Μεγαλώνουμε! Μεγαλώνουμε και αρχίζουν να πονάνε λίγο τα γόνατα. Μεγαλώνουμε και αρχίζουν τα μάτια να βλέπουνε λίγο πιο θολά. Μεγαλώνουμε και αρχίζουν οι ανηφόρες να αποκτούν μεγαλύτερη κλίση. Μεγαλώνουμε και αποχαιρετάμε με λύπη πράγματα! Μεγαλώνουμε και είναι λυπηρό! Μεγαλώνουμε! Μεγαλώνουμε και γινόμαστε πιο σοφοί. Μεγαλώνουμε και γινόμαστε πιο απλοί. Μεγαλώνουμε και η ερώτηση “so what” γίνεται πιο ξεκάθαρη! Μεγαλώνουμε και προϋπαντούμε με χαρά νέα πράγματα! Μεγαλώνουμε και είναι υπέροχο!
Πριν από 10 μέρες έκλεισα 27 χρόνια επαγγελματίας. Γιόρτασα 27 χρόνια στο μετερίζι του θεραπευτή. Όλες οι γιορτές έχουν μέσα τους μία μελαγχολία και μία ανάγκη για φιλοσοφία. Πότε πέρασαν 27 χρόνια … Είπα με το δικό μου τρόπο να σας μοιραστώ τις σκέψεις μου για αυτό το επάγγελμα που ασκώ αυτά τα 27 χρόνια με τόση αγάπη, με τόσο σεβασμό, με τόσα όνειρα. Και είπα, μέσα από την αγάπη μου για τις ακροστιχίδες να μοιραστώ μαζί σας τι είδα να αξίζει και τι είδα να σημαίνει αυτό που λέμε «θεραπευτής». Κάποιες σκέψεις από μία «παλιά καραβάνα» στο χώρο. Ας τις δούμε εάν δεν σας φαίνεται κουραστικό:
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ. Θεραπεύω σημαίνει φροντίζω, περιθάλπω και όχι γιατρεύω. Φροντίζω λοιπόν το παιδί και τον γονέα, αναγνωρίζω τις δυσκολίες και των δύο μεριών, φροντίζω στη βελτίωσή τους με σεβασμό και συμβουλεύω τον γονέα και το περιβάλλον. Η θεραπεία είναι μία συνεχής διαδικασία και όχι μία 45λεπτη συνεδρία. Είναι μία συνεχής φροντίδα, ένα συνεχές νοιάξιμο, μία συνεχής συμμαχία.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ. Ο θεραπευτής βλέπει με ειλικρίνεια, ενημερώνει για την κατάσταση του παιδιού με ειλικρίνεια, προσπαθεί με ειλικρίνεια. Δεν αποκρύπτει, δεν απλοποιεί, δεν ψεύδεται. Δεν προσφέρει ψεύτικες ελπίδες και δεν υπόσχεται πράγματα που δεν μπορεί να πραγματοποιήσει. Συμμαχεί με ειλικρινή τρόπο με το παιδί και τον γονέα για το κοινό καλό. Ζητάει από τον πελάτη του εμπιστοσύνη και επιστρέφει εμπιστοσύνη!
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΡΩΤΑΕΙ. Ρωτάει με ενδιαφέρον ο θεραπευτής. Νοιάζεται. Νοιάζεται για το παιδί, νοιάζεται για τον γονιό, δείχνει κατανόηση και φροντίδα γιατί πραγματικά νοιάζεται. Οι αναπτυξιακές παθήσεις ορίζονται από την συνέντευξη. Και η θεραπευτική διαδικασία και εξέλιξη ορίζονται από τις απαντήσεις του πελάτη. Το παιδί, ο γονιός, θα πρέπει να τοποθετηθούν εάν και πού έχουν δει βελτίωση από όλη αυτή τη διαδικασία.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΑΥΤΟΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ. Προσέχει δηλαδή τον εαυτό του. Όπως σε όλα τα ανθρωπιστικά επαγγέλματα, φροντίζει τον εαυτό του από τη φθορά και εξελίσσει την κοινωνική, ανθρωπιστική και εσωτερική του σκέψη ώστε να μπορεί να έχει τον έλεγχο της κατάστασης και την διαύγεια για να είναι μέρος της λύσης και όχι μέρος του προβλήματος. Η θεραπεία απαιτεί υγιώς σκεπτόμενο θεραπευτή.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ. Ο θεραπευτής είναι ο ειδικός της πάθησης. Ο γονιός είναι ο ειδικός του παιδιού του. Ο θεραπευτής γνωρίζει λοιπόν τι θα ήταν καλύτερο για την πάθηση. Ο γονιός όμως είναι ο υπεύθυνος για το παιδί του. Το παιδί βρίσκεται στη δική του ευθύνη. Δεν έχει νόημα να θυμώνουμε με τον γονέα που δεν θα ακολουθήσει τις προτάσεις μας. Είναι δική μας ευθύνη να δώσουμε τις σωστές κατευθύνσεις και δική του να τις ακολουθήσει.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΕΛΕΓΧΕΙ. Ελέγχει τα αποτελέσματά του. Χρησιμοποιεί τα σταθμισμένα του εργαλεία μέτρησης και με αυτό τον τρόπο μετράει τις επιδόσεις του παιδιού. Δεν απαντάει αόριστα. Η θεραπεία είναι επιστήμη και κάθε επιστήμη στηρίζεται σε εργαλεία μέτρησης. Είναι ο καλύτερος τρόπος να εκπαιδεύει τον γονέα στην δυσκολία του παιδιού του. Είναι ο μοναδικός τρόπος να δείξει με απτό τρόπο τις δυσκολίες του παιδιού στο περιβάλλον του.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ. Ο θεραπευτής υποστηρίζει πάντα τη δόμηση στη συνεργασία. Η συνεργασία έχει πάντα κανόνες που πρέπει να τηρούνται. Κανόνες στη σχέση με το παιδί, κανόνες στη σχέση με τον γονιό, κανόνες στη σχέση με τους άλλους ειδικούς. Οι γονείς πολλές φορές δυσκολεύονται να κατανοήσουν αυτή τη δόμηση. Όμως μόνο η δόμηση της συνεργασίας μπορεί να φέρει τον ουσιαστικό προσανατολισμό στις δυσκολίες και στη λύση τους.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΤΟΝΩΝΕΙ. Τονώνει και αναδεικνύει τη σημασία της συνεργασίας. Ο θεραπευτής είναι απλά ένα μέλος της διεπιστημονικής ομάδας. Ο μόνος τρόπος να διευκολυνθεί το παιδί και το θεραπευτικό του πρόγραμμα, είναι να υπάρχει αρραγής συνεργασία. Με τις Ιατρικές και θεραπευτικές ειδικότητες, με τους εκπαιδευτικούς και με τους γονείς. Μόνον έτσι μπορεί να υπάρξει ένα οργανωμένο συμβόλαιο για το προσδόκιμο του παιδιού
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΉΘΟΣ. Ακολουθεί πάντα τον κώδικα Ηθικής Δεοντολογίας και φροντίζει η παρέμβασή του να στηρίζεται στην επαρκή γνώση και την γενικότερη ηθική σεβασμού του πελάτη και των γονέων του. Μία ηθική που στηρίζεται στις αρχές της τιμιότητας, της επάρκειας και της αλληλοβοήθειας. Μία ηθική που στηρίζεται στις αρχές της ταπεινότητας αλλά και της επάρκειας να ασκεί αυτό που ασκεί.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΣΥΜΜΑΧΕΙ. Το τελευταίο αλλά σίγουρα ένας από τους πρώτιστους στόχους. Απόλυτη ανάγκη η συμμαχία με το παιδί. Απόλυτη ανάγκη και η συμμαχία με την οικογένεια. Ο θεραπευτής νοιάζεται να είναι μέρος της λύσης. Νοιάζεται να δείχνει το ενδιαφέρον του ακλόνητα. Δεν θυμώνει. Γνωρίζει ότι τόσο το παιδί, όσο και ο γονέας, κάνει απλά αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Συμμαχεί με την κατάσταση και ψάχνει τη λύση!
Στην ειδική αγωγή είναι πιο εύκολο να είσαι ειδικός από το να είσαι θεραπευτής. Είναι πιο εύκολο να ξέρεις από το να κάνεις! Χρέος μας: Και τα δύο μαζί!
Στράτος
