Λογοθεραπεία είναι η επιστήμη που αφοσιώνεται στην μελέτη της ανάπτυξης, των διαταραχών και των διαφοροποιήσεων (αποκλίσεων) της ανθρώπινης επικοινωνίας.Οι επιστήμονες Λογοθεραπευτές αξιολογούν τις διαστάσεις του λόγου, της ομιλίας, τις γνωστικές – επικοινωνιακές ικανότητες και τις δεξιότητες κατάποσης των παιδιών και των ενηλίκων. Σχηματίζουν διαγνωστικές προτάσεις και οργανώνουν το αποτελεσματικότερο θεραπευτικό πρόγραμμα ανάλογα με την διαταραχή. Τα θεραπευτικά προγράμματα είναι εξατομικευμένα για κάθε ασθενή.
Όπως όλες οι επιστημονικές Ειδικότητες έτσι και η ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ στηρίζεται για την αξιολόγηση τόσο στην παρατήρηση (“Clinical Observations”) όσο και στην χρήση σταθμισμένων τεστ (“Screening Tests”).
Όλοι οι γονείς θα πρέπει λοιπόν να ζητούν από τον ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ να τους δείξει τα εξερχόμενα αποτελέσματα από τα screening tests (κοιτάξτε την υποενότητα «Διαγνωστικά Τεστ» στο site μας) που αιτιολογούν την διάγνωσή τους και ορίζουν το αναπτυξιακό πηλίκο επίδοσης του παιδιού τους.
ΤΙ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙ – ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ
1) ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Γενική εικόνα παιδιού, Διάθεση-Συνεργασία, Συναίσθημα, Συγκέντρωση προσοχής-Υπερκινητικότητα, Βλεμματική επαφή, Κοινωνικότητα, Στερεοτυπίες-Εμμονές, Μη-λεκτική επικοινωνία
2) ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
Αξίες, Ενδιαφέροντα, Έλεγχος Εαύτου, Λήψη Ρόλου, Κοινωνική Ενσωμάτωση, Διαπροσωπικές Δραστηριότητες, Αυτοέκφραση, Δραστηριότητες Αντιμετώπισης.
3) ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΛΟΓΟΥ
Εντολές: (απλές, σύνθετες, αρνητικές), Έννοιες: (ποσότητα, xρόνος, χώρος, αντίθετα), Χρώματα, Σχήματα, Σωματογνωσία, Περιβαλλοντικό-Oπτικό Bοήθημα.
4) ΕΚΦΡΑΣΗ
Σύνταξη: (μήκος προτάσεων, ποιότητα προτάσεων) (χρήση επιθέτων, επιρρημάτων, ρημάτων, αντωνυμιών, προθέσεων) (συμφωνία όρων: Y-Ρ-Α ή ουσιαστικό-επίθετο, αριθμητικά), (χρήση κατάλληλων λέξεων και ερωτηματικών), (χρήση άρθρου και αρνητικών μορίων) ,
Μορφολογία: (λειτουργικές λέξεις, πτώση, αριθμός, πρόσωπο, χρήση κατάλληλων ρημάτων),
Λεξιλόγιο: (ενεργητικό-παθητικό, ορισμός λέξεων, ανάκληση λέξεων),
Περιγραφή Εικόνας.
5) ΠΡΑΓΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Χαιρετίσματα, Βλεμματική επαφή, Αναζητάει – περιγράφει γεγονότα, Περιμένει την σειρά του , Παραμένει στο θέμα , Αναζητά δραστηριότητα, Κάνει διάλογο.
6) ΓΝΩΣΤΙΚΟ
Μνήμη: (ακουστική/οπτική αριθμών, λέξεων, εικόνων), Κατηγοριοποίηση – Διαφοροποίηση – Γενίκευση – – Λειτουργικότητα, «Τέταρτο περισσεύει», Επίλυση προβλημάτων, Σειροθέτηση, Προβολικό-Συμβολικό παιχνίδι.
7) ΑΡΘΡΩΣΗ
Ακουστική Διαφοροποίηση, Άρθρωση: (ήχου, συλλαβής, λέξης, φράσης), Φωνοτακτική Δομή: (συμπλέγματα, αντικαταστάσεις, μεταθέσεις, παραλήψεις κ.λ.π.)
8) ΦΩΝΗ
Ποιότητα, Ένταση, Ρινοφωνία, Προσωδιακά Στοιχεία: (ρυθμός, έμφαση, τόνος, χροιά κ.λ.π.), Αναπνοή
9) ΡΟΗ ΟΜΙΛΙΑΣ
Τραυλισμός – Κομπιάσματα – Τικ, Βραδύ-Ταχυλαλία, Διαδοχοκίνηση, Πράξη
10) ΣΤΟΜΑΤΟΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Πρόσωπο: Συμμετρία, Α/Δ πρόπτωση.
Σιαγόνας:Εύρος κίνησης, Συμμετρία, Δυνατότητα κίνησης.
Χείλια: Εύρος κίνησης (χαμογελάει, στέλνει φιλάκι με τα χείλια, φουσκώνει μπαλόνι), Συμμετρία, Α/Δ χαλάρωση, Δυνατότητα κλεισίματος, Επαρκής δύναμη, Σχιστία Α-Δ, Σιελόρροια.
Γλώσσα: Χρώμα επιφάνειας, Δυνατότητα κίνησης (πάνω, κάτω, πλάγια, έξω, πίσω), Ταχύτητα κίνησης, Επαρκής δύναμη, Χαλινός (κοντός, κανονικός).
Υπερώα:Σκληρή, Μαλακή, Ύψος, Σχιστία, Συμμετρία, Αντ/κό εξεμέσεως, Διάρκεια φώνησης, Συμμετρία Ουρανίσκου.
Γενική εικόνα στόματος (δόντια, φάρυγγας).
