ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΕΝΟΧΗΣ Ή Η ΕΝΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΤΙΜΟΥ;
Οικονομική κρίση σε τι; Στην οικονομική χρήση. Σε μία ζωή παρεξηγημένης «ευημερίας» (με την κατάθλιψη όμως από την άλλη νόσο της εποχής μας) και με όλη την παραφροσύνη που μας αρέσει να χρησιμοποιούμε στον νεοελληνικό τρόπο σκέψης μας, η απώλεια της οικονομικής πολυχρησίας για πολλούς σημαίνει μέχρι και αυτόχειρο θάνατο!
Πόσο φοβόμαστε αυτά τα χρωματιστά αντιαισθητικά χαρτάκια με τους αριθμούς επάνω που προσκυνήσαμε σαν Θεό! Ξεχάσαμε ότι αυτά τα χαρτάκια τα φτιάξαμε απλά εμείς οι κοινοί θνητοί για να είναι απλά το μέσο κατανάλωσης φυσικών προιόντων και τα ανταλλάξαμε στην ενήλικη-ανήλικη αλάνα της συναισθηματικής μνήμης μας με την ζωή μας. Το γνωστό ρητό «ζούμε για να δουλεύουμε και δεν δουλεύουμε για να ζούμε»!
Η γιαγιά μου μου έλεγε ότι το χρήμα είναι μία από τις μορφές του διαβόλου που λέγεται «μαμωνάς» καθώς επίσης και το ότι είναι το μέσον ανταλλαγής αυτού που θα φθαρεί. Ο μπαμπάς μου με έμαθε ότι λεφτά που δεν έβγαλες με τον κόπο σου μην τα ψάχνεις γιατί θα τα χάσεις χωρίς να τα χαρείς (ο ορισμός για εμένα της τιμιότητας). Η μάνα μου με έμαθε ότι το να έχεις χωρίς να έχει και ο διπλανός σου είναι αμαρτία. Η ψυχολογία με έμαθε ότι τα λεφτά είναι μία αξία αλλά όχι η αξία.
Ένα μέσο εξαγοράς τα λεφτά… και αν για εμάς τους ενήλικες είναι πια –φοβάμαι- θέσφατο, μάθαμε να βάζουμε και στα μυαλά των –ανυπεράσπιστων να έχουν δική τους εμπειρική άποψη- παιδιών μας την εξαγορά ως τρόπο ζωής: «Αν είσαι καλό παιδί θα σου πάρω σουβλάκι», «αν είσαι καλό παιδί θα πάρεις αυτοκόλλητο», «αν το κάνεις θα σου δώσω μπισκότο», «αν δεν το κάνεις δεν θα σου πάρω δώρο τα Χριστούγεννα», «αν δεν είσαι καλό παιδί θα σου πετάξω το παιχνίδι που σου πήρα», «σου έφερα ένα παιχνίδι γιατί σε αγαπάω», «στεναχωρείς την θεία που σου πήρε το παιχνίδι;», «μα εγώ σου πήρα καινούργιο παιχνίδι και μου λες ότι δεν σε αγαπάω;».
Εξαγοράζοντας την αγάπη λοιπόν στα μάτια ενός παιδιού….. Βάζουμε στο μυαλό του παιδιού τον ενήλικο παραμορφωμένο και δυστυχισμένο τρόπο σκέψης μας που τόσο μα τόσο ανεπαρκείς μας έκανε!
Με δώρα μετριέται η αγάπη του ζευγαριού και με ηλεκτρονικό παιχνίδι μετριέται η αγάπη της οικογένειας με το παιδί; Αυτή είναι η χαρά της ζωής που ζούμε;
Χωρίς ακριβά δώρα δοκιμάζεται η αγάπη στο ζευγάρι! Και εάν υπάρχει κερδίζει! Χωρίς ηλεκτρονικό παιχνίδι δοκιμάζεται η αγάπη του γονιού με το παιδί! Και εάν υπάρχει κερδίζει!
Πόσοι εξαγοράσαμε με μαγικά χαρτάκια (ευρώ) το αγαπημένο μας πρόσωπο λόγω της αδυναμίας μας να του πούμε απλά ότι «είμαι τυχερός/η που σε έχω ταίρι»! Πόσοι εξαγοράσαμε με μαγικά χαρτάκια (ευρώ) το παιδί μας λόγω της αδυναμίας μας να του πούμε απλά ότι «είμαι τυχερός/η που σε έχω γιο/ κόρη»!
«Και τώρα; Τι θα απογίνομεν χωρίς τους βαρβάρους;» ρωτάει ο Καβάφης. «Θα ήταν κάποια λύση!»
«Και τώρα; Τι θα απογίνομεν χωρίς τον μαμωνά;» διερωτώμαι. «Με απάλλασσε από πολλά. Ήταν το σημαντικότερο άλλοθι της ζωής μου! Τον έκανα Θεό! Ήταν η λύση!».
Δεν πεινάμε για φαγητό! Χορτάτοι είμαστε! Και αν δεν είμαστε, μια αγκαλιά είμαστε, μία κοινότητα και θα βοηθήσουμε σε πείσμα των αδηφάγων λίγων! Πεινάμε για αγάπη, για αποδοχή και για σεβασμό! Και σε αυτό δεν βοηθάμε –φοβάμαι- ούτε οι ίδιοι τον εαυτό μας!
Μακάρι το φλουρί της βασιλόπιττας φέτος να έγραφε επάνω «σε αγαπάω» και ας ήταν και μπακιρένιο….
Καλή Χρονιά σε όλους! Με αγάπη, αποδοχή και σεβασμό για αυτό το μικρό ανταρτάκι που είναι το παιδί μας και που κατανοεί το τι είναι το ευρώ όσο και εμείς τι είναι ο αλγόριθμος που θα πληρώσουμε….
ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
