Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΔΥΣΠΡΑΞΙΑΣ
Η δυσπραξία δεν είναι μία κατάσταση από την οποία το παιδί απλά ξεφεύγει μεγαλώνοντας. Τα δυσπραξικά παιδιά γίνονται αργότερα δυσπραξικοί ενήλικοι. Η αντιμετώπιση των δυσκολιών μπορεί να γίνει μόνο από τους Ειδικούς, με κύρια Ειδικότητα την Εργοθεραπεία και σε δεύτερο βαθμό την Λογοθεραπεία και το Ειδικό Παιδαγωγικό Πρόγραμμα. Οι ασκήσεις αντιμετώπισης της αναπτυξιακής δυσπραξίας είναι πολύ εξειδικευμένες και ασκούνται σε ατομικό –αυστηρά καθορισμένο για το κάθε παιδί- πρόγραμμα. Η ηλικία έναρξης της θεραπείας αποτελεί σημαντικότατο παράγοντα –μαζί και με τον βαθμό των δυσκολιών- για την αποτελεσματικότητα της παρέμβασης.
Yπάρχει σχεδόν ένα δυσπραξικό παιδί σε κάθε τμήμα του Σχολείου. Το παιδί αυτό συχνά χαρακτηρίζεται ως παιδί με «μαθησιακή δυσκολία» ή παιδί που «βαριέται» ή «πολύ ατίθασο». Οι γονείς και οι εκπ/τικοί παίζουν σημαντικότατο ρόλο στο να εντοπίσουν τις δυσκολίες του παιδιού και να ξέρουν τι θα του δημιουργήσουν αυτές στο μέλλον. Προτείνεται λοιπόν οι γονείς να απευθύνονται στον Παιδίατρό τους ή στους Ειδικούς (Παιδο-Νευρολόγο, Αναπτυξιολόγο, Εργοθεραπευτή) ώστε να μπορέσουν να αξιολογηθούν οι δυσκολίες του παιδιού και να αντιμετωπιστούν όσο το δυνατόν συντομότερα.
