“Αν είχα το παιδί μου να μεγαλώσω ξανά από την αρχή …”

Ένα υπέροχο ποίημα που μας έστειλε η μητέρα του Μάριου που παρακολουθούμε στο Κέντρο μας με το σχόλιο:

“Θα ήθελα να σας στείλω και αυτό το ποίημα (δεν ξέρω εάν το ξέρετε, ή όχι). Μου αρέσει πολύ, και κατά καιρούς το ανοίγω και το διαβάζω”.

.

Την ευχαριστούμε θερμά!

“Αν είχα το παιδί μου να μεγαλώσω ξανά από την αρχή…

Θα ζωγράφιζα με τα δάχτυλα περισσότερο, και θα έδειχνα με το δάχτυλο λιγότερο.

Θα διόρθωνα λιγότερο, και θα συνδεόμουν περισσότερο.

Θα σταματούσα να έχω τα μάτια στο ρολόι μου, και θα άρχιζα να βλέπω με τα μάτια μου.

Θα νοιαζόμουν να ξέρω λιγότερα, και θα ήξερα να νοιάζομαι περισσότερο.

Θα έκανα περισσότερες πεζοπορίες, και θα πετούσα περισσότερους χαρταετούς.

Θα σταματούσα να το παίζω σοβαρή, και θα έπαιζα στα σοβαρά.

Θα διέσχιζα τρέχοντας περισσότερα λιβάδια, και θα κοίταζα περισσότερα αστέρια.

Θα αγκάλιαζα περισσότερο, και θα τραβολογούσα λιγότερο.

Θα ήμουν άκαμπτη λιγότερο συχνά, και θα επιβεβαίωνα πολύ περισσότερο.

Θα έχτιζα πρώτα αυτο-εκτίμηση, και αργότερα το σπίτι.

Θα δίδασκα λιγότερο για την αγάπη της δύναμης,

και περισσότερο για τη δύναμη της αγάπης.

….Δεν έχει σημασία αν το παιδί μου είναι μεγάλο ή μικρό, από σήμερα και στο εξής θα τα εκτιμώ όλα περισσότερο.”

Ακολουθεί το αυθεντικό ποίημα… A poem by Diana Loomans

If I had my child to raise over again,

I’d finger paint more, and point the finger less.

I’d do less correcting, and more connecting.

I’d take my eyes off my watch, and watch with my eyes.

I would care to know less, and know to care more.

I’d take more hikes and fly more kites.

I’d stop playing serious, and seriously play.

I’d run through more fields, and gaze at more stars.

I’d do more hugging, and less tugging.

I would be firm less often, and affirm much more.

I’d build self-esteem first, and the house later.

I’d teach less about the love of power,

And more about the power of love.