(ένας υπέροχος, αγέρωχος και αποφασισμένος πατέρας μας έστειλε αυτό το κείμενο. Μεγάλη μας τιμή που το δημοσιεύουμε):
Και κοιτάξαμε μακριά…
Εκεί στο γαλάζιο της θάλασσας σου στο μπλε του ουρανού σου και αντικρίσαμε το απλανές πολλές φορές βλέμμα σου να μας προσπερνά.
Γαλάζιες και λευκές σκιές σαν σύννεφα που μπαινοβγαίνουν μέσα από τα πανέμορφα ματάκια σου το γλυκό σου χαμόγελο το μικρό σου στόμα.
Γαλάζιες και λευκές εικόνες σαν να είναι τα κομμάτια της καρδιάς σου της αθώας ψυχής σου. Και κοιτάξαμε βαθιά…στο βάθος της ζωής σου με οδηγό όχι πια τον πόνο και την θλίψη αλλά την αγάπη υπομονή και ελπίδα για ένα καινούργιο αύριο.
Ένα αύριο που θα το καταφέρεις ε σ υ που θα το καταφέρουμε μαζί..Στο ταξίδι που μας οδηγείς θα είμαστε κοντά σου δίπλα σου σε ότι διαλέξεις. Να ξέρεις καρδούλα μου δεν θα είσαι μοναχούλα.
Και κοιτάξαμε εσένα…..κάθε καινούργια μέρα δεν είσαι όπως στην αρχή απόμακρη χαμένη.
Δώσε μας κάτι από εσένα. Ένα σημάδι σου μια χαρά σου σε περιμένουμε καρτερικά.
Και ξαφνικά κάτι ψιθύρισες……Το ακούσαμε χαρά μου. Δεν ήταν ακανόνιστες κραυγές………δεν ήταν πια για σένα δύσκολο να μας το πεις……Είμαι εδώ……Είμαι κοντά σας.
Αφιερωμένο στους γονείς που δίνουν το δύσκολο αγώνα τους για τα ξεχωριστά αυτά παιδιά.
Κ. Γεώργιος.
