Οι σκέψεις αφιερώνονται στους γονείς που ζητούν από τα παιδιά τους ένα απλό πράγμα! Να αποκτήσουν την «κοινή λογική». Συχνή απορία μας λοιπόν είναι η χιλιοειπωμένη φράση «μα δεν μπορεί επιτέλους να καταλάβει;». Και η επίμονη μου απάντηση ως ειδικός: «Όχι»!. Τι θα πει άραγε καταλαβαίνω; Ο Piaget απαντά ότι σημαίνει πως το νευρικό μου σύστημα αφομοιώνει αυτό που μου λέγεται ή προσαρμόζεται σε αυτό που λέγεται. Θα πει ότι έρχεται να ταυτιστεί αυτό που μου λέγεται με ήδη υπάρχουσα γνώση ή εμπειρία ή να δημιουργήσει νέα μάθηση.
Όχι λοιπόν. Το παιδί μας δεν κατανοεί κάτι που είτε δεν έχει την ικανότητα να κατανοήσει είτε δεν έχει την κοινωνική σκέψη να κατανοήσει. Φύση είναι το παιδί. Και περιβάλλον είναι το παιδί (ευκαιρίες). Και σχέση είναι το παιδί. Και το δικό μας το παράδειγμα είναι το παιδί. Και ο βαθμός της πίεσης μας είναι το παιδί. Δεν κατανοεί; Δεν χρησιμοποιήσαμε τον κατάλληλο τρόπο ή ζητήσαμε πάρα πολλά για την ηλικία του ή το δυναμικό του ή αν και το κατανόησε δεν επιθυμεί να μας το δώσει!
Πόσοι από εσάς θυμάστε ποιοι ήταν οι Καρλομάγνοι; Δεν θυμάστε; Μα είχατε πάρει καλό βαθμό στο διαγώνισμα της Ιστορίας όταν το δώσατε διαγώνισμα ως μαθητές Λυκείου! Τι απέγινε αυτή η γνώση; Γιατί την ξεχάσατε; Γιατί ήταν άχρηστη από ένα σημείο και μετά στη ζωή σας, γιατί κανείς δεν έδωσε σημασία στην γνώση αυτή που αποκτήσατε ή γιατί μαθεύτηκε υπό το κράτος της πίεσης του διαγωνίσματος; Το ίδιο λοιπόν και το παιδί που ήρθε σε εμπειρία με κάτι που δεν του φάνηκε πουθενά χρήσιμο! «Του έχουμε ζητήσει εκατό φορές να μην φωνάζει όταν διαβάζει η αδελφή του» (μεταφέρω ένα παράδειγμα που πριν 3 ημέρες μου ανέφερε γονέας). «Και συνεχίζει το ίδιο τροπάριο!». Άρα λοιπόν είτε το παιδί δεν το κατανόησε, είτε δεν το θυμάται, ή κάτι άλλο θέλει να μας πει με αυτό που κάνει, είτε το ζητήσαμε με ένα τρόπο που δεν κατάλαβε την χρηστικότητά του είτε δεν το επιβραβεύσαμε όταν προσπάθησε να το κάνει! (σκέφτομαι και ψάχνω να βρω τον τρόπο που θα μπορέσει ένας ειδικός να το εξηγήσει στον εξαγριωμένο με το παιδί γονιό).
Όταν δεν κατανοήσει κάτι λοιπόν ένα παιδί ή όταν δεν το θυμάται διερωτηθείτε:
-Του ζήτησα κάτι που το κατανοεί;
-Αν το κατανοεί έχει την ικανότητα να το θυμάται ή να ελέγχει την παρόρμησή του;
-Κατανοεί το γιατί πρέπει αυτό να γίνει;
-Εγώ κάνω κάτι παρόμοιο που να βοηθήσει το παιδί μου να το μιμηθεί;
-Ποια ήταν η ψυχολογική μου κατάσταση την ώρα που το ζήτησα (το απείλησα ή το δίδαξα);
-Όταν το υιοθέτησε έστω και μία φορά το επιβράβευσα και πώς;
-Μήπως γενικά δεν δίνει σημασία σε αυτά που του λέω και τι έχω κάνει εγώ γι αυτό;
-Αν το έχει κατανοήσει, τι μήνυμα θέλει να μου περάσει με αυτή την συμπεριφορά του;
Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα; Ναι αλλά χρειάζεται συζήτηση με κάποιον που να γνωρίζει το δυναμικό του παιδιού, τις αρχές που διέπουν την διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού και την σχεσιοδυναμική της οικογένειας.
Όλα αλλάζουν όταν ξέρουμε γιατί κάτι γίνεται!
Στράτος
