Το λιμπικό σύστημα και στοιχεία της σίτισης (P.OETERR)
ΠΗΓΗ: ΒΙΒΛΙΟ “MORE”
Ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
Αυτό το σύστημα είναι υπεύθυνο για βασικούς δρόμους που κινητοποιούν την συμπεριφορά μας και βάζουν τον συναισθηματικό τόνο πχ οι οδηγοί της πείνας μας οδηγούν στο να φάμε (διαταραχές σε αυτό το κανάλι οδηγούν στην αποτυχία του οργανισμού να αναπτυχθεί), ο φόβος μας οδηγεί στην άμυνα κλπ. Αυτή η περιοχή του εγκεφάλου λαμβάνει επιπρόσθετα άμεσα οσφρητικά ερεθίσματα. Το νεογέννητο είναι ικανό να αισθανθεί την μητέρα του μέσω της οσμής της ή της οσμής του γάλακτός της, ένας επιπρόσθετος πρώιμος μηχανισμός βρεφικού δεσμού με την μητέρα.
Το λιμπικό σύστημα δεν έχει απόλυτα ακριβή φύση, αφού όλα τα όργανά του αλληλεπιδρούν δυναμικά. Οι λιμπικές συνενώσεις είναι άπειρες όπως αποδεικνύεται και από τα συναισθηματικά δεδομένα που σχετίζονται με όλες τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Τα συναισθήματα πρέπει να συνενώνονται και σχετίζονται με λογική συμπεριφορά (μέσω των μετωπιαίων λοβών) και με επίπεδο εγρήγορσης μέσω του διχτυωτού σχηματισμού. Κατά ένα μέρος του, το λιμπικό σύστημα εμπεριέχει την βασική συναισθηματικότητα που βασίζεται σε προηγούμενες εμπειρίες, από την στιγμή που παίρνει μέρος στην τοποθέτηση και επεξεργασία της μνήμης. Βοηθά δηλ. να ερμηνευτεί κάθε νέο αισθητηριακό εισερχόμενο συγκρίνοντάς το με προηγούμενες εμπειρίες.
Για παράδειγμα, ένα μωρό μπορεί να σκανάρει τα δεδομένα της μνήμης του, να ταυτίσει την θηλή του στήθους ή του μπιμπερό με πηγή φαγητού και με προηγούμενη ευχαρίστηση, ενώ ταυτόχρονα μέσω αυτής η πείνα του μειώνεται. Θα υπάρξει λοιπόν στην παρουσία της θηλής μία αύξηση της προσοχής του, μία αυτόματη αντίδραση και μία κατάλληλη δράση να πιάσει την θηλή και να ρουφήξει εάν πεινάει. Άλλο βρέφος σκανάροντας τα δεδομένα μνήμης μπορεί να συνδυάσει το άγγιγμα του στόματος με άγχος (για παράδειγμα μπορεί να ήταν πρόωρο και να είχε λάβει τροφή με σωλήνα). Αυτό το παιδί θα δείξει αύξηση της εγρήγορσης και αυτόματη αντίδραση με δράσεις όμως αποφυγής του ερεθίσματος (στροφή αποφυγής της κεφαλής, έκταση κλπ).
Μέσω του υποθαλάμου το λιμπικό σύστημα έχει συνάψεις με το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα για σπλαχνικές αντιδράσεις στην συναισθηματική εμπειρία (πχ αλλαγές αναπνοής, θερμοκρασίας, γαστροεισοφαγικές παλινδρομήσεις). Για τον λόγο αυτό ο φόβος ή η ανησυχία μπορεί να προκαλέσουν απώλεια της όρεξης, διάρροιες, εμετούς κλπ. Από την άλλη η θέα σε κάτι αγαπημένο πιθανά θα αυξήσει την αναπνοή και τον καρδιακό ρυθμό, τα μάτια του μωρού θα «λάμψουν» όταν δουν την μητέρα κλπ.
