Ο Ν. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΔΙΑΓΝΩΣΗ «ΔΑΔ h.f.» ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΘΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΑΣ ΕΠΙ 3 ΕΤΙΑΣ ΣΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ 4-7 ΕΤΩΝ. ΚΑΤΟΠΙΝ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΙΧΕ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ.Στην ηλικία των 10 ετών η εκπ/τικός του σχολείου διαμαρτυρήθηκε για τις συμπεριφορές του παιδιού στην Τάξη (πολύ ανήσυχος, κάνει συνεχώς φασαρία, δεν συμμετέχει στην Τάξη) και έτσι κανονίστηκε ρ/β μετά και από την συμπλήρωση “sensory profile” του παιδιού με το παιδί για να διαπιστωθούν οι δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει.
Μετά από την κάτωθι συνέντευξη υπήρξε συνεργασία με την οικογένεια και την εκπ/τικό με την μορφή “sensory diet” για την επιβοήθηση του παιδιού. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ ικανοποιητικά και η εκπ/τικός είδε το παιδί να βελτιώνει την συμπεριφορά του.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
-«ΤΙ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ Ν. ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;»
«Το ότι λέει η δασκάλα μου “γράψε Ν. μου τις ασκήσεις σου” και εγώ λέω όχι. “Γράψε Ν. μου το διαγώνισμα” και εγώ λέω όχι. Γιατί δεν τα θυμάμαι όλα»
-«ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ;»
«Αρνούμαι»
-«ΚΑΙ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ;»
« “Ν. αν δεν γράψεις τώρα θα πας στον Διευθυντή!” Έτσι μου είπε. Έτσι μου λέει. ναι»
-«ΚΑΙ ΣΕ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ;»
«Ναι. Αλλά εγώ είμαι πιο δυνατός από την δασκάλα μου και την τραβάω από το χέρι για να πάω στο θρανίο μου»
-«ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ;»
«Ναι υπάρχουνε. Κοροϊδεύω τους συμμαθητές μου λίγο και . . . τι άλλο;»
-«ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ;»
«Κύριε Στράτο, ξέρετε ποιος άλλος κοροϊδεύει τους συμμαθητές; Ο Δ. »
-«ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ. ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΡΩΤΑΩ ΕΣΕΝΑ Ν. ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ;»
«Ναι. Με ενοχλεί ο Δ. μου μιλάει όλη την ώρα στην Τάξη και δεν μπορώ να κάνω μάθημα. Όχι μόνο εγώ. Και στους άλλους συμμαθητές μου»
-«Ν. ΟΤΑΝ ΗΣΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΜΠΑΝΕ. ΤΩΡΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΜΠΑΝΕ;»
«Ναι. Με ακουμπάνε. Ναι. Με ακουμπάνε»
-«ΟΧΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΜΠΑΣ ΕΣΥ, ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΜΠΑΝΕ»
«Ναι. Με ακουμπάνε»
-«ΟΤΑΝ ΗΣΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΑΡΙΕΣ. ΤΩΡΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝΕ ΟΙ ΦΑΣΑΡΙΕΣ;»
«Όχι . . . »
-«ΦΩΝΑΖΟΥΝΕ ΓΕΝΙΚΑ ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ;»
«Πολύ! Μιλάνε! Μπουρ μπουρ μπουρ ο ένας Μπουρ μπουρ μπουρ ο άλλος Μπουρ μπουρ μπουρ ο άλλος»
-«ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΑΥΤΟ;»
«Ναι. »
-«ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΟ ΕΞΩ ΘΟΡΥΒΟΙ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ;»
«Αμέ! Γι αυτό θέλω να πάω ταξίδι σήμερα. Θα πάω ταξίδι!»
-«ΘΑ ΠΑΣ ΤΑΞΙΔΙ; ΕΛΑ! ΠΟΥ;»
«Στο εξοχικό μου. Στην Σ. »
«ΟΠΟΤΕ ΕΚΕΙ ΘΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ;»
«Ναι!»
«Η ΔΑΣΚΑΛΑ; ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΔΥΝΑΤΑ;»
-«Ναι! “Γράψτε τις ασκήσεις σας!” έτσι μας λέει»
-«ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΕΙ ΔΥΝΑΤΑ Η ΔΑΣΚΑΛΑ;»
«όχι!»
-«ΑΠΟ ΕΞΩ ΘΟΡΥΒΟΙ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΣΠΑΤΑΙ Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΟΥ;»
«Ναι! Τα αυτοκίνητα μόνο! Και οι μηχανές»
-«ΞΕΡΕΙΣ Ν. ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΞΗΓΗΣΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΟΥ ΟΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΣΑΝΤΙΖΕΣΑΙ»
«Ναι! . . . . Πείτε μου τώρα τι μπορώ να κάνω αφού σας είπα τι με ενοχλεί στην Τάξη! Τι πρέπει να κάνω»
-«ΝΑ ΨΑΞΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ; ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ;»
«Ναι. Ειδικά την τελευταία ώρα. »
-«ΟΤΑΝ ΚΟΥΝΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕ ΠΕΡΑ-ΔΩΘΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ;»
«Ναι.. . . Λέω λίγο σταματήστε ρε παιδιά! Καθίστε στις θέσεις σας. Και της δασκάλας μου κουράζονται τα μάτια της. Της κας Μ/»
-«ΝΑΙ. ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΟΥ. ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΤΑΙ ΠΟΥ ΣΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ. ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΠΑΡΑ-ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ»
«Μόνο την τελευταία ώρα»
-«ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΣ “ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΩ!”»
«Ναι»
-«ΠΩΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΕΣΥ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙΣ;»
«Μόνο στο σπίτι μου χαλαρώνω. . . και όταν κοιμάμαι»
-«ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΠΩΣ ΧΑΛΑΡΩΝΕΙΣ;»
«Παίζω! Παίζω μόνος μου. Αλλά ο αδερφός μου δεν με αφήνει. Μου τα έχει ξεριζώσει τα μαλλιά. Γινόταν ο πανικός εχτές!»
-«ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΣΑ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙΣ;»
«Ναι όταν γράφω και διαβάζω. Ειδικά Μαθηματικά και Αγγλικά)»
-«ΟΤΑΝ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΜΠΟΥΚΩΣΕΙ (ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΠΟΥΚΩΣΑΝΕ, ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ ΜΠΟΥΚΩΣΑΝΕ, ΜΠΟΥΚΩΣΑ ΠΙΑ ΒΡΕ ΑΔΕΡΦΕ, ΤΙ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ;»
«Της λέω να μου δώσει φάρμακο να πιω . . . όταν δεν είμαι καλά!»
-«ΜΜΜ. . . ΤΙ ΦΑΡΜΑΚΟ ΝΑ ΠΙΕΙΣ;»
«DEPON πίνω. Όταν είμαι κρυωμένος. »
-«ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΚΡΥΩΜΕΝΟΣ! ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΦΑΡΜΑΚΟ;»
«Όχι. Δεν χρειάζομαι άλλο φάρμακο!»
-«ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ, ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙ;»
«Μόνο να γράφω και να διαβάζω! Μόνο αυτό να κάνω και να ζωγραφίζω. Η τέχνη είναι το καλύτερό μου. »
-«ΟΤΑΝ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΦΟΥΝΤΩΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕΙΣ;»
«Όχι δεν το ζητάω. . . »
-«ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΧΑΛΑΡΩΝΕΙΣ;»
«Τρελαίνομαι! Όχι απλά χαλαρώνω! τρελλαίνομαι! μου αρέσει η μουσική πολύ!»
-«ΠΩΣ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ;»
«Βάζω στο κομπιούτερ και ακούω»
-«ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ»
«Βάζει η κυρία. Το ράδιο. Και μου αρέσει. Ξέρω και τα όργανα!»
-«ΤΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ;»
«Μου αρέσει η χιπ χοπ»
-«ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΥΝΤΩΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ! ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΥΝΤΩΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;»
«Όταν φουντώνω εγώ ζωγραφίζω. . . »
-«ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΦΩΝΑΖΕΙΣ. ΤΙ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΩΝΑΖΕΙΣ; ΝΑ ΤΟ ΨΑΞΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΒΡΟΥΜΕ. »
«Το μόνο που μου αρέσει να κάνω είναι να ζωγραφίζω. »
-«ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΦΟΥΝΤΩΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ Ή ΝΑ ΤΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΝΟΗΜΑ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕΙΣ;»
«Δεν είναι καλό!»
-«ΓΙΑΤΙ;»
«Είναι καλό!»
-«ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΦΟΥΝΤΩΝΕΙΣ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΦΟΥΝΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ»
«Είμαι λίγο ευαίσθητος εγώ. Δεν είμαι και πολύ!»
-«ΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ. ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ. ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΕΣΥ. ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΗΧΟΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΟΛΥ»
«Ναι. Θέλω να βάζω την μουσική με όλη την δύναμη»
-«ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΦΟΥΝΤΩΝΕΙΣ;»
«Εκνευρισμένος. Εκνευρισμός. Αυτό. Ότι έχω φωτιά! Και ότι χτυπάει πολύ γρήγορα η καρδιά μου. Και φουντώνω, φουντώνω, φουντώνω και στο τέλος λέω “σταματήστε ρε παιδιά! Πρέπει να κάνουμε μάθημα!”»
-«ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΞΕΚΙΝΑΣ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΕΣΥ! ΞΕΡΕΙΣ, ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΑΒΟΥΡΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΝ ΤΗΝ ΒΑΒΟΥΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ!»
«Κατάλαβα!»
-«ΑΝ ΕΚΑΝΕΣ ΕΝΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΦΟΥΝΤΩΜΕΝΟΣ. ΑΝ ΕΛΕΓΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΛΙΓΟ ΕΞΩ. . . ΟΤΑΝ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΦΟΥΝΤΩΜΕΝΟΣ. ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ;»
«Ναι! Θα με βοηθήσει!»
-«ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΕΙΣ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΑΠΛΑ ΕΙΣΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ»
«Ναι»
-«ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΕΝΑ WALKMAN ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΑ ΗΡΕΜΕΙΣ;»
«Ναι. Μόνο σπίτι μου μπορεί να γίνει αυτό!»
-«ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΔΕΙΑ. . . »
«Το ξέρω»
(Εκείνη την στιγμή ακούστηκε ένας ήχος δυνατός από έξω και ο Ν. ταράχτηκε)
-«ΝΑ ΕΙΔΕΣ ΠΩΣ ΤΑΡΑΖΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΧΟ ΕΞΩ;»
«Ξύλο ήταν. Τεράστιο!»
-«ΝΑΙ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΞΥΛΟ. ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΛΙΓΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ WALKMAN; ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ;»
«Hip hop έχετε;»
-«ΕΧΩ ROCK!»
«Ναι να δοκιμάσουμε!»
-«ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΑ. . . »
«Ναι! Να μιλήσουμε και οι τρεις! Δεν θέλω να τα κάνω αυτά! Δεν θέλω να τα κάνω αυτά!»
-«ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ! ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΑ!»
«Ναι! Τελευταία ώρα ταράζομαι!»
-«ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΩΡΑ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ. ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΟΥ! ΒΑΛΕ ΤΑ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ»
«Έχω πολλά μαλλιά»
-«ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΜΑΛΛΙΑ;»
«Όχι»
-«ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΟΨΕΙΣ;»
«Ναι. Η μαμά όμως δεν θέλει. Της αρέσει να έχω μακρυά μαλλιά. »
-«ΕΣΕΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΜΑΚΡΥΑ ΜΑΛΛΙΑ;»
«Όχι. Να τα κόψω!»
-«ΣΟΥ ΒΑΖΩ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΠΕΣ ΜΟΥ»
«Καλό είναι. Ηρεμώ. Δεν ακούω τι λέτε. Μου αρέσει που δεν ακούω. . . ηρεμώ με αυτό! Επειδή μου αρέσουν τα όργανα.. . (σε 3΄΄: ) Δεν θέλω να ακούσω άλλο»
-«ΩΡΑΙΑ ΕΑΝ ΗΡΕΜΕΙΣ. ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ»
«Ναι»
-«ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΦΑΣΑΡΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ»
«Ξέρετε τι; Τι με ηρεμεί: όταν παίρνω το MP3 PLAYER στο σχολείο και ακούω μουσικές και γράφω. »
-«ΘΕΛΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ;»
«Όχι»
-«ΓΙΑΤΙ;»
«Γιατί άμα το δει ο Διευθυντής θα με στείλει!»
-«ΘΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ. ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΩΡΕΣ. ΣΥΜΦΩΝΕΙΣ;»
«Ναι»
-«ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΣΕ ΑΓΧΩΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;»
«Αυτά που σας είπα»
-«ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΧΩΝΕΙ;»
«Μου λέει ο μπαμπάς “ρε Ν. θέλουμε να δούμε λίγο την Μαρία” μία σειρά. Εκείνη την ώρα μιλάω “μπουρ μπουρ μπουρ μπουρ μπουρ μπουρ συνέχεια. Και με βαράνε”»
-«ΠΟΙΟΙ ΣΕ ΒΑΡΑΝΕ;»
«Οι γονείς μου. »
-«ΜΜΜ. . . ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ;»
«Πηγαίνω. Και παίζω. »
-«ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΑ;»
«Ναι»
-«ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΕ ΒΑΡΑΝΕ ΛΟΙΠΟΝ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΟΥ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ! ΕΤΣΙ;»
«Ναι αλλά μπαίνει ο αδερφός μου συνέχεια»
-«ΘΑ ΚΛΕΙΔΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΛΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΘΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΤΕ ΜΟΝΟ ΜΟΥ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ»
«Η πόρτα μου είναι χαλασμένη. Θα πω να την φτιάξουνε και να κλειδώνει. Ναι! Αυτό θα πω!»
-«ΘΑ ΤΗΝ ΦΤΑΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΕΙΔΩΝΕΙ»
«Στο σπίτι μου; Ναι!»
-«ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΟΥ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;»
«Παίζω λίγο στο κομπιούτερ μου»
-«ΚΑΙ ΣΕ ΗΡΕΜΕΙ ΑΥΤΟ;»
«Βέβαια»
-«ΒΛΕΠΩ ΜΑΣΑΣ ΤΣΙΧΛΑ! ΟΤΑΝ ΜΑΣΑΣ ΤΣΙΧΛΑ ΣΕ ΗΡΕΜΕΙ;»
«Τρώω τσίχλα για να μην βρωμάει το στόμα μου»
-«ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΣΕ ΗΡΕΜΕΙ Η ΤΣΙΧΛΑ;»
«Με ηρεμεί. Έχει ωραία γεύση και με ηρεμεί»
-«ΕΙΔΕΣ Ν. ; ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΦΑΡΜΑΚΟ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΗΡΕΜΗΣΟΥΝ. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟ ΠΟΥ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΟΥ!»
«Δεν χρειάζεται! Μόνο οι μεγάλοι παίρνουν φάρμακο! Τα ηρεμιστικά!»
-«ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ηρεμιστικά ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ»
«Ναι η μαμά μου! Και την ηρεμούν!»
-«ΑΜΑ ΤΗΝ ΗΡΕΜΟΥΝ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ»
«Ναι. Και εγώ άμα γίνω μεγάλος. Για να ηρεμήσω. »
-«ΒΡΕ Ν. ΟΤΑΝ ΗΣΟΥΝΑ ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΚΟΒΕΙΣ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΣΟΥ. ΤΩΡΑ;»
«Δεν τα κόβω εγώ γιατί θα κόψω κρέας. Μου τα κόβει ο μπαμπάς. Γαργαλιέμαι λίγο. Πονάει.»
-«ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΚΟΛΠΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΑΕΙ; ΚΟΙΤΑ! ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΚΟΨΩ ΝΥΧΙΑ. ΚΟΙΤΑ»
(επίδειξη πίεσης στα ακροδάχτυλα)
«Ναι! Αυτό θα του πω. Είναι ωραίο»
-«ΜΠΑΝΙΟ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ;»
«Ναι. Μου αρέσει πολύ. Γιατί έχω μία βάρκα με μηχανή κανονική από πίσω. »
-«ΜΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ; ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΑ ΦΟΡΑΣ ΟΛΑ; ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΣΑΝ ΚΑΠΟΙΑ. »
«Ναι τα μαλλιαρά. Τα πουλόβερ ας πούμε. Η μαμά είναι αλλεργική στα μαλλιαρά. Τα φοράω»
-«ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΩΡΑ;»
«Κουράζομαι. Κουράζονται τα μάτια μου»
-«ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ! ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΩΡΑ»
(ακούστηκε πάλι ο ίδιος δυνατός θόρυβος από έξω)
«ταράχτηκα πάλι με αυτό το ξύλο»
-«ΤΟ ΞΕΡΩ. ΤΑΡΑΖΕΣΑΙ ΕΥΚΟΛΑ Ν. ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ (του χαϊδεύω τα χέρια»
-«Ν. ΕΧΕΙΣ ΦΙΛΟΥΣ;»
«Βέβαια!»
-«ΤΙ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ;»
«Παίζω βρώμα και σκουριά για να σου το δώσει. Κατάλαβες; Καταλάβατε;»
-«ΣΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΠΙΟ ΗΡΕΜΟΣ;»
«Ναι ναι ναι ναι! Κάτσε τώρα να χτυπήσει διάλειμμα κε Χρήστο για να παίξουμε.»
-«ΣΕ ΤΑΡΑΖΕΙ Ο ΗΧΟΣ;»
«Ναι. Όχι. Όταν χτυπάει για μέσα φοβάμαι. Όταν χτυπάει για έξω δεν φοβάμαι. »
-«ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ ΣΕ ΦΟΒΙΖΕΙ; ΣΕ ΤΑΡΑΖΕΙ;»
«Ο μεταλλικός ο ήχος. Το ότι περνάνε εργάτες από έξω και πετάνε πέτρες. Και πετάνε ξύλα. Ταράζομαι και πηδάω μέχρι εκεί πάνω. Και φοβάμαι. »
-«ΟΤΑΝ ΣΕΡΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ;»
«Ναι βεβαίως. Ειδικά από πάνω. Στο σπίτι με πειράζει πολύ. Στο σχολείο ακούω μ, όνο τα παιδιά από πάνω που κάνουν μάθημα. Και μας βγάζει τελευταία ώρα να παίξουμε παιχνίδια. »
-«ΑΜΑ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;»
«Λέω σταμάτα βρε Δημήτρη! αυτό. »
-«ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΧΛΕΙΣ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ;»
«Μερικές φορές μιλάνε στην Τάξη, μερικές φορές μιλάω και εγώ. Τα ενοχλώ γιατί κουράζομαι στην τάξη. Όχι. Δεν είμαι καθόλου κακό παιδί!»
-«ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟΥΔΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ;»
«Πολλές. (παύση). . . . . . Το ότι μιλάνε τα παιδιά συνέχεια. Το μόνο πράγμα που κολλάει στο μυαλό μου είναι ότι μιλάνε τα παιδιά συνέχεια»
-«ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΣΚΕΨΗ;»
«Όχι. Το μόνο πράγμα που κολλάει στο μυαλό μου είναι ότι μιλάνε τα παιδιά συνέχεια»
-«ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΣ, ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΘΑ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ;»
«Όχι. Γιατί δεν μπορώ τα πυροτεχνήματα! Όταν μεγαλώσω. Τα φοβάμαι»
-«ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ; ΝΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΟΡΑΣ WALKMAN!»
«Δεν γίνονται αυτά! Γίνονται;»
-«ΑΜΕ!»
«Το είχε κάνει και ο αδερφός μου μία φορά!»
-«ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ! ΣΤΑ ΠΑΡΤΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ;»
«Όχι πολλές φορές. Γιατί δεν αντέχω τη φασαρία γι’ αυτό! Εγώ όμως θέλω να κάνω πάρτυ. Ειδικά εγώ!»
-«ΕΚΕΙ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΦΑΣΑΡΙΑ;»
«Δεν αντέχω σε ξένα παιδιά. Μόνο στο σπίτι μου μπορώ να την αντέχω!»
-«ΝΑ ΚΑΝΟΝΙΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΤΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ! ΕΚΕΙ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗ ΦΑΣΑΡΙΑ;»
«Ναι! μόνο του χρόνου γίνεται αυτό!»
-«ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ!»
«Άμα γίνεται θέλω!»
-«ΛΟΙΠΟΝ Ν. ΤΑ ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ ΟΛΑ. ΘΑ ΦΩΝΑΞΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΜΑΖΙ. ΠΕΡΑΣΕΣ ΩΡΑΙΑ»;
«Πέρασα πάρα πολύ ωραία. Σας ευχαριστώ πολύ. Θα έρθω και με την δασκάλα μου να τα κουβεντιάσουμε. Δεν είμαι κακό παιδί!»
«ΟΧΙ Ν.ΜΟΥ. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΚΟ ΠΑΙΔΙ.»
