ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ.ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Για να βρούμε το Αισθητηριακό Προφίλ που έχει το παιδί θα πρέπει να επεξεργαστούμε το “Sensory Profile” που συμπληρώνουν οι γονείς και να πάρουμε από τους γονείς επίσης εκτενές ιστορικό του παιδιού.
Ποτέ δεν προχωρούμε σε αυθαίρετες ερμηνείες. Το Αισθητηριακό Προφίλ του παιδιού το αναλύει ΜΟΝΟΝ εξειδικευμένος στην Μέθοδο Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης Εργοθεραπευτής.
Μπορεί το παιδί να έχει ΦΤΩΧΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ
Τα παιδιά με φτωχή καταγραφή έχουν την τάση να έχουν χαμηλά ενδιαφέροντα και μπορεί να έχουν επίπεδη ή αργή πρόσληψη. Έχουν χαμηλά επίπεδα ενέργειας και δρουν σαν να είναι υπερβολικά κουρασμένα όλη την ώρα. Το παιδί με φτωχή καταγραφή στο ερέθισμα δείχνει συχνά αδιάφορο, βραδύ, αποτραβηγμένο, συνεχώς κουρασμένο, απαθές και απορροφημένο.
Πρέπει να φροντίσουμε να συγκεντρώνουν όλες οι δραστηριότητες όσο το δυνατόν περισσότερες αισθητηριακές πληροφορήσεις ώστε οι ουδοί να μπορέσουν να συναντηθούν και το παιδί να μπορέσει να προσέξει και ανταποκριθεί σε περιβαλλοντικά δεδομένα.
Μπορεί το παιδί να έχει ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ
Τα παιδιά με αισθητηριακή ευαισθησία έχουν την τάση να διασπώνται και μπορεί να είναι υπερ-κινητικά. Έχουν την τάση να οδηγούν την προσοχή τους στο τελευταίο ερέθισμα που τους παρουσιάστηκε και αυτό τα δυσκολεύει να ολοκληρώσουν ότι προσπαθούν. Μπορεί να είναι επιφυλαχτικά στην διαδικασία κάποιων καταστάσεων γιατί έχασαν κάτι επειδή ήταν διασπασμένα, ή μπορεί να ταραχτούν είτε εξ αιτίας των δυσκολιών τους στο να ακολουθήσουν τις δραστηριότητες ή με τους άλλους που τους ενοχλούν. Το παιδί με αισθητηριακή ευαισθησία δείχνει συνήθως διασπασμένο και υπερκινητικό
Πρέπει να προωθούμε στο παιδί αισθητηριακές εμπειρίες που θα το βοηθήσουν να συνεχίσει μία δραστηριότητα («διακριτικό εισερχόμενο») και να μεταβάλλει τις αλλαγές για τις ουδούς για να εκλύονται επαναλαμβανόμενα.
Μπορεί το παιδί να έχει ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Τα παιδιά με αναζήτηση αισθητικότητας είναι δραστήρια και μόνιμα εμπλεκόμενα στα περιβάλλοντά τους. Προσθέτουν αισθητηριακά δεδομένα σε κάθε καθημερινή τους εμπειρία. Κάνουν θορύβους ενώ εργάζονται, κινούνται στο κάθισμά τους, τρίβουν ή εξερευνούν πράγματα στο δέρμα τους, μασουλάνε αντικείμενα, ακουμπάνε και αγκαλιάζουν έπιπλα ή ανθρώπους ως δρόμους για να μειώσουν τα εισερχόμενα κατά την διάρκεια δραστηριοτήτων. Μπορεί να δείχνουν ζωηρά και ταραγμένα ή να τους λείπει η επίγνωση του κινδύνου κατά το παιχνίδι τους. Το παιδί με αισθητηριακή αναζήτηση είναι συνήθως ενεργητικό, μόνιμα ενασχολούμενο, σε συνεχή κίνηση και διεγερμένο.
Ο βασικός στόχος λοιπόν είναι να βάλουμε τα επιπρόσθετα εισερχόμενα ερεθίσματα στις ρουτίνες του παιδιού ώστε οι ουδοί να συναντηθούν με τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής. Αυτά τα παιδιά δημιουργούν από μόνα τους αισθητηριακότητα για τους εαυτούς τους, η συμπεριφορά τους μας λέει ξεκάθαρα τι αισθητηριακό εισερχόμενο χρειάζονται.
Μπορεί το παιδί να έχει ΑΠΟΦΥΓΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Τα παιδιά με αποφυγή αισθητικότητας εμπλέκονται σε πολύ αποδιοργανωτικές συμπεριφορές. Η θεωρία λέει ότι οι νευρολογικές ουδοί τους συναντώνται πάρα πολύ συχνά και αυτό είναι άβολο ή και τρομαχτικό για το παιδί. Έτσι τα παιδιά αντιδρούν είτε με το να αποτραβηχτούν ή να εμφανίζουν συναισθηματικές εκρήξεις ώστε να ξεφύγουν από την απειλητική κατάσταση. Τα παιδιά με αποφυγή αισθητικότητας επίσης μπορεί να εμφανίσουν τελετουργίες στην ζωή τους και με την συμπεριφορά τους να παρασύρουν και τους άλλους να τις υποστηρίξουν. Για παράδειγμα το παιδί μπορεί να έχει «ξυπνήσει στις καλές του» το πρωί και να είναι οργανωμένο εάν το ξυπνήσουν με συγκεκριμένο τρόπο, φάει συγκεκριμένο πρωινό και φορέσει συγκεκριμένα ρούχα. Το ίδιο παιδί μπορεί να από την άλλη να έχει μία άσχημη μέρα εάν αυτές οι τελετουργίες αλλαχθούν. Ο γονιός έτσι μαθαίνει με ποιον τρόπο είχε το παιδί μία καλή ημέρα και προσπαθεί να ξαναδημιουργήσει το ίδιο κάθε ημέρα για να διευκολύνει την ετοιμότητα του παιδιού για το σχολείο. Από συμπεριφεριολογικής πλευράς αυτό το παιδί μπορεί να χαρακτηριστεί πεισματάρικο ή χειριστικό. Τα παιδιά με αποφυγή αισθητικότητας αντιστέκονται στις αλλαγές γιατί η αλλαγή σημαίνει πιθανό βομβαρδισμό τους με μη οικεία (και πολύ ενοχλητικά) ερεθίσματα.
Το πιο σημαντικό δεδομένο που θα πρέπει να θυμόμαστε όταν σχεδιάζουμε παρεμβάσεις για παιδιά με αισθητηριακή αποφυγή είναι να σεβαστούμε τις ανάγκες του να μειώσει τα αισθητηριακά ερεθίσματα. Με το να πιέσουμε το παιδί να «το συνηθίσει» και να αισθανθεί άνετα με το έντονο αισθητηριακό εισερχόμενο χωρίς συστηματικό σχεδιασμό γενικεύει πιο επιθετικές συμπεριφορές ή συμπεριφορές απόσυρσης κάνοντάς το ακόμα λιγότερο ικανό να μαθαίνει. Θα πρέπει πολύ προσεχτικά να το εντάξουμε σε ένα μεγαλύτερο εύρος αισθητηριακών εμπειριών ώστε να αναπτύξει και σε αυτές εξοικείωση.