Ερωτήσεις & Απαντήσεις 2013-2014
2013-2014
001. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω τρία αγόρια ,13,11, και 9 ετών. Αυτός που με απασχολεί περισσότερο είναι ο μικρός. Από όταν γεννήθηκε ήταν ένα ζωηρό παιδάκι που πίστευα ότι απλά δεν κατανοεί τους κινδύνους εύκολα ,είχαμε μικροατυχήματα συχνότερα από τα άλλα παιδιά μου. Όταν άρχισε το σχολείο είχαμε θεματάκι να θυμηθεί αυτά που μαθαίναμε παρόλο που τα διαβάζω τα παιδιά εγώ. θεώρησα ότι επειδή είναι από τα μικρότερα παιδιά στην τάξη είναι φυσικό. Φτάσαμε στην τετάρτη τάξη και όμως δεν θυμάται ακόμη ότι τα ρήματα σε ο γράφονται με ω. Δοκιμάζω συνεχώς νέους τρόπους για να καταφέρω να τα θυμάται άλλα νομίζω ότι κάνω τρύπα στο νερό. Κάποιες φορές με ξαφνιάζει που θυμάται απίστευτες λεπτομέρειες από πράγματα που του έχω πει πάρα πολύ παλιά. Του αρέσει να παίζει και με κορίτσια την οικογένεια και με κούκλες άλλα και με αγόρια με τα όπλα πόλεμο. Εκφράζει την αγάπη του απέναντι μας κάθε μέρα με αγκαλίτσες και φιλιά. Όταν στεναχωρηθεί ´η θυμώσει πολύ για κάτι ´η νιώσει αδικημένος λέει πως θέλει να πεθάνει και θα αυτοκτονήσει. Δεν τα πάει καλά με τον μεγάλο γιο μου τον τελευταίο χρόνο, δεν δέχεται τις αγκαλιές του η τα πειράγματα του και πλακώνονται στο ξύλο. Στο διάβασμα μπορεί να θυμηθεί άσχετα γεγονότα από τη σχολική του μέρα ,διακόπτοντας συνεχώς την μελέτη με αποτέλεσμα να κάνουμε 3-4 ώρες να τελειώσουμε δυο μαθήματα της μιας ώρας. Όταν όμως ζωγραφίζει ´η έχει αποφασίσει να κάνει μια κατασκευή μπορεί να κάτσει 3-4 ώρες αφοσιωμένος απόλυτα σε αυτό που φτιάχνει. Έχει πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση θεωρεί ότι υστερεί σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης του. Όσο και αν του λέμε ότι είναι το ίδιο η και περισσότερο έξυπνος απλά είναι διαφορετικό το κάθε παιδί δεν το κατανοεί ακόμα και όταν του δείχνουμε πραγματικά παραδείγματα της ζωής του. Γενικά είναι υπάκουο και αγαπητό παιδί, ξεχνά όμως πράγματα κάποιες φορές στο σχολείο η στο σπίτι δεν θυμάται που τα έχει βάλει. Σας παρακαλώ έχω αγχωθεί πολύ δεν ξέρω πια τι είναι η όχι φυσιολογικό για το παιδί και τι να κάνω. Έχω πελαγώσει, Σας ευχαριστώ για όποια βοήθεια μπορείτε να μου προσφέρετε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πραγματικά όπως αναφέρετε το παιδί σας αντιμετωπίζει δυσκολίες που επηρεάζουν και το αυτοσυναίσθημα του αυτή τη στιγμή. Αναφέρεστε σε μία συμπτωματολογία αυξημένης κινητικότητας και διάσπασης από μικρή ακόμη ηλικία που προφανώς επηρέασαν την μνημονική ολοκλήρωση του παιδιού (συμβαίνει συχνά σε παιδιά με διάσπαση προσοχής). Η διάσπαση δεν είναι υποχρεωτικό να εμφανιστεί και στην ελεύθερη δραστηριοποίηση ενός παιδιού (γι αυτό και μπορεί να μείνει αφοσιωμένος απόλυτα σε αυτό που φτιάχνει). Οι δυσκολίες που αναφέρεστε και αναφερόμαστε δεν συναρτώνται με τη νοημοσύνη του παιδιού (τα παιδιά με αυτές τις δυσκολίες στο πλείστον έχουν φυσιολογική νοημοσύνη). Σχετίζονται με την οργάνωση της μάθησης και της καθημερινότητας (συχνά ξεχνούν πράγματα ή δεν θυμούνται πού τα έχουν βάλει). Αυτό φυσικά και επηρεάζει σημαντικά τον ψυχισμό ενός παιδιού. Θα σας προτείναμε να προχωρούσατε σε μία αξιολόγηση του παιδιού από ένα Παιδοψυχίατρο ή Παιδονευρολόγο, για να διαπιστωνόταν εάν οι δυσκολίες στη συγκέντρωση και την οργάνωση είναι σε τέτοιο βαθμό που θα χρειαζόταν επιβοήθηση από κάποιον ειδικό, ή μικρότερου, οπότε θα χρειαζόταν χορήγηση οδηγιών προς εσάς. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
002. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας! Πήρα το θάρρος να σας στείλω μνμα βλέποντας την ανταπόκριση κι άλλων γονέων. Το παιδί μου πάει στην Ε΄ Δημοτικού και ενώ έχω δασκάλα και μαθηματικό στο σπίτι η επίδοσή της δεν βελτιώθηκε σημαντικά. Αντιμετωπίζει μία δυσκολία στο να λύνει ασκήσεις μόνη της και ενώ οι δάσκαλοι στο σπίτι απλώς την καθοδηγούν όταν τύχει να διαβάσει μόνη της πελαγώνει… Επίσης, στην ανάγνωση θα δει την πρώτη συλλαβή και μπορεί να πει μια άλλη λέξη η οποία ξεκινά από αυτή την συλλαβή. Ακόμα και με την ορθογραφία και να την μάθει την επόμενη στιγμή θα κάνει λάθη πχ τα ρήματα τα γράφει με ο. Επίσης, υπάρχει δυσκολία μεταξύ κανόνα και εφαρμογή. Όσο ήταν μικρότερη δεν έδινα σημασία γιατί έλεγα μικρή είναι και χαϊδεύεται αλλά ο τρόπος που σκέφτεται και συμπεριφέρεται μου μοιάζει με παιδί μικρότερης ηλικίας. Το ξέρω αν είναι όλα τα παιδιά ίδια… αλλά πχ άμα της πεις κάτι και θες να το εξηγήσεις δεν θα πιάσει το νόημα αλλά θα ρωτήσει κάτι άσχετο(όταν η δασκάλα στο σπίτι της έδινε παραδείγματα για τον υπερσυντέλικο στο τέλος την ρώτησε αν τα παραδείγματα είναι αλήθεια). Αγχώνομαι γιατί πλέον είναι 11 χρονών και όσο ήταν μικρότερη κάτι τέτοια φαίνονταν απλά χαριτωμένα.. Θα ήθελα την γνώμη σας, Ευχαριστώ εκ των προτέρων!!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία σαφή και εδραιωμένη μαθησιακή δυσκολία του παιδιού σας. Όπως βλέπετε, έχει επηρεάσει εμφανώς την κατανόηση, την μνημονική οργάνωση, την γραφή και φυσικά όλο το φάσμα της μάθησης. θα σας λέγαμε ότι έχετε καθυστερήσει αρκετά και πολλές από τις δυσκολίες παγιώνονται. Θα σας συμβουλεύαμε να κάνετε τα εξής βήματα (κατόπιν συνεννοήσεως και με την εκπαιδευτικό του παιδιού): (Α). Να κλείσετε ένα ραντεβού στα ΚΕΔΔΥ για να λάβετε εκπαιδευτική βοήθεια για το παιδί (επιείκεια, πιθανά χαρτιά και για το Γυμνάσιο) και (Β). Να απευθυνθείτε σε οργανωμένη θεραπευτική ομάδα (κέντρο) για να γίνει Μαθησιακή, Λογοθεραπευτική και Εργοθεραπευτική εκτίμηση του παιδιού και πιθανή επιβοήθησή του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
003. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας! Έχω ένα αγοράκι που πριν 2 μέρες έγινε 2 ετών. Τώρα άρχισε να μας φωνάζει μαμαμα Κ μπαμπαμπα Κ πολλές φορές μαμά μπαμπά γιαγιά. Δείχνει με τον δείχτη τα πάντα συνεννοούμαστε έτσι. Μας δείχνει Κ κάνει μμμ να του πούμε τι είναι το κάθε τι. Του αρέσουν τα παραμύθια πολύ διαβάζουμε από ενός.. Εκτελεί εντολές και έχει καλή βλεμματική επαφή. Κάνει φανταστικό παιχνίδι πχ ταΐζει τα λούτρινα τους δίνει να πιουν από το νεράκι του μιλάει στο τηλέφωνο..Ξεκινήσαμε παιδικό πριν 2 εβδομάδες προς βελτίωση του λόγου του. Παίζει με αυτοκινητάκια στα οποία κοιτάει τις ρόδες Κ πολλές φορές μετά από τραγουδάκια χτυπάει παλαμάκια ή όταν βλέπει ένα παιδικό Κ τελειώνει χαιρετάει σαν να το χαιρετάει που τελειώνει.. όταν θέλει νερό πχ μου το δείχνει να του το δώσω Κ αν εκείνη τη στιγμή βάζω νερό στο ποτηράκι κουνάει τα χεράκια του πάνω κάτω σαν φτερούγισμα σαν να ανυπομονεί να πιει νερό.. λίγες φορές τώρα τελευταία παρατήρησα ότι Περπατάει στις μύτες..έχει γενικά καλή αντίληψη.. σε κάθε παραμύθι ρωτάω που είναι τι και το δείχνει κατευθείαν..επειδή ανησυχώ ως προς την καθυστέρηση λόγου του να ξεκινήσουμε λογοθεραπεία ή να αξιολογηθούμε πρώτα από Αναπτυξιολόγο; η παιδίατρος μας σύστησε να πάει παιδικό Κ να περιμένουμε λίγο ακόμα. Ποια η γνώμη σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Υπάρχουν κάποια ανησυχητικά στοιχεία (ομιλία, υπερδιέγερση που εκφράζεται με «φτερουγίσματα» και στήριξη στις μύτες των ποδιών) στο παιδί σας που σε αυτή την ηλικία μπορούν να εξεταστούν από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο, Εργοθεραπευτή και Λογοθεραπευτή! Η ηλικία του παιδιού είναι η κατάλληλη για να υπάρξει άμεση και πολύ ουσιαστική παρέμβαση. Φυσικά η διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο από Αναπτυξιολόγο! Σας παραπέμπουμε και στο άρθρο μας με δ/νση http://www.proseggisi.gr/%CF%80%CF%81%CF%89%CE%B9%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B5-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%86%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC/
όπου μπορείτε να βρείτε περαιτέρω στοιχεία. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
004. ΕΡΩΤΗΣΗ:Γεια σας έχουμε ένα κορίτσι 15 χρόνων. Από μικρή της φερόμαστε σαν μεγάλη και είναι ένα παιδί ώριμο ευγενικό και χαρούμενο. Φοιτά σε ιδιωτικό σχολείο πάντα είμαστε δίπλα της την βοηθάμε σε ότι και αν χρειαστεί. Διακοπές πάντα πάμε όλοι μαζί σαν οικογένεια .Είναι ένα κανονικό ώριμο παιδί. Εδώ και λίγο καιρό τα έφτιαξε με ένα αγόρι της ηλικίας και φαίνεται να είναι καλά και εμείς την αφήνουμε και να βγαίνει και να περνάει χρόνο με το αγόρι της. Όμως ανακάλυψα ότι στις συνομιλίες τους στο fb μας κατηγορεί σαν γονείς λέει ότι την κοροϊδεύουμε και την ειρωνευόμαστε πράγματα που δεν έχουν γίνει και ότι έχει κατάθλιψη άλλα δεν το δείχνει σε κανένα και λέει πράγματα και λόγια που δεν έχουν ειπωθεί από εμάς. Εμείς πάντα είμαστε εκεί κοντά της και μας μιλάει πάντα και τα συζητάμε άλλα αυτό που διάβασα δεν ταιριάζει με τον χαρακτήρα που μας δείχνει εμάς. Εμάς μας δείχνει ένα χαρούμενο κοινωνικό παιδί που βγαίνει με τους φίλους της περνάει καλά είναι γελαστή φτιάχνεται ντύνεται. Σε συνομιλίες με άλλους φίλους της δεν συζητάει κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να πω τι διάβασα γιατί δεν θέλω να ξέρει ότι ξέρω επομένως πώς θα το αντιμετωπίσω. Δεν θέλω να νιώθει έτσι και δεν ξέρω αν το νιώθει η απλά το λέει. Και βέβαια είμαστε πάντα εκεί σε ότι και να ζητήσει και δεν είναι ωραίο να κατηγορεί άδικα τους γονείς της. Ευχαριστώ για την βοήθεια σας,
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η εφηβεία είναι μια πολύ όμορφη αναπτυξιακή φάση για τον άνθρωπο παράλληλα όμως αρκετά πολύπλοκη μιας και συντελούνται πολλές και ραγδαίες αλλαγές τόσο στο σώμα όσο και στην σκέψη των εφήβων. Συχνά οι έφηβοι υιοθετούν συμπεριφορές ώστε να τραβήξουν το ενδιαφέρον ή για να ταυτιστούν με τους συνομηλίκους. Κάποιες φορές αυτό που αποκαλούμε ωριμότητα εμείς οι ενήλικες για τα παιδιά είναι βάρος. Θα ήταν καλό να παρατηρήσετε για λίγο καιρό τόσο την συναισθηματική της κατάσταση όσο και πιθανές αλλαγές της συμπεριφοράς της. Επίσης προσπαθείστε να εντοπίσετε πιθανά λάθη στην επικοινωνία σας μαζί της. Χρειάζεται να θυμάστε ότι θα πρέπει να είστε καλός ακροατής. Κρατήστε αυτά που διαβάσατε στο μυαλό σας και προσπαθείστε να σκεφτείτε με ψυχραιμία μήπως το παιδί σας παρεξηγεί κάποιες συμπεριφορές σας και χρειάζεται να τις τροποποιήσετε; Μήπως από την δική της την πλευρά έχει δίκιο; Από την άλλη σκεφτείτε ότι οι έφηβοι πολλές φορές διογκώνουν τα συναισθήματα τους κι έχουν συχνά συναισθηματικές μεταπτώσεις. Είναι καλό να σκεφτείτε το ενδεχόμενο συμβουλής ειδικού στην περίπτωση που νιώθετε ανασφάλεια για την ψυχική υγεία του παιδιού σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
005. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα . Έχω μια κορούλα 7,5χρ. Μας ζητούσε από τα προνήπια αδερφάκι .πάντα στις ζωγραφιές της μας παρουσίαζε τετραμελή οικογένεια με μωράκι ζωγραφισμένο. Αρχές καλοκαιριού φέτος είχε έντονη επιθυμία για αδερφάκι που την εξέφραζε με δάκρυα ,λυπημένο ύφος κ πάντα έδειχνε μια τρυφερότητα σ όλα τ παιχνίδια της. Προτιμάει ιδιαίτερα τις κούκλες – μωρά. Για να της απαλύνουμε την έλλειψη παρέας ,της κάναμε δώρο ένα κουνελάκι. το οποίο δυστυχώς πέθανε . Το αγαπούσε πολύ κ το φρόντιζε. Ως συνέπεια να τη στεναχωρήσει πολύ ο χαμός του. Πως μπορούμε να το διαχειριστούμε; Να ξαναπάρουμε αμέσως κατοικίδιο; Να σημειώσω ότι και εγώ και ο σύζυγός μου περνάμε πολύ χρόνο με το παιδί κ έχει εξωσχολικές δραστηριότητες.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η επιθυμία της κόρης σας για αδελφάκι φαίνεται έντονη. Χρειάζεται μάλλον μια πιο σαφή και ξεκάθαρη, ειλικρινή απάντηση από μέρους σας για το αν θα αποκτήσει ή όχι αδελφάκι και για ποιούς λόγους. Η επιλογή κατοικίδιου μπορεί να απαλύνει την έλλειψη αδελφού /αδελφής αλλά δεν την αντικαθιστά. Είναι όμως μια σωστή επιλογή ιδιαίτερα στα μοναχοπαίδια, ώστε να μάθουν την έννοια της φροντίδας και της υπευθυνότητας. Καλό θα ήταν να την αφήσετε να βιώσει την απώλεια και να συζητήσετε μαζί της αν θέλει να αποκτήσει άλλο κατοικίδιο. Στην περίπτωση που διαπιστώσετε παρατεταμένη θλίψη, απώλεια προσοχής και δυσκολίες στον ύπνο ή συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν στο παιδί σας καλό είναι να αναζητήσετε βοήθεια από επαγγελματία. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
006. ΕΡΩΤΗΣΗ:Γεια σας. Η κόρη μου 7 χρόνων τώρα , αγκαλιάζει τους συμμαθητές της και τους πιάνει από το χέρι η το μπράτσο. Τα άλλα παϊδάκια φυσικά δυσανασχετούν . Το κάνει αυτό από τα νήπια. Όλα αυτά τα χρόνια έχω κάνει άπειρες συζητήσεις μαζί της , άλλα δυστυχώς συνεχίζει , με αποτέλεσμα να μην έχει φίλες κ να κλαίει κάθε μέρα …. Τι μπορώ να κάνω για να σταματήσει …. Ευχαριστώ εκ των πρότερων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία δυσκολία της κόρης σας όσον αφορά την κατανόηση (ή χρήση) κοινωνικών κανόνων με τους συμμαθητές της που φυσικά επιδρούν σημαντικά στην κοινωνικοποίησή της και την αποδοχή της και φυσικά επηρεάζει πολύ το συναίσθημά της. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους: Το κάνουν τα αδέξια παιδιά, τα παιδιά με διάσπαση προσοχής ή παρόρμηση, τα συναισθηματικά ανώριμα παιδιά και τα παιδιά με δυσκολίες πραγματολογίας ή κοινωνικής επικοινωνίας. Είναι πολύπλοκοι οι λόγοι που μπορεί να οδηγούν σε αυτή τη συμπεριφορά και θα πρέπει να εντοπιστούν για να αντιμετωπιστούν είτε από έναν ειδικό, είτε από εσάς ως οικογένεια. Για το λόγο αυτό θα σας συστήναμε αρχικά να επισκεφτείτε έναν ειδικό για να μιλήσετε για αυτά που σας απασχολούν. Ως κατάλληλες ειδικότητες αρχικά μπορεί να είναι είτε Παιδοψυχολόγος, Παιδοψυχίατρος ή Εργοθεραπευτής όπου θα μπορούσαν να σας προσανατολίσουν για τις επόμενες ενέργειές σας. Προς το παρόν, μη διστάσετε να πείτε στο παιδί την αλήθεια όταν σας ρωτάει γιατί δεν έχει φίλες! Ότι στα περισσότερα παιδιά δεν τους αρέσει να τα αγκαλιάζουν συνεχώς ή να τα πιάνουν από το χέρι η το μπράτσο και να της προτείνετε άλλους τρόπους επίδειξης της αγάπης. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
007. ΕΡΩΤΗΣΗ: Επικοινωνώ μαζί σας με το email του γιου μου. Το πρόβλημα μου είναι το έξης έχω ένα γιο ο οποίος είναι 8 ετών που με διάγνωση ΚΕΔΔΥ των εντάσσουν με ΔΕΠ-Υ στο φάσμα του αυτισμού με επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο. μετά με στείλανε σε ειδικό σχολείο και αποφοίτησε την προκαταρκτική και προβιβάστηκε στην πρώτη δημοτικού. δεύτερη γνωμάτευση ΚΕΔΔΥ στέλνει το παιδί σε γενικό σχολείο στην πρώτη δημοτικού ηλικιακά όμως το παιδί έπρεπε να πηγαίνει στην τρίτη δημοτικού. Εντωμεταξύ έχω δασκάλα Ειδικής αγωγής στο σπίτι και το παιδί μαθησιακά έχει προχωρήσει αρκετά και θα ήθελα να φοιτήσει στην δευτέρα δημοτικού. Θα σας παρακαλούσα να μου πείτε αν μπορώ να κάνω κάτι (γιατί ο γιος μου είναι πολύ αναπτυγμένος και φοβάμαι τις αντιδράσεις)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Έχετε ένα παιδί που προφανώς ταλαιπωρείται από τις αναπτυξιακές δυσκολίες του και για αυτό το λόγο προτάθηκε τόσο η επανάληψη του Νηπιαγωγείου, όσο και η φοίτηση σε Ειδικό Σχολείο. Ευτυχώς το παιδί προφανώς ανταποκρίθηκε καλά στα εκπαιδευτικά προγράμματα και για αυτό τα ΚΕΔΔΥ αποφάσισαν πως μπορεί πια να ωφεληθεί και από Σχολείο τυπικής εκπαίδευσης. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο σωματότυπος δεν είναι το βασικό κριτήριο για την ένταξη ενός παιδιού σε εκπαιδευτική Τάξη, αλλά η μελέτη του ποια Τάξη θα το βοηθούσε περισσότερο στην μαθησιακή και συναισθηματική του εναρμόνιση με τους συμμαθητές του. Τα ΚΕΔΔΥ κάνουν μία εξαίρετη δουλειά και θα θέλαμε να ακούσετε προσεχτικά τη γνώμη τους. Επίσης, εάν το παιδί παρακολουθεί θεραπευτικά προγράμματα σε κάποιο Κέντρο (σίγουρα σας έχει συσταθεί), θα σας συστήναμε να το συζητούσατε και με τη θεραπευτική σας ομάδα! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
008. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Έχω ένα κοριτσάκι 7ετων και μου φαίνεται ότι δυσκολεύεται λίγο στη γραφή. Δηλαδή γράφουμε μια πρόταση και κάνει ένα λάθος. Όσες φορές και να το διορθώσω πάλι όταν το ξαναγράψει θα ξεχαστεί και θα κάνει το ίδιο λάθος. Έχει κάποιο πρόβλημα πώς μπορώ να το βοηθήσω?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς δεν αναφέρεστε στην οπτικογραφοκινητική επίδοση της κόρης σας, αλλά στα κομμάτια της ορθογραφίας και μνημονικής κωδικοποίησης του σφάλματος και του σωστού. Αρχικά θα σας έλεγα ότι πολλοί λόγοι μπορεί να οδηγήσουν ένα παιδί σε αυτή την εικόνα: Διάσπαση προσοχής, δυσκολίες στη μνήμη, Μαθησιακή δυσκολία είναι οι κυριότερες. Θα ήταν καλό, εφόσον δείτε ότι οι δυσκολίες παραμένουν να γινόταν μία αξιολόγηση από κάποιον ειδικό στις μαθησιακές δυσκολίες για να εντοπιστούν: (α). Το μαθησιακό στυλ και προφίλ του παιδιού και τα δυνατά σημεία της μνημονικής κωδικοποίησης (οπτικός, ακουστικός, κιναισθητικός τύπος) και (β) η πιθανή ύπαρξη κάποιας μαθησιακής δυσκολίας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
009. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, Έχω ένα αγοράκι 19 μηνών, ο μικρός έχει μείνει λίγο πίσω σύμφωνα με κάποια αναπτυξιακά ορόσημα. Επισκεφτήκαμε Αναπτυξιολόγο, ο οποίος μας είπε πως ο μικρός έχει διαταραχή κοινωνικής επικοινωνίας. Σε λίγες μέρες θα έχω γραπτώς την αξιολόγηση την οποία και θα ήθελα να σας στείλω. Μας πρότεινε για τον μικρό Εργοθεραπεία και Λογοθεραπεία. Αυτό που παρατήρησα στο παιδί και απευθύνθηκα σε ειδικό σε θέματα ανάπτυξης είναι τα εξής: Δεν αντιγράφει κινήσεις, δηλαδή του δείχνουμε πολλές φορές πως κάνουμε γεια, πως στέλνουμε φιλάκια κ.ο.κ. και ενώ κοιτάει την κίνηση δεν την κάνει ποτέ. Δεν δείχνει αυτό που θέλει με το δάχτυλο, αντίθετα μας παίρνει από το χέρι και μας πηγαίνει εκεί που θέλει, ή μας φέρνει στα χέρια αυτό με το οποίο θέλει να παίξουμε ή το κοντρόλ της τηλεόρασης για να του βάλουμε παιδικά. Δεν έχει πει ακόμα καμία λέξη, αλλά εξακολουθεί να μπαμπαλίζει και να βγάζει καινούργιες φωνούλες. Επίσης είναι φανατικός με την πιπίλα, τώρα προσπαθούμε να του την κόψουμε σιγά σιγά. Δεν εκτελεί απλές εντολές του τύπου, φέρε μου την μπάλα ή έλα να βάλουμε τα παπούτσια σου κλπ. Δεν ακούει πάντα το όνομα του και όταν τον φωνάζουμε δεν έρχεται αν είναι απορροφημένος με κάτι άλλο. Ο μικρός είναι ένα πολύ χαρούμενο και εκδηλωτικό παιδάκι. Παίζει με τα παιχνίδια του, παίζει μαζί μας κρυφτό κυνηγητό και μπάλα. Ειδικά με τις μπάλες ασχολείται πολύ. Είναι χαδιάρης και έχει πολλή καλή βλεμματική επαφή. Του αρέσουν οι βόλτες και αντιδρά θετικά στα τρίτα άτομα που γνωρίζει και ξέρει πως θα παίξουν μαζί του. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με μεγάλη μου χαρά να κλείσουμε ρ/β και να σας πω τη γνώμη μου! Μπορείτε να καλέσετε στο 210-9238217. Αναφέρεστε σε κάποιες συμπεριφορές που καλώς σας οδήγησαν στη σκέψη να ζητήσετε τη γνώμη Αναπτυξιολόγου. Όντως κάποια δεδομένα στην κοινωνική επικοινωνία του παιδιού είναι ανησυχητικά και πρέπει να λάβει επιβοήθηση (η επιδερμική επικοινωνία, η μη δακτυλική επίδειξη, η απουσία μίμησης) αλλά είναι πολύ θετικά το ότι είναι χαρούμενο παιδί με βλεμματική επαφή και με διάθεση για παιχνίδι και για να παίξετε κρυφτό. Σας αποστέλλω και ένα ερωτηματολόγιο συμπεριφορών του παιδιού που θα ήθελα να μου το αποστείλετε συμπληρωμένο και από τους 2 γονείς ώστε να διευκρινιστούν κάποιες περαιτέρω συμπεριφορές. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
010. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουμε μια κορούλα 2,5 ετών. Σήμερα απόγευμα έκανε εμετό. Μετά το λούσιμο σώματος ζητάει να της λούζουμε το κεφάλι. Το κάναμε. Στη συνέχεια γκρίνιαζε και έλεγε ( πλένετε μου το κεφάλι). Το ζήταγε συνέχεια. Όταν ηρέμησε κάτι της είπε ι αδελφή για το κεφάλι και έκλαψε. Πρώτη φορά φέρετε έτσι. Νομίζαμε πως κάτι σοβαρό τρέχει με κεφάλι της. Ανησυχούμε. Ευχαριστούμε
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η συμπεριφορά που αναφέρετε είναι παράξενη και μπορεί να σημαίνει κάποια πράγματα, μπορεί όμως και τίποτα. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν μπορούν να περιγράψουν αναλυτικά αυτό που τα ενοχλεί. Αρχικά θα πρέπει να το αναφέρετε στον Παιδίατρο του παιδιού. Θα θέλαμε επιπρόσθετα να γνωρίζουμε εάν αυτό επαναλαμβάνεται από εδώ και πέρα συχνά και εάν γενικά το παιδί δυσκολεύεται και σε άλλα πράγματα στο κεφαλάκι (πχ να φορέσει καπέλο, να τη χαϊδέψετε στο κεφαλάκι, να της πλύνετε το πρόσωπο κλπ). Εάν δείτε ότι επιμένουν κάποιες συμπεριφορές, θα ήταν καλό να ληφθεί ένα λεπτομερές ιστορικό του παιδιού για να διερευνηθούν αυτές διεξοδικότερα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
011. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας… Έχω ένα κοριτσάκι 9 χρονών . Έχω παρατηρήσει ότι δυσκολεύεται πάρα πολύ στο να προσεγγίζει παιδιά της ηλικίας της ή λίγο μεγαλύτερα για να παίξουν και να κάνουν δραστηριότητες. Συχνά όταν είμαστε σε εξωτερικούς χώρους έχω διαπιστώσει ότι δεν αποζητά την παρέα συνομηλίκων της αλλά συνέχεια κινείται και βρίσκεται στο χώρο που βρίσκομαι και εγώ. Επίσης ακόμα και μέσα στο σπίτι έχω διαπιστώσει ότι με ακολουθει καθολη την διάρκεια των εργασιών που κάνω μέσα σε αυτό. Θα ήθελα να μου πείτε γιατί συμβαίνει αυτό και τι πρέπει να κάνω ώστε να αλλάξει αυτό.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία ισχυρότατη συμπεριφορά προσκόλλησης του παιδιού σε εσάς, κάτι που δυσκολεύει την αυτονόμησή της, την αυτοδιαχείρισή της και την κοινωνικοποίησή της. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για πολλούς και διαφορετικούς λόγους που μπορεί να σχετίζονται είτε με το ίδιο το παιδί (κοινωνική αδεξιότητα, δυσκολίες στον κοινωνικό μηχανισμό σκέψης, δυσκολίες στην αυτοεικόνα), είτε λόγω δικών σας χειρισμών (πχ υπερπροστασία). Λόγω της ηλικίας του παιδιού, θεωρείται σημαντικό να τροποποιηθεί αυτή η συμπεριφορά για να αισθανθεί το ίδιο πιο ανεξάρτητο και χαρούμενο. Αρχικά θα ήταν καλό να συζητήσετε τις ανησυχίες σας και να δώσετε ένα λεπτομερές ιστορικό σε έναν Ψυχολόγο ώστε να διαπιστώσει εάν θα χρειαζόταν ή όχι μία αξιολόγηση του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
012. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας, ο γιος μου διαγνώστηκε με αυτισμό όταν ήταν 2,5 χρονών και τώρα είναι 3,5 δεν μιλάει αλλά καταλαβαίνει πολλά πράγματα , εμείς καταγόμαστε από την Αλβανία αλλά από τότε που διαγνώστηκε του μιλάμε πιο πολύ ελληνικά για να συνηθίσει για το σχολείο αλλά μιλάμε και στο σπίτι αλβανικά, πλέον όμως μόνο τα ελληνικά καταλαβαίνει ,επειδή θέλουμε το καλύτερο για το παιδί και να καλυτερέψει όσο το δυνατόν πιο πολύ γίνεται σκαφτόμαστε να μετακομίσουμε στη Γερμανία, έχουμε κάποιους συγγενείς που μπορούν να βοηθήσουν λίγο σχετικά με δουλειά και σπίτι όμως δεν ξέρουμε καθόλου την γλώσσα , έχουμε μια κόρη 15 χρονών που ξέρει λίγα γερμανικά και αγγλικά όμως εμείς μιλάμε μόνο αλβανικά και ελληνικά. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι είναι μια καλή λύση ώστε το παιδί να πάει σε καλύτερα σχολεία όπου το κράτος σε στηρίζει και δεν συγκρίνονται με την Ελλάδα; ανησυχούμε όμως για το πως θα μάθει γερμανικά και πως θα ανταποκρίνεται εκεί μέχρι να συνηθίσει, δεν θέλουμε να κάνουμε λάθος, γιατί η αρχή είναι πάντα δύσκολη , ειδικά για ένα παιδί με αυτά τα προβλήματα..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Είναι εμφανής η ανησυχία σας επάνω στα ζητήματα γλώσσας για το παιδί (Ελληνικά, Αλβανικά, Γερμανικά) όσον αφορά τη βελτίωση της κατανόησής του. Από την άλλη, αναφέρεστε σε έναν προβληματισμό σας όσον αφορά την ποιότητα των υπηρεσιών για τα παιδιά με αυτισμό στην Ελλάδα. Όσον αφορά το 1ο ζήτημα, από τη στιγμή που το παιδί βρίσκεται σε μικρή ηλικία, μετά το πρώτο 2μηνο ή 3μηνο θα προσαρμοστεί πολύ ευκολότερα στο νέο περιβάλλον από ότι εάν ήταν 5 ή 6 ετών. Αρκεί πάντα να μιλάτε σταθερή γλώσσα στο σπίτι (μία ή δύο, οικείες όμως για το παιδί). Από την άλλη όμως είναι σημαντικό να αισθανθείτε και εσείς άνετα στη Γερμανία από τη στιγμή που δεν γνωρίζετε τη γλώσσα. Όσον αφορά το 2ο ζήτημα, θα ήθελα να σας τονίσω ότι η Ελλάδα έχει εξαιρετικούς θεραπευτές και πολλές από τις δομές στην Ελλάδα είναι εφάμιλλες των δεδομένων του εξωτερικού. Αυτό που θα πρέπει πάντα να επιδιώκετε ως γονείς, είναι την πιστοποίηση των θεραπευτών επάνω στην θεραπεία του αυτισμού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Λογοθεραπείας του Κέντρου μας
013. ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουμε ένα αγοράκι 14 μηνών. Όσον αφορά τη νοητική και κοινωνική του ανάπτυξη, φαίνεται αρκετά ανεπτυγμένος για την ηλικία του. Η ερώτηση αφορά την συμπεριφορά του όταν πηγαίνουμε στον γιατρό. Στις αρχικές μας επισκέψεις, είχε μια φυσιολογική συμπεριφορά. Σχετικά ήρεμος, λίγο κλάμα μερικές φορές, κλάμα με τα εμβόλια, μετά ξανά ηρεμία και διάθεση κλπ. Χρειάστηκε κάποια στιγμή (ύστερα από συμβουλή του παιδιάτρου μας) να τον πάμε στο Παίδων σε ηλικία περίπου 8 μηνών, όπου τον ταλαιπώρησαν πάρα πολύ και ειδικά στην διαδικασία αιμοληψίας, που η νοσοκόμα τον κατατρύπησε καθώς δεν έβρισκε φλέβα. Έπειτα από αυτό, κάθε φορά που πάμε στον γιατρό, φαίνεται να τον πιάνει κρίση πανικού. Είναι ευδιάθετος στην αναμονή, αλλά όταν πάμε στο εξεταστήριο, αρχίζει σπαρακτικό κλάμα με αναφιλητά, ενώ φαίνεται να εμφανίζει σημάδια αποπροσανατολισμού, γρήγορη αναπνοή κλπ. Ακριβώς τα σημάδια που εμφανίζει ένας ενήλικας όταν παθαίνει κρίση πανικού. Το ίδιο του συμβαίνει και όταν συζητάμε πως θα πάμε στο γιατρό. Μετά την εξέταση (όταν ξαναβάζει τα ρούχα), ηρεμεί σχετικά και σιγά σιγά επανέρχεται και η καλή του διάθεση. Τη συγκεκριμένη συμπεριφορά την έχει εμφανίσει μόνο σε αυτές τις στιγμές . Πιστεύετε ότι πρέπει να συμβουλευτούμε κάποιον ειδικό; Είναι κάτι που μπορεί να του δημιουργήσει πρόβλημα μετέπειτα; Μπορούμε να κάνουμε κάτι (π.χ. να του πάρουμε παιχνίδια με ιατρικά εργαλεία και να παίζουμε στο σπίτι ότι τον εξετάζουμε, ή κάποιο παιδικό βιβλίο με κάποιον γιατρό σε εικόνες, για να εξοικειωθεί ίσως με την ιδέα της εξέτασης); Φαίνεται πως κάθε φορά υποφέρει και αν και όλοι μας λένε πως θα το ξεπεράσει μεγαλώνοντας, πιστεύουμε πως τέτοια πράγματα γράφουν μέσα μας και δε θα θέλαμε να νιώθει πως τον πιέζουμε να κάνει κάτι που τον φοβίζει. Επίσης από τη στιγμή που επιστρέψαμε από τις διακοπές και στην εργασία μας φαίνεται πως εμφανίζει κάποιου είδους τικ με τα ματάκια του όταν έρχεται η ώρα να μας αποχωριστεί και να μείνει με τη γιαγιά του η όταν τον πλησιάζει κάποιο άγνωστο άτομο. Θα μας ενδιέφερε πολύ να μάθουμε αν υπάρχει κάποιος ειδικός ψυχολόγος για παιδάκια σε τόσο μικρές ηλικίες. Θα θέλαμε να μιλήσουμε μαζί του και να μας δώσει κάποιες κατευθύνσεις για το πως θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τον μικρούλη μας να ξεπεράσει το άγχος του, αλλά και για το πως θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε αντίστοιχα θέματα στο μέλλον. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και χίλια συγγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Μιλάτε αρχικά για μία Ιατρική Φοβία που ανέπτυξε το παιδί σας μετά από μία επώδυνη εμπειρία. Ο τρόπος που την αντιμετωπίζει είναι αναμενόμενος σε πολλά παιδιά αυτής της ηλικίας που φοβούνται. Οι γονείς είναι καλό να είναι ψύχραιμοι, εύχαροι και ήρεμοι. Μπορείτε επίσης να ζητήσετε και από τον Παιδίατρο σας βοήθεια για το τι προτείνει. Φυσικά και βοηθούν πολύ να παίζετε με ιατρικά εργαλειάκια – παιχνίδια, αν και είναι ακόμη πολύ μικρό στην ηλικία για να κάνει οργανωμένο συμβολισμό. Φυσικά και μπορείτε ως οικογένεια να ζητήσετε τη βοήθεια ψυχολόγου. Τόσο η δική μας δομή, όσο και πλείστες άλλες, μπορούν εξαιρετικά να καλύψουν το ζήτημά σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
014. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Πριν 4 ημέρες τα παιδιά μου, ετών 9 και 7 έκαναν ποδήλατο. Ένα όχημα χτύπησε το μικρό μου παιδί. Ευτυχώς, είναι καλά! Το πρόβλημα είναι ότι από εκείνη τη μέρα το μεγάλο μου παιδί δεν μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ και όταν κοιμάται ξυπνάει. Σκέφτεται τη σύγκρουση του ατυχήματος, λέει και το θυμάται συνέχεια. Πως να το αντιμετωπίσω? Ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί σας είχε ένα σημαντικό –για τη σκέψη του αλλά πιθανά και με βάση τον τρόπο που το χειριστήκατε- ατύχημα και δείχνει να τρόμαξε πάρα πολύ. Ένα «μετατραυματικό άγχος» εμφανίζεται συχνά σε πάρα πολλά παιδιά. Σε άλλα παιδιά εμφανίζεται με ήπιες συμπεριφορές φοβίας με προσκόλληση στους γονείς, σε άλλα με ψυχοσωματικές εκδηλώσεις, σε άλλα με διαταραχές σίτισης ή ύπνου. Αρχικά δίνουμε χρόνο και στεκόμαστε δίπλα στις δυσκολίες χωρίς να κρίνουμε τη στάση τους. Χρειάζεται χρόνο. Εάν επιμένουν οι δυσκολίες, τότε είναι καλό να ζητηθεί η γνώμη Παιδοψυχολόγου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
015. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω μια κόρη 3.5 Ετών και μόλις ξεκίνησε παιδικό σταθμό στη Γερμανία, όπου και ζούμε. Η μικρή έχει γενικά ένα θέμα με την ομιλία, δεν μιλάει ιδιαίτερα αλλά τα καταλαβαίνει σχεδόν όλα. Πέρυσι επισκεφτήκαμε και έναν Αναπτυξιολόγο γιατρό, ο οποίος μας είπε ότι δεν έχει πρόβλημα το παιδί, απλά ίσως είναι 6 μήνες πίσω από την ηλικία του…το θέμα μας τώρα είναι ότι στο γερμανικό σχολείο δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα, απομονώνεται και παίζει μόνο με εμένα (εγώ παραμένω εκεί για να μεταφράζω ουσιαστικά). Η νηπιαγωγός μου είπε να της μάθω γερμανικά γιατί αλλιώς δεν θα μπορεί να ενταθεί(στο σπίτι μιλάμε ελληνικά)….Να σημειώσω επιπλέον ότι δεν ασχολείται καθόλου με το παιδί, ούτε σαν νέο μέλος που είναι. ..Το ερώτημα μου είναι . Μήπως είναι καλύτερο να την πάμε σε έναν ελληνικό παιδικό σταθμό, όπου θα μιλάνε οι νηπιαγωγοί κ τα παιδάκια ελληνικά αλλά Κ παράλληλα κάνουν μαθήματα γερμανικών???
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Νομίζουμε ότι την απάντηση στο ερώτημά σας την έχετε ήδη δώσει. Είτε το παιδί αντιμετωπίζει ανωριμότητα, είτε κάποια γλωσσική ή κοινωνική δυσκολία, η κατανόηση της κοινωνικής γλώσσας παίζει σημαντικότατο ρόλο στο να αισθανθεί άνετα και ασφαλής για να ενσωματωθεί σε μία ομάδα. Θα σας προτείναμε λοιπόν σίγουρα την ένταξη του παιδιού σε έναν ελληνόφωνο παιδικό σταθμό και την άμεση απομάκρυνσή σας από την εποπτεία του παιδιού στο σταθμό. Θα ήταν καλό επίσης το παιδί να επαναξιολογείται από τον/την Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο αφού εντοπίστηκε ανωριμότητα και πιθανά από Λογοθεραπευτή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
016. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Σας συγχαίρω για το έργο σας να βοηθάτε τις οικογένειες να προσανατολιστούν επάνω στα προβλήματα των παιδιών τους. Έχω ένα γιο 8 ετών που στο Σχολείο μου είπαν ότι είναι υπερκινητικός. Η αλήθεια είναι ότι και στο σπίτι δυσκολεύεται να καθίσει να διαβάσει, γίνεται μάχη και όταν επιτέλους καθίσει στριφογυρίζει στην καρέκλα του, του πέφτουν τα μολύβια και είναι μέσα στο θυμό. Τον πήγα σε έναν γνωστό μου εργοθεραπευτή αλλά μου είπε ότι δεν είναι υπερκινητικός και δεν έχει διάσπαση προσοχής. Βέβαια τον είδε μόνο μισή ώρα γιατί δεν είχε χρόνο! Μου είπε ότι το Καλοκαίρι θα τον βοηθήσει να ηρεμήσεις. Εγώ όμως και τώρα το Καλοκαίρι που είναι διακοπές τον βλέπω πολύ ανήσυχο. Τι με συμβουλεύετε να κάνω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά θα πρέπει να σας πω ότι για να χαρακτηριστεί ένα παιδί ότι έχει το σύνδρομο της διάσπασης και υπερκινητικότητας, με βάση τα διαγνωστικά εργαλεία θα πρέπει να πληρεί κάποια στοιχεία: (1) οι δυσκολίες να έχουν εντοπιστεί πριν από την ηλικία των 6 ετών. (2) να εμφανίζονται σε δύο τουλάχιστον χώρους (όχι υποχρεωτικά σε όλους) και (3) να επηρεάζουν το παιδί στην αυτοεξυπηρέτησή του, τη μαθησιακή του επίδοση ή και την κοινωνικοποίηση του. Η διάγνωση γίνεται από Παιδοψυχίατρο ή Παιδονευρολόγο, αφού αποκλειστούν διαφοροδιαγνωστικοί παράγοντες. Ως μέλη της Διεπιστημονικής Ομάδας είναι ο Εργοθεραπευτής, ο Ψυχολόγος και ο Παιδαγωγός. Νομίζω ότι οι ανησυχίες σας είναι σαφείς και θα σας σύστηνα να απευθυνθείτε σε μία τέτοια διαγνωστική ομάδα είτε στο Δημόσιο είτε σε ιδιωτικό φορέα, όπου πρώτα θα δώσετε ένα αναλυτικό ιστορικό και στην πορεία θα αξιολογηθεί το παιδί σας σε βάθος. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
017. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας . Συγχαρητήρια για το έργο σας. Είμαι μητέρα 2 κοριτσιών . Η μικρή μου είναι 4 ετών κ έχουμε πρόβλημα με την αφαίρεση της πάνας . Εδώ κι 1.5 χρόνο το προσπαθούμε με κάτι διακοπές κι είναι αρνητική να κάτσει στην τουαλέτα κ στο γιογιό της. Από τον Νοέμβρη κάνουμε λογοθεραπεία κι Εργοθεραπεία κι έχει βοηθηθεί αρκετά μέχρι στιγμής . Αλλά στο κομμάτι αυτό υπάρχει θέμα . Σήμερα την έβαλα έκανε κάτι σταγόνες κ ήθελα να την βάλω για ύπνο κ χωρίς πάνα κ ήταν αρνητική πολύ ,έκλαιγε γιατί το κρατούσε για να μην κάνει . Πως να το αντιμετωπίσω ???έχω σοβαρό θέμα . Φοβάμαι κ για να μην πάθει ουρολοίμωξη. Πείτε μου την άποψη σας . Ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς κάποιος παράγοντας δυσκολεύει πάρα πολύ το παιδί να αποχωριστεί την πάνα. Όπως βλέπετε, το παιδί έχει έλεγχο σφιγκτήρων (δεν λερώνεται όταν δεν έχει πάνα, ξέρει να συγκρατεί τα ούρα και τα κακά, όμως κάποιος προφανώς συναισθηματικός λόγος δεν την αφήνει να ανεξαρτητοποιηθεί σε αυτόν τον τομέα. . Συμβαίνει σε πολλά παιδιά με διάφορες αναπτυξιακές ή συναισθηματικές δυσκολίες. Αρχικά θα πρέπει να κατανοήσετε ότι το ίδιο το παιδί ταλαιπωρείται από αυτό περισσότερο από εσάς. Κάτι τη φοβίζει και την αναστέλλει. Ακολούθως θα πρέπει να «κουμπώσουμε» αυτή τη δυσκολία με το διαγνωστικό κομμάτι για το οποίο λαμβάνει Εργοθεραπευτική και Λογοθεραπευτική υποστήριξη. Και τελικά, να αποσαφηνιστεί από την Διεπιστημονική Ομάδα που παρακολουθεί το παιδί εάν είναι κάτι για το οποίο θα χρειαζόταν το ίδιο το παιδί μία ψυχολογική υποστήριξη, ή εσείς μία συμβουλευτική ή και τα δύο. Το σίγουρο είναι όπως είδατε ότι η πίεση δεν αποφέρει καρπούς και απλά βασανίζει το παιδί ακόμα περισσότερο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
018. ΕΡΩΤΗΣΗ:Κύριε Αλεξάνδρου καλημέρα σας…ζούμε σε μια επαρχιακή πόλη (Σέρρες) όπου η δυσκολία να βρεις αξιόλογα κ εκπαιδευμένα άτομα για την αντιμετώπιση των δυσκολιών του παιδιού σου είναι πλέον απογοητευτική. Στα 6 του χρόνια ο γιος μου έλαβε διάγνωση από παιδοψυχίατρος (αναφέρεται το όνομα) αυτισμός διευρυμένου φαινότυπο …στην πρώτη δημοτικού άρχισαν κ οι δυσκολίες μας να γίνονται πιο έντονες (συμπεριφορικά, μαθησιακά ). Κάναμε το wisc 3 το οποίο έδειξε ότι μιλάμε για ένα παιδί με 134 λεκτικό δείκτη νοημοσύνης κ 106 πρακτικό . Τον είδα άλλοι 3 παιδοψυχίατροι οι οποίοι είπαν με τίποτα ΔΑΔ ,ο ένας είπε δεπυ ,άλλος αγχώδη διαταραχή, άλλος χαρισματικοτητα , ο αναπτυξιολογος μίλησε για διαταραχή οπτικό κινητικού συντονισμού …τα ΚΕΔΥ έβγαλαν δεπυ Στο μόνο που συμφωνούν όλοι είναι ότι μιλάμε για έναν χαρισματικό νέο …έγινε κ το Αθήνα τεστ φέτος Δευτέρα δημοτικού στο οποίο φάνηκε δυσκολία στην οπτική αντίληψη κ κυρίως στο σημαινόμενο υλικό …σε όλες τις κλίμακες ηλικία αντιστοιχεί για 10-11 ετών είναι 7,3 τώρα ενώ στην κλίμακα αντιγραφή σχημάτων ,μνήμη σημαινομένου υλικού έδειξε ότι αντιστοιχεί σε 5,5 – 6 …Το πρόβλημα μας είναι ο γραπτός λόγος …γράφει πολύ ωραίας εκθεσούλες αλλά έχουμε θέμα στα γράμματα, στην αντιγραφή κ την ορθογραφία καθώς κ στο φάγωμα κάποιων γραμμάτων …είναι σαν δυσλεκτικός στο γραπτό χωρίς όμως πρόβλημα στην ανάγνωση:..σημείωση είναι εξαιρετικός στο να αφομοιώνει πράγματα μαθησιακά κυρίως όμως προφορικά …κατανοεί έννοιες δεν υπάρχει δυσκολία αντίληψης σε κανένα μάθημα …επίσης είναι φοβερά ανοργάνωτος, στο τετράδιο του επικρατεί το χάος μπορεί να πηδήξει 2 σελίδες κ για να γράψει …κ όλα αυτά με έλλειψη καταρτιζόμενων ατόμων …τι να κάνω για να τον βοηθήσω ;ευχαριστώ εκ των προτέρων λυπάμαι για το μακροσκελές κείμενο ..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πραγματικά δείχνετε αρχικά να έχετε ταλαιπωρηθεί από διαφορετικές διαγνώσεις για το παιδί σας. Αναφέρατε μόνο ένα όνομα Ιατρού, η οποία οφείλω να σας πω ότι είναι εξαιρετική αλλά δεν έχω λόγους να μην ενστερνιστώ και τις άλλες απόψεις. Με βάση αυτό που αναφέρετε ως δυσκολία αυτή τη στιγμή, αναφέρεστε σε μία εικόνα δυσγραφίας (πιθανά τύπου χώρου ή εξαιτίας της διάσπασης προσοχής) που έρχεται προφανώς και από δυσκολίες στην οπτική αντίληψη. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει συμπεριφορική Οπτομέτρης (αναφέρεται το όνομα) που θα σας σύστηνα να την επισκεφτείτε για να σας δοθούν οδηγίες για τη βελτίωση της οπτικής αντίληψης. Ταυτόχρονα όμως θα χρειαστεί να εφαρμοστεί στο παιδί και πρόγραμμα Εργοθεραπείας ώστε να βελτιωθεί η γραφοκινητική επίδοση και η οργάνωση στο χώρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
019. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Η δεύτερη κόρη μου είναι σχεδόν 19 μηνών. Χθες ο παιδίατρος μου έκανε τις ερωτήσεις του τεστ m chat κ δεν έπιασε μόνο μία. Οταν θέλει να δείξει δεν χρησιμοποιεί τον δείκτη αλλά όλη την παλάμη Ωστόσο έστω κ με αυτόν τον τρόπο δείχνει αυτό που την ενδιαφέρει. Σε συνδυασμό κ με το γεγονός ότι λέει μόνο τις εξής λέξεις: ατο(αυτό), μαμ , τατα (γάτα) κ ατα (βόλτα) ανησυχώ. Θεωρειτε ότι πρέπει να το ψάξουμε κι αν ναι πότε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. To M-Chat είναι ένας καλός δείκτης διερεύνησης αναπτυξιακών δυσκολιών σε ένα παιδί. Θεωρείται σκόπιμο να γίνει μία Αναπτυξιολογική εξέταση σε ένα παιδί ΟΤΑΝ υπάρχουν 3 αρνητικές απαντήσεις. Συζητείστε το με τον Παιδίατρό σας τι κρίνει και ο ίδιος. Πάντως με 1 απάντηση δεν θεωρείται επιβαρυντικό σημείο. Εάν πάντως επιθυμείτε να επισκεφτείτε Αναπτυξιολόγο, η ηλικία του παιδιού είναι καλή. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
020. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας,θα ήθελα την γνώμη σας σχετικά με την κόρη μου η οποία είναι 10 χρόνων. Είναι ένα κορίτσι με καλή νοημοσύνη και αντίληψη. Παρουσιάζει ψυχοσυναισθηματική ανωριμότητα με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται συχνά να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος. Τό κορίτσι μεγαλώνει σ ένα περιβάλλον με ασαφή όρια και κανόνες και με διπλά μηνύματα που της δημιουργούν σύγχυση με αποτέλεσμα να γίνεται χειριστική. Παράλληλα όμως η αστάθεια αυτή του οικογενειακού περιβάλλοντος της δημιουργεί τόσο προβλήματα συναισθηματικού τύπου (άγχος, φόβοι, ψυχαναγκασμοί) όσο και αντιδραστικές συμπεριφορές του τύπου διαταραχής διαγωγής.Θα ήθελα να μου πείτε πως μπορούν να φύγουν άγχος,φοβοι,ψυχαναγκασμοί. Ευχαριστώ Πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Δεν μας καταστήσατε σαφές εάν αυτά που αναφέρετε για τα χαρακτηριστικά της κόρης σας σας τα έχει αναφέρει κάποιος Ιατρός ή εάν είναι δικά σας συμπεράσματα. Από ότι φαίνεται πάντως, το παιδί βασανίζεται από όπως αναφέρετε άγχος, φόβους και ψυχαναγκασμούς. Οπότε θα σας προτείναμε σαν ομάδα να λαμβάνατε τη γνώμη Παιδοψυχίατρου (και μάλιστα αρκετά σύντομα) για να διαπιστωθούν οι πηγές αυτών των δύσκολων συμπεριφορών. Προφανώς θα χρειαστεί το παιδί ψυχολογική επιβοήθηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
021. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα..η μικρή μου είναι 6μιση χρονών..εδώ και 2 χρόνια έχω χωρίσει με τον μπαμπά της όμως διατηρούμε άριστες σχέσεις και την παίρνει ανά δεύτερη μέρα σπίτι του..γενικά του έχει αδυναμία..όμως ενώ πολλές Φορές επίτηδες μας βάζει να καθόμαστε κοντά..οπότε ακουμπήσω έστω αστειευόμενη πάνω σε συζήτηση τον μπαμπά της (πχ.σκουντηγμα η χτύπημα στον ώμο η πλάτη)η οπότε μιλήσω λίγο ειρωνικά μου επιτίθεται διαρκώς και μου φωνάζει η δεν θέλει να ακουμπώ τον πατέρα της κ με σπρώχνει..η οπότε συζητάω κάτι μαζί του ίσως καμιά φορά λίγο έντονα μπαίνει συνεχώς στην μέση..έχει ζήσει κάποιες έντονες καταστάσεις στο παρελθόν κ φασαρίες αλλά είναι φυσιολογικό η τόση αντίδραση απέναντι μου με βάση τον πατέρα της;;;ευχαριστώ!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κάθε παιδί βιώνει με το δικό του τρόπο ένα διαζύγιο και φτιάχνει με τον κάθε ένα γονιό διαφορετική σχέση. Στην παρούσα φάση δείχνει να λειτουργεί μέσα σε μία σχάση και σίγουρα κάτι διεκδικεί και από τους 2 της γονείς. Είναι ένα σοβαρό ζήτημα η διαχείριση του συναισθήματος του παιδιού αυτή τη στιγμή. Θα σας συμβουλεύαμε να επισκεπτόσασταν μαζί με τον μπαμπά ένα/μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να συζητούσατε και να σας καθοδηγούσε λεπτομερέστερα. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
022. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα έχω έναν γιο 9μιση χρονων,την χρονιά που μας πέρασε είδα μια κατακόρυφη μαθησιακή πτώση και έτσι πήγαμε στο ιπποκράτειο όπου διαγνώστηκε με δυσλεξία και ξεκινήσαμε λογοθεραπευτές κ εργοθεραπείες. Μετά από λίγο καιρό το παιδί άρχισε να παρουσιάζει περίεργες συμπεριφορές σε θέματα υγιεινής, σε θέματα συνεννόησης, πλήρη αποσυντονισμό συμπεριφορές επικινδυνες,μονιμως θυμωμένος κ εριστικός, δυσπραξία, παραισθήσεις, παντελής έλλειψη ενσυναισθησης την οποία βέβαια είχε από πάντα. Πανικόβλητη ξαναπήγα στο ιπποκράτειο όπου τον παρακολουθούσε παιδοψυχίατρος ο οποίος μας συνέστησε νευρολογικές εξετάσεις οι οποίες ήταν καθαρές και μου είπε ότι μάλλον μιλάμε για ασπεργκερ και για κάποιο είδος ψύχωσης που λογω του μικρού της ηλικίας του δεν μπορεί να διαγνωστεί. Ξεκίνησε risperdal το οποίο τον έκανε πιο νωθρό. πριν από ένα μήνα και λογω των άσχημων εξελίξεων μου είπαν ότι το παιδί πρέπει να νοσηλευτεί αλλά πάλι λογω ηλικίας αυτό δεν έγινε και πραγματοποιήσαμε 4 επισκέψεις όπου η νέα παιδοψυχίατρος μου είπε ότι είναι θέμα κατάθλιψης και ότι πρέπει να κάνει ψυχοθεραπείες. Να σημειώσω ότι τον ανέλαβε άλλη γιατρός. Το θέμα μου είναι ότι εγώ έχω ένα παιδί το οποίο αυτή την στιγμή δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνο του ούτε έξω με εμένα ούτε στο σχολείο, παρακολουθώ τις αντιδράσεις του και δεν ξέρω την οποία εξέλιξη. Φοβάμαι να τον πάω σε δραστηριότητες δεν ξέρω τι θα γίνει του χρόνου στο σχολείο και δεν ξέρω που πρέπει να απευθυνθώ για μια έγκυρη διάγνωση και καθοδήγηση. Οποιαδήποτε πληροφορία θα μου ήταν χρησιμη. Σας ευχαριστώ πολύ!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από όσα αναφέρετε, οι δυσκολίες που αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει το παιδί σας είναι πολυφασματικές και αρκετά σοβαρές. Τα πορίσματα της Παιδοψυχιάτρου δείχνουν να είναι σωστά σε όλους τους τομείς (από τη φαρμακευτική δοκιμή, έως τα ζητήματα νοσηλείας του παιδιού). Έχει κάνει πολύ σωστά και δεοντολογικά βήματα. Πραγματικά υπεύθυνος για αυτές τις δυσκολίες είναι ο/η Παιδοψυχίατρος και το θεραπευτικό πρόγραμμα πρέπει να στηθεί με βάση τις δικές της εισηγήσεις. Θα χρειαστεί στενότατη Παιδοψυχιατρική παρακολούθηση, ψυχοθεραπεία και συμβουλευτική σε εσάς. Μπορεί η θεραπεία να είναι μακροχρόνια και χρειάζεται υπομονή και ψυχραιμία! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
023. ΕΡΩΤΗΣΗ:Γεια σας, Έχω ένα γιο δυο χρονών,ο οποίος λέει αρκετές λεξούλες,αλλά δε χρησιμοποιεί το ναι και επαναλαμβάνει πολλές φορές αυτά που ακούει ή λέει και άσχετα.Ασχολείται σε πολύ μεγάλο βαθμό με τις ηλεκτρονικές συσκευές, τα φώτα,τα παπούτσια και του αρέσουν και πολύ τα βιβλία.Έχει ξεκινήσει και κάποιες φρασούλες.Αυτά που θέλει τα ζητάει ή τα δείχνει,αλλά σπάνια δείχνει κατ’εντολή.Πολλές φορές του μιλάμε και μας αγνοεί(ούτε καν μας κοιτάει).Του αρέσουν οι αγκαλιές,τα κου-κου τσα,το νερό και ό,τι έχει σχέση με κίνηση.Χαιρετάει σπάνια και γενικά έχει πολύ επιλεκτική συμπεριφορά.Όταν έχει πολύ χαρά λέει τα δικά του ακαταλαβίστικα και κουνάει το κεφάλι δεξιά αριστερά.Αναρωτιέμαι μήπως αντιδρά έτσι επειδή τον έχουμε πιέσει και πολύ.Με εκτίμηση
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Με βάση αυτά που αναφέρετε, το λεκτικό επίπεδο του παιδιού σας είναι αρκετά καλύτερα από το επικοινωνιακό του. Τα στοιχεία που αναφέρετε δεν δείχνουν κάποιο πιεσμένο παιδί αλλά πιθανά ένα παιδί με κάποια αναπτυξιακή δυσκολία. Αναφέρεστε σε κάποιες δυσκολίες στον κοινωνικό αυθορμητισμό του που πιστεύουμε θα ήταν καλό να εξεταστούν διεξοδικότερα από κάποιο/α Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
024. ΕΡΩΤΗΣΗ:Καλησπέρα.Ο γιός μου είναι 8 ετών και η διάγνωση που έχω είναι ότι πάσχει από διαταραχή της διαγωγής καταθλιπτικού τύπου F92.0 και επίσης είναι Υπερκινητικό. Ο γιατρός μου συνέστησε να έχει συνεδρίες ατομικής ψυχοθεραπείας ΑΛΛΑ μου έγραψε παράλληλα να του δίνω το φάρμακο risperdal σε ΣΙΡΌΠΙ με δοσολογία 0,5 ml την ημέρα για 3 μήνες.Διάβασα τις παρενέργειες του φαρμάκου και σκέπτομαι εάν θα του το δώσω. Σας παρακαλώ θα ήθελα την γνώμη σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα θέλαμε να εμπιστευτείτε τη συμβουλή του θεράποντος Ιατρού του παιδιού. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί σας είναι πολύ έντονες και το ταλαιπωρούν. Επίσης, το συγκεκριμένο φάρμακο έχει βρεθεί ότι βοηθάει πάρα πολύ ένα πολύ μεγάλο ποσοστό παιδιών, ιδίως πραγματικά όταν συνδυάζεται και με ατομική Ψυχοθεραπεία. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
025. ΕΡΩΤΗΣΗ:Θέμα: ΠΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑ. Έχω ένα κοριτσάκι 5 ετών. Κάθε φορά που πρέπει να βάλει ρούχα αντιδράει πολύ άσχημα και λέει ότι τα ρούχα την πονάνε. Πώς μπορεί να βοηθηθεί ?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο όρος στην ουσία για αυτό που αντιμετωπίζει η κόρη σας είναι «απτική αμυντικότητα». Πρόκειται για μία όντως επώδυνη αντίδραση του παιδιού σε υφές ρούχων. Αυτή η αντίδραση εμφανίζεται είτε από τη γέννα, είτε στην ηλικία των 2 ή και των 4 ετών. Στην ουσία θα πρέπει να γίνει μία αξιολόγηση του παιδιού από Εργοθεραπευτή για να μελετηθεί το βάθος του προβλήματος, να σας δοθούν οδηγίες και πιθανά να εφαρμοστεί και Εργοθεραπευτική επιβοήθηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
026. ΕΡΩΤΗΣΗ:Καλησπέρα. Έχω ένα γιο 4,5 χρόνων που πηγαίνει μικρά νήπια. Από την αρχή της χρονιάς δεν ήθελε να πάει σχολείο και γκρίνιαζε κατά τη διάρκεια. Σημείωση ότι ήταν σε παιδικό πριν και δεν είχε πρόβλημα. Αποτέλεσμα είναι να έχουμε συνεχείς παρατηρήσεις από τις δασκάλες του. Δέχομαι ότι μου λένε και προφανώς έχουν δίκιο. Το πρόβλημα μου είναι ότι γίνεται συνέχεια αυτό και με έχει κουράσει αλλά κυρίως με στεναχωρεί. Οι παρατηρήσεις γίνονται μπροστά στο παιδί αλλά και μπροστά στους συμμαθητές αλλά και γονείς. Ο γιος μου κατά τη διάρκεια είχε ηρεμήσει. Τώρα στο τέλος πάλι έχει γκρίνια . Η ερώτηση είναι κάνει συνέχεια να μου μεταφέρει πράγματα για το παιδί και να ζητάει πράγματα από εμάς…κάνοντάς μας ενοίκους. Να συγκρουστεί μαζί της; Να μη δίνω σημασία; Δεν ξέρω…θεωρώ πολύ λάθος την όλη συμπεριφορά και θα τον έχει και του χρόνου. Μήπως όντως πρέπει να μου λέει συνέχεια ότι ενοχλεί την τάξη; Αλλά τι κάνουμε εμείς;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς το παιδί δυσκολεύτηκε και δυσκολεύεται ακόμα στην ένταξή του στο σταθμό, κάτι που μπορεί να προκύπτει από διάφορους λόγους. Φυσικά, δεν είναι καλό οι παρατηρήσεις να γίνονται μπροστά στο παιδί. Από την άλλη, θα θέλαμε να ρωτήσετε τη Νηπιαγωγό τι έχει η ίδια να σας προτείνει για αυτές τις συμπεριφορές. Θα ήταν καλό να γινόταν μία Αναπτυξιολογική ή Παιδοψυχιατρική εξέταση στο παιδί, όσον αφορά το επίπεδο ωριμότητάς του και να υπήρχε μία συνεργασία του/της ειδικού με το Νηπιαγωγείο, καθώς επίσης και εάν θα σύστηνε κάποια μορφή παρέμβασης και επιβοήθησης στο παιδί. Φυσικά και μία σύγκρουση, καταλαβαίνετε ότι δεν έχει καμία αξία. Από την άλλη μία συνεργασία για την εξεύρεση λύσης από κοινού, θα ήταν κάτι πολύτιμο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
027. ΕΡΩΤΗΣΗ:Κ.Αλεξανδρου , έχω ένα γιο 20 ετών με αυτισμό που το γνωρίζατε παλαιά (σ.σ. αναφέρεται το όνομα) κ έχω το εξής πρόβλημα . Αφ ότου τελείωσε το σχολείο, εδώ κ 1 χρόνο, ο γιος μου παραιτήθηκε από όλα. Τον πήραν σε Ιδιωτικό Ημερήσιο Κέντρο (σ.σ. αναφέρεται το όνομα) αλλά έκανε έναν πολύ ενοχλητικό θόρυβο κ δεν τον άντεχαν. Κ έτσι τον σταμάτησα ελπίζοντας να συνετιστεί κ να τον ξαναπάω. Δυστυχώς όμως βολεύτηκε. Έτσι από τον Σεπτέμβριο του 2016 περνάμε την εξής κατάσταση. Κοιμάται στο σαλόνι με τα ρούχα. Κάνει με το ζόρι μπάνιο 1 φορά την εβδομάδα. Κοιμάται την ημέρα κ είναι ξύπνιος το βράδυ. Το πρωινό του το παίρνει την νύχτα από τις 10 κ μετά. Δεν μας απαντάει όταν τον φωνάζουμε. Δεν βγαίνει από το σπίτι. Έκοψε το καγιάκ το σαββατοκύριακο που πήγαινε σε μια λέσχη, τα αγγλικά, την βραδινή βόλτα. Γενικώς τα πάντα. Είμαι σε απόγνωση. Τόσος αγώνας τόση προσπάθεια. Τι έφταιξε? Δεν μπορώ να τον κάνω να ενδιαφερθεί για κάτι. Προσπάθησα να τον πάω στο (σ.σ. αναφέρεται το όνομα) …. Ημερήσιο Κέντρο κ χάσαμε το ραντεβού. Μετά είπε ότι δεν ήθελε να πάει. Πείτε μου σας παρακαλώ τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνω?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Φυσικά και θυμόμαστε το παιδί! Ένα εξαιρετικό παιδί με πολύ άγχος που από τότε φοβόμασταν μην καταρρεύσει ή τα παρατήσει. Χάσαμε τα νέα του προ 7 ετίας! Νομίζω ότι ως μετέφηβος πια περνάει μία σημαντική κρίση. Πολλά πιεσμένα παιδιά ή έφηβοι, βγάζουν αυτή τη συμπεριφορά στη μετεφηβεία τους και φυσικά είναι επικίνδυνο αυτό για τη λειτουργικότητά τους. Άλλοι γιατί εμφανίζουν καταθλιπτική συμπτωματολογία, άλλοι αγοραφοβία και άλλοι απλώς χάνουν όλα τα κίνητρά τους. Θα πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να επικοινωνήσετε με τον Παιδοψυχίατρο που παρακολουθεί το παιδί σας! Βρίσκεται σε μία πολύ δύσκολη καμπή και χρειάζεται άμεση βοήθεια αυτή τη στιγμή για να μην παγιωθούν οι δυσκολίες του! Επίσης θα πρέπει να παρακολουθήσει κάποιο Κέντρο Επαγγελματικής ή Προεπαγγελματικής κατάρτισης! Κατά τη γνώμη μας λοιπόν θα πρέπει να βιαστείτε! Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
028. ΕΡΩΤΗΣΗ:Καλημέρα σας. Θα ήθελα την συμβουλή σας στο εξής θέμα. Η μικρή μου κόρη τον Σεπτέμβριο θα είναι 28 μηνών και θα ξεκινήσει παιδικό σταθμό. Έπειτα από μεγάλη έρευνα βρήκα ένα που έχει χώρο να λερώνεται και να παίζει και να μαθαίνει. Δηλαδή τον εμπιστεύομαι και πιστεύω ότι θα αρέσει στην κόρη μου. Έχω αγχωθεί αρκετά όμως με την προσαρμογή καθώς εγώ εργάζομαι και το παιδί θα το αφήνει στο σχολικό η πεθερά μου και όταν γυρνάει πάλι θα το περιμένει η πεθερά μου. Στο στάδιο της προσαρμογής θα είμαι εγώ φυσικά αλλά φοβάμαι μετά μην καίει και η πεθερά μου του δημιουργήσει κάποιο θέμα με την στάση της. Της έχω εξηγήσει, της έχω μιλήσει αλλά καταλαβαίνετε πως είναι οι μεγάλοι άνθρωποι και ειδικά της γενιάς που δεν δούλευαν και έμεναν με τα παιδιά. Τι να κάνω για να βοηθήσω το παιδί και πως θα καταλάβω άμα υπάρχει θέμα προσαρμογής η το επηρεάζει η πεθερά μου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Για όλα τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, η ένταξή τους σε Παιδικό Σταθμό είναι μία πρόκληση τόσο για τα ίδια, όσο και τις οικογένειές τους. Χρειάζεται μία προετοιμασία αποχωρισμού, μία όσο γίνεται μεγαλύτερη εξοικείωση με τη συνθήκη και σταδιακή απευαισθητοποίηση. Μπορείτε από τώρα να αφήνετε λίγο τη μικρή στην πεθερά σας και επίσης να πηγαίνετε βόλτες για να βλέπει τον Παιδικό Σταθμό, άλλοτε με εσάς και άλλοτε με την πεθερά σας. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά γρήγορα προσαρμόζονται, ιδίως όταν βλέπουν πόσο όμορφα περνάνε στον Παιδικό Σταθμό και ότι η μητέρα γυρίζει πάντα στο σπίτι μία συγκεκριμένη ώρα! Νομίζουμε ότι αυτά μπορείτε να τα συζητήσετε με την πεθερά σας με ένα χαλαρό και ουσιαστικό τρόπο μαζί και με το σύζυγό σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
029. ΕΡΩΤΗΣΗ:Ο γιος μου είναι ένα αγοράκι 5,5 χρόνων πανέξυπνο ,πηγαίνει νηπιαγωγείο έχει κόψει την πάνα από 2,5 χρόνων ξαφνικά φέτος πρώτη μέρα στο σχολείο βράχηκε πάνω του. Έχει πάει παιδικό και Προνήπιο και ποτέ δεν συνέβη κάτι παρόμοιο.Τον τελευταίο καιρό του φεύγουν τα κακά του επάνω του και λερώνει το εσώρουχο του. Τώρα τελευταία το κάνει πιο συχνά δεν βρέχεται ,απλά του φεύγουν λίγα κακά επάνω του.Στην αρχή του έλεγα πρόσεχε μήπως θες να πας τουαλέτα και κρατιέσαι και αυτός επιμένει ότι δεν το καταλαβαίνει πως του συμβαίνει αυτό . Θεωρώ ότι κάτι τον έχει επηρεάσει ψυχολογικά αλλά δεν μπορώ να καταλάβω .Στο σχολείο έχει μια νηπιαγωγό που έχω την αίσθηση ότι δεν την συμπαθεί δεν τον ρωτάω απλά τον περισσότερο καιρό όταν ξυπνάει το πρωί μου λέει δεν θέλω να πάω σχολείο.Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ !!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία παλινδρόμηση των σφιγκτήρων του παιδιού σας. Οι παλινδρομήσεις αυτές συνήθως συναρτώνται με κάτι ψυχολογικό (συνήθως αύξηση του στρες του παιδιού). Από τη στιγμή που τα συμπτώματα επιμένουν πάνω από 3μηνο, θα είναι σωστό να αξιολογηθεί το παιδί από έναν Ψυχολόγο, αφού πρώτα ληφθούν στοιχεία και δεδομένα (ιστορικό) από την οικογένεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
030. ΕΡΩΤΗΣΗ:ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 11 ΜΗΝΏΝ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΠΠΥ ΕΙΠΕ Η ΠΑΔΙΑΤΡΟΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΒΡΕΘΗΚΕ SGOT 45 και CPK340. ΕΠΑΝΑΛΑΒΑΜΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΗΤΑΝ 38 ΚΑΙ 280. ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΑΣ ΣΧΕΔΟΝ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Η ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΜΥΟΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ? ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ; ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι τιμές που αναφέρετε είναι τιμές που θα πρέπει όντως να παρακολουθήσετε και θα σας συστήναμε να ακολουθήσετε αυτά που ζητάει η Ιατρός σας. Από την άλλη, θεωρείται πολύ καλό το ότι το παιδί εξελίσσεται κινητικά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
031. ΕΡΩΤΗΣΗ:ΚΥΡΙΕ ΣΤΡΑΤΟ ΓΕΙΑ ΣΑΣ!ΕΙΜΑΙ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ. ΣΑΣ ΣΤΕΛΝΩ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΑΣ.ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 2002, ΦΟΙΤΑ ΣΤΗΝ Γ’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΕ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΓΙΑ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΙΚΟΥ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. ΣΤΟ ΚΨΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΤΕΣΤ WISC III ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΕΣ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ. ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ CBCL ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΓΡΑΠΤΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΑΝΑΓΝΩΣΤΟ ΜΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΑΣΥΝΤΑΞΙΕΣ. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΣΤ ΔΥΣΓΡΑΦΙΑΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ Ή ΑΝ ΟΧΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ. ΧΙΛΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΧΛΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το τεστ δυσγραφίας φυσικά και μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε. Για το θέμα της παρέμβασης, και πάλι φυσικά και μπορεί να εφαρμοστεί, ΜΟΝΟΝ όμως και εάν επιθυμεί ο ίδιος ο έφηβος. Η δυσγραφία σε αυτή την ηλικία αντιμετωπίζεται μόνο εάν θελήσει ο ίδιος, αφού η αλλαγή προγραμματισμού και προτύπων κίνησης, στηρίζεται μόνο στη δική του πρωτοβουλία να τα διορθώσει στο σπίτι και το Σχολείο (δεν υπάρχει η δυνατότητα να εποπτευθεί από κάποιον άλλον ο έφηβος). Σας θυμίζω ότι αυτό το μοντέλο Εργοθεραπευτικής Παρέμβασης ονομάζεται «Καναδικό». Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
032. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας!!! Η κόρη μου είναι μαθήτρια Β δημοτικού και ενώ πέρυσι δεν με απασχόλησε καθόλου με το σχολείο και την απόδοσή της φέτος που θεωρητικά είναι πολύ πιο εύκολη τάξη διαφαίνεται κάποιο πρόβλημα συγκέντρωσης αρκετά έντονο και συχνό. Ενώ είναι διαβασμένη από το σπίτι και τα ξέρει δεν έχει την αναμενόμενη απόδοση στο σχολείο…Δηλαδή δεν γράφει σωστά η δεν προλαβαίνει να γράψει κάποια πράγματα στην ορθογραφία ενώ τα γνωρίζει…Αυτό αν συνέβαινε κάπου κάπου νομίζω πως δεν θα ανησυχούσα αλλά συμβαίνει σχεδόν στο 50% για να μην πω ότι το ξεπερνάει κιόλας… Και η δασκάλα της δεν καταλαβαίνει τον λόγο και μάλιστα την έχει βάλει στο πρώτο θρανίο για να την επαναφέρει αλλά δυστυχώς η συχνότητα του φαινομένου παραμένει. Δεν αναλαμβανόμαστε κανένα πρόβλημα μαθησιακό, αντιθέτως… Θα ήθελα παρακαλώ τα φώτα σας ώστε να μου δώσετε ίσως μια ιδέα, κάτι που δεν μπορώ να σκεφτώ μόνη μου, κάποιο δρόμο για να βοηθήσω το παιδί να επανέλθει εκεί που ήταν και πέρυσι ίσως.. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και θέλω να πιστεύω ότι σας μετέφερα το πρόβλημά μου με τρόπο που έγινα κατανοητή! Περιμένω με πολύ αγωνία την απάντησή σας!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Μία βασική παράμετρος για το σύνδρομο της διάσπασης προσοχής, είναι η συμπτωματολογία να έχει εμφανιστεί προ της ηλικίας των 6 ετών. Με βάση αυτό λοιπόν, δεν εμπίπτει η εικόνα της κόρης σας σε αυτή τη διάγνωση (εκτός εάν είχατε δει στοιχεία από το Νηπιαγωγείο ή πέρυσι που όμως από ότι αναφέρετε δεν υπήρχαν). Θα πρέπει λοιπόν να γίνει μία περαιτέρω διερεύνηση των δυσκολιών του παιδιού. Θα σας πρότεινα αρχικά την αξιολόγηση της μικρής από Ψυχοπαιδαγωγό και Εργοθεραπευτή (με ταυτόχρονα ερωτηματολόγια προς εσάς και την εκπαιδευτικό) για να διερευνηθεί βαθύτερα η εικόνα της. Η επόμενη χρονιά, όπως πιθανά γνωρίζετε, είναι η κρισιμότερη για την μαθησιακή εξέλιξη του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
033. ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Στράτο καλησπέρα! Είμαι Εργοθεραπεύτρια. Αυτή την φορά επικοινωνώ για να ρωτήσω δύο πράγματα για την κορούλα μου! Η μικρή μου είναι 6 μηνών και θηλάζει αποκλειστικά, Εγώ γύρισα στο γραφείο μου όταν ήταν 3 μηνών οπότε έπινε ένα γεύμα με μπιμπερό δικό μου γάλα αντλημένο. Πριν ένα μηνά ξεκίνησε κ την στέρεα τροφή οπότε ξεκίνησα να τις δίνω κ νερό. Επέλεξα να της το δίνω με καλαμάκι και το παιδί ανταποκρίθηκε αμέσως κ ρουφάει μια χαρά. Θεωρείτε ότι αυτό είναι λάθος? Ρωτάω γιατί η παιδίατρος με άγχωσε λέγοντας μου ότι »βιάζομαι να το μεγαλώσω λόγω επαγγέλματος» . Είναι σωστό να ακολουθώ το παιδί μου ή την βιβλιογραφία? Η δεύτερη ερώτηση αφορά το παρκοκρέβατο. Επειδή έχω σκύλο στο σπίτι κ δεν νοιώθω ότι είναι ασφαλής όταν την έχω μόνη της στο πάτωμα, πειράζει να την αφήνω εκεί όταν έχω δουλειά ή της στερώ από την ανακάλυψη γύρω της ή ακόμα κ από την κινητική της ανάπτυξη? Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: : Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Εάν το παιδί μπορεί να ρουφήξει από καλαμάκι, είναι μπροστά από την ηλικία του! Αφού όμως μπορεί να το κάνει, θα το κάνει! Συμφωνώ με την Παιδίατρο ότι είναι καλό να μην βιαζόμαστε αλλά αφού το έκανε τι να κάνουμε; Μην βιάζεσαι πάντως γενικώς! Όσον αφορά το πάρκο, μπορείς να το χρησιμοποιείς για 2-3 ώρες ημερησίως! Μετά … βάλε το σκύλο στο πάρκο (χαχαχα)! Ότι θέλεις, στη διάθεσή σου!
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
034. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα ευχαριστώ εκ των προτέρων. Ο 6χρονος γιος μου πάει φέτος στην Α’ δημοτικού, από την αρχή της σχολικής χρονιάς η συμπεριφορά του ήταν κάπως δηλαδή δεν έκανε παρέα με άλλα παιδιά, τριγυρνούσε μόνος του, σηκωνόταν στην τάξη… Απευθυνθήκαμε στους δασκάλους και μας είπαν ότι έχει διάσπαση προσοχής. Πήγαμε σε παιδοψυχολόγο και μας έδωσε τη λύση των κανόνων του σπιτιού αρχικά και μετά του Ιατροπαιδαγωγικού κέντρου. Πήγαμε σε όλες τις συνεδρίες και η απάντηση ήταν ότι το παιδί έχει μία ελαφριά διάσπαση προσοχής που είναι σε φυσιολογικά επίπεδα και κακώς μας ανησύχησαν από το σχολείο λόγω του ότι είναι παιδί της Α δημοτικού και ακόμα προσαρμόζεται. Δεν μας έδωσαν γραπτή γνωμάτευση γιατί δεν χρειαζόταν. Τώρα πια επειδή έχουν βάλει »ταμπελάκι» στο παιδί εκείνο αντιδράει άσχημα και το μόνο που θέλει είναι να φύγει από το σχολείο. Επίσης μας ζητήσανε την γνωμάτευση για να αποφασίσει ο σχολικός σύμβουλος που θα πάμε και τι θα κάνουμε. Το παιδί μου υποφέρει και εμείς μαζί του βέβαια… Είναι νόμιμο από τη στιγμή που έχω απάντηση να με απειλούν ? Ευχαριστώ πολύ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διάβασα με προσοχή τους προβληματισμούς σας. Τελικά, μάλλον τα πράγματα αποδεικνύονται σοβαρότερα από όσο σας αναφέρθηκε αρχικά από τις αξιολογήσεις ότι ήταν. Προφανώς ο/η εκπαιδευτικός του Σχολείου ανησυχεί (πιθανά και κουράζεται) με και από τις συμπεριφορές του παιδιού σας. Δεν θα ήθελα να σχολιάσω τις σκέψεις σας για «στιγματισμό» του παιδιού (φυσικά και εάν συμβαίνει δεν είναι δεοντολογικό αλλά δεν συμβαίνει συχνά με τους εκπαιδευτικούς πια). Θα σας πρότεινα πάντως να ζητήσετε τη γνωμάτευση του παιδιού σας από το Ι/Π Κέντρο (έχει Ιατρική σφραγίδα και είναι το μόνο επίσημο έγγραφο που θα μπορούσατε να έχετε στα χέρια σας). Εναλλακτικά, θα έπρεπε το παιδί να αξιολογηθεί από τα ΚΕΔΔΥ, μία χρονοβόρα όμως διαδικασία. Ταυτόχρονα, θα ήταν καλό νομίζω να γινόταν η επικοινωνία του Κέντρου με το Σχολείο και το Σύμβουλο για να συζητούσαν διεπιστημονικά το ζήτημα που έχει προκύψει. Συμφωνώ ότι αυτή τη στιγμή το παιδί δυσκολεύεται πολύ και δεν είναι καθόλου ευχαριστημένο με την όλη κατάσταση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
035. ΕΡΩΤΗΣΗ:Θα παρακαλούσα θερμά, εάν είναι δυνατόν με τα στοιχεία που σας στέλνω και εντελώς βοηθητικά, χωρίς κανενός είδους δέσμευση, να μου δώσετε μία εκτίμηση δείκτη νοημοσύνης για το άτομο που περιγράφεται, αυτολεξεί από σχετικό κείμενο (ακόμα και οι “bolt” επισημάνσεις), παρακάτω: «Ο έλεγχος επιχειρήθηκε να γίνει με την Κλίμακα Νοημοσύνης Ενηλίκων του Wechsler (WAIS III) προκειμένου να εκτιμηθεί το νοητικό δυναμικό της εξεταζόμενης, όμως αυτό ήταν αδύνατο καθώς η ασθενής ήταν αδύνατον να επικοινωνήσει λεκτικά ή κινητικά σε ικανοποιητικό επίπεδο ώστε να ολοκληρωθούν η λεκτική και η πρακτική κλίμακα. Το επίπεδο γενικής νοητικής λειτουργίας της εξεταζόμενης όπως προκύπτει από την συνολική κλινική εκτίμηση είναι σημαντικά χαμηλότερο από το μέσο επίπεδο νοητικής λειτουργίας. Συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι λειτουργεί νοηματικά σε πλαίσια Βαριάς Νοητικής Καθυστέρησης (Δ.Ν. : μικρότερο από 35). Δεν αναγνωρίζει τα αντικείμενα, δεν κατανοεί τι λέμε, δεν αυτοεξυπηρετείται (ούτε στην τουαλέτα), δεν μπορεί να μετρήσει (ούτε μέσα στην πεντάδα), δεν αναγνωρίζει τους αριθμούς, δεν χαιρετά, δεν έχει ικανοποιητική βλεμματική επαφή, δεν έχει ικανοποιητική επαφή με το περιβάλλον, κλπ. Παρουσιάζει σοβαρή ανωριμότητα και συνυπάρχουν σημαντικοί περιορισμοί στην λειτουργικότητα και προσαρμογή του ατόμου σε βασικούς τομείς δεξιοτήτων όπως είναι η επικοινωνία, η ικανότητα αυτοεξυπηρέτησης, οι κοινωνικές και διαπροσωπικές δεξιότητες, η ικανότητα για εργασία, κ.α., χρήζει εποπτείας από τρίτο πρόσωπο για να διασφαλισθεί η υγεία και ακεραιότητά της. Η έναρξη των προβλημάτων αυτών τοποθετείται πριν από το 18ο έτος της ηλικίας της. Η εξεταζόμενη αναφέρει ακόμη οπτικές ψευδαισθήσεις.» Σας ευχαριστώ, εκ των προτέρων, από καρδιάς.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σας έχουν δώσει τον δείκτη νοημοσύνης με τον ανωτέρω αριθμό (<35). Σας περιγράφουν έναν έφηβο ή ενήλικα (δεν μας αναφέρετε την ηλικία του- που ανήκει στην κατηγορία του «ασκήσιμου» (βασικός στόχος η εκπαίδευση σε δραστηριότητες καθημερινής ζωής) με προσανατολισμό για την εκπαίδευσή του το Ειδικό Σχολείο. Φυσικά θα χρειαστεί και εντατικό θεραπευτικό πρόγραμμα προφανώς με Εργοθεραπεία, Λογοθεραπεία, Ψυχοπαιδαγωγικό και Συμβουλευτική οικογένειας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
036. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα κύριε Αλεξάνδρου, διάβαζα τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις γονέων και θεραπευτών και πήρα το θάρρος να σας στείλω. Είμαι Εργοθεραπεύτρια και θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι: Σε παιδί με αυτισμό 11 ετών, λειτουργικό, κοινωνικό, και αρκετά επικοινωνιακό εφαρμόζω πρόγραμμα Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης σε συνδυασμό με ασκήσεις συγκέντρωσης στο τραπέζι (το παιδί αποζητά την έντονη κίνηση αλλά όταν καθόμαστε στο τραπέζι είναι αρκετά συγκεντρωμένος σε αυτά που κάνουμε). Γενικά υπάρχουν και άλλες ιδιαιτερότητες με το φαγητό και τις περιστροφές και του αρέσει να κοιτάζει από το παράθυρο. Αυτό που ήθελα να ρωτήσω είναι: Είναι δυνατόν το παιδί να εμφανίσει αυξημένη νευρικότητα και αύξηση αυτοερεθισμών με την εφαρμογή προγράμματος Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης (πχ δάγκωμα μλούζας, αύξηση σαλιών, αύξηση υπερκίνησης και νευρικότητας). Μπορεί να του ενεργοποίησα κάτι αρνητικό; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αξιότιμη συνάδελφε σας ευχαριστώ για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε αυτό που κάνετε στο παιδί, όχι όμως και σε αυτό που το δυσκολεύει! Έχετε πάρει στοιχεία από την οικογένεια ή το Σχολείο; Έχετε δώσει κάποια ερωτηματολόγια (πχ SPM) για να δούμε την εικόνα του; Φυσικά και η εφαρμογή προγράμματος αισθητηριακής ρύθμισης μπορεί να δημιουργήσει επιδείνωση στην εικόνα ενός παιδιού, ιδίως όταν πιθανολογηθούν τα εξής: (α) διαταραχή ρύθμισης τύπου αναζήτησης (με δυσκολίες να γεμίσει) και (β) μη εφαρμογή της φιλοσοφίας του SI που είναι ότι το παιδί επιλέγει και όχι ο θεραπευτής (εμείς απλά διαμορφώνουμε περιβάλλοντα). Από την άλλη όμως, φυσικά και το στρες που μπορεί να προκαλεί το περιβάλλον του (γονείς, Σχολικό περιβάλλον) προφανώς και αυτό να επιδεινώσει την εικόνα του παιδιού. Θα σας πρότεινα λοιπόν: (α). Μία εποπτική επιβοήθηση σας από Εργοθεραπευτή για το συγκεκριμένο παιδί. (β). Μία ουσιαστική συζήτηση με τους γονείς καλύτερης λήψης ιστορικού για το τι συμβαίνει αυτή την εποχή στο σπίτι. (γ). Επικοινωνία με το εκπαιδευτικό πλαίσιο του παιδιού και (δ). Αισθητηριακή δίαιτα για το σπίτι. Βρίσκομαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
037. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα! Ονομάζομαι Κωνσταντίνος και έχω ένα γιο 28 μηνών που λέγεται Νίκος. Ο Νίκος γενικά είναι ένα παιδί πολύ κοινωνικό, υπερδραστήριο πάντα χαμογελαστό. Από την Πέμπτη 11/5/2017 και ενώ ήταν στην πλατεία με τη μητέρα του και έκανε κούνια , εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά η γιαγιά του (η μητέρα μου) χωρίς να την έχει δει πρώτα. Λογικά εκείνη τη στιγμή ο Νίκος τρόμαξε γιατί έβαλε τα κλάματα και έκτοτε έχει φοβία να βγει έξω βόλτα. (Μέχρι τότε λάτρευε να βγαίνει έξω, έβγαινε 2 φορές τη μέρα και έπαιζε ασταμάτητα). Τη γιαγιά την ξαναείδε 2 μέρες αργότερα και η αντίδρασή του ήταν φυσιολογική όπως και παλιότερα. (Γέλια, χαρά, φιλάκια κτλ). Παρόλο που μέσα στο διάστημα των 4 – ημερών που περιγράφω, ο Νίκος έχει βγει έξω και έχει περάσει πολύ καλά, όπως πριν δηλαδή, δεν ξεπέρασε την πρόσφατη αυτή φοβία του καθώς λίγο πριν βγούμε, κλαίει και γαντζώνεται από τη μητέρα του ή από μένα και φοβάται ακόμα και αυτούς που δε φοβόταν μέχρι τώρα. Π.χ καταστηματάρχες της γειτονιάς. Επίσης δεν ευχαριστιέται να παίζει με άλλα παιδιά όπως πριν. Κοιτάει δεξιά – αριστερά λες και τον κυνηγάει κάποιος ή θα τον πειράξει. Παρά το γεγονός ότι προσπαθούμε να υποβαθμίσουμε το γεγονός με τη σύζυγό μου για να μην καταλάβει κάτι ο Νίκος, έχουμε στενοχωρηθεί πάρα πολύ γιατί αυτή η πρόσφατη συμπεριφορά είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή που μας έχει συνηθίσει. Δεν είχε καμία φοβία, ήθελε να βγαίνει συνέχεια κτλ. ΥΓ: Στο σπίτι γενικά είναι πολύ άνετος και παίζουμε συνέχεια. Ερώτηση: Πώς μπορώ να τον κάνω να το ξεπεράσει όλο αυτό μιας και λόγω ηλικίας δεν μπορεί να μας εξηγήσει τί ακριβώς έχει φοβηθεί και πότε? Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Με εκτίμηση, Κ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολύ συχνά τα παιδιά αγχώνονται με κάτι που δεν μπορούν –λόγω και ηλικίας- να το εξηγήσουν. Συχνά μετά από αυτό, για κάποιο διάστημα αντιδρούν με εκδήλωση fright (φόβος), flight (κλοουνισμοί), fight (αντίσταση) ή freeze (πάγωμα). Αυτό αναφέρετε ότι κάνει και ο γιος σας. Είναι πολύ μικρό το παιδί αλλά και πολύ πρόσφατο το γεγονός και το πρώτο που θα σας συστήναμε είναι υπομονή και ψυχραιμία –όπως είδαμε ότι ήδη κάνετε- στην εκδήλωση αυτών των συμπεριφορών και αποφυγή υπερ-προσήλωσης σε αυτές όταν βγείτε από το σπίτι. Ήδη αναφέρετε ότι σταδιακά απευαισθητοποιείται το παιδί. Μόνο εάν δείτε ότι συνεχίζουν αυτές οι συμπεριφορές στην ίδια ένταση, θα ήταν καλό να το συζητούσατε εσείς σαν οικογένεια με έναν ψυχολόγο αρχικά. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
038. ΕΡΩΤΗΣΗ:Καλησπερα έχω ένα αγοράκι 3 χρόνων πανέξυπνο μιλάει πεντακάθαρα καταλαβαίνει τα πάντα συνεργάζεται παίζει επικοινωνεί άριστα. περάσαμε κ περνάμε άσχημες φάσεις ακόμα όπως: από μικρό γκρίνια πολύ κλάμα πολύ βραδινός ύπνος χάλια ακόμα κ το μεσημέρι μέχρι να ολοκληρωθεί όλη η οδοντοστοιχία. από εκεί κ πέρα από 2 χρόνων κ κάτι που μπορώ να πω ότι ηρέμησε λίγο θέλω να ρωτήσω το εξής: εργαζόμενοι κ οι δυο γονείς αλλά με εναλλαγή βαρδιών όποτε έχουμε χρόνο με το παιδί κ χωριστά αλλά κ μαζί. δεν πάει σταθμό μένει με την γιαγιά τις υπόλοιπες ώρες. όταν είμαστε κ οι δυο γονείς σπίτι κ δημιουργηθεί μια ένταση κλαίει με το παραμικρό ζητά συγγνώμη η όταν κάτι κ μαλώνουμε μετά ρωτάει γιατί το έκανε η δεν το έκανε αυτό σαν να μην θυμάται λες κ είναι σε σύγχυση? αυτό το έκανε κ όταν ξυπνάτε το απόγευμα με κλάματα πάντα. μήπως του έχουμε δημιουργήσει κάποιο άγχος κ στρες? υπήρξαν ομολογώ αρκετές εντάσεις μέσα στο σπίτι μας λογω μη ψυχραιμίας εξαιτίας της συνεχούς γκρίνιας του. ευχαριστώ πολύ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από ότι φαίνεται, έχετε ένα παιδί που είναι νευρικό και ανήσυχο από τη βρεφική ακόμη ηλικία (εδώ θα μείνουμε στο αν σας έχει αναφέρει κάτι παραπάνω ο/ Παιδίατρος του παιδιού). Αυτό φέρνει τα παιδιά πολύ συχνά να έρχονται σε σύγκρουση με τους γονείς αφού συνήθως είναι παρορμητικά (δρουν ξεχνώντας τον κανόνα) αλλά και σε μόνιμη διέγερση. Αρχικά θα σας αναφέραμε ότι αυτό το παιδί θα χρειαζόταν και χρόνο εκτός σπιτιού για να του απορροφήσει ενέργεια. Θα ήταν καλό να το στέλνατε σε Παιδικό Σταθμό και να βλέπατε και εκεί τις συμπεριφορές του. Δεν αναφέρετε πολύ σκληρές συμπεριφορές του παιδιού και πολύ πιθανά σε περιβάλλοντα κοινωνικής ένταξης να μειώνονταν πολύ. Από την άλλη, θα σταματούσε ο «προβολέας της προσοχής σας» -αφού αναφέρετε ότι και εσείς μάλλον το αγχώνετε- να έπεφτε συνεχώς επάνω του! Εάν όμως σας απασχολούν σημαντικά αυτές οι δυσκολίες, θα ήταν καλό να επικοινωνούσατε με Ψυχολόγο για να συζητούσατε εκτενέστερα τις συμπεριφορές του παιδιού σας και τους τρόπους που τις αντιμετωπίζετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
039. ΕΡΩΤΗΣΗ:Καλημέρα σας, διάβασα για την εταιρία σας στο διαδίκτυο ψάχνοντας πληροφορίες για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Έχω δύο κόρες η μια 5,5 και η άλλη 8,5 ετών. Η μεγαλύτερη ,από μικρή είναι ιδιαίτερα δύσκολο παιδί . Πηγαίνει τρίτη δημοτικού είναι καλή μαθήτρια στο σχολείο ( κατόπιν προσωπικών προσπαθειών) είναι επίσης πολύ καλή στα αγγλικά και με ότι καταπιάνεται. Είναι όμως απίστευτα νευρική (πάντα ήταν ) υπερκινητική οξύθυμη και ευερέθιστη. Είχε από μικρή κάποιες φορές ( λίγες) θεματάκια με τον ύπνο, αλλά τις τελευταίες μέρες ξυπνάει στη μέση της νύχτας και δεν μπορεί να αποκοιμηθεί. Αυτή βέβαια την δύσκολη συμπεριφορά δεν την καταλαβαίνει κανείς εκτός σπιτιού ούτε στο σχολείο ούτε πουθενά . Όλοι μιλάνε για το καλύτερο παιδί μέσα στο σπίτι βέβαια όλη οικογένεια υποφέρει από τις υπερβολικές της εξάρσεις με νεύρα , δυνατές φωνές, τσιρίδες, κλάματα και μόνιμη αντίδραση για τα πάντα. Πρέπει να επισκεφτώ κάποιον ειδικό ή απλά έχω ένα πολύ κακομαθημένο παιδί. Σας παρακαλώ βοηθήστε με. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Για να μιλήσουμε για ευερεθιστότητα και υπερκίνηση ως πρόβλημα -ή και διαταραχή- για ένα παιδί, θα πρέπει να εμφανίζει αυτές τις συμπεριφορές σε τουλάχιστον 2 χώρους. Για παράδειγμα εκτός από το σπίτι, είτε στην Παιδική Χαρά, στο Σχολείο, σε χώρο που αναμένεται να μην είναι υπερκινητικό κλπ. Στην αντίθετη των περιπτώσεων, θα πρέπει να διερευνηθεί το σπιτικό περιβάλλον και να μελετηθούν σε βάθος οι λόγοι που το οδηγούν σε αυτές τις συμπεριφορές. Όπως και να έχει, θα ήταν καλό να συζητούσατε για τη συμπτωματολογία του παιδιού, καθώς και για τον τρόπο που αντιμετωπίζετε την εκδήλωση των συμπεριφορών με έναν/μία Παιδο-Ψυχολόγο, η οποία και θα έκρινε εάν θα χρειαζόταν μία περαιτέρω επιβοήθηση ή και άλλη αξιολόγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
040. ΕΡΩΤΗΣΗ:Καλημέρα σας. Θα ήθελα την βοήθεια σας, σχετικά με τον γιο μου ο οποίος είναι 13 χρονών. Είναι Α’ γυμνασίου και από το δημοτικό αντιμετωπίζουμε πρόβλημα με την μελέτη του. Είναι έξυπνος αλλά κατά την δική μου γνώμη τεμπελάκος. Στο μοναδικό θέμα που έχουμε πρόβλημα είναι μόνο το σχολείο. Δεν διαβάζει όπως πρέπει ( αρνείται) και λέει ψέματα σε πράγματα που τον ρωτάμε. Δεν μπορεί να βάλει ένα πρόγραμμα ( αρνείται). Έχουμε προσπαθήσει με όλους τους τρόπους όμως με κανένα αποτέλεσμα. Σε γενικές γραμμές είναι ένα υπεύθυνο και σοβαρό παιδί. Πώς μπορούμε να τον βοηθήσουμε?? μπορούμε να επισκεφτούμε κάποιον ειδικό? ώστε να βοηθήσουμε το παιδί και να μάθουμε και εμείς πως να του συμπεριφερθούμε ώστε να μην έχουμε εντάσεις. Σημείωση, με τους δασκάλους, καθηγητές που μιλάμε, μας λένε για ένα έξυπνο παιδί που θα περίμεναν περισσότερα, δεν μας έχει αναφέρει κανείς τους ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Με εκτίμηση Κ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το πλέον πιθανό είναι -με βάση αυτά που περιγράφετε- ότι ο έφηβος αντιμετωπίζει είτε (α). κάποια μαθησιακή δυσκολία (πχ δυσλεξία, δυσαναγνωσία κλπ) είτε (β). διάσπαση προσοχής είτε (γ). κάποια συναισθηματική δυσκολία που έχει μειώσει τα μαθησιακά του κίνητρα. Αυτοί είναι και οι λόγοι που ένα έξυπνο παιδί (κατά τα λεγόμενα και των εκπαιδευτικών), δεν έχει την αναμενόμενη απόδοση στο σχολείο. Θα σας συμβουλεύαμε να απευθυνόσασταν σε κάποιον ειδικό για να διερευνηθούν εκτενέστερα οι δυσκολίες του παιδιού και η πιθανότητα να χρειαζόταν κάποια επιβοήθηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
041. ΕΡΩΤΗΣΗ:Καλησπερα σας. Έχω 2 αγοράκια ο πρώτος είναι 6 χρονών και ο μικρός 1.Το θέμα είναι με τον πρώτο στο σχολείο. Συνεχώς λέει την παλιοκουβέντα από μα.. και μαλώνει με παιδάκια σε σημείο να απλώνει χέρι.. Η κυρία μου λέει ότι δεν είναι ψυχικά ήρεμος και να συμβουλευτούμε ειδικό.. Μου λέει ότι κάτι κουβαλά από πιο μικρός και γι αυτό τα κάνει αυτά. Ο άντρας μου δουλεύει σε άλλη πόλη και θεωρεί ότι είναι απλά λάθος μεγάλωμα κακόμαθα.. συνεχώς ο γιος μου λέει το σχολείο όλο…το μισώ…και γενικά έχει γίνει χειρότερος από πέρσι… Όταν έρχεται ο μπαμπάς του είναι πιο μαζεμένος αλλά επειδή τον φοβάται. Τι θα ε συμβουλεύατε να κάνω; Τέλος είναι πολύ έξυπνος αλλά από την συμπεριφορά του θα έχει αργότερα προβλήματα πολύ φοβάμαι.. Είναι από τους πιο μικρούς στο σχολείο αλλά και πάλι δεν δικαιολογείται. Περιμένω την απάντηση σας…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως διαπιστώνετε τόσο εσείς, όσο και η εκπαιδευτικός, υπάρχει κάποια δυσκολία στο παιδί που του έχει δημιουργήσει μεγάλο θυμό και μία προκλητική συμπεριφορά που δεν αρέσει ούτε καν στον ίδιο για αυτό και δεν θέλει το Σχολείο). Αισθάνεται πολύ πιεσμένος και πιθανά αβοήθητος. Όπως καταλαβαίνετε, η λέξη που αναφέρει είναι το τελευταίο. Η ουσία είναι πως προκαλεί τσακωμούς και καυγάδες και υπακούει στον πατέρα μόνο γιατί φοβάται. Αυτό εμφανίζεται σε παιδιά που είτε: (α) έχουν δυσκολίες στη συγκέντρωση της προσοχής τους και υπερκινητικότητα, (β) αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες στη συναισθηματική τους ρύθμιση και (γ) αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες στην κοινωνική τους σκέψη. Θα πρέπει να απευθυνθείτε λοιπόν σε κάποιον ειδικό. Αρχικά χρειάζεται να συζητήσετε εσείς με τον ειδικό δίνοντας ένα ιστορικό του παιδιού σας και στην πορεία εάν χρειαστεί (φαίνεται σίγουρο ότι θα χρειαστεί) να αξιολογηθεί το ίδιο το παιδί. Συνήθως αρχικά αυτή η ειδικότητα είναι του/της Ψυχολόγου. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
042. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΕΧΩ ΕΝΑ ΓΙΟ 3ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ 4 ΜΗΝΩΝ , ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ 2 ΦΟΡΕΣ ΥΣΤΕΡΊΑ ΔΗΛΑΔΗ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΙΖΕΙ ΔΥΝΑΤΑ. ΤΗΝ 1Η ΦΟΡΑ, ΠΡΙΝ 2,5 ΜΗΝΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ, ΕΝΩ ΈΠΑΙΖΕ ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΤΟΥ (ΗΤΑΝ Κ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΚΕΙ Κ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ Κ Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ)ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ, ΗΡΘΕ Ο ΓΑΜΠΡΟΣ ΜΟΥ Κ ΕΦΕΡΕ ΜΙΑ ΜΠΑΛΑΣΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ, ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΗΘΕΛΕ Κ ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, ΤΣΑΚΏΘΗΚΑΝ Κ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ Κ ΕΚΑΝΕ ΥΣΤΕΡΙΑ (ΕΚΛΕΓΕ ΚΑΙ ΣΚΛΉΡΙΖΕ ΔΥΝΑΤΑ). ΤΗ 2ΗΦΟΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ 28/4/2017, ΠΗΓΑΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΜΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Κ ΑΥΤΗ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 4 ΜΗΝΕΣ ΠΙΟ ΜΙΚΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΌΣΩΜΟ.(Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΙΟ ΜΙΚΡΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΗΘΕΛΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΤΟΝ ΦΟΒΟΤΑΝ, ΔΙΟΤΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ, ΤΩΡΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΟΧΙ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΌΜΑΣΤΕ). ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΛΟΙΠΟΝ, ΕΝΩ ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΔΗΛΑΤΟ, ΤΟ ΑΛΛΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΖΗΤΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΤΑΛΛΆΞΟΥΝ ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ Κ ΕΝΩ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΑ Κ ΕΓΩ ΤΟΥ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΩ, ΔΕΝ ΤΟ ΕΔΩΣΕ. ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΜΙΑ ΧΑΡΑ. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗ ΤΣΟΥΛΉΘΡΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΗ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΤΣΟΥΛΉΘΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΕΦΤΕ, Ο ΑΛΛΟΣ ΠΙΣΩ ΤΟΥ, ΕΙΠΕ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΝΑ ΦΥΓΕΙ, Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΧΙ, ΜΕΤΑ Ο ΑΛΛΟΣ ΠΗΓΕ ΝΑ ΚΛΩΤΣΉΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΣΠΡΩΞΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΠΗΓΑ ΕΓΩ ΡΩΤΗΣΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟΥ ΕΞΗΓΉΣΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ Κ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΒΑΖΕΙ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΥΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΣ. ΤΟΝ ΗΡΕΜΗΣΑ Κ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. ΜΕΤΑ ΠΑΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ Κ ΠΡΟΛΑΒΑΊΝΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ Κ ΑΝΕΒΑΊΝΕΙ ΣΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ , ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ, ΤΟΥ ΤΟ ΕΙΠΑ Κ ΕΓΩ Κ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΛΙ ΕΚΑΝΕ ΥΣΤΕΡΙΑ, ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΔΗΛΑΤΟ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ, ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ Κ Ο ΑΛΛΟΣ ΠΕΦΤΕΙ, ΛΕΩ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ Κ ΟΙ ΔΥΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ, ΜΕΤΑ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ Κ ΤΟΤΕ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ ΥΣΤΕΡΙΑ, ΤΟΤΕ ΕΜΕΙΣ ΦΥΓΑΜΕ. ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΩ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΥΣΤΕΡΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ; ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΏ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αυτό που δεν μας περιγράφετε ακριβώς είναι αυτή η «υστερία» που αναφέρετε. Περισσότερο αναφέρεστε σε μία έκρηξη θυμού που μπορεί να περιλάβει τσιρίγματα, φωνές, κλάματα κλπ. Υπάρχει όμως μία υποβόσκουσα πιθανότητα το παιδί να έχει πολύ ευαίσθητες τις κεραίες του όσον αφορά την κοινωνική του συσχέτιση με άλλα παιδιά ή τους μηχανισμούς διεκδικητικότητάς του. Εάν λοιπόν δείτε αυτές τις συμπεριφορές να αυξάνονται, τότε θα ήταν καλό να συζητήσετε με κάποιον ψυχολόγο. Αρχικά όμως θα σας λέγαμε να φροντίσετε να είστε ψύχραιμη σε τέτοιες αντιδράσεις του παιδιού. Όσο πιο αγχωμένα δώσουμε σημασία, τόσο πιο εύκολα θα τις επαναλάβει. Σε ατή την ηλικία, κάποιες τέτοιες αντιδράσεις είναι αναμενόμενες! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
043. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας, Έχω δυο παιδάκια ένα αγοράκι 5.5 χρονών και ένα κοριτσάκι 21μηνών.Ο βασικός λόγος που επικοινωνώ μαζί σας και επιθυμώ την συμβουλή σας είναι ότι ο γιός μου ζητάει από τον κολλητό του φίλο να τον φιλάει στο μάγουλο αλλά έχουν υπάρξει και φορές που του χει ζητήσει στο στόμα κυρίως στις αρχές της συγκεκριμένης συμπεριφοράς επίσης το παιδί στις συζητήσεις που έχουμε κάνει σχετικά με το ζήτημα μας έχει εκμυστηρευτεί ότι έχει ζητήσει και από τον φίλο του στο σχολείο, επίσης να αναφέρω ότι του αρέσει να παίζει με κούκλες και αυτό ξεκίνησε λίγο πριν γεννηθεί η αδερφή του και το ζήτημα με το φιλί πριν από 6μήνες περίπου. Επίσης να αναφέρω ότι τον θήλαζα μέχρι 3χρονών και με την νέα μου εγκυμοσύνη διακόψαμε τον θηλασμό και τώρα θηλάζω την κόρη μου ,επίσης είναι ένα παιδί που έχει σημαντικές διατροφικές αλλεργίες και η καθημερινότητα του σε σχέση με την διατροφή είναι λίγο δύσκολη. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Υπάρχουν κάποια ζητήματα που θα ήταν καλό να διερευνούντο λίγο επισταμένα. Η εμφάνιση αυτών των άτυπων «ερωτογενών» συμπεριφορών σε συνδυασμό και με την προτίμηση του παιδιού για κούκλες, η απότομη και σε μεγάλη ηλικία διακοπή του θηλασμού και οι διατροφικές ιδιαιτερότητες, μπορεί να συνθέτουν ένα μοτίβο για το οποίο να χρειαζόσασταν εσείς ως οικογένεια ή / και το παιδί μία βοήθεια. Θα ήταν καλό να απευθυνόσασταν σε ψυχολόγο για να υπάρξει μία συζήτηση και λήψη ιστορικού για μία περαιτέρω διερεύνηση. Το σίγουρο είναι πως μέχρι να το κάνετε αυτό, θα ήταν καλό να μην επιμένετε και αναφέρεστε συχνά στο παιδί για αυτές τις συμπεριφορές του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
044. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Συγχαρητήρια για την πολύ σημαντική δουλειά σας! Θα ήθελα τη γνώμη σας για κάτι που μου ανέφερε η Αναπτυξιολόγος που επισκεφτήκαμε χτες. Ο γιος μου είναι 5 ετών, έχει πολύ φαντασία και η γιατρός είπε ότι το λεκτικό του δυναμικό είναι μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά η αδρή και λεπτή του κίνηση είναι παιδιού 2,5 ετών. Μας ζήτησε να κάνουμε Εργοθεραπεία. Ποια είναι η γνώμη σας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διαγνωστική κατηγορία F82 «Ειδικές αναπτυξιακές διαταραχές της κινητικής λειτουργίας» αναφέρεται σε παιδιά που δυσκολεύονται στην κινητική τους επίδοση. Το ICD-10 αναφέρει ότι «το κύριο χαρακτηριστικό της διαταραχής αυτής είναι η σοβαρή μειονεξία στην ανάπτυξη του συντονισμού των κινήσεων, η οποία δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί αποκλειστικά σε γενική νοητική καθυστέρηση ή σε οποιαδήποτε ειδική συγγενή ή επίκτητη νευρολογική διαταραχή. Η δυσκολία αυτή επηρεάζει το παιδί στην λειτουργικότητά του, τη συμμετοχικότητα του με τους συμμαθητές του και ακαδημαϊκές δεξιότητες όπως η προγραφή και η προανάγνωση στην ηλικία που βρίσκεται (νηπιαγωγείο). Αυτή η δυσκολία συχνότατα οδηγεί τα παιδιά να προτιμούν να ενασχολούνται με λεκτικά θέματα ή με φαντασία και από την άλλη αποφεύγουν την εμπλοκή σε κινητικές δραστηριότητες λόγω της αδεξιότητάς τους. Οι δυσκολίες αυτές πρέπει να αντιμετωπίζονται θεραπευτικά το συντομότερο δυνατόν και η Ειδικότητα που μπορεί να βοηθήσει είναι η Εργοθεραπεία όπως πολύ σωστά σας συνέστησε η Παιδίατρος Αναπτυξιολόγος. Άρα λοιπόν, φυσικά και θα πρέπει να ξεκινήσετε και σας ευχόμαστε καλή δουλειά ακολουθώντας τις οδηγίες του/της συναδέλφου και καλή πορεία! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
045. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ ΛΕΓΟΜΑΙ Α. ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΕΧΩ ΔΥΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΝΑ ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΔΕΥΤΕΡΑ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΖΗΛΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΟΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ Η ΜΙΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΟΣΟ ΤΟ ΟΤΙ Η ΜΙΚΡΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΧΕΙ ΧΑΜΗΛΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΙΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΖΗΛΕΥΕΙ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΦΕΤΟΣ ΕΧΕΙ ΧΑΜΗΛΗ ΕΠΙΔΟΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΟΤΑΝ ΝΙΩΣΕΙ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΕΝΩ ΠΕΡΣΥ ΗΤΑΝ ΑΡΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΘΕΙ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία σημαντική δυσκολία κυρίως της μεγάλης σας κόρης. Είναι πολύ ανησυχητική τόσο η πτώση της σχολικής της επίδοσης, όσο και η ενούρηση της ή εγκόπρισή της (δεν αναφαίρετε ποιο από τα 2). Σαφώς υπάρχει συσχετισμός και με την παρουσία της αδελφής της στο Σχολείο (ιδίως αν πηγαίνουν στο ίδιο) αλλά υπάρχει σαφής έκπτωση λειτουργιών στο παιδί. Θα σας συστήναμε να συζητούσατε τα θέματα με έναν / μία Παιδοψυχίατρο, αφού πρώτα δίνατε ένα πολύ αναλυτικό Ιστορικό. Ο/η συνάδελφος, θα μπορέσει να σας δώσει μία εμπεριστατωμένη απάντηση στο γιατί εμφανίζονται αυτές οι συμπεριφορές και τι θα έπρεπε να κάνετε. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
046. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα έχω χωρίσει 3 χρόνια πριν έχουμε ένα αγόρι 9 χρονών τον τελευταίο καιρό θέλει να περνάει χρόνο και με τους δύο γονείς μαζί ταυτόχρονα να τρώμε μαζί να τον πηγαίνουμε βόλτα μαζί να κοιμάται ο μπαμπάς στο σπίτι όλα αυτά τα εκφράζει κλαίγοντας με παράπονο πώς να το αντιμετωπίσουμε
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το διαζύγιο είναι μια πολύ επίπονη και τραυματική εμπειρία για τα παιδιά. Οι αντιδράσεις των παιδιών εξαρτώνται από τους χειρισμούς των γονιών τους. Το διαζύγιο παραμένει μια ανεπούλωτη πληγή αν δεν γίνουν οι σωστοί χειρισμοί. Ακόμα όμως κι αν οι χειρισμοί σας ήταν και είναι σωστοί, μια αλλαγή ή μια ένταση μπορεί να ‘ξύσει την πληγή’ του γιού σας. Καλό θα ήταν να συζητήσετε μαζί του και οι δυο γονείς ταυτόχρονα και να του κάνετε σαφές ότι δεν θα ζήσετε ποτέ πάλι όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι, ότι οι γονείς παραμένετε καλοί συνεργάτες για το μεγάλωμά του, κι ότι το διαζύγιο δεν έχει μειώσει καθόλου την αγάπη σας για το παιδί. Δείξτε κατανόηση στο συναίσθημά του. Αν ο μικρός επαναφέρει το θέμα παρά τις εξηγήσεις σας θα του λέτε ότι αυτά τα έχετε ξεκαθαρίσει ότι κατανοείτε πως δεν του αρέσει αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Αν με αυτούς τους χειρισμούς επιμείνει για αρκετό καιρό ακόμα τότε θα ήταν καλό να επισκεφθείτε κάποιον ειδικό για πιο εξειδικευμένη βοήθεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
047. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας. Έχω ένα πρόβλημα με το 6χρονο παιδάκι μου και χρειάζομαι την βοήθειά σας. Κάθε μέρα ζητάει φαγητό από τις συμμαθήτριές της, παρά το ότι έχει το δικό της φαγητό και μάλιστα διαφορετικά είδη, π.χ. και αλμυρό και γλυκό για να μην ζηλεύει το φαγητό από άλλα παιδάκια. Έχουμε προσπαθήσει με πολλούς τρόπους να το σταματήσουμε αυτό, αλλά δεν σταματάει με τίποτα-με το να εξηγούμε συνεχώς, προσπαθώντας να την λογικεύουμε, με ανταμοιβή, με συνέπειες κλπ. αλλά τίποτα! Νιώθουμε εξουθενωμένοι! Θα εκτιμούσαμε την πολύτιμη βοήθειά σας. Ευχαριστούμε πολύ εκ των προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Οι συμπεριφορές «ζήλιας» των σνακ ή των παιχνιδιών των άλλων, είναι μία μορφή ζήλειας που εμφανίζεται σε πολλά παιδιά. Ο τρόπος για να το αντιμετωπίσουμε, είναι να βάζουμε τα παιδιά να «κερνάνε» και αυτά τους συμμαθητές τους ώστε να βρίσκονται στην αμοιβαιότητα ενός «δούναι και λαβείν» και να καλλιεργείται η αίσθηση του μοιράσματος. Μπορείτε λοιπόν να βάζετε στην κόρη σας το σακουλάκι με τα σνακς της και ένα δεύτερο «κεράσματος» ή «ανταλλαγής» με τους συμμαθητές της. Αυτό μπορείτε να το εφαρμόσετε σε συνεργασία με τη Νηπιαγωγό του παιδιού (εάν κρίνει αυτή τη συμπεριφορά της κόρης σας -ή κάποια άλλη- ανησυχητική). Δεν βρίσκουμε κάποιον ουσιαστικό λόγο της «εξουθένωσής» σας (δεν είναι μία συμπεριφορά πολύ ακραία) και θα σας συμβουλεύαμε να μην υπέρ – μεγεθύνετε την προσοχή σας σε αυτή τη συμπεριφορά. Εάν όμως υπάρχουν και άλλες συμπεριφορές του παιδιού που σας απασχολούν, τότε θα ήταν καλό να τις συζητούσατε όλες μαζί με κάποιον ειδικό (πιθανά Παιδοψυχολόγο). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
048. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας. Θα ήθελα τη γνώμη σας για κάτι που συνέβη προχθές στην κόρη μου στο σχολείο. Σε κάποιο διάλειμμα και ενώ έπαιζαν με άλλα παιδιά του διπλανού σχολείου που συστεγάζεται με το δικό μας άρχισαν να «μαλώνουν» μεταξύ τους ανταλλάσοντας διάφορα σχόλια ,πειράγματα κτλ πετάγεται η κυρία που τους επέβλεπε και απευθυνόμενη στην κόρη μου της λέει: «Φύγε μη σου δώσω καμιά σφαλιάρα που θα είναι όλη δική σου.» Η εν λόγω κυρία που είναι δασκάλα από το άλλο σχολείο νόμισε πως ακούγοντας ένα σχόλιο της κόρης μου «Α’ι παράτα με» θεώρησε ότι ήταν για την ίδια ενώ ήταν για ένα από τα παιδιά. Ούτε καν μπήκε στον κόπο να ρωτήσει να μάθει τι έγινε παρά μόνο εκφράστηκε με αυτό το απαίσιο σχόλιο. Και ρωτώ ως μάνα και ως εκπαιδευτικός (καθηγ. Αγγλικής). Ποια η θέση η δική μου??? Τι να απαντήσω στο παιδί μου που τα μεγαλώνουμε με τρόπους και άξιες και έρχεται μια «κυρία» από το πουθενά δημοσίου σχολείου παρακαλώ που πληρώνονται από όλους εμάς και σου καταστρέφει ότι με κόπο χτίζεις, προσβάλει το παιδί σου αγνοώντας εντελώς τις όποιες συνέπειες? Πως λειτουργείς ως γονιός απέναντι σε τέτοια μηδενικά που θέλουν να λέγονται εκπαιδευτικοί? Δεν υπάρχουν κυρώσεις για όλους αυτούς? Μόνο τα παιδιά είναι υπόλογα για όλα??? Περιμένω απάντηση σας όσο το δυνατόν πιο σύντομα! Ευχαριστώ για την υπομονή σας!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Κατανοούμε την ταραχή σας από το συμβάν. Φυσικά θα πρέπει να είσαστε βέβαιη ότι το συμβάν έγινε ακριβώς όπως το μάθατε (να το έχετε διασταυρώσει). Εάν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, φυσικά όπως κατανοείτε και εσείς είναι πάρα πολύ δυσάρεστο. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι όσον αφορά τη συμπεριφορά των εκπαιδευτικών, είναι πολύ διαφοροποιημένη τα τελευταία χρόνια και πολύ δεοντολογική και κόσμια στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Εάν όμως συνέβη ένα τέτοιο επεισόδιο, αρχικά οφείλετε ψύχραιμα να αναφέρετε και να συζητήσετε με το παιδί ότι οι παρεξηγήσεις πάντα υπάρχουν, δεν είναι ωραίο να χρησιμοποιούνται από κανέναν άσχημες και δυσάρεστες εκφράσεις (και εσείς το ίδιο πρεσβεύετε στο σπίτι) και εάν κάτι τέτοιο συμβεί, είναι καλό να μην αντιδράμε με θυμό (αφού δεν αξίζει) αλλά να διατηρούμε την ευγένειά μας. Ως γονέας, θα ήταν καλό να απευθυνθείτε στην/στον εκπαιδευτικό του παιδιού σας ή στον Διευθυντή ώστε να μπορούσε πιθανά να γίνει κάποια διορθωτική κίνηση (να διαμεσολαβούσε για μία κόσμια συζήτηση με την συγκεκριμένη εκπαιδευτικό που πρωταγωνίστησε στο συμβάν). Θα σας παρακαλούσαμε να μην μεταφέρετε θυμό στο παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
049. ΕΡΩΤΗΣΗ: βρίσκομαι σε μια (παράνομη) σχέση εδώ και 7 χρόνια. ο σύντροφός μου με δυο αγόρια 14 ετών δίδυμα. τον περασμένο Οκτώβριο η σχέση μας αποκαλύφθηκε με το χειρότερο τρόπο. με συνοπτικές διαδικασίες αναγκάστηκε κι εγκατέλειψε τη συζυγική στέγη. Αρχικά είχε καθημερινή επαφή με τα παιδιά κι έδειχνα να κατανοούν. Να σημειώσω ότι η μητέρα τους από την πρώτη στιγμή ακολουθώντας συμβουλή ψυχολόγου( είπε) ανέφερε τα πάντα στα παιδιά με κάθε λεπτομέρεια. Επίσης στο σπίτι με τα παιδιά μαζεύονταν και εξακολουθούν γνωστοί συγγενείς και φίλοι όλοι στραμμένοι εναντίον του πατέρα κι εμένα φυσικά. τα παιδιά το μόνο που ακούν είναι οι κατηγορίες και οι βρισιές εναντίον μας. το τελευταίο διάστημα απομακρύνονται από τον πατέρα τους κλείνουν τα τηλέφωνα και δε θέλουν να τον δουν ούτε σε προκαθορισμένα ραντεβού. προσπαθεί με κάθε τρόπο να τα προσεγγίσει τους μιλάει επιμένει στην καθημερινή επαφή. τα παιδιά μια έτσι και τα δέχονται μια αλλιώς και τον αρνούνται. Προ ημερών ο ένας γιος σήκωσε χέρι και χτύπησε τον πατέρα του…χθες έφυγε από το σπίτι και τον έψαχναν. δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για ψυχολόγο αρνούνται κατηγορηματικά να πάνε και αντιδρούν έντονα. ο σύντροφός μου είναι σε άθλια κατάσταση. Τον απείλησαν και του είπαν όχι μόνο να χωρίσει μαζί μου αλλά για έναν χρόνο να μην έχει καμία επαφή με άλλη γυναίκα διαφορετικά δε θα τούς ξαναδεί. ο ένας υπό την προϋπόθεση αυτή τον θέλει να πηγαίνει στο σπίτι όπου μένουν συχνά ενισχύοντας την πιθανότητα να τα ξαναβρεί με την μητέρα του. ο άλλος ούτε αυτό δέχεται. ήταν 20 χρόνια με την σύζυγο, δεν υπήρχε καμία σεξουαλική επαφή τα τελευταία 7 χρόνια. υπήρχαν καθημερινά εντάσεις και καυγάδες μέσα στο σπίτι. έξω από αυτό ήταν η τέλεια οικογένεια. να σημειώσω ότι η πρώην σύζυγος τον παρακολουθεί στενά με αποτέλεσμα κι εμείς να έχουμε απομακρυνθεί διότι όπως προανέφερα μεταφέρει τα πάντα στα παιδιά. θέλω να βοηθήσω τον σύντροφο μου και δεν ξέρω πως δεν θέλει ούτε αυτός να πάει σε ψυχολόγο, υπάρχει μια δραματική κατάσταση και για εμένα. αν γυρίσει πίσω θα είναι δυστυχισμένος εάν μείνει μαζί μου θα χάσει τα παιδιά. τι να κάνω? (κι εγώ βρίσκομαι σε διάσταση 2,5 χρόνια με δυο παιδιά 20 και 15 ετών τα οποία εν μέρη γνωρίζουν κάποια πράγματα. στη δική μου περίπτωση δούλευα αρκετό χρόνο πριν το χωρισμό και το δέχτηκα διαφορετικά τα παιδιά μου.) παρακαλώ βοηθήστε με να τον βοηθήσω!!!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όπως κατανοείτε οι δυσκολίες στο σύστημα που περιγράφετε είναι σημαντικότατες. Χρειάζεται πολύ προσεχτικός χειρισμός από κάθε ένα ξεχωριστά. Τα παιδιά είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που από κάτω υπάρχουν σημαντικότατες δυσκολίες στη σχέση όλων των εμπλεκόμενων ενηλίκων! Αρχικά θα πρέπει να απευθυνθείτε εσείς η ίδια σε συνάδελφο Ψυχολόγο, να καταθέσετε την κατάσταση και να σας συμβουλέψει για τα καταλληλότερα βήματα. Αυτός είναι ο ΜΟΝΟΣ αυτή τη στιγμή τρόπος να μπορέσετε να βοηθήσετε. Μία ουσιαστική δική σας συνεργασία με έναν ειδικό. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
050. ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελα να ρωτήσω αν εξεταστεί το παιδί από Ιατροπαιδαγωγικό κέντρο μπορούν να μου αρνηθούν την εξέταση από ΚΕΔΥΥ? Γιατί η κυρία που μου έκλεισε το ραντεβού στο Ιατροπαιδαγωγικό κέντρο μου είπε ότι μπορώ να πάω μόνο στο ένα από τα δύο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Όχι. Η μία Υπηρεσία ανήκει στο Υπουργείο Παιδείας (ΚΕΔΔΥ) και η άλλη στο Υπουργείο Υγείας. Μπορείτε να απευθυνθείτε και στα 2. Μόνο θα γνωρίζετε τα ΚΕΔΔΥ δεν έχουν Παιδοψυχίατρο (έχουν πολύ λίγους). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
051. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας και σας ευχαριστούμε για την πολύ καλή δουλειά που κάνετε. Έχω μια κόρη 8 χρόνων. Είναι πολύ καλή στα μαθήματα, συνεργάσιμη, υπάκουη, κοινωνική και γενικά καταπληκτική (στα μάτια μας). Το πρόβλημα μας είναι ότι είναι πολύ ευαίσθητη. Δλδ με το παραμικρό κλαίει και θέλει αγκαλιές λες και ήρθε το τέλος του κόσμου. Στο σχολείο τη μόνη παρατήρηση που μου κάνει η δασκάλα είναι ότι συνέχεια πηγαίνει και την αγκαλιάζει. Θεραπεία υπάρχει; ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Πολλά παιδιά εμφανίζουν αυτό που ονομάζεται «ευαισθησία στην κριτική». Αυτό είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται με συμπεριφορές τελειομανίας, έντονης αντίδρασης στην κριτική των άλλων, ανάγκης για επιβεβαίωση από το περιβάλλον (να τους επαναλαμβάνουμε ότι τα αγαπάμε και τα αποδεχόμαστε). Πολύ συχνά οι ρίζες αυτών των συμπεριφορών βρίσκονται σε κάποιες συμπεριφορές που εισπράττουν από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Είναι πολύ βασανιστικό για την ψυχολογία των παιδιών αυτό το συναίσθημα του φόβου απόρριψης και πραγματικά βοηθάει πολύ τόσο η χαλάρωση των γονέων όσον αφορά την κριτική, όσο όμως και η αξιολόγηση των παιδιών αυτών από Παιδοψυχολόγο για να διερευνηθεί (μέσω συνέντευξης ή προβολικών τεστ) η ακριβής ρίζα αυτής της δυσκολίας. Πιθανά λοιπόν να χρειαστεί και η συμβουλευτική της οικογένειας για την αντιμετώπιση αυτών των συναισθημάτων. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
052. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας κ συγχαρητήρια για το έργο σας…είμαι μια μαμά 3 παιδιών. ..Στο αγοριών κ ενός κοριτσιού. Τα αγόρια μου είναι 6 ο μεγάλος 5 ο μικρός κ3 μηνών το κοριτσάκι μου…με το μεγάλο μου γιο αντιμετωπίζω πολύ σοβαρό πρόβλημα Από Όταν ήταν τόσο δα μωράκι…Ήταν ένα πολύ γκρινιάρικο παιδί …Που ότι κ να ήθελε το ζήταγε με γκρίνια κ το κακό είναι ότι ακόμα κ τώρα που είναι 6 κάνει ακριβώς το ίδιο. ..τόσο που πολλές φορές αισθάνομαι πολύ κουρασμένη από αυτό το παιδί. ..ζηλεύει παρά πολύ τον αδερφό του μόλις βρει ευκαιρία τον χτυπάει Του λέω κάτι κ ουρλιάζει είναι πάντα αντίθετος κ αρνητικός σε ότι κ να του πω πολλές φορές αισθάνομαι ότι βγάζει κ πολύ κακιά απέναντι μου κ μίσος μπορώ να πω…Τον ενοχλούν τα πάντα κ η μύγα που πετάει …Στο σχολείο είναι ένα από τα καλύτερα Παιδιά. ..Έχουμε θέμα στην ορθογραφία. .κάνει πολλά ορθογραφικά κ δν μπορεί να αποστηθίσει. ..Στα .μαθηματικά είναι άπαιχτος ….δν ξέρω πως να το χειριστώ άλλο ..Έχω δοκιμάσει πολλούς τρόπους Αλλά νιώθω πολύ κουρασμένη μαζί του κ απογοητευμένη δν ξέρω που έχω κάνει το λάθος. ..Σας ευχαριστώ εκ των Προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί εκ φύσεως νευρικό και ανήσυχο. Συναισθηματικά παρουσιάζετε πραγματικά κουραστικές συμπεριφορές που όπως βλέπετε δεν υποχωρούν με την ωρίμανση της ηλικίας. Πολλοί παράγοντες μπορεί να βρίσκονται πίσω από αυτές τις συμπεριφορές. Μία διαταραχή υπερκινητικότητας, συναισθηματικές δυσκολίες, δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία και πολλές άλλες. Το ότι επιμένουν οι συμπεριφορές τόσο μεγάλο διάστημα και με εκδηλώσεις επιθετικότητας, είναι κάτι που θα πρέπει να σας ανησυχήσει. Το ότι στο Σχολείο δεν προβληματίζονται με συμπεριφορές του παιδιού, είναι ένα δείγμα ότι ίσως οι δυσκολίες να βρίσκονται και στην αντιμετώπιση των συμπεριφορών του παιδιού από το οικογενειακό περιβάλλον. Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να πραγματοποιηθεί ένας διαγνωστικός έλεγχος σε αυτό το παιδί. Η καλύτερη ειδικότητα για να διαφοροδιαγνώσει αυτές τις συμπεριφορές είναι η Παιδοψυχιατρική. Η εξέταση θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα αναλυτικό ιστορικό από την οικογένεια και μία εξέταση του παιδιού σε 1-2 επισκέψεις. Στη συνέχεια, θα σας ανακοινώσει ένα θα χρειαζόταν κάποια υποστήριξη το παιδί, εσείς σαν οικογένεια κάποια συμβουλευτική ή και τα δύο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
053. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ. Ή ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟ ΚΕΦΑΛΗΣ 35 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΜΠΥΛΕΣ. ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΜΗΝΩΝ ΕΓΙΝΕ ΥΠΕΡΗΧΟΣ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΚΑΘΥΣΗΧΑΣΤΙΚΟΙ. ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΔΕΚΑΤΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟ 48.4 ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ .Η ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΛΕΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΧΡΟΝΟ ΚΑΘΩΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Ή ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ? ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΛΎ. «οριακή διεύρυνση του κοιλιακού συστήματος (εύρος μετωπιαίων κεράτων 0.5 εκ περίπου και σωμάτων πλάγιων κοιλιών 0.9εκ ΔΕ και 1.1 εκ ΑΡ.Φυσιολογικό εύρος της 3ης κοιλίας. Παρατηρείται ήπια διεύρυνση του περιφερειακού υπαραχνοειδούς χώρου (απόσταση μεταξύ άνω οβελιαίου κόλπου-φλοιού 0.67εκ ΔΕ και 0.5εκ ΑΡ) (καλοήθης διεύρυνση του περιφερειακού υπαραχνοειδούς χώρου με μικρή συμμετοχή του κοιλιακού συστήματος?). Κλινική συνεκτίμηση- επί ενδείξεων επανέλεγχος ή/και περαιτέρω
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η διάγνωση της μεγαλοκεφαλίας, τίθεται από Παιδονευρολόγο, ο/η οποίος/α κρίνει και το εάν θα έπρεπε να γίνει κάποια παρέμβαση στο παιδί. Επίσης, μετά την ηλικία του 1 έτους, είναι καλό να παίρνουμε τη γνώση και Παιδιάτρου Αναπτυξιολόγου. Αυτοί θα σας εξηγήσουν αναλυτικότερα και τα ευρήματα! Το πρώτο σας μέλημα είναι πραγματικά το παιδί να ακολουθεί όλους τους υπόλοιπους δείκτες σωματικής ΑΛΛΑ και ψυχοκινητικής ανάπτυξης (κοινωνικό χαμόγελο, παιχνίδι ανακάλυψης, μπουσούλημα, ορθοστάτηση υποβασταζόμενο, καλός έλεγχος κεφαλής, βαβούλισμα κλπ). Μπορείτε λοιπόν να περιμένετε, αλλά θα παρακολουθείτε το παιδί αφού η μεγαλοκεφαλία μπορεί να δημιουργήσει δυσκολίες μάθησης και συγκέντρωσης σε ένα παιδί. Είναι όμως ακόμη μικρό. Εάν κριθεί σκόπιμο, μετά την ηλικία του 1 έτους, η Εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
054. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας έχω ένα παιδάκι 4 ετών αγοράκι και είναι η πρώτη φορά που πηγαίνει σχολείο και η πρώτη φορά που έρχεται σε επαφή με τόσα πολλά παιδιά έχουν περάσει τόσοι μήνες κ ακόμα να συνηθίσει το σχολείο υπήρχε μια περίοδο π πήγαινε πολύ καλά αλλά λόγω του ότι αρρωσταίνει συνέχεια μας ξανά κάνει τ ίδια δεν θέλει να πηγαίνει κ όταν πηγαίνει η δασκάλα τ μ λέει ότι είναι πάντα αγχωμένο δεν θέλει να παίζει και την ακολουθεί συνεχώς. Είναι πολύ αγαπητό παιδί και έξυπνο κάνει όλες τις εργασίες του είναι από τα πρώτα παιδιά π μαθαίνει ότι κ να του βάλει η δασκάλα του (από ποιήματα μέχρι και παρουσίαση εργασιών)αυτά μ τα έχει πει η δασκάλα του. Πήγαμε σε παιδοψυχολόγο αλλά μας είπαν ότι το παιδί είναι μια χαρά κ είναι θέμα σχολείου. Πείτε μ σας παρακαλώ τι και πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε δεν μπορώ να βλέπω το Παιδί μ με τόσο άγχος και να μην θέλει τα παιδιά(έκτος σχολείου δεν έχει κανένα πρόβλημα). Περιμένω απάντηση σας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς το παιδί σας είτε δυσκολεύεται όντως από τον αυξημένο αριθμό των παιδιών στο εκπαιδευτικό περιβάλλον, είτε θέλει το χρόνο του για να προσαρμοστεί, είτε αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες στον κοινωνικό τρόπο σκέψης και διαντίδρασης. Ως πολύ θετικά στοιχεία, αναφέρετε ότι το παιδί μαθαίνει στο σχολείο νέα γνώση, που σημαίνει ότι προσανατολίζεται και ενδιαφέρεται για την ύλη που «διδάσκεται» εκεί. Επίσης είναι πολύ θετικό ότι εκτός σχολικού περιβάλλοντος δεν εντοπίζετε ιδιαίτερες δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση του. Αφού η συνάδελφος ψυχολόγος, δεν εντόπισε κάποια δυσκολία στο παιδί, οφείλουμε να δεχτούμε την άποψή της. Αυτό όμως σημαίνει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ότι θα πρέπει να γίνει επικοινωνία της με τη Νηπιαγωγό για να δοθούν κάποιες εξειδικευμένες οδηγίες για αυτό το παιδί. Οδηγίες θα πρέπει να πάρετε και εσείς για την εξεύρεση μηχανισμών αντιμετώπισης του άγχους του παιδιού. Εάν αυτές οι οδηγίες καλύψουν τη Νηπιαγωγό και εσάς, τότε θα του δώσουμε και άλλο χρόνο για να προσαρμοστεί. Πιθανά όμως, εάν δεν βλέπετε κάποια εξέλιξη, να χρειαζόταν σε 2-3 μήνες να γίνει μία αξιολόγηση από Παιδοψυχίατρο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
055. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχω ένα γιο ετών 6.5 βρισκόμαστε στην πρώτη τάξη και μου είναι αδύνατον να τον κάνω να καθίσει στην καρέκλα για να διαβάσει. έχω μια δασκάλα δυο φορές την εβδομάδα, τόσο αντέχει η τσέπη μου. Ταυτόχρονα κάνει λογοθεραπείες από την ηλικία των 3 διότι το λεξιλόγιο του ήταν πολύ φτωχό (μόνο μονοσύλλαβα και αυτά όχι καθαρά). Δυστυχώς τον τελευταίο μήνα το παιδί δεν συνεργάζεται ούτε στο σχολείο έρχεται με μισές ασκήσεις ως και καθόλου. Από τη δασκάλα του δεν έχω βρει την ανάλογη προθυμία να με βοηθήσει και έτσι αυτή τη στιγμή έχω πελαγώσει. Δεν ξέρω τι να κάνω. πως να του κινήσω το ενδιαφέρον για το διάβασμα. Έχω δοκιμάσει τον καλό τρόπο, τον παιχνιδιάρικο τρόπο και τώρα είμαι στις φωνές.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία εμφανή δυσκολία του παιδιού όσον αφορά την οργάνωση της συγκέντρωσής του και τον έλεγχο της κινητικότητας του. Συνήθως για αυτές τις δυσκολίες θα πρέπει να γίνει μία διαφοροδιάγνωση από Παιδονευρολόγο ή από Παιδοψυχίατρο κατά πόσον οφείλονται αυτές οι δυσκολίες σε ένα σύνδρομο διάσπασης προσοχής – υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) ή σε κάποιους συναισθηματικούς παράγοντες (πχ πιθανά το παιδί να μην ήταν ψυχοσυναισθηματικά έτοιμο να παρακολουθήσει την Α΄ Δημοτικού). Σας παραπέμπουμε και στο άρθρο με δ/νση http://www.proseggisi.gr/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5/ που βρίσκεται στο site μας όπως και στο βίντεό μας με δ/νση http://www.proseggisi.gr/%CE%B2%CE%BF%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CE%B4%CE%B5%CF%80-%CF%85-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81/ όπου έχει κάποιες χρήσιμες οδηγίες για γονείς. Όποια και αν είναι η αιτία, διαφαίνεται σε αυτό το παιδί η ανάγκη να ενισχυθεί από Εργοθεραπευτικό πρόγραμμα που θα το βοηθήσει να οργανώνεται καλύτερα και ταυτόχρονα οι εξειδικευμένες προς εσάς οδηγίες για τους μηχανισμούς που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη μελέτη του στο σπίτι και το Σχολείο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
056. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα θα ήθελα να ρωτήσω τι είναι η τάξη ένταξης και μήπως χρειάζεται το παιδί μου να πάει εκεί… Είναι 5 χρόνων πηγαίνει Προνήπιο κ έχει διαγνώστηκε με γενικευμένη επιληψία…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η Τάξη Ένταξης στα Νηπιαγωγεία είναι ένας θεσμός όπου μία Νηπιαγωγός ή Ειδική Παιδαγωγός βρίσκεται επιπρόσθετα με την τυπική Νηπιαγωγό στο χώρο για να επιβοηθά ατομικά -ή σε μικρότερη ομάδα- παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ένταξη τους είτε λόγω ψυχολογικών, είτε αναπτυξιακών δυσκολιών. Για να σας απαντούσαμε αναλυτικότερα για το εάν το παιδί σας θα χρειαζόταν την Τάξη Ένταξης στο Νηπιαγωγείο, θα έπρεπε να γνωρίζαμε λεπτομερέστερα τις δυσκολίες του (από μόνη της η επιληψία μπορεί να επιφέρει απλούστατες δυσκολίες στη συγκέντρωση και οργάνωση, μέχρι σημαντικές ψυχοκινητικές δυσκολίες). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
057. ΕΡΩΤΗΣΗ: Kalispera exw ena agoraki 9 xronw me xtupaei me vrizeI einai polli epithetikos k I sumperifora auti einai mono se mena sto sxoleio einai to kalitero paidi den exei tetoia sumperifora mono sto spiti exei autin tin epithetikotita mou leei to vazei o pateras tou na me xtupaei eimaste xwrismenoi me ton patera tou sto pareltho evlepe bia to paidi den xerw pws na to xeiristw
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Προφανώς αναφέρεστε σε μία σημαντικά επιλεκτική συμπεριφορά του παιδιού σας. Δεν αναφέρεστε σε μία γενικευμένη επιθετικότητα, παρά μόνον σε μία επιθετικότητα προς εσάς. Το συμπέρασμά σας πιθανά να είναι αυθαίρετο, ίσως όμως και όχι. Θα σας συμβουλεύαμε άμεσα να συζητούσατε το θέμα με μία/έναν Ψυχολόγο Συμβουλευτικής για να σας συμβούλευε ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπιστούν αυτές οι δυσκολίες του παιδιού και ποιοι θα ήταν οι καλύτεροι τρόποι να αντιμετωπίσετε αυτές τις συμπεριφορές. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
058. ΕΡΩΤΗΣΗ: Ονομάζομαι Κ. Α. και βρήκα το κέντρο σας από το Internet. Θα ήθελα λοιπόν την επιστημονική σας άποψη για τη δική μας περίπτωση. Έχω 2 κοριτσάκια ένα 9 ετών και ένα 6 ετών. Το πρώτο μου κορίτσι λοιπόν όταν ξεκίνησε την Α δημοτικού έδειξε μια άρνηση για το σχολείο. Είχε γκρίνια στο σπίτι και η μελέτη γενικώς της έκανε τη ζωή δύσκολη και του μπαμπά της που διάβαζαν μαζί.Στην Β δημοτικού η δασκάλα μας παρέπεμψε στην ειδικής αγωγής δασκάλα που ήταν στο σχολείο να την δει όπου και εμείς συμφωνήσαμε .Ο λόγος μου είχε πει τότε είναι ότι δεν βλέπω κάτι συγκεκριμένο στο παιδί απλά θέλω να την δει. Έτσι λοιπόν πέρασε μια με 2 ώρες με τη συγκεκριμένη κοπέλα όπου και μου είπε ότι το παιδί παρουσιάζει λάθη στην ορθογραφία και η μνήμη της δείχνει να μην συγκρατεί πληροφορίες. Ξεκινήσαμε λοιπόν να το ψάχνουμε περισσότερο και πήγαμε στο Παίδων Πεντέλης όπου και την είδε η κυρία …. (αναφέρεται το όνομα). Εκεί το συμπέρασμα ήταν ότι το παιδί δεν έχει μαθησιακή δυσκολία απλά είναι αργή και θα είναι πάντα αργή και χρειάζεται οπωσδήποτε ενίσχυση ψυχολογική γιατί έχει πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Ωστόσο εμείς είχαμε ξεκινήσει σε ένα ιδιωτικό κέντρο μαθήματα ειδικής αγωγής (ΓΛΩΣΣΑ) γιατί από το ιδ. Κέντρο μας είπαν ότι έχει θέμα με τη μνήμη ( όπως το ίδιο μας είπαν και από το σχολείο) δηλαδή δεν αποθηκεύει η βραχύχρονη στην μακρόχρονη μνήμη. Επανέρχομαι στην κυρία …… και την ενίσχυση του παιδιού με ψυχολόγο .Επίσης η κυρία ……. μας έγραψε και μαθησιακά να κάνουμε για να μας βοηθήσει επειδή το είχαμε ήδη ξεκινήσει αλλά να ξέρετε ότι δεν χρειάζεται ..έτσι μας είπε. Επανεξέταση σε ένα χρόνο. Έτσι και έγινε. Ξεκίνησε παράλληλα με τα μαθήματα ειδικής αγωγής και στήριξη με πδψ και οι γονείς συμβουλευτική γονέων. Η πρώτη εκτίμηση στο ψ για το παιδί ήταν ότι έχει συσσωρευμένο άγχος. Πρέπει να αναφέρω ότι στο μάθημα ειδικής αγωγής που έκανε στο κέντρο πήγαινε με μεγάλη δυσκολία και άρνηση. Κατά την πάροδο του χρόνου έβγαζε μεγάλη ζήλια για την αδελφή της και προβλήματα πολλά με την φίλη της στο σχολείο. Έφτασε στο σημείο μετά από 8 μήνες περίπου συνεδρίων να καταφέρει να αλλάξει παρέες στο σχολείο και γενικώς να γίνει λίγο πιο δυναμική. Στο σπίτι στην β και γ δημοτικού διάβαζε με δασκάλα γιατί μας συμβούλεψε και η κυρία ……. να μην έχουμε ως γονείς εμπλοκή στο διάβασμα της ώστε να αποφεύγονται οι προστριβές. Το παιδί σε γενικές γραμμές πήγαινε καλά με την υποστήριξη της δασκάλας στο σπίτι και της ψυχολόγου είχε ανέβει, είχε ελαττώσει τις εκρήξεις θυμού, ήταν πιο ‘’φιλική’’ με την αδελφή της . Πέρασε και την δεύτερη αξιολόγηση με την κυρία Νικολάου όπου μας ενημέρωσε ότι υπάρχει βελτίωση αλλά χρειάζεται να συνεχίσει τις συνεδρίες με την ψυχολόγο. Τελείωσε και την γ δημοτικού πολύ καλά και με καλή συνεργασία. Πρέπει να αναφέρω ότι το καλοκαίρι Ιούνιος του 2016 άλλαξε το παιδί ψυχολόγο γιατί αποχώρησε από το κέντρο και έπρεπε να αντικατασταθεί .Οπότε από τον Σεπτέμβριο του 2016 την παρακολουθεί άλλος που όπως μάθαμε πρόσφατα δουλεύει ψυχοδυναμικά. Και φτάνουμε στην δ δημοτικού , την γράψαμε σε κέντρο μελέτης, φέτος ξεκίνησε και αγγλικά. Περάσαμε τον Σεπτέμβρη και τρίτη αξιολόγηση από το ΚΨΥ του ……. Νοσοκομείου (αναφέρεται το όνομα) όπου μας είπαν ότι πρόκειται για ένα παιδί συνεργάσιμο , λειτουργικό στο σχολείο με παρέες κλπ. χαμηλής αυτοεκτίμησης και με δυσκολίες μικρές στην ανάγνωση και γραφή λόγω του ότι είναι ένα αργό παιδί . Την περάσανε το wiisc και το αποτέλεσμα ήταν στο μέσο φυσιολογικό και τελος θα πρέπει η ψυχολόγος που την βλέπει να εστιάσει πάρα πολύ στο κομμάτι αυτοεκτίμηση. Και ερχόμαστε τον Ιανουάριο του 2017 όπου το παιδί κάνει κρίσεις πανικού με στομαχόπονους και ναυτία, άρνηση τεράστια να πάει στο σχολείο και εμμονές για τον εμετό. Δηλαδή μια συμμαθήτρια της όπου είναι καινούργιο παιδάκι στο σχολείο και η δασκάλα το έβαλε να καθίσει στην ομάδα της Βικης έκανε εμετό δίπλα της και από τότε ξεκίνησαν όλα. Να αναφέρω ότι το κοριτσάκι από τη στιγμή που έκατσε στην ομάδα η κόρη μου έβγαλε μεγάλη αντιπάθεια και άρνηση στο να είναι αυτό το παιδί στην παρέα τους . Μετα από αντανακλάσεις που της έκανα κατάλαβα ότι την ενοχλούσε η παρουσία της γιατί ένιωθε ότι χάνει τις φίλες που με τόσο δυσκολία κατάφερε να κάνει και την βλέπει εχθρικά. Έτσι μετά από τον εμετό μέσα στην τάξη δεν πήγαινε σχολείο για περίπου 1 μήνα, την είδε 5 φορές και ψυχίατρος όπου μας είπε ότι το παιδί περνάει και άγχος αποχωρισμού και πρέπει αυτό να δουλευτεί με την ψυχολόγο ψυχοδυναμικά ώστε να μην της αφήσει κατάλοιπα στον πυρήνα. Βήμα Βήμα σιγά σιγά είναι η τρίτη εβδομάδα που πηγαίνει σχολείο με αντιστάσεις φυσικά άλλοτε ισχυρές άλλοτε πιο ήπιες . Έχει σταματήσει το κέντρο μελέτης , έχει σταματήσει τα αγγλικά και τη ρυθμική. Έχει μεγάλη άρνηση και γκρίνια ιδίως όταν πάμε να την οριοθετήσουμε σε γενικές γραμμές νιώθω ότι το παιδί είναι πάλι από το 0. Εγώ και ο σύζυγος με ηρεμία και υπομονή προσπαθούμε να την κάνουμε να καταλάβει ότι χρειάζεται μια υποστήριξη στο διάβασμα αλλά εκείνη αρνείται οτιδήποτε της προτείνουμε και θέλει να διαβάζει μόνη της. Όπου κάποιες φορές δείχνει επιμέλεια και υπευθυνότητα και άλλες άρνηση. Στο κέντρο που πηγαίνει το παιδί και εμείς, η τελευταία ενημέρωση που είχαμε είναι ότι πρέπει να ξεμπερδεψει το παιδί ότι αφορά το σώμα, τα όργανα του σώματος και το σεξ. Έχει κακή εντύπωση για το σώμα της…. Εγώ και ο μπαμπάς προτείναμε στο κέντρο να γίνει μια συνάντηση στο σχολείο, η δασκάλα, η διευθύντρια, η ψυχολόγος του παιδιού και η επιστημονικά υπεύθυνη του κέντρου ώστε να βοηθηθεί η δασκάλα στο πως πρέπει να της φέρεται στο συναισθηματικό κομμάτι αλλά και στο μαθησιακό με διάφορα tips, αλλά δυστυχώς μας αρνήθηκαν , δεν κρίνεται απαραίτητο από τη στιγμή που το παιδί έχει μπει σε μια σειρά. Έχουμε επιμείνει ως γονείς και έχουμε δώσει προθεσμία μέχρι τέλος του μήνα για να γίνει αυτή η συνάντηση, όπου η δασκάλα αν και είναι σκληρή σαν άνθρωπος μας είπε ότι θα κάνω ότι μπορώ για να ανακάμψει το παιδί. Πιστεύετε ότι έως τώρα έχουμε κάνει το καλύτερο δυνατό για το παιδί μας ή πρέπει να κάνουμε και κάτι περισσότερο? Κύριε Αλεξάνδρου ζητώ χίλια συγνώμη για το τεράστιο κείμενο, συγχαρητήρια για τη δουλειά που κάνετε . Καλή συνέχεια . Α.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ένα παιδί συναισθηματικά ευαίσθητο, ανασφαλές, με δυσκολίες στην εγρήγορση και στη μνήμη και με προφανώς άτυπες μαθησιακές δυσκολίες. Έχετε κάνει πάρα πολλές αξιολογήσεις, έχετε τρέξει για το παιδί σας, έχετε προσφέρει ότι σας έχει ζητηθεί! Έχετε κάνει μέχρι και τεστ νοημοσύνης! Η μόνη αξιολόγηση που δεν είχε γίνει είναι η Εργοθεραπευτική αλλά δεν πειράζει με τόσες αξιολογήσεις από Αναπτυξιολόγο, Παιδοψυχίατρο και Ψυχολόγο! Ακολουθήσατε –και ακολουθείτε- όλα τα σωστά βήματα. Και το μαθησιακό πρόγραμμα δείχνει να έπρεπε να εφαρμοστεί και φυσικά πολύ καλά εφαρμόζετε ψυχολογική υποστήριξη στο παιδί ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με τη δική σας Συμβουλευτική και καλώς εφαρμόσατε διδασκαλία στο παιδί σας με συνάδελφο και απεγκλωβιστήκατε εσείς σαν γονείς. Αυτή τη στιγμή το παιδί βρίσκεται σε μία πολύ δύσκολη συναισθηματική καμπή που το τετράπτυχο της υποστήριξής του θα πρέπει να είναι: (1). Εντατική παρακολούθηση από τον/η Παιδοψυχίατρο (όσο συχνά κρίνει). (2). Ψυχολογική υποστήριξη του παιδιού. (3). Συμβουλευτική οικογένειας. (4). Στενή συνεργασία με το εκπαιδευτικό περιβάλλον (πιθανή επίσκεψη στο Σχολείο, εκτενής συζήτηση και στήριξη με τον/την εκπαιδευτικό της Τάξης). Όπως βλέπετε το τελευταίο σημείο το ενθαρρύνουμε πάντοτε για να γενικευτούν όλα τα καλά που επιτυγχάνονται στο θεραπευτικό χώρο. Θα χρειαστεί χρόνος, υπομονή, επιμονή, εμπιστοσύνη στο θεραπευτικό σχήμα και τον/την εκπαιδευτικό και σταθερότητα! Σας ευχόμαστε καλή συνέχεια! Κάνετε το καλύτερό σας! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
059. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Έχω ένα αγοράκι 2 ετών (έχει ένα μήνα που έκλεισε τα 2) και δεν μιλάει. λέει μόνο μα-μα-μα-μα και πολύ σπάνια μαμά. Όταν ήταν 10 μηνών έλεγε μαμά, μπαμπά, που , ατα, κα . Όταν άρχισε να περπατά 13 μηνών σταμάτησε να τα λέει , Τον πάω Λογοθεραπεία 2 φορές την εβδομάδα (έχει κάνει 6 μαθήματα) το θέμα είναι ότι κλαίει μέσα στην τάξη του και πλέον όταν πάμε εκεί και πριν μπούμε μέσα αρχίζει να κλαίει.(με την συμπεριφορά του δείχνει ότι δεν θέλει να πάει και όταν βλέπει την δασκάλα του δεν θέλει να πάει) Το μάθημα διαρκεί 45 λεπτά , περίπου τα 30 κλαίει. (εγώ δεν είμαι μέσα στην τάξη γιατί έτσι μου είπαν ότι είναι το σωστό).Τον έχω πάει και σε παιδοψυχίατρο ,ο οποίος δεν είδε κάτι στο παιδί περίεργο ,τον βρήκε φυσιολογικό και μου είπε ότι είναι μικρός για Λογοθεραπεία και θα ήταν καλύτερο να πάει παιδικό. Να σημειώσω ότι το παιδί είναι συνέχεια μαζί μου. Θα ήθελα να μου πείτε την γνώμη σας αν είναι μικρός για Λογοθεραπεία? Ο παιδίατρος που βλέπει το παιδί μου είπε ότι εφόσον δεν μιλάει ,δεν υπάρχει λόγος να κάνει Λογοθεραπεία. Εσείς τι μου προτείνετε? Ξέχασα να προσθέσω ότι το παιδί μου ακούει σωστά. έχει κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις. Με εκτίμηση Α.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ένα πολύ κρίσιμο σημείο στην ανάπτυξη ενός παιδιού δεν είναι μόνο το εάν μιλάει, αλλά εάν διαντιδράει με το περιβάλλον του (κύρια τους οικείους), δηλαδή εάν δείχνει, εάν συμμετέχει σε κοινό παιχνίδι, εάν έχει βλεμματική επαφή, εάν γυρίζει προς τον ενήλικα εάν ζοριστεί σε κάτι ή από την άλλη εάν ενθουσιαστεί με κάτι, εάν κοιτάζει εκεί που του δείχνετε και εάν επιθυμεί να βρεθεί με άλλα παιδιά (έστω και ως παρατηρητής). Θα σταθώ αρχικά στην διάγνωση του Παιδοψυχίατρου που είναι και ο αρμόδιος Ιατρός για το εάν χρειάζεται ή όχι η εφαρμογή Λογοθεραπευτικής επιβοήθησης του παιδιού (μην ξεχνάμε ότι η θεραπευτική επιβοήθηση ενός παιδιού στην ουσία είναι η εκτέλεση ενός Ιατρικού παραπεμπτικού). Από την άλλη, θα επιθυμούσα να συζητήσετε με τη Λογοθεραπεύτρια του παιδιού το πώς κρίνει αυτές τις συμπεριφορές αντίστασης στην προσαρμογή και εξοικείωση του παιδιού και τι προτείνει. Θεωρείται ουσιαστική η διάθεση συνεργασίας του παιδιού με τη θεραπεύτρια, ώστε να αναπτυχθούν οι δεξιότητες διαντίδρασης και επικοινωνιακότητας και φυσικά και το πλαίσιο της δικής σας εμπιστοσύνης. Επίσης, πώς σχολιάζει την Παιδοψυχιατρική άποψη και θα πρότεινα να συνεργαστούν μαζί οι 2 ειδικοί για το διαγνωστικό κομμάτι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
060. ΕΡΩΤΗΣΗ: Gia sas ex exw ena agoraki 9 xronw pou einai polli epithetikos apenanti m me xtupaei me vrizei den xerw ti na kanw
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η επιθετική συμπεριφορά είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα που μπορεί να οφείλεται σε πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες. Το μήνυμά σας είναι πάρα πολύ σύντομο και δεν μας αναφέρετε εάν αυτή η συμπεριφορά εμφανίζεται μόνο σε εσάς ή και σε άλλα άτομα και πότε. Όπως και να έχει όμως, για τις επιθετικές συμπεριφορές, είναι καλό να απευθυνθείτε σε έναν Παιδοψυχίατρο όπου αφού λάβει ένα καλό ιστορικό από εσάς και το Σχολικό περιβάλλον, προχωράει στην αξιολόγηση του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
061. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα κ.Αλεξανδρου! είμαι Εργοθεραπεύτριας από τη Δράμα και συνεργάζομαι με λογοθεραπευτή! έχω ένα περιστατικό το οποίο έχει καθρεπτισμό! είναι 5 ετών(νήπια)!γνωρίζει τους αριθμούς από το 1-10 και κάποια γράμματα της αλφαβήτας! μπερδεύει αριθμούς κυρίως εφόσον αυτούς ξέρει προς το παρόν καλύτερα! δηλαδή γράφει ανάποδα το 3,το 4,το 7,το 6 κτλ.. Είναι δεξιόχειρας και ξεκινά να γράφει κανονικά από αριστερά στο χαρτί! πως μπορώ να το ξεκινήσω; είναι καλύτερα να ξεκινήσει να μάθει και την αλφαβήτα ή να επικεντρωθούμε μόνο στους αριθμούς;; είναι καλύτερο να ξεκινήσουμε με δραστηριότητες οπτικοκινητικού; ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά σας παραπέμπω σε δύο άρθρα που θα βρείτε στο site μας: (1) «Η ανάπτυξη της γραφοκινητικότητας στο παιδί και πιθανές δυσκολίες» http://www.proseggisi.gr/%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84/ και (2) » Γραφή: Τόσο μεγάλη σημασία στη λεπτή κίνηση, τόσο μικρή στον χωρικό προσανατολισμό και την οπτική αντίληψη» http://www.proseggisi.gr/%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BB%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AE-%CE%BA%CE%AF/ .Και στα 2 άρθρα θα δείτε ότι η ανάπτυξη της γραφής και η παρουσία καθρεπτισμών βασίζονται τόσο στο βιωμένο σχήμα, όσο και στην οπτική επανατροφοδότηση. Αρχικά θα πρέπει να έχουν ενεργοποιηθεί όλοι οι οπτικοχωρικοί αντιληπτικοί μηχανισμοί ταυτόχρονα με τους κιναισθητικούς στο παιδί. Ο καθρεπτισμός δεν είναι ένα σύμπτωμα προερχόμενο από ανεπαρκή οπτικοκινητικό συντονισμό. Χρειάζονται μεγάλες επιφάνειες, βιωμένο σώμα, κατευθυντικότητα και οπτική αντίληψη ως προϋποθέσεις για να μην εμφανιστεί ή να αντιμετωπιστεί. Εάν δεν αντιμετωπιστούν αυτές οι δυσκολίες (με την εξάλειψή των καθρεπτισμών στους αριθμούς), θα σας σύστηνα να μην προχωρήσετε στα γράμματα. Δώστε μεγάλο πίνακα και οπτικοχωρική εξάσκηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
062. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. έχω διαβάσει πολλά από το site σας το οποίο είναι πολύ καλό βοήθημα. θα ήθελα να με συμβουλέψετε για την κόρη μου που είναι τώρα 22 μηνών. Μιλάει πολύ καλά, ερωταπαντησεις, εκφράζει συναισθήματα, κάνει κύκλους(όχι τέλειους φυσικά)ενώνει 2-3 βούλες κ πολλά άλλα. δεν την πάω παιδικό σταθμό άλλα κάτι δραστηριότητες 3φορες τν εβδομάδα. ασχολούμαι πάρα πολύ εγώ με βιβλία κ ότι βλέπω από το ιντερνέτ. λέγω όμως το ότι δουλεύω κ τα πρωινά τν κρατά η πεθερά μ θεωρώ πως τ χρόνου πρέπει να πάει παιδικό για να μάθει κ να μ μείνει πίσω. θα ήθελα να σας ρωτήσω αν θα χει κάποια επίπτωση άμα τν πάω σε αγγλόφωνο σχολείο. έχω διαβάσει πως σε τέτοια ηλικία είναι πολύ καλό μια δεύτερη γλώσσα. ειδικά άμα κατακτήσει τν μητρική. δεν θέλω να μείνει πίσω όμως στα Ελληνική αφού εγώ με το τν άντρα μου είμαστε Έλληνες. θέλω μόνο να τις προσφέρω ώστε να αναπτύξει τις δυνατότητες που έχει. τι με συμβουλεύετε? Ευχαριστώ κ συγγνώμη για τν έκταση του κειμένου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί με μία νευροτυπική και καλή αναπτυξιακή εικόνα που της προσφέρετε πραγματικά χρόνο και ευκαιρίες. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι κακή ιδέα τα παιδιά να εντάσσονται σε κοινωνικές δομές στην ηλικία των 2,5 ετών. Θα πρέπει να τονίσουμε 2 πράγματα: (α). Έχει βρεθεί ότι τα δίγλωσσα παιδιά λόγω περιβάλλοντος, έχουν καλύτερα σκορ σε τεστ νόησης ΟΤΑΝ δεν αντιμετωπίζουν κάποιες γλωσσικές δυσκολίες (εάν αντιμετωπίζουν, τότε εμφανίζεται σύγχυση) αλλά και (β). Τα παιδιά αισθάνονται πιο συναισθηματικά και πιο οικεία όταν πηγαίνουν σε εκπαιδευτικά ή κοινωνικά πλαίσια που χρησιμοποιείται η μητρική τους γλώσσα ως βασική (δεν απαγορεύεται ένα απλοϊκό μάθημα Αγγλικών όμως). Δεν υπάρχει εμφανής κίνδυνος στη μικρή να «ξεχάσει» την Ελληνική γλώσσα (δεν υπάρχει κάποια αντίστοιχη έρευνα), αλλά αυτό δεν σημαίνει και αύξηση της κοινωνικοποίησής της. Θα ήθελα να συζητήσετε με τον σύζυγο την ανάγκη που σας ωθεί στο να εντάξετε το παιδί σε Αγγλόφωνο Σχολείο και να αποφασίσετε με αυτό τον γνώμονα και μόνον (με βάση όσα προαναφέρθηκαν). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
063. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας Κ.Αλεξανδρου σας βρήκα στο διαδίκτυο και πήρα το θάρρος να σας ρωτήσω για το θέμα που με απασχολεί και με ανησυχεί πολύ. Η κόρη μου είναι 12 ετών μια άριστη μαθήτρια άλλα εδώ και καιρό παρατηρώ πως όταν μιλάμε οι μεγαλύτεροι θα πεταχτεί δεν θα σκεφτεί αυτό που θα πει μπορεί να προσβάλει και δεν το καταλαβαίνει μιλάει πολύ εκεί που δεν πρέπει θέλει να πηγαίνει βόλτες με τις ξαδέρφες τις άλλα προσπαθούν να την αποφεύγουν και αυτό με φοβίζει πως θα την αποφεύγουν γενικά μεγαλώνοντας .Όταν την συμβουλεύω πως πρέπει να φέρετε θυμώνει και μου κλείνετε στον εαυτό της και μου λέει πως έτσι είναι αυτή και να την αφήσω να είναι ο εαυτός της. Φοβάμαι πως γίνεται αντιπαθητική και με το να της λέω πως να φέρετε την απομακρύνω από κοντά μου. Σας παρακαλώ τι με συμβουλεύετε?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε κάποιες ιδιαιτερότητες της κόρης σας που προφανώς άπτονται στον τομέα της κοινωνικής της πραγματολογίας. Αναφέρεστε ότι αυτές τις συμπεριφορές τις εμφανίζει καιρό. Θα ήταν καλό να ξέραμε πόσο. Το ζήτημα είναι από τη μία ότι αυτές οι συμπεριφορές της κόρης σας την απομονώνουν και από την άλλη αισθάνεται πιεσμένη από τις παρατηρήσεις σας, οπότε και δεν θέλει να το συζητάει. Θα βοηθούσε σε κάποια ήρεμη στιγμή να της μιλούσατε για αυτά που σας απασχολούν. Να τη ρωτούσατε για την άποψή της με αγάπη, τρυφερότητα και κατανόηση, να της εξηγήσετε ότι εσείς την αποδέχεστε και την αγαπάτε και να τη ρωτούσατε εάν θα ήθελε (γιατί αυτό θα ήταν το σωστό) να το συζητούσε με κάποιον ειδικό. Αφήστε της χρόνο να το σκεφτεί και ανάλογα με την απάντησή της, θα ήταν καλό να επισκεπτόσασταν -είτε με τη μικρή είτε μόνοι σας ως γονείς- κάποιον Ψυχολόγο για να βρεθεί ένας τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος (είτε τι να κάνει εκείνη, είτε πώς να το αντιμετωπίσετε εσείς). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
064. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπερα! έχω μια κόρη 18 μηνών. κάνει τα πάντα..λέει πολλές κουβέντες..μόνο που δεν μου δίνει εμένα φιλάκι ακουμπώντας με στο μάγουλο (στο μπαμπά ‘η από μακριά δίνει )..κ δεν κάνει εύκολα αγκαλιές..τι μπορεί να σημαίνει το ότι δεν είναι τόσο εκδηλωτική ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Σε πολλά μωρά εμφανίζεται μία δυσανεξία στην απτική επεξεργασία σε κάποιους τομείς ή σε όλους (όσον αφορά είτε τις αγκαλιές, είτε την εμπλοκή τους με υλικά, είτε την αντίσταση τους σε συγκεκριμένα ρούχα ή σε γενικότερα υφάσματα). Εάν σας απασχολεί ΜΟΝΟ το συγκεκριμένο θέμα, θα σας λέγαμε να περιμένετε λίγο. Εάν όμως εντοπίζονται και σε άλλους τομείς, θα ήταν καλό να γινόταν μία αξιολόγηση από Εργοθεραπευτή. Προς το παρόν, θα σας λέγαμε ότι δεν συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος ανησυχίας και λόγος να την πιέσετε για κάτι. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
065. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπερα σας! έχω ένα παιδί 3χρονων και ένα μωρό 2μηνων!θελω να εκφράσω την ανησυχία μου απέναντι στ μεγάλο μου παιδί..απ τότε που γέννησα η μεγάλη μ κόρη έχει εκδηλώσει πολύ ζήλια, ευτυχώς όχι επικίνδυνη προς το μωρό αλλά προσπαθεί να μας τραβήξει την προσοχή με τα πάντα..δεν μας ακούει, δεν κοιμάται, δεν τρώει όσο πριν..μας πετάει παιχνίδια κ έχει πάντα στ γλώσσα της τις λέξεις, όχι, δεν θέλω και άσε με..της έχουμε εξηγήσει πως ότι είναι εκείνη είναι κ το μωρό..τα αγαπάμε κ τα δυο το ίδιο, προσπαθούμε να της μιλάμε σε χαμηλό τόνο κ όχι να την μαλώνουμε αλλά δεν ακούει ούτε έτσι..τι κάνουμε λάθος? πως μπορούμε να το διαχειριστούμε όλο αυτό??έχουμε απογοητευτεί πολύ..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ο ερχομός ενός μωρού στην οικογένεια είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Για τους γονείς είναι σχεδόν πάντα δεδομένο ότι αγαπούν όσα παιδιά έχουν με τον ίδιο τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να ισχύει τα συναισθήματα που έχει το μεγαλύτερο αδελφάκι απέναντι στο μωρό. Η κόρη σας ζούσε μέχρι τον ερχομό του μωρού έχοντας όλη την προσοχή σας κατά αποκλειστικότητα. Επίσης σύμφωνα με την ηλικία της περνά την φάση του ‘όχι’. Η αντίδραση από μέρους της σε ένα βαθμό είναι λοιπόν φυσιολογική. Παρόλα αυτά θα σας προτείναμε τα εξής:
-κρατήστε σταθερές αντιδράσεις απέναντι στην κόρη σας -έχει δίκιο να θυμώνει αλλά όχι να πχ. κλωτσά – βοηθήστε την να εκφράζεται λεκτικά και εφαρμόστε σταθερές συνέπειες σε ‘άσχημες’ συμπεριφορές
-δώστε της συγκεκριμένα καθήκοντα σε σχέση με το μωρό πχ. να βοηθήσει να διαλέξει ρούχα για το μωρό
-αφιερώστε εναλλάξ και οι δυο οι γονείς σταθερό καθημερινό ποιοτικό χρόνο με την μικρή κάνοντας συγκεκριμένα πράγματα πχ. παιχνίδι, βόλτα
-τηρήστε ευλαβικά σταθερό ωράριο ύπνου -σίτισης
-δώστε στην μικρή επιβράβευση σε κάθε μικρή της κατάκτηση ή θετική διαφοροποίηση στην συμπεριφορά της
-να είστε όσο πιο ψύχραιμοι μπορείτε
να θυμάστε ότι με τον ερχομό του νέου μέλους στην οικογένεια σας χρειάζεστε όλοι χρόνο προσαρμογής . Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Βουρλιόγκα Βασιλική, Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως και Συμβουλευτικής του Κέντρου μας
066. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας!! Είμαι δασκάλα και μέσα στην τάξη υπάρχει ένα παιδί δευτέρα δημοτικού το οποίο αντιμετωπίζει κρίσεις θυμού(για τα πιο απλά πράγματα ), όταν μιλάει δεν ανοίγει το στόμα του απλά σφίγγει τα δόντια του, και πάρα πολλές φορές χρησιμοποιεί φράσεις όπως: θέλω να αυτοκτονήσω να σκοτωθώ κλπ. Οι γονείς δεν δείχνουν την απαραίτητη προσοχή σε αυτό το ζήτημα..Από την πλευρά μου τι κινήσεις θα μπορούσα να κάνω ώστε να βοηθηθεί το παιδί??
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το παιδί προφανέστατα αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες στη συναισθηματική αυτορρύθμιση και τη διαχείριση του συναισθήματος. Είναι πολύ θυμωμένο αλλά και θεαματικό από ότι διαφαίνεται στη συμπεριφορά του. Η ειδικότητα που είναι υπεύθυνη για τη διερεύνηση αυτών των συμπεριφορών είναι η Παιδοψυχιατρική. Τα βήματα που θα σας προτείναμε να ακολουθήσετε είναι τα εξής: (α). Θα πρέπει να μιλήσετε στους γονείς δίνοντάς τους λίγο χρόνο για τις ανησυχίες σας και την εικόνα του παιδιού στο Σχολείο. (β). Θα πρέπει να ζητήσετε από τους γονείς μία αξιολόγηση του παιδιού είτε στα ΚΕΔΔΥ (όπου αν κρίνουν σκόπιμο θα το παραπέμψουν σε Παιδοψυχίατρο) είτε κατευθείαν σε Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής όπου θα το δει Παιδοψυχίατρος. Εάν θέλουν κάτι συντομότερο, θα πρέπει να απευθυνθούν σε Ιδιώτη! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
067. ΕΡΩΤΗΣΗ: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ.ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΜΑ ΤΟΥ Γ. ΕΝΟΣ 12ΧΡΟΝΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΗ ΤΑΞΗ.ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΑΓΓΛΙΚΩΝ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.¨»ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΟΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ.ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ,ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΨΑΧΝΕΙ ΤΑ ΜΟΛΥΒΙΑ ΤΟΥ,ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΣ.ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ,ΟΣΑ Κ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΡΕΚΟΡ.»ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΑΒΑΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΤΑΛΗΓΑΜΕ ΣΕ ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ.Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ ΟΠΟΥ Κ ΕΚΕΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝΕ Κ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΑΚΟΜΗ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ.ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΟΥ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ «ΣΚΛΗΡΑ».ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΩ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΑΠΛΑ ΤΟ «ΤΑΒΑΝΙ» ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Μιλάτε για ένα παιδί που οι εκπαιδευτικοί παραπονούνταν από παλαιότερα έτη για συμπεριφορές διάσπασης προσοχής και υπερκινητικότητας. Εάν αυτό συνέβαινε -και από ότι φαίνεται εξακολουθεί να συμβαίνει- τότε πολύ απλά θα ήταν καλό να διαφοροδιαγνωστεί εάν όντως το παιδί σας αντιμετωπίζει επίσημα το «Σύνδρομο της Διάσπασης Προσοχής – Υπερκινητικότητας». Εάν συμβαίνει αυτό, τότε οι δυσκολίες του παιδιού θα μπορούσαν -και μπορούν- να αντιμετωπιστούν ΜΟΝΟΝ από ομάδα ειδικών (κύρια Εργοθεραπευτής και Ψυχοπαιδαγωγός). Η σειρά λοιπόν που σας συστήνουμε να ακολουθήσετε είναι η εξής: Αρχικά ένα ραντεβού με Παιδοψυχίατρο ή Παιδονευρολόγο (είναι οι δύο ειδικότητες που σε αυτή την ηλικία μπορούν να διαγνώσουν την πιθανή δυσκολία στο παιδί σας) και -εάν κριθεί σκόπιμη- η επιβοήθησή του από ειδικούς για τη μείωση των συμπτωμάτων και η ταυτόχρονη συμβουλευτική σας για την εξεύρεση τρόπων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν το παιδί. Μην ξεχνάμε πως η διάσπαση προσοχής, όταν είναι «πάθηση» δεν είναι συμπεριφοριολογικό ταπεραμέντο! Το παιδί δεν επιθυμεί να την έχει. Υπάρχει συγκεκριμένο πρωτόκολλο αντιμετώπισης από ειδικούς και οι προσπάθειες των γονέων συχνότατα επιδεινώνουν την εικόνα αντί να την επιβοηθήσουν λόγω των συχνότατων προστριβών που επέρχονται. Μπορείτε να διαβάσετε και αντίστοιχα άρθρα στην ιστοσελίδα μας στην κατηγορία «Διάσπαση προσοχής». Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
068. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας, έχουμε ένα γιο 7 χρονών και 2 δίδυμα κορίτσια 14 μηνών. Ο γιος μας είναι ένα καλό και έξυπνο παιδί. Τόσα χρόνια μέχρι να γεννηθούν οι αδερφές του οι συναναστροφές του ήταν με μεγάλους εκτός από τα παιδιά του παιδικού και του νηπιαγωγείου που πήγαινε. Οι δασκάλες του μας έλεγαν τα καλύτερα. Από πέρσι όμως που πήγαινε νήπιο άρχισαν τα πειράγματα από συμμαθητές του. Πχ τον έριχναν κάτω και καθόντουσαν πάνω του, του έβγαζαν τα παπούτσια και τα πετούσαν κοκ. Ο ίδιος δεν αντιδρούσε. Το έβλεπε σαν παιχνίδι και όταν του λέγαμε να μην κάνει παρέα με τα συγκεκριμένα παιδιά εκείνος έλεγε ότι είναι φίλοι του ή απλά το έλεγε στις δασκάλες να τα τιμωρήσουν. Δεν τόλμαγε να σηκώσει χέρι ή να φωνάξει διότι λέει δεν επιτρέπεται. Φέτος όμως που πάει δημοτικό τα πράγματα έχουν αγριέψει. Έχει έρθει μια φορά χτυπημένος στην πλάτη από σύρσιμο συμμαθητή του, του έχουν κατεβάσει μπροστά σε άλλα το παντελόνι και το εσώρουχο, του παίρνουν τα πράγματα και τα πετάνε… Γενικά έχω καταλάβει ότι τον κοροϊδεύουν… Δεν βοηθάει όμως και η συμπεριφορά του. Διότι και ο ίδιο κάνει χαζομαρούλες.. πχ κάνει σαν «μωρό» και πολλά αλλά. Δεν ξέρουμε πως να του φερθούμε. Ίσως η στάση μας μέχρι τώρα να μην βοηθάει. Θυμώνουμε και στενοχωριόμαστε που το παιδί μας δεν αντιδράει καθόλου και απλά υπομένει. Αν φτάσει στο αποκορύφωμα η κατάσταση κοκκινίζει, νευριάζει και αρχίζει να φωνάζει. Όπως καταλαβαίνετε δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.. Να τονίσω ότι όλοι μας μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τον μικρό. Θα περιμένω απάντησή σας. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε ένα παιδί με κάποιου βαθμού κοινωνική ατολμία και ταυτόχρονα όμως και με μία κοινωνική αφέλεια αφού πραγματικά την παρενόχληση στο Νηπιαγωγείο τη θεωρούσε ότι γινόταν επειδή τα άλλα παιδιά ήταν «φίλοι» του, άρα και δικαιούντο να το κάνουν. Βρισκόμαστε μπροστά αυτή τη στιγμή σε μία κατάσταση που θυμίζει αρκετά το συχνά αναφερόμενο «bulling» αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι για να υπάρξει αυτό το φαινόμενο, θα πρέπει πραγματικά το ίδιο το παιδί να αισθάνεται ότι παρενοχλείται παρά τη θέλησή του. Εδώ λοιπόν θα θέλαμε να γνωρίζουμε την άποψη του ιδίου του παιδιού. Από την άλλη όμως, ο πρώτος/η υπεύθυνος/η για να σταματήσει αυτές τις συμπεριφορές είναι ο/η εκπαιδευτικός της Τάξης. Θα πρέπει οπότε επιπρόσθετα να γνωρίζαμε τι θεωρεί φέτος (όπως και τι θεωρούσε πέρισυ) ο/η υπεύθυνος της τάξης και πώς το αντιμετώπιζαν. Αφού μας απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις, θα μπορούσαμε να σας δώσουμε σαφέστερες απαντήσεις στις ερωτήσεις σας όσον αφορά το πώς να αντιμετωπίσετε αυτή την κατάσταση. Χρειάζεται πάντως σίγουρα να συζητήσετε με το παιδί και σίγουρα επίσης να μην του ζητήσετε να αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο (αν μπορούσε, θα το είχε ήδη κάνει), αλλά να ζητήσει τη βοήθεια του/της δασκάλου/ας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
068. ΕΡΩΤΗΣΗ συνέχεια: Σας ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση σας… Όπως κ πέρσι έτσι κ φέτος μου μιλάνε για ένα έξυπνο και καλό παιδί με αρκετές δυνατότητες. Όσες φορές έχω ρωτήσει πως τα πάει με τους φίλους του μου έχουν πει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Κι εγώ πιστεύω ότι έχει πέσει θύμα bulling από την καλοσύνη του κ μόνο. Το ίδιο το παιδί δεν μιλάει εύκολα. Πρέπει ή να τον πιέσουμε ή ότι μαθαίνουμε από τους άλλους γονείς. Βέβαια πολλά παιδία της ηλικίας του δεν μιλάνε εύκολα… κ όταν θα τον ρωτήσουμε γιατί συνέβη το οτιδήποτε… βρίσκει 2-3 διαφορετικές εκδοχές κ μας λέει. Κι εμείς στην αρχή του λέγαμε να απευθύνετε στους εκπαιδευτικούς, αλλά από κάποιο σημείο κ μετά, πρέπει κ ο ίδιος να πάρει τα μετρά του… Έτσι κ αλλιώς βαδίζει πάντα με τους κανόνες του σχολειού σαν παιδί… Εμάς απλά μας στενοχωρεί να βλέπουμε το παιδί μας να το «μεταχειρίζονται» έτσι κ να μην αντιδρά. Χθες για παράδειγμα συμμαθητής του του πήρε το μπουφάν κ το έσερνε σε όλο το προαύλιο κ ο γιος μας δεν έκανε τίποτα… Βέβαια σας λέω κ πάλι ότι κ ο ίδιος κάνοντας σαν μωρό δεν βοηθάει την κατάσταση…. Σας ευχαριστώ και πάλι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: συνέχειαΣας ευχαριστούμε για την συνέχιση της επικοινωνίας σας. Οπότε θα πρέπει να σταθούμε σε 4 ζητήματα: (1). Η ανώριμη συμπεριφορά του παιδιού που πιθανά πυροδοτεί την κατάσταση (αυτή την «ανωριμότητα» θα πρέπει να τη διερευνήσετε περισσότερο, πιθανά μέσω μίας συζήτησης σας με μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής αλλά και αξιολόγησης του παιδιού από Παιδοψυχολόγο). (2). Στο ότι δεν μιλάει εύκολα για τον εαυτό του ή τα δρώμενα στο Σχολείο, σας παραπέμπουμε στο άρθρο μας http://www.proseggisi.gr/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%B9/ (3). Είναι καλό να συζητήσετε με το παιδί «τι σημαίνει για εκείνο φιλία και πώς την κατακτούμε και τη διατηρούμε (είναι πιθανόν να χρειάζεται μία συζήτηση για κάποιες πιθανές παρερμηνείες του). Επιμένουμε όμως: Όχι με νουθεσίες, αλλά με συζήτηση. (4).Επιμένουμε ότι θα πρέπει να ΑΠΑΙΤΗΣΕΤΕ από την εκπαιδευτικό μία λύση σε αυτό το πρόβλημα (πιθανά σε συνεργασία με την Ψυχολόγο που θα αξιολογούσε το παιδί). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
069. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. έχω μία κόρη 18 μηνών. θεωρώ ότι έχουμε ασφαλή συναισθηματικό δεσμό . Δουλεύω από όταν ήταν 12 μηνών κ έχω τον εξής προβληματισμό με ένα γεγονός. Συμμετέχουμε σε μία ομάδα με δραστηριότητες για παιδάκια..εκεί είναι κ μία μαμά που κάνουμε πολύ παρέα. Η μικρή μου μερικές φορές θέλει να πηγαίνει σε αυτή κ να μην έρχεται σε εμένα..ίσως θεωρεί ότι θα πάμε σπίτι…την ώρα της δραστηριότητας πήγαινε στη συγκεκριμένη κοπέλα κ έκλαιγε αν την έπαιρνα κάνοντας με να νιώθω άβολα…γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό μόνο με την συγκεκριμένη κοπέλα και πώς μπορώ να το χειριστώ εκείνη τη στιγμή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Διαβάζουμε για ένα παιδί που έχει εμφανίσει μία ισχυρότατη προτίμηση συμπάθειας σε ένα άτομο που συναντάει σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Προφανώς η απάντηση που δίνετε είναι και η πιθανότερη, ότι δηλαδή η συγκεκριμένη κυρία σχετίζεται με μία εξασφάλιση ότι το παιδί δεν θα φύγει από το χώρο. Εάν στο σπίτι δεν εντοπίζετε κάποια δυσκολία όσον αφορά τη συμπεριφορά της κόρης σας με εσάς, απλά θα σας προτείναμε να απευθυνόσαστε στο παιδί με ψύχραιμο τρόπο όταν θα πρέπει να φύγετε και φυσικά να το αφήνετε να πηγαίνει στην κυρία. Εμείς θα επιθυμούσαμε απλώς να δίνετε απλόχερα χώρο και χρόνο στο παιδί σας στο σπίτι! Είναι πολύ καλύτερα από οποιαδήποτε ομάδα δραστηριοτήτων σε αυτή την ηλικία. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
070. ΕΡΩΤΗΣΗ: καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για το έργο σας. έχω 2 παιδάκια 5 χρονών και 18 μηνών..Τον Σεπτέμβρη ο μεγάλος μου γιος πήγε για πρώτη φόρα προ νήπιο (το αναφέρω γιατί ίσως επηρεάστηκε η συμπεριφορά του από αυτό) πάντα ήταν και είναι ένα υπερκινητικό παιδί αλλά υπακούω με ελεγχόμενες αντιδράσεις. Είναι αρκετά ώριμος για την ηλικία του αυτό που με προβληματίζει είναι ότι στις δραστηριότητες που πάμε (κολυμβητήριο κ ποδόσφαιρο) τον τελευταίο καιρό αφαιρείται δεν ακολουθεί πλήρως το πρόγραμμα που κάνουν και δεν μπορώ να καταλάβω εάν είναι της ηλικίας, εάν είναι αντίδραση από κάτι άλλο η εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα και εάν υπάρχει να ψάξω από τώρα η να περιμένω στα 6,5.επισης όταν ντύνεται μόνος του πολλές φορές φοράει τα ρούχα του ανάποδα μπορεί να ξεχάσει να κλείσει την πόρτα στο αυτοκίνητο η να μην κάνει κάτι που το έχω επαναλάβει πολλές φορές. στο σχολείο που έχουν πει ότι παρακολουθεί αλλά κάποιες στιγμές αφαιρείται υπερκινητικότητα που έχει στην αρχή το δικαιολογούσα ότι είναι αντίδραση για τον αδελφό του αλλά συνεχίζεται και δεν ξέρω εάν δικαιολογείται στα 5 του χρόνια να τρέχει και να πηδά ει μέσα στο σπίτι. αποφεύγει εργασίες και ζωγραφική αλλά όταν κάνουμε είναι συγκεντρωμένος η όταν διαβάζουμε παραμύθια. η απάντηση σας πολύτιμη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε συμπεριφορές του παιδιού σας που το πρώτο στο οποίο παραπέμπουν τη σκέψη μας είναι η υπερκινητικότητα ταυτόχρονα με διάσπαση προσοχής. Συνήθως, όπως σωστά αναφέρατε, τα παιδιά ταράζονται όταν εντάσσονται σε εκπαιδευτικά πλαίσια, αλλά οι συμπεριφορές που αναφέρετε είναι λίγο (έως πολύ) περισσότερες από το αναμενόμενο. Για να διαγνωστεί όμως ένα παιδί με αυτού του τύπου τις δυσκολίες, θα πρέπει αυτές οι συμπεριφορές να εμφανίζονται και στο Προνήπιο που παρακολουθεί. Εάν λοιπόν απασχολούν και τη Νηπιαγωγό, τότε θα ήταν καλό να γινόταν μία αξιολόγηση του παιδιού. Οι ειδικότητες που μπορούν να δώσουν διάγνωση στο παιδί σας (εάν οι συμπεριφορές ανήκουν σε κάποιο διαγνωστικό σημείο ή απλά είναι ένας τρόπος να σας ζητήσει περαιτέρω προσοχή), είναι ο Παιδοψυχίατρος, ή Αναπτυξιολόγος ή Παιδονευρολόγος. Για το λειτουργικό προφίλ του παιδιού, η μελέτη και αξιολόγηση γίνεται από Εργοθεραπευτή. Θα επιθυμούσαμε να το συζητήσετε και με τη Νηπιαγωγό αλλά και με τον Παιδίατρο του παιδιού και εάν συμφωνούν να προχωρήσετε σε μία αξιολόγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
071. ΕΡΩΤΗΣΗ:KALISPERA…ME LENE S. X. KAI TIN KORI MOU X. EINAI 8 XRONON..TO PROVLIMA MAS EINAI POS OTAN AROSTENEI EXOUME POLU SOVARO PROVLIMA…DEN KATAPINEI TA FARMAKI..TA KRATAEI STO STOMA TIS PERIPOU MIA ORA KAI TO APOTELESMA EINAI NA KANEI METOUS..EXO VRETHEI SE APOGNOSI..EXO KANEI TA PANTA ..SIMERA DIAGNOSTIKE ME OUROLOIMOKSI..PREPEI NA PIEI TIN ANTIVIOSI KAI EXEI KANEI METOUS..TIN KRATAEI STO STOMA..DEN TIN KATAPINEI..DOKIMASA PORTOKALADA MAZI..TIPOTA..TIN EVALA STO MILKO TIPOTA..TIN EVALA STO KEIK SOKOLATAS..TIPOTA..TA KRATAEI KAI META METO..MILISA KAI ME TON GIATRO TIS KAI MOU EIPE I MONI LUSI NOSOSKOMEIO…ESEIS MPOREITE NA ME VOITHISETE???..EIMAI SE APOGNOSI..DEN KSERO POS NA FERTHO..TI THA KANO?..EFXARISTO.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Μας θέτετε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που άπτεται στην ουσία ενός θέματος που ταλαιπωρεί και το παιδί και εσάς, αφού σχετίζεται με λήψη φαρμάκου. Εδώ τίθενται λοιπόν 6 ερωτήματα: (1). Είναι υποχρεωτικό να το ονοματίζετε στο παιδί ότι είναι φάρμακο και όχι (για παράδειγμα) να το βάλετε μέσα σε χυμό ή γάλα χωρίς να το ξέρει το παιδί; (2). Έχει δυσκολίες γενικότερα με γεύσεις ή με τροφές ή συμβαίνει ΜΟΝΟ με τα φάρμακα; (3). Το έχετε συζητήσει με το παιδί ότι είναι κάτι (αν το έχετε ονοματίσει φάρμακο) που δυστυχώς θα πρέπει να προσπαθήσει να το πάρει; (4). Μήπως η αντίδρασή σας τη στιγμή του εμέτου σοκάρει ή δυσκολεύει ακόμη περισσότερο το παιδί; (5). Έχετε δοκιμάσει να του το παράσχει κάποιος άλλος και έχει την ίδια αντίδραση; (6). Μήπως το παιδί έχει κάποια αλλεργία σε συγκεκριμένες ουσίες του φαρμάκου; Εάν η ευαισθησία του παιδιού είναι και σε άλλες τροφές, θα ήταν καλό να το συζητούσατε με έναν Εργοθεραπευτή. Εάν είναι μόνο στο φάρμακο, πιθανά με έναν Ψυχολόγο. Πάντως όπως διαπιστώνετε είναι μία δυσκολία που θα πρέπει να εκλείψει, είτε είναι διατροφικού τύπου, είτε τύπου σοκ του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
072. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα σας. Ίσως να απευθύνομαι σε εσάς λανθασμένα, αλλά διάβασα τις ερωτήσεις γονέων και τις απαντήσεις σας και θεώρησα ότι ίσως μπορείτε να με βοηθήσετε. Έχω φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών στην επαρχία και κατά καιρούς έχω διδάξει Αγγλικά σε παιδιά με διάσπαση προσοχής, σύνδρομο Άσπεργκερ και δεν έχω αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα (τα παιδιά μου πήραν και πτυχίο). Τα τελευταία 5 χρόνια έχω μία μαθήτρια που ενώ ξεκίνησε πολύ δυνατά , ίσως επηρεαζόμενη από την μεγαλύτερη αδελφή, ίσως λόγω εφηβείας από πέρυσι έχει κάνει κάποια «κοιλιά», με αποκορύφωμα την φετινή χρονιά.
* Μιλάει πολύ σιγά
* Δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της
* Δεν διαβάζει
* Μπορεί ό κανόνας να είναι στον πίνακα , να τον κοιτάει και να κάνει την άσκηση λάθος
* Προχθές μου είπε » Δεν διαβάζω Αγγλικά γιατί τα βαριέμαι «
Δεν μπορείτε να διανοηθείτε τι τρόπους έχω δοκιμάσει (είναι ιδιαίτερο) προκειμένου να ενδιαφερθεί (video , τραγούδια ). Σκέφθηκα μήπως υπάρχει πρόβλημα δυσλεξίας, αλλά γνωρίζετε είναι πολύ δύσκολο να μιλήσεις στον γονέα για κάτι τέτοιο. Αν υπάρχει κάποια ιδέα που μπορεί να έχετε σχετική ευχαρίστως θα ήθελα να με ενημερώσετε. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Με εκτίμηση Ε.Σ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Περιγράφετε ένα κορίτσι στην εφηβεία που εμφανίζει μία τριπλή εικόνα πιθανής μαθησιακής δυσκολίας, πιθανής διάσπασης προσοχής και πιθανών συναισθηματικών ιδιαιτεροτήτων. Σίγουρα αναφέρεστε σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και πιθανά χαμηλά κίνητρα. Από ότι διαφαίνεται νοιάζεστε πολύ για εκείνην και προσπαθείτε πολύ! Εάν υπάρχει όμως κάποιος από τους ανωτέρω παράγοντες, δεν μπορείτε να βοηθήσετε εάν το παιδί δεν παραπεμφθεί για μία εξέταση για διερεύνηση των ανωτέρω τριών παραγόντων. Το σωστό θα ήταν να συζητούσατε με την οικογένεια, να βλέπατε εάν και οι γονείς ανησυχούν για κάτι και να τους μιλούσατε ευθέως για τις ανησυχίες σας και για την πρότασή σας να εξεταζόταν η έφηβη από κάποιον. Δεν θα συμφωνήσουμε με την άποψή σας ότι είναι πολύ δύσκολο να μιλήσετε στους γονείς για τις ανησυχίες σας. Αντιθέτως είναι πολύ ειλικρινές και δεοντολογικό! Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογικής Υποστηρίξεως του Κέντρου μας
073. ΕΡΩΤΗΣΗ: Θέλω να ζητήσω την γνώμη κάποιου ειδικού σχετικά με την ανάπτυξη της προφορικής ομιλίας του μικρού μου που είναι τώρα 18,5 μηνών. Εκτός από την ακαταλαβίστικη ομιλία (όλιο όλιο, τακατακατακα, αιντε κ.λπ.) λέει μόνο μπα (όταν βλέπει τον μπαμπά του και την μπάλα), μαμ όταν θέλει να φάει, μα (κάποιες φορές όταν είναι μαζί του). Δείχνει ενδιαφέρον και χαίρεται στην παιδική χαρά, εκτελεί ελάχιστες εντολές π.χ. βάζει το καπάκι στο μπιμπερό όταν του λες, ή πιάνει την πιπίλα του από το χαλί όταν του το ζητάς, σηκώνει τα ποδαράκια όταν θέλεις να του βάλεις το παντελόνι του, δείχνει κάποια οικεία πράγματα που βρίσκονται στο δωμάτιό του όταν τον ρωτάς όπως ένας μεγάλος ελέφαντας και ο Γούινι σε έναν πίνακα, μας τραβάει από το χεράκι όταν για παράδειγμα θέλει νερό να πάμε στο ψυγείο όπου είναι το κυπελάκι του και ορισμένα άλλα. Θέλω να επισημάνω ότι δεν έχει συχνά επαφές με παιδάκια της ηλικίας του, βλέπει μόνο δύο φορές το μήνα τη γιαγιά του ή τον παππού του και κολλάει όταν του βάζεις τραγουδάκια στο tablet, χωρίς να δίνει σημασία όταν του μιλάς. Το συζήτησα με τον παιδίατρό μου και μου είπε ότι είναι καθοριστικής σημασίας αυτό το εξάμηνο δηλαδή 18-24 μηνών για την ανάπτυξη της ομιλίας. Να απευθυνθώ σε ειδικό τώρα ή είναι νωρίς;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Μία από τις παραμέτρους στη γλωσσική εξέλιξη ενός παιδιού είναι η ομιλία. Αναμένουμε την ανάπτυξή της στην ηλικία των 2 ετών, αλλά νωρίτερα περιμένουμε το παιδί να έχει εμφανίσει κάποιες λεξούλες, τις οποίες όπως αναφέρετε το παιδί λέει έστω και με απλοϊκό τρόπο. Η δεύτερη όμως ισχυρότατη παράμετρος είναι η επικοινωνία μέσω της κοινωνικής διαντίδρασης. Σε αυτό τον τομέα, πιθανά το παιδί αντιμετωπίζει κάποιες ιδιαιτερότητες, αφού όπως αναφέρετε συχνά «κολλάει» σε παιχνίδια αγνοώντας σας. Θα ήταν καλό λοιπόν να διερωτηθείτε παρατηρώντας το παιδί σας για κάποιες συμπεριφορές κοινωνικής διαντίδρασης όπως:
Του αρέσει να παίζετε μαζί του σωματικά παιχνίδια και να το παίζετε στα γόνατά σας;
Δείχνει ενδιαφέρον προς άλλα παιδάκια όταν τα βλέπει;
Του αρέσει να παίζετε κρυφτό και «κου-κου-τσά»;
Κάνει ότι μιλάει στο τηλέφωνο ή ότι φροντίζει μία κούκλα;
Δείχνει με τον δείκτη του χεριού του όταν θέλει να ζητήσει κάτι;
Φέρνει αντικείμενα σε εσάς ή και σε άλλο ενήλικα που γνωρίζει για να σας δείξει κάτι σε αυτά;
Σας κοιτάζει στα μάτια για περισσότερα από 1-2 δευτερόλεπτα;
Σας χαμογελάει βλέποντας το πρόσωπό σας ή όταν του χαμογελάτε και εσείς;
Σας μιμείται (πχ εάν κάνετε μία γκριμάτσα ή μία έκφραση προσπαθεί να την κάνει και αυτό);
Δείχνει να ακούει στην κλήση του ονόματός του όταν του μιλήσετε με δυνατό τόνο φωνής;
Αν του δείξετε κάτι (πχ ένα παιχνίδι) στην άλλη άκρη του δωματίου, θα το κοιτάξει;
Προσπαθεί και δοκιμάζει να τραβήξει την προσοχή σας σε κάτι που κάνει;
Δείχνει να κατανοεί αυτά που λένε οι άλλοι άνθρωποι ;
Έχετε παρατηρήσει συχνά να κοιτάζει στο κενό ή να δείχνει αφηρημένο χωρίς συγκεκριμένο εμφανή λόγο;
Κοιτάζει προς εσάς (στο πρόσωπό σας) για να ελέγξει την αντίδρασή σας όταν βρίσκεται αντιμέτωπο με κάτι που δεν έχει ξαναβιώσει (άγνωστο);
Εάν παρατηρείτε ιδιαιτερότητες σε κάποια από τα παραπάνω, θα ήταν καλό από τώρα να γινόταν μία αξιολόγηση από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
074. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα . Έχω τέσσερα παιδιά τα δυο μεγαλύτερα 10 και 8 πάνε στο δημοτικό ο 10 χρόνος είναι ένας μέτριος μαθητής ενώ ο 8 χρόνος άριστος . Θα ήθελα μα ρωτήσω αν είναι σωστό που επιβραβεύω τον δεύτερο γιο μου μπροστά στον πρώτο. Και τι να κάνω ώστε να του δώσω ένα κίνητρο για να βελτιωθεί ! Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Η επιβράβευση των παιδιών είναι σωστός τρόπος γενικά. Η σύγκριση όμως -όπως αναφέρετε ότι κάνετε- μπορεί να κάνει κακό τόσο στον μέτριο μαθητή όσο και στον καλό μαθητή. Στον μέτριο δεν θα δώσει κίνητρο αλλά θα προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα στον ίδιο τόσο για τον εαυτό του όσο και για τον αδελφό του. Ομοίως και στον καλό μαθητή μπορεί να προσθέσει ένα συναισθηματικό φορτίο ή μια παρανόηση στη σκέψη (συχνό φαινόμενο ότι «για να με αγαπούν πρέπει να είμαι καλός μαθητής»). Η επιβράβευση λοιπόν είναι καλό να γίνεται με ρεαλιστικό τρόπο σε ότι καταφέρνει καλά ο καθένας τους και όχι μόνο για την μαθησιακή επίδοση. Προσπαθήστε να επιβραβεύετε την προσπάθεια και όχι τόσο το αποτέλεσμα. Το ενδεχόμενο συζήτησης αυτών που σας απασχολούν με κάποιον ειδικό είναι πολλές φορές προς όφελος της οικογένειας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Τμήμα Συμβουλευτικής του Κέντρου μας
075. ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν ένα παιδί που έχει γεννηθεί Δεκέμβριο και ουσιαστικά είναι μικρότερο σε σχέση με άλλα παιδιά της ίδιας τάξης μπορεί να έχει δυσκολίες στη μάθηση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Ένα παιδί που είναι γεννημένο τον Δεκέμβριο, σημαίνει ότι θα ενταχθεί στην Α΄ Δημοτικού σε ηλικία 5 ετών και 8 μηνών. Η έρευνα έχει δείξει παγκοσμίως ότι αυτή είναι μία πολύ μικρή ηλικία για ένταξη σε μαθησιακή ύλη της Τάξης και ότι αυτά τα παιδιά είναι επιρρεπέστατα να εμφανίσουν μαθησιακές δυσκολίες (σε διπλάσιο ποσοστό)! Αυτό δεν συμβαίνει επειδή είχαν δυσκολίες στη μάθηση, αλλά γιατί ο εγκέφαλός τους ήταν ανώριμος για να αφομοιώσει τη σχολική ύλη. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
075. ΕΡΩΤΗΣΗ συνέχεια: Σας ευχαριστώ για την απάντηση σας .Θα ήθελα να σας ρωτήσω σε ποια ηλικία θεωρείτε ότι παύει να υπάρχει αυτή η διαφορά ηλικίας ?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 2: Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αναμένουμε στην Γ΄ Δημοτικού να έχουν εξομαλυνθεί οι δυσκολίες. Δυστυχώς όμως, εάν εγκατασταθεί μία μαθησιακή δυσκολία, υπάρχει ισόβια δυσκολία. Η μαθησιακή δυσκολία ως απότοκο μίας ανωριμότητας μάθησης, δυστυχώς συνυπάρχει με το μεγάλωμα της ηλικίας. Πολύ συχνά όμως μία ειδική μαθησιακή παρέμβαση μπορεί να μειώσει τις δυσκολίες αυτές.
076. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για τη βοήθεια που προσφέρετε. Ο γιος μου είναι 2.5 ετών και μέχρι πριν 3 μήνες δεν μιλούσε καθόλου και τώρα έχει αρχίσει και λέει αρκετές λέξεις όμως συχνά επαναλαμβάνει αυτές που λέει η μαμά του ή γενικά επαναλαμβάνει ίδιες λέξεις. Έχει εμμονή με τα χρώματα και με σχήματα. Δεν κάνει αυτό που λέμε φανταστικό παιχνίδι, αλλά ασχολείται κυρίως με ξύλινα παζλ, αυτοκινητάκια (που παρατηρεί πάντα τις ρόδες τους), μικρά βιβλία με εικόνες από αυτοκίνητα, χρώματα, ζωάκια, παρακολουθεί πολλές ώρες τηλεόραση και φωνάζει αν την κλείσουμε..κλπ… Ο σύζυγός μου αρνείται να το κοιτάξουμε, μένουμε και σε επαρχιακή πόλη κι είναι δύσκολο. Παρόλα αυτά ανησυχώ, θα ήθελα τη βοήθειά σας. Πιστεύετε ότι τρέχει κάτι με τον μικρό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία ηχολαλική συμπεριφορά του παιδιού σας η οποία ενίοτε εμφανίζεται σε κάποια παιδιά. Αναφέρεστε όμως και σε κάποια έμμονα και πιθανά στερεότυπα παιχνίδια, μία ενασχόληση με τις λεπτομέρειές τους αντί για το όλον και με μία δυσκολία του παιδιού να ενταχθεί σε συμβολικό και φανταστικό παιχνίδι. Αυτό που θα ήθελα επιπλέον να διερευνήσετε είναι τον βαθμό της κοινωνικής αλληλεπίδρασης του παιδιού, τη βλεμματική του επαφή, τον τρόπο που διαντιδρά με εσάς και άλλους ανθρώπους, το κοινωνικό του χαμόγελο και τον κοινωνικό του σχολιασμό και περιέργεια στα δρώμενα. Με βάση αυτά που αναφέρεστε, κρίνεται σκόπιμη μία εξέταση του παιδιού από Παιδίατρο Αναπτυξιολόγο ή από Εργοθεραπευτή στην παρούσα φάση. Θα ήθελα όμως να το συζητήσετε διεξοδικά και με τον Παιδίατρό σας (υπάρχουν και συγκεκριμένα ερωτηματολόγια που μπορεί να σας χορηγήσει, όπως το M-CHAT). Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
077. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια Σας και μπράβο γι αυτό που κάνετε και βοηθάτε όλους εμάς!!! Ο γιος μου κλείνει τα 5 σε 3 μήνες. Πάει Προνήπιο και πριν λίγο καιρό η δασκάλα του μου είπε ότι ίσως από του χρόνου χρειαστεί να πάμε σε Λογοθεραπευτή γιατί υπάρχουν γράμματα τα οποία δε λέει καθαρά όπως π.χ το «ρ».Σε κάποιες λέξεις το λέει και σε κάποιες άλλες Όχι. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο και θα ήθελα τη γνώμη Σας είναι το γεγονός ότι κάποιες φορές που τον ρωτάω κάτι μου απαντάει κάτι άλλο άσχετο..π.χ διαβάσαμε ένα παραμύθι και τον ρώτησα αν ένιωσε χαρούμενος η στεναχωρημένος από την ιστορία αυτή και η απάντηση ήταν ότι στο σχολείο ήταν χαρούμενος αλλά μετά που τσακώθηκε με ένα παιδάκι ήταν στενοχωρημένος. Σας έφερα ένα πρόσφατο παράδειγμα αλλά κατά διαστήματα το κάνει αυτό. Τι πρέπει να προσέξω και πως να το αντιμετωπίσω.; Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αρχικά όσον αφορά τα αρθρωτικά ζητήματα, έχει δίκιο η Νηπιαγωγός ότι μπορείτε και σε 3-4 μήνες να ζητήσετε Λογοθεραπευτική αξιολόγηση ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ οι δυσκολίες είναι μόνο στο «ρ». Όσον αφορά όμως τα θέματα που θέτετε όσον αφορά τις συζητήσεις σας, η απάντηση έρχεται από 2 πιθανότητες: (α) Μία διάσπαση προσοχής του παιδιού (όπου χάνει την εργαζόμενη μνήμη του και τη συνέχεια της σκέψης του) και (β)πιθανές δυσκολίες στην κατανόηση της ομιλίας 9σημασιολογικά ή πραγματολογικά). Με βάση αυτό, θα ήταν καλό ίσως να επισπεύσετε την λογοθεραπευτική αξιολόγηση. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με την ομάδα Λογοθεραπείας του Κέντρου.
078. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλησπέρα. Με λένε Φ. και έχω μια κόρη 4,5 ετών. Όταν ήταν 10 μηνών φύγαμε από την Ελλάδα και πήγαμε στη Γερμανία αλλά πριν έξι μήνες γύρισα πίσω με την κόρη μου. Χώρισα με τον μπαμπά της και έμεινε εκεί. Ακόμα δεν την έχω πει ότι χωρίσαμε γιατί δεν ξέρω πως. Με τον μπαμπά της μιλάνε στο τηλέφωνο με την κάμερα. Όχι καθημερινά και γενικώς είναι ένα παιδί που δεν ζητάει τον μπαμπά της συνέχεια. Επίσης είναι στιγμές που όταν παίρνει εκείνος μου λέει η μικρή ότι δεν θέλω τώρα να του μιλήσω και νιώθω άσχημα γιατί δεν το θέλω αυτό. Και εκείνος όμως δεν είναι ο πιο τρυφερός πατέρας γεγονός ότι έξι μήνες τώρα δεν έχει κατέβει να τη δει. Δεν ξέρω τι να κάνω και πως να πω στην κόρη μου ότι χωρίσαμε. Είναι πολλές στιγμές που μου λέει ότι θέλει να πάμε για λίγο στη Γερμανία αλλά να ξαναγυρίσουμε στην Ελλάδα. Επίσης είναι πολύ δεμένη με τον παππού της μιας και μένουμε όλοι μαζί. Εγώ με την κόρη μου και οι γονείς μου. Σας παρακαλώ Συμβουλέψτε με τι να κάνω και τι πρέπει να της λέω. Ευχαριστώ πολύ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Το θέμα της ανακοίνωσης ενός διαζυγίου σε ένα παιδί (και μάλιστα τόσο μικρής ηλικίας) είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα το οποίο δυστυχώς είναι αδύνατον να συζητηθεί μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Είναι ένα θέμα που θα πρέπει εκτενώς να συζητήσετε με ένα / μία Ψυχολόγο Συμβουλευτικής. Θα ήταν καλό να γίνει κατόπιν συνεννόησης και με τον πατέρα. Σας ευχόμαστε καλή συνέχεια. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με την ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης του Κέντρου.
079. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γεια σας! Έχω ένα αγοράκι 3 ετών και 2 μηνών ακριβώς. Μέχρι και τον Οκτώβριο όλα πήγαιναν περίφημα. Την ίδια αντίληψη είχε και ο παιδίατρος, ο οδοντίατρος και το ευρύ μας περιβάλλον, τόσο αυτό που τον έβλεπε συχνά-πυκνά όσο και όσοι είχαν επαφή μαζί του αραιότερα. Έχει ανεπτυγμένο λόγο, αγαπά πολύ τους ενήλικες (ειδικά τις γυναίκες), στα πάρκα και στις παρέες είχε ανάγκη από κάποια ενθάρρυνση αλλά όχι πάντα, με μικρές ομάδες έπαιζε αρμονικά, είχε και έχει 3-4 παιδιά φίλων με τα οποία έπαιζε και παίζει καλά, το ίδιο και με μεγαλύτερα ξαδέλφια που βλέπει στις διακοπές. Δεν ήταν ποτέ το πολύ ζωηρό αγοράκι που ορμά στο χώρο, του αρέσει να παρατηρεί αρχικά ειδικά αν το περιβάλλον τού είναι άγνωστο και μετά σταδιακά εμπλέκεται. Δεν φοβάται το σκοτάδι, μόνο τις αστραπές κατά καιρούς. Το καλοκαίρι έβγαλε την πάνα αλλά τα κακά τον δυσκολεύουν ακόμα. Έχει κάποια ατυχήματα στον παιδικό σταθμό διότι τον πιάνει ανησυχία όταν αισθάνεται πως θέλει να κάνει αλλά δεν θέλει να πάει στην τουαλέτα. Αντιλαμβάνομαι πως είναι κομβικό το ζήτημα και ασφαλώς είμαστε υποστηρικτικοί στο σπίτι. Η έντασή του (κινητικότητα και κουβέντα) και ενίοτε τα δάκρυα όταν κάνει κακά, μού δείχνουν τη δυσκολία του αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να τον βοηθήσω αποτελεσματικά. Στα μέσα Σεπτέμβρη πήγε στον παιδικό σταθμό, στην αρχή χαρούμενος, μετά πέρασε μια περίοδο 2-3 εβδομάδων όπου έκλαιγε το πρωί, μετά φάνηκε πως συνήθισε. Πριν λίγες μέρες, οι δασκάλες ζήτησαν να με δουν, όπως και κάποιους ακόμα γονείς. Να σημειώσω πως όταν είδα τη σχολική ψυχολόγο στις 20 Οκτώβρη μου είπε πως της φαίνεται ένα παιδάκι με τη φυσιολογική δυσκολία προσαρμογής. Οι δασκάλες μου είπαν πως δεν εμπλέκεται ιδιαίτερα με τα παιδιά ενώ αυτές τις εμπιστεύεται πλήρως, πως κυκλοφορεί σα δορυφόρος, δεν απέχει από τις κοινές δραστηριότητες (παιχνίδι στον κύκλο, γεύμα), ούτε είναι το καταφανώς απομονωμένο παιδί που αποφεύγει την επαφή και την ομάδα αλλά θέλησαν να με δουν δεδομένου πως έχει περάσει το πρώτο τρίμηνο. Μου είπαν πως ρωτάει ποιος θα τον πάρει το μεσημέρι (πηγαίνουμε εγώ ή ο σύζυγός μου), πως ενίοτε στρέφεται σε αυτές για κουβέντα και πως έχουν την αίσθηση πως κάτι τον προβληματίζει και δεν τον αφήνει ελεύθερο. Σκέφτομαι τις τελευταίες μέρες μήπως ο λόγος του, μιλά πολύ και πολύ καλά, είναι μια ένδειξη στρες, κάτι που δεν είχα σκεφτεί νωρίτερα γιατί αυτά που λέει είναι δομημένα και θα έλεγα έξυπνα, που μου δείχνουν μάλλον καλή αντίληψη του περιβάλλοντος. Στο σπίτι η εικόνα που μεταφέρει είναι πιο δυναμική από ότι η παρουσία του στο σχολείο. Θυμάται πολλά από αυτά που έχουν κάνει, ξέρει τραγούδια κλπ., αντιλαμβάνομαι πως αποτιμά την εμπειρία του εκεί θετικά, θέλει να ξαναπάει, με χαρά προσέφερε ο ίδιος τα δώρα Χριστουγέννων στις δασκάλες. Στο σπίτι είναι κεφάτος, ίσως πιο γκρινιάρης (έχει όμως περάσει πολλές ιώσεις φέτος΄π\=86-0[]’\π[λ’΄/) όμως αυτό που πάντα του συνέβαινε είναι πως όταν αρχίσει να βαριέται ή να κουράζεται (8-9 ώρες βραδινός ύπνος και 3 μεσημεριανός, άρα μετά το φαγητό στο σχολείο είναι πια κουρασμένος) καταφεύγει στην πιπίλα και σε ένα δικό μου μπλουζάκι, συνήθεια που έχει από την ηλικία του 1 έτους. Έχω κάνει προετοιμασία ώστε η πιπίλα να κοπεί τώρα στις διακοπές των Χριστουγέννων. Μέχρι πρόσφατα αν κάτι με προβλημάτιζε, πιο πολύ γιατί η ανησυχία είναι στη φύση μου και όχι γιατί είχα κάποια ένδειξη, ήταν πώς θα κάνει φίλους, μετά τη συνάντηση με τις δασκάλες είναι μήπως βιώνει κάποιο στρες και δυσκολεύεται στη διαχείριση. Η αλήθεια είναι πως δουλεύω πια πολύ λόγω συνθηκών και έχω ενοχές που δεν τον βλέπω πολύ. Ενδεχομένως ο δορυφόρος είμαι εγώ και αυτό τον αγχώνει. Ολοκληρώνω λέγοντας πως έχει αναπτυγμένη φαντασία, τελευταία του αρέσει πολύ το αφηρημένο παιχνίδι, για ένα πολύ μικρό διάστημα εμφανίστηκε φανταστική φίλη στον παιδικό σταθμό. Ευχαριστώ θερμά για το χρόνο και εκ των προτέρων για τη συμβουλή σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία σημαντική δυσκολία που αντιμετωπίζει το παιδί σας στη διαχείριση του κοινωνικού του στρες κύρια όσον αφορά τους συνομηλίκους και ταυτόχρονα δυσκολίες στην αυτό-διαχείρισή του συνοδευόμενα από μία διστακτικότητα να εμπλακεί σε δραστηριότητες κοινωνικής τόλμης με τα άλλα παιδιά. Θα ήταν πολύ καλό να σκεφτόμασταν διάφορες πιθανότητες που αυτό μπορεί να συμβαίνει. Συμμεριζόμενοι την ανησυχία σας, θα σας έλεγα ότι αρχικά θα χρειαζόταν να δώσετε ένα λεπτομερειακό ιστορικό σε Ψυχολόγο όσον αφορά τις συμπεριφορές του μέχρι τα 3 έτη, αλλά και τα σημεία εισόδου των δυσκολιών που αντιμετωπίζει. Αυτή η ειδικότητα θα κρίνει εάν θα έπρεπε να γίνει μία αξιολόγηση του παιδιού από έναν Παιδοψυχίατρο για να διερευνηθούν οι αιτίες των δυσκολιών του παιδιού στη διαχείριση του άγχους του. Μέχρι τότε, θα σας ζητούσαμε να μην προχωρήσετε στην αφαίρεση των μικρο-απολαύσεων που του προκαλούν ηρεμία όπως η πιπίλα και το μπλουζάκι του. Υπάρχει ένας σημαντικός κίνδυνος να επιδεινωθεί η συμπεριφορά του παιδιού. Από την άλλη, δώστε στο παιδί απλόχερο χρόνο και φροντίδα τώρα στις διακοπές και βρείτε δραστηριότητες που το ευχαριστούν. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με την ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης του Κέντρου.
080. ΕΡΩΤΗΣΗ: Καλημέρα και καλή χρονιά. Ονομάζομαι Κ. και θα ήθελα να σας γνωρίσω κάποια στοιχεία αναφορικά με την ανάπτυξη του παιδιού μου που με απασχολούν αρκετά. Καταρχάς ο μικρός Χ. είναι τριών ετών και τριών μηνών. Από την γέννησή του τον παρακολουθεί παιδοορθοπεδικός, καθώς λόγω του περιορισμένου χώρου στην κοιλιά της μαμάς του ήταν «μαζεμένος» με αποτέλεσμα να παρατηρηθεί αγκύλωση στα χεράκια του. Κάναμε φυσιοθεραπείες και πλέον δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Η ανάπτυξή του είναι ομαλή είναι υπάκουο παιδί, υπάρχει άριστη συνεννόηση μεταξύ μας, εκτελεί όλες τις «εντολές» μας και γενικά δεν έχουμε παρατηρήσει κάτι περίεργο στην συμπεριφορά του. Είναι αρκετά συνεπής με τα παιχνίδια του, τα τακτοποιεί και γενικά από αυτά που βλέπουμε και μπορούμε να καταλάβουμε έχει μια υγιή ανάπτυξη. Αυτό που με απασχολεί είναι το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη αρχίσει να μιλάει, Λέει κάποιες λεξούλες όπως μπαμπά, μαμά, αγκαλιά, μπέμπα, μπάλα, έτσι εντάξει αλλά δεν κάνει προτάσεις. Ωστόσο, καταλαβαίνει ότι του ζητάμε. Απευθυνθήκαμε λοιπόν σε έναν λογοθεραπευτή και τους τελευταίους τρεις μήνες κάνουμε συνεδρίες. Βέβαια δεν έγιναν πολλές συνεδρίες λόγω ιώσεων και λοιπών υποχρεώσεων. Αυτό που με προβληματίζει είναι αν πρέπει να ανησυχώ!!! Και κάτι άλλο: γενικότερα καθυστέρησε να μπουσουλίσει (9 μηνών), να περπατήσει (13 μηνών) και ο παιδοορθοπεδικός μας είπε ότι αυτή η καθυστέρηση οφείλεται στο γενικότερο «σφίξιμο» που παρουσιάζει ως παιδί. Η διάγνωση ήταν μια ήπια μορφή αρθρογρύπωσης και μας συνέστησε να μην ανησυχούμε, καθώς, όπως καθυστέρησε να κάνει όλα τα άλλα καθυστερεί και στην ομιλία. Πρέπει να ανησυχούμε θεωρείτε;; Κάτι που ξέχασα: τα φαγητά τα τρώει ακόμη σχεδόν αλεσμένα, καθώς δεν μασάει ακόμη καλά και όταν του δίνουμε κάτι πιο στέρεο πνίγεται. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και περιμένω με ανυπομονησία την απάντησή σας.!!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Θα ήθελα λίγο να σταθούμε στην διάγνωση του παιδιού. Εάν η διάγνωση είναι όπως αναφέρατε «αρθρογρύπωση», τότε θα ήταν καλό να εντοπιζόταν το γιατί το παιδί την εμφάνισε (πράγματι ένα ποσοστό παιδιών το αντιμετωπίζει λόγω περιορισμένου χώρου στην κοιλιά της μαμάς) και εάν παρουσιάζει και άλλα συμπτώματα ως απόρροιά της πέραν των συγκάμψεων στα χεράκια (περίμετρος κεφαλής, προσωπείο, σχιστίες, νευρο-αισθητήριες δυσκολίες, αναπτυξιακή καθυστέρηση κλπ). Είναι καλό το ότι καθυστέρησε πολύ ήπια στους ψυχοκινητικούς δείκτες και το ότι έχει καλή -όπως αναφέρετε- κατανόηση ομιλίας. Οι δυσκολίες όμως τόσο στη σίτιση, όσο και στην ομιλία (και στα 2 αυτά σημεία υπάρχει σημαντική απόκλιση του αναμενόμενου) θα ήταν καλό να διερευνηθούν διεξοδικότερα, αφού το συζητήσετε και με τον Λογοθεραπευτή του παιδιού σας. Οι κατάλληλες ειδικότητες είναι αρχικά Παιδονευρολόγος και Αναπτυξιολόγος όπου και θα σας καθόριζαν το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού και το βαθμό της βαρύτητας των συμπτωμάτων του παιδιού. Πιθανά επίσης να έπρεπε να γίνει και από Εργοθεραπευτή αξιολόγηση. Θα σας συμβούλευα να προχωρούσατε και στις ανωτέρω αξιολογήσεις ώστε να μπορέσετε να ηρεμήσετε και να εφαρμόσετε το κατάλληλο πρόγραμμα βοήθειας (σαφώς χρειάζεται Λογοθεραπευτική υποστήριξη και πιθανά και Εργοθεραπευτική) προς το παιδί σας. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
081. ΕΡΩΤΗΣΗ: Για σας θα ήθελα την βοήθεια σας ,έχω ένα γιο 18 χρόνων, δεν έχει την αίσθηση του κίνδυνου ,τρέχει με το αυτοκίνητο έχει τρακάρει 3 φορές του μιλάμε το ίδιο του κάνει τώρα το κατέβασα με από το αυτοκίνητο, αλλά μέχρι πότε θα μπορούμε να το κάνουμε αυτό, κάποια θα πάρει δικό του αυτοκίνητο ,όταν του μιλάμε δεν λέει τίποτα έχει το κεφάλι κατεβασμένο μετά θα κάνει το δικό του, σαν γονείς βλέπουμε το κακό πως έρχεται και δεν ξέρουμε πως να το χειριστούμε είναι καλό παιδί δουλεύει ,φιλότιμο ,για τους άλλους γίνεται θυσία, αλλά θα κάνει αυτό που θέλει δεν φοβάται τίποτα, σας παρακαλώ κάθε λέξη σας θα με βοηθούσε πολύ, δεν ξέρω τι να κάνω, σας ευχαριστώ με εκτίμηση Α.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Από τη στιγμή που έχετε ένα τόσο φιλότιμο και ευαίσθητο παιδί, η ερώτηση είναι γιατί συνεχίζει να «ρισκάρει» με την οδήγηση και κύρια με αυτό τον τρόπο οδήγησης. Άραγε δεν έχει επίγνωση αυτού που κάνει; προκαλεί κάτι με αυτό που κάνει; σας περνάει κάποιο μήνυμα; Φυσικά και είναι σωστό που του απαγορεύσατε να χρησιμοποιεί το δικό σας αυτοκίνητο, αλλά όπως πολύ σωστά αναφέρατε, αυτό δεν μπορεί να γίνεται για πάντα. Θα ήταν πολύ καλό να μοιραζόσασταν μαζί του τις ανησυχίες σας για το ότι θέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο. Θα μπορούσατε να του αναφέρετε ότι υπάρχουν ειδικοί που θα μπορούσατε να το συζητήσετε μαζί εάν δεν θελήσει να σας απαντήσει από μόνος του γιατί δρα κατά αυτό τον τρόπο. Θα ήταν καλό η συζήτησή σας να προσανατολιζόταν στις ανησυχίες σας για την ασφάλειά του, χωρίς να τον κατακρίνετε ή από την άλλη να καυγαδίσετε. Εάν το κρίνετε δύσκολο να γίνει αυτό, θα ήταν καλό να το συζητήσετε εσείς μόνο ως οικογένεια με κάποιον Ψυχολόγο για να σας έδινε κάποιες πιο εξειδικευμένες με βάση την εικόνα του μετεφήβου κατευθύνσεις. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με την ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης του Κέντρου.
082. ΕΡΩΤΗΣΗ: Γειά σας, έχω έναν γιο 13 ετών ο όποιος είναι μέτριος μαθητής στο σχολείο και αυτό μετά από παρότρυνση-Βοήθεια μας. Αυτό που με απασχολεί όμως είναι ότι γενικώς ειναι παιδί που δεν θυμάται να κάνει διάφορα πράγματα όσες φορές κι αν του τα πω. Για παράδειγμα, δεν κλείνει τα φώτα από τα δωμάτια βγαίνοντας, δεν θυμάται να βουρτσίσει τα δόντια του, να κάνει εξάσκηση κιθάρας αν και του αρέσει κλπ. Με λίγα λόγια, λέμε τα ίδια πράγματα πάρα πολλές φορές κ πάλι δεν γίνονται. Ο ίδιος δεν ξέρει το γιατί κ εμείς αναρωτιόμαστε αν είναι απλή αδιαφορία ή κάτι πιο σοβαρό. Πού θα μπορούσα να απευθυνθώ?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Αναφέρεστε σε μία συμπτωματολογία που θα μπορούσε να εντάσσεται σε δύο πιθανότητες:
Α. Διάσπαση προσοχής (από τη στιγμή που ξεχνάει ακόμη και πράγματα που τον ευχαριστούν)
ή
Β. Κάποια συναισθηματική ιδιαιτερότητα του (πχ αίσθηση καταπίεσης, άγχος κλπ που συμβαίνει συχνά στους εφήβους).
Μία σημαντική ερώτηση είναι εάν αυτό συνέβαινε στο παιδί σας από την ηλικία των πρώτων τάξεων του Δημοτικού ή εμφανίστηκε στην ηλικία της προεφηβείας του ή εφηβείας του (9-12 ετών).
Μία δεύτερη ερώτηση, είναι εάν αισθάνεται ο ίδιος ο έφηβος ότι αυτό του δημιουργεί ή όχι δυσκολίες.
Η σωστή πορεία είναι να επισκεπτόσασταν κάποιον ειδικό (Παιδοψυχίατρο ή παιδοψυχολόγο ή εργοθεραπευτή) και αρχικά να συζητούσατε τις ανησυχίες σας μαζί του. Στην πορεία –και μόνο αν κριθεί σκόπιμο από τον ειδικό- θα έπρεπε να γίνει μία αξιολόγηση του εφήβου για να διαπιστωθούν οι δυσκολίες του ώστε να καταστρωθεί ένα κοινό πρόβλημα επιβοήθησής του. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης
083. ΕΡΩΤΗΣΗ: O μεγάλος μου γιος είναι 9 ετών και ήθελα να σας ρωτήσω από που πρέπει να ξεκινήσω για να μπορέσω να καταλάβω τί πρόβλημα υπάρχει. Αρχικά να πω ότι είναι πολύ καλός μαθητής χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια αλλά η συμπεριφορά του ώρες ώρες μας κάνει να αισθανόμαστε ότι είναι πολύ έξυπνος και πολύ ‘βλάκας’ (ας μου επιτραπεί η έκφραση) ταυτόχρονα. Δηλαδή μιλάει μόνο για αυτά που τον ενδιαφέρουν σε σημείο να γίνεται κουραστικός. Τα ενδιαφέροντα του είναι σε γενικές γραμμές περιορισμένα αλλά τα κάνει τέλεια..δλδ κολυμβητήριο, ζωγραφική, μουσική. Παίζει κατά βάση μόνο με κορίτσια(με αποτέλεσμα μερικά παιδιά να τον αποκαλούν ‘κοριτσάκι’) και δείχνει να φοβάται-αγνοεί τα αγόρια ακόμα και χωρίς αυτά να τον κοροϊδεύουν ή ενοχλούν. Επίσης όταν ήταν μικρός 2,5-5 χρονών του άρεζαν οι θρησκευτικές εικόνες-η παιδοψυχολόγος τότε μας είπε ότι τα παιδιά αυτά έχουν την τάση να συλλέγουν με αποτέλεσμα τα ενδιαφέροντα τους να είναι περιορισμένα. Αργότερα άρχισε να κάνει συλλογή με κούκλες barbie-monster high-tinkerbell κ.α. τώρα άρχισε να χάνει το τόσο έντονο ενδιαφέρον για τις κούκλες και αρχίσαμε τα lego αλλά κυρίως με κοριτσίστικα θέματα πάλι. Επίσης του αρέσει να επιβάλλεται στην παρέα δλδ να παίζουν οι φίλες του αυτό που θέλει αυτος..Επίσης θέλει αποκλειστικότητα στην παρέα οπότε όταν δεν την έχει κλείνετε στον εαυτό του και βαριέται. Ώρες ώρες νιώθω ότι το μυαλό του κολλάει σε διάφορα πράγματα παράδειγμα-μου είπες ότι θα πιω σοκολάτα αλλά δε μου πήρες-άσχετα άν ο λόγος που δεν ήπιε ήτανε ότι πήγε να κολυμπήσει. Η συμπεριφορά του δεν ταιριάζει στην ηλικία του και νιώθω ότι δε χαίρεται ενώ λέει ότι όλα είναι τέλεια..ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία σας. Έχετε ένα ανήσυχο παιδί που δυσκολεύεται σε κάποιους τομείς στην αυτοδιαχείρισή του: (α). Μιλάτε για δυσκολίες στην κοινωνική σκέψη (που επιφέρει ως αποτέλεσμα να «μονοπωλεί» τις κοινωνικές του σχέσεις, άρα ουσιαστικά να δυσκολεύεται στην ουσιαστική κοινωνικοποίηση). (β). Μιλάτε για δυσκολίες στην ευελιξία του νου και πιθανά και του συναισθήματος που τον οδηγεί σε πολύ αυξημένα και επίμονα (πιθανά σε κουραστικό βαθμό) ενδιαφέροντα. (γ). Αναφέρεστε τέλος και στη δυσκολία του να κάνει παρέα με συμμαθητές του και να προτιμά μόνο κορίτσια, κάτι το οποίο θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω από τη στιγμή που αναφέρετε ότι αγνοεί ακόμη και τα ειρωνικά σχόλια των άλλων αγοριών προς το πρόσωπό του και τις επιλογές του. Με βάση όλα αυτά που αναφέρετε, κρίνεται σκόπιμη η αξιολόγηση του παιδιού από Παιδοψυχίατρο για να διερευνηθούν βαθύτερα οι μηχανισμοί σκέψης και συναισθήματος του παιδιού. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία.
Με τιμή, Αλεξάνδρου Στράτος, Δ/ντής Προσέγγισης σε συνεργασία με την ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης του Κέντρου.
Εδώ φιλοξενούμε ερωτήσεις και δηλώσεις γονέων και ειδικών μαζί με τις απαντήσεις της διεπιστημονικής μας ομάδας. Οι ερωτήσεις αυτές έχουν αποσταλεί από γονείς και ειδικούς στην διεύθυνσή μας kallirois@proseggisi.gr και έχουν απαντηθεί όλες με αποστολή προσωπικού μέιλ.
Αποστέλλοντας ένα email σημαίνει ότι ταυτόχρονα αποδέχεστε την ανώνυμη ανάρτηση της ερώτησης ώστε να βοηθηθούν και άλλοι γονείς και ειδικοί από τις απαντήσεις. Τα κείμενα είναι καλό να μην ξεπερνούν τις 300 λέξεις.
