην ηλικία των 32 μηνών είπα θα τον πάω σε λογοθεραπευτή για να δούμε γιατί δεν μιλάει. Μας πήρε το ιστορικό και μας είπε ότι έχει δυσπραξία μεσαίας μορφής. Πήγαμε και σε παιδοψυχίατρο της περιοχής η οποία μας είπε ότι υπάρχει δυσκολία στην παραγωγή τ λόγου και ότι αν δεν μιλήσει ( και με τα στοιχεία που βλέπει δεν έβλεπε αυτισμό) χρόνο μετά και με συνεδρίες Λογοθεραπείας η παιδοψυχίατρος διέκρινε sli όμως η λογοθεραπεύτρια λέει επειδή δεν αλλάζει τέμπο η φωνή του ότι ανήκει στο φάσμα του αυτισμού. Η παιδοψυχίατρος μέχρι στιγμής διαφωνεί κάθετα. Μέσα στον χρόνο καταφέραμε πολλά. Μάθαμε κατηγοριοποίηση και λέει πολλά. Αλλά να σας πω ότι δυσκολεύεται να πει γιαγιά λέει δαδα ενώ γάτα λέει. Δεν γεια λέει δα. Ενώ το ξ το λέει το ψ όχι. Και ακόμα ενώ γίνεται κατανοητό αυτό που λέει πολλές φορές δεν υπάρχει η σειρά στην πρόταση Υ-Ρ-Α. Στην Εργοθεραπεία ο θεραπευτής δεν βλέπει αυτισμό μόνο κάποιο μπλοκάρισμα το οποίο ξεπερνιέται. Και στο σχολείο που ρώτησα την δασκάλα η οποία κάνει ειδική αγωγή (δεν της είπα βέβαια για αυτισμό) απλά κάποιες ανησυχίες αν παίζει με παιδάκια αν του αρέσει το ομαδικό παιχνίδι μου είπε να μην ανησυχώ και ότι είναι ένα από τα πιο αγαπητά παιδιά. Επίσης παρατήρησα ότι τώρα με την καραντίνα είναι ότι αν ρωτήσεις το οτιδήποτε λέει με τη μια δεν θυμάμαι. Και ότι πρέπει να φάω και μετά το διορθώνει και λέει θέλω. Εσείς τι πιστεύετε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από ότι έγινε αντιληπτό από αυτά που γράφετε, η ερώτησή σας περιλαμβάνει το άγχος σας εάν το παιδί έχει ή όχι αυτισμό. Η συγκεκριμένη διάγνωση μπορεί να τεθεί μόνο από Παιδοψυχίατρο, Αναπτυξιολόγο ή σε κάποιες περιπτώσεις και Παιδονευρολόγο, όπου και διερευνάται το ποσό της κοινωνικής επικοινωνιακότητας του παιδιού (πέραν του κομματιού άρθρωσης και λεξιλογίου) και η δυνατότητα ευελιξίας (στη σκέψη και το συναίσθημα). Εμείς από τη μεριά μας σας συστήνουμε να επικεντρωθείτε στις δυσκολίες του παιδιού και στους στόχους που θέτουν οι συνάδελφοι. Δεν θα θέλαμε λοιπόν να εμβαθύνουμε στη συμπτωματολογία που αναφέρετε στον γενικότερο πραξιακό μηχανισμό του παιδιού (οι θεραπευτές γνωρίζουν καλύτερα τη συμπτωματολογία και τα αίτιά της), αλλά στους στόχους των προγραμμάτων όπου σταδιακά αναμένεται να επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στο γενικότερο επίπεδο λειτουργικότητας του παιδιού σας. Σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στην προσπάθειά σας και να βρίσκεστε σε συνεχή συνεργασία με τη διαγνωστική και θεραπευτική ομάδα για την καλύτερη πρόγνωση του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

043. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας καλή χρονιά! Ένα παιδί(κορίτσι)περίπου στους 28 μήνες κατανοεί κι εκτελεί πολλές εντολές, μιμείται, πολύ καλή εξωλεκτική επικοινωνία, κοινωνική, αλλά η ομιλία περιορίζεται σε καμιά 10ριά λεξούλες καθαρές κι όλα τα άλλα δυσκατάληπτα ή ανάμεσα κάποιες όπως τυγί το τυρί που θα το πει ξαφνικά όταν το θέλει πράγματι αλλά μετά θα αντιληφθείς ότι ναι, αυτή η λέξη μοιάζει με το τυρί ή κούκα την κούκλα κλπ. και με αδυναμία όπως αντιλαμβάνομαι να διαχειριστεί το συναίσθημα (χαρά, ενθουσιασμό) σφίγγοντας με δύναμη το αντικείμενο(μαρκαδόρο, παιχνίδι) με το ένα χέρι, γροθιά το άλλο και την έκφραση στο πρόσωπο όταν έχεις ένταση, τραβάς ζόρι κλπ.για λίγα δευτερόλεπτα που απαλαίνει αμέσως μόλις αγγίξω το χεράκι της κι όλο απορία γυρίζει και με κοιτάει, από την εμπειρία σας παραπέμπει σε νοητική υστέρηση, λεκτική δυσπραξία, φωνολογική διαταραχή; Από 23 μηνών της κάνουμε 2 έργο και εδώ κι ένα μήνα 1 φορά λογοθεραπείες. Στο κέντρο μου λένε ότι μπορεί να είναι κάτι από όλα αυτά αλλά αν δεν κάνει ένα χρόνο συστηματική θεραπεία δεν μπορούν να κάνουν διάγνωση. Εγώ όμως βλέπω ένα χαρούμενο κοριτσάκι που θέλει πολύ με τον ακατάληπτο λόγο της να επικοινωνήσει ενώ τα συνομήλικά της κάνουν προτάσεις και συνεννοούνται και ανησυχώ. Μελαγχολώ, κλαίω, φοβάμαι μήπως δεν θα αποκτήσει ομιλία κι οι μήνες κυλούν. Σας παρακαλώ απαντήστε μου! Εκτιμώ πολύ την άποψή σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η κόρη σας είναι μικρή για να οριστεί μια σαφής διάγνωση και μπορούμε να μιλάμε μόνο για ενδείξεις. Είναι γεγονός ότι αναπτυξιακά υστερεί σε σχέση με τα αναμενόμενα για την ηλικία της και καλώς επιβοηθείται από θεραπείες. Το ότι έχει τη διάθεση να επικοινωνήσει είναι καλό και είναι λογικό -εφόσον δυσκολεύεται- να εμφανίζει παράλληλες ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Δεν μας αναφέρετε αν έχετε επισκεφθεί Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Αν όχι θα ήταν καλό να πάρετε την εξειδικευμένη αυτή γνώμη αφού είναι ο κατάλληλος για να σας δώσει μια διάγνωση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Παναγιώτης Κοκμοτός Λογοθεραπευτής MSc

044. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά ! Έχω μια κόρη η οποία από μικρή εμένα και στην γιαγιά της με τον παππού της επειδή δούλευα. Εκεί χάιδευε ανάμεσα στα δάχτυλα της μια κουβέρτα που είχε δροσερό ύφασμα και τώρα είναι 26 χρόνων και αν βρει τέτοιο ύφασμα το χαϊδεύει ακόμη. Τι μπορεί να συμβαίνει ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία αυτορρυθμιστική συνήθεια της κόρης σας που τη χαλαρώνει και την ηρεμεί και που την έχει μάθει από παιδί. Από μόνη της αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αξιολογήσιμη εάν δεν εντοπίζετε και άλλες δυσκολίες στην κόρη σας. Εάν εντοπίζετε, τότε θα ήταν καλό να συζητούσατε μαζί της τις πιθανότητες να αναζητούσε βοήθεια από έναν ψυχολόγο ενηλίκων. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

045. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχουμε μια δεσποινίδα γεννήθηκε 35 εβδμ είναι πλέον 23 μηνών έχουμε ένα θέμα με την ομιλία έχουμε πάει σε Αναπτυξιολόγο και λόγο ότι ο λόγος της ακόμη δεν είναι ο σωστός για την ηλικία της κάνουμε λογοθεραπεία Εργοθεραπεία έχουμε δει πολλά πράγματα θετικά καθώς μας είχαν πει ότι είναι αρκετά χειριστική μαζί μας βλέπετε είναι και το πρώτο μας παιδάκι το πρόβλημα μας είναι το εξής όταν βγαίνουμε βόλτα με το καρότσι το οδηγεί εκείνη με εμάς βέβαια αλλά δεν θέλει να πηγαίνουμε από τον δικό μας δρόμο αλλά από τον δικό της η μάλλον με τον τρόπο που θέλει εκείνη αυτό συμβαίνει σε αγνώστους δρόμους

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Γενικά αναφέρετε ότι η κορούλα σας έχει “χειριστική” (δεν ενστερνιζόμαστε αυτό το χαρακτηρισμό), άρα “άκαμπτη” προς εσάς συμπεριφορά. Αυτό που αναφέρετε, περιλαμβάνεται μέσα σε αυτή την ακαμψία. Θα ήταν καλό να συζητήσετε με τη Δ/νική ομάδα που παρέχει βοήθεια στο παιδί (Έργο και Λογο θεραπευτή) αυτές τις συμπεριφορές, ώστε να σας δοθούν οι κατάλληλες και εξειδικευμένες για το συγκεκριμένο παιδί οδηγίες τροποποίησης και εξομάλυνσης αυτής της συμπεριφοράς. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

046. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα και Καλή Χρονιά με Υγεία! Συγχαρητήρια για το όμορφο και πολύ χρήσιμο έργο σας. Έχω ένα αγοράκι 26μηνών ο οποίος πηγαίνει στον βρεφονηπιακό σταθμό από 10 μηνών. Είμαι αρκετά προβληματισμένη με την συμπεριφορά του μικρού μ ειδικά μετά την δεύτερη καραντίνα (Νοεμ2020). Πιο συγκεκριμένα, δεδομένου πως πια όλα είναι κλειστά, περνάμε πολλές δημιουργικές ώρες στο σπίτι και κάνει κ βόλτες με το πατίνι, παρόλα αυτά έχει εμφανίσει τρομερή ένταση, ξεσπάσματα θυμού, φωνάζει, δεν συνεργάζεται ακόμη κ για το πιο απλό πχ να αλλάξουμε ρούχα. Αντιμιλάει ( με τρομάζει που είναι τόσο μικρούλης κ μπορεί κ αντιμιλάει) πχ. αν ρίξει το νερό στο πάτωμα κ του πω ότι ” δεν ρίχνουμε το νερό κάτω, τι νερό μόνο πίνουμε ” θα μ απαντήσει “το ρίχνουμε”. Δεν έχει καθόλου την αίσθηση του φόβου μην χτυπήσει. Προσπαθούμε με τον μπαμπά του να βάλουμε όρια, τα πρέπει κ τα δεν πρέπει, τα σωστά κ τα λάθος με πάρα πολύ κουβέντα, ακόμη και με κίνητρα η παραδείγματα άλλα μάταια. Κάποιες φορές νοιώθω μέσα μ ανήμπορη. Να σημειώσω πως προ καραντίνας δεν είχα κανένα παράπονο από την δασκάλα του στον παιδικό. Επίσης πήγαινε στο κολυμβητήριο και του άρεσε πάρα πολύ. Δεν ξέρω αν φταίνε τα “τρομερά δυο” που διαβάζω σε διάφορα άρθρα η αν είναι ενδείξεις για ΔΕΠΥ. Τι θα μας συμβουλεύατε? Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η αλήθεια είναι πως η καραντίνα έχει επηρεάσει σημαντικότατα τόσο τους ενήλικες γονείς (μία ένταση που πιθανά περνούν και μέσα στο σπίτι στη συμπεριφορά με τα παιδιά τους ή μεταξύ τους) αλλά και στα μικρά παιδιά (πραγματικά πολύ δύσκολο στα παιδιά στην ηλικία των “τρομερών 2”) με τον μεγάλο περιορισμό των ευκαιριών για κίνηση και για κοινωνικοποίηση. Από την άλλη, διαβάζουμε την προσπάθειά σας να “νουθετείτε” το παιδί σας σε τι είναι καλό και τι όχι (πχ όσον αφορά το νερό, απλά εάν το χύσει θα καθαρίσει μετά το πάτωμα, ή απλά θα το απαγορέψετε λέγοντας σταθερά αλλά και με αγάπη πως δεν επιθυμείτε να λερώνεται το πάτωμα). Σας προτείνουμε οπότε τρεις πιθανότητες : (α). Να δίνετε περισσότερες κινητικές ευκαιρίες στο παιδί έστω με περιπάτους. (Β). Να δίνετε όσο μπορείτε περισσότερο χρόνο στο παιδί για “παιχνίδια” και όχι υποχρεωτικά για “νουθεσίες” και(Γ) πιθανά να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για τους τρόπους αντιμετώπισης αυτών των προσπαθειών του παιδιού να επικυριαρχήσει σε εσάς. Θα σας συστήναμε να διαβάσετε και το βιβλίο “Εκπαιδεύοντας τα παιδιά” (Naouri, Εκδ. Κέλευθρον)Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

047. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Ζητώ τη βοήθειά σας, την γνώμη σας που μου αρέσει εξαιρετικά σε όσες απαντήσεις έχω διαβάσει. Η κόρη μου είναι 27 μηνών. Υπάρχει καθυστέρηση στην ομιλία της και σύμφωνα με την Αναπτυξιολόγο που την πήγαμε 19 μηνών μάλλον “σφαιρική αναπτυξιακή καθυστέρηση”. Της κάναμε μία φορά την εβδομάδα Εργοθεραπεία και 24 μηνών υπήρξε εμφανής βελτίωση σε ότι είχε σχέση με εκτέλεση οδηγιών. Παρόλα αυτά η ομιλία της έχει μείνει σε επίπεδο κάποιων λέξεων και μπορεί να χρησιμοποιήσει μια λέξη για πολλά πράγματα πχ..ενώ λέει τη λέξη παππού είναι φορές που θα την πει μόνη της μόλις τον δει, άλλες θα της πούμε εμείς να τον φωνάξει κι άλλες μπορεί να τον πει με τη λέξη μπαμπά. Δείχνει αντικείμενα, εικόνες, μέρη του σώματος, μιμείται ήχους ζώων, αναγνωρίζει πρόσωπα στις φωτογραφίες αλλά δεν τα ονομάζει. Αυτό που λέει πολύ συνειδητά είναι το όχι, όταν δε θέλει να φάει ή να κάνει κάτι που της λέμε. Της έμαθα τη χρήση του γιογιό, τη βάζω (όχι συστηματικά)κι όντως τα καταφέρνει αλλά δεν ζητάει ή με τραβάει για να πάμε. Γενικά η επικοινωνία η εξωλεκτική, να δείχνει, να μιμείται, είναι πολύ καλή. Είναι χαρούμενο παιδί, τρέχει στην αγκαλιά μας, αναζητάει τα άλλα παιδάκια και τα πλησιάζει πρώτη αλλά δυστυχώς τώρα με τον κορωνοϊό δεν πάμε ούτε παιδική χαρά ούτε μπορώ να την γράψω παιδικό σταθμό αφού είμαι κι έγκυος και θα γεννήσω σε 3 μήνες, κάτι που με απασχολεί πάρα πολύ σε σχέση με τη μικρή. Την πάμε έργο 2 φορές και λόγο 1 φορά τώρα τελευταία αλλά δεν βλέπω κάποια εξέλιξη, αυτό το άλμα που ακούω από κάποιες μαμάδες ότι άργησαν αλλά τα είπαν όλα μαζί ακόμα και 3 χρονών. Το παιδί παίζει πολύ μαζί μας, γελάει, αλλά δεν μπορεί να επαναλάβει λέξη που της λέμε πέρα από τα συνήθη που λέει”μπαμπά, μαμά, γιαγιά, παππού, κοίτα, πάει, κακά, μαμ…”Αν πχ.της πω να πει ” έλα”θα πει κάτι άσχετο που ούτε καν μοιάζει ή θα λέει δικά της ακαταλαβίστικα. Τώρα τελευταία λέει αντί πάνω “πα”κι αντί κάτω”κα”και μας δείχνει με τα χέρια της την κίνηση. Θέλω να πω ότι ακόμα και τους ήχους ζώων τους έμαθε στους 23 μήνες, όπως και να ακολουθεί οδηγίες. Όχι δηλ. όπως άλλα παιδιά πολύ νωρίτερα. Ανησυχώ για νοητική υστέρηση. Δεν ξέρω πώς φαίνεται αυτό σε παιδιά της ηλικίας της. Αλήθεια κλαίω μόνη μου κι έχω χάσει τον ύπνο μου. Περιμένω την άποψή σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διαβάσαμε προσεχτικά την εκτενέστατη αναφορά και περιγραφή σας. Κατανοούμε το άγχος σας αλλά σας εφιστούμε την προσοχή να μην το “περάσετε” στο παιδί γιατί βλέπουμε ότι κάνετε πολύ επίμονες προσπάθειες που ίσως να είναι πιεστικές προς εκείνο. Τα συμπτώματα που αναφέρετε ταιριάζουν με τη διάγνωση από την Αναπτυξιολόγο περί “σφαιρικής αναπτυξιακής καθυστέρησης”. Τα παιδιά με αυτή τη διάγνωση πρέπει να αξιολογούνται κάθε 5-7 μήνες από την Ιατρό (για να παρακολουθεί τους ρυθμούς εξέλιξης του παιδιού) και ταυτόχρονα να είστε σε μεγάλη συνεργασία με τη θεραπευτική ομάδα του παιδιού. Από όσα αναφέρετε, οι δυσκολίες στο λεκτικό τομέα δείχνουν να επιμένουν σημαντικά και θα πρέπει να σας εξηγηθούν από τη Δ/νική Ομάδα οι λόγοι που κρίνουν ότι συμβαίνει αυτό. Σας συστήνουμε λοιπόν να είστε προσηλωμένη στις οδηγίες των συναδέλφων και στην παρακολούθηση της Ιατρού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

048. ΕΡΩΤΗΣΗ: Σας γράφω για το γιό μου ο οποίος πάει στη Β Δημοτικού. Ο γιός μου είναι ένα παιδί πολύ εξωστρεφές, πολύ ενεργητικό, ομιλητικό και με χιούμορ. Παρόλα αυτά ήταν πάντα αρκετά δύσκολο παιδί για μας σαν γονείς πολύ πεισματάρης και με ξεσπάσματα θυμού. Στο σχολείο είχε θέμα με τα παιδιά και την ένταξη του στην ομάδα και παρουσίασε επιθετικότητα προς τα άλλα παιδιά. Τον πήγα σε παιδοψυχίατρο που μου ανέφερε “άτυπο αυτισμό” μου είπε ότι το παιδί παρουσιάζει άκαμπτη σκέψη και αυτό τον δυσκολεύει. Πέραν αυτού μου είπε ότι είναι έξυπνος, απόλυτα λειτουργικός και ότι δεν έχει κανένα άλλο χαρακτηριστικό του φάσματος. Η ερώτησή μου είναι κατά πόσο ευσταθεί αυτή η διάγνωση εφόσον1. ο γιός μου τα βγάζει πέρα κοινωνικά σε μια τάξη με παιδιά όλα μεγαλύτερα του λόγω του ότι πήγε σχολείο στα 5,5. 2. Κάνει βλεμματική επαφή και είναι πολύ ομιλητικός και μάλιστα μίλησε πολύ νωρίς. 3. Έχει πολύ πλούσιο λεξιλόγιο και ξέρει να το χρησιμοποιεί σωστά καθώς και παροιμίες ή φράσεις μεταφορικές, είναι δίγλωσσος και χειρίζεται άψογα κ τις 2 γλώσσες. 4. Έχει μεγάλη φαντασία και κάνει φανταστικό παιχνίδι γράφει ιστορίες σαν σενάρια για να τις κάνει θεατρικό. 6. Έχει πάντα μια εξήγηση για το λόγο που δε θέλει να κάνει κάτι και έχει άκαμπτη στάση η οποία εξήγηση υπόκειται στη λογική δηλαδή αιτιολογεί τις πράξεις του. Πχ δε θέλω να συνεργαστώ με αυτόν ενώ μου το ζήτησε η δασκάλα γιατί κάνει βλακείες στο παιχνίδι. 7. Όταν τον τιμωρούμε για κάτι που έκανε ή που δε άκουσε αλλάζει συμπεριφορά και ζητάει συγνώμη. Η ψυχολόγος που είχαμε συμβουλευτεί παλιότερα μας είχε περιγράψει την δυσκολία προσαρμογής σαν ένα εγγενές στοιχείο του χαρακτήρα του όχι σαν κάτι παθολογικό. Συμβουλευτήκαμε και τρίτο ψυχολόγο ο οποίος διέγνωσε χαμηλή αυτοεκτίμηση και μας έδωσε κάποιες κατευθυντήριες. Να σημειώσω ότι αυτές τις δυσκολίες στην ομάδα τις παρουσιάζει όταν συναναστρέφεται με μεγαλύτερα παιδιά ενώ γενικά τα πάει πολύ καλά με τα μικρότερα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά πρέπει να σας αναφέρουμε ότι αδυνατούμε να πάρουμε θέση σε διάγνωση συναδέλφου. Από τη στιγμή που είναι η κατάλληλη ειδικότητα διάγνωσης (όντως σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται η διάγνωση Παιδοψυχιάτρου), θα σεβαστούμε την άποψή του. Τα παιδιά πάντως που αντιμετωπίζουν αυτές τις δυσκολίες προσαρμογής που αναφέρατε (“πεισματάρης, με ξεσπάσματα θυμού, δυσκολίες στις κοινωνικές επαφές, την ένταξη του στην ομάδα και επιθετικότητα προς τα άλλα παιδιά”), όποια και αν είναι η διαγνωστική δυσκολία τους, χρειάζονται τουλάχιστον πρόγραμμα ψυχοεκπαίδευσης (ατομική ή και ομαδική), ταυτόχρονα με συμβουλευτική οικογένειας. Θα πρέπει να διερευνηθούν και να επιβοηθηθούν οι μηχανισμοί που οδηγούν ένα παιδί σε αυτές τις συμπεριφορές. Θα θέλαμε λοιπόν να συζητήσετε με τον Παιδοψυχίατρο που διέγνωσε το παιδί σας (ή σε οποιονδήποτε άλλο επιθυμείτε εάν αισθάνεστε κάποια δυσκολία να τον εμπιστευτείτε) ποια θα έκρινε ως την καλύτερη παρέμβαση για να αμβλυνθούν αυτές οι δυσκολίες του παιδιού στη σχέση του με τους συνομηλίκους και με εσάς. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

049. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι 15 μηνών και κάνουμε συχνή παρέα με ένα άλλο αγοράκι 2,5 ετών. Το μεγαλύτερο αγοράκι είναι πιο επιθετικό και πολλές φορές χτυπάει τα υπόλοιπα παιδάκια, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου. Θα ήθελα να ρωτήσω αν η επαφή μαζί του μπορεί να επηρεάσει την συμπεριφορά του 15 μηνών παιδιού, πόσο πιθανόν είναι να μιμηθεί μια τέτοια συμπεριφορά και να την υιοθετήσει κι εκείνος.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία μαθαίνουν μέσω της παρατήρησης, της μίμησης και της εμπλοκής (αίτιο-αποτέλεσμα). Η μίμηση λοιπόν είναι ένας δυναμικός μηχανισμός μάθησης που λειτουργεί σε αυτή τη ηλικία. Έτσι λοιπόν, είτε αυτή καθεαυτή τη συμπεριφορά του άλλου παιδιού, είτε τον τρόπο που οι γονείς του προσπαθούν να το επαναφέρουν ώστε να σταματήσει αυτή η συμπεριφορά, υπάρχει σημαντικότατη πιθανότητα να τη μιμηθεί το παιδί σας. Σας εφιστούμε οπότε την προσοχή να είστε πολύ κάθετοι (σταθεροί αλλά με αγάπη) στη συμπεριφορά σας κάθε φορά που πιθανά να δοκιμάσει και εκείνο μη επιθυμητές συμπεριφορές σε εσάς ή άλλα παιδιά και να αναφέρετε ότι εσάς δεν σας αρέσουν και δεν τις επιτρέπετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

050. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, θα σας μιλήσω εκ μέρους άλλων. Υπάρχει μια οικογένεια μονογονεικη καθώς η μητέρα είναι μόλις 20 ετών και ο πατέρας 21. Το παιδί, αγοράκι τριών ετών διαμένει με τη μητέρα του στο εξωτερικό. Ο πατέρας προσπαθεί πολλές φορές να επικοινωνήσει με το παιδί μέσω κάμερας αλλά πολλές φορές πρέπει να εκπληρώσει και την υποχρέωση του να πάει στη δουλειά του. Το παιδί πληγώνεται από αυτό διότι θεωρεί ότι ο πατέρας του το απορρίπτει. Τι θα μπορούσε να γίνει σε αυτήν την περίπτωση; Πως το παιδί θα μπορούσε να καταλάβει πως ο πατέρας έχει και κάποιες υποχρεώσεις που δεν προβλέπεται να αναβληθούν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σε αυτή την ηλικία, πολύ δύσκολα μπορεί να κατανοήσει αυτή την ιδιάζουσα κατάσταση. Μην ξεχνάμε ότι σε αυτή την ηλικία δυσκολεύονται τα παιδιά να δεχτούν ακόμα και απλούστερο το να φύγει ο γονέας από το σπίτι για να πάει στη δουλειά του. Θα ήταν καλό να συζητήσει η μητέρα με έναν/μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να βρεθεί ένας πιο λειτουργικός τρόπος για να είναι πιο ήρεμο το παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

051. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας ,επικοινωνώ μαζί σας διότι ανησυχώ πολύ για τον γιο μου σχεδόν 10 ετών ,τους τελευταίους μήνες με τον κορωνοϊό και την έντονη κλεισούρα έχει αλλάξει αρκετά ,λέει ψέματα ,κρύβει πράγματα ,ντρέπεται φοβάται, έκλεψε και μια κάρτα από το σουπερμάρκετ, playstation, έκοψε τον κωδικό και μου είπε κοίτα τι βρήκα κάτω μαμά ,αμέσως κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά ενώ ο πατέρας του τον πίστεψε εμένα το ένστικτο μου έλεγε πως κάτι δεν πάει καλά .δεν λέει την αλήθεια δεν είναι ειλικρινής και προπάντων χθες έλεγξα το you tube του κατά τύχη επειδή έχω πρόσβαση από το κινητό μου και είδα πως ψάχνει πολύ σχετικά με το σεξ ,πως γίνεται αγόρια με κοπέλες ,τα κορμιά τους να βλέπει και είχε δει και ένα απόσπασμα ερωτικής σκηνής κλπ .Με ανησυχεί πολύ όλο αυτό, θεωρώ πως είναι πολύ μικρός για να ψάχνεται τόσο πολύ και δεν μπορώ να καταλάβω τι επιρροές έχει ,τον ρώτησα αν έχει συζητήσει με τους φίλους του και μου το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Όταν τον ρώτησα πως και έψαξε να δει αυτά τα βίντεο μου είπε πως δεν το έκανε και κοκκίνισε του ζήτησα να είναι ειλικρινής να μου πει , μου είπε επισημαίνοντας πως φοβάται την αντίδραση μου μήπως του φωνάξω του απάντησα πως είναι φυσιολογικό σε ένα αγόρι να του αρέσουν τα κορίτσια δεν είναι ντροπή και εκεί είδα πως ηρέμησε πολύ άλλα δεν μου εξήγησε γιατί έψαξε να δει τα συγκεκριμένα βίντεο όχι μια φορά βεβαία ,άρχισε αυτόν τον μηνά και έψαχνε κάθε εβδομάδα με λίγα λόγια , 1 φορά την εβδομάδα . Τι του συμβαίνει και άλλαξε τόσο απότομα συμπεριφορά;;; τι μπορώ να κάνω ; νιώθω πως χάνω το παιδί που ήξερα, απότομα σε λίγο καιρό δεν αναγνωρίζω το παιδί μου ,τις αρχές που του έδωσα και του υπενθυμίζω. Τι να κάνω για να μην μου λέει ψέματα, να με εμπιστευτεί ξανά ; Σχετικά με το σεξ τι να του πω, πόσα πρέπει να του πω ; να τον αφήνω να βλέπω βίντεο στο you tube ή Να του κάνω φραγή ; φοβάμαι πως δεν θα του κάνει κάλο να τον τιμωρήσω κλείνοντας του το you tube . είμαι πολύ μπερδεμένη και πανικοβλημένη . εύχομαι να μου απαντήσετε το συντομότερο δυνατόν . Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διαπιστώνουμε πολλά ανησυχητικά δεδομένα σε σχέση με τις συμπεριφορές του γιού σας. Αρχικά θα πρέπει να σας αναφέρουμε ότι η ηλικία του είναι πάρα πολύ μικρή για να του επιτρέπεται να επισκέπτεται youtube ή μέσα κοινωνικής δικτύωσης (αναγράφεται και στους κανονισμούς ότι ο χρήστης θα πρέπει να είναι >18 ετών). Σε αυτή τη ηλικία τα παιδιά είναι απροστάτευτα στους πειρασμούς της ανεξέλεγκτης πρόσβασης και φοβούμαστε ότι αυτό έχει συμβεί και με το παιδί σας. Ταυτόχρονα το παιδί σας δείχνει ξεκάθαρα ότι έχει εισέλθει στην προεφηβεία που προκαλεί στα παιδιά ταραχή (όπως και στο δικό σας). Τόσο για τα θέματα παραβατικής συμπεριφοράς (αναφέρεστε σε κλοπή), όσο και της συναισθηματικής του διαχείρισης (φόβοι, ντροπή) αλλά και για τις σεξουαλικές του ανησυχίες, σας συστήνουμε άμεσα να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής που θα κατευθύνει και τις επόμενες κινήσεις σας με στόχο να αισθανθεί το παιδί πιο ήρεμο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

052. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας θέλω και εγώ να ρωτήσω κάτι σαν μαμά..έχω ένα αγοράκι τώρα γίνεται 4 χρόνων από ανάπτυξη και κιλά είναι μια χαρά..τώρα τελευταία λόγω των γιορτών έτρωγε ας πούμε πιο πολλά γλυκά π.χ ( σοκολάτες κρουασάν και τέτοια πράγματα) εγώ συνήθως αποφεύγω να του τα δίνω…και έχει κόψει το φαγητό με το ζόρι να φάει ένα πιάτο και έχει γίνει στρουμπουλό λίγο απότομα όμως και έχει γίνει τεμπέλης του λέω να κάνει κάτι για να το απασχολήσω με κάτι και δεν το κάνει η δεν με ακούει σαν να βαριέται..είναι λογικό σε αυτή την ηλικία η αντίδραση του; Και το απότομο βάρος; Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διακρίνετε, το παιδί μείωσε από τη μία την ποσότητα των τροφών, αλλά αύξησε την κατανάλωση γλυκών (άρα το διατροφικό ισοζύγιο διατηρήθηκε μεν, αλλά με πιο επιζήμιο για τον οργανισμό τρόπο). Όσον αφορά τις συμπεριφορές του (αυτή τη μορφή αλλαγής, επιλεκτικότητας και βαρυθυμίας), η αλήθεια είναι ότι στην ηλικία των 4 ετών, πολλά παιδιά αλλάζουν προτιμήσεις και συμπεριφορές και συχνά γίνονται πιο βαρύθυμα ή από την άλλη πιο ανήσυχα. Από την άλλη και η καραντίνα τα κάνει να βαριούνται και να έχουν λιγότερες ευκαιρίες για κινητοποίηση. Οι γονείς θα πρέπει να είναι προσεχτικοί και με μεγάλη σταθερότητα να διατηρούν τη δόμηση που ήδη έχουν θέσει στο σπίτι, δεχόμενοι όμως από την άλλη κάποιες “μικρές εξαιρέσεις”. Εάν βλέπετε ότι οι αλλαγές είναι πολύ μεγάλες, τότε θα ήταν καλό να εξεταστεί το παιδί από Παιδοψυχολόγο. Για το διατροφικό ζήτημα και για το θέμα των κιλών, θα ήταν καλό να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

053. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Διαβάζω με ενδιαφέρον τη σελίδα σας και θα ήθελα και εγώ από την πλευρά μου να θέσω κάποια ερωτήματα. Έχουμε δίδυμα κοριτσάκια 3 ετών και 1.5 μηνών τα όποια έχουμε μεγαλώσει με το σύζυγο μου με πολλή αγάπη και καθοδήγηση. Τα παιδάκια πήγαν σε βρεφικό σταθμό στους 11 μήνες και από τη φετινή χρόνια χωρίστηκαν σε διαφορετικά τμήματα/ομαδουλες στο ίδιο σχολείο πράγμα που θεωρώ τις έχει βοηθήσει πολύ. Μιλάνε άνετα, καθότι διαβάζουμε αρκετά βιβλία, έχουμε κόψει πιπίλες, πάνες και μπιμπερό. Το θέμα που με προβληματίζει είναι ότι φέτος με τον περιορισμό στο σπίτι, η μία μου κόρη γκρινιάζει εκτεταμένα στη διάρκεια της ημέρας, για μεγάλα διαστήματα πράγμα που προκαλεί πλέον προβλήματα στην αρμονία της οικογενείας. Έχω προσπαθήσει με κουβέντα να της εξηγήσω ότι με τη γκρίνια δε θα καταφέρει τίποτα, της έχω πει (και την πηγαίνω) στο δωμάτιο της να ηρεμήσει με ανοικτή πόρτα και να έρθει όταν είναι έτοιμη, επαναλαμβάνω με αστεία διάθεση τα λόγια της για να την κάνω να γελάσει (πτωχαίνει!), όμως εξακολουθεί να γκρινιάζει καθημερινά. Ο χρόνος μου είναι περιορισμένος λήγω δουλειάς από σπίτι , φροντίζω όμως καθημερινά να πηγαίνουμε βόλτα για περπάτημα όλοι μαζί, και να παίζουμε , να φτιάχνουμε κουλουράκια. Να σημειώσω ότι υπάρχει στρες και ένταση στο σπίτι λήγω της τωρινής κατάστασης. Είναι η γκρίνια αύτη χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς της και αν ναι, πως μπορούμε να την εξομαλύνουμε? Είναι κάτι που σχετίζεται με την ηλικία και επιδεινώνεται με την σημερινή κατάσταση και εάν ναι, πως μπορώ να την αντιμετωπίσω? Να σημειώσω ότι η δασκάλα της μας έχει επισημάνει να βρούμε τρόπους να διαχειρίζεται το θύμο της. Ευχαριστώ. Τ. Μ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα ξεκινήσουμε από τις παρατηρήσεις της Νηπιαγωγού. Η εκπαιδευτικός λοιπόν σας επισημαίνει ότι το παιδί προφανώς είναι συναισθηματικά (πιθανά όχι μόνο) ευερέθιστο και εκδηλώνει αυτό τον ερεθισμό της με θυμό. Προφανώς και στο σπίτι, εμφανίζει την ίδια συμπεριφορά. Τα ευερέθιστα παιδιά έχουν αυξημένη γκρίνια, δύσκολα ικανοποιούνται, βαριούνται και θυμώνουν εύκολα και γενικά καταναλώνουν πολύ ενέργεια από την οικογένεια. Φυσικά και η καραντίνα έχει επηρεάσει πολύ την κινητική εκτόνωση των παιδιών (είναι δυστυχώς διαφορετικός ο περίπατος από τη συμμετοχή σε δομημένες (ή λιγότερο δομημένες) αισθητικοκινητικές εμπειρίες όπως η συμμετοχή στα δρώμενα μίας τάξης ή σε μία παιδική χαρά. Επειδή όμως και η Νηπιαγωγός αναφέρει δυσκολίες στη συναισθηματική της ρύθμιση κατά την κοινωνική συμμετοχή, θα ήταν καλό να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής που θα σας όριζε τα επόμενα βήματά σας αλλά και θα σας εξηγούσε ποιους σταθερούς τρόπους αντιμετώπισης αυτών των δυσκολιών θα έκρινε καλύτερους. Οι προσπάθειές σας να την απασχολείτε και να προσπαθείτε να διαχειριστείτε τις συμπεριφορές σας δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον από μεριάς σας, αλλά όπως διαπιστώνετε δεν είναι όσο αποτελεσματικά θα αναμένατε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

054. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και καλή χρόνια.. έχω ένα αγοράκι 2 ετών, το οποίο ασχολείται αρκετές ώρες με το κινητό. Μέχρι στιγμής δεν λέει αρκετές λέξεις μόνο μαμά και όχι συνέχεια μπαμπά πάππου γιαγιά.. λέει οσι (όχι) καταλαβαίνει όταν του μιλαω απλά δεν μιλαει καθαρά λέει όπως ένα παιδιά αρχίζει και μιλαει. Έχω ανησυχήσει η αλήθεια δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει.. μήπως το κινητό έχει καθυστερήσει την ομιλία του?? Του έχω πάρει βιβλία δεν πολύ ασχολείται και κάποιες φορές εάν τον φωνάζω δεν με προσέχει.. είναι ένα ευχάριστο παιδί με πολύ ενέργεια και αγαπητικό απλά νιώθω πως με το θέμα προσοχή και ομιλία κάτι γίνεται.. θα χαρώ πολύ να μου απαντήσετε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά πρέπει να σας αναφέρουμε ότι η χρήση κινητών σε αυτή την ηλικία εγκλωβίζει την ανάπτυξη των παιδιών. Το κινητό δεν προσφέρει ευκαιρίες αισθητικοκινητικής εμπειρίας και εμπλοκής (που προσφέρει το φυσικό παιχνίδι) και αυτό επηρεάζει σημαντικότατα αρκετούς πρωτογενείς παράγοντες της φυσιολογικής ψυχοκινητικής ανάπτυξης των παιδιών. Μπορείτε να επισκεφτείτε και τη δ/νση http://www.proseggisi.gr/%ce%b1%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%ae%cf%82-%ce%ad%ce%ba%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%8d-%cf%83%ce%b5-%ce%bf%ce%b8%cf%8c%ce%bd%ce%b5%cf%82/ στην ιστοσελίδα μας. Θα σας προτείναμε να ζητήσετε την βοήθεια Αναπτυξιακού/ής Παιδιάτρου για να σας επισημάνει το ποσοστό της αναπτυξιακής καθυστέρησης που εμφανίζεται στο παιδί, πού οφείλονται αυτές και αν θα έκρινε σκόπιμη την παροχή πρώιμης παρέμβασης από Εργοθεραπευτή ή Λογοθεραπευτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

055. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα αγοράκι 3 χρόνων κ ένα κοριτσάκι 3μηνων. το θέμα που με προβληματίζει είναι ότι ο γιος μου τρομάζει πολύ όταν του φωνάζουν είτε ακούει άλλα παιδιά να φωνάζουν είτε εμείς. εννοώντας ότι μπορεί να του μιλήσουμε εκεί που παίζει ξαφνικά πιο δυνατά με το όνομα του κ να τρομάξει πολύ έντονα σε σημείο να κλάψει. επίσης όταν είμαστε στην παιδική χαρά κ ακούσει παιδί να κλαίει για κάτι απαιτητικά φοβάται κ έρχεται σε μένα κ μου λέει φωνάζει το παιδάκι γιατί φωνάζει. μήπως φταίω εγώ που κάποιες φορές όταν θυμώνω είμαι λίγο απότομη κ του έχω φωνάξει όταν κάνει κάτι που δεν μ΄ αρέσει. προσπαθώ να μην το κάνω βεβαία άλλα μήπως του έχω δημιουργήσει τραύμα; κ κάτι ακόμα, τρομάζει με τα μεγαλύτερα παιδιά όταν βρίσκεται στο ίδιο χώρο. πχ όταν έρχονται παιδιά μεγαλύτερα στην παιδική χαρά έρχεται σε μένα κ με ρωτάει αν θα του κάνουν Τίποτα. εντωμεταξύ δεν έχει προκύψει κανένα περιστατικό για να πω ότι έχει φοβηθεί, παραμύθι έχει τύχει να διαβάσουμε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε το παιδί σας σαν εμφανώς ευερέθιστο στα έντονα ακουστικά ερεθίσματα αλλά από την άλλη και άτολμο όταν εκτίθεται σε περιβάλλοντα που δυσκολεύεται να ελέγξει (με μεγαλύτερα παιδιά). Η συγκεκριμένη αναστολή δεν αναμένεται σε αυτή την ηλικία. Αρχικά –πριν δώσουμε κάποια ερμηνεία που να έρχεται από τις δικές σας συμπεριφορές- θα είναι καλό να διερευνηθεί το αισθητηριακό προφίλ του παιδιού (εάν γενικότερα είναι ευερέθιστο σε ερεθίσματα που για τα άλλα παιδιά δεν είναι ενοχλητικά). Τα ευερέθιστα παιδιά συνήθως δυσκολεύονται σημαντικά στην εμπλοκή σε παιχνίδια ή σε κοινωνικές επαφές όταν εκτίθενται σε αυτά τα ενοχλητικά ερεθίσματα και αυτό επηρεάζει τον εν γένει πραξιακό μηχανισμό τους (μηχανισμό μάθησης και εμπλοκής). Θα σας προτείναμε λοιπόν αρχικά να απευθυνθείτε σε Εργοθεραπευτή, όπου αρχικά θα δώσετε μία αναλυτική εικόνα των παραγόντων που σας ανησυχούν και στη συνέχεια θα σας πρότεινε τα επόμενα βήματα που θα έκρινε σκόπιμα να ακολουθήσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

056. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα και καλή χρονια.Ο γιος μου είναι 5 χρόνων τώρα και πηγαίνει *μεγάλα* νήπια. Από τον Οκτωβρη 2019 πήγαμε σε Αναπτυξιολόγο καθώς το παιδί δεν μιλούσε καθόλου καθαρά. Ούτε τα ένρινα ούτε οδοντικά ούτε ουρανικά σύμφωνα..Ούτε δίφθογγοι.. *Αγύμναστη η γλωσσά και δυσκολία στην άρθρωση* είπε ο Αναπτυξιολόγος. Ξεκινήσαμε κατευθείαν λογοθεραπείες..μέχρι και τώρα.. σε τυχαίο γειτονικό λογοθεραπευτηριο..Το προβλήματα μου το τεράστιο είναι 1.. 1,5 χρόνο στην ουσία που πηγαίνει το παιδί λογοθεραπείες.. Έμαθε στο διάστημα αυτο, 3 μόνο σύμφωνα!!! Μόνο αυτά! θέμα νοητικό δεν υπάρχει.. ρώτησα γιατί τόσο αργά πάμε!;!;!
Ανάλογα στο παιδί είναι λέει.. Καλά 1,5 χρόνο 3 γράμματα;;; τα άλλα 20 πότε θα τα μάθει;!;!;! Τους δίφθογγους;; (θεέ μου είναι πολλά ακόμα!). Μήπως πρέπει να αλλάξω λογοθεραπευτηριο;; από τον φετινό Σεπτέμβρη μου είπαν ότι μέχρι Ιουνη θα καθαρίσει λέει ο λόγος του κατά 70%.. μα ήδη είναι γενάρης και ούτε 5% δεν καθάρισε..Νιώθω ότι ειλικρινά φως δεν βλέπω.. βοηθήστε με με την γνώμη σας, σας παρακαλώ! Να πάω άλλου;; ζορίζομαι χρονικά αφού Σεπτέμβρη θα ξεκινήσει την Α δημοτικού!!… Πως προχωρεί κανονικά η λογοθεραπεία;; Τοοσο αργά; Η έτυχα εγώ περίπτωση;; Νιώθω τζάμπα πληρώνω 1,5 χρόνο τώρα.. Είμαι να σκάσω…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι δυσκολίες που μας αναφέρετε είναι όντως αρκετές και κατανοούμε τις ανησυχίες σας για τη πορεία του γιού σας. Χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμα. Είναι γεγονός ότι κάθε παιδί στη λογοθεραπευτική πρακτική και εφαρμογή, ακολουθεί τους δικούς του ρυθμούς και άλλα παιδιά σημειώνουν πιο αργή πρόοδο και άλλα πιο γρήγορη. Πολλοί παράγοντες επηρεάζουν τη πορεία αυτή. Πχ η ικανότητα και η συμμετοχικότητα κάθε παιδιού, η σωστή στοχοθεσία του θεραπευτή και η σταθερή δουλειά στο σπίτι βάση των οδηγιών του θεραπευτή. Δε μπορούμε να κρίνουμε τη θεραπευτική διαδικασία καθώς δε γνωρίζουμε το παιδί και τις δεξιότητες του αλλά και τη δουλειά που έχει γίνει από το θεραπευτή. Είναι γεγονός όμως ότι εφόσον δεν υπάρχει εμπιστοσύνη από εσάς προς το θεραπευτή ή/και το πλαίσιο θα ήταν καλό να επικοινωνήσετε αυτή τη δυσκολία σας προς τους ίδιους και αν πάλι δε καλυφθείτε θα πρέπει να αναζητήσετε μία θεραπευτική σχέση που να σας καλύπτει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Λογοθεραπευτής MSc, Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

057. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Επιστρέφω στην δουλειά κ ο μικρός μου είναι 9 μισή μηνών. Φοβάμαι ότι ειδικά τις πρώτες δύο εβδομάδες που θα λείπω σχεδόν 14 ώρες από το σπίτι θα με ξεχάσει. Κ δεν θα με θέλει. Αλλά γενικά το ωράριο μου είναι 6 ώρες πενθήμερη εργασία. Μόνο αυτές οι δύο βδομάδες με φοβίζουν. Υπάρχει τέτοια περίπτωση;;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε την ανησυχία σας αλλά φυσικά και πρέπει να σας αναφέρουμε ότι δεν ισχύει αυτό που φοβάστε. Αφού οι συνθήκες απαιτούν να λείπετε για πολλές ώρες από το σπίτι, απλώς όταν γυρίζετε στο σπίτι, είναι καλό να δίνετε ΑΠΟΛΥΤΟ και ευχάριστο χρόνο στο παιδί σας. Τα παιδιά δεν ξεχνούν τους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή τους και η μητέρα είναι ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΣ ΔΕΣΜΟΣ στη ζωή ενός παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

058. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο γιος μου είναι 12 ετών, είναι το δεύτερο από τα τρία παιδιά μας, εδώ και δύο χρόνια έχει αλλάξει συμπεριφορά στο σχολείο όσο και στο σπίτι, δεν διαβάζει, αντιμιλάει, μας μειώνει, φωνάζει, ο μικρός είναι 5 ετών και αρχίζει να τον αντιγράφει, δεν αντέχουμε άλλο είμαστε στα πρόθυρα της τρέλας! Μέχρι την ηλικία των 8-9 ήταν ήρεμος, καλός μαθητής, τα παιδιά που κάνει παρέα είναι τα ίδια τόσα χρόνια , εκτός 3-3 που προστέθηκαν, όταν άρχισε να βγαίνει για παιχνίδι έξω από το σπίτι άρχισε να αλλάζει! Στους καβγάδες μας προσπαθεί να βάλει λόγια στον σύζυγό μου ώστε να βγει από πάνω ή του λέει πράγματα που του ζήτησα να μην τα μάθει ο πατέρας του ώστε να μην γίνει μεγαλύτερη φασαρία , όσο μεγαλώνει γίνεται πιο απείθαρχος, πιο επιθετικός, αυτά μόνον στην οικογένεια διότι με τους φίλους του είναι υπάκουος, ήρεμος κάνει ότι του πουν, επίσης δεν δέχεται να ακούσει λέξη κακή για τους φίλους του,. έχουμε κουραστεί πάρα πολύ, χρειάζεται, χρειαζόμαστε βοήθεια, ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα συμφωνήσουμε μαζί σας ότι χρειάζεστε βοήθεια για να αντιμετωπίσετε αυτό τον πολύ εμφανή και μεγάλο θυμό του παιδιού σας. Φαίνεται από αυτά που αναφέρετε ότι αυτές οι δυσκολίες στην αυτό-ρύθμιση του συναισθήματός του προϋπήρχαν, αλλά τώρα που εισέρχεται στην εφηβεία, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η κατάσταση να γίνει ανεξέλεγκτη. Θα σας ζητούσαμε άμεσα να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να ζητήσετε βοήθεια για το πώς να αντιμετωπίσετε αυτό που συμβαίνει αλλά και να βρείτε κάποιες διαύλους επικοινωνίας με τον έφηβο. Ο/η Ψυχολόγος θα προσπαθήσει πρώτα να ερμηνεύσει γιατί εμφανίζονται αυτές οι συμπεριφοράς (τους μηχανισμούς συσχέτισης που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ εσάς και του γιου σας) και τους τρόπους που θα μπορούσαν να τροποποιηθούν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

059. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, έχω μία κόρη τριών ετών η οποία πηγαίνει στον παιδικό εδώ και τρεις μήνες είναι πολύ ευχάριστη χαμογελαστή με πολύ καλή διάθεση γενικά. Και εγώ και ο μπαμπάς της δεν δουλεύουμε πολλές ώρες Οπότε περνάμε πολύ χρόνο μαζί της. Αποφεύγουμε τις φωνές χωρίς λόγο και γενικά έχουμε ένα ευχάριστο κλίμα στο σπίτι. Παρόλα αυτά διαπιστώνω ότι εκτός από το ότι δεν μας ακούει ιδιαίτερα δεν εκφράζει τα συναισθήματα της λύπης και της στεναχώριας. Δείχνει να μην ενδιαφέρεται αν κάποιος πονάει ή κλαίει είτε Αυτός είναι συμμαθητής της είτε κάποιο ζώο. Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει και προβληματίζομαι πάρα πολύ γιατί είμαι ένας άνθρωπος που εκφράζω ανοιχτά τα συναισθήματά μου και μου κάνει εντύπωση που δεν κάνει και εκείνη το ίδιο. Ακόμα και όταν τη ρωτάω πότε αισθάνθηκες λυπημένη μου απαντάει ποτέ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η συμπεριφορά που αναφέρετε στο παιδί σας, μοιάζει με αυτό που ονομάζεται “αλεξιθυμία” (κατάσταση κατά την οποία ένα παιδί δυσκολεύεται να αναγνωρίσει ή να ονοματίσει τα συναισθήματα τα δικά του ή των άλλων). Αφού αναφέρετε ότι ονοματίζετε τα συναισθήματα στο σπίτι και προσπαθείτε από μεριάς σας να βοηθήσετε αυτό το μηχανισμό, θα ήταν καλό να εξετάζατε τον τρόπο που επεξεργάζεται τον πραγματολογικό μηχανισμό που λειτουργεί ο κοινωνικός κόσμος, για να διαπιστωθεί εάν κατανοεί αυτά τα “κρυμμένα” σινιάλα που εμφανίζονται στο μυαλό ενός ανθρώπου σε διαφορετικές κοινωνικές καταστάσεις. Αυτός ο μηχανισμός (απαραίτητος για τη θεωρία του νου), εμφανίζεται στα 2 έτη και ωριμάζει θεαματικά στα 4 έτη. Θα σας συστήναμε από τη μία να παίζετε πολύ παιχνίδια ρόλων (με κούκλες ή μινιατούρες με ζωάκια ή κουκλάκια) όπου θα εκφράζετε σε αυτά τα συναισθήματα, αλλά και να ζητούσατε τη γνώμη Λογοθεραπευτή για το πώς τοποθετείται το παιδί πραγματολογικά στην κοινωνική σκέψη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

060. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα ! Θα ήθελα την γνώμη σας και την καθοδήγηση σας ! Έχω ένα γιο 4 χρόνων τον Μάρτιο . Έχουμε μια δυσκολία με το φαγητό κάθε τύπου , δηλαδή το πρωί ξυπνάμε νωρίς φτιάχνω πρωινό – γάλα και όλοι η οικογένεια κάθεται μαζί στο τραπέζι . Ο γιος μου ψάχνει κάθε ευκαιρία να σηκώνεται να πηγαίνει στα παιχνίδια του να παίρνει μια μπουκιά και να φεύγει και πάλι και να καταλήγουμε να κάνουμε ένα πρωινό 1,5 ώρα . Όσο και να μιλάω , να εξηγώ και στο τέλος να χάνω την υπομονή μου δεν γίνεται τίποτα κάνει το αντίθετο. του εξηγώ για την επίπτωση της πράξης του ή πως θα χάσει κάτι από της δραστηριότητες του επειδή δεν θα προλάβει επειδή κάνει τόση ώρα σε κάθε γεύμα . Τίποτα. Φτάνω στο σημείο να τον ταΐζω εγώ για να τελειώνουμε . Τι να κάνω ; Όταν πάει Προνήπιο τι θα κάνει ,προσπαθώ να κρατήσω ένα καλό πρόγραμμα για να ενταχθεί πιο εύκολα αλλά κάνει το αντίθετο . Μόνο εάν του κάνω τα χατίρια με ακούει . Ευχαριστώ για την βοήθεια !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι συμπεριφορές που μας αναφέρετε, παραπέμπουν στην εικόνα παιδιού το οποίο είτε δυσκολεύεται με τη συγκέντρωση προσοχής του, είτε με τον έλεγχο της κινητικότητάς του (υπερκινητικότητα) με ταυτόχρονη αυξημένη διάθεση για παιχνίδι (playfulness) και από την άλλη δυσκολίες στην αυτό-διαχείρισή του. Σας συγχαίρουμε που προσπαθείτε να ορίσετε μία ρουτίνα σίτισης που να περιλαμβάνει το να κάθεστε όλοι μαζί στο τραπέζι για να φάτε, αλλά όπως διαπιστώνετε αυτό δεν είναι αποτελεσματικό όσον αφορά το γιο σας. Επίσης, το ότι στο τέλος φτάνετε στο σημείο να τον ταΐσετε, ακυρώνει όλες τις προηγούμενες προσπάθειές σας, αφού το παιδί μαθαίνει πως εάν δεν φάει μόνο του, τότε θα το ταΐσετε εσείς. Παίζει σημαντικότατο ρόλο η γνώμη της Νηπιαγωγού εάν το παιδί παρακολουθεί Παιδικό Σταθμό. Επίσης, το ότι δεν κάθεται στο σπίτι στο τραπέζι για να φάει, δεν σημαίνει ότι υποχρεωτικά δεν θα κάθεται και στο Προνήπιο που οι κοινωνικές απαιτήσεις (έχει να κάνει το ίδιο που κάνουν και οι συμμαθητές του) θα είναι διαφορετικό. Θα πρέπει όμως να διερευνήσετε εάν κάθεται για να παίξει με παιχνίδι μαζί σας ή εάν επίσης ενδιαφέρεται για την κατάκτηση μαθησιακών εννοιών ή για χειροτεχνίες. Ούτως ή άλλως πάντως θα σας συστήναμε να προχωρούσατε σε αξιολόγηση του παιδιού από Εργοθεραπευτή για να διερευνηθεί το δυναμικό συγκέντρωσής του και λειτουργίας των μηχανισμών αναστολής και ευελιξίας (απαραίτητοι για την πιθανότητα επιτυχούς ένταξης ενός παιδιού στο Προνήπιο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

061. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα… εδώ και δύο χρόνια έχω την οριστική επιμέλεια του τέκνου μου ηλικίας 11 χρόνων.. από την αρχή του χωρισμού με τον μπαμπά του ήταν αρνητικός να πάρω αυτήν την απόφαση παρ όλο που έβλεπε συνεχεία σωματική και ψυχολογική βία από τον πρώην σύζυγο μου προς εμού… το τελευταίο διάστημα βλέπω το παιδί μου που είναι κλεισμένος μέσα στο δωμάτιό του με κλειστά παράθυρα και πόρτες… μπάνιο για να κάνει μπορεί να ξεπεράσουμε και τις 15 μέρες… βρίζει πάρα πολύ και συχνά παρακαλάει να πεθάνω αν τολμήσω να του πω απλά πράγματά.. έλα να φας.. κάνε μπάνιο ..που λέμε καθημερινά στο παιδί μας. παρακολουθείται από ψυχολόγο ιδιώτη και κάνω ότι μου πει.. είμαι πολύ ψύχραιμη παρόλο που είναι στιγμές που θέλω να το πνίξω η και να το βάλω στα πόδια και να μην ξαναγυρίσω… βέβαια βλέπω τα συμπτώματα ακόμα ποιο έντονα.. ζήτησα από κέντρο ψυχικής υγείας όπου ανήκουμε να δει το παιδί μου ένας παιδοψυχίατρος μήπως και έχει κάποια άλλη γνώμη να μου πει… το θέμα είναι πως δεν παρακολουθούν το παιδί αν δεν πάρουν έγκριση από τον πατέρα του κάτι που ο ίδιος δεν θέλει με τίποτα να εγκρίνει… Αφού λοιπόν έχει μονό την γονική μεριμνά που είναι για κληρονομικά χειρουργεία θρησκεία γιατί με βάζουν σε αυτήν την διαδικασία;; που μπορώ αλλού να απευθυνθώ; βοήθεια…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε σημαντικότατες δυσκολίες στη διαχείριση του συναισθήματος που αντιμετωπίζει ο γιος σας και για τις οποίες κρίνεται απαραίτητη η αξιολόγησή του από Παιδοψυχίατρο. Για να εντοπιστεί ο βαθμός αυτών των δυσκολιών, παίζει σημαντικότατο ρόλο και η γνώμη της εκπαιδευτικού για την εικόνα του παιδιού στο Σχολείο. Όσον αφορά το Νομικό ζήτημα της συγκατάθεσης του πατέρα, θα ήταν καλό να το συζητούσατε είτε με τον Δικηγόρο σας, είτε με έναν Ψυχολόγο όπου θα απευθυνόσασταν εσείς. Θα σας συστήναμε επίσης να προσπαθούσατε να είχατε έναν ουσιαστικό διάλογο με τον πατέρα του παιδιού στα μέτρα του δυνατού (πρόκειται για το καλό του παιδιού σας). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

062. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, έχω μια κόρη 3 ετών, και σε λίγες εβδομάδες περιμένω να γεννήσω και το δεύτερο παιδάκι μου. Ανησυχώ ιδιαίτερα για τις ημέρες που θα λείπω στο μαιευτήριο, καθώς δεν έχει χρειαστεί ποτέ να αφήσω την κόρη μου, έχω αναλάβει τη ανατροφή της σχεδόν αποκλειστικά μόνη μου, αφού ο μπαμπάς δουλεύει πολλές ώρες (τώρα με την καραντίνα είναι περισσότερες ώρες στο σπίτι). Πως να χειριστώ την απουσία μου? Πως να προετοιμάσω την κόρη μου για αυτό; φοβάμαι μη νιώσει ότι δεν την αγαπάω και ότι την έχω εγκαταλείψει.. να αναφέρω ότι είναι ένα ιδιαίτερα έξυπνο παιδί με πλήρως αναπτυγμένο τον λόγο. Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με το καλό να υποδεχθείτε το μωράκι σας! Πολλές μαμάδες έχουν αυτή την ανησυχία αλλά χρειάζεται να το αντιμετωπίσετε με ηρεμία. Θα της εξηγήσετε ότι ήρθε η ώρα το μωρό να έρθει να το γνωρίσουμε και για αυτό τον λόγο η μαμά θα λείψει. Ότι θα είναι ασφαλής κι ότι θα της μιλήσετε στο τηλέφωνο ίσως με βιντεοκλήση. Υπάρχουν πολύ ωραία παραμύθια για τον ερχομό αδελφού ή αδελφής που συχνά τα χρησιμοποιούμε ώστε να κατανοήσουν τα παιδιά την διαδικασία. Με απλά λόγια και με ψυχραιμία λοιπόν θα την βοηθήσετε να παραμείνει σπίτι ήρεμη και με χαρά να περιμένει το αδελφάκι και την μαμά να επιστρέψουν! Ευχόμαστε όλα να πάνε καλά! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

063. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα κοριτσάκι 6,5 ετών και πηγαίνει στην 1η δημοτικού. Το τελευταίο διάστημα κλαίει αρκετά συχνά κυρίως στα διαλείμματα αλλά κάποιες φορές και μέσα στην τάξη. Ο λόγος είναι ότι έχει μια φίλη που είναι μαζί από το νηπιαγωγείο, αλλά φέτος είναι στην παρέα τους και άλλο ένα κοριτσάκι που είναι γειτονάκι της φίλης της και το οποίο θέλει να παίζει μόνο αυτήν, και η δική μου κόρη στεναχωριέται γιατί ορισμένες φορές δεν την παίζει και η κόρη μου επειδή είναι ένα παιδί που δεν μιλάει εύκολα στεναχωριέται και βάζει τα κλάματα. Της έχουμε πει να παίζει και με αλλά παιδάκια αλλά επειδή κάθεται στο ολοήμερο τα αλλά παιδάκια φεύγουν και μένει με τα δυο αυτά κοριτσάκια και το άλλο κοριτσάκι δεν την θέλει και ορισμένες φορές την κοροϊδεύει. Η μόνη αντίδραση της κόρης μου είναι το κλάμα. Πως μπορώ διαφορετικά να την βοηθήσω; Και εγώ και ο μπαμπάς της, της μιλάμε συνέχεια και ότι δεν πρέπει να στεναχωριέται που ένα παιδάκι δεν το θέλει. Τι άλλο να κάνουμε; Ευχαριστώ πάρα πολύ. Α…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση αυτά που αναφέρετε, έχετε ένα ευαίσθητο παιδί που δυσκολεύεται να αυτό-ρυθμίσει τα αρνητικά συναισθήματά του όταν αισθάνεται την κοινωνική απόρριψη. Από την άλλη, τα παιδιά συνήθως έχουν παραπάνω από μία/ένα φίλες/ους και όταν βιώσουν την απόρριψη προσανατολίζονται σε άλλο παιδί. Παίζει σημαντικό ρόλο η γνώμη της εκπαιδευτικού όσον αφορά την γενικότερη κοινωνική εικόνα της κόρης σας και την επίδοσή της στην τάξη. Όπως βλέπετε, η παρηγορητικότητα της κόρης σας με λογικά εκ μέρους σας επιχειρήματα δεν έχει προβεί αποτελεσματική. Για το λόγο αυτό θα θέλαμε να συζητούσατε το ζήτημα με ψυχολόγο όπου λαμβάνοντας ένα σαφές ιστορικό για το παιδί, θα σας εξηγούσε ποια θα ήταν τα προτιμώμενα βήματα που θα ήταν καλό να ακολουθήσετε για να αισθανθεί το παιδί καλύτερα, να βελτιώσει την αυτοεικόνα του και να αυξήσει την ευελιξία στη σκέψη και το συναίσθημά της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

064. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν μπορεί να φταίει ένα παιδί σε ηλικία 6-7 αν έχει πειράξει ένα άλλο παιδί μικρότερο 2 χρόνια όταν παίζουν μαζί το ζευγάρι.. Είναι υπεύθυνο το μεγαλύτερο? Υπάρχει περίπτωση να έχει κάνει κάτι πολύ κακό?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το ερώτημά σας είναι αρκετά ασαφές. Κρίνουμε ως ομάδα ότι η ερώτησή σας μάλλον σχετίζεται με το εάν 2 ετερόφυλα παιδιά παίζουν παιχνίδια που έχουν κάποια άμεση ή έμμεση γενετήσια εμπλοκή. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το κάνουν πάρα πολλά παιδιά και τώρα αλλά και στο παρελθόν (σας θυμίζουμε το παιχνίδι του “γιατρού” που παίζουν τα παιδιά εδώ και τόσες γενεές). Ξεκινά από το άτυπο γενετήσιο ορμέφυτο που έχουν τα παιδιά και που συνήθως ενισχύεται και πάρα πολύ από τα πρότυπα που βλέπουν στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο ή και δια ζώσης από τους ενήλικες (γονείς, συγγενικά πρόσωπα, στο δρόμο κλπ). Συνήθως το παιχνίδι αυτό το σχεδιάζουν και εμπλέκονται παιδιά στην ηλικία των 5,5-7 ετών. Αυτό σημαίνει (με βάση αυτά που αναφέρετε) ότι ένα παιδί 4-5 ετών δύσκολα θα ξεκινήσει το παιχνίδι, αλλά μπορεί να συμμετάσχει. Αυτό -σε λίγο πιο ακραίες καταστάσεις- μπορεί να οδηγήσει και σε θωπεύσεις ευαίσθητων (γενετήσιων) περιοχών, φιλήματα, εισχωρήσεις αντικειμένων κλπ. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, είναι καλό οι γονείς να συζητήσουν με ειδικό για το πώς να αντιμετωπίσουν την κατάσταση (για κάθε παιδί υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι). Η γενική αρχή πάντως είναι η εκπαίδευση του παιδιού ότι το σώμα είναι δικό του και κανείς δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να το ενοχλεί ή παρενοχλεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
————————————

065. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας !! έχω δίδυμα αγοράκια 5 χρόνων κ δυο μηνών. Φέτος ξεκίνησαν Νηπιαγωγείο. Τα δυο προηγούμενα χρόνια πήγαιναν παιδικό σταθμό. Το ένα από τα δυο παιδάκια μου έχει στραβισμό. Έχει κάνει μια επέμβαση πριν 2,5 χρόνια Κ πήγαν όλα καλά στην αρχή. Όμως δυστυχώς το ματάκι του εξακολουθεί να μην ευθυγραμμίζεται με το άλλο Κ ο Οφθαλμίατρος του μας είπε να βάζουμε κάποιο κολλύριο έτσι ώστε να χρησιμοποιεί το ( τεμπέλικο ) ματάκι. το σταματήσαμε όμως τώρα. Όσο πήγαινε στον παιδικό σταθμό ήταν μια χαρά στην συμπεριφορά του Κ συμμετείχε στις δραστηριότητες του παιδικού σταθμού . Το μόνο που είχαν πει ήταν πως δεν μπορούσε να κρατήσει σταθερά το μολυβί όταν ζωγράφιζε τώρα όμως μπορεί. Φέτος, όταν ξεκίνησε στο νηπιαγωγείο άλλαξε κατευθείαν η συμπεριφορά του. Δεν θέλει να πηγαίνει στο σχολείο, πάντα μου κάνει πολλές ερωτήσεις πριν μπει στην τάξη Κ γενικά έχει μια άρνηση Κ όταν τον ρωτάω τι έχει, αν του συμβαίνει κάτι μ απαντάει δεν ξέρω. Η δασκάλα του με συμβούλευσε να μην τον στείλω σχολείο για να ζηλέψει που πηγαίνει ο αδελφός του κ έτσι να θελήσει να έρθει. Όλα μου τα έλεγε μπροστά στο παιδί κ το παιδί απαντούσε: ναι δεν θέλω να ξαναέρθω στο σχολείο Κ η δασκάλα επέμενε. Από την πλευρά της η δασκάλα του δεν ασχολείται ιδιαίτερα μαζί του Κ έχει μια στάση γενικότερα προς όλα τα παιδάκια επιβλητική. Πχ μια ημέρα με κάλεσε για να μου πει πως του αρέσει μόνο να ασχολείστε με παζλ Κ ότι δεν μπορεί να ασχολείται μαζί του όλη την ώρα Κ πως θέλει κάποιον συνεχώς από πάνω του. Την ώρα εκείνη τα παιδιά μου έπαιζαν στην αυλή του σχολείου Και μ λέει ακούτε πως κάνουν; Τα παιδάκια απλά έπαιζαν κυνηγητό. Και άρχισε να κλείνει τα αυτιά της με τα χέρια της κ μου είπε να φύγω γιατί δεν μπορεί να ασχοληθεί περαιτέρω με το θέμα. όταν την ενημέρωσα για τον στραβισμό γιατί ο οφθαλμίατρος του μας είχε πει ότι δεν αναγκαίο να ενημερώσουνε το σχολείο Κ το παιδί να συνεχίσει φυσιολογικά την καθημερινότητα του. Την επόμενη ημέρα αφού έμαθε για τον στραβισμό έχει μια παρά πολύ επιμονή Κ απαιτητική στάση απέναντι μου να τον πάω στα ΚΕΣΥ. Πραγματικά δεν θέλω να σκεφτώ πως λειτουργεί ρατσιστικά λόγω του στραβισμού Κ πως το λέει με συμβουλευτικό χαρακτήρα. τέλος να σας πω πως πριν πάει νηπιαγωγείο είχαμε κάνει μετακομίσει Κ το παιδί είχε αλλάξει περιβάλλον σχολείου Κ κατοικίας την περίοδο που ξεκίνησε το νηπιαγωγείο . Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο στραβισμός επιφέρει σημαντικότατες δυσκολίες στη λειτουργία της διόφθαλμης όρασης σε ένα παιδί. Με τη σειρά της, η μειωμένη διόφθαλμη όραση μπορεί να επιφέρει σημαντικές δυσκολίες τόσο στην κινητική οργάνωση του παιδιού (συχνή αδεξιότητα στην αδρή και λεπτή κίνηση) και δυσκολίες στην οπτική επεξεργασία και αντίληψη (πιθανή εικόνα διάσπασης προσοχής και δυσκολιών εμπλοκής σε δραστηριότητες που απαιτούν “οπτική συγκέντρωση και μελέτη”). Κατανοούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε –με βάση αυτά που αναφέρετε- με τη Νηπιαγωγό του παιδιού (είναι καλό οι εκπαιδευτικοί να επιδεικνύουν ψυχραιμία και έλεγχο της Τάξης), αλλά από την άλλη θα θέλαμε να επικεντρωθούμε και στις δυσκολίες του παιδιού τώρα που εντάχθηκε σε πιο απαιτητική μαθησιακά δομή όπως είναι αυτή του Νηπιαγωγείου σε σχέση με την πιο “χαλαρή” δομή του Προνηπίου. Θα σας συστήναμε να ζητήσετε την αξιολόγηση του παιδιού σας από Αναπτυξιακή Παιδίατρο ή Εργοθεραπευτή, ώστε να διευκρινιστούν αρχικά εάν υπάρχουν κάποιες δυσκολίες στην αναπτυξιακή επίδοση του παιδιού. Επίσης θα ήταν καλό να διερευνηθεί και η σχέση του με το δίδυμο αδελφό του (φυσικά συστήνεται αυστηρά τα 2 αδέλφια να παρακολουθούν διαφορετικό Τμήμα για να μην συγκρίνονται μεταξύ τους –κάτι το οποίο πιστεύουμε ότι έχει τηρηθεί-). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

066. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω μια κόρη 5μιση χρόνων, όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούμε με παραδείγματα, πράξεις κ πολλές συζητήσεις να δείξουμε στο παιδί να μοιράζεται, πόσο μάλλον όταν θέλει να κάνουν το ίδιο κ τα υπόλοιπα παιδιά μαζί της. ερεθίσματα από παππούδες βέβαια στα προηγούμενα χρόνια ήταν να μην εμφανίζουμε τίποτα από τα πράγματα μας όταν κάποιος έρχεται με τον κίνδυνο ότι θα καταστραφούν. προσπαθώντας αρκετά φαινόταν να καταλαβαίνει ότι τα παιχνίδια παίρνουν ζωή όταν τα παίζεις με ανθρώπους (όταν βρίσκεται με παιχνίδια άλλων παιδιών της αρέσει κ θέλει να της χαρίζεται κ κάτι που μπορεί να της άρεσε) πλέον παρατηρούμε έντονα ότι η συμπεριφορά της είναι πολύ επιβλητική απέναντι σε κάποιο παιδί όταν βρίσκεται στον χώρο της κ θέλει να παίξει μαζί της. μεγάλος προβληματισμός όμως είναι ότι έχει τύχει να έρθει παιδί που ήταν περισσότερο επιβλητικό από εκείνη κ απλά δέχτηκε να κατεβάσει ότι παιχνίδι της ζητήθηκε κ να καταστραφεί κιόλας χωρίς καν να διαμαρτυρηθεί. πλέον οι συζητήσεις που έχουμε κάνει είναι άπειρες κ δεν ξέρω πως μπορώ να το αντιμετωπίσω… πολλές φορές της είπα για τον τρόπο που μιλάει κ ότι ίσως θα χρειαστεί να μείνει σε ένα δωμάτιο χωρίς παιχνίδια σαν συνέπεια των πράξεων της από επιλογή της. ξέρω ότι θα την πλήγωνε πολύ αυτό γιατί έχουν περισσότερο σημασία τα παιχνίδια για εκείνη… φοβάμαι μην έχω όμως τα αντίθετα αποτελέσματα?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά σας αναφέρουμε ότι θα βοηθούσε πολύ να γνωρίζαμε τη γνώμη του ειδικού για την ευρύτερη κοινωνική απόδοση της κόρης σας που δεν είναι άλλη από τη Νηπιαγωγό. Τα παιδιά μαθαίνουν να οργανώνουν (ή να γενικεύουν) την κοινωνική συμπεριφορά τους στο εκπαιδευτικό πλαίσιο, όπου εκεί μαθαίνουν κοινωνικές δεξιότητες σε μεγαλύτερες ομάδες όπως παιχνίδι, μοίρασμα, προσοχή, προστασία κλπ. Η κόρη σας δείχνει ότι –παρά τις επίπονες προσπάθειές σας- δυσκολεύεται πολύ να βάλει σε εφαρμογή αυτά που της αναφέρετε θεωρητικά για τους “κανόνες” που διέπουν τις σχέσεις με τους συνομηλίκους της. Δείχνει από τη μία μία εγώ-κεντρική εμμονή, αλλά από την άλλη μία δυσκολία σε πιο διεκδικητικά παιδιά. Φυσικά και η σκέψη σας να τιμωρήσετε το παιδί με το να την τοποθετήσετε σε ένα “λευκό” από παιχνίδια δωμάτιο, είναι κάτι που σας ζητούμε να μην το κάνετε. Αρχικά λοιπόν θα συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό και θα της ζητήσετε τη γνώμη της. Εάν σας αναφέρει αντίστοιχες συμπεριφορές και στο Νηπιαγωγείο, θα ήταν καλό να γίνει μία αξιολόγηση στη μικρή από Αναπτυξιακή Παιδίατρο για να σας εξηγήσει που οφείλονται αυτές οι δυσκολίες. Εάν η μικρή τα καταφέρνει κοινωνικά στο Νηπιαγωγείο, τότε θα σας συστήναμε να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για τρόπους που πιθανά να βοηθούσαν τη διαχείρισή σας στις συμπεριφορές του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

067. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σάς…έχω εν αγοράκι τριών ετών….για την ηλικία σωστή ανάπτυξη…κάνουμε λογοθεραπεία κ Εργοθεραπεία όπως μας υπέδειξε η ψυχολόγος του….τα πάει αρκετά καλά… Τον τελευταίο καιρό αντί να πει μόνος Μ όπως έλεγε τον προηγούμενο καιρό λέει όταν κάνει κάτι το έκανα μόνη μου…. δ παρουσιάζει κοριτσίστικες συμπεριφορές αν μπορώ να το εκφράσω έτσι….. η αλήθεια είναι ότι έχω αγχωθεί κ όταν τον διορθώνω το λέει επίμονα μετά….. θα ήθελα την βοήθεια σάς γιατί ανησυχώ… πως να το αντιμετωπίσω….. σας ευχαριστώ για το χρόνο σας….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας παρακολουθεί προγράμματα Λογοθεραπείας κ Εργοθεραπείας –και σας συγχαίρουμε για αυτό- προφανώς γιατί αντιμετωπίζει κάποιες αναπτυξιακές δυσκολίες, για τις οποίες είμαστε σίγουροι ότι σας έχουν αναφέρει οι θεραπευτές του παιδιού ποιες είναι αυτές. Προφανέστατα μέσα στο πλαίσιο αυτών των δυσκολιών, είναι και οι συμπεριφορές που αναφέρετε και σας απασχολούν. Θα σας συστήναμε λοιπόν να αναφέρετε τους προβληματισμούς σας στους θεραπευτές (Εργοθεραπευτή, Λογοθεραπευτή, Ψυχολόγο) οι οποίοι είμαστε σίγουροι ότι θα έχουν τις κατάλληλες για τις απορίες σας απαντήσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

068. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα μωράκι 4 μηνών και εδώ και 1 μήνα γύρω στις 4 με 5 περίπου στον μεσημεριανό του ύπνο περίπου ξυπνάει με έντονο κλάμα λες και πονάει κάπου (πριν ξυπνήσει τον βλέπω ότι κάνει πως κλαίει με κλειστά τα μάτια, κάνει δηλαδή μορφασμούς στο πρόσωπο) … Μήπως υπάρχει κάποια πηγή άγχους? Διότι άλλο θέμα δεν είναι τα έχουμε κοιτάξει..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας και να χαίρεστε το μωράκι σας. Οποιεσδήποτε δυσκολίες ενός παιδιού στον ύπνο –και ιδίως σε αυτή την πρώιμη ηλικία- είναι καλό να το συζητάτε με τον/την Παιδίατρο. Είναι ο μόνος/η ειδικός για να σας εξηγήσει εάν κρίνει ότι θα έπρεπε να γίνει κάποιος έλεγχος ή όχι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

069. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Καταρχήν να σας ευχαριστήσω για την σελίδα σας. Είναι άκρως ενδιαφέρουσα μιας κ μέσα από αυτή έχω συνειδητοποιήσει πολλά σε ότι αφορά την συμπεριφορά της κόρης μου 2 ετών . Παρόλα αυτά έχω μια ερώτηση. Η κορούλα μου είναι ένα εύχαρο παιδάκι. Πάει στον παιδικό σταθμό από πολύ νωρίς (7 μηνών ) μιας κ εργαζόμαστε κ οι δυο γονείς. Δέχεται πάντα πολύ θετικά επισκέψεις από γνωστούς οι συγγενείς και είναι ιδιαίτερα διαχυτική . Σήμερα όμως συνέβη κάτι που με έβαλε σε σκέψεις. βρισκόμασταν στο σούπερ μάρκετ κ μια άγνωστη κυρία μας πλησίασε και καλοπροαίρετα χαιρέτησε την κόρη μου λέγοντας της τι όμορφο κοριτσάκι που είναι προσφέροντας της ταυτόχρονα μια σοκολάτα . Στεκόμουν δίπλα όταν ξαφνικά πριν τελειώσει καλά την πρόταση της η κόρη μου έτρεξε κ την αγκάλιασε . Ξαφνιάστηκα κ δεν αντέδρασα. Ίσως λάθος τώρα που το σκέφτομαι . Κ αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να ανησυχώ. Είναι λογικό να πηγαίνει τόσο εύκολα σε ξένους ανθρώπους ; Αυτό ίσως είναι κ επικίνδυνο αργότερα . Πως μπορώ να την διαπαιδαγωγήσω έτσι ώστε να μην εμπιστεύεται ξένους ανθρώπους χωρίς όμως να την φοβίσω; Πως μπορώ να της δώσω να καταλάβει πως δεν πρέπει να παίρνουμε πράγματα από άγνωστους ; Δεν ξέρω αν είναι πολύ νωρίς κ αν είμαι πολύ υπερβολική αλλά θέλω να προλάβω καταστάσεις μιας κ ζούμε σε όχι κ τόσο ακίνδυνες εποχές. Σας ευχαριστώ παααρααα πολύ για το χρόνο σας. Με φιλικούς χαιρετισμούς Α. Κ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας και τα όμορφά σας λόγια για την προσπάθειά μας. Τα παιδάκια στην ηλικία των 2 ετών δεν έχουν κατακτήσει βασικές δεξιότητες για να είναι καχύποπτα όπως η θεωρία του νου ή η προοπτική σκέψη (κατανόηση προοπτικής) για να “διαβάζουν” τις προθέσεις των άλλων. Ιδίως όταν είναι κοινωνικά, συχνά μπορούν να εμπλακούν σε διαχυτικές συμπεριφορές, όπως αυτή που ενεπλάκη η κορούλα σας, όταν κάποιος τους επιδείξει αγάπη και φυσικά και τους προσφέρει κάτι που τους είναι ευχάριστο. Δεν υπάρχει λοιπόν κάποιος λόγος να πανικοβάλλεστε ή να χρειάζεται να σκέφτεστε ότι αυτή η συμπεριφορά ήταν επικίνδυνη. Το παιδί βρίσκεται πάντα μαζί σας, οπότε εσείς ελέγχετε την κατάσταση. Συνοδεύετε λοιπόν το παιδί στον ενήλικα, μπορείτε να δεχτείτε το “δωράκι” του, να ζητήσετε στη μικρή να ζητήσει ευχαριστώ ή να το πείτε εσείς εκ μέρους της και να συνεχίσετε ανέμελα. Απλά μπορείτε να της εξηγήσετε ότι όταν είστε μαζί, μπορεί να εμφανίζει τέτοιες συμπεριφορές, χωρίς να εξηγήσετε ακόμη κάτι άλλο. Στην ηλικία των 4 ετών εξηγούμε πιο σύνθετες καταστάσεις, όπως τι κάνουμε όταν κάποιος που δεν τον γνωρίζουμε μας προσφέρει κάτι και δεν είμαστε εμείς μπροστά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

070. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα μοναχογιό 5 ετών. Από μικρός παρατήρησα ότι αντιλαμβάνεται με μεγάλη ευκολία τα συναισθήματα των άλλων και έχει μάθει να εκφράζει τα δικά του. Επίσης έχει πολύ μεγάλη φαντασία (διαβάζουμε πολλά βιβλία). Πηγαίνει νήπιο. Οι δασκάλες του λένε ότι είναι άψογος (όπως και τα δύο προηγούμενα χρόνια που ήταν προπρο και προ σε άλλο σχολείο). Από πιο μικρός έβγαζε ιστορίες από το μυαλό του, αλλά πλέον πρέπει να κάνω προσπάθεια για να καταλάβω μερικές φορές αν έχει γίνει κάτι ή όχι… Επίσης νιώθει συνέχεια την ανάγκη να λέει ότι είναι ο καλύτερος και ότι όλα όσα έχει είναι τα καλύτερα… Συμπεριφορά που σίγουρα δεν βλέπει στο σπίτι μας. Προσπαθώ να του εξηγήσω διακριτικά ότι δεν έχει ανάγκη να είναι καλύτερος και δεν είναι όλα διαγωνισμός και σύγκριση αλλά δεν βλέπω κάποια αλλαγή. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ χωρίς να τον μειώσω ή να τον προσβάλλω.. θα εκτιμούσα ιδιαίτερα τη βοήθεια σας! (Να σημειώσω ότι από τον Οκτώβριο ο μπαμπάς του δεν ζει στο ίδιο σπίτι μ’εμας. Έχουμε πολύ πολιτισμένη σχέση και τον λατρεύει, αλλά μένει σε άλλη πόλη και λόγω του covid δεν βλέπονται όσο συχνά υπολογίσαμε).Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Για κάποιο λόγο, το παιδί σας θέλει να αισθάνεται ότι είναι το καλύτερο, προφανώς για να γίνει σε κάποιον αποδεκτό μη αρεστό. Από την άλλη, το άλλο θέμα που αναφέρεστε (φαντασία), δεν αποτελεί κάποια δυσκολία (εμφανίζεται σε παιδιά αυτής της ηλικίας). Εάν λοιπόν η Νηπιαγωγός σας αναφέρει ότι δεν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία με τη συμπεριφορά και συμμετοχικότητα του παιδιού σας, τότε θα σας αναφέραμε τους εξής προβληματισμούς που θα θέλαμε να σκεφτείτε: (Α). Πολλά παιδιά καταφεύγουν σε ψέματα για να γίνουν πιο θεαματικά και να τραβήξουν την προσοχή και αποδοχή του ενήλικα με κάτι “θεαματικό”. (Β). Τα παιδιά θέλουν να είναι τέλεια και τα καλύτερα γιατί έχουν μία ανησυχία τελειομανίας ότι έτσι γίνονται αποδεκτά από τους ενήλικες (γονείς, εκπαιδευτικοί ή πιθανά και τους συμμαθητές τους και (Γ). Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά έχουν εγωκεντρική σκέψη και πάρα πολύ συχνά, νιώθουν ότι οι γονείς δεν μένουν μαζί γιατί έχουν τα ίδια (τα παιδιά) κάνει κάτι κακό. Για τους παραπάνω λόγους, θα σας προτείναμε να συζητούσατε και οι δύο γονείς –αφού όπως αναφέρετε έχετε και καλές σχέσεις- με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να βρεθούν κατάλληλοι προς το παιδί τρόποι να αντιδράτε στις συμπεριφορές που αναφέρετε ότι εμφανίζει το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

071. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω μια κόρη 6 ετών και αντιμετωπίζω το εξής πρόβλημα με τη συμπεριφορά της. Στο σπίτι όταν είναι μαζί μας είναι ομιλητική, μερικές φορές και ζωηρή μπορώ να πω. Βέβαια όταν τη μαλώσεις βάζει τα κλάματα. Στο σχολείο όμως έχω μεγάλο πρόβλημα. Πηγαίνει πρώτη δημοτικού και δεν μιλάει καθόλου στη δασκάλα της όταν τη ρωτάει για τα μαθήματα. Μου λέει ότι ντρέπεται να μιλήσει και φοβάται. Τώρα μου κάνουμε μέσω υπολογιστή μάθημα είναι ακόμα πιο δύσκολο να την πείσω να αλλάξει συμπεριφορά. Νιώθω ότι δεν μπορώ να τη βοηθήσω.. Ενώ ξέρει τις απαντήσεις σε αυτά που τη ρωτάει η δασκάλα της τα χάνει και κάνει λάθη και μετά βάζει τα κλάματα και κρύβετε στην αγκαλιά μου. Τι μπορώ να κάνω εγώ; Να σας πω πως έχει 2 αδέρφια ακόμα, αγόρια, 5 και 12 ετών.. Σας ευχαριστώ..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας με βάση αυτά που αναφέρετε, εμφανίζει μία πολύ αυξημένη κοινωνική συστολή και ένα φόβο (δυσκολίες να αυτορυθμιστεί) όταν πρέπει να εκτεθεί σε περιβάλλοντα που της ζητούν να αποδείξει και επιδείξει τις γνώσεις της. Σε αυτή την ηλικία, τέτοιες συμπεριφορές δεν αναμένονται, αφού από την ηλικία των 4 ετών τα παιδιά έχουν κατακτήσει επιτελικές στρατηγικές κοινωνικής συμμετοχής. Αρχικά θα σας ζητήσουμε να μην πιέζετε και εσείς περαιτέρω την κορούλα σας να συμμετάσχει αφού δυσκολεύεται τόσο (εάν επιμείνετε, θα “σφίξετε” ακόμα περισσότερο αυτή τη συμπεριφορά και αυτό δεν θα βοηθήσει καθόλου). Θα θέλαμε να συζητήσετε αρχικά το θέμα διεξοδικά με τον/την εκπαιδευτικό της κόρης σας. Να ακούσετε τη γνώμη και τις συμβουλές του/της για πιθανές στρατηγικές για να το αντιμετωπίσετε. Από τη μεριά μας σας συμβουλεύουμε επίσης -ούτως ή άλλως- να συζητήσετε το θέμα που σας απασχολεί και με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για το τι θα πρότεινε να γίνει με βάση και τη λήψη ενός εκτενούς ιστορικού για το παιδί (θεωρείται πολύ σημαντικό και το εάν εμφάνιζε αυτές τις συμπεριφορές και στο Προνήπιο ή Νηπιαγωγείο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

072. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, Πήρα το θάρρος και εγώ να γράψω γιατί είδα πόσο γρήγορη ανταπόκριση…. Έχω ένα αγοράκι 4.5 ετών είμαστε πλέον σε προσχολική ηλικία δυστυχώς εγώ και ο άντρας μού δουλεύουμε πολλές ώρες και έχουμε λίγο χρόνο με τον μικρό Κάποιες φορές. Επειδή νιώθουμε τύψεις του κάνουμε όλα τα χατίρια πιο πολύ ο άντρας μού βέβαια….. Παρόλα αυτά θα ήθελα να έχουμε πιο ποιοτικό χρόνο Όχι μόνο παιχνίδια στο κινητό και στην τηλεόραση…. και πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω τι να κάνω ώστε να του κερδίσω το ενδιαφέρον και να μην μου λέει συνέχεια Όχι….βαρέθηκα… . Και κάτι τέτοια…. Να αγοράσω εκπαιδευτικά ;;; Ή αλλά ενδιαφέροντα πράγματα και πως να τον κερδίσω και πάλι….Ευχαριστώ πολύ. Ι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά θέλουν το χρόνο του ενήλικα και να κάνει μαζί του αστειότητες και “ανέμελες χαζομαρούλες” (σωματικά παιχνίδια, μικρομαγειρική μαζί –πχ κουλουράκια-, μικροκατασκευές, χιούμορ, ανέμελο γέλιο, γαργαλητά κλπ). Εάν δεν τα βρουν, στην προσπάθειά τους να αυτορυθμιστούν και να περάσουν καλά με κάτι άλλο εναλλακτικό, ανατρέχουν σε άλλες πηγές χαράς. Δυστυχώς μία τέτοια πηγή είναι συχνότατα τα παιχνίδια στο κινητό ή tablet ή η τηλεόραση. Αυτές οι ενασχολήσεις λοιπόν των παιδιών είναι ένα δείγμα μη εύρεσης της ανθρώπινης φροντίδας και ευχάριστου κοινωνικού κλίματος που ζητούσαν παλαιότερα –πιθανά και τώρα-. Δυστυχώς στην ηλικία του παιδιού σας επιτρέπεται μόνο η τηλεόραση και ΜΟΝΟ με την παρουσία ενήλικα και όχι τα κινητά ή τα tablet, καθώς μπορεί να αποδειχτούν πολύ εθιστικά, να δημιουργούν εκνευρισμό στα παιδιά, ευερεθιστότητα στο νευρικό τους σύστημα και να επιδρούν αρνητικότατα στη συγκέντρωση προσοχής τους και στον κινητικό τους συντονισμό (πέραν των δυσκολιών στις κοινωνικές τους σχέσεις). Θα σας συστήναμε λοιπόν να δίνετε στο παιδί άφθονο χρόνο με αισιότητα, εκδήλωση αγάπης και νοιαξίματος, να ακούτε αυτά που ίσως θελήσει να μοιραστεί μαζί σας, να κάνετε αστεία και δημιουργικά –όπως προαναφέραμε- πράγματα στο σπίτι και να βγαίνετε όσες περισσότερες βόλτες μπορείτε. Τα εκπαιδευτικά παιχνίδια -που ρωτάτε- πιθανά να μην του αρέσουν γιατί δυστυχώς αυτό συμβαίνει συχνά στα παιδιά που ασχολούνται πολύ με οθόνες (λόγω και των δυσκολιών συγκέντρωσης όπως σας προαναφέραμε). Έτσι, το να το “υποχρεώσετε” αρχικά να εμπλακεί με πράγματα που δεν του αρέσουν, δεν είναι κατάλληλος τρόπος για να αποκτήσετε τη “συμμαχία” που ζητάτε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

073. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω δύο κόρες η μια 3 ετών και η μικρή 2 ετών η μικρή μ έχει κάποια σημάδια που μας ανησυχούν δεν μιλάει μόνο μπαμπαλιζει δεν έχει διάρκεια η βλεμματική επαφή και άλλες φορές έχει διάρκεια αλλά όταν θέλει όταν την ενδιαφέρει κάτι ασχολείται την φωνάζουμε και δεν γυρνά στο όνομα της όταν την περνώ αγκαλιά και της λέω μπαμπά η μαμά γυρνά αλλού το πρόσωπο έχουμε πάει σε Αναπτυξιολόγο και μας είπε ότι κάνει κάποια καλά και κακά αλλά δεν μπορούμε λέει να της βάλουμε ταμπέλα αυτισμού γιατί είναι μικρή και τα σημάδια Που μας δείχνει αναιρεί το ένα το άλλο . Υπάρχει περίπτωση να περνάει κάποιο ψυχολογικό γιατί όταν ήταν μικρότερη δεν τις δίναμε πολύ σημασία για να μην ζηλεύει η μεγάλη καθώς πέρναγε ο καιρός η μεγάλη τις έκανε επίθεση όταν πείραζε παιχνίδια της και την χτυπούσε… πχ την έσπρωχνε τσιρίζοντας η σήκωνε χέρι

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η Αναπτυξιολόγος σαφώς δεν θέλησε να τοποθετήσει μία “διαγνωστική ταμπέλα” για τις αναπτυξιακές δυσκολίες που εντοπίζονται στην κορούλα σας. Όμως εμφανώς έχει εντοπίσει τις δυσκολίες και προφανώς σας έχει ζητήσει να εφαρμόσετε στο παιδί σας θεραπευτικό πρόγραμμα (συνήθως σε αυτή την ηλικία εφαρμόζεται Εργοθεραπευτικό πρόγραμμα). Οι πρώτοι στόχοι είναι η κορούλα σας να ενασχοληθεί περισσότερο με παιχνίδια, να μάθει να προσανατολίζει την προσοχή της, να αποκτήσει καλύτερη διαντίδραση με τον θεραπευτή και φυσικά και με εσάς και να είναι πιο εύχαρη και ανέμελη. Σε αυτή την ηλικία, αυτές οι δυσκολίες δεν μπορούν να τοποθετηθούν στην ευρύτερη σφαίρα των “ψυχολογικών” δυσκολιών. Ο καλύτερος όρος είναι οι “αναπτυξιακές” δυσκολίες. Το ότι έχετε ανησυχήσει και ζητήσατε αλλά και συνεχίζετε να ζητάτε βοήθεια για το παιδί, δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν έχετε ένα παιδί που ζει σε περιβάλλον παραμέλησης που πιθανά να δικαιολογούσε κάποιες {και όχι όλες} από τις συμπεριφορές της κόρης σας. Με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα σας συστήνουμε να εφαρμόσετε θεραπευτικό πρόγραμμα ώστε να αντιμετωπιστούν πολλές από τις δυσκολίες του παιδιού. Το ότι θα ξεκινήσετε πρώιμη παρέμβαση (σε τόσο μικρή ηλικία) είναι αποφασιστικής σημασίας για την πρόγνωση της εξέλιξης της κορούλας σας. Φυσικά επιπρόσθετα, θα σας συστήναμε να σκεφτείτε και τις συμπεριφορές της μεγαλύτερης κόρης σας όσον αφορά τη διαχείριση της ζήλειας της προς την μικρή. Θα ήταν πιθανά καλό να το συζητούσατε με ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

074. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω μια κορούλα που θα κλείσει τους 28 μήνες τέλη Νοεμβρίου.Με ανησυχεί η ομιλία της, εκτελεί εντολές απαντάει όταν τη ρωτάω με ναι και όχι. Λέει αρκετές λέξεις, αλλά από προτάσεις λέει συγκεκριμένες όπως που πήγε, που είναι, δε ξέρω, γεια σου μαμά μπαμπά γιαγιά κλπ, τι κάνεις. Ξέρει πολλά χρώματα μετράει ως το δέκα, και ως το πέντε στα αγγλικά, τραγουδάει όχι καθαρά, και κάποια τραγουδάκια στα αγγλικά( φράσεις από τραγούδια εννοώ, και μισές λεξούλες). Με ανησυχεί καθώς οι προτάσεις της δεν είναι πολλές, και μερικές φορές δεν είναι καθαρή η ομιλία της και δε την καταλαβαίνω! Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Βάση των αναπτυξιακών ορόσημων η κορούλα σας θα πρέπει να κάνει φράσεις 2-3 λέξεων κατά μέσο όρο. Θα πρέπει να απευθυνθείτε σε Αναπτυξιολόγο παιδίατρο και λογοθεραπευτή για αξιολόγηση. Επίσης θα ήταν καλό να της μιλάτε με μικρές φράσεις και μικρές λέξεις με σκοπό να ενισχύσουμε τη μίμηση και τη μάθηση και να μη πιέζεται από κανέναν να μιλήσει καθώς αυτό θα έχει πιθανά αντίθετα αποτελέσματα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

075. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχουμε ένα αγόρι 12 χρονών. Η συμπεριφορά του μας προβληματίζει πάρα πολύ γιατί νομίζουμε ότι δεν έχει λόγους να συμπεριφέρεται έτσι… Πρόσφατα, επειδή έχουμε βάλει περιορισμό στο χρόνο χρήσης του κινητού έχει φτάσει στο σημείο να λέει ότι θα κάνει απεργία πείνας, ότι θα φύγει από το σπίτι κλπ κλπ. Χτες και σήμερα, ετοίμασε ένα σακίδιο με ρούχα και άλλα πράγματα και ήθελε να “βγει για βόλτα” στις 10 …το βράδυ! Φυσικά, δεν γινόταν να τον αφήσουμε, μάλιστα σήμερα του είπα ότι ως πατέρας του, αν βγει θα πάω μαζί του. Κάποια στιγμή είχε ανέβει στο μπαλκόνι απειλώντας ότι θα πέσει… Όταν βγήκε και πήγα μαζί του, μού φώναζε “μη με ακολουθείς, δεν σε θέλω, άσε με, φύγε!” αλλά εννοείται ότι δεν τον άφησα, συνέχισα να είναι κοντά του ακόμα και όταν έτρεχε… Τι θα προτείνατε να κάνουμε; Γιατί, δεν μάς μιλάει, το μόνο που λέει είναι ότι δεν θέλει περιορισμό στο χρόνο του κινητού ή διάφορα άλλα κάθε φορά. Ουσιαστικό διάλογο όμως δεν έχουμε. Έχουμε διαβάσει σχεδόν τα πάντα για την διαχείριση παρόμοιας συμπεριφοράς, έχουμε προσπαθήσει, αλλά, δεν γίνεται τίποτα… Έχουμε πάει και σε ειδικούς, τι μόνο που μας έχουν πει είναι να του δώσουμε κάποια χάπια ή σιρόπια για να τον ηρεμούν. Τι πιστεύετε ότι συμβαίνει με αυτό το παιδί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως γνωρίζετε η εφηβεία είναι μια περίοδος στη ζωή του ανθρώπου με πολλές αλλαγές και κυρίως συναισθηματικές διακυμάνσεις! Περιγράφετε μια εξαιρετικά έντονη αντίδραση του γιου σας, η οποία σύμφωνα με τα όσα γράφετε, προέρχεται από τα όρια στην χρήση του κινητού. Ίσως αυτή να είναι η πιο επιφανειακή αφορμή για μια τέτοια αντίδραση και οι λόγοι που την υποκινούν να είναι βαθύτεροι. Θα σας συστήναμε να εμπιστευτείτε κάποιον ειδικό ή ομάδα ειδικών που θα βοηθήσει τόσο εσάς όσο και τον γιο σας. Οι απειλές για αυτοκτονία είναι συχνό φαινόμενο στην εφηβεία αλλά μπορεί οι έφηβοι να τις πραγματοποιήσουν κιόλας. Σίγουρα θα χρειαστεί συστηματική θεραπευτική παρακολούθηση τόσο για εσάς όσο και για τον γιο σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

076. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Ο ανιψιός μου είναι δέκα ετών-μοναχοπαίδι. Δείχνει συνεχώς ασέβεια σε όλους, είναι πολύ αγενής, εάν δεν γίνεται το δικό του επακολουθεί χαμός, κοιμάται με τη μητέρα του ακόμα, δεν δέχεται το όχι και εάν συνεχίσουμε την άρνηση πχ στη μητέρα του θα σηκώσει χέρι, σε έμενα θα το πω στη μαμά μου. Ασχολείται όλη μέρα με το κινητό και επίσης ΔΕΝ αυτοεξυπηρετείται στην τουαλέτα. Δηλώνει πως σιχαίνεται. Σας γράφω με αφορμή το τελευταίο συμβάν(τον κρατώ τα πσκ λόγω εργασίας γονέων). Προσπαθώ όσο μπορώ να συζητάω μαζί του και να ψυχαγωγείται με άλλους τρόπους και όχι μόνιμα με ένα κινητό. Πλέον έχει μπει και το διάβασμα στα “καθήκοντα” μου. Διαπίστωσα ότι ο μικρός δεν διαβάζει πάνω από δέκα λεπτά, έχει πολλά λάθη στην ορθογραφία που προσπάθησα να του επισημάνω αλλά ούρλιαζε ότι τον θεωρώ χαζό, δεν μαθαίνει την ιστορία και έλεγε ότι την έχει μάθει. Επειδή όλο το πρωινό έπαιζε με το κινητό του απαγόρευσα περαιτέρω χρήση-παίξαμε μαζί. Όταν τον πήγα στο σπίτι του, με θράσος είπε μπροστά μου στη μητέρα του ότι η θεια (εγώ) φωνάζει συνεχώς, περνάει πολύ άσχημα όποτε μένει σε μένα και δε θέλει να ξαναέρθει. Αυτολεξεί -μίλησα, μην επαναληφτώ, εγώ δεν ξαναπάω στη θεια. Με κακομεταχειρίζεται. Προς θεού η αδελφή μου δεν τον πίστεψε, όμως βλέπω πολλά προβλήματα στον μικρό. Λέει συνεχώς ψέματα, δεν πολυπαίρνει από μαθήματα συν όλα τα υπόλοιπα. Να αναφέρω πως γιαγιά δεν υπάρχει στο πλαίσιο για φύλαξη καθώς δήλωσε πως δεν τον αντέχει άλλο. Σας παρακαλώ πως να το χειριστώ; και πως να βοηθήσω την αδελφή μου να καταλάβει ότι το παιδί είναι σε προβληματικό στάδιο. ευχαριστώ πάρα πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε σημαντικότατες δυσκολίες αυτοδιαχείρισης και αυτορρύθμισης του παιδιού τόσο όσον αφορά τον συναισθηματικό τομέα (σοβαρές δυσκολίες ση διαχείριση της ματαίωσης), στην αυτό-φροντίδα αυτοεξυπηρέτηση (πχ τουαλέτα), στα κίνητρα ως παιδί (κίνδυνος εθιστικών προς το κινητό τηλέφωνο) και στην αποστολή αλλά και διαχείριση προσοχής. Η ηλικία του είναι πάρα πολύ προχωρημένη πια (το παιδί εισέρχεται στην προ-εφηβεία) και φοβόμαστε ότι οι δυσκολίες θα επιδεινώνονται. Θα ήταν καλό να συζητήσετε τους προβληματισμούς σας με τους γονείς του παιδιού. Χρειάζεται οπωσδήποτε μία άμεση Παιδοψυχιατρική αξιολόγηση και εφαρμογή προγράμματος επιβοήθησης του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

077. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω 3 αγοράκια (6-4-2 ετών) και πάνε πλέον όλα σχολείο. Ο μεσαίος μου γιος ενώ έχει μια αρκετά καλή ανάπτυξη κινητική και λεκτική με παιδεύει πολύ με το θέμα σχολείο. Περισσή είχα άδεια ανατροφής όποτε καταλάβαινε ότι είμαι στο σπίτι με τον αδελφό του (αν και δεν το άφηνα να εννοηθεί) δεν ήθελε με τίποτα να πάει στον παιδικό σταθμό! Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ κάποιες φορές του την “χάριζα” και δεν τον πήγαινα αφού έκλαιγε τόσο πολύ πριν καν φύγουμε από το σπίτι. Φέτος όμως είναι Προνήπιο τα πράγματα είναι πιο υποχρεωτικά κι εγώ επίσης δεν βρίσκομαι στο σπίτι. Συνεχίζει να κλαίει και να αρνείται να ντυθεί με αποτέλεσμα να φτάνει στο νηπιαγωγείο με το ζόρι και να στρεσάρει πολύ όλους μας αλλά κυρίως και τα αδέλφια του! Δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνω να το πείσω να πάει ευχάριστα…χρονικά να πω πως δεν ξυπνάει τελευταία στιγμή ούτε ότι ξενυχτάει ώστε να υπάρχει θέμα νύστας. Έχετε κάποια συμβουλή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα πρέπει να διαχωριστεί εάν η δυσκολία του παιδιού είναι στη ρουτίνα της προετοιμασίας για το Σχολείο (πρωινό ξύπνημα, ετοιμασία κλπ), το άγχος αποχωρισμού του από το οικογενειακό – σπιτικό περιβάλλον ή αυτή κάθε αυτή τη Σχολική συμμετοχή του (δεν επιθυμεί την κοινωνική του ένταξη). Τη βασική απάντηση μπορεί να μας τη δώσει η Νηπιαγωγός όσον αφορά την ποιότητα της κοινωνικής του συμμετοχικότητας στην Τάξη. Τα παιδιά θέλουν να πηγαίνουν στο Σχολείο εξαιτίας της επιθυμίας να δουν τους φίλους του, ή της αγάπης προς τη Νηπιαγωγό ή του ότι τους αρέσουν οι δραστηριότητες που κάνουν στο Σχολείο (πιο συχνοί είναι οι 2 πρώτοι λόγοι). Εάν λοιπόν δυσκολεύεται και στη συμμετοχικότητά του στο Σχολείο, τότε πρέπει να διερευνηθούν αυτές οι δυσκολίες διεξοδικότερα από Εργοθεραπευτή και Λογοθεραπευτή ή και από Αναπτυξιακή Παιδίατρο. Εάν οι δυσκολίες είναι στην πρωινή του ρουτίνα, τότε απλά θα πρέπει να είμαστε πιο ψύχραιμοι αλλά και υποστηρικτικοί στην υποχρέωση – κανόνα ότι “πηγαίνουμε κάθε πρωί στο Σχολείο” και να μη δείξουμε στο παιδί ότι “πνιγόμαστε και βιαζόμαστε” (δίνουμε περισσότερο χρόνο ή ξυπνάμε το παιδί λίγο νωρίτερα). Εδώ παίζει σημαντικότατο ρόλο και οι κύκλοι ύπνου του παιδιού (βραδινή κατάκλιση, επαρκής και μη διακοπτόμενος ύπνος). Στην αρχή μπορεί να δυσκολευτεί, αλλά στην πορεία θα προσαρμοστεί στη νέα αυτή “ρουτίνα υποχρέωσης”. Εάν οι δυσκολίες εντοπίζονται σε άγχος αποχωρισμού του από το οικογενειακό – σπιτικό περιβάλλον, τότε θα ήταν καλό -και πάλι ήρεμα- να του δείξετε ότι “το σπίτι είναι εδώ και τον περιμένει” ή να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

078. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα ονομάζομαι Έχω ένα μωρό 17 μηνών έχω παρατηρήσει κάτι τώρα τελευταία, το μωρό μου όταν κάθεται στον καναπέ η στο καθισματάκι του φαγητού ξεκινά κάποια στιγμή να κάνει μπρος πίσω με πολύ δύναμη, θα το χαρακτήριζα σαν ελάττωμα γιατί το ξεκίνησε όταν τα μωρά κάνουν αυτή τη κίνηση για να γυμνάσουν τη μέση τους, αλλά όμως το κάνει και πριν κοιμηθεί σαν να τον νανουρίζει και όταν πάω να τον δω έχει κοιμηθεί καθιστός και το κεφάλι ακουμπάει τα πόδια του. πιστεύεται ότι πρέπει να απευθυνθώ σε έναν ειδικό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά αυτό το στοιχείο δεν αποτελεί ΑΠΟ ΜΟΝΟ του ένα έντονα ανησυχητικό (“red flag”) στοιχείο. Παίζει όμως σημαντικότατο ρόλο η γενικότερη ψυχοκινητική ανάπτυξη του μωρού σας (βάδιση, τρέξιμο, πλούσιο παιχνίδι, διαντίδραση με εσάς, κοινωνική επικοινωνία, πρώτη ανάπτυξη ομιλίας). Πολύ συχνά τέτοιες αυτοερεθιστικές κινητικά συμπεριφορές εμφανίζουν παιδιά που έχουν σημειώσει κάποια καθυστέρηση ή ιδιαιτερότητα στους ψυχοκινητικούς δείκτες, οπότε το σύνολο των συμπτωμάτων αποτελούν σαφώς “red flags” για αξιολόγηση του παιδιού από Αναπτυξιακή Παιδίατρο. Θα θέλαμε λοιπόν να πάρετε τη γνώμη του/της Παιδιάτρου που παρακολουθεί το παιδί εάν κρίνει σκόπιμη μία Αναπτυξιολογική εκτίμηση, λόγω του ότι εντοπίζει και άλλες δυσκολίες στο μωρό σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

079. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας είμαι πατέρας έχω έναν γιο 5μιση ετών μένω στην Αθηνα είμαι χωρισμένος, το παιδί μου μένει με την μητέρα του εκτός Αττικής σε ένα νησί, το τελευταίο διάστημα παρατήρησα ότι ο γιος μου, μου απομακρύνετε χωρίς να έχω κάνει κάτι κακό εγώ αλλά καταλαβαίνω από κάποιες αντιδράσεις της μητέρας του ότι με τον τρόπο της ωθεί το παιδί πιο πολύ στον νέο της άντρα τον αναφέρει ως μπαμπά το παιδί και σε μένα μου λέει ότι η παιδοψυχολόγος που το πηγαίνει αυτή (η μητέρα του δηλαδή), λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα σε αυτό και πρέπει να συμβιβαστώ με αυτό, εκτός από αυτό το παιδί το τελευταίο διάστημα δεν θέλει να μιλάει και πολύ μαζί μου ιδίως στην αρχή μόλις του μιλώ λίγο παραπάνω και προσπαθώ ακόμα πιο πολύ να έρθω κοντά του μετά από κάποια ώρα ανατρέπεται αυτό σιγά σιγά ευτυχώς για μένα, γενικά θα ήθελα να ρωτήσω πως μπορώ κατά την γνώμη σας και την γνώση σας να διαχειριστώ αυτό; (ενώ καταλαβαίνω ότι έχει σκοπό να με απομακρύνει και να κάνει το παιδί να θεωρεί ως πατέρα εκείνον και όχι έμενα).

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φαίνεται ότι υπάρχει μια δυσκολία στην επικοινωνία σας με την μητέρα του γιού σας και αυτό δυσχεραίνει σημαντικά την επαφή σας με το παιδί. Θα ήταν καλό να συμβουλευτείτε έναν δικηγόρο σε σχέση με τα δικαιώματά σας απέναντι στο παιδί όπως τα ζητήματα επικοινωνίας και την κοινοποίηση σε εσάς της διάγνωσης . Επίσης αν όντως το παιδί έχει διάγνωση θα ήταν καλό να το επιβεβαιώσετε και να ζητήσετε μια επικοινωνία με τον ειδικό που το παρακολουθεί ώστε να σας κατευθύνει. Θα σας προτείναμε να παραμείνετε σταθερός στην επαφή σας με το παιδί ανεξάρτητα από την ανταπόκριση, να εξακολουθείτε να το καλείτε στην συμφωνημένη ώρα και μέρα. Ιδανικά τα ζητήματα επικοινωνίας και υποχρεώσεων των γονέων απέναντι σε ένα παιδί μετά από διαζύγιο γίνονται σε συνεργασία με δικηγόρους και ειδικούς, καλό θα ήταν να το διεκδικήσετε και να το συζητήσετε με την πρώην σύζυγο σας ώστε να προσπαθήσετε να επαναπροσδιορίσετε όλα όσα σας απασχολούν και κυρίως για την διαφύλαξη της ψυχικής υγείας του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

080. ΕΡΩΤΗΣΗ: Η κόρη μου πάει στην έκτη τάξη και από την πέμπτη αντιμετώπιζε για μια ολόκληρη χρόνια σκληρό bulling τόσο λεκτικό όσο και σωματικό. Το αποτέλεσμα ήταν να κλειστεί στον εαυτό της. Αφού αλλάξαμε σχολείο μου λέει ότι δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί όταν βρίσκονται κάποια παιδιά μαζί. Της αρέσει να κάνει πλάκες αλλά από ότι μου δώσε να καταλάβω τις κάνει για να μπορεί να είναι κοινωνική. Υπάρχουν όμως φορές που ένα δύο συγκεκριμένα κορίτσια την κοιτούν και γελούν, τότε η κόρη μου παγώνει και μπλοκάρει. Της είπα ότι μπορεί να κάνει την πλάκα της όταν είναι η κατάλληλη στιγμή αλλά μου λέει ότι κάτι παθαίνει και δεν μπορεί να ελέγξει το πότε θα την κάνει και το πως. Δεν ξέρω πως να την βοηθήσω. Από την μία προσπαθεί να ξεδιπλωθεί και από την άλλη νομίζω ότι ίσως το κάνει με κάποια υπερβολή. Πριν τρία χρόνια, δεν ήταν έτσι. Ήταν όλα κανονικά και είχε όταν έπρεπε τσαγανό από τον προηγούμενο χρόνο, έχει αλλάξει όλη η συμπεριφορά της. Πως να την βοηθήσω.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φαίνεται πως η κόρη σας έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά με την διαχείριση της κοινωνικής της ζωής στο σχολείο. Θα ήταν σημαντικό να δείτε αν “το κλείσιμο στον εαυτό της” που περιγράφεται είναι γενικευμένο ή αν συμβαίνει μόνο στο σχολείο. Δείχνει να προσπαθεί την επαφή με τα άλλα παιδιά αλλά είναι πιεσμένη και ενδεχομένως φοβισμένη, το οποίο είναι αναμενόμενο δεδομένων των βιωμάτων της. Εσείς καλό είναι να την παροτρύνετε να είναι ο εαυτός της και να δώσει χρόνο στην ίδια και στους άλλους σιγά σιγά να γνωριστούν. Επίσης θα ήταν βοηθητικό να ενισχύσετε την επαφή εκτός σχολείου με κάποια από τις συμμαθήτριες της ώστε να νιώσει πιο ασφαλής. Αν παρόλα αυτά εξακολουθεί να δυσφορεί θα ήταν κάλο να επισκεφτείτε οι γονείς κι ενδεχομένως και η ίδια κάποιον ειδικό για πιο εξατομικευμένη βοήθεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

081. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, θέλω τη βοήθεια σας για την κόρη που είναι 8.5 χρονών. Από μωρό ήταν νευρικό και αντιδραστικό κυρίως με εμένα, τη μητέρα της. Μεγαλώνοντας η συμπεριφορά της χειροτέρευε, δεν δεχόταν το Όχι, το μη, την κάθε πρόταση που μπορεί να υπονοούσε έστω και μια εντολή. Η απάντηση της ήταν Όχι πριν ακόμα ολοκληρωθεί η πρόταση, η επόμενή της κίνηση ήταν τα ουρλιαχτά και τα κλάματα, τα οποία δεν σταματούσε μέχρι να μας βγάλει εκτός εαυτού. Κι ερχόμαστε στο σήμερα που πλέον εκτός όλων αυτών έχουν προστεθεί και οι βρισιές απέναντι μου κυρίως τύπου (είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου, σε μισώ, να πεθάνεις, θα σε σκοτώσω) και αυτά στ ο άκουσμα απλά του ότι π.χ. πρέπει να διορθώσει κάτι στην αντιγραφή της. Το επόμενο στάδιο είναι το ξύλο. Ακούγεται αστείο αλλά είναι τραγικό. Με δέρνει συνέχεια με απίστευτη δύναμη, με έχει μαυρίσει κυριολεκτικά στα πόδια και τα χέρια από κλωτσιές τσιμπίδα και μπουνιές κι εγώ πλέον δεν έχω αλλά κουράγια, δεν αντέχω άλλο είναι σε απόγνωση. Όσο της κρατάω τα χέρια για να μην το κάνει, βγαίνει εκτός εαυτού. Προσπαθώ να μην αντιδρώ κι αυτή το εκλαμβάνει ως αδυναμία και γίνεται χειρότερη. Πλέον αρχίζει και μου μιλάει άσχημα και μπροστά στους άλλους, πράγμα που δεν έκανε αλλά και μιλάει απότομα και στο κοντινό συγγενικό και φιλικό περιβάλλον. Στο σχολείο μου ανέφερε η δασκάλα (χωρίς να έχει ενημερωθεί ακόμα για όλα αυτά που συμβαίνουν) ότι της έχει βγάλει μια περίεργη αντιδραστική συμπεριφορά. Δεν ξέρω αν πρέπει να αναφέρω τη σύσταση της οικογένειας μήπως χρειάζεται. Είμαστε και οι δύο σε δεύτερο γάμο με δύο παιδιά ο καθένας μας από τους προηγούμενους γάμους μας με παιδιά ηλικίας από 26 έως 29 χρόνων. Από το δεύτερο γάμο ήρθε η μικρή. Όπως καταλαβαίνετε δεν είμαστε μικροί σε ηλικία (54 & 50 χρόνων) κι έχουμε μεγαλώσει ήδη 4 ανθρώπους με αγάπη και με ηρεμία. Μου είναι πρωτόγνωρα όλα αυτά και δεν μπορώ να τα διαχειριστώ πλέον. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φαίνεται ότι έχετε μια δύσκολη καθημερινότητα. Οι λόγοι που ένα παιδί εκδηλώνει εναντιωματική συμπεριφορά στο σπίτι ποικίλουν και χρειάζονται διερεύνηση. Παρότι περιγράφετε αναλυτικά τις συμπεριφορές του παιδιού είναι δύσκολο να δώσουμε κάποιες κατευθύνσεις και θα ήταν καλό να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό ώστε να σας δώσει συγκεκριμένες κατευθύνσεις και στήριξη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

082. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. θα ήθελα την βοήθεια σας σε ένα θέμα που με προβληματίζει. έχω ένα γιο 2 χρόνων κ πριν 20 μέρες γέννησα ένα αγοράκι. ο μεγάλος μου γιος έχει αλλάξει πολύ. αναμενόμενο. είναι αρκετά γκρινιάρης. θέλει να γίνεται το δικό του. κ όταν δεν τα καταφέρνει κλαίει κ χτυπιέται. επίσης ενώ κοιμόταν το μεσημέρι 3 ώρες τουλάχιστον τώρα πάει κ αυτό. τον πιάνει υπερένταση κ δεν έχει ηρεμία όλο το απόγευμα. έχω προσπαθήσει να τον κοιμίζω με το ζόρι όμως δεν μου αρέσει. τώρα κάνει άρνηση. τι να κάνω; βλέπω ότι αν δεν κοιμάται αποσυντονίζεται. Ενώ αλλιώς ξυπνάει άλλο παιδί ξεκούραστο. ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τις θερμότερες ευχές μας για το νέο μέλος της οικογένειας. Ταράχτηκε σημαντικά ο γιος σας με την έλευση του αδελφού του. Δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν ήταν καθόλου έτοιμος (και είναι φυσικό λόγω της ηλικίας του) να προσαρμοστεί στη νέα αισθητηριακή και συναισθηματική κατάσταση στο σπίτι : Ένα μικρούλι ανθρωπάκι που κλαίει και που καταλαμβάνει τεράστιο μέρος της προσοχής της μαμάς, η μαμά στο κρεβάτι, προσαρμογή της προσοχής σε αυτόν κλπ. Θα ανεχτείτε τη γκρίνια του και τις αλλαγές στο βιολογικό του ρολόι. Θα θέλαμε να σας βοηθήσει ο μπαμπάς. Να περάσει περισσότερη ώρα με τον μεγάλο γιο σας, να παίζει μαζί του και πιθανά –εάν είναι δυνατόν- να αναλάβει εκείνος τη ρουτίνα του ύπνου του. Όλα τα παιδιά εμφανίζουν κάποιο βαθμό δυσκολίας να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση με την έλευση ενός αδελφού. Θα σας συστήναμε να αποδεχτείτε αυτές τις αλλαγές, να τις κατανοήσετε, να τις σεβαστείτε και να προσφέρετε και στον μεγάλο γιος σας για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα –στο μέτρο του δυνατού- την αποδοχή και την αγάπη σας. Κρίνουμε ότι σύντομα θα προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση εάν κάνετε προσεκτικές κινήσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

083. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω 4 παιδιά ηλικίας 16 14 14 και 13.Εχω όμως σοβαρό πρόβλημα με το τρίτο παιδί μου αγόρι ηλικίας 14 ετών ο οποίος έχει θέματα λόγου και πηγαίνει στο ειδικό σχολείο είναι ένα πολύ καλόκαρδο και ευγενικό παιδί αλλά τους τελευταίους μήνες από την πρώτη καραντίνα έχει αλλάξει πάρα πολύ έχει βγάλει μια εχθρότητα προς όλους μας και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Προσπαθούμε με τον σύζυγό μου να του μιλάμε πως αυτό που κάνει δεν είναι σωστό αλλά δεν βλέπω ανταπόκριση μέχρι που τον τελευταίο μήνα άρχισε να γίνεται επιθετικός απέναντι μας όταν του μιλάμε και άρχισε να ζητάει να φύγει από το σπίτι και να μην μας θέλει στην ζωή του ανήσυχο και φοβάμαι πολύ δεν ξέρω πως να τον διαχειριστώ. Παρακαλώ πολύ χρειάζομαι συμβουλή άμεσα πως να τον βοηθήσω και που μπορώ να απευθυνθώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας βρίσκεται στην εφηβεία και αυτή η περίοδος ταράζει πάρα πολύ τους εφήβους και πολύ συχνά τροποποιεί τη συμπεριφορά τους. Η καραντίνα επέφερε εμφανή ταραχή στα παιδιά που εισέρχονται στην εφηβεία, αύξησε την ταραχή τους και πολλά από αυτά τα αποδιοργάνωσε. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο γιος σας (όπως αναφέρετε θέματα λόγου και ειδικές δυσκολίες για τις οποίες φοιτά σε ειδικό σχολείο) τον δυσκολεύουν στις επιτελικές λειτουργίες που είναι υπεύθυνες για την αυτορρύθμιση και την ευελιξία και την αναστολή των αντιδράσεων. Η επιβάρυνση του λοιπόν στον έλεγχο της συμπεριφοράς του δείχνει να είναι σημαντική και θα πρέπει να αναζητήσετε εξειδικευμένη βοήθεια. Θα ήταν καλό να το συζητήσετε με το εκπαιδευτικό και θεραπευτικό προσωπικό του Σχολείου που φοιτά, καθώς επίσης και με το Λογοθεραπευτή του παιδιού (εάν παρακολουθεί και επιπρόσθετο πρόγραμμα Λογοθεραπείας εξωτερικά). Συνιστάται πάντως η παρακολούθηση του παιδιού από Παιδοψυχίατρο και πιθανά Ψυχολόγο για την αντιμετώπιση των θεμάτων που προφανώς σχετίζονται με την εφηβεία του και την αλλαγή των συμπεριφορών του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

084. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα!!! Στέλνω ξανά για ένα θέμα που με απασχολεί πολύ κ δε ξέρω πια πως ν αντιδράσω. Πραγματικά θέλω τη βοήθεια σας. Ο μικρός μου δυόμισι ζητά συνέχεια τα κινητά μας ν δει κινούμενα σχέδια κ ν ακούει τραγουδάκια. Επειδή εμείς ήμασταν κάθεται κ ακόμη είμαστε ν παίρνει κινητά στα χέρια του του βάζουμε τα τραγουδάκια που θέλει τα χουμε κατεβάσει αλλά το βάζουμε ψηλά το κινητό για να ακούει μόνο!!!! Εκτός από αυτό όταν πάμε στη θεια του που τον βλέπει πολύ λίγες φορές λόγω ότι είναι μακριά του βάζει βίντεο κ τραγουδάκια στη τηλεόραση κ είναι πολύ χαρούμενος αφού κ βλέπει κ ακούει κ συνέχεια ζητά από όλους παππούδες γιαγιάδες κινητό για ν βλέπει.. Κ αναρωτιέμαι μήπως του το στερούμε πολύ έντονα κ δεν είναι σωστό?? Ν σας πω ότι εγώ κ ο μπαμπάς του δεν ασχολούμαστε συνέχεια με το κινητό παρά μόνο όταν κοιμάται!!! Κ χτυπιέται όταν δεν τον αφήνουμε! Κ κάτι άλλο δεν έχουμε υπολογιστή σπίτι γιατί αυτό το λόγο κ όταν θέλει ν δει κινούμενα σχέδια βλέπει μόνο το πρωί στη τηλεόραση!!! Μ λένε όλοι ότι πρέπει ν τον αφήνω λίγο στο κινητό αλλά δε ξέρω τι είναι σωστό κ τι λάθος.. Εντωμεταξύ δε ξέρει ακόμη την ώρα δηλαδή ν του πω μισή ώρα κ τέλος!!! Πραγματικά θέλω τη βοήθεια σας!!!! Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!!!!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κανονικά τα μικρά παιδιά πρέπει να απέχουν τόσο από οθόνες τηλεοράσεων, όσο και από οθόνες Ηλεκτρονικών Υπολογιστών ή τηλεφώνων. Μπορείτε να δείτε και τις ώρες έκθεσης των παιδιών στις οθόνες στη δ/νση http://www.proseggisi.gr/%ce%b1%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%ae%cf%82-%ce%ad%ce%ba%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%8d-%cf%83%ce%b5-%ce%bf%ce%b8%cf%8c%ce%bd%ce%b5%cf%82/
Την ευθύνη και το χρέος για τη διαφύλαξη από αυτή την έκθεση την έχετε εσείς οι γονείς. Από τη στιγμή που το παιδί σας έχει ήδη μάθει να ασχολείται με τα κινητά σας, θα πρέπει να σηκώσετε ένα “ανάχωμα” ως γονείς : Να βλέπει τραγουδάκια όπως αναφέρετε στην τηλεόραση και όχι στο κινητό σας και για πολύ συγκεκριμένο και οριζόμενο χρόνο (δεν χρειάζεται να ξέρει την ώρα, μπορείτε να βάλετε μία σταθερά –πχ ηχητικό σήμα-). Γνωρίζουμε ότι είναι σκληρό για το παιδί (που έχει ήδη εμπλακεί σε αυτή τη σημαντικά επικίνδυνη συνήθεια) να εφαρμόσετε αυτό τον κανόνα, αλλά με σταθερότητα, τρυφερότητα και αγάπη είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρετε. Σας υπενθυμίζουμε ότι ως γονείς πρέπει να ακούμε τους ειδικούς και τις δικές μας αρχές και όχι τις τρίτες (μη επιστημονικά τεκμηριωμένες) γνώμες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

085. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα πρόβλημα το παιδί μου πονούσε το κεφάλι του και ο πατέρας του είπε ότι δεν πόνεϊ και το κάνει ψέματα αλλά με το παιδί μου έχουμε πάει στον γιατρό και έχει ιγμορίτιδα και από εκεί πόνεϊ και ο πατέρας άρχισε να του ορμάει να του γυρίζει το κεφάλι του έδωσε μια μπουνιά στο μάγουλο και είναι πρησμένο και επειδή έχει και βουλωμένη μύτη από την ιγμορίτιδα ο πατέρας του έκλεισε το στόμα για να μην αναπνέει και να το σκοτώσει το παιδί μου φοβήθηκε παρά πολύ και του έσκισε την μπλούζα γιατί ήθελε να φύγει και δεν μπόρεσε και επειδή το παιδί είναι αγόρι έχει μακριά μαλλιά του τα τραβούσε τι να κάνω βοηθήστε με

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα είμαστε ξεκάθαροι απέναντί σας. Εάν ισχύουν πραγματικά αυτά που αναφέρετε, τότε αναφέρεστε σε επεισόδια εμφανούς κακοποίησης του παιδιού. Είναι σοβαρότατο θέμα και μάλιστα υπόκειται σε Ποινικό Αδίκημα. Θα σας παραπέμπαμε ΑΜΕΣΟΤΑΤΑ να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής που θα σας καθοδηγήσει τα επόμενα βήματά σας. Επιμένουμε ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό και το παιδί σας χρειάζεται προστασία. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

086. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω δύο γιους ο μεγάλος είναι Τρίτη λυκείου και ο μικρός στ δημοτικού το πρόβλημα μου είναι με το μικρό ενώ προσπαθούμε πολύ και εγώ και ο πατέρας του εκείνος έχει πολύ έντονη προσωπικότητα από πέρσι στο δημοτικό πειράζει όλα τα παιδιά τον έχουν σταμπάρει και ότι γίνει φταίει δεν φταίει τα ρίχνουν σε εκείνον. Τον πήγα όπως είπε ο δάσκαλος σε λογοθεραπευτή δεν έχει κάτι τον πήγα σε εργασιοθεραπεία δεν έχει κάτι. Δεν ακολουθεί κανόνες δεν σέβεται κανέναν πειράζει τους πάντες στο σχολείο και έχω μόνιμα πρόβλημα από τους γονείς των άλλων παιδιών η απάντησή του είναι ότι αφού με πειράζουν δεν κάθομαι με σταυρωμένα χέρια. Ο δάσκαλος του θέλει να τον πάρω από το σχολείο ή να απευθυνθώ σε παιδοψυχολόγο γιατί έχει λέει θέμα. Τι να κάνω;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ένας Λογοθεραπευτής μπορεί να διαπιστώσει εάν ο γιος σας αντιμετωπίζει δυσκολίες στην κοινωνική του επικοινωνία ή την ποιότητα της ομιλίας και την καθαρότητά της. Από την άλλη, ένας Εργοθεραπευτής εάν δυσκολεύεται στην ποιότητα της κίνησης ή την συγκέντρωση προσοχής ή τον νευρο-γνωστικό αντιληπτικό τομέα. Εσείς όμως αναφέρεστε σε εμφανείς δυσκολίες του παιδιού σας στη συναισθηματική του ρύθμιση, τη διαχείριση του συναισθήματός του και τον τρόπο που αντιδρά σε καταστάσεις ματαίωσης ή θυμού απέναντι τόσο στους ενήλικες, όσο και τους συνομηλίκους. Η κατάλληλη ειδικότητα για να διαγνώσει τις δυσκολίες που αναφέρετε –και που όπως βλέπετε τόσο έντονες και ανησυχητικές ώστε ο εκπαιδευτικός να προβληματίζεται για τη συμμετοχή του στην Τάξη- είναι ο Παιδοψυχίατρος. Λόγω και της προχωρημένης ηλικίας του παιδιού (βρίσκεται στην προεφηβεία και ετοιμάζεται να εισέλθει στην εφηβεία όπου πολλές από τις συμπεριφορές δυσκολεύουν, θα σας συστήναμε να επισπεύδατε τις κινήσεις σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

087. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Είμαι το μεγάλο παιδί μιας τετραμελής οικογένειας 21 χρόνων αγόρι και έχω μια μικρότερη αδελφή 17χρονων. Πρόσφατα έπεσε στην προσοχή μου ότι κάτι την απασχολούσε και έτσι την ρώτησα. Η απάντηση ήταν ότι νιώθει μια πίεση μέσα από το σπίτι ότι δεν είναι αρκετά καλή λέγοντας ότι οι γονείς μας και αλλά άτομα στο οικογενειακό περιβάλλον θαυμάζουν εμένα και έχουν να πουν πάντα καλά λογία ενώ για αυτήν ότι είναι καλό παιδί απλά. Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι αυτό δεν ισχύει λέγοντας της ότι λένε καλά λογία και ότι είναι περήφανοι για αυτήν δίνοντας της μάλιστα και μερικά παραδείγματα. Ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να πω εκείνη τη στιγμή αλλά ξέρω ότι δεν ήταν αρκετό. Επίσης λόγο καραντίνας περνά όλο το χρόνο στο σπίτι διαβάζοντας ως δευτέρα λυκείου και έχει ήδη πολύ πίεση όσο αναφορά τα μαθήματα και μέσω των φροντιστηρίων και του σχολείου αλλά και μέσω των γονιών. Θα μου ήταν πολύ χρήσιμη μια γνώμη από κάποιον ειδικό. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η συζήτηση που κάνατε με την αδελφή σας ήταν σίγουρα ανακουφιστική για εκείνη. Καλό θα ήταν να την ενθαρρύνετε να μιλήσει και στους γονείς σας για αυτό που νοιώθει και ακόμα καλύτερα να της προτείνετε να κάνετε μια συζήτηση όλοι μαζί! Το ζητούμενο βέβαια είναι αν όντως υπάρχει μια διάκριση των γονέων ανάμεσα στα αδέρφια ή αν έχει ερμηνεύσει λάθος! Όπως και να έχει αυτό που ενδεχομένως νοιώθει είναι μια γενικευμένη πίεση οπότε καλό θα ήταν να την ενθαρρύνετε να ζητήσει βοήθεια και από κάποιον ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βασιλική Βουρλιόγκα Αλεξάνδρου Στράτος, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

088. ΕΡΩΤΗΣΗ: Για σας έχω ένα γιο στα 8 χρόνων κοινωνικό με χιούμορ μέσα στη τεχνολογία. Έχει φίλους γενικά τον θέλουν τα παιδάκια στη παρέα και με τα περισσότερα ταιριάζει και παίζει όμορφα δεν χτυπάει. Το θέμα μου είναι ότι εδώ που μένουμε έχει κάποια παιδάκια συγγενείς κοντά στην ηλικία του αλλά οι γονείς από τα παιδάκια για Χ λόγο δεν θέλουν εμένα οπότε με το τρόπο τους υποψιάζομαι απομάκρυναν και τα παιδιά τους με αποτέλεσμα να βγαίνουν έξω στην αυλή να παίζουν και το δικό μου παιδί να είναι μέσα και να μην έχει παρέα. Επηρεάζει αυτό τη ψυχολογία του και τι μπορώ να κάνω ? Μέχρι πριν λίγο καιρό παίζανε μια χαρά όλα μαζί…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Εφόσον έπαιζαν μαζί και τώρα δεν παίζουν είναι σίγουρο πως επηρεάζει την ψυχολογία του γιου σας! Θα ήταν καλό να προσπαθήσετε να λύσετε τις διαφορές σας οι ενήλικες. Αν αυτό δεν είναι εφικτό τουλάχιστον προσπαθήστε να συμφωνήσετε ώστε η όποια διαφωνία σας να μην επηρεάζει την σχέση των παιδιών! Αν τέλος ούτε κι αυτό δεν είναι εφικτό τότε θα χρειαστεί να εξηγήσετε στον γιο σας με απλό τρόπο τους λόγους που τα παιδιά δεν τον παίζουν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βασιλική Βουρλιόγκα Αλεξάνδρου Στράτος, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

089. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα…αντιμετωπίζουμε ένα θέμα με το μοναχοπαίδι μας, ηλικίας σχεδόν 6 χρόνων αγόρι…πηγαίνει στο νηπιαγωγείο..Σαν χαρακτήρας είναι αρκετά ανταγωνιστικός…ακόμη και σε ένα απλό επιτραπέζιο παιχνίδι που παίζουμε στο σπίτι…αυτό εκδηλώνεται και στο σχολείο όταν δεν βγαίνει αυτός νικητής σε ένα παιχνίδι…του εξηγώ ότι δεν έχει σημασία ποιος κερδίζει αλλά το ότι χαιρόμαστε μέσα από τη διαδικασία του παιχνιδιού…δείχνει να το καταλαβαίνει άλλα πάλι επαναλαμβάνει την ίδια συμπεριφορά…ανησυχώ πως αυτός ο τρόπος θα τον οδηγήσει στο να χάνει τις παρέες του…ειδικά όταν πάει στο δημοτικό… Ευχαριστώ για το χρόνο σας…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολλά παιδιά αισθάνονται ανταγωνιστικά με τα άλλα παιδιά ή με τους ενήλικες και εμφανίζουν χαμηλή ανοχή στη ματαίωση της ήττας. Δυστυχώς αυτό συχνά τα δυσκολεύει πολύ στο Σχολείο, αφού οι συμμαθητές τους βαριούνται να αντιμετωπίζουν συνεχώς τη γκρίνια ή τα παράπονα ενός παιδιού που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη ματαίωσή του όταν χάνει. Αυτή η δυσκολία προέρχεται είτε γιατί το παιδί βρίσκεται ακόμα σε έναν εγώ-κεντρικό μηχανισμό σκέψης (δυσκολίες να μεταβιβαστεί στην κοινωνική σκέψη – θεωρία του νου όπου όλοι κερδίζουν και όλοι χάνουν κάποιες φορές) ή στο φόβο ότι εάν χάσει, χάνει και την αποδοχή από ους άλλους (γονείς, εκπαιδευτικούς, άλλα παιδιά). Τόσο η οικογένεια όσο και οι εκπαιδευτικοί στο Σχολείο παίζουν σημαντικό ρόλο στο να μάθει να αυτό-ρυθμίζεται όταν αντιμετωπίζει μία τόσο σκληρή για το ίδιο το παιδί πρόκληση που λέγεται ήττα. Πρέπει να το βοηθήσουμε να ωριμάσει με το να το τοποθετούμε στην αυτοεικόνα της αυτοεξυπηρέτησης, της συμμετοχικότητας (στο σπίτι και στο Σχολείο) και της ατομικής ικανότητας ότι είναι μέλος αποδεκτό στο σπίτι και το Σχολείο. Ο καλύτερος τρόπος στο σπίτι είναι και το παράδειγμά σας όσον αφορά την αντίδρασή σας σε περίπτωση ήττας (για παράδειγμα, μπορείτε να παίξετε ένα παιχνίδι με το σύζυγό σας “μοντελοποιώντας” την αντίδρασή σας στην ήττα). Επίσης, είναι καλό να συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό τι σας προτείνει και πώς αντιμετωπίζει αυτές τις αντιδράσεις στο Νηπιαγωγείο. Εάν βλέπετε ότι επιμένουν οι δυσκολίες παρά τις “διορθωτικές” εμπειρίες που δίνετε στο παιδί, θα ήταν καλό να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

090. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, Έχουμε μια μοναχοκόρη 28 μηνών, όπου είναι πολύ ανεπτυγμένη γ την ηλικία της, στο λόγο, στην αντίληψη, μνήμη, κριτική σκέψη κτλ. Όταν ήταν 2,5 μηνών επέστρεψα στην εργασία μου, αναγκαστικά. Με τον σύζυγο δουλεύαμε με βάρδιες εναλλάξ, γτ θέλαμε να μεγαλώσουμε οι ίδιοι, το μωρό μας. Το αποτέλεσμα αυτού ήταν να δεθεί περισσότερο με τον πατέρα της, παρόλο π τη θήλαζα έως 9,5 μηνών. Όχι, ότι με ενοχλούσε απλά δεν μπορούσα να εξηγήσω αυτό το δέσιμο πατέρα κ κόρης σ’αυτή την ηλικία. Όταν έγινε 12 μηνών απολύθηκα, οπότε το βρήκα ως ευκαιρία να ανακτήσω το χαμένο χρόνο μαζί της. Παρόλα αυτά συνέχιζε η ίδια κατάσταση, όταν ήμασταν μόνες μας, όλα καλά … όταν ήμασταν οι τρείς μας, εγώ “περίσσευα”. Σε ηλικία 24 μηνών την πήγα βρεφικό και από εκεί π ήταν ένα ανεξάρτητο κορίτσι, ατρόμητο και μπαμποθρεφτο, ξαφνικά κόλλησε σε μένα … δεν ήθελε κανέναν άλλον. Μου έδειξε ακριβώς το αντίθετο απ’όσα πίστευα μέχρι πρότινος. Με τον καιρό προσαρμόστηκε, αργότερα απ’ όσο πίστευα βέβαια. Όλα αυτά σας τα περιέγραψα μήπως έχουν σχέση με το ερώτημα μ… Η δασκάλα της μου είπε ότι στην αυλή όταν βγαίνουν, δε παίζει με τα αλλά παιδάκια αλλά κάθεται μαζί τους σταυροπόδι σα μικρομέγαλο. Ενώ αντίθετα μέσα σε ότι αφορά τη λεπτή κινητικότητα συμμετέχει ενεργά κ της αρέσει … Που μπορεί να οφείλεται αυτό και πως μπορώ να τη βοηθήσω εγώ να μη χάσει τη παιδικότητα της;;;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως αναφέρετε, στο γνωστικό τομέα η κορούλα σας είναι ικανοποιητικά –και πιθανά περισσότερο του αναμενόμενου- ανεπτυγμένη. Από την άλλη όμως, διαπιστώνετε μία δυσκολία στους δεσμούς που συνάπτει το παιδί. Η προσκόλληση με το μπαμπά στη βρεφική ηλικία δεν ήταν υποχρεωτικά κάτι το ανησυχητικό αφού αφιέρωνε πολύ χρόνο μαζί της. Αναφέρεστε όμως σε μία συμπεριφορά “άσπρο-μαύρο” της μικρής (ακραία συμπεριφορά “είτε δεσμεύομαι και δεν ξεκολλάω, είτε αποδεσμεύομαι και αδιαφορώ”). Υπάρχει πιθανά κάποια δυσκολία στην προσκόλληση λοιπόν η οποία και στο Νηπιαγωγείο μεταφράζεται ως κάποια δυσκολία να σχετιστεί ή να δεσμευτεί με τα άλλα παιδιά. Αυτό, όπως σωστά αναφέρετε, δεν τη κάνει ανέμελη (ώστε να “χαρεί τη παιδικότητα της”. Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό πώς το αντιμετωπίζει η ίδια και τι σας προτείνει από τη δική της μεριά. Θα ήταν επίσης καλό –εάν δείτε ότι επιμένουν οι δυσκολίες του παιδιού- να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

091. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα κοριτσάκι 19 μηνών. Δεν έκανε ποτέ πολλές προσπάθειες να πει λέξεις απλά έκανε “μου” και έδειχνε. Ότι και να την ρωτήσω λέει “μαμά” (τι χρώμα είναι ο μαρκαδόρος; Πως κάνει το σκυλάκι κλπ) ούτε ήχους ζώων μιμείται. Ο σύζυγος εργάζεται ήδη 6 μήνες τώρα από το σπίτι κ έχει δυο οθόνες ανοιχτές στο σαλόνι όσο δουλεύει ( εκεί περνά την ημέρα της κ η μικρή) δεν έχουμε τηλεόραση αλλά όσο εργαζόμουν της έδιναν οι παππούδες κρυφά το κινητό να βλέπουν τραγουδάκια. Όσο για επαφή με αλλά παιδιά : Αν πάμε κάπου επίσκεψη την πρώτη ώρα την περνά πάνω μου κ δεν θέλει να την πλησιάζουν. Μετά δεν έχει πρόβλημα (δεν υπάρχουν πολλά παιδάκια στο φιλικό κ οικογενειακό μας περιβάλλον). Στην παιδική χαρά δεν παίζει με αλλά παιδάκια κ δεν θέλει να την πλησιάζουν, δεν γελάει πολύ εύκολα, υπάρχει τρομερή επικοινωνία με χειρονομίες αλλά καμία λεκτική. Να ξεκινήσουμε κάποιου είδους θεραπεία; Θέλει απλά τον χρόνο της; Σας ευχαριστώ πάρα πολύ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση τα λεγόμενά σας, τόσο η ομιλία της μικρούλας σας, όσο και η κοινωνική της επικοινωνιακότητα αλλά και η εμπλοκή της με περιβάλλοντα που περιλαμβάνουν ταχείες αισθητηριακές και κοινωνικές εναλλαγές (παιδική χαρά, νέα περιβάλλοντα) δείχνουν κάποιο μπλοκάρισμα. Η ηλικία του παιδιού είναι πολύ κρίσιμη για την περαιτέρω ανάπτυξή της. Θα θέλαμε να το συζητούσατε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί, αλλά θα σας συστήναμε να προχωρούσατε και σε μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο, γιατί υπάρχουν ύποπτα σημεία ότι θα χρειαζόταν πιθανά να εφαρμοστεί μία πρώιμη παρέμβαση και επιβοήθηση στο παιδί (πιθανά από Εργοθεραπευτή). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

092. ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαίρετε! Η κόρη μας 27 μηνών δεν μιλάει ακόμα! Λέει λέξεις όπως νερό, μαμ, κακά, μαμά, μπαμπά κ.α και επαναλαμβάνει αν θέλει αυτά που λεμέ. Γενικότερα όμως έχουμε επικοινωνία και στο παιχνίδι και εκτελεί όλες τις εντολές..Μας δίνει δηλαδή να καταλάβουμε τι θέλει συνήθως δείχνοντας..Δεν ανησυχώ ότι δεν ακούει γιατί κ ψιθυριστά να της μιλήσω θα αντιδράσει…Βγαίνουμε έξω κάθε μέρα (χειμώνα καλοκαίρι) και τώρα με την καραντίνα.. Εδώ να πω ότι δεν πηγαίνει ακόμα παιδικό.. Και στο σπίτι παίζουμε σχεδόν όλη μέρα και βλέπει ελάχιστα παιδικά.. Ζούμε μακριά από συγγενείς και είμαστε στην ουσία οι τρεις μας… Τώρα προβληματιζόμαστε στο αν πρέπει να κάνει ακοόγραμμα και να ξεκινήσουμε Λογοθεραπεία;; Αναμένω παρακαλώ την γνώμη σας..Ευχαριστώ πολύ..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι σημαντικό το ότι περνάτε πολύ χρόνο και οι δυο γονείς με το παιδί σας και παίζετε πολύ. Υπάρχουν πολλά συμβατά παιχνίδια με την ηλικία του παιδιού σας που προάγουν την ομιλία (με ήχους και λέξεις). Σημαντική είναι και η λεκτική αλληλεπίδραση με λίγες λέξεις με χρωματισμό και έμφαση κατά το σωματικό παιχνίδι. Η ένταξη σε σχολικό πλαίσιο είναι πιθανό να βοηθήσει.
Θα σας προτείναμε να επισκεφθείτε ένα ΩΡΛ για ένα προληπτικό έλεγχο και στη πορεία έναν Αναπτυξιολόγο παιδίατρο και λογοθεραπευτή για αξιολόγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Τμήμα Ψυχολογικής Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

093. ΕΡΩΤΗΣΗ: Είμαι μητέρα ενός εφήβου αγοριού 16,5 ετων.Το μεγαλώνω μόνη μου από τότε που ήταν 6 ετων.Ο πατέρος απών ψυχικά και οικονομικά όλα αυτά τα χρονια.Το διαζύγιο συναινετικό. Δεν εφαρμόστηκαν ποτέ οι όροι που ο ίδιος ο πατέρας υπέγραψε. Τους αθέτησε χρόνια ολόκληρα. Εγώ τον παρουσίαζα σαν έναν καλό γονέα, ήθελα μέσα από την ψυχή μου να ενδιαφέρεται για το παιδί, για να μην έχει αργότερα προβλήματα. Κάποια απογεύματα, μετρημένα στα δάχτυλα ήρθε να το πάρει και δεν αντέδρασα για το καλό του παιδιού Η τηλεφωνική επαφή ελαχίστη και πάντα ελεύθερη από τη μεριά μου. Ποτέ δεν το πήρε Σαβ/κο εκτός μιας φοράς που το πήγε στους γονείς του, το άφησε εκεί και έφυγε στην πόλη ικανοποιώντας δικές του ανάγκες. Πλήρωνα και πληρώνω τα πάντα, ότι χρειάζεται ένα παιδί. Τώρα στην εφηβεία, στο λύκειο, του λέει ότι τον έδιωξα (σημειωτέον έπινε και έπαιζε τζόγο και έκανε συνεχώς φασαρίες όταν ήταν στο σπίτι). Ο γιος μου που ως τώρα ήταν συνεννοήσιμος άριστος μαθητής και κοινωνικό παιδί, τώρα δε διαβάζει και λέει ότι ξέρει τα λάθη του πατέρα, αλλά δεν πειράζει…επιτίθεται σε μένα που ζω μόνο γι αυτόν (δεν ξανάφτιαξα κάτι στη ζωή μου συνειδητά …),σε αντίθεση με τον πατέρα που αλλάζει συντρόφους…Θέλω τη γνώμη σας!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Συγχαρητήρια για το μεγάλωμα του γιού σας με όλες τις δυσκολίες που μας περιγράφετε! Οπωσδήποτε οι δυσκολίες σας έφεραν κοντά στο παιδί όλα αυτά τα χρόνια παράλληλα όμως πολύ πιθανό οι προσπάθειές σας να μεταφέρουν και βάρη στο γιό σας! Θα σας συμβουλεύαμε να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό ώστε να σας βοηθήσει να υποστηρίξετε την παρούσα κατάσταση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

094. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 2 ΕΤΩΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΠΟΛΥ ΤΟΝ SPIDERMAN.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ YOUTUBE ΕΜΦΑΝΙΖΟΤΑΝ ΚΑΠΩΣ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΝΑ ΡΟΜΠΟΤ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΦΟΒΙΑ.ΞΑΦΝΙΚΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ,ΡΩΤΑΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο SPIDERMAN ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΜΠΟΤ ,ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΝΑ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΤΟΣ ΜΕ ΠΑΝΙΚΟ,ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Ή ΣΤΟ ΤΖΑΜΙ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΣΕ ΜΕ Κ ΤΡΕΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΚΑΠΩΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΣ.ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΕΙ Κ ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΡΩΤΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΠΟΤΗΡΑΚΙΑ ,ΠΙΑΤΑ Κ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ ΑΥΤΗ ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΤΕΙ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΩ .ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ένας από τους βασικότερους (πολλούς ούτως ή άλλως) λόγους που οι γονείς πρέπει να αποφεύγουν την έκθεση των παιδιών τους σε οθόνες, είναι αυτή η δυσκολία να διαφοροποιήσουν τα παιδιά την πραγματικότητα από αυτό που βλέπουν στις οθόνες. Είναι συχνό φαινόμενο να παρουσιάσουν φοβία σε κάποιες –ακόμα και παιδικές (αν και ο Spiderman δεν είναι παιδική)- φιγούρες. Ο μικρούλης σας λοιπόν εμφάνισε αυτή τη φοβία και αισθάνεται αδιεξοδικά και ταραγμένος αφού δυσκολεύεται πολύ να κατανοήσει ότι τίποτα από αυτά που βλέπει στην TV με τη συγκεκριμένη φιγούρα δεν συμβαίνουν πραγματικά. Αρχικά θα δώσετε χρόνο σε αυτή την έμμονη φοβία που εμφάνισε το παιδί. Θα είστε δίπλα του, θα εξηγείτε με πολύ χαλαρό και τρυφερό αλλά ταυτόχρονα και αστείο τρόπο ότι τίποτα από αυτά που φοβάται δεν θα συμβούν, θα του απαντάτε κάθε φορά που σας ρωτάει με τον ίδιο καθησυχαστικό τρόπο και φυσικά θα κρύψετε όλες τις φιγούρες του Spiderman (από ότι αναφέρετε το κάνατε) και θα προσπαθήσετε να γεμίσετε το χρόνο του παιδιού με άλλες δραστηριότητες και παιχνίδια μαζί σας, μακριά από οθόνες. Συνήθως τα παιδιά μετά από λίγο καιρό μειώνουν την ταραχή τους. Λόγω όμως της σημαντικά μεταιχμιακής ηλικίας του παιδιού, εάν δείτε ότι επιμένει η ταραχή του στην ίδια ένταση, θα είναι καλό να μιλήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής και πιθανά να προχωρήσετε σε αξιολόγηση του παιδιού από Αναπτυξιακή/ό Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

095. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Η μεγάλη μας κόρη είναι 6,5 χρονών. Από τα 3 της ξύπναγε απότομα το βράδυ και έκλεγε. Στην αρχή λέγαμε θα βλέπει κάτι στον ύπνο και θα τρομάζει. Όλο αυτό συνεχιζόταν κάποιες φορές μπορεί να γινόταν 1 φορά τον μήνα και άλλες μπορεί και 10 φορές το μήνα. Πήγαμε σε Παιδονευρολόγο πριν ένα χρόνο και μας είπε πώς νευρολογικά είναι καλά αλλά δικαιούται να κάνει ένα εγκεφαλογράφημα..Κάναμε εγκεφαλογράφημα και μας είπαν πώς βλέπουν κάτι επιληπτικό και ότι εκείνη τη στιγμή που ξυπνάει και κλαίει πως είναι μία είδους κρίση. Μας έδωσαν φάρμακο αλλά αυτό ξαναγινόταν. Κάναμε ξανά εγκεφαλογράφημα και μας άλλαξαν φάρμακο αλλά αυτό πάλι συνεχιζόταν. Πήγαμε σε άλλον Παιδονευρολόγο και μας είπε πως αυτό είναι διαταραχή ύπνου. Να σημειώσω ότι το παθαίνει 2 ώρες μετά από την ώρα που ξαπλώνει.. Μας είπε ο γιατρός πως εκείνη την ώρα που γίνετε αυτό δεν μπορεί να διαχειριστεί την μετάβαση από τον ελαφρύ στον βαρύ ύπνο… Αυτό τον μήνα το έχει κάνει 7 φορές και το έκανε και το βράδυ και κατουρήθηκε πάνω της..Θα ήθελα την γνώμη σας σε όλο αυτό..Ευχαριστώ πολύ..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά να σας συγχαρούμε που απευθυνθήκατε σε Παιδονευρολόγο για να μελετήσετε τις συγκεκριμένες δυσκολίες στον ύπνο της κόρης σας. Από τη στιγμή που κρίθηκε ότι αυτές οι δυσκολίες (διαταραχή ύπνου) οφείλονται σε επιληπτογενή νευρολογική ανησυχία, τότε πραγματικά χρειάζεται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής. Προφανώς δεν έχει βρεθεί η κατάλληλη (δόση ή φάρμακο) και –όπως συχνά συμβαίνει- θα ήταν καλό να συζητήσετε με τον/την Παιδονευρολόγο για πιθανή αλλαγή του φαρμάκου. Η ταυτόχρονη απώλεια του ελέγχου των σφιγκτήρων, επιβεβαιώνει ακόμα περισσότερο την βαθύτερη νευρολογική αιτιολογία των διαταραχών. Επιπρόσθετα, θα θέλαμε να σας επισημάνουμε ότι πάρα πολύ συχνά, τα παιδιά με διαταραχές ύπνου, αντιμετωπίζουν παράλληλες δυσκολίες στη συγκέντρωση προσοχής και πιθανά και σε άλλες περιοχές της ανάπτυξης. Για το λόγο αυτό θα σας προτείναμε να προχωρούσατε και σε αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο, ώστε να διερευνηθεί σε βάθος το δυναμικό της μικρής. Συνοψίζοντας λοιπόν, σας προτείνουμε να είστε σε συνεργασία με τον/την Παιδίατρο της κόρης σας, με Παιδονευρολόγο, με Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο και –εάν κριθεί σκόπιμο- να επιβοηθηθεί το παιδί από πρόγραμμα ειδικής θεραπευτικής παρέμβασης. Ταυτοχρόνως, πιθανά να βοηθούσε και η δική σας συμβουλευτική επιβοήθηση για διερεύνηση και πιθανών συμπεριφορών σας που ίσως να δημιουργούν άγχος στη μικρή και πιθανά να επιδεινώνουν τον ύπνο της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

096. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα. Έχω μια αδερφή η οποία είναι 8 στα 9. Μεγαλώνοντας η συμπεριφορά της όσο πάει κ αλλάζει. Με εμένα και την αδερφή μου η μικρή έχει 17 και 19 χρόνια διαφορά. Από μικρή γενικά είχε ότι ζητήσει η μικρή διότι είχε όλη την προσοχή πάνω της. Αυτό το αναφέρω γιατί πλέον αν κάτι που ζητήσει δεν το πάρουμε η δεν το κάνουμε αντιδρά πάρα πολύ άσχημα κλαίει και κοπανιέται. Από την άλλη η μητέρα μου επειδή έχει κουραστεί μετά από τόσα χρόνια και λόγω δουλειάς και καθημερινότητας που εννοείται δεν είμαι σύμφωνη με αυτό πλέον όταν η μικρή δεν ακούει που είναι καθημερινό φαινόμενο είτε δεν κάθεται να διαβάσει γιατί έχει δυσκολία και εκεί της μιλάει πολύ άσχημα και κάποιες φορές τη χτυπάει. Χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως είσαι μ…σμένο, ηλίθιο, έχεις ψυχολογικά προβλήματα κλπ με αποτέλεσμα η μικρή πάντα να κλαίει να κοπανιέται και να χτυπάει και κάποιες φορές τον εαυτό της. Τον τελευταίο καιρό βέβαια έχει συνηθίσει τη συμπεριφορά της μαμάς μου και της απαντάει αντιδραστικά, πολλές φορές μπορεί να τη βρίσει και όταν η μαμά τη βαρέσει μπορεί να κάθεται απλά χωρίς να αντιδρά με κλάμα και στο τέλος πάντα να τρέχει στο δωμάτιο και να ξεσπά. Μετά από ώρες βέβαια η μαμά μου πηγαίνει στη μικρή την ηρεμεί και δεν είναι και λίγες οι φορές που της τάζει πράγματα για να ηρεμίσει. Το πρόβλημα είναι ότι δε μπορώ να μείνω αμέτοχη εγώ σε αυτό και γενικά θα ήθελα βοήθεια στο τι πρέπει να κάνω. Δεν είναι λίγες οι φορές που η μικρή έχει χρησιμοποιήσει την έκφραση να πεθάνεις όταν την μαλώνουν η της φωνάζουν. Οι γονείς μου θεωρούν ότι οι αντιδράσεις της μικρής είναι φυσιολογικές και όλα αυτά τα κάνει επίτηδες αλλά στα δικά μου τα μάτια οι αντιδράσεις της είναι πολύ έντονες για να το αφήσω έτσι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καταρχάς, σας απαντούμε στην ερώτησή σας γιατί –με βάση τις περιγραφές σας- είστε ενήλικη. Επίσης πρέπει να σας αναφέρουμε ότι περιγράφετε –στις προσπάθειες αντιμετώπισης ανεπιθύμητων συμπεριφορών- ότι η μητέρα σας χτυπάει τη μικρή (κάτι το οποίο στην ουσία θέλουμε να γνωρίζετε ότι απαγορεύεται). Οι γονείς σας μπορεί να θεωρούν ότι οι συμπεριφορές του παιδιού είναι “φυσιολογικές” αλλά δυστυχώς εμείς διακρίνουμε από τις περιγραφές σας ότι πολύ πιθανά δεν είναι. Υπάρχει μεγάλη ένταση τόσο στη μικρή όσο και στην οικογένεια και για αυτό το λόγο θα πρέπει να αναζητήσετε βοήθεια. Θα σας συστήναμε να αναζητούσε η οικογένειά σας σε μία Παιδοψυχιατρική εξέταση του παιδιού ή από την άλλη να συζητούσε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για τις συμπεριφορές που υπάρχουν τόσο από τη μεριά του παιδιού, όσο και της οικογένειας. Θα σας προτείναμε να είχατε μία ψύχραιμη συζήτηση με τους γονείς σας. Είναι το μόνο που μπορείτε να κάνετε δυναμικά και ουσιαστικά για να βοηθήσετε την αδελφή σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

097. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, συγχαρητήρια για το έργο σας…είμαστε τριμελής οικογένεια, είμαι ο μπαμπάς. Έχουμε μία κόρη 6 ετών η οποία ανέκαθεν τα πήγαινε περίφημα με τα ζώα καθότι πάντα την φέρναμε σε επαφή μαζί τους .Αποφασίσαμε με την σύζυγό μου να υιοθετήσουμε ένα σκυλάκι με σκοπό να το αντιμετωπίζουμε ως 4ο μέλος και όχι ως το κατοικίδιο…δυστυχώς δεν ήρθαν τα πράγματα όπως περιμέναμε, η μικρή την βασανίζει κατά κάποιο τρόπο, ενώ την θέλει, κάθε μέρα τσακωνόμαστε μαζί της να είναι πιο μαλακή με το σκυλί…Είχε και ως αποτέλεσμα να χαστουκίσω την κόρη μου, πάνω στα νεύρα μου, για την συμπεριφορά της στο σκυλί…Τι να κάνουμε με την κόρη μας αλλά και με την ακραία αντίδρασή μου; νιώθω απίστευτες τύψεις και συγχρόνως αν φύγει το σκυλί από το σπίτι σκέφτομαι να φύγω και εγώ μαζί του! δεν θα δεχτώ να φύγει….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φυσικά και κανείς δεν σας ζητά να φύγει το σκυλάκι από το σπίτι. Από την άλλη όμως, διακρίνουμε πως αν κάτι τέτοιο θα έπρεπε για κάποιους λόγους -που θα βοηθούσαν την κόρη σας- να γίνει, έχετε ισχυρότατη διαφωνία. Από την άλλη, βλέπετε ότι η συμπεριφορά της κόρης σας σας εξωθεί σε ακραίες καταστάσεις (η βία δεν έχει κανένα ουσιαστικό θετικό αποτέλεσμα στον ψυχισμό ενός παιδιού και φυσικά απαγορεύεται). Θα μπορούσαμε να σας δώσουμε πολλές συμβουλές, αλλά θα ήταν παρακινδυνευμένο με βάση το συναίσθημα που αισθάνεστε. Σας συγχαίρουμε που αναγνωρίζετε ότι οι αντιδράσεις σας δεν είναι αυτές που θα θέλατε και δεν αισθάνεστε καλά με τον εαυτό σας. Θα θέλαμε όμως επίσης να προσανατολίσετε τη σκέψη σας και την ανησυχία σας στα εξής : (Α).Γιατί η κόρη σας έχει την ανάγκη να ασκεί “βία” -όπως περιγράφετε- στο σκυλάκι και (Β).Τι είναι αυτό που σας δυσκολεύει τόσο να συγκρατήσετε το θυμό σας και να αντιμετωπίσετε ψυχραιμότερα την κατάσταση. Θα σας συστήναμε με βάση τα παραπάνω, να συζητούσατε με έναν/μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής, ώστε να σας εξηγούσε ποια θα έκρινε σκόπιμα να είναι τα επόμενα βήματά σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

098. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο Μιχάλης είναι 5ετών. Η μητέρα του έχει πεθάνει και μεγαλώνει με τον μπαμπά του, που είναι 40 ετών. Αν και σε τέτοια ηλικία, παρουσιάζει καλή αντίληψη και βίωμα των εμπειριών του. Παρουσιάζει να παίζει συχνά με τα μαλλιά του και μια φοβία όταν πρόκειται να πάει τουαλέτα. Παρουσιάζει αδυναμία στο περπάτημα και στην ορθή άρθρωση των φθόγγων. Παρατηρείται ότι ο μπαμπάς εξαιτίας της πολλής δουλειάς δεν ασχολείται με το παιδί πολλές ώρες και ποιοτικές. Ήδη από βρεφική ηλικία, όποτε και έχασε τη σύζυγό του. Η κοινωνικότητα του Μιχάλη δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχής και απορεί ο μπαμπάς του για το τι μπορεί να φταίει. Συχνά ο Μιχάλης, όταν δεν κάνει ο μπαμπάς του αυτό που εκείνη την στιγμή επιθυμεί, θυμώνει και αντιδρά νευρικά και κυρίως με οργή πετώντας τα παιχνίδια του. Και όταν ο μπαμπάς του αντιδρά νευρικά σε αυτή του τη συμπεριφορά, ο μικρός Μιχάλης δεν κατανοεί την κατάσταση του πατέρα του και παραμένει ψυχρός συναισθηματικά. Μένει πολύ συχνά μόνος και στο σχολείο δεν παίζει με τα άλλα παιδιά, παρά μόνο στη δασκάλα του έχει προσκολληθεί. Στην πρώτη συνάντηση για Εργοθεραπευτική παρέμβαση ένιωθε νευρικότητα και δυσκολία προσαρμογής στον χώρο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά, δεν μας αναφέρετε την ιδιότητά σας σε σχέση με τον μικρό (αδελφή, θεία, γιαγιά, εκπαιδευτικός ή κάτι άλλο). Από την άλλη, αναφέρεστε σε καθαρές δυσκολίες και καθυστέρηση του παιδιού στην φυσιολογική ανάπτυξή του. Αναφέρεστε ξεκάθαρα σε δυσκολίες ανάπτυξης του κινητικού συντονισμού, της καθαρότητας ομιλίας, της κοινωνικής επικοινωνίας, της διαχείρισης ματαίωσης (θυμού) και της συναισθηματικής του ρύθμισης (φοβίες). Με βάση όλα τα παραπάνω, πρέπει το παιδί να παρακολουθείται διαγνωστικά από Παιδοψυχίατρο και φυσικά να εφαρμοστεί πρόγραμμα εξειδικευμένης θεραπευτικής παρέμβασης με βάση το διαγνωστικό. Επειδή αναφέρεστε στις δυσκολίες προσαρμογής στην πρώτη Εργοθεραπευτική παρέμβαση, θα σας λέγαμε ότι θεωρούνται αναμενόμενες με βάση την εικόνα που αναφέρετε και χρειάζεται να του δώσετε το χρόνο του να “χτιστεί” θεραπευτική συμμαχία με τον/την ειδικό. Επιμένουμε όμως ότι αρχικά χρειάζεται να έχετε και μία διάγνωση για τις δυσκολίες του παιδιού (για ποιο λόγο υπάρχουν και επιμένουν). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

099. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, είμαι βρεφονηπιοκόμος και θα ήθελα να μου δώσετε πρακτικές συμβουλές για τον τρόπο που πρέπει να χειριστώ την παρακάτω περίσταση.
Ανέθεσα στα παιδιά (3.5-4 ετών) να ζωγραφίσουν ελεύθερα και ζήτησα στο τέλος της εργασίας τους, να την παρουσιάσουν στην τάξη. Ένα κοριτσάκι δεν ήθελε να παρουσιάσει γιατί δεν είχε ζωγραφίσει τίποτα στην κόλλα της. Πώς θα πρέπει να το χειριστώ, τι πρέπει να κάνω για να την ενθαρρύνω, ποιος είναι ο ρόλος μου ώστε να βοηθήσω το παιδί? Σας ευχαριστώ πολύ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα πρέπει να διερευνήσετε το γιατί δεν ζωγράφισε η μαθήτριά σας. Εκεί βρίσκεται στην ουσία και η λύση στο πρόβλημα. Υπάρχουν πολλές πιθανότητες, αλλά ενδεικτικά μπορούμε να σας αναφέρουμε μερικές : Ανωριμότητα (δυσκολίες στη ζωγραφική απεικόνιση), δυσκολίες στη συνεργατικότητα στην ομάδα (απουσία ενδιαφέροντος για συμμετοχή στην κοινωνική δραστηριότητα), δυσκολίες στη διαχείριση του συναισθήματος (φόβος ότι δεν τα καταφέρνει όπως τα άλλα παιδιά), δυσκολίες οργάνωσης της προσοχής (δυσκολίες να οργανωθεί στη δραστηριότητα), δυσκολίες στο συντονισμό κίνησης για εμπλοκή σε γραφοκινητικές δραστηριότητες, δυσκολίες οπτικο-χωρικής οργάνωσης κλπ. Θεωρείται βασικό σημείο εάν ασχολείται με ζωγραφική όταν χρειαστεί να ζωγραφίσει μόνη της. Όποια και αν είναι η δυσκολία, αρχικά αποδεχόμαστε την απορρύθμιση του παιδιού να εκτεθεί στην ομάδα με το παραγόμενό της (αφού ούτως ή άλλως δεν υπήρξε παραγόμενο), χωρίς να το “τιμωρήσουμε” ή να το εκθέσουμε βίαια στην ομάδα δείχνοντας ότι δεν είχε παραγόμενο. Στην πορεία όμως, ανάλογα με το πού εντοπίζεται ουσιαστικά η δυσκολία, προσαρμόζουμε είτε την απαίτηση είτε τον εαυτό μας ως επόπτη (πιθανά να δώσουμε λίγο πιο αυξημένη εποπτεία – επιβοήθηση στο παιδί), ώστε να παραχθεί αποτέλεσμα. Επιβραβεύουμε την προσπάθεια του παιδιού και φυσικά όχι το εάν το αποτέλεσμα ήταν αισθητικά συγκρίσιμο με τους συμμαθητές ή όχι. Εάν εντοπίζετε σφαιρικότερες δυσκολίες στην απόδοση του παιδιού, θα ήταν καλό να μεταφέρετε τις ανησυχίες σας στην οικογένεια και πιθανά να προτείνατε μία Αναπτυξιολογική εκτίμηση από ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

100. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω δύο αγοράκια 3 χρόνων και 18 μηνών. Ο μεγάλος μου γιος είναι πολύ ομιλητικός και κοινωνικός. Μέχρι 18 μηνών που γεννήθηκε ο αδερφός του ήταν κολλημένος πάνω μου. Από την γέννηση του μικρού κ μετά αναγκάστηκα να τον αποχωριστώ μόνο για τις βραδινές ώρες και να τον αναλάβει ο πατέρας του, ο οποίος είναι ο μόνος που ακούει. Τους τελευταίους 4 μήνες η συμπεριφορά του είναι ανυπόφορη. Καταλαβαίνω ότι ζηλεύει αλλά κάνω ότι μπορώ για να ασχολούμαι αποκλειστικά μαζί του και να μη νιώθει παραμελημένος. Μας χτυπάει, δαγκώνει πετάει πράγματα, αρνείται να ντυθεί, να τον αλλάξω, κλαίει για να μη μπει στο μπάνιο, όταν μπαίνει κλαίει για να μη βγει, δεν θέλει να κοιμηθεί, μας παιδεύει στο φαγητό, δεν ακούει σχεδόν ποτέ… γενικά ζούμε μια τρέλα. Δε ξέρω τι να κάνω και πως να το χειριστώ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση σας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διακρίνετε και εσείς, ο μεγάλος σας γιος δυσκολεύεται σημαντικότατα να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση στο σπίτι (ότι θα πρέπει να προσαρμοστεί στο ότι θα μοιράζετε την προσοχή σας μεταξύ εκείνου και του αδελφού του. Βρίσκεται ακόμα στην εγωκεντρικότητα και δυσκολεύεται να ανεχτεί όταν αυτό δεν υφίσταται. Αυτό το εμφανίζουν πολύ συχνά τα μεγαλύτερα αδελφάκια όταν έρχονται στο σπίτι τα νεόφερτα αδελφάκια τους. ΟΙ γονείς φροντίζουν να “μοιράσουν” αρκετές στιγμές τα παιδιά (ενίσχυση και μερική μετατόπιση της φροντίδας του μεγαλύτερου παιδιού και από το μπαμπά ή παππού – γιαγιά) ώστε να μπορέσουν να αποδεχτούν την αδυναμία της μητέρας να ρίχνει συνεχώς τον προβολέα της προσοχής της επάνω τους. Αυτό όμως που είναι σημαντικά ανησυχητικό, είναι η ένταση με την οποία εκδηλώνει τη συναισθηματική του απορρύθμιση ο μεγάλος σας γιος. Πραγματικά είναι αρκετά ακραίες οι αντιδράσεις με αποτέλεσμα στην ουσία να αποδιοργανώνει τόσο το θυμικό του παιδιού σας (δεν απολαμβάνει τη χαρά και ανεμελιά της ηλικίας του), όσο και το δικό σας. Θα σας συστήναμε να ζητούσατε τη βοήθεια ενός/μίας Ψυχολόγου Συμβουλευτικής, για να αναφέρατε λεπτομερώς αυτά που σας απασχολούν και να σας έδινε κατευθύνσεις για τα επόμενα βήματά σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

101. ΕΡΩΤΗΣΗ: γεια σας θα ήθελα να ρωτήσω σε ποια ηλικία μπορείς να αφήσεις το γυμνάσιο ρωτώ γιατί έχω δει την σελίδα σας στο google και ήθελα να ρωτήσω

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το Γυμνάσιο θεωρείται υποχρεωτική εκπαίδευση, οπότε δεν μπορεί κάποιος να σταματήσει τη φοίτηση σε αυτό. Νομίζουμε ότι θα βοηθούσε μία ειλικρινής συζήτηση με τον/την υπεύθυνο καθηγητή – καθηγήτρια της τάξης ή του τμήματος για τα θέματα που σας απασχολούν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

102. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα ο γιος μου είναι 18 χρονών φοβάται γενικά μην πάθει τίποτα κακό ακόμα κε με μια μικρή αντιβίωση που παίρνει φοβάται ενώ μερικές φορές μου λέει πράγματα που δεν είναι φυσιολογικά όπως παράδειγμα δεν μπορώ να σκέφτομαι πράγματα η τώρα που κάθεσαι κοντά μου αισθάνομαι ότι είσαι μακριά μου μπορείτε παρακαλώ να μου δώσετε μια συμβουλή

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία εμφανή δυσκολία στην ευελιξία της σκέψης του γιου σας και διαχείρισης του άγχους του, μαζί όμως με παράλληλες δυσκολίες στην κεντρική του συνοχή. Θα σας συστήναμε να ζητούσατε τη γνώμη Παιδοψυχιάτρου για το πού οφείλονται αυτές οι δυσκολίες και πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί. Θα θέλαμε να το συζητήσετε πρώτα εσείς με τον Παιδοψυχίατρο για να σας εξηγήσει με ποιο τρόπο θα μπορούσατε να του μιλήσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

103. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας εμένα το πρόβλημά μου πρώτον δεν είμαι μεγάλος δεν είμαι ενήλικος αλλά σας παρακαλώ μην αγνοήσετε αυτό το μήνυμα θέλω μία απάντηση αλλά το πρόβλημά μου είναι ότι η μητέρα μου τώρα μένει με ένα άλλο σύντροφο και ο πατέρας μου απλά μένει κανονικά στο σπίτι το δικό του και εγώ μένω με τη γιαγιά σε ένα άλλο σπίτι αλλά η γιαγιά μου λέει ότι γενικώς δημιουργώ πολλά προβλήματα ότι συζητάμε τη μητέρα μου με τον πατέρα μου και ότι γενικώς μιλάω με τους φίλους μου και ότι καθαρίζω πάρα πολύ και μου λέει ότι δεν με αντέχει άλλο και μου λέει ότι θέλει την ησυχία της. Αυτό το μήνυμα δεν είναι ψεύτικο ειλικρινά σας το λέω δεν ξέρω τι να κάνω νομίζω ότι φταίω εγώ σε κάτι και μου λέει συνέχεια να φύγω και να πάω στον πατέρα μου για να φύγει να ελευθερωθεί με την έκφραση που το λέει δηλαδή ότι 14 13 χρόνια με μεγαλώνει. αλλά δεν είναι οι πιο κατάλληλοι γονείς δεν είναι αρκετά ικανοί να με μεγαλώσουν και η μάνα μου έχει ένα ψυχολογικό πρόβλημα και ο πατέρας μου θέλει να ασχολείται συνέχεια με το αμάξι του και εγώ μένω με τη γιαγιά και συνέχεια μου λέει αυτά τα πράγματα και γενικώς και άλλα πάρα πολλά πράγματα και δεν ξέρω τι να κάνω βάζω τα κλάματα συνέχεια και νομίζω ότι φταίω. εγώ πηγαίνω στη δευτέρα γυμνασίου τώρα. Και γενικώς δεν είμαι παιδί που του αρέσει να βγαίνει έξω γιατί δεν μου αρέσει η φασαρία μου αρέσει να είμαι στο σπίτι μου περισσότερο να κάθομαι δεν είμαι πολύ κοινωνικός αλλά εμένα το θέμα μου είναι ότι συνέχεια με τη γιαγιά μου λέει όλα αυτά τα πράγματα και λέω στη μητέρα μου μα τι έχω κάνει και μου λέει εσύ δεν έχεις κάνει τίποτα δεν φταις εσύ αλλά η μητέρα μου μπορεί να μην καταλαβαίνει αλλά έχει και ένα ψυχολογικό πρόβλημα που τώρα δεν μπορώ να το περιγράψω. Και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω μου λέει συνεχώς με έβγαλε απόφαση που θα πάω στον πατέρα μου ή στη μάνα μου. Αν μπορείτε απαντήστε μου σας παρακαλώ δεν είναι ψεύτικο αυτό το μήνυμα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε ότι βρίσκεσαι σε μια δύσκολη κατάσταση όμως δεν μπορούμε να δώσουμε συμβουλές σε ανηλίκους χωρίς την έγκριση της οικογένειάς του. Παρόλα αυτά θα σε συμβουλεύαμε να απευθυνθείς στις παρακάτω γραμμές βοήθειας. Ευχόμαστε όλα να πάνε καλά! 1.Γραμμής SOS 1056 παιδιά, έφηβοι και γονείς. 2. “Μαζί για το παιδί”: Η γραμμή 11525 που βοηθά γονείς και παιδιά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

104. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, είμαι μαμά μιας κόρης που θα κλείσει τα 9 σε ένα μήνα και πάει στην τρίτη δημοτικού. Πέρυσι αλλάξαμε σχολείο λόγω μετακόμισης. Ήθελε πολύ να μπει στις παρέες της τάξης αλλά η βοήθεια από τη δασκάλα ήταν μηδαμινή. Για την ακρίβεια αποτέλεσε μάλλον εμπόδιο, μη δίνοντάς της σημασία και κοροϊδεύοντας την όποτε έκανε κάποιο λάθος. Αυτό συνέβαινε και σε ένα δυο ακόμα παιδιά. Όποτε προσπάθησα να προσεγγίσω τη δασκάλα, περιοριζόταν στο μαθησιακό κομμάτι. Στο μάθημα απευθυνόταν σε 2 μόνο παιδιά στα οποία είχε αδυναμία. Επιπλέον, τους φώναζε πολύ στην τάξη, με αποτέλεσμα από όσο γνωρίζω, ένα παιδάκι να είχε γυρίσει σπίτι του “βρεγμένο” από το φόβο του. Έχοντας λοιπόν τη μικρή μου και κάνα δυο παιδάκια στην ¨μπούκα”, η μικρή μου άκουγε συνέχεια “Δεν παίζεις μαζί μας εσύ γιατί είσαι καινούργια”. Σε εκδρομές, σε πάρτι, στο διάλειμμα πάντα το ίδιο. Το έβλεπα με τα μάτια μου γιατί μένουμε απέναντι από το σχολείο. Η μικρή μου πήγαινε κοντά και τα παιδιά γυρνούσαν πλάτη. Μάτωνε η ψυχή μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποτραβηχτεί και να αποκτήσει μια αμυντική – επιθετική στάση. Γενικά είναι ένα παιδάκι ευαίσθητο που δεν είχε ιδιαίτερα φίλους, και σίγουρα πιστεύω ότι δε φρόντισα γι’ αυτό εγώ. Δεν έχει ξαδερφάκια στην ηλικία της και γενικά ζούμε μακριά από συγγενείς μας. Φέτος ήρθε στο σχολείο μια εξαιρετική δασκάλα, η οποία δείχνει ενδιαφέρον και αγάπη για όλα τα παιδιά. Αμέσως την προσέγγισα και της εξήγησα τι συμβαίνει με την κόρη μου. Επίσης ήρθε στην τάξη ένα καινούργιο κοριτσάκι που αμέσως εντάχθηκε και αγαπήθηκε, έχοντας πάντα τη βοήθεια και την υποστήριξη της καλής δασκάλας. Αυτό όμως έκανε την κόρη μου να νιώσει ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτήν την ίδια. Γιατί εκείνη είχε πέρυσι τέτοια αντιμετώπιση; αναρωτιέται. Η καινούργια δασκάλα τη βοηθά όσο μπορεί και έδειχνε ενδιαφέρον στο να μη μένει μόνη της στα διαλείμματα κάτι που δεν ήταν πάντα εφικτό. Τώρα που τα μαθήματα είναι διαδικτυακά βλέπω ότι μιλάει στα παιδιά και σπάνια της απαντάει κάποιο. Επιπλέον την προηγούμενη εβδομάδα κατά τη διάρκεια ενός μίνι διαλείμματος άκουσε μια συμμαθήτριά της να ρωτάει μια άλλη γιατί δεν μπήκε σε μια ομάδα που μιλούν όλα τα κορίτσια της τάξης. Εκτός από τη δικιά μου. Φυσικά η κόρη μου στεναχωρήθηκε πολύ. Σήμερα μιλούσαν για ένα παιχνίδι ηλεκτρονικό όπου κανόνιζαν ομάδες για να μπουν τα παιδιά. Η μικρή μου ρωτούσε πολλές φορές για ποιο παιχνίδι μιλούν αλλά δεν της απαντούσε κανείς… Σας παρακαλώ πείτε μου τι μου προτείνετε να κάνω μπροστά σε αυτό το νέο είδος “περιθωριοποίησης”. Είναι αργά για ένα κορίτσι 9 ετών να κερδίσει τη χαρά αποκτώντας φίλους; Ευθύνομαι εγώ αποκλειστικά στο ότι δεν τη βοήθησα να γίνει πιο κοινωνική. Πως μπορώ να βοηθήσω τη μικρή μου σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία του κορωνοιού; Πιστεύετε ότι μόνο με βοήθεια παιδοψυχολόγου; Σας ευχαριστώ θερμά για το χρόνο σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση αυτά που αναγράφετε, υπάρχει ένα δίπτυχο που παρατηρείτε : (1). Οι ιδιαιτερότητες της συμπεριφοράς της εκπαιδευτικού προς τους μαθητές (απουσία ευελιξίας στην δημιουργία σχέσεων με τους μαθητές της τάξης πλην συγκεκριμένων) αλλά και (2). Οι δυσκολίες κοινωνικής ευελιξίας της κόρης σας. Πριν βγάλετε –ή βγάλει κάποιος ειδικός- κάποιο οριστικό συμπέρασμα, θα ήταν καλό να διερωτηθείτε εκτενέστερα για τους λόγους που οι συμμαθητές της δεν ήθελαν να την καλέσουν στις συναντήσεις τους (δεν είναι επαρκής δικαιολογία το ότι είναι “νεοφερμένη” στην Τάξη όπως είδατε και εσείς). Δεν χρειάζεται ένα παιδί να έχει υποχρεωτικά την αποδοχή της εκπαιδευτικού για να έχει την αποδοχή των συμμαθητών, αλλά σίγουρα η νέα εκπαιδευτικός μπορεί να βοηθήσει. Από την άλλη, όπως βλέπετε και με τη νέα ευκαιρία με τη νέα εκπαιδευτικό, διατηρούνται και πάλι οι δυσκολίες κοινωνικής ένταξης της κόρης σας. Υπάρχει λοιπόν εμφανώς μία δυσκολία στην κοινωνική προσαρμοστικότητά της (πέραν από την πιθανότητα bulling από τις συμμαθήτριές της) και θα ήταν καλό να μελετηθούν από Παιδοψυχολόγο οι μηχανισμοί σκέψης της για να προταθεί ο καλύτερος τρόπος επιβοήθησης της κοινωνικής της ένταξης. Όπως πολύ σωστά διαπιστώνετε, υπάρχει κάποια δυσκολία η οποία στερεί την ευκαιρία από την κόρη σας να αισθανθεί ενταγμένη και χαρούμενη. Συζητείστε λοιπόν με την κόρη σας ρωτώντας την τι πιστεύει και η ίδια ότι δημιουργεί αυτή την αποξένωση από τις συμμαθήτριές της, συζητείστε και με την εκπαιδευτικό της (αυτή την εποχή μπορείτε να ζητήσετε τηλεφωνική επικοινωνία) αλλά ταυτόχρονα ζητείστε και τη γνώμη Παιδοψυχολόγου. Είναι εμφανές ότι το παιδί χρειάζεται κάποια επιβοήθηση από ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

105. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα κοριτσάκι 3.5 ετών που έχει διαγνωστεί με άτυπο αυτισμό. Το παιδί δεν μιλάει ακόμα. Παρουσιάζει πολλά ξεσπάσματα και η μητέρα του δεν μπορεί να τα διαχειριστεί γιατί δεν έχει την υπομονή. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ ενώ θέλω να βοηθήσω γιατί έχω παραπάνω υπομονή και αντοχή δεν έχω την αποδοχή της κόρης μου. Είναι πολύ προσκολλημένη στη μητέρα της. Πως μπορώ να την κερδίσω ώστε να βοηθήσω τη γυναίκα μου στις κρίσεις θυμού που έχει η μικρή. Και κάτι ακόμα πως διαχειρίζομαι όταν κάνει κακό στον εαυτό της (συνήθως κτυπάει δυνατά τα πόδια της στο πάτωμα, τελευταία ξεκίνησε ήπια χτυπήματα στο κεφάλι).

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διάγνωση του άτυπου αυτισμού, απευθύνεται σε μία πληθώρα δυσλειτουργιών στην κοινωνική επικοινωνία, διαχείριση του θυμού και της ματαίωσης, αισθητηριακή επεξεργασία, ευελιξία συμπεριφοράς και άλλων γνωστικο-αντιληπτικών τομέων της τυπικής αναμενόμενης ανάπτυξης. Αυτά τα παιδιά έχουν συχνά απορρυθμισμένες συμπεριφορές, για την αντιμετώπιση των οποίων χρειάζεται η εξειδικευμένη και εντατική –σε αυτή την ηλικία- παρέμβαση από Εργοθεραπευτή, Λογοθεραπευτή και Ψυχολόγο Συμβουλευτικής υποστήριξης και Ψυχοεκπαίδευσης για την οικογένεια. Όπως βλέπετε το άγχος της μικρής αρχίζει και εντείνεται και εμφανίζονται και αυτοτραυματισμοί. Το γονεϊκό άγχος και η απουσία ψυχραιμίας σαφώς και δεν βοηθούν καθόλου τη μείωση του άγχους της μικρής. Ακούμε με μεγάλη χαρά την διαθεσιμότητά σας να βοηθήσετε το παιδί και να αναλάβετε ενεργό ρόλο στην αντιμετώπισης των δυσκολιών του και είμαστε σίγουροι ότι η διεπιστημονική ομάδα του Κέντρου που έχετε αναζητήσει βοήθεια θα μπορέσει να σας βοηθήσει αποφασιστικά. Θα θέλαμε να ακολουθήσετε πιστά τις οδηγίες των ειδικών και να μην παρέμβουμε και εμείς παράλληλα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

106. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Έχω μια κόρη 2.5 χρονών .. μιλάει λίγο πιο καθαρά τώρα τελευταία .. γενικά έχει πολύ καλή αντίληψη και καταλαβαίνει αρκετά πράγματα. Δεν είναι πολύ τρυφερό παιδάκι από μωρό όταν ήταν .. στον παιδικό μ λένε οι δασκάλες ότι είναι δυναμική και ανεξάρτητη . Το πρόβλημα μου είναι ότι είναι τρομερά προκλητική εριστική και ανυπάκουη! Με φτάνει πολλές φορές την ημέρα στα όρια μου και ορισμένες φορές της φωνάζω πολύ η την βάζω τιμωρία στο δωμάτιο της. Γενικά της μιλάω πολύ με ήρεμο τρόπο της εξηγώ πράγματα όμως με τίποτα δεν βρίσκω άκρη. Για παράδειγμα ξέρει ότι δεν μου αρέσει να τρώει καραμέλες κι όταν της δίνουν έρχεται και μ λέει μαμά κοίτα και γελάει και περιμένει να αντιδράσω και μέχρι να τη φάει τελικά μου λέει συνέχεια μαμά κοίτα. Κι ενώ της λέω ξέρεις ότι αυτό που κάνεις δεν κου αρέσει συνεχίζει και το κάμει .. με τι τρόπο θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω το πρόβλημα μου? Υπάρχουν κάποιες τακτικές? Δείχνει τον χαρακτήρα της από τώρα η θα αλλάξει όλο αυτό?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως έχετε παρατηρήσει, στην κόρη σας αρέσει να σας ενοχλεί. Και πραγματικά φαίνεται ότι τα καταφέρνει πολύ καλά σε αυτό. Είναι, από ότι καταλαβαίνουμε με αυτά που αναφέρετε, ένα παιδί με υψηλό ταπεραμέντο, ενεργητικό και ζωντανό. Στα παιδιά αρέσει να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους να επικυριαρχούν στο περιβάλλον παίζοντας με τα “κουμπιά” μας (όπως παίζουν και με τα “κουμπιά” των παιχνιδιών που και υπακούν σε αυτά που τα “προστάζουν”). Το αν θα σας ερεθίσει το παιδί σας με αυτά που κάνει και “δοκιμάζει” είναι ένα ζήτημα καθαρά δικό σας και όχι δικό του. Όσο αντιδράτε έντονα μόλις το παιδί πατάει το “κουμπί”, θα συνεχίσει να το πατάει, νομίζοντας ότι αυτό του παρέχει ασφάλεια. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν έχουν αναπτύξει την ενσυναίσθηση και δεν ξέρουν εύκολα να κάνουν χατίρια. Στην προσπάθειά τους όμως να καταλάβουν τις σχέσεις, τις προθέσεις, τα περιβάλλοντα και τις καταστάσεις, παίζουν ένα παιχνίδι “cause-effect” (αίτιο-αιτιατό) με τα πρόσωπα αναφοράς τους. Και σε αυτό το παιχνίδι, το παιδί σας έχει πετύχει να τραβά την προσοχή σας σε αυτά που κάνει. Θα θέλαμε σε ορισμένα πράγματα να κάνετε ανακωχή με τον εαυτό σας και το παιδί σας :. Μπορείτε να της επιτρέψετε εσείς να φάει την καραμέλα που της έδωσαν (λέγοντας πχ “τώρα που σου έδωσαν την καραμέλα, μπορείς να την απολαύσεις” και να δείχνετε χαρά που την απολαμβάνει). Γενικά, σε πράγματα που δοκιμάζει να προκαλέσει, μπορείτε –εάν δεν είναι σοβαρά- να τα επιτρέπετε εσείς (πχ ήρθε η ώρα να δούμε για 20΄ μαζί τηλεόραση ή από την άλλη να “κάνουμε βλακειούλες”). Από την άλλη, όταν θα δοκιμάσει απαράβατους κανόνες (πχ τον κανόνα ότι “προσέχουμε τα αντικείμενα στο σπίτι”), εσείς είστε δίπλα σταθερότατη, τρυφερή μεν αλλά και αποφασισμένη και –στο βαθμό που μπορείτε- χωρίς φωνές (οι φωνές ερεθίζουν τα παιδιά να επαναλάβουν αυτά για τα οποία φωνάξατε). Θα σας συμβουλεύαμε να συζητούσατε και με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για περαιτέρω ζητήματα που αφορούν τη μικρή και τη διαφοροποίηση μεταξύ “παιδοκεντρικότητας” -που επιτρέπεται- αντί “παιδικής κυριαρχίας” που αυτή τη στιγμή αναπτύσσεται στην οικογένειά σας και οδηγεί σε επικίνδυνα και δυσεπίλυτα αδιέξοδα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

107. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα, Ο γιος μου 26 ετών μετά το τέλος της εποχικής του απασχόλησης στον τουρισμό περνάει τα βράδια του στο δωμάτιο με ηλεκτρονικά παιχνίδια, τσιγάρα, χασίς, φαγητό και Coca Cola. Το δωμάτιο είναι σαν στάβλος και δεν τον ενοχλεί καθόλου. Την ημέρα κοιμάται. Η επικοινωνία μαζί του ήταν πάντα στο μίνιμουμ. Ενώ έχει γνωστούς και φίλους προτιμάει να είναι μόνος του. Στο κινητό δεν τον βρίσκει ποτέ κανένας. Είναι πολύ ευγενικός και δεν έχει ποτέ επιθετικότητα. Στην κινητικότητα είχαμε πάντα την υποψία ότι έχει έλλειψη συγχρονισμού, ιδιαίτερα με τα χέρια (ατσούμπαλες κινήσεις) στα ξενοδοχεία που δουλεύει μένουν οι εργοδότες με τις καλύτερες εντυπώσεις. Με απασχολεί ότι ζει άνετα με τη βρώμα, την αναρχία και ακαταστασία στο χώρο του. Με εκτίμηση, Α.Γ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καλύπτουμε τον Παιδιατρικό χώρο οπότε και δεν μπορούμε να σας απαντήσουμε εξειδικευμένα για τον ενήλικο γιό σας. Τα δεδομένα που αναφέρετε όμως με την απάθεια, αδιαφορία και χρήση ουσιών είναι πολύ σοβαρά. Θα θέλαμε να απευθυνθείτε εσείς σε Ψυχολόγο (μπορείτε να ζητήσετε βοήθεια και από την ανοιχτή γραμμή ΚΕΘΕΑ) και να αναφέρετε λεπτομερώς τις ανησυχίες σας.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

108. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. έχω μια κόρη 19 μηνών. έχω προβλήματα στην επικοινωνία με τον άντρα μου. του έχω ζητήσει να επισκεφτούμε έναν ειδικό. Σε δεύτερη φάση έχω αρχίσει να φωνάζω στην μικρή μου γιατί νοιώθω παρά πολύ πιεσμένη (με την σχέση μου, με το σπίτι , με την μικρή) πελατών πολλές φορές που έχει εκρήξεις θυμού η μικρή μου και κάθομαι κάτω να της μιλήσω ήρεμα, αλλά στο τέλος πάντα φωνάζω. γνωρίζω ότι είναι λάθος. κάνω χρόνια ψυχοθεραπεία για εμένα την ίδια. αλλά έχει πατηθεί ένα κουμπί που δεν λέει να σταματήσει. Όσον αφορά τη μικρή είναι συνέχεια σε άρνηση. δεν μπορούμε να φορέσουμε ρούχα πάντα καταλήγουμε να τσακωθούμε, κτλ. Είναι πάρα πολύ παρατηρητική. λέει πολλές λέξεις, έχει αρχίσει λέει μικρές προτάσεις. κάποιες φορές έχω παρατηρήσει ότι βάζει τα χέρια της στα αυτιά (όπως κλείνουμε τα αυτιά μας επειδή μας ενοχλεί ένας θόρυβος, φωνές) χρειάζεται ειδική παρακολούθηση το παιδί μου ή είμαι υπερβολική; (να θίξω ότι είμαι υπερπροστατευτική). Φοβάμαι επειδή δεν έχω καλή σχέση με τον άντρα μου, μήπως κάποιες συμπεριφορές της μικρής μου ευθύνονται λόγου όλων αυτών. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε στην κορούλα σας ότι είναι αρκετά αρνητική και σε ένταση, αλλά από την άλλη, αναφέρεστε και ότι βρίσκεστε σε εντάσεις με το σύζυγο. Από τη μία λοιπόν, τα παιδιά σε αυτή την ηλικία αναμένεται να βγάζουν κάποιες εντάσεις είτε εκ του φυσικού (οργανική αιτιολογία), είτε λόγω προσπάθειας να επικυριαρχήσουν στο περιβάλλον τους. Παίζει σημαντικό ρόλο ο τρόπος που τοποθετούμαστε και αντιμετωπίζουμε αυτές τις εντάσεις. Χρειάζεται τρυφερότητα αλλά μαζί και σταθερότητα και σίγουρα αποφυγή να “απαντούμε” συμπεριφοριολογικά στην ένταση με ένταση. Με βάση τις περιγραφές σας, υπάρχει μάλλον μία δυσκολία να εφαρμόσετε το τελευταίο και αυτό αυξάνει τελικά την ένταση στις συμπεριφορές της μικρής. Θα σας συστήναμε να συζητούσατε αυτό που σας απασχολεί με ψυχολόγο εάν δείτε ότι αδυνατείτε να αυτορυθμιστείτε όταν το παιδί εμφανίζει αυτές τις συμπεριφορές. Επίσης, θα ήταν καλό να συζητήσετε τόσο το θέμα των σχέσεών σας με το σύζυγό σας όσο και την υπερπροστατευτικότητά σας προς το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

109. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Ο γιος μου, 4,5 ετών πηγαίνει φέτος στο Προνήπιο. Αγάπα πολύ το σχολείο, τις δασκάλες και τους φίλους του, αλλά τώρα, σε συνθήκες τηλεδιάσκεψης, είναι πολύ απρόθυμος να συμμετάσχει. Κουράζεται πολύ, βαριέται και αρνείται να πάρει μέρος στις δραστηριότητες. Με δική μου προτροπή, ίσως ακούσουμε το παραμύθι πχ αλλά μετά εξαφανίζεται και βλέπω γενικά ότι δεν απολαμβάνει καθόλου την.. ηλεκτρονική σχολική παρέα. Δεν τον πιέζω, πηγαίνω με τους ρυθμούς του και απλά προσπαθώ να έχουμε μια καθημερινή, έστω ολιγόλεπτη καθημερινή επαφή και να είμαστε συνεπείς στις δραστηριότητες που αναθέτουν οι δασκάλες πχ ζωγραφιές και χειροτεχνίες. Πως θα με συμβουλεύατε να διαχειριστώ αυτήν του την απροθυμία; Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολλά παιδιά έχουν δυσκολευτεί σημαντικά με αυτό το θεσμό της τηλε-εκπαίδευσης. Είναι μία πραγματικότητα η τελε-εκπαίδευση αλλά δεν προσφέρει ουσιαστικές ευκαιρίες στα παιδιά να μάθουν μέσω της τρισδιάστατης μάθησης (απαραίτητος παράγοντας για την ουσιαστική μάθηση ενός παιδιού), αλλά ταυτόχρονα και μέσω των κοινωνικών σχέσεων. Θα θέλαμε να συζητήσετε την ανησυχία σας με τη Νηπιαγωγό του παιδιού σας. Θα θέλαμε τη γνώμη της όσον αφορά το πώς ήταν η εικόνα του παιδιού στο Νηπιαγωγείο πριν από την καραντίνα και τι θα πρότεινε. Επίσης, μπορείτε και εσείς να αντικαταστήσετε κάποια από τη θεματολογία της εκπαίδευσης του παιδιού και στο σπίτι. Από τη στιγμή που είναι 4,5 ετών, θα θέλαμε να ασχοληθείτε και μαζί με δημιουργικές δραστηριότητες και παιχνίδια. Μπορείτε να επισκεφτείτε και τη σελίδα μας στη δ/νση
http://www.proseggisi.gr/%ce%bc%ce%ad%ce%bd%cf%89-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%80%ce%af%cf%84%ce%b9-120-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b5%ce%b4%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b4%cf%81%ce%b1%cf%83%cf%84/
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

110. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα έχω μια κόρη 6 ετών δε τρώει εύκολα απ τη καραντίνα κ μετά γενικώς είναι ένα παιδί που δε κάνει τίποτα εύκολα να φάει η να κοιμηθεί … κ πολλές φορές της μιλάω κ τη μαλώνω … το θέμα είναι ότι κάθε φορά που μιλάω στο παιδί έντονα η το μαλώνω μου φωνάζει ένας γείτονας θα μου φέρει την πρόνοια … κ το παιδί τρομάζει κ αντιδρά χειρότερα…τι να κάνω

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όλοι μας είμαστε πολύ δυσκολεμένοι με τη νέα πραγματικότητα που λέγεται κορωνοϊός και καραντίνα. Εάν εμείς δυσκολευόμαστε με την απουσία οικείων μας ατόμων και εργασιακών συνθηκών, πόσο μάλλον ένα παιδί. Πολλά παιδιά αυτή την εποχή εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες στη ρύθμιση του συναισθήματός τους και αλλάζουν πολλές από τις ρουτίνες που είχαν. Εμείς οφείλουμε να είμαστε σταθεροί, τρυφεροί και ευέλικτοι για μικρές μετατοπίσεις στις ρουτίνες του σπιτιού, αλλά ταυτόχρονα με σταθερή τήρηση κάποιων άλλων από αυτούς. Οι φωνές όχι απλά δεν βοηθούν το παιδί, αλλά επιπλέον το ερεθίζουν περισσότερο. Θα πρέπει ως γονείς (εσείς με το σύζυγο) να συζητήσετε τα μέτρα ελέγχου συμπεριφοράς που θα ήταν καλό να εφαρμόσετε στην κορούλα σας. Ταυτόχρονα, οι απειλές που αναφέρετε από τον γείτονά σας, προφανώς οφείλονται στο ότι η ένταση των φωνών σας πιθανά να είναι εντονότατη, ακραία και πιθανά πολύ απειλητική. Σας υπενθυμίζουμε ότι οι φωνές δεν αποφέρουν κανένα αποτέλεσμα. Είναι καλό να αφουγκραστείτε -ή και να συζητήσετε με το παιδί σας- τα μηνύματα που σας στέλνει με αυτές τις συμπεριφορές της. Θα σας συστήναμε να συζητούσατε για τις δυσκολίες του παιδιού σας με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής που θα σας ανέφερε ποια θα έκρινε σκόπιμα να ήταν τα επόμενα βήματά σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

111. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, εδώ και ένα χρόνο έχω σχέση με έναν μόνο μπαμπά που δυστυχώς έχει χάσει την γυναίκα του αλλά έχει ένα πανέμορφο και πανέξυπνο αγοράκι! μετά από συζήτηση με τον σύντροφο μου αποφασίσαμε πως θα θέλαμε να ζήσουμε μαζί και να μεγαλώσουμε την λίγο ιδιαίτερη οικογένεια μας! απευθυνθήκαμε σε ψυχολόγο να ενημερωθούμε για θέματα που αφορούσαν το παιδί κατά κύριο λόγο και ήρθε η στιγμή που πρέπει ο σύντροφος μου να τον ενημερώσει για την ιδιότητα μου στην ζωή του! να αναφέρω ότι ο μικρός είναι μόλις 4 χρόνων με ελάχιστες μνήμες τις μαμάς του! η συμβουλή του ψυχολόγου ήταν να του πει ο σύντροφος μου ότι είμαι η νέα γυναίκα που αγαπάει ο μπαμπάς! με τον μικρό έχουμε γνωριστεί περνάμε κάποιες ελάχιστες ώρες μαζί, ωστόσο με ξέρει και με θυμάται. δεν φαίνεται να έχει κάποια άρνηση ως προς την παρουσία μου. ήθελα λοιπόν να ρωτήσω πως αυτήν η σχέση στο μυαλουδάκι του θα γίνει πιο σαφής; πως θα του δώσουμε να καταλάβει την κατάσταση; σίγουρα θα τον βεβαιώσει ότι δεν θα αλλάξει κάτι στη μεταξύ τους σχέση και πάντα θα τον αγαπάει και θα είναι η προτεραιότητα του. ποιες είναι ενδεχομένως οι κατάλληλες λέξεις για να γίνει πιο κατανοητό; Με εκτίμηση Γ. Π.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σας συγχαίρουμε που απευθυνθήκατε σε ψυχολόγο ώστε να γίνει η μετάβαση του παιδιού στη νέα πραγματικότητα με ομαλό και κατανοητό τρόπο. Αυτό δείχνει ότι το σέβεστε και πραγματικά επιθυμείτε τη χαρά, την ανεμελιά και την ηρεμία του. Κρίνουμε ότι ο/η συνάδελφος που έχετε απευθυνθεί θα μπορέσει να σας εξηγήσει την τόσο εύστοχη απορία που έχετε για το ποια λόγια σας θα ήταν πιο καταγραφικά και κατανοητά για το παιδί. Θα θέλαμε να εμπιστευτείτε το/τη συνάδελφο και να ορίσετε έναν σημαντικό αριθμό επισκέψεων για να επεξεργαστείτε το ζήτημα αλλά και θέματα (μικρά ή μεγαλύτερα) που πιθανά να προκύπτουν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

112. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Έχω δύο κορούλες η μία 2,5 ετών κ η δεύτερη 10 μηνών! Η μεγάλη λοιπόν εδώ κ κάποιες μέρες δείχνει έλλειψη ενδιαφέροντος να παίξει με άλλα παιδάκια οποιοδήποτε παιχνίδι, είτε με μπάλα είτε οτιδήποτε! Την ευχαριστεί επίσης μόνο να κάνουμε κούνια στην παιδική χαρά η περίπατο με το τρίκυκλο ποδηλατάκι της , ξαφνικά αρνείται να φάει το οτιδήποτε καθώς επίσης κ έχει πάψει να μας μιλάει κανονικά όπως έκανε! Δλδ σε κάθε ερώτηση μας που αφορά είτε παιχνίδι είτε φαγητό είτε οτιδήποτε δεν μας λέει όχι η ναι όπως μας έλεγε, παρά μόνο κάνει κάποιους ήχους όπως “να” η “λα” γνέφοντας αρνητικά το κεφαλάκι της! Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει κ αν όλα αυτά είναι φυσιολογικά.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ηλικία των 2,5 ετών δεν αναμένονται μεγάλες παλινδρομήσεις ή αλλαγές στις συμπεριφορές στα παιδιά με εξαίρεση μόνο πιθανές αλλαγές στις προτιμήσεις φαγητού. Όταν βλέπουμε “πισωγυρίσματα”, συνήθως ψάχνουμε να βρούμε κάποιους συναισθηματικούς παράγοντες. Πιθανά να αισθάνεται ενοχλημένη από την αδελφούλα της (που αρχίζει και αποκτάει προσωπικότητα) ή κάτι να έχει αλλάξει σε κάποιες ρουτίνες ή την συναισθηματική ασφάλεια του σπιτιού. Μην πανικοβληθείτε και μην της δείξετε κάποιο άγχος για αυτές τις συμπεριφορές της. Ακολουθείστε αυτά που της αρέσουν και δώστε λίγο χρόνο. Επίσης δώστε της γενικά χρόνο να κάνει πράγματα κατ’ αποκλειστικότητα μαζί σας ή με τον μπαμπά (τα παιδιά θέλουν και αποκλειστικό χρόνο). Εάν επιμένουν οι συμπεριφορές της και συμφωνήσει με τις ανησυχίες σας και ο/η Παιδίατρος, θα ήταν καλό να γινόταν μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

113. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα αγοράκι 19 μηνών σε λίγο κλείνει 20 .17,18 μηνών πήγαινε μόνο του 8,10 μέτρα έπειτα πάθαμε ένα μικρό ράγισμα στο πόδι από πέσιμο 1 μήνα το ποδαράκι στο γύψο προληπτικά έχει περάσει σχεδόν 1 ας μήνας που έχουμε βγάλει το γύψο αλλά δεν φεύγει μόνο του φοβάται θέλει να κρατάει το ένα μας δάχτυλο κ πάει κ πάει μόνο του. έχει αρχίσει μικρές αποστάσεις δηλαδή από την μαμά στο μπαμπά η από το μπαμπά στην μαμά δηλαδή 1,2 μέτρα χωρίς να κρατιέται απλά έχουμε ανησυχία φτάνει σχεδόν 20 μηνών η παιδίατρος μας λέει απλά έχει ανασφάλεια ακόμα θέλει λίγο χρόνο παρεμπιπτόντως κ η ορθοπεδικός μας είπε ότι μετά που βγάλαμε το γύψο ότι θα χρειαζόταν 1 μήνας περίπου για να πάει όπως πήγαινε .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όντως το παιδί σας δείχνει να έχει σοκαριστεί από το ατύχημά του και να έχει μία ανασφάλεια που ανθίσταται. Κάθε παιδί θέλει το δικό του χρόνο για να ανακάμψει μετά από κάποιο σοκ. Είναι πολύ καλό το ότι έχει αρχίσει να ξαναπερπατάει. Δώστε του αρχικά χρόνο και δείξτε ανεμελιά με αυτά τα εκ νέου περπατήματα και μην δίνετε προσοχή στο ατύχημα που είχε ή προσπαθείστε να μην του δείχνετε εσείς ότι φοβάστε μήπως ξαναπέσει. Θέλουμε -που όπως το βλέπουμε το κάνετε- να συζητάτε με τον/την Παιδίατρο σας. Εάν όμως δείτε ότι σας απασχολεί έντονα το ζήτημα, τότε -και μόνον τότε- θα σας προτείναμε μία επαναξιολόγηση από Ορθοπεδικό ή μία αξιολόγηση από Φυσικοθεραπευτή Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

114. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα θα ήθελα να σας ρωτήσω το παιδί μου είναι 3 ετών και μονίμως ο ποπός του είναι κόκκινος στην περιοχή του πρωκτού υπάρχει ένα σκούρο καφέ χρώμα έχει και φαγούρα, η παιδίατρος λέει ότι κάτι τον ενοχλεί στης τροφές όμως το ένστικτο μου λέει κάτι άλλο φταίει, μπορείτε να με βοηθήσετε; Περιμένω την απάντηση σας για να κινηθώ ανάλογα…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε ότι είστε καχύποπτη για κάτι που σχετίζεται με πιθανή κακοποίηση του παιδιού σας. Είναι κάτι που θα ήταν καλό να το συζητούσατε εκτενέστερα με τον/την Παιδίατρο του παιδιού. Εάν και πάλι κάτι σας υποψιάζει με όλα αυτά, τότε μπορείτε να απευθυνθείτε σε Παιδίατρο στο Νοσοκομείο Παίδων. Θέλουμε όμως να ξέρετε πως συχνά υπάρχουν ενοχλήσεις στον πρωκτό των παιδιών εξαιτίας του λόγου που σας αναφέρει ο/η Παιδίατρος που παρακολουθεί το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

115. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, έχω αναλάβει ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού 14 ετών. Το συγκεκριμένο παιδί αναζητάει διαρκώς χάδια και σωματική επαφή, εμφανίζει ανάγκη να πιάνει και να τινάζει διάφορα αντικείμενα από το περιβάλλον του. Φαίνεται επίσης, να επιζητάει αυξημένο αιθουσαίο/ιδιοδεκτικό ερεθισμό καθώς πολλές φορές όταν περπατάει κάνει σβούρες και κλωτσάει το χώμα ή πέτρες που μπορεί να βρίσκονται μπροστά του. Ακόμη, έχει δυσκολία στην συγκέντρωση περισσότερο σε καθιστικές δραστηριότητες. Με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο ενημερώθηκα σχετικά με την βούρτσα WILBARGER. Δεν έχω εκπαιδευτεί στην εφαρμογή της, αναρωτιέμαι όμως αν θα μπορούσε να βοηθήσει το συγκεκριμένο παιδί στην καλύτερη οργάνωση του. Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δεν μας έχετε αναφέρει την ειδικότητά σας ώστε να προχωρούσαμε σε περαιτέρω οδηγίες. Οι έφηβοι καταφεύγουν σε αντίστοιχες συμπεριφορές για πολλούς πιθανούς λόγους όπως : Πιθανή έντονη δυσπραξία, όπου δεν μπορούν να σχεδιάσουν κάτι άλλο για να αυτορυθμιστούν, έντονο άγχος που αποσυμπιέζονται προσφεύγοντας σε αντίστοιχες συμπεριφορές, χαμηλό μαθησιακό – νοητικό δυναμικό, δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία (κύρια αισθητηριακή ρύθμιση) που τους κρατάει δέσμιους σε αυτές τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές. Όποιος και αν είναι ο λόγος, αρχικά προχωρούμε σε μία εκτενή Εργοθεραπευτική αξιολόγηση που περιλαμβάνει 2-3 θεραπευτικές συναντήσεις, συμπλήρωση από τους γονείς ερωτηματολογίων σχετιζόμενων με την αισθητηριακή επεξεργασία (πιθανά το SP2 ή το SPM) και λήψη εκτεταμένου αναπτυξιακού ιστορικού από την οικογένεια. Η πιθανότητα εφαρμογής του πρωτοκόλλου WILLBARGER, (ή η επιλογή κάποιου άλλου προγράμματος αισθητηριακής δίαιτας), είναι κάτι που μπορεί να αποφασιστεί να χρησιμοποιηθεί από τον Εργοθεραπευτή που θα κάνει τις αξιολογήσεις. Πάντως, είναι μία ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος που πρέπει όμως να εκτελείται από εξειδικευμένο Εργοθεραπευτή, ή θα πρέπει να εκπαιδεύσει μέλος της οικογένειας ή άλλο θεραπευτή ή βοηθό με εφαρμογή πάνω στον ίδιο τον έφηβο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

116. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα. Θα ήθελα να ρωτήσω αν μια μητέρα έχει δικαίωμα να απορρίψει τον πατέρα του παιδιού της σε περίπτωση που θέλει να το αναγνωρίσει η να το δει. Όταν ο οποίος το απέρριψε πρώτος πριν από τη γέννα Κ χωρίς να υπάρχει γάμος. Ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κρίνουμε ότι το θέμα είναι καθαρά νομικό και θα ήταν καλό να το συζητήσετε με τον/την Δικηγόρο σας. Υπάρχουν πολλά ζητήματα που μόνον ο νόμος τα ορίζει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

117. ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαίρεται και συγχαρητήρια για την υπέροχη δουλειά σας! Έχω ένα μοναχογιό 2 ετών και 2 μηνών. Σε γενικές γραμμές είναι ένα καλό παιδί δεν έχει βίαιες συμπεριφορές, αλλά είναι πολύ επίμονος σε αυτό που θέλει( πχ παιδικά ,επιπλέον μερίδα φρούτο ή το να μην θέλει να φύγει από τα παιχνίδια με κέρματα που έχουν στις πλατείες κοκ)με αποτέλεσμα να καταφεύγουμε ( εγώ κυρίως) σε φωνές κ εκείνος σε τσιρίδες!!! Επίσης είναι ένα παιδί που αγαπάει πολύ τους ανθρώπους (χαιρετάει στον δρόμο άγνωστους) . Αυτό είναι κ ολας που με απασχολεί… όταν πηγαίναμε παιδική χαρά οι 2 μας κ έβλεπε κάποιον άνδρα με το παιδάκι του, του χαμογελούσε, έπαιζε με το παιδί κ φώναζε τον άγνωστο μπαμπά! Επίσης μπαμπά φωνάζει τον κουνιάδο μου και του ξεφεύγει το μαμά στην αδελφή μου! Ακόμα κ μερικές φορές όταν είμαστε μαζί με τον μπαμπά του μπερδεύεται κ λέει μαμά τον μπαμπά κ με έχει πει κ εμένα μπαμπά κάποιες φορές! (Πιο πολύ ωραία περνάω εγώ με το παιδί καθώς ο σύζυγος διατηρεί επιχείρηση εστίασης κ λείπει από αργά το μεσημέρι έως τη 1 το βράδυ). Σαν παιδί χορεύει κ τραγουδάει (με τα δικά του λόγια) μετράει ως το 10 έχει αναπτύξει το λεξιλόγιο του αλλά δεν μιλάει και εντελώς καθαρά! Την τσέπη την λέει πετση την τσουλήθρα κιίσα το παραμύθι παμίσι κοκ.. κάποιες δισύλλαβες λέξεις τις λέει ανάποδα… Είναι φυσιολογικά όλα αυτά στην ομιλία του και το θέμα με το μαμά και μπαμπά; Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδάκι σας είναι ακόμα μικρό για να έχουμε σαφείς ενδείξεις για δυσκολίες αν και όσα μας περιγράφετε υποδηλώνουν την πιθανή ύπαρξη δυσκολίας είτε στην ακουστική επεξεργασία της γλώσσας είτε στο συντονισμό των κινήσεων της ομιλίας. Θα ήταν καλό στο επόμενο διάστημα να απευθυνθείτε σε αναπτυξιακό παιδίατρο για μία αξιολόγηση. Ως τότε θα μπορούσατε να μιλάτε στο παιδί με μικρότερες φράσεις και λέξεις και με έμφαση για να μπορεί να καταγράφει και να μιμείται καλύτερα όσα του λέτε. Επίσης θα μπορούσατε να εμπλέκεστε μαζί του σε δραστηριότητες παιχνιδιού με έντονη αλληλεπίδραση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Παναγιώτης Κοκμοτός, Λογοθεραπευτής MSc, Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

118. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω δύο αγοράκια 6,5 και 5 ετών. Η μεταξύ τους σχέση δεν είναι πολύ καλή. Συνέχεια τσακώνονται, χτυπάει ο ένας τον άλλο και γενικά δεν επικρατεί σχεδόν ποτέ ηρεμία στο σπίτι. Αυτό όμως που με απασχολεί περισσότερο είναι η συμπεριφορά του μεγάλου μου γιου τον οποίο δεν μπορώ τελικά να προσεγγίσω όσες προσπάθειες κ αν έχω κάνει. Έχει πάρα πάρα πολλά νεύρα, θυμώνει συνέχεια , κατεβάζει τα μούτρα και γίνεται ένα άλλο παιδί. Είμαι σχεδόν απόλυτα σίγουρη ότι αυτό που πυροδοτεί το θυμό του είναι η ζήλια που έχει για τον αδερφό του. Αυτό που με έκανε να σας στείλω μήνυμα ήταν το αποψινό περιστατικό όμως. Το βράδυ, ενώ κοιμόμασταν όλοι, ξύπνησε και μου ζήτησε νεράκι πολύ ευγενικά. Του είπα φυσικά ότι θα του πάω και όταν του το πήγα θύμωσε που δεν του έδωσα το δικό του μπουκάλι ( το οποίο δεν γνώριζα ότι τι είχε δίπλα του). Του είπα δεν ήξερα ότι είχες το νεράκι σου εδώ και έκανα να του το δώσω. Θύμωσε, νευρίασε, άρχισε και πετούσε τα σεντόνια από το κρεβάτι του χωρίς να μου απαντήσει ποτέ στο γιατί. Πήγα και κοιμήθηκα χωρίς να σχολιάσω το παραμικρό και το πρωί ούτε που θυμόταν τίποτα. Φοβάμαι μήπως έχουμε καμία διαταραχή.. Έχω φτάσει σε σημείο εγώ που είμαι η μητέρα του να μην μπορώ να τον διαχειριστώ καθόλου κ τον αγνοώ απλά. Και νιώθω τύψεις απέναντι στο μικρό γιατί όσο έχω ασχοληθεί με τον μεγάλο δεν έχω ασχοληθεί με το μικρό. Πείτε μου μια γνώμη σας παρακαλώ, γιατί νομίζω ότι κάτι δεν πάει καλά. Ευχαριστώ θερμά.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολύ συχνά τα αδέλφια έχουν μεταξύ τους διαφωνίες και ζήλιες. Ιδίως τα μεγαλύτερα παιδιά, συχνά θυμώνουν με τα μικρότερα αδέλφια τους. Η γονεϊκή αντιμετώπιση παίζει καίριο ρόλο στο πώς θα εξελιχτεί αυτή η σχέση και πώς θα βρεθούν “χρυσές τομές”. Αυτή την εποχή με τον εγκλωβισμό λόγω της πανδημίας, δυστυχώς τα αδέλφια γίνονται πιο ανήσυχα και πιο αλληλο-καθοριζόμενα. Εάν τα πράγματα φτάνουν σε ακραία σημεία, τότε είναι καλό οι γονείς να ζητούν τη γνώμη ειδικού (Ψυχολόγος Συμβουλευτικής). Θα σας ζητούσαμε όμως να σταθείτε γενικότερα στην ανησυχία του μεγάλου σας γιού. Δεν είναι αναμενόμενο για ένα παιδί 6,5 ετών να είναι μόνιμα θυμωμένο. Αυτό επηρεάζει σημαντικότατα τις επιτελικές του λειτουργίες και τη γενικότερη λειτουργικότητά του και αυτορρύθισή του, κάτι που μπορεί να πηγάζει από πιο εξειδικευμένους αναπτυξιακούς παράγοντες νευρολογικής αυτορρύθμισης. Εδώ παίζει ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ ρόλο και η γνώμη της εκπαιδευτικού τόσο τη φετινή χρονιά όσο και την προηγούμενη, πώς είναι (και ήταν) η εικόνα του στο Σχολικό περιβάλλον. Εάν και εκεί η συμπεριφορά του είναι (ή ήταν πέρυσι) επίσης έντονη, τότε σημαίνει ότι η δυσκολία έχει κάποιον πυρήνα που θα πρέπει να διερευνηθεί διεξοδικότερα από Ειδικό (Αναπτυξιακό Παιδίατρο ή Παιδονευρολόγο ή Παιδοψυχίατρο). Το περιστατικό επίσης κατά τον βραδινό του ύπνο που αναφέρατε, είναι μία κρίση που εμφανίζεται σε παιδιά με ανήσυχο νευρολογικό σύστημα (είτε πρωτογενές, είτε λόγω αυξημένου άγχους) και είναι καλό να το συζητήσετε με τον Παιδίατρό σας αρχικά. Πάντως μία αξιολόγηση του παιδιού από τις μία από τις παραπάνω Ιατρικές Ειδικότητες που σας προαναφέραμε ή αρχικά από έναν Εργοθεραπευτή θα σας βοηθούσε καίρια στα ερωτήματά σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

119. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω μια κόρη 6ετων η οποία γενικά είναι δύσκολος χαρακτήρας. Γκρινιάζει συνεχώς, αντιμιλάει και γενικά κάνει πράγματα για να τραβάει την προσοχή μας. Όταν ήταν 4 κεκεδιζε μετά από κάνα 2μηνο το έκοψε. Τώρα πάει κάθε 10 λεπτά τουαλέτα.. Την έχω κάνει εξετάσεις και δεν έχει κάτι.. Τι να κάνω για να σταματήσει αυτό το πράγμα??

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η κόρη σας είναι σε μία ηλικία που δεν αναμένεται να συνεχίζει να έχει τόσο έντονες αντιδράσεις. Παίζει σημαντικότατο ρόλο και η γνώμη της εκπαιδευτικού πώς ήταν η συμπεριφορά της είτε πέρυσι, είτε και φέτος στο Σχολείο. Με βάση όμως τις συμπεριφορές που αναφέρετε (τραυλική συμπτωματολογία, συχνουρία), δείχνει να έχει μία σημαντικότατη εγγενή ανησυχία, για την αξιολόγηση της οποίας θα βοηθούσε σημαντικότατη η άποψη Παιδοψυχιάτρου. Αυτό το αναφέρουμε, αφού είδατε ότι η Παιδιατρική άποψη κρίνει ότι δεν συντρέχει κάποιος οργανικός παθολογικός παράγοντας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

120. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω χωρίσει με την πρώην σύντροφο εδώ και ένα χρόνο..αύτη τη στιγμή έχει βάλει στο σπίτι τον νέο της σύντροφο….πήρα μια μέρα να μιλήσω με το παιδί και το σήκωσε ο ίδιος χωρίς να με έχει ενημερώσει και χωρίς να ξέρω τίποτα και αναστατώθηκα….οι σχέσεις μας δεν είναι καλές με την πρώην και μιλάμε μόνο για σοβαρά θέματα της κόρης μας. Η ερώτηση μου είναι….αν έχω δικαίωμα να μάθω τι σοι άνθρωπος είναι αυτός που μπήκε σπίτι της κόρης μου και να μην ζω στο σκοτάδι….καλά έκανε και προχώρησε τη ζωή της αλλά οφείλουμε πιστεύω να ενημερώνει για τέτοια θέματα ο ένας τον άλλον….ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είστε ο πατέρας του παιδιού και φυσικά δικαιούστε να μάθετε για αυτόν τον άνθρωπο. Το καλύτερο είναι να συζητήσετε με τη μητέρα του παιδιού (βλέπουμε ότι οι προθέσεις σας είναι καλές και καλοπροαίρετες και αυτό θα ήταν καλό να το μεταφέρετε στη μητέρα). Σε περίπτωση που αυτό δεν είναι δυνατόν, τότε -αν και καλό είναι να το αποφύγετε- θα πρέπει να συζητήσετε με τον/την δικηγόρο σας το όλο θέμα. Θα σας προτείναμε να μην εμπλέξετε με ερωτήσεις το παιδί ΠΡΙΝ μιλήσετε με τη μητέρα του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

121. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, έχουμε δίδυμα αγόρια ηλικίας 3,5 ετών. Αναρωτιέμαι αν η συμπεριφορά που θα σας περιγράψω είναι φυσιολογική ή πρέπει να μας ανησυχήσει. Ο ένας από τους δυο φωνάζει όταν ζητάει κάτι από τον αδερφό του κ δεν του το δίνει με την πρώτη, θέλει όλα τα παιχνίδια εκείνος, αρνείται να συνεργαστεί κάποιες στιγμές (για παράδειγμα μπορεί να του πούμε να έρθει να κάνει μπάνιο, να αρνηθεί κ μόλις έρθει ο αδερφός του να κάνει ολόκληρο χαμό γιατί δεν πήραμε εκείνον πρώτο). Τον έχουμε πάρει με το καλό, του είπαμε θα μπει τιμωρία, του εξηγήσαμε πως μας στενοχωρεί όλους αυτή η συμπεριφορά αλλά ή θα γίνει χειρότερη η κατάσταση με αποτέλεσμα να τσιρίζει πολύ ώρα ή θα ηρεμήσει για λίγο κ ξανά τα ίδια. Από τη πλευρά μας δεν τα διαχωρίζουμε και τους συμπεριφερόμαστε το ίδιο. Θα πρέπει να ανησυχήσουμε ή θα περάσει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολύ συχνά τα δίδυμα αδέλφια έχουν μεταξύ τους διαφωνίες και ζήλιες στην προσπάθειά τους να αναπτύξουν την αυτοεικόνα τους. Η γονεϊκή αντιμετώπιση παίζει καίριο ρόλο στο πώς θα εξελιχτεί αυτή η σχέση και πώς θα βρεθούν “χρυσές τομές” ώστε να αποκτήσουν τα αδέλφια τις ισορροπίες που αναμένονται στην αλληλο-συσχέτισή τους αλλά και στη συσχέτιση με τους γονείς τους. Εάν τα πράγματα φτάνουν σε ακραία σημεία, τότε είναι καλό οι γονείς να ζητούν τη γνώμη ειδικού (Ψυχολόγος Συμβουλευτικής). Από την άλλη, είναι πολύ σημαντικό τα δίδυμα να διαχωρίζονται σε πολλά καθημερινά δεδομένα για να έχουν αποκλειστικότητα (να πηγαίνουν σε διαφορετικό Τμήμα στο Σχολείο, να ασχοληθεί ο ένας γονέας με το ένα παιδί και ο άλλος με το άλλο εναλλάξ). Αυτή την εποχή με τον εγκλωβισμό λόγω της πανδημίας, δυστυχώς τα αδέλφια γίνονται πιο ανήσυχα και πιο αλληλο-καθοριζόμενα. Το ένα λοιπόν από τα δύο παιδιά σας δυσκολεύεται σημαντικά στην αυτό-εικόνα και αυτό-διαχείρισή του. Η αντιμετώπιση της κατάστασης χρειάζεται να στηριχτεί στο τρίπτυχο : (Α). Σταθερότητα (δεν μπορούμε να υπαναχωρήσουμε σε “παράλογες” απαιτήσεις του παιδιού, ιδίως όταν εκδηλώνεται με μη αναμενόμενο τρόπο), (Β). Ψυχραιμία (δεν χρειάζεται να δίνουμε πολύ μεγάλη προσοχή σε κάθε αντίδραση του παιδιού) και (Γ). Μόνιμη εκδήλωση αγάπης και ενδιαφέροντος. Οι τιμωρίες δεν μπορούν να βοηθήσουν (αντίθετα οξύνουν τις συμπεριφορές). Θα σας προτείναμε πάντως να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

122. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω 2 παιδάκια δίδυμα αγόρι κορίτσι 2 χρόνων . Το αγοράκι τελευταία είχε πολύ καλή εξέλιξη άρχισε να λέει λεξούλες , χορεύει , παίζει γενικά όλα πήγαιναν καλά. Τις τελευταίες μέρες εκεί που παίζει η κάνει κάτι μόνο του χάνεται χωρίς εμφανή λόγο . Σαν να το προβληματίζει κάτι . Μετά από λίγο επανέρχεται . Καμία φορά έχει και λίγο τρέμουλο και πάει το στοματάκι δεξιά αριστερά για λίγο . Να αναφέρω επίσης ότι έπεσε από ψηλό σκαμπό 2 φορές πρόσφατα χωρίς να κλάψει ιδιαίτερα σε σκληρή επιφάνεια δε ξέρω αν έχει σχέση απλά το αναφέρω . Επίσης επαναλαμβάνει την λέξη μαμά , μαμά , μαμά σε άσχετες φάσεις με λίγο κλαματάκι και όταν απαντάω ηρεμεί . Απλά ανησυχώ λίγο και ήθελα να το μοιραστώ μήπως πρέπει να κάνω κάτι η να περιμένω να δω πως θα εξελιχθεί . Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε συμπεριφορές του παιδιού που πιθανά παραπέμπουν σε εικόνα πιθανών αφαιρέσεων της εγκεφαλικής του ροής, μαζί με πιθανές συνοδές νευρολογικές αντιδράσεις όπως τρόμος ή κινήσεις σιαγόνας. Επίσης αναφέρετε μία υπό-ευαισθησία στον πόνο και μία πιθανά στερεότυπη λεκτική συμπεριφορά. Θα θέλαμε να αναφέρετε τα παραπάνω στον Παιδίατρο γιατί πιθανά να χρειάζονται μία διαφοροδιάγνωση όλες αυτές οι συμπεριφορές (εάν δηλαδή κρίνει ο/η Παιδίατρος ότι θα χρειαζόταν ή όχι μία Παιδονευρολογική ή Αναπτυξιακή εξέταση). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

123. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Ανακάλυψα τη σελίδα σας μέσω ίντερνετ. Το πρόβλημα αφορά τον μικρό μου αδερφό ο οποίος είναι έντεκα ετών, έχει γεννηθεί με κάποια κληρονομικά νευρολογικά προβλήματα τα οποία τον έχουν οδηγήσει σε μια κάποια καθυστέρηση σε σχέση με την ηλικία του. Είναι πολύ γλυκό παιδάκι αλλά φοβάται αρκετά να δραστηριοποιηθεί σε κάποια πράγματα φοβούμενος ότι θα χτυπήσει η ότι δεν θα τα καταφέρει.. Από μικρός κάνει λογοθεραπεία και Εργοθεραπεία έχει υποβληθεί και σε χειρουργείο λόγω στραβισμού στο ένα του μάτι. Η μητέρα μου (είναι χωρισμένη) είναι μεγάλη σε ηλικία σχετικά και προσπαθεί αλλά ίσως με το λάθος τρόπο κάποιες φορές . Για να σας εξηγήσω καλύτερα το ζήτημα π.χ το καλοκαίρι του αγόρασα ποδήλατο φοβόταν πάρα πολύ αλλά τα κατάφερε μετά από καιρό και έμαθε. Ζούσε για καιρό στην αδράνεια λόγω του βιολογικού πατέρα του ο οποίος δεν ασχολείται. πλέον ζει σε ένα καλύτερο περιβάλλον αλλά είναι πίσω συγκριτικά με την ηλικία του. Ακόμη έχω παρατηρήσει ότι έχει μια κλίση στη μουσική (το επιβεβαιώνει και ο σύντροφός Μ που είναι μουσικός επαγγελματίας). Αυτό που θέλω να με βοηθήσετε είναι τι μπορώ να κάνω για να τον βοηθήσω,; Όντας αδερφός μου και όχι δικό μου παιδί δεν μπορώ να επέμβω πάρα πολύ. Φέτος τον γράψαμε και προσκόπους ώστε να μάθει να ανεξαρτητοποιείται και ν κάνει και παρέες . Το μόνο που θέλω είναι να μπορεί να αντεπεξέλθει στη ζωή του και ας μην είναι καλός μαθητής απλά να τα καταφέρει. Πολλές φορές έχω έρθει σε ρήξη με τη μητέρα μου γιατί νομίζει πως την κατακρίνω για κάτι αλλά δεν ισχύει ξέρω ότι τον αγαπάει πολύ αλλά δεν ξέρω αν έχει πια την ίδια διάθεση να ασχοληθεί και λόγω ηλικίας και λόγω παλαιότερων αρχών. Προσωπικά θεωρώ ότι το παιδί αν συνυπάρξει σε άλλες κοινότητες ομάδων π.χ πρόσκοποι, μουσική, αθλητισμός θα τα καταφέρει με τον καιρό. Εσείς τι μου προτείνετε,; Σας ευχαριστώ και συγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα. Ά. Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας και σας συγχαίρουμε για το έμπρακτο ενδιαφέρον σας για τον αδελφό σας. Κρίνουμε ότι είστε ενήλικας, οπότε μπορούμε να σας απαντήσουμε στο συγκεκριμένο μήνυμά σας. Ο αδελφός σας, από όσο αναφέρετε, αντιμετωπίζει νευρολογικές δυσκολίες για τις οποίες λαμβάνει θεραπευτικά προγράμματα και μπράβο σας για αυτό. Σε όλα τα παιδιά ωφελούν σημαντικότατα να εμπλέκονται σε δραστηριότητες που προωθούν την κοινωνικότητά τους και ταυτόχρονα αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους. Η επιλογή αυτών των δραστηριοτήτων εξαρτάται από 2 παράγοντες : Το νοητικό δυναμικό τους (πιστεύουμε ότι εφαρμοστεί το WISC-5 στο παιδί που προσδιορίζει και τους τομείς που έχει καλύτερο δυναμικό (και ταυτοχρόνως τους τομείς που υστερεί) και τη γνώμη των Ιατρικών και θεραπευτικών ειδικοτήτων για το επίπεδο λειτουργικότητας του παιδιού και πώς μπορεί να εξελιχτεί. Θα σας προτείναμε λοιπόν, μαζί και με τη μητέρα σας, να απευθυνθείτε στη θεραπευτική ομάδα του παιδιού (κύρια στον/η συνάδελφο του Τμήματος Εργοθεραπείας) για να σας εξηγήσει το λειτουργικό δυναμικό του αδελφού σας και να συζητήσετε από κοινού ποιές είναι οι κατάλληλες ευκαιρίες που θα πρέπει να παρασχεθούν στο παιδί ώστε να βοηθηθεί η λειτουργικότητα και ανεξαρτησία του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

124. ΕΡΩΤΗΣΗ: Αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς με τον μικρό μου γιο, 10 χρονών. Όταν νευριάζει ή δεν θέλει να κάνει κάτι για το οποίο έχει συμφωνήσει, βρίζει άσχημα, φωνάζει και λέει πράγματα που είναι ανήκουστα( δυσκολεύομαι να τα πω).Έχει 1 αδελφό μεγαλύτερο ,14 χρονών, με τον οποίο έχει συνεχή κόντρα και τσακωμούς. Όσες συζητήσεις κι αν κάνουμε, φτάνει να έχει ξεσπάσματα υπερβολικά και δύσκολα για να την αντιμετωπίσουμε. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να μιλήσω σε ειδικό. Θα ήθελα να μου προτείνετε αξιόπιστους ειδικούς στον νομό Ιωαννίνων. Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως πολύ σωστά αναφέρετε, υπάρχουν σημαντικότατες δυσκολίες στη συναισθηματική αυτορρύθμιση του γιου σας που μπορεί να οφείλονται σε πολλές και διαφορετικές αιτιολογίες. Στην αρχή λοιπόν θα πρέπει να μιλήσετε σε Ψυχολόγο ή Ψυχολόγο Συμβουλευτικής και οι δύο γονείς μαζί για να σας εξηγήσει ο/η συνάδελφος ποια θα ήταν καλό να είναι τα επόμενα βήματά σας. Στα Ιωάννινα από όσο γνωρίζουμε υπάρχουν πολύ καλοί χώροι για να σας βοηθήσουν. Απλά στις υπηρεσίες τους θα πρέπει να αναγράφουν “Ψυχολογική Υποστήριξη” και ταυτοχρόνως “Συμβουλευτική Οικογένειας”. Αντιστοίχως, μπορείτε να ζητήσετε πληροφορίες και από τον/την εκπαιδευτικό του Σχολείου για αντίστοιχους χώρους που εμπιστεύεται. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

125. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα χρειάζομαι την συμβουλή σας για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Είμαι δασκάλα σε Σπίτι και πρόσφατα έφυγε ένα από τους δύο γονείς ο μπαμπάς τους συγκεκριμένα και είναι δύο παιδάκια ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι πρώτης δημοτικού. Πως θα πρέπει να το πούμε με την μητέρα τους τι πρέπει να κάνουμε είναι πολύ λεπτό το θέμα και θέλω την βοήθεια σας όσο πιο σύντομα μπορείτε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα θερμά μας συλλυπητήρια! Σας προτείνουμε να απευθυνθείτε στον παρακάτω φορέα που είναι εξειδικευμένος σε ζητήματα απώλειας και πένθους: https://merimna.org.gr/. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

126. ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαίρετε και συγχαρητήρια για το έργο σας. Έχω ένα κοριτσάκι 27 μηνών. Είναι πολύ ομιλητική, λέει τραγουδάκια, της αρέσουν πολύ τα παζλ και τα βιβλία, θυμάται απέξω φράσεις από τα παραμύθια , μετράει ως το 10 , αναγνωρίζει αριθμούς και αρκετά γράμματα. Επίσης, εκτελεί εντολές, αρχίζουμε και παίζουμε ένα παιχνίδι ΄΄τύπου΄΄ κρυφτό, κάνει κύκλους με τους μαρκαδόρους κ στίγματα. Με το φαγητό ,πλέον, δεν έχει πρόβλημα, τρώει κανονικά κ τους τελευταίους μήνες έχει ΄΄στρώσει΄΄ κ στον ύπνο της. Δε θα έλεγα ότι σε λεκτικό και κινησιολογικό επίπεδο με έχει ανησυχήσει κάτι. Αυτό, ωστόσο, που με ανησυχεί είναι τα εξής: 1. Φοβάται τους επισκέπτες, όταν έρχονται στο σπίτι. Καταλαβαίνω ότι χρειάζεται να δει αρκετές φορές ένα άτομο, για να ΄΄λυθεί΄΄. Το ίδιο παρουσιάζει κ όταν πηγαίνουμε για πρώτη φορά σε έναν χώρο. 2. Ενώ μέχρι πρόσφατα, δεν είχε πρόβλημα να φορά παπούτσια, από τότε που της πήραμε καινούργια (ένα νούμερο μεγαλύτερο), δε θέλει να τα φορέσει κ λέει ΄’πονάνε τα παπουτσάκια΄’. Θέλει να φοράει μόνο τις παντόφλες, κ αναγκάζομαι να της βάζω παντόφλες , για να βγούμε βόλτα, κάτι το οποίο, υποθέτω, δεν είναι καλό για τα πόδια της. Ότι παπούτσι κ να της παρουσιάσω αρνείται να το βάλει κ λέει”βόλτα με τα παντοφλάκια΄’. Είμαι διατεθειμένη να της δοκιμάζω διάφορα, μέχρι να βρεθεί κάποιο που να την βολεύει, αλλά ανησυχώ μήπως κρύβεται κάτι πίσω από αυτό. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Συνήθως τα παιδιά που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν σε νέα μέρη και σε νέες καταστάσεις, είναι γιατί δυσκολεύονται είτε στην κοινωνική τους επικοινωνία και αμοιβαιότητα (εάν γίνεται μόνο σε νέα πρόσωπα), είτε στην δημιουργία πλάνων γενίκευσης αυτών που μπορούν να κάνουν (εάν γίνεται σε νέους χώρους). Συνήθως λοιπόν μελετώνται η αισθητηριακή επεξεργασία σε αυτά τα παιδιά (και ήδη αναφέρετε μία απτική υπέρ-ευαισθησία όσον αφορά τα παπούτσια, κάτι που πρέπει να μελετηθεί πιο εμπεριστατωμένα). Τα παιδιά με δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία, δείχνουν να έχουν μία αμυντική συμπεριφορά και αμηχανία όταν εκτίθενται σε νέες καταστάσεις και τα παιδιά με δυσκολίες στην κοινωνική επεξεργασία, μία δυσκολία να σχετιστούν με νέα άτομα. Θα σας προτείναμε αρχικά να απευθυνόσασταν σε Εργοθεραπευτή ή σε Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο για να αναφέρατε τις δυσκολίες και να προχωρούσατε σε μία αξιολόγηση της μικρής σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

127. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω ένα αγοράκι γεννημένο Δεκέμβριο του 2015 προβληματίζει πολύ η συμπεριφορά του. είναι ένα παιδί που Σαν χαρακτήρας είναι δύσκολος τα θέλει όλα έτοιμα δεν έχει καθόλου υπομονή και δεν και γενικά αντιδράει εύκολα κάνει ξεσπάσματα θυμού. απαιτεί και αντιμιλά, δεν μας ακούει καθόλου. ενώ είναι κ ένα παιδί που όταν θέλει είναι συνεργάσιμο, ευγενικό και πολύ ντροπαλό αλλά κι ένα παιδί που γενικά φοβάται εύκολα διστακτικό θα λεγα. στο σχολείο μ λένε ότι είναι συνεργάσιμος και ακούει. κ στα μαθήματα (νηπίου) ανταποκρίνεται. άδω όταν προσπαθώ να κάνουμε ασκησούλες κ να του μάθω κάτι όταν βρίσκει τα δύσκολα τα παρατάει

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ότι το παιδί σας ότι έχει διαφορετική συμπεριφορά σε διαφορετικά μέρη και καταστάσεις. Από τη μία στο σπίτι είναι πολύ ατίθασος και με δυσκολίες να αυτορυθμιστεί συναισθηματικά και να συνεργαστεί, ενώ από την άλλη στο Σχολικό περιβάλλον είναι συνεργάσιμος. Αρχικά θα σας προτείναμε να συζητούσατε με τη Νηπιαγωγό του παιδιού σας για την πιθανότητα να προχωρούσατε διεξοδικότερα σε μία πιθανή αξιολόγηση του παιδιού σας από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο ή Παιδοψυχολόγο. Εάν συμφωνεί τότε θα σας συστήναμε να ζητούσατε βοήθεια. Εάν δεν κρίνει σκόπιμο κάτι τέτοιο, τότε θα ήταν καλό να συζητούσατε εσείς με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής επιβοήθησης για να σας προτείνει τα επόμενα βήματά σας που θα έκρινε σκόπιμο να κάνατε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

128. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω μια κορούλα 3 ετών και είναι πάρα πολύ ζωηρή και πολύ επίμονη όταν δε γίνεται το δικό της. Τη μεγαλώνω μόνη μου καθώς ο σύζυγος μου δουλεύει πολλές ώρες και δεν έχω βοήθεια από κανέναν. Όταν μιλάω στο τηλέφωνο η συζητάμε με κάποιον αρχίζει και κλαίει φωνάζει ,και ζητεί διαρκώς διάφορα. Της έχω μιλήσει όμορφα και ήσυχα χωρίς αποτέλεσμα και δυστυχώς της έχω φωνάξει αλλά εννοείται δεν είχε αποτέλεσμα. Δε ξέρω πως να το διαχειριστώ. Θα μου πρότεινε κάποια άλλη μέθοδο; Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολλές φορές τα παιδιά αποζητούν τη γονεϊκή αποκλειστική προσοχή και αντιδρούν έντονα όταν δεν την λαμβάνουν. Αυτό εντοπίζεται κύρια στην ηλικία των 8 μηνών και αρχίζει να υπαναχωρεί στην ηλικία των 18 μηνών έως 2 ετών όπου τα παιδιά παίζουν και μόνα τους και για αρκετό διάστημα είναι αυτάρκη με αυτό (παίζουν παράλληλα προς τους γονείς τους). Από αυτά που αναφέρετε, η μικρή σας συνεχίζει να εμφανίζει αυτή τη συμπεριφορά ακόμη και τώρα (δεν αναμένονται σε τέτοια ένταση αντίστοιχες συμπεριφορές στην ηλικία των 3 ετών). Αυτά τα παιδιά τα βοηθά σημαντικά ένας Παιδικός Σταθμός (όταν αρθούν τα μέτρα της καραντίνας) όπου μαθαίνουν να λειτουργούν και χωρίς τη γονεϊκή αποκλειστικότητα. Από την άλλη, είναι καλό να δοκιμάζετε πολύ βραχύχρονες ματαιώσεις παράλληλης λειτουργίας σας με το παιδί (πχ πολύ πολύ σύντομες τηλεφωνικές επικοινωνίες ή πολύ μικρή απόσπαση της προσοχής σας με έναν τρίτο ή με τη συζήτηση με το σύζυγό σας). Η αντίδραση του παιδιού θα είναι αρχικά πιθανά έντονη, αλλά λόγω του ότι θα γνωρίζει ότι αυτό κρατάει πολύ λίγο, θα μπορέσει να το συνηθίσει και να το μάθει. Αυτό που σας ζητούμε είναι μία σταθερότητα στη συμπεριφορά και ψυχραιμία μαζί με την παράλληλη εκδήλωση αγάπης. Η συμπεριφορά της κόρης σας δείχνει να είναι μαθημένη από το παιδί και πιθανά να χρειαστεί κάποιος χρόνος και σταδιακά αύξηση του χρόνου (απευαισθητοποίηση). Ταυτοχρόνως θα θέλαμε να ζητήσετε και τη γνώμη του/της Παιδιάτρου που παρακολουθεί το παιδί σας εάν θα έκρινε σκόπιμο να γινόταν κάποια αναπτυξιακή αξιολόγηση του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

129. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Είμαστε μια τετραμελής οικογένεια, έχουμε δύο κοριτσάκια 17 και 12 ετών. Προ ενός έτους βρεθήκαμε σε διάσταση με την σύζυγό μετά από μια θυελλώδη σχέση που όμως στηριζόταν στην αγάπη. Μετά από ένα χρόνο λοιπόν ξανασμίγουν οι δρόμοι μας και είμαστε και πάλι μαζί. Το διάστημα αυτό της διάστασης με την μεγάλη μας κόρη βρισκόμουν περισσότερο αλλά όχι και τόσο συχνά λόγο υποχρεώσεων δικών της αφού την περίοδο αυτή διαβάζει για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Με την μεγάλη μου λοιπόν δεν είχαμε και την καλύτερη σχέση όσο ήταν μικρή και έκανα αρκετά λάθη….ήταν πολύ δύσκολο παιδί και απαιτητικό όσο δεν πάει, το μυαλό όλων (συγγενείς) ήταν στο να την ταΐζουν ανεξέλεγκτα με αποτέλεσμα να προσπαθώ (λάθος) λέγοντας την χοντρή, παχύσαρκη, λίπος κτλ….σαν μικρό τις έφαγε και αρκετές φορές (λάθος)…. ήμουν και εγώ 25 ετών….. μάλλον δεν ήμουν έτοιμος για αυτό…. μεγαλώνοντας προσπάθησα πολύ να φτιάξω τις σχέσεις μας, άλλαζα…. προσπαθούσα και προσπαθώ συνεχώς να καλύψω το χαμένο έδαφος με κάθε τρόπο…..είναι ένα παιδί που δεν κάνει εξόδους και τρέλες παρόλο που είναι πλέον 17 και πάντα ήταν υπόδειγμα στις παρέες και στο σχολείο της…. Από την μέρα που επέστρεψα (κάτι που και η ίδια συμφώνησε) ήταν πολύ καλή στην αρχή….όπως πάντα κολλημένη με το αγαπημένο της συγκρότημα και με τον χορό….ακόμα και εγώ χόρευα μαζί της, της μαγειρεύω τα αγαπημένα της, της κάνουμε όλα τα χατίρια αν και δεν είναι απαιτητική ιδιαίτερα…..όλα αυτά για 2-3 εβδομάδες….. ξαφνικά βρέθηκε να μιλάει στο διαδίκτυο με παιδιά από άλλες χώρες (Ινδία, Ισπανία) και βρίσκεται στο κινητό μιλώντας (chat) συνεχώς και χωρίς διάλειμμα 8-12 ώρες…!!!! Ξενύχτια μέχρι το ξημέρωμα…..και το χειρότερο….δεν τολμάμε να της μιλήσουμε ούτε καν για το να έρθει για το φαγητό…. κουβέντα καμία μαζί μας, βρίζει την μητέρα της από την πρώτη λέξη που θα πει για οτιδήποτε….δεν βρίσκεται μαζί μας καθόλου όλη την ημέρα…. κλεισμένη στο δωμάτιο της, δεν ακούει μουσική πια, δεν χορεύει….δεν είναι ο εαυτός της…..δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και που να απευθυνθούμε…..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διαπιστώνετε και εσείς έχουν συμβεί πολλά όλα τα προηγούμενα χρόνια που έχουν δυναμιτίσει το συναίσθημα του παιδιού σας αλλά και την επίδειξη εμπιστοσύνης προς εσάς. Αναφέρεστε στη “θυελώδη” σχέση με τη σύζυγό σας που προφανώς είχε πολλές εντάσεις, διακοπή και επανέναρξη της παρουσίας σας στην οικογένειά σας, σχόλια προς το παιδί που σίγουρα τάραξαν πολύ το συναίσθημα και την αυτοεικόνα της. Είναι δύσκολο να σας εμπιστευτεί έτσι απλά επειδή της δηλώνετε -με τις καλύτερες προφανώς των προθέσεών σας- ότι έχετε αλλάξει και όλα θα είναι από εδώ και μετά σταθερά και τρυφερά. Θα σας προτείναμε να απευθυνόσασταν μαζί με τη σύζυγό σας σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να σας βοηθήσει να δράσετε με τέτοιο τρόπο που θα μπορούσατε να ανακτήσετε την εμπιστοσύνη της κόρης σας. Θα χρειαστεί πιθανά χρόνος, αλλά με αυτό τον τρόπο θα χτιστεί μία σχέση όπου θα υπαναχωρήσουν οι άσχημες σκέψεις του παιδιού από τις παλιές της εμπειρίες. Επίσης ο/η συνάδελφος θα σας εξηγήσεις εάν θα έκρινε σκόπιμο να γινόταν μία αξιολόγηση και της ίδιας της εφήβου (μόνο φυσικά εάν θα μπορούσατε να την πείσετε). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

130. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας!!είμαι χωρισμένη εδώ και 3 χρόνια και έχει μπει κάποιος στην ζωή μου εδώ και αρκετό καιρό επίσης χωρισμένος με παιδιά και θέλουμε να γίνει πιο σοβαρό και γνωρίσαμε ο ένας τα παιδιά του άλλου!!με τι τρόπο μπορώ να πω στο παιδί μου να μην λέει τα προσωπικά μου στον μπαμπά του? δεν τα λέει με παράπονο απλά ρωτάει ο πρώην και αθώα απαντάει το παιδί

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καταρχάς δεν γνωρίζουμε την ηλικία του παιδιού σας, οπότε και με ποιο τρόπο θα έπρεπε να του μιλήσετε. Από την άλλη όμως, ο φυσικός πατέρας του παιδιού οφείλει να γνωρίζει την κατάσταση την οποία βιώνει το παιδί του. Το καλύτερο είναι να έχετε μεταξύ σας μία ουσιαστική επικοινωνία. Όσον αφορά όμως το εγχείρημα της νέας κατάστασης όσον αφορά τη δομή που ετοιμάζεστε να συμβεί στο σπίτι σας (κάτι που είναι αναμφισβήτητο δικαίωμά σας), θέλουμε να σας αναφέρουμε ότι θεωρείται απαραίτητο να απευθυνθείτε αρχικά μαζί με το νέο σας σύντροφο σε Παιδοψυχολόγο για να σας καθοδηγήσει για τα απαραίτητα -και πολύ προσεχτικά- βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσετε ώστε να δεχτεί ομαλά το παιδί σας τη νέα κατάσταση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

131. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Ήθελα να σας ρωτήσω για τον μικρότερο αδερφό μου. Φέτος δίνει πανελλήνιες, αλλά έχω παρατηρήσει μια περίεργη συμπεριφορά από πλευράς του. Κλείνεται πολύ στο δωμάτιό του, έχει κάτι εξαρτήματα από laptop που συνεχώς ασχολείται με αυτά, συλλέγει από τον κινέζο ρολόγια κλπ. Μίλησα στα κρυφά με την δασκάλα του φροντιστηρίου του, η οποία είχε καταλάβει ότι κάτι τρέχει, καθώς μια φορά εκείνος έφυγε εν ώρα μαθήματος και μια μέρα έκρυψε ένα στυλό και “κατηγόρησε” τη δασκάλα γι’ αυτό – χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς μου, καθώς δεν είναι πρόθυμοι να κινητοποιηθούν διότι η μάνα μου φροντίζει την ηλικιωμένη μάνα της σε άλλο σπίτι… – και με έναν παιδοψυχολόγο και μου είπαν ότι χρειάζεται κάποιον ειδικό. Το περπάτημά του είναι λίγο ιδιαίτερο κάποιες φορές λέει ότι δε θέλει να κάνει οικογένεια. Επίσης, πηδάει κάποιες φορές προσπαθώντας να φτάσει το ταβάνι. Μια μέρα καθώς η φίλη μου τον βοηθούσε στο διάβασμα, είχε πάρει το σφυρί και απειλώντας την ότι θα τη χτυπήσει πήγε και κρύφτηκε στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Ο πατέρας μου δεν έδρασε… Δε θέλει τόσο να τον ακουμπάνε και πολλές φορές ψάχνει για εξωγήινους κλπ στο Youtube. Έχει ένα μαύρο όπλο, ψεύτικο και κοιμάται αργά. Σε ένα χαρτί είχα δει κάτι για το διάστημα κλπ. Τα γράμματά του είναι περίεργα. Θεωρείται ότι μπορεί να έχει Asperger; Δε θεωρώ ότι είναι απλά εφηβεία. Ίσως και να είμαι λάθος. Σας παρακαλώ βοηθήστε με. Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σας απαντούμε στο μέιλ σας γιατί κρίνουμε ότι είστε ενήλικας (αφού ο αδελφός σας είναι μικρότερος και είναι σε ηλικία Πανελληνίων εξετάσεων. Οι συμπεριφορές που μας αναφέρετε είναι πραγματικά αρκετά ανησυχητικές όσον αφορά τον τρόπο που διαχειρίζεται ο αδελφός σας το άγχος του αλλά και το μηχανισμό σκέψης του αυτή την περίοδο. Αυτές οι συμπεριφορές μπορεί να οφείλονται σε μία σωρεία αιτιολογιών (μία από αυτές θα μπορούσε να είναι και το Σύνδρομο Asperger). Θα σας συστήναμε να ψάξετε κάποιον τρόπο να γίνει μία αξιολόγηση του αδελφού σας από Παιδοψυχίατρο ή Ψυχίατρο. Στην περίπτωση που δεν δεχτεί, θα ήταν καλό να κλείσετε εσείς ραντεβού για να αναφέρετε διεξοδικότερα τις συμπεριφορές που σας ανησυχούν και να σας εξηγούσε ποια θα έκρινε σκόπιμο να ήταν τα προτεινόμενα επόμενα βήματά σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

132. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Θέμα σημαία στο σχολείο. Η ανιψιά μου, επιμελής μαθήτρια, είχε δύο 9 στο σύνολο των τριμήνων. Δε μπήκε στη κλήρωση ενώ κάποια άλλα παιδιά με την ίδια βαθμολογία μπήκαν. Ήρθε στο σπίτι κλαίγοντας τα έβαλε με τον εαυτό της γιατί δεν ήταν αρκετά καλή λέει κ κυρίως την ενόχλησε ότι δε μπήκε στη κλήρωση ενώ θα έπρεπε. Να σημειώσω ότι στη περσινή χρονιά είχε προηγηθεί κουβέντα με τη δασκάλα της, την οποία συμπαθούσε πάρα πολύ, τύπου ” εσύ θα είσαι σημαιοφόρος του χρόνου αλλά αν επαναπαυτείς το 10 θα γίνει 9″ κ έτσι έγινε ξαφνικά η επίδοση της έπεσε οπότε λογικό το 10 στη γλώσσα έγινε 9. Της είπαμε αρχικά ότι αν θεωρεί πως αδικήθηκε επειδή δε μπήκε στη κλήρωση, να συζητήσει με το φετινό της δάσκαλο την όλη διαδικασία. Πως δε κρίνεται η ζωή μας απλά από μία φάση της. Αλλά από εκεί κ πέρα πώς να το χειριστούμε; Δε θέλουμε να απογοητευτεί κ να παραιτηθεί από τις προσπάθεια της

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς το σύστημα της βαθμολογίας δημιουργεί μεγάλο και συχνά ακατέργαστο άγχος στα παιδιά. Τα παιδιά με υψηλές βαθμολογίες αγχώνονται για να “συγκρατήσουν” τους βαθμούς ψηλά και τα παιδιά με χαμηλές βαθμολογίες αγχώνονται που “διαφέρουν” και που δεν μπορούν να συγκεντρώσουν υψηλούς βαθμούς. Πολύ συχνά, ένα πολύ μεγάλο μέρος των παιδιών με υψηλούς βαθμούς μπαίνουν στην τελειομανία και έτσι χάνουν τη συναισθηματική τους αυτο-ρύθμιση (ανοχή στη ματαίωση) όταν δεν καταφέρουν το τέλειο (για τα ίδια ή για τους γονείς τους ή για τους εκπαιδευτικούς τους). Η στάση σας θα πρέπει λοιπόν να είναι πολύ ψύχραιμη και τρυφερή. Πρέπει να δείξετε στην κόρη σας ότι είστε υπερήφανοι ως γονείς για τις προσπάθειές της και να είστε έτοιμοι να ακούτε τις ανησυχίες της. Δεν βοηθάει καθόλου να χαρακτηρίζετε γενικότερα την κόρη σας με βάση τους βαθμούς της (συχνά οι γονείς μπαίνουμε στην παγίδα να περιγράφουμε στους τρίτους το παιδί μας ως “αριστούχο” ή “πολύ έξυπνο”, κάτι που πολλά παιδιά δυσκολεύονται πάρα πολύ να το διαχειριστούν). Είμαστε ψύχραιμοι στους βαθμούς (τόσο εμείς όσο και οι εκπαιδευτικοί), δεν επιδεικνύουμε άγχος την ημέρα που το παιδί θα “πάρει τους βαθμούς του” και συχνά ρωτάμε τα ίδια τα παιδιά πώς αισθάνονται με τους βαθμούς που πήραν και αν κρίνουν ότι αντικατοπτρίζουν την προσπάθειά τους. Ταυτόχρονα τους δηλώνουμε πως εάν θέλουν κάτι να αλλάξει σε κάποιο “στραβοπάτημα” είμαστε δίπλα τους να βρούμε από κοινού μία λύση. Είναι καλό να σταθείτε στο συναίσθημα του παιδιού σας (να κατανοήσετε τη θλίψη του) και να το ακούσετε, αλλά ταυτόχρονα να του δείξετε ότι το αποδέχεστε όποιο βαθμό και αν σας φέρει. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το θεσμό του “σημαιοφόρου” που και αυτός αγχώνει πολύ τα παιδιά και πολλά από αυτά κινδυνεύουν να απογοητευτούν σημαντικότατα εάν δεν τα καταφέρουν. Θέλουμε παιδιά με συναισθηματική νοημοσύνη πάνω από όλα, ώστε να διαχειρίζονται τις δυσκολίες που θα τους εμφανίζονται με ευελιξία και αίσθημα υπευθυνότητας μεν αλλά και συναισθηματικής ασφάλειας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

133. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Έχω μια κορούλα 2,5 περίπου ετών και ένα μωρό 2 μηνών.. κάθε φορά που κλαίει το μωρό εκείνη συνήθως κλαίει σαν να φοβάται και άλλες φορές τον χτυπάει με ότι μπορεί να έχει στα χέρια της από την πιπίλα μέχρι και αντικείμενα βαριά η ελαφριά το θέμα είναι η κίνηση της είναι επιθετική…της έχω μιλήσει όμορφα ήσυχα χωρίς αποτέλεσμα την έχω μαλώσει χωρίς αποτέλεσμα δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. θα μου προτείνετε κάποια άλλη μέθοδο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς η κορούλα σας δυσκολεύεται με την έλευση του μωρού. Είτε η δυσκολία έγκειται σε ζήλεια (ο προβολέας της προσοχής σας έχει πέσει όπως είναι φυσικό επάνω στο μωρό και δυσκολεύεται να το δεχτεί), είτε δυσκολεύεται στην επεξεργασία συγκεκριμένων ακουστικών ερεθισμών και το κλάμα του μωρού την ενοχλεί σημαντικότατα. Τα παιδιά στην ηλικία των 2-3 χρόνων συχνά καταφεύγουν σε επιθετικές συμπεριφορές προς τα αδελφάκια τους ως απόρροια των ανωτέρω ενοχλήσεων. Θα σας ζητούσαμε αρχικά με ψυχραιμία και σταθερότητα να αποτρέπετε κάθε προσπάθεια της κόρης σας να επιτεθεί στο μωρό σας απλά αναφέροντας το “όχι”. Από την άλλη, εάν έχετε εντοπίσει στην κόρη σας να ενοχλείται και από άλλους έντονους ήχους (πχ στην παιδική χαρά ή στο σπίτι), να ζητούσατε τη βοήθεια Εργοθεραπευτή για να μελετηθεί η αισθητηριακή (στην προκείμενη περίπτωση η ακουστική) επεξεργασία της. Εάν δείτε να επιμένουν οι συμπεριφορές, θα ήταν καλό να συζητήσετε και με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Δυστυχώς ούτε οι πολλές συζητήσεις αλλά ούτε και οι φωνές και τιμωρίες βοηθούν (αντιθέτως εξαγριώνουν το παιδί). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

134. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα! Έχω δυο αγοράκια (8μηνών και 3,5 χρονών).Το μεγάλο μου παιδί ήταν από μικρό και είναι πολύ ομιλητικό, επικοινωνιακό, ζωηρό και δραστήριο (με εκρήξεις οργής όταν δεν γίνεται το δικό του). Τους τελευταίους μήνες έχουν γίνει αρκετές αλλαγές στη ζωή μας (η καραντίνα, το νέο μωρό, πήγε παιδικό σταθμό, εγώ ξεκίνησα να εργάζομαι 4-5 ώρες τα πρωινά) με αποτέλεσμα να γίνει πιο επιθετικός και πιο διεκδικητικός. Επιπλέον με κάλεσαν και από τον παιδικό σταθμό και μου είπαν πως εδώ και μια εβδομάδα ξαφνικά αποσύρεται μόνος του από το παιχνίδι και τις δραστηριότητες και κάθεται στην άκρη στενοχωρημένος κι όταν τον ρωτούν τί έχει απαντάει πως “έχει μια στενοχώρια στην καρδούλα του”. Με τον σύζυγο προσπαθούμε να παίζουμε μαζί του και στο σπίτι δεν υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα (τσακωμοί, φωνές κλπ) επίσης ορισμένα βραδιά κατουριέται πάνω του. Καταλαβαίνω πως όλα αυτά είναι λογικές αντιδράσεις όμως πως μπορώ να τον προσεγγίσω και να απαλύνω τον πόνο και τον προβληματισμό που έχει μέσα του? Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως πολύ σωστά διαπιστώνετε, έχουν επέλθει πολλές αλλαγές στη ζωή του γιου σας και δείχνει να δυσκολεύεται να τις διαχειριστεί. Έχει βρει σαν αυτορρύθμιση της ταραχής του την επιθετικότητα και την αυξημένη διεκδικητικότητα στο σπίτι. Θεωρείται πολύ θετικό το ότι στο εκπαιδευτικό περιβάλλον δεν εμφανίζει επιθετικότητα. Από την άλλη όμως, εμφανίζει απόσυρση και εκδηλώνει στενοχώρια. Δεν ξέρουμε εάν εννοεί αυτολεξεί τις λέξεις που λέει “έχω μια στενοχώρια στην καρδούλα μου” (συχνά τα παιδιά χρησιμοποιούν θεαματικές λεκτικές ατάκες) αλλά θεωρείται πάρα πολύ πιθανό να αισθάνεται λυπημένος. Θα σας συμβουλεύαμε να δίνετε πολύ χρόνο στο παιδί σας, δείχνοντας το έμπρακτο και τρυφερό ενδιαφέρον σας για το πώς πέρασε στον Παιδικό Σταθμό, να βγείτε έξω μία βόλτα ο ένας γονέας (πατέρας ή μητέρα) μόνο με το γιο σας και να τον επιβραβεύετε για πράγματα ή ρουτίνες που καταπιάνεται. Πιθανά να μη χρειάζεται μόνο να παίζετε μαζί, αλλά και να συζητάτε ή να πηγαίνετε βόλτες. Στην περίπτωση που δεν δείτε κάποια βελτίωση, θα ήταν καλό να επισκεφτείτε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

135. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Είμαι μητέρα της Ιωάννας που είναι 9 χρόνων. Η Ιωάννα λόγο της ανάπτυξης της έχει μπει στην διαδικασία των οργανολογικών ενέσεων για να μην αδιαθετήσει. Ενώ η ηλικία της είναι 9 χρόνων η εξέταση οστικής ηλικίας είναι 12.5 χρόνων .Το γεγονός αυτό της δημιουργεί πολλά νεύρα που μέχρι τώρα ήταν κατά κάποιο τρόπο ελεγχόμενα. Μετά από την τελευταία ένεση που έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου τα νεύρα της δεν ελέγχονται καθόλου. Ουρλιάζει, πετάει πράγματα και βρίζει. Η παιδίατρος μου είπε ότι είναι σαν μια έφηβη με αντιδράσεις παιδιού. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι έχει και μια άρνηση σε όλα. Αρνείται να διαβάσει, αρνείται να την βοηθήσει κάποιος στο διάβασμα της και γενικά δείχνει μια αδιαφορία στα πάντα. Δεν ξέρω πως να την προσεγγίσω από τη στιγμή που δεν κάθεται να ακούσει κανένα. Θα ήθελα πολύ τα φώτα σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα πρέπει να αποδεχτείτε ότι πραγματικά τα φάρμακα αναστολής περιόδου φέρνουν στα παιδιά σημαντικές δυσκολίες ρύθμισης του θυμικού τους. Έχουν πολλά νεύρα που δεν μπορούν εύκολα να τα διαχειριστούν. Το ανησυχητικό είναι η αδιαφορία που επιδεικνύει για εμπλοκή σε έργα υποχρέωσής της που δυστυχώς υπάρχει ο κίνδυνος να επιδεινωθεί. Θα σας συστήναμε να συζητούσατε με Παιδοψυχολόγο γιατί δείχνει ότι θα χρειαζόταν να μιλήσει με κάποιον εδικό για τις δυσκολίες της, αλλά πρώτα θα πρέπει να την προετοιμάσετε εσείς για αυτό (για το λόγο αυτό συστήνεται αρχικά οι γονείς να κλείσετε οι ίδιοι ραντεβού με Ψυχολόγο για να βρεθεί ένας τρόπος επικοινωνίας σας με το παιδί αφού δείχνει να μη λαμβάνει υπόψη τις απόψεις σας). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

136. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω ένα γιο 6 ετών κ με ανησυχεί πολύ ή νευρικότητα που έχει.. κλαίει με το παραμικρό, όταν του λέω να κάνει Κάτι αυτός κάνει το αντίθετο, ντρέπεται πολύ εύκολα κ γενικά αντιμαλάει σε ότι κ να του πω…προσπαθώ ν είμαι πολύ ήρεμος σε ότι του πω αλλά δεν ακούει τίποτα…τι μπορώ για ν είναι πιο ήρεμος Κ ν με ακούει…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε το γιο σας σαν ένα αγόρι που δυσκολεύεται εμφανώς στην αυτορρύθμιση του από τη μία (ιδιαίτερα ανήσυχο και εκρηξιγενές παιδί) αλλά από την άλλη εμφανίζει και προκλητική συμπεριφορά (σας αντιμιλάει, κάνει το αντίθετο από αυτό που ζητάτε), αλλά και δυσκολίες στην αυτοεικόνα του (ντροπαλότητα). Θεωρείται πολύ σημαντική η γνώμη της εκπαιδευτικού για την εικόνα που έχει ο γιος σας στο Σχολείο: Εάν και εκεί εμφανίζεται η ίδια συμπεριφορά και πως τοποθετείται στο Σχολείο απέναντι στις μαθησιακές υποχρεώσεις του αλλά και την κοινωνική του διαντιδραστικότητα με τους συμμαθητές του. Επίσης θα σας προτείναμε να διερευνούσατε το δυναμικό τα συγκέντρωσης προσοχής του (Εργοθεραπευτική αξιολόγηση) αλλά και της διαχείρισης του συναισθήματός του (Παιδοψυχολόγος). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

137. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σάς. Έχω ένα αγοράκι 15 μηνών. Θηλάζουμε αποκλειστικά. Του έχω μάθει κ τ βραδύ κ τ μεσημέρι πίνει γάλα. Κ όταν δεν θέλει άλλο τον βάζω στην κούνια του. Κ κοιμάται μονός του. Μένω διπλά του. Άμα κλάψει. Αλλά σχεδόν πάντα κοιμάται. Το πρόβλημα μου είναι ότι όταν ξύπνα τ βράδυ κλαίει κ χτυπιέται σαν τρελό. Δεν ηρεμεί κ όταν ακούει ν τον μιλάμε τρελαίνεται περισσότερο. Έχω δοκιμάσει ν τν πάρω αγκαλιά κ πάλι τρελαίνετε. Ηρεμεί μόνο στο στήθος. Έχω απελπιστεί λίγο. Κ στενοχωριέμαι που ξύπνα τόσο νευρικά. Μπορεί ν είναι δόντια η κάτι άλλο που κάνω εγώ λάθος? σας ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα πρέπει να σας εκφράσουμε τη διαφωνία μας που το παιδί θηλάζει αποκλειστικά και δεν έχει μπει στην επεξεργασία και σκληρών τροφών. Η έρευνα έχει αποδείξει ότι τα παιδιά που δυσκολεύονται να επεξεργαστούν (για οποιοδήποτε λόγο) σκληρές τροφές, δυσκολεύονται στις αντιληπτικό-κινητικές δεξιότητες (έλεγχος κεφαλής, κινητικός συντονισμός), στην ανάπτυξη της ομιλίας και στη συγκέντρωση της προσοχής. Επίσης εμφανίζουν συχνότερα τροφικές επιλεκτικότητες. Η Αμερικάνικη Παιδιατρική Εταιρεία συστήνει το θηλασμό μέχρι την ηλικία των 18 μηνών, ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ όμως με τη χρήση στερεάς τροφής. Επίσης συχνά τα παιδιά με αποκλειστικό θηλασμό εμφανίζουν ανωριμότητα στη συμπεριφορά τους και ανησυχία (δυσκολίες αυτορρύθμισης). Αρχικά για τις διαταραχές του ύπνου του παιδιού, θα σας συστήναμε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας. Ο βαθύς και ήρεμος ύπνος βοηθάει σημαντικότατα την ομαλή αισθητικοκινητική ανάπτυξη των παιδιών. Εάν λοιπόν υπάρχει αυτή η τόσο απορρυθμισμένη συμπεριφορά του παιδιού κατά την αφυπνίσεις του, θα πρέπει να μελετηθεί πολύ σοβαρά αυτή η κατάσταση και να βρεθούν άμεσες λύσεις από τον/την Παιδίατρο ή από Παιδοψυχολόγο ή -εάν κριθεί σκόπιμο-από Εργοθεραπευτή. Εάν από τη άλλη αισθάνεστε δυσκολίες για τον απογαλακτισμό του γιού σας, θα ήταν καλό να το συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Θα σας συστήναμε να επισπεύσετε τις προσπάθειές σας γιατί το παιδί σας βρίσκεται σε μία ηλικία πολύ σημαντική για την ομαλή αισθητικοκινητική του ανάπτυξη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

138. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω ένα γιο 10,5 χρόνων, μοναχοπαίδι. Είναι ένα παιδί χαρούμενο και αρκετά κοινωνικό, έχει φίλους ,με τους οποίους συναναστρεφόμαστε και οικογενειακά, ασχολείται με τον αθλητισμό και γενικά δεν υπάρχουν θέματα συμπεριφοράς εκτός σπιτιού. Ωστόσο, από μικρός σταμάτησε να μας απευθύνεται προσφωνώντας μας μαμά ή μπαμπά, και το ίδιο κάνει και στους παππούδες του. Του έχουμε εξηγήσει επανειλημμένα ότι μας ενοχλεί και μας πληγώνει, αλλά ουσιαστικά δεν αλλάζει, παρά για ελάχιστο χρόνο. Από την άλλη, από μικρός για να κοιμηθεί πρέπει να ξαπλώσω μαζί του μέχρι να αποκοιμηθεί, όπου πιπιλά το δάκτυλο του και μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Έπειτα, κάποια στιγμή θα ξυπνήσει και θα έρθει στο κρεβάτι μας. Ξέρουμε ότι φοβάται το σκοτάδι γενικά, αλλά δεν μπορούμε να τον ξεκολλήσουμε από το κρεβάτι μας. Όλο λέμε ότι θα μεγαλώσει και θα θέλει επιτέλους το χώρο του, αλλά είναι και οι έξεις αυτές που δεν μπορεί να κόψει που μας προβληματίζουν πολύ. Τι πρέπει να κάνουμε; Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η ηλικία του παιδιού σας είναι σημαντικά προχωρημένη πια (είναι προ-έφηβος) για να αναμένετε ότι θα τροποποιηθεί η συμπεριφορά του. Βλέπετε ότι από τη μία ο γιος σας θέλει να δείξει ότι σας αψηφά “προκαλώντας” σας με το να μη σέβεται το ρόλο σας (ως “μητέρα” – “πατέρα” – “παππού”), αλλά από την άλλη δυσκολεύεται σημαντικά στην καταπολέμηση των παραμενουσών δυσκολιών του να ανεξαρτητοποιηθεί στον ύπνο του και να αυτορυθμιστεί με πιο ώριμο τρόπο από το πιπίλισμα του δακτύλου του. Θα σας ζητούσαμε για όλα τα ανωτέρω, να γινόταν μία αξιολόγηση από Παιδοψυχολόγο για να διαπιστωθούν οι μηχανισμοί σκέψης και διαχείρισης των συναισθημάτων του γιου σας. Επίσης, παίζει καίριο ρόλο η γνώμη της εκπαιδευτικού για το πώς ανταποκρίνεται το παιδί στο Σχολείο, τόσο όσον αφορά τις υποχρεώσεις του, όσο και πώς διαχειρίζεται τις σχέσεις του με τους συνομηλίκους, Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

139. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, Εργάζομαι ως νταντά σε μια οικογένεια που το παιδί (6 χρόνων) κάνει πάνω του κακά, κλέβει πράγματα από τους συμμαθητές της κ τους σηκώνει τις μπλούζες όπως κ τους λέει τι να κάνουν κ.α.οι γονείς έχουν χωρίσει. η μητέρα την πάει σε παιδοψυχολόγο αλλά το παιδί δεν θέλει να πηγαίνει…η μητέρα μου ζήτησε την άποψη μου αλλά δε ξέρω τι να την συμβουλέψω για να τη βοηθήσω να πείσει το παιδί ότι είναι καλό να πηγαίνει…η άποψη σας θα με βοηθούσε. Με εκτίμηση, Η. Κ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διακρίνετε και εσείς, το παιδί έχει σημαντικότατες δυσκολίες τόσο στη συναισθηματική του αυτορρύθμιση (είναι σοβαρό το μήνυμα που μας στέλνει ένα παιδί 6 ετών με το να μην συγκρατεί τους σφιγκτήρες του), την κοινωνική του ρύθμιση και πιθανά να δυσκολεύεται και στη μαθησιακή – αναπτυξιακή του επίδοση. Δείχνει σοβαρή η εικόνα του και χρειάζεται συστηματική και πολύχρονη βοήθεια. Είναι πολύ σωστό που οι γονείς έχουν απευθυνθεί σε Παιδοψυχολόγο γιατί πραγματικά χρειάζεται εξειδικευμένη παρέμβαση για να αντιμετωπιστούν όλα τα παραπάνω, μαζί με συστηματική συμβουλευτική της οικογένειας ή της μητέρας. Χρειάζεται οπωσδήποτε και η αξιολόγηση του παιδιού από Παιδοψυχίατρο για την ουσιαστική διάγνωση για τις ανωτέρω δυσκολίες. Το ότι το παιδί δεν επιθυμεί να πηγαίνει στο πρόγραμμα ψυχολογικής υποστηρίξεως, είναι κάτι που θα πρέπει να λυθεί ανάμεσα στη μητέρα, το παιδί και τον/την συνάδελφο. Εσείς, πέραν του ότι μπορείτε να του πείτε ότι ένας Ψυχολόγος βοηθάει τα παιδιά να αισθάνονται πιο ήρεμα και χαρούμενα, δεν μπορείτε να κάνετε κάτι άλλο. Είναι θέμα που πρέπει η οικογένεια να συζητήσει με τον/την συνάδελφο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

140. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουμε ένα κοριτσάκι που σε τρεις μήνες κλείνει τα 3. Τον Σεπτέμβρη την γράψαμε στον παιδικό σταθμό., κυρίως για να κοινωνικοποιηθεί. Μέχρι τώρα την κρατούσαν οι γιαγιάδες καθώς εμείς εργαζόμαστε. Είναι μοναχοπαίδι και δεν έχουμε πολλές επαφές με άλλα παιδάκια. Γενικά δεν έχουμε πολλές κοινωνικές συναναστροφές ή εξόδους και το παιδί έχει μάθει μόνο με εμάς και τους παππούδες. Στο σταθμό είχαμε κλάματα στην αρχή και προς το παρόν μένει λίγες ώρες εκεί. Είναι ένα χαρούμενο παιδί αλλά είναι διστακτική να προσεγγίσει τα άλλα παιδάκια, δεν παίρνει πρωτοβουλίες. Επίσης δεν ζητάει στην δασκάλα αν θέλει να πάει για τσίσα ή αν θέλει να πιει νερό, αντ’ αυτού κλαίει. Έχει πολύ ανεπτυγμένο λόγο αλλά δεν ζητάει αυτό που θέλει αν και της έχουμε πει να το ζητάει από την δασκάλα. Έχει μία συστολή, αν και με εμάς και τους παππούδες είναι διεκδικητική, μιλάει πολύ, παίζει πολύ, γελάει, χοροπηδάει, στην παιδική χαρά παίζει πολύ. Αν έρθει κάποιος στο σπίτι που δεν τον έχει δει πολλές φορές δεν του μιλάει καθόλου και προσκολλάται σε εμάς, δεν δείχνει να θέλει να παίξει μαζί του, να συναναστραφεί πχ με την νονά της όταν έρχεται στο σπίτι ( την οποία βέβαια δεν βλέπει συχνά) Παρατηρεί πολύ τα άλλα παιδιά και συμμετέχει στις δραστηριότητες στο σταθμό ( πχ παραμύθι κλπ) αλλά δεν τα προσεγγίζει να παίξουν, Και στην παιδική χαρά τα παρατηρεί και χαμογελάει αλλά δεν τα προσεγγίζει να κάνουν παρέα. Όταν πάμε κάποια επίσκεψη που έχει και άλλα παιδάκια, πάει στο δωμάτιο μαζί τους αλλά θέλει να πάμε και εμείς και να παίζουμε κι εμείς μαζί της. Δεν δείχνει φόβο ή ανησυχία ούτε δυσανασχετεί . Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για να την βοηθήσουμε να ανοιχτεί. Η δασκάλα λέει ότι είναι νωρίς ακόμα και θέλει χρόνο. Χρειάζεται να απευθυνθούμε σε κάποιον ειδικό από κοντά. Ευχαριστούμε .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί εμφανίζει ένα άγχος κατά τον αποχωρισμό του και μία έντονη κοινωνική διστακτικότητα, κύρια όσον αφορά την εμπλοκή της σε κινητικό παιχνίδι με άλλα παιδιά. Συνήθως τα παιδιά χρειάζονται από 15 ημέρες έως 2 περίπου μήνες μέχρι να προσαρμοστούν στον Παιδικό Σταθμό, οπότε κατανοούμε τη Νηπιαγωγό που σας ζητάει να της δώσουμε χρόνο (ιδίως εάν βλέπει βελτίωση το τελευταίο διάστημα). Η διστακτικότητα όμως που επιδεικνύει και σε καινούργια πρόσωπα που θα έρθουν στο σπίτι σας, ή σε χώρους με άλλα παιδιά, ίσως να ήταν καλό να αξιολογηθεί προληπτικά αρχικά από έναν Εργοθεραπευτή, για να διερευνηθεί το πόσο το παιδί εμπιστεύεται την κίνησή της και το δυναμικό της. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορείτε να την πιέσετε για να εμπλακεί με άλλα παιδιά, αλλά θα πρέπει να της δίνετε πλούσιες ευκαιρίες για αυτό στην παιδική χαρά ή στις άλλες κοινωνικές συναναστροφές όπου πολύ σταδιακά και για πολύ λίγο θα αποστρέφετε την προσοχή σας, ή στο φιλικό σπίτι θα απομακρύνεστε από το δωμάτιο και θα ξαναγυρίζετε πολύ σύντομα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

141. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Συγχαρητήρια Γ όλο αυτό που προσφέρετε πραγματικά συγχαρητήρια. Έχω ένα αγοράκι που το Δεκέμβριο γίνεται δυόμισι. Γενικά είναι πολύ καλόβολο παιδάκι κ συνεργαζόμαστε πολύ όμορφα!!Σπάνια έχω ανεβάσει το τόνο της φωνής μου κ εγώ κ ο μπαμπάς του! Λέει πάρα πολλές λεξούλες απαντάει με όμορφες κ μεγάλες προτάσεις κ πιστεύω αναπτυξιακά είναι σε καλό επίπεδο!! Έχω δυο θέματα που θα ήθελα να με βοηθήσετε το πρώτο είναι πως από τότε που έκλεισε τα δυο ότι κ Ν του πούμε απαντά συνεχώς με άρνηση ακόμη κ να θέλει κάτι επειδή θ το πούμε εμείς λέει όχι, κ ένα δεύτερο είναι πως όταν βρίσκεται μαζί με αλλά παιδάκια κάθεται στην αγκαλιά μου κ θέλει πολύ χρόνο Γ Ν αποφασίσει Ν κατέβει Ν παίξει.. Επίσης αν του φωνάξει κάποιο παιδάκι η αν τα βλέπει Ν χοροπηδάνε κ να κάνουν φασαρία μαζεύεται κ φοβάται πολύ!!! Κ ένα τρίτο θέμα είναι πως λέει συνέχεια Γ συγγενικά πρόσωπα τα ίδια κάθε φορά, που όμως τα βλέπει πάντα μόνο παρουσία μου ότι δε τα, αγαπάει κ ότι δε τα θέλει. Το τονίζει μάλιστα συνέχεια κ μπροστά τους!!! Δώστε μου σας παρακαλώ τις συμβουλές σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε δύο διαφορετικά πράγματα που στο βάθος τους πιθανά να έχουν μία κοινή συνιστώσα. Αρχικά η συνεχής χρήση του “όχι” αρχίζει να εμφανίζεται σε αυτή την ηλικία και κάθε παιδί την αναπτύσσει με διαφορετική ένταση. Τα πράγματα που αναμένουμε από ένα παιδί να κάνει ή να εμπλακεί, χωρίζονται σε 2 διαφορετικές κατηγορίες : Αυτά που πρέπει να γίνουν (ως κανόνας του σπιτιού, πχ το μπάνιο, ντύσιμο κλπ) και αυτά που εμπίπτουν στην επιθυμία του παιδιού (πχ ευχάριστη κατάσταση ή παιχνίδι). Στα πρώτα, είναι καλό να μην ρωτούμε πολύ το παιδί (ιδίως όταν είναι αντιδραστικό) και να του εξηγούμε με ευχάριστο αλλά αποφασιστικό τρόπο ότι θα πρέπει να γίνουν. Στα δεύτερα, δείχνουμε με τρυφερό τρόπο αδιαφορία εάν το παιδί πει όχι, “σεβόμενοι” την επιθυμία του (εάν πραγματικά το θέλει, τότε θα κινητοποιήσει άλλους τρόπους να γίνει θεαματικό σε εμάς). Όσον αφορά τα αρνητικά συναισθήματα που εκφράζει για συγγενικά σας πρόσωπα, και πάλι εξηγείστε του τρυφερά αλλά με σταθερότητα ότι δεν είναι υποχρεωμένο να τα αγαπάει, αλλά θα συνεχίσουν να έρχονται στο σπίτι ή να πηγαίνετε στο δικό τους γιατί τα αγαπάτε εσείς. Το ότι δίνουμε στα παιδιά αυτή την ελευθερία επιλογής χωρίς να τα “βομβαρδίζουμε” με τη λέξη “πρέπει να αγαπάμε πχ το θείο”, αυξάνει την προσπάθεια των παιδιών να βρουν άλλους τρόπους να “κυριαρχήσουν” στο περιβάλλον τους ή από την άλλη να “εναρμονιστούν” με αυτό και τις “απαιτήσεις” του. Όσον αφορά το θέμα της διστακτικότητας στην Παιδική Χαρά, θα σας ζητούσαμε αρχικά να αναγνωρίσετε το δικαίωμά του να μην πάει στα άλλα παιδιά. Θα ήταν καλό να αυξήσετε την έκθεσή του στην Παιδική χαρά σε συχνότητα, αλλά να μειώσετε το χρόνο παραμονής (εάν δεν θέλει, μπορεί να κοιτάξει λίγο και να φύγει). Εάν όμως δείτε ότι οι συμπεριφορές επιμένουν στην άρνηση να παίξει με τα άλλα παιδάκια, θα πρέπει να λάβετε σοβαρά αυτή τη διστακτικότητα και αναστολή του και να ζητούσατε τη γνώμη ειδικού (πιθανά Εργοθεραπευτή) για να διερευνηθεί ο βαθμός αισθητικό-κινητικής ωρίμανσης του παιδιού (να αποσαφηνιστεί ο βαθμός που εμπιστεύεται αυτό το παιδί το σώμα του σε κινητικά και κοινωνικά “προκλητικά” περιβάλλοντα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

142. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Έχω ένα γιο δώδεκα ετών. Ένα βράδυ που είχε πυρετό, ξύπνησε απότομα και αφού κοίταζε με απλανές βλέμμα κάπου αόριστα, τον ρώτησα εάν είναι καλά. Έστρεψε τα μάτια του προς εμένα και άρχιζε να ουρλιάζει σαν να ήμουν κάποιος άγνωστος. Αφού κατάφερα να τον ηρεμήσω, μετά από κάποια λεπτά, κατάφερε να κοιμηθεί. Το πρωί που ξύπνησε δεν ήθελε να κουβεντιάσει το θέμα καθόλου. Το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί από τότε, είναι ότι θέλει να κοιμάται πάντα με παρέα. Δεν ξέρω πως μπορώ να χειριστώ το θέμα. Αυτο έχει συμβεί εδω και αρκετό καιρό. Θα ήθελα την βοήθεια σας ,σας παρακαλώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κάτι φόβισε το γιο σας κατά την ξαφνική αφύπνιση που είχε (σε συνδυασμό με συγχυτική αντίδραση) και του έχει δημιουργήσει έντονο άγχος. Κατ΄αρχάς, θα ήταν καλό να συζητήσετε το συμβάν με τον Παιδίατρο για να αποκλείσει την πιθανότητα κάποιων διαταραχών στον κύκλο του ύπνου του γιου σας και εάν κρίνει ότι θα ήταν καλό να το συζητήσετε και με εξειδικευμένο Ιατρό για τις διαταραχές ύπνου (Παιδονευρολόγος). Από την άλλη, θέλουμε να γνωρίζετε ότι συμβαίνουν στην εφηβεία (λόγω της τροποποίησης των ορμονικών εκκρίσεων) τέτοιου τύπου κρίσεων στον ύπνο αλλά πρέπει ΠΑΝΤΑ να συμβουλευτούμε τη γνώμη του Παιδιάτρου. Το βασικό ζήτημα είναι η διαχείριση αυτού του φόβου από το ίδιο το παιδί σας και από εσάς. Δεν είναι ευχάριστο για την αυτο-εικόνα και αυτοπεποίθηση του γιου σας να μην μπορεί να διαχειριστεί αυτό το φόβο που του δημιουργήθηκε. Θα σας προτείναμε να συζητούσατε λοιπόν το θέμα και με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για την εξεύρεση τρόπων εκ μέρους σας που θα μπορούσαν να τροποποιήσουν τον μηχανισμό σκέψης του γιου σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

143. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας έχω δυο παιδιά το αγόρι 8 το κορίτσι 14 η γυναίκα μου αποφάσισε ξαφνικά ότι δεν με θέλει και με έδιωξε από το σπίτι μας. ο μικρός θέλει να με βλέπει συνέχεια και μου λέει συνέχεια ότι του λείπω και ότι θέλει να γυρίσω σπίτι. δεν θέλει να έρχεται στο σπίτι που έχω νοικιάσει αλλά η γυναίκα μου δεν με θέλει στο σπίτι γιατί θέλει λέει να με ξεχάσει τι να κάνω με το μικρό; και εμένα μου λείπουν παρά πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σαφώς καθίσταται εμφανές ότι η κατάσταση αυτή τη στιγμή ανάμεσα σε εσάς και τη μητέρα των παιδιών είναι τεταμένη (χωρίς να χρειάζεται να αναφερθούμε στην πιθανότητα κάποιος να φταίει). Θα σας προτείναμε αρχικά να προσπαθήσετε (είτε δια ζώσης είτε τηλεφωνικά) να είχατε μία ψύχραιμη και ουσιαστική συζήτηση με τη μητέρα για την κατάσταση όπως είναι αυτή τη στιγμή και για την δική σας -αλλά είμαστε σίγουρη και δική της- αγωνία για το συναισθητικό αντίκτυπο στα παιδιά. Για τη διαχείριση ενός διαζυγίου είναι καλό οι γονείς να απευθύνονται σε έναν ψυχολόγο για να βρεθεί από κοινού ένας κατάλληλος τρόπος για να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση με τα παιδιά και να βρεθεί ένας τρόπος να εξομαλυνθεί η ταραχή τους. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

144. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, ο γιος μου 12,5 ετών πρώτη γυμνασίου φέτος εδώ και δύο εβδομάδες βλέπει βίντεο πορνό μέσα από το κινητό του, όχι με μεγάλη συχνότητα. Το ανακάλυψα μέσα από τον έλεγχο που κάνω στη συσκευή κάθε 15 μέρες. Δεν του έχω αναφέρει ακόμη τίποτα. Δεν ξέρω πως να προσεγγίσω το θέμα. Θα αναμένω τις συμβουλές σας. Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία συνοδεύεται από πολλές αλλαγές στο συναίσθημα, στο σώμα στην σκέψη και στην συμπεριφορά. Κεντρικό ρόλο στην εφηβεία έχει και η αναζήτηση της σεξουαλικότητας οπότε και οι έφηβοι αναζητούν συχνά να μάθουν πληροφορίες μέσω του διαδικτύου. Η παρακολούθηση πορνό είναι ένα συχνό φαινόμενο αναζήτησης αλλά δεν θα πρέπει να είναι το μόνο καθώς είναι συχνά βίαιο και αποπροσανατολίζει τους εφήβους. Καλό θα ήταν αν δεν το έχετε ήδη κάνει να μιλήσετε μαζί του όχι για το πορνό που είδε αλλά για την αναζήτηση της σεξουαλικότητας στην εφηβεία. Προσπαθείστε να κάνετε μια απλή συζήτηση απαλλαγμένη από κήρυγμα και ενοχές και σε κλίμα άνεσης. Επίσης θα μπορούσατε με αφορμή κάποια γιορτή ή ακόμα και την συζήτηση να του δωρίσετε κάποιο βιβλίο για την εφηβεία και την σεξουαλικότητα- υπάρχουν πολλά στην αγορά. Καλή επιτυχία Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

145. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ 3 ΕΤΩΝ. ΦΕΤΟΣ ΠΗΓΑΜΕ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ Κ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ 2 ΦΟΡΕΣ ΟΤΙ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΗΔΗ 3 ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΟ ΑΥΤΙ Κ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥ, Κ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΟΤΙ ΤΟΝ ΧΤΥΠΗΣΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ Κ ΣΤΑ ΟΠΙΣΘΙΑ ΤΟΥ. ΓΕΝΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΠΛΑΘΕΙ Κ ΠΟΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ. ΡΩΤΗΣΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΑΝ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ Κ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Κ ΟΤΙ ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΛΑΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ. Κ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΣΑΝ ΕΙΔΙΚΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΟΝΤΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΦΤΙΑΞΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ? ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΕΠΙΣΗΣ ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΗΞΕΡΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ Κ ΟΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΠΙΟ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ. ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ηλικία των 3 ετών, πολλές φορές τα παιδιά είναι πιθανό να καταφύγουν σε “θεαματικά ψεύδη” (και πολύ συχνά επίσης να μπερδέψουν το πραγματικό με το φανταστικό) λόγω της έναρξης της εμφάνισης της “θεωρίας του νου” και του μπερδέματος των προθέσεων και επιθυμιών των άλλων. Επιπρόσθετα μόνη σας αναφέρετε ότι του αρέσει να πλάθει πολλές ιστορίες, οπότε πολύ συχνά μπορεί να μπερδευτεί εάν έχουν συμβεί πραγματικά ή πηγάζουν από τη φαντασία τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι σίγουρα δεν έχει συμβεί αυτό που αναφέρει το παιδί σας, όμως είναι πολύ συχνό αυτό το “αθώο ψέμα” (συχνότατα χωρίς πρόθεση και κατανόηση προοπτικής από τη μεριά τους). Θα θέλαμε να μην υπερθεματίσετε από τη μία τα λεγόμενά του (να μην δώσετε πολύ μεγάλη προσοχή και του δείξετε ότι “πανικοβάλλεστε” από αυτά που λέει, αλλά ταυτόχρονα να συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό του για τρόπους που θα μπορούσατε να το αντιμετωπίσετε, όπως και για την εν γένει συμπεριφορά του στον Παιδικό Σταθμό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

146. ΕΡΩΤΗΣΗ: έχω έναν γιο 3 χρόνων κ κάτι, αντιμετωπίζω το πρόβλημα της προσαρμογής του σχολείου πέρσι πήγαινε 5 ώρες φέτος δυστυχώς σχεδόν 9 ώρες σε άλλο σχολείο ολοήμερο λόγω ότι έπιασα δουλειά μετά από 3 χρόνια. Εκτός του ότι κάθε πρωί ξυπναει με κλάμα δεν θέλει να πηγαίνει σχολείο κ θέλει όλη την ετοιμασία του να την κάνω εγώ κ γενικότερα θέλει έμενα σχεδόν σε όλα. Παρόλο που τον πήγα σχολείο κ πέρσι κ του έλεγα την κασέτα η μαμά θα πάει δουλειά όπως όλες οι μαμάδες κ εσύ θα πας σχολείο όπως όλα τα παιδάκια δυστυχώς δυσκολεύεται πάρα πολύ παρόλο που κάνω το ίδιο πάλι με τις συμβουλές εκπαιδευτικών.,..στο σπίτι είναι ανυπάκουος κ σε όλα λέει όχι. όλα με πρέπει να τα κάνουμε με γκρίνια κλάμα η κυνήγι κ είναι ψυχοφθόρο για όλους..τι θα με συνιστούσατε να κάνω..σας ευχαριστώ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε το παιδί σας σαν ένα παιδί που δυσκολεύεται να αυτο-διαχειριστεί και να προσανατολιστεί σε εσάς και τους κανόνες σας στο σπίτι (αναφέρετε ότι γενικά είναι ανυπάκουος, αρνητικός και αντιδραστικός). Επίσης αναφέρετε ότι αντιδρά επίμονα στην “κασέτα” -όπως με χιούμορ αναφέρετε- της υπενθύμισης του κανόνα. Άρα λοιπόν, και στην απόφασή σας να τον πάτε στο Σχολείο, επίσης θα αντιδράσει αφού και πάλι είναι “κανόνας” που εσείς προσπαθείτε να του επιβάλετε. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά αναμένεται να έχουν καλλιεργήσει μηχανισμούς ευελιξίας, οπότε να είναι λιγότερο έντονη η αντίδρασή τους. Επιπρόσθετα, αναμένεται να είναι πιο ανεξάρτητα στην καθημερινή τους περιποίηση και προετοιμασία για το Σχολείο. Άρα υπάρχει μία υποβόσκουσα δυσκολίες που δεν επιτρέπει στο παιδί σας να “ωριμάσει” τη συμπεριφορά του. Θα σας προτείναμε λοιπόν : (Α). Να το συζητούσατε με τη Νηπιαγωγό για να σας αναφέρει λεπτομερώς την εικόνα του παιδιού στον Παιδικό Σταθμό αλλά και τι προτείνει και (Β) να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για πιθανές δυσκολίες στη δική σας συμπεριφορά προς το παιδί ή να γινόταν μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο για να προσδιοριστεί το επίπεδο ωριμότητας του παιδιού σας. Επίσης φυσικά και θα πρέπει να σας επισημάνουμε ότι δυστυχώς το Ολοήμερο Σχολείο πάρα πολύ συχνά πυροδοτεί αρνητικά τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες (πολύ συχνά και μεγαλύτερων ηλικιών), αφού κρατάει πραγματικά πάρα πολλές ώρες και στο τέλος μοιάζει σαν καταναγκαστική διαμονή και όχι σαν χώρος κοινωνικοποίησης, παιχνιδιού και μάθησης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

147. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, έχω ένα κοριτσάκι κοντά 4αρων ετών, φέτος είναι η πρώτη φορά στα προνήπια, μας έχουν κάνει δύο φορές παρατήρηση οι δασκάλες της ότι δεν ακούει και είναι αρνητική σε δραστηριότητες που κάνουν στην τάξη. Ωστόσο στο σπίτι είναι ένα ευχαριστώ παιδί που όλο τραγουδάει, τρέχει, παίζει συνεχώς, της αρέσουν τα παραμύθια και ο χορός. Μας είπαν οι δασκάλες ότι προσπάθησαν και με το καλό να την πείσουν να συμμετέχει πιο συχνά και ότι δεν θέλουν να την πιέσουν για να μην αντιδράσει. Σας τονίζω ότι πέρυσι στον παιδικό δεν μας έκαναν ποτέ παρατήρηση για θέματα συμπεριφοράς. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διαφορά σε σχέση με πέρυσι, είναι ότι φέτος το παιδί σας εντάχθηκε στα Προνήπια που έχουν σημαντικά μεγαλύτερες απαιτήσεις δόμησης και παραγωγής προμαθησιακού και μαθησιακού έργου (ζωγραφική, προγραφή, προαρίθμηση, παιχνίδια συγκέντρωσης προσοχής και ολοκλήρωσης) σε σχέση με τον Παιδικό Σταθμό. Από την άλλη το παιδί σας αλλάζει αναπτυξιακό στάδιο (αυτό συμβαίνει στην ηλικία των 4 ετών) και μπορεί να έχει αλλάξει τους μηχανισμούς συναισθηματικής της αυτορρύθμισης. Επίσης έχει υπάρξει αλλαγή εκπαιδευτικού προσωπικού (Νηπιαγωγοί) και αυτό μπορεί να την έχει επηρεάσει. Αναφέρετε ότι στο σπίτι “τραγουδάει, τρέχει, παίζει συνεχώς, της αρέσουν τα παραμύθια και ο χορός”. Δεν αναφέρετε όμως εάν στο σπίτι δέχεται τη ματαίωση της “υποχρέωσης” όσον αφορά αιτήματά σας ή προτροπή να παίξετε “παιδαγωγικά” παιχνίδια συγκέντρωσης και ολοκλήρωσης, ή να ζωγραφίσετε μαζί ή να συμμετέχει σε ρουτίνες αυτο-φροντίδας και αυτο-εξυπηρέτησης. Θα θέλαμε να δοκιμάσετε να εφαρμόσετε δραστηριότητες δόμησης στο σπίτι, όπως επίσης και να συζητήσετε με τις Νηπιαγωγούς για τη σχέση της μαζί τους αλλά και την εικόνα της κόρης σας σε σχέση με τους συμμαθητές/τριες (τα παιδιά συχνά ακολουθούν τους κανόνες απλά γιατί αυτό κάνουν και τα άλλα παιδιά της τάξης). Στην περίπτωση που δεν εντοπιστεί βελτίωση ή εάν συμφωνούν και οι Νηπιαγωγοί, θα σας προτείναμε να προχωρούσατε σε αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο ή από Εργοθεραπευτή (αρχικά). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

148. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Ονομάζομαι Γ. Κ. και θα ήθελα τη βοήθειά σας. Είμαι εκπαιδευτικός και την παρούσα στιγμή, συναναστρέφομαι με ένα παιδί 5 ετών το οποίο δαγκώνει, βρυχάται (σαν γουρουνάκι, αλογάκι και διάφορα άλλα ζωάκια) καθώς επίσης, χοροπηδάει και πηγαίνει πάνω κάτω χωρίς σταματημό. Οι γονείς λένε πως έχουν επισκεφθεί το παίδων ….. (αναφέρεται το νοσοκομείο), αλλά ο γιατρός δεν είδε κάτι ανησυχητικό. Θα ήθελα πολύ την επιστημονική σας άποψη διότι οι γονείς είναι σε απελπιστική κατάσταση. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ένα παιδί με σημαντικά αναζητητική συμπεριφορά αισθητηριακών ερεθισμάτων κίνησης (που δεν το αφήνουν να ηρεμήσει), ταυτόχρονα με σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνιακότητα (εμφανέστατη απουσία χρήσης κοινωνικών κανόνων και επιθετική πιθανά συμπεριφορά) σε συνδυασμό με δυσκολίες στην αυτοεικόνα του. Η ηλικία του είναι πολύ προχωρημένη και σε καμία περίπτωση δεν αναμένονται τέτοιες συμπεριφορές σε παιδιά ηλικίας 5 ετών που έχουν ήδη αναπτύξει επιτελικές λειτουργίες αυτορρύθμισης. Η πιθανότητα να μην εντοπίστηκε κάτι από Παιδοψυχίατρο ή Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο είναι πραγματικά πάρα πολύ λίγες, με μόνη εξαίρεση εάν το παιδί ήταν πολύ φοβισμένο στο νέο χώρο και δεν “άπλωσε” αυτή την παλέτα των συμπεριφορών του. Αλλά και πάλι, η εμπειρία των συναδέλφων είναι πολύ μεγάλη και γνωρίζουν να διακρίνουν τα “κρυφά και βουβά” σημεία των πιθανών συμπεριφορών ενός παιδιού με νευροαναπτυξιακή δυσκολία. Θα σας προτείναμε λοιπόν να εξηγήσετε στους γονείς πως είτε θα ζητήσουν μία δεύτερη αξιολόγηση από τον ειδικό που εξέτασε το παιδί, είτε μία ακόμα αξιολόγηση από άλλον ειδικό για μία 2η γνώμη. Χρειάζεται σίγουρα μία εξειδικευμένη αντιμετώπιση για τις ανωτέρω δυσκολίες του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

149. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα για περίπου 3 ετών ο οποίος κάθε βράδυ σχεδόν που θα ξαπλώσει κουνάει τα άκρα του γρήγορα και τεντωμένα μετά ηρεμεί και κοιμάται κάνει βέβαια ανήσυχο ύπνο δλδ θα αλλάξει πλευρό συχνά θα μετακινηθεί να συμπληρώσω ότι και στην ομιλία δεν είναι το καλύτερο του λέει πολλές λέξεις αλλά έχει βρει και δικό του λεξιλόγιο το οποίο δεν αλλάζει όσες φορές και να του το πεις. Δεν πήγαινε παιδικό ξεκίνησε τώρα. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα ζήτημα που έγκειται περισσότερο στην απάντηση από τον/την Παιδίατρό του παιδιού σας. Πολλά παιδιά βέβαια πριν την είσοδό τους στον ύπνο εμφανίζουν τέτοια εικόνα η οποία δεν ορίζεται ως ανησυχητική ΕΑΝ το παιδί δεν εμφανίζει παράλληλες αναπτυξιακές δυσκολίες (διάσπαση προσοχής, υπερκίνηση, αδεξιότητα, διαταραχές συμπεριφοράς). Το ίδιο και η συχνή αλλαγή πλευρού κατά τον ύπνο που το πλέον πιθανό είναι να ανήκει σε αυτό που ονομάζεται “ανήσυχος κινητικά ύπνος” ή “σύνδρομο των ανήσυχων άκρων” και δεν θεωρείται παθολογικός. Επιμένουμε όμως, αφού δεν γνωρίζουμε λεπτομερώς το παιδί σας, ότι θα ήταν καλό να το συζητούσατε με τον/την Παιδίατρο. Επίσης θέλουμε να γνωρίζετε ότι στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης υπάρχει Ιατρείο Μελέτης Ύπνου για παιδιά -εάν ο/η Παιδίατρος το κρίνει σκόπιμο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

150. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας και ευχαριστούμε πολύ για την βοήθεια σας σε προβλήματα μας! Έχω έναν τετράχρονο γιο που είναι πανέξυπνος πολύ από τη μια ,αλλά είναι αντιδραστικός, νευρικός ,πεισματάρης από την άλλη. Το κυριότερο πρόβλημα στην οικογένεια μας είναι ότι ο άντρας μου μαλώνει πολύ μαζί του και όμως δεν τον ακούει καθόλου .Ίσα ίσα που ο μικρός τον προκαλεί συνέχεια! Να τονίσω ότι εδώ και οχτώ μήνες πάει Εργοθεραπεία το αγόρι μας! Η παιδοψυχίατρος και η παιδοψυχολόγος μας είπαν ότι δεν έχει ΔΕΠΥ. Όμως λόγω έντονης προσωπικότητας που έχει το παιδί μας είπαν να κάνει Εργοθεραπεία γιατί μόνο καλό θα του κάνει. Ο άντρας μου που είναι πολύ δοτικός στην οικογένεια του στενοχωριέται για την απρεπή συμπεριφορά του γιου μας απέναντι του. Γιατί συμβαίνει αυτό πείτε μου. Σας ευχαριστώ πολύ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δεν μας έχετε καταστήσει αρχικά ξεκάθαρο εάν το παιδί είναι “αντιδραστικό, νευρικό ,πεισματάρικο” μόνο με τον μπαμπά ή με όλους. Από την άλλη, εάν γενικά και σαν μωρό είχε “δύσκολο” ταμπεραμέντο ή έχει εμφανίσει αυτές τις συμπεριφορές σε αυτή την ηλικία. Από ότι αναφέρετε, ο μπαμπάς έχει προσανατολιστεί στη χρήση “μαλώματος” (υψώματος φωνής – απειλής) στο παιδί στην προσπάθειά του να τροποποιήσει αυτές τις συμπεριφορές, αλλά αυτός ο τρόπος έχει αποτύχει (όπως και στο πλείστο των προσπαθειών αποτυγχάνει). Είναι πολύ βοηθητικό για το παιδί σας που ωφελείται από Εργοθεραπευτικό πρόγραμμα και σας συγχαίρουμε που το κάνετε. Δεν θα θέλαμε λοιπόν να μπούμε ενδιάμεσα στη θεραπευτική σχέση σας με τον/την Εργοθεραπευτή/τρια, κάτι που θα ήταν πολύ παρακινδυνευμένο και ανώφελο, αφού ο/η συνάδελφος μπορεί να διακρίνει καλύτερα τους λόγους που οδηγούν το παιδί σε αυτές τις συμπεριφορές. Σας ζητούμε λοιπόν να ακολουθείτε τις οδηγίες του για το πώς ελέγχει αυτές τις συμπεριφορές (πιθανά και γιατί εμφανίζονται) και να σας δώσει οδηγίες για γενίκευση στο σπίτι, ή να σας παραπέμψει σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

151. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Θέλω να μοιραστώ και εγώ αυτό το πρόβλημα μαζί σας .Έχω ένα παιδί σχεδόν 3 χρόνων δεν μιλάει ακόμα λίγες λέξεις μόνο κάνουμε λόγω και έργο θεραπεία. Τον πήγα στο παιδικό σταθμό λόγω ότι μου σύστησαν παιδίατρος και ειδικός και επειδή ήταν ζωηρός και πέταγε κάνα παιχνίδι δεν άκουγε τις εντολές ή δασκάλα μου είπε να μην το ξανά πάω. Έχει 2 εβδομάδες το παιδί στο σπίτι περιμένω να βρουν μία λύση δεν πρέπει να βοηθήσουν το παιδί τι κάνουμε σε αύτη την περίπτωση είναι σωστό αυτό που κάνουν παρακαλώ τη πρέπει να κάνω.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το περιβάλλον εκπαίδευσης και κοινωνικοποίησης που λέγεται Παιδικός Σταθμός, είναι ένα περιβάλλον που εμπεριέχει πάρα πολλά αισθητηριακά ερεθίσματα (ήχοι, εικόνες, συμμαθητές που φωνάζουν, μετακινούνται, πληθώρα παιχνιδιών, αγγίγματα, ποικίλες υφές υλικών, ανοιχτοί μεγάλοι και συχνά ανεξέλεγκτοι χώροι εξερεύνησης) αλλά και ερεθίσματα κοινωνικής προσαρμογής (διαπροσωπικές σχέσεις). Εάν τα παιδιά έχουν κάποιες δυσκολίες στην αισθητηριακή ή την κοινωνική τους ρύθμιση (φιλτράρισμα των πληροφοριών),, βιώνουν όλα αυτά τα ερεθίσματα ως ένα “επιθετικό χείμαρρο” που θέλουν να απαλλαγούν από αυτόν ή από την άλλη θέλουν να τον “δοκιμάσουν όλο και με όλο τους το σώμα”. Από τη στιγμή που οι ειδικοί (Λογοθεραπευτής και Εργοθεραπευτής) που παρακολουθούν το παιδί σας, κρίνουν ότι μπορεί και πρέπει να ενταχθεί το παιδί σε αυτό τον “χείμαρρο”, τότε πραγματικά θα πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί μία λύση. Το κάθε παιδί έχει το δικό του χρόνο “φιλτραρίσματος” αυτών των ερεθισμάτων και προσαρμογής και εξοικείωσης σε αυτά. Μπορείτε λοιπόν να το συζητήσετε με τους θεραπευτές που επιβοηθούν το παιδί σας και είμαστε σίγουροι πως θα βρεθεί λύση, μετά και από την επικοινωνία τους -πιθανά και επίσκεψή τους- στο Σχολικό Πλαίσιο και την παροχή εξειδικευμένων οδηγιών για τη διευκόλυνση των προσαρμοστικών αντιδράσεων του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

152. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Η κορούλα μου είναι 25 μηνών κι από 19 μηνών η Αναπτυξιολόγος μας έχει πει μάλλον για σφαιρική αναπτυξιακή καθυστέρηση. Εμείς το εντοπίσαμε στην ομιλία αλλά έχει ελλείμματα και στην αδρή και λεπτή κινητικότητα που με παρέμβαση από 20 μηνών 1 με 2 φορές την εβδομάδα Εργοθεραπεία έχει βελτιωθεί. Αυτή τη στιγμή ακολουθεί οδηγίες αλλά δεν μπορεί να εκφραστεί πέρα από. μπαμπά, μαμά, παππού, κοίτα, μαμ, τουτού, ντα, άτα, κοίτα και κάποια ακαταλαβίστικα κι αυτό το φτωχό λεξιλόγιο όμως όχι πάντα. Η Αναπτυξιολόγος τη βρήκε βελτιωμένη από πριν και μας έγραψε έργο και λογοθεραπείες 4 φορές την εβδομάδα που όμως θα περιορίσουμε λόγω οικονομικών δυσκολιών..Μας είπε ότι αναπτυξιακά είναι στην ηλικία των 18 μηνών αλλά βελτιώνεται που σημαίνει ότι έχει δυναμικό. Φοβάμαι για νοητική υστέρηση κι ότι ΠΑΝΤΑ θα είναι πίσω από την ηλικία της και θα χρίζει ειδικό δάσκαλο. Δείχνει μεγάλη διάθεση για επικοινωνία τραβώντας μας ή δείχνοντας αλλά η ομιλία στο ίδιο φτωχό στάδιο. Περιμένω ανυπόμονα τη γνώμη σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο όρος “σφαιρική καθυστέρηση”, υποδηλώνει ότι το παιδί υστερεί σε όλους τους τομείς ανάπτυξης (ισορροπία, ενημερότητα σώματος, κινητική ωρίμανση, οργάνωση προσοχής, παιχνίδι, επικοινωνιακότητα, ομιλία). Συγχαρητήρια που απευθυνθήκατε πολύ νωρίς σε Αναπτυξιολόγο και που έχετε ξεκινήσει από την τόσο κρίσιμη ηλικία των 19 μηνών την πρώιμη παρέμβαση, φυσικά αρχικά με πρόγραμμα Εργοθεραπείας. Επίσης είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικό που υπάρχει βελτίωση και έτσι σας προτάθηκε και έναρξη Λογοθεραπευτικού προγράμματος. Κατανοούμε την αγωνία σας στις ερωτήσεις σας, αλλά από την άλλη θέλουμε να ξέρετε ότι μία βαρύτητα των συμπτωμάτων, ορίζεται από τους ρυθμούς εξέλιξης του παιδιού και τη μείωση των δυσκολιών του. Θα σας προτείναμε να μην έχετε τόσο άγχος για τον αριθμό των λέξεων που λέει η κορούλα σας, όσο για την επικοινωνιακή της διάθεση, την εμπλοκή της σε περισσότερα κινητικά πρότυπα και την ανάπτυξη του παιχνιδιού της. Η ομιλία έπεται όλων αυτών. Είμαστε σίγουροι ότι η Διεπιστημονική Ομάδα που καλύπτει το παιδί σας (Εργοθεραπεία και Λογοθεραπεία), σε συνεργασία και με την Αναπτυξιολόγο θα μπορούν να απαντήσουν στις ερωτήσεις σας καλύτερα από εμάς, αφού πια γνωρίζουν πολύ καλά το παιδί σας. Όσο επιτυγχάνονται οι στόχοι που θα σας θέτουν οι συνάδελφοι, τόσο θα βελτιώνεται η πρόγνωση του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

153. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα.. έχω ένα κοριτσάκι 2,5 ετών .. αρκετά αναπτυγμένη στο λόγο της και επίσης πολύ ζωηρή….πολλές φορές μαζευόμαστε σε σπίτια φίλων μας … Η μικρή είναι αρκετά περίεργη και εξερευνεί συνέχεια… Εγώ προσπαθώ να τη περιορίσω όσο μπορώ για το λόγο ότι είμαστε σε ξένο σπίτι. Στη παρέα υπάρχει ακόμα ένα μωράκι 3 μηνών . Η μικρή θέλει να το πλησιάσει. Με το που πλησιάζει πάντα υπάρχει κάποιος εκεί κοντά που της τραβάει το χέρι ώστε να τη προλάβει να μην αγγίξει το μωρό. Χωρίς εγώ να πω κάτι ακόμα στο παιδί μου . Κατανοώ είναι μωράκι .. η δικιά μου θέλει απλά να το δει. Με εκνευρίζει το γεγονός ότι της τραβάνε συνέχεια το χέρι για να την απομακρύνουν κάτι που εγώ δεν κάνω … Συνήθως της εξηγώ και της βάζω όρια. Η μικρή την ημέρα που συνέβη αυτό που της τράβηξαν το χέρι την ίδια νύχτα είδε το συγκεκριμένο άτομο στον ύπνο της να τη χτυπάει. Το λάθος είναι δικό μου. Με τι τρόπο πρέπει να πω στον “ξένο” ότι δε τραβάμε από το χέρι το παιδί μου.. ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διαπιστώνετε και η ίδια πως η κορούλα σας είναι αρκετά ζωηρή και ταυτόχρονα -όπως αναφέρετε- με αυξημένη περιέργεια να εξερευνά συνεχώς τα σπίτια των οικογενειακών φίλων σας ή συγγενών όταν τα επισκέπτεται. Σε αυτή την ηλικία, τα παιδιά ήδη είναι σε θέση να καταλαβαίνουν σε αδρές γραμμές πότε μία ενέργειά τους επιτρέπεται και πότε όχι ή από την άλλη εάν μία ενέργειά τους ενοχλεί τους άλλους ή όχι. Με την αυξημένη αυτή ανάγκη της για εξερεύνηση πιθανά η κορούλα σας να γίνεται σε κάποιο βαθμό ενοχλητική για τους οικοδεσπότες του σπιτιού. Θα σας προτείναμε να την ακολουθούσατε αρχικά στις “αναζητήσεις της” στο ξένο σπίτι (να γίνεται με την δική σας επόπτευση), όπως το ίδιο και όταν θέλει να προσεγγίσει και “εξερευνήσει” το μωρό της άλλης οικογένειας. Υπάρχουν λοιπόν οι στιγμές που εξερευνείτε μαζί τους χώρους (αλλά και το μωρό) -με άδεια των “οικοδεσποτών” και αγγίζει με τη δική σας αυστηρή αλλά τρυφερή επίβλεψη αντικείμενα ή το μωρό και τις υπόλοιπες στιγμές θα πρέπει να της το απαγορεύσετε εξηγώντας της πως “το μωρό τώρα θέλει να ξεκουραστεί” ή από την άλλη πως τώρα μπορεί να παίξει με το/τα παιχνίδια της (που πιθανά να έχετε φέρει και από το σπίτι). Με αυτό τον τρόπο, προστατεύετε ΕΣΕΙΣ Η ΙΔΙΑ τόσο το παιδί σας, όσο ταυτόχρονα και την ιδιωτική επιθυμία οποιουδήποτε τρίτου δεν επιθυμεί το παιδί σας να εκδηλώνει “ενοχλητικές” (με τον τρόπο που τις αντιλαμβάνεται ο ίδιος) συμπεριφορές. Εάν υπάρχουν γενικά εμφανείς δυσκολίες στη διαχείριση της ματαίωσής της, θα ήταν καλό να το συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

154. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, Αφού επισκέφτηκα τη σελίδα σας και διαπίστωσα την εξειδίκευση και εμπειρία σας αποφάσισα να ζητήσω τη γνώμη και καθοδήγησή σας αναφορικά με το πρόβλημα του δικού μου παιδιού. Έχω ένα αγόρι στην ηλικία των 11 (το 2ο παιδί) το οποίο έχει διαγνωστεί από παιδοψυχίατρο με αισθητηριακά θέματα. Στην ηλικία των 7-8 είχαμε κάνει Εργοθεραπεία αισθητηριακής ολοκλήρωσης και όλα είχαν ξεκινήσει για το ντύσιμο και συνεχίσαμε με ψυχοθεραπεία για τη διαχείριση του θυμού. Του αρέσει να είναι πολύ σφιχτά τα παντελόνια, θέλει μόνο φόρμες και τα κορδόνια στα παπούτσια τα έσφιγγε πολύ. Για ένα διάστημα 2 χρόνων είχε κάπως ηρεμήσει αν και εξακολουθούσε να εφαρμόζει τις παραπάνω τακτικές. Τώρα με το άνοιγμα του σχολείου έχει αποκτήσει μια εμμονή ότι η λαιμόκοψη από όλες τις μπλούζες τους είναι μεγάλες, κάθεται τις συγκρίνει, χάνει χρόνο από το να κάνει τα μαθήματά του και τελικά δε μπορεί να διαλέξει μπλούζα και φοράει ζακέτα χωρίς μπλούζα μέσα στο σπίτι. Το ίδιο λέει για τα εσώρουχα ότι είναι μεγάλα και δεν τον βολεύουν, αγοράζω μικρότερα αρνείται να τα φορέσει και μετά επειδή δεν ικανοποιείται αρχίζει η έκρηξη του θυμού και αν είμαι μπροστά και η επιθετική συμπεριφορά να με γρατζουνίσει για παράδειγμα ή να μιλήσει άσχημα. Τα πρωινά για να ετοιμαστεί για το σχολείο είναι μια επίπονη διαδικασία. Ξεκινάω το ξύπνημα νωρίτερα για να προλάβει να ετοιμαστεί, αρνείται να φορέσει μπλούζα την οποία έχουμε συμφωνήσει από το προηγούμενο βράδυ. Η μόνη λύση που έχω βρει είναι αφού έρθει η ώρα της αναχώρησης να κατέβω στο αυτοκίνητο, τον έχω ενημερώσει ότι θα περιμένω 5 λεπτά και μετά θα πάω στη δουλειά μου και θα μείνει σπίτι. Έτσι, ετοιμάζεται και κατεβαίνει. Παρακαλώ πολύ επειδή είμαι από επαρχία και δε μπορώ να σας επισκεφτώ θα ήμουν υπόχρεη αν μου δίνατε κάποιες συμβουλές και κατευθύνσεις πώς να αντιμετωπίσω την κατάσταση με τις εμμονές. Παρά το ότι συζητώ πολύ μαζί του δεν μπορώ να τον πείσω και να αλλάξει γνώμη και το κακό είναι ότι βλέπω ότι στεναχωριέται και μου λέει ότι προσπαθεί να μην το σκέφτεται αλλά δε μπορεί. Επίσης αν υπάρχει κάποιο βιβλίο σχετικό το οποίο θα με βοηθούσε στο χειρισμό αυτής της συμπεριφοράς παρακαλώ πολύ να μου το προτείνετε. Με εκτίμηση . Γ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση τις περιγραφές σας, έχετε ένα παιδί που δυσκολεύεται τόσο στην αισθητηριακή, όσο και τη συναισθηματική του ρύθμιση. Όταν δεν αποκατασταθούν οι δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία, τότε δυστυχώς εμφανίζουν ξανά εξάρσεις καθώς το παιδί μεγαλώνει και περνάει σε άλλα αναπτυξιακά στάδια. Για την απευαισθητοποίηση αυτών των δυσκολιών στην αισθητηριακή ρύθμιση, θα πρέπει εκ νέου να ανατρέξουμε στις τεχνικές που είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί και ήταν αποτελεσματικές. Μπορείτε και στις σελίδες του σάιτ μας να βρείτε πληθώρα από οδηγίες. Η γνώμη μας όμως είναι ότι θα χρειαζόταν να επαναληφθεί ο συνδυασμός Εργοθεραπευτικής παρέμβασης (με τη χορήγηση και αισθητηριακή δίαιτας) αλλά και της ψυχολογικής υποστήριξης ώστε ο γιός σας να αισθανθεί πιο ήρεμος. Οι προσπάθειες που κάνετε είναι σημαντικές, αλλά δυστυχώς πιθανότατα δεν είναι οι κατάλληλες για την αντιμετώπιση της δυσκολίας (περισσότερο δείχνουν να τη “μετατοπίζουν” παρά να την εξαλείφουν). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

155. ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν ξεκινούμε να κάνουμε τις εργασίες της επόμενης ημέρας για το σχολείο & αφού έχουμε λύσει μόνο 2 από τις 5. Ο γιος μου αρνείται και πετάει το τετράδιο και δεν θέλει να ολοκληρώσει τις εργασίες του. Πως μπορώ να το χειριστώ την άρνηση του?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι πληροφορίες που δίνετε είναι πολύ ελλιπείς (δεν αναφέρετε ούτε την ηλικία του παιδιού). Παρόλα αυτά αναφέρεστε σε δυσκολία του παιδιού σας να ολοκληρώσει τις εργασίες του και ο θυμός του όταν θα πρέπει αυτό να το κάνει. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλές και διαφορετικές δυσκολίες όπως : Διάσπαση προσοχής, μαθησιακή δυσκολία, δυσκολίες στη διαχείριση συναισθήματος, δυσπραξία κλπ. Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται από μεριάς σας ψυχραιμία και όσο μπορείτε διάλογος. Επίσης θα πρέπει να το συζητήσετε και με την εκπαιδευτικό του παιδιού για το τι προτείνει. Όμως είναι απαραίτητη η αξιολόγηση του παιδιού σας για να διαπιστωθεί ο βαθμός δυσκολίας και η γενεσιουργός αιτία αυτών των συμπεριφορών. Ενδεικνυόμενες ειδικότητες είναι αρχικά είτε : Παιδοψυχίατρος, Παιδοψυχολόγος, Εργοθεραπευτής, Ειδικός Παιδαγωγός. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

156. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα! Έχω μια ερώτηση. Η κόρη μου, 2⁸/12 χρόνων, δεν μιλάει και κάνουμε λογοθεραπεία. Ταυτόχρονα ξεκίνησε παιδικό. Στο σχολείο λοιπόν εκδήλωσε επιθετική συμπεριφορά προς τα άλλα παιδιά κυρίως δαγκώνει. Όσον αφορά τους δασκάλους επιμένουν ότι είναι χειριστική και ότι πρέπει αυτό να σταματήσει. Πώς θα μπορούσα να την βοηθήσω να ξεπεράσει το στάδιο του δαγκώματος κυρίως; Πόσο φυσιολογικό είναι να θεωρηθεί ένα παιδί αυτής της ηλικίας χειριστικό; Η τιμωρία με το καρέκλα της σκέψης μπορεί να βοηθήσει; (Αυτό μου πρότειναν) ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς είναι συχνή συμπτωματολογία σε παιδιά με καθυστέρηση λόγου-ομιλίας ή άλλες δυσκολίες στη λεκτική επικοινωνία η δυσκολία στη σχολική προσαρμογή και ένταξη. Θα σας προτείναμε να το συζητήσετε με τον/την Λογοθεραπευτή/τρια του παιδιού σας εάν θα έκρινε σκόπιμη την αξιολόγηση του παιδιού και από άλλη ειδικότητα (Αναπτυξιολόγο, Παιδοψυχίατρο, Εργοθεραπευτή), ή να σας έδινε οδηγίες –σε εσάς και την εκπαιδευτικό- για πιθανή διευκόλυνση του παιδιού στην ένταξή του στον παιδικό σταθμό. Θα θέλαμε επίσης να σας επισημάνουμε ότι σε αυτή την ηλικία τα παιδιά δεν εμφανίζουν “χειριστικές συμπεριφορές” (ή τουλάχιστον όχι με αυτούς τους τρόπους). Απλά, δυσκολεύονται να εισαχθούν στις κοινωνικές καταστάσεις για κάποιους λόγους που θα πρέπει να διερευνηθούν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

157. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Ονομάζομαι Κ. Με τον άντρα μου μέναμε 6 χρόνια στην Ρόδο..είναι έλληνας και γω από Κύπρο. Έχουμε 2 παιδάκια . μια κόρη 6μιση και ένα γιο 5 χρονών. Πριν 1 μήνα ήρθαμε όμως μόνιμα στη Κύπρο λόγω οικονομικών δυσκολιών. Στη Ρόδο που μέναμε ήμασταν σε ένα μικρό χωριό. πολύ ήρεμη ζωή, λίγοι κάτοικοι. δίπλα στη θάλασσα, λίγα παιδάκια. Πολύ όμορφα γενικά αλλά δυστυχώς οικονομικά δύσκολα. Άδω Κύπρο όμως είναι πολύ έντονη η καθημερινότητα, δουλειά και τρέξιμο αρκετό. Στο σχολείο η κόρη μου δεν θέλει να πηγαίνει, παρόλο που πάει με τα ξαδερφάκια της στην ίδια τάξη. Παρόλο που περνάει πολύ καλά άδω με τα ξαδέλφια της, όταν έρθει η ώρα να πάει σχολείο κλαίει ασταμάτητα και δεν ξεκολλάει από πάνω μου με τίποτα. Αισθάνεται μεγάλη ανασφάλεια και φοβάται, αν και περνάει καλά στο σχολείο. Με αγχώνει πολύ το γεγονός αυτό κάθε πρωί. Ξέρω πως ίσως και να νοιώθει και το δικό μας άγχος με το οικονομικό θέμα, την ένταση που έχουμε επειδή μένουμε προς το παρόν με τους δικούς μου και είναι πολλά τα άτομα στο σπίτι. Τι να κάνω? σας ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα πλήθος αλλαγών που έχουν συμβεί στη ζωή τόσο τη δική σας, όσο και του παιδιού σας. Αλλαγή μέρους που ζείτε (όπου αναφέρετε ότι ήταν ένα μοναχικό και ήσυχο μέρος), σχολικού πλαισίου, διαθεσιμότητας χρόνου από μεριάς σας. Το παιδί σας δείχνει εμφανή σημάδια έντονου άγχους και φόβου, για τα οποία θα θέλαμε αρχικά να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής ώστε να κατευθύνει τα επόμενα βήματά σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

158. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας ,έχω ένα κοριτσάκι 2 χρ. Μωρό ήταν πολύ ήσυχη γενικά .. αλλά έχει γίνει πολύ δύσκολο παιδί .. έξω όλη την ώρα τρέχει παρά πολύ γργ κ γελάει .. δεν κάθεται πουθενά , ψάχνει τα πάντα όπου βρεθεί .. δεν έχει αίσθηση του φόβου.. έχουν αρχίσει οι προτιμήσεις κ όταν δεν της αρέσει κάτι τσιρίζει. Γενικά τσιρίζει αν δεν θέλει κάτι όπως να κοιμηθεί να πάει σπίτι κτλπ. Λέει ότι λέξη την λες να πει ,αλλά δεν θα κάνουμε κ κουβέντα .. ακόμα δεν κάνει πρόταση 2 λέξεις . Βλέπει πολύ αγγλικά βίντεο στο YouTube κ λέει λέξεις κ ελληνικά κ στα αγγλικά . Δεν ξέρω πως να την κάνω να περνάει η μέρα της κ όταν δεν βγαίνουμε από το σπίτι τρελαίνετε .. φέρνει τα παπά κ λέει ατα ,ατα. Ο άνδρας μου λόγο φόρτου δουλειάς λείπει όλη μέρα από το σπίτι κ είμαι μόνη μ. Μόνο Σάββατο βράδυ κ Κυριακή την βλέπει κ λίγο το βράδυ καθημερινές. Καταλαβαίνετε ότι δεν δουλεύω προφανώς κ είμαι όλη μέρα μαζί της ,αλλά αυτό δεν πάει να πει ότι μπορώ να κάθομαι συνέχεια κ να παίζουμε ..έχω κ δουλειές να κάνω. υπάρχουν μέρες που δεν αντέχω άλλο κ τσιρίζω κ εγώ μαζί της . Πλέον αν πάει να τσιρίξει με νευριάζει παρά πολύ κ δεν ξέρω τι να κάνω . Την παίρνω με το καλό τπτ κ με βγάζει εκτός εαυτού ! Δεν γίνεται κ όλη μέρα να είμαστε έξω κ μέσα στο σπίτι ότι κ να την δώσω (π.Χ μαρκαδόρους που της αρέσουν πλέον βάφει τα πάντα εκτός από το χαρτί . Γενικά παίζει λίγο κ μετά τα πετάει όλα κάτω ! Όλοι λένε τι έξυπνο παιδί ,χαμογελαστή.. μετράει μέχρι το 10 στα ελληνικά κ στα αγγλικά ,κ λέει κ την Α-Β κ στα ελληνικά κ στα αγγλικά .. ότι την μάθεις θα το πει κ ότι ακούει λέει. Χορεύει ,τραγουδάει . Αγχώνομαι ότι σε λίγο καιρό θα κάνει ότι θέλει η αλλιώς θα τσιρίζει ! Δεν καταλαβαίνει .. δεν ξέρω αν όλα τα παιδιά στην ηλικία της είναι έτσι . Όταν την πω όχι να μην ακουμπήσει κάτι ,λέει κ αυτή όχι κ το αφήνει . αλλά άλλες φορές δεν πάω να λέω αυτή θα κάνει αυτό που θέλει ! Ευχαριστώ πολύ κ συγνώμη για το κατεβατό !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως παρατηρείτε, έχετε ένα πολύ ανήσυχο παιδί που δυσκολεύεται σημαντικότατα να αυτορυθμιστεί (αισθητηριακά και συναισθηματικά). Αυτό σας έχει κουράσει πάρα πολύ και έχετε δίκιο. Από την άλλη, διακρίνετε στο παιδί κάποιες ικανότητες που δεν είναι συμβατές για την ηλικία της (συμβατή με μεγαλύτερη ηλικία όπως το Youtube ή η γνώση του αβητου), ενώ σε άλλες βασικότατες δεξιότητες επικοινωνίας που αναμένονται για την ηλικία της (καλλιέργεια επικοινωνιακού λόγου, αυθόρμητο παιχνίδι, αυτορρύθμιση) υστερεί σημαντικότατα. Θα θέλαμε να το συζητούσατε με τον/την Παιδίατρο του παιδιού σας, αλλά θα σας προτείναμε επίσης να προχωρούσατε αμεσότατα σε μία αξιολόγηση του παιδιού από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο, γιατί οι συμπεριφορές του παιδιού σε αυτή την ηλικία είναι ανησυχητικές. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

159. ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν κατά τη γνώμη σας είναι σωστό να μένει ένας γονιός με το νήπιο παιδί του στον παιδικό σταθμό για μια περίοδο προσαρμογής.
Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το να συνοδεύσει παρευρισκόμενος στην αίθουσα ένας γονέας το παιδί στον Παιδικό Σταθμό μέχρι να προσαρμοστεί είναι μία ακραία μεν επιλογή (πραγματικά πρέπει να συμβεί σε ακραίες περιπτώσεις) αλλά εφαρμόζεται σε παιδιά που εμφανίζουν εντονότατο άγχος αποχωρισμού. Πρέπει όμως να γίνει για πολύ σύντομο διάστημα και με σταδιακή αποχώρηση του γονέα όλο και νωρίτερα κάθε φορά με παράλληλη παραμονή του παιδιού. Θα σας συστήναμε όμως να ζητούσατε τη βοήθεια Αναπτυξιακού/ής Παιδιάτρου στη διερεύνηση των λόγων που οδηγούν το παιδί σας να εμφανίζει τόσο μεγάλη δυσκολία στην προσαρμογή του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

160. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, Έχω μια κόρη 7 ετών και ζούμε στη Νορβηγία τα τελευταία 6 χρόνια. Το παιδί μου είναι πολύ ευγενικό και όταν είμαστε στην Ελλάδα έχει φίλους και παίζει συνεχώς. Εδώ η δασκάλα στο σχολείο μας λέει ότι είναι ανασφαλής όταν παίζει με άλλα παιδιά και δεν είναι ξεκαρδιστική. Πρέπει να πω ότι μιλάει Νορβηγικά πολύ καλά και πηγαίνει σε ένα ιδιωτικό σχολείο. Θα ήθελα πολύ να με βοηθήσετε γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά της. Τις καλύτερες ευχές μου. Χ.Τ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Να την χαίρεστε την κορούλα σας! Παρότι η κόρη σας μιλάει νορβηγικά και πηγαίνει σε νορβηγικό σχολείο είναι πιθανό να μην νιώθει γενικά τόσο άνετα με την γλώσσα όπως με την μητρική της γλώσσα. Επίσης η κοινωνική συναναστροφή των παιδιών εκτός σχολείου είναι συχνά διαφορετική απ’ ότι με αυτή στο σχολικό πλαίσιο. Το παιχνίδι εκτός σχολείου με φίλους εκτός σχολείου είναι απαλλαγμένο από κανόνες και είναι ενδεχομένως στα πλαίσια μιας πιο ανέμελης περιόδου όπως οι διακοπές, οπότε και τα παιδιά είναι πιο ξέγνοιαστα . Θα σας προτείναμε αν έχετε την δυνατότητα να προσπαθήσετε να ενισχύσετε την επαφή εκτός σχολείου με κάποια συμμαθήτρια ή συμμαθητή του σχολείου, που εκείνη νιώθει πιο κοντά, ενδεχομένως μια πρόσκληση στο σπίτι ή σε κάποια δραστηριότητα εκτός σχολείου για μια φορά την εβδομάδα. Αυτό ίσως να της δώσει την δυνατότητα να νιώσει ασφάλεια και να την βοηθήσει και στο σχολικό περιβάλλον. Συχνά τα παιδιά χρειάζονται χρόνο. Καλό θα ήταν να συζητήσετε με την δασκάλα ώστε να μάθετε αν την ανησυχεί πραγματικά αυτή η συμπεριφορά του παιδιού ή αν απλώς το αναφέρει ως μια παρατήρηση και θα μπορούσατε να της ζητήσετε τι προτείνει κι εκείνη.
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

161. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας!!Έχω ένα αγοράκι 2.5 χρόνων είναι κοινωνικός λέει αρκετές λέξεις και προτάσεις μου απαντάει σχεδόν πάντα σε ότι το ρωτήσω ξέρει τα χρώματα ξέρει την αλφαβήτα μπορεί να μετρήσει μέχρι το 10 με πολύ λήγει βοήθεια από εμένα γενικά είναι ένα ήσυχο παιδί Όχι Υπερκινητικός. Αυτό που θέλω να ρωτήσω και με ανησυχεί είναι ότι όταν βλέπει κάτι και ενθουσιάζεται ανοιγοκλείνει τα χεράκια του και τα πάει πάνω κάτω από χαρά(ενθουσιάζεται) ακόμα όταν πάμε βόλτα βλέπει τα αυτοκίνητα που περνάνε δίπλα μας και το ξανακάνει Όχι πάντα βέβαια..Το είπα στην παιδίατρο και μου είπε δεν είναι κάτι απλά είναι ο ενθουσιασμός του!!!Σας ευχαριστώ!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ένα παιδί στην ηλικία των 2,5 ετών δεν αναμένεται να γνωρίζει τόσο πολλές έννοιες (αριθμοί, αλφάβητο, χρώματα κλπ). Η ηλικία αυτή απαιτεί την ανάπτυξη του προβολικού και συμβολικού παιχνιδιού συνάμα με το κοινωνικό παιχνίδι με συνομηλίκους και τα παιχνίδια “κινητικής τόλμης” (παιδική χαρά). Σαφώς έχετε ένα υπερκαταγραφικό και έξυπνο παιδί αλλά πάντα θα ψάχνουμε να δούμε αυτή η “μαθησιακή εξυπνάδα” εάν προκαλεί κάποια δυσκολία σε άλλους –αναμενόμενους- τομείς της ανάπτυξής του. Θεωρείται πολύ θετικό το ότι το παιδί σας είναι κοινωνικό (δεν θέλουμε να είναι μόνο με τους ενήλικες αλλά και με τα άλλα παιδιά) και δεν είναι υπερκινητικό. Αυτοί οι “μανιερισμοί” με τα χέρια εμφανίζονται πραγματικά όταν τα παιδιά εκτίθενται σε αισθητηριακά ερεθίσματα που τα ενθουσιάζουν. Είναι ένας (πρώιμος αρκετά) τρόπος αυτορρύθμισης. Εμφανίζεται συχνά σε παιδιά που δεν έχουν ολοκληρωμένη αισθητικο-κινητική ανάπτυξη και πιθανά είναι αδέξια. Εάν έχετε εντοπίσει στο παιδί αδεξιότητα ή δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση με συνομηλίκους, θα ήταν καλό να γίνει μία αξιολόγηση από Εργοθεραπευτή (για να διαπιστωθεί η δυνατότητα καλής επεξεργασίας των αισθητήριων ερεθισμών και η κινητική ωρίμανση) ή Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Εάν δεν εντοπίζετε δυσκολίες στους τομείς που προαναφέραμε, τότε θα αφήσετε το χρόνο να κυλίσει όπως σας ζήτησε και ο Παιδίατρος που παρακολουθεί το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

162. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, το παρακάτω κείμενο είναι μιας φίλης μου που ζητά τη βοήθεια σας, σχετικά με την κόρη της. Τι θα τι συμβουλεύατε? “Ήταν πάντοτε ευαίσθητο και μοναχικό παιδί, είχα όμως την εντύπωση ότι τα έβγαζε πέρα. Πρόσφατα όμως, άρχισε να έχει πραγματικά παράξενες ιδέες. Προχτές καθώς πηγαίναμε με το αυτοκίνητο στην πόλη μου είπε “σηκώνοντας το χέρι μου, θα μπορούσα να κάνω όλα αυτά τα αμάξια να τρακάρουν”. Νόμιζα ότι αστειευόταν αλλά είχε μία σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό της και ούτε καν κοίταζε εμένα. Μια άλλη φορά ήθελε να βγει έξω ενώ είχε κακοκαιρία και ήταν έξαλλη μαζί μου επειδή δε σταματούσα τη βροχή. Και τώρα άρχισε να με παρακαλάει να την προσέχω όταν κοιμάται γιατί υπάρχουν κάτι πλάσματα σαν καβούρια στο σκοτάδι που περιμένουν να την αρπάξουν αν το πόδι της αγγίξει το πάτωμα”.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Παρά την περιγραφή των περιστατικών, μας λείπουν αρκετές πληροφορίες ώστε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Το πιο ασφαλές θα ήταν να συμβουλέψετε την φίλη σας να επισκεφθεί έναν ειδικό ψυχικής υγείας ώστε να μπορεί να γίνει μια διεξοδική αξιολόγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

163. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας είναι πολύ ωραίο αυτό που κάνετε και μπράβο σας! θα ήθελα μια συμβουλή για την κόρη μου είναι 4.5 και ξεκινήσαμε προήπια την πρώτη βδομάδα ήταν ενθουσιασμένη πήγαινε σχολείο χωρίς κανένα δισταγμό ξαφνικά την έπιασε άρνηση κλαίει χτυπιέται δεν θέλει με τίποτα να πάει σχολείο και μόλις προσπαθώ να της εξηγήσω όταν τα παιδάκια πρέπει να πηγαίνουν σχολείο κλαίει ακόμα και από το σπίτι και μου λέει όχι θέλω να πάω στον παππού ωστόσο ο παππούς και η γιαγιά την έχουν παραχαϊδεμένη και της κάνουν όλα τα χατίρια δυστυχώς όσες φορές προσπάθησα να τους εξηγήσω βγαίνω κακία έχουν άλλη αντίληψη και μου λένε ότι πρέπει να σταματήσω να πηγαίνω το παιδί σχολείο γιατί δεν είναι έτοιμο και ότι θα αρρωστήσει να σημειωθεί ότι είναι τα πεθερικά μου και επειδή με έχουν βοηθήσει αρκετά νιώθω άσχημα να τους επιβληθώ και όσες φορές το έχω κάνει νιώθω τύψεις απλά δεν ακούνε τίποτα επίσης να πω ότι είναι το κοριτσάκι μου μεγαλώνει με άλλα τρία αδελφάκια είμαστε πολύτεκνη οικογένεια και η δασκάλα μου λέει ότι της κάνει και εντύπωση γιατί να φέρεται έτσι ενώ έχει και μεγαλύτερα αδέρφια που πάνε σχολείο θα ήθελα τη βοήθεια σας ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά στην ηλικία των 4,5 ετών αναμένεται να έχουν αναπτύξει κοινωνικούς, συναισθηματικούς και επιτελικούς μηχανισμούς ώστε να μπορούν να ενταχθούν σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα μάθησης (όπως είναι το Προνήπιο). Για το λόγο αυτό, το Προνήπιο έχει θεσπιστεί από την Πολιτεία ως “υποχρεωτική εκπαίδευση”. Από την άλλη, το Σχολείο είναι ένα μέρος που όντως στο παιδί συμβαίνουν και ματαιώσεις που μπορεί να το στενοχωρήσουν αλλά το παρηγορεί η ύπαρξη των συμμαθητών-τριών (κοινωνική αναζήτηση) και έχει την ευελιξία να τις αντιμετωπίσει. Εάν το παιδί σας είναι το μικρότερο από τα αδέλφια, αυτό ίσως σε κάποιο βαθμό να δικαιολογεί τις συμπεριφορές της. Θα σας προτείναμε όμως να συζητήσετε με την εκπαιδευτικό του παιδιού και εάν το κρίνει και εκείνη σκόπιμο, να συμβουλευτείτε είτε έναν Ψυχολόγο Συμβουλευτικής αρχικά, είτε έναν Παιδοψυχίατρο, γιατί το ποσό του άγχους που εμφανίζει το παιδί είναι πολύ πιο αυξημένο από το αναμενόμενα προσδοκώμενο. Θα επιθυμούσαμε τα ανωτέρω που αναφέραμε, να τα συζητούσατε και με το μπαμπά του παιδιού, ώστε να τοποθετηθείτε από κοινού απέναντι στις απόψεις του παππού και της γιαγιάς. Είστε οι γονείς του παιδιού και είστε υπεύθυνοι για τους μηχανισμούς διαχείρισης του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

164. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, ο γιος μου είναι 4 χρονών και μετράει κανονικά πάνω από το 100 κάνει πρόσθεση και αφαίρεση. Επίσης ξέρει την αλφαβήτα στα ελληνικά και στα αγγλικά. Μαθαίνει αριθμούς τηλεφώνων απέξω και τους θυμάται ακόμα και αν έχει περάσει καιρός. Ακόμα ένα που μας εξέπληξε με τον άντρα μου είναι ότι αρχίζει να αναγνωρίζει λέξεις γραμμένες (συγκεκριμένα ονόματα). Η αλήθεια είναι ότι δεν ασχοληθήκαμε τόσο πολύ για να τα κάνει όλα αυτά και προσπαθούμε να το διαχειριστούμε όσο πιο απλά γίνεται γιατί είναι και ένα παιδί κοινωνικό, χαρούμενο, πολύ ενεργητικό. Φυσικά έχει και κάποιους ψυχαναγκασμούς σαν παιδί γιατί τα θέλει όλα όπως τα θέλει εκείνος και εκεί πρέπει να το διαχειριστούμε σωστά γιατί αλλιώς έχουμε δράματα! Θα ήθελα να μου πείτε εσείς τι θα μπορούσαμε με τον άντρα μου να κάνουμε γιατί πιστεύω ότι θέλει έναν πιο ιδιαίτερο μεταχειρισμένο ώστε αυτό που μπορεί να έχει να τον βοηθήσουμε να το καλλιεργήσει όμορφα! Ευχαριστώ πολύ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ένα παιδί στην ηλικία των 4 ετών δεν αναμένεται να γνωρίζει τόσο πολλές μαθησιακές έννοιες. Σαφώς έχετε ένα υπερκαταγραφικό και ιδιαιτέρως έξυπνο παιδί αλλά πάντα θα ψάχνουμε να δούμε εάν αυτή η “μαθησιακή εξυπνάδα” προκαλεί κάποια δυσκολία σε άλλους τομείς λειτουργίας του παιδιού σας. Εάν η Νηπιαγωγός στο Σχολείο (αλλά και εσείς στις κοινωνικές ευκαιρίες του παιδιού) δεν εντοπίζετε δυσκολίες είτε στον κοινωνικό τομέα με συνομήλικα παιδιά, είτε στον κινητικό συντονισμό του, τότε απλά θα γνωρίζετε ότι έχετε ένα παιδί με υψηλή ευφυΐα. Απλά εμείς σαν γονείς δεν επιβραβεύουμε θεαματικά και έντονα και δεν υπέρ-προσηλωνόμαστε σε αυτούς τους τομείς ισχυρών δεξιοτήτων του παιδιού. Το αφήνουμε να τις αναπτύσσει, αλλά εμείς το προσανατολίζουμε και στις λειτουργικές απαιτήσεις του σπιτιού (πχ αυτοεξυπηρέτηση, αυτοφροντίδα, συμμετοχή στις οικιακές ρουτίνες) και ταυτόχρονα στις κοινωνικές ευκαιρίες με συνομηλίκους. Δεν σας λέμε να σταματήσετε στο παιδί σας τις ενασχολήσεις με αυτά που το ενδιαφέρουν αλλά να μην τις επικροτείτε με μεγάλο ενθουσιασμό. Επίσης, θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τις ακαμψίες στη σκέψη του. Κάποια πράγματα δεν γίνονται όπως τα θέλει ένα παιδί, αλλά όπως το αποφάσισε η οικογένεια. Μπορεί να διαπραγματευτεί και να διαμαρτυρηθεί, αλλά ταυτόχρονα και να αντέξει τη ματαίωση για πράγματα που πρέπει να γίνουν με τον τρόπο που αποφασίζουν οι γονείς. Εάν εντοπίζετε δυσκολίες στα ανωτέρω που σας αναφέραμε, θα ήταν καλό να συζητήσετε αρχικά με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να σας κατεύθυνε τη σκέψη σας και τους τρόπους αντιμετώπισης των ακαμψιών του παιδιού ή θα έκρινε εάν θα έπρεπε να γίνει και κάποια άλλη αξιολόγηση του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

165. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Είμαι εκπαιδευτικός και ειδικεύομαι στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση. Το τελευταίο διάστημα (1 μήνα περίπου) έχω αναλάβει την παράλληλη εκπαίδευση από ένα κοριτσάκι Τετάρτης δημοτικού. Το συγκεκριμένο παιδί έχει αρκετά κενά γενικού τύπου και παρουσιάζει αρκετές ελλείψεις κυρίως στα μαθηματικά. Δυσκολεύεται πάρα πολύ στην πρόσθεση και αφαίρεση, ενώ αν της πω να ανέβει δεκάδες ακόμη και μονάδες δυσκολεύεται πολύ. Να σημειωθεί πως ακόμη αριθμεί με τα δάχτυλα της ακόμη και το πιο απλό 1+1. Βρίσκομαι σε μια δύσκολη θέση διότι οι γονείς προφανώς και θα περιμένουν κάποια μικρή πρόοδο από την κόρη τους, ενώ το παιδί δεν μπορεί. Να προσθέσω επίσης πως στο σχολείο σε μαθήματα μουσικής, εικαστικών κ.τ.λ. κάνει μαθήματα με επιπλέον δασκάλες στο σχολείο προκειμένου να καλύψει κάποια κενά. Το πρόβλημα μου είναι τι θα μπορούσα να κάνω ώστε να βελτιωθεί σε έναν μικρό βαθμό και τι από αυτά θα μπορούσα να αναφέρω στους γονείς. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά που δικαιούνται “παράλληλη στήριξη” (συνοδό) είναι τα παιδιά που κατά τα ΚΕΣΥ αντιμετωπίζουν “Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες” (αυτισμός, ΔΕΠ-Υ, κώφωση κλπ) ή από την άλλη “Γενικευμένες Μαθησιακές Δυσκολίες” (πιθανή νοητική καθυστέρηση). Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά με το “Τμήμα Ένταξης” που τα παιδιά αντιμετωπίζουν πιθανά “Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες”. Αρχικά λοιπόν, θα ήταν καλό να διερευνήσετε με τους γονείς την πραγματική αιτία που θέλουν την παράλληλη στήριξη (να βοηθηθεί το παιδί να προσαρμοστεί στο περιβάλλον της Τάξης και να βοηθηθεί στην οργάνωση της προσοχής του). Εάν χρειάζεται μαθησιακή επιβοήθηση παράλληλη προς την ύλη της Τάξης (εξειδικευμένη στο πραγματικό δυναμικό του παιδιού), τότε είναι καλό να κατευθύνετε την ύλη σας σε αυτό το πλαίσιο (πιθανά ακόμη και σε έννοιες προσχολικές ή Α΄ Δημοτικού), ώστε να είναι το παιδί συμμετοχικό. Εάν επίσης το παιδί παρακολουθεί θεραπευτικά προγράμματα σε κάποιο Κέντρο, θα ήταν καλό να είστε σε επαφή και συνεργασία με τους εκεί ειδικούς ώστε να καθορίσετε από κοινού τους στόχους σας. Με βάση τις δυσκολίες που αναφέρετε πάντως, δεν είναι δυνατή η παρακολούθηση της ύλης της Δ΄ Δημοτικού και θα είναι καλό να έρθετε σε επαφή και με τις εκπαιδευτικούς του Τμήματος Ένταξης -που από ότι καταλάβαμε παρακολουθεί το παιδί επίσης-. Θα ήταν καλό επίσης να γνωρίζατε τα αποτελέσματα των Ψυχομετρικών εξετάσεων που έχουν εφαρμοστεί στο παιδί (πιθανά Wisc-5) για τον προσδιορισμό του ακριβούς δυναμικού του και την κατάλληλη προσαρμογή της Σχολικής ύλης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

166. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα! Αρχικά συγχαρητήρια για την βοήθεια που προσφέρεται. Είμαι μαμά διδύμων αγόρι – κορίτσι 6 ετών. Το τελευταίο 8 μηνο είμαστε σε διαδικασία διαζυγίου με τον πρώην σύζυγο πλέον. Για όλα τα χρόνια της ζωής τους δεν είχαν ζήσει το μπαμπά τους λόγο δουλειάς και λόγο δικαιολογιών συνεχώς έλειπε και η καθημερινότητα τους ήταν μόνο μαζί μου ειδικά τα τελευταία 4 χρόνια που παραιτήθηκα από τη δουλειά μου. Μόλις του είπα ότι θέλω να χωρίσουμε άλλαξε συμπεριφορά προς τα παιδιά και σίγουρα είναι προς τιμή του αυτό αλλά τους κάνει ψυχολογικό πόλεμο για να κερδίσει την αγάπη τους με αποτέλεσμα να πιέζονται πολύ. Ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος να φερθώ γιατί νομίζω ότι τα χάνω… Θεωρώ ότι βιώνουν σύγκρουση αφοσίωσης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το διαζύγιο ακόμα κι όταν γίνεται με τον πιο ήρεμο τρόπο είναι αρκετά επιβαρυντικό για όλους και ειδικά για τα παιδιά. Η καλή συνεργασία των γονέων είναι αυτή που συνήθως βοηθά τα παιδιά να κατανοήσουν την νέα πραγματικότητα. Δεν μας είναι σαφές βέβαια αν ο μπαμπάς θέλει αυτό το διαζύγιο κι αυτό ενδεχομένως να κάνει την κατάσταση πιο πολύπλοκη. Είναι σημαντικό να καταλήξετε από κοινού στις αλλαγές που αφορούν τα παιδιά, πότε και για πόσο θα βλέπουν τα παιδιά τον μπαμπά ή αν θα χρειαστεί να γίνει κάποια αλλαγή στο σπίτι τους κτλ. Από κοινού διαβεβαιώστε τα ότι παρότι χωρίζετε θα παραμείνετε οι γονείς τους κι ότι θα είστε δίπλα τους. Χρειάζεται να κατανοήσει κι ο μπαμπάς πως δεν έχετε την πρόθεση να ‘του πάρετε’ τα παιδιά κι ότι δεν χρειάζεται να κάνει κανένας από τους δυο σας αγώνα για να τα κερδίσει. Γενικότερα θα σας συμβουλεύαμε να επισκεφτείτε από κοινού έναν ειδικό με τον σύζυγο σας ώστε να σας καθοδηγήσει εξατομικευμένα και να μειώσετε το ρίσκο του όποιου λάθους. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

167. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Είμαι 28 χρόνων, χωρισμένος και έχω έναν γιο ο οποίος είναι 5 χρόνων και μένει με την μαμά του. Έχουμε άριστες σχέσεις, η επαφή μας είναι καθημερινή, κάθε απόγευμα για περίπου 3 ώρες και μερικές ημέρες τον παίρνω από το πρωί έως και περίπου τις 10:00 μ.μ. Ζω με την μητέρα μου, την οποία ο γιος μου ζητεί συνέχεια. Είναι ένα υπερδραστήριο παιδί, παρά πολύ ευαίσθητος, πολύ εγωιστής, ξεροκέφαλος, και νευρικός. Ίσως και κακομαθημένος (λόγο ότι με την μαμά του χωρίσαμε από όταν ήταν 3 μηνών, και όλοι έχουμε πέσει από πάνω του). Είναι πολύ έξυπνος και απαιτητικός. Δυο προβλήματα έχω. 1ον)Όσο και να προτιμάει να είναι σπίτι μου, αντί για το σπίτι του, όσο και να θέλει να είναι όλη μέρα μαζί μου και παρόλο που έχω και την έγκριση της μαμάς του, δεν θέλει με τίποτα να διανυκτερεύσει σπίτι μου. Τα μεσημέρια κοιμόμαστε κανονικά χωρίς κανένα πρόβλημα, αλλά για το βραδύ δεν θέλει με τίποτα να κοιμηθεί εδώ. Νομίζω φοβάται (για κάποιον λόγο) ότι δεν θα τον ξαναγυρίσω στην μαμά του; & 2ον)Σε λιγότερο από ένα μηνά θα αποκτήσω δεύτερο παιδί (κόρη) με άλλη γυναίκα. Την γυναίκα αυτή δεν την έχει γνωρίσει ποτέ, ήμουν πάντα πολύ διακριτικός και προσεκτικός. Πως θα του εξηγήσω, ότι είναι αδελφή του αλλά δεν θα ζουν στο ίδιο σπίτι; Είναι αδελφή του αλλά δεν έχουν την ίδια μαμά; Είναι 5 χρόνων και πολύ ευαίσθητο παιδί. Προσπάθησα να είμαι όσο πιο περιεκτικός μπορούσα. Σας ευχαριστώ πολύ. Τ. Ε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Συγχαρητήρια για την καλή συνεργασία των δυο γονέων μετά το διαζύγιο. Με το καλό να υποδεχτείτε και το νέο μέλος. Ως προς την διανυκτέρευση καλό είναι που δεν τον πιέζεται αλλά για να το καταφέρετε θα ήταν καλό να είναι λίγο πιο οργανωμένη η επικοινωνία σας μαζί του ώστε να νιώσει ασφάλεια, πχ.θα είμαστε μαζί κάθε Δευτέρα -Τρίτη και Παρασκευή από την ώρα που πάμε στην παιδική χαρά μέχρι την ώρα για το βραδινό φαγητό. Κρατείστε με συνέπεια ένα σταθερό πρόγραμμα για λίγο καιρό και μετά αρχίστε να προτείνεται την διανυκτέρευση στα πλαίσια του εβδομαδιαίου προγράμματος πχ. Αυτή την εβδομάδα θα συναντηθούμε Δευτέρα-Τρίτη -Παρασκευή όπως πάντα αλλά την Παρασκευή θα μπορούμε να κοιμηθούμε μαζί το βράδυ και το πρωί μετά το πρωινό θα πάς με την μαμά πχ. στο πάρκο….δώστε γενικά σαφές πρόγραμμα και πληροφορίες. Ως προς τον ερχομό της αδελφής μας λείπουν κάποιες πληροφορίες ώστε να μπορέσουμε να σας καθοδηγήσουμε πχ. αν θα μένετε σε καινούργιο σπίτι με την νέα σας οικογένεια, κτλ. Παρόλα αυτά έχετε αργήσει να τον ενημερώσετε τόσο για την σύντροφο όσο και για την αδελφή. Εάν λοιπόν η σύντροφό σας και η κορούλα σας θα είναι ενεργά στην καθημερινότητά σας είναι σίγουρο ότι πρέπει να μιλήσετε στον γιό σας το συντομότερο και να του γνωρίσετε την σύντροφο σας. Κάντε μι όσο πιο απλή ανακοίνωση μπορείτε και διαβεβαιώστε τον ότι η δική σας σχέση θα παραμείνει ίδια και σταθερή. Οι παραπάνω πληροφορίες είναι αρκετά επιγραμματικές και γενικές κι ευχόμαστε να βοηθήσουν, θα σας συμβουλεύαμε όμως να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό ώστε να λάβετε μια πιο εξειδικευμένη καθοδήγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

168. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω έναν γιο 9 χρονών. Το παιδί μου ενώ ήταν πολύ φαγανο, του άρεσε το φαγητό κ έτρωγε τα πάντα…..Ξαφνικά μια μέρα εκεί που τελείωσε το φαγητό του κ πέρασε μισή ώρα περίπου ήρθε κλαίγοντας πάνω κ ένιωθε ότι του κοβόταν η αναπνοή. εννοείται τον πήγα σε εφημερεύον νοσοκ, αλλά μου είπαν ότι έφαγε με λαιμαργία κ δεν μπορούσε να το διαχειριστεί. Δυο μέρες όμως μετά σταμάτησε να τρώει τελείως. Σήμερα είναι η τέταρτη μέρα κ ήμαστε μόνο με γάλα κ χυμούς Μέχρι κ το σάλιο το φτύνει, φοβάται να το καταπιεί. Τον ξαναπήγα σε παιδίατρο μου είπε ότι δεν είναι αφυδατωμένος απλά μπορεί να νιώθει φόβο μην ξαναπάθει το ίδιο..Παίζει ,τρέχει κ έχει γενικά όρεξη. Δεν ξέρω τι να κάνουμε όμως να ξαναφάει γιατί έχει κ απώλεια κιλών. έχει χάσει 3 κιλά. τι να κάνω;;;;Σας ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία κατάσταση σοβαρού σοκ που έχει υποστεί το παιδί και που έχει επηρεάσει τη σίτισή του. Υπάρχει ο κίνδυνος να παραμείνει η κατάσταση και για το λόγο αυτό θα σας ζητούσαμε άμεσα να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο όπου θα αναφέρετε όλα τα παραπάνω, μαζί και με ένα λεπτομερές ιστορικό του παιδιού για να σας κατευθύνει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

169. ΕΡΩΤΗΣΗ: Το ερώτημα αφορά 7 Χρόνων αγοράκι στη Β δημοτικού. Από πέρσι στην πρώτη αλλά κ περισσότερο από τη καραντίνα έχει αρχίσει και δακρύζει – βουρκώνει με το παραμικρό που έχει να κάνει με μια συζήτηση απλή που θα ξεκινήσουμε. Είτε αυτή η συζήτηση έχει να κάνει για κάτι καλό που έκανε κ πάμε να τον παινέψουμε είτε κακό που μέσα από την κουβέντα θέλουμε να το επισημάνουμε. Γενικώς δεν μιλούσε ποτέ αρκετά, δεν φλυαρεί σαν παιδί. Ποτέ δεν έλεγε πως πέρασε τις ώρες του στο νηπιαγωγείο κ ακόμα κ τώρα τις ώρες του στο δημοτικό. Έχω προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να τον προσεγγίσω με διαφορετικές ερωτήσεις ευρηματικούς τρόπους αλλά συνήθως πέφτω σε κενό. Έχει κ μια αδερφή στην Α δημοτικού φέτος κ προσπαθώντας να μην τον ρωτάω αυτόν αποκλειστικά μέσα από την κουβέντα με την κόρη μου θέλει πιο πολύ να πει κ αυτός τα έστω κ ελάχιστα δικά του. Για παράδειγμα όλοι του οι φίλοι πάνε ποδόσφαιρο. Εγω:Νικόλα θέλεις να πας κ εσύ ποδόσφαιρο? Νικολας:όχι Εγώ :Πιστεύεις ότι δεν θα σου αρέσει? Αφού στο σχολείο παίζετε συχνά. Νικόλας :Δεν θέλω Εγώ :Μήπως θα ήθελες να κάνεις ένα δοκιμαστικό για να αποφασίσεις Νικόλας :βούρκωμα καμία απάντηση. Αυτό ήταν ένα παράδειγμα που έγινε προχθές, για να καταλάβετε τη εννοώ. Και συμβαίνει πολύ συχνά οι απαντήσεις του είναι μόνο λεκτικές και όταν λέμε να συζητήσουμε για κάτι οτιδήποτε το θεωρεί πολύ βαρετό. Ευχαριστώ πολύ!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο γιός σας φαίνεται να είναι ένα εσωστρεφές παιδί. Συχνά πίσω από τέτοιες αντιδράσεις κρύβεται άγχος και ανησυχία. Ενδεχομένως να βοηθούσε να μην δείχνετε την αγωνία σας για ένα διάστημα, ούτε να του προτείνεται λύσεις και προτάσεις για το τι θέλει να κάνει ή να πει, απλά καθημερινά μπορείτε να του λέτε πως είστε εκεί για εκείνον κι ότι μπορεί όποτε θέλει να σας μιλήσει. Φαίνεται ότι κάτι τον δυσκολεύει στο να εκφράσει τις ανάγκες του και η παραμικρή ερώτηση ή παρότρυνση ίσως να τον βαραίνει. Πείτε του συχνά ότι τον καμαρώνετε για αυτό που είναι κι ότι τον κατανοείτε. Αφήστε με αυτό τον τρόπο χώρο και χρόνο σε εκείνον ώστε να καταλάβει ότι είστε εκεί ότι κι αν γίνει και συνεχίστε το καθημερινό σας πρόγραμμα κανονικά. Αν πάλι δεν δείτε μετά την πάροδο περίπου δυο εβδομάδων κάποια αλλαγή, καλό θα ήταν να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό για πιο εξειδικευμένη καθοδήγηση.
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

170. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω μια κόρη 5 χρονών που πηγαίνει στα νήπια. Από πέρυσι στα προήπια διαμαρτυρόταν ότι τα άλλα παιδιά δεν παίζουν μαζί της και ότι ενώ όλα έχουν μια παρέα αυτή δεν έχει κανέναν να παίξει. Όταν μίλησα για αυτό στη νηπιαγωγό της μου είπε ότι όλα είναι μια χαρά ότι δεν έχει δέσει με κάποιο παιδάκι αλλά δεν είναι απομονωμένη και ότι αυτή απομακρύνεται από το παιχνίδι όταν δεν της αρέσει. Ωστόσο αυτό που παρατήρησα ήταν ότι ενώ χαιρετούσε και ήταν φιλική με τους συμμαθητές της εκείνοι δεν της απαντούσαν την αγνοούσαν και την απέφευγαν και δεν έπαιζαν μαζί της. Αυτό συνεχίστηκε όλο σχεδόν το χρόνο γύριζε από το σχολείο πολλές φορές στεναχωρημένη και επιθετική. Η δασκάλα της μου έλεγε να μην ανησυχώ εγώ όμως πιστεύω ότι η κόρη μου ένιωθε μόνη της στο νηπιαγωγείο. Φέτος στα νήπια μου λέει ότι παίζει με τα άλλα παιδιά αλλά θέλει να παίζει και μόνη της και ότι δεν θέλει να πηγαίνει στο νηπιαγωγείο γιατί βαριέται. Όταν ρώτησα τη δασκάλα πως τα πάει με τα άλλα παιδιά μου είπε ότι όλα είναι μια χαρά. Παρόλα αυτά εγώ αισθάνομαι ότι δεν άλλαξε και πολύ η κατάσταση. Είναι δυνατόν η δασκάλα να μην το αντιλαμβάνεται , να μην μου το λέει ή απλώς δεν ασχολείται ? Παρεμπιπτόντως η κόρη μου είναι ένα παιδί πρόσχαρο χαρούμενο και ευγενικό που έχει μια φίλη εκτός σχολείου και κάνει παρέα με κάποια παιδιά της γειτονιάς.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε την κόρη σας σαν ένα παιδί που είτε δεν έχει την κοινωνική αναζήτηση και ανάγκη να βρίσκεται με άλλα παιδιά (αν και διαμαρτύρεται σε εσάς που δεν έχει φίλες), είτε δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει τις κατάλληλες κοινωνικές δεξιότητες για να ενταχθεί δυναμικά στην ομάδα των παιδιών. Θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζαμε εάν στην Παιδική Χαρά ή σε άλλες εκδηλώσεις ή ευκαιρίες (πχ πάρτι παιδικά, σπίτια οικογενειακών φίλων με παιδιά ή στις διακοπές) μπορεί να ενταχθεί σε ομάδα παιδιών. Από την άλλη, τα παιδιά θέλουν να πηγαίνουν στο Νηπιαγωγείο γιατί επιθυμούν να δουν τη δασκάλα του, είτε τους συμμαθητές τους (πιθανά η απουσία αυτών των κινήτρων να οδηγεί την κόρη σας να “βαριέται” να πάει στο Σχολείο). Από την άλλη, εάν η κόρη σας έχει πιο παθητική κοινωνικότητα, ίσως να μην γίνεται αντιληπτή αυτή η δυσκολία από τη Νηπιαγωγό (αφού το παιδί δεν παραπονιέται) ή επίσης ίσως απλά να καταφεύγει σε ένα “ψεματάκι” (υπερθεμάτιση της κατάστασης) πιθανά για να αποσπά την προσοχή σας. Θα σας προτείναμε να το συζητούσατε διεξοδικότερα με τη Νηπιαγωγό για να σας δώσει τις δικές της εξηγήσεις. Επίσης να ρωτούσατε εάν θα έκρινε σκόπιμο να ζητήσετε τη γνώμη Παιδοψυχολόγου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

171. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω μια κόρη στην εφηβεία, σε 3 μήνες θα γίνει 13. Είναι προσκολλημένη στο κινητό, επηρεάζεται από φίλες της που πάνε στο πάρκο ή στο mall περισσότερο από 2 φορές τη βδομάδα, αδιαφορεί για το διάβασμα ενώ πέρσι δεν ήταν σε αυτό το βαθμό. Προσπαθούμε να βρούμε λύσεις και συμφωνίες αλλά πολύ εύκολα τις ξέχνα. Επίσης άρχισε να λέει κ ψέματα. Δοκίμασα τιμωρίες αλλά φωνάζει πολύ και ξεσπά . επίσης το διάβασμα της είναι πολύ βιαστικό. Την προειδοποιήσαμε ότι τα διαγωνίσματα θα δείξουν και ότι θα έχει συνέπειες. Αλλά είναι πολύ μεγάλη η αδιαφορία της ,δεν την αγχώνει κάτι παρά μόνο το κινητό της ,οι φίλες της ,οι περίπατοι. Είναι σαν κάτι ξαφνικά έγινε στο κεφάλι της ! Θα ήθελα πολύ τη γνώμη σας. Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι μια αναπτυξιακή φάση με πολλές αλλαγές στο σώμα, στην σκέψη, στην συναισθηματική διαχείριση και κατ’ επέκταση και στην συμπεριφορά των εφήβων. Τα ξεσπάσματα θυμού και η δυσκολία συνεργασίας είναι συχνά κύριο χαρακτηριστικό. Η ανάγκη να ταυτιστούν με συνομηλίκους και να γνωρίσουν τον εαυτό τους είναι μεγάλη και παίζει σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα ζωή των εφήβων. Χρειάζεται να την ακούτε με προσοχή και να δείχνετε κατανόηση. Συχνά βοηθά να κάνετε μια δυο μικρές συμφωνίες για την χρήση του κινητού καθώς και για τις εξόδους έχοντας κατά νου ότι η πολύ αυστηρότητα θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Προσπαθείστε να εστιάσετε στα συναισθήματά της κι όχι στην σχολική επίδοση. Δείξτε της ότι κατανοείτε πως για εκείνη είναι σημαντικοί οι φίλοι κι οι περίπατοι όσο και για εσάς κι ότι η πρόθεσή σας είναι να την βοηθήσετε ώστε να μπορεί να τα συνδυάζει. Ξεκινήστε τις συζητήσεις σας με την φράση “σε καταλαβαίνω” κι αφήστε της χρόνο να προτείνει κι εκείνη τι θέλει. Έτσι ίσως καταφέρετε να κατακτήσετε και πάλι ένα κλίμα κατανόησης και συνεργασίας.
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

172. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα έχω ένα κοριτσάκι 2μιση ετών το οποίο εδώ κ ένα χρόνο έχει κόψει παντελώς το φαγητό, τρέφεται μόνο με κέικ τυρόπιτα γλυκά κ σαβούρες. το λάθος το έκανα εγώ για να μη μένει νηστική της έδινα οτιδήποτε άλλο ήθελε. έτρωγε αλεσμένα κ όταν της το σταμάτησα σταμάτησε κ το φαγητό. κ τα φρούτα. σε κομμάτι φαγητό δεν έχει φάει ποτέ τπτ εκτός από μια φορά ένα κεφτεδάκι κ πατάτες τηγανιτές. από τότε δε ξαναδοκίμασε τίποτα. τώρα τελευταία που πήγε παιδικό έκοψε κ τη τυρόπιτα που τρώγαμε κ το ντόνατς κ ότι έχει σχέση με ψωμί. τρώει μόνο κεκάκια κριτσίνι γιαούρτι γάλα. τίποτα απολύτως. εκτός βέβαια γλυκά κ πατατάκια. δεν είναι ότι δεν δοκιμάζει μόνο έχει κ τάση για εμετό. δε το δέχεται καθόλου. δε ζηλεύει τπτ. την άφησα νηστική κ προτίμησε ν κοιμηθεί με λίγο γάλα. σήμερα κόβαμε πατάτες μαζί μήπως κ θελήσει ν φάει μετά κ μόλις την έπιασε ωμή είχε αναγούλα. μίλησα με Αναπτυξιολόγο κ μου σύστησε να κόψω μπιμπερό κ πιπίλα για αρχή αλλά κ πάλι δεν έγινε τπτ. έχω κάνει εξετάσεις κ είναι εντάξει μα νομίζω πως με αυτά που τρώει κ δε θ μάθει τπτ άλλο κ θ έχει πρόβλημα υγείας μεγαλώνοντας. ν σημειώσω πως έχω ακόμη ένα παιδάκι δυόμιση μηνών.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία σημαντικά μεγάλη και επίμονη τροφική επιλεκτικότητα της κορούλας σας η οποία σταδιακά επιδεινώνεται κι άλλο. Αναφέρεστε επίσης ότι αυτή σχετίζεται και με τη διακοπή των λιωμένων τροφών και τη μετάβαση στις στερεές. Οι λόγοι που μπορεί να εμφανιστεί μία τροφική επιλεκτικότητα είναι πολλοί και πολλαπλοί : Πιθανές δυσκολίες στη στοματο-προσωπική λειτουργία, ιδιαιτερότητες στη νευρολογική λειτουργία, υπέρ-επιλεκτικός και άκαμπτος τρόπος σκέψης, δυσκολίες στην απτική-κινητική επεξεργασία στο στόμα, ιδιαιτερότητες στη γεύση και την όσφρηση, συναισθηματικές δυσκολίες του παιδιού, αυξημένο άγχος γονέων και πολλοί άλλοι. Θα σας προτείναμε άμεσα να ζητούσατε αρχικά εκ νέου τη βοήθεια του/της Αναπτυξιακού/ής Παιδιάτρου που είχε αξιολογήσει το παιδί και Εργοθεραπευτή, ώστε να διερευνηθούν σε βάθος οι αιτίες που προκαλούν αυτή την τόσο επίμονη -και επιδεινούμενη- επιλεκτικότητα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

173. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας και συγχαρητήρια για το έργο σας. Είμαι Λογοθεραπεύτρια και θα ήθελα να μου εξηγήσετε τι σημαίνει “άτυπος αυτισμός”. Οι γονείς μου είπαν ότι σημαίνει ότι το παιδί έχει ελαφρύ αυτισμό, αλλά εγώ βλέπω μεγάλες δυσκολίες στο παιδί. Είναι 2,5 χρονών.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση το ICD-10, διαφέρει από τον αυτισμό είτε στην ηλικία έναρξης, είτε επειδή δεν πληρούνται και τα τρία σύνολα των διαγνωστικών κριτηρίων (αμοιβαία κοινωνική συναλλαγή, επικοινωνία και περιορισμένη στερεότυπη επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά). Αναφέρεται ότι “προσβάλλει εμφανώς καθυστερημένα άτομα, με πολύ χαμηλό επίπεδο λειτουργικότητας, το οποίο δεν επιτρέπει τη σαφή εκδήλωση της ειδικής παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς, η οποία είναι απαραίτητη για τη διάγνωση του αυτισμού”. Επίσης αναφέρει ότι συμβαίνει σε “άτομα με βαριά ειδική αναπτυξιακή διαταραχή της γλώσσας, αντιληπτικού τύπου”. Άρα, αποτελεί “ουσιωδώς διαφορετική κατάσταση από τον αυτισμό”. Μάλιστα περιλαμβάνονται και οι όροι “Άτυπη ψύχωση της παιδικής ηλικίας” και “Νοητική καθυστέρηση με αυτιστικά χαρακτηριστικά”. Δυστυχώς όμως, συχνά εκλαϊκευμένα χρησιμοποιείται από κάποιους ο όρος ότι πρόκειται για “ελαφριά μορφή αυτισμού” αλλά όπως βλέπετε δεν είναι έτσι. Δυστυχώς πάντως, ο ΕΟΠΥΥ δεν έχει περιλάβει το “Σύνδρομο Asperger” (που είναι πραγματικά Αυτισμός Υψηλής Λειτουργικότητας) στους επισήμους κωδικούς διαγνώσεων που καλύπτει χρηματικά, οπότε παραπέμπει στην ανωτέρω διάγνωση αναγνωρίζοντας την ως “ελαφρύ αυτισμό”. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

174. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ ΕΧΩ ΤΡΙΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΚΟΡΕΣ ΜΟΥ Η ΜΙΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΠΟΥ ΤΟ ΓΕΝΑΡΗ ΓΙΝΕΤΕ 3 ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ 5 ΜΗΝΕΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΟΥ 2,5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΚΕΚΕΔΙΣΜΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΠΟΙΟ ΚΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΤΗΝ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΣΤΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΤΗΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΡΧΙΣΕ ΠΡΙΝ ΚΑΝΑ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΚΕΚΕΔΙΣΜΟ ΑΛΛΑ ΣΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ ΑΥΤΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΟΛΟΚΑΘΑΡΑ ΓΥΡΩ 1.5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟΝ ΣΥΓΚΡΙΝΑΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ Η ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΕ ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΡΑΨΑΜΕ ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΕΓΩ ΤΑ ΚΡΑΤΑΓΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ 14 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΠΕΡΣΙ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΜΟΥ ΚΟΡΗΣ ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΣΑΝ ΔΙΔΥΜΑ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΟΛΑ ΚΥΛΟΥΣΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΤΑΝ Η ΜΑΜΑ ΤΟΥΣ ΦΕΥΓΑΝΕ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΗ ΧΑΡΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΤΟΥ .ΦΕΤΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣΑΝ Ο ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΩ Ο ΑΛΛΟΣ ΚΑΤΩ ΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΠΑΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΚΑΙ ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ενώ ΒΓΑΙΝΕΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΞΑΔΕΡΦΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΤΑ ΤΙΣ 5 ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΜΑΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΣΠΑΡΑΖΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΕΜΕΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΩ ΜΑΖΙ Η ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΜΕ ΚΛΑΜΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟΝ ΕΠΑΙΡΝΑ ΤΗΛ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ‘’ΓΙΑΓΙΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙΣ ΕΔΩ ?’’ ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΠΡΙΝ ΤΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΚΟΙΜΟΝΤΟΥΣΑΝ ΕΔΩ ΜΕ ΤΟ ΞΥΠΝΑΓΕ ΗΘΕΛΕ ΧΟΥΖΟΥΡΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝ ΛΙΓΗ ΩΡΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΠΑΙΖΑΝ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΟΙΑΖΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΕΛΕΙ ΕΜΕΝΑ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΓΟΕΡΑ ΤΡΑΝΤΑΖΟΝΤΑΣ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΟΥΜΕ ΜΙΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΑΦΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΕΔΩ ΓΙΑΤΙ ΦΩΝΑΖΕ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΣΤΟΝ ΔΕ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΑΝΗΣΥΧΟΣ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΜΗΠΩΣ Ο ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΑΔΕΡΦΟ ΤΟΥ Η ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΟΥΖΟΥΡΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΟΜΗ ΑΛΛΑΓΗ ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ? ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Σας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα ήταν προτιμότερο οι συγκεκριμένες ερωτήσεις να γίνονταν από τους γονείς των παιδιών. Διαπιστώνουμε ότι υπάρχει για κάποιους λόγους μία διαχειριστική δυσκολία εκ μέρους των γονέων στην οποίες εσείς έχετε εμπλακεί πιθανά και χωρίς να το επιθυμείτε. Υπάρχει μία δυσκολία στην αυτονόμηση των παιδιών (συναισθηματική και κοινωνική) που θα ήταν καλό να διερευνηθεί εκ μέρους των οικογενειών τους και όχι από εσάς. Το ίδιο θα λέγαμε ότι συμβαίνει και με το θέμα της εκπαίδευσης των παιδιών. Θα σας επισημαίναμε ότι τα παιδιά δείχνουν υπέρ-προσανατολισμένα προς εσάς (κάτι που θα ήταν καλό να εξομαλυνθεί) γιατί πιθανά κάτι τα δυσκολεύει στην γονική διαχείριση τους. Θα ήταν καλό οι γονείς να ζητήσουν τη βοήθεια Ψυχολόγου Συμβουλευτικής ώστε να συζητηθούν οποιεσδήποτε πιθανές λύσεις σε αυτό το φαινόμενο που όπως βλέπετε ταλαιπωρεί τόσο εσάς όσο και εκείνους. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

175. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, Έχω ένα γιο 3 ετών και 9 μηνών και έναν 4 μηνών.
Ο μεγάλος μου γιος είναι ένα παιδί με συγκέντρωση, εξαιρετικό λόγο, φαντασία και δημιουργικότητα αλλά εμφανίζει μεγάλη άρνηση (ίσως είναι εγωισμός) στο να πει συγγνώμη, ευχαριστώ, παρακαλώ ή σ’ αγαπώ. Παλιότερα η πρόφαση όταν ότι δεν ξέρει να πει τη λέξη “συγγνώμη” ή “ευχαριστώ”. Τώρα πια τα λέει, αλλά τα εννοεί μόνο ορισμένες φορές. Όσο για το “σ’ αγαπώ” ενώ το ακούει καθημερινά από τη μέρα που γεννήθηκε, δεν το έχει ποτέ από μόνος του σε κανέναν. Η απάντηση του συνήθως είναι “ναι” ή “το ξέρω” και μόνο αν τον ρωτήσεις “με αγαπάς” θα σου πει “ναι, σε αγαπώ”. Το πιο κοντινό που έχει πει αυθόρμητα είναι “μαμά, μου αρέσεις”. Του αρέσουν όμως οι αγκαλιές και έχει γίνει αρκετά τρυφερός ειδικά μετά τα 3 του. Ορισμένες φορές κάνει ξεσπάσματα θυμού ειδικά αν του αρνηθώ κάτι και είναι κουρασμένος (πέφτει στο πάτωμα, κλαίει, κλωτσάει και απειλεί από το “θα σε σπάσω μαμά να είμαι μόνος μου να τρώω όσα γλυκά θέλω” ή “θα κλαίω κάθε μέρα μέχρι να” ή “θα σταματήσω να φτιάχνω ωραία σχέδια με τις πλαστελίνες που σου αρέσουν” κτλ). Αυτά μπορεί να συμβούν από μια φορά τη μέρα μέχρι και καθόλου για 5-6 μέρες. Σήμερα όταν είδε ότι αυτά δεν λειτουργούσαν είπε ότι θέλει να τον σπάσω εγώ κι όταν του εξήγησα ότι εγώ ποτέ δεν θα τον πληγώσω γιατί τον αγαπάω πολύ επέμενε και έλεγε “αν δεν μου δώσεις αυτό που θέλω, θέλω να με σπάσεις, να με χτυπήσεις με δύναμη να σπάσω σαν πλαστελίνη και να με κολλήσεις μετά με κόλλα να με ξανά φτιάξεις”. Πάντα του εξηγώ, έχω υπομονή, δεν φωνάζω αλλά και δεν υποχωρώ όταν έχει τέτοια ξεσπάσματα. Παράλληλα του δίνω επιλογές, του προσφέρω την αγκαλιά μου και του θυμίζω πάντα πόσο τον αγαπώ. Εγώ ακούγοντας το αυτό επί μισή ώρα δάκρυσα γιατί ήταν πολύ σκληρά λόγια. Όταν του πέρασε, ήταν μέσα στην τρελή χαρά, μου ζήτησε με προτροπή της νταντάς του που ήταν παρούσα συγγνώμη, αλλά παραδέχτηκε ότι δεν το εννοεί και όταν τον ρώτησα αν στεναχωρήθηκε που με είδε δακρυσμένη είπε με την ειλικρίνεια που τον διακρίνει “όχι”. Το ερώτημα μου είναι αν είναι: ⁃ (Α) απλά ένα μικρό παιδί με εγωισμό και πείσμα ως προσωπικότητα που δεν ξέρει πως να εκφράσει ορισμένα συναισθήματα και προσπαθεί να μας χειριστεί και χρειάζεται διαρκώς όρια ή ⁃ (Β) δεν νιώθει όπως θα ήταν φυσιολογικό ευγνωμοσύνη, μετάνοια, αγάπη και στην άρνηση όντως νιώθει τόσο απελπισμένος/ θυμωμένος που νιώθει ότι θέλει να “τον σπάσω”. Στην περίπτωση Α τι κάνουμε λάθος και στην περίπτωση Β τι πρέπει να κάνω; Να αναφέρω εδώ πως Ένα χρόνο πριν πάθαινε συχνά κρίσεις θυμού όπου δάγκωνε (πολλές φορές και το εαυτό του) με ασήμαντες αφορμές το οποίο και συνέχισε ξεκινώντας παιδικό σταθμό αλλά κράτησε μόλις 2 μήνες (την ίδια περίοδο έκοψε και την πάνα). Συμβουλευτήκαμε Αναπτυξιολόγο που δεν βρήκε κάποιο πρόβλημα, απλά συνέστησε να είμαστε πιο αυστηροί με τα όρια, το οποίο και κάναμε και είχε αποτέλεσμα ενώ και στο σχολείο τα πήγαινε πολύ καλά. Επίσης, δεν έχω δει να τον έχει επηρεάσει ο ερχομός του αδελφού του, τον οποίο δείχνει να αγαπάει πολύ, πέρα από κάποια “χαϊδέματα” για να τραβήξει καμία φορά την προσοχή μας. Ευχαριστώ πολύ για τη συμβουλή σας, Ζ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι συμπεριφορές που σας απασχολούν στο γιο σας είναι θα λέγαμε αρκετά περίεργες και χρειάζονται όντως μία εξειδικευμένη επιβοήθηση. Είναι καλό ότι ο/η Αναπτυξιολόγος δεν διέκριναν κάποιον αναπτυξιακό πυρήνα σε όλες αυτές τις δυσκολίες που αναφέρετε ότι υπήρχαν ή και υπάρχουν ακόμα. Τα στοιχεία που μας δίνετε δεν είναι αρκετά για να κατατάξουμε στο παιδί στην κατηγορία Α ή Β που ρωτάτε. Θα ήταν καλό να κλείνατε κάποιο ραντεβού με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να περιγράφατε λεπτομερώς όλες τις συμπεριφορές του παιδιού σας και να δίνατε ένα λεπτομερές ιστορικό, ώστε να προχωρούσε βαθύτερα η σκέψη του και οι προτάσεις του για πιθανή τροποποίηση των τρόπων αντιμετώπισης των συγκεκριμένων συμπεριφορών του παιδιού. Σε αυτή την ηλικία δεν αναμένονται οι συμπεριφορές που αναφέρετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

176. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, θα ήθελα να σας ρωτήσω και να με βοηθήσετε. Έχω μια κόρη 3,5 χρονών, φέτος πάμε δεύτερη χρονιά παιδικό σταθμό. Μετά από 3 βδομάδες αφού ξεκινήσαμε άρχισε τα παράπονα ότι δεν θέλει να πάει σχολείο και θέλει εμένα και έχει αρχίσει το κλάμα μόλις φτάνει εκεί, ακόμα μέχρι σήμερα συνεχίζει. Και την πάω σχολείο 10 με 13, μου το πρότεινε η δασκάλα. Πέρυσι είχαμε το ίδιο πρόβλημα. Η προσαρμογή της πέρυσι άργησε πάρα πολύ, άλλα σταμάτησε το κλάμα και καθόταν από της 8:30 μέχρι της 13:00. Είχε μεσολαβήσει η καραντίνα που είχαν κλείσει τα σχολεία, όταν πήγε δεν έκλαψε καθόλου. Με τις δασκάλες και την διευθύντρια έχουμε καλή επικοινωνία και συνεργασία. Βέβαια η μικρή δεν μιλάει με μεγάλες προτάσεις, ξεκίνησε το καλοκαίρι (Αύγουστο) και λέει και ρήμα, πιστεύεται πως αυτό ίσως να είναι το πρόβλημα? Προσπαθούμε βέβαια να μην την κακομαθαίνουμε. ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία πιθανή καθυστέρηση της ανάπτυξης λόγου και ομιλίας στην κόρη σας. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία λεκτικοποιούν τις σκέψεις τους, οπότε και είναι ευκολότερο για το γονέα ή το Νηπιαγωγό να κατανοήσει τι είναι αυτό που πιθανά την ταράζει. Θα ήταν σκόπιμο να συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό και τη Διευθύντρια (αφού έχετε όπως αναφέρατε καλή σχέση) τι θα σας συμβούλευαν για το παιδί και πώς οι ίδιες εξηγούν και αντιμετωπίζουν αυτές τις συμπεριφορές. Υπάρχει πάντως ένα άγχος προσαρμογής της μικρής που βλέπετε και εσείς ότι επιμένει. Αρχικά θα χρειαζόταν να διερευνηθεί η λεκτική ανάπτυξη του παιδιού από Λογοθεραπευτή ώστε να διερευνηθεί η πιθανότητα να επιβοηθηθεί Λογοθεραπευτικά ώστε να αναπτύξει το λεξιλόγιό της. Εάν κρίνουν σκόπιμο οι εκπαιδευτικοί από το Σχολείο, θα ήταν καλό να συζητήσετε αυτές τις συμπεριφορές και με Ψυχολόγο, όπου ταυτόχρονα με τη λήψη ενός αναλυτικού ιστορικού θα μπορούσε να σας επιβοηθήσει στους μηχανισμούς αντιμετώπισης αυτού του παραμένοντος άγχους αποχωρισμού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Λογοθεραπευτικής και Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

177. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχει 10 μέρες π κόψαμε την πάνα είναι 3 χρόνων τα πήγαινε καλά. Της τελευταίες 2 μέρες δεν θέλει να κάτσει στο γιογιό κ κρατιέται τη φταίει κ τη πρέπει να κάνω εγώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς κάτι φόβισε ή τάραξε το παιδί σας. Η διαδικασία του αποχωρισμού της πάνας ακολουθεί τη φυσιολογική συναισθηματική και ενδοδεκτική ωρίμανση ενός παιδιού και ακολουθείται από σημαντικότατη αύξηση της αυτοεικόνας του και της αίσθησης ατομικής του αιτιολόγησης. Κάποιες παλινδρομήσεις θεωρούνται φυσιολογικές, αρκεί να έχει το παιδί κόψει την πάνα χωρίς μεγάλη γονική πίεση ή απειλητικότητα. Θα σας προτείναμε να είστε ψύχραιμοι απέναντι σε αυτή την παλινδρόμηση και να ενθαρρύνετε πάλι τη μη χρήση της πάνας. Εάν απλά κάτι τάραξε το παιδί σας, θα επανέλθει σε μικρό βάθος χρόνου. Στην αντίθετη περίπτωση, θα ήταν καλό να συζητήσετε αρχικά με Ψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

178. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα παιδί που πάει πρώτη γυμνασίου είχαμε δηλώσει γερμανικά και τον έβαλαν στα γαλλικά και δεν τον αλλάζουν τι κάνω στο δημοτικό είχαμε δηλώσει γερμανικά μπορείτε να βοηθήσετε?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα πρέπει να συζητήσετε με το Διευθυντή του Σχολείου ή και με τη Δ/νση Β΄Βάθμιας εκπαίδευσης τι θα μπορούσατε να κάνετε σε αυτή την περίπτωση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

179. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας το παιδί μου είναι 4 ετών άργησε να αναπτυχθεί ο λόγος τού γιατί είχαμε κάποιο θέμα με τα αυτιά .και ο (καλός παιδίατρος δεν μας ενημέρωσε ) τώρα που έχουμε λύσει το πρόβλημα με τα αυτιά τού παιδιού έχουμε το εξής προβλήματα διαμαρτύρεται και κλαίει όταν κάνω μια αλλαγή στα έπιπλα του σπιτιού η όταν το φως είναι ανοιχτό η είναι ανοιχτή η πόρτα και θέλει να την κλείσει. αλλά το βασικότερο είναι ότι δεν ανταποκρίνεται όταν του μιλάς . η Αναπτυξιολόγος που την είδε μου είπε για κατανόηση λόγου. Ακόμα και στο σπίτι με το παιδί μου έχουμε κάνει ελάχιστες φορές διάλογό .μπορεί κάποιο ειδικός να μου απαντήσει σε αυτό..??

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Εφόσον το θέμα με την ακοή έχει επιλυθεί θα πρέπει το παιδί να αξιολογηθεί από ένα λογοθεραπευτή για να σας πει την άποψη του. θα ήταν καλό μαζί σας να έχετε και έναν πρόσφατο ακουολογικό έλεγχο (ακοόγραμμα) και να γίνει από τον λογοθεραπευτή μια πλήρης γλωσσική αξιολόγηση. Ταυτόχρονα όμως, οι δυσκολίες του παιδιού στις αλλαγές των οπτικών –όπως αναφέρετε κύρια- ερεθισμάτων, θα ήταν καλό να αξιολογηθεί και από Εργοθεραπευτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Παναγιώτης Κοκμοτός, Λογοθεραπευτής MSc, Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας σε συνεργασία με τον Τμήμα Εργοθεραπείας

180. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα! Έχω ένα αγόρι 4.5 χρόνων η δασκάλα ανά δεύτερη μέρα παραπονιέται για την συμπεριφορά του (μπορεί να πετάει τα παιχνίδια του ή να σπρώξει κάποιο παιδάκι…..και γενικά από ότι λέει η δασκάλα δεν την ακούει) Στο σπίτι ή σε συνύπαρξη με άλλα παιδιά εκτός σχολείου η συμπεριφορά του είναι σχεδόν υποδειγματική…. Τι μπορώ να κάνω; Αν του πω ότι δεν θα σε δέχονται στο σχολείο με την συμπεριφορά που έχεις?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία δυσκολία του παιδιού σας όσον αφορά την κοινωνική προσαρμογή του στους κανόνες του Σχολείου. Εάν, όπως αναφέρετε, έχει καλή κοινωνική προσαρμογή με άλλα παιδιά εκτός Σχολικού πλαισίου, τότε οι πιθανότητες των ιδιαιτεροτήτων στη συμπεριφορά του παιδιού μπορεί να οφείλονται στους εξής λόγους : (Α). Το Σχολείο απαιτεί συμμόρφωση στους “εργασιακούς” κανόνες (όλα τα παιδιά πρέπει να συμμορφωθούν σε εργασίες που ζητά ο επόπτης – δάσκαλος και αυτό μπορεί να δυσκολέψει ιδίως παιδιά που έχουν διάσπαση προσοχής). (Β). Συμμόρφωση σε κανόνες που διέπουν την Τάξη (η Τάξη έχει κανόνες ματαίωσης και αναστολής που δεν έχει για παράδειγμα η Παιδική Χαρά). (Γ). Δυσκολία στη δημιουργία σχέσης με την εκπαιδευτικό ή με τα άλλα παιδιά της Τάξης (πιθανές δυσκολίες προσαρμογής στην προσωπικότητα της εκπαιδευτικού ή κάποιων παιδιών στην Τάξη). (Δ). Αυξημένες (και πιθανά υπερβολικές) απαιτήσεις του εκπαιδευτικού που αδυνατεί το παιδί να παρακολουθήσει. (Ε). Αυξημένος χρόνος παραμονής (τα παιδιά πρέπει να μείνουν συγκεκριμένο διάστημα στο Σχολείο, πολύ μεγαλύτερο από την Παιδική Χαρά, κάτι που μπορεί να κουράσει τα παιδιά). Θα θέλαμε αρχικά να συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό τις ανησυχίες της και να δείξετε τη διάθεση για συνεργασία μαζί της. Θα θέλαμε να ακούσετε τι προτείνει η ίδια και να προσπαθήσετε να τα ακολουθήσετε. Από τη μεριά μας, θα σας προτείναμε να γινόταν μία Εργοθεραπευτική αρχικά αξιολόγηση, για να διαπιστωθεί το δυναμικό του παιδιού σε χώρο θεραπείας και να γίνει ταυτόχρονα από τον ειδικό συνεργασία και με το Σχολείο. Δεν χρειάζεται να απειλήσετε το παιδί ότι εάν συνεχίσει αυτές τις συμπεριφορές δεν θα ξαναπάει Σχολείο (άλλωστε αυτό δεν μπορεί να γίνει). Μπορείτε όμως να δείξετε τη στενοχώρια σας για αυτά που μαθαίνετε από τη συμπεριφορά του στο Σχολείο. Σας θυμίζουμε πως για να είναι ένα παιδί λειτουργικό, θα πρέπει να είναι λειτουργικά ανεξάρτητο (αυτοεξυπηρέτηση), με καλή κοινωνικοποίηση με άλλα παιδιά και ενηλίκους και αποτελεσματικό στο Σχολικό – εργασιακό περιβάλλον υποχρέωσης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

181. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι για τον γιο μου που είναι 4 ετών.
Ήταν από μικρός πολύ κοινωνικός και εκδηλωτικός και έτσι είναι και τώρα. Έχει ξεκινήσει από την ηλικία των 2.5 ετών τον παιδικό και τώρα πάει Προνήπιο (όπου τα πάει υπέροχα και του αρέσει). Είναι ένα επιλεκτικό και ευαίσθητο παιδί. Γενικά παίζει μια χαρά και του αρέσει να ασχολείται με διάφορα πράγματα στο σπίτι, εγώ ασχολούμαι πολύ μαζί του ζωγραφίζουμε μαθαίνουμε διάφορα και παίζουμε παρέα. Έχει κάποιο διάστημα τώρα που θέλουμε να τον πάμε σε μια δραστηριότητα( ταεκβοντο, κολύμβηση, τένις) και λέει ότι δεν θέλει γιατί φοβάται και ντρέπεται, ρωτάει αν θα είμαι εγώ μαζί του (η μαμά), αρνείται να δοκιμάσει πράγματα καινούργια εκτός σπιτιού, και τα παρατάει πολύ εύκολα όταν δεν καταφέρνει κάτι ή μου ζητάει την βοήθεια μου (της μαμάς). Επίσης έχω καταλάβει πως τελευταία δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί σε κάτι συγκεκριμένο που κάνουμε και αν τον δυσκολέψει θέλει να τα παρατήσει. Έχω αγχωθεί αρκετά γιατί φοβάμαι μήπως εγώ φταίω για αυτό, τον έχω υπό την υπερπροστασία μου. Επίσης θέλω μα επισημάνω πως ο πατέρας του είναι Ναυτικός και όταν λείπει είναι για 4 μήνες. Βέβαια όταν είναι στο σπίτι είναι πολύ καλός πατέρας ασχολείται πολύ και δείχνει πολύ αγάπη στον γιο μας. Αλλά καθώς μεγαλώνει ο γιος μας διακρίνω πως τον επηρεάζει αρκετά η απουσία του πατέρα απ το σπίτι. Να επισημάνω επίσης πως αυτήν την περίοδο που παρατηρώ αυτήν την συμπεριφορά απ τον γιο μου λείπει ο άντρας μου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θεωρείται πολύ θετικό το ότι το παιδί σας πηγαίνει με χαρά στο Προνήπιο και η απόδοσή του στο συγκεκριμένο χώρο είναι πολύ καλή. Από τη στιγμή που συμβαίνει αυτό, σημαίνει ότι αυτό που απασχολεί το παιδί σας είναι κάτι που σχετίζεται με δεδομένα εντός σπιτιού. Εάν λοιπόν αυτό το παιδί συγκεντρώνεται στις εργασίες του στο Προνήπιο, δοκιμάζει εκεί καινούργια πράγματα και δεν δείχνει να έχει άγχος που σχετίζεται με εσάς (πχ ερωτήσεις ή άγχος πότε θα έρθετε να τον πάρετε), σημαίνει ότι υπάρχει ένας μηχανισμός σκέψης που σχετίζεται με τον τρόπο που αισθάνεται με εσάς (τους μηχανισμούς επιβράβευσής σας και αποδοχής σας) στο σπίτι αλλά και στους εξωτερικούς χώρους. Είναι πολύ πιθανό να τον επηρεάζει και η απουσία του πατέρα. Θα σας προτείναμε να απευθυνόσασταν σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής ώστε να συζητήσετε εκτενέστερα τις συμπεριφορές του παιδιού σας και να σας δώσει κάποιες λύσεις και κατευθυντήριες γραμμές. Οι συγκεκριμένες συμπεριφορές μπορούν να αλλάξουν πιθανά πολύ εύκολα εάν αλλάξει ο τρόπος που σκέφτεται και αισθάνεται το παιδί σας. Σας επαναλαμβάνουμε ότι αυτά τα γράφουμε με γνώμονα το ότι αναφέρετε ότι στο Προνήπιο το παιδί δεν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία (στην αντίθετη περίπτωση, θα ήταν καλό να γινόταν μία αξιολόγηση από Εργοθεραπευτή αρχικά για να διερευνηθούν τόσο η αισθητικοκινητική ικανότητα του παιδιού, όσο και η ποιότητα της συγκέντρωσης προσοχής του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

182. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. εγώ ένα αγοράκι 7 χρόνων και πάει β δημοτικού.
Είναι ένα παιδί ευγενικό ήσυχο υπάκουο και γενικά συγκαταβατικό. καλός μαθητής σε γενικές γραμμές. Έχεις ένα φίλο που κάνουν παρέα τα τελευταία 3 χρόνια και στο σχολείο και στο ποδόσφαιρο. Επειδή έχουμε σχέσεις και με τους γονείς του παιδιού η μαμά του μου ανάφερε ότι ο γιος της της είπε ότι ο δικός μου τον λέει συνέχεια άχρηστο και αυτό τον στεναχωρεί. Ο γιος μου είναι βέβαια ένα παιδί που δεν λέει κακές λέξεις και ας τις ξέρει δεν προσβάλει και δεν θέλει να στεναχωρεί κανένα. Θέλω να πιστεύω ότι το λέει στα πλαίσια του παιχνιδιού και ότι δεν καταλαβαίνει την έννοια του “άχρηστου” και πώς νιώθει το άλλο το παιδάκι. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ έτσι ώστε να μην τον κάνω να νιώσει άσχημα και αμήχανα αλλά και να καταλάβει και να έρθει στην θέση του άλλου του παιδιού. Περιμένω απάντηση σας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολλά παιδιά χρησιμοποιούν κάποιες “βαρύγδουπες” λέξεις μέσα στα πλαίσια της προσπάθειάς τους να πάρουν έναν ρόλο ή να γίνουν εντυπωσιακά. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι εννοούν κιόλας απαραίτητα αυτές τις λέξεις. Άλλωστε αυτές τις λέξεις τις ακούνε συχνά στο ποδόσφαιρο ή στο σχολείο και συχνά τις “αντιγράφουν”. Αρχικά θα θέλαμε να συζητήσετε με τη δασκάλα στο σχολείο πώς είναι η συμπεριφορά του γιού σας με τα άλλα παιδιά, αν έχει αντιληφθεί να χρησιμοποιεί τέτοιες λέξεις ο γιος σας και -εάν ναι- τι κάνει η ίδια για να το αντιμετωπίσει. Επίσης, θα ήταν καλό να βρεθείτε σε μέρη που το παιδί πιθανά να “παρεκτραπεί” (πχ στο ποδόσφαιρο, την παιδική χαρά κλπ) και εάν το ακούσετε να κάνει χρήση τέτοιων λέξεων, μετά κατ ιδίαν και με ήρεμο τρόπο να του εξηγήσετε ότι αυτές τις λέξεις τις αποφεύγουμε γιατί το άλλο παιδί μπορεί να αισθανθεί άσχημα. Θα ήταν καλό να μη βασιστείτε επακριβώς στα λεγόμενα των τρίτων (εν προκειμένω η μητέρα του φίλου του γιου σας) εάν δεν τις ακούσετε και εσείς ή -ακόμα και εάν βασιστείτε- να μην κάνετε συζήτηση με το παιδί σας. Μπορείτε όμως να αναφερθείτε αόριστα για λέξεις που μπορεί να ξεστομίσουν κάποια παιδιά στο παιχνίδι τους και να μην τις εννοούν, αλλά να πληγώσουν κάποιο άλλο παιδί. Δεν ακούγεται ιδιαίτερα ανησυχητική η συμπεριφορά που αναφέρετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

183. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας έχω ένα εγγονάκι 2.5 χρόνων αγοράκι το οποίο προσέχω κάποιες ημέρες εγώ έχω πρόβλημα και έχω αγχωθεί γιατί πέφτει όταν τον προσέχω εγώ. Έχει χτυπήσει 3 φορές και τις τρεις άσχημα στη μία έκανε 5 ράμματα. Δεν ξέρω τι λάθος κάνω και συμβαίνει πάντα σε μένα ενώ στη κοπέλα που τον φυλάει και στους γονείς του δεν έχει ατυχήματα. Τι να κάνω έχω αρχίσει να φοβάμαι να τον κρατήσω

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα πρέπει να διαπιστωθεί (σε συζήτηση και με τον Παιδίατρο του παιδιού) εάν το εγγονάκι σας είναι γενικά ένα αδέξιο παιδί ή όχι. Από την άλλη, θα πρέπει να συζητήσετε με την κοπέλα και τους γονείς του παιδιού, τι διαφορετικότητα έχει η δική τους επίβλεψη από τη δική σας. Από την άλλη, τα παιδιά με τους παππούδες και γιαγιάδες είναι συχνά πιο απρόσεχτα και πιο αποδιοργανωμένα από ότι είναι με τους γονείς ή τις κοπέλες που τα κρατάνε (με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος να πάθουν ευκολότερα ατύχημα). Σε κάθε περίπτωση, εάν κρίνουν και οι γονείς ή ο Παιδίατρος ότι το παιδί είναι αδέξιο και επιρρεπές σε ατυχήματα, θα ήταν καλό να γίνει μία Εργοθεραπευτική αξιολόγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

184. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας και συγχαρητήρια για την σελίδα σας. Έχω μια κόρη 2,5 ετών που ξεκίνησε παιδικό σταθμό. Η προσαρμογή της ήταν εξ αρχής δύσκολη αφού έκλαιγε και με ζητούσε. Μέχρι σήμερα αρνείται να πάει σχολείο ωστόσο καταφέρνει να κάτσει γύρω στις τέσσερις ώρες. Ήρθε σε “αντιπαράθεση “με μια δασκάλα και δεν την θέλει. Με ρωτά αν θα είναι και αυτή εκεί και δηλώνει πως δεν θέλει να πάει σχολείο ποτέ. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι γενικά δεν δείχνει ενδιαφέρον να σχετιστεί με τα άλλα παιδάκια ούτε να παίξει ιδιαίτερα. Το ενδιαφέρον της είναι περισσότερο προς τους μεγάλους της τάξης. Επίσης γενικότερα δεν προσεγγίζει εύκολα, αποτραβιέται όταν κάποιος πάει να την χαϊδέψει ή να της μιλήσει, είναι επιφυλακτική και κάπως ψυχρή στις αντιδράσεις της. Γενικά σε όποιο περιβάλλον συναναστραφεί υπάρχει κάποιος που δεν θα τον θέλει, που με κάποιο τρόπο θα την έχει πειράξει. Δεν υπακούει εύκολα αλλά έχει αναπτύξει τέλειο λόγο (και αντίλογο) και νοημοσύνη. Πώς μπορώ να την βοηθήσω στο κοινωνικό και συναισθηματικό κομμάτι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε εμφανείς δυσκολίες του παιδιού σας τόσο στην κοινωνική προσαρμογή, όσο πιθανά και στην προσαρμογή σε νέα αισθητηριακά περιβάλλοντα και καταστάσεις. Κάνει εκλογικευμένες χρήσεις δικαιολογιών που από ότι φαίνεται πάντα σχετίζονται με ένα “άτομο στόχο”. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αναφέρετε είναι ότι δυσκολεύεται στην κοινωνική αναζήτηση ή κοινωνικοποίηση με άλλα παιδιά, οπότε αυτό δεν την βοηθάει να αποπροσανατολιστεί από το φόβο της δείχνοντας ενδιαφέρον στα δρώμενα των άλλων παιδιών και κοινωνική ένταξη. Θα σας συστήναμε να προχωρούσατε σε μία αξιολόγηση του παιδιού είτε από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο, είτε από Εργοθεραπευτή (αφού φυσικά το συζητήσετε και με τον Παιδίατρο του παιδιού), γιατί θα ήταν καλό αυτές οι συμπεριφορές και οι αντιστάσεις να “καμφθούν” το συντομότερο ώστε το παιδί να αισθάνεται πιο ανέμελο και να αρχίσει να αναπτύσσει παρέες και κοινωνικό παιχνίδι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

185. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Θέλω να σας ρωτήσω κάνουμε αστεία με το παιδί μου και στα πλαίσια αστείου τον τρομάζω π.χ όπως είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι πάω σιγά σιγά και του εμφανίζομαι απότομα και τρομάζει αλλά μετά το βλέπει αστείο και γελάει. Η ερώτηση μου είναι η εξής, Επειδή μου λέει η πεθερά μου επειδή μας έχει δει, ότι θα του μείνει ψυχολογικό του παιδιού να μην το κάνω συνέχεια αν ισχύει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά δεν μας αναφέρετε την ηλικία του παιδιού (είναι διαφορετικό το “ξάφνιασμα – τρόμαγμα” στην ηλικία των 12 μηνών και διαφορετική στα 2 ή 3 έτη. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσετε εάν το παιδί “τρομάζει” ή “ξαφνιάζεται”. Ούτως ή άλλως πάντως, εάν το παιδί ταχύτατα επανέρχεται σε χαμόγελο ή το ξαναζητάει, τότε απλά το θεωρεί ως αστείο, οπότε μπορείτε να το κάνετε (μπορείτε να δείτε και το βίντεο στη δ/νση https://www.youtube.com/watch?v=HX8mIHeuaf0. Εάν γενικά όμως πιστεύετε ότι έχετε ένα διστακτικό και αμυντικό παιδί, τότε θα ήταν καλό να αποφεύγετε αυτού του τύπου τις “εκπλήξεις” (τα αμυντικά παιδιά ταράζονται πολύ με αυτού του τύπου τις εκπλήξεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

186. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα αγοράκι 14 μηνών το οποίο περπατάει από 11 μηνών. Πιάνει με τα χεράκια του κανονικά και μικρά κομματάκια πχ ένα κόκκο ρύζι. Σηκώνεται και κάθεται μόνος, είναι ζωηρός, χαμογελάει σχεδόν σε όλους. Παίζει με τα παιχνίδια του άλλοτε αρκετή ώρα και άλλοτε λίγη. Από 6 μηνών κάνει παλαμάκια και άλλα παιχνιδάκια όπως κου κου τσα, τοκα κλπ. Λέει μπαμπά οπότε το θυμηθεί, λιγότερο μαμά, τη λέξη κακά, ναι και συλλαβές τατα, παπά, αγκου,Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι δεν δείχνει με το χεράκι του. Συγκεκριμένα πράγματα τα δείχνει οπότε θέλει και άλλα τα δείχνει μόνο με το να κοιτάζει προς το μέρος που βρίσκονται. Πιστεύεται ότι θα πρέπει να απευθυνθώ σε κάποιο ειδικό Αναπτυξιολόγος; Σας ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Εάν το μόνο που σας ανησυχεί με το παιδί (κύρια ως προς τα επικοινωνιακά του κομμάτια αφού τα λειτουργικά του δείχνουν να αναπτύσσονται καλά) είναι η δείξη του παιδιού σας, δεν υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό. Μπορείτε με ευχάριστο και “παιχνιδιάρικο” (διασκεδαστικό) τρόπο να του το διδάξετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

187. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Είμαι μητέρα 2 αγοριών 4 ετών και 2 ετών! Θα ήθελα να σας πω τους προβληματισμούς μου! Είναι ευγενικά παιδιά χαμογελαστά πρόσχαρα κοινωνικά! Όμως μεταξύ τους τσακώνονται συνέχεια μαλώνουν. Ο μεγάλος (το ξέρω ότι πρέπει να το δουλέψουμε) δεν μοιράζεται εύκολα τα πράγματα του βέβαια με τον καιρό έχουμε φτάσει σε ένα καλό σημείο αλλά και πάλι δεν είναι αυτό που θα θέλαμε σαν γονείς! Ο μικρός πάλι βλέπει που ο μεγάλος δεν του δίνει τα παιχνίδια και πηγαίνει και τον ενοχλεί οπότε ξεκινάει ο χαμός….. Ακόμα δαγκώνονται κιόλας σαν άμυνα… κάπου έχουμε κάνει λάθος αλλά δεν ξέρω εάν φταίει ότι οι παππούδες δεν τους χαλάνε χατίρια Και τα καλομαθαίνουν ενώ εμείς προσπαθούμε να μην τους κάνουμε όλα τα χατίρια… αρκετές φορές πρέπει να φωνάξουμε τόσο πολύ που τότε θα μας ακούσουν και θα σταματήσουν! Είμαι πολύ αγχωμένοι που νομίζω ότι προσπαθώ να κάνω για τα παιδιά ότι το κάνω λάθος και δεν τα βοηθάει… Φέτος ο μικρός ξεκίνησε βρεφικό και ο μεγάλος θα πάει Προνήπιο οπότε θέλω να πιστεύω πως θα βοηθήσει και αυτό αρκετά! Σας ευχαριστώ πολύ! Ζ. Κ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα αδέλφια τσακώνονται πολύ συχνά και είναι μέρος της σχέσης τους. Υπάρχουν μεταξύ τους (από τη στιγμή που είναι και ομόφυλα) ζήλιες και ανταγωνισμοί. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε εμείς οι γονείς αυτές τις συμπεριφορές θεωρείται πάρα πολύ σημαντικός. Χρειάζεται ψυχραιμία και κάποιες φορές (όχι πάντα) η παρέμβασή μας. Από την άλλη -όπως πολύ σωστά αναφέρετε- η ένταξη του μικρού σας παιδιού στο βρεφικό σταθμό και του μεγάλου στο Προνήπιο, πιθανότατα να μεταστρέψει σημαντικά τη συμπεριφορά τους στο σπίτι. Στην περίπτωση που δεν αλλάξουν οι συμπεριφορές, θα ήταν καλό να συζητήσετε με ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

188. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Είμαι μητέρα μιας μικρής 11 ετών η οποία φέτος πηγαίνει στην ΣΤ. Γενικά είναι ένα κλειστό και πολύ σοβαρό παιδί. Πολύ ώριμο για την ηλικία της. Εύκολα δεν κάνει παρέες και είναι άριστη μαθήτρια, σημαιοφόρος. Φέτος με το που πήγε στο σχολείο, καθόταν μόνη της στα διαλείμματα και δεν μίλαγε με κανέναν φίλο ή φίλη της. Γυρίζοντας στο σπίτι μου παραπονέθηκε ότι πονούσε υπερβολικά στην κοιλιά της. Μετά από συζήτηση που είχαμε μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν θέλει να ξαναπάει σχολείο, ότι κανένας δεν της μιλάει και περιμένει την στιγμή που θα γυρίσει σπίτι. Δεν θέλω να κάνω παρέα με παιδιά που βρίζουν μου είπε εκτός των άλλων. Δεν ξέρω πως να φερθώ, συνέχεια κλαίει και με παρακάλια μου λέει ότι δεν έχει φίλους. Είναι μόνη της. Παρακαλώ αν μπορείτε να μου στείλετε την απάντηση σας προκειμένου να την βοηθήσω.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η κόρη σας βρίσκεται στην προεφηβεία της και δείχνει να την απασχολεί πολύ έντονα το κοινωνικό της κομμάτι πια (ο κοινωνικός της εαυτός). Υπάρχει πιθανότητα να ασκείται στο παιδί κάποια συναισθηματική παρενόχληση και όντως η Τάξη να έχει συμμαχήσει εναντίον της (πιθανά λόγω και του ότι είναι πολύ καλή μαθήτρια). Αυτή τη στιγμή δείχνει το παιδί να υποφέρει και οι προσπάθειές σας να την παρηγορήσετε δείχνουν να μην έχουν αποτελέσματα. Θα σας συστήναμε αρχικά να ζητούσατε τη βοήθεια της/του εκπαιδευτικού της κόρης σας, όπως επίσης και να συζητούσατε το θέμα με Ψυχολόγο ώστε να σας πρότεινε κάποιες κατευθύνσεις. Θα ήταν πολύ καλό να ενθαρρύνατε και την κόρη σας να μιλήσει με Ψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

189. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω μια κορούλα όπου 31 Αυγούστου έκλεισε τα 2 έτη. Βλέπω ότι ανεβαίνει μόνη της τα μέτρια σε ύψος σκαλοπάτια κρατώντας κάπου ωστόσο στα μεγάλα σκαλοπάτια δυσκολεύεται πάρα πολύ και σχεδόν πρέπει να τη τραβήξουμε για να ανέβει, επίσης πιάνει και το γόνατο της σαν να στηρίζεται εκεί. Να σημειώσω ότι είχαμε διάφορα δεματάκια σαν μωρό, αρχικά μετά που στήριξε το κεφαλάκι της (3μηνών) το έγερνε από τη μία πλευρά σαν να είναι “πιασμένη” το ξεπέρασε κάνοντας κάποιες απλές ασκησούλες, στη συνέχεια 7,5 μηνών δεν στήριζε καθόλου την πλάτη της, την στήριξε περίπου 8,5 μηνών αλλά και πάλι δεν ήταν τελείως ίσια η πλάτη…. είχε μια μικρή κυφωσούλα. 14,5 μηνών περπάτησε τελείως μόνη της πρώτη φορά και τώρα δεν τρέχει ακόμα αν και φαίνεται σαν να κάνει προσπάθειες σιγά σιγά… Ούτε χοροπηδάει και θέλω να ρωτήσω αν όλα αυτά είναι φυσιολογικά; Στο θέμα της ομιλίας δεν ξέρω αν θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη άνεση λόγου…. Από φράσεις λέει μόνο θέλω και αυτό που θέλει χωρίς να το χρησιμοποιεί πολύ συχνά, “παπά δε θέλω”, άλλο πάμπερ, “μπαμ έκαμε έπεσε”, “μαμά ή μπαμπά ή γάτα έλα, σπάνια να πει “καλά είσαι” αόριστα, “κι άλλο μπισκότο”, σε γενικές γραμμές μόνο αυτές τις φράσεις και όχι πολύ συχνά, συνήθως είναι μονολεκτική και λέει συνολικά 130 λέξεις και τέλος όσον αφορά τη σίτιση 23 μηνών κόψαμε τα αλεσμένα αλλά από τότε τρώει ελάχιστα πράγματα και σε μικρές ποσότητες, τρώει μόνο μπιφτέκι, ψαροκροκέτες, κοτόπουλο, τηγανητές πατάτες, τυρί, ψωμί, μπισκότα, κέικ, γάλα με corn flakes, μπανάνα και από πιο υγρή μορφή συνεχίζουμε φρουτόκρεμα, γιαουρτάκι και φαρίν λακτε. Δεν τρώει καθόλου λαχανικά, μακαρόνια, ρύζι, όσπρια και γενικά ότι δεν προανέφερα. Είναι όλα αυτά φυσιολογικά; Προβληματίζομαι επειδή θήλαζα αποκλειστικά και έως τους 11 μήνες μετά το μεσημεριανό επέλεγα να τη θηλάσω μόνο χωρίς να της δίνω οτιδήποτε άλλο, τελικά 11 μηνών είχε χαμηλό σίδηρο και φεριτινη στο 2,28 με ελαφριά αναιμία, με τη σύμφωνη γνώμη της παιδιάτρου κάναμε δύο προσπάθειες μόνο με διατροφή αλλά ο σίδηρος και η φεριτινη παρέμεινε στα ίδια χαμηλά επίπεδα και στους 14 μήνες που ξανακάναμε εξέταση και στους 17-18μήνες που ξανακάναμε την 3η εξέταση ο σίδηρος ήταν στα φυσιολογικά επίπεδα και ο αιματοκρίτης στο 31 νομίζω… Αλλά η φεριτινη πάλι χαμηλά στο 3,30 περίπου ωστόσο στους 19 μήνες ξεκινήσαμε πρώτη φορά συμπλήρωμα σιδήρου γιατί ενώ πριν μου έτρωγε πάρα πολύ καλά , κρέας σχεδόν κάθε μέρα, όσπρια, ψάρι κλπ και ποσότητες 400+ γραμμάρια ξαφνικά ξεκίνησε ανορεξία. Θεωρείτε ότι μπορεί να δημιουργήθηκε κάποιο μη αναστρέψιμο πρόβλημα; Επίσης από όσα σας προανέφερα θεωρείτε ότι η ανάπτυξη του είναι φυσιολογική; Ευχαριστώ εκ των προτέρων και συγχαρητήρια για το έργο σας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρετε πολλές και διαφορετικές δυσκολίες που αντιμετώπισε το παιδί σας ως βρέφος και μωρό : Οργανικής ρύθμισης και κινητικών δεικτών εξέλιξης. Η κινητική της εξέλιξη εξακολουθεί να υστερεί σε σχέση με το αναμενόμενο, όπως και η στοματοπροσωπική της λειτουργία σε σχέση με τη σίτιση. Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο του παιδιού αφού οι μη φυσιολογικές τιμές σε σίδηρο και φερριτίνη μπορεί να σχετιστούν με αναπτυξιακές δυσκολίες. Συνήθως γίνεται μία εξέταση από Αναπτυξιακή/ό Παιδίατρο για να καθοριστεί εάν υπάρχει κάποια αναπτυξιακή δυσκολία στο παιδί και εάν θα χρειαζόταν κάποια επιβοήθηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής

190. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, Θα ήθελα την επιστημονική σας βοήθεια σε κάτι. Είμαι μητέρα ενός κοριτσιού 13 μηνών. Πριν μείνω έγκυος η δουλειά μου ήταν αξιωματικός του Εμπορικού Ναυτικού με πολύμηνα μπάρκα στο εξωτερικό επί πλοίου. Λέγω εγκυμοσύνης αναγκαστικά σταμάτησα κ μέχρι τώρα που χρόνισε ήμουν όλη μέρα μαζί της και μιας και μονογονέας ήμουν η αποκλειστική φροντιστής του μωρού. Μέχρι 10 μηνών θήλαζα αποκλειστικά κ σιγά σιγά αποθήλασα με την προοπτική μήπως χρειαστεί να εργαστώ πάλι. Λέγω καραντίνας τα πράγματα πήγαν πολύ πίσω όμως όσο αφορά την δουλειά μου. Τώρα με ειδοποίησαν μετά από πολύ καιρό να φύγω για μπάρκο και η απορία μου είναι η εξής. Θα έχει κάποιες ψυχολογικές επιπτώσεις αυτό στο παιδί; Θα πιστέψει ότι την εγκατέλειψα; Σε περίπτωση που φύγω το μωρό θα μείνει στους παππούδες της όπου λέγω προσαρμογής την πάω κάποια βραδιά(σκ) κ μέχρι τώρα δεν είχαμε κανένα θέμα. Πέρα από τις δικές μου προσωπικές τύψεις και φυσικά στενοχώρια που θα την αφήσω υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί πρόβλημα στο παιδί; Να σημειώσω ότι τη δουλειά μου πάντα την λάτρευα παρόλο που είναι πολύ δύσκολη και τόσους μήνες πιέζομαι πάρα πολύ στο σπίτι εσώκλειστη με μία και μοναδική απασχόληση τη φροντίδα του παιδιού. Βρίσκομαι σε μεγάλο ψυχολογικό δίλημμα από την μια δεν θέλω να αφήσω τη καριέρα μου από την άλλη έχω τύψεις που την αφήνω… Ελπίζω να μου απαντήσετε! Με εκτίμηση, Χ. Λ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι δύσκολη πραγματικά η ψυχολογική απεμπλοκή ενός βρέφους από το άτομο αναφοράς του που είναι η μητέρα, ιδίως όταν λείπει ολοκληρωτικά (είναι ευκολότερο το να φεύγει το πρωί αλλά το απόγευμα να είναι πάλι πίσω). Θα πρέπει να εκπαιδεύσετε πολύ προσεχτικά και με ασφάλεια και τρυφερότητα το νέο άτομο αναφοράς και ασφάλειας για αυτό το παιδί (γιαγιά, πατέρας, τροφός κλπ). Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι θα χάσει το παιδί σας πολλές συνήθειες που είχε μαζί σας, αλλά θα πρέπει από την άλλη να σεβαστούμε (και να σεβαστείτε) και την δική σας ανάγκη για εργασία. Θα σας συμβουλεύαμε να συζητούσατε με Ψυχολόγο όλο αυτό που σας απασχολεί πριν να φύγετε για το ταξίδι σας, ώστε να σας έδινε εναλλακτικές λύσεις και ταυτόχρονα να εξομαλύνονταν και οι μηχανισμοί σκέψης σας και διαχείρισης των πιθανών ενοχών που αισθάνεστε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

191. ΕΡΩΤΗΣΗ: Αγαπητή ομάδα του Προσέγγιση καλησπέρα. Ονομάζομαι Ισμήνη, είμαι δασκάλα με μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή και φέτος δουλεύω ως παράλληλη στήριξη σε ένα παιδί της Α’ δημοτικού με ΔΑΦ. Στην προσπάθειά μου να τον βοηθήσω όσο περισσότερο γίνεται θα ήθελα τη γνώμη σας για το πως μπορώ να τον κρατήσω περισσότερο μέσα στην τάξη. Μένει μετά βίας το πρώτο δίωρο μέσα στην τάξη. Έχει την ανάγκη να βγαίνει έξω πράγμα που το επιτρέπω, κάνοντας πρώτα μια συμφωνία για τον χρόνο (που δεν την τηρεί) και ένα μεγάλο διάστημα της ημέρας ανεβαίνει στα κάγκελα της πόρτας φωνάζοντας τη μαμά του. Του έφερα αυτοκίνητα που του αρέσουν αλλά δεν έδωσε καμία σημασία. Ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα αλλά θα ήθελα τη συμβουλή σας! Ευχαριστώ θερμά, Ι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς (και υποχρεωτικά θα παρατηρούσαμε) το παιδί βρίσκεται και σε ατομικά θεραπευτικά προγράμματα πλην μόνο της παράλληλης στηρίξεως. Η γνώμη των συναδέλφων (κύρια Εργοθεραπευτή) για τους μηχανισμούς που αυτό το παιδί σε ατομική και εξειδικευμένη βάση οργανώνεται και αυτο- ή εταιρο-ρυθμίζεται, όπως και Ψυχοπαιδαγωγού για την ύλη που θα ήταν προσιτή για το συγκεκριμένο παιδί, είναι κρισιμότατη για την εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων τις στιγμές ή τα διαστήματα που το παιδί απορρυθμίζεται (η παροχή διαλειμμάτων, ποιών, πότε, για πόση ώρα, τι θα κάνει κατά το διάλειμμα) είναι σημαντικότατο να δομηθούν με πολύ προσεχτικό και απόλυτα εξατομικευμένο τρόπο που μπορούν οι συνάδελφοι να σας βοηθήσουν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

192. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα! Ευχαριστώ για την ευκαιρία να μοιραστώ τον προβληματισμό μου που αφορά τον γιο μου 5 χρονών. Είναι ένα πολύ χαρούμενο παιδί, πολύ δεμένο μαζί μας και με τους παππούδες του. Έχει αρκετές συναναστροφές και φιλίες. Όταν όμως κάποιος εκτός του στενού μας πλαισίου επιχειρεί να του μιλήσει (πχ κάποια κυρία που θα συναντήσουμε στο δρόμο, κάποια θεία που βλέπει πιο σπάνια κλπ) αντιδρά πολύ άσχημα : όχι μόνο δεν απαντάει στην καλημέρα τους, αλλά αρχίζει να μουγκρίζει, να χτυπάει τα πόδια του κάτω, να με τραβάει να φύγουμε, να φωνάζει. Όταν τον ρωτάω γιατί το κάνει αυτό, μου λέει κάθε φορά ότι ντρέπεται και δεν θέλει να του μιλάνε. Είναι φυσιολογική αντίδραση; κι αν ναι, τι μπορώ να κάνω για να τον βοηθήσω; ευχαριστώ πολύ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας προφανώς και δυσκολεύεται με τους ενηλίκους και δείχνει μία αυξημένη συστολή, αλλά ο τρόπος που αντιδράει (στην γλώσσα της ειδικής αγωγής ονομάζεται “clownism”), είναι αρκετά ακραίος και θεαματικός. Αρχικά θα θέλαμε να ξέρουμε εάν οι φιλίες του παιδιού (σχέσεις με συνομηλίκους) προέρχονται από ανοιχτό χώρο (δηλ κάνει παρέες εύκολα στην Παιδική Χαρά) ή από πιο κλειστό (πχ κάνει παρέα μόνο στο νηπιαγωγείο ή με γνωστά του παιδιά). Επίσης, εάν μιμείται κάποιες συμπεριφορές από το οικογενειακό του περιβάλλον (πχ εάν κάποιος αντιδράει με αυτό τον τρόπο). Θα ήταν πάντως καλό να το ρωτήσετε γενικά για αυτές τις συμπεριφορές που κάνει όταν συναντάει καινούργιους ενήλικες (πχ “τι κερδίζεις που μουρμουράς και χτυπάς το πόδι σου;”, η να συζητήσετε πιθανές εναλλακτικές συμπεριφορές. Θα θέλαμε να το συζητούσατε και με τη Νηπιαγωγό για να σας πει την άποψή της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

193. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, Έχω ένα κοριτσάκι 6 χρόνων και πάει πρώτη δημοτικού. Αυτο που με προβληματίζει είναι η συμπεριφορά της… Στο σχολείο τις δύο πρώτες μέρες ήταν μια χαρά δηλ ξύπναγε ήρεμη και είχε διάθεση για το σχολείο, χτες και σήμερα πάμε με κλάματα και δεν θέλει να μπει ούτε στην τάξη. Αυτο όμως το καταλαβαίνω επειδή είναι Αρχή και είναι καινούργιο περιβάλλον είναι φυσιολογικό…Αλλά γενικά όμως έχει δύσκολη προσαρμογή σε καταστάσεις. Και αντιδράει πολλές φορές περίεργα. Είναι πολύ χειριστική μέσα στο σπίτι και δύσκολη στο να της εξηγήσεις κάποια απλά πράγματα και να δεχτεί…και τελευταία έχει φοβίες και όταν πιέζεται με κάτι βγάζει άλλες φορές “τικ ” η λέει συνέχεια κάποια έκφραση που θέλει να της απαντήσεις όχι για να ηρεμήσει…Και πολλές φορές βγάζει επιθετικότητα και δεν ακούει κανέναν. Αν δεν της αρέσει αυτό που της λέμε αρχίζει να κλαίει και να ουρλιάζει και να φτάνουμε σε μια κατάσταση έλα. Να με ηρεμήσεις και μόλις πας να σου λέει φύγε μέχρι να αποφασίσει η ίδια ποτέ θα το σταματήσει. Ειλικρινά θα ήθελα πολύ την βοήθεια σας. Σας ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυσκολεύεται πάρα πολύ η κόρη σας στη συναισθηματική της αυτορρύθμιση και γενικά είναι πολύ ευερέθιστη. Όπως βλέπετε, υπάρχουν δυσκολίες και στην κοινωνική της επικοινωνία τόσο με τους-τις συμμαθητές-συμμαθήτριες στο σχολείο (και έτσι δεν δείχνει έστω κοινωνικό κίνητρο να βρίσκεται στο Σχολείο με τις φίλες της) , αλλά και στο σπίτι με εσάς. Επειδή οι δυσκολίες δείχνουν, σημαντικές, επίμονες και έντονες, θα σας συστήναμε να ζητούσατε τη βοήθεια αρχικά Ψυχολόγου Συμβουλευτικής για να δίνατε ένα αναλυτικό ιστορικό όλων αυτών των ετών (είναι συμπεριφορές που εμφανίστηκαν τώρα, προϋπήρχαν δυσκολίες στο παιδί ως βρέφος και μωρό, ποια ήταν η εικόνα της στην προσχολική ηλικία;) και να σας κατευθύνει για τα επόμενα βήματά σας. Συνήθως η αξιολόγηση του ίδιου του παιδιού γίνεται από Διεπιστημονική Ομάδα όπου προΐσταται Παιδοψυχίατρος. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

194. ΕΡΩΤΗΣΗ: Το παιδί μου έχει αλλάξει δασκάλα στην τάξη του και από την πρώτη μέρα αντιδρά και θέλει την παλιά που είναι στο σχολείο .τι να κάνω για να το βοηθήσω να αποδεχτεί την καινούρια δασκάλα ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά δεν μας αναφέρετε την ηλικία του παιδιού σας (είναι πολύ διαφορετικό να αντιδρά έντονα ένα παιδί προσχολικής ηλικίας -που χρειάζεται περισσότερο χρόνο προσαρμογής- από ένα παιδί ακαδημαϊκής ηλικίας -όπου αναμένεται ταχύτερη προσαρμοστικότητα-. Από μεριάς σας χρειάζεται απλά μία ψύχραιμη στάση όπου θα εξηγήσετε με ασφαλή και τρυφερό τρόπο ότι αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί το σχολικό σύστημα και όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, τόσο αλλάζουν οι δασκάλες που είναι ειδικές για αυτές τις βαθμίδες. Θα δώσετε χρόνο, υπομονή και ψυχραιμία ώσπου να προσαρμοστεί συναισθηματικά στη νέα κατάσταση. Ταυτόχρονα, θα το συζητήσετε και με την εκπαιδευτικό του παιδιού ώστε να το βοηθήσει στην προσαρμογή του. Εάν από την άλλη δείτε ότι οι δυσκολίες επιμένουν (σε συχνότητα και ένταση), θα ήταν καλό να συζητήσετε με Ψυχολόγο το όλο ζήτημα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

195. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα είμαι η Α. και είμαι 20 χρόνων. Δεν στέλνω για μένα αλλά σχετικά με τους γονείς μου. Τους τελευταίους μήνες τους βλέπω απόμακρους από τον ένα και τον άλλο. Θα σας περιγράψω λίγο την οικογενειακή κατάσταση μας. Είμαστε πενταμελής οικογένεια μια αδερφή 14 έναν αδερφό 22 και εγώ 20. Οι δύο μου γονείς είναι άνεργοι και επίσης είμαστε κάτοικοι Γερμανία. Οι γονείς μου δεν μιλάνε γερμανικά πάρα μόνο λίγες λέξεις πάνω στις δουλειές που έκαναν η μαμά μου ήταν σεφ και ο μπαμπάς μου εργολάβος. Ο αδερφός μου άδω και 2 χρόνια περίπου μένει Κρήτη και εγώ με την αδερφή μου μαζί με τους γονείς μου. Η μαμά μου δεν είναι πλέων τόσο ομιλητική ούτε με εμάς αλλά ούτε και με τον μπαμπά μου είναι λες και έχεις παραιτηθεί σας γυναίκα. Δεν προσέχει τον εαυτό της όσο τον πρόσεχε δεν χαμογελάει εύκολα. Ο μπαμπάς μου επηρεάζετε από αυτό με αποτέλεσμα να αργή να έρθει από την δουλειά ώστε ο μόνος του σκοπός στο σπίτι να είναι να έρθει μα φάει να κάνει μπάνιο να κάτσει λίγο στο τηλέφωνο και μετά να κοιμηθεί ώστε να πάει ξανά δουλειά και αυτά μου τα έχει πει με σκοπό να αρχίσω να λέω της μαμάς να προσέχει τον εαυτό της να χαμογελάει λίγες μέρες να κάνει πράγματα για τον εαυτό της. Για παράδειγμα πριν λίγες μέρες τις είπα ότι θα της κόψω τα μαλλιά το ήθελε και αυτή αλλά δύσκολα κάθετε να κάνει κάτι για αυτήν και όταν τα έκοψα της πήγαιναν τρελά και ο μπαμπάς και η αδερφή μου το μόνο που είχαν να πουν μην τα ξανά κόψεις ή τι έχετε πάθει και κόβετε τα μαλλιά σας όλες ( και εγώ τα είχα κόψει). Γενικά βλέπω ότι η μαμά μου δεν λέει τι ακριβώς πιστεύει δεν μιλάει για αυτά που την απασχολούν και γενικά δεν έχει υποστήριξη για κάτι που θέλει να κάνει έστω και αν είναι να κόψει τα μαλλιά της. Τι να μπορώ να κάνω σαν παιδί? Γιατί ο μπαμπάς λέει ότι θα της μιλήσει όμως όχι τώρα γιατί έχει αλλά προβλήματα στο κεφάλι του αλλά το θέμα είναι ότι αυτό δεν τους κάνει καλό το να μην συναντιούνται πολύ λίγο μέσα στην ημέρα και όταν συναντιούνται να είναι λες και έχουν μαλώσει. Δεν ξέρω τι να κάνω ή αν πρέπει να κάνω κάτι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς κάτι απασχολεί έντονα τη μητέρα σας και εμφανίζει μία συναισθηματική δυσκολία. Θα θέλαμε να ξέρετε ότι αυτό είναι ένα θέμα ενηλίκων (όπως και εσείς είστε ενήλικη) και δεν θα θέλαμε να πάρουμε κάποια θέση σε όλο αυτό το ζήτημα, αφού η σελίδα μας εξυπηρετεί γονείς ή ειδικούς με γνώμονα την Παιδιατρική ή Εφηβική Φροντίδα. Θα σας συστήναμε όμως συζητήσετε αυτά που σας απασχολούν με την οικογένειά σας και ταυτόχρονα πιθανά να ζητούσατε τη γνώμη κάποιου Ψυχολόγου στη Γερμανία για να το συζητούσατε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

196. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας .ο γιος μου είναι 3.5 ετών στην καθημερινότητα μας είναι ένα χαρούμενο παιδί .με αρκετή αίσθηση χιούμορ, έξυπνο, μιλάει αλλά όχι καθαρά το ρ το ς .ωστόσο είναι υπερκινητικός .γενικά σαν παιδί είχε δύσκολο ύπνο με 3 αφυπνίσεις πλέον 1 φορά εάν του φύγει η πιπίλα(παίρνουμε ακόμα) .στο σχολειό τον χαρακτηρίζουν ήρεμο, κλειστό ,ντροπαλό ενώ στο σπίτι είναι υπερκινητικός ή έχει πολλή ενέργεια μόνο όταν βλέπει τηλεόραση κάθεται 2 ώρες ακίνητος ή όταν παίζουμε πλαστελίνες ή βιβλίο διαβάζουμε. σήμερα τον πήγα σε Αναπτυξιολόγο μου είπε ότι διακρίνει δεπυ και ότι έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης και μας πρότεινε εργοθεραπείες . η παιδίατρος δεν διακρίνει κάτι τέτοιο και μου ζήτησε και δεύτερη γνώμη . έχω αγχωθεί και μπερδευτεί. πως γίνεται διάγνωση από μια φορά που μας είδε ? επίσης με όλους τους γιατρούς πχ παιδίατρο, μικροβιολόγο, παιδοχειρουργό (λέγω ομφαλοκήλης) συνεργάζεται άψογα ήρεμος πολύ και υπάκουος όπως στο σχολειό.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η υπερκινητική συμπεριφορά χαρακτηρίζεται από δυσκολίες ενός παιδιού να ελέγξει την κινητικότητά του όποτε χρειάζεται να παραμείνει συγκεντρωμένο σε κάτι. Είναι πολύ θετικό το ότι στον Παιδικό Σταθμό είναι ήσυχος αν και δεν είναι θετικό το ότι είναι “κλειστός και ντροπαλός” (θα θέλαμε να αναρωτηθείτε γιατί δεν είναι ανέμελο και κοινωνικό παιδί). Επίσης το ιστορικό ύπνου παραπέμπει σε παιδί με ανήσυχο νευρικό σύστημα. Το ότι σε χώρους όπως πχ ένα Ιατρείο μένει ήρεμος, δεν είναι υποχρεωτικό σημείο έλλειψης υπερκινητικότητας, αφού σε αντίστοιχους χώρους τα παιδιά είναι πιο συνεσταλμένα και πιθανά φοβισμένα. Από την άλλη, οι Αναπτυξιακοί Παιδίατροι στηρίζονται στα στοιχεία που λαμβάνουν από το ιστορικό του παιδιού και στην εικόνα που βλέπουν στο χώρο (με βάση την εμπειρία τους μπορούν να διακρίνουν τη φύση ακόμα και σε δυσκολίες που μπορεί να μην είναι ορατές από τους γονείς). Πάντα οι αξιολογήσεις κρατούν μία συνεδρία και σε αυτή καλείται ο ειδικός να βγάλει συμπέρασμα. Καλώς λοιπόν ζητήσατε τη γνώμη Αναπτυξιακής Παιδιάτρου αλλά το εάν θα ακολουθήσετε αυτά που σας πρότεινε, είναι δική σας απόφαση. Εάν επιθυμείτε επίσης να λάβετε και άλλη γνώμη, όπως σας ζήτησε η Παιδίατρος, φυσικά και μπορείτε να το κάνετε. Δεν συμφωνούμε με το άγχος σας. Οι αναπτυξιακές δυσκολίες (σε συνδυασμό και με την υψηλή ευφυΐα που διέκρινε η Αναπτυξιακή Παιδίατρος) δεν είναι κάποια σοβαρή πάθηση που πρέπει να πανικοβάλει τους γονείς, αλλά είναι καλό να αντιμετωπίζονται από Εργοθεραπευτή στην πρώτη εμφάνισή τους (όσο το δυνατόν ταχύτερα). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

197. ΕΡΩΤΗΣΗ: Η ΚΟΡΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ 7 ΕΤΩΝ ΕΧΕΙ ΤΡΕΛΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ ΤΗΣ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΟΤΙ ΜΗΠΩΣ ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ Η ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ. Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ , ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΒΓΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ, Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΙΕΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΤΡΟΜΑΞΕ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΘΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ ΟΛΟ ΤΕΤΟΙΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΓΟΝΕΙΣ ΕΜΕΙΣ?, ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΣ ΦΕΡΘΟΥΜΕ? ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως και εσείς παραδέχεστε, το παιδί ερεθίστηκε από κάποια στιγμή που μάλλον η κατάσταση βρέθηκε εκτός του συναισθηματικού ελέγχου της και φοβήθηκε. Το ότι φοβάται ότι ο πατέρας θα σας εγκαταλείψει για κάποια άλλη γυναίκα, είναι κάτι που το άκουσε είτε στο σπίτι (πιθανή απειλή σε έναν ενδο-συζυγικό καβγά) είτε στο σχολείο από κάποιο άλλο παιδί είτε στην Τηλεόραση. Θα σας προτείναμε αυτή την εποχή να είστε τρυφεροί μεταξύ σας και να δείχνετε στο παιδί σας ότι περνάτε όμορφα και ότι είστε αρμονικά μαζί. Εάν όμως βλέπετε ότι αυτός ο φόβος της κόρης σας είναι έντονος και επίμονος, θα σας συμβουλεύαμε να το συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για το πώς θα μπορούσατε να το αντιμετωπίσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

198. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΧΩ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ 5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΔΥΟ ΕΤΩΝ Ο ΓΙΟΣ ΠΑΕΙ ΝΗΠΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΟΥΡΙΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΝΩ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟ ΕΙΧΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΝΑΜΕ ΥΠΕΡΗΧΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η ενούρηση των παιδιών κατά τη σχολική τους φοίτηση υποδηλώνει δύο πιθανούς παράγοντες : Ο ένας είναι οργανικός και πολύ καλά πράξατε και κάνατε υπερηχογράφημα και τον αποκλείσατε. Ο δεύτερος είναι συνήθως ψυχογενής (αυξημένο στρες). Εδώ παίζει ρόλο πώς αντιμετωπίζει το ίδιο το παιδί το “ατύχημά του” (στενοχωριέται, αδιαφορεί κλπ), πώς το αντιμετωπίζει η εκπαιδευτικός και οι συμμαθητές του και πώς εσείς το συζητάτε στο σπίτι (ή το αντιμετωπίζετε εάν συμβαίνει και στο σπίτι). Θα ήταν καλό να συζητήσετε αυτό το θέμα και με την εκπαιδευτικό, αλλά θα σας προτείναμε να δίνατε αναλυτικότερα στοιχεία και σε μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να σας καθοδηγούσε για τις περαιτέρω κινήσεις σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

199. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Με απασχολεί πολύ η συμπεριφορά του 8 χρόνου αγοριού μου. Θέλει να κάνει συνέχεια τι δικό του. Αν δεν γίνει δεν θα ηρεμήσει, ο άντρας μου βγαίνει συνέχεια εκτός εαυτού, έχει χάσει στην υπομονή του βρίζοντας τον με άσχημο τρόπο, του λέω ότι δεν είναι ο σωστός τρόπος αυτός αλλά δεν μπορεί να το ελέγξει πλέον. Έχουμε ένα δεύτερο παιδί 2 χρόνων, δεν μπορώ να πω ότι τον ζηλεύει, συνέχεια το μυαλό του είναι πώς να τον αναστατώνει επειδή του αρέσει να τον βλέπει να γκρινιάζεις επειδή το προκαλεί εκείνος. Στο σχολείο είναι ζωηρός και θέλει πάντα να είναι το επίκεντρο μιας παρέας και στη γειτονιά ως επίσης με από αποτέλεσμα σχεδόν όλα να έχουν παράπονα. Προκαλεί συνέχεια εντάσεις, δεν ακούσει σε τίποτα, τι ρούχα θα βάλει το πρωί στο σχολείο, τι πρωινό θα φάει, έχει για όλα δική του άποψη και θέλει να γίνει όπως το θέλει. Είναι παιδί που συνέχεια θέλει να κάνει κάτι, είναι έξυπνος, είναι ευαίσθητος παρόλο που απ’ έξω θέλει να βγάλει τον κακό του εαυτό. Δεν ξέρω πλέον πως να του φερθώ. Τι πρέπει να κάνω; Να πάρω την γνώμη κάποιου ως ειδικού και να είναι παρόν; Θέλω την βοήθεια σας να με κατευθύνεται, κάτι κάνω λάθος αλλά τι; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα πολύ ευερέθιστο παιδί με μόνιμη ενέργεια και ανησυχία. Ταυτόχρονα όμως είναι και πολύ “εγώ-κεντρικό” και θέλει να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αψηφώντας συχνά τους κοινωνικούς κανόνες. Έχει προχωρήσει σημαντικά η ηλικία του για να πούμε ότι αυτό μπορεί να υποχωρήσει από μόνο του. Ταυτόχρονα, οι έντονες αντιδράσεις από τη μεριά σας (βρισιές, απειλές, απόρριψη, τιμωρίες κλπ), όπως βλέπετε δεν επιφέρουν κάποιο αποτέλεσμα και θα λέγαμε δείχνουν να ερεθίζουν το παιδί ακόμα περισσότερο. Λόγω και της ηλικίας του, φυσικά και θα σας προτείναμε να προχωρήσετε σε αξιολόγηση του παιδιού από κάποιον ειδικό. Θα ήταν καλό αρχικά να δώσετε ένα αναλυτικό ιστορικό σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής, όπου και θα σας έδινε κατεύθυνση για την κατάλληλη ειδικότητα για να αξιολογήσει τις δυσκολίες του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

200. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι 16 μηνών και ένα 5 χρόνων. Τον τελευταίο καιρό το μεγαλύτερο παιδί μου δεν με ακούει καθόλου όταν πρέπει να ετοιμαστεί για το σχολείο η τις δραστηριότητες του. του το λέω ξανά και ξανά να ετοιμαστεί και αυτός δεν μου δίνει καθόλου σημασία. Έχω δοκιμάσει διάφορους τρόπους από συζήτηση μέχρι τιμωρία αλλά τίποτα δεν απέδωσε. Και υποτίθεται ότι του αρέσει να πηγαίνει και στο σχολείο και στις δραστηριότητες. Και πλέον έχω κουραστεί πολύ γιατί στο τέλος καταλήγω να φωνάζω και πάμε παντού αργοπορημένοι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από τη στιγμή που αρέσει στο παιδί σας να πηγαίνει στο Σχολείο του, δείχνει ότι η δυσκολία του δεν βρίσκεται σε δυσκολίες κινήτρων όσον αφορά να ετοιμαστεί και να ντυθεί. Τα παιδιά που καθυστερούν να ντυθούν συνήθως το κάνουν λόγω δυσκολιών σε κάποιον από τους εξής τομείς : (Α). Δυσκολίες ύπνου ή έλλειψη ύπνου ή δυσκολίες ενεργοποίησης κατά την αφύπνιση, (Β). Δυσκολίες στον κινητικό συντονισμό λόγω αδεξιότητας (τους φαίνεται δύσκολο το ντύσιμο), (Γ). Δυσκολίες αυτοδιαχείρισης (έλλειψη υπευθυνότητας στην αυτοεξυπηρέτηση), (Δ). Διάσπαση προσοχής (δυσκολίες εργαζόμενης μνήμης), (Ε). Δυσκολίες στις συνεργατικές δεξιότητες. Στα παιδιά που δυσκολεύονται να αυτό-συντηρηθούν σε αυτή την ηλικία (κάτι που συμβαίνει συχνά σε παιδιά), αρχικά φροντίζουμε να έχουμε αυξημένη επιτήρηση κατά την προσωπική τους φροντίδα (ντύσιμο, πλύσιμο). Βρισκόμαστε αρκετά δίπλα τους επιτηρώντας, επιδεικνύουμε προσοχή και βοηθούμε όσο χρειάζεται, με σταδιακή μείωση της βοήθειας σε βάθος χρόνου και όταν αρχίζει να αυξάνει η αυτοδιαχείριση. Οι φωνές δεν επιφέρουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα (δεν αυξάνονται τα κίνητρα των παιδιών με την απορριπτική στάση των γονέων). Από την άλλη, κάποιοι γονείς πραγματικά δεν στέλνουν το παιδί στο Σχολείο εάν αργεί να ντυθεί (αυτό όμως ΜΟΝΟ όταν το παιδί ουσιαστικά δεν έχει κάποια δυσκολία και απλά επιδεικνύει αδιαφορία). Θα σας προτείναμε να συζητούσατε με Εργοθεραπευτή αρχικά για να διαφοροδιαγνωστούν οι δυσκολίες από τους πέντε παράγοντες που σας αναφέραμε παραπάνω και να σας έδινε κάποιες πιθανές κατευθυντήριες οδηγίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

201. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας…. Το παιδί μου είναι 8 ετών… Πηγαίνει Τρίτη δημοτικού.. Στο σχολείο άρχισαν σιγά σιγά να κάνουν έκθεση και να φτιάχνουν παραγράφους…. 2 φορές την εβδομάδα άρχετε στο σπίτι μια κοπέλα και του κάνει μια επανάληψη σε όσα έχει μάθει.. Σήμερα ήταν μια από αυτές τις μέρες, είχε μάθημα με την κοπέλα.. Το μάθημα πήγαινε καλά. Ώσπου μπήκαν στο κομμάτι να του εξηγήσει πως γράφουμε μια έκθεση… Άρχισε να του λέει ποιες ερωτήσεις πρέπει να απαντήσει.. Άρχισε να γράφει.. Κάποια στιγμή κατεβάζει το κεφάλι. Και ότι τον ρωτούσε η κοπέλα δεν του απαντούσε.. Έδειξε με την αναπνοή του είχε αγχωθεί… Όταν τον ρώτησα γιατί δεν μιλάει και δεν απαντάει.. Μου είπε ότι δεν του αρέσει η έκθεση και δεν ξέρει να απαντήσει…. Εγώ τη πρέπει να κάνω?? Πως το παιδί μου θα αγαπήσει το μάθημά της έκθεσης?? Πως θα τον κάνω να εκφράζει τα συναισθήματα του και να μην κλείνεται στον εαυτό του??? Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά αγαπούν όποιο μάθημα θεωρούν εύκολο. Προφανώς υπάρχει κάποια δυσκολία στο παιδί σας στο να προχωράει στη γραπτή έκφραση. Αρχικά θα πρέπει να διαπιστώσετε εάν το παιδί δυσκολεύεται και στην προφορική έκφραση των μαθημάτων (τώρα πια έχει στα Μαθήματά του την Ιστορία και τα Θρησκευτικά όπου απαιτούν λεπτομερή και ακριβή προφορική έκφραση). Θα θέλαμε να το συζητήσετε με την Παιδαγωγό που βοηθά το παιδί ώστε να σας πει τη γνώμη της. Συνήθως στα παιδιά με δυσκολίες στην έκφραση (γραπτή ή προφορική), ζητούμε τη αξιολογητική βοήθεια Λογοθεραπευτή ή Ειδικού Παιδαγωγού για να εντοπίσει που οφείλεται η δυσκολία. Μέχρι να γίνει αυτή η αξιολόγηση, αναγνωρίστε τη δυσκολία του παιδιού σας και εξηγείστε του ότι όλα είναι μαθήματα και σε όλα θα πρέπει να προσπαθούμε, ακόμα και αν είναι πιο δύσκολα. Αλλά και πάλι θέλουμε να σας θυμίσουμε : Κανένα παιδί δεν αγαπάει το μάθημα που αισθάνεται ότι δεν τα καταφέρνει. Απλά, μαθαίνει να προσπαθεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

202. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα! Έχω ένα αγοράκι που σε λίγες μέρες γίνεται 2,5 ετών. Άργησε να περπατήσει (17μηνων) κ δεν μιλάει , λέει κάποιες λεξούλες πχ γάτα ,κακά κτλ μετά τα δύο έτη. Δεν αποχωρίζεται την πιπίλα με τίποτα. Μου κάνει εντύπωση που μετράει από το ένα έως το δέκα όποτε θέλει και αναγνωρίζει κιόλας τους αριθμούς αν τους δει γραμμένους. Πάντα μετρούσα τα σκαλιά ανεβαίνοντας η κατεβαίνοντας κτλ. Δεν δείχνει με το δάχτυλο παρά μερικές φορές. Ότι θέλει μου το φέρνει πχ το τηλεκοντρόλ για να αλλάξω κανάλι αν κοιτάμε τv κτλ. Γενικά ήταν ένα πολύ δύσκολο μωρό από νεογέννητο με πολλούς κολικούς για μήνες έντονη παλινδρόμηση μέχρι 15 μηνών κ συνεπώς πολύ δυσκολία στην ύπνο πολύ γκρίνια κτλ. Συνεχίζει να είναι πολύ γκρινιάρης, δεν θέλει να φορέσει καπέλο ,επιμένει πολύ στο κόκκινο χρώμα θέλει συνεχώς ένα μπουφάν π είναι κόκκινο κ ότι είναι κόκκινο του αρέσει. Σπάνια κάνει γεια σου με το χέρι συνήθως λέει γεια , στο όνομα του ακούει όποτε θέλει δλδ επιλεκτικά. αν παίζει κ του μιλήσω ίσως δεν μου δώσει σημασία αλλά αν του πω πάμε πχ στην ξαδερφούλα σου τρέχει κ έρχεται να φύγουμε. Είναι πολύ χαρούμενο παιδί, μόλις δει την ξαδερφούλα του την αγκαλιάζει, την παίρνει από το χέρι να πάνε να χοροπηδήσουν στο κρεβάτι κτλ. Μερικές φορές με προβληματίζει κ σκέφτομαι μήπως έχει αυτισμό με αυτά π διαβάζω παιδίατρος Μ είπε να περιμένουμε ως τα 3 ,να τον πάω και παιδικό και βλέπουμε, αλλά φοβάμαι μην είναι αργά τότε

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ένα παιδί που έχει ένα δύσκολο ιστορικό με ανήσυχο ταμπεραμέντο και οργανικές δυσκολίες, με δύσκαμπτες ή άκαμπτες συμπεριφορές, με σημάδια καθυστέρησης (κινητικής και στην ομιλία), περίεργες νησίδες αυξημένων δεξιοτήτων μη αναμενόμενες για την ηλικία του (αριθμοί κλπ) και κάποια σημάδια δυσκολιών στην αισθητηριακή επεξεργασία ή τη ρύθμιση της διέγερσης. Θα σας προτείναμε να προχωρούσατε από τώρα σε μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο αφού οι περιγραφές σας δείχνουν ότι για τις ανωτέρω δυσκολίες θα χρειαζόταν εξειδικευμένη παρέμβαση. Θα σας προτείναμε να επισπεύδατε τις ενέργειές σας ώστε να μην παγιωθούν οι δυσκολίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

203. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας! Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι που παρατηρώ στον γιο μου. Είναι στην ηλικία των 4 ετών από πολύ νωρίς έχει αναπτύξει τέλειο λόγο, πλούσιο λεξιλόγιο και πολύ καλή λεπτή και αδρή κινητικότητα. Είναι πολύ κοινωνικός και λατρεύει την συναναστροφή με άλλα παιδάκια. Είναι ζωηρό σας παιδί χωρίς υπερβολές αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως Εκτός σπιτιού είναι ότι μιλάει πάρα πολύ κάνει διαρκώς ερωτήσεις και θέλει απαντήσεις εμπεριστατωμένες. Χθες ξεκινήσαμε πρώτη φορά Ιππασία ξετρελάθηκε με το άθλημα αυτό αλλά αν κ υπάκουε όλες τις εντολές του εκπαιδευτή του σε όλο το μάθημα του λέγαμε ερωτήσεις ( σχετικές βέβαια με το θέμα της Ιππασίας). Μήπως αν σταματήσω να τού τα εξηγώ όλα τόσο πολύ κ να μην απαντήσω πάντα σε όλα του τα ερωτήματα βοηθήσει; είμαι εκπαιδευτικός στο επάγγελμα και ασχολούμαι πολύ μαζί του στο εκπαιδευτικό κομμάτι κ σκέφτομαι μήπως τα τόσο πολλά ερεθίσματα που του δίνω τον κάνουν να είναι ακόμα πιο περίεργος για ότι συμβαίνει γύρω του. Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά κάνουν πολλές ερωτήσεις στους γονείς ή σε άλλα άτομα για 5 πιθανούς λόγους : (Α). έχουν την αυξημένη ανάγκη να μάθουν πώς λειτουργεί ο κόσμος μας (περιέργεια και φιλομάθεια). (Β). μια αυτοερεθιστική προσπάθεια να διαχειριστούν κάποιο πιθανό τους άγχος (πχ κοινωνικό). Σε αυτή την περίπτωση όμως το συχνότερο είναι ότι τις περισσότερες φορές ρωτάνε χωρίς να περιμένουν απάντηση. (Γ). μία αυξημένη ανάγκη να τραβούν την προσοχή του ενήλικα (τον/την ρωτούν συνεχώς ώστε να εξασφαλίζουν ότι έχουν την προσοχή του/της). (Δ). υπερκινητική συμπεριφορά : Κάποια παιδιά μιλούν συνεχώς ως μία εκδήλωση υπερκινητικής συμπεριφοράς. (Ε). Είναι πιο “θεωρητικό” το παιδί σας και λιγότερο “πρακτικό” (για κάθε πρακτικό ζήτημα, ζητάει το θεωρητικό υπόβαθρο). Για τον γιο σας μοιάζει ως πιο πιθανή η (Α) ή (Ε) περίπτωση αλλά σας ζητούμε να τις σκεφτείτε όλες. Αυτό που θα σας επισημαίναμε μόνο, είναι να μην είστε πάντα διαθέσιμη να δίνετε απάντηση εκείνη ακριβώς τη στιγμή που ρωτάει το παιδί. Να το παραπέμπετε στην εκτέλεση του έργου που του έχει ανατεθεί και αργότερα να βρεθείτε στη διάθεσή του για να απαντήσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

204. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Το παιδάκι μου είναι δύο χρόνων, 28 μηνών, κ μιλάει γύρω στις 50 λέξεις κάνει προτάσεις δύο λέξεων όμως δε μιλάει καθαρά κεκεδιζει κ δείχνει να ζορίζεται. Είναι συνέχεια σε κίνηση κ είναι πολύ δύσκολο να τον βάλω να κάνουμε κάτι μαζί κ να συμμετέχει περισσότερο από δύο λεπτά ειδικά όταν διαβάζουμε. Δεν ανοίγει διάλογο κ χρησιμοποιεί ως απάντηση σε όλα το ναι κ το όχι. Μεγαλώνει στην Αγγλία αλλά κ οι δύο γονείς μιλάμε Ελληνικά οπότε έχει εκτεθεί ελάχιστα στην αγγλική γλώσσα. Λέει λίγες αγγλικές λέξεις. Η ανησυχία μου είναι ότι δείχνει αρκετά πίσω λεκτικά κ συμπεριφορικά σε σχέση με συνομήλικα παιδάκια κ όσο μεγαλώνει γίνεται και πιο έντονο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σαφώς σε μία δυσκολία στη γλωσσική εξέλιξη του παιδιού σας τόσο στη ροή της ομιλίας, όσο και στην ποσότητα. Ταυτόχρονα αναφέρετε ότι σας προβληματίζουν και άλλες συμπεριφορές του (αναφέρετε ότι και “συμπεριφορικά υστερεί σε σχέση με συνομήλικα παιδάκια”) που δεν αναφέρετε όμως λεπτομέρειες. Σε αυτές τις ηλικίες, αρχικά προτείνεται εκτίμηση από Λογοθεραπευτή ή Αναπτυξιακό Παιδίατρο για να κριθεί ο βαθμός δυσκολίας και εάν θα χρειαζόταν κάποια ειδική παρέμβαση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

205. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω ένα κορίτσι 6 ετών και τέλη Σεπτέμβρη θα γεννήσω τη δεύτερη κόρη μου. Η κόρη μου γεννήθηκε και μεγάλωσε έως 2,5 ετών στη Γαλλία, όπου και εργαζόμασταν. Όταν επιστρέψαμε μόνιμα στην Ελλάδα πήγε παιδικό σταθμό όπου το πρώτο εξάμηνο αντιμετώπισε πρόβλημα με την προσαρμογή του λόγου της, επειδή ήταν δίγλωσση. Μετά τους 6 πρώτους μήνες παρατηρήσαμε, οικογένεια και εκπαιδευτικοί ότι έκανε γρήγορη πρόοδο στις γλωσσικές της ικανότητες αλλά συνέχιζε να μη συμμετέχει ενεργά σε δραστηριότητες του παιδικού, αλλά να επιμένει να κάνει τις δραστηριότητες που ήθελε εκείνη πεισματικά. Αυτό διορθώθηκε την επόμενη χρονιά και είχε ακόμη περισσότερη γλωσσική πρόοδο και κατάκτηση της ελληνικής γλώσσας, με πολύ βοήθεια από μέρους μας. Φέτος στο νηπιαγωγείο, προσαρμόστηκε πάλι αργά και στην πρώτη συνάντηση οι νηπιαγωγοί (κλασικό και ολοήμερο) ανέφεραν μια συστηματική της άρνηση να ακολουθήσει τις δραστηριότητες της τάξης και τη συνεχόμενη τάση της να θέτει εκείνη τις δραστηριότητες ή να μην τις ακολουθεί κατά βούληση. Μετά από συζήτηση με τις νηπιαγωγούς και τη μικρή, έκανε μεγάλη προσπάθεια να ακολουθεί πιο πιστά τις οδηγίες στην τάξη και να είναι πιο υπομονετική. Γεγονός είναι ότι το Δεκέμβριο η συμπεριφορά της ήταν εμφανώς βελτιωμένη αλλά συνέχιζε να μην ολοκληρώνει γραπτές δραστηριότητες ή να τις εκτελεί επιπόλαια και άτσαλα. Επιπλέον, ενώ της έχουμε καλλιεργήσει μια έντονη αγάπη για τα βιβλία και την ανάγνωση, την οποία μετέφερε και στο σχολείο της (δανειστική βιβλιοθήκη, ανταλλαγή βιβλίων, παρουσίαση ιστοριών στην τάξη της) όταν περνάμε στον γραπτό λόγο εμφανίζεται μια τάση άρνησης να γράψει γράμματα και αριθμούς. Επιπλέον, ενώ μπορεί να δουλέψω μαζί της μια δραστηριότητα με γράμματα ή αριθμούς και να συγκεντρωθεί σε αυτή πολύ καλά, στην αμέσως επόμενη ή την επόμενη μέρα, φαίνεται να έχει ξεχάσει εντελώς ότι έχει κάνει με αποτέλεσμα να αρχίζουμε ξανά από την αρχή το ίδιο μοτίβο. Τέλος, να σημειώσω ότι έχει μεγάλη φαντασία που την εξασκεί με διάφορες ιστορίες και τραγούδια που φτιάχνει μόνη της, της αρέσει πολύ να ασχολείται με καλλιτεχνικά δρώμενα (μουσική, χορός, ζωγραφική), έχει πολύ προσεχτικό χειρισμό των εργαλείων ζωγραφικής (πινέλο, μολύβι, στυλό, blending χρωμάτων, σκιαγραφήσεις) και του σώματός της, δεν αποδεικνύει όμως την ίδια ευχέρεια όταν προσπαθεί να γράψει και τα παρατάει εύκολα. Ο κορωνοϊός δεν βοήθησε καθόλου θεωρώ στην πρόοδό της μιας και λόγω της κατάστασής μου και του πατέρα της (ευπαθή ομάδα) έχασε σημαντικό κομμάτι της κοινωνικοποίησης και της σταθερής ανάπτυξης του σχολείου και του πλαισίου της τάξης. Είναι πολύ κοινωνική από μωρό και κάνει εύκολα καινούργιους φίλους, δείχνει ενσυναίσθηση και κατανόηση στις διάφορες ηλικίες και παίζει εύκολα με παιδιά διαφορετικών ηλικιών. Φοβάμαι, όμως, ότι η συμπεριφορά της δεν θα είναι αποδεκτή στο Δημοτικό, ούτε θα της δοθεί η ίδια ικανότητα προσαρμογής (χρόνος) στο αυστηρότερο περιβάλλον της Α’ Δημοτικού. Επίσης, φοβάμαι ότι η άρνησή της απέναντι σε δραστηριότητες πιο δομημένες, όπως του Δημοτικού, θα την βάλει σε μεγαλύτερη διαδικασία άρνησης για συμμετοχή και ολοκλήρωση των δραστηριοτήτων αυτών, απογοήτευση και σχολική αποτυχία. Σας ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σας!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι δυσκολίες που περιγράφετε στο παιδί σας μπορεί να οφείλονται σε διάφορους λόγους, οι κυριότεροι από τους οποίους μπορεί να είναι : (Α). Διάσπαση προσοχής (τα παιδιά με διάσπαση προσοχής θέλουν να ακολουθούν τα δικά τους σενάρια και δυσκολεύονται στη συμμετοχικότητα στην Τάξη). (Β). Μαθησιακή δυσκολία στο γραπτό λόγο (πιθανή δυσγραφία, φτωχή μνημονική οργάνωση, φωνολογικές δυσκολίες, δυσκολίες κατευθυντικότητας κλπ) με πιθανή επιπρόσθετη αδεξιότητα στη λεπτή κίνηση. (Γ). Ειδή Γλωσσική Διαταραχή (που μπορεί να επηρεάζει τη γραπτή φωνολογική τοποθέτηση). (Δ). Δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνιακότητα -πραγματολογία (σε αυτές τις περιπτώσεις τα παιδιά δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τα δρώμενα της Τάξης, αν και συνήθως δυσκολεύονται και να κάνουν φιλίες). Συμμεριζόμενοι τις ανησυχίες σας, θα σας συστήναμε να γινόταν μία εκτεταμένη αξιολόγηση του παιδιού από Εργοθεραπευτή, Λογοθεραπευτή και Ειδικό Παιδαγωγό για να διαφοροδιαγνωστούν οι δυσκολίες του παιδιού. Επίσης είμαστε ανήσυχοι για το εάν το παιδί ήταν έτοιμο για σχολική ένταξη ή θα το βοηθούσε περισσότερο μία αναστολή φοίτησης (επανάληψη Νηπιαγωγείου). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας και Ειδικού Μαθησιακού του Κέντρου μας

206. ΕΡΩΤΗΣΗ: Η κόρη έβγαλε 18,1, 14 και πήγαινε 3 γυμνασίου δυσκολεύεται να μάθει κάτι απέξω αλλά με πολύ προσπάθεια το μαθαίνει και όταν πάει στο σχολείο που έρχεται η ώρα να γράψει ένα τεστ τα χάνει και δεν θυμάται ούτε το όνομα της αλλά μερικά τα γράφει πως γράφεται τι παθαίνει και πως θα αντιμετωπίσει

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία δυσκολία της κόρης σας που όμως δεν συνάδει με τη γενική της βαθμολογία (το 18 θεωρείται ένας πολύ ικανοποιητικός βαθμός). Παρόλα αυτά, αναφέρετε δυσκολία της κόρης σας να μάθει την ύλη (να την “κωδικοποιήσει”) όπως και να την αναπαράξει (“αποκωδικοποιήσει”). Οι δυσκολίες αυτές προέρχονται είτε από μία ειδική μαθησιακή δυσκολία είτε από δυσκολίες διαχείρισης του άγχους της (αναφέρετε δυσκολία ακόμα και να θυμηθεί το όνομά της). Θα σας προτείναμε αρχικά να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο, ώστε να δώσετε ένα αναλυτικό ιστορικό και να σας έδινε τη γνώμη του/της για το πώς θα έκρινε ότι θα μπορούσε να βρεθεί μία λύση στις δυσκολίες της κόρης σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας.

207. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας γράφω γιατί δεν ξέρω πως να βοηθήσω το γιό μου. Είναι 19 χρονών είναι κοινωνικός έχει φίλους και φίλες. Αλλά δεν μπορεί να μιλήσει σε κοπέλες πέρα από την φιλία. Μου μίλησε μου είπε ότι τον πιάνει άγχος όταν είναι με μια κοπέλα ιδρώνει δεν νιώθει καλά .Στην αρχή κατάλαβα ότι δεν τον πείραζε αλλά βλέπει τους φίλους του που έχουν κοπέλα και τώρα στεναχωριέται. Δεν ξέρω πως να τον βοηθήσω. Ευχαριστώ πολύ θα περιμένω την απάντηση σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία πολύ αυξημένη –και βασανιστική- αναστολή και δυσκολία του γιου σας όσον αφορά τη συσχέτισή του με αντίθετο φύλο. Είναι πια ενήλικας και ότι αποφασίσει να κάνει όσον αφορά την προσπάθειά του να απαλλαγεί από αυτή τη δυσκολία, άπτεται καθαρά σε αυτόν. Ως γονέας, το μόνο που μπορείτε να κάνετε για να τον βοηθήσετε, είναι να του εξηγήσετε ψύχραιμα και με ενδιαφέρον, ότι υπάρχουν ειδικοί σύμβουλοι (η κατάλληλη ειδικότητα είναι ψυχολόγος) που θα μπορούσε να συζητήσει το θέμα που τον απασχολεί και να τον βοηθήσουν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

208. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω δύο παιδιά, ένα κοριτσάκι 8 ετών και ένα αγοράκι 5. Τον τελευταίο χρόνο άλλαξαν κάποια πράγματα στην ζωή μας. Ο σύζυγός μου ύστερα από ένα ατύχημα αναγκάστηκε να αφήσει την δουλειά του και να μείνει στο σπίτι για να αναρρώσει και έτσι τους τελευταίους 6 μήνες εργάζομαι εγώ. Δεν είναι η πρώτη φορά που δουλεύω και απουσιάζω από το σπίτι όμως για να δικαιολογήσω την άσχημη συμπεριφορά του γιου μου. Το γεγονός ότι είναι ο πατέρας σπίτι μόνο καλό τους κάνει γιατί ασχολείται πολύ μαζί τους και από το ατύχημα έχει πλέον αναρρώσει πλήρως. Ο γιος μου όμως έχει αρχίσει να γίνεται πολύ απαιτητικός, να ζηλεύει για τα πάντα την αδερφή του, να μην θέλει να της αγοράζουμε τίποτα, να προσπαθεί να λέει κακές λέξεις (στο σπίτι μας δεν χρησιμοποιούμε άσχημο λεξιλόγιο) να αντιδράει σε ότι του λέμε, να θυμώνει και να κλαίει όποτε δεν του κάνουμε ένα χατίρι. Προσπαθήσαμε και με την συζήτηση και με τιμωρίες ( του τύπου δεν θα έρθεις μαζί μας βόλτα αν μιλάς άσχημα) χωρίς αποτέλεσμα. Ταυτίζεται πολύ με ήρωες όπως ο Χαλκ που είναι δυνατός και θέλει να γίνει σαν και αυτόν σε δύναμη…… Και πάντα μου λέει πως αν δεν του πάρω κάτι θα κάνει το σπίτι χάλια. Τι του λείπει; Γιατί συμπεριφέρεται έτσι; Πως μπορώ να τον βοηθήσω; θα ήθελα πολύ την γνώμη σας. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από μόνη της αυτή η συμπεριφορά δείχνει μία προσπάθεια του γιου σας να επικυριαρχήσει στο σπίτι (να πάρει το ρόλο των ενηλίκων – γονέων). Αυτό συμβαίνει συχνά σε παιδιά κύρια ηλικίας 4-4,5 ετών και παίζει αποφασιστικότατο ρόλο τόσο η ψύχραιμη, όσο ταυτόχρονα όμως και σταθερότατη στάση των γονέων να μη δίνουν δικαίωμα σε τέτοιου είδους “προσπάθειες” και “εκβιασμούς” των παιδιών τους. Δεν βρίσκουμε σημαντικούς λόγους να συσχετίσετε αυτό με την παραμονή του συζύγου στο σπίτι, αφού μάλιστα αναφέρετε ότι αυτό βοήθησε στο να αυξήσει την προσοχή του επάνω στα παιδιά. Παίζει σημαντικότατο ρόλο όμως και η συμπεριφορά του παιδιού σας στο εκπαιδευτικό πλαίσιο. Εκεί δεν αναμένεται να έχουν τα παιδιά αντίστοιχες συμπεριφορές. Εάν εντοπίζονται και εκεί αντίστοιχες δυσκολίες, τότε θα ήταν καλό να αναζητήσετε μία αξιολογητική βοήθεια από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο ή από Παιδοψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

209. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας η ερώτηση μου αφορά ένα αγοράκι το οποίο σε δύο μήνες γίνεται δυόμιση ετών. Είναι κοινωνικός λέει ορισμένες λέξεις αρκετές θα έλεγα απλά της λέει μισές τις περισσότερες ξέρει να μετράει μέχρι το 20 και ξέρει και την αλφαβήτα. Τα οποία δεν τα ξέρει παπαγαλία οποιοδήποτε νούμερο ή γράμμα και αν του δείξεις καταλαβαίνει και σου λέει πιο είναι. Απλά δεν είναι τόσο ομιλητικός δεν κάνει εκφράσεις ζητάει δύο τρία πράγματα αλλά μέχρι εκεί. Ξέρει τα χρώματα να τα λέει και στα ελληνικά και στα αγγλικά λόγω των παιδικών που βλέπει ορισμένες φορές απλά η ανησυχία μου έχει να κάνει με το ότι δεν έχει αναπτύξει τόσο πολύ την ομιλία του ακόμα εμάς μας φωνάζει κανονικά, Την μητέρα του κι εμένα εννοώ σαν μπαμπά μαμά πεντακάθαρα αλλά δεν έχει φτάσει στο σημείο που να λέει θέλω αυτό η ή αυτό είναι κάτι το οτιδήποτε. Μίλησα και με την παιδίατρο και τις εξέφρασα την ανησυχία μου και η απάντηση της ήταν ότι περιμένει άλλο ένα άλμα στα δυόμιση κι άλλο ένα άλμα στα τρία. Απλά θεωρώ ότι για τα δικά μου δεδομένα το παιδί είχε αργήσει αρκετά να μιλήσει. Σας ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οφείλουμε να σεβαστούμε την άποψη της Παιδιάτρου, αφού γνωρίζει το παιδί και μπορεί να ελέγξει τα αναπτυξιακά ορόσημα της κόρης σας. Θα μας επιτρέψετε όμως να σας εκφράσουμε και την ανησυχία μας γιατί όντως από τη μία υπάρχει καθυστέρηση στην καθαρότητα της ομιλίας και τη δομή της λέξης, αλλά από την άλλη και στην επικοινωνιακή χρήση της ομιλίας (κάνει πολλές ονοματίσεις γραμμάτων, αριθμών και χρωμάτων –που δεν μας ενδιαφέρουν σε αυτή την ηλικία- αλλά από την άλλη επικοινωνεί αρκετά φτωχά –κάτι που μας ενδιαφέρει πολύ σε αυτή την ηλικία-). Θα σας προτείναμε να γινόταν μία αξιολόγηση από Λογοθεραπευτή και μάλιστα άμεσα, γιατί η ηλικία του παιδιού είναι ακόμα μικρή και –εάν χρειαστεί- η επιβοήθηση θα έχει ταχύτερα αποτελέσματα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

210. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Έχω ένα κοριτσάκι 2 ετών. Με τον μπαμπά της μικρής έχουμε χωρίσει. Τις τελευταίες 2 φορές που ήρθε να τη πάρει για να τη δει, αρνούνταν να πάει μαζί του, έκλαιγε και τον κλωτσούσε. Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό? Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι πιθανότητες για τις συμπεριφορές που αναφέρετε ενδέχεται να είναι πάρα πολλές. Άλλες από αυτές μπορεί να οφείλονται σε δυσκολίες της μικρής στη σχέση της με τον πατέρα, άλλες σε ένα πιθανό άγχος αποχωρισμού από εσάς και άλλες σε σχέση με παράγοντες που οφείλονται στο πριν πόσο καιρό και υπό ποίες συνθήκες επήλθε η χωριστή διαμονή από το μπαμπά. Παίζει σημαντικότατο ρόλο τόσο το συναίσθημά σας απέναντι στο μπαμπά, όσο και ο τρόπος που αντιδράτε τόσο εσείς όσο και ο μπαμπάς σε αυτή την αντίσταση της μικρής. Εάν δείτε ότι συνεχίζονται οι δυσκολίες, θα ήταν καλό να συζητήσετε το ζήτημα αρχικά με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

211. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας! Καταρχάς συγχαρητήρια για την πληροφόρηση που μας δίνετε κ την εξαιρετική δουλειά που κάνετε! Είμαι μητέρα ενός αγοριού 14 χρόνων. Εδώ κ κάποια χρόνια παρατήρησα μια δυσκολία στην ανάγνωσή του κ απευθύνθηκα σε λογοθεραπευτή .Δυστυχώς δεν είδα κάποια βελτίωση και σε γενικές γραμμές όλοι οι δάσκαλοι του με διαβεβαίωναν ότι το παιδί δεν έχει κάποιο πρόβλημα . Πάραυτα εγώ συνεχίζω να βλέπω μια κακή ανάγνωση ,φτωχό λεξιλόγιο στις εκθέσεις, αποφεύγει να διαβάζει στις ξένες ταινίες στην τηλεόραση την μετάφραση κλπ. Φέτος απευθυνθήκαμε κ σε δεύτερο λογοθεραπευτή ο οποίος διέκρινε “ταχυλαλια” .Δεν ξεκινήσαμε ακόμη τις συνεδρίες οπότε και δεν γνωρίζω πως θα πάει. Ξέχασα να σας πω ότι είναι αριστερόχειρας ! Αναρωτιέμαι αν τελικά με όλη αυτή την χρονοκαθυστέρηση θα μπορέσει να βοηθήσει το παιδί (γιατί μου είπε ότι είναι μεγάλος αρκετά)και γενικότερα ποια θα ήταν η σωστή προσέγγιση στο θέμα του. Ευχαριστώ εκ των προτέρων !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καταρχάς σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Κατά δεύτερον σας ενημερώνουμε πως υπεύθυνο για την στάθμιση της μαθησιακής επίδοσης παιδιών και εφήβων είναι ένα τμήμα ειδικής διαπαιδαγώγησης σε συνεργασία με τον/την εκπαιδευτικό του εφήβου. αυτό. Αυτό μπορεί να δρομολογηθεί στα ΚΕΣΥ της περιοχής σας είτε ιδιωτικά σε κάποιο ειδικό θεραπευτικό πλαίσιο. Ως προς την πιθανή διαταραχή ροής ομιλίας του εφήβου χρειάζεται να πραγματοποιηθεί εξειδικευμένη αξιολόγηση ροής ομιλίας από εξειδικευμένο θεραπευτή ροής ομιλίας ώστε να λάβει την διάγνωση καθώς και μετέπειτα την αρμόζουσα φροντίδα. Ελπίζουμε να ήταν βοηθητική η απάντηση μας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, η διεπιστημονική ομάδα της “Προσέγγισης”

212. ΕΡΩΤΗΣΗ: η κόρη μου είναι 11 ετών. ξαφνικά αλλάζει διάθεση, είναι μελαγχολική / στενοχωρημένη δεν θέλει να φάει και όταν την ρωτάμε τι συμβαίνει μας λέει τίποτα και αρχίζει να κλαίει. έχω αγχωθεί γιατί είναι η δεύτερη φορά που γίνεται. ενώ είναι καλά ξαφνικά αλλάζει η συμπεριφορά της. είναι προεφηβεία? να αναζητήσω βοήθεια?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία κυκλοθυμική συμπεριφορά του παιδιού που σε αυτές τις ηλικίες εμφανίζεται συχνά, ιδίως όταν τα παιδιά δεν έχουν διέξοδο να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους (συνήθως δείχνουν εμπιστοσύνη στον έναν από τους δύο γονείς –συνήθως τη μητέρα- ή σε φίλες). Θα θέλαμε να έρθετε σε επαφή και με την εκπαιδευτικό να τη ρωτήσετε εάν και στο Σχολείο εμφανίζει αυτή την εικόνα. Επίσης παίζει σημαντικότατο ρόλο και εάν ασχολείται η κόρη σας με τα μαθήματά της με επιμελή τρόπο ή δείχνει σημάδια αδιαφορίας. Ούτως ή άλλως πάντως, θα ήταν καλό να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να συζητήσετε αυτή τη συμπτωματολογία. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

213. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΜΕΡΑ. Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΦΕΤΟΣ. ΑΠΟ ΠΕΡΥΣΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΗΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΟΜΑΣΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ , ΔΙΑΒΑΖΑΜΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΚΑΙ ΜΕΝΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ. ΑΠΟ ΠΕΡΥΣΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΞΥΠΝΑΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ. ΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ, ΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ , ΤΗΝ ΑΦΗΣΑΜΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ … ΩΣΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΡΙΑ ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ 2020 ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΝΑ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΓΙΑ ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΑΛΛΑ ΠΛΕΟΝ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία έντονη φοβία που έχει εμφανιστεί στην κόρη σας εδώ και ένα χρόνο που δείχνει να είναι αρκετά βασανιστική για το ίδιο το παιδί (τα παιδιά σε αυτή την ηλικία θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν και αισθάνονται άβολα όταν δεν τα καταφέρνουν). Από μόνα τους τα στοιχεία που μας δίνετε είναι αρκετά λίγα για να σας δίναμε μία πιο λεπτομερή απάντηση. Ούτως ή άλλως όμως, όταν εμφανίζονται τέτοιες συμπεριφορές (και μάλιστα τόσο επίμονες που να επηρεάζουν εντονότατα τον ύπνο του παιδιού), είναι απαραίτητο να συζητούν οι γονείς αυτά τα ζητήματα με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Θα σας συστήναμε να το κάνετε σύντομα, γιατί όπως βλέπετε, η δυσκολία παγιώνεται και δεν είναι καθόλου εγκεκριμένη λύση για την αυτοεικόνα και το αυτοσυναίσθημα του παιδιού να κοιμάται το παιδί μαζί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

214. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλησπέρα σας! Έχω ένα κοριτσάκι 17 μηνών. Αναπτυξιακά είναι σε πάρα πολύ καλό επίπεδο, μιλάει αρκετά για την ηλικία της, μετράει μέχρι το δέκα, γνωρίζει τα χρώματα κ πολλά άλλα. Έχει όμως θέμα με το έξω κ τους ξένους. Σπαράζει με λυγμούς με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να πάμε πουθενά κ να έχουμε παρατήσει κάθε προσπάθεια. Γενικά είναι γκρινιάρα αρκετά. Το πατρικό μου είναι Αθήνα κ εγώ μένω Κρήτη. Ο κοινωνικός μου κύκλος είναι περιορισμένος κ ακόμα κ στα πεθερικά μου δε πάμε λόγω pit bull. Βοηθήστε με!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά μας αναφέρετε ότι το παιδί ονοματίζει αρκετά πράγματα και γνωρίζει έννοιες, αλλά δεν μας αναφέρετε εάν επικοινωνεί μαζί σας και πώς (πχ αν ζητάει πράγματα, αν αυθόρμητα διαντιδρά μαζί σας κλπ). Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία που φοβούνται τα νέα μέρη, το κάνουν εξαιτίας ποικίλων πιθανών λόγων όπως : αδιαφορία να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα και καταστάσεις, δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνιακότητα, άγχος αποχωρισμού, δυσκολίες στον κινητικό προγραμματισμό, δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία κλπ. Είναι ένα ισχυρότατο ταμπεραμέντο του παιδιού σας που θα σας συστήναμε να το διερευνήσετε εκτενέστερα (θα σας συστήναμε μία εκτίμηση από Αναπτυξιακή Παιδίατρο) για να διαφοροδιαγνωστεί αυτή η τόσο άκαμπτη και επίμονη δυσκολία. Σαφώς παίζουν ρόλο και οι δικές σας περιορισμένες κοινωνικές ευκαιρίες. Θα σας προτείναμε αρχικά να πηγαίνατε με το παιδί μικρές βολτούλες όπου θα είναι ευχάριστες και ανέμελες και θα είχε κάτι να περιμένει από αυτές (πχ “πάμε για παγωτό”). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

215. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, ο ανιψιός μου είναι 3 χρόνων και 8 μηνών και ισα ισα που αρχίζει να κάνει προτασούλες! Ένα άλλο θέμα που με απασχολεί είναι ότι ακόμα δεν έχει βγάλει την πάνα. Είναι πανέξυπνο παιδί όμως άλλα η νύφη μου δεν τον βοηθάει ιδιαίτερα. Δεν είναι αρκετά μεγάλος πια για να βγάλει την πάνα εντελώς άλλα κ να αρχίζει να κάνει κανονικές ομιλίες;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα ήταν καλό οι ανωτέρω ερωτήσεις να είχαν τεθεί από τους γονείς του παιδιού αλλά έστω απαντώντας σε εσάς, ελπίζουμε ότι θα βοηθηθεί το παιδί. Σαφέστατα αναφέρεστε σε συμπεριφορές που παραπέμπουν σε μία εμφανέστατη αναπτυξιακή δυσκολία του παιδιού για την οποία θα σας συστήναμε να απευθυνθείτε σε Αναπτυξιακή Παιδίατρο ή/και Εργοθεραπευτή ή/και Λογοθεραπευτή για μία εκτενή εκτίμηση. Θα σας προτείναμε η αξιολόγηση να γίνει σύντομα γιατί η καθυστέρηση είναι εμφανής και χρειάζεται ειδική επιβοήθηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

216. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας!!έχω ένα κοριτσάκι κοντά στα 15 μηνών. Καταλαβαίνει τα πάντα της μιλάω συνέχεια για να αρχίσει να καταλαβαίνει ότι της λέω. Δεν περπατάει ακόμη αλλά στέκεται και κάνει βήματα ενώ κρατιέται από κάτι εγώ την βλέπω ότι φοβάται γι αυτό και δεν έχει κάνει ακόμη μόνη της βήματα. Το πρόβλημα είναι ότι έχει πάρα πολλά νεύρα και με ενοχλεί πολύ αυτό. Δηλαδή από τα νεύρα της αν δεν γίνει το δικό της χτυπάει το κεφάλι της κάτω. Δεν ξέρω πώς να της το αλλάξω αυτό εγώ προσπαθώ να παίζω μαζί της ήσυχα να γίνει ένα υπάκουο και με τρόπους παιδί αλλά όταν πάει στην πεθερά μου γυρνάει αγρίμι στο σπίτι και όλες μου οι προσπάθειες πάνε στράφι. Ο άντρας μου δεν συμφωνεί της λέει συνέχεια Κάνε νταντα Κάνε νταντα όπως και η πεθερά μου και εγώ εκνευρίζομαι πολύ. Και το άλλο που με απασχολεί είναι ότι όταν την αφήνω στις γιαγιάδες της και φεύγω δεν κλαίει πίσω μου και σκέφτομαι ότι ίσως δεν της λείπω καθόλου σαν μαμά. και ότι δεν είμαι καλή για να μην κλαίει. Κάποιες απαντήσεις σας θα με βοηθούσαν πολύ! Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά διακρίνουμε μία ανησυχία σας εάν είστε “επαρκής μαμά” ή εάν δοκιμάζετε σωστούς τρόπους διαπαιδαγώγησης στο παιδί σας. Και μόνον το ότι ζητάτε βοήθεια γράφοντας αυτή την επιστολή, δείχνει το έμπρακτο ενδιαφέρον σας. Όσον αφορά τώρα τις ανησυχίες σας για την κόρη σας, θέλουμε να σας επισημάνουμε τα εξής : (Α). η παιδαγωγική της απειλούμενης βίας (“νταντα”) απλά ερεθίζει τα παιδιά κα δεν τους παρέχει αυτό που έχουν ανάγκη σε αυτή την ηλικία : αποδοχή, ασφάλεια και δόμηση. (Β). η μικρή δεν έχει κατακτήσει ακόμη τα κινητικά ορόσημα που αναμένονται για την ηλικία της (δεν έχει ακόμη περπατήσει ανεξάρτητα και χρησιμοποιείτο “cruising” – πιάσιμο από έπιπλα). Αυτά τα παιδιά, συνήθως δυσκολεύονται στην αισθητηριακή τους επεξεργασία και πολύ συχνά είναι ευερέθιστα (η κάποια –λιγότερα- υπό-ερέθιστα), ασταθή και με συχνές εκρήξεις θυμού (πολύ συχνά καταφεύγουν στις συμπεριφορές που αναφέρετε) και δυσκολίες να αυτό-ρυθμιστούν. Με βάση όλα τα παραπάνω, εμφανίζει το παιδί σας ένα ισχυρότατο ταμπεραμέντο που θα σας συστήναμε να το διερευνήσετε εκτενέστερα (θα σας συστήναμε μία εκτίμηση από Αναπτυξιακή Παιδίατρο και Εργοθεραπευτή) για να αποσαφηνιστεί εάν αυτή η δυσκολία θα χρειαζόταν κάποια παρέμβαση ή απλά κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά των γονέων και των παππούδων – γιαγιάδων. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

217. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχουμε ένα αγοράκι τριών ετών. Αντιμετωπίζουμε το εξής πρόβλημα: το παιδί είναι αντιδραστικό και ανυπάκουο με εμένα και τη σύζυγό μου. Δε δέχεται το “όχι” κι αν δεν του κάνουμε αυτό που θέλει πέφτει κάτω, κλαίει, χτυπιέται και κάποιες φορές χτυπάει κι εμάς. Αυτή η κατάσταση επαναλαμβάνεται πολλές φορές ημερησίως

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Έχετε ένα παιδί που το ταμπεραμέντο του είναι αρκετά εκρηκτικό. Οι εκρήξεις του είναι πολύ συχνές όπως αναφέρετε και σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ήρεμο, χαρούμενο και ανέμελο παιδί. Αυτό μπορεί να συμβεί για πολλούς και διαφορετικούς λόγους: Ανωριμότητα (συμπεριφορές και μαθησιακή επίδοση συμβατές με χαμηλότερη ηλικία), δυσκολίες λεκτικής και κοινωνικής επικοινωνίας (έχει χαμηλή “παλέτα” διαπραγμάτευσης ή δεν γνωρίζει να κάνει χατίρια), χαμηλή ανοχή στη ματαίωση (δυσκολίες στη συναισθηματική ρύθμιση), δυσκολίες αισθητηριακής επεξεργασίας (εύκολη σύγχυση σε έντονα από ερεθίσματα περιβάλλοντα), διαταραχές συντονισμού κίνησης (τα αδέξια παιδιά συχνά θυμώνουν όταν δεν καταφέρνουν κάτι), άκαμπτοι μηχανισμοί σκέψης (αδυναμία αποδοχής άλλου πλάνου πλην αυτού που έχουν στο μυαλό τους). Παίζει σημαντικότατο ρόλο το πώς αντιδράτε εσείς σε αυτές τις συμπεριφορικές εκδηλώσεις του παιδιού σας. Αναφέρετε ότι το παιδί μπορεί και να σας χτυπήσει. Δυστυχώς από μόνο του αυτό υποδηλώνει δυσκολίες στο να διαχειριστείτε σταθερά τις εκρήξεις του και μοιάζετε “αδύναμοι” στα μάτια του και στη σκέψη του να ελέγξετε τις συμπεριφορές του. Θα σας συστήναμε αρχικά να απευθυνόσασταν σε Αναπτυξιακή Παιδίατρο για να αξιολογήσει τις δυσκολίες του παιδιού σας. Δυστυχώς η βιβλιογραφία και εμπειρία δείχνει ότι αυτές οι δυσκολίες έχουν την τάση να επιδεινώνονται με το πέρασμα του χρόνου και χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

218. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση αλλά δεν ξέρω αν ισχύει το σαιτ ακόμα. Είμαι χωρισμένη εδώ και 6 χρόνια έχω μια κόρη 7 χρόνων την μεγαλώνω μόνη μου χωρίς βοήθεια από τον πρώην σύζυγο. Ο οποίος ούτε επικοινωνεί με το παιδί ούτε έχετε να την δει φυσικά έχει να την δει 2 χρόνια και έχει τώρα 1 μήνα που άρχισε ξανά να παίρνει τηλέφωνο (και εκείνο επειδή εγώ τον πήρα ξανά και ξανά τηλέφωνο) χθες μου ανακοίνωσε ότι έχει δεύτερο παιδί από την σχέση που έχει κ θέλει να το πει στο δικό μου παιδί. Τι πρέπει να κάνω εγώ τώρα; πως να το αντιμετωπίσω δεν θέλω να το πω στην κόρη μου, γιατί νιώθει εγκαταλείψει είδη όποτε με αυτό θα νοιώθει ακόμα. Σας ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι αλήθεια ότι είναι πάρα πολύ ευαίσθητος ο τρόπος που σκέφτονται τα παιδιά σε αυτή την ηλικία. Επίσης η χρόνια απουσία του πατέρα σίγουρα έχει δημιουργήσει δυναμικές στο συναίσθημα και τη σκέψη του παιδιού που είναι αρκετά ιδιαίτερες. Και η πιθανή ανακοίνωση του ζητήματος ότι ο μπαμπάς έχει και άλλο παιδί είναι πολύπλοκη και θέλει πολύ ιδιαίτερη μεταχείριση. Δυστυχώς δεν υπάρχει απάντηση “πείτε το” ή “μην το πείτε”. Λόγω της τόσο μεγάλης ιδιαιτερότητας της κατάστασης, το θεωρούμε απαραίτητο να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής όπου θα παραθέσετε εκτενώς όλο το ιστορικό και θα σας συμβουλεύσει τι θα ήταν προτιμότερο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

219. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας θα ήθελα να σας ρωτήσω έχω ένα παιδάκι σχεδόν 4, την έγραψα Προνήπιο, το παιδάκι έχει παλινδρόμηση ουροποιητικού το εξήγησα στην διευθύντρια και μου λέει εμείς δεν αναλαμβάνουμε να το πάτε ιδιωτικό και ώρες συζητήσεων, το παιδάκι ξέρει να πηγαίνει τουαλέτα άλλα όταν κάνει “κακά” πρέπει οπωσδήποτε να πλυθεί και αποφασίσαμε να πηγαίνει ο πατέρας μου να το παίρνει, γιατί εγώ δεν οδηγώ, δυστυχώς πριν ένα μηνά μάθαμε ότι έχει καρκίνο και έχουν ήδη αρχίσει η χημειοθεραπείες, ο άντρας μου δουλεύει η πρωί η απόγευμα άλλα θέλουμε να κανονίζουμε πότε θα παίρνει απόγευμα για να πηγαίνουμε στο νοσοκομείο, οι γονείς του άντρα μου δεν υπάρχουν, το ερώτημα μου είναι παίρνουν απουσίες στο Προνήπιο? δεν θα μπορούμε να πηγαίνουμε κάθε μέρα την μικρή ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ανήκετε σε μία σημαντικά ιδιαίτερη περίπτωση για την οποία θα πρέπει φυσικά και να ζητήσετε από το Νηπιαγωγείο μία ιδιαίτερη μεταχείριση. Πιστεύουμε ότι ο καλύτερος τρόπος (εάν δεν βρίσκετε συνεννόηση με τη Νηπιαγωγό λόγω της Νομοθεσίας) θα ήταν να απευθυνθείτε στο Υπουργείο Παιδείας στο Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης ή στα ΚΕΣΥ για να βρεθεί λύση στη δυσκολία σας. Από την άλλη, για το ζήτημα της παλινδρόμησης ουροποιητικού, θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί γιατί θα ήταν καλό να βρεθεί μια λύση. Σας ευχόμαστε καλή ευκολία σε όλα και τις θερμότερες ευχές στο σύζυγό σας ! Χρειάζεται ψυχραιμία, πίστη και αγώνας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

220. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας! Θα ήθελα την γνώμη σας για το πως πρέπει να συμπεριφέρομαι όταν τα παιδιά μου κοντράρονται μεταξύ τους (τον Νοέμβριο γίνονται 6 η κόρη. Μου κ 4 ο γιος μου).Γίνεται συνεχώς κ κάνω συνεχώς παρατηρήσεις. Κουράστηκα κ γω κ εκείνα..Δεν παίρνω το μέρος κάποιου προσπαθώ τα παροτρύνω να βρίσκουν λύσεις χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το χειρότερο είναι πως όταν βρισκόμαστε με φίλους τον απομακρύνουν ΠΑΝΤΑ κ υποτιμούν τις ιδέες του για παιχνίδι.. Δεν επεμβαίνω όμως στενοχωριέμαι γιατί απογοητεύεται κ πληγώνεται ο μικρός. Δεν έχει δικούς του φίλους κιόλας. έχουμε μετακομίσει τον τελευταίο χρόνο κ δεν έχει πάει σχολείο ακόμα. Είναι πολύ χαρούμενα παιδάκια γενικά ,ευγενικά κ χωρίς κάποιο θέμα στο οικογενειακό περιβάλλον. Τίποτα αρνητικό. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όλα τα αδέλφια τσακώνονται μεταξύ τους (όσο και αν αγαπιούνται). Είναι κάτι φυσικό και πολλές φορές και απαραίτητο για την καλλιέργεια του αδελφικού δεσμού. Δεν χρειάζεται πάντα η “διαιτησία” μας και η παρέμβασή μας. Μπορείτε να τους εξηγήσετε όμως από την άλλη ότι στις διαφωνίες τους, εάν καταλήξουν σε καυγάδες, να μην έλθουν σε εσάς να ζητήσουν τη βοήθειά σας. Όσον αφορά την κοινωνικοποίηση του μικρού σας γιού, θεωρείται απαραίτητο πρώτα να ενταχθεί στο Προνήπιο και μετά να δείτε εάν αλλάζει κάτι στις κοινωνικές του δεξιότητες. Εάν σας απασχολούν έντονα τα θέματα που αναφέρετε, θα ήταν καλό να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για πιθανούς μηχανισμούς παρέμβασής σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

221. ΕΡΩΤΗΣΗ: Εγώ ενδιαφέρομαι για τον εγγονό μου που είναι 4 χρόνων. Άδω κι ένα χρόνο λόγω παιδικού και του ερχομού του αδερφού του έχει αλλάξει. Τελευταία δε έχει γίνει επιθετικός ,όταν δε γίνεται το δικό του. Επίσης δεν παίζει με άλλα παιδάκια και γενικά είναι συγκρατημένος. Του αρέσει να κακομεταχειρίζεται τον αδερφό του και την ξαδερφούλα του, ίσως και στον παιδικό αλλά παιδιά. Η συμπεριφορά των γονιών δυστυχώς τις περισσότερες φορές είναι αρνητική. Εγώ γνωρίζοντας κάποια πράγματα, έχω σπουδάσει παιδαγωγική ,ψυχολογία κι έχω δουλέψει χρόνια με παιδιά, δε γίνομαι αποδέκτη. Όμως μια δική σας συμβουλή, θα βοηθούσε εμένα που ανησυχώ. Ευχαριστώ!!!!!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα ήταν καλύτερο η επικοινωνία αυτή να είχε γίνει με την οικογένεια, αλλά ελπίζουμε η απάντηση να βοηθήσει τελικά το παιδί. Όπως διαπιστώνετε, τόσο η έλευση του αδελφού, όσο και η αύξηση της κοινωνικής απαίτησης στον παιδικό σταθμό, δεν βοήθησαν την κοινωνική εξέλιξη του παιδιού, αλλά οδήγησαν από την άλλη σε αντίθετο άκρο (βία). Αυτή η απουσία κοινωνικής επικοινωνιακότητας (κύρια προς τους συμμαθητές) αλλά και η ανάγκη βίαιης συμπεριφοράς προς το αδελφάκι και ξαδελφάκι του, είναι κάτι που θα ήταν καλό να αξιολογηθούν από Παιδοψυχίατρο, αφού πρώτα δώσει η οικογένεια ένα αναλυτικό ιστορικό. Σας υπενθυμίζουμε ότι αυτή η αξιολόγηση μπορεί να γίνει ΜΟΝΟΝ εάν το αιτηθεί η οικογένεια. Συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες σας, αλλά χωρίς ένα εκτενές αξιολογητικό που θα διευκρίνιζε τι είναι αυτό που οδηγεί το παιδί σε αυτούς τους μηχανισμούς σκέψης και συναισθηματικής και κοινωνικής ρύθμισης, δεν μπορούν να δοθούν κάποιες οδηγίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

222. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, Έχω έναν προβληματισμό σχετικά με τη συμπεριφορά της κόρης μου 4 ετών βρω προς τα τρίτα γνωστά μας πρόσωπα που συναναστρεφόμαστε. Συγκεκριμένα, είναι σχετικά ντροπαλή και με παιδιά που δε γνωρίζει ενώ θέλει να παίξει μαζί τους, βρεφονηπιακό σταθμό πηγαίνει από τα 2 έτη και έχει αρκετές φιλίες. Το θέμα αυτό το αντιμετωπίζω, βοηθώντας τη να κάνει την πρώτη επαφή με τα παιδιά καθώς όπως σας είπα είναι ντροπαλή. Ο προβληματισμός μου είναι με ενήλικες που είτε είναι φίλοι μας είτε γνωστοί που συναντάμε συχνά. Χωρίς να της μιλήσουν απαραίτητα, φωνάζει και κρύβεται πίσω από την πλάτη μας δείχνοντας ότι δε θέλει να τους βλέπει καν. Παρόλο που της έχουμε μιλήσει ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι γνωστοί μας και δεν θέλουν κάτι από εκείνη, παρά μόνο να την χαιρετήσουν όπως χαιρετούν τη μαμά και τον μπαμπά, η κατάσταση δεν αλλάζει ακόμα και αν τους βλέπουμε σε σχεδόν καθημερινή βάση για λίγα λεπτά. Οι ενήλικες που αναφέρομαι είναι άτομα γνωστά και φιλικά προσκείμενα σε εμάς, όποτε δε βλέπει κάποια δυσαρέσκεια εκ μέρους μας. Όταν της απευθύνουν το λόγο με απλούς χαιρετισμούς, αντιδράει ακόμα πιο αμυντικά σχεδόν κλαίγοντας. Όσες φορές και να το έχουμε συζητήσει τι είναι αυτό που μπορεί να την τρομάζει, δεν μπορεί να μου το εξηγήσει και απαντάει πως απλώς δεν τους θέλει. Της έχουμε εξηγήσει ότι δεν πειράζει να μη θέλει να μιλήσει σε όλους αλλά πως δεν είναι ευγενικό να φέρεται κατά αυτόν το τρόπο, φωνάζοντας και κρύβοντας τον εαυτό της λες και θέλουν να της κάνουν κακό και πως η μαμά και ο μπαμπάς δεν αφήνουν κανέναν να της κάνει κάτι κακό. Να συμπληρώσω ότι παρόμοια συμπεριφορά είχε και με συγγενείς όταν έκανε αρκετό καιρό να τους δει, αλλά όχι τόσο τραβηγμένη. Δηλαδή απλά περνούσε πολύ ώρα να τους μιλήσει και να τους κοιτάξει στα μάτια. Κάτι που άλλαξε πάλι με συζήτηση ότι εφόσον θέλει να έρχεται πχ η θεία στο σπίτι αφού εκείνη μας λέει να την καλέσουμε, μετά δεν μπορεί να μην της μιλάει καθόλη τη διάρκεια της επίσκεψης. Περισσότερο με ανησυχεί μην εξελιχθεί σε κάποια φοβία η όλη συμπεριφορά και όχι η αντικοινωνικότητα που παρουσιάζει ότι έχει και συνήθως βλέπω να κρίνεται από ξένους, ευτυχώς δεν έχει εκφραστεί άμεσα στο παιδί αλλά την έχουμε καταλάβει αυτήν την άποψη από έμμεσες συζητήσεις εμείς οι γονείς. Τέλος να συμπληρώσω ότι η συμπεριφορά της αυτή προς γνωστούς σε εμάς ενήλικες, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό αλλά σε όποιον ενήλικα που γνωρίζουμε συναντήσει. Χρειάζεται να το χειριστούμε κάπως αλλιώς ή απλώς να δεχτούμε την κατάσταση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Υπάρχει ένας αμυντικός μηχανισμός σκέψης στην κόρη σας κύρια απέναντι στους ενήλικες που θα ήταν καλό να διερευνηθεί εκτενέστερα. Αναφέρεστε σε μία δυσκολία κοινωνικής προσαρμογής που χρειάζεται χρόνο για να κατακτήσει αυτή την προσαρμογή, αλλά και πάλι, εάν περάσει χρόνος, επανέρχεται η δυσπροσαρμοστικότητα στην κοινωνική κατάσταση (μία απουσία εξοικείωσης). Εάν κρίνετε ότι αυτή συμπεριφορά δεν προέρχεται από μία ανάγκη του παιδιού σας να τραβήξει την προσοχή σας (θεατρινισμός) και είναι πραγματικός φόβος και έντονη διστακτικότητα, τότε θα ήταν καλό να το συζητήσετε αρχικά με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής όπου θα δώσετε αρχικά ένα λεπτομερειακό ιστορικό και χαρακτηριστικά των συμπεριφορών. Δεν είναι μία απλή κατάσταση για να σας ζητήσουμε απλά να “δεχτείτε την κατάσταση” όπως ρωτάτε. Εάν εξευρεθεί ο μηχανισμός σκέψης του παιδιού, τα περιθώρια βελτίωσης είναι πάρα πολλά. Θέλουμε επιπρόσθετα να συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό πώς αντιδράει σε νέα πρόσωπα όταν έρχονται στο Νηπιαγωγείο (κάποιος γονέας, ένα νέο παιδί, κάποιος άλλος εκπαιδευτικός, σε μία εκδρομή κλπ). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

223. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. έχω ένα αγοράκι 27 μηνών που δυστυχώς ακόμη δεν έχει μιλήσει. Κάνει ήχους ζώων, λέει τα δικά του λογάκια, τραγουδάει με όσες λεξούλες θυμάται κάποια τραγουδάκια και λέει Μόνο μπαμπά. ζητά μονίμως την προσοχή μου κ την αγκαλιά μου όταν δεν γίνει το δικό του…πολλές φορές τεμπελιάζει κ απαιτεί με τσιρίδες να του δώσουμε αυτό που θέλει.. .παρόλα αυτά μας δείχνει τι θέλει, παίζει με την κατά 17 μήνες μεγαλύτερη αδερφή του αλλά κάθεται και μόνος του να παίξει. του αρέσει να βάζει τα παιχνίδια του στη σειρά. είναι κοινωνικό παιδάκι του αρέσουν οι αγκαλιές κ τα φιλία, του αρέσει να χορεύει κ να κάνει περιστροφές.. .με προβληματίζει όμως το ότι απαιτεί με τσιρίδες κ το ότι δεν μιλάει..σας ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Βάση αναπτυξιακών οροσήμων η ομιλία του είναι πίσω από την ηλικία του όπως και εσείς έχετε παρατηρήσει. Το ότι είναι κοινωνικός είναι θετικό και πιθανά στο μέλλον θα τον βοηθήσει. Θα ήταν καλό να απευθυνθείτε σε ένα Αναπτυξιολόγο παιδίατρο για να αξιολογήσει το γιό σας και στη συνέχεια ας τον αξιολογήσει και ένας λογοθεραπευτής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Λογοθεραπευτής MSc Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

224. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το έργο σας. Έχω ένα αγοράκι 5μισι ετών. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι όταν βρίσκεται με κάποιο άλλο παιδάκι (κάνει εύκολα παρέες) Καθοδηγείται συνήθως από το άλλο παιδί στο παιχνίδι (ακόμα και με τον 1 μισή ετών αδελφό του αυτό συμβαίνει). Επίσης Κολάει παρά πολύ με τον οποίο φίλο του, ο οποίος αν λείπει ,η δεν θέλει να παίξει τον περιμένει μέχρι να αλλάξει γνώμη. Τέλος τις προάλλες στην προσπάθεια μας να τον απομακρύνουμε από την ομπρέλα της οικογένειας που ήταν και ο φίλος του καθώς νιώσαμε λίγο ότι γινόταν βάρος- δικό τους το πρόβλημα- άρχισε να κλαίει πολύ δυνατά και απαρηγόρητα.. είναι ο χαρακτήρας του έτσι; Πιο ευαίσθητος; Του συμβαίνει κάτι άλλο; Μπορούμε να κάνουμε κάτι να τον βοηθήσουμε; Ευχαριστώ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε το παιδί σας ως ένα ευαίσθητο παιδί που κάνει ισχυρές συναισθηματικές προσκολλήσεις σε συνομήλικους. Βέβαια από την άλλη, εξαιτίας αυτής της ιδιαιτερότητας, δεν έχει μία οργανωμένη αυτό-εικόνα (δείχνει “ετερόφωτος”). Είναι πολύ καλό το ότι κάνει παρέες και αυτός είναι ένας καλός μηχανισμός να πηγαίνετε για παράδειγμα στην Παιδική Χαρά ενώ ξέρετε ότι εκείνη την ημέρα δεν θα έρθει ο φίλος του για να παίξει και μόνος του αλλά και να γνωρίσει άλλα παιδιά. Στο παράδειγμα με την ομπρέλα, ή θα σας προτείναμε να είχατε 3η ομπρέλα για να κάτσει μόνο το παιδί σας και ο φίλος σας (και να μην ενοχλείται κανένας) ή από την άλλη, μόλις ηρεμήσει από τη θλίψη και το θυμό του, να του εξηγήσετε ήρεμα και σταθερά γιατί το κάνατε. Γενικά θα σας συστήναμε να μιλάτε μαζί του ψύχραιμα (όχι σαν να κάνει κάτι κακό) και όχι πολλές φορές, να ενθαρρύνετε το διάλογο μαζί σας (για πολλά και διαφορετικά θέματα) και να τον γράψετε σε κάποια εξωσχολικά ομαδικά προγράμματα για να πολλαπλασιάζονται οι κοινωνικές του επαφές. Επίσης να ζητάτε τη γνώμη του (πχ για το φαγητό που θα μαγειρέψετε, για την αλλαγή στη διάταξη επίπλων, για τη διαμόρφωση του δωματίου του κλπ) και να του δίνετε στο σπίτι αρμοδιότητες που θα είναι υπεύθυνος να κάνει (πχ συγύρισμα δωματίου, πότισμα 2-3 γλαστρών κλπ). Δεν ακούγεται κάτι ανησυχητικό σε αυτά που αναφέρετε ώστε να ζητούσαμε μία συνάντηση σας με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής, αλλά θα μπορούσατε να προγραμματίσετε ένα ραντεβού εάν αισθάνεστε ότι ανησυχείτε ιδιαίτερα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

225. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Εγώ έναν γιο ενός έτους άλλα πρόωρο κατά 1,5 μηνά (διορθωμένη ηλικία 10,5 μηνών), γενικά μιλάει αρκετά μέσα στην ημέρα λέγοντας ναι ναι, ντεντεντε, τατατα κ λέξεις ακαταλαβίστικες με το “ντ”, “ν”, “τ”. Μέχρι τώρα αν έβλεπε κάτι στο πάτωμα όπως χνούδι το έδειχνε με τον δείκτη κ μόλις από προχθές άρχισε να δείχνει μόνο 2 αντικείμενα σε ένα παραμύθι. Ακόμη κάνουμε κόλλα το κ όταν είναι στην κούνια του ζητάω να μου δώσει ένα μπαλάκι, μου το δίνει κ του το δίνω πίσω, παίζουμε κρυφτό κ κυνηγητό καθώς ακόμα μπουσουλάει, σκαρφαλώνει κ για δευτερόλεπτα στέκεται χωρίς να ακουμπήσει πουθενά. Είναι πολύ χαμογελαστό παιδάκι. Λέγω του κορωνοϊού ξεκίνησα τώρα να τον πηγαίνω στην παιδική χαρά κ όχι νωρίτερα κ βλέπω ότι ένα άλλο παιδί, δηλαδή είναι κολλημένο πάνω μου κ με ανησύχησε αυτό. Ακόμη δεν ξέρω αν πρέπει να ανησυχήσω που ακόμα δεν λέει μαμά κ μπαμπά ή έστω κάποια λέξη κ δεν εκτελεί τις εντολές που του λέω, μόνο το “μη” ακούει σίγουρα κ όταν παίζουμε με το μπαλάκι. Όταν τον φωνάζω γυρνά στο όνομα του άλλα όταν παίζει με τα παιχνίδια του μπορεί κ να μην γυρίσει. Τι θα μπορούσατε να με συμβουλέψετε?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά –και επειδή το παιδί έχει προωρότητα- θα θέλαμε τη γνώμη του υπεύθυνου Ιατρού του παιδιού σας (Παιδίατρος). Είναι καλό τα παιδιά με προωρότητα να παρακολουθούνται στενά από τον Παιδίατρο, αλλά τα στοιχεία που αναφέρετε ακόμη δεν προκαλούν κάποια ιδιαίτερη ανησυχία. Δεν θέλουμε να βιάζεστε για την ομιλία (θα σχετιστεί αρκετά με την ανάπτυξη της βάδισης και της λεπτής κίνησης). Επίσης για την εκτέλεση εντολών, είναι και πάλι αρκετά μικρό το παιδί σας. Θα ήταν καλό να ζητήσετε από τον Παιδίατρό σας (ή από πηγές στοInternet ή και στο site μας, κατάλληλες δραστηριότητες για αυτή την ηλικία αλλά και τα αναπτυξιακά ορόσημα και τα ιδιοσυγκρασιακά στυλ των παιδιών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

226. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, θα ήθελα τη βοήθεια σας σε ένα θέμα που αντιμετωπίζω με την κόρη μου που είναι 2.5 χρονών.. Αντιμετωπίζει κάποιες κρίσεις εκρήξεις θυμού δεν ξέρω πως αλλιώς να τις χαρακτηρίσω.. Πολύ έντονες.. Και μεγάλες σε διάρκεια. Σήμερα ήταν η τρίτη.. Βασικά οι άλλες δυο ήταν μέσα στη διάρκεια του ύπνου της κ νομίζαμε αρχικά πως ήταν κάποιος εφιάλτης η κάτι τέτοιο.. Σήμερα όμως ήταν ξύπνια.. Ξεκίνησε από την άρνηση της να κοιμηθούμε δλδ από κάτι ανούσιο μετά άρχισε να φωνάζει να κλαίει ζητούσε κινητό να δει τραγουδάκια και συνεχίζει να κλαίει παρόλο που της δώσαμε.. Μετά ξεκίνησαν τα δύσκολα, τσίριζε, έκλαιγε ούρλιαζε προσπαθούσε να βάλει όλη της τη δύναμη. Ήταν απαρηγόρητη δεν δεχόταν τίποτα ούτε να την αγκαλιάσουμε ούτε να της μιλάμε τίποτα έκανε κυριολεκτικά σαν “δαιμονισμένο” Όλοι μας είχαμε μείνει άπραγοι δεν ξέραμε τι να κάνουμε.. Πραγματικά τραγική εμπειρία κράτησε αυτή η κρίση 1 ώρα όπως και η προηγούμενη.. Νιώθω απελπισμένη… Πείτε μου τι μπορεί να συμβαίνει που να απευθυνθώ εκτός από τη παιδίατρο μου που θα το συζητήσω μαζί της σύντομα.. Πως να τη βοηθήσω τι μπορεί να έχει πραγματικά τα έχω χαμένα… Σας ευχαριστώ πολύ..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ένα πολύ δυναμικό ταμπεραμέντο του παιδιού σας με έντονες εκρήξεις που δυστυχώς (τόσο για εσάς όσο και για το ίδιο το παιδί) δεν υπαναχωρούν εύκολα. Θα σας ζητούσαμε να απευθυνθείτε σε Αναπτυξιακή Παιδίατρο (Αναπτυξιολόγο) για να αξιολογήσει το παιδί και να σας αναφέρει για όλες τις πιθανές επόμενες κινήσεις σας. Χρειάζεται η πλήρης και λεπτομερής αναπτυξιακή μελέτη της εικόνας του παιδιού σας για να διερευνηθεί και από πού προέρχεται αλλά και πώς μπορεί να αντιμετωπιστούν αυτές οι εκρήξεις. Πιθανά να οφείλονται σε κάποια αναπτυξιακή δυσκολία του παιδιού. Θα σας συστήναμε να κινηθείτε στο επόμενο χρονικό διάστημα για να μην εμφανιστούν και άλλες κρίσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

227. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα αγοράκι 19 μηνών. Είναι ένα χαρούμενο παιδάκι και αρκετά ζωηρό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μιλάει ακόμα αρκετά. Λέει πολύ σπάνια μαμά ή μπαμπά πλέον. Του μιλάω και του εξηγώ διάφορες λεξούλες τις οποίες μετά από καιρό μπορεί να μου αναφέρει μόνος του αλλά δυστυχώς δεν τις επαναλαμβάνει όταν τις ξαναρωτάω και τις λέει σε άσχετη στιγμή πάλι. Του αρέσει να τρέχει όλη μέρα μέσα στο σπίτι και να εξερευνά διάφορα αντικείμενα. Όταν βλέπει παιδάκια είναι χαρούμενος και τα πλησιάζει να παίξει ή να τα αγκαλιάσει. Από 4 μηνών άκουγε στο όνομα του και γυρνούσε (το έχει πει και μερικές φορές ). Τις τελευταίες δυο μέρες όμως με προβληματίζει το γεγονός ότι δεν γυρνάει στο όνομα του όταν του μιλάω εγώ ή ο μπαμπάς του, δεν μας κοιτάει καν. Η παιδίατρος τον βρίσκει μια χαρά στην ανάπτυξη του και μου λέει ότι απλά θέλει το χρόνο του στην ομιλία. Του αρέσει πολύ η μουσική, χορεύει αρκετά. Τον τελευταίο καιρό έκανα το λάθος και του έβαζα τηλεόραση να βλέπει παιδικά τραγούδια και βίντεο. Θα μπορούσε η ομιλία του να επηρεαστεί από αυτό; Να σημειώσω ότι μπαμπά είπε 6 μηνών συνειδητά. Είναι παιδί που δεν θέλει να τον βοηθάμε να καταφέρει κάτι και αντιδρά, του αρέσει να τα κάνει όλα μόνος του. Με τρομάζει αυτή η ξαφνική αλλαγή του. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε τις ανησυχίες και θα ήταν καλό να διερευνηθούν παρόλο που το παιδάκι σας είναι αρκετά μικρό. Θα ήταν καλό να απευθυνθείτε αρχικά σε Αναπτυξιολόγο παιδίατρο και ΩΡΛ για να αποκλείσουμε δυσκολίες ακοής και ανάπτυξης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Λογοθεραπευτής MSc του Κέντρου μας

228. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα τεράστιο πρόβλημα εδώ και 1 χρόνο με τον γιό της συντρόφου μου δλδ. Δεν βοηθάει στης δουλειές του σπιτιού είναι όλη τη μέρα στο δωμάτιο του όταν θέλει να φάει βγαίνει δεν τρώει αυτό πού μαγειρεύουμε απλά κάνει τα δικά του τα αφήνει όλα στην μέση ρούχα μια από τα ίδια δουλειά δεν θέλει μόνο ναργιλέ και βόλτες και χαρτζιλίκι. Αποτέλεσμα η σύντροφος μου δουλεύει σπαστό ωράριο. Και αναγκάζομαι εγώ να τα κάνω όλα πιάτα ρούχα πλύσιμο μάζεμα σκούπισμα σφουγγάρισμα και πολλά άλλα ούτε το μικρό σκυλάκι δεν βγάζει μια βόλτα αυτό το πράγμα με έχει κουράσει αφάνταστα να φεύγω από την δουλειά όλη την μέρα συνεχόμενο ωράριο και να κάνω και την νοικοκυρά όλο το απόγευμα. Έχω μιλήσει μια. Δύο φορές με την μάνα τού και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ειλικρινά σκέφτομαι να τα παρατήσω και να πάω να μείνω μόνος μου δεν αντέχω άλλο τι άλλο θα μπορούσα να κάνω ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θέλουμε να σας αναφέρουμε ότι δεν μας αναφέρετε την ηλικία του παιδιού. Από την άλλη κατανοούμε ότι είστε πολύ θυμωμένος και κουρασμένος με αυτά που συμβαίνουν και με τις συμπεριφορές του αγοριού. Θα σας συστήναμε αρχικά εσείς μαζί με τη σύντροφό σας να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να συζητήσετε τα συναισθήματά σας και τις σκέψεις σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

229. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα…Θα ήθελα να εκφράσω μια ανησυχία μου…Ο μικρός μου είναι 3 ετών…Σε γενικές γραμμές είναι βολικό παιδάκι και στο φαγητό και στο ύπνο απλά είναι παρά πολύ ζωηρός δεν ησυχάζει ποτέ ..Και το μόνιμα μας πρόβλημα είναι ότι με το που σε κάτι όχι φωνάζει και νευριάζει…Ίσως φταίω εγώ γτ είμαι και εγώ πολύ νευρική και μιλάω πολλές φορές νευρικά άλλα όσο και να προσπαθώ στο τέλος χάνω την υπομονή μου…Τι μου προτείνετε να κάνω να τον αγνοώ όταν έχει τέτοια ξεσπάσματα;; Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση αυτά που αναφέρετε, το παιδί σας βρίσκεται σε μία μόνιμη αισθητικοκινητική ανησυχία αλλά και γενικότερη δυσκολία να ανεχτεί τη ματαίωση. Συμφωνούμε μαζί σας ότι δεν είναι η σωστή απόκριση σε παιδιά που έχουν την τάση να υπερδιεγείρονται εύκολα να είμαστε και εμείς νευρικοί η να “χάνουμε την υπομονή μας”. Αρχικά θα σας προτείναμε να γινόταν μία αξιολόγηση του παιδιού από Αναπτυξιακή/ό Παιδίατρο, για να απόκλειε την πιθανότητα οι συμπεριφορές αυτές να οφείλονται σε μία αναπτυξιακή δυσκολία του παιδιού. Επίσης, θα έκρινε πώς θα μπορούσατε να αντιμετωπίσετε αυτές τις συμπεριφορές του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

230. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα…3,5 ετών ο γιος μου είναι υπερκινητικός όλη μέρα. το πρόβλημα είναι οι αντιδράσεις του το τελευταίο 2μηνο αν δεν θέλει κάτι δεν το λέει απλά τσιρίζει! αν τον μαλώσουμε η τσιρίζει η αντιμαλάει (πχ.Μη βγαίνεις έξω είναι μεσημέρι-απαντ: εσύ είσαι μεσημέρι!) όταν βρίσκεται με παιδάκια επικρατεί μια τρέλα τα παίρνει αγκαλιά κ ενώ του λένε ότι δεν θέλουν αυτός επιμένει σε σημείο να κλαίνε κ να κρύβονται. Επίσης όταν βλέπει άλλα παιδάκια κάνει μια κοροϊδευτική συμπεριφορά τσιρίζει τρέχει κ ενώ μιλάει κανονικά τότε μιλάει κοροϊδεύοντας. Του έχω εξηγήσει ότι δεν είναι σωστό συζητήσαμε πολύ όμως το επαναλαμβάνει! και το κάνει επίτηδες! βλέπω ότι το παιδί δεν μας ακούει ότι κ να του πούμε κ όσο σκέπτομαι ότι θα ξεκινήσει σχολείο για πρώτη φορά αγχώνομαι! πως θα καταφέρω να τον ηρεμήσω;;;; γενικά πάμε εκδρομές βουνό θάλασσα γήπεδα πάρκα πολλές βόλτες άλλα η αλήθεια είναι ότι το παιδί δεν έχει φίλους σταθερούς….εκτός από το ξαδελφάκι του 3 ετών που δεν μιλάει πάρα μόνο λέξεις κ εκεί βλέπω ότι μιμείται ο δικός μου κ κοροϊδεύει κ στο παρελθόν αυτό έτρεχε πετούσε πράγματα κ έβλεπα ότι κ πάλι ο δικός μου υιοθετούσε συμπεριφορά! τώρα όμως το ξαδελφάκι ηρέμησε όμως κάθε φορά που συναντιούνται ο δικός μου προκαλεί τρέχει κοροϊδεύοντας κ τσιρίζοντας κ εγώ ντρέπομαι γτ επικοινωνεί από μικρός πολύ καλά για να έχει τέτοια συμπεριφορά! θα στρώσει με το σχολείο άραγε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από τις περιγραφές σας, γίνεται εμφανές ότι ο γιος σας βρίσκεται σε μία μόνιμη υπερδιέγερση και υπερένταση που δεν συνάδει με τις αναμενόμενες για την ηλικία του συμπεριφορές. Πολλές είναι οι πιθανότητες που μπορεί να οδηγούν το παιδί σε αυτούς τους μηχανισμούς αντίδρασης και διαντίδρασης όπως πχ διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα/παρορμητικότητα, αναπτυξιακές διαταραχές του λόγου-ομιλίας, δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνιακότητα, δυσπραξία-αδεξιότητα, δυσκολίες στη μάθηση, διαταραχές συμπεριφοράς. Όπως είδατε, οι προσπάθειές σας να αναχαιτίσετε αυτές τις συμπεριφορές μέσω του διαλόγου δεν επιφέρουν κάποιο αποτέλεσμα. Θα σας συστήναμε άμεσα να απευθυνόσασταν σε Αναπτυξιακή Παιδίατρο ή Παιδοψυχίατρο για να αξιολογήσει το παιδί και να σας καθορίσει πού οφείλονται αυτές οι δυσκολίες. Υπάρχει πραγματικά σημαντικότατος κίνδυνος στον Παιδικό Σταθμό να μην καταφέρει να αυτορυθμιστεί και να συνεργαστεί με τα άλλα παιδιά ή την εκπαιδευτικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

231. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για τη δουλειά σας! Έχω ένα κοριτσάκι 6 μηνών και η μητέρα μου επιμένει να το φωνάζει “το παιδί της”. Το κάνει από αγάπη το καταλαβαίνω αλλά μου φαίνεται υπερβολικό και όταν χρειαστεί να γυρίσω στην εργασία μου και το φυλάει εκείνη δεν θα ήθελα να το αποκαλεί έτσι. Ήρθαμε σε ρήξη καθώς εκείνη λέει το κάνει από αγάπη και ενώ της εξηγώ ότι θέλω να είναι διακριτοί οι ρόλοι μες την οικογένεια ,οι γονείς μου με λένε υπερβολική. Ο σύζυγος μου έχασε τη μητέρα του πριν γεννηθεί η μικρή και τον βλέπω ότι σφίγγεται όταν την ακούει να την αποκαλεί έτσι. Έχω λάθος; Νιώθω ότι με χειρίζονται , δεν ξέρω τι να κάνω. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Με εκτίμηση Π.Τ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είστε η μητέρα του παιδιού και εσείς ορίζετε τη μορφή και τον τρόπο που τα άλλα άτομα της οικογένειας θα φροντίζουν το παιδί σας και τον τρόπο που θα απευθύνονται σε αυτό. Βέβαια από την άλλη οφείλουμε να σας πούμε ότι αυτή την έκφραση τη χρησιμοποιούν πολύ συχνά και με καλοπροαίρετο τρόπο οι γιαγιάδες (σας θυμίζουμε το ρητό “του παιδιού μου το παιδί δυο φορές παιδί μου”). Πιστεύουμε ότι ένας καλοπροαίρετος από τη μεριά σας διάλογος χωρίς θυμό ή εμπάθεια θα μπορούσε να βοηθήσει πάρα πολύ τους μηχανισμούς συμπεριφοράς του περιβάλλοντος προς το μωρό σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

232. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω μια 9 χρονη κόρη η οποία τον τελευταίο χρόνο δεν θέλει να μένει στις γιαγιάδες της. Να σημειώσετε ότι παλιά περνούσε πολύ χρόνο μαζί τους και έκλαιγε για να μένει εκεί όταν δεν είχε σχολείο. Τώρα δεν το συζητά καν. Όταν πρέπει να πάει (μία φορά κάθε 15 μέρες ή μια φορά το μήνα) κλαίει, οδύρεται και δεν θέλει να μείνει σε καμία από τις δύο γιαγιάδες. Την ρώτησα πολλές φορές αν έχει συμβεί κάτι και δεν θέλει να μένει αφού παλιά το ζητούσε η ίδια να μένει άλλα επιμένει ότι δεν έχει συμβεί κάτι απλά θέλει να είναι μαζί μας. Επίσης όταν χρειάστηκε να πάει μας έπαιρνε όλη νύχτα τηλέφωνο και έλεγε ότι φοβόταν. Πώς μπορώ να το αντιμετωπίσω αυτό? Είναι σοβαρό πρόβλημα για εμάς γιατί κάποιες φορές χρειάζεται λόγω δουλειάς να πηγαίνει. Αναμένω την απάντησή σας, Ευχαριστώ. Με εκτίμηση, Ε.Γ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ηλικία των 8-9 ετών, τα παιδιά μεταστρέφουν συχνά τις προτιμήσεις τους και πολλές από τις συνήθειές τους. Δεν θα ανησυχούσαμε με τις συμπεριφορές του παιδιού εάν δεν υπήρχαν αυτά τα τηλέφωνα τα βραδινά που σας ανέφερε τους φόβους της (ιδίως εάν αυτό συνοδεύεται με διαταραχές του ύπνου της). Θα σας συστήναμε να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής αυτή τη συμπεριφορά, γιατί πρέπει να καθοριστεί τόσο το ποιος μηχανισμός σκέψης οδηγεί την κόρη σας σε αυτές τις συμπεριφορές και ποιοι θα ήταν οι προτεινόμενοι μηχανισμοί για να το αντιμετωπίσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

233. ΕΡΩΤΗΣΗ: Η κόρη μου είναι 15 χρονών ..έχω κάνει γέφυρα επικοινωνίας από μικρή ηλικία μαζί της και μου λέει τα πάντα.. λοιπόν έχει σκέψεις πως μπορεί να τις αρέσουν τα κορίτσια και κλαίει γιατί δεν μπορεί να το αποδεχτεί…φοβάται να αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο και νοιώθει τρομοκρατημένη. Εγώ της είπα πως την αγαπάω με ότι και αν επιλέξει αρκεί να είναι ευτυχισμένη ..και ότι πρέπει να δώσει χρόνο στον εαυτό της αλλά βλέπω πως δεν την βοηθάω. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς η κόρη σας βρίσκεται σε μία φοβία όσον αφορά το φύλο της και τις προτιμήσεις της. Σας συγχαίρουμε που έχετε πολύ καλή επικοινωνία μαζί της, αλλά όπως βλέπετε, σε αυτές τις σκέψεις της κόρης σας δεν μπορείτε να την βοηθήσετε. Θα σας προτείναμε να της εξηγήσετε ότι υπάρχουν ειδικοί που μπορεί να συζητήσει αυτές τις σκέψεις της και να τη βοηθήσουν. Αφού συμφωνήσει, θα ήταν καλό να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο. Εάν αρνηθεί, θα σας συστήναμε να μιλούσατε εσείς με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να σας εξηγήσει με ποιο τρόπο θα μπορούσατε να σταθείτε δίπλα της σε αυτή την περίοδο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

234. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Έχω έναν εγγονό τριών ετών και τον τελευταίο καιρό παρουσιάζει μεγάλη αντιδραστικότητα και επιθετικότητα κυρίως λεκτική σε όλα και σε όλους λέει όχι και σε οποιαδήποτε υπόδειξη αντιδρά επιθετικά λέγοντας θέλω να χτυπήσω η να σκοτώσω τη μαμά τον μπαμπά και όποιον άλλον του αναφέρουν! Θέλω να σπάσω ότι του πουν επίσης. Ξέρω ότι στο σπίτι όλα είναι ήρεμα ,η κόρη μου είναι εκπαιδευτικός αδιόριστη είναι σχεδόν όλη την ημέρα μαζί του και ασχολείται πάρα πολύ. Το ίδιο κι ο μπαμπάς τα απογεύματα! Η σχέση του ζευγαριού είναι πολύ καλή επίσης!
Μένουν στην επαρχία και το μεγαλώνουν οι δυο τους χωρίς επιρροές από άλλα άτομα! Ακούω την κόρη μου πολύ στενοχωρημένη γι αυτό πήρα την πρωτοβουλία να ζητήσω τη γνώμη σας! Ο μικρός μιλάει πολύ καθαρά και με δύσκολο λεξιλόγιο για την ηλικία του! Δεν ξέρω αν σας έδωσα να καταλάβετε το πρόβλημα αλλά αν σας είναι εύκολο θα ήμουν ευγνώμων για την άποψη σας! Ευχαριστώ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά συχνά εμφανίζουν μία αντιδραστική συμπεριφορά “δοκιμάζοντας” αν με αυτές τις συμπεριφορές μπορούν να καταφέρουν κάτι. Πολλές φορές δεν παίζει ρόλο το πώς αντιδρούν τα παιδιά, αλλά πώς αντιδρούμε εμείς σε αυτή την αντίδρασή τους. Θα σας συστήναμε –από τη στιγμή που οι γονείς είναι στενοχωρημένοι και αισθάνονται ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο- να προχωρούσατε σε μία αξιολόγηση από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο για να διερευνήσει εάν αυτές οι συμπεριφορές οφείλονται σε μία γενικότερη αναπτυξιακή δυσκολία του παιδιού και να καθοδηγούσε τους γονείς στο τι θα έκρινε σκόπιμο να γίνει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

235. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω ένα μωράκι 16 μηνών ενώ τα καταλαβαίνει πολλά πράγματα όπως να παίζει με διαφορά παιχνίδια να πατάει τα κουμπάκια μέχρι να ακούσει αυτό που θέλει βλέπει τραγουδάκια στην τηλεόραση χορεύει ξέρει να ξεχωρίζει τα τραγούδια και περιμένει να ακούσει καμία συγκεκριμένη λέξη που του αρέσει για να γελάσει δεν περπατάει ακόμα μόνος του κάνει 5 βήματα και πέφτει ενώ άμα τον κρατήσεις από το χέρι περπατάει έχω καταλάβει ότι φοβάται ακόμα να αφήσει αυτό που κρατάει να στηριχτεί λέει λεξούλες όπως μαμά μπαμπά γιαγιά γάλα μαμ άμα του πεις έλα να πιούμε το γάλα βγάζει την πιπίλα και την πετάει για να πιει το γάλα του.. Απλά αυτό που με έχει προβληματίσει όσο τον φωνάζαμε μπέμπη μας κοίταγε γελούσε ερχόταν.. Άδω και δυο μήνες που τον έχω βαφτίσει τον φωνάζουμε στο ονόματα δεν ανταποκρίνεται κοιτάει αλλού.. Τον φωνάζεις Γιώργο έλα εδώ αρκετές φορές και κάνει αυτό που θέλει εκείνος και άλλο συγγενικό πρόσωπο να τον φωνάξει με το όνομα του δεν γυρνάει καν να τον κοιτάξει ενώ μπορεί να δει κάτι που κρατεί και τότε να πάει.. Γενικά με τα ξαδέρφια του όταν τα βλέπει τα θέλει παίζει μαζί τους είναι ηλικίας 5,4 χρόνων όταν του δίνουν κάτι το παίρνει άλλα εκεί που κάθεται μπορεί να το δεις να φεύγει και να πάει μόνος του να παίξει να δει πράγματα.. Θα πρέπει να ανησυχώ με αυτή την συμπεριφορά η απλά δεν ανταποκρίνεται ακόμα στο ονόματα του και θέλει να κάνει αυτό που θέλει. Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρετε 4 διαφορετικές συμπεριφορές του παιδιού που προφανώς σας ανησυχούν: Αρχικά το ότι δεν ανταποκρίνεται στο όνομά του (κάτι για το ποίο πιθανά να χρειαζόταν και κάποιος ακουολογικός έλεγχος). Επίσης το ότι δεν έχει περπατήσει ακόμα ανεξάρτητα (κάτι που πιθανά παραπέμπει σε μία φτωχή ανεξάρτητη ισορροπία που σε αυτή την ηλικία αρχίζει να ανησυχεί τους ειδικούς για την πιθανότητα μίας δυσκολίας στον κινητικό συντονισμό). Επιπρόσθετα ότι δεν ανταποκρίνεται κοινωνικά σε άλλους ανθρώπους, παρά μόνο σε αυτό που κρατάνε (ενδιαφέρον για αντικείμενο και όχι για τα πρόσωπα) και τέλος ότι συχνά αποσύρεται από το κοινωνικό παιχνίδι (πιθανά λόγω αισθητηριακής υπερφόρτωσης). Από την άλλη, δεν ανησυχείτε για τη γενικότερη νοητική αντίληψη του παιδιού σας (κάτι που θεωρείται θετικό). Θα σας συστήναμε να συζητήσετε αρχικά με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας, για το εάν θα υπήρχε λόγος να γινόταν μία Αναπτυξιολογική εκτίμηση του παιδιού σας (από αυτά που αναφέρετε, θα σας συστήναμε να προβείτε σε μία προληπτική εκτίμηση). Όσο νωρίτερα εντοπιστούν και αντιμετωπιστούν κάποιες πιθανές αναπτυξιακές δυσκολίες σε ένα μωρό, τόσο καλύτερη πρόγνωση έχει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

236. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Η κορούλα μου προ τριμήνου είχε διαγνωστεί από Αναπτυξιολόγο με σφαιρική αναπτυξιακή καθυστέρηση. Μας μίλησε για ανωριμότητα επειδή η μικρή δεν μιλούσε πέρα από μπαμπαλίσματα, δεν ακολουθούσε οδηγίες πέρα από ελάχιστες και ακόμα μαμά μπαμπά όταν τα έλεγε δεν ήταν συνειδητά. Έδειχνε με το δείκτη, πολύ κοινωνική, έκανε μίμηση, αλλά δεν έκανε άλλη προσπάθεια να επικοινωνήσει λεκτικά. Της έγιναν 5-6 εργοθεραπείες σε πλαίσιο παιχνιδιού πχ. πώς θα ανεβαίνει στην τσουλήθρα, να δίνει πράγματα κλπ. που σταμάτησαν λόγω διακοπών. Όχι λογοθεραπείες. Η μικρή τώρα είναι στους 23 μήνες περίπου και υπάρχει θεαματική βελτίωση ξαφνικά πριν δυο εβδομάδες. Αντιλαμβάνεται και ακολουθεί πολλές οδηγίες, μας αναγνωρίζει συνειδητά μαμά μπαμπά παππού γιαγιά θεία κλπ. γιατί όταν της πούμε πχ. πάρε το βιβλίο και δώσε το στον παππού το πηγαίνει αμέσως κλπ. Δείχνει αυτό που θέλει με το δείκτη και μας κοιτάζει λέγοντας ακαταλαβίστικα μεν αλλά και με λεξούλες πχ.κιγιά όταν ζητάει τα κλειδιά, ψάι το ψάρι όταν μας το δείχνει, μπα την μπάλα, παπα παπούτσια, κλπ. Μιμείται πάρα πολύ, όταν της λέω κάτι απαντάει με τα δικά της αλλά φαίνεται πως επικοινωνεί κάτι που δεν υπήρχε τον προηγούμενο καιρό. Βέβαια αυτό που με ανησυχεί προφανώς είναι η ομιλία της αν θα ξεκαθαρίσει, αν φωνάξει μαμά μπαμπά θέλοντας κάτι να μας ζητήσει γιατί αυτά θα τα πει όταν έρθουμε πχ από τη δουλειά και τρέξει στην αγκαλιά μας… Μιμείται κάποιους ήχους ζώων όταν της το πούμε κάτι που δεν έκανε πριν και μας δείχνει αυτό που θα της πούμε. Επίσης με προβληματίζει που σφίγγει τα χέρια της έντονα για δευτερόλεπτα με ταυτόχρονη έκφραση στο πρόσωπο όταν ενθουσιάζεται στο παιχνίδι της ή είναι κάτι που της τραβά την προσοχή. Το κάνει συχνά ιδίως το απόγευμα που έχει μεγάλη ενέργεια. Φοβάμαι μήπως δείχνει νευρολογική διαταραχή κι εκεί οφείλεται κι η ανωριμότητα.. Παρακαλώ με την επιστημονική σας γνώση πώς βλέπετε την εξέλιξη αυτή κι αν θα υπάρξει σύμφωνα με την εμπειρία σας η ανάπτυξη της ομιλίας της όπως στα άλλα συνομήλικα παιδάκια. Τι θα μπορούσε να τη βοηθήσει περαιτέρω; ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διάγνωση της “σφαιρικής αναπτυξιακής καθυστέρησης” αναφέρεται σε παιδιά που σε όλους τους τομείς της ανάπτυξης λειτουργούν χαμηλότερα από τα προσδόκιμα για την ηλικίας τους. Η σοβαρότητα των δυσκολιών μπορεί να εντοπιστεί μετά από τη συστηματική εφαρμογή θεραπευτικού προγράμματος αποκατάστασης. Το πρόγραμμα είναι μακροχρόνιο (δεν αρκούν κάποιες λίγες θεραπευτικές εφαρμογές) και μετριέται η ταχύτητα με την οποία το παιδί κατακτά αναπτυξιακούς δείκτες. Αναφέρετε θετικά στοιχεία εξέλιξης για το παιδί σας όσον αφορά την εξέλιξή του και αυτό είναι καλό. Σας προτείνουμε να συνεχίσετε την εφαρμογή του προγράμματος και να βρίσκεστε σε τακτική συνεργασία με τον/την Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας. Στα μικρά παιδιά εφαρμόζεται αρχικά πρόγραμμα Εργοθεραπείας όταν δυσκολεύονται να οργανώσουν την προσοχή και το παιχνίδι τους πριν εμπλακούν σε πιο οργανωμένες επικοινωνιακές και λεκτικές ασκήσεις. Αυτό σας το αναφέρουμε γιατί για να αναπτυχθεί η ομιλία σε ένα παιδί, πρέπει πρώτα να αναπτυχθούν οι αναπτυξιακοί δείκτες που θα το οδηγήσουν στην ωρίμανση της ομιλίας. Επίμονη λοιπόν και συστηματική παρέμβαση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

237. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας είμαι μαμά και έχω έναν γιο 15 ετών του αρέσει να είναι ανεξάρτητος να δείχνεται στους φίλους του ότι είναι πλούσιος και όποιον φέρνει φίλο ξεναγεί το σπίτι μας . Όταν φυσικά τον ρωτάω μου λέει δεν το κάνω μου . Με τυφλώνει με τα ψέματα του που και για αυτό Όταν τον ρωτάω και με κοροϊδεύει Μου λέει ψέματα . Όταν πηγαίνω να τον ρωτήσω γίνεται αντιδραστικός και μου μιλάει πίσω . Καταλαβαίνω είναι σε μια ηλικία εφήβου και τιμωρία να τον βάλω δεν θα το καταλάβει η να του φωνάξω προσπαθώ να είμαι ηρεμεί , όταν του μιλάω . Σας ευχάριστο !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι έφηβοι (αλλά και τα παιδιά επίσης) λένε ψέματα όταν δεν τους αρέσει ή δεν τους βολεύει η αλήθεια. Όλοι οι έφηβοι και τα παιδιά λοιπόν καταφεύγουν στο ψέμα μέχρις όμως ενός μέτρου. Θα σας ζητούσαμε να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής αυτές τις συμπεριφορές του εφήβου γιου σας, ώστε να διαπιστωθούν τόσο ποια είναι τα ζητήματα που τον απασχολούν και τον ωθούν σε αυτές τις συμπεριφορές, αλλά και πώς θα μπορούσατε να τις αντιμετωπίσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

238. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα κορίτσι 12 χρόνων από τότε που άκουσε για τους γιατρούς χωρίς σύνορα που βοηθάνε τα παιδιά στην Αφρική θέλει να γίνει γιατρός διαβάζει συνέχεια ιατρικά βιβλία. Είναι πολύ φιλικό και χαρούμενο βγαίνει έξω και παίξει με τα άλλα παιδιά αλλά το καλοκαίρι κάθετε με της ώρες και διαβάζει για τα καλύτερα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να ανησυχώ που ψάχνει από τώρα για το μέλλον της και είναι αποφασισμένη να ακολουθήσει την ιατρική

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε έναν ενθουσιασμό της έφηβης κόρης για κάτι που είναι πραγματικά πολύ ανθρωπιστικό και βοηθητικό για τους αδύναμους. Εάν λοιπό αυτό το αυξημένο ενδιαφέρον και ενθουσιασμός της κόρης σας (που δείχνει να έχει συναισθηματικές ευαισθησίες) δεν επηρεάζουν την κοινωνική της ζωή, την αυτοεξυπηρέτησή της και τη μαθησιακή της επίδοση, θα σας προτείναμε να την αφήσετε να συνεχίσει να ψάχνει πληροφορίες για αυτά τα ζητήματα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

239. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα.. Έχω ένα αγοράκι ,3.5 ετών.. Έχει έρθει ο ξάδερφος του 4 μηνών κ έχουμε βγάλει ζήλια… Όπως θέλει μπιμπερό για να πιει νερό.. θέλει αγκαλιά όπως κάνουμε τα μωρά… Κ πολλές φορές μιλάει όπως κάνουν τα μωρά… Τα πρωινά λόγω δουλειάς τον πάω στην γιαγιά του η οποία ασχολείται συνέχεια μαζί αλλά τώρα 2 μέρες είναι κ το μωρό με την μαμά του.. κ έτσι έχω αυτά τα αποτελέσματα.. ποιος είναι ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης;;; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολύ συχνά τα παιδιά σε αυτή την ηλικία βγάζουν τη ζήλεια τους αλλά ταυτόχρονα μιμούνται επίσης τα μωρά, γιατί νομίζουν ότι κάνοντας αυτές τις συμπεριφορές θα λάβουν περισσότερη αγάπη (αφού το μωρό βγάζει αυτές τις συμπεριφορές και άμεσα λαμβάνει αγάπη, φροντίδα και ενδιαφέρον από τους ενήλικες). Αρχικά μην αποδέχεστε αυτή τη συμπεριφορά : Μπορείτε πολύ ψύχραιμα να του αναφέρετε τη διαφορά ενός μωρού από ένα παιδί 3 ή 4 ετών. Από την άλλη, θα βοηθήσει πάρα πολύ το γιο σας η εμπλοκή του με συνομήλικα παιδιά (παιδική χαρά, παιδικός σταθμός) όπου εκεί θα λαμβάνει ρόλους της ηλικίας του. Δεν ακούγεται κάτι που να δείχνει περισσότερο ανησυχητικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

240. ΕΡΩΤΗΣΗ: Μητέρα δύο παιδιών (14 ετών ο γιος και 11 ετών η κόρη), σας επισκέπτεται στο γραφείο σας. Σας παραπονείται ότι τελευταία, η κόρη της (η οποία παρεμπιπτόντως παρακολουθεί μαθήματα ωδικής και μουσικής) παρουσιάζει πρόβλημα στην ομιλία (“πιο βραχνή” την αναφέρει) και μάλιστα δεν μπορεί να τραγουδήσει με ευχέρεια το ρεφρέν κάποιων τραγουδιών που απαιτούν υψηλή ένταση. Η μητέρα μάλιστα έχει θορυβηθεί, λόγω του ότι, η κόρη της πρόκειται να δώσει εξετάσεις για το μουσικό Γυμνάσιο σε 10 ημέρες και έχει αγχωθεί. Άλλα στοιχεία σχετικά με την εικόνα του παιδιού της δεν σας αναφέρει. Τι θα ρωτήσετε τη μητέρα, αναφορικά με το ιστορικό του παιδιού αλλά και για την παρούσα κατάσταση ? Τι θα την συμβουλεύσετε να κάνει ? Ποια θα πρέπει να είναι η διαγνωστική-θεραπευτική προσέγγιση (δηλαδή που αλλού θα πρέπει να απευθυνθεί) και για ποιο λόγο (τι θέλετε δηλαδή να αποκλείσετε) ? Τέλος, τι πιστεύετε ότι μπορεί να έχει το παιδί, δηλαδή που μπορεί να οφείλεται το ανωτέρω πρόβλημα ? Θα προτείνετε κάτι από λογοθεραπευτικής πλευράς ή όχι ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι ερωτήσεις που μας κάνετε για τη δυσκολία του παιδιού αφορούν διαταραχή φωνής που δεν αποτελεί διαταραχή που το κέντρο μας και οι θεραπευτές μας ασχολούνται. Θα πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικό φωνής ή/και ΩΡΛ. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία. Με τιμή, Παναγιώτης Κοκμοτός, Λογοθεραπευτής MSc, Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας

241. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα κοριτσάκι 3 ετών και τώρα περιμένουμε και το άλλο μωράκι . Από μωρό ήταν ζωηρό παιδάκι δραστήριο . Ο προβληματισμός μου είναι ότι γενικά δεν ακούει καθόλου ούτε εμένα ούτε τον πατέρα της . Βγάζει συνέχεια αντίδραση για ότι και αν της λέμε . Πολλές φορές ξυπνάει και κλαίει και χτυπιέται και δεν θέλει ούτε αγκαλιά ούτε τίποτα . Προσπαθώ να της εξηγήσω ήρεμα τι είναι αυτό που την απασχολεί και όλη την ώρα λέει όχι όχι όχι όχι ουρλιάζει χτυπιέται και έρχεται να με χτυπήσει στην κοιλιά μου . Τώρα μπορεί να ζηλεύει αλλά το έκανε και πριν αυτό . Άμα της πάρεις κάτι ένα παιχνίδι οτιδήποτε τα ξεχνάει όλα και ηρεμεί . Δεν ξέρω έχω αρχίσει και αγχώνομαι γιατί δεν μπορώ να την βλέπω να τρέμει ολόκληρη από τα νεύρα . Ευχαριστώ για την προσοχή σας !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ένα παιδί με πολύ ισχυρό ταμπεραμέντο, αλλά ταυτόχρονα και πολύ επίμονες αντιδράσεις. Αυτό που θα χαρακτηρίζαμε αρχικά ως “ανησυχητικό” είναι οι αντιδράσεις του παιδιού κατά τον ύπνο (ταραχή, αφύπνιση με δυσκολίες να ηρεμήσει). Αυτό το στοιχείο θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί γιατί είναι κάτι που πιθανά να περιέχει μία οργανικότητα την οποία μπορεί να αποκλείσει ή να ζητήσει διαφοροδιάγνωση ένας/μία Παιδίατρος. Από την άλλη, όσον αφορά τις άλλες συμπεριφορές, θα ήταν καλό να διερευνηθούν πιθανές αναπτυξιακές δυσκολίες του παιδιού. Η παρουσία αναπτυξιακών δυσκολιών υφίσταται εάν επηρεάζεται το παιχνίδι του παιδιού, η κοινωνικοποίησή του με τα άλλα παιδιά (πχ στον Παιδικό Σταθμό ή στην παιδική χαρά), η εξέλιξη της ομιλίας, η εξέλιξη της αυτοεξυπηρέτησης κλπ. Εάν σας απασχολούν κάποιοι τέτοιοι αναπτυξιακοί παράγοντες, τότε θα σας συστήναμε μία Αναπτυξιακή εξέταση του παιδιού από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο ή από Εργοθεραπευτή για να εντοπιστούν οι παράγοντες που επηρεάζουν αυτή την ομαλή ανάπτυξη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

242. ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελα να ρωτήσω έχω ένα αγοράκι 2.5 ετών συνέχεια γκρινιάζει δεν κάθεται να τον αλλάξω πάνα ρούχα κτλ συνέχεια θέλει να γίνεται το δικό τού . ξυπνά με αρνητική συμπεριφορά μια θέλει τον μπαμπά δίπλα του μια εμένα εάν του μιλήσει κάποιος λέει μη μη συνέχεια επίσης το κάνει κ στον μπαμπά κ στα αδέρφια του γενικά πολύ ζωηρό παιδί που πολλές φορές χάνω την υπομονή μου έχω πελαγώσει και του φωνάζω έντονα όλο όχι κ μη είναι δεν συνεργάζεται αν του πω πάμε βόλτα θα πει όχι αν το πει αυτός πρέπει να γίνει αλλιώς γίνεται ο κακός χαμός στο αυτοκίνητο δεν κάθεται ήσυχα δεν ξέρω τη να κάνω

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα σημαντικά ευερέθιστο παιδί που δυσκολεύεται να βρεθεί σε μία ήρεμη κατάσταση και είναι συνεχώς έτοιμο να εκραγεί. Πολλοί είναι οι παράγοντες που μπορεί να οδηγούν ένα παιδί σε αυτές τις συμπεριφορές όπως : Δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία σύνθετων ή και καθημερινών περιβαλλοντικών ερεθισμάτων (το πλέον πιθανό), δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνιακότητα, κινητική ανησυχία, δυσκολίες στο συντονισμό των κινήσεων, μία οργανική δυσλειτουργία. Θα σας συστήναμε να το συζητούσατε και με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας, αλλά από τη μεριά μας κρίνουμε σκόπιμη την αξιολόγηση του παιδιού από Αναπτυξιακή/ό Παιδίατρο ή/και από Εργοθεραπευτή/τρια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

243. ΕΡΩΤΗΣΗ: Να σας ρωτήσω είμαι μόνο γονιός εδώ και 2. 5 χρόνια μένω με τους γονείς μου πριν από 5 μήνες έμεινα άνεργη το παιδί μου είναι κοριτσάκι είναι 2.5 χρόνων ο πατέρας της είναι άφαντος η ερώτησή μου είναι καταβαίνει την απουσία του παπά και πως προσεγγίζουν τα παιδιά ανά ηλικία.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση τα λεγόμενά σας, ο χωρισμός σας με τον πατέρα του παιδιού έχει γίνει από τότε που το παιδί σας ήταν βρέφος, οπότε δεν έχει βιώσει την πατρική σχέση. Σιγά-σιγά η αλήθεια είναι ότι βλέποντας άλλα παιδιά με τους 2 γονείς τους θα αρχίσει να σας ρωτάει για το μπαμπά του (εάν έχει και εκείνη μπαμπά όπως όλα τα παιδάκια). Θα ήταν καλό να το κλείνατε ένα ραντεβού με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής ώστε να σας ανέλυε τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσατε να απαντούσατε στα ερωτήματά της μικρής σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

244. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, Ο γιος μου είναι 9 χρονών και παρατηρώ κάποιες ιδιαίτερα αρνητικές συμπεριφορές που με προβληματίζουν. Σε γενικές γραμμές παίζει και συνεργάζεται καλά με τους συμμαθητές και φίλους του και δεν έχουμε κάποιο αρνητικό σχόλιο από το σχολείο σε σχέση είτε με την επίδοση είτε με τη συμπεριφορά του. Παρόλα αυτά και αρκετά αρνητικός σε οτιδήποτε του ζητηθεί να κάνει και θέλει να διαπραγματεύεται τα πάντα με πολύ έντονο τρόπο και ύφος (έχει συχνά “νεύρα”). Παρακάτω παραθέτω μερικές από τις μέχρι τώρα παρατηρήσεις μας:-Παίζει έντονα με την αδερφή του (7 ετών) και πολλές φορές φωνάζει για να τις επιβληθεί (κάποιες φορές προσπαθεί και τη χτυπάει… λιγότερο συχνό αφού έχουμε κάνει άπειρες συζητήσεις μαζί του). Την χειρίζεται προσπαθώντας με έμμεσους τρόπους να την κάνει να παίξει όπως θέλει εκείνος. Η σχέση τους είναι πάρα πολύ ανταγωνιστική με αποτέλεσμα η κόρη μου να προσπαθεί να τον μιμηθεί σε όλα!!! -Κάθε φορά που θα του βάλουμε όριο φωνάζει ή χτυπάει χέρια και πόδια π.χ. πάνω στον καναπέ. Αντιπροτείνει άλλα όρια προκειμένου να γίνει αυτό που θέλει. -Του αρέσει να μιλάει ακαταλαβίστικα ή να αλλάζει τη φωνή του ανάλογα με το τι θα έχει δει στη τηλεόραση. Πολλές φορές πλέον δεν χρησιμοποιεί την κανονική του φωνή αλλά αυτή που χρησιμοποιεί υποδυόμενος άλλους ρόλους όταν παίζει.-Είναι σε μια διαρκεί κινητικότητά και πολλές φορές αν με δει να κάνω κάτι ή να μιλάω στο τηλέφωνο κάνει παράλληλα διάφορους ήχους με το στόμα του δημιουργώντας επιπλέον θόρυβο. -Πολλές φορές (συνήθως όταν κάνουμε κάτι με την αδερφή του) παραπονιέται πως δεν έχει κάτι να κάνει και πώς δεν ασχολείται κανείς μαζί του. -Δεν του αρέσει να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του και συχνά δεν δέχεται την επίπληξη ή την παρατήρηση για λάθος συμπεριφορά (πχ. Αν παραβεί κάποιον από τους γνωστούς κανόνες) -Επίσης εδώ και ένα μήνα περίπου όταν μου μιλάει (μόνο σε εμένα αυτό όχι στον μπαμπά του) ή θα μου κουνήσει το χέρι παράλληλα με ότι λέει ή θα πέσει τελείως πάνω για να τον προσέξω … ή τέλος πάντων πέρα από τη λεκτική επαφή θα προσπαθήσει να έχει και σωματική επαφή μαζί μου. Το έχω εξηγήσει επανειλημμένα ότι για να μιλήσει απλά χρειάζεται να απευθυνθεί σε εμένα ούτε να πέσει πάνω μου ούτε να κουνάει το χέρι μου ούτε τίποτα από όλα αυτά! Έχει μειωθεί η ένταση των σωματικής επαφής αλλά εξακολουθεί παρόλο που του το θυμίζω κάθε φορά που μου μιλάει. – Δεν είναι αυτόνομος στο διάβασμα για το σχολείο. Ζητάει πάντα την παρουσία μας και τη βοήθεια μας για να διαβάσει και να κάνει τις εργασίες του. Είναι αντιδραστικός καθόλη τη διάρκεια της μελέτης και κατά κάποιο τρόπο όσο ώρα μελετάει είναι σε κατάσταση άρνησης (“κλαίγεται” που πρέπει να κάνει ότι του έχει ζητηθεί). Με αποτέλεσμα η συνεργασία του μαζί μας να γίνεται πιο δύσκολη και να διαβάζουμε πάντα με φωνές και φασαρία!!! Επειδή κατοικούμε μόνιμα στο εξωτερικό μας είναι δύσκολο να βρούμε κάποιον ειδικό που να μιλάει ελληνικά οπότε θα εκτιμούσα ιδιαίτερα μια συμβουλή σε σχέση με τις συμπεριφορές που περιγράφηκαν παραπάνω. Υπάρχει περίπτωση να προκύπτουν από κάποια συμπεριφορική δυσκολία (π.χ. ΔΕΠΥ) θα πρέπει να μπούμε στη διαδικασία αξιολόγησης του παιδιού κι αν ναι θα μπορούσε να γίνει από απόσταση. Με εκτίμηση, Τ. Δ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. περιγράφετε το παιδί σας με πολλαπλές δυσκολίες με 2 κυριότερους άξονες : (1). Δυσκολίες στη διαχείριση του συναισθήματος και της συμπεριφορές του και (Β). Δυσκολίες στην εργασιακή του – μαθησιακή αυτοδιαχείριση. Για τον εντοπισμό του πυρήνα των δυσκολιών, προτείνεται διπλού λοιπόν άξονα αξιολογητική προσέγγιση : (Α). Παιδοψυχολογική εκτίμηση για τη διερεύνηση των μηχανισμών κοινωνικής σκέψης και διαχείρισης συναισθήματος και (Β). Εργοθεραπευτική και μαθησιακή αξιολόγηση για τη διερεύνηση πιθανών δυσκολιών στη συγκέντρωση προσοχής, τον πραξιακό μηχανισμό και το γνωστικό – μαθησιακό δυναμικό. Πριν γίνουν οι συγκεκριμένες αξιολογήσεις, είναι καλό να δοθεί από εσάς ένα αναλυτικό ιστορικό και εκτενής παράθεση των παραγόντων που σας ανησυχεί. Το δεύτερο σκέλος λοιπόν της παροχής αναλυτικού ιστορικού, είναι κάτι που θα μπορούσε να γίνει διαδικτυακά. Το πρώτο σκέλος των αξιολογήσεων όμως φοβόμαστε ότι θα υπήρχαν αντικειμενικές δυσκολίες να μπορέσει να πραγματοποιηθεί. Θα ήταν προτιμότερο να προχωρούσατε σε εμπεριστατωμένη αξιολόγηση στη χώρα που ζείτε. Η αλήθεια είναι πως με βάση τις δυσκολίες που αναφέρετε και με γνώμονα και την ηλικία του παιδιού, δείχνει πολύ πιθανή η ανάγκη υποστηρίξεως από ειδικό θεραπευτικό πρόγραμμα, παρά το πολύ θετικό στοιχείο ότι στο Σχολείο δεν δημιουργεί -με βάση τα λεγόμενά σας- δυσκολίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

245. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω ένα αγοράκι 21 μηνών. Κοινωνικός, χαρούμενος αλλά και νευρικός και απαιτητικός. Με προβληματίζουν 2 πράγματα 1) ότι δεν μιλάει πάρα μόνο μαμά, μπαμπά, ατα, μαμ και μιμείται κάποια ζωάκια. Ο παιδίατρος δε δείχνει να ανησυχεί γενικώς, θεωρεί πως κάθε παιδί θέλει το χρόνο του. Περπάτησε 12 μηνών μέσα σε 2 εβδομάδες, γενικώς “τα πιάνει στον αέρα” δε τίθεται θέμα δλδ νοητικό θεωρώ. Έμεινα μαζί του μέχρι 15 μηνών και τον περασμένο Γενάρη γύρισα στη δουλειά. Λείπω αρκετά από το σπίτι οπότε τον βλέπω σύνολο μέσα στη μέρα 4-5 ώρες. Με σκοτώνει που δεν τον βλέπω όπως παλιά και εδώ έρχεται το 2ο θέμα. Έκατσε με τα πεθερικά μου πολύ εύκολα αφού όπως σας είπα είναι κοινωνικός, σε τέτοιο σημείο όμως που πια όταν γυρίζω ουρλιάζει και τσιρίζει και με διώχνει, με σπρώχνει. Το πρωί όταν φεύγω δε κλαίει βγαίνει στο δρόμο και με χαιρετάει με χαμόγελο. Χαίρομαι που δε στενοχωριέται και περνάει καλά με τους παππούδες. Θεωρώ επίσης ότι παίρνει πολύ αγάπη γι’αυτό και είναι τόσο ανεξάρτητος και δε φοβάται τους αποχωρισμούς. Γιατί όμως αντιδρά έτσι σε μένα? Πολλές φορές δυσκολεύομαι να τον πάρω αγκαλιά για να τον ανεβάσω επάνω στο σπίτι μας (μένουν από κάτω τα πεθερικά). Με πληγώνει πολύ και ντρέπομαι που με διώχνει ειδικά όταν είναι μπροστά εκείνοι. Λέτε η δική μου ανασφάλεια να γίνεται αντιληπτή από εκείνον; Για να σας προλάβω όταν γυρίζω καθόμαστε μαζί μέχρι να κοιμηθεί παίζουμε-γελάμε. Του αφιερώνομαι ολοκληρωτικά, σαν να τον διεκδικώ. Επειδή όπως σας είπα όμως είναι ζωηρός πολύ, πολλές φορές τον μαλώνω, αναγκάζομαι να φωνάξω για να ακούσει. Θέλει συνέχεια να προκαλεί αντιδράσεις, τεστάρει τα όρια μου, του πατέρα του. Κλαίει φωνάζει απαιτεί όχι μόνο όταν επιστρέφω δλδ αντίδραση, έτσι είναι σα παιδί. Πολλές φορές μου λένε ότι μόλις με δει το κάνει και όλη την ημέρα είναι άγγελος. Επίσης νομίζω ότι παρεμβαίνουν πολύ στο μεγάλωμα του πχ βγάλε τη πιπίλα, φάε μονός, του μιλάνε συνέχεια για να μιλήσει (το αντιμετωπίζουν όμως σαν να είναι πρόβλημα που δε μιλάει). Έχω προσπαθήσει αρκετά να βάλω τα όρια μου, αλλά μάταια. Με τη μητέρα μου από την άλλη δεν κάνει έτσι, λυπάται όταν φύγω και χαίρεται όταν γυρίζω. Ο άντρας μου λέει ότι περνάει ίσως πιο καλά με τους γονείς του. Δε ξέρω τι να πιστέψω. Κάθε μέρα παλεύω να μην με ρίξει αυτή του η αντίδραση. Φυσικά ξέρω πως με αγαπά, και πως τα παιδιά λειτουργούν με συναισθήματα αλλά προβληματίζομαι ταυτόχρονα. Ο άντρας μου είναι πιο λογικός και όχι τόσο συναισθηματικός σε αυτό το θέμα. Θεωρείτε πως είναι λογικές οι αντιδράσεις του; Παίζει ρόλο ότι δε μπορεί να εκφραστεί με λόγια; Τι προτείνετε; Ευχαριστώ εκ των προτέρων και συγχαρητήρια για την όμορφη ανταπόκριση στα προβλήματα μας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε δύο διαφορετικά ζητήματα. Όσον αφορά την ψυχοκινητική εξέλιξη του παιδιού σας, δεν περιγράφετε κάποια ανησυχητικά σημεία στην εξέλιξή του και θα θέλαμε να ακολουθήσετε τις οδηγίες του Παιδιάτρου. Όσον αφορά τις συμπεριφορές, θα ήταν καλό να δοκιμάσετε κάποια μέρα να είστε όλοι μαζί (και εσείς και τα πεθερικά σας) με το παιδί -πχ ημέρα που δεν εργάζεστε- και να αξιολογήσετε τις συμπεριφορές του παιδιού (όχι να το “αφήσετε” στον παππού και τη γιαγιά και να φύγετε και να επανέλθετε μετά από ώρες) για να δείτε πώς αντιδρά σε αυτό το “τριαδικό” μοντέλο. Από την άλλη, είναι καλό να “παραβλέψετε” τις εκρήξεις των συμπεριφορών του και να εξηγήσετε ψύχραιμα τόσο εσείς όσο και οι παππούς – γιαγιά ότι ήρθε η μαμά και τώρα θα είσαστε μαζί. Χρειάζεστε τη συμμαχία και την ψυχραιμία τόσο του παππού και της γιαγιάς, όσο και του συζύγου σας ότι όταν βρίσκεστε οι γονείς στο σπίτι, οι κανόνες και η φροντίδα επαφίενται σε εσάς τους γονείς. Επίσης ρωτείστε τον παππού και γιαγιά τι διαφορετικό κάνουν εκείνοι από εσάς και το παιδί “περνάει τόσο καλά”. Θεωρείται πολύ θετικό που το παιδί δεν έχει γενικεύσει αυτές τις συμπεριφορές (και με την “άλλη” δηλαδή γιαγιά). Εάν δείτε ότι οι συμπεριφορές αυτές επιμένουν και είναι το ίδιο έντονες, θα σας προτείναμε να συζητούσατε με ψυχολόγο συμβουλευτικής για πιο εξειδικευμένες μεθόδους αντιμετώπισης αυτών των συμπεριφορών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

246. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω δύο κόρες η κόρη μου χτυπάει την πόρτα της τουαλέτας και ξεχνάει ανοιχτεί την πόρτα και ξεχνά την άλλη μου κόρη που το δωμάτιο της είναι απέναντι της το έχω πει συνέχεια να προσέχει να μην ξυπνάει την αδελφή και ότι είναι γαϊδούρια να την ξυπνά και δεν καταλαβαίνει ότι κάνει φασαρία νομίζει ότι αδελφή της το λέει έτσι τι να κάνω για να μην ξυπνά την κόρη μου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς οι πληροφορίες που αναφέρετε είναι πολύ συγκεχυμένες και δυσκολευόμαστε να προχωρήσουμε σε μία κεντρική των πληροφοριών σας. Δεν γνωρίζουμε ούτε την ηλικία των παιδιών σας και δεν έγινε ευκρινές το βάθος αυτών των συμπεριφορών. Από την άλλη θα θέλαμε να γνωρίζετε ότι όλα τα αδέλφια έχουν μεταξύ τους και προστριβές και καυγάδες, για τους οποίους δεν χρειάζεται πάντα η παρέμβασή μας. Θα σας προτείναμε πάντως να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής το ζήτημα, ώστε να δώσετε αναλυτικότερες πληροφορίες και να σας κατηύθυνε σε προτεινόμενες λύσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

247. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας!! Είμαι 24 ετών και ο γιός μου είναι 6. Χωρίσαμε με τον μπαμπά του όταν ήταν 4 ετών. Δεν έδειξε να ενοχλήθηκε με τον χωρισμό γιατί προσπαθήσαμε να του το περάσουμε όμορφα. Όμως ο μπαμπάς του σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα(1 μηνά) του γνώρισε άλλη γυναίκα, πάλι όμως δεν έδειξε να ενοχλείται. Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε και τον τελευταίο χρόνο το παιδί έχει βγάλει μία επιθετικότητα. του αρέσουν τα παιχνίδια με βία του αρέσει να παίζει με τους φίλους του ξύλο και θέλει να τον γράψω πολεμική τέχνη έχει αρχίσει και μιλάει επιθετικά σε όλους και δεν ξέρει να εκφράζει τα συναισθήματά του. Επίσης λίγο πριν χωρίσω με τον πατέρα του είχε ζήσει το παιδί έντονες καταστάσεις και είχε δει τον μπαμπά του να με χτυπάει.. κάνω συζητήσεις με το παιδί αλλά δεν βγάζω κάποια άκρη γιατί έχει μπερδεμένες σκέψεις. Λέω στον πρώην σύζυγό μου να πάμε το παιδί σε παιδοψυχολόγο και δεν θέλει να ακολουθήσει..το παιδί όμως έχει σχέση μαζί του πηγαίνει εκεί κάθε Σαββατοκύριακο.. οπότε η επίσκεψη στον παιδοψυχολόγο πρέπει να γίνει και από τους δυο αυτός όμως δεν συμφωνεί. Θα με βοηθούσε πάρα πολύ μία απάντηση και σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι συμπεριφορές που εμφανίζει αυτή τη στιγμή το παιδί σας, δείχνουν να είναι ανησυχητικές. Είναι σαφές ότι θα χρειαζόταν να γίνει μία Ψυχολογική αρχικά εκτίμηση στο παιδί, αφού διερευνηθούν και οι συμπεριφορές του και στο Σχολικό περιβάλλον και το συζητήσετε και με την εκπαιδευτικό. Από την άλλη, εάν ο πατέρας δεν επιθυμεί να απευθυνθείτε μαζί σε Ψυχολόγο, θα ήταν καλό να απευθυνθείτε αρχικά εσείς και να σας εξηγηθούν ή προταθούν πιθανοί τρόποι που θα μπορούσατε να διαχειριστείτε την κατάσταση αυτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

248. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω μια ανησυχία την οποία δε ξέρω πως να την αντιμετωπίσω έχω ένα γιο 5 μισή ετών που κάποιες φορές μου έχει πει μαμά μη φύγεις κοίτα με γιατί φοβάμαι ότι θα βάλω το παιχνιδάκι στο στόμα μου όπως ένα πουλί από τάβλι πλαστελίνη απλά δε μπορώ να καταλάβω από την στιγμή που καταλαβαίνει ότι δεν είναι σωστό κ δε πρέπει να το κάνει γιατί το σκέφτεται;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί που σας αναφέρει κάποιες σκέψεις του ή φόβους του που πιθανά εμπεριέχουν μία ψυχαναγκαστικότητα. Θα σας συστήναμε να συζητήσετε το θέμα εκτενέστερα με Ψυχολόγο για να διερευνηθούν σε βάθος οι μηχανισμοί σκέψης του παιδιού σας. Είναι πολύ σωστή η απορία σας το ” από την στιγμή που καταλαβαίνει ότι δεν είναι σωστό και δε πρέπει να το κάνει γιατί το σκέφτεται;” η οποία μπορεί να λυθεί μόνο από την καθοδήγηση ενός ειδικού, αφού πρώτα δώσετε αναλυτικότερα στοιχεία του ιστορικού αλλά και άλλων συμπεριφορών του παιδιού σας. Επίσης είναι σημαντικότατο στοιχείο και η συμπεριφορά του παιδιού στο Εκπαιδευτικό Πλαίσιο (η γνώμη δηλαδή της Νηπιαγωγού). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

249. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας βρήκα εντελώς τυχαία τη σελίδα σας ψάχνοντας απαντήσεις για το τι μπορεί να φταίει που το παιδί μου είναι επιθετικό και γκρινιάζει και μου κίνησε το ενδιαφέρον οπότε θα σας πω κ εγώ την ιστορία μου.. Λοιπόν έχω ένα κοριτσάκι 2 χρονών το οποίο από όταν γεννήθηκε δεν μπορώ να πω ότι ήταν και το πιο εύκολο παιδί πράγμα που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Βασικά έχει εδώ και λίγο καιρό που έχει γίνει παρά πολύ νευρική όλη την ημέρα κλαίει και ουρλιάζει μας χτυπάει έχει σταματήσει να τρώει έχει σταματήσει να κοιμάται δεν θέλει να της μιλάνε να την ακουμπάνε να την ντύσουμε να την αλλάζουμε πεταει τα παιχνίδια απλά να είναι στο πάτωμα χωρίς να παίζει τίποτα φτύνει το νερό φτύνει το φαγητό πεταει τα πιάτα με το φαγητό κάτω και πολλά άλλα. Και να πω την αλήθεια έχει εξαντληθεί πάρα πολύ η υπομονή μου έχω κουραστεί από την συνεχόμενη γκρίνια εδώ και 2 χρόνια χωρίς σταματημό. Θα μου ήταν χρήσιμη πολύ η συμβουλή σας διότι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση είναι πολύ κουραστική.. Ευχαριστώ πολύ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί που ανέκαθεν είχε ένα δύσκολο και ανήσυχο ταμπεραμέντο, αλλά που το τελευταίο διάστημα η εικόνα του επιδεινώνεται με σημαντικά ενοχλητικές επιπρόσθετες δυσκολίες στην αυτό-ρύθμισή του. Οι συμπεριφορές αυτές είναι ανησυχητικές, αφού έχουν απλωθεί σε όλα τα δεδομένα της καθημερινής διαβίωσής του, τόσο στον πρακτικό τομέα αυτοεξυπηρετήσεώς του και κύκλων ύπνου, όσο και γνωστικό και κοινωνικό τομέα με επιπρόσθετη δυσκολία του παιδιού ακόμα και στο παιχνίδι του. Θα σας συστήναμε αρχικά να το συζητούσατε με τον/την Παιδίατρο του παιδιού σας, αλλά τα στοιχεία που δίνετε δείχνουν ότι χρειάζεται άμεσα μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακή/ό Παιδίατρο και Εργοθεραπευτή. Όσο γρηγορότερα αντιμετωπιστούν αυτές οι δυσκολίες, τόσο πιο καλά αποτελέσματα θα υπάρξουν στην ηρεμία και λειτουργικότητα του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης

250. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω έναν γιο ο οποίος είναι μόλις 10 μηνών και αναγκαστήκαμε με την σύζυγό μου να το ξεκινήσουμε βρεφονηπιακό. Δεν έχουμε κανένα παράπονο επειδή απ τις πρώτες μέρες το παιδί μένει 6 ώρες κανονικά εκεί χωρίς κανένα πρόβλημα. Η ανησυχία μου έγκειται στον εξής ζήτημα. Όταν τον πηγαίνουμε είτε Εγώ είτε η σύζυγος δεν πάει στην δασκάλα όσο κι αν τον δελεάσει με μπάλα κτλ. Κολλαει στην αγκαλιά μας και μας τραβάει απ τα ρούχα κλαίγοντας δυνατά για να μην τον δώσουμε. Οπότε κλείνοντας την πόρτα μας βλέπει να τον αφήνουμε και να κλαίει δυνατά. Το θετικό είναι ότι η δασκάλα μας ενημέρωσε ότι ηρεμεί γρήγορα. Θέλω να ρωτήσω αν αυτό εφόσον συνεχίζει, αφήνει κάποιο τραύμα στο παιδί και δεύτερον αν μπορώ να κάνω κάτι άλλο την στιγμή που συμβαίνει αυτό το γεγονός. Ευχαριστώ πολύ, Π. Γ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα μωρά σε αυτή την ηλικία εμφανίζουν το πρώτο και εντονότατο άγχος αποχωρισμού από τους γονείς. Είναι η πρώτη ηλικία που αρχίζουν να κατανοούν ότι το σώμα τους είναι διαφορετικό από του γονέα και στον αποχωρισμό από την αγκαλιά αγχώνονται. Είναι πολύ καλό που δεν διαρκεί αυτή η ανησυχία για πολύ ώρα μετά τον αποχωρισμό σας και προσαρμόζεται το μωρό σας εύκολα στο νέο περιβάλλον. Θα σας λέγαμε όμως από την άλλη ότι η ηλικία του είναι πάρα πολύ πρώιμη για πολλαπλές σχέσεις (όπως αυτές στο βρεφονηπιακό σταθμό) και είναι προτιμότερες οι δυαδικές όπου τα μωρά αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια (παππούς, γιαγιά, baby sitter κλπ). Εάν συνεχίζει αυτή η συμπεριφορά, τότε, αρχέγονα και μόνον -όχι συνειδητά-, το μωρό μαθαίνει σε μία αβοηθητότητα που μπορεί να απορρυθμίσει με κάποιο τρόπο την αυτό-ρύθμισή του (πχ να εμφανίσει δυσκολίες στον ύπνο, τη διατροφή, το παιχνίδι ή να εμφανίσει έντονες αδικαιολόγητες ανησυχίες). Προς το παρόν -και αφού πήρατε αυτή την απόφαση- θα δώσετε χρόνο στο μωρό για να προσαρμοστεί με δική σας ψύχραιμη αντίδραση, σταθερότητα αλλά και τρυφερότητα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας

Περισσότερες Ερωτήσεις & Απαντήσεις
2020-2021

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2020-2021

Διαβάστε
2019-2020 B

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2019-20 Β

Διαβάστε
2017-2018

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2017-2018

Διαβάστε
2013-2014

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2013-2014

Διαβάστε
2009-2010

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2009-2010

Διαβάστε
2019-2020 A

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2019-20 A

Διαβάστε
2019-2020 Γ

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2019-20 Γ

Διαβάστε
2015-2016

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2015-2016

Διαβάστε
2011-2012

Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων και ειδικών 2011-2012

Διαβάστε

Στείλτε μας τη δική σας ερώτηση

Εδώ φιλοξενούμε ερωτήσεις και δηλώσεις γονέων και ειδικών μαζί με τις απαντήσεις της διεπιστημονικής μας ομάδας. Οι ερωτήσεις αυτές έχουν αποσταλεί από γονείς και ειδικούς στην διεύθυνσή μας kallirois@proseggisi.gr και έχουν απαντηθεί όλες με αποστολή προσωπικού μέιλ.
Αποστέλλοντας ένα email σημαίνει ότι ταυτόχρονα αποδέχεστε την ανώνυμη ανάρτηση της ερώτησης ώστε να βοηθηθούν και άλλοι γονείς και ειδικοί από τις απαντήσεις. Τα κείμενα είναι καλό να μην ξεπερνούν τις 300 λέξεις.