Αφιερωμένες σε μία ευχή είναι αυτές οι σκέψεις. Αφιερωμένες σε όλους τους γονείς της Ελλάδας! Γιατί μόνο στην Ελλάδα έχουμε αυτή την ευχή στους γονείς. Όταν το παιδί γεννηθεί, στα βαφτίσια του, στις γιορτές του και στα γενέθλια του, έχουμε μία ευχή τόσο μα τόσο παγιδευτική: «ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ!».
Έχουμε άραγε ανακαλύψει την παγίδα σε αυτή την ευχή; Γεννάμε ένα παιδί για να γίνει όπως επιθυμούμε; Έχουμε γεννήσει ένα παιδί για να παλέψουμε να το κάνουμε όπως εμείς θέλουμε ή για να εναποθέσουμε επάνω του αυτά που ποτέ δεν καταφέραμε ή για να συνεχίσει αυτά που και εμείς συμβιβαστήκαμε; (ή αλλιώς τα απωθημένα μας);
Πολλές φορές όταν διαπιστώνω μία δυσκολία σε ένα παιδί, οι γονείς μου απαντούν : «Και εγώ έτσι ήμουν μικρός / η !». Συχνά τους ρωτάω σε αυτή την απάντηση που διακατέχεται από άμυνα ή επανάπαυση: «Θα θέλατε το παιδί σας να γίνει σαν κι εσάς; Γιατί εγώ δεν θα το ήθελα! Θα το ήθελα με καλύτερη κρίση, καλύτερες επιλογές και καλύτερη ζωή!». Δεν το λέω γιατί δεν είμαι αυτάρκης! Το λέω γιατί πάντα υπάρχει ένα καλύτερο από ένα καλό!
Όχι λοιπόν! Δεν θέλω την ευχή «ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ»! Δεν επιθυμώ να παγιδέψω ένα παιδί σε μία μη σωστά ανατροφοδοτούμενη φιλοσοφία του ότι «κάνω ένα παιδί όπως εγώ το θέλω». Δεν είναι πηλός το παιδί. Δεν έφερα στον κόσμο έναν κλώνο μου! Ούτε αυτά που κατάφερα μεταδίδονται με το ζόρι! Είναι προσωπικά, ατομικά και με πολύ κόπο!
Μπορούμε να γίνουμε ευγνώμονές στην φύση; Μας χάρισε ένα παιδί με συγκεκριμένο γονιδιακό υλικό! Αυτό είναι το παιδί μας. Είτε «νευροτυπικό», είτε με «αυτισμό», είτε με κινητική δυσκολία, είτε με μαθησιακή δυσκολία, είτε με βαρηκοΐα, με τύφλωση, με ακρωτηριασμό, με δυσκολίες στη νόηση. Αυτό το μοναδικό παιδί μου χάρισε η φύση! Το δικό μας παιδί!
Και το γεννήσαμε για να του προσφέρουμε ευκαιρίες! Να του παράσχουμε ένα κατάλληλο περιβάλλον για να επιβιώσει αλλά και να ζήσει! Και το πιο σημαντικό να του προσφέρουμε υγιή σχέση. Αγάπη, σεβασμό, συναισθηματική νοημοσύνη, αποδοχή, μεταμέλεια, πείσμα, δικαίωμα να ονειρεύεται. Γιατί το μόνο που μεταβιβάζεται είναι το παράδειγμα (σωστό ή και δυστυχώς πάρα πολλές φορές και λάθος).
Μα πάνω από όλα το γεννήσαμε για να του προσφέρουμε την δυνατότητα να είναι ικανό να χρησιμοποιήσει το δυναμικό του –όποιο και αν είναι αυτό- για να περνάει γεμάτα, καλά, όσο γίνεται ευτυχισμένα, με κρίση και σχέσεις. Να «ζει την ζωή του στο περισσότερό της» όπως λέει και το σλόγκαν του Αμερικάνικου Συλλόγου Εργοθεραπευτών (“ Living Life to its fullest”).
Είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγουμε από την παγίδα του τι σημαίνει να έχεις παιδί! Όχι να γίνει ότι επιθυμείς αλλά «ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΧΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ!». Να χαρεί αυτό το μοναδικό ταξίδι που λέγεται ζωή στο περισσότερό του!
ΣΤΡΑΤΟΣ
