Ερωτήσεις & Απαντήσεις 2017-2018
2017-2018
001. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, Συγχαρητήρια για τη δουλειά και το έργο σας! Είμαι εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής . Θα ήθελα τη βοήθεια σας σχετικά με τους μαθητές που έχουν διαφορετική συμπεριφορά σε ομαδικά περιβάλλοντα από αυτά των ατομικών . Γιατί ένα παιδί ‘πειθαρχεί ‘περισσότερο σε ατομικό επίπεδο (δηλαδή σε αίθουσα μόνο με εκπαιδευτή και το ίδιο ) ενώ σε ομαδικό επίπεδο μπορεί να ενοχλεί τους γύρω του ,να μην υπακούει στους κανόνες κτλ; Πως μπορούμε να ενσωματώσουμε το παιδί αυτό με τα υπόλοιπα και να μειώσουμε τέτοιες συμπεριφορές ; Σας Ευχαριστώ πολύ !!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε διαφορετική συμπεριφορά όταν βρισκόμαστε σε μία δυαδική κατάσταση από ότι εάν βρισκόμαστε σε μία ομάδα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά που αντιμετωπίζουν κάποια αναπτυξιακή δυσκολία (μαθησιακές δυσκολίες, υπερκινητικότητα, διαταραχές αυτιστικού φάσματος κλπ). Είναι διαφορετικό το περιβάλλον ομάδας, αφού έχει αυξημένη αισθητηριακή πληροφόρηση (που ενοχλεί ή προκαλεί από την άλλη τον μαθητή), αλλά και κοινωνικές απαιτήσεις και ερεθισμούς. Το παιδί μέσα στο ομαδικό πλαίσιο αισθάνεται από τη μία λιγότερο ελεγχόμενο από τον ενήλικα, αλλά και από την άλλη πιο νευρικό (αυξημένο στρες). Ο στόχος λοιπόν είναι αρχικά να εντοπιστούν οι εξατομικευμένες δυσκολίες και ανάγκες του μαθητή, το μαθησιακό του στυλ, οι αισθητηριακές και κοινωνικές του ιδιαιτερότητες και να γίνει σταδιακή ένταξη στην ομάδα μέσω των τεχνικών που έχουμε βρει σε ατομικό επίπεδο. Για το λόγο αυτό, πολλοί μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, θα χρειαστούν παράλληλη στήριξη για την τμηματική τους ένταξη. Οι Εργοθεραπευτές φτιάχνουμε συχνά “αισθητηριακές δίαιτες” για να καλύπτονται οι αισθητηριακές ιδιαιτερότητες του μαθητή. Επίσης βοηθούν τα συστήματα δομημένης εκπαίδευσης (βασισμένες στις αρχές του TEACCH) αλλά και Γνωσιακές – Συμπεριφοριστικές τεχνικές (όπως τα Social Stories). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
002. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω ένα κοριτσάκι 19 μηνών κάνει στις 11 Μαρτίου και ανησυχώ γιατί δεν έχω δει ανάπτυξη ίδια με τα αλλά παιδιά της ηλικίας της. Μόνο χαμογελάει δεν γελάει με ήχο απλά χαμογελά συνέχεια. Δεν λέει καμία λέξη ούτε μαμά ούτε καν μπαμπαδιζει στην ουσία δεν ακούγεται καν η φωνούλα της ούτε καν για να κλάψει σαν παράπονο. Κλάψει μόνο αν πονάει όχι παραπονιάρικα ούτε καν γκρινιάζει όσο και να την αφήσεις κάπου. Ξεκίνησε πριν λίγο καιρό να κάνει Γεια σου με το χέρι και τώρα ούτε αυτό κάνει πια ούτε δείχνει με το δάχτυλο. Δεν περπατάει ανεξάρτητα θέλει η να κρατιέται από το τραπέζι η να την κρατάς και με τα 2 της χέρια αν της κρατάς μόνο το ένα χέρι δεν κάνει ούτε βήμα κα8εται κάτω κατευθείαν αν της τα κρατάς και τα 2 περπατάει για όσο την κρατάς. Είναι πολύ αγαπησιάρα και χαρούμενη. Με ανησυχούν πολύ Αυτά τα σημάδια σας παρακαλώ βοηθήσετε με. Με Σεβασμό
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση τις αναφορές σας, το παιδί έχει εμφανώς καθυστερήσει στους ψυχοκινητικούς του δείκτες (τόσο κινητικούς, όσο και επικοινωνιακούς). Θα θέλαμε να το συζητούσατε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί αλλά θα χρειαστεί όπως φαίνεται αξιολόγηση από Αναπτυξιακή Παιδίατρο, Φυσικοθεραπευτή, Εργοθεραπευτή και Λογοθεραπευτή όπου μέσω ερωτηματολογίων και εξέτασης θα σας ενημέρωναν για τους λόγους που εμφανίζεται αυτή η καθυστέρηση και πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
003. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω δύο παιδιά εφτά μισή και έξι χρόνων ,πρώτη και δευτέρα δημοτικού. Η μικρή θέλει στα διαλείμματα να είναι πάντα με την αδερφή της όχι απαραίτητα να παίζει μαζί της αρκεί να ναι εκεί που είναι η αδελφή της πράγμα που δικαιολογημένα φέρνει την αντίδραση της αδελφή της η οποία προκαλεί τρομερό άγχος στην μικρή που παραλές τις προσπάθειες δεν παίζει με κάποια άλλα παιδιά και κάθε πρωί κλαίει και δεν θέλει να πάει σχολείο. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό. Σημειωτέον ότι σε κάποια πολύ δύσκολη φάση οικογενειακή τα δύο παιδιά δέθηκαν ακόμα πιο πολύ κι έφεραν πιο πολύ εξάρτηση μεταξύ τους
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι συχνό φαινόμενο το μικρότερο παιδί στο Σχολείο να θέλει να κάνει παρέα με την αδελφή του (ιδίως όταν -όπως αναφέρετε- είναι πολύ δεμένες). Αυτό απλά που προβληματίζει, είναι γιατί η μικρή δεν έχει κάνει παρέες. Εδώ παίζει ρόλο αν είχε παρέες την περσινή χρονιά που βρισκόταν στο Νηπιαγωγείο, ενώ η αδελφή της ήταν στο Δημοτικό. Και αν ναι, γιατί δεν προσανατολίζεται σε αυτές τις παρέες τώρα. Είναι εμφανές ότι η μικρή σας κόρη δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί στην Τάξη της με τους συμμαθητές της. Είναι κάτι που θα ήταν καλό αρχικά να το συζητούσατε με την εκπαιδευτικό της (αν το παιδί συμμετέχει εντός της Τάξης στα μαθήματα -και σε άλλους ρόλους- και εάν μπορεί να προσανατολίσει κάποιους συμμαθητές της στη μικρή). Επίσης θα ήταν καλό να ρωτήσετε την εκπαιδευτικό εάν κρίνει ότι συντρέχει κάποιος λόγος να ζητούσατε τη βοήθεια Ψυχολόγου (λόγω του ότι το άγχος της μικρής αρχίζει και γίνεται δυσλειτουργικό). Εσείς απλά μην πιέσετε τις καταστάσεις. Είναι καλό τα 2 αδέλφια -αφού είναι και δεμένα μεταξύ τους- να τα βρουν μόνα τους χωρίς κάποια “θεαματική” δική σας παρέμβαση ή διαιτησία. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
004. ΕΡΩΤΗΣΗ: Σας συγχαίρω για την δουλειά σας. Θέλω να σας πω τι με προβληματίζει με το παιδί μου για να με βοηθήσετε. Έχω ένα αγοράκι 3μιση χρόνων και ένα μωράκι 40 ημερών. Με το πρώτο μου παιδί αντιμετώπιζα προβλήματα από μωρό πάντα έλεγε πάντα γκρίνιαζε γενικά ήταν και είναι ένα ζωηρό παιδί. Πίστευα πως καθώς θα μεγαλώσει θα καταλαβαίνει και αυτό θα άλλαζε αλλά όχι αντίθετα γίνεται χειρότερο. Γκρίνια όλη μέρα κάθε μέρα και μόλις πάρει η κάνει αυτό που θέλει γκρίνια για το επόμενο τίποτα δεν τον ευχαριστεί τίποτα δεν εκτιμά όλα τα καταστρέφει γενικά του αρέσει να προκαλεί καταστροφή όπου και να είναι και καταστρέφει κ τα νεύρα μου μαζί γιατί καμία τιμωρία δεν μπορεί να τον συνετίσει. Στο σπίτι φωνάζει ουρλιάζει να περάσει το δικό του όλη μέρα αυτό και το ίδιο κ έξω ούτε ντροπή ούτε φόβο έχει. Έχει 2 μήνες που πάει παιδικό και εκεί πάλι προβλήματα δημιουργεί αλλά όχι τόσα όσο στο σπίτι. Ενώ από μωρό έκανε τα πάντα πριν την ηλικία του και καμάρωνα που το μωρό μου ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά τώρα νιώθω ότι κάτι Έχω κάνει λάθος και δεν ξέρω πώς να το διορθώσω. Όλη μέρα είναι σε υπερένταση να φωνάξει να κλάψει και μην πω σε κάτι ΜΗ εκεί θα κλαίει ώρες να το κάνει. Δεν ζηλεύει με τον μικρό γενικά δεν τον νοιάζει τίποτα κ κανείς παρά μόνο να περνά πάντα το δικό του. Όπου ζητάει πάντα όλα όσα είναι στον απαγορευτικό κατάλογο. Ζούμε Αγγλία τον τελευταίο χρόνο την γλώσσα δεν την ξέρω και εδώ το σύστημα με τους γιατρούς είναι διαφορετικό. Θα ήθελα σας παρακαλώ αν γίνεται να μου υποδείξετε τρόπους και μεθόδους πώς να διορθώσω όλη αυτή την κατάσταση. Τι συμπεριφορά πρέπει να Έχω για να αλλάξει? Χάνω τον έλεγχο σας παρακαλώ βοηθήστε με με τις γνώσεις σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως αναφέρετε και έχετε διαπιστώσει, έχετε ένα παιδί το οποίο γεννήθηκε πολύ νευρικό με δυσκολίες στη ρύθμιση και αυτορρύθμιση του. Αυτό -με βάση τα λεγόμενά σας- δεν έχει επηρεάσει το γνωστικό / μαθησιακό του δυναμικό, αλλά τη συμπεριφορά του σε εντονότατο βαθμό. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί: Μπορεί το παιδί να έχει δυσκολίες στην αισθητηριακή του ρύθμιση και αυτό να βομβαρδίζει συνεχώς τη διέγερσή του, μπορεί από την άλλη να έχει μία πρώιμη εικόνα διάσπασης προσοχής και υπερκινητικότητας, να έχει κάποιες δυσκολίες στην κοινωνική σκέψη (επειδή δυσκολεύεται να συμμετάσχει με τον αδελφό του), να έχει “φουντώσει” τις συμπεριφορές του εξαιτίας της έλευσης του αδελφού στο σπίτι (μετά και από την παρατεταμένη περίοδο της εγκυμοσύνης σας), να έχει μάθει να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο γιατί γνωρίζει μόνο αυτόν για να ικανοποιεί τις ανάγκες του (επικοινωνιακή δυσκολία) ή έναν συνδυασμό όλων των παραπάνω. Όταν διαπιστώνουμε ότι ένα παιδί λειτουργεί με τόση ταραχή και δυσκολεύεται να ηρεμήσει, κάνουμε μία συνδυαστική αξιολόγηση με Παιδοψυχίατρο (ή Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο), μαζί με Εργοθεραπευτή και Λογοθεραπευτή. Δεν μπορούμε να σας δώσουμε δυστυχώς κάποια “μαγική συνταγή” αν δεν διαπιστωθούν οι υποκείμενες αυτών των συμπεριφορών δυσκολίες. Κατανοούμε τις ιδιαιτερότητες του Αγγλικού συστήματος, αλλά δυστυχώς αυτό που σας αναφέρουμε μοιάζει να είναι μονόδρομος. Θα ήταν καλό να το συζητούσατε και με τη Νηπιαγωγό του παιδιού σας για να σας διευκολύνει, αλλά να σας πει και τη γνώμη της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
005. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας. Έχω ένα κοριτσάκι 6 ετών, φέτος τελειώνει το νηπιαγωγείο. Είναι ώριμη, συνεννοήσιμη και οι δασκάλες της μου λένε τα καλύτερα, τόσο του σχολείου όσο και των δραστηριοτήτων. Τον τελευταίο χρόνο βλέπω ότι έχει την τάση να είναι σε όλα τέλεια και πως νιώθει ότι πρέπει να με κρατάει ευχαριστημένη, ενώ δεν της έχουμε καλλιεργήσει κάτι τέτοιο από το σπίτι. Έχω την αίσθηση όμως ότι αυτό της προκαλεί άγχος. Εδώ και μήνες στη βραδινή ρουτίνα που ακλουθούμε πριν τον ύπνο κάνει τις ίδιες ερωτήσεις, πχ ενώ είναι αναμμένο το φωτάκι νυκτός ανασηκώνεται να το δει και ρωτάει “είναι αναμμένο”? η όταν της δένω τα μαλλιά για τον ύπνο, πάντα θα ρωτήσει “3 φορές γύρισες το λαστιχάκι”? Στην ουσία δεν περιμένει απάντηση, τα λέει για να τα πει. Τέλη Αυγούστου είχε πάθει μια ουρολοίμωξη, κάναμε την αγωγή και πέρασε όμως από τότε της έχει μείνει η συνήθεια και ενώ κάνει τσίσα πριν ξαπλώσει, μετά από 5 λεπτά ξανασηκώνεται λέγοντας πως έχει τσίσα, πηγαίνει, φυσικά δεν έχει, επιστρέφει στο κρεβάτι της και κοιμάται. Αυτό κάθε βράδυ, ενώ της λέμε ότι δεν έχει τσισα, επιμένει να σηκωθεί. Αν δεν σηκωθεί να το τσεκάρει ότι όντως δεν έχει τσισα, δεν μπορεί να κοιμηθεί. Αυτό είναι που με ανησυχεί. Σκέφτηκα να πάμε σε Παιδονευρολόγο μήπως όντως έχει κάποιο θέμα άλλα είμαι σίγουρη ότι είναι ψυχολογικό το θέμα. Να σημειώσω ότι όταν ήταν 3 ετών απέκτησε αδερφούλα και 6 μήνες μετά την έλευση της αδερφούλας της άρχισε να τρώει τα νύχια της, συνήθεια που εξακολουθεί να έχει έως σήμερα παρά τις προσπάθειες μας να την κόψει. Να επισκεφτούμε παιδοψυχίατρο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Έχετε ένα παιδί που αναφέρετε ότι οι εκπαιδευτικοί στο Σχολείο αλλά και στις δραστηριότητες που πηγαίνει είναι ικανοποιημένοι. Άρα οι δυσκολίες του παιδιού δεν πηγάζουν από κάποιες δυσκολίες στην κοινωνική της σκέψη. Από την άλλη όμως, αναφέρεστε σε ένα παιδί που εμφανίζει άγχος (το οποίο πιθανά να είναι και έντονο) με κάποιες -κάποιου βαθμού- εμμονικές σκέψεις που τη βασανίζουν, ταυτόχρονα με μία ανάγκη να σας έχει ικανοποιημένη σαν μητέρα. Σαφώς και θα σας προτείναμε να γινόταν μία αξιολόγηση της μικρής από Παιδοψυχίατρο, αφού πρώτα του/της δίνατε ένα αναλυτικότερο ιστορικό για τους μηχανισμούς λειτουργίας της στο σπίτι. Είναι άδικο να βασανίζεται σε αυτή την ηλικία και η δυσκολία μπορεί να είναι απλή στην επίλυσή της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
006. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Έχω 2 παιδιά, το ένα ηλικίας 6 1/2 χρονών και το κοριτσάκι είναι 2 ετών. Ο γιος μου φοιτά στη Α’ Δημοτικού όπου η δασκάλα μας έχει ενημερώσει για προκλητική συμπεριφορά απέναντι της καθώς και επιθετική συμπεριφορά προς τους συμμαθητές του. Μαθησιακά δεν αντιμετωπίζει κάποιο θέμα και σύμφωνα με εκείνη δεν εκτιμά ότι έχει υπερκινητικότητα μέσα στη τάξη. Μετά από προτροπή δική της αλλά και της δασκάλας που είχε στο Νηπιαγωγείο, απευθυνθήκαμε αρχικά σε Ιατροπαιδαγωγικό Ινστιτούτο (όσο ήταν ακόμα στο Νηπιαγωγείο) και φέτος στο ΚΕΣΥ. Από τις αξιολογήσεις δεν προέκυψε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το παιδί και θα πρέπει η προσέγγιση και των γονέων αλλά και των εκπαιδευτικών να είναι προσαρμοσμένη στα δικά του μέτρα. Ιδίως από το ΚΕΣΥ αναφέρθηκαν για ένα έξυπνο παιδί, το οποίο παρουσιάζει ήπιες δυσκολίες στη κοινωνική συνδιαλλαγή. Συγκεκριμένα ο Γενικός Δείκτης Νοημοσύνης του κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα, στην Λεκτική του Νοημοσύνη ότι είναι πιο χαμηλά στην αφαιρετική του λογική και στη Πρακτική Νοημοσύνη ότι η γραφοκινητική του ικανότητα καθώς και η ψυχοκινητική του ταχύτητα είναι πιο χαμηλά από τον δικό του μέσο όρο. Από εκπαιδευτικής άποψης κρίθηκαν όλα καλά σύμφωνα με την ηλικία του, μόνο ότι κάποιες φορές λειτουργούσε παρορμητικά δηλ. βιαζόταν να εμπλακεί σε κάποια δοκιμασία χωρίς να ακούσει όλες τις οδηγίες. Σύμφωνα με τα παραπάνω μας συνέστησαν να μπει στο τμήμα ένταξης του σχολείου καθώς και να γίνει περαιτέρω παιδοψυχιατρική αξιολόγηση και παρακολούθηση των δυσκολιών του. Κατά τη γνώμη σας που θα πρέπει να απευθυνθούμε για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τον μικρό μας? Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. με βάση αυτά που σας είπαν και που αναφέρετε, το παιδί σας αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία στη διαχείριση του συναισθήματος και την κοινωνική συναλλαγή. Αυτό δείχνει να δυσκολεύει τη σχολική ένταξη του παιδιού από τη μία, αλλά και από την άλλη την κοινωνική του επικοινωνιακότητα. Κρίνουμε πως καλώς ζητήθηκε Παιδοψυχιατρική εκτίμηση και παρακολούθηση του παιδιού σας για να διαπιστωθεί εάν θα χρειαζόταν κάποια ειδική θεραπευτική παρέμβαση (Ψυχοπαιδαγωγικό ή Εργοθεραπεία). Αυτό μπορεί να γίνει είτε σε Ιδιωτικό Κέντρο ή Ιατρείο, είτε στο Δημόσιο φορέα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
007. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας μπράβο για την σελίδα σας Θα ήθελα να ρωτήσω η ανιψιά μου είναι 3 χρονών και ακόμα δεν λέει 3 λέξεις μαζί να ζητήσει δηλ πχ ( μαμά θέλω γάλα) δεν έλεγε λέξεις πολλές δεν γυρνούσε στο όνομα της εδώ και 3.5 μήνες έκανε Εργοθεραπεία και τώρα έχει περίπου ένα μήνα που κάνει και Λογοθεραπεία μεγάλες διάφορες 60 % άλλο παιδί αλλά δεν λέει ακόμα ( μαμά θέλω γάλα ) και αγχωνόμαστε θα το πει κάποια στιγμή η έχει κάποιο πρόβλημα. Ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από ότι διαπιστώνετε, το παιδί εξελίσσεται με τα προγράμματα Εργοθεραπείας (που προφανώς εφαρμόζονται για την ενίσχυση της οργάνωσης του παιδιού και της κινητικής του ωρίμανσης και πραξιακής τοποθέτησής του σε απαιτήσεις) και Λογοθεραπείας. Δεν αναφέρετε κάποιο πιθανά ανησυχητικό στοιχείο στο παιδί. Φυσικά μπορείτε να μοιραστείτε αυτές τις ανησυχίες σας και με τη θεραπευτική ομάδα του παιδιού σας ή την Ιατρική Ειδικότητα που το παρακολουθεί (στην προκειμένη περίπτωση βοηθά να παρακολουθεί το παιδί Παιδίατρος Αναπτυξιολόγος). Φυσικά, για να προβείτε σε τέτοιες ενέργειες, θεωρείται απαραίτητο να πάρετε την άδεια από τους γονείς του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
008. ΕΡΩΤΗΣΗ: γεια σας. θα ήθελα να ρωτήσω τη γνώμη σας για το αν το παιδί μου θα πρέπει να πάει σε παιδοψυχολόγο η Παιδονευρολόγο. ο γιος μου 5 χρονών εμφανίζει τικ εδώ κ ένα χρόνο. κάνει διάφορους μορφασμούς με το πρόσωπο του κ γενικά με όλο του το σώμα. που κ που όλα σταματάνε για λίγο καιρό κ μετά ξανά αρχίζουν (δεν μπορώ να καταλάβω τι τα πυροδοτεί.) τώρα αρχίζει να κάνει που κ που λίγα κακά στο εσώρουχο. κατά τη γνώμη μου ο γιος μου έχει πολύ άγχος μέσα του κ δεν ξέρει να το διαχειριστεί. δεν ξέρει όμως να μου πει τι τον αγχώνει. ζηλεύει τον μικρό αδελφό του (3 χρονών) άλλα έχω πάει σε ψυχολόγο γι αυτό το θέμα κ μου είπαν ότι θα περάσει. στο νηπιαγωγείο τα πάει μια χαρά, κοινωνικός, παίζει με τα άλλα παιδιά κ είναι σε όλα συνεργάσιμος (σε αντίθεση με το σπίτι που δεν ακούει κανέναν). αρχίζω όμως κ ανησυχώ γιατί ο γιος μου άρχισε να παραπονιέται ότι δεν αντέχει άλλο αυτά τα τικ κ ότι τον κουράζουν κ τον πονάει κ όλο το σώμα αφού μονίμως είναι σφιγμένος. πως μπορώ να τον βοηθήσω? μήπως είμαι υπερβολική κ τα παιδιά σε αυτές της ηλικίες κάνουν έτσι. σας ευχαριστώ κ συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θέλουμε να σας αναφέρουμε πως είναι πολύ ενθαρρυντικό που το εκπαιδευτικό πλαίσιο δεν εντοπίζει κάποιες δυσκολίες στην αυτό-διαχείριση του παιδιού στην ομάδα και τη μαθησιακή διαδικασία. Απλά δεν αναφέρετε εάν εμφανίζει τα συγκεκριμένα “τικ” και εκεί. Φαίνεται ότι στο σπίτι το παιδί εμφανίζει μία δυσλειτουργία που δεν προέρχεται από δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνιακότητα, αλλά από δυσκολίες στο ρόλο τέκνου –και όπως αναφέρετε και αδελφού- . Σας συγχαίρουμε που απευθυνθήκατε σε Παιδοψυχολόγο. Από την άλλη, είναι πολύ βασανιστικό και άδικο για ένα παιδί 5 ετών να έχει άγχος που δυσκολεύεται να διαχειριστεί. Για την αντιμετώπιση του άγχους και τη διαφοροδιάγνωση πιθανής πάθησης (“διαταραχών τικ”), σε αυτή την ηλικία αρμόδιος είναι Παιδοψυχίατρος (κατά τη γνώμη μας, θα πρέπει να επισπεύσετε το ραντεβού σας) που θα σας αναφέρει και τους πιθανούς λόγους που εμφανίζονται τα επεισόδια μερικής εγκόπρισης στο εσώρουχο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
009. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας… Θα ήθελα να μου προτείνετε πως να χειριστώ την παρακάτω κατάσταση. Την Παρασκευή 8/3 με επισκέφτηκε ο ενήλικας αδερφός ενός συμμαθητή της κόρης μου ηλικίας 11 ετών. Ο λόγος ήταν ότι η κόρη μου του κάνει bulling (συγκεκριμένα βρίζει και χτυπάει).Η κόρη μου ουδέποτε μου είχε μιλήσει ότι έχει πρόβλημα με το συγκεκριμένο παιδί. Εξήγησα στον νεαρό αυτό ακριβώς: 1ον.το παιδί μου δεν έχει πρόβλημα με τον αδερφό του διαφορετικά θα το είχε εκφράσει (σημείωση…. Η κόρη μου μιλάει για πολλά θέματα που συνέβη στην μέρα της στο σχολείο) 2ον.Αν υπήρχε πρόβλημα θα με είχε ενημερώσει το σχολείο και η δασκάλα τους. 3ον.δεν έχει δικαιοδοσία να παρεμβαίνει αφού δεν είναι ο έχων την κηδεμονία του παιδιού και 4ον.δεν πρέπει να μιλάμε αυτή τη στιγμή. Ο νεαρός με απείλησε ότι θα φέρει ψυχολόγος στο σχολείο για το παιδί μου. Την Τρίτη 12/3 λόγω του 3ημερου της Κ. Δευτέρας επισκέπτομαι τη Διευθύντρια του σχολείου. Την ρώτησα αν το συγκεκριμένο παιδάκι της κάνει παράπονα για την κόρη μου η αν η δασκάλα της τάξης μας της έχει μιλήσει σχετικά. ΤΟ ΑΡΝΉΘΗΚΕ. την ίδια μέρα ο πατέρας του παιδιού μίλησε με τη διευθύντρια και μετά από λίγη ώρα καλεί στο γραφείο της 3 παιδιά μαζί και η κόρη μου. Τα επέπληξε μπροστά στο παιδί που τα κατηγορεί ότι τα ενοχλεί!!!!!! Ουσιαστικά τα κατηγόρησε για τη συμπεριφορά τους, το δε άλλο παιδάκι χασκογελούσε. ΤΙ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΚΆΝΩ????????
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το φαινόμενο του εκφοβισμού είναι συχνά υποτιμημένο αλλά επίσης συχνά υπερτιμημένο!!Καλό θα ήταν να κάνετε μια ανοιχτή κουβέντα με την κόρη σας σε σχέση και με την κατηγορία που δέχθηκε αλλά και με τον χειρισμό της Διευθύντριας!!Καλό θα ήταν επίσης να μιλήσετε τόσο με την δασκάλα του παιδιού όσο και με την διευθύντρια ώστε να γίνει μια διαμεσολάβηση σε σχέση με την συμπεριφορά τόσο του παιδιού σας( τι ισχύει και τι όχι) όσο και της διευθύντριας αλλά και του γονέα που κατηγορεί το παιδί σας. Φροντίστε όμως μέσα σε όλο αυτό να μην προκαλέσετε έντονη ανησυχία ή άγχος στο παιδί σας, διασφαλίζοντας του ότι είστε δίπλα του!!! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
010. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας λέγομαι ………… από ………….. (αναφέρεται το νησί). Ο λόγος που σας γράφω είναι για τον 15 ετών γιο μου ….εδώ και καιρό επαναλαμβάνει λέξεις. α) κάθε πρωί που φεύγει για το σχολείο λέει γεια σου μαμά γεια σου μπαμπά ΄΄ 6 με 7 φορές και όταν γυρίσει πάλι τα ίδια .. β) κατά την διάρκεια τις ημέρας λέει συνέχεια ΄΄ευχαριστώ΄΄ για το καθετί.. γ) όταν πάμε για ύπνο μας φιλάει και λέει καληνύχτα μέχρι 15 φορές. και στις τρεις περιπτώσεις μόνο και όταν πατήσω μια φωνή τότε καμία φορά σταματάει.. Η συμπεριφορά του είναι ίδια δεν έχει αλλάξει τίποτα …είναι χαρούμενος, ευδιάθετος, τρώει και κοιμάται κανονικά … γιατί στην αρχή πήγε ο νους μου στο bulling άλλα όχι .. Μετά από μια έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο είδα ότι αυτό μπορεί να προέρχεται από πολύ ΑΓΧΟΣ και στρες …..λοιπόν είχε δυο δυνατές στιγμές που ήταν πολύ αγχωμένος. Τον Οκτώβριο περίμενε από την ακαδημία ποδόσφαιρο να τον επιλέξουν για να τον πάρουν στην ανδρική ομάδα άλλα δυστυχώς δεν τον πήραν. Μετά μάθαμε ότι και εκεί ήθελε να έχεις μέσον (ο γιος μου μπορεί να είχε τα προσόντα άλλα όχι τις γνωριμίες καταλαβαίνετε) ήθελε να σταματήσει άλλα ο προπονητής του δεν τον άφησε ..Η δεύτερη φορά ήταν τώρα το Φεβρουάριο όταν περίμενε τα αποτελέσματα από το proficency των αγγλικών.. ευτυχώς ήταν θετικά και βγήκε και πρώτος σε όλο το φροντιστήριο … Σκάφτομαι μήπως όλο αυτό το άγχος βγήκε τώρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! συγγνώμη εάν σας κούρασα άλλα δεν ήξερα που αλλού να απευθυνθώ…..σας παρακαλώ βοηθήστε με τι να κάνω /// να το αφήσω να σταματήσει από μόνο του ???? σας υπέρ ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώσατε διαβάζοντας το μήνυμα μου .. εύχομαι να λάβω νέα σας σύντομα .. σας ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία πολύ συχνά πυροδοτεί άγχος σε όλα τα παιδιά και καταφεύγουν σε διάφορες στρατηγικές για την αντιμετώπισή του. Οι μηχανισμοί που έχει επιλέξει ο γιος σας είναι λίγο καταναγκαστικοί και αυτό ίσως να πρέπει να σας προβληματίσει. Από την άλλη βέβαια είναι καλό που “είναι χαρούμενος, ευδιάθετος, τρώει και κοιμάται κανονικά” -όπως αναφέρετε-. Τα γεγονότα που συνέβησαν, φυσικά και μπορούν να τροφοδοτήσουν με άγχος έναν έφηβο, ιδίως όταν δείχνουν και οι γονείς να αγχώθηκαν από αυτό. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ επίσης ΝΑ ΤΟΥ “πατάτε φωνή”. Έχει χαμηλή αυτό-εικόνα και αυτή η συμπεριφορά τον αγχώνει περισσότερο ! Είμαστε υποχρεωμένοι να σας ζητήσουμε μία αξιολόγηση του παιδιού από Παιδοψυχίατρο, λόγω των πιθανών καταναγκαστικών συμπεριφορών του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
011. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας και συγχαρητήρια για το έργο σας! Διαβάζω πάντα τις απαντήσεις σας και με βοηθάνε πάρα πολύ. Να είστε καλά και να συνεχίζετε το όμορφο έργο σας. Θέλω να σας μιλήσω για τον δικό μου τον πιτσιρίκο. Είναι 4,5 των και πηγαίνει Προνήπιο. Η Νηπιαγωγός μας ζήτησε να κάνουμε μία Εργοθεραπευτική αξιολόγηση γιατί είναι πολύ αδέξιο παιδί, πίσω στη γραφή και με διάσπαση προσοχής. Η Εργοθεραπεύτρια που μας αξιολόγησε, μας είπε ότι το παιδί έχει δυσκολίες στο συντονισμό των κινήσεων και χρειάζεται Εργοθεραπεία. Υπάρχει όμως σοβαρή οικονομική δυσκολία και δυστυχώς αδυνατούμε αυτή τη στιγμή να ανταπεξέλθουμε σε θεραπευτικά προγράμματα. Τι κινδύνους μπορεί να αντιμετωπίσουμε στο Σχολείο αργότερα (στο Δημοτικό) εάν δεν κάνουμε Εργοθεραπεία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας και για τα όμορφα λόγια σας. Η διάγνωση των δυσκολιών του “συντονισμού των κινήσεων” (όπως σας ανέφερε η συνάδελφος), σημαίνει ότι το παιδί αντιμετωπίζει δυσκολίες στην εκτέλεση αδρών και λεπτών κινήσεων που δεν οφείλονται σε χαμηλή γνωστική (νοητική) ικανότητα ή κάποια πρωτογενή νευρολογική δυσκολία, αλλά σε αμιγείς δυσκολίες στο συντονισμό της κίνησης. Οι κίνδυνοι στην μετέπειτα σχολική ένταξη εντοπίζονται στις πιθανότατες δυσκολίες στην γραφοκινητική επίδοση του παιδιού σας αλλά ταυτόχρονα και στο να αισθάνεται άνετα με το σώμα του και να μην έχει ανάγκη να κινείται στο κάθισμά του ή –στη χειρότερη των περιπτώσεων- να έχει την ανάγκη να σηκώνεται από το κάθισμά του (υπερκινητική εικόνα). Από την άλλη, τα διαγνωστικά του ICD-10 (επίσημου στην Ελλάδα διαγνωστικού εργαλείου), αναφέρει συχνότατες δυσκολίες στην οπτική αντίληψη και οπτοκίνηση. Στην περίπτωση που η συνάδελφος εντόπισε τέτοιες δυσκολίες, τότε το παιδί πιθανότατα θα δυσκολευτεί στην ανάγνωση και τη “στοίχιση” των αριθμών για τις μαθηματικές πράξεις. Από την άλλη, συχνότατα τα παιδιά με δυσκολίες κινητικού συντονισμού έχουν χαμηλή αυτό-εκτίμηση που δεν τα βοηθά να αισθανθούν ικανά σε δραστηριότητες αυτό-εξυπηρέτησης και αυτό-φροντίδας αλλά και συμμετοχικότητας με τους συμμαθητές τους. Κατανοώ τις οικονομικές σας δυσκολίες που αναφέρετε, αλλά η πρόληψη είναι καλύτερη της αντιμετώπισης. Τα ποσοστά να χρειαστεί το παιδί Εργοθεραπευτικής ενίσχυσης στο Δημοτικό είναι πολύ μεγάλα, και τότε δυστυχώς θα μιλάμε για αντιμετώπιση ήδη λανθασμένων προτύπων λειτουργίας. Θα σας ζητούσαμε επιπρόσθετα να διερευνήσετε τη δυνατότητα να καλυφθούν –μέρος ή όλες- οι συγκεκριμένες θεραπείες και από τον ΕΟΠΠΥ (με βάση τον κωδικό F.82). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
012. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα Έχω ένα αγοράκι 6 ετών από μικρός είναι λίγο ζωηρός γενικά έντονη προσωπικότητα. Στο σχολείο γενικά κάνει σκανδαλιές. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι η κυρία του τον απομονώνει συχνά από τα άλλα παιδιά γιατί λέει της δημιουργεί πρόβλημα. Είναι καλό να συμβαίνει αυτό; όσον αφορά την απομόνωση εννοώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα θέλαμε να μας αποσαφηνίσετε τις “σκανταλιές” που κάνει το παιδί. Ο ορισμός που δίνεται θα πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος. Για παράδειγμα είναι διαφορετική “σκανταλιά” το να μιλάει το παιδί την ώρα του μαθήματος ή να γυρίζει πίσω στους συμμαθητές του ή να αποσπάται η προσοχή του και να δείχνει αφηρημένο ή να κάνει φασαρία και ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετική το να σηκώνεται από το κάθισμά του, να ενοχλεί στην τάξη, να μιλάει χωρίς να του απευθύνεται ο λόγος, να είναι επιθετικός, να μουτζουρώνει τα τετράδια των άλλων, να αφαιρεί αντικείμενα από τους συμμαθητές του και γενικότερα να δυσκολεύεται να συμμορφωθεί στους κανόνες της τάξης (εναντιωματικότητα ή προκλητικότητα). Είμαστε σίγουροι ότι η εκπαιδευτικός σας έχει αναφέρει τους λόγους που την έχουν οδηγήσει στο να “απομονώσει” το παιδί. Ως Εργοθεραπευτής, οφείλω να σας πω ότι κάποιες στιγμές προχωρούμε στο να δώσουμε στο παιδί την ΕΥΚΑΙΡΙΑ (και όχι τιμωρία) απομόνωσης, εάν αυτό βοηθάει το παιδί να μειώσει το στρες του ή τη διέγερση ή παρόρμησή του ή την –πιθανά- αντικοινωνική του συμπεριφορά. Άρα λοιπόν η “απομόνωση” ενός παιδιού θα πρέπει να βοηθά το παιδί και όχι να το “τιμωρεί” (η τεχνική time – out που συχνά χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτικοί ή οι γονείς, απλά φοβίζει, αγχώνει περισσότερο τα παιδιά ή τα εξαγριώνει). Δεν θα ρισκάρουμε πάντως να πάρουμε θέση στην αντίδραση ή το πλάνο της εκπαιδευτικού εάν δεν αναφερθούν οι συμπεριφορές του παιδιού που ενοχλούν ή εκνευρίζουν την εκπαιδευτικό, όπως και οι πιθανές συμπεριφορές που εμφανίζει το παιδί σας και στο σπίτι και σας εκνευρίζουν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
013. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλημέρα. έχω δίδυμα αγοράκια 10 μηνών (γεννηθήκαν 35.5 εβδομάδων). ο ένας με έχει προβληματίσει λίγο. πολλές φορές δεν ανταποκρίνεται στο όνομα του ενώ μπορεί λίγο αργότερα να τ μιλήσει ένα άλλο άτομο και να γυρίσει . κάποιες φορές τον παίρνω αγκαλιά κ έχει φτωχή βλεμματική επαφή(συνήθως κοιτάζει κ επεξεργάζεται τ περιβάλλον κ τ πρόσωπο μου. όμως δείχνει έντονο ενδιαφέρον για αστεία παιχνίδια (κουκουτσα) ενδιαφέρεται κ κοιτάζει επίμονα κ χαμογελαστά τ νέα πρόσωπα που μπαίνουν στο χώρο η ενδιαφέρεται να παρακολουθεί την μεγαλύτερη αδελφή του. κατά τ άλλα είναι χαρούμενος, εξερευνητικός, κοινωνικός, βαριέται εύκολα σ ένα μέρος και τ αρέσει πολύ η αγκαλιά. λέει “λεξούλες”. γενικά είναι στιγμές που σκάφτομαι ότι τ παιδί είναι μια χαρά αλλά όταν συχνά δεν ανταποκρίνεται στο όνομα του ανησυχώ. ο άλλος δεν παρουσιάζει κανένα ανησυχητικό σημάδι. πραγματικά έχω ανησυχήσει. περιμένω με αγωνιά την απάντηση σας. ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε αναδυόμενες δεξιότητες του παιδιού σας. Δηλαδή δεν είναι ότι το παιδί σας δεν ανταποκρίνεται σε κάτι, απλά δεν το κάνει πάντα. Είναι πολύ νωρίς για να ανησυχήσετε αφού κατέχει δεξιότητες που δεν τις χρησιμοποιεί πάντα και από την άλλη αναφέρετε πολύ θετικά κομμάτια (“λεξούλες”, κουκουτσά, ενδιαφέρον για νέα πρόσωπα και για την αδελφή του). Μπορείτε να το συζητήσετε και με τον Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί -αν θα έκρινε σκόπιμο να γινόταν μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακό Παιδίατρο- αλλά δεν εντοπίζονται κάποια ανησυχητικά κομμάτια με βάση αυτά που αναφέρετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
014. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το έργο σας. Έχω ένα αγοράκι 2,5 ετών που πριν 2 μήνες ξεκίνησε παιδικό σταθμό. Στη πρώτη ενημέρωση οι δασκάλες μου είπαν πως διεκδικεί έντονα αυτό που θέλει, δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του και αποσπάται μερικές φορές η προσοχή του. Κατά τα λοιπά, γλωσσικά και κινητικά είναι κ πάνω από την ηλικία του, έχει προσαρμοστεί κ είναι κοινωνικός πολύ κ καλός με τις δασκάλες κ τα άλλα παιδία. Να ανησυχήσω ή η ηλικία κ το ότι μόλις ξεκίνησε σταθμό επιτρέπουν τέτοιες συμπεριφορές; Ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρετε σε μία δυσκολία του παιδιού σας όσον αφορά τον εγωκεντρικό μηχανισμό σκέψης και πιθανή διάσπαση προσοχής. Από την άλλη όμως, αναφέρετε ότι είναι κοινωνικό παιδί με τα παιδιά και τις εκπαιδευτικούς. Από τη στιγμή που τώρα ξεκίνησε να παρακολουθεί τον Παιδικό Σταθμό -και εάν στο σπίτι δεν σας απασχολούν θέματα συγκέντρωσης προσοχής- θα ήταν καλό να δώσετε λίγο ακόμα χρόνο στο παιδί (εάν συμφωνούν και οι εκπαιδευτικοί). Εάν όμως κρίνετε θέμα αξιολόγησης, θα ήταν καλό να δει το παιδί Αναπτυξιακή Παιδίατρος. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
015. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι 6 ετών και 5 μηνών. Είναι παιδί χωρισμένων γονιών. Η επικοινωνία με το παιδί μου είναι τηλεφωνική περισσότερο λόγω απόστασης. Το βλέπω σχεδόν μια φορά το μήνα αλλά έχει υπάρξει περίοδος να το δω και τρεις. προσπαθώ όσο μπορώ να πηγαίνω κοντά του αλλά είναι δύσκολο μένει Βόλο και εγώ είμαι Αθήνα. Θα ήθελα παρακαλώ να ρωτήσω αν η επικοινωνία μου με το τηλέφωνο καθημερινά το κουράζει που το καταλαβαίνω απόλυτα. Σε ένα παιδί να μην θέλει να μιλήσει η να βαριέται. Έχω αφήσει να περάσουν και δυο μέρες ώστε να μην το κουράζω αλλά και πάλι καταλαβαίνω μια βαρεμάρα όχι πάντα. Η μαμά του γιου μου με προτρέπει να παίρνω κάθε δυο μέρες ώστε να μην βαριέται το παιδί και επειδή μιλάει και με κάποια ειδικό της είπε ότι αυτό είναι το σωστό θα ήθελα παρακαλώ αν μπορείτε να μου δώσετε μια συμβουλή για το καλό του παιδιού πάνω από όλα. Ξέρω ότι πρέπει να είμαι εκεί κοντά του αλλά ο χρόνος είναι περιορισμένος λόγω δουλειάς. Θα ήθελα να πάρω την γνώμη σας. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η σωστή διαχείριση του διαζυγίου στα παιδιά είναι καθοριστική για την ζωή του παιδιού και το έχετε νομίζουμε κατανοήσει σωστά. Το κάθε διαζύγιο όμως έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και συχνά νομικούς περιορισμούς. Θα ήταν καλό λοιπόν να επισκεφθείτε έναν ειδικό ώστε να πάρετε εξατομικευμένη καθοδήγηση. Να επιβεβαιώσουμε όμως ότι η σταθερή και συχνή επαφή με το παιδί είναι απαραίτητη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
016. ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελα να σας ρωτήσω ποια επιλογή είναι η πιο σωστή. Όταν φεύγουν οι γονείς από το σπίτι και το παιδί μένει με την γιαγιά του θα πρέπει να τους βλέπει να φεύγουν από την πόρτα ή θα πρέπει να βρίσκεται σε ένα άλλο δωμάτιο για να μην τους δει από που φεύγουν;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δεν μας αναφέρετε σε ποιες ηλικίες αναφέρεστε του παιδιού σας. Τα παιδιά πάντως είναι σωστό να βλέπουν τους γονείς να φεύγουν. οι γονείς είναι καλό να τα χαιρετούν ζεστά και όταν γυρίζουν, πάλι να τα χαιρετούν με την ίδια ζέση. Έτσι μαθαίνουν τα παιδιά ότι ο γονιός φεύγει μεν αλλά ξαναγυρίζει (αυτό προκαλεί τη μονιμότητα του γονέα και μειώνει το άγχος αποχωρισμού). Στην αρχή είναι επώδυνο για το παιδί, αλλά πολύ σύντομα προσαρμόζεται σε αυτή την πραγματικότητα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
017. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω ένα πρόβλημα πήγαμε για καφέ και μπόουλινγκ με τα παιδιά μου και μεταξύ αστείου και σοβαρού γελούσαν μαζί μου όπως πετούσα τη μπάλα του μπόουλινγκ. Ήμασταν σε δημόσιο χώρο επιτρέπεται να το κάνουν αυτό?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Συνήθως οι έξοδοι με τα παιδιά μας για να παίξουμε παιχνίδια όπως το μπόουλινγκ ή το μπάσκετ ή το μίνι γκολφ, περιλαμβάνουν διάφορα ευτράπελα που συμβαίνουν είτε από τα ίδια τα παιδιά, είτε από εμάς. Για αυτό είναι καλό να είμαστε εφοδιασμένοι με χιούμορ και έτοιμοι να γελάσουμε μαζί τους και να γελάσουν μαζί μας (να αλληλο-κοροϊδευτούμε παιχνιδιάρικα). Δεν γινόμαστε ρεζίλι επειδή τα παιδιά γελούν μαζί μας ή το αντίστροφο. Εάν όμως κρίνετε για κάποιους λόγους ότι δεν σας αρέσει αυτή η συμπεριφορά τους, τότε είναι καλό να τους το πούμε με ψυχραιμία ότι αυτό σας ενοχλεί -επειδή γίνεται μπροστά σε κόσμο- και για το λόγο αυτό θα θέλατε να σταματήσει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
018. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα και καλή χρονιά με υγεία και αγάπη θέλω να ρωτήσω και εγώ ο μικρός μου είναι 6 χρονών και πάει πρώτη δημοτικού. Δεν μίλαγε μέχρι τα 3.5 και ξεκινήσαμε λογοθεραπεία τώρα είναι μια χαρά τα λέει όλα παρατηρώ ότι είναι πολύ έξυπνος με τα μαθηματικά. Κάνουμε προσθέσεις με τριψήφια νούμερα αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμούς ακόμα και διαίρεση υπάρχει κάπου να το κοιτάξω? ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας και σας ευχόμαστε Καλή Χρονιά. Η καθυστέρηση λόγου και ομιλίας, είναι μία δυσκολία που ενέχει κινδύνους στην μαθησιακή επίδοση του παιδιού. Οι κυριότερες δυσκολίες που μπορεί να εμφανιστούν είναι στα μαθήματα της γλώσσας, γραφής και ανάγνωσης και όχι τόσο στα Μαθηματικά. Όπως αναφέρετε, δεν σας απασχολεί η επίδοση του παιδιού σας στα Μαθηματικά (αντιθέτως διαπιστώνετε υψηλό δυναμικό και απόδοση), αλλά θα θέλαμε να είστε βέβαιος, ότι το ίδιο ισχύει και στα γλωσσικά μαθήματα. Για το λόγο αυτό, θα σας προτείναμε μία επαναξιολόγηση από τον/την συνάδελφο που εφάρμοσε Λογοθεραπευτική παρέμβαση στο παιδί για μία επανεκτίμηση προόδου του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
019. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα θα ήθελα την βοήθεια σας για το πρόβλημα που έχει ο μεγάλος μου γιος με τα τικ. έχω 2 παιδιά 7 και 3,5 χρόνων. Ο μεγάλος μου πάει πρώτη δημοτικού κ από τ Προνήπιο έχουν εμφανιστεί διαφόρων ειδών κ έντασης τικ. υπάρχουν κ μεγάλες περίοδοι που δεν μας απασχολούν. αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι αυτήν την περίοδο έχει 4-5 τικ που θα τα κάνει πολύ λίγες φορές μέσα στην μέρα. κ γενικά μέχρι τώρα τα τικ του δεν έχουν γίνει αντιληπτά ούτε στο σχολείο ούτε στους φίλους του γιατί από την αρχή μπορεί ν τα διαχειρίζεται η να τα καλύπτει όταν δεν μπορεί ν τα αναστείλει .αυτό που με απασχολεί είναι εάν πρέπει ν δούμε κάποιο ειδικό;;; εάν είναι αναγκαίο η εάν θα πυροδοτήσει το πρόβλημα. γιατί είναι ένα παιδί με μεγάλη αντίληψη. κ εάν καταλάβει κάτι γίνει χειρότερο. κ αυτός είναι ο λόγος που δεν έχω πάει κάπου. γενικά είναι ένα υπερκινητικό παιδί αλλά πολύ ώριμο στο σχολείο τα πάει πολύ καλά διαβάζουμε όμορφα μαθαίνει γρήγορα. έχω μιλήσει κ στο σχολείο κ με έχει καθησυχάσει ότι είναι όλα καλά μαθησιακά όπως κ η συμπεριφορά του..όλα ξεκίνησαν όταν άρχισε τ σχολείο γιατί δεν είχε πάει παιδικό…από την άλλη ίσως ζηλεύει τον αδερφό του..δεν έχω καταλαβαίνω τι φταίει;; είμαι κ εγώ μια μαμά που είχα παραπάνω απαιτήσεις κ ίσως τον έχω ζορίσει…δεν μπορώ ν καταλάβω…διαβάζω και για το σύνδρομο τουρετ…υπάρχει περιπτώσει ν είναι κάτι τέτοιο;;;; τα τικ θ μας ταλαιπωρούν για πολλά χρόνια;;;;; η απάντηση σας πολύτιμη ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το τικ είναι μία επίμονη νευρολογική δυσκολία που εμφανίζεται στα παιδιά που έχει υφέσεις και εξάρσεις. Συχνά εμφανίζεται μαζί και με άλλες δυσκολίες των παιδιών (οι πιο συχνές είναι η διάσπαση προσοχής, η δυσπραξία, οι δυσκολίες συναισθηματικής ρύθμισης -στρες- και οι δυσκολίες στη συναισθηματική διάθεση). Το παιδί με τικ αναγνωρίζει ότι το έχει και πολύ συχνά προσπαθεί να το κρύψει από τους συμμαθητές. Κατανοούμε πλήρως τις ανησυχίες σας (και όσον αφορά το σύνδρομο Tourette αλλά και αυτό καθεαυτό το τικ). Για το λόγο αυτό, αυτό που αναφέρουμε πάντα στους γονείς, είναι να κλείσουν ένα ραντεβού με Παιδοψυχίατρο οι ίδιοι ώστε να συζητήσουν τη συμπτωματολογία του παιδιού αλλά και το πώς μπορούν να του μιλήσουν για πιθανή αξιολόγησή του) και σε δεύτερο επίπεδο αξιολόγηση του παιδιού, αφού πρώτα του αναφερθούν για αυτό ακολουθώντας τις οδηγίες του/της Παιδοψυχιάτρου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
020. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα . Θα ήθελα βοήθεια για την κόρη μου ,η οποία είναι 28 χρόνων. Δουλεύει μακριά από μας και ζει μόνη της εδώ και 3 χρόνια . Έχει μια σχέση 8 χρόνων με την οποία βλέπετε περίπου κάθε 15 ημέρες . Όμως έχει από τα 16 χρόνια της που μας πρεσάρει κανονικά στο σπίτι ,αντιδραστική και όλο λέει ότι δεν διασκεδάζει ενώ κάθε μέρα είναι έξω ,μέχρι και το ξημέρωμα .ΜΙλάει γρήγορα σαν πυροβόλο όταν μας επιτίθεται λεκτικά και βάζει τα κλάματα εύκολα .ακόμη και στον σύντροφο της τον οποίο χαρακτηρίζει παιδί .θα θάλαμε την συμβουλή σας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η κόρη σας είναι ενήλικη και δυστυχώς δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε περαιτέρω, αφού το αντικείμενο που πραγματευόμαστε είναι η Ψυχική Υγεία παιδιών και εφήβων. Είναι σίγουρο πάντως ότι θα ήταν πολύ καλό να έπειθε κάποιος την κόρη σας να συζητούσε τα ζητήματά της και την αμφιθυμία της με κάποιον/α Ψυχολόγο ενηλίκων. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
021. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο γιός μου είναι τώρα 14 ετών. Όταν νοιώθει ότι πιέζεται ή στεναχωριέται κοιμάται έστω και αν έχει κοιμηθεί και είναι πρωί. Καταλαβαίνω ότι συναισθηματικά << ξεφεύγει στον ύπνο>> Δεν συμβαίνει συχνά βέβαια. Θέλω να σας αναφέρω κάτι πού μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Όταν ήταν περίπου 5-6 τον μάλωσα και του έδωσα και μια ξυλιά και ΑΜΕΣΩΣ ξάπλωσε στο πάτωμα και κοιμήθηκε !!!! Τι θα με συμβουλεύατε ? Ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς αυτός είναι ένας νευρογενής τρόπος αντιμετώπισης του άγχους από μεριάς του οργανισμού του παιδιού. θεωρείται αρκετά σπάνια αντίδραση η συγκεκριμένη και πιθανά να ήταν καλό να εξεταστεί από έναν Παιδονευρολόγο εάν αισθάνεστε ότι συμβαίνει συχνά και συμφωνεί και ο Παιδίατρος που τον παρακολουθεί. Εάν από την άλλη κρίνετε ότι ο γιος σας έχει έντονο άγχος, θα ήταν καλό να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
022. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ήμουν 25 χρόνια παντρεμένη. Χώρισα με το σύζυγο μου επειδή υπήρχε τρίτο πρόσωπο στη μέση από τη δική του πλευρά Συνέβησαν πολλά μπροστά στα μάτια τότε του 6 χρονου γιου μου Βία προς εμένα και πολλές φορές απειλές μπροστά στο παιδί μου Το παιδί μου μέχρι τώρα από τα 6 χρονών μέχρι τώρα αρνείται να πάει σχολείο Πηγαίνει μέσα στο μήνα 10 φορές Μου λέει πως αν δεν μου πάρεις αυτό η δεν γίνει αυτό που ζητώ δεν πάω σχολείο Το παιδί μου δεν βγαίνει έξω με φίλους Είναι βίαιος προς εμένα Και στο συγγενικό περιβάλλον , στεναχωριέται. Βέβαια και για τον πατέρα του Γιατί ο πατέρας του ούτε τον παίρνει τηλέφωνο να ρωτήσει αν χρειάζεται κάτι η αν είναι καλά Στα γενέθλια του δεν του τηλεφωνεί η να έρθει να δει το παιδί του .. σήμερα το παιδί μου γιορτάζει , και επειδή δεν του πήρα δώρο Επωδή δούλευα και δεν πρόλαβα Από το πρωί μέχρι τώρα στης 1:30 το πρωί κλαίει και μου λέει ότι κάνω διαφορές ανάμεσα στα αδέρφισα του Η ότι δεν του δίνω τη σημασία που θέλει η την αγάπη Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω από το πρωί Και δεν ξέρω τον τρόπο διότι δεν μπορώ να τον καθησυχάσω δεν ξέρω τη να του πω Πέρα από αυτό το παιδί μου είναι πολύ μελαγχολικό και φοβάμαι να μην περνάει κατάθλιψη .. έχω άλλα δυο παιδιά το ένα είναι 26 χρονών και το άλλο μου παιδί είναι 22 χρονών Και με το τρίτο μου παιδί που είναι 10 χρονών Έχω το ποιο σοβαρό πρόβλημα Γιατί ακούει πως και τα οικονομικά μας δεν είναι καλά Λέει ότι δεν έχουμε λεφτά , συνέχεια θα μου λέει θέλω λεφτά η όταν δεν θα έχω να του δώσω Θα με κτυπάει η δεν θα πηγαίνει σχολείο Θέλω να μου πείτε μια συμβουλή Και να μου πείτε αν χρειάζεται ψυχολογική στήριξη …
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς αναφέρεστε σε μία πολύ τεταμένη κατάσταση, τόσο στο παρελθόν όσο και τώρα μεταξύ εσάς και του πατέρα των παιδιών. Ο θυμός αυτός δείχνει να έχει διαποτίσει όλη την οικογένεια αλλά κύρια για τον γιο σας που αναφέρεστε, η κατάσταση είναι πολύ ανησυχητική, αφού έχει εμφανίσει τόσο σχολική άρνηση, όσο και βίαιες προς εσάς συμπεριφορές οι οποίες αρχίζουν και βγαίνουν εκτός ελέγχου. Δυστυχώς ήδη έχετε αργήσει αρκετά να κινηθείτε. Τα βήματα που σας προτείνουμε να κάνετε είναι τα εξής: (1). Να κλείστε ένα ραντεβού με Παιδοψυχίατρο (σε Δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο) για να αναφέρετε με λεπτομέρειες την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι, αλλά και τις δυσκολίες κατά το παρελθόν του γιού σας, (2). Ο/η συνάδελφος, θα εκτιμήσει την κατάσταση για το εάν θα πρέπει να αξιολογηθεί το παιδί (που σαφώς φαίνεται ότι θα χρειαστεί) και τι θα πρέπει να του πείτε για αυτό και (3). Θα χρειαστείτε σίγουρα υποστήριξη από Ψυχολόγο Συμβουλευτικής επιβοήθησης, για να προσπαθήσετε να ανακτήσετε τον έλεγχο στην οικογένειά σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
023. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα γιο 4 χρονών πηγαίνει εδώ και 4 μήνες σε ένα παιδικό σταθμό και έχει κάνει ένα φίλο και μια φίλη, μέχρι και σήμερα όλα πήγαιναν πολύ καλά, και η συμπεριφορά του είναι πολύ καλή και πηγαίνει κάθε πρωί με χαρά στο παιδικό σταθμό, του αρέσει πάρα πολύ. Όμως σήμερα με έπιασε η δασκάλα του και μου είπε ότι μια μητέρα κατηγορεί το γιο μου ότι πειράζει τη κόρη της κάτω στα γεννητικά της όργανα και ότι αυτό το θέμα έχει προκύψει πριν τις γιορτές και εγώ το μαθαίνω σήμερα. Όταν ρώτησα τη δασκάλα αν η ίδια το έχει δει αυτό μου είπε όχι και ότι και εκείνη πιστεύει ότι είναι της φαντασίας του αλλού παιδιού. Ρώτησα τον γιο μου αν ξέρει αυτό το κοριτσάκι και μου απάντησε ότι δεν κάνει μαζί της παρέα απλά είναι στην ίδια τάξη. Στη συνέχεια πήρα τη μητέρα του φίλου του και μου έδωσαν την ίδια απάντηση ότι δεν κάνουν καθόλου παρέα απλά είναι στην ίδια τάξη. Εγώ πως πρέπει να αντιδράσω μετά από αυτό απέναντι στο παιδικό σταθμό; Πως μπορώ να προστατέψω το παιδί μου από αυτό το θέμα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς – με βάση και τα λεγόμενα της Νηπιαγωγού- το παιδί έχει πέσει θύμα παρεξήγησης από τη συμμαθήτριά του και τους γονείς της. Σε αυτή την ηλικία πολλά παιδάκια λένε ψέματα (ή και πολλές φορές μπερδεύουν το πραγματικό με το φανταστικό). Νομίζουμε πως ο καλύτερος τρόπος είναι να συνεννοηθείτε με τη Νηπιαγωγό ώστε να λύσει εκείνη την παρεξήγηση με τους γονείς του κοριτσιού. Και θα θέλαμε να σας επιστήσουμε ψυχραιμία για να μην αγχωθεί το παιδί σας με ακραίες συμπεριφορές ή δηλώσεις. πιαγωγο΄πυ- το παιδί έχει πέσει θύμα κάποιας παρερμηνείας ή κάποιου ψέμΒρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
024. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα και καλή χρονιά. Εδώ κι ένα χρόνο παρακολουθώ ένα αγοράκι που σήμερα είναι 6 χρονών. Έχει διάγνωση από Ιατροπαιδαγωγικό για ΔΕΠΥ, με την οποία προσωπικά όπως κι η Λογοθεραπεύτρια, διαφωνώ και νομίζω ότι δίνεται για να καλυφθούν οι θεραπείες ΕΡΓΟ και ΛΟΓΟ. Φέτος επαναλαμβάνει με σύμφωνη γνώμη του ΚΕΔΔΥ το νηπιαγωγείο και έχει και εδώ και ένα μήνα παράλληλη στήριξη. Μέσα στο χρονικό διάστημα που είμαστε μαζί έχει παρουσιάσει ικανοποιητική βελτίωση σε αρκετού τομείς με προβληματίζει ωστόσο η πλευρίωση. Έχω ακολουθήσει πρόγραμμα για αμφίπλευρο συντονισμό, σχεδιασμό κίνησης, λεπτή κινητικότητα , μέση γραμμή. Ωστόσο δεν έδειχνε κατά τη γραφή προτίμηση σε χέρι. Σε συνεργασία με την οικογένεια, που είναι απόλυτα συνεργάσιμη, ί σε διάφορες δραστηριότητες, οι περισσότερες από τις οποίες αναφέρονται στο άρθρο σας, και είναι μοιρασμένες στη μέση. Κλωτσάει πάντα με το αριστερό, κρατάει το τηλέφωνο με το αριστερό πληκτρολογεί αριθμό με το δεξί, τρώει και με τα δύο κτλ. Και τα δύο χέρια έχουν δυναμική τριποδική λαβή και τα χρησιμοποιεί εξίσου. Αφήνοντας το μολύβι μπροστά του επιλέγει να το σηκώσει με το δεξί και να το δώσει στο αριστερό και να συνεχίσει με το αριστερό. Ωστόσο κάποιες φορές αλλάζει χέρι, κυρίως προς το τέλος της. δραστηριότητας. Το τελευταίο τρίμηνο φαίνεται να δείχνει μια προτίμηση στο αριστερό χέρι, ωστόσο αυτό δεν είναι πάντα έτσι, π.χ έχω αναφορές από τη Λογοθεραπεύτρια για χρήση του δεξιού χεριού. Για το λόγω αυτό θέλω να δώσω οδηγία στην οικογένεια και στην παράλληλη για ενίσχυση του αριστερού χεριού κατά τις δραστηριότητες γραφής , ζωγραφικής κτλ. κυρίως κρατώντας απασχολημένο το δεξί χέρι. Να σημειωθεί ότι έχω παρατηρήσει ότι οι γραφοκινητικές ασκήσεις με το αριστερό είναι λίγο καλύτερες σε αποτέλεσμα από ότι αυτές στις οποίες τον άφησα να χρησιμοποιήσει και το δεξί. Ποια είναι η γνώμη σας ή αν έχετε να προτείνεται κάτι άλλο δεδομένο ότι από Σεπτέμβριο ο μικρός θα πάει Πρώτη. Ευχαριστώ .
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σαφώς εμφανίζει μία καθυστέρηση στην πλευρική προτίμηση. Αυτό συμβαίνει συχνά σε παιδιά που δεν έχουν την κατάλληλη μυϊκή δύναμη και αντοχή ή από την άλλη που παρουσιάζουν μία ανωριμότητα. Για να “επιταχύνουμε” και “επιβοηθήσουμε” την πλευρική προτίμηση, χρησιμοποιούμε πάρα πολλές ασκήσεις αμφιπλευρικότητας (συμμετρικής, ομόπλευρης, αντίπλευρης και περάσματος μέσης γραμμής) με ποικιλία ασκήσεων με απαιτήσεις αδρής και λεπτής ακρίβειας. Από τη στιγμή που εντοπίζετε καλύτερη επίδοση στο αριστερό χέρι (αναδυόμενη), φυσικά και είναι καλό να την τονώσετε, χωρίς όμως να παραλείπετε την αμφιπλευρικότητα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
025. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. θα ήθελα τη βοήθεια σας για το πώς να συμπεριφέρομαι στη μικρή μού που είναι τριών ετών κ τριών μηνών..πολύ καλό παιδάκι..εγώ νευρική γτ πέρασα Πολλά..έφυγε ο πατέρας της Στον έβδομο μήνα εγκυμοσύνης..κ σπάω εύκολα πια..θα τη μαλώσω με υψωμένη φωνή..κ μετά κλαίω κ ζητώ συγγνώμη..έπειτα μου τη σπάνε οι δικοί μου που οκ βοηθάνε Αλλά δε νιώθω να με κατανοούν κ πολλές φορές τσακωνόμαστε μπροστά στη μικρή Αλλά δε το κρατάμε όλα καλά μετά..δημιουργώ πρόβλημα στο παιδί;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ερώτηση εάν δημιουργούνται δυσκολίες στη συναισθηματική ρύθμιση και ασφάλεια του παιδιού σας, η απάντηση είναι ξεκάθαρα “ΝΑΙ”. Κατανοούμε τις δυσκολίες που πιθανά περάσατε -ή και περνάτε- και που αυτές σας έχουν αυξήσει τη νευρικότητά σας, αλλά τα παιδιά δεν θέλουν ούτε φωνές και απώλειες ψυχραιμίας, ούτε από την άλλη ακραίες συμπεριφορές μεταμέλειας. Θέλουν μία σταθερότητα, μαζί με δόμηση και τρυφερότητα. Από την άλλη και οι καυγάδες που αναφέρετε με τους γονείς σας μπροστά στο παιδί, και αυτοί δημιουργούν φόβο στο παιδί και πλήττουν το αυτό-συναίσθημά του. Θα σας συνιστούσαμε να συζητούσατε με έναν/μία Ψυχολόγο τις δυσκολίες σας με τη διαχείριση του θυμού σας και την ευθραυστότητα σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
026. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι τριών ετών κ τριών μηνών με τον πατέρα του χωρίσαμε όταν ήταν 14 μηνών ένας δύσκολος χωρισμός που κρατάει ακόμη με τσακωμούς (ευτυχώς όχι πια μπροστά στο παιδί ) αλλά μπορώ να πω ότι ακόμη κ τώρα με επηρεάζει πολύ ψυχολογικά κ η συμπεριφορά του με κάνει νευρική κάτι που προσπαθώ παρά πολύ να μην δείχνω στο παιδί Το παιδάκι μου είναι πολύ καλό σε γενικές γραμμές ακούει είναι έξυπνος κάνει εύκολα φίλους Τον τελευταίο καιρό όμως έχει αναπτύξει “επιθετική” συμπεριφορά απέναντι μου, μου φωνάζει, δεν με ακούει και με χτυπάει συνέχεια Αυτό παρατήρησα ότι ξεκίνησε όταν πια σταματήσαμε να κάνουμε πράγματα οι τρεις μας με τον πατέρα του (κάτι που είχα παρακαλέσει τον πατέρα του να κάνουμε μια φορά την εβδομάδα να πηγαίνουμε κάπου οι τρεις μας για δυο τρεις ώρες αλλά το σταμάτησε λέγοντας μου ότι το παιδί θα μπερδευτεί κ θα νομίζει ότι οι γονείς του είναι μαζί ) κ κατά την περίοδο των Χριστουγέννων όπου ο πατέρας του δεν ήρθε καθόλου να τον δει (όπου έλεγα στο παιδί ότι έχει Δουλειά κ ενώ θέλει δεν μπορεί να έρθει ) ότι κ αν έχω προσπαθήσει δεν έχει καλυτερέψει την κατάσταση (να του πιάσω τα χέρια κ να του εξηγήσω ότι αυτό δεν επιτρέπεται ότι πονάμε κ στεναχωρούμε τον άλλον και να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου, τιμωρία στο δωμάτιο του , να του πάρω τα παιχνίδια η να μην δει παιδικά , κάποια στιγμή έχασα την υπομονή μου κ τον χτύπησα κ εγώ πριν από μια εβδομάδα στον ποπό κάτι που σιχαίνομαι κ είμαι εντελώς κατά, παραμύθια κ βιβλία εκπαιδευτικά που εξηγούν ότι τα χέρια δεν είναι για να χτυπάμε , κάποιες φορές έχω δυστυχώς κλάψει μπροστά του από τα νεύρα μου ) δεν ξέρω πια τι να κάνω κ πως να το αντιμετωπίσω , είναι μια συμπεριφορά που εκδηλώνει σε εμένα, στο σχολείο που πάει δεν χτυπάει πια κ ακούει όπως έκανε μέχρι κ πριν από δυο μήνες κ σε εμένα Ακόμη ξεκίνησε την διανυκτέρευση στον Πάτερα του πρώτη φορά το προηγούμενο Σαββατοκύριακο κ όταν τον πήρα τηλέφωνο έκλεισε τα αυτιά του (όπως μου λέει ο πατέρας του ) κ έλεγε ότι δεν θέλει να μου μιλήσει (αυτό ειδικά μου φαίνεται πολύ περίεργο μιας κ λόγο δουλειάς έχω φύγει κάποιες φορές για δυο με τρεις νύχτες κ τον πρόσεχαν οι γονείς μου κ ποτέ δεν είχε αρνηθεί να μου μιλήσει ) μια συμπεριφορά που έχει κ όταν παίρνει ο πατέρας του τηλέφωνο αλλά ποτέ δεν είχε δείξει κάτι τέτοιο σε εμένα κ πάντα όταν έπαιρνε ο πατέρας του κ το έκανε του εξηγούσα ότι δεν είναι σωστή συμπεριφορά κ ότι ο μπαμπάς θα στεναχωρηθεί κ τον καλούσαμε πίσω κάτι που βέβαια δεν κάνει ο πατέρας του παρά μου λέει ότι δεν θέλει να μου μιλήσει κ κλείνει τα αυτιά του κ μου κλείνει το τηλέφωνο Δεν ξέρω τι λάθος κάνω (σίγουρα το ότι τον χτύπησα είναι ένα τεράστιο λάθος αλλά όλο αυτό ήταν τόσο έντονο πριν γίνει αυτό ) κ είναι κάτι που καταλαβαίνει ότι είναι λάθος ζητάει συγνώμη λέει ότι δεν θα το ξανακάνει κ μετά από πέντε λεπτά εάν του πω να κάνει κάτι ή να μην κάνει κάτι που δεν του αρέσει το ξανακάνει Έχει χάσει την εμπιστοσύνη του σε εμένα ; Τον έχω πληγώσει ; Σας παρακαλώ για την βοήθεια σας Ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε μία εικόνα του παιδιού σας που δείχνει να είναι πολύ μπερδεμένο και φυσικά και θυμωμένο μαζί. Μεγαλώνει το παιδί και τώρα πια -σε συνάρτηση με τις δυσκολίες αυτή τη στιγμή στην επικοινωνία του με το μπαμπά- οι συμπεριφορές του γίνονται πιο έντονες. Χρειάζεται απαραιτήτως να συζητήσετε όλη αυτή την κατάσταση με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Αφού αναλύσετε διεξοδικότερα την εικόνα του παιδιού σας, θα σας συμβουλεύσει εάν θα χρειαζόταν να δει το παιδί, ή εάν θα έπρεπε να κάνετε κάτι εσείς ή κάτι να αλλάξετε στη συμπεριφορά σας προς εκείνο. Μέχρι τότε όμως, όπως διαπιστώνετε και εσείς, η επίδειξη θυμού και από μέρους σας, σαφώς επιβαρύνει αντί να βοηθάει την κατάσταση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
027. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλησπερα, ο γιος μου είναι 6.5 ετών κ πηγαίνει στην πρώτη δημοτικού. Γενικά είναι ένα παιδί ζωηρό ,υπερκινητικό ,δύσκολο στην οριοθέτηση του άλλα πολύ κοινωνικό, πολύ αγαπητό από όλους κ χωρίς μαθησιακές δυσκολίες μέχρι τώρα. Κάνουμε Εργοθεραπεία σχεδόν δυο χρόνια για να τον βοηθήσουμε στην συγκέντρωση του. το πρόβλημα όμως που προέκυψε είναι ότι δυο φορές συνεχόμενες σε διαφορετικούς χώρους κατέβασε το παντελόνι του κ έδειξε τα γεννητικά του όργανα στους συμμαθητές του. η πρώτη φορά ήταν σε φιλικό σπίτι όπου βρεθήκαμε με δυο συμμαθητές του για παιχνίδι και η δεύτερη ήταν την επόμενη μέρα με τον έναν εκ των δυο συμμαθητών του που ήταν πάλι παρόν να ξανακατεβάσει τα ρούχα του μπροστά κ σε άλλα τρία παιδιά. την πρώτη φορά που συνέβη προσπαθήσαμε να του εξηγήσουμε ότι είναι προσωπικά αυτά τα πράγματα κ δεν αφήνουμε κανέναν να μας ακουμπήσει κ ότι δεν τα δείχνουμε ποτέ όπως πολλάκις έχουμε ξανασυζητήσει στο παρελθόν μαζί του. τώρα όμως έχουμε χάσει τον έλεγχο. θα ήθελα την συμβουλή σας. ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία παρορμητική συμπεριφορά του γιου σας που είχε αρκετά θεαματική εκδήλωση. Μερικές φορές τα παιδιά με διάσπαση προσοχής -αλλά και τα “νευροτυπικά” επίσης- προβαίνουν σε αυτή την ηλικία σε παρόμοιες ενέργειες, για τις οποίες χρειάζεται ένας ειδικός χειρισμός και μία συζήτηση με το παιδί. όπως προαναφέρατε, το παιδί παρακολουθεί πρόγραμμα Εργοθεραπείας και θα ήταν καλό να το συζητούσατε με τον/την συνάδελφο (που γνωρίζει 2 χρόνια το παιδί σας), όπως και με την εκπαιδευτικό του παιδιού σας για το εάν κρίνουν αυτή τη συμπεριφορά ανησυχητική ή όχι και τι θα πρότειναν να γινόταν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
028. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα! Είμαι μητέρα ενός αγοριού 6 ετών. Μετά από αξιολόγηση από Εργοθεραπευτή, σύμφωνα με την οποία ο γιος μου είναι παρορμητικός, μπαίνουμε στη διαδικασία της Εργοθεραπείας. Ενημερωθήκαμε για το σχετικό κόστος, όσο και για τη δυνατότητα κάλυψης του ποσού από το ταμείο ασφάλισής μας, με την προϋπόθεση διάγνωσης από δημόσιο φορέα. Ο προβληματισμός μας είναι κατά πόσο μία τέτοια διάγνωση θα μπορούσε στο μέλλον να του δημιουργήσει οποιοδήποτε πρόβλημα, εάν υπάρχει στο ιατρικό του προφίλ. Εάν πχ θα μπορούσε να του δημιουργήσει εμπόδια σε κάποια εργασία ή άλλη δραστηριότητα κλπ. Θα μπορούσε μελλοντικά να θεωρηθεί ως “μελανό σημείο”; Το να παρακάμψουμε αυτή τη διαδικασία της διάγνωσης, καλύπτοντας μόνοι μας το κόστος θα μπορούσε να είναι προτιμότερο; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα πρέπει να σας αναφέρουμε ότι επίσημη διάγνωση για τις δυσκολίες ενός παιδιού μπορεί να δώσει μόνο αντίστοιχη για τις “Νευροαναπυξιακές” δυσκολίες Ιατρική Ειδικότητα (Παιδοψυχίατρος, Παιδονευρολόγος, Παιδίατρος Αναπτυξιολόγος) και όχι θεραπευτής. Οπότε κρίνεται απαραίτητη η διαγνωστική προσέγγιση του παιδιού. Από την άλλη, η οποιαδήποτε διάγνωση, δεν πρόκειται να δημιουργήσει καμία δυσκολία στο μέλλον για το παιδί. Δεν είναι κάποιο είδος “φακελώματος” που θα κυνηγάει το παιδί για την υπόλοιπη ζωή του. Οπότε δεν υπάρχει κάποιος λόγος να ανησυχείτε γι αυτό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
029. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας..ο γιος μου 6 ετών . πάει πρώτη δημοτικού.. στην τάξη είναι 7 αγόρια κ στο διάλλειμα παίζουν όλα μαζί… ο ένας συμμαθητής του γιου μου που κάθονται μαζί αυτοαποκαλείτε αρχηγός της παρέας. χωρίς όμως να δίνει συνέχεια οδηγίες ως προς το τι θα παίξουν στο διάλλειμα. το θέμα μου είναι ότι ο αρχηγός 1 με 2 φορές τον γιο μου θα τον πειράξει.. άλλες φορές θα πονέσει σε αυτό που θα του κάνει π.χ κλοτσιά άλλες φορές όχι. π.χ σπρωξιά…ο γιος μου δεν αντιδρά λοιπόν τις περισσότερες φορές γιατί φοβάται ότι ο αρχηγός θα τον βγάλει από την ομάδα! του χω εξηγήσει ότι δεν υπάρχουν αρχηγοί κ ότι όλοι πρέπει να παίρνετε κοινές αποφάσεις.. η όταν τον πειράζει να το λέει στη δασκάλα του. κάποιες φορές το κάνει κάποιες όχι. απλά με φοβίζει το ότι φοβάται να μιλήσει η να αντίδραση σε κάθε πείραγμα γιατί φοβάται μη τυχόν κ τον βγάλει από την ομάδα ο αρχηγός. σας ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας τώρα ξεκίνησε το Σχολείο και προσπαθεί να ενσωματωθεί με τους συμμαθητές του και να φτιάξει το δικό του κοινωνικό προφίλ. Μέσα σε αυτή του την προσπάθεια, βρίσκεται και αυτό που συμβαίνει όπως το περιγράφετε. Δεν ακούγεται η δυσκολία να είναι σοβαρή. Θα ήταν όμως καλό αρχικά να το συζητήσετε με την εκπαιδευτικό του παιδιού σας και ταυτόχρονα να το συζητήσετε και εσείς μαζί του. Κάποια παιδιά το θεωρούν εύκολο να ζητήσουν τη βοήθεια της δασκάλας, ενώ κάποια άλλα δυσκολεύονται και θέλουν το χρόνο τους ή την επιβοήθηση της εκπαιδευτικού. Με ψύχραιμο τρόπο, χωρίς μεγάλη πίεση προς το παιδί και με τη βοήθεια και της εκπαιδευτικού, οι δυσκολίες δείχνουν πως θα λυθούν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
030. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. έχω ένα κοριτσάκι 17 μηνών. πριν από δυο μήνες άρχισε να περπατάει με την βοήθεια μας. μετά από ένα μήνα και λίγο παραπάνω ξεθάρρεψε και άρχισε να περπατάει μόνη της σε όλο το σπίτι. έφυγα για ένα ταξίδι για τρεις μέρες και γύρισα πίσω και η μικρή φοβάται πολύ να περπατήσει μόνη της και θέλει συνέχεια να μου κρατεί το χέρι για να πάει όπου θέλει και αν κάνω να την αφήσω φοβάται και είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα. το χέρι μου το αφήνει μόνο για να κάνει βόλτα μόνη της γύρω από το τραπέζι του σαλονιού η όταν είναι κοντά στο κρεβάτι όπου πιάνεται από εκεί. η μαμά μου μου είπε ότι όλες τις μέρες που έλειπα δεν χτύπησε απλά επειδή φοβόταν μην της πέσει δεν την άφηνε να περπατάει μόνη της και πάντα την έπιανε από το χέρι για να πάει κάπου. μπορείτε σας παρακαλώ να μου πείτε πως θα ξανακάνω το παιδί μου να περπατήσει μόνο του? έχω αγχωθεί διότι εκφράζει πολύ φόβο όταν νιώθει ότι θα της αφήσω το χεράκι και δεν ξέρω πως να το χειριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η ηλικία του παιδιού είναι στα τελευταία επιτρεπτά όρια της αναμονής για να βαδίσει ένα παιδί (πιθανά να σας το ανέφερε και ο Παιδίατρός σας). Είναι παράξενο ένα παιδί να βαδίσει και μετά να φοβηθεί, αν δεν μεσολάβησε κάποιο ατύχημα (πχ μία βίαιη πτώση κατά τη βάδιση). Φυσικά δεν γνωρίζουμε και άλλα πράγματα για το ιστορικό του παιδιού (εάν μπουσούλησε, σε ποια ηλικία στάθηκε όρθια, εάν μιλά, με τι παιχνίδια θέλει να παίζει, εάν της αρέσουν τα σωματικά παιχνίδια κλπ). Θα σας συστήναμε πάντως να παίρνατε τη γνώμη ενός Αναπτυξιολόγου ή ενός Εργοθεραπευτή ή Φυσικοθεραπευτή για το ζήτημα που σας απασχολεί (επιμένουμε, λόγω της ηλικίας του παιδιού). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
031. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω 1 κοριτσάκι 7 ετών, πηγαίνει Β δημοτικού και κάνει μαθήματα χορού και αγγλικών. Ο πατέρας με απόφαση εφετείου έχει επικοινωνία κάθε Τετάρτη 4-8 και 2 ΣΚ το μήνα. Ο πατέρας αρνείται να πάει τη μικρή στο χορό για 1 ώρα κάθε Τετάρτη, μια δραστηριότητα που έχει ξεκινήσει πολύ πριν την έκδοση της απόφασης. Η μικρή αγαπάει το χορό και στεναχωριέται παρά πολύ σε σημείο να αρνείται να πάει στον πατέρα της. Υποχρεούται ή όχι ο πατέρας να πηγαίνει τη μικρή στις δραστηριότητες; Δεν έχω σκοπό να μειώσω την επικοινωνία του πατέρα. Με ποιο τρόπο νομικά μπορώ να τον υποχρεώσω να πάει τη μικρή στη δραστηριότητα? Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα θέμα που είναι καθαρά Νομικό και νομίζω ότι θα ήταν καλό να το συζητήσετε με τον/την Δικηγόρο σας, εάν κρίνετε ότι δεν μπορεί να αλλάξει η ημέρα του χορού του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
032. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας και συγχαρητήρια για τη βοήθεια σας! Ο μεγάλος μου γιος, γεννημένος τον Νοέμβριο, πηγαίνει Νηπιαγωγείο. Αυτό που με ανησυχεί είναι πως δε θυμάται ποτέ τι έκαναν όταν τον ρωτώ. Αυτό συνέβαινε και στο Προνήπιο και παιδικό σταθμό. Η απάντηση πάντα είναι “δε θυμάμαι”. Αυτές τις μέρες που έχουμε συζητήσει γι αυτό το θέμα μου έχει πει πως όταν μιλάει η δασκάλα τα θυμάται όλα και προσπαθεί πάρα πολύ να τα θυμάται για να μου τα πει μετά άλλα δεν τα καταφέρνει. Πρόκειται για ένα δραστήριο παιδί που κινείται διαρκώς, κοινωνικός και αγαπητός από τα άλλα παιδιά. Στο σπίτι ζωγραφίζει και παίζουμε διάφορα επιτραπέζια στα οποίο είναι πολύ καλός. Χθες μου είπε η δασκάλα του πως της έκανε εντύπωση ότι τον ρώτησε μια λέξη ( που μάλιστα είχε πει ο ίδιος) ,5 λεπτά αφού την είπαν και δε τη θυμόταν παρ όλο που συμμετείχε. Σε λίγους μήνες έχουμε σκοπό να μετακομίσουμε στην Αγγλία όπου και θα ξεκινήσει το Δημοτικό. Η ανησυχία μου είναι αν θα μπορέσει να προσαρμοστεί όπως πρέπει σε αυτή την αλλαγή (χώρας, γλώσσας) η θα τον αγχώσει τόσο ώστε να μη μπορεί να αφομοιώσει αυτά που θα μαθαίνει καθημερινά και θα του δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα; Σας ευχαριστώ και για το χρόνο σας και την απάντηση σας εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα πρέπει να διαπιστώσετε εάν το παιδί πραγματικά αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία στη μνημονική επεξεργασία όσον αφορά την οπτική, ακουστική και κιναισθητική μνήμη. Ο πιο ασφαλής από όλους τους τρόπους, είναι η εφαρμογή του τεστ WPPSY (μπορείτε να βρείτε πληροφορίες στο σχετικό λινκ: http://www.proseggisi.gr/%CF%84%CE%B5%CF%83%CF%84-%CE%BD%CE%BF%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82-wpps/ . Από την άλλη, υπάρχουν και εναλλακτικοί τρόποι που μπορούμε να ρωτήσουμε ένα παιδί πώς τα πέρασε στο Σχολείο (μπορείτε να διαβάσετε αυτό το λινκ): http://www.proseggisi.gr/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%B9/ Η αλήθεια πάντως είναι πως εάν το παιδί αντιμετωπίζει δυσκολίες στη μνημονική επεξεργασία, πιθανά να δυσκολευτεί στην εκμάθηση ξένης γλώσσας, κάτι που μπορεί να το αγχώσει (τουλάχιστον για το πρώτο διάστημα της διαμονής σας στην Αγγλία) και θα χρειαστεί την ενίσχυσή σας και την κατανόησή σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
033. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας !!έχω ένα ανιψάκι ,είναι λογικό ένα 7 χρόνων να καταπίνει παιχνίδια? ?και αν όχι τι πρέπει να κάνουμε, γενικά είναι ένα παιδί υπέρ κινητικότητα, καλό μαθητής, αλλά του κάνουν παρατηρήσει η δασκάλα ότι δεν κάθετε στη καρέκλα. ,αλλά στα μαθήματα είναι καλός, και δεν είναι τόσο υπεύθυνος,
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί που το περιγράφετε ως πολύ κινητικό στο σπίτι και το σχολικό περιβάλλον και με μία ισχυρή αναζητητική στοματική συμπεριφορά (βάζει τα αντικείμενα στο στόμα αλλά και τα καταπίνει -χωρίς να μας ονοματίζετε βέβαια τι είδους παιχνίδια-). Φυσικά και δεν θεωρείται καθόλου λογικό ή αναμενόμενο σε αυτή την ηλικία. Θα σας προτείναμε -το συντομότερο- να γινόταν μία αξιολόγηση από Παιδοψυχίατρο και Εργοθεραπευτή, για να διαπιστωθούν πού οφείλονται οι συγκεκριμένες συμπεριφορές. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
034. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, θα ήθελα τη γνώμη σας για το θέμα της προσέγγισης από λογοθεραπευτή της γραφής και ανάγνωσης. Συγκεκριμένα, ο γιος μου, μαθητής Νηπιαγωγείου και χωρίς κανένα πρόβλημα, κάνει άδω και 3 μήνες λογοθεραπεία για το θέμα της άρθρωσης των β-δ, φ-θ και ρ. Είναι ήδη σε πολύ καλό στάδιο και πλέον ο λογοθεραπευτής του τον έχει εισάγει στην περιγραφή εικόνων. Πρόσφατα με ρώτησε αν στο σχολείο του μικρού μαθαίνουν τα γράμματα και αφότου ενημερώθηκα και από τη δασκάλα του, η απάντηση μου ήταν όχι, χωρίς να υπάρχει στο πρόγραμμα του σχολείου τέτοιος σκοπός για φέτος. Αυτό δυσαρέστησε τον λογοθεραπευτή και μας σύστησε να συνεχίσει μέχρι το καλοκαίρι την παρέμβαση ώστε να μάθει να γράφει και να συλλαβίζει ώστε να μη δυσκολευτεί του χρόνου στην πρώτη δημοτικού, όπου το σχολείο “τρέχει”. Θα ήθελα τη γνώμη σας, καθώς θεωρώ υπερβολική την “απαίτηση” αυτή εκ μέρους του λογοθεραπευτή. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ένα παιδί που επιβοηθείται από πρόγραμμα Λογοθεραπείας στην ηλικία του Νηπιαγωγείου για θέματα άρθρωσης και φωνολογίας μπορεί να ολοκληρώσει το πρόγραμμα εφόσον αποκατασταθούν αυτές οι δυσκολίες. εάν το κρίνει ο Λογοθεραπευτής απαραίτητο μπορεί να δουλέψει και κομμάτια φωνολογικής ενημερότητας (ικανότητα του παιδιού να διαχειρίζεται συλλαβές και φωνήματα προφορικά) και την ταύτιση γραφήματος-φωνήματος (γραφο-φωνημική ενημερότητα. Η αλήθεια είναι ότι με βάση τους Αναπτυξιολογικούς πίνακες, είναι καλό ένα παιδί μέχρι το τέλος του Νηπίου, να αναγνωρίζει και γράφει με κεφαλαία τα περισσότερα γράμματα της αβήτου. Αυτό όμως είναι ένα διαφορετικό δεδομένο που δεν άπτεται στην ειδικότητα της Λογοθεραπείας, αλλά του Ειδικού Μαθησιακού -εάν υπάρχουν ελλείψεις- ή της Εργοθεραπείας εάν οι δυσκολίες εντοπίζονται στην οπτικο-γραφοκινητική ωριμότητα και ακρίβεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Λογοθεραπευτής και Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
035. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω μια κόρη 7 ετών (υιοθετημένη) ξέρει την αλήθεια και πιστεύω πως το έχει καταλάβει. άδω και 3 μήνες μου ζητάει αδερφάκι, της εξηγώ πως είναι πολύ δύσκολο, παρόλα αυτά μου λέει όπως υιοθετήσετε εμένα να υιοθετήσουμε όλο ένα παιδάκι….τι να της πω????? πως να το χειριστώ???? Ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η υιοθεσία είναι μία πολύ σοβαρή απόφαση που πήρατε και μπράβο σας. Συνήθως όμως για τους τρόπους που πρέπει να χειριστούμε ένα παιδί που έχει υιοθετηθεί, είναι καλό να το συζητάμε με έναν/μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Το παιδί θα βγάλει πολλές ανησυχίες για αυτή την υιοθεσία, αλλά -όπως βλέπετε- και άλλες ανησυχίες σχετικά με τη θέση της μέσα στην οικογένειά σας και είναι καλό να βρίσκεστε σε επαφή με Ψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
036. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, έχω ένα αγοράκι 16 μηνών. Μέχρι τον Αύγουστο έτρωγε χωρίς καμία πίεση, λαίμαργα αλεσμένο φαγητό, όλων των ειδών τα κρέατα και λαχανικά, καθώς και φρουτόκρεμα και γάλα. Τον Αύγουστο πέρασε μια ίωση μετά την οποία έκοψε οριστικά τη φρουτόκρεμα. Το Δεκέμβριο πέρασε επίσης μια ίωση και έκοψε οριστικά και το φαγητό. Οποιαδήποτε προσπάθεια κατέληγε σε εμετό. Πια πίνει γάλα και τρώει μόνο τοστ (με μπιφτέκι, με ομελέτα, με τυρί), φρυγανιές και τυροπιτάκια σε πολύ μικρές ποσότητες. Τίποτα άλλο. Το έχω συζητήσει με την παιδίατρο και δεν φαίνεται να είναι κάτι παθολογικό. Η καμπύλη βάρους είναι φυσιολογική. Προτιμά να μείνει νηστικός από το να δοκιμάσει κάτι που δεν θέλει. Δεν βάζει και δεν έβαζε ποτέ απολύτως τίποτα στο στόμα και δεν έχει την παραμικρή περιέργεια. Μέχρι δώδεκα μηνών έλεγε λεξούλες όπως παππού, μαμά, μαμ απάνταγε πώς κάνουν διάφορα ζωάκια. Από 12 μέχρι πριν καμία εβδομάδα είχε σταματήσει εντελώς να λέει οτιδήποτε. Πιστεύετε ότι οι δυο αυτές συμπεριφορές, ως προς την άρνηση του φαγητού και της ομιλίας συσχετίζονται; Είναι μια ιδιοτροπία ή πιστεύετε πως ένας ψυχολόγος θα μπορούσε να βοηθήσει; Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία επιλεκτική -και λίγο άκαμπτη- συμπεριφορά του παιδιού σας που εμφανίστηκε μεν μετά από κάποια ίωση, αλλά επιμένει. Οι ηλικίες των 12 αλλά και 16 μηνών, είναι ηλικίες που εμφανίζονται κρίσιμες αλλαγές στην ανάπτυξη ενός παιδιού. Θα σας συμβουλεύαμε αρχικά να ζητούσατε τη γνώμη ενός/μίας Αναπτυξιακής Παιδιάτρου για να διαπιστώσει τις πιθανές δυσκολίες του παιδιού και να σας καθοδηγήσει τι θα ήταν καλό να κάνατε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
037. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλή σας ημέρα, Χρειάζομαι τη συμβουλή σας σε ένα θέμα που αντιμετωπίζω με τη μεγάλη μου κόρη η οποία είναι 10 ετών και πηγαίνει Ε΄ δημοτικού. 1. Είναι ένα συνεσταλμένο παιδί και υπερβολικά ντροπαλό σε σημείο που αποφεύγει να εκφραστεί για να μη ντροπιαστεί. Αυτή η συστολή λειτουργεί αποτρεπτικά σε όλους τους τομείς της ζωής της όπως στο μάθημα που αποφεύγει να πει το μάθημα για να μη κάνει λάθος και την κοροϊδέψουν τα παιδιά. Γενικά πληγώνεται όταν αισθάνεται ότι τα παιδιά την απορρίπτουν. 2. Δυσκολεύεται να διαχειριστεί το χρόνο όταν έχει να διαβάσει τα μαθήματά της, αργεί πάρα πολύ να τα ολοκληρώσει και αναγκαστήκαμε να τη γράψουμε σε κέντρο μελέτης προκειμένου να τελειώνει πιο γρήγορα. Στο σχολείο, ο δάσκαλος μας έχει εντοπίσει το γεγονός ότι αργεί πολύ γενικά να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις της στο σχολείο και ότι πολλές φορές αφαιρείται πολύ. Σα να χάνεται. Όταν το συζήτησα μαζί της μου είπε ότι το κάνει γιατί έτσι ξεκουράζεται. Μάλιστα ο οφθαλμίατρος που την εξέτασε μας είπε ότι έχει υπερμετρωπία και ότι είναι φυσιολογικό να κοιτάζει αλλού γιατί έτσι κουράζονται τα μάτια της Είναι μια πολύ καλή μαθήτρια σε όλα τα μαθήματα ωστόσο για να το πετύχει αυτό απαιτούσε από εμένα να είμαι δίπλα της πολλές ώρες για να τη βοηθάω με τα μαθήματα. 3. Πριν από δύο χρόνια την βοηθούσε περίπου για εννέα μήνες ειδικός σύμβουλος (καθώς καθοδηγούσε και εμάς) πώς να μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά της. Το γεγονός ότι μπαίνει στην προεφηβία με αγχώνει και θέλω να γνωρίζω πώς να τη βοηθήσω ώστε να εξελιχθεί σε μία δυνατή και ψυχικά ισορροπημένη έφηβη.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φαίνεται πως δικαίως ανησυχείτε μιας και φαίνεται πως η κόρη σας δυσφορεί αλλά και δυσκολεύεται. Καλώς απευθυνθήκατε σε ειδικό για την διαχείριση των συναισθημάτων της και την δική σας καθοδήγηση , ίσως όμως δεν ήταν αρκετό και ενδεχομένως να χρειάζεται να το συζητήσετε μαζί της ώστε να επισκεφθείτε πάλι κάποιον ειδικό. Αυτή την φορά όμως θα ήταν καλό εκτός από την ψυχολογική υποστήριξη του παιδιού να γίνει κι ένας μαθησιακός έλεγχος ώστε να σας βοηθήσει να δείτε τόσο το μαθησιακό προφίλ της κόρης σας αλλά και να διασφαλιστεί ότι δεν υπάρχουν και μαθησιακές δυσκολίες. Πολλές φορές οι μαθησιακές δυσκολίες δεν είναι εμφανείς και ταλαιπωρούν τα παιδιά τόσο σε επίπεδο συγκέντρωσης όσο και συναισθηματικά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
038. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα !! Η κόρη μου είναι 9 χρονών και έχει διαγνωστεί από κέντρο ψυχικής υγείας στη Θεσσαλονίκη πέρυσι με επιλεκτική αλαλία. Την παρακολουθεί μια παιδοψυχίατρος εδώ και ένα χρόνο που προσπάθησε με συμπεριφορική θεραπεία αλλά και θεραπεία με παιχνίδι να την βοηθήσει. Παρόλο που έχει αναπτύξει μια καλή σχέση εμπιστοσύνης μαζί της δεν έχει καταφέρει ακόμα να της μιλήσει . Απλά ψιθυρίζει δυνατά σε εμάς την ώρα που είμαστε στο γραφείο της ψυχολόγου. Πρόσφατα αρχίσαμε και φαρμακευτική αγωγή με το ladose στην δόση των 2,5 ml και επειδή δεν είδαμε κάποια βελτίωση στο άγχος της αλλά αντίθετα το παιδί αγχώθηκε περισσότερο αυξήσαμε την δόση σε 5 ml. To πρόβλημα είναι πως εκτός από την επιλεκτική αλαλία προστέθηκε εδώ και ένα μήνα το άγχος του αποχωρισμού και υπάρχει μια μεγάλη δυσκολία να παραμείνει το παιδί στο σχολείο ήρεμο πλέον. Έχει εμφανίσει μια σχολική φοβία και τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο που προσπαθούμε να το εκθέσουμε στο άγχος όπως μας είπε η γιατρός πηγαίνοντας το στο σχολείο και προσπαθώντας να την πείσουμε ( την κόρη μας ) να προσπαθήσει να παραμείνει στην τάξη όση ώρα μπορεί. Αν νιώσει πιεσμένη να μας πάρει τηλέφωνο. Αυτές είναι και οι συμβουλές της γιατρού μας και φυσικά και το σχολείο είναι ενημερωμένο για το πρόβλημα. Σήμερα είχαμε συνάντηση στο σχολείο με την παιδοψυχίατρο και την διευθύντρια. Θα εκτιμούσα οποιαδήποτε βοήθεια από τους ειδικούς στο κέντρο σας για το αν ο χειρισμός μας είναι σωστός σαν γονείς αλλά και μια δεύτερη γνώμη πάνω στο θέμα της αλαλίας και του άγχους αποχωρισμού. Αν υπάρχουν βιβλία που μπορούμε να διαβάσουμε εμείς σαν γονείς για να βοηθήσουμε το παιδί να ξεπεράσει το άγχος αποχωρισμού που εμφανίστηκε πρόσφατα και αυτό , θα μπορούσατε να μου αναφέρετε κάποια ? Επίσης η σταδιακή έκθεση στο άγχος όπως μας είπε η παιδοψυχίατρος είναι σωστή μέθοδος ? Θα φέρει κάποια βελτίωση ? Οι εκπαιδευτικοί που έρχονται σε επαφή με το παιδί πρέπει να ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη συμπεριφορά ? Σας ευχαριστώ πολύ !!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε σημαντικότατες δυσκολίες του παιδιού σας, αφού -όπως αναφέρετε- εκτός της εκλεκτικής αλαλίας, ταυτόχρονα υπάρχει σημαντική δυσκολία και με το άγχος του και τη διαχείρισή του. Οι αναγνωρισμένες μέθοδοι αντιμετώπισης αυτών των δυσκολιών, είναι η Γνωσιακή – συμπεριφοριστική, η αμιγώς συμπεριφοριστική και η ψυχαναλυτική -η καθεμία με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της-, όσον αφορά το εάν ταιριάζουν ή όχι στις δυσκολίες του συγκεκριμένου παιδιού και όχι στις συγκεκριμένες δυσκολίες. Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον Παιδοψυχίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας, τόσο τον προβληματισμό σας, όσο και τους πιθανούς στόχους του προγράμματος. Φυσικά οι μηχανισμοί αντιμετώπισης θα πρέπει να περιλαμβάνει και τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στα ίδια συμπεριφοριολογικά πρότυπα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
039. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλημέρα σας. έχω ένα παιδάκι 8 ετών πάει στην γ δημοτικού. από πέρυσι ο δάσκαλος του και φέτος η κυρία του μου έχουν πει πως έχει διάσπαση προσοχής και μου είπαν να το πάει στο ΚΕΔΔΥ. το πήγα και βγάλανε το συμπέρασμα πως βαριέται. η ουσία είναι όμως πως η προσοχή του στην τάξη και στο σπίτι διασπάται εκεί που ξεκινά να κάνει μια άσκηση στη μέση χαζεύει η θα κάνει κάτι άλλο πρέπει να είσαι συνεχώς πάνω από το κεφάλι του να τελειώσει. στο σχολείο μου έχει πει πως δεν περνά ωραία τον ενοχλούν συνέχεια τα άλλα παιδιά τον λένε βλάκα και άλλα πολλά, το έχω συζητήσει με τους δάσκαλους άλλα μου λένε πως όλα τα παιδιά πειράζουν τα άλλα, με αποτέλεσμα πως το παιδί μου θέλει να αλλάξει σχολείο. δεν έχει καθόλου αυτοπεποίθηση, πυγμή και θεωρεί τον εαυτό του βλάκα και άχρηστο. πως μπορώ να το βοηθήσω? ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διάσπαση προσοχής είναι ένα σύμπτωμα που μπορεί να προέλθει από δυσκολίες όπως : συναισθηματική απορρύθμιση του παιδιού, μαθησιακές δυσκολίες, δυσπραξία, άλλες Αναπτυξιακές διαταραχές ή να εντάσσεται σε μία γενικότερη εικόνα συνδρόμου Διάσπασης Προσοχής και υπερκινητικότητας. Δεν ξέρουμε εάν αξιολογήθηκε το παιδί από Παιδοψυχίατρο στα ΚΕΔΔΥ (σε ελάχιστα ΚΕΔΔΥ υπάρχουν Παιδοψυχίατροι). Αν όχι, τότε οφείλετε στο παιδί σας να κάνετε μία αξιολόγηση από Παιδοψυχίατρο γιατί όπως βλέπετε δυστυχώς δευτερογενώς τον επηρεάζει πάρα πολύ στην κοινωνική του ένταξη και συμμετοχικότητα στο Σχολείο. θα σας ζητούσαμε να επισπεύδατε την συγκεκριμένη αξιολόγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
040. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας!! Έχω δυο παιδιά ο μεγάλος μου είναι 4 και 3 μήνες κ η μικρή μου είναι σχεδόν 22 μηνών.. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι ο μεγάλος κοιμάται στο δωμάτιο του άλλα μαζί με τον μπαμπά.. Δεν θέλει να κοιμηθεί μόνος του..αυτό γίνεται χρόνια..Στην αρχή κοιμόμασταν όλοι μαζί στην κρεβατοκάμαρα μας κ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στο κρεβάτι του άλλα με τον μπαμπά του. Γενικά είναι προσκολλημένος στον μπαμπά του. Τεράστια αδυναμία κ απ τις δυο μεριές. Ο μπαμπάς του του κάνει όλα τα χατίρια.. Ότι κ να του ζητήσει .. λείπει όλη την ημέρα απ το σπίτι, φεύγει το πρωί κ γυρνά το βραδάκι. Τις ώρες που είναι στο σπίτι ασχολείται αποκλειστικά μαζί του.. Δεν τον κάνω εγώ μπάνιο δε θέλει, θέλει να τον κάνει ο μπαμπάς του.. Ελάχιστες φορές θα μ αφήσει να τον κάνω εγώ.. Όπως επίσης όταν είναι μαζί δεν μπορώ με τίποτα να τον πάρω μαζί μου ότι κ να του πω.. Θέλει να μένει με τον μπαμπά του. Έκτος κ αν του πω ότι θα πάμε σε παιδότοπο η να παίξει με άλλα παιδιά και αυτό τώρα τελευταία.. Πρώτα δεν ερχόταν με τίποτα. Με προβληματίζει το γεγονός ότι είναι τόσο κολλημένος με τον μπαμπά του.. Δεν ξέρω τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στο χαρακτήρα κ την ψυχοσύνθεση του αργότερα.. Και τι μπορώ να κάνω για να σταματήσει να κοιμάται με τον μπαμπά του κ γενικότερα να τον ξεκολλήσω λίγο.. Δεν του κάνει κ πολύ καλό όλο αυτό που γίνεται.. Έχει γίνει πολύ ευαίσθητος ενώ δεν ήταν έτσι.. Δε θέλω να γίνει τόσο πολύ ευαίσθητος γιατί νομίζω ότι θα αντιμετωπίσει δυσκολίες αργότερα. Στο σχολείο βέβαια όλα καλά είναι.. Παίζει κανονικά με τα παιδάκια δεν έχει κανένα πρόβλημα.. Μερικές φορές τα πρωινά κλαίει λίγο δε θέλει να πάει άλλα με το που μπαίνει μέσα σταματά.. κ συμμετέχει σ όλα..!Δεν ξέρω αν έχω ξεχάσει να προσθέσω κάτι. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Μιλάτε για έναν ισχυρότατο δεσμό του γιού σας με τον πατέρα που σε άλλα σημεία είναι αναμενόμενα για την ηλικία του και σε άλλα είναι πολύ έντονα και ίσως και δύσκαμπτα ή άκαμπτα. Συγκεκριμένα είναι πολύ θετικά ότι : προσαρμόστηκε στο σχολείο και συμμετέχει και όταν λείπει ο μπαμπάς μπορεί να λειτουργεί. Από την άλλη, είναι αρνητικότατα στοιχεία το ότι κοιμάται με τον πατέρα, δυσκολεύεται πολύ να ματαιωθεί (θέλει να γίνονται τα χατίρια του) και δυσκολεύεται σχεδόν απόλυτα να λειτουργήσει μαζί σας όταν υπάρχει ο πατέρας του. Λέτε πως είναι πολύ ευαίσθητο παιδί αλλά μάλλον μιλάτε για ένα παιδί που δεν έχει μάθει να ματαιώνεται και για το λόγο αυτό ταράζεται πολύ. Αρχικά θα σας συστήναμε να μιλούσατε (μαζί και οι 2 γονείς) με έναν / μία Ψυχολόγο, όσον αφορά τις συμπεριφορές του παιδιού σας. Σίγουρα πρέπει να τροποποιηθούν αρκετά πράγματα στον τρόπο που αντιδράτε στις αντιστάσεις του παιδιού σας και ταυτόχρονα να εξευρεθούν τρόποι που θα μπορεί είτε να ματαιώνεται, είτε να ωριμάσει. Θεωρείται πολύ ανησυχητικό ότι σε αυτή την ηλικία χρειάζεται τον ενήλικα να κοιμάται μαζί του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
041. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας . Έπινα τα Zoloft 10 χρόνια . Τον Οκτώβριο άρχισε η υποτροπή της κατάθλιψης . Πήγα σε γιατρό μου άλλαξε τα φάρμακα σε efexol τα πίνω τώρα ένα μήνα άλλα αποτέλεσμα δεν είδα . Τρίζω τα δόντια μ τη νύχτα και τώρα τελευταία τραβώ τα μαλλιά μου στον ύπνο μου . Θέλω να κάνω αλλαγή φάρμακων . Από αυτά που σας είπα ειδικά το τελευταίο σύμπτωμα με προβληματίζει πολύ . Μπορείτε να με συμβουλέψετε γιατί μου γίνεται αυτό ..;;;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς οι προβληματισμοί σας βρίσκονται στο ζήτημα που ονομάζεται Ψυχιατρική Ενηλίκων και δεν ειδικευόμαστε σε αυτό τον τομέα. Θα ήταν καλό να εμπιστευτείτε έναν Ψυχίατρο Ενηλίκων και να συζητήσετε μαζί αυτές τις δυσκολίες σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
042. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλησπέρα σας. ο γιος μου είναι 3 χρόνων κ ξεκίνησε να τραυλίζει από τα 2μιση όπου έγινε έκρηξη της ομιλίας του. αρχικά επανάληψη πρώτης συλλαβής με απόλυτη επίγνωση κάποιες φορές που μπλόκαρε. έκρυβε το στόμα του με τα χεράκια. υπήρξε μια διακοπή 3 εβδομάδων μέσα στο καλοκαίρι. συνεχίζει τα ίδια. ώσπου τους 2 τελευταίους μήνες που γεννήθηκε ο αδελφός του τα πράγματα χειροτέρεψαν. πολλά μπλοκαρίσματα μέσα στην ήμερα κ στενοχώρια από μέρους του. κατάφερα να καλυτερέψω την ψυχολογία του κ τις τελευταίες 3 εβδομάδες έχει βελτιωθεί. κανένα μπλοκάρισμα μόνο επανάληψη συλλαβής που πολλές φορές διορθώνει ήρεμα τον εαυτό του. να σημειώσω πως υπάρχει ένας πρώτος ξαδερφος δικός μου που τραυλίζει κ ο γιος μου όταν παίζει με αλλά παιδιά δεν το κάνει ποτέ. θέλουμε να τον στείλουμε σχολείο μήπως βοηθηθεί. ποια είναι η άποψη σας. ευχαριστώ πολύ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί είναι αγόρι και παρουσιάζει δυσροή στην ομιλία του πέραν των έξι μηνών με τάση επιδείνωσης. Φαίνεται να έχει αναπτύξει αρνητική επίγνωση της δυσροής του. Αναφέρεται οικογενειακό ιστορικό επίμονου τραυλισμού. Συνεπώς, χρειάζεται οπωσδήποτε να γίνει αξιολόγηση του από εξειδικευμένο θεραπευτή ροής ομιλίας ούτως ώστε δρομολογηθεί η δράση υποστήριξης του (πιθανώς να κριθεί αναγκαία). Το ζήτημα του σχολείου σχετίζεται περισσότερο με την συνολική ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και την δυναμική των οικογενειακών σχέσεων, οπότε δεν θα ήταν συνετό να σας απαντήσω αν το παιδί σας είναι έτοιμο να διαχειριστεί την πρόκληση του σχολείου, ούτε βεβαίως τί επίπτωση θα μπορούσε να έχει αυτό στην αναπτυξιακή του πορεία δίχως να γνωρίζω εσάς και το παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Μαρτίνης Ιωάννης, Λογοθεραπευτής υπεύθυνος Κλινικής Τραυλισμού Κέντρου Προσέγγιση
043. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω ένα παιδί 3 ετών με ΔΑΔ. Με αγχώνει ιδιαίτερα το γεγονός ότι πρέπει να προετοιμασθεί για να πάει σε 2 έτη στο νηπιαγωγείο. Θεωρώ πως ένας παιδικός σταθμός με περίπου 20 παιδιά μέσα θα το τρόμαζε και θα το έκανε πιο ανασφαλή. Να δοκιμάσω να το στείλω σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό; Ξέρετε εάν έχουν εκεί λιγότερα παιδιά και εάν έχουν γνώσεις σε θέματα ειδικής αγωγής; Έχω διαβάσει και για τα κέντρα ημέρας αλλά δε γνωρίζω κατά πόσο θα μας βοηθήσουν. Οποιαδήποτε συμβουλή και καθοδήγηση είναι σημαντική και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η ένταξη κάθε παιδιού σε έναν Παιδικό Σταθμό, είναι πάντα μία μεγάλη κοινωνική και ενταξιακή πρόκληση. Για τα παιδιά με τη Διαταραχή του Αυτιστικού Φάσματος, η πρόκληση αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερη. Όπως φυσικά γνωρίζετε, δεν μας ενδιαφέρει μόνο η διάγνωση ενός παιδιού, αλλά το επίπεδο της δυσκολίας του (το επίπεδο λειτουργικότητας). Έτσι λοιπόν, με βάση την κοινωνική επικοινωνιακότητα αλλά και το βαθμό ακαμψίας του κάθε παιδιού, χωρίζεται το επίπεδο λειτουργικότητας κατά το αξιολογητικό εργαλείο DSM-5 σε “χρήζει πολύ μεγάλης υποστήριξης”, “χρήζει μεγάλης υποστήριξης” και “χρήζει υποστήριξης”. Από την άλλη, θα παίξουν πολύ μεγάλο ρόλο η ύπαρξη και ο βαθμός δυσκολιών στην αισθητηριακή επεξεργασία και η διάθεση ή όχι για κοινωνική συμμετοχή. Με βάση τα παραπάνω, αποφασίζει η διεπιστημονική ομάδα που υποστηρίζει το παιδί, εάν θα το βοηθούσε η ένταξη σε Παιδικό Σταθμό, με πόσα παιδιά, η ύπαρξη συνοδού (παράλληλη στήριξη) ή ένα ειδικό Ημερήσιο Πρόγραμμα. Θα σας ζητούσαμε λοιπόν να το συζητήσετε με τον Παιδοψυχίατρο ή Αναπτυξιολόγο που παρακολουθεί το παιδί, όπως επίσης και με τα μέλη της θεραπευτικής ομάδας του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
044. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά σας. έχω ένα γιο 6 ετών ο οποίος πέρσι έκανε TAE KWON DO σε μία σχολή. Φέτος επειδή του άρεσε είπαμε να το συνεχίσουμε αλλά επειδή μετακομίσαμε πήγαμε σε άλλη σχολή όπου διδάσκουν άλλος είδους TAE KWON DO πιο περίπλοκο. Καταλάβαινα από τα πρώτα μαθήματα ότι είχε δυσκολία στο να κατανοήσει τις λαβές που έδειχνε ο δάσκαλος και απογοητευόταν όπου φτάσαμε μετά από 10 περίπου μαθήματα να μου πει ότι θέλει να σταματήσει γιατί δεν του αρέσει. στα τελευταία μαθήματα είδα ότι γελούσε και πέρναγε πιο καλά αλλά επιμένει στην απόφαση να σταματήσει. Μου είπε κάποια στιγμή ότι ο περσινός δάσκαλος έκανε και τα δύσκολα να του φαίνονται εύκολα. Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: να τον σταματήσω ή να τον πιέσω να συνεχίσει με την έννοια να μην μάθει να τα παρατάει με την πρώτη δυσκολία? σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι πολύ ευχάριστη απασχόληση για πολλά παιδιά το TAE KWON DO. Αρκεί φυσικά αρχικά να το απολαμβάνουν, να αισθάνονται ότι τα καταφέρνουν και φυσικά να έχουν και καλή σχέση με τον προπονητή τους και τους συναθλητές. Με βάση αυτά που γράφετε, το παιδί σας αισθάνθηκε -ή και αισθάνεται- αμηχανία με τις νέες τεχνικές, αλλά και το νέο πρόσωπο του προπονητή. Ήδη θα πρέπει να σεβαστούμε ότι μετακομίσατε -όπως αναφέρατε- και πιθανά και αυτό να το έχει ταράξει. Μπορείτε λοιπόν να κάνετε μία συζήτηση όπου θα αναφέρετε ότι η γυμναστική είναι υποχρεωτική για τα παιδιά, οπότε θα πρέπει να γραφτεί σε κάποιο σπορ. Θα ακούσετε τη γνώμη του και θα αποφασίσετε μαζί ποιο σπορ πιστεύει ότι θα του ταίριαζε και να επισκεφτείτε το χώρο μαζί. Θα φροντίσετε όμως επίσης να τον έχετε ενήμερο ότι αυτό που θα διαλέξει θα διαρκέσει όλη τη σεζόν (γιατί πχ την έχετε πληρώσει). Θα του δώσετε λοιπόν την ευκαιρία αλλά από την άλλη θα δεσμεύσετε την νέα του επιλογή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
045. ΕΡΩΤΗΣΗ: Πρόκειται για τον γιο μου 14χρ. έχει δεχτεί επίθεση στο δρόμο μαζί με τον φίλο του δυο φορές από συμμορία τσιγγάνων παιδιών χωρίς λόγο. Έκτοτε φοβάται να κυκλοφορεί. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι γεγονός ότι τέτοιου είδους περιστατικά μπορεί να επιφέρουν αναστάτωση σε κάθε ηλικία. Είναι όμως σημαντικό να διαφοροποιηθεί και να αξιολογηθεί εκτενώς η ψυχολογική κατάσταση του γιου σας. Χρειάζεται να διευκρινιστεί αν ο γιος σας έχει φόβο ή αν είναι φοβία. Η διαφοροποίηση αυτή είναι σημαντική ώστε να βοηθηθεί ουσιαστικά. Για το λόγο αυτό καλό θα ήταν να επισκεφθείτε κάποιον ειδικό. Έτσι μόνο θα είστε σίγουροι ότι κάνετε το σωστό! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
046. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Παρακαλώ πολύ θα ήθελα την βοήθεια σας. Έχουμε μια κόρη η οποία είναι 9 ετών και πηγαίνει Τετάρτη δημοτικού. Γενικά από μικρή ήταν ατίθασο παιδί και αρκετά υπερκινητικό. Θα πρέπει να τονίσω ίσως πως ήταν μοναχοπαίδι μέχρι που ήρθε στη ζωή μας πριν 2 χρόνια η δεύτερη κόρη μας ή οποία δεν θέλει ούτε να την ακουμπήσει η μεγάλη κόρη γιατί κυρίως την ταλαιπωρεί. Επίσης πριν γεννήσω την δεύτερη κόρη μας είχα χάσει ένα μωρό όταν ήμουν 6 μηνών έγκυος και ΔΥΣΤΥΧΩΣ ήταν και η κόρη μας όταν μας το ανακοίνωσε ο γιατρός την ώρα του υπέρηχου και μου λέει μερικές φορές: μαμά θα κάνεις ένα αγοράκι; Λοιπόν το αποτέλεσμα είναι πως ενώ ήταν φοβερή μαθήτρια και τις παρέχουμε με τον άντρα μου τα καλύτερα φροντιστήρια και γενικά έχει ότι θελήσει δεν είναι καθόλου υπάκουο παιδί. Είναι πανέξυπνη και χρησιμοποιεί φοβερό λεξιλόγιο για αυτή την ηλικία που είναι, μας το λένε όλοι οι δάσκαλοι αλλά δεν υπακούει. Με το ζόρι πρέπει να την βάλω να διαβάσει πλέον, με φωνές και νεύρα. Και ενώ διαβάζει Εν τελεί Την άλλη μέρα στο σχολείο δεν δείχνει τις εργασίες της επειδή δεν έδειξαν τις εργασίες τους και άλλα παιδάκια τα οποία δεν είναι καλοί μαθητές. Πάντα μέσα στην τάξη την στιγμή που θα δώσει μια εντολή η δασκάλα αυτή θα εκφράσει πάντα την δυσαρέσκεια της και σε κάθε ζαβολιά που θα σκεφτεί να κάνει μια φίλη της και θα της το πει, αυτή την κάνει αμέσως και ενώ οι φίλες της την γλιτώνουν αυτή βρίσκεται να την μαλώνουν οι δάσκαλοι. Γενικά σαν γονείς είμαστε πολύ ήρεμοι σαν ζευγάρι. Ένα μείον που μου προσάπτουν οι γονείς μου είναι πως ασχολούμαι αρκετά με τη καθαριότητα του σπιτιού μας γιατί θέλω να είναι όλα τέλεια και καθαρά και ίσως της κάνω αρκετές φορές παρατηρήσεις για την καθαριότητα. Το καλό ίσως όμως είναι πως δεν μπορεί να μας πει ψέματα. Ότι γίνεται στο σχολείο πχ παρατηρήσεις των δασκάλων μας τα λέει όλα. Παρακαλώ θα ήθελα να με βοηθήσετε γιατί δεν ξέρω τι να κάνω. Θα ήθελα να συμπληρώσω στο προηγούμενο κείμενο που σας έστειλα πως η κόρη μου τα πρώτα 3 έτη της ζωής της τα πρωινά δούλευα και την πρόσεχε η γιαγιά της η οποία έπαιζε όλη την ώρα μαζί της. Και γενικά σαν παιδί παρόλο που τώρα πια έχει μεγαλώσει θέλει οπωσδήποτε να παίζει κάποιος μαζί της αλλά και όταν την παίζει κάποιος πχ η θεία της τότε βαριέται και θέλει καινούργια παιχνίδι να παίζει γιατί βαριέται. Επίσης μιλάει άσχημα και απότομα στους μεγάλους και αν δεν γίνεται το δικό της κάνει απίστευτη φασαρία με νεύρα και κλάματα. Ευχαριστώ πολύ!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η κόρη σας δείχνει με αυτά που αναφέρετε ότι αποζητά πάρα πολύ την προσοχή σας. Δυσκολεύτηκε πολύ τόσο με το συμβάν της ανακοίνωσης της διακοπής της εγκυμοσύνης, αλλά και με τον ερχομό της αδελφής της (τόσο με τη μετατόπιση της προσοχής σας, όσο και με το ότι ήθελε αδελφό και όχι αδελφή). Από την άλλη, περιγράφετε την κόρη σας ως παιδί που είτε δείχνει απροθυμία να μελετήσει, είτε είναι ανώριμη, είτε δυσκολεύεται να συγκεντρώσει την προσοχή της. Με βάση τα λεγόμενά σας, είναι παιδί που δυσκολεύεται πολύ με την αυτοεικόνα της, με την κοινωνικοποίησή της αλλά και με τη συναισθηματική της ρύθμιση, κάτι που την κάνει να μην αισθάνεται καθόλου καλά. Κρίνουμε απαραίτητο να συζητήσετε τις ανησυχίες σας με έναν/μία Ψυχολόγο και φυσικά να εξεταστεί και η μικρή από τον/την συνάδελφο. Έτσι μόνο θα μπορέσετε να ενημερωθείτε για αυτά που την απασχολούν αλλά και για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις που συμβαίνουν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
047. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας..Έχω μια η οποία σε 5 μήνες γίνεται 14 χρόνων….Είναι αρκετά νευρικιά και θέλει συνέχεια να γίνεται το δικό της …. Το Σαββάτο το λύκειο της περιοχής μας κάνει πάρτι σε ένα club ..Όλες οι φίλες τις θα πάνε αλλά εγώ δεν την άφησα διότι της είπα ότι είναι μικρή ακόμη για κλαμπ…..Φυσικά αυτή πείσμωσα και συνέχισε να με παρακαλάει να πάει όμως ήμουν απόλυτη…ένα άλλο θέμα που με απασχολεί αρκετά είναι ότι είναι 14 χρόνων είναι 36 κιλά με 1.55 ύψος και δεν έχει ακόμη περίοδο αυτό το θέμα με απασχολεί.. Μήπως μπορείτε να μου πείτε πως να αντιμετωπίσω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι μία πάρα πολύ κρίσιμη ηλικία και διαφαίνεται ότι δυσκολεύεστε σε αυτή την καμπή να τη διαχειριστείτε σωστά με την κόρη σας. Φαίνεται σημαντική η ανάγκη να συζητήσετε το θέμα με έναν/μία Ψυχολόγο. Από την άλλη, το θέμα της σωματομετρίας της μαζί με την καθυστέρηση της εμμήνου ρήσης είναι σημαντικό και κρίνεται απαραίτητο να το συζητήσετε με Ενδοκρινολόγο άμεσα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
048. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας θα ήθελα να ρωτήσω πως πρέπει να χειριστώ το εξής: έχω ένα γιο 4 ετών που πάει στον παιδικό σταθμό και μου είπε η δασκάλα του ότι αρνείται να ζωγραφίσει γιατί βλέποντας τις ζωγραφιές των άλλων παιδιών νιώθει ότι δεν τα καταφέρνει και λέει ότι είναι μουτζούρες. Με αποτέλεσμα αν ζωγραφίσει να κάνει όντως μια μουτζούρα επίτηδες ή να μην συμμετέχει καθόλου στην εργασία του. Αυτό συμβαίνει φέτος να συγκρίνει τον εαυτό του με τα αλλά παιδιά και να απογοητεύεται, ενώ πέρυσι δεν είχε εκφράσει κάτι και προσπαθούσε πάντα. Δεν ξέρω αν έχει σχέση αλλά θα ήθελα να αναφέρω ότι είμαι έγκυος στο 3ο κι ο μπαμπάς μας λείπει όλη μέρα λέγω δουλειάς. Γιατί η δασκάλα μου σχολίασε ότι μπορεί να περνά φάση λέγω της εγκυμοσύνης. Ευχαριστώ!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε 3 πιθανότητες: (1). Πιθανά όντως το παιδί να μην ζωγραφίζει επαρκώς, (2). Να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση ή άγχος επίδοσης και (3). Να επιθυμεί να λάβει προσοχή από τη Νηπιαγωγό ή από εσάς με αυτή του τη συμπεριφορά. Σε αυτό αρχικά θα πρέπει να σας απαντήσει η Νηπιαγωγός, αφού δείτε και εσείς εάν στο σπίτι -σε ελεύθερη και χωρίς σύγκριση με συμμαθητές κατάσταση- ζωγραφίζει καλά και εάν ευχαριστιέται με τα αποτελέσματα της δουλειάς του. Επίσης θα πρέπει να διαπιστώσετε μέσω της Νηπιαγωγού εάν υπάρχουν άλλα πράγματα που τα κάνει με συγκρίσιμο με τους συμμαθητές του και επαρκή τρόπο και εάν εμπλέκεται σε αυτά. Σε περίπτωση που η Νηπιαγωγός εντοπίζει γενικευμένη ανωριμότητα, θα ήταν καλό να γίνει μία αξιολόγηση του παιδιού από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο. Στην περίπτωση που συμβαίνει η 2η ή η 3η πιθανότητα, θα ήταν καλό να το συζητούσατε με μία/έναν Ψυχολόγο, για να διαπιστωθεί ο μηχανισμός που αυτό το παιδί τοποθετείται απέναντί σας (σε συνδυασμό και με την προκείμενη έλευση νέου μέλους στην οικογένειά σας). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
049. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και σας ευχαριστώ πολύ για την οποία βοήθεια μπορείτε να μου προσφέρετε. Έχω ένα κορίτσι 4 ετών και ένα αγόρι 2 ετών. Δεν είχα απλώσει ποτέ χέρι στην κόρη μου μέχρι που έμεινα έγκυος στο γιο κ προς το τέλος της εγκυμοσύνης μου είχα κουραστεί κ δεν κρατήθηκα κ της έδινα καμία στον πωπω. Αφού γεννήθηκε ο μικρός δεν χειριστήκαμε καλά την κατάσταση αφού τις ώρες (κυρίως βραδινές) που θήλαζε ξυπνούσε κ η κόρη μου κ ήθελα να είναι συνεχώς δίπλα μου με αποτέλεσμα δεν μπορούσα με ηρεμία να δώσω γάλα κ την τραβούσε σύζυγος κ πεθερά με το ζόρι να την πάρουν από μένα. Το παιδί ούρλιαζε και ξαπλώνετε κάτω κ χτυπούσε τα πόδια της. Γενικά ζήσαμε έντονες στιγμές κ μετά είπαμε τέρμα ας κάθεται δίπλα μου κ ας ξενυχτάει αφού δεν γίνεται αλλιώς μέχρι να τελειώσει ο θηλασμός του γιου. Μπήκαμε κάπως σε φυσιολογικούς ρυθμούς με εμένα να τα έχω αγκαλίτσα κ με φιλιά κάθε μέρα όλη μέρα γιατί ένιωθα ότι δεν είχα κάνει τα πάντα σωστά κ ευτυχώς όλα μια χαρά. Πέρσι η κόρη μου που ήταν 3 ετών και 1,5 μηνών ξεκίνησε παιδικό σταθμό στα προνήπια μικρά. Το μικρό τον είχα σπίτι. Πήγαινε χαρούμενη κ το ήθελε το σχολείο μόνο που δεν μπορούσε κατευθείαν να προσαρμοστεί στο μοιράζομαι (λογικό) κ έδινε κ καμία όταν αντιδρούσε. Εκεί λοιπόν, πάντα σε συνεργασία με την κυρία της προσπαθούσαμε με συζήτηση κ από τις δυο πλευρές να κάνουμε το καλύτερο για το παιδί. Εγώ έριχνα κ καμία στον κωλαρακο κ της το είχα πει κ στο ιδιωτικό. Οι μέθοδοι της κυρίας: απομόνωση στο καρεκλάκι της σκέψης, άλλες φορές όταν δεν άκουγε κ δεν ήθελε με τίποτα το καρεκλάκι την έκανε βοηθό της, την τιμωρούσε με το να μην την αφήνει να βγαίνει στην αυλή να παίζει με αλλά παιδιά, της στερούσε κάποιο γλυκό που έδιναν στο φαγητό σε όλα τα παιδιά η κάποιο μπαλονάκια η οτιδήποτε άλλο σε γιορτές κ γενέθλια. Προς το τέλος της χρονιάς της έλεγε αν δεν ακούς, δε θα σε αγαπάω (κάτι που την ενοχλούσε πολύ κ μου το είπε, σαν πρώτη της κυρία) κ άλλη φορά της είπε είσαι κάνιστρο κ γενικά μας έλεγε να της στερούμε πράγματα, να μην της κάνουμε τόσα δώρα ρούχα παιχνίδια κλπ. Στις 4 συναντήσεις που είχαμε όλη τη χρόνια δα μου είχε αναφέρει κάτι το φοβερό, μόνο ότι της απαντάει σε όλα κ ότι θέλει απαντήσεις κ επιχειρήματα, ότι είναι πανέξυπνη κ ότι όταν της λέει ότι δεν την αγαπάει η κυρία, η κόρη μου έλεγε κ λέει δε με νοιάζει γιατί η μαμά μου μου είπε ότι ο,τι κι αν κάνω θα με αγαπάει πάντα. Η δίκη μας η στάση ως προς την κυρία της ήταν να συζητάμε τα πάντα κ για το κάνιστρο που ήταν απαράδεκτη μας ζήτησε συγνώμη κ ότι ήταν λάθος της κ ήταν κουρασμένη αλλά δεν έπρεπε κλπ κλπ. Δεν πήγαμε ποτέ στη διευθύντρια αφού θεωρήσαμε ότι τα βρήκανε κ μίλησαν με την κόρη μου όπως κ έγινε. Το πιο σημαντικό είναι ότι κάθε μέρα το παιδί μου ερχόταν με το σχολικό κ ήταν μέσα στα νεύρα, επιθετική ως προς εμένα, το μπαμπά της κ όσους ήταν μέσα στο σπίτι όταν επέστρεφε. Με το ζόρι την έκανα καλά κ την κράταγα να μη χτυπήσει πουθενά. Κάποιες φορές της φώναζα κι εγώ ήμουν τόσο αναστατωμένη! Δε φαντάστηκα. Φέτος λοιπόν, πήραμε την απόφαση να πάνε κ τα δυο μας παιδιά στον ίδιο παιδικό κ για καλύτερη προσαρμογή του γιου που ξεκίνησα στα 2 του χρόνια. Τα πηγαίνουμε μαζί κ μας τα φέρνουν μαζί. Η κόρη μας, έχει μια πολύ καλή κ ήρεμη κυρία αλλά η περσινή είναι στη δίπλα τάξη στα πιο μικρά πάλι κ τα κρατάει μια ώρα το πρωί κ λίγο το μεσημέρι όταν η άλλη κάνει κάτι άλλο. Πριν σνα μήνα στην πρώτη μας συνάντηση με την κυρία της συζητήσαμε τα είπαμε αναλυτικά κ δεν είναι καθόλου υπέρ τιμωρίας, ούτε σε καρεκλάκια, ούτε πουθενά (δεν έκανα καμία αναφορά για πέρσι) κ αυτό που της τόνισα είναι ότι θέλω οτιδήποτε κ να κάνει το παιδί η να την απασχολεί κλπ θέλω να μου το γράφει έστω κ καθημερινά στο δελτίο γιατί της μιλάω πολύ κ ακούει κ θέλω να βοηθήσω κ γω το παιδί αν στο κάτι. Εδώ κ δυο εβδομάδες το παιδί ξανάρχεται με νεύρα, είναι ανήσυχη στην τάξη, αρνείται να καθίσει στην καρέκλα της, πειράζει κ τα παϊδάκια κ ξένες τσάντες κ τα βιβλία της κυρίας κ έχει εκρήξεις θυμού κ χτυπιέται κάτω. Μου τα αναφέρει κ αναλυτικά στα δελτία αλλά κ τηλεφωνικώς μου είπε ότι την ανησυχούν οι εκρήξεις θυμού κ το ότι δεν θέλει τόσο να συμμετέχει στην ομάδα κ θέλει να πάρει να παίξει εκείνη την ώρα μα άλλο παιχνίδι. Της είπα θα κοιτάξω κ γω να είμαι ακόμα πιο ηρεμεί να μην ξαναπώ ότι θα της στερήσω κάτι αφού τσιρίζει κ εκνευρίζεται περισσότερο κ θα δούμε σε δυο εβδομάδες πάλι. Όπου κ γω άρχισα να βλέπω ότι κάθε πρωί ανοίγει η περσινή της την πόρτα κ η κόρη μου δεν της λέει ποτέ Καλημέρα κ το συζήτησα προχθές βράδυ που ήταν χαλαρή στο κρεβάτι κ μου είπε: μαμά δε θέλω να της λέω Καλημέρα, δε θέλω να τη βλέπω, θέλω να φύγει από την τάξη μου γιατί με μαλώνει! Θέλω να τη φτύνω κάθε μέρα. Προσπάθησα να καταλάβω λίγο περισσότερο τι γίνεται κ μου είπε με βάζει πάντα στη μικρή Ροτόντα, ποτέ στη μεγάλη με τους φίλους της, είναι κακιά τη μαλώνει συνέχεια (μαλώνω=χτυπάω). Την άφησα να κοιμηθεί κ πήρα τηλ μια συμμαθήτρια της όπου η μαμά της τη ρώτησε: η κα … παίζει μαζί σας; ναι Μαμά. Μα το τάδε κοριτσάκι παίζει; Όχι μαμά γιατί δεν την αγαπάει καθόλου, κ την χτύπησα στον ποπό κ την έβαλα μόνη της στο καρεκλάκι τιμωρία. Παύση από τις μαμάδες πάθαμε σοκ γιατί δεν το περιμέναμε αυτό κ την παίρνω το πρωί με πολύ συζήτηση μου είπε ότι το έκανε κ πέρσι κ φέτος κ σε αλλά πιο υπερκινητικά παιδάκια που τα ήξερα. Νιώθω σα να ζηλεύει κάποια παιδιά, δεν έχει υπομονή με την κόρη μου να βρει το κουμπί της κ μόλις τη βλέπει έχει μια μούρη ως το πάτωμα ενώ μα το γιο μου: καλώς τον άντρα μου, δώσε μου σνα φιλάκι κλπ κλπ κ το δικαιολόγησε ότι είναι αγόρομανα κ θέλει να κάνει αγόρια. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ να υπάρχουν τέτοιοι παιδαγωγοί-νηπιαγωγοί κλπ κλπ να ασχολούνται με τέτοιες τρυφερές ηλικίες κ να μην ασχολείται κανείς για αύρα τα παιδάκια που έπρεπε να έχει πέσει μεγάλο βάρος σε αυτά! Αύριο λοιπόν, θα πάω στη διευθύντρια κ θα μιλήσω ανοιχτά για όσα σας προανέφερα κ θα τη βάλω να πάρει άμεσα απόφαση, μέτρα κ λύση γιατί μιλάμε για την ψυχή ενός 4χρονου! ΣΗΜΕΡΑ είναι τα δικά μου παιδιά κ ΑΥΡΙΟ κάποιων άλλων γονιών. Πρέπει να μιλάμε όχι να φεύγουμε, να αλλάζουμε σχολεία κ να μη μιλάμε με τα παιδιά μας για ότι συμβαίνει. Έχουν τρομερή αντίληψη, εμείς φοβόμαστε! ΥΓ Φυσικά είπαμε με τον άντρα μου ότι ποτέ ξανά ξύλο ούτε στον πωπω κ φυσικά δε θα ξαναπιέσω ποτέ τα παιδιά μου να λένε υποχρεωτικά κ με το ζόρι ; Καλημέρα, καληνύχτα, να δίνουν αγκαλιές κ φιλιά όταν δεν θέλουν κ δεν το αισθάνονται! Ας κάνουν προσπάθεια οι μεγάλοι κ όχι να περιμένουν από τις ψυχούλες που το ένστικτο τους είναι αλάθητο! Και να ερευνάται γονείς όταν σας μιλάμε τα παιδιά σας, μη φοβάστε δε θα γίνεται ρεζίλι σε καμία περίπτωση, το πολύ να αποτρέψετε κάτι πολύ κακό αν είσαστε “ξύπνιοι”!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρετε πολλά και σημαντικά πράγματα για το παιδί σας, Ταυτοχρόνως έχετε κάνει μία παραδοχή (ήπιας σωματικής βίας στο παιδί) που -όπως καταλαβαίνετε και γνωρίζετε- θεωρείται παράνομη και μη αποδεκτή. Ταυτοχρόνως, αναφέρεστε σε μία πολύ μεγάλη νευρικότητα του παιδιού και σε ένα “ντόμινο” δράσης – αντίδρασης με την εκπαιδευτικό που απλά ταΐζει ακόμη περισσότερο το θυμό της. Οι συμπεριφορές σωματικής βίας που χρησιμοποιεί το παιδί ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να διερευνηθούν πολύ διεξοδικότερα! Είναι διαφορετικό ένα παιδί να είναι θυμωμένο, από το να χτυπάει άλλους εξαιτίας αυτού ή να επιθυμεί να “φτύνει” κάποιους επειδή τη θυμώνουν (άλλο θυμός και άλλο διαχείριση θυμού). Φοβούμεθα ότι η κατάσταση πιθανώς να επιδεινωθεί και σας ζητάμε να απευθυνθείτε σε έναν/μία Ψυχολόγο αρχικά, για να δώσετε ένα πλήρες ιστορικό συμπεριφορών του παιδιού και να κρίνει ποια θα ήταν η καλύτερη ειδικότητα να αξιολογήσει το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
050. ΕΡΩΤΗΣΗ: Το παιδί μου πάει πρώτη δημοτικού φέτος. Η Δασκάλα του παραπονιέται ότι στο σχολείο αργεί να τελειώσει τις εργασίες του, ότι ξαπλώνει και είναι σχεδόν έτοιμος να αποκοιμηθεί. Στο σπίτι δεν αντιμετωπίζουμε πρόβλημα στο διάβασμα. Είναι μια χαρά και συνεπής. Το βράδυ κοιμάται από τις 20.30. Όταν τον ρωτάω γιατί συμπεριφέρεται έτσι στο σχολείο μου απαντά ότι κουράζεται. Στις εξωσχολικές του δραστηριότητες δεν αντιμετωπίζουμε τέτοιο πρόβλημα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε δυσκολίες που εντοπίζει η εκπαιδευτικός στο Σχολείο αλλά όχι εσείς στο σπίτι. Θα πρέπει να απαντηθούν αρκετές ερωτήσεις πριν προχωρήσετε σε κάποιο συλλογισμό για διαφοροδιαγνωστικά ζητήματα όπως : (Α). Το πρωί στο σπίτι σας δείχνει να είναι κουρασμένος ή γενικά να ξυπνάει με χαμηλούς βιορυθμούς; (Β). Στο Νηπιαγωγείο σας ανέφεραν την ίδια εικόνα πέρυσι; (Γ). Στο Σχολείο έχει αυτή την εικόνα από την πρώτη ώρα ή στην πορεία (σταδιακά;). (Δ). Κοινωνικά ενδιαφέρεται το παιδί για τα δρώμενα (άλλοι συμμαθητές, διάλλειμα κλπ); (Ε). Μαθησιακά βλέπετε ότι ανταπεξέρχεται στη σχολική ύλη; (ΣΤ). Του αρέσει το Σχολείο (θέλει να πηγαίνει); Για να διαγνωστεί ένα παιδί με δυσκολίες στη συγκέντρωση της προσοχής, θα πρέπει να εμφανίσει αυτή την εικόνα σε πάνω από έναν χώρους (σπίτι, σχολείο, παιδική χαρά, αθλήματα κλπ). Σε περίπτωση που επιμένουν οι δυσκολίες, θα ήταν καλό να προχωρούσατε σε μία αξιολογητική προσέγγιση του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
051. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα από Θεσσαλονίκη. Μόλις ανακάλυψα την ύπαρξη σας και είναι ιδιαίτερη χαρά γιατί σαν γονείς χρειαζόμαστε βοήθεια για την σωστή ανατροφή των παιδιών μας. Περνάω αμέσως στο θέμα που με απασχολεί. Ο γιός μου είναι ένα παιδί της έκτης δημοτικού, το θέμα είναι ότι ντρέπεται να “εκτεθεί” μέσα στην τάξη του και φυσικά αυτό εκδηλώνεται κυρίως με το ότι δεν σηκώνει το χέρι του για να πει μάθημα στον δάσκαλο, είναι πάντα διαβασμένος αλλά αν δεν τον ρωτήσει ο δάσκαλος δεν σηκώνει ποτέ το χέρι του και γενικά δεν θέλει να συμμετέχει σε οτιδήποτε θα τον φέρει σε μια θέση όπου θα τον κοιτάζουν όλοι. Στο διάλειμμα, με τους φίλους του και στο σπίτι μια εντελώς αντίθετη κατάσταση, είναι κοινωνικός και πολύ αγαπητός. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να τον βοηθήσουμε; Σας ευχαριστώ πολύ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία δυσκολία του παιδιού να αυτορυθμιστεί συναισθηματικά όταν πιθανά εκτίθεται στη στρεσογόνο κατάσταση σχολικής συμμετοχής και εξέτασης ή γενικότερα σε κοινωνική έκθεση. Είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλά παιδιά και χρειάζεται πολύ προσεχτική αντιμετώπιση. Αρχικά ΜΗΝ το κατακρίνετε για αυτό και ΜΗΝ του αναφέρετε ότι δυσκολεύεται σε κάτι απλό! ΔΕΝ είναι απλό για το παιδί σας. Θα σας συμβουλεύαμε να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο για να διερευνήσει εάν αυτό είναι μία ντροπαλότητα, εμμονή ή φοβία, να δώσετε ένα πλήρες ιστορικό και να σας πρότεινε τους κατάλληλους τρόπους να κινηθείτε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
052. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο γιος μου είναι ένα αγοράκι τον Μάρτιο κάνει 8 χρόνων πανέξυπνο ,πηγαίνει δεύτερα δημοτικού, έχει κόψει την πάνα από 2,5-3 χρόνων μερικές φορές την νύχτα βρεχόταν πάνω του. Τώρα δεν βρέχεται πια. Έχει πάει παιδικό και Προνήπιο και ποτέ δεν συνέβη κάτι παρόμοιο στο σχόλιο .Τον τελευταίο καιρό του φεύγουν τα κακά του επάνω του και λερώνει το εσώρουχο του. Τώρα τελευταία το κάνει πιο συχνά δεν βρέχεται ,απλά του φεύγουν λίγα κακά επάνω του. Στην αρχή του έλεγα πρόσεχε μήπως θες να πας τουαλέτα και κρατιέσαι και αυτός επιμένει ότι δεν το καταλαβαίνει πως του συμβαίνει αυτό .στην αρχή νόμιζα πως δεν σκουπιζόταν καλά αλλά δεν είναι από αυτό… Τα κακά κάνει στην τουαλέτα αλλά λερώνει πρώτα τα εσώρουχα. Θεωρώ ότι κάτι τον έχει επηρεάσει ψυχολογικά αλλά δεν μπορώ να καταλάβω .Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ !!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι πιθανότητας υπολειμμάτων κοπράνων στην πάνα, μπορεί να προέρχονται από πολλούς και ποικίλους λόγους, με πιθανό όμως το εξής τρίπτυχο: (1). Χαμηλός μυϊκός τόνος (όπου στην ηλικία των 8 ετών γίνεται πιο εμφανής (αξιολογείται από Φυσικοθεραπευτή ή Εργοθεραπευτή), (2). Ψυχοσυναισθηματικοί λόγοι (αξιολογείται από Παιδοψυχίατρο το συναισθηματικό προφίλ του παιδιού και οι τρόποι σκέψης του) και (3). Χαλαροί σφιγκτήρες (αξιολογείται από ειδική υπηρεσία στο Νοσ. Παίδων). Θα σας προτείναμε αρχικά να ξεκινούσατε με την επίσκεψή σας σε έναν/μία παιδοψυχίατρο, ώστε να σας κατεύθυνε σωστά, αφού πρώτα όμως το συζητήσετε και με τον Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
053. ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιότιμοι κύριοι, Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω εκ των προτέρων και να σας εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την ευκαιρία που μου δίνετε να μπορέσω να σας μεταφέρω ερωτήματα για πράγματα που σαν μητέρα με απασχολούν και με προβληματίζουν. Είμαι μητέρα ενός κοριτσιού, την Ζ. 12 ετών που πηγαίνει πρώτη γυμνασίου. Είμαι διαζευγμένη εδώ και έξι χρόνια με τον πατέρα της και έχω εγώ την επιμέλειά της. Η σχέση μας μεταξύ μας είναι πολύ καλή και συζητάμε σχεδόν τα πάντα. Βέβαια υπάρχουν και στιγμές διαφωνίας, αλλά στα φυσιολογικά και ελεγχόμενα πλαίσια. Η σχέση της με τον μπαμπά της είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Περιορίζεται σε κάποια τηλεφωνήματα τον μήνα και μία 5λεπτη – 10λεπτη “συνάντησή” τους τον μήνα για να της δώσει την διατροφή. Οπότε δεν υπάρχει καμία συμμετοχή στην ανατροφή της από εκείνον (ποτέ δεν το θέλησε). Αξίζει να σημειώσω ότι έχουν μεγάλη συμμετοχή οι γονείς μου, οι οποίοι μας στηρίζουν και μας προσφέρουν ότι πραγματικά μπορούν. Ας περάσω όμως σε αυτό που με απασχολεί. Όπως είναι φυσικό και φυσιολογικό θεωρώ, φέτος που η κόρη μου πήγε στο γυμνάσιο, παρουσιαστήκανε και τα πρώτα φλερτ της ηλικίας. Δεν σας κρύβω βέβαια ότι πάντα με ανησυχούσε το πως ακριβώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά αυτής της γενιάς το φλερτ. Ώσπου σήμερα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από μια έμπιστη φίλη μου, η οποία με μεγάλη δυσκολία και δισταγμό, μου είπε ότι είδε την Ζ. την κόρη μου, να φιλάει σε ένα στενό ένα μεγαλύτερο αγόρι (ίσως και λύκειο) και μάλιστα με πάθος στο στόμα. Πραγματικά έχω σοκαριστεί! Είναι μικρό κορίτσι ακόμα για “φιλί με πάθος” ! Ειλικρινά δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Να της μιλήσω? Τι να της πω? Ότι την είδε κάποιος? Να προχωρήσω σε ‘τιμωρία’? Πραγματικά θα ήμουν ευγνώμων αν θα μπορούσατε να με βοηθήσετε. Με εκτίμηση,
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Καλημέρα και εκ των προτέρων να ζητήσω συγγνώμη για την καθυστέρηση στην απάντηση μας!!Η εφηβεία είναι μια πάρα πολύ όμορφη ηλικία και ουσιαστικά αφορά στο πέρασμα από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή. Εκτός των αλλαγών στην σκέψη στα συναισθήματα και στην κοινωνικοποίηση φέρνει και αλλαγές στην σεξουαλικότητα. Είναι φυσιολογικό αυτή η σεξουαλικότητα να ξυπνήσει και να φέρει κι αλλαγές που εμείς οι ενήλικες δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε!!Καλό είναι να μιλήσετε ανοιχτά στην κόρη σας για όλα τα θέματα τα ερωτικά δίνοντας της να καταλάβει ότι δεν έχετε πρόθεση να την κατακρίνεται ή να την αποτρέψετε από την οποία σχέση έχει. Αυτό αυτομάτως θα την οδηγήσει σε ‘κρυφές’ συμπεριφορές!!Καλό είναι να μην εστιάσετε στο γεγονός αλλά στο ότι η σύναψη σχέσεων είναι φυσιολογική σε αυτή την ηλικία κι ότι εσείς είστε εκεί ώστε να την ακούσετε και να την συμβουλέψετε ως μαμά κι όχι ως φίλη!!!Οι έφηβοι χρειάζεται να καταλάβουν ότι για να τους εμπιστεύονται οι γονείς τους, οι γονείς δεν θα είναι ούτε υπερβολικά φιλικοί αλλά ούτε και επικριτικοί!! Αν πάλι η κόρη σας εξακολουθεί και κρύβεται τότε θα πρέπει να δείτε κι εσείς για ποιους λόγους το κάνει και να προσπαθήσετε να ανατρέψετε με την συμπεριφορά σας αυτή την τάση της κόρης σας να κρύβεται!! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
054. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Θα ήθελα να με συμβουλεύσετε τι να κάνω σε κάποιο θέμα που αντιμετωπίζω: Η κόρη μου είναι 13 σχεδόν ετών και πριν από λίγες ημέρες μου είπε σε κάποια συζήτηση ότι είναι bisexual και ότι δεν της αρέσουν τα αγόρια αλλά τα κορίτσια. Με ρώτησε πώς θα την βλέπω εγώ, ξαφνιάστηκα σίγουρα και της απάντησα ότι για μένα πάντα θα είναι το κορίτσι μου και αυτό δεν αλλάζει, όσο για το ότι της αρέσουν τα κορίτσια της είπα ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι στην εφηβεία συνήθως ψάχνονται, αρκετοί κάνουν κάποια σχέση με άτομα του ίδιου φύλλου και πως αργότερα αυτά μπορούν να αλλάξουν. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, πώς να το αντιμετωπίσω και θα ήθελα τη συμβουλή σας. Ευχαριστώ πολύ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα σοβαρό ζήτημα που η κόρη σας, είτε για θέμα εντυπωσιασμού, είτε γιατί το εννοεί, συζήτησε μαζί σας. Για αυτά τα θέματα -που είναι πολύ λεπτά και πάρα πολύ εξατομικευμένα- είναι καλό να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής που θα σας ενημερώσει ποια θα ήταν τα προτεινόμενα επόμενα βήματά σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
055. ΕΡΩΤΗΣΗ: Η κόρη μου σε έναν μήνα γίνεται 3 χρόνων. Από την ηλικία των 3 μηνών δεν ζει με το πατέρα της. Στα τρία αυτά χρόνια κ ενώ είχαμε πάρει διαζύγιο κ είχε οριστεί το θέμα της επικοινωνίας κ της επιμέλειας από τότε που το παιδί μας ήταν 7 μηνών έχει έρθει να την δει 20 φορές ,Στις οποίες τις περισσότερες φορές η κόρη μας ήταν μάρτυς τσακωμών, φωνών απειλών κ με έντονη παρουσία σχεδόν κάθε φορά αστυνομίας κ αντίστοιχα αστυνομικά τμήματα . Ποτέ δεν ρώτησε για τον πατέρα της κ μάλιστα τον φοβόταν όταν τον έβλεπε. Τώρα που έχει μεγαλώσει για να την ηρεμήσω καθώς ο πατέρας της θα έχει διανυκτέρευση από την ηλικία των 3 προσπάθησα να ενθαρρύνω την σχέση τους και άρχισα να μιλώ με θαυμασμό για το τι θα κάνουν όταν θα έρθει να την πάρει για το σαβ/κο. ο πρώην σύζυγος όμως δεν ενημερώνει αν θα έρθει η όχι να δει το παιδί και δεν θέλει να έχει καμία επικοινωνία μαζί μου με αποτέλεσμα ενώ την έχω προετοιμάσει ότι ο πατέρας της θα έρθει αυτός δεν έρχεται κ εκείνη κλαίει με λυγμούς. επειδή με δεσμεύει δικαστική απόφαση εγώ πρέπει να προετοιμάσω το παιδί κάθε φορά ότι θα έρθει ο πατέρας για να μην της έρθει ξαφνικά αν έρθει αυτός να την πάρει . όμως αυτό δε σημαίνει ότι πατέρας είναι υποχρεωμένος να έρθει από το νόμο και ούτε είναι υποχρεωμένος να ενημερώσει . Πως θα διαφυλάξω τον συναισθηματικό της κόσμο τώρα που είναι ακόμα νωρίς καθώς νιώθει ότι ο μπαμπάς την εγκατέλειψε κ δεν ήρθε. Σας ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς συμβαίνουν συχνά αυτές οι καταστάσεις και δυστυχώς, αν και ενήλικες, κάνουμε πράγματα που ούτε τα παιδιά δεν θα έκαναν….. Από την άλλη, πολλές από τις αποφάσεις των δικαστηρίων δυστυχώς μπορεί δευτερογενώς να βλάψουν τον άμαχο πληθυσμό των διαζυγίων που είναι τα παιδιά. Κρίνουμε ότι οι τελευταίες ενέργειές σας όσον αφορά αυτά που αναφέρετε στο παιδί για το μπαμπά του είναι οι σωστές όσον αφορά την πιθανή προετοιμασία του παιδιού. Θα βοηθούσε τηλεφωνική σας επικοινωνία και μία ειλικρινής συζήτηση με τον πατέρα αλλά μάλλον από ότι φαίνεται δεν είναι δυνατό κάτι τέτοιο (υπάρχει μεγάλος θυμός από τον οποίο θα πρέπει να προφυλαχθεί το παιδί σας). Θα σας συμβουλεύαμε όμως δύο πράγματα: (1). Να το συζητούσατε με τον/την δικηγόρο σας για πιθανή αναθεώρηση της απόφασης και (2). Να το συζητούσατε ενδελεχώς με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
056. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. έχω ένα αγοράκι 3.5 ετών το οποίο πήγε για πρώτη φορά το Σεπτέμβρη παιδικό σταθμό Σε σχολείο του δήμου Αθηναίων. Να επισυνάψω ότι στο σπίτι υπάρχει κ ένα μωρό 10 μηνών Ο γιος μου λοιπόν απ’ τότε που ξεκίνησε σχολείο έχει επιστρέψει στο σπίτι με δαγκωματιές κ γρατσουνιές.. κ απ ότι μου λέει ο ίδιος κ η παιδαγωγός του ότι κ ο ίδιος χτυπάει αρκετά κ δαγκώνει διεκδικώντας κάτι. Έχουμε επισκεφθεί ειδικό παιδοψυχίατρο κ έχουμε καταλήξει ότι έχει θυμό κ άγχος λόγο της κατάστασης με το δεύτερο μέλος κ της έναρξης του στο σχολείο κ δε μπορεί να διαχειριστεί ακόμη σωστά τα συναισθήματα του. Είμαστε σ συχνή επικοινωνία με το σχολείο του ..έχει βελτιωθεί σε σχέση με τις πρώτες μέρες κ το θέμα μας τώρα είναι το εξής Υπάρχουν γονείς που αντιδρούν έντονα για τα παιδιά που “χτυπάνε”..κ θέλουν να βρουν τους γονείς ‘η ακόμη κ να πιάσουν τα μικρά παιδιά να τους μιλήσουν κ να ρωτήσουν για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό Σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο που σε καμία περίπτωση για μένα δεν είναι αποδεκτό τι μπορώ να κάνω; που μπορώ να απευθυνθώ; Νομικά τι μπορώ να κάνω αν πλησιάσουν ας πούμε το δικό μου παιδί; Ευχαριστώ εκ των προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καταρχάς οι φόβοι σας έρχονται από την ανησυχία σας ότι ο γιος σας είναι όντως αρκετά ενοχλητικός και επιθετικός. Από την άλλη κάνατε πολύ καλά που απευθυνθήκατε σε Παιδοψυχίατρο για να αναζητήσετε βοήθεια. Είναι η κατάλληλη ειδικότητα να διαπιστώσει εάν θα χρειαζόταν μία υποστήριξη του παιδιού σας από κάποια θεραπευτική ειδικότητα ή εάν θα έπρεπε ο/η ίδιος/α να επικοινωνήσει με το Σχολείο για να μιλήσει με την παιδαγωγό και να υποστηρίξει το παιδί σας. Από την άλλη, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι μπορείτε να ζητάτε τη γνώμη του ειδικού όποτε το κρίνετε σκόπιμο και από την άλλη ότι δια νόμου ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να πλησιάσει το παιδί σας χωρίς την άδειά σας (θα πρέπει να το τονίσετε στην παιδαγωγό του παιδιού σας). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
057. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και ευχαριστούμε πολύ για την βοήθεια σας!!! Έχω ένα κοριτσάκι 15 μηνών. είχαμε πολλά προβλήματα με το βάρος της μικρής μου και με την διατροφή της. σιγά σιγά και με πολύ κόπο και υπομονή μπορέσαμε να ανέβουμε τις καμπύλες ανάπτυξης και να τρώει σχεδόν κανονικά. Λέω “σχεδόν” για το λόγο τον οποίο η μικρή μου δεν μπορεί να φάει κομμάτια τα τρώει όλα αλεσμένα και αν αισθανθεί κάποιο κομματάκι στο λαιμό της κάνει κατευθείαν εμετό. Η γαστρεντερολόγος μας μας το χαρακτήρισε Γκαγκιν. Στην προσπάθεια μου να βρω τρόπους ώστε να τρώει τα πάντα για να βάλει κιλάκια και να μπορέσει να δυναμώσει ήταν να την βάζω να βλέπει παιδικά ξεχνιόταν και έτρωγε κανονικά όλα τα γεύματα της, όταν όμως χορταίνει μου το έδειχνε με το χεράκι της. Μετά όμως από συμβουλή της παιδιάτρου μου να μην βλέπει παιδικά στην διάρκεια του φαγητού και προσπάθησα να το κάνω πράξη κατάλαβα τελικά ότι η μικρή μου έτρωγε καθαρά και μόνο επειδή ξεχνιόταν. Γιατί χωρίς τα παιδικά είχα πάλι τα ίδια προβλήματα. Τι μου συμβουλεύετε να ακολουθήσω? Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά εάν το μωρό αντιμετωπίζει δυσκολίες με το βάρος της, θα πρέπει οπωσδήποτε να βρείτε κάποιον τρόπο να τρώει. Ουσιαστικά η τηλεόραση δεν κάνει καλό στα παιδιά, αλλά εάν ήταν ο μόνος τρόπος να “ξεγελιέται” και να τρώει το μωρό, τότε μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε (επαναλαμβάνουμε, αν είναι ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ) με την προϋπόθεση ότι θα είστε δίπλα της και θα της μιλάτε για αυτό που βλέπει, θα γελάτε με τα δρώμενα και θα σχετίζεστε μαζί της. Όσον αφορά το σύμπτωμα “gagging”, είναι ένα σύμπτωμα που θα ήταν καλό να αξιολογηθεί από εξειδικευμένο στη σίτιση Λογοθεραπευτή ή Εργοθεραπευτή για να διαπιστωθεί εάν θα χρειαζόταν κάποια παρέμβαση για να υποχωρήσει το φαινόμενο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
058. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. ο γιος μου μόλις έκλεισε τα 3. είναι ένα πολύ έξυπνο αγοράκι μιλάει πολύ καθαρά κ είναι πολύ δραστήριος και ζωηρός. παρατήρησα το καλοκαίρι που πήγαμε με τον σύζυγό μου διακοπές στο νησί να αντιδράει όταν πηγαίναμε σε συγκεκριμένα σπίτια συγγενών φωνάζοντας κ λέγοντας φύγε δεν σε θέλω ακόμη κ αν δεν του μιλούσε κάποιος. όταν έβλεπε τα μικρά ξαδερφάκια του χαιρόταν πολύ όμως έτρεχε υπερβολικά πάνω κάτω κάθε φορά με άφηνε και έτρεχε ανεξέλεγκτα. στο σπίτι εδώ στην Αθήνα μένουν μαζί μας κ ο παππούς κ η γιαγιά και θέλει συνέχεια να παίζει μαζί τους και δεν ηρεμεί. είναι συνεχώς σε όλα εγρήγορση. δεν πάει παιδικό σταθμό. ανησυχώ γιατί αισθάνομαι ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί κάποια πράγματα κ τα εκφράζει με θυμό. βοηθήστε με . Ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε κάποιες δυσκολίες κοινωνικής διαχείρισης του παιδιού σας που το οδηγούν σε συναισθηματική –και λεκτική- αποδιοργάνωση. Αυτό δείχνει να συμβαίνει σε μη οικεία περιβάλλοντα. Και από την άλλη, δυσκολεύεται να διαχειριστεί επαρκώς ακόμα και τη χαρά του, καταφεύγοντας σε αυτοερεθισμούς (τρέξιμο) αντί για την κοινωνικοποίηση με τα ξαδερφάκια του. Από την άλλη, αναφέρεστε ότι βρίσκεται σε μόνιμη υπερένταση. Θα σας προτείναμε λοιπόν την πιθανότητα να αξιολογείτο το παιδί είτε από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο είτε από Παιδοψυχίατρο για να διαπιστωθεί πού οφείλονται αυτές οι δυσκολίες συναισθηματικής και κοινωνικής αυτοδιαχείρισής του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
059. ΕΡΩΤΗΣΗ: Για σας έχω μια κόρη 15 ετών η οποία φοιτά στη 1η τάξη λυκείου. Είναι απελπιστικά ανορθόγραφη. Όμως αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι παρόλο που διαβάζει αρκετά την στιγμή που γίνεται το διαγώνισμα στη τάξη δεν μπορεί ναι αποδώσει. Συγκεκριμένα σήμερα είχε διαγώνισμα , μου ανάφερε πως όταν βγήκε από την τάξη μετά το διαγώνισμα και σκεφτόταν τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις που είχε γράψει κατάλαβε ότι τα μπέρδεψε. Αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντοτε. Παρ όλο που διαβάζει αρκετά δεν γράφει στα διαγωνίσματα της. Παρακαλώ εάν μπορείτε να με βοηθήσετε με κάποιο τρόπο/ Ευχαριστώ εκ το προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα θέλαμε να μας διευκρινίζατε εάν αυτές οι δυσκολίες εμφανίστηκαν τη φετινή χρονιά ή εάν υπήρχαν και τις προηγούμενες χρονιές –από το Δημοτικό ακόμη- . Αυτό το αναφέρουμε γιατί οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν ένα παιδί στην αποδιοργάνωση και την απώλεια του ελέγχου εργασίας της όταν εκτίθεται σε μία δοκιμασία, στηρίζονται σε δύο πιθανότητες: (1). Διάσπαση προσοχής με παρόρμηση (που θα έπρεπε όμως να προϋπάρχει από το Δημοτικό) και (2). Δυσκολίες συναισθηματικής ρύθμισης (άγχος). Και οι δύο αυτές δυσκολίες αποδιοργανώνουν την εργαζόμενη μνήμη ενός εφήβου και μπορεί να οδηγήσουν σε λανθασμένο αποτέλεσμα. Από την άλλη, δυστυχώς θα ήταν καλό να σας απασχολήσουν και οι σημαντικές –όπως αναφέρετε- δυσκολίες στην χρήση ορθογραφικών κανόνων. Θα σας συστήναμε να απευθυνόσασταν σε Διεπιστημονική Ομάδα (Κρατική όπως τα ΚΨΥ ή Ιδιωτική) με Παιδοψυχίατρο, Εργοθεραπευτή, Ψυχολόγο και Ειδικό Παιδαγωγό, ώστε να διαπιστώνονταν πού μπορεί να οφείλονται αυτές οι δυσκολίες και τι θα μπορούσε να γίνει για να αντιμετωπιστούν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
060. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα!!! Έχω ένα αγοράκι 12 ετών, από το καλοκαίρι έχει υπάρξει μια αλλαγή στην συμπεριφορά του και με έχει προβληματίσει. Ενώ με χαρά πηγαίνει στο σχολείο και διαβάζει δεν θέλει να πηγαίνει σε πάρτι να πάμε έξω για φαγητό δεν κάνει μπάνιο δεν θέλει να αλλάζει ρούχα, μου λέει συνέχεια εγώ είμαι μεγάλος κτλ. Σκέφτηκα την λύση του παιδοψυχολόγου αλλά δεν θέλει να έρθει. Βοηθήστε με να καταλάβω τι συμβαίνει. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε δυσκολίες που συχνά τις συναντάμε σε εφήβους (αδιαφορία για την υγιεινή τους, πιθανή τάση για απομόνωση, “επαναστατικότητα” ότι είναι μεγάλοι κλπ). Προφανώς ο έφηβος δείχνει να είναι πιεσμένος από κάτι (πιθανά και από εσάς) και αυτό να επηρεάζει τη συμπεριφορά του. Εάν δεν θέλει να απευθυνθεί σε Παιδοψυχολόγο, δεν μπορείτε να τον πιέσετε. Μπορείτε όμως να απευθυνθείτε εσείς σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής επιβοήθησης για να συζητήσετε τους τρόπους που θα μπορούσατε να τον βοηθήσετε μέσω μία πιθανής αλλαγής της συμπεριφοράς σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
061. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, ο γιός μου είναι 23 μηνών και δεν καταλαβαίνει τίποτα απ’ότι του λέω….όχι μόνο δεν λέει καμιά λεξούλα ούτε συλλαβές αλλά άμα του πω να φέρει κάτι ή να μου δώσει κάτι δεν καταλαβαίνει…ούτε την ονομασία τον παιχνιδιών του δεν καταλαβαίνει…τι να κάνω;…σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο του παιδιού σας. Μας μιλάτε για μία δυσκολία στην εξέλιξη της ομιλίας του παιδιού, αλλά ταυτόχρονα και στην κατανόηση της ομιλίας. Οι λόγοι που μπορεί αυτό να συμβαίνει είναι συνήθως 2: (1). Πιθανή βαρηκοΐα του παιδιού (για το λόγο αυτό γίνεται πάντα μία εξέταση ακοής) ή (2). Μία αναπτυξιακή καθυστέρηση του παιδιού, που μπορεί να διαγνωστεί από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο και Λογοθεραπευτή, όπου και θα σας κατευθύνουν για τις πιθανές περαιτέρω κινήσεις που θα έπρεπε να κάνετε για να βοηθήσετε το παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
062. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για την εξαιρετική βοήθεια που μας παρέχετε! Θα προσπαθήσω, χωρίς να πλατειάσω, να σας θέσω ένα ερώτημα. Είμαι μητέρα 3 παιδιών (προσεχώς 4) με το μεγαλύτερο εξ’ αυτών να πηγαίνει Α τάξη Δημ. Ο γιος μου λοιπόν είναι ένα καλόβολο παιδί , με πολλούς φίλους από όλες τις ηλικίες και τάξεις(κοινωνικές, φυλετικές κλπ) με άριστη απόδοση στο σχολείο. Εκεί έγκειται και το πρόβλημα! Όντας μητέρα άνεργη τώρα με μοναδική “κατάθεση” όπως χαρακτηριστικά λέω τα παιδιά μου ασχολούμαι, όπως οφείλω άλλωστε, πάρα πολύ μαθαίνοντας τους διάφορα μέσα από το παιχνίδι και όσο φυσικά αυτά το επιθυμούν. Η διαφωνία είναι με τη δασκάλα, της οποίας ποτέ το ρόλο δεν υποτίμησα, ότι αυτή είναι η δουλειά της και το ότι το παιδί είναι πιο προχωρημένο από τα υπόλοιπα της τάξης, αυτό αναπόφευκτα θα του αποσπά την προσοχή και θα χάσει μακροπρόθεσμα το ενδιαφέρον του για μάθηση. Το παιδί ποτέ δεν κοροϊδεύει τους λιγότερο “καλούς”, πάντα θέλει να τους βοηθά και πραγματικά γυρνά με κλάματα όταν κάποιος κάνει λάθος! Που λοιπόν βασίζεται η δασκάλα λέγοντας μου ότι αυτή η ανάγκη του να θέλει να μαθαίνει πράγματα κρύβει την ανάγκη του για αποδοχή και μια αίσθηση τελειομανίας; Από μικρός ήταν πολύ περίεργος για τα πάντα και πραγματικά ότι του πει κάποιος μένει εκεί… Μου προκαλεί πολύ μεγάλη απορία αυτή της η άποψη διότι κάνει και λάθει και τα αντιμετωπίζει μια χαρά. Η ανάγκη ενός παιδιού για τελειότητα δεν θα εντοπιζόταν και στην λοιπή συμπεριφορά του; Π.χ. έχει μπει τιμωρία για τρέλες και ανυπακοή στο διάλειμμα, τα γράμματα του απέχουν από το τέλειο…Σας παρακαλώ θερμά για μια σας απάντηση, δεδομένου ότι αφενός δεν έχω γνώσεις ψυχολογίας και αφετέρου χωρίς να είμαι γονέας σαν την κουκουβάγια που βλέπει το παιδί της τέλειο, κάποιες απόψεις της δασκάλας μου φαίνονται αντικρουόμενες. Μ Σας ευχαριστώ θερμά εκ των προτέρων…Υ.Γ. Μ’ αρέσει που δεν θα μακρηγορούσα…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας και τα όμορφά σας λόγια. Αναφέρεστε σε μία υποψία της εκπαιδευτικού ότι το παιδί δυσκολεύεται πιθανά στην αποδοχή του από τα άλλα παιδιά ή τους ενήλικες και για αυτό το λόγο καταφεύγει σε αυξημένο ενδιαφέρον για τη σχολική του επίδοση, ώστε να γίνει με αυτό τον τρόπο αποδεκτό (με αυτή την κοινωνική “ταυτότητα”). Αυτό όμως δεν συνάδει με το ότι το παιδί έχει πολλές παρέες και είναι αποδεκτό από τους τρίτους. Θα θέλαμε να συζητήσετε με την εκπαιδευτικό εάν υπάρχουν και άλλα κομμάτια (πιθανά δύσκαμπτα, ψυχαναγκαστικά ή καταναγκαστικά) στη συμπεριφορά του παιδιού που την κάνουν να υπαινίσσεται αυτό το συμπέρασμα. Από την άλλη, η “τελειομανία” (“perfectionism”), είτε ως διάγνωση, είτε ως σύμπτωμα, είναι υποχρεωτικό να τίθεται από κάποιον ειδικό σε αυτές τις δυσκολίες (Παιδοψυχίατρο ή Παιδοψυχολόγο), μετά φυσικά από εισήγηση εκπαιδευτικού ή γονέα ή άλλου ειδικού. Από την άλλη βέβαια, το παιδί εμφανίζει μία αυξημένη ευαισθησία με το να κλαίει με σφάλματα που έκαναν συμμαθητές του, που δεν συναντάται συχνά. Εάν σας απασχολήσουν ζητήματα σχετιζόμενα με κάποια κοινωνική δυσκαμψία και δυσκολίες στην επικοινωνιακότητα με άλλα παιδιά ή από την άλλη πιθανά έμμονες συμπεριφορές, τότε θα ήταν καλό να απευθυνθείτε σε κάποιον Ψυχολόγο αρχικά για να σας καθοδηγούσε (αν και από τα λεγόμενά σας δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
063. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω ένα αγοράκι 5 ετών που δεν δέχεται να καθίσει στην τουαλέτα για αφόδευση. Για τσίσα στέκεται. Στο σχολείο που φοιτά στην προδημοτική δεν τον βοηθάνε γιατί θα “έπρεπε” να έχει κόψει την πάνα αν και γνωρίζω πως και άλλα μωρά ανά το παγκόσμιο καθυστερούν να κόψουν την πάνα. Το παλεύουμε, του υπενθυμίζουμε καθημερινά, μετά χαλαρώνουμε για λίγο να τον αφήσουμε μόνο του μην πιέζουμε συνεχώς αλλά τίποτα. Ζωγράφισε τι δώρο θα πάρει όταν θα καθίσει αλλά τίποτα. Το γιογιό ούτε να το δει δε θέλει. Μια φορά εξαφανίσαμε τις πάνες και έκανε 10μέρες να ενεργηθεί, διπλώθηκε από πόνο και πήγαμε νοσοκομείο και του έβαλαν τέσσερα κλύσματα για να ενεργηθεί. Έκτοτε έχουμε δυσκοιλιότητα. Τί άλλο να κάνω; Τώρα ούτε τρώει πολύ και σφίγγεται να ενεργηθεί. Τι άλλο να κάνω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι επιπλοκές στην εκπαίδευση της πάνας είναι κάποιες φορές πολύπλοκες και χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή και καθοδήγηση!!Θα ήταν καλό για καλύτερη αντιμετώπιση να επισκεφθείτε κάποιον ειδικό ώστε να γίνει μια πιο εξατομικευμένη διαχείριση!! Σε γενικές γραμμές όμως αυτό που προτείνουμε συνήθως είναι ένα διάστημα ηρεμίας και ησυχίας γύρω από την δυσκολία ώστε να σταματήσει το παιδί να αγχώνεται αλλά και οι γονείς να χαλαρώσετε. Οπότε θα προτείναμε να αφήσετε ένα διάστημα περίπου 15 ημερών χωρίς να ασχολείστε με το θέμα και μετά να οργανωθεί ένα εξατομικευμένο πλάνο!! Σίγουρα μια πιο προσεκτική διερεύνηση με την βοήθεια ειδικού θα ήταν πιο ασφαλής!! Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βασιλική Βουρλιόγκα, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
064. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα στο σχολείο που πάει η κόρη μου. Καταρχάς πηγαίνει Δ δημοτικού, φέτος ήρθε στην τάξη ένα αγοράκι από άλλο σχολείο το οποίο πάσχει από διπολική διαταραχή (το άλλαξαν σχολείο γιατί είναι βίαιο) αυτό το παιδί χτυπάει και βρίζει την κόρη μου και άλλα παιδιά (εγώ γνωρίζω 4) κάθε μέρα. Αυτό συμβαίνει από την αρχή της χρονιάς. Η δασκάλα δεν μπορεί να επιβληθεί στο παιδί και αυτό συνεχίζεται. Η σύζυγος μου μαζί με μία άλλη μητέρα έπιασαν το αγόρι με ωραίο τρόπο και το ρώτησαν γιατί χτυπάει και αυτό είπε ότι το έβρισαν κάτι που δεν ισχύει 100%. Ξέρω ότι αυτό είναι λάθος αλλά η αγανάκτηση είναι μεγάλη. Η μητέρα του αγοριού απειλή και βρίζει γιατί μια δασκάλα τις είδε που το έπιασαν. Η δασκάλα τους μας είπε να μην ασχοληθούμε με την μητέρα του γιατί είναι τρελή και έχει εμμονές. Το παιδί 3 ώρες από την αρχή της σχολικής μέρας το διδάσκει ειδικός, όλα αυτά που κάνει γίνονται στο διάλειμμα. Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ότι μπορούμε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, αύριο κιόλας θα πάμε στον διευθυντή και εάν δεν κάνει τίποτα θα πάμε στην Α` βαθμια. Παρακαλώ θα ήθελα την συμβουλή σας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε ότι είστε πολύ θυμωμένος και ταραγμένος ταυτόχρονα γονέας. Ο συμμαθητής της κόρης σας είναι ένα παιδί με ειδικές ανάγκες (όπως ευτυχώς δεν συμβαίνει με το παιδί σας) και αυτό οφείλουμε όλοι να το σεβαστούμε. Δεν συμφωνούμε που οι γονείς απευθύνονται σε αυτό το παιδί και το ρωτούν γιατί αντιδρά με τον τρόπο που αντιδρά, αφού οι δυσκολίες του είναι μία πάθηση –όπως αναφέρετε, άρα και γνωρίζετε- και όχι μία απλή δυσκολία στη συμπεριφορά του. Είναι ένα ταραγμένο -και πιθανά δυστυχισμένο- παιδί. Έχει δικαίωμα στην ισότιμη ενταξιακή και συμμετοχική εκπαίδευση. Από την άλλη, φυσικά και είστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστείτε το παιδί σας με όλα τα νόμιμά σας μέτρα. Ο καλύτερος τρόπος, είναι πραγματικά να ζητήσετε την βοήθεια της εκπαιδευτικού, του Διευθυντή του Σχολείου αλλά και των ανώτερων φορέων (όπως είναι η Δ/νση της Ειδικής Αγωγής αλλά και της Α` βάθμιας), ώστε να επιβοηθηθούν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο οι δυσκολίες του αγοριού. Το ίδιο ισχύει και για την μητέρα του παιδιού. Εάν αντιμετωπίζει δυσκολίες, οφείλουμε μεν να τις σεβαστούμε (η “τρέλα” και οι “εμμονικές διαταραχές” που αναφέρετε με προφανή θυμό είναι μία πάθηση και όχι ένα στίγμα), αλλά από την άλλη και να υπερασπιστούμε το παιδί μας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
065. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. έχω 3 κόρες. η μεγάλη είναι 5,5 χρόνων κ οι μικρές 14 μηνών. η μεγάλη μου κόρη, μεγαλωμένη ως τώρα πριγκίπισσα. να είμαστε όλοι επάνω της για κάθε της ανάγκη. όταν γεννηθήκαν οι μικρές δεν παρουσίασε ιδιαίτερη ζήλια. όσο μεγαλώνουν όμως κ διεκδικούν περισσότερο χρόνο με τους γονείς η μεγάλη έχει εκρήξεις θυμού, ζήλιας κ παραπόνων. προσπαθώ όποτε μπορώ να περνώ χρόνο μαζί της, χωρίς τις μικρές άλλα ποτέ δεν είναι ευχαριστημένη ότι κ αν κάνουμε. πάντα ήταν δύσκολο κοινωνικά παιδί. τώρα έχει κοινωνικοποιηθεί κ ενώ στο σχολείο της μου λένε τα καλύτερα λόγια στο σπίτι αλλάζει πολύ. πρέπει να μιλήσουμε με παιδοψυχολόγο από κοντά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι πολύ σημαντικό στο Σχολείο να μην αναφέρονται αντίστοιχες δυσκολίες στη συμπεριφορά της κόρης σας. Από την άλλη όμως, το παιδί μεγαλώνει –όπως και οι δίδυμες αδελφές της- και πιθανά αισθάνεται άβολα που η “μικρή πριγκίπισσα” -όπως αναφέρετε- χάνει τα αναφαίρετα δικαιώματά της τώρα που οι αδελφές της μεγαλώνουν και αποκτούν προσωπικότητα. Θα σας συνιστούσαμε να συζητούσατε το θέμα με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής που θα σας κατεύθυνε εάν θα βοηθούσε να συναντούσε το παιδί ή επίσης να σας δώσει οδηγίες για την αντιμετώπιση των δυσκολιών στη ρύθμιση της σκέψης και των συναισθημάτων της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
066. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω μια κόρη 3 ετών η ανάπτυξη της δείχνει να είναι μια χαρά δηλαδή μιλάει, είναι κοινωνική, έβγαλε την πάνα της στα 2.5, τρώει μόνη της από 2 χρόνων και γενικά στις μεταβάσεις της είναι πολύ εύκολο παιδί. φέτος ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό, η προσαρμογή της ήταν χωρίς κλάματα. πηγαίνει με πολύ μεγάλη χαρά.. όταν δεν είναι άρρωστη συνολικά έχει πάει 3 εβδομάδες η δασκάλα της μου είπε ότι είναι από τα ζωηρά παιδιά δλδ αρπάζει παιχνίδια έχει χτυπήσει δύο φορές άλλο παιδάκι που δεν της έδινε το παιχνίδι.. επίσης η δασκάλα της μου είπε ότι δυσκολεύεται στα παραμύθια και ότι μπορεί να σηκωθεί και την τελευταία φορά που έλεγαν για τα Χριστούγεννα η κόρη μου είπε κάτι εκτός θέματος.. και μου είπε ότι μάλλον έχει διάσπαση προσοχής.. είναι μοναχοπαίδι δυσκολεύεται να μοιραστεί τα παιχνίδια της.. και πρώτη φορά μπαίνει σε μια ομάδα όπου υπάρχουν κανόνες έχει διάσπαση προσοχής? Να το κοιτάξω με κάποιον επαγγελματία η τα της δώσω λίγο χρόνο ακόμα?? Στο σπίτι παίζουμε μαζί ασχολείται πολύ ώρα με κάποιο παιχνίδι.. η αλήθεια είναι ότι αν δεν καταφέρνει κάτι νευριάζει και μπορεί να το αφήσει αλλά θέλει να προσπαθήσει μόνη της δεν θέλει και βοήθεια και τα καταφέρνει και εκεί μπερδεύομαι.. με τον μπαμπά της ακούει το παραμύθι και κοιμάται επίσης ντύνεται και βγάζει μόνη της τα ρούχα σωστά και τα παπούτσια της.. ναι τα πάζλ τα βαριέται αλλά μπορεί να τα βάλει δεν είναι όμως τα αγαπημένα της.. και κάποια παιχνίδια μπορεί να μην τα ολοκληρώσει μου λέει βαριέμαι.. είμαι μπερδεμένη.. αλλά π.χ σε άλλα παιχνίδια με μωρά τουβλάκια κάθεται της αρέσει πολύ η ο πίνακας που έχουμε ασχολείται κάνουμε εναλλάξ εγώ την δασκάλα της.. η εκείνη αντίστοιχα.. θα ήθελα την γνώμη σας αν έχει διάσπαση η αν έχει κάποια συμπτώματα της διάσπασης
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε 4 πιθανές δυσκολίες που αντιμετωπίζει το –κατά τα άλλα όπως αναφέρετε λειτουργικό- παιδί σας: (α). Μία δυσκολία στην κοινωνική ένταξη και επικοινωνιακότητα με άλλα παιδιά. (β). Μία πιθανή δυσκολία στην κατανόηση πραγματολογικών εννοιών (όπως είναι το ενδιαφέρον για ένα παραμύθι). (γ). Μία εικόνα παιδιού με διάσπασης προσοχής όταν η προσπάθεια απαιτεί πνευματική προσπάθεια για συγκεκριμένη ώρα (όπως είναι τα πάζλ) κι (δ). Μία πιθανή δυσκολία στην επίλυση προβλημάτων όταν τα πράγματα δεν έχουν το αποτέλεσμα που επιθυμεί (δυσκολίες εναλλακτικού πλάνου ή χαμηλή ανοχή στη ματαίωση). Ήδη ο χρόνος που φοιτά στον Παιδικό Σταθμό είναι αρκετός (θα ήταν καλό να είχε προσαρμοστεί παρά τις απουσίες της λόγω ασθενειών). Από την άλλη, θα ήταν καλό να εμπιστευτείτε τη Νηπιαγωγό για τις ανησυχίες της (διακρίνει απόκλιση των συμπεριφορών της κόρης από τον αναμενόμενο μέσο όρο των παιδιών). Η αξιολόγηση των δυσκολιών θα ήταν καλό να γίνει από Αναπτυξιακό Παιδίατρο, που θα σας κατεύθυνε στο εάν υπάρχει ή όχι δυσκολία και τι θα πρότεινε να γίνει για να εξαλειφθούν αυτές οι δυσκολίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
067. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, έχω ένα μωράκι 18 μηνών. Περπατάει κανονικά, δείχνει με το δάχτυλο, λέει λεξούλες μαμά μπαμπά γιαγιά παπ ατα κακά γάλα κότα και καμιά φορά πετάει και ότι ακούσει. Της ζητάμε πράγματα μας τα φέρνει, στις κούνιες αγκαλιάζει άλλα παιδιά και τα πλησιάζει να παίξει. Πριν 15 μέρες μου κόλλησε σταφυλόκοκκο. Το προηγούμενο βράδυ πριν την τελευταία μέρα αγωγής τσακώθηκα έντονα με το σύζυγο μου και το πρωί όταν πήγα να της δώσω την αντιβίωση την έπιασε έντονο κλάμα. Από το πολύ κλάμα βράχνιασε να φανταστείτε και ξεκίνησε μια κίνηση με το χέρι της να χτυπάει το αυτί της. Την επαναλαμβάνει συχνά μέσα στη μέρα. Μίλησα με τη παιδίατρο και μας είπε ότι είναι δόντια. Μήπως πρέπει να ανησυχώ; Μήπως είναι αντίδραση από τη ταλαιπωρία της με την αντιβίωση και του καβγά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεστε από την ξαφνική αλλαγή της συμπεριφοράς του μωρού σας. Θα σας ζητούσαμε να παρακολουθήσετε το παιδί σας μέσα στον επόμενο μήνα, εάν έχει απώλεια και άλλων λειτουργιών (πχ αρχίζει να σταματάει να μιλάει όσο μιλούσε ή να δείχνει, να σταματάει να παίζει και να απομονώνεται, να μην επιθυμεί άλλα παιδιά, να εμφανίζει αλλαγές στη διατροφή). Εάν διαπιστώσετε κάτι τέτοιο, τότε θα ήταν καλό να αξιολογηθεί το παιδί σας από Αναπτυξιακό Παιδίατρο, που θα σας κατεύθυνε στο εάν υπάρχει ή όχι δυσκολία και τι θα πρότεινε να γίνει για να εξαλειφθούν αυτές οι δυσκολίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
068. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, Ευχαριστούμε όλοι οι γονείς που βρίσκετε τον χρόνο και απαντάτε στις ερωτήσεις μας. Έχω να κοριτσάκι 7 χρόνων διαγνωσμένο με mowat wilson syndrom. Παρόλο που μας έχουν πει ότι δεν θα αναπτυχτεί σχεδόν καθόλου, περπατά τρέχει αυτοεξυπηρετείται, και στο σχολείο έχει αρκετές μαθησιακές δυσκολίες. Θα ήταν ρίσκο να γραφτεί σε αγγλικό σχολείο? Όλοι σπίτι μιλάμε ελληνικά απλά θεωρώ ότι θα ήταν καλύτερα να γραφτεί με μοντεσσοριανο σχολείο και εδώ είναι μόνο αγγλικό. Επίσης παρόλο που δεν είναι συνηθισμένη στην γλώσσα νομίζω είναι πιο εύκολη γλώσσα αντί τα ελληνικά και η μέθοδος αυτή θα την βοηθήσει περισσότερο να αναπτυχτεί. Σας ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η Μοντεσσοριανή εκπαίδευση βοηθάει σημαντικότατα παιδιά με ψυχοκινητική καθυστέρηση (αυτή τη δυσκολία φέρνει το mowat wilson syndrom σε ποικίλου βαθμού βαρύτητα). Η πολυαισθητηριακή αγωγή βοηθάει πολύ την ανάπτυξη αυτών των παιδιών. Για την απόφαση όμως ετερόφωνου (αγγλόφωνου) εκπαιδευτικού περιβάλλοντος, μπορεί να σας απαντήσει μόνον ο Λογοθεραπευτής που παρακολουθεί ή θα πρέπει να αξιολογήσει το παιδί σας (όσον αφορά τις σημασιολογικές του ικανότητες). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας
069. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας..όλοι οι γονείς έχουμε τις ανησυχίες μας έτσι σκέφτηκα και εγώ να σας απευθύνω την ερώτηση μου θέλοντας να πιστεύοντας ότι θα μπορέσετε να με καθοδηγήσετε.. Λοιπόν έχω έναν 10,5 χρονών γιο, μια κόρη 8,5 χρόνων και έναν μικρότερο γιο 6 χρονών.. ο μεγάλος μου γιος λοιπόν θέλει μονάχα να κάνει βόλτες με τους φίλους του (ζούμε σε επαρχία..).δεν ενδιαφέρεται για το διάβασμα..δεν είναι αρκετά υπεύθυνος με τις εξωσχολικές δραστηριότητες που έχει επιλέξει..(μάθημα λύρας..) παρά μονάχα για το ποδόσφαιρο.. η αλήθεια είναι ότι αρκετές φορές του λέω ότι δεν είσαι υπεύθυνος και ότι πρέπει να γίνει λιγάκι πιο υπεύθυνος στην ζωή του και στις υποχρεώσεις του..να διαβάζει γιατί είναι για το δικό του καλό..δεν το καταλαβαίνεις του λέω τώρα αλλά εγώ σ’ αγαπώ είμαι η μητέρα σου γι’ αυτό επιμένω στο καθημερινό σου διάβασμα για να μπορείς να προχωρήσεις και στο γυμνάσιο και στο λύκειο, γιατί αν έχει από τώρα κενά στην μόρφωση σου θα δυσκολευτεί αρκετά..του λέω βέβαια ότι θέλει δεν θέλει το γυμνάσιο, ο λύκειο και τα αγγλικά θα τα βγάλει..!!!! Δεν ξέρω τι να κάνω… Δεν ξέρω πως να τον κάνω να καταλάβει ότι οφείλει να είναι υπεύθυνος στο διάβασμα του.. ξέρω θα μου πείτε ότι θέλω να κάνει πράγματα που δεν θέλει και στην ουσία ίσως πράγματα που δεν έκανα εγώ (δεν έμαθα ποτέ αγγλικά για διάφορους λόγους..) αλλά αν δεν τον καθοδηγήσω ως γονιός του και τον αφήσω να αποφασίσει αυτός, ίσως, να μην ασχολείται με τίποτα άλλο εκτός από το να βγαίνει με τους φίλους του να παίζουν … ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο γιος σας δείχνει να μην είναι τοποθετημένος στις μαθησιακές υποχρεώσεις του για έναν από τους 3 λόγους: (α). Γενικά δεν μπορεί -ή δεν έχει μάθει- να τοποθετείται στις υποχρεώσεις του σπιτιού (πχ συγύρισμα δωματίου, φτιάξιμο τσάντας, συμμετοχή σε οικιακές εργασίες κλπ), (β). Αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες στη μάθησή του ή τη συγκέντρωση της προσοχής του ή (γ). Έχει χαμηλά μαθησιακά ενδιαφέροντα. Θα σας εφιστούσαμε την προσοχή ότι οι συνεχείς παρατηρήσεις (σε λαϊκή γλώσσα το “κήρυγμα”) που του κάνετε, πιθανά να τον εκνευρίζει παραπάνω στην ηλικία που βρίσκεται (προεφηβεία). Θα ήταν καλό να συζητούσατε με τον/την εκπαιδευτικό του παιδιού για το τι σας προτείνει, ταυτόχρονα εάν δεν είναι υπεύθυνος για το μάθημα της λύρας να τον ρωτούσατε και να τον απειλούσατε ότι θα τον διακόψετε και ταυτόχρονα να τον εντάσσατε σε καθημερινές υποχρεώσεις του σπιτιού (συμμετοχικό άτομο) πχ στο σιγύρισμα δωματίου ή στην τακτοποίηση στα ψώνια του σούπερ μάρκετ ή το πότισμα των λουλουδιών. Θα παίξει σημαντικότατο ρόλο και η εμπλοκή του πατέρα σε όλα αυτά. Αυτά για αρχή νομίζουμε ότι θα αναδείκνυαν εάν υπάρχει μία υποβόσκουσα μεγαλύτερη δυσκολία ή όχι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
070. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας! έχω έναν γιο 10 ετών Πέμπτη Δημοτικού! η συμπεριφορά στο σχολείο όταν του κάνει παρατήρηση η δασκάλα του η όταν καταλαβαίνει ότι αδικείται είναι να κτυπάει το θρανίο να κλοτσά την καρέκλα του το ίδιο και στο σπίτι με το διάβασμα κτυπάει τις πόρτες δυνατά και κτλ! Η δική μας συμπεριφορά απέναντι του είναι ότι εγώ είμαι πολύ ήρεμος απέναντι του όσο και εγώ σαν χαρακτήρας βέβαια!! Τόσο όταν τον διαβάζω τόσο και στα παιχνίδια μαζί του!! Η μητέρα του που ασχολείτο περισσότερο λόγω του ότι τον διαβάζει και τον εξετάζει είναι πιο αυστηρή του φωνάζει τον μαλώνει να έχει καλύτερα αποτελέσματα στο σχολείο και στις επιδόσεις με αποτέλεσμα οι φωνές στο σπίτι για την μελέτη να είναι πολλές και συχνές! Βέβαια αυτό είναι συχνό και σε άλλα σπίτια που ρωτώ!! Η ερώτηση μου είναι μήπως δεν κάνουμε εμείς κάτι σωστά? Ή μήπως ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος που έχει αυτά τα ξεσπάσματα τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι και να θέλει κάποια άλλη υποστήριξη? Και αν εμείς είμαστε το λάθος στην μελέτη των διαβασμάτων του των καθημερινών τι πρέπει να αλλάξουμε?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η συμπεριφορά του παιδιού σας, δείχνει ότι αυτή την εποχή είναι πολύ στρεσαρισμένος και αντιδρά με θεαματικό τρόπο. Αυτό συμβαίνει συχνά σε παιδιά που βρίσκονται στην ηλικία της προεφηβείας, όπου εκτός πια από τις σχολικές απαιτήσεις, έχουν κι κοινωνικές ανησυχίες και από την άλλη δυσκολεύονται να ρυθμίσουν εύκολα τη συμπεριφορά τους, τη σκέψη τους και το συναίσθημά τους. Παίζει σημαντικότατο ρόλο εάν είναι καλός στα μαθησιακά και από την άλλη εάν στο Σχολείο εμφανίζει τις ίδιες δυσκολίες στη διαχείριση του θυμού του ή γενικότερα στο συναίσθημά του. Ούτως ή άλλως πάντως, θα ήταν καλό να συζητούσατε για αυτές τις συμπεριφορές του παιδιού με έναν / μία Ψυχολόγο (εσείς, όχι υποχρεωτικά να έβλεπε το παιδί) για να σας κατευθύνει για τα επόμενα βήματά σας και τους μηχανισμούς αντιμετώπισης του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
071. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω ένα αγοράκι 2 χρόνων κ τώρα περιμένουμε κ το δεύτερο μωράκι μας! Το τελευταίο καιρό αντιμετωπίζουμε πρόβλημα διότι ο μικρός μας ταλαιπωρεί πολύ στον ύπνο. Πίνει το γάλα μαζί μου (όπως πάντα συνήθως) κ μετά ζητά να τον πάρει ο μπαμπάς του. Κάθονται για λίγο στο καναπέ κ όταν πάνε στη κούνια ζητά πάλι εμένα. Μέχρι τώρα κοιμόταν κανονικά μαζί μου. Έπινε το γάλα του κ καθόμασταν λίγο αγκαλιά κ κοιμόταν. Το τελευταίο καιρό δε ξέρω τι τον έχει πιάσει.. το ίδιο ακριβώς έκανε κ με τη μαμά μου την περασμένη εβδομάδα που τον αφήσαμε λογω μιας υποχρέωσης. Δεν έπινε το γάλα του κ ούτε κοιμόταν. Ζητούσε εμένα κ την έδιωχνε (μέχρι που αναγκάστηκα να γυρίσω πίσω) που μαζί τα πάνε ΤΈΛΕΙΑ. Τον έχει μεγαλώσει λογω του ότι εγώ εργάζομαι κ έχει κοιμηθεί πολλές φορές μαζί της νύχτα διότι σαν ζευγάρι βγαίνουμε.. Έχω πολύ απογοητευτεί κ δεν ξέρω πως να το χειριστώ… δε ξέρω αν κάνω κάτι λάθος.. θα ήθελα πολύ κ περιμένω με αγωνία την συμβουλή σας!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ηλικία των 2 ετών, πολλά παιδιά εμφανίζουν μία αλλαγή στη συμπεριφορά τους και αυτό που αναφέρεται περιλαμβάνεται σε αυτές τις αλλαγές. ΕΑΝ (προσέξτε γιατί είναι σημαντικό αυτό) δεν εμφανίζεται κάποια αλλαγή στη λειτουργικότητα του παιδιού (παιχνίδι, συγκέντρωση) ή στην επικοινωνία του (πχ “έκοψε” λεξούλες που έλεγε), τότε θα ήταν καλό να δώσετε λίγο χρόνο υπαναχωρώντας μερικώς στις αιτήσεις του (πχ παροχή γάλακτος). Εάν υπάρχει αλλαγή, θα ήταν καλό να ζητούσατε την άποψη Παιδιάτρου Αναπτυξιολόγου. Από την άλλη, αναμένετε και το δεύτερο παιδάκι σας, κάτι που τον επηρεάζει. Θα του δώσετε χρόνο με χαλαρό τρόπο και δεν θα του δείξετε ταραχή. Επίσης θα ήταν καλό να έχετε υπόψιν σας ότι δεν ήταν καλό που κοιμόταν μέχρι αυτή την ηλικία μαζί σας. Κάτι πάντως σας ζητάει αυτό το παιδί και θα το αντιμετωπίσετε χαλαρά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
072. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα! Θα ήθελα την βοήθεια σας παρακαλώ!! Η κόρη μου 3 ετών στον παιδικό θέλει να μπαίνει στον ρόλο της δασκάλας Συνέχεια! επιβάλλεται σε όλα τα παιδάκια θέλει για παράδειγμα να κάτσουν όπου αυτή θέλει, να κάνουν ότι θέλει Αυτή, και γενικά συμπεριφέρεται λες και τα παιδάκια είναι κούκλες.. οι δασκάλες προφανώς δεν ξέρουν πως να το χειριστούν και έχω απελπιστεί…όλο αυτό ξεκίνησε από όταν άρχισε να πηγαίνει στον παιδικό.. πως να το χειριστώ; ευχαριστώ εκ των προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία παραμένουσα δυσκολία του παιδιού να ενταχθεί κοινωνικά στα δρώμενα της Τάξης και να λάβει το ρόλο μαθήτριας, όπως τον ίδιο ρόλο έχουν και τα άλλα παιδιά της Τάξης της κόρης σας. Θα ήταν διευκολυντικό εάν γνωρίζαμε πώς συμπεριφέρεται στα άλλα παιδιά (στην Παιδική Χαρά, με τα ξαδελφάκια της, στον Παιδότοπο, σε Παιδικά Πάρτυ κλπ), καθώς και πώς κοινωνικοποιείται με άλλους ενήλικες ή και με εσάς. Πολλά παιδάκια στην αρχή δυσκολεύονται να κοινωνικοποιηθούν και να ακολουθήσουν τους κανόνες της Τάξης, αλλά γρήγορα προσαρμόζονται, ιδίως εάν σε άλλα περιβάλλοντα έχουν βρει τους κοινωνικούς δρόμους τους. Θα θέλαμε να ρωτήσετε τη Νηπιαγωγό να σας πει τι θα πρότεινε. Οι αρμόδιες ειδικότητες που μπορούν σε αυτή την ηλικία να αξιολογήσουν τις δυσκολίες κοινωνικής επικοινωνίας ενός παιδιού, είναι ο Λογοθεραπευτής ή ο Αναπτυξιακός Παιδίατρος ή ο Παιδοψυχίατρος (στην περίπτωση που η Νηπιαγωγός ζητήσει να γινόταν μία αξιολόγηση). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
073. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Χαίρομαι για άλλη μια φορά που επικοινωνώ μαζί σας για να μου δώσετε μια προσέγγιση όσο αφορά την μικρή μου 6 ετών. Σε μια γενική εικόνα η μικρή μου από 2 ετών ήταν αρχικά ένα ριψοκίνδυνο παιδί, δεν μπορούσε να ακολουθήσει κανόνες σε μια τάξη η σε μια ομάδα κτλ. Δύο χρόνια στον παιδικό σταθμό είδαμε κ παιδοψυχολόγο αλλά τότε μας παρότρυναν να κάνουμε κ Εργοθεραπείας μήπως κ βοηθήσουν. Φτάνοντας στα προνήπια σε δημόσιο δεν μπορούσε να ακολουθήσει το πρόγραμμα των νηπιαγωγών γιατί σηκωνόταν απ’ την παρεούλα, έκανε ότι σε αυτήν άρεσε, και γενικά ήταν πολύ παρορμητική. Σε αυτό το σημείο να σας πω ότι ενώ είχε αυτά τα θέματα συμπεριφοράς ,αντιθέτως η ευφυία βρισκόταν στα ύψη. Ήταν η μόνη που ήξερε να γράφει κ να διαβάζει και τότε μου είπαν για τα ΚΕΔΔΥ. Πηγαίνοντας στα ΚΕΔΔΥ και έπειτα από συναντήσεις ,απορούσαν όλοι για πιο λόγο βρισκόμουν εκεί ,εφόσον δεν έβλεπαν κάτι παράξενο στο παιδί. Τα νήπια τα περάσαμε πιο ήπια ,έχοντας φυσικά κάποιες εκρήξεις ξανά ,όπως παλιά. Να επισημάνω πως στο σπίτι είναι πολύ δραστήρια κ δυσκολεύεται ακόμη κ στο να κάτσει στη καρέκλα για να φάει. Διαρκώς παρατάει στην μέση τα μαθήματα της για να ασχοληθεί με κάτι άλλο, η το φαγητό κτλ. Τελευταία πήγαμε κ σε Αναπτυξιολόγο κ μας είπε πως είναι θέμα χαρακτήρα .. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση ψυχολογική κούραση νιώθουμε όταν πρέπει να πάει για ύπνο. Εκεί αρχίζει κ αντιστέκεται κ κάνει ότι της κατέβει στο μυαλό. Φέτος στο δημοτικό 1η τάξη μιλάμε ασταμάτητα . Δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσα σε μεγάλη ομάδα ατόμων ,πχ την πήγαμε κολυμβητήριο μας είπαν πως μιλαει πολύ κ τους αποσυντονίζει Ταε κβο ντο τα ίδια στην ζωγραφική που πηγαίνει τα ίδια ,.Στο σχολείο ευτυχώς η δασκάλα είναι τόσο καλή που ακούει τον πόνο μας. Μου λέει πως δεν την αφήνει να κάνει μάθημα ..επειδή γνωρίζει πολλά πετάγεται διαρκώς δεν τηρεί τους κανόνες. Της έχουμε κάνει τόσο κήρυγμα κ τπτ. Συγνώμη για το τεράστιο κείμενο θα μπορούσα να γράφω μέχρι το πρωί αν ήταν να σας δώσω, και άλλα στοιχεία για την μικρή μου. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Καλή δύναμη και περιμένουμε την απάντηση σας μήπως κ βοηθηθούμε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε συμπτώματα της κόρης που χρήζουν μία διαφοροδιάγνωσης σε σχέση με δεδομένα διάσπασης προσοχής και υπερκινητικότητας. Οι συμπτωματολογίες στις οποίες αναφέρεστε στο παρελθόν (ιστορικό εμπλοκής σε ριψοκίνδυνα πράγματα, δυσκολίες να ακολουθήσει κανόνες στην τάξη ή σε μια ομάδα, δυσκολίες να παραμείνει καθισμένη για τις εργασίες της και να ακολουθήσει το πρόγραμμα της τάξης, παρορμητικότητα, εκρήξεις στη συμπεριφορά, δυσκολίες να εισέλθει στη βραδινή ρουτίνα και τον ύπνο), αλλά και οι συμπεριφορές που βγάζει πια στο Σχολείο (λογόρροια, δυσκολίες να λειτουργήσει μέσα σε μεγάλη ομάδα, δεν αναμένει τη σειρά της για να μιλήσει) επίσης συνάδουν με παιδί με πιθανές δυσκολίες αυτού του τύπου. Αυτό που σας αναφέρθηκε από την Ιατρική ειδικότητα που εξέτασε την κόρη σας ότι οι δυσκολίες της “είναι θέμα χαρακτήρα” είναι αρκετά αόριστο (προφανώς θα σας είπε και κάτι άλλο). Επίσης να σας τονίσουμε ότι πολλά παιδιά, αυτές τις δυσκολίες τις βγάζουν κύρια στις ομάδες και πιθανά όχι σε μία ατομική αξιολόγηση. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται ένα βάθος χρόνου και μία εμπεριστατωμένη λήψη ιστορικού από εσάς για την διάγνωση. Θα σας προτείναμε να γινόταν μία αξιολόγηση του παιδιού από Εργοθεραπευτή και Παιδοψυχίατρο για να διαπιστώνονταν οι δυσκολίες της μικρής και να σας προτείνονταν τρόποι αντιμετώπισης αυτών των δυσκολιών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
074. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω ένα κοριτσάκι 5.5 χρόνων που πηγαίνει νήπιο. Από περισυ που ξεκίνησε για πρώτη φορά το σχολείο στο Προνήπιο δηλαδή είχε παρουσιάσει άγχος αποχωρισμού. Το ιδιο πρόβλημα παρουσιάζεται και φέτος την ώρα που την αφήνω στο σχολείο, με τη διαφορά ότι φέτος το κάνει και με τη δασκάλα της την οποία είχε περισυ. Όταν η δασκάλα φεύγει την τελευταία ώρα από την τάξη κλαίει και λέει ότι θέλει να μείνει μαζί της και όχι με την άλλη δασκάλα που την αντικαθιστά. Το σχολείο γενικά της αρέσει πολύ στενοχωριέται αν χρειαστεί να μην πάει και έχει πολλούς φίλους. Κάποιες φορές το παιδί παρουσιάζει υπερβολικό άγχος λέει ότι νιώθει φόβο χωρίς αιτία και έχει συμπτώματα όπως τάση για εμετό, πόνο στην κοιλιά. Απευθυνθήκαμε σε ειδικό και μας είπε ότι πρέπει να την κάνουμε πιο ανεξάρτητη. Μας είπε επίσης ότι όλα αυτά τα κάνει και τα λέει για να μας χειραγωγήσει..και για να τραβήξει την προσοχή μας,(πράγμα που δεν ισχύει..γιατί ήδη έχει την προσοχή μας),όμως εγώ που ξέρω το παιδί μου πιστεύω ότι όντως τα βιώνει και νιώθει μεγάλη πίεση. Μας είπε επίσης ότι πρέπει να την βάλουμε να κοιμάται μόνη της στο δωμάτιο της μαζί με άλλα πράγματα στα πλαίσια την ανεξαρτητοποίησης. Εγώ δεν ξέρω..έχω τις αμφιβολίες μου σε σχέση με κάποια πράγματα..ξέρω ότι είναι ένα ευαίσθητο παιδί και νιώθω ότι αν την πιέσω περισσότερο αυτή τη χρονική στιγμή δεν θα της κάνω καλό. Θα ήθελα τη γνώμη σας σας παρακαλώ. Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε κάποιες συμπεριφορές της κόρης σας που έχουν μία αντιφατικότητα (πχ άγχος αποχωρισμού από τη μία αλλά διάθεση από την άλλη να πηγαίνει στο σχολείο και μάλιστα πως έχει πολλούς/ες φίλους/ες). Από την άλλη μας ενδιαφέρει εάν το κλάμα της είναι παραμένον ή εάν “παρηγορείται” και το “ξεπερνάει εύκολα” (ζήτημα ευελιξίας). Αυτό όμως που αναφέρετε και είναι πραγματικά ανησυχητικό, είναι ότι αναφέρετε ότι η κόρη σας κρίνετε ότι είναι πραγματικά αγχωμένη και πιεσμένη και εμφανίζει ψυχοσωματικές εκδηλώσεις, κάτι που σε αυτή την ηλικία δυστυχώς φέρνει άσχημα αποτελέσματα στην ανάπτυξη του παιδιού. Θα σας συστήναμε λοιπόν να απευθυνθείτε σε έναν/μία Παιδοψυχολόγο, για να γίνει μία αξιολόγηση της μικρής και να σας μιλήσει για το προφίλ της και τους μηχανισμούς σκέψης της, καθώς και για τρόπους που θα βοηθούσαν να αντιμετωπιστεί ή να μειωθεί αυτό το άγχος. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
075. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το έργο σας. Έχω ένα αγοράκι 2,5 ετών που πριν 2 μήνες ξεκίνησε παιδικό σταθμό. Στη πρώτη ενημέρωση οι δασκάλες μου είπαν πως διεκδικεί έντονα αυτό που θέλει, δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του και αποσπάται μερικές φορές η προσοχή του. Κατά τα λοιπά, γλωσσικά και κινητικά είναι κ πάνω από την ηλικία του, έχει προσαρμοστεί κ είναι κοινωνικός πολύ κ καλός με τις δασκάλες κ τα άλλα παιδία. Να ανησυχήσω ή η ηλικία κ το ότι μόλις ξεκίνησε σταθμό επιτρέπουν τέτοιες συμπεριφορές; Ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρετε σε μία δυσκολία του παιδιού σας όσον αφορά τον εγωκεντρικό μηχανισμό σκέψης και πιθανή διάσπαση προσοχής. Από την άλλη όμως, αναφέρετε ότι είναι κοινωνικό παιδί με τα παιδιά και τις εκπαιδευτικούς. Από τη στιγμή που τώρα ξεκίνησε να παρακολουθεί τον Παιδικό Σταθμό -και εάν στο σπίτι δεν σας απασχολούν θέματα συγκέντρωσης προσοχής- θα ήταν καλό να δώσετε λίγο ακόμα χρόνο στο παιδί (εάν συμφωνούν και οι εκπαιδευτικοί). Εάν όμως κρίνετε θέμα αξιολόγησης, θα ήταν καλό να δει το παιδί Αναπτυξιακή Παιδίατρος. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
076. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι 6 ετών και 5 μηνών. Είναι παιδί χωρισμένων γονιών. Η επικοινωνία με το παιδί μου είναι τηλεφωνική περισσότερο λόγω απόστασης. Το βλέπω σχεδόν μια φορά το μήνα αλλά έχει υπάρξει περίοδος να το δω και τρεις. προσπαθώ όσο μπορώ να πηγαίνω κοντά του αλλά είναι δύσκολο μένει Βόλο και εγώ είμαι Αθήνα. Θα ήθελα παρακαλώ να ρωτήσω αν η επικοινωνία μου με το τηλέφωνο καθημερινά το κουράζει που το καταλαβαίνω απόλυτα. Σε ένα παιδί να μην θέλει να μιλήσει η να βαριέται. Έχω αφήσει να περάσουν και δυο μέρες ώστε να μην το κουράζω αλλά και πάλι καταλαβαίνω μια βαρεμάρα όχι πάντα. Η μαμά του γιου μου με προτρέπει να περνω κάθε δυο μέρες ώστε να μην βαριέται το παιδί και επειδή μιλάει και με κάποια ειδικό της είπε ότι αυτό είναι το σωστό θα ήθελα παρακαλώ αν μπορείτε να μου δώσετε μια συμβουλή για το καλό του παιδιού πάνω απο όλα. Ξέρω ότι πρέπει να είμαι εκεί κοντά του αλλά ο χρόνος είναι περιορισμένος λόγω δουλειάς. Θα ήθελα να πάρω την γνώμη σας. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Καλές γιορτές με υγεία.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η η σωστή διαχείριση του διαζυγίου στα παιδιά είναι καθοριστική για την ζωή του παιδιού και το έχετε νομίζουμε κατανοήσει σωστά. Το κάθε διαζύγιο όμως έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και συχνά νομικούς περιορισμούς. Θα ήταν καλό λοιπόν να επισκεφθείτε έναν ειδικό ώστε να πάρετε εξατομικευμένη καθοδήγηση. Να επιβεβαιώσουμε όμως ότι η σταθερή και συχνή επαφή με το παιδί είναι απαραίτητη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
077. ΕΡΩΤΗΣΗ: Πριν λίγες μέρες έγινα μπαμπάς και με απασχολεί το θέμα της διγλωσσίας. Θα ήθελα να ρωτήσω αν θα μπορούσα να μιλάω στο μωρό μόνο ρώσικα (επίσης και η γιαγιά) και η μητέρα του που είναι από την Χιλή μόνο Ισπανικά? Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. H σύγχρονη θεώρηση της διγλωσσίας αναφέρει ότι ο γονέας είναι καλό να μιλάει στο παιδί στη μητρική του γλώσσα ειδικά όταν μιλάει και εκφράζεται συναισθηματικά. Τα περισσότερα παιδιά δε θα έχουν δυσκολία με αυτό και θα μάθουν εξίσου καλά και τις δύο γλώσσες ειδικά αν έρχονται σε επαφή από πολύ μικρή ηλικία. Αν συνυπάρχει κάποια διαταραχή λόγου-ομιλίας είναι καλό να συζητηθεί με κάποιο λογοθεραπευτή κατά περίπτωση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Λογοθεραπευτής του Κέντρου μας
078. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Είμαι από τα Γ… (αναφέρεται το μέρος) και ειλικρινά νιώθω ιδιαίτερη χαρά που ανακάλυψα την ιστοσελίδα της εταιρείας σας και μπορώ να μοιραστώ μαζί σας τις αγωνίες μου λαμβάνοντας, μια απάντηση. Είμαι μητέρα δυο παιδιών: ενός κοριτσιού (10) ετών και ενός αγοριού (8,5)ετών. Η ερώτησή αφορά το γιό μου. Πηγαίνει τρίτη δημοτικού και πιθανόν να έχει αργό ρυθμό μάθησης. Γεννήθηκε με χαλαρό μυϊκό τόνο [παιδί floppy όπως μας είπε ο Παιδορθοπεδικός) ο οποίος έχει ξεπεραστεί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Η γενική εικόνα του παιδιού στην κανονική του ζωή δείχνει ένα παιδί ήρεμο, χαλαρό, χωρίς εντάσεις και νευρικότητες[είναι όπως λέμε καμιά φορά βαρύς τύπος].Στο μαθησιακό κομμάτι προσπαθεί πάρα πολύ για να πετύχει αυτό που πετυχαίνουν ο άλλοι σε 1 , 1 ½ ώρα. Έχει παρά πολύ υπομονή και θέληση. Το διάβασμα διαρκεί κυρίως 3 ½ με 4 ώρες καθημερινά με διαλλείματα. Τον δυσκολεύει αρκετά η ανάγνωση και η απομνημονεύει των δύσκολων και καινούργιων λέξεων της ορθογραφίας. Στα μαθηματικά τα καταφέρνει πολύ εύκολα. Διαβάζουμε καθημερινά παρέα τα λέμε τρεις και τέσσερις φορές για να τα συλλάβει [θέλει το χρόνο του].Ρώτησα τη δασκάλα για την πρόοδό του και μου είπε ότι δεν έχει παράπονο, βλέπει ότι προσπαθεί όσο μπορεί, είναι “δουλεμένο” παιδί, απλά είναι αργός στο γράψιμο, δεν προλαβαίνει τους άλλους. Σχετικά με τα ανωτέρω θα ήθελα να σας ρωτήσω: Ο αργός ρυθμός μάθησης βελτιώνεται με τα χρόνια; Υπάρχουν κάποιες μέθοδοι-ασκήσεις που μπορούν να γίνουν από ειδικούς για να βελτιωθεί αυτός ο ρυθμός ή η ωρίμανση του νευρικού συστήματος έρχεται από μόνη της. Εγώ σαν μητέρα θα πρέπει να συνεχίσω αυτό που κάνω με πολύ αγάπη και υπομονή [εμψυχώνοντας το παιδί γιατί έχει και αυτό τις ανασφάλειες του, π.χ. βλέποντας ότι κάνει πολλές ώρες διαβάσματος λέει: δε είμαι χαζός] περιμένοντας κάποια στιγμή να αλλάξει αυτός ο ρυθμός;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας και για τα όμορφα λόγια σας. Αναφέρεστε σε δύο δυσκολίες του παιδιού σας. Η μία είναι η αργή ταχύτητα επεξεργασίας. Μπορείτε να διαβάσετε και το λινκ μας http://www.proseggisi.gr/%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B9-%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9/
αλλά επιπρόσθετα ότι αυτές οι δυσκολίες δεν εντοπίζονται στα μαθηματικά. Αυτό σημαίνει όμως ότι θα ήταν καλό να γίνει μία Ειδική Μαθησιακή εκτίμηση του παιδιού σας για το εάν υπάρχουν πιθανά κάποιες δυσκολίες και στο μαθησιακό τομέα των “γλωσσικών” μαθημάτων. Εάν υπάρχει κάποια μαθησιακή δυσκολία, αυτό επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την ταχύτητα επεξεργασίας, την εργαζόμενη μνήμη αλλά ταυτόχρονα και την μακροπρόθεσμη σημασιολογική μνήμη. Οι Ειδικότητες του Ειδικού Παιδαγωγού και του Εργοθεραπευτή μπορούν να βοηθήσουν πάρα πολύ την ταχύτητα επεξεργασίας και μάθησης. Οι δυσκολίες αμβλύνονται με το πέρασμα του χρόνου, χωρίς υποστήριξη όμως παραμένουν αρκετά ενοχλητικά τα συμπτώματα. Όσον αφορά τη συμπεριφορά σας, πράττετε εξαιρετικά που ενισχύετε συναισθηματικά το παιδί και ίσως να πρέπει να του εξηγήσετε τις δυσκολίες του και τους λόγους που θέλετε να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
079. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλή σας μέρα. Θα ήθελα την βοήθεια σας σας παρακαλώ να μου απαντήσετε, γιατί είμαι σε απόγνωση. Ο Γιός μού ήρθε για πρώτη φορά Γερμανία 3,5 ετών, μόλις ήρθε τον έγραψα σε παιδικό και η συμπεριφορά του σε σχέση με τα άλλα παιδιά ήταν διαφορετική, δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου με τα παιδιά ήταν κλειστός και ντροπαλός, αλλά Εμείς σκεφτήκαμε πώς ήταν φυσιολογικό γι’αυτή την αλλαγή στην Γερμανία άλλη γλώσσα, νοοτροπία κλπ. Τώρα πηγαίνει σχολείο πέρσι έκανε την πρώτη τάξη και μού είπαν οι δασκάλες πώς είναι πολύ ήσυχος, ντροπαλός και έχει μόνο ένα το πολύ δύο φίλους και αν θέλουμε να ξανακάνει την πρώτη, επειδή θα τον βοηθήσει και με τα μαθήματα πού αργή να τα γράφει, αλλά και να γίνει ποιό κοινωνικώς. Εγώ τους ενημέρωσα πως ο Γιός μου θα συνεχίσει κανονικά την δεύτερη τάξη, επειδή είναι έξυπνος και στο σπίτι είναι διαφορετικός μιλάει, ρωτάει, παίζει με τον αδερφό τού αλλά και ένα παιδί από την τάξη τού έρχεται σπίτι μας και παίζουν ή βγαίνουν έξω στην παιδική χαρά με άλλα παιδιά. Μού έγραψαν ένα γράμμα για να το πάω στο γιατρό και ο γιατρός μου είπε να κλείσω ένα ραντεβού σε ένα παιδοψυχολόγο για να το ελέγξει από που προέρχεται αυτός ο φόβος πού έχει στο σχολείο. Αν θέλετε να μου προτείνεται κάτι, έχω σκεφτεί να τον γράψω σε ελληνικό σχολείο στη Γερμανία μήπως αλλάξει και νιώσει άνετα. Τι να κάνω σας παρακαλώ μία συμβουλή, γιατί είμαι πολύ στεναχωρημένη με αυτή την κατάσταση… Ήρθαμε Γερμανία για να έχει το παιδί ένα καλύτερο μέλλον και θέλω το καλύτερο για τα παιδιά μού. Με πολλούς χαιρετισμούς….
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. η συμπεριφορά πολλών παιδιών είναι διαφορετική στο σπίτι και στο Σχολικό περιβάλλον. Πολλοί παράγοντες μπορεί να έχουν παίξει ρόλο σε αυτό (πχ μη καλή κατανόηση της ξένης γλώσσας, δυσπραξία, δυσκολία στη μάθηση ή στην ταχύτητα μάθησης, δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία, δυσκολίες στην αυτοεικόνα και αυτοσυναίσθημα, δυσκολίες στην κοινωνική σκέψη κλπ). Θα μας επιτρέψετε αρχικά να συμφωνήσουμε με την εκπαιδευτικό όσον αφορά την εξέταση του παιδιού από Παιδοψυχολόγο ή Παιδοψυχίατρο για να διαπιστωθούν οι πιθανές δυσκολίες του παιδιού, πριν προχωρήσετε στην απόφαση να του αλλάξετε Σχολείο (θέλει προσοχή γιατί πιθανά αντί για καλύτερα, να έχει χειρότερα αποτελέσματα στο παιδί). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
080. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, Θα ήθελα τη βοήθεια σας στο παρακάτω θέμα. Ο γιος μου είναι 6 χρόνων και ξεκίνησε σε καινούργιο σχολείο κ περιοχή την πρώτη δημοτικού πριν 2 εβδομάδες. Σήμερα μου έστειλε μήνυμα μια μαμά ότι παρενόχλησε την κόρη της πιέζοντας τη να τον φιλήσει. Συγκεκριμένα μου έστειλε τα παρακάτω αναλυτικά: “μου είπε ότι ο γιος σας τη πειράζει και συγκεκριμένα ότι ήθελε να τη φιλήσει. εκείνη του είπε όχι και της είπε ότι θα της πετάξει το βραχιόλι της στα σκουπίδια. τελικά σε κάποιο διάλλειμα την έπιασε τη φίλησε στο αυτί και στο μάγουλο και εκείνη τον κλώτσησε. μετά την έσπρωξε και εκείνος έπεσε. και το πιο βασικό είναι ότι της είπε λέει εσένα θα σε ξεβρακώσω και έκανε κίνηση αλλά δεν τον άφησε”. Δεν μου έχει συμβεί παρόμοιο περιστατικό τουλάχιστον όχι κάτι που να γνωρίζω. Πως πρέπει να το χειριστώ αυτό με το παιδί μου; Θέλω να του το εξηγήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να μην επαναληφτεί να ζητήσει συγγνώμη από το κοριτσάκι και να αποκατασταθεί η σχέση τους ως συμμαθητές. Σας ευχαριστώ, Μαμά Γ…..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοώντας την ανησυχία σας να σας ενημερώσουμε ότι σε αυτή τη ηλικία τέτοια συμβάντα συμβαίνουν ανάμεσα στα παιδιά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν χρειάζονται προσοχή και σωστή διαχείριση. Φαίνεται πως ο γιός σας έχει μπερδέψει ενδεχομένως κάποιες πληροφορίες που μπορεί να έχει για την σεξουαλικότητα αλλά κυρίως για τους κοινωνικούς κανόνες από τους οποίους αυτή διέπεται. Θα σας προτείναμε να τον εξοικειώσετε με το θηλυκό και αρσενικό φύλλο αξιοποιώντας μέσα κατάλληλα για την ηλικία του όπως είναι τα παραμύθια. Κατά δεύτερον χρειάζεται να του εξηγήσετε τις ζώνες ασφάλειας τόσο του σώματος του όσο και των άλλων. Κατά τρίτον και αν αυτό συμβαίνει είναι σημαντικό να έχετε έναν έλεγχο στο τι βλέπει πχ.στην τηλεόραση, κινητά. Τέλος είναι σημαντική η στάση των γονέων στο σπίτι και πως φέρονται σε σχέση με το ερωτικό κομμάτι μπροστά στα παιδιά. Συχνά συμβαίνει οι γονείς να είναι εξαιρετικά διαχυτικοί ή αντιθέτως εξαιρετικά συνεσταλμένοι οπότε να δίνουν λανθασμένα μηνύματα στα παιδιά. Θα προτείναμε για αρχή τον έλεγχο και την δοκιμή των παραπάνω κυρίως όμως σε κλίμα ήπιο και ήρεμο κλίμα ώστε ο γιος σας να κατανοήσει κι όχι να φοβηθεί ή να ντραπεί για το γεγονός. Αν παρόλα αυτά η συμπεριφορά του αυτή συνεχιστεί, ή αν παρατηρήσετε άλλες συμπεριφορές που σας φαίνονται ξένες ως προς το παιδία σας θα ήταν καλό να επικοινωνήσετε με κάποιον ειδικό για πιο εξατομικευμένες οδηγίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
081. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Έχω ένα γιο που τον Δεκέμβριο κλείνει τα 3 και μια κόρη 3 μηνών. Ο γιος μου, άργησε να περπατήσει (13μηνών) και να μιλήσει. Πριν από 4 μήνες μίλησε με φράσεις. Έκτατε μιλάει κανονικά για την ηλικία του. Ζούμε στο εξωτερικό και εδώ και 6 μήνες τον έχουμε στείλει παιδικό σταθμό. Πριν από αυτό δεν έπαιζε ποτέ με παιδιά, απέφευγε την συναναστροφή μαζί τους, τώρα πάλι δεν παίζει με παιδιά απλά “ανέχεται” την παρουσία τους κοντά του. Στον παιδικό μάς είπαν πως δεν έχει σχέσεις με κανένα παιδάκι, παρά μόνο είναι πολύ τρυφερός με τα βρέφη, γεγονός που ισχύει και στο σπίτι. Είναι τρυφερός πολύ με την αδελφή του αλλά με παιδιά της ηλικίας του δεν παίζει. Τους ζήτησα να τον προτρέπουν να συναναστρέφεται με συνομήλικα του παιδάκια αλλά δεν έχει διάρκεια αυτό. Δεν εντάσσεται σε κανένα περιβάλλον. Παράλληλα, έχει υιοθετήσει μια πολύ ακραία συμπεριφορά, να τσιρίζει πολύ και δυνατά, πέρα από τα όχι για τα πάντα, που λίγο ή πολύ είναι της ηλικίας του. Επίσης, δεν μπορώ να τον πάρω πουθενά μαζί μου, δεν ακούει κανέναν, όταν βρίσκεται κάπου που δεν θέλει γίνεται αδιαχείριστος. Σε εστιατόριο είναι αδύνατον να πάμε, δεν μπορούμε να του καθαρίσουμε την μύτη με φυσιολογικό ορό, αν πέσει και χτυπήσει ουρλιάζει σαν να ακρωτηριάστηκε, δεν στέκεται πουθενά κλπ. Τέλος, δεν βρίσκει ενδιαφέρον σε κανένα παιχνίδι ή παιδική χαρά πέραν των αυτοκινήτων και των τροχών γενικότερα. Έχει εμμονή στο να πετάει πέτρες σε υπονόμους και στο σχολείο μού έκαναν παρατήρηση γιατί δεν ακούει το “σταμάτα”. Έχουμε πάει σε παιδική χαρά με κούνιες, σιντριβάνια κλπ και όμως εξακολουθούσε να ρίχνει πέτρες στους υπονόμους. Αδιαφορεί για τα παραμύθια, δεν θέλει να του διαβάζουμε τίποτα και δυσκολευόμαστε να τον διαχειριστούμε πλέον. Παράλληλα έχουν μείνει πολλές δεξιότητες πίσω, αφού δεν έχει ενδιαφέρον για τίποτα πχ. να πιάσει μολύβι ή μπογιά ή φτυαράκι. Η Λογοθεραπεύτρια που τον είδε μάς είπε πως δεν έχει πρόβλημα λόγου αλλά η συμπεριφορά του χαίρει περαιτέρω έρευνας. Αναμένουμε από τους αρμόδιους φορείς να επικοινωνήσουν μαζί μας. Ο άντρας μου και γω, είμαστε υπομονετικοί και δοτικοί γονείς, με άξονα την ενσυναίσθηση και τον διάλογο. Δυστυχώς όμως έχουμε σηκώσει τα χέρια ψηλά με την συμπεριφορά του, δεν καταλαβαίνει ούτε από τιμωρίες, ούτε από απειλές (θα σου πάρω τα παιχνίδια).Προσπαθούμε να τον νουθετήσουμε αλλά δεν υπάρχει καμία αλλαγή ούτε διάθεση συνεργασίας από μέρους του. Φοβούμαστε διότι, η ηλικία του είναι καθοριστική για να μπουν βάσεις για την περαιτέρω ζωή του και παράλληλα έχουμε και ένα δεύτερο παιδί που ενδεχομένως να επηρεαστεί αρνητικά από την συμπεριφορά του γιού μας. Κάθε συμβουλή σας είναι ευπρόσδεκτη. Φιλικά ……
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας εμφανώς αντιμετωπίζει κάποιου βαθμού (από σημαντικές έως μέτριες) δυσκολίες σε κάποιους καίριους αναπτυξιακούς τομείς όπως : κοινωνική- συναισθηματική αμοιβαιότητα, συμπεριφορές μη λεκτικής επικοινωνίας οι οποίες χρησιμοποιούνται για κοινωνική αλληλεπίδραση, ανάπτυξη, διατήρηση και κατανόηση των σχέσεων, στερεότυπη ή επαναλαμβανόμενη κίνηση, χρήση αντικειμένων ή ομιλίας, άκαμπτο τρόπο σκέψης, περιορισμένα και απόλυτα δομημένα ενδιαφέροντα που εμμένουν και πιθανά ασυνήθιστο ενδιαφέρον σε αισθητηριακές διαστάσεις του περιβάλλοντος. Οι συμπεριφορές αυτές άλλοτε εμφανίζονται και στο οικογενειακό περιβάλλον και άλλοτε μόνο στο πιο ανοιχτό (εκπαιδευτικό ή κοινωνικό περιβάλλον. Σας συστήνουμε μία Παιδοψυχιατρική εκτίμηση για τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, όπως και για το πώς θα μπορούσε να επιβοηθηθεί το παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
082. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω δύο παιδιά 3 και 6 ετών. Ο μεγάλος μου γιος είναι ένα παιδί κοινωνικό και αγαπητό. Σε γενικές γραμμές είναι υπάκουος και συνεργάσιμος. Η δασκάλα του μου λέει πως είναι ένα παιδί με πολύ καλή αντίληψη και χωρίς προβλήματα στην τάξη η τα διαλείμματα. Το ζήτημα που με απασχολεί είναι πως πολλές φορές μιμείται άλλους – κυρίως φίλους του-. Μιμείται τόσο τη χροιά όσο κ το στυλ που νομίζω πως ακούω αυτούς. Του έχω πει πολλές φορές πως δεν είναι σωστό παρόλα αυτά από καιρό σε καιρό επανέρχεται με νέα μίμηση. Το δεύτερο είναι πως πολύ συχνά επαναλαμβάνει ψιθυριστά μια φράση που μόλις τελείωσε. Τον ρώτησα γιατί το κάνει, δε μου απαντάει, σα να μην ξέρει κι ο ίδιος. Επίσης λέει ψέματα, όχι για να κρύψει κάτι. Πχ – θυμάσαι μαμά όταν ήμουν μικρός που ήμασταν στο Παρίσι; – Δεν πήγαμε στο Παρίσι. – Πήγαμε.. Κι επιμένει και φτιάχνει κι ολόκληρη ιστορία γύρω απ’ το αρχικό ψέμα. Κατά τα άλλα είναι ένα γλυκό παιδί, με φίλους, παίζει και προσέχει τη μικρή του αδερφή και δεν έχω παρατηρήσει τίποτα άλλο. Είναι αυτά ζητήματα ανησυχητικά; Θα πρέπει να επιμένω η να τα αφήνω να περνάνε; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολλά παιδιά σε αυτή την ηλικία – ιδίως όταν δεν έχουν επαρκή αυτοεικόνα- προχωρούν σε μίμηση συμπεριφορών συνομηλίκων και “μυθοπλασίες” και πιθανά αυτό-ερεθιστικές συμπεριφορές (όπως είναι το να επαναλαμβάνει λέξεις-φράσεις που ήδη είπε). Είναι όμως πολύ καλό να μην εφησυχαζόμαστε με αυτές τις συμπεριφορές, ιδίως όταν τα παιδιά έχουν ξεπεράσει την ηλικία των 5 ετών. Θα σας προτείναμε να συζητούσατε αυτά που σας απασχολούν με έναν/μία ψυχολόγο ο/η οποίος/α θα λάμβανε και περισσότερες πληροφορίες για το προφίλ του παιδιού σας, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αντιδράει με αυτό τον τρόπο και τους τρόπους που αντιδράτε σε αυτές τις συμπεριφορές του. Εκείνος/η εκτιμώντας τα λεγόμενά σας θα σας πρότεινε τι θα ήταν καλύτερο ή τι θα έπρεπε να δρομολογηθεί για πιθανή περαιτέρω αξιολόγηση του ίδιου του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
083. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω ένα αγοράκι που θα πάει πρώτη δημοτικού με το νέο έτος. Η παιδοψυχίατρος μου έχει αναφέρει τη διάγνωση προφορικά. Είναι ΔΑΦ υψηλής λειτουργικότητας. Εγώ ήθελα να προσλάβω ιδιωτικό βοηθό και να μου γράψει η γιατρός μια άλλη διάγνωση που να έχει κοινά στοιχεία με ΔΑΦ προκειμένου να μην τον στιγματίσω διότι βρισκόμαστε σε μικρή κοινωνία χωριό. Και δεν θέλω να περιθωριοποιηθεί. Στα χωριά ξέρετε οι γονείς των παιδιών ξεκινούν την περιθωριοποίηση κ συνεχίζουν τα παιδιά στο χώρο του σχολείου. Σας παρακαλώ δώστε μου μια λύση ως ειδικός. Ευχαριστώ εκ των προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά με ΔΑΦ υψηλής λειτουργικότητας έχουν φυσικά δυσκολίες στην κοινωνική συνδιαλλαγή και κάποιες εμμονές, αλλά στην ουσία δεν είναι τόσο πολύ δυσλειτουργικά, ώστε να στοχοποιούνται από τους συμμαθητές τους. Δεν μας βρίσκει σύμφωνους η άποψη ότι στα “χωριά” τα παιδιά “περιθωριοποιούνται” (ο υπογράφων κατάγεται από ένα πολύ μικρό χωριό που κατοικούν και παιδιά με κάποιες σημαντικές ή λιγότερο σημαντικές δυσκολίες). Περισσότερο υπάρχει ζήτημα εάν ο γονιός αισθανθεί άσχημα και αμυντικά. Όσον αφορά την αλλαγή της γνωμάτευσης, αυτό δυστυχώς είναι από τη μία πλευρά παράνομο και φυσικά από την άλλη αντιδεοντολογικό. Θα ήθελα να το συζητούσατε παρακαλώ με την Παιδοψυχίατρο που σας έδωσε τη διάγνωση για να σας έλεγε τη γνώμη της. Σαν φιλική συμβουλή θα σας έλεγα να μην φοβάστε τη διάγνωση και να είστε υπερήφανη για το παιδί που έχετε. Είναι ο μονόδρομος για να ζήσει το παιδί σας όμορφα και αρμονικά με την κοινωνία μας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
084. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, η κόρη μου είναι 9 χρονών και πάει τετάρτη δημοτικού, το θέμα μας είναι το κλάμα. Κλαίει στο σχολείο, στο σπίτι, με το παραμικρό, στο σχολείο γιατί δεν προλαβαίνει αυτά που λέει η δασκάλα ή δεν τα καταλαβαίνει και φοβάται να την ρωτήσει ξανά γιατί τους έχει πει ότι μια φορά λέει το μάθημα. Η τάξη της έχει πολύ ζωηρά παιδιά και γίνεται φασαρία, αυτό δεν την αφήνει να συγκεντρωθεί. Επίσης και στο σπίτι κλαίει όταν είναι να διαβάσει διότι δεν μπορεί να διαχειριστεί καλά το χρόνο της, δεν συγκεντρώνεται με αποτέλεσμα να αργεί πολύ, και γενικά δεν πιστεύει στον εαυτό της, νομίζει ότι θα κάνει λάθος ή ότι θα την μαλώσουμε. Για την διαχείριση του χρόνου της μου το έχει πει και η δασκάλα. Όταν διαβάζει με θέλει δίπλα της. Θέλω το παιδί μου να είναι ευτυχισμένο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε δυσκολίες που είναι συμβατές με παιδί με χαμηλή αυτό-εικόνα, πιθανές δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία σε πολύβουα περιβάλλοντα, πιθανές δυσκολίες στο ρυθμό μάθησης ή στην ίδια τη μάθηση (πιθανές μαθησιακές δυσκολίες) και φυσικά ευθραυστότητα συναίσθημα. Είναι αρκετά μεγάλο παιδί και για αυτό το λόγο θα σας προτείναμε τα εξής: Να συζητούσατε αυτά που σας απασχολούν με έναν/μία ψυχολόγο ο/η οποίος/α θα λάμβανε και περισσότερες πληροφορίες για το προφίλ του παιδιού σας και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αντιδράει με αυτό τον τρόπο. Επίσης θα συζητούσατε και τους τρόπους που αντιδράτε σε αυτές τις συμπεριφορές της κόρης σας. Εκείνος/η εκτιμώντας τα λεγόμενά σας θα σας πρότεινε τι θα ήταν καλύτερο ή τι θα έπρεπε να δρομολογηθεί για πιθανή περαιτέρω αξιολόγηση του ίδιου του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
085. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα, ο γιος μου είναι 23 μηνών και έχω 2 προβληματισμούς. Κατά πρώτων, οι λέξεις που λέει είναι πολύ λίγες. μαμά, μπαμπά, πιπίλα, κιτα (το σκυλί μας λέγεται Ρίτα), γάλα, γιαγιά, μαμ, ου (το νερό) και ίσως να παραλείπω 1-2 ακόμη. κάνει γεια σου, φιλάκι, ευχαριστώ (βάζει το χεράκι του στο στήθος), χαϊδεύει. Καταλαβαίνει και εκτελεί όταν του ζητάς να κάνει κάτι. Πρέπει να ανησυχώ που δε μιλάει? Κατά δεύτερον, έχει 1 μήνα περίπου που ξεκίνησε να πηγαίνει στον βρεφονηπιακό σταθμό. Από ότι φαίνεται έχει προσαρμοστεί καλά, οι δασκάλα του είναι ευχαριστημένη. συμμετείχε σε όλα όσα κάνουν, παίζει με τα άλλα παιδάκια, είναι διεκδικητικός όπως μου είπε, μόνο που δεν τρώει πάντα και δεν κοιμάται . Κατά την προσέλευση μας, εκτός από λίγο κλάμα για ένα λεπτό όταν τον αφήνω.(αν και σήμερα τον αγκάλιασα και με λίγη παρότρυνση μπήκε μόνος του μέσα. Μου έκανε και γεια σου με το χεράκι του). Έχει όμως 2-3 ημέρες που έχει μια ανυπόφορη γκρίνια μόλις πηγαίνουμε στο σπίτι. Δε μπορώ να καταλάβω την πηγή της γκρίνιας. Τον βάζω να κοιμηθεί και κλαίει, του βάζω να φάει και συνεχίζει να γκρινιάζει. Τον παίρνω αγκαλιά πάλι γκρινιάζει. Όλο το απόγευμα συμβαίνει αυτό με λίγα ευχάριστα διαλείμματα σιωπής. Έχω προσπαθήσει να παίξω μαζί του, να του αποσπάσω την προσοχή διαβάζοντας του παραμύθια αλλά δεν πιάνει τίποτα.. Ηρεμεί για λίγο και ξαναρχίζει η γκρίνια. Ταυτόχρονα μου πετάει καμία φορά παιχνίδια που κρατάει φωνάζει γεμάτος θυμό, όταν αφού τον προειδοποιήσω και του εξηγήσω ότι δεν πετάμε πράγματα σε άλλους γιατί πονάνε, του παίρνω το παιχνίδι. Δεν ήταν έτσι. Γενικά είναι πολύ χαρούμενο παιδάκι και παλιότερα γκρίνιαζε μόνο όταν ήθελε κάτι. (φαγητό, ύπνο, αλλαγή πάνας). Τι να κάνω? Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φαίνεται ότι κάτι δυσκολεύει τον παιδί σας στον Παιδικό Σταθμό. Το πλέον πιθανό είναι κάποιο ζήτημα αισθητηριακής επεξεργασίας (πιθανή αισθητηριακή υπερφόρτωση που το βασανίζει), αλλά σε συνδυασμό με την εμφανή καθυστέρηση στην παραγωγή ομιλία του, θα σας προτείναμε την εξέταση του παιδιού από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο όπου θα του περιγράφατε τις ακριβείς δυσκολίες του παιδιού σας και θα εξέταζε το αναπτυξιακό επίπεδό του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
086. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα… Έχω έναν γιό 7 χρόνων που πάει στην πρώτη δημοτικού… Σήμερα μου είπε η δασκάλα του ότι είχε μάθημα με άλλη κυρία που τους κάνει εικαστικά και τους έδωσε ένα χαρτί και τους είπε να το δώσετε στην μαμά σας και στον μπαμπά σας για να τα αγοράσουν και ο γιος μου σήκωσε το χέρι και είπε στην κυρία ότι η μαμά του έχει πεθάνει και ότι δεν είπε κατευθείαν ότι έκανε πλάκα και το συνέχισε… Είναι η πρώτη φορά που λέει ψέματα και ιδικά ένα τέτοιο ψέμα… Έπαθα σοκ όταν μου τα έλεγε η κυρία του και μου φάνηκε περίεργο που το έκανε αυτό γιατί είναι ντροπαλός και δεν παίρνει εύκολα πρωτοβουλίες ούτε να σηκώσει το χέρι να πει μάθημα και ας το ξέρει…γιατί το έκανε αυτό? Τι πρέπει να κάνω τι πρέπει να του πω?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Νομίζουμε ότι το βασικό που θα έπρεπε να σας προβληματίσει είναι το δεύτερο σκέλος της ερώτησης (“είναι ντροπαλός και δεν παίρνει εύκολα πρωτοβουλίες ούτε να σηκώσει το χέρι να πει μάθημα και ας το ξέρει”) και όχι υποχρεωτικά το πρώτο (“είναι η πρώτη φορά που λέει ψέματα”). Τα παιδιά, στην προσπάθειά τους να ταυτοποιήσουν την αυτοεικόνα τους συχνά μπορεί να καταφύγουν ακόμα και στο ψέμα. Όμως θα θέλαμε να διερευνήσετε διεξοδικότερα τη δυσκολία του να κάνει κοινωνική συμμετοχικότητα επιδεικνύοντας τις γνώσεις του. Αρχικά θα ήταν καλό να κάνετε για αυτό το λόγο μία συζήτηση με το παιδί σας αντί πιθανά να το κατακρίνετε για το ψέμα του. Τα παιδιά μας αιφνιδιάζουν πολύ συχνά με τις απαντήσεις τους όταν η συζήτηση είναι ισότιμη, χωρίς να τα ψέγουμε για το λάθος τους. Εάν δείτε ότι αυτές οι συμπεριφορές επιμένουν, τότε θα ήταν καλό να συζητήσετε εσείς ως οικογένεια αρχικά με έναν/μία Ψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
087. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας θα ήθελα την βοήθεια σας. Έχω ένα παιδί σε ηλικία τον 5.5 κ έχουμε δυσκολία στο νήπιο λόγο συμπεριφοράς.. δηλαδή έξω από το σχολείο είναι ένα άλλο παιδί παίζει ήρεμα με άλλα παΐδια κ δεν έχω κανένα πρόβλημα κ φυσικά μου ζητούν να το βάλω στο τμήμα εντάξεις Ευχαριστώ πολύ…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φαίνεται ότι οι δυσκολίες του παιδιού στο Νηπιαγωγείο είναι αρκετά εμφανείς για να σας ζητηθεί από το εκπαιδευτικό πλαίσιο να αξιολογηθεί από το Τμήμα Ένταξης! Το σχολικό πλαίσιο αντιπροσωπεύει την ένταξη του παιδιού σε συγκεκριμένες κοινωνικές και εκπαιδευτικές δομές (που δείχνει ότι το δυσκολεύει). Στα 5,5 έτη, αναμένουμε το παιδί να έχει επαρκή κοινωνική ένταξη που δεν θα το διαφοροποιεί σημαντικά από τους συνομηλίκους. Η ελεύθερη κοινωνική ένταξη (πχ παιδική χαρά) έχει πολλές διαφοροποιήσεις, κυρίως όσον αφορά την αίσθηση κοινωνικής συμμετοχικότητας και ευθύνης (ας διακινδυνεύσουμε τη λέξη “ρόλοι”). Πιστεύουμε ότι τη λύση θα έδινε ένας Παιδοψυχίατρος που θα προσέγγιζε το κοινωνικό προφίλ του παιδιού σας και θα σας αποσαφήνιζε τις εξειδικευμένες δυσκολίες του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
088. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα , Έχουμε μια κόρη 4,5 ετών και ξεκινήσαμε φέτος προ νήπια. Το παιδί δεν έχει στον κύκλο μας άλλα παιδιά τις ίδιας ηλικίας οπότε σχεδόν όλες οι δραστηριότητες του ήταν με μεγάλους ( Γονείς , θείους , Θείες και μεγαλύτερα παιδιά ).Ξεκινήσαμε πριν 1 χρόνο μουσικοκινητική για να μπορέσει να βρίσκετε με παιδιά της ίδιας ηλικίας χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Το παιδί είναι πανέξυπνο με σωστή και καλή άρθρωση λόγου , παίζει συνήθως μόνο του στο σχολείο όταν δεν κλαίει όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο αλλά επειδή βαριέται όπως μας λέει … Εδώ και λίγες μέρες αν λερωθεί από φαγητό ή από μαρκαδόρο στα χέρια ή στα ρούχα τρέχει αμέσως στον νιπτήρα να πλυθεί ή ζητάει επίμονα να του αλλάξουμε τα ρούχα κλαίγοντας και με πολύ άσχημη συμπεριφορά …. Επίσης τώρα έχει αρχίσει και να φοβάται να ακουμπήσει ή να πιάσει ή να του πιάσουν τα χέρια οι συμμαθητές του !!!!! Σας παρακαλώ πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε ????
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε δυσκολίες του παιδιού σας σε 2 τομείς: (α) κοινωνική επικοινωνιακότητα και ένταξη και (β) απτική υπερευαισθησία. Το ένα αλληλο-επικαλύπτει το άλλο (τα παιδιά με απτική υπερευαισθησία δεν θέλει να εμπλέκεται με άλλα παιδιά γιατί το ακουμπούν). Πολύ συχνά αυτές οι δυσκολίες επιδεινώνονται στην ηλικία των 4 ετών και είναι αρκετά βασανιστικές για τα παιδιά και τους δημιουργούν κοινωνικό άγχος (και όπως είδατε, ισχύει αυτό στην κόρη σας). Αρχικά θα πρέπει να απευθυνθείτε σε έναν Εργοθεραπευτή για να διερευνήσει μέσω της συνεργασίας σας και της εξέτασης του παιδιού) το αισθητηριακό προφίλ του παιδιού σας. Πιθανά να χρειαστεί (θα σας εξηγήσει ο/η συνάδελφος) και Παιδοψυχιατρική εκτίμηση για να διερευνηθεί ο μηχανισμός κοινωνικής σκέψης και διαχείρισης άγχους του παιδιού σας. Θα σας προτείναμε να επισπεύσετε αυτή τη διερεύνηση για να μην εξαπλώνεται το άγχος. Μπορείτε να επισκεφτείτε στην ιστοσελίδα μας τα άρθρα που βρίσκονται στην κατηγορία “ΠΑΘΗΣΕΙΣ: ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ”. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
089. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας..Θα ήθελα τη συμβουλή σας για ένα θέμα που έχει προκύψει με τον 3,5 χρονών γιο μου..Από την ηλικία των 2 δείχνει να μην θέλει τα πάρτι γενεθλίων..αντιδρά με κλάμα..αυτό τον τελευταίο καιρό έχει χειροτερέψει..αποφεύγει κάθε τι θυμίζει γιορτή και τα τραγούδια..στον παιδικό σταθμό όπου έχει ξεκινήσει εδώ κ 1 μήνα..ενώ σπίτι ζητάει το ράδιο κ τα βίντεο κλιπ στη τηλεόραση και χορεύει..όταν όμως βάζω παιδικά τραγούδια που τραγουδούν παιδάκια δεν τα θέλει..αντιδρά με κλάμα και θέλει να τα κλείσω..γενικά είναι ένα αρκετά κοινωνικό παιδάκι..μίλησε αρκετά νωρίς κ γενικά του αρέσει περισσότερο να ασχολείται με τα γράμματα ,αριθμούς και με εκπαιδευτικά παιχνίδια..χωρίς να του τα έχουμε επιβάλει..ζει σε ένα ήσυχο περιβάλλον..και όταν κάποιες φορές νευριάζει ή δεν γίνεται το δικό του πετάει πράγματα..να πω ότι έχω κ έναν ακόμη γιο 17 μηνών και έχω ξεκινήσει κ εγώ δουλειά τους τελευταίους 4 μήνες..Πώς να το αντιμετωπίσω; να τον πηγαίνω πιο συχνά σε συγκεντρώσεις; ή το αντίθετο; πώς θα καταλάβει ότι δεν είναι απειλητικό γι αυτόν; ευχαριστώ εκ των προτέρων..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρετε για το παιδί σας κάποια χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε πιθανές δυσκολίες: (Α) ακουστικής επεξεργασίας (πιθανή ακουστική υπερευαισθησία σε συγκεκριμένους ήχους, (Β) πιθανών δυσκολιών κοινωνικής αμοιβαιότητας και επικοινωνιακότητας (αυτό θα γίνει εμφανές εάν στο Σχολικό περιβάλλον η εικόνα του παιδιού είναι χειρότερη από ότι στο σπίτι, (Γ) πιθανών δυσκολιών υπερδιέγερσης (χαμηλή ανοχή στη ματαίωση και εκρήξεις οργής) και (Δ) περιορισμένων ενδιαφερόντων μη συμβατών για την ηλικία του που δεν γνωρίζουμε την έντασή τους (πόσο επιμένουν οι προσκολλήσεις του σε γράμματα και αριθμούς). Πραγματικά θεωρείται πολύ κρίσιμη η εικόνα που θα εξελίξει το παιδί στο Σχολείο. Από ότι όμως δείχνουν τα δεδομένα που αναφέρετε, θα ήταν καλό να γινόταν μία Αναπτυξιολογική ή/και Εργοθεραπευτική ή/και Λογοθεραπευτική αξιολόγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
090. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα γιό 6 χρονών και πηγαίνει πρώτη δημοτικού. Στο σχολείο φοβάται λίγο τη κυρία του μου έχει πει ο ίδιος σε σημείο να κλαίει. Της το έχω πει της κυρίας του. είναι μοναχοπαίδι και δεν παίρνει από μαλώματα. πως με συμβουλεύετε να το χειριστώ σαν μάνα; είναι αρχή ακόμα και θα συνηθίσει σχολείο;; Στο νηπιαγωγείο δεν είχε κάτι παρόμοιο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το Δημοτικό είναι μία σημαντική αλλαγή για ένα παιδί με βάση το Νηπιαγωγείο. Βέβαια είναι πολύ νωρίς ακόμη για να ανησυχήσετε για αυτή τη συμπεριφορά (θα σας προτείναμε να το συζητούσατε με τη δασκάλα του παιδιού). Προς το παρόν, θα ήταν καλό να είστε δίπλα στο παιδί σας, να του εξηγήσετε ότι είναι δικαίωμά του να αισθάνεται λίγο φοβισμένο, ότι συνέβαινε και σε εσάς και να έχετε ανοιχτή την ψυχή σας και τα αυτιά σας να ακούσετε αυτά που έχει να σας πει, χωρίς να τον αποπαίρνετε. Προφανώς έχει ταραχτεί –και πιθανά τρομάξει- από την ένταξή του στο Σχολείο και σας το δείχνει. Εάν συντρέχουν άλλοι παράλληλοι λόγοι (πχ χαμηλή σχολική επίδοση ή ένταση το βράδυ στον ύπνο του ή εμφάνιση ψυχοσωματισμών), θα ήταν καλό να το συζητούσατε με έναν/μία Ψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
091. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας και συγχαρητήρια για τη δουλειά σας. Θα ήθελα τη βοήθεια σας. Τι μπορούμε να κάνουμε όταν γίνεται κατάχρηση ενός ενισχυτή ; Πιο συγκεκριμένα: Ένα άτομο (το οποίο θα ονομάσουμε Α) έχει κάνει υπερβολική χρήση ενός ενισχυτή σε εκπαιδευόμενο. Ο εκπαιδευόμενος έχει συνδέσει τον ενισχυτή με τον Α και έτσι κάθε φορά που τον βλέπει αντιδρά με μη κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά. Πως το αντιμετωπίζουμε; Πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει εμπλοκή (μόνο η φυσική παρουσία του Α στο χώρο χωρίς ενισχυτή) με τον εκπαιδευόμενο έτσι Ώστε σταδιακά να επιτευχθεί η αποσύνδεση του ερεθίσματος με την μη αποδεκτή συμπεριφορά ; Περιμένω με ανυπομονησία την απάντηση σας! Σας Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναπτύσσετε ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα που ακούει στο όνομα “ενισχυτής”. Η θεραπεία εξαρτημένης συμπεριφοράς (ή αλλιώς “τροποποίησης συμπεριφοράς” ή “συμπεριφορισμός”) είναι μία αποδεκτή μεν ψυχολογική μέθοδος, η οποία όμως έχει πολλούς “ορκισμένους” (επιτρέψτε μας την έκφραση) αντιπάλους, ιδίως όταν εφαρμόζεται σε παιδιά που δεν αποκτήσει ακόμα κριτική σκέψη και αυτοδιαχείριση και ευελιξία. Προφανώς μιλάτε για έναν “εξωτερικό” ενισχυτή (υλικό) και όχι για έναν “εσωτερικό” όπως είναι η κοινωνική ή διαπροσωπική επιβράβευση. Οι συνάδελφοι που εφαρμόζουν αυτή τη μεθοδολογία τροποποίησης της συμπεριφοράς, θα πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλά ΠΟΤΕ να μειώσουν την ένταση του ενισχυτή ή τη συχνότητα παροχής του χωρίς να ταραχτεί το παιδί. Κρίνουμε με αυτά που αναφέρετε ότι κάτι δεν έχει λειτουργήσει σε αυτό τον “ενισχυτή”. Βέβαια δεν έγιναν απόλυτα κατανοητά δύο πράγματα: (1). Αν μιλάτε για “ενισχυτή” ή για “αρνητικό ενισχυτή” (θεωρία που έχει πια εκλείψει ακόμη και από τη θεωρία του συμπεριφορισμού) και (2). Τη διαγνωστική κατηγορία που υπόκειται το παιδί που σας ενδιαφέρει (είναι διαφορετική η εφαρμογή στα παιδιά που βρίσκονται στο αυτιστικό φάσμα με τα παιδιά που έχουν πχ ΔΕΠ-Υ). Θα θέλαμε όμως να σας αναφέρουμε επιπρόσθετα τη δική μας άποψη: Το καλύτερο κίνητρο για ένα παιδί είναι η σχέση με τον θεραπευτή του (ο λόγος για τον οποίο θα ήταν καλό να κάνει κοινωνική ή διαπροσωπική συναλλαγή μαζί του) και το εσωτερικό του κίνητρο (inner drive) να εμπλακεί σε μία δραστηριότητα ή όχι. Εάν εμπλακεί ένα άτομο με φόβο σε μία δραστηριότητα, οι πιθανότητες είναι τρεις: (α) θα εμπλέκεται μόνο όταν υπάρχει ο φοβικός παράγοντας (άρα δεν γενικεύει) (β) θα αντιδράσει με άγχος (επιθετικότητα ή φόβος ή απόσυρση) και (γ) δεν θα το εφαρμόσει όποτε του δοθεί η αντίστοιχη πρόκληση σε ελεύθερο περιβάλλον (γιατί έχει αρνητικό μνημονικό έγγραμμα). Αυτός πρέπει να είναι ο ΠΡΩΤΟΣ στόχος ενός θεραπευτή: Όχι το παραγόμενο, αλλά ο λόγος για τον οποίο γίνεται! Αναφέρεστε επιπρόσθετα ότι ο “Α” είναι για το παιδί σας ερέθισμα. Θα σας λέγαμε καλύτερα ότι είναι “μνήμη” και πιθανά όχι ευχάριστη (έως πιθανά τραυματική). Άρα σίγουρα δεν μιλάμε για σχέση, ούτε για “θετική ενίσχυση”. Η ταπεινή μας οπότε γνώμη: Διακόψτε τη συνθήκη του “ενισχυτή” (όχι υποχρεωτικά το ίδιο το άτομο). Θα πρέπει να δημιουργήσετε νέα συνθήκη και ρουτίνα! Είναι απαραίτητο και καίριο να μειώσει το παιδί που σας ενδιαφέρει το άγχος του (ποτέ δεν ξέρουμε τι επιπλοκή θα επιφέρει σε ένα παιδί το χρόνιο άγχος). Θα σας προτείναμε να επισκεφτείτε στην ιστοσελίδα μας τη δ/νση:
https://proseggisi.gr/%cf%80%cf%8e%cf%82-%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%b5%ce%ac%ce%bd-%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81/
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
092. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα Είμαι χωρισμένη πριν 9 μήνες. Έχω ένα αγόρι 13 χρονών. Πηγαίνει 2 Γυμνασίου. Έχει πολύ θυμό για τον πατέρα του. Δεν θέλει να επικοινωνία μαζί του. Και στο σχολείο δεν δείχνει την κατάλληλη προσοχή. Επίσης δεν κάθετε να διαβάσει τα μαθήματα του.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε έναν έφηβο που το πλέον πιθανό είναι να είναι πολύ θυμωμένος με το διαζύγιο. Η διαχείριση ενός διαζυγίου δεν είναι εύκολη ούτε για τους ενήλικες, ούτε φυσικά για τα παιδιά. Θα σας συστήναμε να συμβουλευόσασταν ένα/μία Ψυχολόγο για να συζητούσατε τους τρόπους επιβοήθησης του παιδιού (τι να του πείτε, πώς να συμπεριφερθείτε, τι ρόλο να αναλάβει ο πατέρας). Αν τα συμπτώματα μη ενδιαφέροντος για το Σχολείο και δυσκολιών στην προσοχή προϋπήρχαν του διαζυγίου (από το Δημοτικό), τότε μιλάτε και για μία δεύτερη δυσκολία του παιδιού σας, που πιθανά να πρέπει να διερευνηθεί και από κάποιον ειδικό (πχ Εργοθεραπευτή ή Ειδικό/ή Παιδαγωγό). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
093. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας συγχαρητήρια για την δουλειά σας έχω μία κόρη 6 χρονών έχω χωρίσει με την μητέρα της αλλά διατηρούμε πολύ καλή σχέση με την μικρή έχουμε πολύ καλή σχέση και κάνουμε πολλά πράγματα μαζί η μικρή φέτος πήγε πρώτη δημοτικού έχει κάνει φίλες και γενικά δεν έχει πρόβλημα σε αυτό απλά παρατηρώ ότι πολλές φορές αναζητά την παρέα και το παιχνίδι από αλλά παιδιά και εκείνα την αγνοούν αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά δεν την αποδέχονται εύκολα νέες παρέες διακρίνεται κάποιο πρόβλημα σε όλο αυτό που περιέγραψα αν ναι πως να το αντιμετωπίσω?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα πρέπει να διευκρινίσετε κάτι στη σκέψη σας: Εάν η μικρή έχει κάνει φίλες στο Σχολείο, τότε πολλά πράγματα είναι σε σωστό δρόμο! Έχει τους κοινωνικούς της κώδικες και λειτουργεί με αυτούς σε με όσα άτομα μπορεί να έχει ως “κύκλο”. Από την άλλη όμως λέτε ότι την απορρίπτουν (κάτι που συμβαίνει συχνά με πολλά παιδιά που δεν μπορούν να αναγνωρίσουνε ή να δεχτούν αυτούς τους “κώδικες”) νέες “γνωριμίες”. Από την άλλη, θα πρέπει να σκεφτείτε εάν έχει τους “κατάλληλους τρόπους” για να κάνει νέες “φιλίες” ή “παρέες” και αν όχι να διερευνήσετε το γιατί. Τα παιδιά χρησιμοποιούν τις δικές τους “κοινωνικές στρατηγικές” και τα άλλα παιδιά τις αποδέχονται ή όχι. Δεν αναφέρετε κάτι ανησυχητικό στο μέιλ σας αλλά είναι καλό να σκεφτείτε 2 πράγματα: (1). Διατηρεί τις “φιλίες” που κάνει; και (2). Γιατί πιστεύετε εσείς ότι αργούν να τη δεχτούν οι “νέες” γνωριμίες της (κάνει κάτι λάθος); Αν κρίνετε ότι τελικά υπάρχει δυσκολία, θα σας συστήναμε να το συζητήσετε με έναν/μία Ψυχολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
094. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα !!!! Έχω μια κορούλα 3ετών και 4μηνων! Πάμε παιδικό σταθμό εδώ και 1 χρόνο!!!!! Γενικώς είναι μέσα σε όλα , όμως αδυνατώ να σκεφτώ πως δεν μπορεί πχ να θυμάται μια προσευχούλα που τη λένε εδώ και 3εις εβδομάδες κάθε πρωί όλα τα παιδάκια με ρη δασκάλα . Ή ακόμη και τραγουδάκια-ποιηματάκια-παραμύθια ….κλπ …. το φεγγαράκι μου λαμπρό ξέρει μονάχα από έξω καθαρά εδώ και 2μηνες …. Μιλάει καθαρά .. όμορφα .. Αλλά θεωρώ δεν συγκρατεί ……. ή κοινός “τεμπελιάζει” ?!?!?!? Δεν μπορώ να πω πως είναι κάτι συγκεκριμένο …. απλά αναρωτιέμαι γιατί να βαριέται έτσι εύκολα ?! …ακόμη κ στο παιχνίδι … ζωγραφική κλπ …… Μπορώ με κάποιο τρόπο να το αλλάξω να κάνω κάτι επιπλέον ?! Ευχαριστώ …..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα περισσότερα παιδιά σε αυτή την ηλικία, καταφέρνουν να ελέγχουν τη συγκέντρωση της προσοχής τους και να ασχολούνται για αρκετή ώρα με παιχνίδια που τους αρέσουν. Έτσι, από την ηλικία των 2,5 – 3 ετών, καταφέρνουν να κατακτήσουν ανώτερους μηχανισμούς μνημονικής καταχώρησης είτε με τη μορφή εκμάθησης τραγουδιών κλπ που ακούνε πολλές φορές, είτε ανώτερων εννοιών. Αναφέρετε την υπόνοιά σας ότι η κόρη σας “βαριέται”. Τα παιδιά δεν βαριούνται εάν μαθαίνουν κάτω από οργανωμένες και ζεστές σχεσιακά συνθήκες από την οικογένεια πρωταρχικά και την εκπαιδευτικό σε δεύτερο βαθμό. Και φυσικά, εάν αυτά που τους ζητούμε να μάθουν είναι αναπτυξιακά συμβατά με την ηλικία τους. Εάν δυσκολεύονται, αρχικά προχωρούμε σε ένα διαγνωστικό στάδιο εάν δυσκολεύονται να οργανώσουν την προσοχή τους ή εάν υπάρχει κάποια ανωριμότητα. Η καλύτερη ειδικότητα σε αυτή την ηλικία, είναι του/της Παιδιάτρου Αναπτυξιολόγου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
095. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλημέρα σας και συγχαρητήρια για το έργο σας. Είμαι συνάδελφος Εργοθεραπεύτρια που εργάζομαι στην ….. (αναφέρεται πόλη). Στο χώρο που εργάζομαι μου ζητούν να βρω στο παιδί “ενισχυτές” για να τους χρησιμοποιήσουν σε ένα παιδί με αυτισμό που παρακολουθώ. Μου είπαν αυτούς τους ενισχυτές να μην τους δίνω στο παιδί, παρά μόνον ως επιβράβευση αφού πρώτα κάνει αυτό που θα του ζητήσω. Είναι ένα παιδί 4 ετών με πολύ χαμηλή λειτουργικότητα, πολύ αγχωμένο και κάνει συνεχώς εκρήξεις και δεν ενδιαφέρεται για τίποτα. Θα ήθελα τη γνώμη σας τι να κάνω.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε προφανώς σε ένα παιδί που εμφανίζει πολύ χαμηλές προσαρμοστικές αντιδράσεις και ενδιαφέροντα προς τα υλικά του χώρου και με χαμηλή διαντίδραση, κοινωνικότητα και κοινωνικοποίηση. Αυτά τα παιδιά εμφανίζουν μεγάλες δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία (πολλές αμυντικές συμπεριφορές), πολλούς αυτό-ερεθισμούς και μεγάλες ακαμψίες στη σκέψη και τη συμπεριφορά. Στο χώρο που εργάζεστε, προφανώς σας ζητούν να εφαρμόσετε μία πρακτική βασισμένη στην Προσαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς (μέθοδος ΑΒΑ ή PRT). Θα πρέπει εδώ να σας αναφέρω τη διαφορά από την Συμπεριφοριστική και την Εργοθεραπευτική φιλοσοφία και πρακτική. Στη συμπεριφοριστική φιλοσοφία, μέλημα του εκπαιδευτή είναι να χρησιμοποιήσει “εξωτερικούς” ενισχυτές προκειμένου το παιδί να εμπλακεί αρχικά με κάτι που δεν επιθυμεί (κάτι που συχνά επιβαρύνει το άγχος του). Στην Εργοθεραπευτική πρακτική με βάση το μοντέλο ΜΟΗΟ και τη θεωρία της αισθητηριακής ολοκλήρωσης, μας ενδιαφέρει το παιδί να εμπλακεί μέσω του “εσωτερικού του κινήτρου” (inner drive) κάτι που σημαίνει να μάθει να αποστέλλει την προσοχή του και το ενδιαφέρον του σε υλικά και να εμφανίσει προσαρμοστική προς αυτά αντιδράσεις (παιχνίδι), αρχικά χωρίς κανένα περιορισμό. Άρα λοιπόν, μας ενδιαφέρει να μειώσουμε πρώτα την διπλή τεράστια απορρύθμιση που βιώνει το παιδί που του προσφέρετε θεραπευτική επιβοήθηση (αισθητηριακή και συναισθηματική), ώστε να αυξήσει την ικανότητά του αρχικά να προσανατολίζεται στο περιβάλλον και στη συνέχεια να εμπλέκεται με αυτό. Αυτό θα θέλαμε να μεταφέρετε στη διεπιστημονική σας ομάδα. Ότι δεν ψάχνετε για ενισχυτές, αλλά για αντικείμενα αναφοράς που θα εμφανίσει εμπλοκή, όσο πρώιμα και αν είναι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
096. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας θα ήθελα να σας ρωτήσω το παιδί μου 2 μισή χρόνων αγοράκι δεν μιλάει ακόμα μόνο μερικές λέξεις αλλά καταλαβαίνει απλές εντολές και μας δείχνει αυτό που θέλει είναι χαρούμενο παιδί με ανθρώπους που ξέρει παίζει με τα παιχνίδια τ με αυτοκινητάκι…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε δυσκολίες του παιδιού σας στην έκφραση της ομιλίας που η αλήθεια είναι πως έχει αργήσει σχετικά. Θα σας συστήναμε μία Λογοθεραπευτική αξιολόγηση για να διαπιστωθούν εάν υπάρχουν κάποιες δυσκολίες που θα έπρεπε να επιβοηθηθούν ή όχι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας
097. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Ο γιος μου είναι 7 ετών και 8 μηνών και φοιτά στην Β Δημοτικού. Στον παιδικό σταθμό μου είχαν πει ότι δεν μαθαίνει γρήγορα…π.χ τα χρώματα στα αγγλικά!!! Στο Προνήπιο μου είχε πει ο νηπιαγωγός ότι “έχει πολύ αργούς ρυθμούς”. Στο νηπιαγωγείο μου είπαν και οι δύο νηπιαγωγοί (κλασσικού και ολοήμερου) ότι “έχει αργούς ρυθμούς, ΔΕΝ ολοκληρώνει τις εργασίες του και ότι θα δυσκολευτούμε στο Δημοτικό” και προς το τέλος του εκπαιδευτικού έτους μου σύστησαν να απευθυνθώ σε Κρατικό Κέντρο. Το Κέντρο που τον εξέτασε αποφάνθηκε (ψυχολόγος και Εργοθεραπεύτρια) ότι έχει διαταραχή οπτικοκινητικού συντονισμού και διαταραχή συναισθήματος και συνέστησε εργοθεραπείες, ψυχοθεραπείες και συμβουλευτικές γονέων, τις οποίες εκτελούμε έκτοτε ανελλιπώς, αλλά κάναμε και μαθήματα ειδικής αγωγής αν και δεν συστήθηκαν στην διάγνωση για να βοηθήσουμε επιπλέον το παιδί. Το παιδί πήγαινε πέρσι στην Α Δημοτικού όπου ΔΕΝ έγραφε τις εργασίες-φωτοτυπίες του κλασσικού ωραρίου (πρωί) και στην ώρα της μελέτης (ολοήμερο) έγραφε ελάχιστα έως καθόλου, με αποτέλεσμα στο σπίτι να κάνουμε και τις πρωινές εργασίες και αυτές που έπρεπε να παραδοθούν την επόμενη μέρα. Αυτό συνέβαινε για πολλούς μήνες και σχεδόν καθημερινά ρωτούσα τις άλλες μαμάδες για αυτά που δεν είχε “προλάβει” να γράψει ή μας έδινε ο δάσκαλος φωτοτυπία από τετράδιο άλλου μαθητή. Όταν τον διάβαζα εγώ στο σπίτι ήταν σχετικά πρόθυμος αλλά εξαιρετικά αργός. Για να προλάβουμε όλη τη μελέτη (αφού δεν έκανε παρά ελάχιστα στο σχολείο αλλά και στο σπίτι αργούσε πολύ) αλλά και τις θεραπείες, διακόψαμε την άθληση γιατί δεν προλαβαίναμε. Προς το τέλος του διδακτικού έτους παρατηρήθηκε βελτίωση δηλαδή: – Μπορούσε να κάνει ανάγνωση με κάποιο ρυθμό. – Μερικές φορές ολοκλήρωνε ή έστω έγραφε ένα μέρος των πρωινών εργασιών.- Λογάριαζε με τα δάκτυλα έστω, αλλά διατηρούσε μια “άρνηση” για τα Μαθηματικά. Το καλοκαίρι δεν ασκηθήκαμε παρά μόνο διαβάσαμε βιβλία λογοτεχνικά επιλογής του παιδιού, όπως συνέστησε ο δάσκαλος. Φέτος που φοιτά στην Β Δημοτικού, από τον Σεπτέμβριο 2018 τον έγραψα σε Κέντρο Μελέτης, καθότι το ολοήμερο πρόγραμμα του σχολείου δεν ξεκίνησε (πέρσι ομαλοποιήθηκε το Νοέμβριο και εμείς οι γονείς ως εργαζόμενοι και χωρίς άλλη οικογενειακή βοήθεια, ταλαιπωρηθήκαμε). Δυστυχώς, άρχισε πάλι να παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα που παρουσίαζε στην Α τάξη, δηλαδή: -Δεν ολοκληρώνει τις πρωινές εργασίες.-Δεν θυμάται κάποια πρακτικά πράγματα του σχολείου (π.χ. να φέρει τον φάκελο Αγγλικών στο σπίτι) και δεν λέει και στο Κέντρο Μελέτης ΟΛΑ όσα έχει να κάνει για την επόμενη μέρα, αλλά ούτε και τις ανολοκλήρωτες πρωινές εργασίες. -Μου λέει ψέματα ότι δεν έχει να κάνει κάτι άλλο, θεωρώντας ότι τώρα η μελέτη δεν είναι υπό τη δική μου επίβλεψη. Ζήτησα από τον δάσκαλο του σχολείου να “τον έχει στο νου του” και τον έχει στο μπροστινό θρανίο και ο οποίος μου είπε ότι το παιδί έχει μάλλον ένα επίπεδο διάσπασης προσοχής. Ζήτησα από την δασκάλα της μελέτης να βλέπει και τις πρωινές εργασίες. Στο παιδί μιλάμε οι γονείς καθημερινά για το ότι “το πρωί γίνεται η βασική δουλειά-στο σχολείο”, να είναι πιο προσεκτικός στις οδηγίες του δασκάλου και του έδωσα και ένα πρόχειρο τετράδιο να κρατά τυχόν σημειώσεις πρακτικών θεμάτων της τάξης. Η κοινωνικοποίησή του είναι καλή, φροντίζουμε να βρίσκεται συχνά με φίλους, αφού είναι μοναχοπαίδι και είναι σε γενικές γραμμές ένα ευτυχισμένο παιδί, αν εξαιρέσουμε το “αγκάθι” της μάθησης. Επίσης στο Κ.Ψ.Υ. μου είπαν ότι έχει την μέση νοημοσύνη. ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: 1. Υπάρχει περίπτωση να έχει ήπια Δ.Ε.Π. και να μην έχει διαγνωσθεί?? 2. Με ποια επιχειρήματα-δέλεαρ-συνέπειες θα τον πείσω ότι το πρωί στο σχολείο πρέπει να δουλεύει?? Ειλικρινά σας ευχαριστούμε ως γονείς εκ των προτέρων για το χρόνο σας και τις πολύτιμες συμβουλές σας και να μας συγχωρείστε αν μακρηγορήσαμε, αλλά θελήσαμε να προλάβουμε τυχόν απορίες σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Για να υπάρξει μία επίσημη διάγνωση διάσπασης προσοχής σε ένα παιδί θα πρέπει να υπάρχει μία πληθώρα συμπτωμάτων τόσο στο σπίτι όσο και στον εκπαιδευτικό χώρο. Για την ακρίβεια να εντοπίζονται αρκετές από τις παρακάτω συμπεριφορές: αποτυγχάνει να συγκεντρώσει την προσοχή του σε λεπτομέρειες ή κάνει λάθη απροσεξίας στις σχολικές εργασίες – τη δουλειά ή άλλες δραστηριότητες, δυσκολεύεται να διατηρήσει την προσοχή του σε έργα ή δραστηριότητες του παιχνιδιού, φαίνεται να μην ακούει όταν του απευθύνεται ο λόγος, δεν ακολουθεί μέχρι τέλους οδηγίες και αποτυγχάνει να διεκπεραιώσει σχολικές εργασίες ή άλλα καθήκοντα στο σπίτι ή την τάξη δυσκολεύεται να οργανώσει δουλειές και δραστηριότητες , αποφεύγει – αποστρέφεται ή δείχνει απρόθυμο να εμπλακεί σε έργα που απαιτούν σταθερή και διαρκή πνευματική προσπάθεια (σχολική εργασία, μελέτη), χάνει αντικείμενα απαραίτητα για εργασίες ή δραστηριότητες (παιχνίδια, σχολικές εργασίες για το σπίτι, μολύβια, βιβλία κλπ), η προσοχή του διασπάται εύκολα από εξωτερικά ερεθίσματα, ξεχνά καθημερινές δραστηριότητες. Σίγουρα πάντως αναφέρεστε σε δυσκολίες του παιδιού στην ταχύτητα επεξεργασίας τόσο λεκτικών, όσο και οπτικών ερεθισμάτων που πιστεύουμε ότι ο/η συνάδελφος Εργοθεραπευτής/τρια σας έχουν εξηγήσει πού οφείλονται. Είναι πολύ θετικό το ότι το παιδί σας εξελίσσεται αλλά θα πρέπει να διερευνηθεί βαθύτερα πραγματικά και ο παράγοντας διάσπασης προσοχής από τους συναδέλφους και πιθανά από νέα εκτίμηση του παιδιού από τον κρατικό φορέα (σας ενημερώνουμε ότι η επίσημη διάγνωση της διάσπασης προσοχής βγαίνει μετά τα 6,5 έτη του παιδιού). Κατανοούμε τις ανησυχίες σας και την κόπωση τόσο εσάς των ιδίων όσο και του παιδιού σας. Σας συστήνουμε να επισκεφτείτε και την εξής σελίδα μας: http://www.proseggisi.gr/%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B9-%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9/
Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
098. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Έχω ένα κοριτσάκι 22 μηνών.. Έχουμε απόλυτη επικοινωνία κ για την ηλικία της μιλάει πολύ καλά. Είναι ένα παιδί με πρόγραμμα και προσπαθώ πάρα πολύ για να μάθει τους κανόνες του σπιτιού, τους κανόνες στο δρόμο, κανόνες συμπεριφοράς κ.τ.λ Είμαι βρεφονηπιοκόμος, οπότε γνωρίζω κάποια βασικά πράγματα για την ανάπτυξη, τη συμπεριφορά κ γενικότερα για την οριοθέτηση που χρειάζεται ένα παιδί.. Ίσως καμία φορά το παρακάνω Κ έχω περισσότερες απαιτήσεις από τη μικρή μου σε πολλούς τομείς, απ’ ότι μου λένε οι υπόλοιποι στην οικογένεια..Έχω ένα θέμα που με προβληματίζει πάρα πολύ. Όταν θα βγούμε από το σπίτι, να πάμε σε καφετέρια, σε σούπερ μάρκετ, σε διάφορα μαγαζιά για ψώνια ακόμα κ γ παιχνίδια. Δεν κάθεται δίπλα μου..Όταν μπαίνουμε σε έναν χώρο όπως προανέφερα, ορμά στον χώρο κ τρέχει ανεξέλεγκτα κ ενθουσιάζεται κ δ γυρίζει σε μένα ακόμα κ αν της φωνάξω δ υπακούει.. Αυτο γίνεται κάθε φορά όπου και να πάμε.. Εγώ πάντα της λέω κρατάμε το χέρι της μαμάς, αν την αφήσω όμως φεύγει τρέχοντας κ γελώντας από δίπλα μου.. Είμαι πολύ ανήσυχη..Στενοχωριέμαι πάρα πολύ. Θεωρώ ότι είναι μεγάλη για να τρέχει ανεξέλεγκτα σε έναν χώρο χωρίς ν υπάκουει στο ν γυρίζει κοντά μας.. 2 Σεπτέμβρη γινόμαστε 2 χρόνων..Ανησυχώ μήπως είναι κάτι άλλο στη συμπεριφορά της..Μπορείτε να με βοηθήσετε? Είναι φυσιολογικό? Είναι της ηλικίας? Τι άλλο μπορώ να κάνω για να υπακούσει? Δε τολμάω ν της αφήσω το χέρι θέλει να τρέχει ανεξέλεγκτα.. Σας ευχαριστώ πολύ..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία πιθανώς υπερκινητική συμπεριφορά του παιδιού σας. Πολλά παιδιά σε αυτή την ηλικία εμφανίζουν μία εικόνα αναζήτησης κίνησης με σκοπό να εξερευνήσουν το περιβάλλον και δεν είναι ιδιαιτέρως υπάκουα στις εντολές των γονέων για το αντίθετο. Από την άλλη όμως, κάποια παιδιά μπορεί να δυσκολεύονται στην αισθητηριακή επεξεργασία πολυαισθητηριακών περιβαλλόντων και αντιδρούν σε αυτή τη δυσκολία με μία αναζητητική συμπεριφορά κίνησης. Θα ήταν καλό μόλις τελειώσει το Καλοκαίρι να απευθυνθείτε σε κάποιον Εργοθεραπευτή εάν δείτε ότι οι συμπεριφορές αυτές παραμένουν και παρεμποδίζουν τις λειτουργίες συγκέντρωσης της κόρης σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
099. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω ένα αγόρι 3.5 χρόνων. Έχω παρατηρήσει πως ,καθώς προσπαθώ να ορίσω τους κανόνες στο σπίτι και γενικά τον τρόπο συμπεριφοράς μας μέσα και έξω από αυτο, χρησιμοποιώντας τη θετική πλευρά, ο μικρός μου λέει το αντίθετο. Για παράδειγμα. .ταχτοποιούμε τα παιχνίδια μας..ο μικρός απαντάει. .όχι θέλω να τα χαλάσω ..τα θέλω άνω κάτω. Κάνω κάτι λάθος? Ο μικρός τώρα θα πάει παιδικό σταθμό. Ευχαριστώ για το χρόνο σας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά στην ηλικία των 2,5 – 5 ετών έρχονται στο αναπτυξιακό στάδιο της δοκιμής της λέξης “όχι” από μεριάς τους και πόσο αυτό έχει ισχύ στην οικογενειακή δόμηση (κανόνες που τίθενται από το σπίτι). Πρόκειται για ένα φυσιολογικό στάδιο “δοκιμής” της αντοχής των οικογενειακών κανόνων. Σε αυτή την ηλικία παίζει σημαντικό ρόλο η σταθερότητα από μεριάς της οικογένειας στην υποστήριξη των δομών που πρεσβεύει. Για να γίνει αυτό, από τη μία εξηγούμε τους κανόνες (οι οποίοι όμως πάντα φροντίζουμε να είναι συμβατοί και με την ηλικία του παιδιού και όχι υπέρογκοι) με τρόπο φροντιστικό και τρυφερό αλλά ταυτόχρονα και σταθερό (εμείς σε αυτό το σπίτι έτσι λειτουργούμε) και φροντίζουμε στην τήρησή τους χωρίς τιμωρίες ή φωνές. Θα σας προτείναμε το βιβλίο του κ. Νίκου Σιδέρη “τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο, γονείς θέλουν”. Επίσης θα παίξει σημαντικό ρόλο η συμπεριφορά του παιδιού και στον παιδικό σταθμό που θα ξεκινήσει. Θα πρέπει να είστε σε συνεργασία με την Νηπιαγωγό του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
100. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι 5 χρόνων και 9 μηνών. Επειδή είναι σχεδόν στο τέλος της χρονιάς τυχαίνει να είναι ο μικρότερος στην τάξη του. Σε λίγο καιρό θα πάει στην πρώτη δημοτικού και έχω κάποιες ανασφάλειες γιατί με φοβίζει το γεγονός ότι δεν είναι τόσο κοινωνικοποιημένος όσο τα άλλα αγοράκια της τάξης του. Στο νηπιαγωγείο είχαμε κάποια θέματα βίας από άλλα παιδιά και αυτό τον επηρέασε αρνητικά στην ψυχολογία του. Είναι ένα παιδί υπάκουο και συζητήσιμο, πολύ έξυπνο δοτικό και χαρούμενο, όμως μετά από άσχημες συμπεριφορές που δέχτηκε επανειλημμένα από τα άλλα παιδιά έχει αρχίσει πλέον να είναι εκδικητικός. π.χ. αν ένα παιδί τον χτυπήσει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού εκείνος θα κλάψει και δεν θα κάνει κάτι άλλο. Μέσα του όμως το κρατεί ακόμη και αν το άλλο παιδάκι του ζητήσει συγγνώμη.. έτσι ακόμη και αν περάσουν δυο ώρες αργότερα και το ίδιο παιδί του κάνει κάτι άσχημο ή του μιλήσει άσχημα τότε ο δικός μου τον κτυπάει και του λέει: “εσύ άρχισες πρώτος”… Φυσικά το άλλο παιδάκι δεν θυμάται τι έχει προηγηθεί και στο τέλος καταλήγουμε να μαλώνουμε τον δικό μας! Αυτό συνέβη και το τελευταίο διάστημα στο νηπιαγωγείο με αποτέλεσμα οι δασκάλες να τον επιπλήττουν (και λογικό είναι). Του το συζητάμε συχνά με τον μπαμπά του και πάντα μας λέει ότι θα θυμάται την επόμενη φορά πως να αντιμετωπίσει την κατάσταση όμως πάντα συμβαίνει το ίδιο. Καταλαβαίνετε λοιπόν τον φόβο που έχω τώρα που θα αρχίσουμε και το δημοτικό.. εκεί θα υπάρχουν πραγματικά άγρια και σαφώς πιο βίαια παιδιά που αν ο δικός μου δώσει μια σε κάποιον που τον χτύπησε θα φάει δέκα και ειδικά αν το κάνει και δυο τρεις ώρες αργότερα από όταν θα αρχίσει το συμβάν!(στο άσχετο δηλ.) Αν μπορούσατε να με βοηθήσετε θα με χαροποιούσατε πολύ! Ευχαριστώ!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία δυσκολία του παιδιού να κατανοήσει τους κανόνες που διέπουν τις σχέσεις με τους συνομηλίκους, σε δυσκολίες στο αυτο-συναίσθημά του (διαχείριση θυμού) και σε μία παρορμητική συμπεριφορά όταν τα πράγματα λειτουργούν εκτός πλαισίου. Φυσικά, όλα τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, δυσκολεύονται ακόμη στην οργανωμένη κοινωνική αυτο-διαχείρισή τους, αλλά ίσως στην περίπτωση του γιού σας η αντίδρασή του είναι πιο έντονη (έως πιθανά υπερβολική). Θα ήταν καλό να αναμείνετε και να παρατηρήσετε τις αρχικές αντιδράσεις του παιδιού σας στην ένταξή του στην Α΄ Δημοτικού, αλλά κρίνουμε ότι θα ήταν καλό να συζητήσετε εκτενέστερα τις συμπεριφορές του και με έναν /μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Θα ήταν επίσης καλό να δώσετε περισσότερα στοιχεία και για τη συμπεριφορά του παιδιού μέσα στο οικογενειακό σας περιβάλλον (πχ όταν θυμώνει ή αισθάνεται αδικημένο). Όπως είδατε, μπορεί μεν να ακούει αυτά που τον συμβουλεύετε, αλλά δυσκολεύεται αρκετά στον να τα τηρήσει λόγω της παρορμητικής του συμπεριφοράς και των δυσκολιών στη συναισθηματική του ρύθμιση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
101. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ ,ΝΙΩΘΩ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΦΩΤΙΣΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΤΕΤΡΑΜΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Η ΚΟΡΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ 11 ΕΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΑΣ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΝΕΑ ΕΤΩΝ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2013 ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ 1 ΩΡΑ ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ 2 ΩΡΕΣ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΔΙΑΓΝΩΣΗ “ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΑΡΘΡΩΣΗΣ ΓΡΑΦΟΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ”. ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2017 ΑΛΛΑΞΑΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΟΤΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΟΤΗΤΑΣ-ΔΥΣΓΡΑΦΙΑΣ-ΔΥΣΑΝΑΓΝΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΚΕ.Δ.Δ.Υ.. ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ. ΣΤΟ ΝΕΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΑΝ ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΣΙΑΚΟ. ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2017 ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΙΟ ΤΟΥ 2018 ΤΗΝ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΕΝΩ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2018 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2017 ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΧΑΜΗΛΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ.ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2017 ΠΗΡΑΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕ.Δ.Δ.Υ. Η ΟΠΟΙΑ ΓΡΑΦΕΙ:”ΔΥΣΛΕΞΙΑ-ΔΥΣΑΝΑΓΝΩΣΙΑ-ΔΥΣΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ-ΔΥΣΓΡΑΦΙΑ”. ΕΠΕΙΔΗ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ “ΜΑΜΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΙΠΟΤΑ” ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ. ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΘΑ ΠΑΕΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΞΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: 1) ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΓΓΛΙΚΑ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ 2) ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΘΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΜΕ ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, 3) ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΧΕΙ ΣΤΙΒΟ (ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ) 4) ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΧΟΡΟ (ΕΠΙΣΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ) 5)ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ: A) ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ?(ΣΗΜΕΙΩΝΩ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΟΥ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ Τ.ΕΝΤΑΞΗΣ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΗΤΑΝ ΘΕΤΙΚΗ ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΘΑ ΓΛΙΤΩΝΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ. Β) ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΕΙΔΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ Ή ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ? ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΓΟΝΕΩΝ ΔΙΟΤΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕ.Δ.Δ.Υ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΣΤ WISC ΕΧΕΙ Δ.Ν.142. ΜΕ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΥ ΠΗΓΑΜΕ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΛΕΚΤΙΚΟΥ ….Η ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΟΥ ΗΤΑΝ ΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΝΕΞΥΠΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΤΕΣΤ ΔΙΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ.ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΑΓΩΝΙΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Ή ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ Ή ΝΑ ΨΑΞΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ DAVIS?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας αντιμετωπίζει μία Ειδική Μαθησιακή Δυσκολία η οποία και έχει πλήξει πολλούς και διαφορετικούς τομείς της μαθησιακής επίδοσης (γραφή, ανάγνωση, ορθογραφία, φωνολογική ενημερότητα). Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες είναι πολύ συχνά απογοητευμένα με τις δυσκολίες τους που κάνουν τόσο εμφανή τη διαφορετικότητά τους στη μαθησιακή επίδοση μέσα στην Τάξη. Πολλά δεν αγαπούν πια τα μαθήματα, άλλα εμφανίζουν αρνητισμό στη μελέτη, άλλα προσπαθούν να τα αποφύγουν και σίγουρα μειώνεται πολύ βαθειά η αυτο-εκτίμησή τους. Κάτι τέτοιο από ότι διαφαίνεται συμβαίνει και με το παιδί σας. Κανονικά με βάση όλη τη βιβλιογραφία, τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, πρέπει να παρακολουθούν συνεδρίες μαθησιακής αποκατάστασης (είτε κατ’οίκον είτε σε εξειδικευμένα Κέντρα) μέχρι και την Α΄ Γυμνασίου και ποτέ δεν πρέπει να σταματούν προ της ολοκλήρωσης της Ε΄ Δημοτικού. Η εξαίρεση έγκειται μόνο στα παιδιά που εμφανίζουν κόπωση, οπότε και είναι καλό να το συζητήσουν αρχικά με τον/την Ψυχολόγο που συνεργάζεται μαζί τους. Το ίδιο και η οικογένεια σε συνεργασία με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Αυτό ακριβώς σας προτείνουμε και εμείς. Αυτή τη συζήτηση ώστε να αποφασίσετε το καλύτερο για το παιδί σας. Μία βαθειά και ουσιαστική συζήτηση με τη Δ/νική Ομάδα του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
102. ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελα να ρωτήσω τι επιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει η αλλαγή περιβάλλοντος σε ένα παιδί???? Για παράδειγμα όταν σε μια οικογένεια η μητέρα πάει με το παιδί στην οικογένεια της μαμάς δηλαδή στο παππού και τη γιαγιά για περίπου 40 ημέρες χωρίς το μπαμπά ????
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά ζουν με συγκεκριμένα μοτίβα και περιβάλλοντα που έχουν μάθει να ζουν και να περνούν άνετα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να γίνουν αλλαγές σε αυτά τα περιβάλλοντα αρκεί να έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα και με ψυχραιμία από τους γονείς τους. Ο βασικότερος παράγοντας είναι η ηλικία του παιδιού (σε μικρότερες ηλικίες μπορεί να εμφανίσουν μεγαλύτερη ανησυχία που πολύ πιο δύσκολα μπορούμε να τους εξηγήσουμε τους λόγους που χρειάστηκε να γίνει αυτή η αλλαγή) ενώ σε μεγαλύτερες είναι πιο συζητήσιμα και εύκαμπτα. Δεν μας έχετε αναφέρει την ηλικία του παιδιού, οπότε είναι δύσκολο να τοποθετηθούμε ουσιαστικά στην ερώτησή σας. Θα ήταν καλό όμως να θυμάστε ότι οι μεγαλύτερες δυσκολίες (από τη στιγμή που το παιδί στην αλλαγή αυτή είναι μαζί με τον έναν από τους δύο γονείς), έρχεται από τη διαφωνία σε αυτή την απόφαση των γονέων, ιδίως όταν εκδηλώνεται αυτή η ένταση μπροστά στο παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
103. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω μια κορούλα 27 μηνών. είναι ένα πολύ γλυκό χαμογελαστό παιδί. Έχει πολύ καλό λόγο, κάνει φανταστικό και συμβολικό παιχνίδι, είναι τρυφερή, ζητεί πολύ να παίξει με άλλα παιδιά κ τα προσεγγίζει όπου κ να είμαστε. Είναι σχεδόν αυτόνομη στις δραστηριότητες καθημερινής ζωής, εκφράζει επιθυμίες κ προτιμήσεις, κάνει συζητήσεις, θέτει ερωτήσεις, φτιάχνει δικά της παραμύθια… Έχει αγγίξει στην ώρα τους όλα τα αναπτυξιακά ορόσημα (η μόνη δυσκολία είναι το ότι δεν χοροπηδάει ακόμα άλλα προσπαθεί κ το έχει καταφέρει μερικές φορές) και γενικά είναι ένα παιδί κοινωνικό κ ευχάριστο που προσαρμόζεται εύκολα κ συνεργάζεται. Μου έχει δημιουργηθεί μια ανησυχία όμως, κυρίως λόγω του ότι στο οικογενειακό μας περιβάλλον υπάρχει παιδί με Άσπεργκερ. Αυτό με κάνει να εξετάζω τη μικρή μου συνεχώς κ με αγχώνει…δεν ξέρω τι από αυτά που με ανησυχούν μπορεί να είναι κομμάτια παιδικότητας ή τι είναι “red flag”. Για παράδειγμα, μερικές φορές (αρκετά σπάνια) κλείνει τα αυτιά της με τα δάχτυλα της. Δεν το κάνει σε οξύ ή ξαφνικό ήχο ούτε όταν φοβάται, το κάνει σε άσχετες φάσεις πχ όταν ακούμε μουσική και παίρνει ένα πονηρό-ερευνητικό βλέμμα. Αυτό κρατεί μερικά δευτερόλεπτα κ μετά πάει παρακάτω…ανταποκρίνεται στο κάλεσμα κ ακολουθεί σύνθετες εντολές άλλα αν είναι απορροφημένη με κάτι ή αν τη μαλώνεις δεν σου δίνει πάντα σημασία, συμπεριφορικά όμως νομίζω…χορεύει τραγουδάει της αρέσει όμως να μουρμουρίζει κ ρυθμούς, ειδικά όταν είναι χαρούμενη πχ στη θάλασσα. Παίζει μερικές φορές με τα μάγουλα της πχ τα ρουφά ή σπρώχνει με τη γλώσσα της, κυρίως όμως απογευματινές ώρες κ έχω διαπιστώσει ότι ανατέλλουν οι τελευταίοι τραπεζίτες κ αν βάλει χέρι στο στόμα το βάζει πίσω πάνω στα ούλα… στη παιδική χαρά παίζει κ σκαρφαλώνει παντού, φοβάται λίγο να σκαρφαλώσει στο παιδότοπο μετά από μια πτώση πού είχε και δεν πολυσυμπαθεί τα καρουζελ κ συναφή παιχνίδια…τα έχει δοκιμάσει όμως κ αυτά δεν κάνει εκρήξεις. παλαιότερα φοβόταν τις μάσκες τώρα το ξεπερνά κ αυτό… Συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο, όμως καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να πείτε κάτι χωρίς να έχετε δει το παιδί και το άγχος μου μερικές φορές είναι μεγάλο. Πιστεύετε ότι πρέπει να πάω το παιδί για αξιολόγηση ή όλα τα ανωτέρω δικαιολογούνται και αναμένονται με βάση την ηλικία της;;; Ευχαριστώ εκ των πρότερων. Να συμπληρώσω ότι και γνωστικά είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Γνωρίζει χρώματα ζώα αριθμούς, αρχίσει κ αναπτύσσει ελεύθερο σχέδιο (φατσουλα, Ήλιο, λουλούδι).κάνει πάζλ, παίζει με μεγάλη γκάμα παιχνιδιών κ έχει πολλές ιδέες για νέους τρόπους παιχνιδιού, έχει πολύ καλή μνήμη και αγαπά πολύ τα παραμύθια. Επίσης θα ξεκινήσει το Σεπτέμβρη παιδικό σταθμό κάτι που ζήτησε μόνη της γιατί “θελει να κάνει φίλους” όπως μού είπε…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα θέλαμε να σας επισημάνουμε αρχικά ότι η βασική σας υποχρέωση αυτή τη στιγμή είναι να είστε μητέρα αυτού του 27μηνου παιδιού και όχι ένα άτομο που συνεχώς αξιολογεί τις αντιδράσεις του υπό ένα πρίσμα σκέψης “είναι ή όχι αυτό φυσιολογικό;” (κάτι που ταλαιπωρεί και το παιδί αλλά -πολύ περισσότερο- εσάς). Είναι απόλυτα κατανοητή η αυξημένη σας ευαισθητοποίηση λόγω του οικογενειακού σας ιστορικού αλλά δεν βοηθά καθόλου την απόλυτη αγάπη και φροντίδα και την τοποθέτηση δόμησης που θα πρέπει να δίνετε αυτή τη στιγμή στη μικρή που κάνει τα πρώτα της δειλά βήματα στο να κατανοήσει πώς λειτουργεί ο κόσμος μας αλλά και οι σχέσεις. Για το λόγο αυτό, κυριότερα από όλα τα άλλα “συμπτώματα” που αναφέρετε -που με βάση τις περιγραφές σας είναι “ήπια”-, θα σας ζητούσαμε να προχωρούσατε σε μία Αναπτυξιακή και Εργοθεραπευτική εκτίμηση για να παρακολουθηθεί η ψυχοκινητική εξέλιξη του παιδιού -και να ηρεμήσετε από αυτή την πλευρά- μέσω μίας εξειδικευμένης γνώμης και όχι της δικής σας αγωνιώδους καθημερινής αξιολόγησης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
104. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα.. Έχω ένα εγγονό 4 χρόνων κοινωνικό χαρούμενο έξυπνο..θα ήθελα τη γνώμη σας αν είναι σωστό όταν θέλει να δει τηλεόραση με ρωτάει( μήπως με δει ο μπαμπάς από την κάμερα?)ο μπαμπάς και γιος μου επειδή είναι η δουλειά του με κάμερες και φοβάται για τον μικρό έχει τοποθετήσει κάμερες στο σπίτι για το οποίο ούτε η νύφη μου συμφωνεί. είναι σωστό να μην κάνει κάτι επειδή θα τον δουν και πώς να πείσω τον μπαμπά του αν αυτό είναι λάθος. Σας ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Συχνά οι γονείς ανησυχούν για το παιδί με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν οποίο μέσο μπορούν για να τα προστατέψουν. Είναι ζήτημα κοινής απόφασης των γονέων πως θα χειριστούν το συγκεκριμένο ζήτημα. Σίγουρα το ότι ο μικρός φοβάται σημαίνει ότι δεν του έχει εξηγηθεί σωστά ο ρόλος της κάμερας. Συζητήστε με τους γονείς για την ανησυχία σας και το ποσό πιστεύεται ότι η κάμερα ταράζει το εγγονάκι σας και το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να τους ζητήσετε να του δώσουν να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα στην ασφάλεια και στην παρακολούθηση των συμπεριφορών του. Έτσι θα μπορεί το παιδάκι να λειτουργεί πιο αυθόρμητα κι όχι κάτω από συνθήκες φόβου. Καλή επιτυχία!! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βασιλική Βουρλιόγκα, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
105. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας ..Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με την κόρη μου..Είναι 13 χρόνων αλλά είναι πολύ επιθετική και συνήθως νευριάζει εύκολα με αποτέλεσμα να αντιδρά φωνάζοντας μου όταν δεν γίνετε αυτό που επιθυμεί..Θέλει να βγαίνει τουλάχιστον 2 με 3 φορές την εβδομάδα για καφέ και φυσικά θέλει να βάφεται …κατά την γνώμη μου όμως πιστεύω πως δεν είναι η κατάλληλη ηλικία για να βαφτεί αλλά ούτε για να βγαίνει τόσες φορές την εβδομάδα …Κάθε φορά που της το λέω μου λέει πως πάντα την ξεχωρίζω από τις φίλες τις και πως την καταπιέζω και στην συνέχεια ξεσπά σε κλάματα…Τις έχω πει αρκετές φορές πως η κατάλληλη ηλικία για να βγάζει τα φρύδια της να αρχίζει να βάφεται και να βγαίνει συχνά είναι 15 αλλά αυτή όπως πάντα αντιδρά….Θα σας παρακαλούσα πάρα πολύ εάν μπορέσετε να μου πείτε τι να κάνω σε μια τέτοια περίπτωση. Ευχαριστώ πολύ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι μια ηλικία με πολλές αλλαγές. Η πρώτη φάση της εφηβείας στην οποία βρίσκεται η κόρη σας χαρακτηρίζεται κυρίως από ένταση και αμφιθυμία. Καλό είναι να την ακούτε λίγο πιο ενεργητικά λέγοντας της πιο συχνά ότι την κατανοείτε. Από την άλλη πλευρά χρειάζεται να κατανοήσει τους κανόνες της οικογένειας όπως αυτοί τίθενται από τους γονείς. Φαίνεται ότι υπάρχει μια δυσκολία κι ενδεχομένως μια ασάφεια για το ποιοι κανόνες ισχύουν. Το αν εσείς κρίνετε ότι δεν είναι κατάλληλη ηλικία ή όχι σε αυτή την φάση είναι δύσκολο να το ακούσει η κόρη της. Αποφύγετε τις δογματικές απόψεις και συμπορευτείτε στα θέλω της αλλά θέτοντας κανόνες. Για παράδειγμα: μπορείς να βγαίνεις αλλά μόνο δύο φορές την εβδομάδα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις μακιγιάζ αλλά διακριτικά ώστε να σε αναδεικνύει κτλ.. Επίσης συζητείστε μαζί της και προσπαθήστε να την ακούτε χωρίς να γίνεστε επικριτική ώστε να βελτιώσετε την επικοινωνία σας μαζί της. Αν οι εντάσεις κι ο θυμός εμπεριέχουν και λεκτική και σωματική βία καλό είναι να ζητήσετε πιο εξατομικευμένη συμβουλή από κάποιον ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βασιλική Βουρλιόγκα, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
Εδώ φιλοξενούμε ερωτήσεις και δηλώσεις γονέων και ειδικών μαζί με τις απαντήσεις της διεπιστημονικής μας ομάδας. Οι ερωτήσεις αυτές έχουν αποσταλεί από γονείς και ειδικούς στην διεύθυνσή μας kallirois@proseggisi.gr και έχουν απαντηθεί όλες με αποστολή προσωπικού μέιλ.
Αποστέλλοντας ένα email σημαίνει ότι ταυτόχρονα αποδέχεστε την ανώνυμη ανάρτηση της ερώτησης ώστε να βοηθηθούν και άλλοι γονείς και ειδικοί από τις απαντήσεις. Τα κείμενα είναι καλό να μην ξεπερνούν τις 300 λέξεις.
