ΠΗΓΗ: http://kidsatthought.com
Μετάφραση – Επιμέλεια στα Ελληνικά: Αλεξάνδρου Στράτος, Κέντρο Προσέγγιση
Όλο και περισσότερες μελέτες και έρευνες δείχνουν την πολύ μεγάλη σχέση της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) με την Αναπτυξιακή Διαταραχή του Συντονισμού των Κινήσεων (ΑΔΣΚ) ή αλλιώς «Δυσπραξία». Η έρευνα πια δείχνει ότι το 40-60% των παιδιών που έχουν ΔΕΠ-Υ έχουν επίσης ΑΔΣΚ. Η ίδια μελέτη διαπίστωσε ότι, δυστυχώς, λιγότερα από τα μισά από αυτά τα παιδιά λαμβάνουν θεραπεία για τις δυσκολίες τους στον κινητικό συντονισμό.
Με μία πρώτη ματιά δηλαδή, μπορούμε να σκεφτούμε ότι οι κινητικές δυσκολίες συχνά δεν καταλαμβάνουν υψηλή θέση στον κατάλογο των δυσκολιών που πρέπει να αντιμετωπιστούν στα παιδιά που έχουν ΔΕΠ-Υ. Αν το παιδί δεν μπορεί να δώσει προσοχή, είναι υπερκινητικό, και έχει δυσκολία ελέγχου της παρορμήσεις πόσο σημαντικό είναι πραγματικά για μας για τη θεραπεία η έλλειψη του κινητικού συντονισμού ή παραπλήσιες διαταραχές στην κίνηση;
Σύμφωνα με μια μελέτη που παρουσιάστηκε στο 56ο Ετήσιο Συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής (American Academy of Child & Adolescent Psychiatry), η διάγνωση και η θεραπεία της ΔΕΠ-Υ και της ΑΔΣΚ είναι ζωτικής σημασίας:
Τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) και με Αναπτυξιακή Διαταραχή του Συντονισμού των Κινήσεων (ΑΔΣΚ) έχουν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα καταθλιπτικών συμπτωμάτων, σημαντικά πάνω από το όριο της κλινικής ανησυχίας, σε σύγκριση με τα τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά ή τα άτομα με απλή ή μονή διαταραχή με βάση αυτή την πληθυσμιακή μελέτη.
Έδειξε επίσης ότι τα παιδιά με ΑΔΣΚ -με ή χωρίς ΔΕΠ-Υ- έχουν σημαντικά μεγαλύτερη συμπτωματολογία άγχους σε σχέση με τους τυπικά αναπτυσσόμενους συμμαθητές τους ή τα άτομα με συμπτωματολογία απλής ΔΕΠΥ.
Ένα παιδί με διάγνωση, με οποιαδήποτε διάγνωση, δεν μπορεί να νοηθεί ως μία απομονωμένη ετικέτα. Το σύνδρομο ΔΕΠ-Υ είναι μια σύνθετη διαταραχή για τη θεραπεία και την αντιμετώπιση, έτσι δεν πρέπει να αγνοηθούν οι συνδεδεμένες με αυτό διαταραχές όπως η ΑΔΣΚ. Κάθε πρόσθετη δυσκολία στο παιδί του φέρνει μεγάλο βάρος. Εμφανίζουν έτσι αυξημένα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης.
Σύμφωνα με τη μελέτη, πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με ΑΔΣΚ είναι συχνά κοινωνικά απομονωμένα, έχουν αυξημένα ποσοστά παχυσαρκίας, συχνά υποφέρουν από δυσκολίες προσοχής και εμφανίζουν περισσότερα προβλήματα ψυχικής υγείας ως ενήλικες.
Η Dr. Macdonald αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Department of Psychiatry and Behavioral Neurosciences, McMaster University, Ontario, Canada, Medscape Psychiatry αναφέρει πως «δεδομένου ότι η συχνότητα της ΑΔΣΚ είναι 5% έως 6% του πληθυσμού, αυτό αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό κόστος για την κοινωνία από την άποψη της υγείας και μείωση της παραγωγικότητας».
«Μέρος της δυσκολίας» αναφέρει, «είναι το ότι η ΑΔΣΚ δεν είναι μια διαταραχή που οι άνθρωποι λαμβάνουν πολύ υπόψιν». Έτσι, οι μεν ειδικοί αποκατάστασης και οι Εργοθεραπευτές έχουν την τάση να την σκέφτομαι συχνά, αλλά οι Παιδοψυχίατροι σε μικρότερο βαθμό, και έτσι τα παιδιά συχνά δεν παίρνουν αυτή τη διάγνωση».
Υπάρχουν λίγα που μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή σχετικά με τον τρόπο που λειτουργεί η περίθαλψη. Το βασικό που πρέπει να γίνει είναι να εκπαιδευτούν οι επαγγελματίες υγείας και οι Παιδοψυχίατροι ώστε να βλέπουν όλες τις δυσκολίες ενός παιδιού για να καταστρώνεται το κατάλληλο πρόγραμμα παρέμβασης και να μην υπο-διαγιγνώσκεται κανένας τομέας.
Είναι, επομένως, επιτακτική ανάγκη για τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ να σκεφτούμε και να αξιολογήσουμε εάν συνυπάρχει ΑΔΣΚ. Επιπλέον:
«Αυτή η μελέτη αποδεικνύει ότι είναι απαραίτητος ο έλεγχος για εντοπισμό προβλημάτων διάθεσης και άγχους για τα παιδιά με συνυπάρχουσες ΔΕΠ-Υ και ΑΔΣΚ, ιδιαίτερα δεδομένου ότι τα συμπτώματα μπορεί να είναι σημαντικά, συχνά υποτιμώνται από τους γονείς, και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να περιλαμβάνουν μέχρι και αυτοκτονικό ιδεασμό», αναφέρει η επικεφαλής συγγραφέας Kathyryn Macdonald, MD.
Η εξέταση δεν είναι μια πολύπλοκη και εντατική διαδικασία. Ωστόσο, όπως προτείνεται στην παρούσα μελέτη, οι περισσότεροι ψυχίατροι δεν εξετάζουν την πιθανή ύπαρξη ΑΔΣΚ, άγχους και κατάθλιψης για τα παιδιά που έχουν ΔΕΠ-Υ.
Έτσι λοιπόν, εάν είστε ένας γονέας ή φροντιστής ή εκπαιδευτικός ενός παιδιού με ΔΕΠ-Υ, είναι καλό να ζητήσετε από τον γιατρό που παρακολουθεί το παιδί σας να λάβει υπόψιν του και να αξιολογήσει αυτούς τους τρεις τομείς.
Υπάρχει μεγάλη και εξειδικευμένη πια βοήθεια για τα παιδιά αυτές τις μέρες, και γνωρίζοντας ποιο είναι το πρόβλημα, μπορούμε πια να τους δώσουμε την κατάλληλη βοήθεια που χρειάζονται και που την αξίζουν.
Αν ένα γραμμάριο της πρόληψης αξίζει όσο ένα κιλό της θεραπείας, αξίζει να έχουμε καλά προσαρμοσμένα παιδιά που θα ζήσουν μία ζωή με ίσες ευκαιρίες και ευτυχία.
