Ερωτήσεις & Απαντήσεις 2015-2016
2015-2016
001. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα, Έχω ένα κοριτσάκι που είναι 4 ετών ακριβώς. Επειδή στο οικογενειακό μας περιβάλλον ομιλούνται εκτός από ελληνικά, αγγλικά κ ισπανικά το παιδί από νωρίς εκτέθηκε σε τρεις γλώσσες. Το αποτέλεσμα είναι να μην μιλάει τώρα τέλεια καμία γλώσσα και είναι πίσω στο θέμα της ομιλίας. Στα ελληνικά που είναι η βασική γλώσσα κάνει προτάσεις με μέχρι 5 λέξεις σπάνια ενώ έχει φτωχό λεξικό. Επίσης μου κάνει προτάσεις στα αγγλικά κ ισπανικά. Πιστεύεται πως πρέπει να δούμε λογοθεραπευτή; Η κοπέλα που την πρόσεχε ήταν λογοθεραπεύτρια κ με διαβεβαίωνε πως είναι μπερδεμένη καθώς μπορεί και λέει πεντασύλλαβες κ εξασυλλαβες λέξεις στα ελληνικά χωρίς πρόβλημα. Γενικά η αδυναμία έκφρασης της δημιουργεί μία νευρικότητα και είναι γενικά ανυπάκουη αν κ στο σπίτι συνεννοείται καλά και μας ζητάει οτιδήποτε θέλει. Επίσης απομνημονεύει διαλόγους από ταινίες και τους επαναλαμβάνει συνέχεια. Σας ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το θέμα όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι εάν το παιδί μιλάει καθαρά και μπορεί να αρθρώσει τις λέξεις, αλλά το ότι δυσκολεύεται να εκφραστεί και αυτό υποψιάζεστε ότι της προκαλεί νευρικότητα και δυσκολίες να συνεργαστεί. Επίσης η “επιμονή” της να απομνημονεύει διαλόγους ταινιών και να τους επαναλαμβάνει, ίσως να υποκρύπτει μία γενικότερη δυσκολία στην κοινωνική της επικοινωνιακότητα. Επίσης θα πρέπει να σας αναφέρουμε, ότι με βάση τις σύγχρονες έρευνες, η έκθεση σε πολύγλωσσα περιβάλλοντα δημιουργεί σύγχυση μόνο σε παιδιά με γλωσσικές δυσκολίες. Επιπρόσθετα, εάν το παιδί παρακολουθεί Παιδικό Σταθμό, παίζει σημαντικότατο ρόλο και η γνώμη της εκπαιδευτικού για τη συμπεριφορά του παιδιού μέσα στην Τάξη με τους συμμαθητές και την ίδια. Θα σας συστήναμε πάντως να λαμβάνατε την αξιoλογητική άποψη ενός/μίας Λογοθεραπευτή/τριας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
002. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας και συγχαρητήρια για τη δουλειά σας ! Θα ήθελα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις σχετικά με τα ατυχήματα στο σπίτι. Έχω ένα παιδάκι 2,5 ετών γενικά από πολύ μικρός είναι επιρρεπής σε ατυχήματα αλλά θεωρώ ότι ευθύνομαι εγώ γιατί δεν έχω την απαραίτητη προνοητικότητα αλλά και αυστηρότητα για να τα αποτρέψω . Σήμερα έπεσε και χτύπησε τη μέση του από την πλάτη του καναπέ. Χτες χοροπηδούσε στο κρεβάτι χωρίς επίβλεψη γιατί δεν τον πρόλαβα και έπεσε με το κεφάλι κ έκανε καρούμπαλο . Έχει κάψει τις βλεφαρίδες του με κερί ενώ σβήναμε τούρτα . Έχει κάψει το δαχτυλάκι του ενός έτους με κερί στα γενέθλια του έχει κλείσει τα δαχτυλάκια του στην πόρτα . Έχει πέσει τσίλι στα ματάκια του γιατί παίζαμε με τα μπαχαρικά και δεν αντιλήφθηκα ότι μπορεί να το γυρίσει στα χέρια του και να τα τρίψει .Έχει βάλει το δάχτυλο του ελαττωματική πρίζα σε ξένο σπίτι δεν τον πρόλαβα και τον χτύπησε το ρεύμα . Σίγουρα δεν ευθύνεται το παιδί σε τίποτα και την απόλυτη ευθύνη την έχει ο γονιός και επειδή θέλω να διορθώσω την κατάσταση αυτή θέλω να μου πείτε Αν καταρχάς αυτό συμβαίνει σε κάθε σπίτι κ είναι σε κάποια πλαίσια φυσιολογικά κάποια ατυχήματα αλλά κ πως μπορώ εγώ να διορθώσω την συμπεριφορά μου ώστε να τον προστατέψω . Είμαι γενικά μαμά που παίζω όλον τον ελεύθερο μου χρόνο με το παιδί. Ανακατεύουμε υλικά της κουζίνας χοροπηδάμε παίζουμε κρυφτό αλλά καταλαβαίνω ότι ακόμα και φαινομενικά αθώα παιχνίδια κρύψουν κίνδυνος . Δεν θέλω όμως να εξαντλήσω όλη μου την αυστηρότητα στο παιδί ούτε να είμαι συνέχεια στο Μη και δεν πρέπει. Ευχαριστώ προκαταβολικά για τον χρόνο σας .
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας το περιγράφετε ως επιρρεπές στα ατυχήματα, παρότι λαμβάνει από εσάς μεγάλη προσοχή, φροντίδα και χρόνο. Τέτοιες συμπεριφορές είναι αναμενόμενες σε μωρά 14-20 μηνών, αλλά όχι στην ηλικία των 30 μηνών. Πολλές είναι οι πιθανότητες που μπορεί να συμβαίνουν αυτά τα ατυχήματα. Οι συχνότερες είναι : Πρώιμη εκδήλωση διάσπασης προσοχής (απροσεξία ή αυξημένη κινητικότητα ή παρορμητικότητα), δυσκολίες στο σύστημα κινητικής ενημερότητας (λόγω και των πτώσεων) πιθανά δηλαδή αδεξιότητα, υπερελαστικές αρθρώσεις, αισθητηριακή αναζητητικότητα, δυσκολίες στην οπτική επεξεργασία. Είμαστε υποχρεωμένοι να σας συστήσουμε να προχωρήσετε σε μία Εργοθεραπευτική ή Αναπτυξιολογική αξιολόγηση για να διερευνηθούν τα πιθανά αίτια. Μέχρι τότε, θα σας συστήναμε να βρίσκεστε πολύ κοντά στο παιδί γιατί πραγματικά -με βάση αυτά που αναφέρετε- βρίσκεται σε κίνδυνο η ασφάλειά του και -χωρίς παροξυσμούς στις συμπεριφορές σας (ψύχραιμα)- να το επιβοηθάτε ή να αναστέλλετε εσείς δράσεις του που μπορεί να αποβούν επικίνδυνες για την ασφάλειά του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
003. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχουμε ένα κοριτσάκι 2 χρόνων. Πηγαίνει παιδικό σταθμό από 20 μηνών. Το πρόβλημα μας είναι ότι κάθε εβδομάδα οι κυρίες μας λένε περίπου 1 φορά την εβδομάδα(τις υπόλοιπες μέρες περνάνε ποιο ομαλά τα πράματα) ότι έκανε κάτι μην αποδεκτό κ ότι είναι πολύ ζωηρή πχ ότι πέταξε το φαγητό της ή τράβηξε μαλλί ή έσπρωξε κάποιο άλλο παιδάκι. Από πολύ μικρή δεν δεχόταν εύκολα το όχι ή το μη κ τώρα ακόμη και η διευθύντρια παιδικού σταθμού μας είπε ότι έχει πολύ έντονη προσωπικότητα. Μιλάει από 18 μηνών, καταλαβαίνει τα πάντα κ η παιδίατρος μας είπε ότι γενικώς έχει μια γρήγορη ανάπτυξη. Όσο αφορά με εμάς στο σπίτι η καθημερινότητα μαζί της δεν είναι πάντα εύκολη είναι απαιτητική και έχουμε παρατηρήσει ότι όταν βγαίνει έξω παίζει και τρέχει τη βοηθάει να περνάμε όλοι καλύτερα μετά. Στο σπίτι αν μείνουμε ένα απόγευμα θα βαρεθεί όλα κ δεν ευχαριστείται με τίποτα. Η ερώτηση μας είναι πως να την κάνουμε να είναι περισσότερο συνεργάσιμη και υπάκουη ώστε η καθημερινότητα της και σπίτι και στον παιδικό σταθμό να είναι για όλους πιο εύκολη.; Ο τρόπος που προσπαθούμε να τη βάλουμε όρια είναι όταν κάνει κάτι επικίνδυνο και μην αποδεκτό, μετά από εξήγηση και 1,2 προειδοποιήσεις , να τη βάλουμε στο παρκάκι της να το σκεφτεί λίγο και να ζητήσει συγνώμη. Όταν συμβαίνει αυτό κλαίει λίγο ,απαντάει αμέσως γιατί μπήκε στο παρκάκι, ζητάει συγνώμη , βγαίνει και πηγαίνει σε κάτι άλλο που πάλι, 30% φορές δεν είναι αποδεκτό!! Ξέχασα να σας πω ότι πηγαίνει μόνο 4ωρα στο σχολείο επειδή όταν κουράζεται πολύ ξεφεύγει στην συμπεριφορά της. Επίσης φοβόμαστε μην τη προκαλέσουμε κάποιο παιδικό τραύμα επειδή καταλαβαίνουμε ότι τα περισσότερα δεν τα κάνει επίτηδες απλά δεν μπορεί να ελέγξει τις αντιδράσεις της. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ένα παιδί με πολύ ισχυρό ταμπεραμέντο, το οποίο όμως δυσκολεύεται σημαντικότατα να οργανώσει την προσοχή του και να ολοκληρώσει, εκνευρίζεται συχνά και δυσκολεύεται σημαντικότατα να ελέγξει την παρόρμησή της (αναστολή μη επιθυμητών συμπεριφορών). Το πολυαισθητηριακό περιβάλλον του Σχολείου, με βάση αυτά που περιγράφετε, δείχνει να την αποδιοργανώνει σημαντικά (προφανώς για αυτό το λόγο έχει και τα ξεσπάσματά της). Ο τρόπος που προσπαθείτε να αναχαιτίσετε τις συμπεριφορές της μικρής και να θέσετε κανόνες και δόμηση δείχνει να μην πιάνει, πιθανά γιατί εμπεριέχει ζητήματα τιμωρητικότητας και “αποβολής” όταν κάνει κάτι μη επιτρεπτό. Θέλουμε να αναγνωρίσετε τη διεγερσιμότητά της και τη δυσκολία της να την ελέγξει και πιθανά να προχωρήσετε σε αντιμετώπιση “time in” αντί “time out”. Μπορείτε να διαβάσετε και το άρθρο μας http://www.proseggisi.gr/time-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%8e%cf%80%ce%b9/.
Ταυτοχρόνως όμως θα σας ζητούσαμε να προχωρήσετε σε μία ΠαιδοΑναπτυξιακή Αξιολόγηση, γιατί πολύ συχνά αυτές οι συμπεριφορές είναι πρώιμες ενδείξεις αναπτυξιακών δυσκολιών στα παιδιά και πιθανά να χρειαστεί Εργοθεραπευτική αντιμετώπιση. Επίσης συμφωνούμε απόλυτα που παρακολουθεί περιορισμένο ωράριο στον Παιδικό Σταθμό (οι πολλές ώρες θα την αποδιοργανώνουν ακόμα περισσότερο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
004. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Έχω μια κόρη είναι 2,5 χρόνων. Φέτος αρχίσαμε και παιδικό σταθμό. Γενικά είναι ένα ήρεμο παιδί και δεν με έχει δυσκολέψει ιδιαίτερα. Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι η ομιλία της είναι λίγο πίσω. Στο σπίτι μιλάμε την μητρική μου γλώσσα στο παιδικό Ελληνικά και τα παιδικά τα θέλει μόνο στα Αγγλικά με αποτέλεσμα να μπερδευτεί. Το έχω συζητήσει και με την παιδίατρο και μου έχει πει να μην ανησυχώ και να της δώσω ακόμη λίγο χρόνο και θα μιλήσει σωστά. Δεν είναι ότι δεν μιλάει καθόλου λέει αρκετές λέξεις στα Αγγλικά στα Αλβανικά και τώρα με τον παιδικό λίγα Ελληνικά όμως δεν μπορούμε ακόμη να κάνουμε μια συζήτηση δηλαδή να μου λέει τι κάνει κατά η διάρκεια της ημέρας κτλ. Τώρα άρχισα και την διακοπή πάνας και νομίζω ότι βιαστικά λόγω ότι δεν με ενημερώνει όταν θέλει να πάει τουαλέτα. Εσείς τι πιστεύετε μπορείτε να μου δώσετε μερικά tips ώστε να την βοηθήσω. Σας ευχαριστώ πολύ!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά στην ηλικία των 2,5 ετών αναμένεται να έχουν αρχίσει να διαχωρίζουν και να χειρίζονται καλά τις λέξεις, μπορώντας να χρησιμοποιήσουν τόσο φρασούλες όσο και να συντηρήσουν για λίγο συζητήσεις. Αυτό όμως που θεωρείται πιο ανησυχητικό, είναι η ακαμψία της να παρακολουθεί τα παιδικά σε άλλη γλώσσα (ΜΟΝΟ στα Αγγλικά), παρότι εκτίθεται μόνο σε Ελληνόφωνο και Αλβανόφωνο περιβάλλον. Θα μας βοηθούσε να γνωρίζαμε την επικοινωνιακή ανάγκη του παιδιού ή θα σας προτείναμε καλύτερα να προχωρούσατε σε μία Λογοθεραπευτική ή Αναπτυξιολογική αξιολόγηση αφού το συζητήσετε και με τη Νηπιαγωγό του Παιδικού Σταθμού. Όσον αφορά το θέμα της ανεξαρτητοποίησης από την πάνα, από αυτή την ηλικία ξεκινάμε να εκπαιδεύουμε στην πάνα, οπότε δεν θεωρείται ανησυχητικό σημείο ακόμα το ότι δυσκολεύεται να προχωρήσει στην εκπαίδευση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
005. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και μπράβο για την σελίδα σας. Έχω ένα θέμα με την κόρη μου , που είναι 6 χρονών. Το πρόβλημα είναι ότι έχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο μαζί μου, σε σημείο που να μην με αφήνει να πάω πουθενά μόνη μου. Όταν πρόκειται να πάω κάπου αμέσως βάζει τα κλάματα, με ρωτάει αν θα αργήσω, μου λέει να ΜΗΝ αργήσω κ δεν ηρεμεί μέχρι να γυρίσω, παρόλο που την αφήνω πάντα με κάποιον. Ακόμα και μέσα στο σπίτι όταν φωνάζει μαμά και δεν της απαντάω αμέσως ,αρχίζει να τσιρίζει και να με ψάχνει πανικόβλητη. Επίσης όταν είναι να πάει αυτή κάπου με ρωτάει αν θα πάω εγώ κάπου, για να είναι σίγουρη ότι όταν γυρίσει δεν θα λείπω. Προσπαθώ πάντα να της εξηγώ με ήρεμο τρόπο , ότι η μαμά πρέπει να κάνει κάποια πράγματα μόνη της και ότι θα ξαναγυρίσει σπίτι.. δείχνει να καταλαβαίνει αλλά κάθε φορά η αντίδραση της είναι ίδια. Επίσης με το που ξεκίνησε η δεύτερη καραντίνα εμφάνισε κάποιο είδος τίκ.. (κάνει πως βήχει η πως καθαρίζει τον λαιμό της) πράγμα που το εμφάνισε ξανά και με την πρώτη καραντίνα..τότε κράτησε ίσως και 2 μήνες και τώρα πάλι το ίδιο.. Γενικότερα σαν παιδί είναι κοινωνική και εύχαρη αλλά φαίνεται να αγχώνεται για διάφορα πράγματα..Τι μου προτείνετε να κάνω?? Σε πρώτη φάση αρκεί η επίσκεψη σε παιδοψυχολόγο η πρέπει να επισκεφτούμε παιδοψυχίατρο εξαιτίας και του τίκ;; Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Βρίσκεστε σε ένα πολύ καλό μηχανισμό σκέψης για την κόρη σας! Όντως το παιδί έχει μία σημαντική δυσκολία να διαχειριστεί από τη μία το άγχος της και από την άλλη εμφανίζει –πιθανότατα ως αποτέλεσμα αυτών των δυσκολιών της διαχείρισης του άγχους- και τικ. Συνήθως ζητάμε 2πλή αξιολόγηση : Ο Παιδοψυχίατρος κάνει τη διάγνωση αυτών των δυσκολιών και ο Ψυχολόγος εξηγεί τους μηχανισμούς σκέψης που οδηγεί το παιδί σε αυτές τις δυσκολίες. Για άλλη μία φορά σας συγχαίρουμε που έχετε αποφασίσει να βοηθήσετε το παιδί σε αυτή τη δυσκολία του. Είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
006. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω ένα πρόβλημα που δεν μπορώ να βρω την λύση μόνη μου. Έχω ένα αγοράκι 2μιση ετών και είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδί. Μένουμε δίπλα από τους γονείς μου. Ποτέ δεν είχα παρόμοιο πρόβλημα όπως αυτό εδώ. Έχει 2 εβδομάδες τώρα που οπότε πάμε στην γιαγιά και στον παππού βλέπω άλλο παιδί, στην συμπεριφορά. Ενώ συνέχεια του μιλάμε ότι θέλει να μας το λέει η να μας το δείχνει διότι δεν μιλάει ακόμη πολύ καλά. Κολλάει στην γιαγιά και στον παππού με αποτέλεσμα να μην με θέλει, να μην θέλει να έρθει σπίτι και να κλαίει με λυγμούς. Ο άντρας μου λόγο δουλειάς την μισή μέρα λείπει από το σπίτι και πρέπει να διαχειριστώ όλη αυτή την κατάσταση μόνη. Έχουμε έρθει σε μια μικρή αντιπαράθεση με την μητέρα μου γιατί ενώ εγώ προσπαθώ να βάλω μια τάξη και ένα πρόγραμμα (στο φαγητό και Όχι σοκολάτες) με θεωρεί υπερβολική. Πως μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει στο παιδί και απομακρύνετε από εμένα; Τι κάνω λάθος; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διαπιστώνουμε, έχετε μία δυσκολία να ακολουθήσετε μαζί με τη γιαγιά μία κοινή γραμμή. Το παιδί για ποικίλους λόγους (κάποιοι πιθανοί είναι ότι η γιαγιά δεν το ματαιώνει προχωρώντας στην ικανοποίηση των επιθυμιών του ή η διαχείριση εκ μέρους του παιδιού της εγκυμοσύνης σας ή γενικότερα κάποιος άλλος πιθανός που υπάρχει στη σκέψη του), έχει εκδηλώσει μία ισχυρή προτίμηση στη γιαγιά. Με αυτή τη συμπεριφορά σας περνάει ένα μήνυμα που θα ήταν καλό να το εντοπίσετε. Ψύχραιμα, τόσο η γιαγιά, όσο και ο μπαμπάς –όσο είναι στο σπίτι- και εσείς θα ακολουθείτε με σταθερότητα, τρυφερότητα και υπομονή τις μεταβάσεις από το ένα σπίτι στο άλλο. Η γιαγιά θα παίρνει το μέρος σας και εσείς το δικό της. Εάν από την άλλη πιστεύετε ότι ζητάτε πάρα πολλά από το παιδί, τότε θα ήταν καλό να σκεφτείτε μήπως θα ήταν καλό σε κάποια ζητήματα να γίνετε κάπως πιο ελαστική (τα παιδιά σε αυτή την ηλικία αντέχουν ακόμα λίγους αλλά ΠΟΛΥ ΣΤΑΘΕΡΟΥΣ κανόνες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
007. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω μια κόρη πεντέμισι ετών η οποία από μωρό είχε αδυναμία στον πατέρα της. Ο άντρας μου εργάζεται πολλές ώρες και λείπει από το σπίτι κάθε πρωί και κάθε απόγευμα ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. Και παλιότερα η κόρη μου ζητούσε να περνά χρόνο με τον πατέρα της το τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει προσκολληθεί πάνω του , δεν θέλει να την πηγαίνω ούτε να την παίρνω εγώ από το νηπιαγωγείο – κατεβάζει μούτρα όταν με βλέπει- όταν επιστρέφω από τη δουλειά δεν μου δίνει σημασία και δεν χαίρεται που με βλέπει σε αντίθεση με τον πατέρα της που όταν μπαίνει στο σπίτι τον υποδέχεται με χαρά, δεν θέλει να την βάζω για ύπνο και περιμένει τον πατέρα της να την κοιμίσει, όταν είμαστε μαζί στο σπίτι λέει ότι βαριέται και προτιμά να βλέπει τηλεόραση. Είναι μοναχοπαίδι και στο σπίτι δεν έχει άλλη παρέα για παιχνίδι πέρα από εμένα και τον άντρα μου. Η αλήθεια είναι ότι εγώ μπορεί να είμαι απασχολημένη με δουλειές και άλλες υποχρεώσεις και να μην παίζουμε πάντα όσο θέλει, είμαι πιο αυστηρή με κανόνες για τηλεόραση, κινητό, φαγητό από τον πατέρα ο όποιος της κάνει τα χατίρια και κυρίως όταν είναι οι δυο τους. Εγώ είμαι η’ κακιά ‘που θα μαλώσει και πολλές φορές ο άντρας μου όταν ζητά κάτι η μικρή, δεν της απαντά ο ίδιος αλλά της λέει ρωτά τη μαμά με αποτέλεσμα να πρέπει εγώ να επιβάλω τους κανόνες οι οποίοι όμως όταν λείπω δεν εφαρμόζονται. Το θέμα είναι ότι η κόρη μου με απορρίπτει αφού όπως άλλωστε μου έχει πει περνά καλυτέρα με τον πατέρα της και νιώθω ότι δεν με θέλει κάτι που με προβληματίζει, με στεναχωρεί πολύ και με κάνει να αναρωτιέμαι σε τι φταίω.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ηλικία των 3,5 – 4 ετών τα κορίτσια πολύ συχνά αποκτούν μία προσκόλληση προς τον πατέρα. Η αντίδραση αυτή θεωρείται φυσιολογική. Πολύ συχνά επίσης ο πατέρας ενθουσιάζεται και κολακεύεται από αυτή την προσκόλληση και γίνεται πιο υπαναχωρητικός (δεν χαλάει χατίρια στην κόρη). Με αυτό τον τρόπο, ο ρόλος της μητέρας (που επιβάλει κανόνες), γίνεται λίγο άχαρος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι πάρα πολύ ουσιαστικός. Είναι καλό αρχικά να μην ανησυχείτε με αυτή τη συμπεριφορά. Από την άλλη όμως να συζητήσετε και με το σύζυγο για να έχετε κοινή γραμμή. Μπορείτε να ονοματίσετε στην κόρη σας πχ ότι “έχω παρατηρήσει ότι περνάς καλύτερα με το μπαμπά, αλλά σήμερα θα πάμε μαζί στο Σχολείο”. Θα διαμαρτυρηθεί πιθανά η κόρη σας αλλά αυτό είναι αναμενόμενο. Μην χάνετε την ψυχραιμία σας πιστεύοντας ότι η κόρη σας δεν σας αγαπάει ή μην υποτιμήσετε τον εαυτό σας ή να θυμώσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
008. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα ο δεύτερος γιος μου είχε αργήσει να μιλήσει . τον είχα πάει σε παιδοοριλα σε συνεννόηση με την παιδίατρο μου για να τον ελέγξει. Δεν είχε βρει κάποιο πρόβλημα .μετά τον παρακολούθησε ψυχίατρος και μου είχε πει ο θέλει χρόνο και θα το κάνει όταν θέλει εκείνος. Τώρα πάει νήπιο και μου είπαν οι δασκάλες ότι αν ασχολείται κάποιος μαζί του θα γράψει. Τι πρέπει να κάνω?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δεν μας αναφέρετε την ηλικία του παιδιού σας, αλλά μας αναφέρετε ότι πηγαίνει στο Νηπιαγωγείο, οπότε υποθέτουμε ότι η ηλικία του είναι περίπου στα 5 έτη. Δεν κατανοήσαμε εάν αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες όσον αφορά την ομιλία του, αλλά με βάση αυτό που σας λένε οι εκπαιδευτικοί του, δυσκολεύεται στην αυτοδιαχείρισή του μέσα στην τάξη και χρειάζεται ατομική υποστήριξη από ένα άτομο για να λειτουργήσει. Υπάρχουν πάρα πολλοί πιθανοί λόγοι που μπορεί να συμβαίνει αυτό. Θα σας προτείναμε ή να απευθυνθείτε ξανά στον Παιδοψυχίατρο που είχε αξιολογήσει το γιο σας παλαιότερα ή να προχωρούσατε σε μία Εργοθεραπευτική και Λογοθεραπευτική αξιολόγηση (εάν το κρίνουν σκόπιμο και οι Νηπιαγωγοί που παρακολουθούν το παιδί). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
009. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας θα ήθελα να ρωτήσω. Έχω ένα κοριτσάκι 10 μηνών, έχει ξεκινήσει να αρπάζει πράγματα, να ανοίγει ντουλάπια και να κάνει μικρό ζημιές, προσπαθώ να τις λέω μη, όχι, μπλιαχ αλλά με κοιτάει και γελάει και συνεχίζει την αταξία… πως μπορώ να θέσω όρια σε αυτήν την συμπεριφορά; Πως μπορώ να την κάνω να καταλάβει ότι αυτό δεν πρέπει να το πειράζει; Επίσης όταν πάω να την κοιμίσω, με το που κάνω την κίνηση να την ξαπλώσω στην αγκαλιά μου αρχίζει και κλαίει, χτυπιέται, σκουντήσει με τα πόδια με τα χέρια και το κάνει και στον μπαμπά της και την γιαγιά της. Έχω προσπαθήσει να την αφήσω στο κρεβατάκι της, μήπως δεν θέλει αγκαλιά, γενικά έχω προσπαθήσει πολλές εναλλακτικές(μπρούμυτα, μπανάκι κλπ) και συνέχεια κλάμα. Κάνουμε κάτι λάθος; Ευχαριστώ πολύ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην ερώτησή σας πώς μπορείτε να εξηγήσετε στην κόρη σας ότι είναι λάθος να ανοίγει τα ντουλάπια, η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη : Δεν μπορείτε να της το εξηγήσετε. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά είναι ανήσυχα, ένας μεγάλος αριθμός από τα 10μηνα παιδιά θέλουν (και πολύ σωστά) να εξερευνούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ και προχωρούν σε “ζημιές” που τα ίδια δεν κατανοούν ότι είναι ζημιές. Οπότε προφυλάσσουμε τα αντικείμενα που θέλουμε να “γλιτώσουμε” από αυτή την εξερευνητική τρομερή διάθεση των παιδιών, ή από την άλλη τα απομακρύνουμε μόνιμα και συνεχώς από τους χώρους που απλά ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να προσεγγίζουν. Σε αυτή την ηλικία τα μωρά δεν ξέρουν να αυτοδιαχειρίζονται και απαιτείται η 100% προσοχή από μεριάς του ενήλικα. Όσον αφορά όμως το θέμα με τον ύπνο, η συμπεριφορά που αναφέρετε είναι ακραία για αυτή την ηλικία (παραπέμπει σε ισχυρό ταμπεραμέντο δυσκολιών στην αυτό-ρύθμιση). Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο όπου θα δώσετε ένα πιο εκτενές ιστορικό (τι ακριβώς κάνει και πότε το ξεκίνησε) ώστε να σας καθοδηγήσει για τις απαραίτητες ενέργειες από μεριάς σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
010. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Είμαι μητέρα και έχω δύο παιδάκια ένα κορίτσι 5.5 ετών και ένα αγόρι 4 ετών. Έχουμε χωρίσει με τον μπαμπά τους εδώ και 3 χρόνια συνεπώς ζω μόνη μου μαζί τους. Η κόρη μου είναι γενικότερα ένα ευαίσθητο πλάσμα και ταυτόχρονα πανέξυπνη και αρκετά χειριστική θα έλεγα. Τους τελευταίους 3 μήνες περίπου έχει βγάλει ένα πολύ παραπονιάρικα εαυτό και κλαίει και στενοχωριέται που φεύγω να πάω για δουλειά. Η δουλειά μου δυστυχώς είναι με βάρδιες οπότε μια εβδομάδα είμαι πρωινή μια μεσημέρι και μια νύχτα από 10 το βράδυ έως 6 το πρωί. Εκφράζει παράπονα του τύπου μανούλα δεν μπορείς να αλλάξεις την βάρδια σου ή μαμά δεν θα ήταν ωραία να ήμασταν εδώ όλη μέρα μαζί? Ενώ της έχω εξηγήσει ότι είναι πολύ σημαντικό το να πηγαίνει η μαμά στη δουλειά και για λόγους διαβίωσης αλλά και γιατί την μαμά την ευχαριστεί η δουλειά της και δείχνει να το καταλαβαίνει την ίδια στιγμή κλαίει γοερά ζητώντας να μείνω σπίτι. Να κάνω μια παρατήρηση ότι τα παιδιά μου μένουν στο σπίτι με την κυρία που τα προσέχει εδώ και τρία χρόνια αν και κάποιες φορές είναι και η γιαγιά τους εκεί. Είναι φυσιολογικό όλο αυτό? Πως να το διαχειριστώ? Διότι φτάνω στο σημείο να νιώθω ενοχικά και να φεύγω με μισή καρδιά στο το σπίτι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Μας περιγράφετε ένα όψιμο άγχος αποχωρισμού και δικαίως σας προβληματίζει! Οι αλλαγές στην ρουτίνα των παιδιών λόγω της πανδημίας έχουν επιφέρει άγχος και στα παιδιά. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια ερμηνεία για την αλλαγή συμπεριφοράς του παιδιού σας. Μας λείπουν όμως στοιχεία ώστε να έχουμε μια καλύτερη εικόνα ( πχ. Αν βλέπει τον μπαμπά της, αν έχει αυτό το άγχος και στο σχολείο, αν έχουν αλλάξει οι συνήθειες στον ύπνο…). Παρόλα αυτά είναι καλό να παραμένετε ψύχραιμη και να την προετοιμάζετε σωστά πριν από την αποχώρηση σας με μια σταθερή ρουτίνα ( πχ διαβάζουμε παραμύθι, λέμε ένα τραγουδάκι, κάνουμε μια αγκαλιά κι η μαμά φεύγει). Αν παρόλα αυτά η συμπεριφορά αυτή παραμένει καλό θα ήταν να δείτε με κάποιον ειδικό για πιο εξατομικευμένη καθοδήγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
011. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Ο γιος μου είναι 5,5 μηνών και πηγαίνει μεγάλα νήπια. Από πέρσι έχει παράλληλη στήριξη στο νηπιαγωγείο. Είναι έξυπνο παιδί, δίγλωσσο αλλά δεν είναι κοινωνικός και είναι λιγάκι αντιδραστικός με τους κανόνες (π.χ. να συμμαζεύει) και ορισμένες φορές με τους μαθητές. Η δασκάλα του από την αρχή της χρονιάς ανέφερε ότι δεν έχει σχέση με το παιδί και ότι δουλεύει αποκλειστικά η δασκάλα της παράλληλης στήριξης μαζί του. Τον έχει διαχωρίσει δηλαδή. Επίσης μας συμβούλεψε αρκετές φορές πως όταν θα λείψει η δασκάλα της παράλληλης, καλό θα ήταν να μην το πηγαίνουμε στο σχολείο γιατί δε μπορεί να είναι συνέχεια από πάνω του. Η δασκάλα της παράλληλης τώρα θα πάρει άδεια 1-2 μέρες, αλλά δε θεωρώ σωστό να τον αφήσω σπίτι. Ήδη στερήθηκε πολλά φέτος, όπως και όλα τα παιδιά. Τι με συμβουλεύεται να κάνω; Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Για να παρακολουθεί ο γιος σας με παράλληλη στήριξη το Νηπιαγωγείο, σημαίνει ότι κρίθηκε από τα ΚΕΣΥ ή από κάποιον ειδικό ότι το παιδί χρήζει υποστήριξης λόγω δυσκολιών στην αυτό-διαχείρισή του και την οργάνωση της συμπεριφοράς ή/και της προσοχής του. Αυτό συμβαίνει λόγω κάποιων (προφανώς σοβαρών για να δυσκολεύεται να συμμετέχει ανεξάρτητα στην Τάξη) αναπτυξιακών δυσκολιών. Από τη στιγμή που αντιμετωπίζει αυτή την αναπτυξιακή δυσκολία, σημαίνει ότι θα πρέπει ταυτόχρονα να παρακολουθεί και ατομική θεραπευτική επιβοήθηση (συνήθως σε αυτή την ηλικία Εργοθεραπεία και Λογοθεραπεία) υπό την Ιατρική εποπτεία Αναπτυξιολόγου ή Παιδοψυχιάτρου ή Παιδονευρολόγου. Οπότε θα σας συμβουλεύαμε να συζητούσατε το θέμα που σας απασχολεί τόσο με τους θεραπευτές του παιδιού, όσο και με τον/την Ιατρό που το παρακολουθεί και τη συνοδό της παράλληλης στήριξης, εάν η παρακολούθηση της σχολικής τάξης κάποια ημέρα χωρίς παράλληλη στήριξη θα έκανε καλό στο παιδί σας ή -από την αντίθετη περίπτωση- θα το τάραζε πολύ. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
012. ΕΡΩΤΗΣΗ: Για σας συγνώμη για την ενόχληση θέλω να σας ρωτήσω για την κόρη μου πάει Πέμπτη Δημοτικού γιατί όταν κάνει μαθήματα βαριετέ και κάποιες φορές δεν τα θυμάται και βαριέται και για κάτι να του πεις βαριετέ πολλές φορές σας παρακαλώ τι μπορεί να έχει
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Στην επιστημονική ορολογία, ένα παιδί δείχνει σαν να “βαριέται” κάτι που το δυσκολεύει ή που δεν το έχουν μάθει να στέλνει την προσοχή του εάν είναι υποχρεωτικό. Σε αυτή την ηλικία, και με βάση και αυτό που αναγράφετε σχετικά με τις δυσκολίες απομνημόνευσης αυτών που έμαθε, σημαίνει ότι υπάρχει κάποια δυσκολία είτε στην οργάνωση της προσοχής της ή στη μαθησιακή της ικανότητα. Θα ήταν καλό να το συζητήσετε με τον/την εκπαιδευτικό του παιδιού σας. Θα ήταν καλό επίσης να ζητήσετε μία αξιολόγηση από τα ΚΕΣΥ, αλλά και από θεραπευτική ομάδα (Εργοθεραπευτή και Ειδικό Παιδαγωγό). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
013. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Είμαστε μια τετραμελής οικογένεια! Εγώ, ο σύζυγός μου, η κόρη μας 3 ετών κ ο γιος μας 2 ετών. Τις τελευταίες δυο εβδομάδες παρατηρήσαμε με τον άντρα μου ότι η μικρή μας άρχισε να κολλάει την στιγμή που προσπαθούσε να πει κάτι! Μέχρι εκείνη την στιγμή μιλούσε αρκετά καλά, ήταν αρκετά κοινωνική κ χαρούμενη γενικά! Άρχισε να λέει κ αρκετά συχνά ότι φοβάται…σχεδόν τα πάντα! Τα πρωινά δουλεύουμε κ τα προσέχουν κ τα δυο παιδιά οι γονείς Μ! Είχε ξεκινήσει κ σχολείο την φετινή χρονιά αλλά την σταματήσαμε λόγω της κατάστασης με τον covid-19. Έχουμε ανησυχήσει αρκετά κ σκέφτομαι να την πάω σε λογοθεραπευτή να μου πει μια γνώμη! Ποια είναι η γνώμη σας?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε την αναστάτωση και προβληματισμό σας εξαιτίας της αλλαγής στη στάση επικοινωνίας του παιδιού, στην συναισθηματική του έκφραση και στη ροή ομιλίας του. Με βάσει τις πληροφορίες που εμπεριείχε το μήνυμα σας, κρίνουμε σκόπιμο να πραγματοποιηθεί μία συνεδρία λήψης οικογενειακού ιστορικού και συμβουλευτικής υποστήριξης των γονέων, προτού αξιολογηθεί η πιθανότητα αξιολόγησης της μικρής σας. Θεωρούμε ότι θα ήταν συνετή επιλογή να αναζητήσετε κάποιο συνάδελφο Λογοθεραπευτή που εξειδικεύεται σε διαταραχές ροής ομιλίας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Μαρτίνης Ιωάννης Λογοθεραπευτής MSc, Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
014. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα κοριτσάκι που σε 2 μήνες θα κλείσει 3 χρονών ,από 2 χρονών άρχισε να λέει κάποιες λεξούλες και από 2,5 χρονών άρχισε να μιλάει αλλά δεν μιλάει καθαρά. Καταλαβαίνει τα πάντα, παίζει με τα παιχνίδια της έχει φαντασία ταΐζει, μαγειρεύει, δείχνει τα πάντα μετράει μέχρι το 10 ,ξέρει τα χρώματα, τα σχήματα, τα ζωάκια. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι φτερουγίζει τα χέρια της και κάνει νευρικές κινήσεις με τα χέρια?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η συγκεκριμένη κίνηση (“φτερουγίσματα χεριών”) είναι ένας αυτό-ερεθισμός που συμβαίνει σε πιο πρώιμες αναπτυξιακές ηλικίες στα μωρά, αλλά υπαναχωρεί σε πολύ μεγάλο βαθμό μετά από την ηλικία των 8 μηνών όπου τα παιδιά ασχολούνται πολύ πιο λειτουργικά με τα χεράκια τους παίζοντας με πολύπλοκα παιχνίδια. Η παραμονή αυτού του κινητικού αυτό-ερεθισμού σε αυτή την ηλικία παραπέμπει σε αυξημένη πιθανότητα κάποιας αναπτυξιακής δυσκολίας. Σε συνδυασμό και με την καθυστέρηση στους δείκτες ομιλίας (και πιθανά και άλλους δείκτες) θα σας συστήναμε να το συζητούσατε με τον/την Παιδίατρο, αλλά ταυτόχρονα πιθανά να χρειαζόταν μία αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
015. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα κοριτσάκι 2 χρόνων. Η οποία προτιμάει πάντα να παίζει μόνη της στην παιδική χαρά. Παίζει λίγο με μερικά παιδάκια. Στην ομιλία επίσης έχει καθυστέρηση, λέει δηλ μόνο μαμά μπαμπά κ αυτό οπότε το θέληση, καταφέρνει να πει κι άλλες λίγες λέξεις όταν της ακούσει πχ σε τραγουδάκια.. όταν της ζητάω να πει ναι και αμήν το λέει. Βέβαια ακούει κ τέσσερις διαφορετικές γλώσσες. Επίσης όταν την φωνάζω με το όνομα της σπάνια γυρνάει, ακόμα κ να την ακουμπήσω συνήθως δεν ανταποκρίνεται. Διαλέγει κατά κάποιο τρόπο ποτέ να ανταποκριθεί. Η οπτική επαφή δεν είναι πολύ συχνή. Η παιδίατρος μας είπε να πάμε σε ψυχολόγο γιατί νομίζει ότι είναι Asperger σύνδρομο.. Αγχωθήκαμε πολύ με την διάγνωση της κ δεν ξέρουμε αν ισχύει. Ποια είναι η γνώμη σας; Ευχαριστώ πάρα πολύ εκ τον προτέρων. Με εκτίμηση Δέσποινα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε στο παιδί σας κάποιες δυσκολίες στην κοινωνική περιέργεια, την κοινωνική επικοινωνιακότητα και την κοινωνική διαθεσιμότητα. Η αλήθεια είναι ότι αυτές τις συμπεριφορές συχνά τις συναντάμε σε παιδιά με την ανωτέρω διάγνωση που περιγράφετε, εάν ταυτόχρονα αντιμετωπίζουν δυσκολία και στην ευελιξία σκέψης και συναισθήματος. Όντως θα συμφωνήσουμε ότι θα ήταν καλό να γινόταν μία αξιολόγηση της κορούλας σας είτε από Παιδοψυχίατρο (όχι Παιδοψυχολόγο), είτε από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
016. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ! ΕΧΟΜΕ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ 11 ΧΡΟΝΙΑ . ΤΟ ΕΧΟΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΑΝΑΔΟΧΗ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ 9 ΕΤΩΝ . ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΤΑΝ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΤΑΞΗΣ. ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΔΑΣΚΑΛΑ ΓΙΑ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ , ΤΩΡΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ . ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΠΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. “ΦΕΡΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ” ,”ΚΛΕΙΣΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΤΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΣΑΝΤΑ ΣΟΥ” ,”ΝΤΥΣΟΥ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΝΩΡΙΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ” και αν δεν βοηθήσω πάλι δε γίνεται τίποτα . ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟΝΙΖΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ.ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΕΣ. ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ ΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ . ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καταρχάς σας συγχαίρουμε για τις ευκαιρίες που δώσατε στο κορίτσι για μία όμορφη ποιότητα ζωής τόσο με την αναδοχή της, όσο και με τον τεράστιο αγώνα που κάνετε για να την βοηθήσετε. Είναι αλήθεια ότι –με βάση τα λεγόμενά σας- η εξέλιξη του παιδιού είναι εντυπωσιακή χάρις στον αγώνα σας ! Με βάση την ηλικία που έγινε η αναδοχή (χωρίς να γνωρίζουμε και τις συνθήκες διαβίωσής της πριν την αναδοχή), θέλουμε να γνωρίζετε ότι χάθηκαν πάρα πολύ σημαντικοί αναπτυξιακοί δείκτες όσον αφορά τις επιτελικές λειτουργίες του παιδιού, την αυτοδιαχείρισή του (λειτουργική και συναισθηματική) και κομμάτια εγρήγορσης και συγκέντρωσης προσοχής. Οι επιτελικές αυτές λειτουργίες έπονται της ανάπτυξης των γνωστικών λειτουργιών –που όπως είδατε δεν είχαν αναπτυχθεί στο κορίτσι μέχρι την αναδοχή του-. Θα πρέπει να “χτίσετε” λοιπόν και ένα πρόγραμμα αυτοδιαχείρισης και επιτελικότητα στο κορίτσι πέραν της παροχής γνωστικών – μαθησιακών ευκαιριών. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να μελετηθεί το ποσοστό λειτουργικού δυναμικού του κοριτσιού. Αυτό μπορεί να γίνει είτε μέσω της εξέτασης του παιδιού στα ΚΕΣΥ (από ομάδα που απαρτίζεται από Ειδικό Παιδαγωγό, Εργοθεραπευτή και Παιδοψυχολόγο), είτε από αντίστοιχη ομάδα από Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής, είτε από αντίστοιχη Ιδιωτική Επιστημονική ομάδα. Μετά από αυτές τις αξιολογήσεις, θα γίνει εφικτό να σας εξηγηθούν ποιους μηχανισμούς του κοριτσιού θα πρέπει να επιβοηθήσετε και πώς. Και πάλι σας συγχαίρουμε για τον αγώνα σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
017. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα Έχω έναν γιο είναι πρώτη γυμνασίου εδώ και τόσο καιρό που είμαστε στην καραντίνα έχει κολλήσει με το fortnite Το θέμα είναι ότι Όποτε του λέω να το κλείσει αυτός αρχίζει και κλαίει δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ σύμφωνα και αυτός ο καημένος είναι μόνος στο σπίτι γιατί έχω δύο μεγαλύτερα παιδιά που δεν του δίνουν σημασία γιατί είναι 20 και 21 το θέμα όμως είναι ότι δεν γίνεται να είναι συνέχεια σε ηλεκτρονικό μπροστά δεν πηγαίνουμε μπάλα έκοψε τη φιλαρμονική γιατί είναι όλα κλειστά και όποτε του λέω Θέλω να κλείσεις το ηλεκτρονικό μου λέει τι άλλο έχω να κάνω Τι μπορώ να κάνω για να τον πείσω να το κόψει το θέμα είναι ότι όποτε το κλείνω αυτός αρχίζει και κλαίει του λέω ότι παίζει πάρα, πολλές ώρες και μου απαντά τι άλλο μπορώ Ν να κάνω αφού όλοι οι φίλοι μου είναι στο ηλεκτρικό και παίζουμε όλοι μαζί. Είμαι σε απόγνωση.. Δεν ξέρω τι να κάνω…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η υπερβολική ενασχόληση με διαδικτυακά παιχνίδια είναι στις μέρες μας ένας από τους πιο συχνούς λόγους επίσκεψης των γονέων και των εφήβων σε ειδικούς. Θα σας προτείναμε για αρχή να φτιάξετε μαζί με τον γιο σας ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα ενασχόλησης του με το παιχνίδι αλλά παράλληλα και με άλλες δραστηριότητες όπως πχ. Μια βόλτα ή κάποια ταινία, και αυτό το πρόγραμμα να αποτελέσει μια αμοιβαία συμφωνία τόσο από πλευράς του όσο κι από εσάς. Πολλές φορές οι έφηβοι δυσκολεύονται να διαχειριστούν τον χρόνο τους και το συναίσθημα/ κατάσταση της ‘ βαρεμάρας’ και χρειάζονται βοήθεια αλλά με συνέπεια ώστε να μπορούν να το διαχειριστούν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βασιλική Βουρλιόγκα Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
018. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Είμαι δασκάλα και φέτος στην Α’ δημοτικού έχω ένα κοριτσάκι με πολύ σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς. Έχω μιλήσει με τους γονείς, πρότεινα άμεσα αξιολόγηση από ΚΕΣΥ, καταλαβαίνουν ότι υπάρχει πρόβλημα και είπαν ότι θα το ψάξουν, όμως δεν πιστεύω ότι έχουν καταλάβει την έκταση. Και στο σπίτι δημιουργεί πολλά προβλήματα όπως μου είπε η μαμά της και προσπαθούν να την οριοθετήσουν. Από το νηπιαγωγείο τους είχαν ενημερώσει για τα θέματα και πρότειναν επαναφοίτηση όμως οι γονείς αρνήθηκαν. Πέρα από την έντονη διάσπαση, το παιδί δεν ακολουθεί πότε την τάξη, δεν μπαίνει στην αίθουσα επίτηδες, δεν ανοίγει την τσάντα της, σηκώνεται όρθια πάνω στο θρανίο και χοροπηδάει ή φεύγει από την τάξη και τρέχει έξω, δεν γράφει παρά μόνο μουτζουρώνει τα πάντα και πετάει τα πράγματά της επιδεικτικά για να δημιουργήσει φασαρία. Αρνείται να διαβάσει ή να μιλήσει, κυρίως λέει όχι σε όλα ή μιλάει μονολεκτικά. Επίσης, τώρα τελευταία έχει αρχίσει να ενοχλεί τους συμμαθητές της, μουτζουρώνει ή παίρνει τα πράγματά τους ή βγάζει κραυγές στα αυτιά τους. Η κατάσταση στην τάξη είναι πολύ δύσκολη, ειδικά κάποιες μέρες. Έχω προσπαθήσει με πολλούς τρόπους, της δίνω ρόλους, την βάζω σε ομάδες, όμως επειδή δεν ακολουθεί ποτέ τους κανόνες τα άλλα παιδιά δυσανασχετούν, ακολουθώ σύστημα με επιβραβεύσεις και συνέπειες, όμως δεν το τηρεί ποτέ. Για παράδειγμα, της λέω ότι για αυτό που έκανες θα στερηθείς το παιχνίδι σου σήμερα, αλλά θα αρχίσει να τρέχει και να γελάει και δεν θα το κάνει. Επίσης, αισθάνομαι ότι έχει εμφανίσει μια εμμονή μαζί μου, θα κάνει τα πάντα για να μου τραβήξει την προσοχή, ακόμη κ όταν την αγνοώ επίτηδες για να σταματήσει, αυτή θα κάνει κάτι χειρότερο μέχρι να ασχοληθώ μαζί της και όχι με τα υπόλοιπα παιδιά, ενώ κάποιες φορές κάνει και απειλητικές κινήσεις απέναντί μου, πχ με απειλεί ότι θα μου ρίξει μπουνιά. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι γελάει συνεχώς με ένα περίεργο αργό δυνατό επιδεικτικό γέλιο, μπορεί και για είκοσι λεπτά συνεχόμενα, όταν κάνει κάτι από τα παραπάνω ή όταν της κάνω κάποια επίπληξη. Χρειάζομαι μια συμβουλή, αν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω, γιατί βλέπω ότι η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει και μέχρι να γίνει η αξιολόγηση και να έρθει ίσως παράλληλη στήριξη, προσπαθώ να το χειριστώ όσο καλύτερα μπορώ. Σας ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε σοβαρότατες αναπτυξιακές δυσκολίες του παιδιού οι οποίες όπως βλέπετε επηρεάζουν σημαντικότατα όλους τους τομείς απόδοσης στη σχολική τάξη (διαχείριση συναισθήματος, κοινωνική σκέψη, μαθησιακή επίδοση, συγκέντρωση προσοχής, αναστολή, ευελιξία σκέψης). Η ένταξη του παιδιού αυτή στιγμή στη Σχολική πραγματικότητα (ταυτόχρονα και με την αποσπασματικότητα της φοίτησης λόγω της καραντίνας) είναι πάρα πολύ δύσκολη έως αδύνατη. Ξεκινώντας ιεραρχικά, χρειάζεται οπωσδήποτε να γίνει μία Παιδοψυχιατρική εξέταση και ένας δείκτης νοημοσύνης (μία διαγνωστική προσέγγιση για να αποσαφηνιστούν επακριβώς οι δυσκολίες). Χρειάζεται απαραίτητα ειδική θεραπευτική επιβοήθηση (σίγουρα από Εργοθεραπευτή και Ψυχολόγο και πιθανά και από Λογοθεραπευτή) για τη βελτίωση των μηχανισμών συγκέντρωσης και συναισθηματική ρύθμισης σε ατομικό ακόμα επίπεδο (κατανοείτε πόσο δύσκολη είναι η παρακολούθηση ομαδικού προγράμματος, όπως η Σχολική Τάξη). Από τη μεριά σας επίσης, κρίνουμε απαραίτητο να απευθυνθείτε στο Σχολικό Σύμβουλο για να ζητήσετε άμεση βοήθεια και άμεση εξέταση του παιδιού και από τα ΚΕΣΥ. Δεν μπορούμε δυστυχώς να σας δώσουμε εξειδικευμένες οδηγίες για το συγκεκριμένο παιδί γιατί δεν γνωρίζουμε ακριβώς τις διαγνωστικές δυσκολίες του. Όπως πάντως βλέπετε ότι η τιμωρητικότητα δεν βοηθά καθόλου το παιδί, την πυροδοτεί και αυξάνει τις εναντιωματικές της συμπεριφορές ταυτόχρονα με αυτή την άκαμπτη σκέψη να έχει την αποκλειστικότητα της προσοχής σας. Θα χρειαζόταν επίσκεψη από ειδικό στο Σχολείο (Εργοθεραπευτή ή/και Ψυχολόγο) για να γίνει κατάλληλη διαμόρφωση της Τάξης και του προγράμματος (αισθητηριακά, δομικά και συμπεριφεριολογικά). Δυστυχώς πάντως, το παιδί χρειάζεται ατομική επιβοήθηση και χρειάζεται ΑΜΕΣΑ η διευκόλυνσή του με παράλληλη στήριξη. Δυστυχώς οπότε ο δικός σας ρόλος είναι αρκετά περιορισμένος και κατανοούμε απόλυτα την πολύ δύσκολη θέση σας. Θα σας ζητούσαμε να μιλήσετε ειλικρινά στην οικογένεια του παιδιού μεταφέροντας τις σοβαρότατες ανησυχίες σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
019. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Θα ήθελα παρακαλώ πολύ τη βοήθεια σας στο θέμα που αντιμετωπίζω όσον αφορά την κορούλα μου η οποία είναι πλέον 4 ετών και έχει ελάχιστα μαλλάκια. Τα μαλλάκια της μακραίνουν αλλά είναι αρκετά αραιά, τόσο που φαίνεται το κεφαλάκι της. Κατά τα άλλα είναι ένα υγιέστατο κοριτσάκι αλλά αυτό το θέμα με στεναχωρεί. Το ανέφερα στον παιδίατρο και μου είπε πως κάθε παιδάκι έχει τους δικούς του χρόνους κ ομολογουμένως δε νιώθω καλυμμένη από την απάντηση. Το τελευταίο 3μηνο παρατήρησα ότι εμφάνισε τριχοφυΐα σε ποδαράκια χεράκια αλλά στα μαλλάκια καμία βελτίωση. Είναι σα να μεγαλώνει το κεφαλάκι της κ παρόλα αυτά ακόμα δε βγάζει ικανοποιητικά νέα μαλλάκια. Δεν έχω παρατηρήσει θέμα τριχόπτωσης και επιπρόσθετα να πω πως εγώ κ ο σύζυγος έχουμε κανονικά μαλλιά . Κάποια στιγμή είχα επισκεφτεί έναν δερματολόγο για άσχετο θέμα κ είχε ελέγξει τα μαλλιά και τα νύχια της κ μου είπε πως όντως είναι αραιά και να τρέφεται σωστά χωρίς όμως να νιώθω πως είναι γνώστης επί του θέματος ώστε να φύγω χωρίς αμφιβολίες. Παρεμπιπτόντως το παιδί τρέφεται πολύ υγιεινά και αρκετά σε ποσότητα. Παρακαλώ πολύ αν γνωρίζετε κάτι επί του θέματος και ίσως αν με διαφωτίσετε για το τι μπορώ να κάνω καθώς δε θέλω να υπάρχει κάτι και να νιώθω πως δε το έκανα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς δεν είμαστε καθόλου αρμόδιοι για το συγκεκριμένο θέμα, όπως και για αντίστοιχα παρόμοια εξειδικευμένα θέματα οργανικής λειτουργίας των παιδιών. Θα θέλαμε να συζητούσατε το θέμα είτε με Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο (αν δεν αισθάνεστε καλυμμένη από τον Παιδίατρο) ή πιθανά και με Παιδο-ενδοκρινολόγο ή Παιδο-Δερματολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
020. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω ένα αγοράκι τριών ετών με διάγνωση διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή μη οριζόμενη αλλιώς. Κάνει λογοθεραπεία και Εργοθεραπεία δέκα μήνες τώρα…το παιδί βελτιώνεται σημαντικά εκτελεί εντολές και γενικά είναι ένα χαρούμενο παιδί χωρίς πολλές δυσκολίες με καλή βλεμματική επαφή… υστερεί ακόμη στο λόγο τώρα ξεκινά λέξεις και κάποιες φράσεις… οι θεραπεύτριες του είναι αισιόδοξες…θα ήθελα να μάθω πώς εξελίσσονται γενικά τα παιδιά με αυτή την διαταραχή… θα μπορέσει να κλείσει η ψαλίδα με τα παιδιά της ηλικίας του;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο όρος που αναφέρετε (“διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή μη οριζόμενη αλλιώς”) αναφέρεται σε διαταραχή του αυτιστικού φάσματος που δεν πληροί όμως όλα τα κριτήρια. Η εικόνα των παιδιών με αυτή τη διάγνωση, όπως και η πορεία τους ποικίλει σημαντικότατα και θεωρείται πολύ σημαντική η σωστή διαχείριση των δυσκολιών από τη θεραπευτική ομάδα, την οικογένεια και τα υπόλοιπα κοινωνικό-εκπαιδευτικά πλαίσια. Βασικοί στόχοι των προγραμμάτων είναι η εξέλιξη της κοινωνικής επικοινωνίας, η μείωση άκαμπτων συμπεριφορών και μηχανισμών σκέψης και η οργανωμένη αισθητηριακή επεξεργασία. Θεωρείται σημαντικότατα θετικό το ότι έχετε ξεκινήσει πολύ νωρίς την παροχή θεραπευτικών προγραμμάτων και σας συγχαίρουμε για αυτό. Για τις υπόλοιπες πληροφορίες όσον αφορά την εξέλιξη του παιδιού σας, θα σας παραπέμπαμε τόσο στην Ιατρική ειδικότητα που παρακολουθεί το παιδί σας, όσο και στην ομάδα θεραπευτικής επιβοήθησης που γνωρίζουν πολύ καλύτερα την εικόνα και την εξέλιξη του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
021. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω έναν αδερφό 10 χρονών πολύ ευχάριστο και ευαίσθητο παιδί εκφράζει τα συναισθήματα του με αγκαλιές και φιλιά δείχνει καθημερινά την αγάπη του σε μένα και στα άλλα μέλη της οικογένειας (την αδερφή μου και τους γονείς μου) εμένα μου έχει μια αδυναμία όπως και εγώ σε εκείνον. Βλέπει συχνά εφιάλτες και ξυπνάει το βράδυ πολύ τρομαγμένος και πάει μαζί με την αδερφή μου να κοιμηθεί. Αυτό του συμβαίνει τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα και πραγματικά αρχίζω να ανησυχώ. Έχουμε μερικούς καβγάδες στο σπίτι περίπου 2 φορές την εβδομάδα, επίσης η αδερφή μου (είναι 11 χρονών) συχνά όταν κάνει κάποιο λάθος ή κάνει κάτι που δεν πρέπει να κάνει κτλ ανακατεύει τον αδερφό μου χωρίς να τον αφορά το θέμα και έτσι αγχώνεται πάρα πολύ. Τα όνειρα του έχουν σχέση με φαντάσματα και γενικά το παραφυσικό πραγματικά δεν ξέρω αν έχει έχουν σχέση αυτά που προανέφερα. Πρέπει να πάμε σε ψυχολόγο ή κάτι τέτοιο? Το παιδί αρχίζει και σχηματίζει μαύρους κύκλους και θέλω αυτό να σταματήσει άμεσα… Ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε την ηλικία σας ώστε να διαπιστώσουμε εάν μπορείτε να παράσχετε κάποια βοήθεια στον αδελφό σας. Πάντως, αυτά που αναφέρετε σαν συμπτώματα δείχνουν ότι τον ταλαιπωρούν αρκετά. Οι γονείς σας πιθανά να έχουν ήδη απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό ή να το έχουν συζητήσει με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί τον αδελφό σας. Είναι καλό να συζητήσετε μαζί τους τους προβληματισμούς σας και να σας αναλύσουν το τι τους έχει αναφερθεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
022. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, ο γιος μου σε λίγους μήνες θα κλείσει τα 17 και ενώ στην ηλικία των 11 χρόνων ψήλωσε απότομα και ήταν ψηλός για την ηλικία του , σταμάτησε η ανάπτυξη του και δεν ψήλωσε άλλο. Τι πρέπει να κάνω για να τον βοηθήσω ; Που πρέπει να απευθυνθώ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διακρίνουμε ότι έχει σταματήσει η ανάπτυξη του γιου σας εδώ και χρόνια. Δεν ξέρουμε τι σας είχε αναφέρει τότε –ή τώρα- ο Ιατρός που παρακολουθεί το παιδί. Συνήθως πάντως απευθυνόμαστε για να πάρουμε τη γνώμη και ενδοκρινολόγου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
023. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχω έναν γιο 8 χρόνων .Του αρέσει πολύ να παίρνει το κινητό μου κ να βγάζει φωτογραφίες κάνοντας διάφορες γκριμάτσες αλλά κ επίσης να τραβάει βίντεο τον εαυτό του κ να βγάζει κραυγές να μιλεί να γελάει να παίζει . Πριν 3 εβδομάδες έβγαλε την μπλούζα του ενώ τράβαγε βίντεο κ του εξήγησα ότι ποτέ δεν πρέπει να δείχνουμε το γυμνό σώμα μας στην κάμερα .Από μικρός που ήταν του έχω ήδη εξηγήσει ότι κανένας δεν πρέπει να πιάσει την ευαίσθητη περιοχή του , μονό ο ίδιος , οπότε το ξέρει αυτό . Προχθές όμως τράβηξε πάλι βίντεο κ μου το έδειξε κ έδειχνε που έβγαλε την μπλούζα κ το βρακάκι του κ έμεινε γυμνός στην κάμερα κ γέλαγε . Του μίλησα πάλι αλλά χρειάζομαι την βοήθεια σας . Πως μπορώ να του το εξηγήσω ώστε να το καταλάβει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η χρήση του κινητού από παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι σχεδόν απαγορευτική για λόγους που σίγουρα γνωρίζετε. Παρόλα αυτά ο γιος σας φαίνεται πως έχει μάλλον μια πρόθεση ανακάλυψης του σώματός του που ενδεχομένως να την εκδηλώνει με αυτόν τον τρόπο. Θα σας προτείναμε να εμπλακείτε με κάποιον τρόπο στην διαδικασία και ίσως να του επιτρέπεται να βγάζει φωτογραφίες πχ. Οικογενειακές ή μαζί σας με αστείες γκριμάτσες αυστηρά. Παράλληλα μπορείτε να αγοράσετε κάποιο βιβλίο για το σώμα (κυκλοφορούν στην αγορά βιβλία κατάλληλα για κάθε ηλικία) και να ‘ λύσει’ τις απορίες του με σωστό τρόπο. Αν πάλι αυτή του η συμπεριφορά έχει ‘ εμμονικό’ χαρακτήρα και δεν μπορεί να την τροποποιήσει τότε θα ήταν καλό να επισκεφθείτε κάποιον ειδικό για εξατομικευμένη καθοδήγηση. Παρακάτω θα βρείτε ένα επίσημο διαδικτυακό ιστότοπο που αφορά αποκλειστικά στην ενημέρωση για θέματα χρήσης ηλεκτρονικών μέσων από παιδιά κι εφήβους. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βασιλική Βουρλιόγκα Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
024. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω ένα γιο 2 ετών και ενώ συνεννοούμαστε για τα πάντα καταλαβαίνει τα πάντα, εκτελεί εντολές, παίζει, τρέχει, γελάει, κλαίει δεν λέει πολλές λέξεις. Περισσότερα μπαμπαλιζει και λέει τα “δικά του”. Κάνει βέβαια όλες τις φωνές των ζώων και ξεχωρίζει ότι τον ρωτάμε, Η αλήθεια είναι πως έβλεπε αρκετά τηλεόραση από μικρός αλλά την έχουμε περιορίσει τώρα κ παίζει με διάφορα παιχνίδια. Τι μπορεί να φταίει? Η ακοή του είναι άψογη να τον αφήσουμε λίγο ακόμα ή να πάμε σε Αναπτυξιολόγο από τώρα? Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά στην ηλικία των 2 ετών αναμένεται να έχουν προχωρήσει στην ομιλία και τη φωνητική παραγωγή αρκετών λέξεων. Υπάρχει λοιπόν μία σημαντικότατη πιθανότητα να υποκρύπτεται μία καθυστέρηση λόγου – ομιλίας που μπορεί να τη διαφοροδιαγνώσει είτε Αναπτυξιακός/ή Παιδίατρος είτε Λογοθεραπευτής/τρια. Σας συγχαίρουμε επίσης που περιορίσατε την έκθεση του παιδιού σε οθόνες, κάτι που όπως διαπιστώσατε και εσείς βοήθησε τη γενικότερη εμπλοκή του παιδιού σας σε πιο αναπτυξιακές ενασχολήσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
025. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα!!! Ονομάζομαι χαρά και είμαι σε μια κατάσταση δύσκολη… Εδώ και 8 μήνες είμαι σε διάσταση.. Έχω δύο παιδάκια αγόρι 12 ετών κορίτσι 10. Αντιμετωπίζω πρόβλημα με τον γιο μου μετά τον χωρισμό ( που έχω φύγει εγώ και μένω αλλού) έχουμε τα παιδιά από 15 μέρες ο καθένας μετά από συνεννόηση με τον πρώην αλλά ο γιος μου δεν μπορεί να το διαχειριστεί με βρίζει χτυπάει την αδερφή του δεν σέβεται τίποτα ούτε καν να κάτσει να μιλήσει μαζί μου. Ο πατέρας έχει κάνει φασαρίες μπροστά τους πολλές φορές και τα βάζει μπροστά κατηγορώντας με άσχημα …θέλω συμβουλή…σκάφτομαι για ψυχολόγο κάτι που δεν θέλει ο πρώην μου. Το πως προχωράω την ζωή μου νομίζω ότι είναι δική μου υπόθεση αλλά τα παιδιά ειδικά ο γιος μου δεν το δέχεται.. Ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο -έφηβος πια- γιος σας, δείχνει να δυσκολεύεται πολύ να διαχειριστεί γενικότερα τα συναισθήματά του και φυσικά η σχέση με τους γονείς του βρίσκεται σε σημαντικότατο σημείο μέσα σε αυτή τη δυσκολία του. Συμφωνούμε απόλυτα με την άποψή σας να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο για να σας συμβούλευε για τα επόμενα βήματά σας και με ποιο τρόπο πιθανά να μπορούσατε να πείσετε και τον ίδιο το γιο σας να μιλούσε με ειδικό. Το ότι ο πατέρας δεν δέχεται, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να απευθυνθείτε η ίδια .Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
026. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλή Χρονιά με υγεία. Ήθελα μια βοήθεια για το γιό μου. Στην οικογένεια μας είναι 3 παιδιά, 2 κόρες 12,7 (ΣΤ’ – Α’) και ένας γιος 11 (Ε’ δημοτικού) Χαμηλές σχολικές επιδόσεις γιατί στα διαγωνίσματα δεν διαβάζει να γράψει και όταν ξέρει μάθημα δεν σηκώνει το χέρι του εάν δεν τον ρωτήσει η δασκάλα του . Όταν αποφασίσει να διαβάσει το απόγευμα γιατί συνέχεια το αναβάλλει του παίρνει χρόνο και είτε στο σπίτι είτε στην τάξη αργεί να τελειώσει τις εργασίες του. Προτιμά να παίζει lego να φτιάχνει προγράμματα μαζί με τον πατέρα του , να παίζει με την μικρή και να της κάνει το δάσκαλο και να περνά ευχάριστα και όταν με το καλό τελειώσει το λύκειο θα τα σκίσει όλα τα βιβλία. Μερικές φορές όταν τον πιέσω τα κάνει όλα τελευταία στιγμή και αρκετά γρήγορα. Θεωρεί βαρετά τα μαθήματα, παπαγαλίζει εύκολα όταν δεν έχει άγνωστες λέξεις κάνει τις εργασίες μόνος του και τον βοηθάμε όταν το χρειαστεί. Έξυπνο καλό αγόρι, έχει στοχευμένο λόγο από μικρός, έχει αυτοπεποίθηση στο σπίτι ωστόσο μερακλής με τον χρόνο και στο σχολείο είναι μαζεμένος και φέτος δεν συμμετέχει ούτε στο διάλειμμα και δεν παίζει με τα παιδιά. Φέτος αλλάξαμε σχολείο έχασε τους 2 φίλους του (προσπαθήσαμε να βρεθούμε αλλά τελικά δεν είχαν χρόνο οι άλλοι γονείς). Αλλάζουμε και νιώθω τύψεις που το λέω συχνά σχολεία σε άλλο πήγαν παιδικό, άλλο Προνήπιο σε άλλο νηπιαγωγείο σε άλλο δημοτικό και τώρα πάλι το ίδιο. Προσπαθούσαμε να πηγαίνουν σε καλύτερα σχολεία κάθε φορά στην αρχή σε ιδιωτικά και ύστερα στα δημόσια αλλά το ένα μας βρόμαγε το άλλο μας ξίνιζε εμάς στους γονείς. Εκείνος ως σοβαρός με χιούμορ και επιλεκτικός απογοητεύεται για τις συμπεριφορές των άλλων παιδιών που χαζεύουν, τους κρίνει ως επιπόλαιους αλλά τους θεωρεί καλύτερους από αυτόν στις σχολικές επιδόσεις. Πάντα έκανε τα καλύτερα από χαρακτήρα παιδιά παρέα αν και του έπαιρνε χρόνο να τολμήσει να τους μιλήσει. Δεν του αρέσουν οι ομαδικές δραστηριότητες και προτίμησε φέτος να ασχοληθεί με cart να τρέχει με αυτοκίνητα. Η άποψη του συζύγου μου είναι ότι δεν έχω βάλει όρια στα παιδιά γιατί όταν πάει εκείνος να βάλει του λέω να μην είναι αυστηρός μαζί τους. Με τον άντρα μου δεν έχουμε φίλους γιατί από τότε που κάναμε οικογένεια λόγω υποχρεώσεων μαζευτήκαμε αλλά επίσης και οι δύο έχουμε την κακιά νοοτροπία να φιλοσοφούμε τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Βλέπουμε ότι το δήθεν υπερισχύει από την αυθεντικότητα και γίναμε λίγο επιφυλακτικοί. Αυτό το περάσαμε στα παιδιά και αντί να τα προστατέψουμε όπως πιστέψαμε απογοητεύονται εύκολα από συμπεριφορές και δεν εμπιστεύονται τους άλλους. Θέλω πολύ να βοηθήσω αυτό το παιδί ώστε να είναι χαρούμενο και στο σχολείο. Του μιλάω για τα λάθη μου που τον βάζουν σε περιπέτειες αλλά θέλει χρόνο να ξεγραφτεί κάτι που πήρε χρόνο να γραφτεί. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε στο παιδί σας τα εξής χαρακτηριστικά : Αδιαφορεί τόσο για τη σχολική μάθηση όσο και την επίδοσή του, δεν συμμετέχει στο μάθημα αλλά και στην κοινωνική συνδιαλλαγή με τους συμμαθητές του, δεν επιθυμεί γενικά την κοινωνική συμμετοχή με τους συνομηλίκους (μοναχικό παιδί) και σκέπτεται πολύ (intellectual) αντί να δρα (κύρια κοινωνικά). Πολλά από αυτά κρίνετε ότι τα έχει μάθει και από το δικό σας παράδειγμα και δεν είναι υποχρεωτικά λάθος αυτή η σκέψη σας. Επίσης δεν έχει βοηθήσει καθόλου το ότι αυτό το παιδί έχει υποστεί τόσες πολλές αλλαγές πλαισίων (εκπαιδευτικών και κοινωνικών). Θα σας προτείναμε να διερευνήσετε στο παιδί σας 2 διαφορετικά πράγματα : Α) το δείκτη νοημοσύνης του (πολλές φορές τα ευφυή παιδιά εμφανίζουν αντίστοιχες συμπεριφορές) και Β) το μηχανισμό κοινωνικής σκέψης και αντίληψής του. Και τα δύο γίνονται από Παιδοψυχολόγο. Από την άλλη θα πρέπει και εσείς ωε γονείς να συνεργαστείτε με τον/την συνάδελφο και να συζητήσετε τους δικούς σας μηχανισμούς σκέψης και κοινωνικής τοποθέτησης που βλέπει και πιθανά μιμείται ο γιος σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
027. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και καλή χρονιά έχω τρία παιδιά ο μεγάλος μου ο γιος είναι 6 μισή ετών ο άλλος 4,5 και η μικρή μου είναι 5 μηνών. Ο μεσαίος μου ο γιος τώρα τελευταία θέλει να βλέπει γοργόνες σε Μίκυ Μάους και κάποια στιγμή που είχαμε πάει σε ένα περίπτερο να τους πάρουμε δώρο σακούλες ήθελε να πάρει την κοριτσίστικη. Παίζει κανονικά με όλα τα παιχνίδια και με αυτοκινητάκια και φοράει συνέχεια στολές Spiderman Power Ranger και όλα τα σχετικά απλά έχει φάει αυτές τις τελευταίες μέρες ένα σκάλωμα και θέλει να δει γοργόνες σε παιδικά και γενικά βλέπω ότι του αρέσουν τα κοριτσίστικα πρέπει να κάνω κάτι για αυτό?? Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και καλή χρονιά με υγεία.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά ψάχνουν να παίξουν με τα πάντα. Τα “αγορίστικα” (αν και δεν είναι απόλυτα αποδεκτός αυτός ο όρος) είναι πιο “περιπετειώδη, βίαια, μονότονα και αδρά” ενώ τα “κοριτσίστικα” έχουν περισσότερη πολυχρωμία, φαντασία και προβολικότητα. Εάν σε ένα αγοράκι λοιπόν αρέσουν η πολυχρωμία, φαντασία και προβολικότητα, μπορεί να προτιμήσει τέτοια παιχνίδια. Από την άλλη, υπάρχει και το “λανθάνον” στάδιο του φύλου σε αυτή την ηλικία όπου τα αγόρια θα δοκιμάσουν και “κοριτσίστικα” παιχνίδια πολύ συχνά. Αναφέρετε ότι ο γιος σας παίζει και με “συμβατά” για αγόρια παιχνίδια πέραν όλων των άλλων. Θα σας ζητούσαμε να μην σχολιάζετε τα παιχνίδια που επιλέγει (ακόμα και τη δώρο-σακούλα) και να αφήσετε τόσο την ωρίμανση όσο και την ενασχόληση με τους συμμαθητές του να το βοηθήσουν να εξελίξει τη σκέψη και το παιχνίδι του. Όταν παρατηρούμε στο παιδί ότι κάνει δεν είναι αποδεκτό, στην ουσία “πυροδοτούμε” τη συμπεριφορά που θέλουμε να “αποσβέσουμε”. Στην περίπτωση που η ανησυχία σας είναι έντονη, θα σας ζητούσαμε να κάνετε μία συζήτηση με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
028. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 6 ΕΤΩΝ. ΚΑΝΕΙ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΛΟΓΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΡΘΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΩΣΗ ΧΕΡΙΟΥ-ΣΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΔΕΝ ΒΑΖΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΩΣΤΑ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ. ΚΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ. ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΟ ΠΑΙΔΙ ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΠΑΙΔΙ. ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΧΕΙ ΦΙΛΕΣ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΕΕΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΝΕ ΠΟΛΥ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ. ΟΜΩΣ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΝΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΟΤΑΝ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ Η ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΕΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ. ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ, ΕΝΩ ΣΠΙΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΑΥΤΟ. ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΑ. ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΑΠΕΞΩ ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ-ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΟ. ΞΕΡΕΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ. ΛΙΓΟ ΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΟΥΛΕΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΣΥΧΟ ΠΑΙΔΙ, ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ ΛΙΓΟ ΣΤΙΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ. ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΑΛΛΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ. ΣΗΜΕΡΑ 15 ΓΕΝΑΡΗ 2021 ΜΕ ΠΗΡΕ Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΗΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. ΕΓΩ ΒΟΗΘΑΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ Η ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ. ΒΛΕΠΩ ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΗΓΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ. ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΣΤΑ 16 ΠΑΙΔΙΑ 3 ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΑΝΕΤΑ ,8 ΜΕΤΡΙΑ ,ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ. ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? ΑΝ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ? ΘΑ ΤΗΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ Η ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ? ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ. ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΧΩ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση αυτά που αναφέρετε, η κόρη σας έχει μεν κατακτήσει κάποιους μηχανισμούς όσον αφορά τον μαθησιακό τομέα, αλλά δυσκολεύεται σημαντικότατα τόσο στην αυτοματοποίηση αυτών που γνωρίζει (ώστε να αποκωδικοποιεί ευκολότερα) όσο και στην οπτικογραφοκινητική επιδεξιότητα. Τα παιδιά με αυτές τις δυσκολίες, πολύ συχνά έχουν καλύτερη απόδοση στο σπίτι (όπου το περιβάλλον είναι πιο ασφαλές, η εργασία έχει μεγαλύτερο “άπλωμα χρόνου” για να εκτελεστεί, είναι λιγότερο διαταρακτικό όσον αφορά τόσο την αισθητηριακή όσο και την κοινωνική πληροφόρηση και πίεση και συχνότατα πιο υποστηρικτικό όταν ο γονέας επιβοηθά ατομικά το παιδί (είναι δίπλα στο παιδί, κάτι που στη σχολική τάξη δεν μπορεί να γίνει). Με βάση αυτά που αναφέρετε, προφανώς οι μηχανισμοί φωνολογίας, οπτικοχωρικής αντίληψης, γραφοκινητικότητας και μνημονικής επεξεργασίας δεν είχαν ωριμάσει τόσο ώστε να ήταν δυνατή η ευχερής παρακολούθηση της Α΄ Δημοτικού από το παιδί και τώρα οι δυσκολίες γίνονται πιο εμφανείς (όπως συμβαίνει γενικότερα αφού μετά τον Ιανουάριο οι απαιτήσεις της μαθησιακής απόδοσης στην Α΄ Δημοτικού είναι πολύ πιο σύνθετες. Όταν οι εκπαιδευτικοί εντοπίσουν αυτές τις δυσκολίες, τότε συνήθως ενεργοποιούν το Τμήμα Ένταξης, ώστε το παιδί να λάβει μία παράλληλη και προσαρμοσμένη προς το δυναμικό του ενισχυτική διδασκαλία. Το εάν αυτό επηρεάσει ή όχι την ψυχολογική σταθεροποίηση της κόρης σας, είναι κάτι που θα ήταν καλό να το συζητήσετε τόσο με την εκπαιδευτικό του παιδιού, όσο και με την ομάδα θεραπευτικής παρέμβασης (Εργοθεραπεύτρια και Λογοθεραπεύτρια). Συνήθως όμως ούτως ή άλλως τα παιδιά -επειδή κατανοούν τις δυσκολίες τους- επηρεάζονται πολύ από τις δυσλειτουργίες τους μέσα στην Τάξη και έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και το Τμήμα Ένταξης δρα λυτρωτικά γιατί παρακολουθούν προσαρμοσμένη προς το δυναμικό τους ύλη όπου τα καταφέρνουν καλύτερα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
029. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω ένα αγοράκι 7.5 ετών πάει Δευτέρα δημοτικού. Έχει τώρα από την Πέμπτη που όταν φτάνω έξω από το σχολείο νιώθει ότι θα κάνει έμετο κ ζαλίζεται. Την πρώτη μέρα τον γυρίσαμε σπίτι γιατί νόμιζα ότι όντως κάτι είχε. Τις επόμενες δύο μέρες του είπα ότι δεν έχει κάτι κ μπήκε για μάθημα. Όταν μπήκε σχολείο ήταν μια χαρά. Το ενημερώθηκα από την Κυρία του
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το κείμενό σας ή έχει κοπεί η πραγματικά τώρα δεν αντιμετωπίζετε τώρα κάποια δυσκολία. Πάντως οι πιθανές ψυχοσωματικές εκδηλώσεις του άγχους στο Σχολείο, είναι καλό να συζητούνται με την εκπαιδευτικό του Σχολείου (τι μπορεί να αγχώνει το παιδί σας) και εάν χρειαστεί να γίνει μία αξιολόγηση από Παιδοψυχολόγο για να σας αναφέρει ποιοι είναι οι μηχανισμοί σκέψης που δημιουργούν άγχος στο παιδί και ποιες είναι οι δυσκολίες (δικές του ή της περιβαλλοντικής επιβοήθησης) να το ρυθμίσει με διαφορετικό τρόπο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
030. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλησπέρα σας έχω μια κόρη 4 μισή χρόνων και ένα γιο 1 χρόνων και έχω το εξής θέμα η κόρη μου ήταν πάντα πολύ ζωηρή έχει ένα έντονο χαρακτήρα αλλά από τότε που γεννήθηκε ο μικρός έχει γίνει πολύ επιθετική και προς το μωρό και προς εμένα στην αρχή νόμιζα ότι όσο θα μεγαλώνει ο μικρός θα αλλάξει αλλά δεν είδα καμία αλλαγή το αντίθετο έχει γίνει πιο πολύ επιθετική και δεν ακούει θα τον χτυπήσει θα των σπρώξει θα των τσιμπήσεις και πολλά άλλα και με εμένα το ίδιο θα με χτυπήσει θα με πει ότι δεν την αγαπάω ότι είμαι κακιά για όλα ότι γίνετε της φταίω εγώ προσπαθώ πάρα πολύ γι’αυτήν κάνω πολύ υπομονή αλλά βλέπω ότι δεν έχει καμία αλλαγή… αποφάσισα να πάω σε ένα παιδοψυχολόγο έχω πάρει σωστή απόφαση;;;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς το παιδί σας δυσκολεύεται σημαντικότατα να διαχειριστεί τα συναισθήματά του απέναντι στο αδελφάκι του. Δυστυχώς η δυσκολία κρατάει για μεγάλο διάστημα και πιθανά επιδεινώνεται. Οπότε σας συγχαίρουμε για την απόφασή σας ! Ένας/μία Ψυχολόγος, θα μπορέσει να σας αναλύσει τους μηχανισμούς σκέψης της κόρης σας που την ωθεί σε αυτές τις συμπεριφορές, αλλά θα σας δώσει και οδηγίες για το πώς να τροποποιήσετε τους μηχανισμούς αντίδρασης σας στην εκδήλωση αυτών των συμπεριφορών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
031. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Είμαι μητέρα σε ένα αγόρι 3,5 χρόνων κ εδώ κ αρκετό καιρό άρχισε ν με απασχολεί κάτι στην συμπεριφορά του γιου μου κ θα ήθελα αν μπορούσατε ν με βοηθήσετε. Εδώ κ περίπου 6 μήνες όταν του βρεθεί ευκαιρία προσπαθεί να πιάσει τ γεννητικά όργανα του συζύγου μου. Ο άντρας μου προσπαθεί με διακριτικό τρόπο να το αποτρέψει αλλά εκείνο ξανά προσπαθεί Δεν ξέρουμε πως να συμπεριφερθούμε. Ο σύζυγος μου του φωνάζει ν μην το ξανακάνει αλλά εκείνος το κάνει. Θα πρέπει ν ανησυχήσω ; Ευχαριστώ πολύ. Σ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά στην ηλικία των 3,5 ετών δοκιμάζουν, αγγίζουν, ενοχλούν. Αυτά όλα τα κάνουν για να καταλάβουν πώς λειτουργεί ο κόσμος και οι κανόνες. Τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται. Μέσα σε αυτές τις συμπεριφορές δείχνει να βρίσκεται και η συμπεριφορά του γιου σας. Εάν του δείξουμε ότι αυτό είναι κάτι “θεαματικό” που προκαλεί τη άμεση έντονη αντίδρασή μας, το παιδί εντυπωσιάζεται και θέλει να το επαναλάβει. Στην περίπτωση που σταθερά και χωρίς θυμό, με αγάπη αλλά και σταθερότητα του τραβήξουμε τα χέρια λέγοντας ότι αυτό δεν μας αρέσει και του στρέψουμε αλλού την προσοχή, τότε η συμπεριφορά αυτή αναμένεται σταδιακά να “μαραθεί”. Θα σας εφιστούσαμε επίσης την προσοχή, να μην εκτίθεται το παιδί σε γυμνά γεννητικά όργανα των γονέων (στην προκείμενη περίπτωση του μπαμπά) γιατί τα θεωρούν εντυπωσιακά. Είναι καλό να φοράει ο πατέρας πάντα φόρμα ή παντελόνι. Στην περίπτωση που η συμπεριφορά συνεχίζεται μετά από όλα τα παραπάνω, θα ήταν καλό να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
032. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω ένα αγοράκι στα 7 ετών και είναι πρώτη δημοτικού είναι εξαιρετικός μαθητής και στο σχολείο του και στα αγγλικά του όλοι οι δάσκαλοι μου λένε τα καλημέρα έχω παρατηρήσει κάτι εδώ και 10 μήνες περίπου επειδή έπαιζε αρκετά με το κινητό tablet κλπ σε κάποιες στιγμές της ημέρας 2-3 φορές δηλαδή κολλάει το βλέμμα του και κοιτάει πάνω για 10 δευτερόλεπτα το κάνει αλλά σε αυτά τα 10 δευτερόλεπτα δεν ακούει τίποτα ούτε που του μιλάμε. Απλά σας υπενθυμίζω ότι χωρίς να γνωρίζω περισσότερα από εσάς ότι νομίζω ότι τον επηρεάζει τεχνολογία κινητό κλπ τώρα του το έχω κόψει δεν του δίνω τίποτα και το κάνει 1 φορά και αν. Με εκτίμηση Β. Κ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς, όπως διαπιστώνετε και εσείς, ένα αξιοσημείωτο ποσοστό των παιδιών που ασχολούνται εντατικά με την τεχνολογία (κινητό, tablet), εμφανίζει αυτές τις αφαιρετικές συμπεριφορές. Θα θέλαμε να τις περιγράψετε λεπτομερώς στον/ην Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας για να σας αναφέρει εάν θα έκρινε ότι αυτές τις εκδηλώσεις πρέπει να εξεταστούν περαιτέρω από Παιδονευρολόγο ή όχι. Το στύλωμα του βλέμματος και αυτή η μερική απώλεια περιβαλλοντικής ενημερότητας για σύντομο χρονικό διάστημα, είναι γενικά καλό να διαφοροδιαγνώσκεται από Παιδονευρολόγο. Αυτό σας το αναφέρουμε γιατί παρόλο που διακόψατε την παροχή της τεχνολογίας, το παιδί σας εξακολουθεί –σε αραιότερο βαθμό- να εμφανίζει αυτά τα επεισόδια. Θα σας επισημάνουμε επίσης ότι αυτές οι εκδηλώσεις δεν συνάδουν πάντα με μαθησιακές δυσκολίες, οπότε μπορεί να εμφανιστούν και σε παιδιά τυπικής μαθησιακής επίδοσης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
033. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, ονομάζομαι Μαρία, έχω δύο κόρες 9 και 7 χρόνων, ζούμε στην Αυστρία τα τελευταία περίπου 9 χρόνια, τα παιδιά πηγαίνουμε όλα τα χρόνια του σχολείου τους εδώ στην Αυστρία!!! Η γλώσσα είναι λίγο πρόβλημα!!! Συνέχεια τα κορίτσια μου, μου παραπονιούνται για τις άσχημες συμπεριφορές των παιδιών!!! Των συμμαθητών τους!!! Με την μεγάλη μου κόρη αλλάξαμε σχολείου λόγω τον ότι αλλάξαμε και σπίτι και ήταν φοβερές οι αποστάσεις, στο προηγούμενο σχολείο πάλι δεν είχε φίλες, το τελευταίο χρόνο πριν φύγουμε άρχισε παρέα με ένα κορίτσι, τα πηγαίνανε πολύ καλά…Αλλά έπρεπε να φύγουμε, τώρα στο καινούργιο σχολείο πια και οι δύο…Γιατί η μικρή μέχρι και πέρυσι πήγαινε παιδικό, είμαστε τώρα 3 μήνες στο νέο σχολείο και δεν έχουμε φίλες, και όχι μόνο αυτό, αλλά κυρίως τα παιδιά τις 3ης Δημοτικού συμπεριφέρονται πολύ άσχημα με αποτέλεσμα η μεγάλη μου κόρη να είναι πολύ στενοχωρημένη, απογοητευμένη… και πολλές φορές δε θέλει να μου μιλάει, γιατί πηγαίνω και μιλάω με τους δασκάλους…Μετά οι δάσκαλοι θα μαλώσουν τα παιδιά..με αποτέλεσμα να γίνονται χειρότερα τα πράγματα, Εγώ συμβουλεύω τα κορίτσια μου, να είναι χαρούμενες και μόνες, και ότι σιγά σιγά, που θα τις γνωρίσουν και καλύτερα..θα έχει φίλες!!!! Και θα είναι καλές φίλες…Αλλά εκείνες στενοχωρούνται!!!! Και είναι και για τις δύο πρόβλημα!!! Να αναφέρω, ότι έχω είναι ελληνίδα και ο μπαμπάς από Νιγηρία, έχει να κάνει; δεν ξέρω τι να πω, και τι χρειάζεται να κάνω ώστε να αποφύγουμε τα πιθανά ανεξίτηλα τραύματα!!!! Ευχαριστώ πολύ εκ του προτέρων!!!! Και ευχαριστούμε που υπάρχετε, απλά έψαχνα στο Γκουγκλ και έπεσα πάνω σας!!!! Πλζζζζ βοήθεια!!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η αλήθεια είναι ότι η αλλαγή σχολείου είναι για κάποια παιδιά επώδυνη και χρειάζεται υπομονή και χρόνος. Βέβαια αν καταλάβαμε σωστά υπήρχαν δυσκολίες και στο προηγούμενο σχολείο σε σχέση με την συμπεριφορά των άλλων παιδιών απέναντι στην κόρη σας. Θα χρειαστεί να απευθυνθείτε σε ψυχολόγο του σχολείου (αν υπάρχει) ή σε κάποιον ιδιώτη ενδεχομένως και να θέσετε τους προβληματισμούς σας ώστε να διερευνηθούν όλες οι πιθανότητες και να πάρετε πιο εξατομικευμένη βοήθεια. Η κόρη σας είναι σίγουρο ότι κάτι την ενοχλεί αλλά καλό είναι να δείτε αν προέρχεται από εκείνη, αν έχει να κάνει μόνο με τους συμμαθητές ή είναι συνδυασμός! Καλό θα ήταν παρόλα αυτά να τις βοηθήσετε στην προσαρμογή τους ώστε να αρχίσουν, αν είναι εφικτό, παρέα με κάποια συμμαθήτριά τους εκτός σχολείου, ίσως να προγραμματίζατε να συναντηθούν σε κάποιο πάρκο. Να χτίσετε με άλλα λόγια ένα κοινωνικό δίκτυο με συμμαθητές του σχολείου. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία. Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
034. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Είμαι η μαμά ενός μοναχογιό 5 (έχει γεννηθεί Νοέμβριο του 15) και ακόμη η ομιλία του δεν έχει καθαρίσει. Έχουμε κάνει όλες τις εξετάσεις δεν διαπιστώθηκε κανένα πρόβλημα, Πηγαίνουμε λογοθεραπεία κ Εργοθεραπεία, αλλά νομίζω ότι δεν θα είναι σε θέση να παρακολουθήσει την Πρώτη Δημοτικού του χρόνου. Ποια είναι η διαδικασία για να παραμείνει στα Νήπια. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το ζήτημα της ετοιμότητας του εγκεφάλου ενός παιδιού για να βρεθεί στην Α΄ Δημοτικού (αισθητικοκινητική, κατώτερη και ανώτερη γνωστική ωρίμανση) είναι ένα σημαντικότατο ζήτημα και σας συγχαίρουμε που ως γονέας αποφασίσατε να προφυλάξετε το παιδί σας από την πιθανή έκθεσή του σε γνωστικό αντικείμενο που πιθανότατα να μην είναι έτοιμο να αφομοιώσει. Για τη διαδικασία, θα ήταν καλό να συνομιλήσετε με τους συναδέλφους που το παρακολουθούν ώστε να σας εξηγήσουν τις διαδικασίες. Θα ήταν καλό να κλείσετε και ένα ραντεβού στα ΚΕΣΥ, όπως επίσης και να το συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
035. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας έχω ένα κοριτσάκι 21 μηνών το οποίο είναι πολύ κοινωνικό και πρόσχαρο, περπάτησε μόνη της 15 μηνών, πηγαίναμε βόλτες στο δρόμο χεράκι χεράκι και δεν ήθελε καθόλου το καρότσι όμως τον τελευταίο καιρό η μικρή δεν θέλει να περπατήσει έξω στο δρόμο γαντζώνεται κυριολεκτικά από πάνω για να μην την αφήσω κάτω μόλις δει κάποιον ή κάτι που να της αρέσει τότε κατεβαίνει ώστε να το πλησιάσει, δεν ξέρω τι κάνω λάθος και υπάρχει τέτοια άρνηση ενώ μέσα στο σπίτι είναι αλλιώς καθώς περπατάει, τρέχει και χορεύει μόνη της. Ευχαριστώ εκ των προτέρων!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι εγκέφαλοι των παιδιών στην ηλικία των 18-30 μηνών εμφανίζουν μία λειτουργική νευροσυναπτική αλλαγή. Μέσα από αυτή προκύπτουν πολλές αλλαγές στη συμπεριφορά και στην επίδοση. Συνήθως αναμένεται μία σημαντική αλλαγή προς μία ανώτερη εξελικτική βαθμίδα. Σε κάποια παιδιά όμως μπορεί να εμφανιστεί και μία επιδείνωση σε κάποιους τομείς απόδοσης. Πολλά παιδιά μπορεί να εμφανίσουν αυτή τη συμπεριφορά ως μία προσπάθεια να λάβουν περισσότερη φροντίδα από τους γονείς. Επειδή η κορούλα σας σχετικά καθυστέρησε να κατακτήσει τα ορόσημα της βάδισης, πιθανά να υπάρχει μία δυσκολία στο μυϊκό τόνο ή γενικότερα στους μηχανισμούς διέγερσης, απορρόφησης πολυαισθητηριακών ερεθισμάτων ανοιχτών περιβαλλόντων ή και κινήτρων για κινητική εμπλοκή σε ανοιχτούς χώρους. Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί τη μικρή και εάν το κρίνει σκόπιμο να γινόταν μία Αναπτυξιολογική εκτίμηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
036. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα αγοράκι 27 μηνών το οποίο δεν έχει μιλήσει ακόμα, έχει πολύ φτωχό λεξιλόγιο , όταν ήταν ποιό μικρός έλεγε μαμά τώρα το έχει κόψει λέει μόνο μπαμπά όπως και ήχους από ζώα κάνει αλλά όχι όσους έχουμε προσπαθήσει να του μάθουμε επίσης δείχνει να μην είναι και τόσο κοινωνικός με ανθρώπους που δεν γνωρίζει ενώ είναι καλόκαρδος και κάνει καλό καλό κάποια παιδάκια πολλές φορές όταν καταλαβαίνει ότι θα είμαστε μαζί στο πάρκο δείχνει να μην θέλει , να προσθέσω ότι ο μικρός είναι δίγλωσσος ο καθένας γονιός του μιλάει τη μητρική του γλώσσα και μένουμε στο εξωτερικό όπου ακούει από την τηλεόραση και από τα βίντεο την γερμανική η αγγλική γλώσσα…. δείχνει λίγο να διστάζει να μιλήσει σαν να τον κρατάει κάτι αλλά αυτό που παρατηρώ ακόμα είναι ότι δεν προσέχει αρκετά και όταν του μιλάμε αλλά και όταν του δείχνουμε κάτι…. Δεν ξέρω τι να κάνω φοβάμαι ότι το παιδί θα έχει αργότερα πρόβλημα στο Νηπιαγωγείο γιατί γενικά είναι ένα παιδί όχι και τόσο ανοιχτό και δεν προσέχει αρκετά … Και επίσης με τρομάζει που δεν έχει μιλήσει καμία από τις γλώσσες ακόμα αλλά καταλαβαίνει όταν του λέμε κάποια πράγμα να κάνει…. που πολλές φορές με προβληματίζει επίσης που δεν εκτελεί κάποιες εντολές…. Υπάρχει περίπτωση να ευθύνεται το ότι έχει μεγάλο πρόβλημα με τα δόντια του κι ότι κατεβαίνουν οι τελευταίοι τραπεζίτες και πονάει πολύ? Βλέπω ότι τον πάει κάπως πίσω το θέμα με τα δόντια του αλλά και πάλι σκέφτομαι κι αλλά διάφορα… τι με συμβουλεύεται να κάνω? Σας ευχαριστώ εκ τον προτέρων.. Με φιλικούς χαιρετισμούς… Α.Μ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε μία πολύ-συστηματική δυσκολία στο αγοράκι σας σε διαφορετικούς τομείς της ανάπτυξης όπως γλωσσική ανάπτυξη, κοινωνική επικοινωνιακότητα και κοινωνικότητα με άλλα παιδιά, στη συγκέντρωση και οργάνωση. Πιθανά με αντίστοιχα αναπτυξιακά ερωτηματολόγια να εμφανίζει δυσκολίες και στην αισθητηριακή επεξεργασία και αντιληπτικοκινητική εξέλιξη. Επειδή οι δυσκολίες είναι σύνθετες, δεν κρίνουμε ότι προέρχονται από τη διγλωσσία και τα δοντάκια του. Θα σας συστήναμε να προχωρούσατε σε μία Αναπτυξιολογική αξιολόγηση από Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο γιατί θεωρείται πολύ πιθανό να χρειαστεί ειδική θεραπευτική παρέμβαση για να αντιμετωπιστούν οι ανωτέρω δυσκολίες. Συμφωνούμε με τις ανησυχίες σας, ότι πιθανότατα αυτές οι δυσκολίες να επιδεινωθούν στο μέλλον ή να γίνουν πιο εμφανείς. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας
037. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω 2 παιδιά (29 μην. 9 μηνών) ο μεγάλος μ δεν μιλάει ακόμα μερικές λέξεις Μαμά μπαμπά γεια παππού γιαγιά νονό νονά εκτελεί ότι του λέμε. Προσπαθώ να του μάθω καινούργιες λέξεις αλλά μάταια δεν θέλει όσο και να προσπαθώ. Παρατηρώ ότι δυσκολευτεί με την άρθρωση του λόγου νευριάζει μάλλον κ τα παρατάει κ δεν θέλει άλλο. Προσπαθεί να μας μιλήσει αλλά με αα μμ και με χειρονομίες. Να απευθυνθώ σε ένα λόγο θεραπευτή η είναι νωρίς ακόμα. Τι να κάνω
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Γενικά παιδιά αυτής της ηλικίας μιλάνε με φράσεις 2-3 λέξεων και γίνονται καταληπτά από τρίτους τουλάχιστον κατά το 50%. Θα ήταν καλό λοιπόν να επισκεφθείτε ένα Αναπτυξιακό παιδίατρο για να αξιολογήσει την αναπτυξιακή πορεία του γιου σας και ένα λογοθεραπευτή που θα αξιολογήσει τις λεκτικές και γλωσσικές δεξιότητες και θα εφαρμόσει θεραπευτικό πρόγραμμα εφόσον χρειάζεται Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Λογοθεραπευτής MSc Προσέγγισης
038. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω μια κόρη πεντέμισι χρόνων και λόγο κορωνοϊού φοβάμαι να την στείλω σχολείο που έχουν πόρτες και παράθυρα ανοιχτό θα έχει συνέπειες για το δημοτικό η θα πάει κανονικά
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς, το να αναστείλετε τη φοίτηση δια ζώσης (παρουσία) της κόρης σας στο Νηπιαγωγείο, είναι κάτι που θα της στερήσει τις ευκαιρίες τόσο της κοινωνικοποίησης, όσο και της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης για την ομαλή της ένταξη στην Α΄ Δημοτικού (αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που η Κυβέρνηση βιαζόταν να ξανά-ανοίξει τα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία). Από την άλλη, η φοίτηση στο Νηπιαγωγείο είναι υποχρεωτική και λαμβάνονται παρουσίες. Θα θέλαμε να συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό της κόρης σας τόσο για την άποψή της, όσο και για τις συγκεκριμένες ερωτήσεις όσον αφορά τη Σχολική ένταξη στην Α΄ Δημοτικού την επόμενη χρονιά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
039. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα αγοράκι στην πρώτη δημοτικού και του φέρνω δασκάλα στο σπίτι να τον βοηθάει στο διάβασμα . Όσες φορές έχω μπει μέσα στο δωμάτιο που διαβάζουν την βλέπω με το κινητό στο χέρι. Μια μέρα έκανε το παιδί ανάγνωση και η δασκάλα του κοίταζε το κινητό της. Πώς μπορώ να της εξηγήσω ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνει ; Σας ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως γνωρίζετε, η χρήση τηλεφώνου απαγορεύεται κατά τις ώρες εργασίας -με εξαίρεση επείγουσες περιστάσεις όπου και πάλι γίνεται με την εργοδοτική άδεια-. Επίσης για ένα παιδί τόσο μικρό, η ενασχόληση του ενήλικα με το κινητό θεωρείται διασπαστικός παράγοντας. Από την άλλη, δεν θεωρείται καλό παράδειγμα η έκθεση του παιδιού σε ερεθίσματα εμπλοκής των ενηλίκων με κινητή τηλεφωνία ή άλλα ηλεκτρονικά μέσα, εάν δεν είναι μέρος εργασιακής εμπλοκής. Θα επιθυμούσαμε να μιλήσετε ήρεμα στην εκπαιδευτικό του παιδιού στο σπίτι και να αναφέρετε τους προβληματισμούς σας και να σας αναφέρει εάν αυτό έχει να κάνει με την εκπαιδευτική διαδικασία του παιδιού (πχ λήψη internet υλικού για το συγκεκριμένο μάθημα), η με τη διαχείριση συμπεριφορών του ή οτιδήποτε άλλο. Φυσικά πάντοτε με ευγενικό τρόπο και με απώτερο σκοπό τη συνέχιση της συνεργασίας σας και όχι μία επαπειλούμενη διακοπή της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
040. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, είμαι η μεγαλύτερη κόρη μιας τετραμελής οικογένειας, 12 ετών, και ανησυχώ για τα μικρά μου αδέλφια, 6 ετών. Είναι και τα δύο αγόρια και πάνε στην πρώτη τάξη του δημοτικού. Πέρσι οι γονείς μου έβαλαν υποψηφιότητα, για λογαριασμό των αδελφών μου, σε μια κλήρωση για να πάνε σε Πειραματικό δημοτικό και βγήκαν. Το σχολείο τους είναι μονοθέσιο, δηλαδή όλες οι τάξεις είναι σε μία αίθουσα με την ίδια δασκάλα. Τα αδέρφια μου πηγαίνουν λογοθεραπεία από πέρσι. Στο σχολείο έχουν πρόβλημα στην ανάγνωση και στην ορθογραφία. Προχθές μπήκαν τιμωρία και αρνούνται να μας πουν γιατί! Σήμερα πάλι αρνούνταν να πάνε σχολείο. Οι γονείς μου τους φώναξαν και τους έβαλαν τιμωρία, να μην βλέπουν τηλεόραση. Εχθές ο ένας μου αδερφός αρνιόταν πάλι να πάει στο σχολείο. Τι να κάνω για να πείσω τα αδέρφια μου να πάνε στο σχολείο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σε ευχαριστούμε για το έμπρακτο ενδιαφέρον για τα αδελφάκια σου ! Προφανώς τα αδελφάκια σου αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία με τη μαθησιακή τους απόδοση στην Α΄ Δημοτικού. Αυτό που θα σε συμβουλεύαμε, είναι να μιλήσεις με τους γονείς σου και να τους προτρέψεις να μιλήσουν (εάν επιθυμείς μπορείς να ζητήσεις να είσαι και εσύ στη συζήτηση) με τον/την Λογοθεραπευτή/τρια για αυτές τις δυσκολίες που εντοπίζετε και τι θα πρότεινε. Είμαστε σίγουροι ότι ο/η συνάδελφος θα έχει να σας δώσει τις κατάλληλες λύσεις για να αντιμετωπιστεί αυτή η δυσκολία. Οι γονείς σου είναι υπεύθυνοι για τα αδελφάκια σου και θεωρούμε καλό να ζητήσουν τη λύση σε αυτό το πρόβλημα που έχει προκύψει. Σε ευχαριστούμε και πάλι για το έμπρακτο ενδιαφέρον σου !
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
041. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας η κόρη είναι 11 ετών και έχει δυσλεξία ….πως μπορώ να της φτιάξω την αυτοπεποίθηση της …και να καταλάβει πως η δυσλεξία δεν είναι κάτι που θα της χαλάσει την ζωή της…Ευχαριστώ πολυυυυ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η δυσλεξία είναι μία ειδική μαθησιακή δυσκολία που περιλαμβάνει φυσιολογική νοημοσύνη και από την άλλη πολύ εκνευριστικές για το παιδί που την αντιμετωπίζει δυσκολίες σε αυτονόητες μαθησιακές απαιτήσεις γραφής και ανάγνωσης και συχνά εργαζόμενης μνήμης. Πολύ συχνά λοιπόν δυσκολεύονται πολύ τα παιδιά με αυτή τη δυσκολία να διαχειριστούν συναισθηματικά τα σφάλματά τους και πλήττεται η αυτοεικόνα και ατομική τους αιτιολόγηση, η αίσθηση ατομικής ικανότητας, αποτελεσματικότητας εαυτού και επίγνωσης αντίκτυπου των προσπαθειών τους. Από την άλλη, η ειδική μαθησιακή παρέμβαση, έχει θεαματικότατα αποτελέσματα τόσο στη βελτίωση της μαθησιακής απόδοσης, όσο και στην αύξηση της αυτοεκτίμησης. Ταυτοχρόνως, ο/η Ψυχοπαιδαγωγός ή Ειδικός Παιδαγωγός, δρα και στον τομέα αποδοχής της δυσκολίας και μεταγνωστικών πλάνων στο παιδί ώστε να αντιμετωπίζει καλύτερα τις δυσκολίες του. Σας συστήνουμε λοιπόν της παροχή αντίστοιχης βοήθειας στην κόρη σας. Ο/η συνάδελφος, θα σας εξηγήσει και τους κατάλληλους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσατε να ενισχύσετε και εσείς την αυτοεικόνα και αυτοπεποίθησή της (όπως διαπιστώνετε και εσείς, ο τρόπος που προσπαθείτε να την παρηγορήσετε δεν είναι αποτελεσματικός για την ίδια, άρα θα χρειαστεί να σας συμβουλεύσει ο ειδικός). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
042. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω ένα αγοράκι που τον περασμένο Οκτώβρη έκλεισε τα 4. Πάμε Προνήπιο. Είναι ένα φυσιολογικό παιδί το οποίο άργησε να μιλήσει μέχρι μηνών έλεγε μόνο 15 με 20 λέξεις. Ενώ μπουσούλησε κανονικά κ περπάτησε κάπου 11.5 μηνών καταλάβαινε εντολές και ότι ήθελε μας το έδειχνε. Κάπου εκεί στην ηλικία των 32 μηνών είπα θα τον πάω σε λογοθεραπευτή για να δούμε γιατί δεν μιλάει. Μας πήρε το ιστορικό και μας είπε ότι έχει δυσπραξία μεσαίας μορφής. Πήγαμε και σε παιδοψυχίατρο της περιοχής η οποία μας είπε ότι υπάρχει δυσκολία στην παραγωγή τ λόγου και ότι αν δεν μιλήσει ( και με τα στοιχεία που βλέπει δεν έβλεπε αυτισμό) χρόνο μετά και με συνεδρίες Λογοθεραπείας η παιδοψυχίατρος διέκρινε sli όμως η λογοθεραπεύτρια λέει επειδή δεν αλλάζει τέμπο η φωνή του ότι ανήκει στο φάσμα του αυτισμού. Η παιδοψυχίατρος μέχρι στιγμής διαφωνεί κάθετα. Μέσα στον χρόνο καταφέραμε πολλά. Μάθαμε κατηγοριοποίηση και λέει πολλά. Αλλά να σας πω ότι δυσκολεύεται να πει γιαγιά λέει δαδα ενώ γάτα λέει. Δεν γεια λέει δα. Ενώ το ξ το λέει το ψ όχι. Και ακόμα ενώ γίνεται κατανοητό αυτό που λέει πολλές φορές δεν υπάρχει η σειρά στην πρόταση Υ-Ρ-Α. Στην Εργοθεραπεία ο θεραπευτής δεν βλέπει αυτισμό μόνο κάποιο μπλοκάρισμα το οποίο ξεπερνιέται. Και στο σχολείο που ρώτησα την δασκάλα η οποία κάνει ειδική αγωγή (δεν της είπα βέβαια για αυτισμό) απλά κάποιες ανησυχίες αν παίζει με παιδάκια αν του αρέσει το ομαδικό παιχνίδι μου είπε να μην ανησυχώ και ότι είναι ένα από τα πιο αγαπητά παιδιά. Επίσης παρατήρησα ότι τώρα με την καραντίνα είναι ότι αν ρωτήσεις το οτιδήποτε λέει με τη μια δεν θυμάμαι. Και ότι πρέπει να φάω και μετά το διορθώνει και λέει θέλω. Εσείς τι πιστεύετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από ότι έγινε αντιληπτό από αυτά που γράφετε, η ερώτησή σας περιλαμβάνει το άγχος σας εάν το παιδί έχει ή όχι αυτισμό. Η συγκεκριμένη διάγνωση μπορεί να τεθεί μόνο από Παιδοψυχίατρο, Αναπτυξιολόγο ή σε κάποιες περιπτώσεις και Παιδονευρολόγο, όπου και διερευνάται το ποσό της κοινωνικής επικοινωνιακότητας του παιδιού (πέραν του κομματιού άρθρωσης και λεξιλογίου) και η δυνατότητα ευελιξίας (στη σκέψη και το συναίσθημα). Εμείς από τη μεριά μας σας συστήνουμε να επικεντρωθείτε στις δυσκολίες του παιδιού και στους στόχους που θέτουν οι συνάδελφοι. Δεν θα θέλαμε λοιπόν να εμβαθύνουμε στη συμπτωματολογία που αναφέρετε στον γενικότερο πραξιακό μηχανισμό του παιδιού (οι θεραπευτές γνωρίζουν καλύτερα τη συμπτωματολογία και τα αίτιά της), αλλά στους στόχους των προγραμμάτων όπου σταδιακά αναμένεται να επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στο γενικότερο επίπεδο λειτουργικότητας του παιδιού σας. Σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στην προσπάθειά σας και να βρίσκεστε σε συνεχή συνεργασία με τη διαγνωστική και θεραπευτική ομάδα για την καλύτερη πρόγνωση του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
043. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας καλή χρονιά! Ένα παιδί(κορίτσι)περίπου στους 28 μήνες κατανοεί κι εκτελεί πολλές εντολές, μιμείται, πολύ καλή εξωλεκτική επικοινωνία, κοινωνική, αλλά η ομιλία περιορίζεται σε καμιά 10ριά λεξούλες καθαρές κι όλα τα άλλα δυσκατάληπτα ή ανάμεσα κάποιες όπως τυγί το τυρί που θα το πει ξαφνικά όταν το θέλει πράγματι αλλά μετά θα αντιληφθείς ότι ναι, αυτή η λέξη μοιάζει με το τυρί ή κούκα την κούκλα κλπ. και με αδυναμία όπως αντιλαμβάνομαι να διαχειριστεί το συναίσθημα (χαρά, ενθουσιασμό) σφίγγοντας με δύναμη το αντικείμενο(μαρκαδόρο, παιχνίδι) με το ένα χέρι, γροθιά το άλλο και την έκφραση στο πρόσωπο όταν έχεις ένταση, τραβάς ζόρι κλπ.για λίγα δευτερόλεπτα που απαλαίνει αμέσως μόλις αγγίξω το χεράκι της κι όλο απορία γυρίζει και με κοιτάει, από την εμπειρία σας παραπέμπει σε νοητική υστέρηση, λεκτική δυσπραξία, φωνολογική διαταραχή; Από 23 μηνών της κάνουμε 2 έργο και εδώ κι ένα μήνα 1 φορά λογοθεραπείες. Στο κέντρο μου λένε ότι μπορεί να είναι κάτι από όλα αυτά αλλά αν δεν κάνει ένα χρόνο συστηματική θεραπεία δεν μπορούν να κάνουν διάγνωση. Εγώ όμως βλέπω ένα χαρούμενο κοριτσάκι που θέλει πολύ με τον ακατάληπτο λόγο της να επικοινωνήσει ενώ τα συνομήλικά της κάνουν προτάσεις και συνεννοούνται και ανησυχώ. Μελαγχολώ, κλαίω, φοβάμαι μήπως δεν θα αποκτήσει ομιλία κι οι μήνες κυλούν. Σας παρακαλώ απαντήστε μου! Εκτιμώ πολύ την άποψή σας!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η κόρη σας είναι μικρή για να οριστεί μια σαφής διάγνωση και μπορούμε να μιλάμε μόνο για ενδείξεις. Είναι γεγονός ότι αναπτυξιακά υστερεί σε σχέση με τα αναμενόμενα για την ηλικία της και καλώς επιβοηθείται από θεραπείες. Το ότι έχει τη διάθεση να επικοινωνήσει είναι καλό και είναι λογικό -εφόσον δυσκολεύεται- να εμφανίζει παράλληλες ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Δεν μας αναφέρετε αν έχετε επισκεφθεί Αναπτυξιακό/ή Παιδίατρο. Αν όχι θα ήταν καλό να πάρετε την εξειδικευμένη αυτή γνώμη αφού είναι ο κατάλληλος για να σας δώσει μια διάγνωση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Παναγιώτης Κοκμοτός Λογοθεραπευτής MSc
044. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά ! Έχω μια κόρη η οποία από μικρή εμένα και στην γιαγιά της με τον παππού της επειδή δούλευα. Εκεί χάιδευε ανάμεσα στα δάχτυλα της μια κουβέρτα που είχε δροσερό ύφασμα και τώρα είναι 26 χρόνων και αν βρει τέτοιο ύφασμα το χαϊδεύει ακόμη. Τι μπορεί να συμβαίνει ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία αυτορρυθμιστική συνήθεια της κόρης σας που τη χαλαρώνει και την ηρεμεί και που την έχει μάθει από παιδί. Από μόνη της αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αξιολογήσιμη εάν δεν εντοπίζετε και άλλες δυσκολίες στην κόρη σας. Εάν εντοπίζετε, τότε θα ήταν καλό να συζητούσατε μαζί της τις πιθανότητες να αναζητούσε βοήθεια από έναν ψυχολόγο ενηλίκων. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
045. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχουμε μια δεσποινίδα γεννήθηκε 35 εβδμ είναι πλέον 23 μηνών έχουμε ένα θέμα με την ομιλία έχουμε πάει σε Αναπτυξιολόγο και λόγο ότι ο λόγος της ακόμη δεν είναι ο σωστός για την ηλικία της κάνουμε λογοθεραπεία Εργοθεραπεία έχουμε δει πολλά πράγματα θετικά καθώς μας είχαν πει ότι είναι αρκετά χειριστική μαζί μας βλέπετε είναι και το πρώτο μας παιδάκι το πρόβλημα μας είναι το εξής όταν βγαίνουμε βόλτα με το καρότσι το οδηγεί εκείνη με εμάς βέβαια αλλά δεν θέλει να πηγαίνουμε από τον δικό μας δρόμο αλλά από τον δικό της η μάλλον με τον τρόπο που θέλει εκείνη αυτό συμβαίνει σε αγνώστους δρόμους
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Γενικά αναφέρετε ότι η κορούλα σας έχει “χειριστική” (δεν ενστερνιζόμαστε αυτό το χαρακτηρισμό), άρα “άκαμπτη” προς εσάς συμπεριφορά. Αυτό που αναφέρετε, περιλαμβάνεται μέσα σε αυτή την ακαμψία. Θα ήταν καλό να συζητήσετε με τη Δ/νική ομάδα που παρέχει βοήθεια στο παιδί (Έργο και Λογο θεραπευτή) αυτές τις συμπεριφορές, ώστε να σας δοθούν οι κατάλληλες και εξειδικευμένες για το συγκεκριμένο παιδί οδηγίες τροποποίησης και εξομάλυνσης αυτής της συμπεριφοράς. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
046. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα και Καλή Χρονιά με Υγεία! Συγχαρητήρια για το όμορφο και πολύ χρήσιμο έργο σας. Έχω ένα αγοράκι 26μηνών ο οποίος πηγαίνει στον βρεφονηπιακό σταθμό από 10 μηνών. Είμαι αρκετά προβληματισμένη με την συμπεριφορά του μικρού μ ειδικά μετά την δεύτερη καραντίνα (Νοεμ2020). Πιο συγκεκριμένα, δεδομένου πως πια όλα είναι κλειστά, περνάμε πολλές δημιουργικές ώρες στο σπίτι και κάνει κ βόλτες με το πατίνι, παρόλα αυτά έχει εμφανίσει τρομερή ένταση, ξεσπάσματα θυμού, φωνάζει, δεν συνεργάζεται ακόμη κ για το πιο απλό πχ να αλλάξουμε ρούχα. Αντιμιλάει ( με τρομάζει που είναι τόσο μικρούλης κ μπορεί κ αντιμιλάει) πχ. αν ρίξει το νερό στο πάτωμα κ του πω ότι ” δεν ρίχνουμε το νερό κάτω, τι νερό μόνο πίνουμε ” θα μ απαντήσει “το ρίχνουμε”. Δεν έχει καθόλου την αίσθηση του φόβου μην χτυπήσει. Προσπαθούμε με τον μπαμπά του να βάλουμε όρια, τα πρέπει κ τα δεν πρέπει, τα σωστά κ τα λάθος με πάρα πολύ κουβέντα, ακόμη και με κίνητρα η παραδείγματα άλλα μάταια. Κάποιες φορές νοιώθω μέσα μ ανήμπορη. Να σημειώσω πως προ καραντίνας δεν είχα κανένα παράπονο από την δασκάλα του στον παιδικό. Επίσης πήγαινε στο κολυμβητήριο και του άρεσε πάρα πολύ. Δεν ξέρω αν φταίνε τα “τρομερά δυο” που διαβάζω σε διάφορα άρθρα η αν είναι ενδείξεις για ΔΕΠΥ. Τι θα μας συμβουλεύατε? Ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η αλήθεια είναι πως η καραντίνα έχει επηρεάσει σημαντικότατα τόσο τους ενήλικες γονείς (μία ένταση που πιθανά περνούν και μέσα στο σπίτι στη συμπεριφορά με τα παιδιά τους ή μεταξύ τους) αλλά και στα μικρά παιδιά (πραγματικά πολύ δύσκολο στα παιδιά στην ηλικία των “τρομερών 2”) με τον μεγάλο περιορισμό των ευκαιριών για κίνηση και για κοινωνικοποίηση. Από την άλλη, διαβάζουμε την προσπάθειά σας να “νουθετείτε” το παιδί σας σε τι είναι καλό και τι όχι (πχ όσον αφορά το νερό, απλά εάν το χύσει θα καθαρίσει μετά το πάτωμα, ή απλά θα το απαγορέψετε λέγοντας σταθερά αλλά και με αγάπη πως δεν επιθυμείτε να λερώνεται το πάτωμα). Σας προτείνουμε οπότε τρεις πιθανότητες : (α). Να δίνετε περισσότερες κινητικές ευκαιρίες στο παιδί έστω με περιπάτους. (Β). Να δίνετε όσο μπορείτε περισσότερο χρόνο στο παιδί για “παιχνίδια” και όχι υποχρεωτικά για “νουθεσίες” και(Γ) πιθανά να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για τους τρόπους αντιμετώπισης αυτών των προσπαθειών του παιδιού να επικυριαρχήσει σε εσάς. Θα σας συστήναμε να διαβάσετε και το βιβλίο “Εκπαιδεύοντας τα παιδιά” (Naouri, Εκδ. Κέλευθρον)Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
047. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Ζητώ τη βοήθειά σας, την γνώμη σας που μου αρέσει εξαιρετικά σε όσες απαντήσεις έχω διαβάσει. Η κόρη μου είναι 27 μηνών. Υπάρχει καθυστέρηση στην ομιλία της και σύμφωνα με την Αναπτυξιολόγο που την πήγαμε 19 μηνών μάλλον “σφαιρική αναπτυξιακή καθυστέρηση”. Της κάναμε μία φορά την εβδομάδα Εργοθεραπεία και 24 μηνών υπήρξε εμφανής βελτίωση σε ότι είχε σχέση με εκτέλεση οδηγιών. Παρόλα αυτά η ομιλία της έχει μείνει σε επίπεδο κάποιων λέξεων και μπορεί να χρησιμοποιήσει μια λέξη για πολλά πράγματα πχ..ενώ λέει τη λέξη παππού είναι φορές που θα την πει μόνη της μόλις τον δει, άλλες θα της πούμε εμείς να τον φωνάξει κι άλλες μπορεί να τον πει με τη λέξη μπαμπά. Δείχνει αντικείμενα, εικόνες, μέρη του σώματος, μιμείται ήχους ζώων, αναγνωρίζει πρόσωπα στις φωτογραφίες αλλά δεν τα ονομάζει. Αυτό που λέει πολύ συνειδητά είναι το όχι, όταν δε θέλει να φάει ή να κάνει κάτι που της λέμε. Της έμαθα τη χρήση του γιογιό, τη βάζω (όχι συστηματικά)κι όντως τα καταφέρνει αλλά δεν ζητάει ή με τραβάει για να πάμε. Γενικά η επικοινωνία η εξωλεκτική, να δείχνει, να μιμείται, είναι πολύ καλή. Είναι χαρούμενο παιδί, τρέχει στην αγκαλιά μας, αναζητάει τα άλλα παιδάκια και τα πλησιάζει πρώτη αλλά δυστυχώς τώρα με τον κορωνοϊό δεν πάμε ούτε παιδική χαρά ούτε μπορώ να την γράψω παιδικό σταθμό αφού είμαι κι έγκυος και θα γεννήσω σε 3 μήνες, κάτι που με απασχολεί πάρα πολύ σε σχέση με τη μικρή. Την πάμε έργο 2 φορές και λόγο 1 φορά τώρα τελευταία αλλά δεν βλέπω κάποια εξέλιξη, αυτό το άλμα που ακούω από κάποιες μαμάδες ότι άργησαν αλλά τα είπαν όλα μαζί ακόμα και 3 χρονών. Το παιδί παίζει πολύ μαζί μας, γελάει, αλλά δεν μπορεί να επαναλάβει λέξη που της λέμε πέρα από τα συνήθη που λέει”μπαμπά, μαμά, γιαγιά, παππού, κοίτα, πάει, κακά, μαμ…”Αν πχ.της πω να πει ” έλα”θα πει κάτι άσχετο που ούτε καν μοιάζει ή θα λέει δικά της ακαταλαβίστικα. Τώρα τελευταία λέει αντί πάνω “πα”κι αντί κάτω”κα”και μας δείχνει με τα χέρια της την κίνηση. Θέλω να πω ότι ακόμα και τους ήχους ζώων τους έμαθε στους 23 μήνες, όπως και να ακολουθεί οδηγίες. Όχι δηλ. όπως άλλα παιδιά πολύ νωρίτερα. Ανησυχώ για νοητική υστέρηση. Δεν ξέρω πώς φαίνεται αυτό σε παιδιά της ηλικίας της. Αλήθεια κλαίω μόνη μου κι έχω χάσει τον ύπνο μου. Περιμένω την άποψή σας!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διαβάσαμε προσεχτικά την εκτενέστατη αναφορά και περιγραφή σας. Κατανοούμε το άγχος σας αλλά σας εφιστούμε την προσοχή να μην το “περάσετε” στο παιδί γιατί βλέπουμε ότι κάνετε πολύ επίμονες προσπάθειες που ίσως να είναι πιεστικές προς εκείνο. Τα συμπτώματα που αναφέρετε ταιριάζουν με τη διάγνωση από την Αναπτυξιολόγο περί “σφαιρικής αναπτυξιακής καθυστέρησης”. Τα παιδιά με αυτή τη διάγνωση πρέπει να αξιολογούνται κάθε 5-7 μήνες από την Ιατρό (για να παρακολουθεί τους ρυθμούς εξέλιξης του παιδιού) και ταυτόχρονα να είστε σε μεγάλη συνεργασία με τη θεραπευτική ομάδα του παιδιού. Από όσα αναφέρετε, οι δυσκολίες στο λεκτικό τομέα δείχνουν να επιμένουν σημαντικά και θα πρέπει να σας εξηγηθούν από τη Δ/νική Ομάδα οι λόγοι που κρίνουν ότι συμβαίνει αυτό. Σας συστήνουμε λοιπόν να είστε προσηλωμένη στις οδηγίες των συναδέλφων και στην παρακολούθηση της Ιατρού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
048. ΕΡΩΤΗΣΗ: Σας γράφω για το γιό μου ο οποίος πάει στη Β Δημοτικού. Ο γιός μου είναι ένα παιδί πολύ εξωστρεφές, πολύ ενεργητικό, ομιλητικό και με χιούμορ. Παρόλα αυτά ήταν πάντα αρκετά δύσκολο παιδί για μας σαν γονείς πολύ πεισματάρης και με ξεσπάσματα θυμού. Στο σχολείο είχε θέμα με τα παιδιά και την ένταξη του στην ομάδα και παρουσίασε επιθετικότητα προς τα άλλα παιδιά. Τον πήγα σε παιδοψυχίατρο που μου ανέφερε “άτυπο αυτισμό” μου είπε ότι το παιδί παρουσιάζει άκαμπτη σκέψη και αυτό τον δυσκολεύει. Πέραν αυτού μου είπε ότι είναι έξυπνος, απόλυτα λειτουργικός και ότι δεν έχει κανένα άλλο χαρακτηριστικό του φάσματος. Η ερώτησή μου είναι κατά πόσο ευσταθεί αυτή η διάγνωση εφόσον1. ο γιός μου τα βγάζει πέρα κοινωνικά σε μια τάξη με παιδιά όλα μεγαλύτερα του λόγω του ότι πήγε σχολείο στα 5,5. 2. Κάνει βλεμματική επαφή και είναι πολύ ομιλητικός και μάλιστα μίλησε πολύ νωρίς. 3. Έχει πολύ πλούσιο λεξιλόγιο και ξέρει να το χρησιμοποιεί σωστά καθώς και παροιμίες ή φράσεις μεταφορικές, είναι δίγλωσσος και χειρίζεται άψογα κ τις 2 γλώσσες. 4. Έχει μεγάλη φαντασία και κάνει φανταστικό παιχνίδι γράφει ιστορίες σαν σενάρια για να τις κάνει θεατρικό. 6. Έχει πάντα μια εξήγηση για το λόγο που δε θέλει να κάνει κάτι και έχει άκαμπτη στάση η οποία εξήγηση υπόκειται στη λογική δηλαδή αιτιολογεί τις πράξεις του. Πχ δε θέλω να συνεργαστώ με αυτόν ενώ μου το ζήτησε η δασκάλα γιατί κάνει βλακείες στο παιχνίδι. 7. Όταν τον τιμωρούμε για κάτι που έκανε ή που δε άκουσε αλλάζει συμπεριφορά και ζητάει συγνώμη. Η ψυχολόγος που είχαμε συμβουλευτεί παλιότερα μας είχε περιγράψει την δυσκολία προσαρμογής σαν ένα εγγενές στοιχείο του χαρακτήρα του όχι σαν κάτι παθολογικό. Συμβουλευτήκαμε και τρίτο ψυχολόγο ο οποίος διέγνωσε χαμηλή αυτοεκτίμηση και μας έδωσε κάποιες κατευθυντήριες. Να σημειώσω ότι αυτές τις δυσκολίες στην ομάδα τις παρουσιάζει όταν συναναστρέφεται με μεγαλύτερα παιδιά ενώ γενικά τα πάει πολύ καλά με τα μικρότερα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά πρέπει να σας αναφέρουμε ότι αδυνατούμε να πάρουμε θέση σε διάγνωση συναδέλφου. Από τη στιγμή που είναι η κατάλληλη ειδικότητα διάγνωσης (όντως σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται η διάγνωση Παιδοψυχιάτρου), θα σεβαστούμε την άποψή του. Τα παιδιά πάντως που αντιμετωπίζουν αυτές τις δυσκολίες προσαρμογής που αναφέρατε (“πεισματάρης, με ξεσπάσματα θυμού, δυσκολίες στις κοινωνικές επαφές, την ένταξη του στην ομάδα και επιθετικότητα προς τα άλλα παιδιά”), όποια και αν είναι η διαγνωστική δυσκολία τους, χρειάζονται τουλάχιστον πρόγραμμα ψυχοεκπαίδευσης (ατομική ή και ομαδική), ταυτόχρονα με συμβουλευτική οικογένειας. Θα πρέπει να διερευνηθούν και να επιβοηθηθούν οι μηχανισμοί που οδηγούν ένα παιδί σε αυτές τις συμπεριφορές. Θα θέλαμε λοιπόν να συζητήσετε με τον Παιδοψυχίατρο που διέγνωσε το παιδί σας (ή σε οποιονδήποτε άλλο επιθυμείτε εάν αισθάνεστε κάποια δυσκολία να τον εμπιστευτείτε) ποια θα έκρινε ως την καλύτερη παρέμβαση για να αμβλυνθούν αυτές οι δυσκολίες του παιδιού στη σχέση του με τους συνομηλίκους και με εσάς. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
049. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Έχω ένα αγοράκι 15 μηνών και κάνουμε συχνή παρέα με ένα άλλο αγοράκι 2,5 ετών. Το μεγαλύτερο αγοράκι είναι πιο επιθετικό και πολλές φορές χτυπάει τα υπόλοιπα παιδάκια, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου. Θα ήθελα να ρωτήσω αν η επαφή μαζί του μπορεί να επηρεάσει την συμπεριφορά του 15 μηνών παιδιού, πόσο πιθανόν είναι να μιμηθεί μια τέτοια συμπεριφορά και να την υιοθετήσει κι εκείνος.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία μαθαίνουν μέσω της παρατήρησης, της μίμησης και της εμπλοκής (αίτιο-αποτέλεσμα). Η μίμηση λοιπόν είναι ένας δυναμικός μηχανισμός μάθησης που λειτουργεί σε αυτή τη ηλικία. Έτσι λοιπόν, είτε αυτή καθεαυτή τη συμπεριφορά του άλλου παιδιού, είτε τον τρόπο που οι γονείς του προσπαθούν να το επαναφέρουν ώστε να σταματήσει αυτή η συμπεριφορά, υπάρχει σημαντικότατη πιθανότητα να τη μιμηθεί το παιδί σας. Σας εφιστούμε οπότε την προσοχή να είστε πολύ κάθετοι (σταθεροί αλλά με αγάπη) στη συμπεριφορά σας κάθε φορά που πιθανά να δοκιμάσει και εκείνο μη επιθυμητές συμπεριφορές σε εσάς ή άλλα παιδιά και να αναφέρετε ότι εσάς δεν σας αρέσουν και δεν τις επιτρέπετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
050. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, θα σας μιλήσω εκ μέρους άλλων. Υπάρχει μια οικογένεια μονογονεικη καθώς η μητέρα είναι μόλις 20 ετών και ο πατέρας 21. Το παιδί, αγοράκι τριών ετών διαμένει με τη μητέρα του στο εξωτερικό. Ο πατέρας προσπαθεί πολλές φορές να επικοινωνήσει με το παιδί μέσω κάμερας αλλά πολλές φορές πρέπει να εκπληρώσει και την υποχρέωση του να πάει στη δουλειά του. Το παιδί πληγώνεται από αυτό διότι θεωρεί ότι ο πατέρας του το απορρίπτει. Τι θα μπορούσε να γίνει σε αυτήν την περίπτωση; Πως το παιδί θα μπορούσε να καταλάβει πως ο πατέρας έχει και κάποιες υποχρεώσεις που δεν προβλέπεται να αναβληθούν;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σε αυτή την ηλικία, πολύ δύσκολα μπορεί να κατανοήσει αυτή την ιδιάζουσα κατάσταση. Μην ξεχνάμε ότι σε αυτή την ηλικία δυσκολεύονται τα παιδιά να δεχτούν ακόμα και απλούστερο το να φύγει ο γονέας από το σπίτι για να πάει στη δουλειά του. Θα ήταν καλό να συζητήσει η μητέρα με έναν/μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να βρεθεί ένας πιο λειτουργικός τρόπος για να είναι πιο ήρεμο το παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
051. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας ,επικοινωνώ μαζί σας διότι ανησυχώ πολύ για τον γιο μου σχεδόν 10 ετών ,τους τελευταίους μήνες με τον κορωνοϊό και την έντονη κλεισούρα έχει αλλάξει αρκετά ,λέει ψέματα ,κρύβει πράγματα ,ντρέπεται φοβάται, έκλεψε και μια κάρτα από το σουπερμάρκετ, playstation, έκοψε τον κωδικό και μου είπε κοίτα τι βρήκα κάτω μαμά ,αμέσως κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά ενώ ο πατέρας του τον πίστεψε εμένα το ένστικτο μου έλεγε πως κάτι δεν πάει καλά .δεν λέει την αλήθεια δεν είναι ειλικρινής και προπάντων χθες έλεγξα το you tube του κατά τύχη επειδή έχω πρόσβαση από το κινητό μου και είδα πως ψάχνει πολύ σχετικά με το σεξ ,πως γίνεται αγόρια με κοπέλες ,τα κορμιά τους να βλέπει και είχε δει και ένα απόσπασμα ερωτικής σκηνής κλπ .Με ανησυχεί πολύ όλο αυτό, θεωρώ πως είναι πολύ μικρός για να ψάχνεται τόσο πολύ και δεν μπορώ να καταλάβω τι επιρροές έχει ,τον ρώτησα αν έχει συζητήσει με τους φίλους του και μου το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Όταν τον ρώτησα πως και έψαξε να δει αυτά τα βίντεο μου είπε πως δεν το έκανε και κοκκίνισε του ζήτησα να είναι ειλικρινής να μου πει , μου είπε επισημαίνοντας πως φοβάται την αντίδραση μου μήπως του φωνάξω του απάντησα πως είναι φυσιολογικό σε ένα αγόρι να του αρέσουν τα κορίτσια δεν είναι ντροπή και εκεί είδα πως ηρέμησε πολύ άλλα δεν μου εξήγησε γιατί έψαξε να δει τα συγκεκριμένα βίντεο όχι μια φορά βεβαία ,άρχισε αυτόν τον μηνά και έψαχνε κάθε εβδομάδα με λίγα λόγια , 1 φορά την εβδομάδα . Τι του συμβαίνει και άλλαξε τόσο απότομα συμπεριφορά;;; τι μπορώ να κάνω ; νιώθω πως χάνω το παιδί που ήξερα, απότομα σε λίγο καιρό δεν αναγνωρίζω το παιδί μου ,τις αρχές που του έδωσα και του υπενθυμίζω. Τι να κάνω για να μην μου λέει ψέματα, να με εμπιστευτεί ξανά ; Σχετικά με το σεξ τι να του πω, πόσα πρέπει να του πω ; να τον αφήνω να βλέπω βίντεο στο you tube ή Να του κάνω φραγή ; φοβάμαι πως δεν θα του κάνει κάλο να τον τιμωρήσω κλείνοντας του το you tube . είμαι πολύ μπερδεμένη και πανικοβλημένη . εύχομαι να μου απαντήσετε το συντομότερο δυνατόν . Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διαπιστώνουμε πολλά ανησυχητικά δεδομένα σε σχέση με τις συμπεριφορές του γιού σας. Αρχικά θα πρέπει να σας αναφέρουμε ότι η ηλικία του είναι πάρα πολύ μικρή για να του επιτρέπεται να επισκέπτεται youtube ή μέσα κοινωνικής δικτύωσης (αναγράφεται και στους κανονισμούς ότι ο χρήστης θα πρέπει να είναι >18 ετών). Σε αυτή τη ηλικία τα παιδιά είναι απροστάτευτα στους πειρασμούς της ανεξέλεγκτης πρόσβασης και φοβούμαστε ότι αυτό έχει συμβεί και με το παιδί σας. Ταυτόχρονα το παιδί σας δείχνει ξεκάθαρα ότι έχει εισέλθει στην προεφηβεία που προκαλεί στα παιδιά ταραχή (όπως και στο δικό σας). Τόσο για τα θέματα παραβατικής συμπεριφοράς (αναφέρεστε σε κλοπή), όσο και της συναισθηματικής του διαχείρισης (φόβοι, ντροπή) αλλά και για τις σεξουαλικές του ανησυχίες, σας συστήνουμε άμεσα να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής που θα κατευθύνει και τις επόμενες κινήσεις σας με στόχο να αισθανθεί το παιδί πιο ήρεμο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
052. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας θέλω και εγώ να ρωτήσω κάτι σαν μαμά..έχω ένα αγοράκι τώρα γίνεται 4 χρόνων από ανάπτυξη και κιλά είναι μια χαρά..τώρα τελευταία λόγω των γιορτών έτρωγε ας πούμε πιο πολλά γλυκά π.χ ( σοκολάτες κρουασάν και τέτοια πράγματα) εγώ συνήθως αποφεύγω να του τα δίνω…και έχει κόψει το φαγητό με το ζόρι να φάει ένα πιάτο και έχει γίνει στρουμπουλό λίγο απότομα όμως και έχει γίνει τεμπέλης του λέω να κάνει κάτι για να το απασχολήσω με κάτι και δεν το κάνει η δεν με ακούει σαν να βαριέται..είναι λογικό σε αυτή την ηλικία η αντίδραση του; Και το απότομο βάρος; Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διακρίνετε, το παιδί μείωσε από τη μία την ποσότητα των τροφών, αλλά αύξησε την κατανάλωση γλυκών (άρα το διατροφικό ισοζύγιο διατηρήθηκε μεν, αλλά με πιο επιζήμιο για τον οργανισμό τρόπο). Όσον αφορά τις συμπεριφορές του (αυτή τη μορφή αλλαγής, επιλεκτικότητας και βαρυθυμίας), η αλήθεια είναι ότι στην ηλικία των 4 ετών, πολλά παιδιά αλλάζουν προτιμήσεις και συμπεριφορές και συχνά γίνονται πιο βαρύθυμα ή από την άλλη πιο ανήσυχα. Από την άλλη και η καραντίνα τα κάνει να βαριούνται και να έχουν λιγότερες ευκαιρίες για κινητοποίηση. Οι γονείς θα πρέπει να είναι προσεχτικοί και με μεγάλη σταθερότητα να διατηρούν τη δόμηση που ήδη έχουν θέσει στο σπίτι, δεχόμενοι όμως από την άλλη κάποιες “μικρές εξαιρέσεις”. Εάν βλέπετε ότι οι αλλαγές είναι πολύ μεγάλες, τότε θα ήταν καλό να εξεταστεί το παιδί από Παιδοψυχολόγο. Για το διατροφικό ζήτημα και για το θέμα των κιλών, θα ήταν καλό να το συζητήσετε με τον/την Παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
053. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Διαβάζω με ενδιαφέρον τη σελίδα σας και θα ήθελα και εγώ από την πλευρά μου να θέσω κάποια ερωτήματα. Έχουμε δίδυμα κοριτσάκια 3 ετών και 1.5 μηνών τα όποια έχουμε μεγαλώσει με το σύζυγο μου με πολλή αγάπη και καθοδήγηση. Τα παιδάκια πήγαν σε βρεφικό σταθμό στους 11 μήνες και από τη φετινή χρόνια χωρίστηκαν σε διαφορετικά τμήματα/ομαδουλες στο ίδιο σχολείο πράγμα που θεωρώ τις έχει βοηθήσει πολύ. Μιλάνε άνετα, καθότι διαβάζουμε αρκετά βιβλία, έχουμε κόψει πιπίλες, πάνες και μπιμπερό. Το θέμα που με προβληματίζει είναι ότι φέτος με τον περιορισμό στο σπίτι, η μία μου κόρη γκρινιάζει εκτεταμένα στη διάρκεια της ημέρας, για μεγάλα διαστήματα πράγμα που προκαλεί πλέον προβλήματα στην αρμονία της οικογενείας. Έχω προσπαθήσει με κουβέντα να της εξηγήσω ότι με τη γκρίνια δε θα καταφέρει τίποτα, της έχω πει (και την πηγαίνω) στο δωμάτιο της να ηρεμήσει με ανοικτή πόρτα και να έρθει όταν είναι έτοιμη, επαναλαμβάνω με αστεία διάθεση τα λόγια της για να την κάνω να γελάσει (πτωχαίνει!), όμως εξακολουθεί να γκρινιάζει καθημερινά. Ο χρόνος μου είναι περιορισμένος λήγω δουλειάς από σπίτι , φροντίζω όμως καθημερινά να πηγαίνουμε βόλτα για περπάτημα όλοι μαζί, και να παίζουμε , να φτιάχνουμε κουλουράκια. Να σημειώσω ότι υπάρχει στρες και ένταση στο σπίτι λήγω της τωρινής κατάστασης. Είναι η γκρίνια αύτη χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς της και αν ναι, πως μπορούμε να την εξομαλύνουμε? Είναι κάτι που σχετίζεται με την ηλικία και επιδεινώνεται με την σημερινή κατάσταση και εάν ναι, πως μπορώ να την αντιμετωπίσω? Να σημειώσω ότι η δασκάλα της μας έχει επισημάνει να βρούμε τρόπους να διαχειρίζεται το θύμο της. Ευχαριστώ. Τ. Μ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα ξεκινήσουμε από τις παρατηρήσεις της Νηπιαγωγού. Η εκπαιδευτικός λοιπόν σας επισημαίνει ότι το παιδί προφανώς είναι συναισθηματικά (πιθανά όχι μόνο) ευερέθιστο και εκδηλώνει αυτό τον ερεθισμό της με θυμό. Προφανώς και στο σπίτι, εμφανίζει την ίδια συμπεριφορά. Τα ευερέθιστα παιδιά έχουν αυξημένη γκρίνια, δύσκολα ικανοποιούνται, βαριούνται και θυμώνουν εύκολα και γενικά καταναλώνουν πολύ ενέργεια από την οικογένεια. Φυσικά και η καραντίνα έχει επηρεάσει πολύ την κινητική εκτόνωση των παιδιών (είναι δυστυχώς διαφορετικός ο περίπατος από τη συμμετοχή σε δομημένες (ή λιγότερο δομημένες) αισθητικοκινητικές εμπειρίες όπως η συμμετοχή στα δρώμενα μίας τάξης ή σε μία παιδική χαρά. Επειδή όμως και η Νηπιαγωγός αναφέρει δυσκολίες στη συναισθηματική της ρύθμιση κατά την κοινωνική συμμετοχή, θα ήταν καλό να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής που θα σας όριζε τα επόμενα βήματά σας αλλά και θα σας εξηγούσε ποιους σταθερούς τρόπους αντιμετώπισης αυτών των δυσκολιών θα έκρινε καλύτερους. Οι προσπάθειές σας να την απασχολείτε και να προσπαθείτε να διαχειριστείτε τις συμπεριφορές σας δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον από μεριάς σας, αλλά όπως διαπιστώνετε δεν είναι όσο αποτελεσματικά θα αναμένατε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
054. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και καλή χρόνια.. έχω ένα αγοράκι 2 ετών, το οποίο ασχολείται αρκετές ώρες με το κινητό. Μέχρι στιγμής δεν λέει αρκετές λέξεις μόνο μαμά και όχι συνέχεια μπαμπά πάππου γιαγιά.. λέει οσι (όχι) καταλαβαίνει όταν του μιλαω απλά δεν μιλαει καθαρά λέει όπως ένα παιδιά αρχίζει και μιλαει. Έχω ανησυχήσει η αλήθεια δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει.. μήπως το κινητό έχει καθυστερήσει την ομιλία του?? Του έχω πάρει βιβλία δεν πολύ ασχολείται και κάποιες φορές εάν τον φωνάζω δεν με προσέχει.. είναι ένα ευχάριστο παιδί με πολύ ενέργεια και αγαπητικό απλά νιώθω πως με το θέμα προσοχή και ομιλία κάτι γίνεται.. θα χαρώ πολύ να μου απαντήσετε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά πρέπει να σας αναφέρουμε ότι η χρήση κινητών σε αυτή την ηλικία εγκλωβίζει την ανάπτυξη των παιδιών. Το κινητό δεν προσφέρει ευκαιρίες αισθητικοκινητικής εμπειρίας και εμπλοκής (που προσφέρει το φυσικό παιχνίδι) και αυτό επηρεάζει σημαντικότατα αρκετούς πρωτογενείς παράγοντες της φυσιολογικής ψυχοκινητικής ανάπτυξης των παιδιών. Μπορείτε να επισκεφτείτε και τη δ/νση http://www.proseggisi.gr/%ce%b1%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%ae%cf%82-%ce%ad%ce%ba%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%8d-%cf%83%ce%b5-%ce%bf%ce%b8%cf%8c%ce%bd%ce%b5%cf%82/ στην ιστοσελίδα μας. Θα σας προτείναμε να ζητήσετε την βοήθεια Αναπτυξιακού/ής Παιδιάτρου για να σας επισημάνει το ποσοστό της αναπτυξιακής καθυστέρησης που εμφανίζεται στο παιδί, πού οφείλονται αυτές και αν θα έκρινε σκόπιμη την παροχή πρώιμης παρέμβασης από Εργοθεραπευτή ή Λογοθεραπευτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
055. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα αγοράκι 3 χρόνων κ ένα κοριτσάκι 3μηνων. το θέμα που με προβληματίζει είναι ότι ο γιος μου τρομάζει πολύ όταν του φωνάζουν είτε ακούει άλλα παιδιά να φωνάζουν είτε εμείς. εννοώντας ότι μπορεί να του μιλήσουμε εκεί που παίζει ξαφνικά πιο δυνατά με το όνομα του κ να τρομάξει πολύ έντονα σε σημείο να κλάψει. επίσης όταν είμαστε στην παιδική χαρά κ ακούσει παιδί να κλαίει για κάτι απαιτητικά φοβάται κ έρχεται σε μένα κ μου λέει φωνάζει το παιδάκι γιατί φωνάζει. μήπως φταίω εγώ που κάποιες φορές όταν θυμώνω είμαι λίγο απότομη κ του έχω φωνάξει όταν κάνει κάτι που δεν μ΄ αρέσει. προσπαθώ να μην το κάνω βεβαία άλλα μήπως του έχω δημιουργήσει τραύμα; κ κάτι ακόμα, τρομάζει με τα μεγαλύτερα παιδιά όταν βρίσκεται στο ίδιο χώρο. πχ όταν έρχονται παιδιά μεγαλύτερα στην παιδική χαρά έρχεται σε μένα κ με ρωτάει αν θα του κάνουν Τίποτα. εντωμεταξύ δεν έχει προκύψει κανένα περιστατικό για να πω ότι έχει φοβηθεί, παραμύθι έχει τύχει να διαβάσουμε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε το παιδί σας σαν εμφανώς ευερέθιστο στα έντονα ακουστικά ερεθίσματα αλλά από την άλλη και άτολμο όταν εκτίθεται σε περιβάλλοντα που δυσκολεύεται να ελέγξει (με μεγαλύτερα παιδιά). Η συγκεκριμένη αναστολή δεν αναμένεται σε αυτή την ηλικία. Αρχικά –πριν δώσουμε κάποια ερμηνεία που να έρχεται από τις δικές σας συμπεριφορές- θα είναι καλό να διερευνηθεί το αισθητηριακό προφίλ του παιδιού (εάν γενικότερα είναι ευερέθιστο σε ερεθίσματα που για τα άλλα παιδιά δεν είναι ενοχλητικά). Τα ευερέθιστα παιδιά συνήθως δυσκολεύονται σημαντικά στην εμπλοκή σε παιχνίδια ή σε κοινωνικές επαφές όταν εκτίθενται σε αυτά τα ενοχλητικά ερεθίσματα και αυτό επηρεάζει τον εν γένει πραξιακό μηχανισμό τους (μηχανισμό μάθησης και εμπλοκής). Θα σας προτείναμε λοιπόν αρχικά να απευθυνθείτε σε Εργοθεραπευτή, όπου αρχικά θα δώσετε μία αναλυτική εικόνα των παραγόντων που σας ανησυχούν και στη συνέχεια θα σας πρότεινε τα επόμενα βήματα που θα έκρινε σκόπιμα να ακολουθήσετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
056. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα και καλή χρονια.Ο γιος μου είναι 5 χρόνων τώρα και πηγαίνει *μεγάλα* νήπια. Από τον Οκτωβρη 2019 πήγαμε σε Αναπτυξιολόγο καθώς το παιδί δεν μιλούσε καθόλου καθαρά. Ούτε τα ένρινα ούτε οδοντικά ούτε ουρανικά σύμφωνα..Ούτε δίφθογγοι.. *Αγύμναστη η γλωσσά και δυσκολία στην άρθρωση* είπε ο Αναπτυξιολόγος. Ξεκινήσαμε κατευθείαν λογοθεραπείες..μέχρι και τώρα.. σε τυχαίο γειτονικό λογοθεραπευτηριο..Το προβλήματα μου το τεράστιο είναι 1.. 1,5 χρόνο στην ουσία που πηγαίνει το παιδί λογοθεραπείες.. Έμαθε στο διάστημα αυτο, 3 μόνο σύμφωνα!!! Μόνο αυτά! θέμα νοητικό δεν υπάρχει.. ρώτησα γιατί τόσο αργά πάμε!;!;!
Ανάλογα στο παιδί είναι λέει.. Καλά 1,5 χρόνο 3 γράμματα;;; τα άλλα 20 πότε θα τα μάθει;!;!;! Τους δίφθογγους;; (θεέ μου είναι πολλά ακόμα!). Μήπως πρέπει να αλλάξω λογοθεραπευτηριο;; από τον φετινό Σεπτέμβρη μου είπαν ότι μέχρι Ιουνη θα καθαρίσει λέει ο λόγος του κατά 70%.. μα ήδη είναι γενάρης και ούτε 5% δεν καθάρισε..Νιώθω ότι ειλικρινά φως δεν βλέπω.. βοηθήστε με με την γνώμη σας, σας παρακαλώ! Να πάω άλλου;; ζορίζομαι χρονικά αφού Σεπτέμβρη θα ξεκινήσει την Α δημοτικού!!… Πως προχωρεί κανονικά η λογοθεραπεία;; Τοοσο αργά; Η έτυχα εγώ περίπτωση;; Νιώθω τζάμπα πληρώνω 1,5 χρόνο τώρα.. Είμαι να σκάσω…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι δυσκολίες που μας αναφέρετε είναι όντως αρκετές και κατανοούμε τις ανησυχίες σας για τη πορεία του γιού σας. Χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμα. Είναι γεγονός ότι κάθε παιδί στη λογοθεραπευτική πρακτική και εφαρμογή, ακολουθεί τους δικούς του ρυθμούς και άλλα παιδιά σημειώνουν πιο αργή πρόοδο και άλλα πιο γρήγορη. Πολλοί παράγοντες επηρεάζουν τη πορεία αυτή. Πχ η ικανότητα και η συμμετοχικότητα κάθε παιδιού, η σωστή στοχοθεσία του θεραπευτή και η σταθερή δουλειά στο σπίτι βάση των οδηγιών του θεραπευτή. Δε μπορούμε να κρίνουμε τη θεραπευτική διαδικασία καθώς δε γνωρίζουμε το παιδί και τις δεξιότητες του αλλά και τη δουλειά που έχει γίνει από το θεραπευτή. Είναι γεγονός όμως ότι εφόσον δεν υπάρχει εμπιστοσύνη από εσάς προς το θεραπευτή ή/και το πλαίσιο θα ήταν καλό να επικοινωνήσετε αυτή τη δυσκολία σας προς τους ίδιους και αν πάλι δε καλυφθείτε θα πρέπει να αναζητήσετε μία θεραπευτική σχέση που να σας καλύπτει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Λογοθεραπευτής MSc, Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
057. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Επιστρέφω στην δουλειά κ ο μικρός μου είναι 9 μισή μηνών. Φοβάμαι ότι ειδικά τις πρώτες δύο εβδομάδες που θα λείπω σχεδόν 14 ώρες από το σπίτι θα με ξεχάσει. Κ δεν θα με θέλει. Αλλά γενικά το ωράριο μου είναι 6 ώρες πενθήμερη εργασία. Μόνο αυτές οι δύο βδομάδες με φοβίζουν. Υπάρχει τέτοια περίπτωση;;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε την ανησυχία σας αλλά φυσικά και πρέπει να σας αναφέρουμε ότι δεν ισχύει αυτό που φοβάστε. Αφού οι συνθήκες απαιτούν να λείπετε για πολλές ώρες από το σπίτι, απλώς όταν γυρίζετε στο σπίτι, είναι καλό να δίνετε ΑΠΟΛΥΤΟ και ευχάριστο χρόνο στο παιδί σας. Τα παιδιά δεν ξεχνούν τους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή τους και η μητέρα είναι ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΣ ΔΕΣΜΟΣ στη ζωή ενός παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
058. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο γιος μου είναι 12 ετών, είναι το δεύτερο από τα τρία παιδιά μας, εδώ και δύο χρόνια έχει αλλάξει συμπεριφορά στο σχολείο όσο και στο σπίτι, δεν διαβάζει, αντιμιλάει, μας μειώνει, φωνάζει, ο μικρός είναι 5 ετών και αρχίζει να τον αντιγράφει, δεν αντέχουμε άλλο είμαστε στα πρόθυρα της τρέλας! Μέχρι την ηλικία των 8-9 ήταν ήρεμος, καλός μαθητής, τα παιδιά που κάνει παρέα είναι τα ίδια τόσα χρόνια , εκτός 3-3 που προστέθηκαν, όταν άρχισε να βγαίνει για παιχνίδι έξω από το σπίτι άρχισε να αλλάζει! Στους καβγάδες μας προσπαθεί να βάλει λόγια στον σύζυγό μου ώστε να βγει από πάνω ή του λέει πράγματα που του ζήτησα να μην τα μάθει ο πατέρας του ώστε να μην γίνει μεγαλύτερη φασαρία , όσο μεγαλώνει γίνεται πιο απείθαρχος, πιο επιθετικός, αυτά μόνον στην οικογένεια διότι με τους φίλους του είναι υπάκουος, ήρεμος κάνει ότι του πουν, επίσης δεν δέχεται να ακούσει λέξη κακή για τους φίλους του,. έχουμε κουραστεί πάρα πολύ, χρειάζεται, χρειαζόμαστε βοήθεια, ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα συμφωνήσουμε μαζί σας ότι χρειάζεστε βοήθεια για να αντιμετωπίσετε αυτό τον πολύ εμφανή και μεγάλο θυμό του παιδιού σας. Φαίνεται από αυτά που αναφέρετε ότι αυτές οι δυσκολίες στην αυτό-ρύθμιση του συναισθήματός του προϋπήρχαν, αλλά τώρα που εισέρχεται στην εφηβεία, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η κατάσταση να γίνει ανεξέλεγκτη. Θα σας ζητούσαμε άμεσα να απευθυνθείτε σε Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να ζητήσετε βοήθεια για το πώς να αντιμετωπίσετε αυτό που συμβαίνει αλλά και να βρείτε κάποιες διαύλους επικοινωνίας με τον έφηβο. Ο/η Ψυχολόγος θα προσπαθήσει πρώτα να ερμηνεύσει γιατί εμφανίζονται αυτές οι συμπεριφοράς (τους μηχανισμούς συσχέτισης που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ εσάς και του γιου σας) και τους τρόπους που θα μπορούσαν να τροποποιηθούν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
059. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, έχω μία κόρη τριών ετών η οποία πηγαίνει στον παιδικό εδώ και τρεις μήνες είναι πολύ ευχάριστη χαμογελαστή με πολύ καλή διάθεση γενικά. Και εγώ και ο μπαμπάς της δεν δουλεύουμε πολλές ώρες Οπότε περνάμε πολύ χρόνο μαζί της. Αποφεύγουμε τις φωνές χωρίς λόγο και γενικά έχουμε ένα ευχάριστο κλίμα στο σπίτι. Παρόλα αυτά διαπιστώνω ότι εκτός από το ότι δεν μας ακούει ιδιαίτερα δεν εκφράζει τα συναισθήματα της λύπης και της στεναχώριας. Δείχνει να μην ενδιαφέρεται αν κάποιος πονάει ή κλαίει είτε Αυτός είναι συμμαθητής της είτε κάποιο ζώο. Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει και προβληματίζομαι πάρα πολύ γιατί είμαι ένας άνθρωπος που εκφράζω ανοιχτά τα συναισθήματά μου και μου κάνει εντύπωση που δεν κάνει και εκείνη το ίδιο. Ακόμα και όταν τη ρωτάω πότε αισθάνθηκες λυπημένη μου απαντάει ποτέ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η συμπεριφορά που αναφέρετε στο παιδί σας, μοιάζει με αυτό που ονομάζεται “αλεξιθυμία” (κατάσταση κατά την οποία ένα παιδί δυσκολεύεται να αναγνωρίσει ή να ονοματίσει τα συναισθήματα τα δικά του ή των άλλων). Αφού αναφέρετε ότι ονοματίζετε τα συναισθήματα στο σπίτι και προσπαθείτε από μεριάς σας να βοηθήσετε αυτό το μηχανισμό, θα ήταν καλό να εξετάζατε τον τρόπο που επεξεργάζεται τον πραγματολογικό μηχανισμό που λειτουργεί ο κοινωνικός κόσμος, για να διαπιστωθεί εάν κατανοεί αυτά τα “κρυμμένα” σινιάλα που εμφανίζονται στο μυαλό ενός ανθρώπου σε διαφορετικές κοινωνικές καταστάσεις. Αυτός ο μηχανισμός (απαραίτητος για τη θεωρία του νου), εμφανίζεται στα 2 έτη και ωριμάζει θεαματικά στα 4 έτη. Θα σας συστήναμε από τη μία να παίζετε πολύ παιχνίδια ρόλων (με κούκλες ή μινιατούρες με ζωάκια ή κουκλάκια) όπου θα εκφράζετε σε αυτά τα συναισθήματα, αλλά και να ζητούσατε τη γνώμη Λογοθεραπευτή για το πώς τοποθετείται το παιδί πραγματολογικά στην κοινωνική σκέψη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας
060. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα ! Θα ήθελα την γνώμη σας και την καθοδήγηση σας ! Έχω ένα γιο 4 χρόνων τον Μάρτιο . Έχουμε μια δυσκολία με το φαγητό κάθε τύπου , δηλαδή το πρωί ξυπνάμε νωρίς φτιάχνω πρωινό – γάλα και όλοι η οικογένεια κάθεται μαζί στο τραπέζι . Ο γιος μου ψάχνει κάθε ευκαιρία να σηκώνεται να πηγαίνει στα παιχνίδια του να παίρνει μια μπουκιά και να φεύγει και πάλι και να καταλήγουμε να κάνουμε ένα πρωινό 1,5 ώρα . Όσο και να μιλάω , να εξηγώ και στο τέλος να χάνω την υπομονή μου δεν γίνεται τίποτα κάνει το αντίθετο. του εξηγώ για την επίπτωση της πράξης του ή πως θα χάσει κάτι από της δραστηριότητες του επειδή δεν θα προλάβει επειδή κάνει τόση ώρα σε κάθε γεύμα . Τίποτα. Φτάνω στο σημείο να τον ταΐζω εγώ για να τελειώνουμε . Τι να κάνω ; Όταν πάει Προνήπιο τι θα κάνει ,προσπαθώ να κρατήσω ένα καλό πρόγραμμα για να ενταχθεί πιο εύκολα αλλά κάνει το αντίθετο . Μόνο εάν του κάνω τα χατίρια με ακούει . Ευχαριστώ για την βοήθεια !
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι συμπεριφορές που μας αναφέρετε, παραπέμπουν στην εικόνα παιδιού το οποίο είτε δυσκολεύεται με τη συγκέντρωση προσοχής του, είτε με τον έλεγχο της κινητικότητάς του (υπερκινητικότητα) με ταυτόχρονη αυξημένη διάθεση για παιχνίδι (playfulness) και από την άλλη δυσκολίες στην αυτό-διαχείρισή του. Σας συγχαίρουμε που προσπαθείτε να ορίσετε μία ρουτίνα σίτισης που να περιλαμβάνει το να κάθεστε όλοι μαζί στο τραπέζι για να φάτε, αλλά όπως διαπιστώνετε αυτό δεν είναι αποτελεσματικό όσον αφορά το γιο σας. Επίσης, το ότι στο τέλος φτάνετε στο σημείο να τον ταΐσετε, ακυρώνει όλες τις προηγούμενες προσπάθειές σας, αφού το παιδί μαθαίνει πως εάν δεν φάει μόνο του, τότε θα το ταΐσετε εσείς. Παίζει σημαντικότατο ρόλο η γνώμη της Νηπιαγωγού εάν το παιδί παρακολουθεί Παιδικό Σταθμό. Επίσης, το ότι δεν κάθεται στο σπίτι στο τραπέζι για να φάει, δεν σημαίνει ότι υποχρεωτικά δεν θα κάθεται και στο Προνήπιο που οι κοινωνικές απαιτήσεις (έχει να κάνει το ίδιο που κάνουν και οι συμμαθητές του) θα είναι διαφορετικό. Θα πρέπει όμως να διερευνήσετε εάν κάθεται για να παίξει με παιχνίδι μαζί σας ή εάν επίσης ενδιαφέρεται για την κατάκτηση μαθησιακών εννοιών ή για χειροτεχνίες. Ούτως ή άλλως πάντως θα σας συστήναμε να προχωρούσατε σε αξιολόγηση του παιδιού από Εργοθεραπευτή για να διερευνηθεί το δυναμικό συγκέντρωσής του και λειτουργίας των μηχανισμών αναστολής και ευελιξίας (απαραίτητοι για την πιθανότητα επιτυχούς ένταξης ενός παιδιού στο Προνήπιο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
061. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα… εδώ και δύο χρόνια έχω την οριστική επιμέλεια του τέκνου μου ηλικίας 11 χρόνων.. από την αρχή του χωρισμού με τον μπαμπά του ήταν αρνητικός να πάρω αυτήν την απόφαση παρ όλο που έβλεπε συνεχεία σωματική και ψυχολογική βία από τον πρώην σύζυγο μου προς εμού… το τελευταίο διάστημα βλέπω το παιδί μου που είναι κλεισμένος μέσα στο δωμάτιό του με κλειστά παράθυρα και πόρτες… μπάνιο για να κάνει μπορεί να ξεπεράσουμε και τις 15 μέρες… βρίζει πάρα πολύ και συχνά παρακαλάει να πεθάνω αν τολμήσω να του πω απλά πράγματά.. έλα να φας.. κάνε μπάνιο ..που λέμε καθημερινά στο παιδί μας. παρακολουθείται από ψυχολόγο ιδιώτη και κάνω ότι μου πει.. είμαι πολύ ψύχραιμη παρόλο που είναι στιγμές που θέλω να το πνίξω η και να το βάλω στα πόδια και να μην ξαναγυρίσω… βέβαια βλέπω τα συμπτώματα ακόμα ποιο έντονα.. ζήτησα από κέντρο ψυχικής υγείας όπου ανήκουμε να δει το παιδί μου ένας παιδοψυχίατρος μήπως και έχει κάποια άλλη γνώμη να μου πει… το θέμα είναι πως δεν παρακολουθούν το παιδί αν δεν πάρουν έγκριση από τον πατέρα του κάτι που ο ίδιος δεν θέλει με τίποτα να εγκρίνει… Αφού λοιπόν έχει μονό την γονική μεριμνά που είναι για κληρονομικά χειρουργεία θρησκεία γιατί με βάζουν σε αυτήν την διαδικασία;; που μπορώ αλλού να απευθυνθώ; βοήθεια…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε σημαντικότατες δυσκολίες στη διαχείριση του συναισθήματος που αντιμετωπίζει ο γιος σας και για τις οποίες κρίνεται απαραίτητη η αξιολόγησή του από Παιδοψυχίατρο. Για να εντοπιστεί ο βαθμός αυτών των δυσκολιών, παίζει σημαντικότατο ρόλο και η γνώμη της εκπαιδευτικού για την εικόνα του παιδιού στο Σχολείο. Όσον αφορά το Νομικό ζήτημα της συγκατάθεσης του πατέρα, θα ήταν καλό να το συζητούσατε είτε με τον Δικηγόρο σας, είτε με έναν Ψυχολόγο όπου θα απευθυνόσασταν εσείς. Θα σας συστήναμε επίσης να προσπαθούσατε να είχατε έναν ουσιαστικό διάλογο με τον πατέρα του παιδιού στα μέτρα του δυνατού (πρόκειται για το καλό του παιδιού σας). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
062. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, έχω μια κόρη 3 ετών, και σε λίγες εβδομάδες περιμένω να γεννήσω και το δεύτερο παιδάκι μου. Ανησυχώ ιδιαίτερα για τις ημέρες που θα λείπω στο μαιευτήριο, καθώς δεν έχει χρειαστεί ποτέ να αφήσω την κόρη μου, έχω αναλάβει τη ανατροφή της σχεδόν αποκλειστικά μόνη μου, αφού ο μπαμπάς δουλεύει πολλές ώρες (τώρα με την καραντίνα είναι περισσότερες ώρες στο σπίτι). Πως να χειριστώ την απουσία μου? Πως να προετοιμάσω την κόρη μου για αυτό; φοβάμαι μη νιώσει ότι δεν την αγαπάω και ότι την έχω εγκαταλείψει.. να αναφέρω ότι είναι ένα ιδιαίτερα έξυπνο παιδί με πλήρως αναπτυγμένο τον λόγο. Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με το καλό να υποδεχθείτε το μωράκι σας! Πολλές μαμάδες έχουν αυτή την ανησυχία αλλά χρειάζεται να το αντιμετωπίσετε με ηρεμία. Θα της εξηγήσετε ότι ήρθε η ώρα το μωρό να έρθει να το γνωρίσουμε και για αυτό τον λόγο η μαμά θα λείψει. Ότι θα είναι ασφαλής κι ότι θα της μιλήσετε στο τηλέφωνο ίσως με βιντεοκλήση. Υπάρχουν πολύ ωραία παραμύθια για τον ερχομό αδελφού ή αδελφής που συχνά τα χρησιμοποιούμε ώστε να κατανοήσουν τα παιδιά την διαδικασία. Με απλά λόγια και με ψυχραιμία λοιπόν θα την βοηθήσετε να παραμείνει σπίτι ήρεμη και με χαρά να περιμένει το αδελφάκι και την μαμά να επιστρέψουν! Ευχόμαστε όλα να πάνε καλά! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
063. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα κοριτσάκι 6,5 ετών και πηγαίνει στην 1η δημοτικού. Το τελευταίο διάστημα κλαίει αρκετά συχνά κυρίως στα διαλείμματα αλλά κάποιες φορές και μέσα στην τάξη. Ο λόγος είναι ότι έχει μια φίλη που είναι μαζί από το νηπιαγωγείο, αλλά φέτος είναι στην παρέα τους και άλλο ένα κοριτσάκι που είναι γειτονάκι της φίλης της και το οποίο θέλει να παίζει μόνο αυτήν, και η δική μου κόρη στεναχωριέται γιατί ορισμένες φορές δεν την παίζει και η κόρη μου επειδή είναι ένα παιδί που δεν μιλάει εύκολα στεναχωριέται και βάζει τα κλάματα. Της έχουμε πει να παίζει και με αλλά παιδάκια αλλά επειδή κάθεται στο ολοήμερο τα αλλά παιδάκια φεύγουν και μένει με τα δυο αυτά κοριτσάκια και το άλλο κοριτσάκι δεν την θέλει και ορισμένες φορές την κοροϊδεύει. Η μόνη αντίδραση της κόρης μου είναι το κλάμα. Πως μπορώ διαφορετικά να την βοηθήσω; Και εγώ και ο μπαμπάς της, της μιλάμε συνέχεια και ότι δεν πρέπει να στεναχωριέται που ένα παιδάκι δεν το θέλει. Τι άλλο να κάνουμε; Ευχαριστώ πάρα πολύ. Α…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση αυτά που αναφέρετε, έχετε ένα ευαίσθητο παιδί που δυσκολεύεται να αυτό-ρυθμίσει τα αρνητικά συναισθήματά του όταν αισθάνεται την κοινωνική απόρριψη. Από την άλλη, τα παιδιά συνήθως έχουν παραπάνω από μία/ένα φίλες/ους και όταν βιώσουν την απόρριψη προσανατολίζονται σε άλλο παιδί. Παίζει σημαντικό ρόλο η γνώμη της εκπαιδευτικού όσον αφορά την γενικότερη κοινωνική εικόνα της κόρης σας και την επίδοσή της στην τάξη. Όπως βλέπετε, η παρηγορητικότητα της κόρης σας με λογικά εκ μέρους σας επιχειρήματα δεν έχει προβεί αποτελεσματική. Για το λόγο αυτό θα θέλαμε να συζητούσατε το ζήτημα με ψυχολόγο όπου λαμβάνοντας ένα σαφές ιστορικό για το παιδί, θα σας εξηγούσε ποια θα ήταν τα προτιμώμενα βήματα που θα ήταν καλό να ακολουθήσετε για να αισθανθεί το παιδί καλύτερα, να βελτιώσει την αυτοεικόνα του και να αυξήσει την ευελιξία στη σκέψη και το συναίσθημά της. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
064. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν μπορεί να φταίει ένα παιδί σε ηλικία 6-7 αν έχει πειράξει ένα άλλο παιδί μικρότερο 2 χρόνια όταν παίζουν μαζί το ζευγάρι.. Είναι υπεύθυνο το μεγαλύτερο? Υπάρχει περίπτωση να έχει κάνει κάτι πολύ κακό?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το ερώτημά σας είναι αρκετά ασαφές. Κρίνουμε ως ομάδα ότι η ερώτησή σας μάλλον σχετίζεται με το εάν 2 ετερόφυλα παιδιά παίζουν παιχνίδια που έχουν κάποια άμεση ή έμμεση γενετήσια εμπλοκή. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το κάνουν πάρα πολλά παιδιά και τώρα αλλά και στο παρελθόν (σας θυμίζουμε το παιχνίδι του “γιατρού” που παίζουν τα παιδιά εδώ και τόσες γενεές). Ξεκινά από το άτυπο γενετήσιο ορμέφυτο που έχουν τα παιδιά και που συνήθως ενισχύεται και πάρα πολύ από τα πρότυπα που βλέπουν στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο ή και δια ζώσης από τους ενήλικες (γονείς, συγγενικά πρόσωπα, στο δρόμο κλπ). Συνήθως το παιχνίδι αυτό το σχεδιάζουν και εμπλέκονται παιδιά στην ηλικία των 5,5-7 ετών. Αυτό σημαίνει (με βάση αυτά που αναφέρετε) ότι ένα παιδί 4-5 ετών δύσκολα θα ξεκινήσει το παιχνίδι, αλλά μπορεί να συμμετάσχει. Αυτό -σε λίγο πιο ακραίες καταστάσεις- μπορεί να οδηγήσει και σε θωπεύσεις ευαίσθητων (γενετήσιων) περιοχών, φιλήματα, εισχωρήσεις αντικειμένων κλπ. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, είναι καλό οι γονείς να συζητήσουν με ειδικό για το πώς να αντιμετωπίσουν την κατάσταση (για κάθε παιδί υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι). Η γενική αρχή πάντως είναι η εκπαίδευση του παιδιού ότι το σώμα είναι δικό του και κανείς δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να το ενοχλεί ή παρενοχλεί. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
————————————
065. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας !! έχω δίδυμα αγοράκια 5 χρόνων κ δυο μηνών. Φέτος ξεκίνησαν Νηπιαγωγείο. Τα δυο προηγούμενα χρόνια πήγαιναν παιδικό σταθμό. Το ένα από τα δυο παιδάκια μου έχει στραβισμό. Έχει κάνει μια επέμβαση πριν 2,5 χρόνια Κ πήγαν όλα καλά στην αρχή. Όμως δυστυχώς το ματάκι του εξακολουθεί να μην ευθυγραμμίζεται με το άλλο Κ ο Οφθαλμίατρος του μας είπε να βάζουμε κάποιο κολλύριο έτσι ώστε να χρησιμοποιεί το ( τεμπέλικο ) ματάκι. το σταματήσαμε όμως τώρα. Όσο πήγαινε στον παιδικό σταθμό ήταν μια χαρά στην συμπεριφορά του Κ συμμετείχε στις δραστηριότητες του παιδικού σταθμού . Το μόνο που είχαν πει ήταν πως δεν μπορούσε να κρατήσει σταθερά το μολυβί όταν ζωγράφιζε τώρα όμως μπορεί. Φέτος, όταν ξεκίνησε στο νηπιαγωγείο άλλαξε κατευθείαν η συμπεριφορά του. Δεν θέλει να πηγαίνει στο σχολείο, πάντα μου κάνει πολλές ερωτήσεις πριν μπει στην τάξη Κ γενικά έχει μια άρνηση Κ όταν τον ρωτάω τι έχει, αν του συμβαίνει κάτι μ απαντάει δεν ξέρω. Η δασκάλα του με συμβούλευσε να μην τον στείλω σχολείο για να ζηλέψει που πηγαίνει ο αδελφός του κ έτσι να θελήσει να έρθει. Όλα μου τα έλεγε μπροστά στο παιδί κ το παιδί απαντούσε: ναι δεν θέλω να ξαναέρθω στο σχολείο Κ η δασκάλα επέμενε. Από την πλευρά της η δασκάλα του δεν ασχολείται ιδιαίτερα μαζί του Κ έχει μια στάση γενικότερα προς όλα τα παιδάκια επιβλητική. Πχ μια ημέρα με κάλεσε για να μου πει πως του αρέσει μόνο να ασχολείστε με παζλ Κ ότι δεν μπορεί να ασχολείται μαζί του όλη την ώρα Κ πως θέλει κάποιον συνεχώς από πάνω του. Την ώρα εκείνη τα παιδιά μου έπαιζαν στην αυλή του σχολείου Και μ λέει ακούτε πως κάνουν; Τα παιδάκια απλά έπαιζαν κυνηγητό. Και άρχισε να κλείνει τα αυτιά της με τα χέρια της κ μου είπε να φύγω γιατί δεν μπορεί να ασχοληθεί περαιτέρω με το θέμα. όταν την ενημέρωσα για τον στραβισμό γιατί ο οφθαλμίατρος του μας είχε πει ότι δεν αναγκαίο να ενημερώσουνε το σχολείο Κ το παιδί να συνεχίσει φυσιολογικά την καθημερινότητα του. Την επόμενη ημέρα αφού έμαθε για τον στραβισμό έχει μια παρά πολύ επιμονή Κ απαιτητική στάση απέναντι μου να τον πάω στα ΚΕΣΥ. Πραγματικά δεν θέλω να σκεφτώ πως λειτουργεί ρατσιστικά λόγω του στραβισμού Κ πως το λέει με συμβουλευτικό χαρακτήρα. τέλος να σας πω πως πριν πάει νηπιαγωγείο είχαμε κάνει μετακομίσει Κ το παιδί είχε αλλάξει περιβάλλον σχολείου Κ κατοικίας την περίοδο που ξεκίνησε το νηπιαγωγείο . Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο στραβισμός επιφέρει σημαντικότατες δυσκολίες στη λειτουργία της διόφθαλμης όρασης σε ένα παιδί. Με τη σειρά της, η μειωμένη διόφθαλμη όραση μπορεί να επιφέρει σημαντικές δυσκολίες τόσο στην κινητική οργάνωση του παιδιού (συχνή αδεξιότητα στην αδρή και λεπτή κίνηση) και δυσκολίες στην οπτική επεξεργασία και αντίληψη (πιθανή εικόνα διάσπασης προσοχής και δυσκολιών εμπλοκής σε δραστηριότητες που απαιτούν “οπτική συγκέντρωση και μελέτη”). Κατανοούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε –με βάση αυτά που αναφέρετε- με τη Νηπιαγωγό του παιδιού (είναι καλό οι εκπαιδευτικοί να επιδεικνύουν ψυχραιμία και έλεγχο της Τάξης), αλλά από την άλλη θα θέλαμε να επικεντρωθούμε και στις δυσκολίες του παιδιού τώρα που εντάχθηκε σε πιο απαιτητική μαθησιακά δομή όπως είναι αυτή του Νηπιαγωγείου σε σχέση με την πιο “χαλαρή” δομή του Προνηπίου. Θα σας συστήναμε να ζητήσετε την αξιολόγηση του παιδιού σας από Αναπτυξιακή Παιδίατρο ή Εργοθεραπευτή, ώστε να διευκρινιστούν αρχικά εάν υπάρχουν κάποιες δυσκολίες στην αναπτυξιακή επίδοση του παιδιού. Επίσης θα ήταν καλό να διερευνηθεί και η σχέση του με το δίδυμο αδελφό του (φυσικά συστήνεται αυστηρά τα 2 αδέλφια να παρακολουθούν διαφορετικό Τμήμα για να μην συγκρίνονται μεταξύ τους –κάτι το οποίο πιστεύουμε ότι έχει τηρηθεί-). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
066. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω μια κόρη 5μιση χρόνων, όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούμε με παραδείγματα, πράξεις κ πολλές συζητήσεις να δείξουμε στο παιδί να μοιράζεται, πόσο μάλλον όταν θέλει να κάνουν το ίδιο κ τα υπόλοιπα παιδιά μαζί της. ερεθίσματα από παππούδες βέβαια στα προηγούμενα χρόνια ήταν να μην εμφανίζουμε τίποτα από τα πράγματα μας όταν κάποιος έρχεται με τον κίνδυνο ότι θα καταστραφούν. προσπαθώντας αρκετά φαινόταν να καταλαβαίνει ότι τα παιχνίδια παίρνουν ζωή όταν τα παίζεις με ανθρώπους (όταν βρίσκεται με παιχνίδια άλλων παιδιών της αρέσει κ θέλει να της χαρίζεται κ κάτι που μπορεί να της άρεσε) πλέον παρατηρούμε έντονα ότι η συμπεριφορά της είναι πολύ επιβλητική απέναντι σε κάποιο παιδί όταν βρίσκεται στον χώρο της κ θέλει να παίξει μαζί της. μεγάλος προβληματισμός όμως είναι ότι έχει τύχει να έρθει παιδί που ήταν περισσότερο επιβλητικό από εκείνη κ απλά δέχτηκε να κατεβάσει ότι παιχνίδι της ζητήθηκε κ να καταστραφεί κιόλας χωρίς καν να διαμαρτυρηθεί. πλέον οι συζητήσεις που έχουμε κάνει είναι άπειρες κ δεν ξέρω πως μπορώ να το αντιμετωπίσω… πολλές φορές της είπα για τον τρόπο που μιλάει κ ότι ίσως θα χρειαστεί να μείνει σε ένα δωμάτιο χωρίς παιχνίδια σαν συνέπεια των πράξεων της από επιλογή της. ξέρω ότι θα την πλήγωνε πολύ αυτό γιατί έχουν περισσότερο σημασία τα παιχνίδια για εκείνη… φοβάμαι μην έχω όμως τα αντίθετα αποτελέσματα?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά σας αναφέρουμε ότι θα βοηθούσε πολύ να γνωρίζαμε τη γνώμη του ειδικού για την ευρύτερη κοινωνική απόδοση της κόρης σας που δεν είναι άλλη από τη Νηπιαγωγό. Τα παιδιά μαθαίνουν να οργανώνουν (ή να γενικεύουν) την κοινωνική συμπεριφορά τους στο εκπαιδευτικό πλαίσιο, όπου εκεί μαθαίνουν κοινωνικές δεξιότητες σε μεγαλύτερες ομάδες όπως παιχνίδι, μοίρασμα, προσοχή, προστασία κλπ. Η κόρη σας δείχνει ότι –παρά τις επίπονες προσπάθειές σας- δυσκολεύεται πολύ να βάλει σε εφαρμογή αυτά που της αναφέρετε θεωρητικά για τους “κανόνες” που διέπουν τις σχέσεις με τους συνομηλίκους της. Δείχνει από τη μία μία εγώ-κεντρική εμμονή, αλλά από την άλλη μία δυσκολία σε πιο διεκδικητικά παιδιά. Φυσικά και η σκέψη σας να τιμωρήσετε το παιδί με το να την τοποθετήσετε σε ένα “λευκό” από παιχνίδια δωμάτιο, είναι κάτι που σας ζητούμε να μην το κάνετε. Αρχικά λοιπόν θα συζητήσετε με τη Νηπιαγωγό και θα της ζητήσετε τη γνώμη της. Εάν σας αναφέρει αντίστοιχες συμπεριφορές και στο Νηπιαγωγείο, θα ήταν καλό να γίνει μία αξιολόγηση στη μικρή από Αναπτυξιακή Παιδίατρο για να σας εξηγήσει που οφείλονται αυτές οι δυσκολίες. Εάν η μικρή τα καταφέρνει κοινωνικά στο Νηπιαγωγείο, τότε θα σας συστήναμε να συζητούσατε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για τρόπους που πιθανά να βοηθούσαν τη διαχείρισή σας στις συμπεριφορές του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
067. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σάς…έχω εν αγοράκι τριών ετών….για την ηλικία σωστή ανάπτυξη…κάνουμε λογοθεραπεία κ Εργοθεραπεία όπως μας υπέδειξε η ψυχολόγος του….τα πάει αρκετά καλά… Τον τελευταίο καιρό αντί να πει μόνος Μ όπως έλεγε τον προηγούμενο καιρό λέει όταν κάνει κάτι το έκανα μόνη μου…. δ παρουσιάζει κοριτσίστικες συμπεριφορές αν μπορώ να το εκφράσω έτσι….. η αλήθεια είναι ότι έχω αγχωθεί κ όταν τον διορθώνω το λέει επίμονα μετά….. θα ήθελα την βοήθεια σάς γιατί ανησυχώ… πως να το αντιμετωπίσω….. σας ευχαριστώ για το χρόνο σας….
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας παρακολουθεί προγράμματα Λογοθεραπείας κ Εργοθεραπείας –και σας συγχαίρουμε για αυτό- προφανώς γιατί αντιμετωπίζει κάποιες αναπτυξιακές δυσκολίες, για τις οποίες είμαστε σίγουροι ότι σας έχουν αναφέρει οι θεραπευτές του παιδιού ποιες είναι αυτές. Προφανέστατα μέσα στο πλαίσιο αυτών των δυσκολιών, είναι και οι συμπεριφορές που αναφέρετε και σας απασχολούν. Θα σας συστήναμε λοιπόν να αναφέρετε τους προβληματισμούς σας στους θεραπευτές (Εργοθεραπευτή, Λογοθεραπευτή, Ψυχολόγο) οι οποίοι είμαστε σίγουροι ότι θα έχουν τις κατάλληλες για τις απορίες σας απαντήσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
068. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα μωράκι 4 μηνών και εδώ και 1 μήνα γύρω στις 4 με 5 περίπου στον μεσημεριανό του ύπνο περίπου ξυπνάει με έντονο κλάμα λες και πονάει κάπου (πριν ξυπνήσει τον βλέπω ότι κάνει πως κλαίει με κλειστά τα μάτια, κάνει δηλαδή μορφασμούς στο πρόσωπο) … Μήπως υπάρχει κάποια πηγή άγχους? Διότι άλλο θέμα δεν είναι τα έχουμε κοιτάξει..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας και να χαίρεστε το μωράκι σας. Οποιεσδήποτε δυσκολίες ενός παιδιού στον ύπνο –και ιδίως σε αυτή την πρώιμη ηλικία- είναι καλό να το συζητάτε με τον/την Παιδίατρο. Είναι ο μόνος/η ειδικός για να σας εξηγήσει εάν κρίνει ότι θα έπρεπε να γίνει κάποιος έλεγχος ή όχι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
069. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Καταρχήν να σας ευχαριστήσω για την σελίδα σας. Είναι άκρως ενδιαφέρουσα μιας κ μέσα από αυτή έχω συνειδητοποιήσει πολλά σε ότι αφορά την συμπεριφορά της κόρης μου 2 ετών . Παρόλα αυτά έχω μια ερώτηση. Η κορούλα μου είναι ένα εύχαρο παιδάκι. Πάει στον παιδικό σταθμό από πολύ νωρίς (7 μηνών ) μιας κ εργαζόμαστε κ οι δυο γονείς. Δέχεται πάντα πολύ θετικά επισκέψεις από γνωστούς οι συγγενείς και είναι ιδιαίτερα διαχυτική . Σήμερα όμως συνέβη κάτι που με έβαλε σε σκέψεις. βρισκόμασταν στο σούπερ μάρκετ κ μια άγνωστη κυρία μας πλησίασε και καλοπροαίρετα χαιρέτησε την κόρη μου λέγοντας της τι όμορφο κοριτσάκι που είναι προσφέροντας της ταυτόχρονα μια σοκολάτα . Στεκόμουν δίπλα όταν ξαφνικά πριν τελειώσει καλά την πρόταση της η κόρη μου έτρεξε κ την αγκάλιασε . Ξαφνιάστηκα κ δεν αντέδρασα. Ίσως λάθος τώρα που το σκέφτομαι . Κ αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να ανησυχώ. Είναι λογικό να πηγαίνει τόσο εύκολα σε ξένους ανθρώπους ; Αυτό ίσως είναι κ επικίνδυνο αργότερα . Πως μπορώ να την διαπαιδαγωγήσω έτσι ώστε να μην εμπιστεύεται ξένους ανθρώπους χωρίς όμως να την φοβίσω; Πως μπορώ να της δώσω να καταλάβει πως δεν πρέπει να παίρνουμε πράγματα από άγνωστους ; Δεν ξέρω αν είναι πολύ νωρίς κ αν είμαι πολύ υπερβολική αλλά θέλω να προλάβω καταστάσεις μιας κ ζούμε σε όχι κ τόσο ακίνδυνες εποχές. Σας ευχαριστώ παααρααα πολύ για το χρόνο σας. Με φιλικούς χαιρετισμούς Α. Κ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας και τα όμορφά σας λόγια για την προσπάθειά μας. Τα παιδάκια στην ηλικία των 2 ετών δεν έχουν κατακτήσει βασικές δεξιότητες για να είναι καχύποπτα όπως η θεωρία του νου ή η προοπτική σκέψη (κατανόηση προοπτικής) για να “διαβάζουν” τις προθέσεις των άλλων. Ιδίως όταν είναι κοινωνικά, συχνά μπορούν να εμπλακούν σε διαχυτικές συμπεριφορές, όπως αυτή που ενεπλάκη η κορούλα σας, όταν κάποιος τους επιδείξει αγάπη και φυσικά και τους προσφέρει κάτι που τους είναι ευχάριστο. Δεν υπάρχει λοιπόν κάποιος λόγος να πανικοβάλλεστε ή να χρειάζεται να σκέφτεστε ότι αυτή η συμπεριφορά ήταν επικίνδυνη. Το παιδί βρίσκεται πάντα μαζί σας, οπότε εσείς ελέγχετε την κατάσταση. Συνοδεύετε λοιπόν το παιδί στον ενήλικα, μπορείτε να δεχτείτε το “δωράκι” του, να ζητήσετε στη μικρή να ζητήσει ευχαριστώ ή να το πείτε εσείς εκ μέρους της και να συνεχίσετε ανέμελα. Απλά μπορείτε να της εξηγήσετε ότι όταν είστε μαζί, μπορεί να εμφανίζει τέτοιες συμπεριφορές, χωρίς να εξηγήσετε ακόμη κάτι άλλο. Στην ηλικία των 4 ετών εξηγούμε πιο σύνθετες καταστάσεις, όπως τι κάνουμε όταν κάποιος που δεν τον γνωρίζουμε μας προσφέρει κάτι και δεν είμαστε εμείς μπροστά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
070. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα μοναχογιό 5 ετών. Από μικρός παρατήρησα ότι αντιλαμβάνεται με μεγάλη ευκολία τα συναισθήματα των άλλων και έχει μάθει να εκφράζει τα δικά του. Επίσης έχει πολύ μεγάλη φαντασία (διαβάζουμε πολλά βιβλία). Πηγαίνει νήπιο. Οι δασκάλες του λένε ότι είναι άψογος (όπως και τα δύο προηγούμενα χρόνια που ήταν προπρο και προ σε άλλο σχολείο). Από πιο μικρός έβγαζε ιστορίες από το μυαλό του, αλλά πλέον πρέπει να κάνω προσπάθεια για να καταλάβω μερικές φορές αν έχει γίνει κάτι ή όχι… Επίσης νιώθει συνέχεια την ανάγκη να λέει ότι είναι ο καλύτερος και ότι όλα όσα έχει είναι τα καλύτερα… Συμπεριφορά που σίγουρα δεν βλέπει στο σπίτι μας. Προσπαθώ να του εξηγήσω διακριτικά ότι δεν έχει ανάγκη να είναι καλύτερος και δεν είναι όλα διαγωνισμός και σύγκριση αλλά δεν βλέπω κάποια αλλαγή. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ χωρίς να τον μειώσω ή να τον προσβάλλω.. θα εκτιμούσα ιδιαίτερα τη βοήθεια σας! (Να σημειώσω ότι από τον Οκτώβριο ο μπαμπάς του δεν ζει στο ίδιο σπίτι μ’εμας. Έχουμε πολύ πολιτισμένη σχέση και τον λατρεύει, αλλά μένει σε άλλη πόλη και λόγω του covid δεν βλέπονται όσο συχνά υπολογίσαμε).Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Για κάποιο λόγο, το παιδί σας θέλει να αισθάνεται ότι είναι το καλύτερο, προφανώς για να γίνει σε κάποιον αποδεκτό μη αρεστό. Από την άλλη, το άλλο θέμα που αναφέρεστε (φαντασία), δεν αποτελεί κάποια δυσκολία (εμφανίζεται σε παιδιά αυτής της ηλικίας). Εάν λοιπόν η Νηπιαγωγός σας αναφέρει ότι δεν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία με τη συμπεριφορά και συμμετοχικότητα του παιδιού σας, τότε θα σας αναφέραμε τους εξής προβληματισμούς που θα θέλαμε να σκεφτείτε: (Α). Πολλά παιδιά καταφεύγουν σε ψέματα για να γίνουν πιο θεαματικά και να τραβήξουν την προσοχή και αποδοχή του ενήλικα με κάτι “θεαματικό”. (Β). Τα παιδιά θέλουν να είναι τέλεια και τα καλύτερα γιατί έχουν μία ανησυχία τελειομανίας ότι έτσι γίνονται αποδεκτά από τους ενήλικες (γονείς, εκπαιδευτικοί ή πιθανά και τους συμμαθητές τους και (Γ). Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά έχουν εγωκεντρική σκέψη και πάρα πολύ συχνά, νιώθουν ότι οι γονείς δεν μένουν μαζί γιατί έχουν τα ίδια (τα παιδιά) κάνει κάτι κακό. Για τους παραπάνω λόγους, θα σας προτείναμε να συζητούσατε και οι δύο γονείς –αφού όπως αναφέρετε έχετε και καλές σχέσεις- με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να βρεθούν κατάλληλοι προς το παιδί τρόποι να αντιδράτε στις συμπεριφορές που αναφέρετε ότι εμφανίζει το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
071. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Έχω μια κόρη 6 ετών και αντιμετωπίζω το εξής πρόβλημα με τη συμπεριφορά της. Στο σπίτι όταν είναι μαζί μας είναι ομιλητική, μερικές φορές και ζωηρή μπορώ να πω. Βέβαια όταν τη μαλώσεις βάζει τα κλάματα. Στο σχολείο όμως έχω μεγάλο πρόβλημα. Πηγαίνει πρώτη δημοτικού και δεν μιλάει καθόλου στη δασκάλα της όταν τη ρωτάει για τα μαθήματα. Μου λέει ότι ντρέπεται να μιλήσει και φοβάται. Τώρα μου κάνουμε μέσω υπολογιστή μάθημα είναι ακόμα πιο δύσκολο να την πείσω να αλλάξει συμπεριφορά. Νιώθω ότι δεν μπορώ να τη βοηθήσω.. Ενώ ξέρει τις απαντήσεις σε αυτά που τη ρωτάει η δασκάλα της τα χάνει και κάνει λάθη και μετά βάζει τα κλάματα και κρύβετε στην αγκαλιά μου. Τι μπορώ να κάνω εγώ; Να σας πω πως έχει 2 αδέρφια ακόμα, αγόρια, 5 και 12 ετών.. Σας ευχαριστώ..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας με βάση αυτά που αναφέρετε, εμφανίζει μία πολύ αυξημένη κοινωνική συστολή και ένα φόβο (δυσκολίες να αυτορυθμιστεί) όταν πρέπει να εκτεθεί σε περιβάλλοντα που της ζητούν να αποδείξει και επιδείξει τις γνώσεις της. Σε αυτή την ηλικία, τέτοιες συμπεριφορές δεν αναμένονται, αφού από την ηλικία των 4 ετών τα παιδιά έχουν κατακτήσει επιτελικές στρατηγικές κοινωνικής συμμετοχής. Αρχικά θα σας ζητήσουμε να μην πιέζετε και εσείς περαιτέρω την κορούλα σας να συμμετάσχει αφού δυσκολεύεται τόσο (εάν επιμείνετε, θα “σφίξετε” ακόμα περισσότερο αυτή τη συμπεριφορά και αυτό δεν θα βοηθήσει καθόλου). Θα θέλαμε να συζητήσετε αρχικά το θέμα διεξοδικά με τον/την εκπαιδευτικό της κόρης σας. Να ακούσετε τη γνώμη και τις συμβουλές του/της για πιθανές στρατηγικές για να το αντιμετωπίσετε. Από τη μεριά μας σας συμβουλεύουμε επίσης -ούτως ή άλλως- να συζητήσετε το θέμα που σας απασχολεί και με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για το τι θα πρότεινε να γίνει με βάση και τη λήψη ενός εκτενούς ιστορικού για το παιδί (θεωρείται πολύ σημαντικό και το εάν εμφάνιζε αυτές τις συμπεριφορές και στο Προνήπιο ή Νηπιαγωγείο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
072. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, Πήρα το θάρρος και εγώ να γράψω γιατί είδα πόσο γρήγορη ανταπόκριση…. Έχω ένα αγοράκι 4.5 ετών είμαστε πλέον σε προσχολική ηλικία δυστυχώς εγώ και ο άντρας μού δουλεύουμε πολλές ώρες και έχουμε λίγο χρόνο με τον μικρό Κάποιες φορές. Επειδή νιώθουμε τύψεις του κάνουμε όλα τα χατίρια πιο πολύ ο άντρας μού βέβαια….. Παρόλα αυτά θα ήθελα να έχουμε πιο ποιοτικό χρόνο Όχι μόνο παιχνίδια στο κινητό και στην τηλεόραση…. και πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω τι να κάνω ώστε να του κερδίσω το ενδιαφέρον και να μην μου λέει συνέχεια Όχι….βαρέθηκα… . Και κάτι τέτοια…. Να αγοράσω εκπαιδευτικά ;;; Ή αλλά ενδιαφέροντα πράγματα και πως να τον κερδίσω και πάλι….Ευχαριστώ πολύ. Ι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα παιδιά θέλουν το χρόνο του ενήλικα και να κάνει μαζί του αστειότητες και “ανέμελες χαζομαρούλες” (σωματικά παιχνίδια, μικρομαγειρική μαζί –πχ κουλουράκια-, μικροκατασκευές, χιούμορ, ανέμελο γέλιο, γαργαλητά κλπ). Εάν δεν τα βρουν, στην προσπάθειά τους να αυτορυθμιστούν και να περάσουν καλά με κάτι άλλο εναλλακτικό, ανατρέχουν σε άλλες πηγές χαράς. Δυστυχώς μία τέτοια πηγή είναι συχνότατα τα παιχνίδια στο κινητό ή tablet ή η τηλεόραση. Αυτές οι ενασχολήσεις λοιπόν των παιδιών είναι ένα δείγμα μη εύρεσης της ανθρώπινης φροντίδας και ευχάριστου κοινωνικού κλίματος που ζητούσαν παλαιότερα –πιθανά και τώρα-. Δυστυχώς στην ηλικία του παιδιού σας επιτρέπεται μόνο η τηλεόραση και ΜΟΝΟ με την παρουσία ενήλικα και όχι τα κινητά ή τα tablet, καθώς μπορεί να αποδειχτούν πολύ εθιστικά, να δημιουργούν εκνευρισμό στα παιδιά, ευερεθιστότητα στο νευρικό τους σύστημα και να επιδρούν αρνητικότατα στη συγκέντρωση προσοχής τους και στον κινητικό τους συντονισμό (πέραν των δυσκολιών στις κοινωνικές τους σχέσεις). Θα σας συστήναμε λοιπόν να δίνετε στο παιδί άφθονο χρόνο με αισιότητα, εκδήλωση αγάπης και νοιαξίματος, να ακούτε αυτά που ίσως θελήσει να μοιραστεί μαζί σας, να κάνετε αστεία και δημιουργικά –όπως προαναφέραμε- πράγματα στο σπίτι και να βγαίνετε όσες περισσότερες βόλτες μπορείτε. Τα εκπαιδευτικά παιχνίδια -που ρωτάτε- πιθανά να μην του αρέσουν γιατί δυστυχώς αυτό συμβαίνει συχνά στα παιδιά που ασχολούνται πολύ με οθόνες (λόγω και των δυσκολιών συγκέντρωσης όπως σας προαναφέραμε). Έτσι, το να το “υποχρεώσετε” αρχικά να εμπλακεί με πράγματα που δεν του αρέσουν, δεν είναι κατάλληλος τρόπος για να αποκτήσετε τη “συμμαχία” που ζητάτε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
073. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω δύο κόρες η μια 3 ετών και η μικρή 2 ετών η μικρή μ έχει κάποια σημάδια που μας ανησυχούν δεν μιλάει μόνο μπαμπαλιζει δεν έχει διάρκεια η βλεμματική επαφή και άλλες φορές έχει διάρκεια αλλά όταν θέλει όταν την ενδιαφέρει κάτι ασχολείται την φωνάζουμε και δεν γυρνά στο όνομα της όταν την περνώ αγκαλιά και της λέω μπαμπά η μαμά γυρνά αλλού το πρόσωπο έχουμε πάει σε Αναπτυξιολόγο και μας είπε ότι κάνει κάποια καλά και κακά αλλά δεν μπορούμε λέει να της βάλουμε ταμπέλα αυτισμού γιατί είναι μικρή και τα σημάδια Που μας δείχνει αναιρεί το ένα το άλλο . Υπάρχει περίπτωση να περνάει κάποιο ψυχολογικό γιατί όταν ήταν μικρότερη δεν τις δίναμε πολύ σημασία για να μην ζηλεύει η μεγάλη καθώς πέρναγε ο καιρός η μεγάλη τις έκανε επίθεση όταν πείραζε παιχνίδια της και την χτυπούσε… πχ την έσπρωχνε τσιρίζοντας η σήκωνε χέρι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η Αναπτυξιολόγος σαφώς δεν θέλησε να τοποθετήσει μία “διαγνωστική ταμπέλα” για τις αναπτυξιακές δυσκολίες που εντοπίζονται στην κορούλα σας. Όμως εμφανώς έχει εντοπίσει τις δυσκολίες και προφανώς σας έχει ζητήσει να εφαρμόσετε στο παιδί σας θεραπευτικό πρόγραμμα (συνήθως σε αυτή την ηλικία εφαρμόζεται Εργοθεραπευτικό πρόγραμμα). Οι πρώτοι στόχοι είναι η κορούλα σας να ενασχοληθεί περισσότερο με παιχνίδια, να μάθει να προσανατολίζει την προσοχή της, να αποκτήσει καλύτερη διαντίδραση με τον θεραπευτή και φυσικά και με εσάς και να είναι πιο εύχαρη και ανέμελη. Σε αυτή την ηλικία, αυτές οι δυσκολίες δεν μπορούν να τοποθετηθούν στην ευρύτερη σφαίρα των “ψυχολογικών” δυσκολιών. Ο καλύτερος όρος είναι οι “αναπτυξιακές” δυσκολίες. Το ότι έχετε ανησυχήσει και ζητήσατε αλλά και συνεχίζετε να ζητάτε βοήθεια για το παιδί, δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν έχετε ένα παιδί που ζει σε περιβάλλον παραμέλησης που πιθανά να δικαιολογούσε κάποιες {και όχι όλες} από τις συμπεριφορές της κόρης σας. Με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα σας συστήνουμε να εφαρμόσετε θεραπευτικό πρόγραμμα ώστε να αντιμετωπιστούν πολλές από τις δυσκολίες του παιδιού. Το ότι θα ξεκινήσετε πρώιμη παρέμβαση (σε τόσο μικρή ηλικία) είναι αποφασιστικής σημασίας για την πρόγνωση της εξέλιξης της κορούλας σας. Φυσικά επιπρόσθετα, θα σας συστήναμε να σκεφτείτε και τις συμπεριφορές της μεγαλύτερης κόρης σας όσον αφορά τη διαχείριση της ζήλειας της προς την μικρή. Θα ήταν πιθανά καλό να το συζητούσατε με ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
074. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω μια κορούλα που θα κλείσει τους 28 μήνες τέλη Νοεμβρίου.Με ανησυχεί η ομιλία της, εκτελεί εντολές απαντάει όταν τη ρωτάω με ναι και όχι. Λέει αρκετές λέξεις, αλλά από προτάσεις λέει συγκεκριμένες όπως που πήγε, που είναι, δε ξέρω, γεια σου μαμά μπαμπά γιαγιά κλπ, τι κάνεις. Ξέρει πολλά χρώματα μετράει ως το δέκα, και ως το πέντε στα αγγλικά, τραγουδάει όχι καθαρά, και κάποια τραγουδάκια στα αγγλικά( φράσεις από τραγούδια εννοώ, και μισές λεξούλες). Με ανησυχεί καθώς οι προτάσεις της δεν είναι πολλές, και μερικές φορές δεν είναι καθαρή η ομιλία της και δε την καταλαβαίνω! Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Βάση των αναπτυξιακών ορόσημων η κορούλα σας θα πρέπει να κάνει φράσεις 2-3 λέξεων κατά μέσο όρο. Θα πρέπει να απευθυνθείτε σε Αναπτυξιολόγο παιδίατρο και λογοθεραπευτή για αξιολόγηση. Επίσης θα ήταν καλό να της μιλάτε με μικρές φράσεις και μικρές λέξεις με σκοπό να ενισχύσουμε τη μίμηση και τη μάθηση και να μη πιέζεται από κανέναν να μιλήσει καθώς αυτό θα έχει πιθανά αντίθετα αποτελέσματα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Κοκμοτός Παναγιώτης, Τμήμα Λογοθεραπευτικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
075. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχουμε ένα αγόρι 12 χρονών. Η συμπεριφορά του μας προβληματίζει πάρα πολύ γιατί νομίζουμε ότι δεν έχει λόγους να συμπεριφέρεται έτσι… Πρόσφατα, επειδή έχουμε βάλει περιορισμό στο χρόνο χρήσης του κινητού έχει φτάσει στο σημείο να λέει ότι θα κάνει απεργία πείνας, ότι θα φύγει από το σπίτι κλπ κλπ. Χτες και σήμερα, ετοίμασε ένα σακίδιο με ρούχα και άλλα πράγματα και ήθελε να “βγει για βόλτα” στις 10 …το βράδυ! Φυσικά, δεν γινόταν να τον αφήσουμε, μάλιστα σήμερα του είπα ότι ως πατέρας του, αν βγει θα πάω μαζί του. Κάποια στιγμή είχε ανέβει στο μπαλκόνι απειλώντας ότι θα πέσει… Όταν βγήκε και πήγα μαζί του, μού φώναζε “μη με ακολουθείς, δεν σε θέλω, άσε με, φύγε!” αλλά εννοείται ότι δεν τον άφησα, συνέχισα να είναι κοντά του ακόμα και όταν έτρεχε… Τι θα προτείνατε να κάνουμε; Γιατί, δεν μάς μιλάει, το μόνο που λέει είναι ότι δεν θέλει περιορισμό στο χρόνο του κινητού ή διάφορα άλλα κάθε φορά. Ουσιαστικό διάλογο όμως δεν έχουμε. Έχουμε διαβάσει σχεδόν τα πάντα για την διαχείριση παρόμοιας συμπεριφοράς, έχουμε προσπαθήσει, αλλά, δεν γίνεται τίποτα… Έχουμε πάει και σε ειδικούς, τι μόνο που μας έχουν πει είναι να του δώσουμε κάποια χάπια ή σιρόπια για να τον ηρεμούν. Τι πιστεύετε ότι συμβαίνει με αυτό το παιδί;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως γνωρίζετε η εφηβεία είναι μια περίοδος στη ζωή του ανθρώπου με πολλές αλλαγές και κυρίως συναισθηματικές διακυμάνσεις! Περιγράφετε μια εξαιρετικά έντονη αντίδραση του γιου σας, η οποία σύμφωνα με τα όσα γράφετε, προέρχεται από τα όρια στην χρήση του κινητού. Ίσως αυτή να είναι η πιο επιφανειακή αφορμή για μια τέτοια αντίδραση και οι λόγοι που την υποκινούν να είναι βαθύτεροι. Θα σας συστήναμε να εμπιστευτείτε κάποιον ειδικό ή ομάδα ειδικών που θα βοηθήσει τόσο εσάς όσο και τον γιο σας. Οι απειλές για αυτοκτονία είναι συχνό φαινόμενο στην εφηβεία αλλά μπορεί οι έφηβοι να τις πραγματοποιήσουν κιόλας. Σίγουρα θα χρειαστεί συστηματική θεραπευτική παρακολούθηση τόσο για εσάς όσο και για τον γιο σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
076. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Ο ανιψιός μου είναι δέκα ετών-μοναχοπαίδι. Δείχνει συνεχώς ασέβεια σε όλους, είναι πολύ αγενής, εάν δεν γίνεται το δικό του επακολουθεί χαμός, κοιμάται με τη μητέρα του ακόμα, δεν δέχεται το όχι και εάν συνεχίσουμε την άρνηση πχ στη μητέρα του θα σηκώσει χέρι, σε έμενα θα το πω στη μαμά μου. Ασχολείται όλη μέρα με το κινητό και επίσης ΔΕΝ αυτοεξυπηρετείται στην τουαλέτα. Δηλώνει πως σιχαίνεται. Σας γράφω με αφορμή το τελευταίο συμβάν(τον κρατώ τα πσκ λόγω εργασίας γονέων). Προσπαθώ όσο μπορώ να συζητάω μαζί του και να ψυχαγωγείται με άλλους τρόπους και όχι μόνιμα με ένα κινητό. Πλέον έχει μπει και το διάβασμα στα “καθήκοντα” μου. Διαπίστωσα ότι ο μικρός δεν διαβάζει πάνω από δέκα λεπτά, έχει πολλά λάθη στην ορθογραφία που προσπάθησα να του επισημάνω αλλά ούρλιαζε ότι τον θεωρώ χαζό, δεν μαθαίνει την ιστορία και έλεγε ότι την έχει μάθει. Επειδή όλο το πρωινό έπαιζε με το κινητό του απαγόρευσα περαιτέρω χρήση-παίξαμε μαζί. Όταν τον πήγα στο σπίτι του, με θράσος είπε μπροστά μου στη μητέρα του ότι η θεια (εγώ) φωνάζει συνεχώς, περνάει πολύ άσχημα όποτε μένει σε μένα και δε θέλει να ξαναέρθει. Αυτολεξεί -μίλησα, μην επαναληφτώ, εγώ δεν ξαναπάω στη θεια. Με κακομεταχειρίζεται. Προς θεού η αδελφή μου δεν τον πίστεψε, όμως βλέπω πολλά προβλήματα στον μικρό. Λέει συνεχώς ψέματα, δεν πολυπαίρνει από μαθήματα συν όλα τα υπόλοιπα. Να αναφέρω πως γιαγιά δεν υπάρχει στο πλαίσιο για φύλαξη καθώς δήλωσε πως δεν τον αντέχει άλλο. Σας παρακαλώ πως να το χειριστώ; και πως να βοηθήσω την αδελφή μου να καταλάβει ότι το παιδί είναι σε προβληματικό στάδιο. ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε σημαντικότατες δυσκολίες αυτοδιαχείρισης και αυτορρύθμισης του παιδιού τόσο όσον αφορά τον συναισθηματικό τομέα (σοβαρές δυσκολίες ση διαχείριση της ματαίωσης), στην αυτό-φροντίδα αυτοεξυπηρέτηση (πχ τουαλέτα), στα κίνητρα ως παιδί (κίνδυνος εθιστικών προς το κινητό τηλέφωνο) και στην αποστολή αλλά και διαχείριση προσοχής. Η ηλικία του είναι πάρα πολύ προχωρημένη πια (το παιδί εισέρχεται στην προ-εφηβεία) και φοβόμαστε ότι οι δυσκολίες θα επιδεινώνονται. Θα ήταν καλό να συζητήσετε τους προβληματισμούς σας με τους γονείς του παιδιού. Χρειάζεται οπωσδήποτε μία άμεση Παιδοψυχιατρική αξιολόγηση και εφαρμογή προγράμματος επιβοήθησης του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
077. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, έχω 3 αγοράκια (6-4-2 ετών) και πάνε πλέον όλα σχολείο. Ο μεσαίος μου γιος ενώ έχει μια αρκετά καλή ανάπτυξη κινητική και λεκτική με παιδεύει πολύ με το θέμα σχολείο. Περισσή είχα άδεια ανατροφής όποτε καταλάβαινε ότι είμαι στο σπίτι με τον αδελφό του (αν και δεν το άφηνα να εννοηθεί) δεν ήθελε με τίποτα να πάει στον παιδικό σταθμό! Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ κάποιες φορές του την “χάριζα” και δεν τον πήγαινα αφού έκλαιγε τόσο πολύ πριν καν φύγουμε από το σπίτι. Φέτος όμως είναι Προνήπιο τα πράγματα είναι πιο υποχρεωτικά κι εγώ επίσης δεν βρίσκομαι στο σπίτι. Συνεχίζει να κλαίει και να αρνείται να ντυθεί με αποτέλεσμα να φτάνει στο νηπιαγωγείο με το ζόρι και να στρεσάρει πολύ όλους μας αλλά κυρίως και τα αδέλφια του! Δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνω να το πείσω να πάει ευχάριστα…χρονικά να πω πως δεν ξυπνάει τελευταία στιγμή ούτε ότι ξενυχτάει ώστε να υπάρχει θέμα νύστας. Έχετε κάποια συμβουλή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα πρέπει να διαχωριστεί εάν η δυσκολία του παιδιού είναι στη ρουτίνα της προετοιμασίας για το Σχολείο (πρωινό ξύπνημα, ετοιμασία κλπ), το άγχος αποχωρισμού του από το οικογενειακό – σπιτικό περιβάλλον ή αυτή κάθε αυτή τη Σχολική συμμετοχή του (δεν επιθυμεί την κοινωνική του ένταξη). Τη βασική απάντηση μπορεί να μας τη δώσει η Νηπιαγωγός όσον αφορά την ποιότητα της κοινωνικής του συμμετοχικότητας στην Τάξη. Τα παιδιά θέλουν να πηγαίνουν στο Σχολείο εξαιτίας της επιθυμίας να δουν τους φίλους του, ή της αγάπης προς τη Νηπιαγωγό ή του ότι τους αρέσουν οι δραστηριότητες που κάνουν στο Σχολείο (πιο συχνοί είναι οι 2 πρώτοι λόγοι). Εάν λοιπόν δυσκολεύεται και στη συμμετοχικότητά του στο Σχολείο, τότε πρέπει να διερευνηθούν αυτές οι δυσκολίες διεξοδικότερα από Εργοθεραπευτή και Λογοθεραπευτή ή και από Αναπτυξιακή Παιδίατρο. Εάν οι δυσκολίες είναι στην πρωινή του ρουτίνα, τότε απλά θα πρέπει να είμαστε πιο ψύχραιμοι αλλά και υποστηρικτικοί στην υποχρέωση – κανόνα ότι “πηγαίνουμε κάθε πρωί στο Σχολείο” και να μη δείξουμε στο παιδί ότι “πνιγόμαστε και βιαζόμαστε” (δίνουμε περισσότερο χρόνο ή ξυπνάμε το παιδί λίγο νωρίτερα). Εδώ παίζει σημαντικότατο ρόλο και οι κύκλοι ύπνου του παιδιού (βραδινή κατάκλιση, επαρκής και μη διακοπτόμενος ύπνος). Στην αρχή μπορεί να δυσκολευτεί, αλλά στην πορεία θα προσαρμοστεί στη νέα αυτή “ρουτίνα υποχρέωσης”. Εάν οι δυσκολίες εντοπίζονται σε άγχος αποχωρισμού του από το οικογενειακό – σπιτικό περιβάλλον, τότε θα ήταν καλό -και πάλι ήρεμα- να του δείξετε ότι “το σπίτι είναι εδώ και τον περιμένει” ή να συζητήσετε με Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
078. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα ονομάζομαι Έχω ένα μωρό 17 μηνών έχω παρατηρήσει κάτι τώρα τελευταία, το μωρό μου όταν κάθεται στον καναπέ η στο καθισματάκι του φαγητού ξεκινά κάποια στιγμή να κάνει μπρος πίσω με πολύ δύναμη, θα το χαρακτήριζα σαν ελάττωμα γιατί το ξεκίνησε όταν τα μωρά κάνουν αυτή τη κίνηση για να γυμνάσουν τη μέση τους, αλλά όμως το κάνει και πριν κοιμηθεί σαν να τον νανουρίζει και όταν πάω να τον δω έχει κοιμηθεί καθιστός και το κεφάλι ακουμπάει τα πόδια του. πιστεύεται ότι πρέπει να απευθυνθώ σε έναν ειδικό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά αυτό το στοιχείο δεν αποτελεί ΑΠΟ ΜΟΝΟ του ένα έντονα ανησυχητικό (“red flag”) στοιχείο. Παίζει όμως σημαντικότατο ρόλο η γενικότερη ψυχοκινητική ανάπτυξη του μωρού σας (βάδιση, τρέξιμο, πλούσιο παιχνίδι, διαντίδραση με εσάς, κοινωνική επικοινωνία, πρώτη ανάπτυξη ομιλίας). Πολύ συχνά τέτοιες αυτοερεθιστικές κινητικά συμπεριφορές εμφανίζουν παιδιά που έχουν σημειώσει κάποια καθυστέρηση ή ιδιαιτερότητα στους ψυχοκινητικούς δείκτες, οπότε το σύνολο των συμπτωμάτων αποτελούν σαφώς “red flags” για αξιολόγηση του παιδιού από Αναπτυξιακή Παιδίατρο. Θα θέλαμε λοιπόν να πάρετε τη γνώμη του/της Παιδιάτρου που παρακολουθεί το παιδί εάν κρίνει σκόπιμη μία Αναπτυξιολογική εκτίμηση, λόγω του ότι εντοπίζει και άλλες δυσκολίες στο μωρό σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
079. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας είμαι πατέρας έχω έναν γιο 5μιση ετών μένω στην Αθηνα είμαι χωρισμένος, το παιδί μου μένει με την μητέρα του εκτός Αττικής σε ένα νησί, το τελευταίο διάστημα παρατήρησα ότι ο γιος μου, μου απομακρύνετε χωρίς να έχω κάνει κάτι κακό εγώ αλλά καταλαβαίνω από κάποιες αντιδράσεις της μητέρας του ότι με τον τρόπο της ωθεί το παιδί πιο πολύ στον νέο της άντρα τον αναφέρει ως μπαμπά το παιδί και σε μένα μου λέει ότι η παιδοψυχολόγος που το πηγαίνει αυτή (η μητέρα του δηλαδή), λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα σε αυτό και πρέπει να συμβιβαστώ με αυτό, εκτός από αυτό το παιδί το τελευταίο διάστημα δεν θέλει να μιλάει και πολύ μαζί μου ιδίως στην αρχή μόλις του μιλώ λίγο παραπάνω και προσπαθώ ακόμα πιο πολύ να έρθω κοντά του μετά από κάποια ώρα ανατρέπεται αυτό σιγά σιγά ευτυχώς για μένα, γενικά θα ήθελα να ρωτήσω πως μπορώ κατά την γνώμη σας και την γνώση σας να διαχειριστώ αυτό; (ενώ καταλαβαίνω ότι έχει σκοπό να με απομακρύνει και να κάνει το παιδί να θεωρεί ως πατέρα εκείνον και όχι έμενα).
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φαίνεται ότι υπάρχει μια δυσκολία στην επικοινωνία σας με την μητέρα του γιού σας και αυτό δυσχεραίνει σημαντικά την επαφή σας με το παιδί. Θα ήταν καλό να συμβουλευτείτε έναν δικηγόρο σε σχέση με τα δικαιώματά σας απέναντι στο παιδί όπως τα ζητήματα επικοινωνίας και την κοινοποίηση σε εσάς της διάγνωσης . Επίσης αν όντως το παιδί έχει διάγνωση θα ήταν καλό να το επιβεβαιώσετε και να ζητήσετε μια επικοινωνία με τον ειδικό που το παρακολουθεί ώστε να σας κατευθύνει. Θα σας προτείναμε να παραμείνετε σταθερός στην επαφή σας με το παιδί ανεξάρτητα από την ανταπόκριση, να εξακολουθείτε να το καλείτε στην συμφωνημένη ώρα και μέρα. Ιδανικά τα ζητήματα επικοινωνίας και υποχρεώσεων των γονέων απέναντι σε ένα παιδί μετά από διαζύγιο γίνονται σε συνεργασία με δικηγόρους και ειδικούς, καλό θα ήταν να το διεκδικήσετε και να το συζητήσετε με την πρώην σύζυγο σας ώστε να προσπαθήσετε να επαναπροσδιορίσετε όλα όσα σας απασχολούν και κυρίως για την διαφύλαξη της ψυχικής υγείας του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
080. ΕΡΩΤΗΣΗ: Η κόρη μου πάει στην έκτη τάξη και από την πέμπτη αντιμετώπιζε για μια ολόκληρη χρόνια σκληρό bulling τόσο λεκτικό όσο και σωματικό. Το αποτέλεσμα ήταν να κλειστεί στον εαυτό της. Αφού αλλάξαμε σχολείο μου λέει ότι δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί όταν βρίσκονται κάποια παιδιά μαζί. Της αρέσει να κάνει πλάκες αλλά από ότι μου δώσε να καταλάβω τις κάνει για να μπορεί να είναι κοινωνική. Υπάρχουν όμως φορές που ένα δύο συγκεκριμένα κορίτσια την κοιτούν και γελούν, τότε η κόρη μου παγώνει και μπλοκάρει. Της είπα ότι μπορεί να κάνει την πλάκα της όταν είναι η κατάλληλη στιγμή αλλά μου λέει ότι κάτι παθαίνει και δεν μπορεί να ελέγξει το πότε θα την κάνει και το πως. Δεν ξέρω πως να την βοηθήσω. Από την μία προσπαθεί να ξεδιπλωθεί και από την άλλη νομίζω ότι ίσως το κάνει με κάποια υπερβολή. Πριν τρία χρόνια, δεν ήταν έτσι. Ήταν όλα κανονικά και είχε όταν έπρεπε τσαγανό από τον προηγούμενο χρόνο, έχει αλλάξει όλη η συμπεριφορά της. Πως να την βοηθήσω.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φαίνεται πως η κόρη σας έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά με την διαχείριση της κοινωνικής της ζωής στο σχολείο. Θα ήταν σημαντικό να δείτε αν “το κλείσιμο στον εαυτό της” που περιγράφεται είναι γενικευμένο ή αν συμβαίνει μόνο στο σχολείο. Δείχνει να προσπαθεί την επαφή με τα άλλα παιδιά αλλά είναι πιεσμένη και ενδεχομένως φοβισμένη, το οποίο είναι αναμενόμενο δεδομένων των βιωμάτων της. Εσείς καλό είναι να την παροτρύνετε να είναι ο εαυτός της και να δώσει χρόνο στην ίδια και στους άλλους σιγά σιγά να γνωριστούν. Επίσης θα ήταν βοηθητικό να ενισχύσετε την επαφή εκτός σχολείου με κάποια από τις συμμαθήτριες της ώστε να νιώσει πιο ασφαλής. Αν παρόλα αυτά εξακολουθεί να δυσφορεί θα ήταν κάλο να επισκεφτείτε οι γονείς κι ενδεχομένως και η ίδια κάποιον ειδικό για πιο εξατομικευμένη βοήθεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
081. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας έχω μία κόρη που είναι δύο ετών και ενώ μιλάει καλά για την ηλικία της και επικοινωνούμε απόλυτα γνωρίζει τα πάντα. Ξαφνικά εδώ και μία εβδομάδα που κάνει την εξής ερώτηση. τι είναι αυτό μαμά. και μου δείχνει με τον χεράκι της (τον δείκτη), όταν είναι κάτι που δεν ξέρει της το εξηγώ όταν είναι όμως κάτι που το γνωρίζει της αλλάζω την ερώτηση και της λέω εγώ τι είναι δεν ξέρεις και αυτή μου το λέει. θεωρείται ότι πρέπει να ανησυχήσω ή το έχει πάρει για παιχνίδι. ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. ΕΑΝ δεν σας απασχολεί τίποτε άλλο, είναι πάρα πολύ λίγο το διάστημα που το παιδί έχει εμφανίσει αυτή τη (μικτή) συμπεριφορά. Είναι κάτι που το κάνουν αρκετά απιδιά όταν προσπαθούν να τονώσουν τη σημασιολογική τους ομιλία. Απλά προσπαθείστε να τραβήξετε το βλέμμα της σε εσάς όταν της απαντάτε με ενθουσιασμό! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας
082. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας.. Ο γιος μου γεννηθείς 2010 .. είναι στο φάσμα του αυτισμού.. Έχει διάσπαση προσοχής και αρκετά ανεπτυγμένο λόγο για την ηλικία Του.. Κάνει λογοθεραπείες . Φοίτησε στο νηπιαγωγείο 2 χρονιές με παράλληλη δημόσια στήριξη..μετά από εισήγηση του οικείου ΚΕΔΔΥ. Παρά την πρόταση του ΚΕΔΔΥ να τον πάω σε Ειδικό Σχολείο , πάει στην Α Δημοτικού.. Κανονικού Σχολείου με ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη..με θεαματικά αποτελέσματα . Η Ερώτηση μου είναι η Εξής: «Μπορεί Ο Διευθυντής η ο Σύλλογος των Καθηγητών… η οποιαδήποτε άλλος να επικαλεστεί την πρόταση του ΚΕΔΔΥ που μιλάει για ειδικό σχολείο και να απομακρύνει το παιδί μου από το κανονικό… την στιγμή μάλιστα που έχει προσαρμοστεί και δεν δημιουργεί κανένα απολύτως πρόβλημα….» ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Τα ΚΕΔΔΥ είναι γνωμοδοτικό όργανο και οι αποφάσεις του ΔΕΝ είναι απαραίτητο να εφαρμοστούν εάν οι γονείς δεν το επιθυμούν. Φυσικά γνωματεύει με γνώμονα το καλό του παιδιού για τη μαθησιακή, συναισθηματική και κοινωνική του ανάπτυξη. Από τη στιγμή που το παιδί έχει ενσωματωθεί στο Σχολικό περιβάλλον -όπως αναφέρετε- τότε προφανώς ο Διευθυντής η ο Σύλλογος των Διδασκάλων δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να παραμείνει το παιδί στο Σχολείο. Εάν όμως τους ανησυχεί κάτι, τότε θα ήταν καλό να το συζητήσετε μαζί τους. Κύριος γνώμονας τόσο των γονέων, όσο και των θεραπευτών και των εκπαιδευτικών, είναι ένα παιδί να μπορεί να επιβοηθηθεί από ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον και να μη σηκώσει -ο κυριότερος εχθρός στον αυτισμό- άγχος. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
083. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Είχαμε επικοινωνήσει και παλιότερα. Σας είχα αναφέρει το θέμα με τον 6 χρόνο γιο μου που έλεγε άσχημες κουβέντες στο σχολείο και χτυπούσε αλλά παιδάκια..Δυσκολευόταν πολύ να συγκεντρωθεί στο διάβασμα και να ελέγξει τα συναισθήματα του. Φέτος πλέον στην Β δημοτικού αφού τον είδε Εργοθεραπευτής και Ψυχολόγος από το ΚΨΥ της περιοχής μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει κάποιο περαιτέρω πρόβλημα αλλά ότι είναι θέμα ορίων και γι αυτό έχει γίνει κάπως χειριστικός. Βέβαια δεν χτυπάει πλέον άλλα παιδάκια αλλά εξακολουθεί να μιλάει άσχημα ακόμη και στην ώρα του μαθήματος. Γενικότερα θέλει να είναι αρνητικά στο επίκεντρό και να προκαλεί. Υπόψη έχει έναν μικρότερο αδερφό τον οποίο αγαπάει αλλά και ζηλεύει πολύ. Ο πατέρας του λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων τον βλέπει τα Σαββατοκύριακα. Η κύρια μου λέει ότι μόλις του πει θα πάρω τηλ την μαμά μαζεύεται και ηρεμεί αλλιώς φωνάζει συχνά και βρίζει την ώρα του μαθήματος. Στο σπίτι υπάρχει τιμωρία όταν η δασκάλα με ενημερώνει…στο σχολείο όμως δεν υπάρχει…τιμωρία..τι με συμβουλεύετε να κάνω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. αφού όπως αναφέρετε, η Δ/νική Ομάδα δεν διέγνωσε κάποια άλλη δυσκολία στο παιδί πέραν κομματιών οριοθέτησής του, τότε θα ήταν καλό να συζητήσετε τους τρόπους διαχείρισης αυτών των συμπεριφορών του παιδιού σας με κάποιον Ψυχολόγο Συμβουλευτικής, ώστε να δρομολογηθούν κοινοί τρόποι αντιμετώπισης των συμπεριφορών του παιδιού σας τόσο από εσάς σαν οικογένεια, όσο και από την εκπαιδευτικό του Σχολείου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
084. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Έχω ένα γιο που πάει Α γυμνασίου έχει γνωμάτευση ΔΑΔ και έχουμε από το ΚΕΔΔΥ χαρτί για παράλληλη στήριξη .θα ήθελα να ρωτήσω πέραν από την παράλληλη στήριξη στο σχολείο ( και αν στείλουν ) πως μπορώ να τον βοηθήσω στο διάβασμα του στο σπίτι? Με εμένα δεν συνεργάζεται και ούτε έχω τις κατάλληλες γνώσεις ώστε να τον βοηθήσω στα μαθήματα του .Οι εκθέσεις του είναι πολύ «φτωχές «(ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΙΔΕΩΝ ) για παιδί γυμνασίου και τα θεωρητικά μαθήματα δε τα διαβάζει πχ Ιστορία δε θέλει καθόλου να διαβάζει… Η Ερώτηση μου είναι αν πέραν από την παράλληλη στήριξη στο σχολείο(ΤΗΝ ΟΠΟΊΑ ΔΕ ΤΗ ΒΛΕΠΩ) δικαιούνται αυτά τα παιδιά ειδικό παιδαγωγό για το σπίτι ? που το θεωρώ περισσότερο βοηθητικό. ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δυστυχώς ο νόμος δεν προβλέπει καμία διευκόλυνση για το διάβασμα στο σπίτι στους εφήβους -ή και τα παιδιά ακόμη- με ΔΑΦ. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο οι έφηβοι με αυτή τη διάγνωση να δυσκολεύονται αλλά και να είναι σημαντικότατα απρόθυμοι να εμπλακούν με γλωσσικά μαθήματα (έκθεση, Ιστορία κλπ). Θα σας συστήναμε να απευθυνόσασταν σε κάποιο Κέντρο -αν δεν παρακολουθείστε ήδη- ώστε να αξιολογείτο Λογοθεραπευτικά, Ψυχοπαιδαγωγικά και Οροθεραπευτικά ο έφηβος, όπως και να συζητούσατε με τον θεράποντα Παιδοψυχίατρό σας. Φυσικά, στο σπίτι θα χρειαστεί και έναν άλλον άνθρωπο να τον βοηθάει στα μαθήματα του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
085. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα και μπράβο σας που απαντάτε κ συμβουλεύετε! Έχω μια κόρη γεννημένη το Μάρτιο του 12 πάει νήπιο και είναι πολύ αναπτυγμένη φανταστείτε ύψος 1,22. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μέσα στην τάξη της είναι το ποιο ψηλό παιδάκι και ότι από τα δέκα πέντε παιδιά είναι δύο νήπια κ τα άλλα προνήπια. Το θέμα μου είναι ότι το παιδί μέσα στην τάξη δεν έχει αποκτήσει ακόμα φίλους ότι μέσα στην τάξη δεν υπακούει ότι προσπαθεί να προστατέψει τα μικρότερα παιδιά αλλά στην ουσία χωρίς να το θέλει τα πιέζει. …τι μπορώ τι μου προτείνετε να κάνω. …τις μιλάω πολύ….και σκέφτομαι να βρω ένα άλλο νηπιαγωγείο που να έχει περισσότερα παιδιά της ηλικίας της μπας και επειδή τα άλλα είναι μικροκαμωμένα να μην μπορεί να ενταχθεί στο σύνολο. Η γνώμη σας σεβαστή.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Παρά τη διαφορά ηλικίας και σωματομετρίας, τα παιδιά σε αυτή την ηλικία κάνουν εύκολα παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά και ας είναι 0,5-1 χρόνο μικρότερα ή πολύ πιο κοντά. Θα ήταν καλό να συζητούσατε αρχικά με τη Νηπιαγωγό του παιδιού σας για πιθανές δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση της κόρης σας. Εδώ είναι και ένα άλλο κρίσιμο ερώτημα: Με τα άλλα παιδιά στην Παιδική Χαρά κάνει παρέες; Κοινωνικοποιείται ή είναι και εκεί λίγο «άτσαλη» όπως αναφέρετε και στο Σχολικό περιβάλλον. Εάν διαπιστωθούν από εσάς και τη Νηπιαγωγό κάποιες δυσκολίες, θα ήταν καλό να αξιολογηθεί το παιδί από έναν/μία Αναπτυξιολόγο ή Παιδοψυχίατρο και Εργοθεραπευτή. Αυτά θα θέλαμε να τα σκεφτείτε πολύ σοβαρά πριν αποφασίσετε οποιαδήποτε αλλαγή σχολικού πλαισίου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
086. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα αγοράκι 6 χρονών είναι γερός δυνατός και αρκετά έξυπνος… Φέτος ξεκινήσαμε τα μαθήματα στην πρώτη τάξη και τα πάμε αρκετά καλά φυσικά και εμείς κάνουμε λόγο θεραπείες για το Δ, Θ. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι πως όταν ζορίζεται αρχίζει και θυμώνει με τον εαυτό του χτυπάει το θρανίο με το κεφάλι του και ισχυρίζεται ότι δεν είναι αρκετά έξυπνος. Αυτό όμως είναι το αντίθετο από αυτό που προσπαθώ να του μεταδώσω μιας και του λέω να ηρεμήσει και ότι είναι αρκετά έξυπνος… υπάρχει κάτι που κάναμε εμείς λάθος? Πως μπορώ να το διορθώσω? Ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ένα παιδί που είτε είναι καλό στους «θεατρινισμούς» είτε είναι πολύ θυμωμένο ή απογοητευμένο. Φυσικά και δεν μπορούμε να παραβλέψουμε αυτές τις συμπεριφορές. Θα θέλαμε να το συζητήσετε με τον/ην Λογοθεραπευτή/τρια που παρακολουθεί το παιδί σας γιατί πιθανά να χρειαζόταν μία Παιδοψυχολγική και Εργοθεραπευτική αξιολόγηση για να αποκλειστούν παράγοντες συναισθηματικών δυσκολιών και μαθησιακής επίσης υπό-απόδοσης. Σίγουρα με το να προσπαθείτε να το «πείσετε λεκτικά» ότι είναι έξυπνος, όπως βλέπετε δεν πετυχαίνετε πολλά πράγματα. Θα ήταν καλό να τον ρωτήσετε απλά και ψύχραιμα τι είναι αυτό που τον κάνει να πιστεύει ότι δεν είναι έξυπνος. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
087. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΟΡΙ 8 ΕΤΩΝ. ΑΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ.ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΕΝΩ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΩΝ.ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΝ ΑΡΧΗΓΟ. Υ.Γ. ΟΤΑΝ ΤΥΧΕΙ ΝΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΟΥΜΕ ΜΙΛΑΜΕ ΤΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ 5 ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΒΗ 3 ΦΟΡΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΝ ΠΕΡΣΙΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ 1 ΦΕΤΟΣ. ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία άκαμπτη σκέψη του παιδιού που σχετίζεται με το χρόνο και την συνέπεια. Θα πρέπει να διερωτηθείτε εάν έγινε κάτι κάποια φορά που καθυστερήσατε και εμφανίστηκαν αυτές οι δυσκολίες. Στην ηλικία που βρίσκεται (8 ετών) λογικά είναι συζητήσιμος και μπορεί να σας απαντήσει στο ερώτημα τι είναι αυτό που το δυσκολεύει, εάν μιλήσετε κάποια στιγμή με ηρεμία και αμέριστο ενδιαφέρον. Θα πρέπει να ανησυχήσετε εάν : (α) δεν έχει κάτι να σας πει (β) βλέπετε να υπάρχουν τέτοιες δύσκαμπτες συμπεριφορές και σε άλλα αντίστοιχα ζητήματα της καθημερινότητάς του (είτε το έχετε εντοπίσει εσείς, είτε ο δάσκαλος στο Σχολείο), (γ) αν αυτό αρχίζει σταδιακά να αγχώνει το παιδί (πχ σημαντική και βασανιστική αγωνία το πρωί μήπως και αργήσει) και (δ) εάν γενικότερα στο Σχολείο ή στο ποδόσφαιρο δυσκολεύεται να κάνει φίλους. Εάν σας απασχολήσουν κάποια από τα παραπάνω, θα ήταν καλό να γινόταν μία αξιολόγηση του παιδιού από έναν Παιδοψυχολόγο, που θα μπορούσε να σας αναλύσει τους μηχανισμούς σκέψης του παιδιού και τρόπους επίλυσης των δυσκολιών του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
088. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, Θα ήθελα να ρωτήσω σχετικά με την κόρη μου. Είναι 9 ετών και από 4,5 ετών κάνει ειδική αγωγή σε κάποιο κέντρο. Έχει διαγνωστεί με ΔΑΔ-αυτισμό. Είναι λειτουργική και φοιτά σε κανονικό σχολείο στην Τάξη με 2 χρονιές επαναφοίτηση. Μια στο νηπιαγωγείο και μια στην Β. Ήταν σε δημόσιο σχολείο με παράλληλη στήριξη και τώρα είναι σε ιδιωτικό χωρίς παράλληλη. Το θέμα είναι ότι σκέφτομαι ν΄ αλλάξω κέντρο όπου πηγαίνει τα απογεύματα γιατί άκουσα καλά λόγια για κάποιο άλλο. Όμως η μικρή έχει δεθεί πολύ με τους θεραπευτές και ειδικά τον λογοθεραπευτή. Φοβάμαι μήπως της στοιχίσει η απομάκρυνσή της από αυτούς και δεν ανταποκρίνεται το ίδιο με τους καινούργιους. Τι θα ήταν πιο συμφέρον για το παιδί πιστεύετε? Δεν είναι ότι δεν κάνουν καλή δουλειά και εκεί που την πηγαίνω αλλά σκέφτηκα και κάποια εναλλακτική προσέγγιση για το καλό της. Λόγω του γεγονότος ότι με τον λογοθεραπευτή κάνουν διαλόγους για τη ζωή της, έχει δεθεί τόσο πολύ μαζί του που τον ζητάει κάθε φορά που πάμε στο κέντρο. Δεν ξέρω τι να κάνω. Μήπως λόγω εμπειρίας σας έχετε να μου προτείνετε κάτι? Ευχαριστώ. Με εκτίμηση,
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα σημαντικότατο ζήτημα που σχετίζεται με τη διακοπή θεραπευτικής σχέσης. Δεν είναι εύκολο αυτό να γίνεται και ιδίως εάν το παιδί «δένεται» με τους θεραπευτές (ισχυρό συμβόλαιο θεραπευτή – θεραπευόμενου). Πόσο μάλλον όταν αντιμετωπίζει ΔΑΦ που δεν υπάρχει μεγάλη ευελιξία στη σκέψη και το συναίσθημα. Θα θέλαμε τόσο εσείς να ξανασκεφτείτε τους λόγους που σας ωθούν να διακόψετε τη συνεργασία σας και επίσης να μιλήσετε με το Κέντρο που πηγαίνετε για τους ενδοιασμούς σας. Εάν τελικά αποφασίσετε την αλλαγή του χώρου, θα ήταν καλό να γίνουν 3-4 ραντεβού αποχαιρετισμού με το παιδί για να γίνει ομαλότερη η μεταβίβαση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
089. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα σοβαρό πρόβλημα.. από τον Μάρτιο προσπαθώ να πέραση η μικρή μου κόρη αξιολόγηση στα κεδδυ και αυτό δεν μπορεί να γίνει όλοι μπαίνουν εμπόδια.. Μόλις μου είπε η δασκάλα στα αγγλικά τις βλέπω κάποιο πρόβλημα σαν δυσλεξία ψάξτε το.. άρχισα και εγώ να μιλήσουμε λέω με την δασκάλα δεν έχω ιδέα τι μου λέτε εγώ δε έχω διδαχτεί κάτι τέτοιο, σε παρακαλώ να την παρατηρείτε λίγο παραπάνω και αν είναι να κάνουμε μια αίτηση για να περάσει από αξιολόγηση.. Ναι αλλά δεν ξέρω τι να γράψω μέσα η απάντηση τις. Να μιλήσουμε και με μια ειδική παιδαγωγό λέω πάω και εκεί η κυρία μίλησε με το παιδί έκαναν κάποια πράγματα ήταν δώρο άδωρο.. τπτ και από εκεί λέω μέσα Απριλίου θα ξανά μιλήσουμε με την δασκάλα φέρνει μια σχολική σύμβολο για κάποιο άλλο παιδί και μου είπαν ότι θα δει και την μικρή μου.. Λοιπόν έχει αρκετά μεγάλο θέμα στα γράμματα όλα κολλημένα μεταξύ η ορθογραφία της πολύ χάλια και υπήρχαν και αδιόρθωτες ορθογραφίες. Θέλω να τα δει όλα η κυρία τα τετράδια σου… είδε μόνο τα δύο τρία τελευταία γιατί τα άλλα ήταν παλιά.. και φυσικά εκεί την πίεζα λίγο παραπάνω και έκανε καλύτερα γράμματα.. με φωνάζουν εκείνη την ώρα σχολείο πάω με τον άντρα μου και με πιάνουν μονότερμα και οι τρεις και εγώ στην μέση μπας και βγάλω άκρη αλλά μπα…. αυτοί μου λέγανε ότι είμαι υπερβολική και ότι όλα τα παιδιά έτσι είναι και ότι είναι λίγο ταμπέλα βαριέται και άλλα τέτοια.. και εγώ πείσμωσα πιο πολύ μέχρι που ο διευθυντής γύρισε και μου είπε την κορυφαία ατάκα κυρία μου θέλετε το παιδί σας να το βγάλετε με πρόβλημα? ?? Φυσικά και όχι αλλά αν υπάρχει πρόβλημα του είπα θέλω να το ξέρω από ειδικούς και αν δεν υπάρχει τότε πάλι θέλω να το ξέρω.. εμείς δεν μπορούμε να γράψουμε ψέματα για κάτι που δεν υπάρχει μου λέγανε να δεν ζήτησα να γραφτείτε κάτι που να είναι ψέματα.. Τέλος πάντων μετά πολλά πολλά ήταν τέλος Μαΐου αυτή η κουβέντα μου είπαν ότι θα κάνουμε μια άτυπη διαδικασία θα γράψουν αυτά που βλέπουν δλδ τπτ και θα με ενημερώσει η δασκάλα έφυγε και ο μισός Ιούνιος και 15 που τελείωναν το σχολείο με πιάνει η δασκάλα στην αυλή και μου λέει δεν έχω κάνει κάτι γιατί η σχολική σύμβουλος μου είπε ότι δεν πρέπει να γίνει κάτι και ότι το έχει στα υπόψιν τις..το καλοκαίρι το άφησα ως έχει αλλά με έτρωγε να πάει στην τρίτη δημοτικού με θέματα τέτοια δεν ξέραμε αν έχει πάλι την ίδια δασκάλα.. Έτσι 1 Σεπτεμβρίου πήγα στο …. (σ.σ. αναφέρεται το Κέντρο) με το παγκόσμιος αναγνωρισμένο τεστ οφθαλμοκίνησης …. (σ.σ. αναφέρεται το όνομα). Λοιπόν κάναμε μια αξιολόγηση εκεί και το τεστ που έχει εκεί και περίμενα την διάγνωση η διάγνωση βγήκε στις 18 Σεπτεμβρίου. Διάσπαση προσοχή δυσορθογραφία κακή διαχείριση χρόνο και βραχυπρόθεσμη μνήμη και ότι είναι στα γραπτά τις 2 χρόνια πίσω και προφορικά και απαντήσεις και τέτοια ένα χρόνο και κάτι μπροστά. .τπτ αυτά τα λίγα αφήνω να δω πως θα πάει γιατί είχε και ένα ατύχημα έλειψε για μια βδομάδα.. έρχεται μέσα Οκτωβρίου συνέλευσης γονέων καινούργια δασκάλα και δύο βδομάδες να λείπει άντε να δω λέω.. Η δασκάλα τις το μόνο που την προβλημάτισε είναι τα γράμματα τις είναι χάλια.. τις λέω κυρία αυτό και αυτό θα πρέπει να δείτε μερικά πράγματα αν υπάρχουν για να ξέρω και εγώ.. Λοιπόν μου είπαν από το κέντρο που πήγα ότι θα ήταν καλό να ξεκινήσει άμεσα στήριξη αλλά για να έχω και για το σχολείο κάτι πιο κατοχυρωμένο να πάω στο κεδδυ και να μιλήσουμε.. Έτσι και έκανα πήγα μόνη μου αφού δεν μπορούσα να συνεννοηθήκαμε με διευθυντή και η καινούρια δασκάλα δεν θα έμπαινε σε αυτή την διαδικασία.. πήγα μίλησα έδωσα και την γνωμάτευση τις αξιολογήσεις του κέντρου και μου απάντησαν ότι τώρα δεν μπορούν να ξανά κάνουν το τεστ γιατί έχει ήδη γίνει.. Ναι σειρά θέλω να πάρω αίτηση να κάνω και οπότε έρθει το ραντεβού μας. θα μιλήσουμε με το σχολείο την δασκάλα τον διευθυντή και θα σας ειδοποιήσουμε εμείς άμεσα δεν αν δεν έπαιρνα εγώ τπτ όταν λοιπόν πήρα μου είναι ότι θέλει να με δει η ίδια η διευθύντρια του κεδδυ λέω οκ μάλλον θα βγάλω άκρη κάπως που να ήξερα ότι θα με έστελνε από κει που ήρθα πήρα όλα τα τετράδια της κόρης μου και πήγα εκεί και μόνο τα ξεφυλλίζει και λέει δυσλεξία δεν έχει και αφού υπάρχει καλυτέρευσή από πέρσι.. λέω συγνώμη έχετε διάβαση την γνωμάτευση που έχω φέρει και εγώ αν πήγε να στον ….. (σ.σ. αναφέρεται το όνομα)θα μου έβγαζε πρόβλημα και εμένα και εσένα και σε όλους. Ένταξη οκ αυτά τα έχω ξανά ακούσει άρα δεν υπάρχει περίπτωση να μπω μου είπε μόνο ότι Εντάξει άρα μου λέτε ότι το παιδί έχει μαθησιακά κενά και λέω πολλά να κάνουμε τότε μια αξιολόγηση για μαθησιακά κενά λέω ναι φυσικά και θα βάλετε το παιδί σε τέτοια διαδικασία? Και λέω ναι γιατί όχι.. και η λύση της ήταν να αφήσω την μικρή ως έχει δλδ να παρακολουθεί μαθήματα στο κέντρο του ….. (σ.σ. αναφέρεται το όνομα). Για λίγο καιρό αφού έχω ασφάλεια και τπτ άλλο… πείτε μου σας παρακαλώ πολύ τι να κάνω έχω τρελαθεί 9 μήνες τώρα το παιδί πλέον το αντιμετωπίζω αλλιώς και όχι σαν ένα τεμπέλικο παιδί που δεν θέλει και βαριέται… αν μπορείτε να με βοηθήσετε έστω και λίγο? ?? Ευχαριστώ και συγνώμη για το κατεβατό
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως κατανοείτε το κείμενό σας ήταν τεράστιο και δύσκολο να αναγνωστεί. Βασικά λοιπόν υπάρχουν δύο απόψεις η μία απέναντι από την άλλη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, θέλω να γνωρίζετε ότι εκτός από τα ΚΕΔΔΥ, υπάρχουν και τα Κέντρα Ψυχικής Υγιεινής όπου αξιολογείται το παιδί από Δ/νική Ομάδα. Κατανοούμε ότι οι εκπαιδευτικοί δεν εντοπίζουν κάτι αλλά φυσικά και μπορείτε να ζητήσετε βοήθεια από τα ΚΨΥ. Και εδώ τίθεται και το θέμα, εάν και κατά πόσον εμπιστευτήκατε το θεραπευτικό χώρο που απευθυνθήκατε. Εάν ναι, τότε μπορείτε να ξεκινήσετε εκεί την εφαρμογή θεραπευτικού προγράμματος (πάντοτε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης βοηθάει όλα τα παιδιά) μέχρι να δει το παιδί και η θεραπευτική ομάδα του ΚΨΥ. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
090. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα!Εχω ένα μωράκι 6 μηνών που δυσανασχετεί -κλαίει σχεδόν για τα πάντα(πχ.για τα φρούτα, Όταν αλλάζουμε πάνα, ρούχα κ.α) Την τελευταία εβδομάδα Κάθε λίγο κ λιγάκι κουνάει δεξιά αριστερά το κεφάλι του κ συχνά σφίγγει τις γροθιές του κ κάνει μια γκριμάτσα με το στόμα σα να έχει νευριάσει. Πρέπει να δούμε κάποιον ειδικό; Είναι ανησυχητικά Όλα αυτά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι πολύ μωρό ακόμη για να σας λέγαμε ότι θα χρειαζόταν κάποια αξιολόγηση (Παιδονευρολογική ή Αναπτυξιολογική) ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΙΝΕΙ ΣΚΟΠΙΜΟ Ο ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ. Έχετε σίγουρα ένα μωρό ανήσυχο που δυσκολεύεται στις αλλαγές και αυτό θα πρέπει να το συζητήσετε διεξοδικότατα με τον θεράποντα Παιδίατρο του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
091. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας!εχω ένα αγόρι 4 χρονών και έχει διαγνωστεί με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Κάνουμε εργοθεραπείες λογοθεραπείες και τα πάμε καλά. δυστυχώς όμως έχει λίγες μέρες τώρα δεν θέλει να πάει στο σχολείο κλαίει κάνει εμετό τρελαίνεται κλείνεται στο εαυτό του. η δασκάλα μου είπε ότι δεν συμβαίνει κάτι. εγώ τον άλλαξα σχολείο γιατί δεν ήθελε ούτε απ’εξω να περάσουμε. στο καινούριο σχολείο τα ίδια κλάματα εμετοί αναστάτωση. δεν ξέρω τι να κάνω. πως μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από ότι αναγράφετε, το παιδί παρακολουθείται από Δ/νική Ομάδα (Εργοθεραπευτή και Λογοθεραπευτή). Ταυτόχρονα έχει και διάγνωση από Ιατρική Ειδικότητα. Η ηλικία των 4 είναι μία ηλικία στην οποία μπορεί να μεταστραφεί σημαντικά η συμπεριφορά όλων των παιδιών, πολύ δε περισσότερο όταν βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού (πχ άρνηση τροφής, σχολική άρνηση, παλινδρόμηση στον έλεγχο σφιγκτήρων, αύξηση ευερεθιστότητας κλπ). Αφού το παιδί σας κάνει αυτή την άρνηση, σημαίνει ότι κάτι το ενοχλεί σοβαρότατα είτε στη σκέψη, είτε στα ερεθίσματα που εκτίθεται στο Σχολικό περιβάλλον. Αυτό λοιπόν θα πρέπει να το συζητήσετε αρχικά με την ομάδα παρέμβασης του παιδιού και -εάν κρίνουν σκόπιμο- και με τον Παιδοψυχίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας. Ελπίζουμε την απόφαση να του αλλάξετε σχολικό πλαίσιο να την συζητήσατε πρώτα με την ομάδα παρέμβασης και να μην την πήρατε μόνη σας γιατί πιθανά δεν ήταν η καταλληλότερη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
092. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα πρόβλημα που έχω με τον δάσκαλο της κόρης μου στην Στ τάξη. Μου παραπονέθηκε ότι ο δάσκαλος της συνεχώς μέσα στην τάξη την αποθαρρύνει και νιώθει ότι την στοχοποιεί. Κάθε φορά σχεδόν που θα του πει μάθημα προσπαθεί να της βρει κάποιο ψεγάδι ακόμη και όταν απαντάει σωστά (δεδομένου ότι είναι μια άριστη μαθήτρια) πολλές φορές της λέει πως κάτι ξέχασες κάτι δεν είπες καλά ενώ ξέρει πολύ καλά πως δεν ισχύει ή την ρωτάει για πράγματα που δεν τα έχουν αναφέρει στην τάξη και της κάνει παρατήρηση γιατί δεν τα θυμάται. Όταν του λέει μάθημα αδιαφορεί επιδεικτικά διορθώνοντας κάποιο γραπτό από άλλους μαθητές ή κοιτώντας αλλού ή της απαντάει με ένα καλά καλά … καλή προσπάθεια. Επίσης τους έχει στον τοίχο ένα πινακάκι προόδου με σκαλάκια κάθε φορά που απαντούν σωστά και φτάνουν στο αστέρι, και τις περισσότερες φορές που απαντάει (και εννοώ σωστά) δεν την προχωράει και όταν τον ρωτάει γιατί της απαντάει ότι έλα τώρα μωρέ εντάξει το ξέχασα ή δεν πειράζει και συνεχίζει να την αφήνει στην ίδια θέση. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάνει αυτόν τον πόλεμο νεύρων στο παιδί μου και θέλει να του δημιουργεί χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεδομένου πως το παιδί δεν δημιουργεί ποτέ προβλήματα ούτε στον ίδιο ούτε στους συμμαθητές του και μάλιστα το έχουν εντοπίσει και το συζητούν και τα άλλα παιδιά. Η ίδια φοβάται και δεν με αφήνει να το συζητήσω με τον δάσκαλό της γιατί και σε άλλο παιδάκι της τάξης του που συνέβαινε αυτό αλλά όχι τόσο έντονα και διαμαρτυρήθηκε το πρόσβαλλε μετά και το ειρωνεύονταν συνεχώς στην τάξη. Μόνο ένα παιδάκι συγκεκριμένο στην τάξη του, έχει στο απυρόβλητο όπου φροντίζει συνεχώς να το επαινεί επιδεικτικά μπροστά στα άλλα ακόμη και όταν κάνει κάποιο λάθος, λόγω προσωπικής του γνωριμίας και συμπάθειας με τους γονείς της. Όταν πρόπερσι τον ξαναείχαμε δάσκαλο έκανε ακριβώς τα ίδια πράγματα σε όλα τα παιδιά της ίδιας τάξης όχι τόσο έντονα όσο στο δικό μου αλλά περνούσε δίπλα από τα παιδιά την ώρα που έγραφαν τεστ και βοηθούσε στο να διορθώσει τα λάθη του το συγκεκριμένο κοριτσάκι και φυσικά τα άλλα παιδιά το σχολίαζαν και στεναχωριόνταν και όταν του το έλεγαν προσποιούνταν πως δεν άκουσε τίποτα. Δεν ξέρω τι να κάνω είμαι σε πολύ δύσκολη θέση , δεν ξέρω πως πρέπει να κινηθώ , ούτε και μου φταίει σε κάτι το παιδάκι που επαινεί και ξεχωρίζει συνεχώς (εις βάρος των άλλων με την συμπεριφορά του ) που στην τελική και αυτό είναι μια άριστη μαθήτρια. Στο παρελθόν είχε ο ίδιος δημιουργήσει έχθρα ανάμεσα στα παιδιά και δεν είναι ωραίο σε ένα σχολείο όπου ο ίδιος έχει 2 τάξεις και συνολικά 8 παιδιά. Θα βγάλω άκρη αν το συζητήσω μαζί του, να απευθυνθώ στην α βαθμια (όπου εκείνος θα ισχυριστεί ότι θέλει) να μιλήσω με την σχολική σύμβουλο? Μήπως κάνω τα πράγματα χειρότερα για το παιδί μου ? Παρακαλώ συμβουλέψτε με. Η μικρή ζορίζεται πολύ και συνεχώς μου εκφράζει το πρωί πως δεν θέλει για αυτούς τους λόγους να πάει σχολείο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Εάν αυτά που αναφέρετε ισχύουν, τότε πραγματικά το παιδί σας αποθαρρύνεται και στενοχωριέται. Θα ήταν καλό αρχικά να είστε απόλυτα σίγουρη ότι αυτό ισχύει διασταυρώνοντας τις πληροφορίες και με τους άλλους γονείς των συμμαθητών/τριών της κόρης σας. Εάν λοιπόν πραγματικά ισχύει, τότε οι επιλογές σας μπορούν να έχουν τρεις άξονες: (α) επερώτηση και τοποθέτηση του θέματος στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του Σχολείου για να αποφάσιζε τις κινήσεις που θα ήταν καλό να γίνουν (θα ήταν καλό να απευθυνθεί πιθανά ο σύλλογος στην α΄ βάθμια και όχι μόνο εσείς ως γονέας. (β) μία συζήτηση με την κόρη σας εξηγώντας της πως είστε δίπλα της για να την βοηθήσετε και δεν θα ήταν κακό να είχατε μία συζήτηση με τον δάσκαλο (για να μην αισθάνεται το παιδί σας αβοήθητο) πιθανά και παρουσία της κόρης σας και (γ) πιθανά μία συζήτηση με τον Δ/ντή του Σχολείου για να εκθέσετε την κατάσταση και τον προβληματισμό σας. Φυσικά θα μπορούσαμε να έχουμε πιο ξεκάθαρη άποψη μόνο εάν είχατε συζητήσει το θέμα σας με έναν/μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
093. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα αγοράκι 3χρονων φέτος ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό τις δυο πρώτες εβδομάδες του άρεσε πάρα πολύ δεν γκρίνιαζε ούτε έκλαιγε και ξαφνικά αυτό όλο άλλαξε και δεν θέλει να πηγαίνει κλαίει και γκρινιάζει η δασκάλα του μου λέει ότι δεν δραστηριοποιείται κάθεται σε μια καρέκλα και δεν κάνει τίποτα δε πάει τουαλέτα και δε τρώει. είναι γαντζωμένος πάνω μου και πολλές φορές κολλαει και επαναλαμβάνει στη δασκάλα του διάφορα όπως η μαμά μου είναι δική μου η μαμά μου θα έρθει να με πάρει κλπ το τελευταίο διάστημα δε γκρινιάζει τόσο αλλά συνεχίζει να μη κάνει τίποτα στο σχολείο έχει περάσει ένας μήνας και έχω δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα ώστε να τον ηρεμήσω και να δει διαφορετικά το σχολείο. δε ξέρω που οφείλεται όλη αυτή η αντίδραση ξαφνικά και η δασκάλα του μου είπε ότι ίσως του κάνει κακό που τον πηγαίνω στο παιδικό Θα ήθελα πολύ τη γνώμη σας ευχαριστώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι πραγματικά ανησυχητικό το ότι το παιδί δεν επιδεικνύει την ίδια κοινωνικότητα και προσαρμοστικότητα με τα άλλα συνομήλικα παιδιά στην Τάξη. Προφανώς έχει εμφανίσει μία σημαντικά αμυντική συμπεριφορά. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και ποικίλοι. Το πρώτο βήμα που θα ήταν καλό να κάνετε για να αποσαφηνιστεί η δυσκολία του παιδιού και να βρεθούν αποφασιστικοί τρόποι αντιμετώπισης της δυσκολίας είναι να εξεταστεί το παιδί αρχικά από έναν Ιατρό Αναπτυξιολόγο ή Παιδοψυχίατρο. Με βάση τη διαγνωστική τους προσέγγιση, θα μπορούσαν άμεσα να σας προτείνουν κάποιες λύσεις. Δεν θεωρείται απίθανο το παιδί να χρειαζόταν Εργοθεραπευτική ή Λογοθεραπευτική υποστήριξη για να ξεπεράσει τις δυσκολίες του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
094. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας έχω ένα αγόρι 4 χρονών και ένα 2 μηνών και έχουμε θέματα με τον σύζυγο και πάμε για χωρισμό στο σπίτι μένουν και οι γονείς του συζύγου μου και έχουν υπάρξει αρκετές έντασης εδω και ένα χρόνο . Τον μεγάλο μου γιο τον μεγάλωσα μόνη μου μέχρι τώρα Και από παλιά ήταν λίγο ποιο προσκολλημένος στον πατέρα του επειδή δεν τον έβλεπε και δεν ασχολιόταν τόσο μαζί του όμως το τελευταίο τρίμηνο έχει γίνει πολύ απόμακρος μαζί μου εκεί που βγαίναμε συνέχεια μαζί, τον τάιζα εγώ τώρα έχει προσκολληθεί στους παππούδες του οι οποίοι εδω και ένα χρόνο που έχουν έρθει δεν ασχολιόντουσαν μαζί του και έγκυος που ήμουν αλλά το τελευταίο διάστημα προσπαθούν να τον φέρουν κοντά τους από εκεί που μόνο μαζί μου έβγαινε μόνο εγώ ασχολιόμουν μαζί του και τον πατέρα του τον παρακάλαγα για να περνά λίγο χρόνο μαζί του γιατί έλειπε όλη μέρα τώρα τον έχουν κάνει να θέλει να φεύγει μαζί τους θέλει να είναι συνέχεια μαζί τους και όταν του λέω θα πάμε βόλτα με την μαμά ποτέ δεν θέλει να έρθει και όταν πηγαίνουν αυτοί κάπου το παιδί αρχίζει και φωνάζει και κλαίει πηγαίνω να τον αγκαλιάζω και απομακρύνεται και το πρωί μόλις ξυπνήσει πάει από το δωμάτιο τους. Και κάθε φορά που γυρίζουν από κάπου που έχουν πάει ο γιος μου δείχνει περισσότερη αντιπάθεια προς το πρόσωπο μου σε σύγκριση από την ώρα που έχει φύγει, όλη την ήμερα κάθεται στο δωμάτιο τους χωρίς να θέλει να έρχεται εκεί που είμαι εγώ και το βράδυ όταν πηγαίνω να τον πάρω για ύπνο αρχίζει με τραβά από τα μαλλιά, κλαίει, φωνάζει, και με γρατζουναει προσπαθώ με ηρεμία να τον ηρεμίσω αλλά η συμπεριφορά του με ανησυχεί πάρα πολύ γιατί έχει έρθει και μου έχει πει μια φορά όταν γύρισε γιατί τον ρώτησα γιατί φέρεσαι έτσι στην μαμά και μου έχει απαντήσει εσύ δεν αγαπάς εμένα και του κάνω ποιος σου το είπε αυτό και μου κάνει η γιαγιά μου..και κάθε φορά που με κοιτάζει με βλέπει με βλέμμα μίσους και απέχθειας και δεν θέλει να περνά καθόλου χρόνο μαζί μου..σας παρακαλώ βοηθήστε με πως να χειριστώ την κατάσταση είμαι σε πολύ δύσκολη γιατί καταλαβαίνω από τα προβλήματα που υπάρχουν στο σπίτι εδω και ένα χρόνο μπορεί να έχουν αντίκτυπο στο παιδί αλλά δεν ξέρω τι να κάνω αφού και ο σύζυγος έκανε δώρα το μερίδιο του σπιτιού του στους γονείς του και προσπαθούν πως και πως να μου κάνουν ψυχολογικό πόνο για να φύγω και να πουλήσουμε το σπίτι γιαυτο προσπαθούν να φέρουν το παιδί κοντά τους και έχω ακούσει την πεθερά μου να λέει στο παιδί εσύ θα μείνεις με την γιαγιά και τον μπαμπά και το παιδί να μου λέει συνέχεια πως εγώ θα μείνω με τον μπαμπά μου. Πείτε μου σας παρακαλώ τι να κάνω είμαι σε πολύ δύσκολη θέση..ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το θέμα που αναφέρετε, είναι όντως σοβαρότατο και όχι εύκολα επιλύσιμο. Το ιδανικό θα ήταν να απευθυνθείτε αρχικά σε Ψυχολόγο εσείς και ο σύζυγος για να συζητούσατε το θέμα. Εάν αυτό είναι αδύνατο, τότε θα ήταν καλό να απευθυνθείτε εσείς η ίδια για να μπορέσετε να βοηθηθείτε συμβουλευτικά. Ο/η Ψυχολόγος θα σας πουν εάν θα χρειαζόταν να δει και το παιδί για κάτι περισσότερο. Δυστυχώς εάν δεν κάνετε κάποια τέτοια κίνηση, το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Έχετε ένα πολύ θυμωμένο γενικότερα παιδί που ζει σε ένα πολύ θυμωμένο οικογενειακό περιβάλλον και κάθε άλλου τύπου βοήθεια από μεριάς μας μέσω ενός απλού μέιλ θα ήταν πολύ επικίνδυνη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
095. ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαίρεται και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας. Η κόρη μου είναι Β Λυκείου και έχει διάγνωση Παιδονευρολόγου με δυσπραξία. Μετά την Αξιολόγησή της από τα ΚΕΔΔΥ μας ανακοινώθηκε ότι δεν δικαιούται προφορικές εξετάσεις ενώ η ίδια έχει σημαντικές διαφορές μεταξύ των γραπτών και προφορικών τρόπων εξέτασης όπως μας επιβεβαιώνουν και οι καθηγητές της. Τί ισχύει με τη νομοθεσία και πως μπορεί να εξεταστεί προφορικά στις πανελλήνιες της επόμενης σχολικής χρονιάς. Με εκτίμηση
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο ορισμός «Δυσπραξία» δεν υπάρχει στο ΦΕΚ για εναλλακτική εξέταση του παιδιού, παρά μόνον «Δυσγραφία» την οποία και εάν δεν τη λάβατε, όντως δεν υπάρχει δυνατότητα απαλλαγής των γραπτών εξετάσεων. Πιθανά να έπρεπε να το συζητήσετε στα ΚΕΔΔΥ. Άλλος τρόπος δυστυχώς δεν υπάρχει. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
096. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα. Ο γιός μου είναι στην α δημοτικού σχολείου και είναι πολύ κοινωνικός. Για πρώτη φορά χθες μου είπε ότι στην τάξη δεν ήταν συγκεντρωμένος στο μάθημα και κρατούσε το κεφάλι του και τραγουδούσε. Η δασκάλα του έκανε παρατήρηση και όλα τα παιδάκια γελούσαν. Τι πρέπει να του πω; Δεν του άρεσε που τον κορόιδευαν τα άλλα παιδιά και που είπε ότι η δασκάλα έπρεπε να κάνει παρατήρηση και στα άλλα παιδιά επειδή γέλασαν και τον κορόιδευαν.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όλα τα παιδιά κάποια στιγμή στο σχολείο θα αντιμετωπίσουν μία «δύσκολη» στιγμή και θα βγουν λίγο εκτός εκπαιδευτικής δομής και απαίτησης. Στην πιθανή παρατήρηση της εκπαιδευτικού συμβαίνει συχνά επίσης να «πυροδοτηθεί» η υπόλοιπη Τάξη με γέλια συνήθως. Η ευθύνη της εκπαιδευτικού είναι να μην επιτρέψει αυτή τη συμπεριφορά της Τάξης. Εσείς θα ήταν καλό: (Α) να μιλήσετε με την εκπαιδευτικό για να διερευνηθεί το πώς θα μπορούσε να διαχειριστεί από εδώ και μπρός την κατάσταση και (β) να εξηγήσετε στο παιδί σας πως όταν αφαιρούμαστε κάποιες στιγμές η δασκάλα οφείλει να μας επαναφέρει στην τάξη αλλά σε αυτή την παρατήρηση κάποια παιδιά μπορεί να γελάσουν! Δε σημαίνει αυτό κάτι κακό, αλλά είναι καλό να προσπαθεί να μη γίνεται. Εάν πάντως σας εξηγήσει η εκπαιδευτικός ότι αυτή η συμπεριφορά από το παιδί σας εμφανίζεται συχνά, τότε θα ήταν καλό να γίνει μία αξιολόγηση για πιθανή συμπτωματολογία διάσπασης προσοχής. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
097. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα είμαι ο γιος μου είναι 13 χρονών και πηγαίνει στη Β γυμνασίου. Στην πρώτη γυμνασίου μαζί με την εφηβεία παρατηρήσαμε ότι υπήρξαν δυσκολίες στην οργάνωση των μαθημάτων του και ταυτόχρονα στην συμπεριφορά του ως προς τους καθηγητές που δεν τον αφουγκράζονταν.. Στο δημοτικό ήταν ένας μαθητής που μπορούσε να τα βγάλει πέρα τον συμπαθούσαν και συμμετείχε με επιτυχία στις εκδηλώσεις και στα αθλήματα. (πρόκειται για ένα πολύ συμπαθητικό αγόρι που νοιάζεται πολύ για τους άλλους) Σήμερα λοιπόν μετά από μια δύσκολη χρονιά καταφέρνοντας να κάνουμε μια αξιολόγηση σε ιδιωτικό κέντρο, παρουσίασε Αναπτυξιακή Διαταραχή της Ανάγνωσης και της Γραφής (Δυσλεξία). «Ο ίδιος καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να ξεπεράσει τις δυσκολίες του. Η βαθμολογία του στο σχολείο δεν πρέπει να επηρεάζεται από τη δυσορθογραφία του η οποία οφείλεται στη Δυσλεξία και δεν συσχετίζεται με την άγνοια της Γραμματικής.» Αυτά ήταν και τα λόγια από τη διάγνωση του κέντρου στο δια ταύτα. Από το ΚΕΔΥ υπάρχει μια αναμονή 1,2 με 2 χρόνια για τη διαδικασία της αξιολόγησης. Το σχολείο δεν λαμβάνει υπόψιν του την ιδιωτική αξιολόγηση και δεν θέλει και να συνεργαστεί σε απλές επιθυμίες όπως τον να δίνει σημειώσεις στο παιδί τις καθημερινές εργασίες ή να δίνει μαζί με τα γραπτά και προφορικά τα μαθήματα. Δεν υπήρξε το ενδιαφέρων και η φροντίδα που θα χρειαζόταν σε τέτοιες περιπτώσεις. Από εσάς θα ήθελα τη γνώμη σας πως να κινηθώ για να τον βοηθήσω και το παιδί και τους καθηγητές του που τα έχουν «χάσει». Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διάγνωση που λάβατε, σημαίνει ότι το παιδί δυσκολευόταν στην ανάγνωση και το γραπτό λόγο και από το Δημοτικό προφανώς, αλλά μάλλον δεν υπέπεσε στην αντίληψη είτε τη δική σας είτε και των εκπαιδευτικών. Δυστυχώς πολύ συχνά στο Γυμνάσιο οι δυσκολίες αυτές εντείνονται και οι έφηβοι απογοητεύονται και -μέσα και στη γενικότερη ταραχή τους- αποδιοργανώνονται. Έχετε δίκιο για τα ΚΕΔΔΥ. Θα σας συστήναμε να απευθυνθείτε και σε Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής για να πάρετε κάποιο κρατικό χαρτί μέχρι να σας δουν στα ΚΕΔΔΥ. Ταυτόχρονα όμως θα σας προτείναμε την επιβοήθηση του εφήβου από Ειδική Παιδαγωγό εξειδικευμένη στην αντιμετώπιση της Δυσλεξίας, αφού όπως λέτε το παιδί προσπαθεί πολύ, οπότε θα έπρεπε να επιβοηθηθεί για κάποιους γνωστικούς και μεταγνωστικούς μηχανισμούς που λείπουν στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
098. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας! Η κορούλα μου είναι πεντέμισι χρονών και φέτος είναι η τρίτη χρονιά που έρχεται σε επαφή με το σχολικό χώρο έχουνε προηγηθεί ο παιδικός σταθμός και τα προνήπια με πολύ θέληση από την ίδια και με πολύ επιμονή να πηγαίνει συνέχεια ακόμα και τις μέρες που ήτανε άρρωστη έκλαιγε και με ζητούσε να πηγαίνει σχολείο. Έχει λίγες μέρες που ενώ ξεκινάμε το πρωί να πάμε στο ίδιο νηπιαγωγείο που πηγαίναμε πέρσι αλλά με διαφορετική δασκάλα μόλις φτάνουμε στα νήπια και βλέπει ότι έχει μόνο ένα κοριτσάκι επειδή τα υπόλοιπα τρία κορίτσια είναι άρρωστα αρνείται να κάτσει κλαίει έντονα και με παρακαλάει να την πάρω. Με λέει ότι θέλει περισσότερη παρέα κοριτσιών από τα ένα δύο που βρίσκονται εκεί και ότι τα αγόρια κάνουν πολύ φασαρία και ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλει να κάτσει. Επίσης τα αγόρια είναι δεκαπέντε και τα κορίτσια μόλις τέσσερα και συνέχεια απουσιάζουν λόγω ότι είναι προνήπια και έχουν θέματα με τις ιώσεις. Η δασκάλα με είπε να την αφήσω να κλαίει και να φύγω πράμα που μου είναι αδύνατον γιατί δεν κλαίει απλά αλλά φωνάζει δυνατά και με σπαραγμό να την πάρω. Είπα την δασκάλα μήπως να την γράψω σε άλλα νήπια που να έχει περισσότερα κορίτσια γιατί αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλει να πάει το παιδί και με είπε ότι είναι θέμα προσαρμογής και ότι και σε άλλα νήπια να πάει πάλι τα ίδια θα κάνει και ότι μπορεί να έχω πρόβλημα στη πρώτη δημοτικού. Να σας πω επίσης ότι είναι ένα πολύ κοινωνικό παιδί που δίνει πολύ περισσότερη βάση στα παιδιά από ότι στους μεγάλους και ότι πηγαίνει μπαλέτο με πολύ πάλι θέληση από την ίδια και όχι από παρότρυνση δική μου. Θα ήθελα τη συμβουλή σας γιατί ξέροντας ότι είχε πολύ θέληση για το σχολείο και ποτέ δεν είχαμε τέτοιου είδους θέματα με κλάματα και σπαραγμούς τώρα έχουμε θέμα. Παλιότερα με έλεγε κιόλας φύγε εσύ τώρα πάνε σπίτι και στο παιδικό σταθμό και στα προνήπια. Η δασκάλα επίσης με είπε ότι είναι υποχρεωτικό να έρχεται και ότι δεν γίνεται να την παίρνω επειδή σπαράζει στο κλάμα και ότι δεν θα με δώσει τη βεβαίωση της φοίτησης αν την παίρνω σπίτι όταν κλαίει αλλά να την αφήνω και να φεύγω. Όσες φορές ήτανε έστω τρία κοριτσάκια έκατσε με τη θέληση της. Εσείς τι με προτείνεται να κάνω να απευθυνθώ σε άλλο νηπιαγωγείο που να έχει περισσότερα κορίτσια ή να την αφήσω χωρίς τη θέληση της. Σας ευχαριστώ πολύ και συγνώμη για το μεγάλο κείμενο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά αναφέρεστε σε κάτι που χρειάζεται να συζητηθεί περαιτέρω και με διάθεση συνεργασίας με τη Νηπιαγωγό της κόρης σας. Θα πρέπει να ακούσετε την άποψή της, γιατί πιστεύει η ίδια ότι συμβαίνει αυτό που αναφέρετε και πώς σκέφτεται να το αντιμετωπίσει. Από την άλλη όμως, είναι καλό να της αναφέρετε και τους δικούς σας προβληματισμούς που τόσο αναλυτικά αναφέρατε σε εμάς. Πάντα καλόπιστα και πάντα με διάθεση να βοηθήσετε όλοι μαζί το παιδί να αισθανθεί και πάλι άνετα. Είναι καλό που το παιδί είναι κοινωνικό, από την άλλη όμως, δεν είναι ευέλικτη αυτή η επιμονή της μικρής το Νηπιαγωγείο να έχει πολλά κορίτσια για να αισθανθεί καλά και φυσικά η αντίδρασή της είναι αρκετά επίσης άκαμπτη. Εάν κριθεί σκόπιμο από τη Νηπιαγωγό ή εσάς και δεν βρείτε κάποια λύση, θα ήταν καλό να συζητήσετε το θέμα αρχικά με μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής που θα συζητούσατε όλη τη συμπτωματολογία και θα δίνατε ένα αναλυτικό ιστορικό, ώστε να διερευνηθεί η πιθανότητα ή όχι να αξιολογηθεί το παιδί από κάποιον ειδικό (πχ Ψυχολόγο ή Παιδοψυχίατρο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
099. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Το παιδί μου πηγαίνει στη β δημοτικού. Αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες στην τάξη αλλά και στο σπίτι, όταν πάμε να διαβάσουμε, γίνεται μία κόλαση (φανταστείτε ότι ο μπαμπάς του δεν αντέχει να τον διαβάσει γιατί εκνευρίζεται). Διαγνώστηκε με διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα από παιδοψυχίατρο. Μου σύστησε να παρακολουθήσει Εργοθεραπεία και ψυχολογική υποστήριξη. Θα ήθελα τη γνώμη σας. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και σας συγχαίρω για το έργο σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το σύνδρομο της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) οφείλεται σε μία οργανική δυσλειτουργία του παιδιού που σχετίζεται με τις ορμόνες της κίνησης και της ανησυχίας. Ο Εργοθεραπευτής λοιπόν καλείται να οργανώσει έτσι τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, αλλά και να οδηγήσει το παιδί σε μία νευρολογική ανασυγκρότηση ώστε να μπορεί το νευρικό σύστημα του παιδιού σας να συναντάει τις απαιτήσεις του περιβάλλοντος με όσο γίνεται λιγότερη υπέρ-διέγερση. Η Εργοθεραπεία λοιπόν θα επιχειρήσει να βοηθήσει το παιδί σας να είναι λιγότερο υπερδιεγερμένο και να σας βοηθήσει επίσης εσάς και την εκπαιδευτικό να ακολουθήσετε στρατηγικές που θα το βοηθήσουν να είναι πιο συγκεντρωμένο (βοηθά αποφασιστικά η εφαρμογή «αισθητηριακής δίαιτας»). Ο/η Ψυχολόγος από την άλλη, βοηθάει καίρια στον έλεγχο των συμπεριφορών του παιδιού και στην αύξηση της αυτό-εικόνας του (μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ συχνά δυσκολεύονται να διαχειριστούν το θυμό τους). Άρα λοιπόν κρίνουμε ότι σας έχει συσταθεί η σωστή θεραπευτική παρέμβαση. Θα χρειαστείτε επιπρόσθετα και εσείς συμβουλευτική οικογενείας για να μπορέσετε να διαχειριστείτε τις συμπεριφορές του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
100. ΕΡΩΤΗΣΗ: Η κόρη μου είναι 7,5 ετών, και εδώ και 2 χρόνια ζούμε στην Δανία. Δυστυχώς αδυνατεί να μάθει την γλώσσα, με αποτέλεσμα να πρέπει να πάει σε ειδική τάξη για παιδιά από άλλες χώρες. Άρχισε να μιλάει μετά τα 2 της, και η λεκτική της ικανότητα αναπτύχθηκε σιγά σιγά, αλλά τώρα όλα είναι άψογα, τόσο στην ομιλία όσο και στην κατανόηση δύσκολων εννοιών. Έχει διάσπαση προσοχής αλλά όχι υπερκινητικότητα. Η νοητική της κατάσταση είναι ενός μέσου παιδιού. Η δυσκολία εκμάθησης και κατανόησης της γλώσσας την έκαναν να χάσει μια χρονιά. Όμως παραμένει κλειδωμένη, και τα δανικά της είναι υπερβολικά φτωχά σε σχέση με άλλα ελληνόπουλα που βιώνουν παρόμοια κατάσταση. Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την κατάσταση και το παιδί για να το βοηθήσω στην εκμάθηση. Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η κόρη σας από αυτά που αναφέρετε, δυσκολεύεται αρκετά στην εκμάθηση 2ης γλώσσας για 2 πιθανούς λόγους: (α) είτε κάποιες δυσκολίες κοινωνικοποίησης και κοινωνικής σκέψης, οπότε η δεύτερη γλώσσα που θα διευκόλυνε την κοινωνική της επαφή με τα συνομήλικά της παιδιά δεν της είναι απαραίτητα ή (β) μία δυσκολία στη μάθηση (πιθανότατα γλωσσική) που επηρεάζει την ικανότητα κωδικοποίησης και αποκωδικοποίησης αυτής της γλώσσας. Κανονικά αρχικά τα παιδιά με αυτές τις δυσκολίες αξιολογούνται από Λογοθεραπευτή και Ψυχολόγο (που στην προκείμενη κατάσταση θα ήταν καλό να γνωρίζει Ελληνικά ή να γίνει χρήση διερμηνέα), αφού οι συγκεκριμένες δυσκολίες δείχνουν να έχουν σημαντικά αρνητικά επίδραση στη λειτουργική προσαρμογή του παιδιού στη Δανία και πρέπει αρκετά σύντομα να βρεθεί μία λύση με πιθανή παρέμβαση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως και Λογοθεραπείας του Κέντρου μας
101. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Είμαι μητέρα ενός κοριτσιού 12 χρόνων και ύστερα από παρακίνηση επισκέφθηκα λογοθεραπεύτρια η οποία διέγνωσε διάσπαση προσοχής και ανωριμότητα και με παρέπεμψε σε παιδονευρολόγο. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν αυτό θα βοηθήσει προκειμένου το παιδί να ωριμάσει και να τελειοποιηθεί στον τρόπο έκφρασης και γραφής. Ευχαριστώ θερμά εκ των προτέρων!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά να σας αναφέρω ότι η συνάδελφος δεν διέγνωσε τις συγκεκριμένες δυσκολίες στην κόρη σας. Απλά τις εντόπισε. Για αυτό το λόγο και σας ζήτησε να πάρετε τη γνώμη Παιδονευρολόγου (ή / και Παιδοψυχίατρου) αφού είναι οι μόνες Ιατρικές Ειδικότητες που μπορούν να διαγνώσουν τι κρύβεται πίσω από τη συμπτωματολογία του παιδιού με βάση την διαγνωστική κωδικοποίηση ICD-10. Στην ερώτησή σας εάν η ειδική παρέμβαση (Εργοθεραπεία, Λογοθεραπεία, Ψυχοπαιδαγωγική παρέμβαση) θα βοηθήσει το παιδί σας «να ωριμάσει και να τελειοποιηθεί στον τρόπο έκφρασης και γραφής» (όπως αναφέρετε), αυτό θα εξαρτηθεί (α) από το βάθος των δυσκολιών που έχει προκαλέσει η συγκεκριμένη συμπτωματολογία στο μαθησιακό δυναμικό και τον ψυχισμό (κίνητρα) του παιδιού (είναι δυστυχώς ήδη σε μεγάλη ηλικία και έχει παγιώσει πολλά σημεία του προφίλ της) και (β) από την ταχύτητα ανταπόκρισης της στην εφαρμογή των θεραπευτικών προγραμμάτων και τη διάθεσή της να βοηθηθεί. Αποφασιστικότατο βέβαια ρόλο θα παίξει και η δική σας τροποποίηση της συμπεριφοράς σας προς το παιδί, που θα πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες της πάθησής της (μόλις διαγνωστεί). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
102. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Είμαι φιλόλογος και εργάζομαι σε ένα κέντρο μελέτης. Θα ήθελα να με συμβουλεύεστε πως να αντιμετωπίσω έναν μαθητή μου , ο οποίος βάζει τα κλάματα προκειμένου να γλιτώσει το διάβασμα. Το παιδάκι είναι μαθητής της Β´ Γυμνασίου. Αποφοίτησε την Α γυμνασίου με γενικό βαθμό 12. Στην αρχή φαινόταν πρόθυμος αλλά τώρα που μας συνήθισε βάζει τα κλάματα και λέει ότι είναι κουρασμένος. Έπειτα από τηλεφωνική επικοινωνία με την μητέρα με ενημέρωσε ότι πρόκειται για έναν «ρόλο» καθώς το ίδιο έκανε και πέρυσι σε εκείνη. Θα ήθελα να με συμβουλεύσετε πως να το διαχειριστώ. Με εκτίμηση
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα καθόλου «παιδάκι» (επιτρέψτε μας την έκφραση με βάση αυτά που αναγράψατε), αλλά σε έναν έφηβο. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι το κλάμα ενός εφήβου είναι πολύ πιο ουσιαστικό και «προβληματικό» από ότι ενός παιδιού 6 ή 8 ετών. Σημαίνει ότι όντως η δυσκολία του αποσυντονίζει πάρα πολύ τη συναισθηματική του ρύθμιση και αυτό τον έχει πιέσει πολύ (πιθανά και λόγω ενδοοικογενειακής πίεσης) και οδηγείται στην παραίτηση τύπου «είμαι κουρασμένος». Αρχικά λοιπόν σας συστήνουμε να ζητήσετε από τους γονείς να γίνει μία αξιολόγηση από κάποιον ειδικό για την διαπίστωση των δυσκολιών του εφήβου (πιθανά καλύτερα από Δ/νική Ομάδα με Εργοθεραπευτή, Λογοθεραπευτή, Ψυχοπαιδαγωγό, Παιδοψυχίατρο). Μόνον έτσι θα μπορέσει να στηθεί ένα πρόγραμμα αναδιοργάνωσης και επανα-προσανατολισμού του στη μαθησιακή διαδικασία. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
103. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα, Τον τελευταίο καιρό ο γιος μου -ο οποίος είναι 8 ετών-αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες στις συναναστροφές του. Έχει αλλάξει σχολείο και ο μέχρι τώρα «κολλητός » του φίλος έχει προσκολληθεί σε ένα άλλο παιδί παραμερίζοντάς τον. Το γεγονός αυτό βλέπω ότι τον στεναχωρεί, πράγμα που εξουθενώνει ψυχικά και εμάς, προβληματιζόμενοι για το αν τελικά πρέπει να απομακρυνθούμε λιγάκι από τον κύκλο αυτό-την παρέα- για να του δώσουμε χώρο να το ξεπεράσει ή αν πρέπει να αφήσουμε το παιδί να το διαχειριστεί. Ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ :Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Καλό είναι να συζητήσετε με τον γιο σας και να τον βοηθήσετε να το χειριστεί ο ίδιος. Η αλήθεια είναι ότι η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος επιφέρει αναστάτωση και χρειάζεται χρόνος. Καλό θα ήταν να αρχίσετε, χωρίς πίεση, να πλησιάσετε κι εσείς άλλες οικογένειες από το νέο περιβάλλον για εξωσχολική συναναστροφή. Χρειάζεται όμως ηρεμία και χρόνο, καθώς επίσης να θυμάστε ότι όσο αναστατώνεστε εσείς τόσο πιο πολύ αναστατώνεται κι εκείνος! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
104. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καταρχήν να σας ευχαριστήσω θερμά για την άμεση απάντησή σας. Είναι εξαιρετικό που μπορείτε να απαντάτε σε προβλήματα που απασχολούν τους γονείς τόσο άμεσα. Από την απάντηση σας καταλαβαίνω ότι δεν έχω εξηγήσει σωστά τον προβληματισμό μου. Προφανώς και πολλά παιδάκια παίζουν μαζί του και μάλιστα η νηπιαγωγός μου τον περιγράφει σαν ένα φυσιολογικό παιδάκι που κοινωνικοποιείται εύκολα και προσαρμόζεται στις καταστάσεις χωρίς κανένα πρόβλημα στη συμπεριφορά του. Αυτό που δεν ξέρω πως να χειριστώ είναι πως να αντιδράσω εγώ ή τι να πω στον ίδιο για να τον βοηθήσω όταν κάποιο παιδάκι δεν θέλει να παίξει μαζί του. Για παράδειγμα έχουμε στον οικογενειακό μας κύκλο ένα κοριτσάκι που το ίδιο έχει πολλά προβλήματα συμπεριφοράς (διαπιστωμένα και από ειδικούς) και όποτε πάμε σπίτι τους δεν δέχεται να παίξει κάποιο παιχνίδι ή ακόμα και να μοιραστεί τα παιχνιδάκια της. Εγώ όταν βρίσκομαι μπροστά σε μια σκηνή που το δικό μου παιδί της ζητάει να παίξουν και εκείνη αρνείται πρέπει να παρέμβω ή όχι? Αλλά και γενικότερα με άγνωστα παιδάκια πρέπει κάπως να συμβουλεύω το παιδί μου? Σας ζητώ συγνώμη αν γίνομαι φορτική και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Καλή συνέχεια στο έργο σας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την εκ νέου επικοινωνία σας. Δεν επιθυμούν όλα τα παιδάκια να παίξουν με όλα τα παιδάκια. Και αυτό το εξηγούμε, απλά και με ψυχραιμία, στο παιδί μας. Υπάρχουν κάποια παιδάκια που θέλουν να είναι μοναχικά, όπως και κάποια παιδάκια που δεν θέλουν ιδιαίτερα να παίζουν, κάτι που εξηγούμε στο παιδί μας ότι είναι δικαίωμά τους και πρέπει να το σεβαστούμε. Φυσικά και αυτό μπορεί να πληγώσει το παιδί μας, οπότε και οφείλουμε να το παρηγορήσουμε για αυτό, χωρίς να παρέμβουμε στην κοινωνική του προσπάθεια για διαντίδραση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
Εδώ φιλοξενούμε ερωτήσεις και δηλώσεις γονέων και ειδικών μαζί με τις απαντήσεις της διεπιστημονικής μας ομάδας. Οι ερωτήσεις αυτές έχουν αποσταλεί από γονείς και ειδικούς στην διεύθυνσή μας kallirois@proseggisi.gr και έχουν απαντηθεί όλες με αποστολή προσωπικού μέιλ.
Αποστέλλοντας ένα email σημαίνει ότι ταυτόχρονα αποδέχεστε την ανώνυμη ανάρτηση της ερώτησης ώστε να βοηθηθούν και άλλοι γονείς και ειδικοί από τις απαντήσεις. Τα κείμενα είναι καλό να μην ξεπερνούν τις 300 λέξεις.